ความคิดเห็นที่ 1 แล้วแต่กรณีค่ะ ช่วงแรกนะคะ รักกันหวานเชียว แต่พอต้องมาร่วมชายคาเท่านั้น..ลายออก เพราะภูมิหลัง (ความเป็นอยู่ ชีวิตประจำวัน นิสัยส่วนตัว และ วัฒนธรรม หรือแม้แต่อาหารการกิน) ที่ต่างกันทำให้อาจเกิดปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ขึ้นได้บ้างนะคะ แต่อาศัย"การปรับตัว"ค่ะ พยายามเข้าใจความแตกต่างของเราทั้งสอง แต่ถ้าเกินทนเราต้องมาคุยกันเมื่อเกิดปัญหา หรือทุกครั้งที่มีเรื่องไม่พอใจ ขัดลูกหูลูกตา เราต้องมาคุยกันทันที ว่า "ปรกติเธอเป็นแบบนี้เหรอ แปลกดี" หรือ "ปรกติฉันเป็นแบบนี้ แปลกใช่มั้ย ฮ่า ๆ ๆ " แล้วเราสองก็ต้องมาปรับตัวให้อยู่ตรงตำแหน่งที่เรารับได้ทั้ง 2 ฝ่าย .. #รอฟังคำแนะนำจากพี่แม่บ้านท่านอื่น ๆ ด้วยคน# จากคุณ : justjick - [ 13 ก.ย. 46 19:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หวัดดีค่ะ คุณดาวน้อย (เพิ่งสอบข้อเขียนเสร็จจ้ะ เศร้า ขอแวะมาคุยให้แช่มชื่นหน่อย) อย่างคุณจิ๊กว่าน่ะค่ะ (เอ เรียกถูกไหมคะ) เขาว่า คู่ผัวตัวเมียต้องปิดหูปิดตาเสียบ้าง อย่าเอาเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งมาเป็นอารมณ์จริงจังเกินไป คนเรามีธรรมชาติวิสัยต่างกันนะคะ พี่น้องท้องเดียวกันยังไม่เหมือนกันเลย นับประสาอะไรกับคู่สามีภรรยา ของพราวนี่ เอาแบบอย่างการใช้ชีวิตคู่มาจากซิทคอม อิอิ คือ พลิกสถานการณ์เครียด ๆ ให้เป็นเรื่องไม่เครียด จริงๆแล้ว หงุดหงิดไปก็เท่านั้นค่ะ มันบั่นทอนอารมณ์สุนทรีย์ของการใช้ชีวิตคู่เปล่าๆ โชคดี ที่ว่า พ่อบ้านรู้จักปรับตัวด้วย อะไรที่เราไม่ชอบใจ บอกทีเดียว เก๊ท ไม่ต้องมานั่งจ้ำจี้จ้ำไชให้เมื่อยปาก (จริงๆแล้ว ใช้วิธีตะล่อมจนอยู่หมัด แบบนุ่มนวลน่ะค่ะ) ย้ำอีกทีว่า สามีน่ะ หัดได้ เราต้องมีคาถาสะกด เอ๊ย ยุทธวิธีที่เหมาะสมในการหัดค่ะ ทำไงให้เขาเห็นดีเห็นงามในการปรับตัวให้ไม่ขัดตาเราจนเกินไปนัก ที่สำคัญ ต้องมีจุดพบกันครึ่งทางเหมือนกันนะคะ ตัวเราเองก็ต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับอัธยาศัยเขาด้วยเช่นกัน อะไรที่ไม่ชอบใจ คุยกัน บอกกันดีๆค่ะ อย่าบ่น หรือ อย่าปล่อยให้เขาบ่นใส่เรา อิอิ อันนี้ สำมะคัญ บอกกัน และปรับตัวแก้ไข รักกันเสียอย่าง ทำไมจะช่วยกันไม่ได้ ขอให้ใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขนะคะ จากคุณ : -พราว- (*ProuD*) - [ 13 ก.