ความคิดเห็นที่ 1 อยุ่เมืองไทย สบายแต่ไม่สะดวก อยู่เมืองนอก สะดวกแต่ไม่สบาย จากคุณ : nareerat_072@yahooo.com (kananek) - [ 25 ก.ย. 46 10:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเดาว่า คุณเจ้าของกระทู้คงหมายถึง การทำงานตามร้านอาหารไทย หรืองานที่ต้องใช้แรงงาน มากกว่างานตามบริษัทนะครับ ผมขอแบ่งเป็น 2 จำพวก พวกแรกคือ คนที่ไม่ได้มีหน้าที่การงาน หรือการศึกษาสูงมากนัก หรือหลายคนมีภาระมาก เช่น มีครอบครัว มีลูกหลายคน มีพ่อแม่ที่ต้องดูแล เป็นต้น พวกนี้เงินได้เทียบกับรายจ่าย ไม่พอเพียง ยิ่งภาวะเศรษฐกิจช่วงหลายปีที่ผ่านมา ชนชั้นกลางถึงล่างได้รับผลกระทบมากที่สุด พวกนี้ต้องเห็นใจครับ เขาทำงานหนักแต่วันหนึ่งได้ค่าตอบแทนเท่ากับตั๋วหนังที่พวกวัยรุ่นซื้อเพื่อความบันเทิง บางคนไม่ใช่มีปากเดียว มีอีกหลายปากที่บ้าน บางคนอาจไม่เร็วร้ายขนาดนั้น แต่ต้องมีภาระส่งลูกเรียน ต้องเห็นใจครับ อีกพวกเท่าที่ผมได้เจอเมล์ที่มาถาม แล้วอาจเป็นกลุ่มใหญ่ที่เข้ามาในไกลบ้าน หรือในสังคมเน็ต เป็นพวกที่เรียนขั้นต่ำปริญญาตรี แต่หางานไม่ได้ หรืองานที่ได้ เงินเดือนน้อย เลยคิดว่า อยากบินมาหางานทำ ก็คงไม่พ้นงานร้านอาหาร เพราะคงยากที่จะฝ่าฝันเข้าไปนั่งทำงานตาม office เพราะมีข้อจำกัดเรื่องกฏหมาย พวกนี้อยากแค่บินมาทำงานสนุก ๆ หาประสบการณ์ หวังจะได้ภาษา ดูละครไทย ประเภทพระเอกอกหัก นางเอกอกหัก บินมาเรียนต่อ แล้วทำงานตามร้านอาหาร เช้าขึ้นไปเรียน บ่าย ๆ ทำงานร้านอาหาร เดินถนนชกหน้าพี่มืด แล้ววันดีคืนดี ยืนบิดตูดล้างจานก็ได้พบรัก จากคุณ : Fullerton2002 - [ 25 ก.ย. 46 10:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นั่นสิ... สำหรับคนที่มีงานทำ ไม่โดนไล่ออก ไม่โดนพักงานก็คิดไปอีกอย่างว่าโอกาสทำเงินต่างแดนมันดี แต่ยังมีคนอีกมากมายที่ต้องอยู่แบบอดออม แร่นแค้นก็มี แต่เขาไม่มาเล่าป่าวประกาศให้คนอื่นสมน้ำหน้าเขา ซึ่งผิดกับคนที่ได้ดีแล้วก็อยากที่จะบอกให้ใครๆรู้ว่าเขาอยู่สบาย เรียกว่าอวดกลายๆ ใช่ว่าหนทางชะตาชีวิตทุกคนจะดีเหมือนๆกันหมด มีได้ และมีเสีย.... อ่านเห้นบ่อยที่กระทู้ตั้งขึ้นมา อยากไปทำงานเมืองนอก ให้คนช่วยหาให้...อยากมาทำงานร้านอาหารไทย ทันที่ที่ถึงจุดหมายเมืองที่ตนมา... เรื่องเรียนนี่เหมือนกับอ้างมาบังหน้า... อ้างว่าต้องช่วยพ่อแม่เรื่องค่าเรียนเลยต้องมาถึงเมืองนอก แล้วหางานทำทันที.... ถ้ามันหางานได้ง่ายชนิดแบบผู้จ้างรอจ้างคนที่มาอยู่แบบผิดกฏหมาย แบบวีซ่านักเรียน... แล้วคนที่อยู่ถูกกฏหมาย ไหงยังหางานที่ดีๆไม่ได้กันเลยก็มี... งานต๊อกต๋อย ค่าแรงต่ำมีเยอะแน่นอน แต่คนแย่งงานทำก็มีเยอะกว่างาน จากคุณ : พิมพ์เอง มึนเอง - [ 25 ก.ย. 46 11:09:09 A:141.155.159.167 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมขอไม่กล่าวถึงกลุ่มแรก เพราะยังไงถ้าได้บินมาทำงานที่นี่ คุ้มสุดคุ้มครับ สำหรับพวกที่สอง ผมว่าลองช่างใจดูสักนิด บางคนเคยบินมาเที่ยวก็ติดใจ วาดฝันไว้เลิศหรู ผมบอกไว้อย่าง เที่ยวกับอยู่จริง ๆ นี่คนละเรื่องเลยครับ บางคนดูละครแล้วฝันเฟื่องขนาดว่า ทำงานสบาย ๆ เย็นลงได้ไปเดินแกว่งสะโพกริมชายหาด ควงคู่กับชาย หรือสาวในดวงใจ ที่ไปพบรักกันที่นี่ เอาเข้าจริง มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ งานร้านอาหารที่นี่โหดและอึด อย่างที่ผมเคยบรรยายมาแล้ว เรื่องภาษาที่คิดว่า จะได้ บอกตามตรง ภาษาอังกฤษไม่ได้หรอกครับ เพราะวัน ๆ ยืนหน้ามัน ขาขวิด ในร้านอาหาร ยิ่งทำงานในครัว วัน ๆ ไม่ได้เจอหรอกครับฝรั่ง เจอแต่กระเทียม กะทะ ไก่ กุ้ง แล้วก็เจ้าของร้านที่ยืนตาขวาง หูตก ปากยื่น รอด่าถ้าทำอะไรผิด วัน ๆ บางทีแทบไม่ได้พูดอะไร ปากเหม็นน้ำลายบูดอีกต่างหาก โชคดีหน่อย ถ้าอายุไม่มาก หน้าตาพอไหว กริยามารยาสาไถ พอได้ ก็จะได้ทำงานอยู่หน้าร้าน แต่ก็จะได้พูดแค่ไม่กี่ประโยค แล้วที่หวังว่า จะได้ไปเจอยอดชาย องค์หญิง เลิกคิดครับ เพราะ เข้างานเช้า ออกไปอีกทีก็ดึกดื่น บางทีหลับหน้าทิ่มในจานข้าวก็เห็นอยู่บ่อย ๆ ครับ ทำงานอาทิตย์หนึ่ง 6 วัน วันหยุดก็อย่าคิดว่าจะไปเดินเที่ยวเลยครับ ส่วนใหญ่หมดไปกับ ซักผ้า ซื้อของเข้าบ้าน น่ะครับ ความเห็นผม อยากมาก็มา แต่ถ้าคิดว่า งานสบาย คุณกำลังคิดผิด แต่ถ้าต้องการมาลุย และรู้จักชีวิต เชิญได้เลยครับ รับรองว่า คุณจะได้ประสบการณ์ที่ไม่เคยลืม ยังไงบอกไว้ก่อนครับ ชีวิตสำคัญ ก่อนจะลุยงานที่นี่ ดูสภาพแวดล้อมแถว ๆ ร้านให้ดี หลายคนต้องเอาชีวิตมาทิ้งก็เพราะความเห็นแก่ได้ของคนไทยหลายคน ผมเคยไปสมัครงานร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง เป็นคนส่งอาหารตามบ้าน ร้านนี้ส่งอาหารถึงตี 2 แล้วไม่เจาะจงพื้นที่ ผมปฏิเสธที่จะทำงานร้านนี้ เพราะชีวิตผมมีค่าพอ ผมไม่อยากตายคา Teen พี่มืดที่นี่ เจ้าของร้านไทยหลายคนไม่สนใจความปลอดภัยของคนไทยด้วยกัน พึงสังวรณ์ไว้ก็ดีครับ พี่มืดที่นี่ไม่ได้แบบหนังไทยช่อง 7 เตะทีลงไปนอนพงาบแล้ว พี่มืดที่นี่เอาตายนะครับท่าน ถ้าเราไปอยู่ผิดที่ผิดเวลา แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 46 11:24:43 จากคุณ : Fullerton2002 - [ 25 ก.ย. 46 11:22:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สรุป ถ้าอยากมาทำ อยากมาลุยก็เชิญครับ เราคนไทยยังโชคดี ไม่ไหวก็มีบ้านให้กลับ ต่างจากชาติอื่นที่หลายประเทศไม่รู้จะกลับไปไหน อ่านแล้วอย่าลืมครับ ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ขับไล่นายวิจิตร เกตุแก้วกันครับ กาฝากลูกหนังไทย ==================================================================== เชิญชวนชาวไกลบ้าน ผู้รักฟุตบอลไทยและอยากเห็นอนาคตที่ดีของฟุตบอลไทย เชิญร่วมลงชื่อ แสดงพลังขับไล่ นายวิจิตร เกตุแก้ว เหลือบวงการฟุตบอลไทย เพื่อให้วงการฟุตบอลไทยหลุดพ้นวงจรอุบาทว์ ได้ที่ http://www.cheerthai.com 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นกับวงการฟุตบอลเมืองไทย 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้ภาษีของคนไทย สามารถก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่าที่เป็นอยู่===================================================================== จากคุณ : Fullerton2002 - [ 25 ก.