ย. 46 19:32:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนแม่บ้านข้างบนค่ะ ปรับตัว นี่สำคันมาก เพราะพื้นฐาน และวัฒนธรรมต่างกัน สำหรับตัวเองก็ไม่ค่อยสนใจอะไรเล็กๆน้อยๆ ไอ้ที่ผ่านได้ ก็ให้ผ่านไป ถ้าไม่ได้ก็คุยกับเขาดีๆ ไม่ใช้อารมณ์โกรธ ผู้ชายส่วนมากเขาจะไม่ชอบเรื่องจุกจิก บ่น เราต้องดูอารมณ์เขาด้วย ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน? ต้องดูทิศทางลมด้วย พยายามเปลี่ยนเขาให้น้อยที่สุด อย่างเช่นเขาสูบบุหรี่ เราจะไปบังคับให้เขาเลิก ไม่ได้เด็ดขาด ต้องให้สิทธิ์ความเป็นส่วนตัวเขา ต้องมีมารยาท เคาะประตูก่อนทุกครั้ง เวลาเขาทำธุระ หรือทำอะไรในห้องน้ำ เพราะบางคนถือว่าอยู่กันจนชินแล้ว เลยมองข้ามจุดนี้ไป เพราะถ้าเราทำแบบนี้ พอเรามีลูก เขาก็จะเลียนแบบเรา และติดเป็นนิสัย ต้องเคาะประตูก่อนทุกครั้ง เกิดพ่อแม่กำลังทำอะไรกันอยู่ แล้วลูกเปิดพรวดเข้าไปนี่ นึกเอาเองว่าจะเป็นอย่างไร? โชคดีค่ะ จากคุณ : บิ๊กมาม่าเฮ้าส์ - [ 13 ก.ย. 46 19:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มานั่งฟังประสบการณ์จากพี่ๆค่ะ หนูแต่งแล้วอยู่ด้วยกันแค่ 3 เดือน จากนั้นก็ตัวใครตัวมันทำมาหาเลี้ยงชีพค่ะ แต่หวังลึกๆว่าเดือนพ.ย.นี้จะได้อยู่ด้วยกัน ไม่ต้องกันอยู่อีกค่ะ จากคุณ : SFO-CNX - [ 13 ก.ย. 46 20:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 -ตอนไม่ได้อยู่ด้วยกันยังไม่ทราบหรอกค่ะ ว่าเป็นยังไงอะไรก็สวยงามไปหมด พอมาอยู่ด้วยกัน ก็อย่างที่แม่บ้านข้างบนได้พูดไปแล้ว ต่างวัฒนธรรม ความเป็นอยู่ และสังคม ก็ต้องปรับเข้าหากัน คนละครึ่งทางเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา แล้วค่อยพูดค่อยจากัน ก็ต้องใช้ความอดทนด้วยกันทั้งสองแหละค่ะ -อย่างพี่นี่เป็นห่วงสุขภาพเค้า ก็เรื่องสูบบุหรี่นี่แหละค่ะ ก็ค่อยเตือน อย่างคุณบิ๊กฯว่าแหละค่ะ เรื่องนี้ส่วนตัวพูดอยาก เค้าก็หาว่าเราบ่น แต่พี่ก็บอกเป็นห่วงสุขภาพนะ ก็เคยเป็นเห็นที่รพ. คนเป็นโรคถุงลมโปร่งพอง ก็เล่าให้เค้าฟัง และก็บอกเป็นห่วงนะ เพราะเค้าสูบจัดจริง และพยายามอธิบายตอนนี้เลิกได้ 4 เดือนแล้ว ดีใจจริงประหยัดไปอีกวันละ เกือบ 10 ปอนด์ -แต่เรื่องอื่นเค้าก็พยายามปรับนะ อย่างเช่นวางของไม่เป็นที่นี่ พี่ก็พยายามเก็บให้เค้าเห็น เพราะไม่อยากพูด ผู้ชายนี่นะถ้าเราพูดไปบ่อยๆเหมือนเราบ่นไง พี่ทำได้ก็ทำและบอกเค้าบ้างบางโอกาส เค้าก็เข้าใจนะ -ก็พยายามพูดดีๆ เอาความรักเป็นที่ตั้ง ไม่ใช้อารมณ์ เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วจริงๆ จากคุณ : patty/pattee20002000 - [ 13 ก.ย. 46 20:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รวม ๆ ก็เหมือนพี่ ๆ ข้างบนค่ะ การปรับตัวนี่สำคัญ โดยเฉพาะเรื่องที่เราคิดว่าเล็ก ๆ น้อยๆแต่พอนาน ๆ ไปมันอาจจะทำให้เรารำคาญใจจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ ควรคุยกันเมื่อมีอะไรค้างคาในใจไม่ควรเก็บ และไม่ควรทะเลาะกันข้ามคืน เรื่องลักษณะนิสัยส่วนตัวก็สำคัญ..นึกไว้เสมอว่าเราโตมาต่างสังคมต่างวัฒนธรรมกันอะไรที่ผิดพลั้งก็คงต้องสอนต้องอธิบายกัน.. ส่วนใหญ่ตัวเองที่มีปัญหากันก็เพราะความต่างที่มาเนี่ยล่ะค่ะ ที่สำคัญสุดคงต้องใจเย็นกันไว้ทั้งคู่นะคะ จากคุณ : yay ! - [ 13 ก.ย. 46 20:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ปรับตัวนิดหน่อยค่ะ คือ -เคยนอนคนเดียวก็กลายเป็นมีคนมานอนข้างๆ -แต่ก่อนรีดผ้า ๓-๔ เดือนครั้ง มาอยู่นี่ต้องรีดผ้าบ่อยขึ้น (ไม่ชอบรีดผ้าค่ะ) -เคยทำงานนอกบ้าน ก็กลายมาเป็นคนว่างงาน (ต้องดูทีวีให้มากขึ้น เพื่อฝึกภาษา) -แต่ก่อนไปไหนมาไหนได้ง่ายๆ แต่มาอยู่นี่ต้องอาศัยโชเฟอร์ (อันนี้อึดอัดค่ะ แต่ยังหาทางออกไม่ได้เพราะที่นี่ไม่มีรถประจำทางเลย) -อันนี้เรื่องสำคัญค่ะ คือเรื่องอาหาร แต่ก่อนอยากทานอะไรก็ได้ทานเหมือนเนรมิต แต่อยู่ที่นี่ ต้องอดทนค่ะ บางทีไม่ได้ทานอาหารไทยซะเกือบเดือนก็มี -ต้องหัดพูด สวัสดีตอนเช้า ตอนกลางวัน ฯลฯ กับคนในครอบครัว เพราะถ้าไม่พูดก็จะกลายเป็นคนไม่สุภาพ (บางทีบางอารมณ์ก็เบื่อพูดนะ) เหตุผลไม่ค่อยเข้าท่าเลยค่ะ แต่ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ความประพฤติส่วนตัวนี่แทบไม่ได้เปลี่ยนเลยค่ะ จากคุณ : Regenbogen ^_^ - [ 14 ก.ย. 46 00:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องปรับตัวก็คงมีบ้าง เกิดมาโตมาคนละครอบครัว ยิ่งคนละวัฒนธรรมด้วยแล้วยิ่งยากมากขึ้น สำหรับตัวเอง เลือกคนที่คิดว่าต้องปรับตัวน้อยที่สุด ก็เลยไม่ลำบากใจมากเท่าไหร่ เพราะคนเราลงว่าความคิด ทัศนคติในการดำรงชีวิตตรงกันแล้ว เรื่องอื่นๆที่ต้องปรับก็คงมีแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆไม่สลักสำคัญ เรื่องต่างบ้านต่างเมืองยังเป็นเรื่องเล็ก เรื่องต่างจิตต่างใจนี่สิคะเรื่องใหญ่ จากคุณ : Cybercat - [ 14 ก.ย. 46 00:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทั้งปรับตัวทั้งอดทนค่ะ ช่วงแรกๆที่อยู่ด้วยกันพอพ้นระยะข้าวใหม่ปลามันไปแล้ว ต้องอดทนมากกว่าจะปรับกันได้ลงตัวค่ะ แต่ด้วยพื้นฐานว่าเรารักกัน มันก็ไม่ยากที่จะทำค่ะ อะไรที่เค้าทำแล้วเราไม่ชอบก็ต้องพูดต้องบอก ในทางกลับกันอะไรที่เค้าไม่ชอบเราก็ต้องปรับเปลี่ยนด้วยเหมือนกัน จนกระทั่งถึงจุดๆหนึ่งที่รับกันได้ทุกๆกรณีนั่นแหล่ะค่ะ เมื่อถึงวันไหนเมื่อไร การใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน คือความสุขที่สุดค่ะ จากคุณ : pim(พิม) - [ 14 ก.