ย. 46 11:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดว่านี่เป็นอีกค่านิยมของคนไทยส่วนใหญ่ ลองสังเกตดูว่าละครไทยเกือบทุกเรื่องไม่พระเอกก็นางเอกจบจากเมืองนอก ในชีวิตจริงคนที่จบหรือใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกจะถูกมองว่าหรู ดูดี เมื่อถูกซึมซับมากๆเข้า คนก็เลยอยากจะไปชุบตัวที่เมืองนอกกันเป็นแถว บางทีอ่านเจอกระทู้บอกว่าอยากไปทำงานอะไรก็ได้ไม่เกี่ยง (ขอแค่ได้ไป เป็นใช้ได้) จากคุณ : gimpstar - [ 25 ก.ย. 46 11:28:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าคุณอยากเป็นแชมป์ปอกแครอท พัมกิ้น อันเนี่ยน อย่างผม ก็มาทำงานในครัวร้านอาหารไทย อย่างผมได้เลยคร้าบบบบบ จากคุณ : ดอส - [ 25 ก.ย. 46 11:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 งานหนักไม่เกี่ยง แต่สู้รบปรมมือกับคนเนี่ยสิคะ เหนื่อยใจ จากคุณ : PoUpeE - [ 25 ก.ย. 46 12:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับคุณ poupee ต้องสู้รบปรบมือกันคน เหนื่อยสุด ๆ เวลาเที่ยวอาจดูดี (ก็เพราะมาเที่ยวนี่หว่า มันก็สนุกเป็นธรรมดา) แต่เวลาอยู่นะค๊ะ น่าเบื่อสุด ๆ นอกจากจะต้องเรียนหนังสือจนผมฟูผมฟีบแล้ว ยังต้องมาเจอคนงี่เง่าอีก ถ้ามาเจอด้วยตัวเอง... คุณจะรักประเทศไทยมากขึ้น จากคุณ : HiCkiE - [ 25 ก.ย. 46 13:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ Fulleton 2002 ตอบได้สะใจมากเลย เราก็เป็นคนหนึ่งที่จัดอยู่ในประเภทกลุ่มที่ 2 จบ ป.ตรีมา แต่หางานที่มันเงินเดือนดีๆ ไม่ได้ ก็เลยอยากจะไปอยู่เมืองนอก ก็กะไปมันเทห์ๆ งั้นแหล่ะ หาประสบการณ์ แต่พอได้อ่านที่คุณว่าก็รู้สึกหูต่างสว่างขึ้นน่ะ แต่ไงก็ต้องไปอยู่ดี พอดีมีญาติอยู่โน่นไง ตอนนี้ก็เตรียมตัวเตรียมใจอยู่ รู้สึกเหมือนจะไปออกรบไงไม่รู้ จากคุณ : puki - [ 25 ก.ย. 46 14:17:02 A:203.209.16.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้ครับ มีคนมาตั้งกระทู้บ่อยมากเรื่องมาทำงานเมืองนอก เวลาผมอ่านแล้วก็จะผ่านไป ไม่เคยคิดจะตอบ เคยคิดว่ามาเมืองนอก โหยดูดี.. แต่มาจริงๆ อะไรที่ว่าโหด รับรองไม่มีโหดกว่าอีกแล้ว ทำงานหนัก ไม่มีสังคม ชีวิตต้อยต่ำ ก้มหน้าก้มตาทำงานเก็บเงิน กลับไปเมืองไทยไม่กล้าเจอเพื่อนกลัวเพื่อนถามว่าไปทำงานอะไรอยู่เมืองนอก ไม่อยากตอบว่าล้างจานหลังครัวมาห้าปี กลับไปมีเงินเก็บไปแน่ๆคงไม่มากพอที่จะเปิดกิจการใหญ่โต แล้วจะทำอะไรล่ะเนี่ย ไม่ได้มีวุฒิอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเล๊ย ประกาศนีย์บัตรตรึม เรียนอะไรก็ได้ ขอแบบค่าเรียนถูกๆพอต่อวีซ่าอยู่ล้างจานไปวันๆ ถ้ามีคนถามผมว่าถ้าลำบากนักทำไมไม่กลับไปล่ะ ขอตอบว่ายังกลับไม่ได้คร๊าบ ยังไม่มีเงินกลับคร๊าบ มีพี่อยู่คนที่รู้จักบอกว่า คนที่มาอยู่เมืองนอกแล้วไม่กลับบ้านมีอยู่สองแบบ แบบแรกคือชีวิตมีความสุขไม่อยากกลับ อีกแบบคือกลับไม่ได้เพราะไม่กล้ากลับ ผมเป็นอย่างหลังน่ะ ผมท้าเลยไม่เคยเห็นใครเป็นแบบแรกซักคน จากคุณ : เด็กล้างจานวุฒิ ป ตรี - [ 25 ก.ย. 46 14:41:41 A:210.10.185.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อืม ...