ย. 46 01:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องเราขี้งอนมั๊งค่ะ เพราะแต่ก่อนเราเอาแต่ใจตัวเอง ขี้งอน พอมาอยู่กับสามีแต่งงานยังติดนิสัยเดิม เด็กๆ ขี้งอนมากๆ จนสามีบอกว่าเราเหมือนเด็ก แต่เริ่มปรับมากขึ้นนะคะ เพราะจะมางอนแบบน้ไม่ไหว พอเราจะงอนสามีก็จะมาหยอกให้ขำก่อน เราต้องหายนะ ไม่งั้นงอนยาวเลย ไม่ดี การใช้เงินมั๊งคะ เพราะเราไม่ได้ทำงานแล้ว สามีทำงานคนเดียว เราจะมาติดนิสัยใช้เงินฟุ่มเฟือยเหมือนเดิมไม่ได้ค่ะ ต้องซื้อสิ่งที่จำเป็นเข้าบ้านเป็นส่วนใหญ่ เช่น อาหาร เครื่องใช้ภายในบ้าน ส่วนเรื่องเสื้อผ้า ของแต่งตัว ก็งดบ้างไม่บ่อยเกินไป จากคุณ : @ChesterUK - [ 14 ก.ย. 46 06:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้โห มีเรื่องให้ปรับเยอะเลยนะคะ แต่ละท่านนี้ มันก้อดูไม่ยากเลยนะคะ ตอนพูดแต่ตอนทำนี้สิ ไม่รู้จะใจเย็นได้แบบนั้นไหม จากคุณ : alittlestar - [ 14 ก.ย. 46 11:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่รู้ปรับอะไรไปบ้าง อยู่กันมาตั้งนาน ทนกันไปทนกันมาและคงต้องทนต่อไปจนกว่าจากกันไปข้างหนึ่ง..555 จากคุณ : ผักชี-ต้นหอม (ผักชี-ต้นหอม) - [ 14 ก.ย. 46 14:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ปรับตัวหลายอย่างเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของทั้ง2ฝ่ายเค้าไม่เหมือนเรา อาหารการกิน การช้อปปิ้งนอกบ้าน จ่ายตลาด ช่วงแรกๆนี่อยู่ในช่วงปรับตัวน่ะค่ะ อะไรๆมันก็ดูอึดอัดไปหมดเลย ใช้เงินก็ต้องคอยเตือนตัวเองว่านั่นไม่ใช่เงินเราน้า เค้าหามาได้ต้องเหงียมๆใช้ จะใช้เหมือนเมื่อก่อนพ่อแม่เราให้ไม่ได้ ความรู้สึกไม่เหมือนกันต้องแชร์2 ก่อนแต่งก็จ๊ะจ๋า พอหลังแต่งเท่านั้นแล่ะ555จ๊ะจ๋าเหมือนกันแต่เอรู้สึกว่าเราเป็นเจ้านายเค้าไปหน่อยรึป่าวหว่า อำนาจเมียเหนือกว่า(ไม่ดีแฮะ แต่เป็น) แบบอยากให้เค้าคอยเอาใจเราตลอด ไม่งั้นงอนเก่งจริงๆเรา แต่เค้าก้อดีตรงที่เสมอต้นเสมอปลายกะเราดี มีงานบ้านอะไรช่วยหมด เหมือนพี่รุ้งค่ะแต่ก่อนไปไหนมาไหนรถเมล์ก้อได้ ตุ๊กๆก้อได้ แท๊กซี่ก้อได้ อยู่นี่ต้องจำกัดค่ะ ไปไหนมาไหนทีก้อขึ้นอยู่กับลมฟ้าอากาศอีก ต้องปรับตัวอีกเยอะ...ก่อนแต่งนี่ดูภายนอกนี่เหงียมๆมาก เรียบร้อย สุภาพ ดูไม่ออกว่ามีนิสัยขี้ทะเล้น ชอบทำตัวให้เราฮาแตกก้อเป็นด้วย เวลาที่เราหน้าบูดไรประมาณเนี๊ยะ สามีบ้านนี้ฝึกได้นิดหน่อยค่ะ แต่ก่อนอาบน้ำเค้าฝรั่งเค้าไม่อาบกันทุกวัน แต่ตอนนี้กลายเป็นทุกวันเช้า-เย็น แปรงฟัน2รอบแบบคนไทย (เคยฟังข่าวที่นี่เล่นเอาต๊กใจ เค้าบอกฝรั่งที่นี่ซื้อยาสีฟันไม่ถึง60%จากสถิติคนในประเทศ อึ้งแต่เค้าเป็นงั้นจริงๆอ่ะ ก้อหมายความว่าอีก40% ไม่แปรงฟันน่ะสิ รึนานๆครั้งไม่ทุกวันตะลึงตึงๆเลย) แถมที่นี่คนฟันผุเยอะมากเป็นเรื่องปรกติเพราะกินลูกกวาดกันเป็นถุงๆ ดังนั้นเลยมีความจำเป็นต้องบังคับให้แปรงฟัน2เวลา เพราะปรกติแปรงวันล่ะครั้งเดียว ใครเห็นก้อต้องหาว่าเราเคี่ยวจัด เอากระดาษแปะหน้ากระจกเลยค่ะ แปรงแล้วติ๊กด้วยว่าแปรงห้ามโม้ จับได้นะ555 เดี๋ยวนี้ไม่ต้องคอยบอกแล้ว.... จากคุณ : ฝ้ายค่ะ - [ 14 ก.ย. 46 19:25:00 A:213.224.83.110 X:213.118.152.154 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าจะมีเรื่องที่ต้องปรับตัวก็คงหลาย ๆ เรื่องแหละ ค่ะ แต่พ่อบ้านเป็นคนง่าย ๆ ดูเหมือนจะเป็นการดีที่มีคนมาจัดการชีวิตอะไรหลาย ๆ อย่างให้ เราก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมายหรอกค่ะ ทำงานบ้าน ทำกับข้าว แต่ก็มีเรื่องอึดอัดเหมือนกัน คือเรื่องเงิน เขาให้เราเป็นคนจัดการเรื่องเงินทั้งหมด จะไปซื้ออะไรเราจะต้องเป็นคนจ่าย อะไรที่ซื้อให้เค้าเราจะจ่ายให้ซื้อให้ได้เลยไม่คิดมาก เพราะรู้ว่าเขาอยากได้ แต่พอมาเป็นของเรา ดูแล้วดูอีก คิดแล้วคิดอีก เดินวนหลายรอบ เพราะเกรงใจว่าเราใช้เงินเขา เคยซื้อพวกครีม ไดร์เป่าผม แล้วพอจ่ายเงินแล้วแยกออกต่างหาก กะจะจ่ายบัตรเครดิตของเราเองที่ติดมาจากเมืองไทย เขาก็เลื่อนเข้าหากันบอกยูทำไรน่ะ แต่ความรู้สึกมันยังไงไม่รู้ อึดอัด เขาก็คงเข้าใจบอกว่ามันเป็นความสุขของเขาที่จ่ายให้เราเหมือนกัน แต่เราก็ไม่หายอึดอัดซะที สงสัยต้องรอทำงานมีเงินเดือนเป็นของตัวเองก่อนค่อยจะกล้าเถียงบ้างว่าชั้นมีเงินเดือนแล้ว ขอจ่ายตรงนี้เองบ้าง อะไรแบบนี้น่ะค่ะ แล้วอีกอย่างก็เวลาซื้อของ จะชอบเดินดูของเปรียบเทียบหลาย ๆ อัน แล้วบางทีก็ไปเจอที่เราจะต้องใช้แต่ไม่มีในแพลนก็จะเลือก ๆ ดู ใช้เวลาในการจับจ่ายซื้อของน่ะค่ะ แต่พ่อบ้านจะเป็นแบบมนุษย์ช๊อปปิ้ง 10 นาที คือตั้งใจจากที่บ้านแล้วว่าวันนี้อยากได้อันนี้จะไปซื้ออันนี้ พอไปถึงก็ตรงดิ่ง หยิบ ๆๆๆ เสร็จ เรายังไม่ได้อะไรเลย ตอนหลังพอจะชวนกันไปซื้อของก็จะถามว่าช๊อปแบบไหน แบบชั้นหรือแบบเธอ ถ้าแบบเธอ ฝากด้วยนะ เอานี่ ๆๆๆ จะรออยู่บ้าน 5555 แต่เขาไม่ยอมค่ะ ก็ยังอยากให้เราไปด้วยอยู่ดี เลยสรุปลงตรงที่ว่าถ้าเขาซื้อของเค้าเสร็จไม่อยากเดินดูของกับเรา (ในกรณีของใช้ผู้หญิง ๆ ) ก็จะไปรอที่ร้านหนังสือ เพราะเค้าชอบอ่านหนังสือไม่เบื่อถ้าจะอยู่นาน ๆ เสร็จแล้วก็ไปตามหา ก็จบลงด้วยดีค่ะ ค่อย ๆ ปรับไปค่ะ จากคุณ : ส้มตำปูม้า - [ 14 ก.ย. 46 22:43:50 ]