ที่พูดกันมาก็ถูกอ่ะนะ อยู่เมืองนอก ลำบาก ถ้าไม่รวยจริงก็คงจะไม่ happy เท่าไหร่นักที่ต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง แต่เรากลับเห็นว่ามันเป็นรสชาติชีวิตที่น่าจดจำนะ เราก็เคยไปเรียนแล้วก็ทำงานที่แคนาดาเหมือนกัน บ้านเราก็ไม่รวยด้วย เราก็เข้าใจสถานการณ์ตัวเองอ่ะ ก็เริ่มทำงานตั้งแต่ไปถึงใหม่ๆ แล้วก็พยายามประหยัด เราคิดว่าเด็กที่ไปเรียนเมืองนอก แล้วต้องทำงานน่ะ เป็นคนที่น่านับถือกว่า เด็กที่พ่อแม่ทำงานสายตัวแทบขาด ส่งลูกไปเรียนนอก หวังว่าจะให้มันได้ประโยชน์เอาตัวรอดได้ แต่กลับไปเที่ยวเล่น เอาเปรียบคนอื่น งานการไม่หาทำ วันๆ ได้แต่ขอตังค์พ่อแม่ อย่างเนี้ย ...น่าประนาม ในความคิดเราจริงๆ เลยนะ เราอยากทำงานเมืองนอก ก็เพราะว่า หนึ่ง เราอยากได้ประสบการณ์ที่แตกต่างจากที่เมืองไทย สอง เราคิดว่า พวกฝรั่งอ่ะ มาทำธุรกิจเมืองไทยได้เงินโขจากบ้านเรา ทำไมเราไม่ไปเอาผลประโยชน์จากบ้านเค้ามาบ้างล่ะ ??? ฟังดูเห็นแก่ตัวอ่ะนะ แต่ถ้าใครได้เรียน Business แล้วจะเข้าใจเราเลย ว่าคนไทยเราน่ะ ถูกเอาเปรียบมากแค่ไหน ทางด้านการค้า ง่าย ๆ เลยสังเกตจากการเจรจา WTO ดิ อเมริกา นี่คือ ชั่วร้ายที่สุด .... เราชอบประเทศมันนะ คนส่วนใหญ่ที่เจอก็โอเค แต่พวกระดับสูงเนี่ยดิ โคตรเลวเลย หวังแต่จะเอาประโยชน์จากประเทศด้อยพัฒนา ก็เพราะอย่างนี้มั้งประเทศมันถึงเจริญร่ำรวย มันไม่กะให้เราโงหัวเลย เพราะฉะนั้น เราจะทำทุกอย่างที่เราทำได้ เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าคนไทยอ่ะ ไม่ได้โง่เหมือนที่มันคิดไว้เสมอหรอก อยากทำงานเมืองนอก เอาเงินเข้าประเทศ แต่บั้นปลายชีวิต ก็ต้องมาตายที่เมืองไทยนี่แหละ เอาเงินที่ทำมาใช้จ่ายในประเทศเราจะดีกว่า ยังไงก็รักประเทศบ้านเกิดตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่โอกาสที่หยิบยื่นมาน่ะ มันไม่ดีเท่ากับที่อื่น จากคุณ : bowling - [ 25 ก.ย. 46 15:36:35 A:203.114.224.45 X:203.114.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราอยู่ที่ออสเตรเลียมานาน (23ปี) มีงานทำที่ถูกใจ ชอบวิถีชีวิตของที่นี่ ไม่คิดว่าจะกลับไปอยู่เมืองไทย รักเมืองไทยก็รักค่ะ แต่ขออยู่ที่นี่ดีกว่า จากคุณ : มม - [ 25 ก.ย. 46 17:29:21 A:203.23.152.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 มันก็แล้วแต่นะครับว่าคุณมาแล้วนี้ได้งานอะไรทำ คนไทยส่วนมากมาตอนโตแล้ว หรือเรียนจบมาแล้ว หลายคนไม่ได้งานทำตามใจคิดเพราะว่าภาษาไม่ให้ หรือว่าเพราะว่าไปสมัครงานแล้วเขาไม่คิดว่าเราดีพอเพราะว่าเราจบมาจากต่างถิ่น หลายคนก็เลยต้องกลายเป็นหางานอะไรก็ได้ทำไปซึ่งรายได้ไม่ได้ดีเด่อะไรตามคิดตามฝัน ถ้าคุณเข้างานที่ดีๆได้ รับรองว่าน้อยนักที่จะมีปัญหาการเงิน แต่ว่าสำหรับคนส่วนมากที่มาจากเมืองไทย มันไม่ได้เป็นไปอย่างนั้น แต่ว่าอะไรก็ตาม ที่เห็นอย่างนึงคือว่า ไม่ว่าเขาเหล่านี้จะทำอะไรก็ตาม ถ้าเขาหมั่นพยายามแล้ว การเงินของเขาดีกว่าเมืองไทยแน่ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร จะเป็น waiter คนขับรถ taxi ทำร้าน 7-11 คุณมีโอกาสที่จะเงินคล่องกว่าเมืองไทย เมืองไทยขี่ taxi ส่งคนก็จนต่อไป แต่ว่าคุณขี่ taxi ที่อเมริกา ถ้าคุณประหยัด คุณเก็บเงินซื้อบ้านได้ เห็นมาแล้วหลายราย คนอีกหลายไม่ได้ทำงานอย่างที่คิด แต่ไม่ท้อถอย เก็บเงินไว้ทำกิจการของตัวเอง หลายคนรวยไปเลยหรือไม่ก็สบายถมถืด เมืองไทยเปิดร้านขายก๊วยเตี๋ยวรวยไม่ค่อยได้ยินหรอก ไม่ได้จะเข้าข้างอเมริกาแต่ว่าตามที่เห็นๆมา อยู่มา 20 ปี ถ้าคุณรักจะทำงาน ไม่ห่วงที่จะทำงานหนักหรือทำงานที่ตําด้อย คุณสามารถหาเงินได้ สามารถทำอะไรเล่นอะไรหลายอย่างได้ที่คุณทำไม่ได้ถ้าคุณทำอย่างนั้นในเมืองไทย ผมกะกลับเมืองไทยแต่ว่ายังไงก็ต้องหาเงินไว้ก่อนยามแก่ตัวลงได้ไว้ใช้ ผมรู้ว่าผมมีโอกาสทำได้ที่นี่ แต่คงยากที่เมืองไทย ตอนนี้มีแรงอยู่ ถึงไม่สบายใจเท่าเมืองไทยแต่ว่าไม่มีปัญหา หนักตอนนี้สบายตอนหน้าดีกว่า จากคุณ : หมาแมว - [ 25 ก.ย. 46 22:33:43 A:20.4.54.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมไม่เคยอ่านหนังสือที่สอนให้คนมั่งคั่ง โดยบอกว่าคุณต้องได้เงินเท่าไหร่ แนวทางคือเก็บเงินเท่าไหร่ เงินที่เก็บจะทำอย่างไร อย่าง One minute Millionaire หรือ BW บอกว่า ถ้าคุณอายุ 30 และไม่มีเงินเก็บ ให้เก็บ 11 เปอร์เซนต์ ของเงินที่หาได้ต่อปี แล้ว คนจะมั่งคั่งตอนแก่ ดังนั้น มันไม่แน่หรอกว่าคุณไปต่างประเทศแล้ว อายุ 50 คนจะมีเงินมากกว่าคนในประเทศ ดูเหมือนช่วงแรกคนจะมี spending power มากกว่า ก็เท่านั้น หวังว่าคงทำให้หลายคนสบายใจขึ้น จากคุณ : Mollusk - [ 26 ก.ย. 46 07:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยู่เมืองไทยมีความสุข มีคนใช้อยู่ที่บ้าน จะกินก็เรียก จะทำอะไรก็เรียง ล้างจานก็ไม่ต้องทำ อะไรก็ไม่ต้องทำเพราะมีแม่ที่ตามใจ มีคนใช้ที่คอยจะรับใช้มาตลอด ดูหนังฝรั่ง ก็มีความรู้สึกว่าเมืองนอกนี่น่าจะหรู สบายกว่าเมืองไทยมาก เห็นใส่สูทเสื้อนอกโก้เก๋กัน ก็เลยตัดสินใจที่จะไปเมืองนอก ขอVisa ก็ผ่านฉลุย ก่อนขึ้นเครื่องบินมาเมืองนอก มีเพื่อน พี่ พ่อแม่มาส่งที่สนามบินเต็มไปหมด ถึงเมืองมะกัน พักอยู่กับญาติ ไม่มีคนรับใช้ ตัวเองไม่เคยทำก็อยู่ในห้อง ญาติคนนั้นก็ว่าเราเสียๆ หาย แถมไปเรียนก็ไม่ค่อยเข้าใจภาษาอังกฤษสักเท่าไร วันๆ นั่งอยู่ด้วยความเหงา ความเศร้า เงินที่ได้มาสักเดือน 2 เดือนเริ่มจะหมดแล้ว ความร้าวฉานระหว่างญาติก็มีขิ้นอีกเยอะ การบ้านการเรียนก็หนักขึ้น ตัดสินใจก่อน ท้องสำคัญกว่า หางานทำก่อนที่ไหนก็ได้ ร้านไทยนั้นง่ายที่สุด ไปตามร้านขายของชำของคนไทย เขาก็มีป้ายติดอยู่ว่าร้านโน้น ร้านนี้ต้องการคน วันแรกเข้าไปทำก็ถูกว่าเป็นวัว เป็นควาย เพราะความที่อยู่ที่เมืองไทยไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็เลยเกิดความมุมานะขึ้น ทำงานวันแรก กลับมาถึงบ้าน หลับเป็นตายเลย จากนั้นก็เรียนด้วย ทำงานด้วย ญาติก็ยังบ่นว่าไม่ช่วยงานบ้านอะไรเขาเลย เราเหนื่อยนี่ เมื่อมีเงินแล้ว ย้ายไปเช่าบ้านอยู่ดีกว่า จะไม่มีใครคอยมาจู้จี้จุกจิกกวนใจเรา ย้ายออกไปหารู้ไม่ว่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าแก้ซ จิปาถะร้อยแปด อีก เงินที่หาไว้ก็เริ่มจะไม่พอ เรียนก็งั้นๆ ก็ Drop การเรียนก่อนดีกว่า ทำงานเก็บเงิน แล้วค่อยกลับไปเรียน ทำงาน ทำงาน อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง จะกลับเมืองไทยหรือก็ไม่ได้ พ่อแม่ท่านรับได้ แต่เพื่อนพ้องละ คนอื่นละ ตกลงอยู่นี่เลยดีกว่า ผมเห็นอย่างนี้เยอะพอสมควรในอเมริกาครับ จากคุณ : เอกวุฒิ - [ 26 ก.ย. 46 10:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีประสบการณ์อย่ากเล่าให้คุณ Fullerton 2002 ฟัง ผมเคยทำงาน Part Time ที่ร้าน Pizza ของฝรั่ง มีขาประจำเขา(เจ้าของร้าน)และผมก็รู้ว่าเจ้าประจำเป็นพี่มืดด้วย เจ้าของร้านก็เคยให้ไปส่งที่บ้านหลังนี้ประจำ ไม่เคยมีปัญหา และเวลาไปส่งก็มี Buddy ไปด้วยกันประจำ มาวันหนึ่งร้าน Busy มาก และไม่มีคนที่จะเป็น Buddy ไปที่บ้านหลังนี้ เจ้าของร้านก็บอกว่าให้รีบไปแล้วรีบออกมา คงจะไม่มีอะไร ผมก็พยายามทำให้เร็วตามที่เขาพูดครับ แต่ พี่มืดประมาณ 6-7 รอผมอยู่ข้างนอกแล้วละครับ ผมวิ่ง แต่ก็ไม่พ้น พยายามจะสู้ก็ไม่รอด พี่มืดต่อยผม ลงบาทาผม นาทีนั้นผมคิดว่าไม่รอดแน่ ผมตัดสินใจนอนดีกว่า พวกพี่มืดก็คิดว่าผมสลบไปแล้ว ก็เอากระเป๋าเงินไป โชคยังดีนะครับพี่พี่มืดเหล่านั้นไม่ได้ยิง หรือ รุมพระบาทผมถึงปางตาย. ยังทำที่ร้านนั้นอีกระยะหนึ่ง และไม่ไปที่บ้านหลังนั้นอีกเลย จนกระทั่งไปได้งานดีกว่านั้นเลยออก จากคุณ : เอกวุฒิ - [ 26 ก.ย. 46 11:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ที่ต้องโผล่มาอีกรอบเนื่องจากว่า ความเห็นของ คุณเอกวุฒิ โดนเรามาก ๆ เรื่องญาติอ่ะ คิดแล้วเศร้า แต่ของเราโดนประเภทให้ทำงานบ้านให้ (เหมือนคนใช้) ทำให้เราเข้าใจว่า ทำไมบางคนถึงบอกว่าไปอยู่เมืองนอกอย่าไปอยู่กับญาติ เหออออออออชีวิต จากคุณ : HiCkiE - [ 26 ก.ย. 46 12:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณครับคุณเอกวุฒิที่มาร่วมแชร์ประสบการณ์ ร้านที่ผมปฏิเสธไป เพราะเห็นว่า ส่งอาหารถึงตี 2 แล้วก็ส่งในเขตอันตราย หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือน มีน้องที่รู้จักเล่าให้ฟังว่า มีเด็กไทยคนหนึ่งทำงานที่ร้านนี้แหละ เจอดักตีแบบคุณเอกวุฒิเลยครับ ขณะที่เด็กคนนี้หันหลังเอาอาหารวางบนหลังคารถ เพื่อล๊อกรถ ก็เจอพี่มืด 2 คนเข้ามาตีข้างหลังแล้วซ้อมจนสลบ ไปตื่นที่โรงพยาบาล หน้าปูด ตาแตก ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาล เจ้าของร้านไทยร้านนี้ไม่เคยโผล่ไปเยี่ยมเลย และเมื่อเด็กไทยคนนี้หาย กลับไปที่ร้านนี้ เจ้าของร้านช่วยค่ารักษาพยาบาลตั้ง 100 เหรียญทั้ง ๆ ที่ค่ารักษาพยาบาลตกราว ๆ เกือบ 2 หมื่นเหรียญ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนี้กลับไปเมืองไทยหรือยัง เฮ้อ เพื่อนผมคนเกาหลี ทำงานเฝ้าร้านเหล้า ตอนกลางคืน ใน downtown เขาเล่าว่า ทุกคนในร้านมีปืนทุกคน เพราะกลางคืนพี่มืดชอบเข้ามาป่วนในร้าน บางทีมาเป็นแก๊งค์ ก็ต้องยอมไป แต่ก็ต้องมีปืนไว้เผื่อจวนตัวจริง ๆ ผมก็เคยทำงานร้านเหล้า แต่ทำไม่นานก็ลาออกเพราะคิดว่ามันไม่คุ้มครับ ชั่วโมงหนึ่งได้ 5 เหรียญ ไม่อยากเอาหน้าไปรับลูกปืนน่ะครับ ==================================================================== เชิญชวนชาวไกลบ้าน ผู้รักฟุตบอลไทยและอยากเห็นอนาคตที่ดีของฟุตบอลไทย เชิญร่วมลงชื่อ แสดงพลังขับไล่ นายวิจิตร เกตุแก้ว เหลือบวงการฟุตบอลไทย เพื่อให้วงการฟุตบอลไทยหลุดพ้นวงจรอุบาทว์ ได้ที่ http://www.cheerthai.com 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นกับวงการฟุตบอลเมืองไทย 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้ภาษีของคนไทย สามารถก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่าที่เป็นอยู่===================================================================== แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 46 14:44:54 จากคุณ : Fullerton2002 - [ 26 ก.ย. 46 14:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เกือบลืมนะครับ ถ้ามีคนไทยท่านใดทำงานในร้านอาหารไทย แม้ว่าจะผิดกฏหมาย แต่ถ้าโชคร้ายประสบอุบัติเหตุแล้วเจ้าของร้านไม่รับผิดชอบ เราฟ้องเขาได้ครับ ไม่ต้องกลัวเรื่องเราอยู่แบบผิดกฏหมายครับ ศาลมองถึงสิทธิมนุษยชนมากกว่าครับ ==================================================================== เชิญชวนชาวไกลบ้าน ผู้รักฟุตบอลไทยและอยากเห็นอนาคตที่ดีของฟุตบอลไทย เชิญร่วมลงชื่อ แสดงพลังขับไล่ นายวิจิตร เกตุแก้ว เหลือบวงการฟุตบอลไทย เพื่อให้วงการฟุตบอลไทยหลุดพ้นวงจรอุบาทว์ ได้ที่ http://www.cheerthai.com 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นกับวงการฟุตบอลเมืองไทย 1 เสียงของท่านอาจช่วยให้ภาษีของคนไทย สามารถก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่าที่เป็นอยู่===================================================================== จากคุณ : Fullerton2002 - [ 26 ก.ย. 46 14:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราเชื่อว่าคุณเอกวุฒิจะเข้มแข็งขึ้น เจอตอนนี้ดีแล้วค่ะ เพราะถ้าครั้งต่อไปเจออะไรที่แย่ๆคุณก้อจะมีปีกงอกออกมาทำให้เอาตัวรอดได้ เอาเป็นว่าอย่างน้อยคุณก้อไม่อดตายเพราะรู้จักทำงานแล้วไง ไม่งอมืองอเท้าอยู่บ้านเป็นคุณชายเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออยู่บ้านต่อไป จากคุณ : u^ - [ 26 ก.ย. 46 15:45:06 A:203.144.143.250 X:203.118.98.210 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ต้องอดทนค่ะ ถ้าคิดจะมาอยู่อเมกาแล้ว ถ้าคิดจะทำงานไปเรียนไป ต้องอดทนค่ะ จากคุณ : นุ่น - [ 27 ก.ย. 46 04:58:54 A:68.122.49.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนนี้มีความสุขดีค่ะ ถามว่าลำบากมั้ย เมื่อเทียบกับตอนที่อยู่เมืองไทย ต้องตื่นตีห้าครึ่งเพื่อไปทำงาน ทั้งๆ ที่เข้างานเก้าโมง ต้องอยู่ออฟฟิชถึงดึกๆ บางทีถึงเช้า เพราะลูกค้าเเก้งาน บางเสาร์ก็ต้องมาทำงานอีก เจ้านายก็เรื่องมาก เดินถนนต้องระวังภัยรอบตัว เหนื่อยมาก จนบอกตัวเองว่าทนไม่ไหวเเล้วจ้า ก็เลยมานี่ดีกว่า มาอยู่ที่นี่ไม่จำเป็นต้องมีรถ คนมีรถเค้ายังขับมาจอดเเล้วต่อรถไฟเข้าเมืองเลย อากาศดี บ้านเมืองสวย อาหารนานาชาติ (ไม่อร่อยเลยซักชาติ) เรียนไปทำงานไป ก็หนักนะ เเต่เมื่อคิดถึงความเหนื่อยที่ผจญที่เมืองไทยมาเเล้ว ที่นี่ก็ยังสบายกว่า (เเถมได้เงินเยอะกว่าอีก) อยู่ที่ใหนเราก็มีความสุข เพราะเราคิดว่าทุกๆ วัน ของเราคือกำไรชีวิต ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากเลย จากคุณ : ~ papeete ~ - [ 27 ก.ย. 46 11:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยกับความคิดที่ 23 นะ ผมคิดว่าอยู่ที่ไหนๆก็มีความสุขได้เหมือนกันแหล่ะ อยู่ที่คนคิดต่างหาก ตอนนี้ผมมาอยู่ซานฟรานได้ 3 ปีแล้ว ตอนมาแรกๆก็ตั้งใจมาไม่กี่เดือน ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้อยู่ที่นี่ได้นานขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าที่เมืองไทยไม่ดี แต่ที่นี่มีอะไรที่แตกต่างนะ เรื่องของการหาเงินอะ ผมว่าไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ระดับรายได้นะ ต่อให้เพื่อนๆได้ทำงานแค่ในร้านอาหารไทยนะ เพื่อนๆก็หาสตางค์ได้มากกว่าอยู่ที่เมืองไทยในเพื่อนๆรุ่นเดียวกันที่ยังทำงานบริษัทที่เมืองไทยอีกนะ แต่ที่ผมบอกว่าหาได้มากกว่าอะ เพราะผมอะทำงานก็เกือบทุกวันนะครับ คือ ก็ผมอยากมีสตางค์เยอะๆ ผมก็แค่ขยันให้มาก ผมก็คิดแค่นี้แหล่ะ ส่วนเรืองสภาพอากาศที่นี่ ผมก็ต้องถือว่าที่นี่ค่อนข้างจะดีมากๆนะ ถ้าเทียบกับเมืองไทย (แถวสีลม) แต่ที่แน่ๆ ผมมั่นใจถ้าไปเที่ยวธรรมชาติ ตามป่าเขา อะ บ้านเรากินขาดนะ แล้วก็อย่างที่ความเห็น 23 พูดไว้ เรื่องการเดินทางไปมาที่นี่ ค่อนข้างสะดวกสุดๆครับ มีรถไฟฟ้า วิ่งยาวๆ ให้เราได้ใช้บริการ ซึ่งคนเมกันที่นี่เค้าไม่ค่อยเสียเวลาเรื่องการเดินทางสักเท่าไหรเลย น่าอิจฉาเค้าที่สุดก็ตรงนี้แหล่ะครับ ก็เอาเป็นว่าประเด็นผม ก็อยู่ที่ว่าความคิดของแต่ละคนแหล่ะครับ ใครอยากรู้อะไรเพิ่มเติมลองอีเมลล์มาคุยกันก็ได้ครับ ถ้าอันไหนตอบได้ก็จะตอบแล้วกัน (ถ้ามีเวลาว่างด้วยนะ เพราะผมอะทำงานทุกวัน) จากคุณ : songkiats1@netzero.net - [ 28 ก.ย. 46 04:11:07 A:67.74.39.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นด้วยกับทุกคนคะ..คุณความเห็นที่ 11 ชีวิตคล้ายๆเราเลย ตอนนี้เพิ่งได้งาน ทำเกี่ยวกับในครัว...ภาษาเราได้นิดหน่อยเอง... เค้าพูดอะไรมาก็มึนนนน....ตึ้บ... ไม่ใช่ภาษาอังกฤษด้วย...ก้อถือว่าเราโชคดีที่สุดแล้ว ที่เจ้าของร้านเมตตากะเรา ทำมาได้4-5วันแล้ว กลับมาบ้านร้องไห้ตลอดเลย.....ลำบากจริงๆๆคะ เมืองไทยคือสวรรค์จริงๆ.. ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหน...กำลังใจก้อไม่มี จากคุณ : ANNETTE - [ 28 ก.ย. 46 20:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 Thailand=Bangkok???? จากคุณ : Tey (g9h) - [ 29 ก.ย. 46 22:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กำลังจะเดินทางไปใช้ชีวิตที่ซานฟรานซิสโกอยากรบกวนเพื่อนๆที่อยู่เมืองนี้ให้คำแนะนำด้วยครับ!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : ratham_t@hotmail.com - [ 30 ก.ย. 46 11:45:10 A:203.144.151.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเคยคิดน้อยใจ ตอนที่ถูกคุณพ่อส่งมาที่นี่ใหม่ๆ ว่าไม่ได้มีโอกาสไปเรียนที่อเมริกาอย่างคนอื่นเขา ช่วงหลังๆ พอมาคิดดูดีๆแล้ว ผมว่าผมโชคดีที่ได้มาเรียนที่ออสเตรเลียแทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการทำงาน แต่อย่างไรก็ดี มหาวิทยาลัยในฝันของผมก็ยังคงเป็นที่เดิมในอเมริกาฝั่งตะวันออก ไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าถึงจุดนี้แล้ว ผมคงจะไม่ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยนั้นแล้วไม่ว่าจะในระดับปริญญาใดๆก็ตาม ผมเองก็เคยทำงานทางด้านอาหารและเครื่องดื่มมาประมาณ ๕ ปีกว่าๆ ตั้งแต่ฤดูร้อนแรกหลังจากจบมัธยมปลาย เริ่มตั้งแต่เป็นบริกรอาหาร เป็นบริกรเครื่องดื่ม และในที่สุด ก็ได้ผสมเครื่องดื่มเอง เหนื่อยครับ ต้องยืนเป็นเวลาหลายๆชั่วโมง มีอยู่ช่วงหนึ่งยืนทำบาร์ติดกัน ๑๐ ชั่วโมงรวด ไปเลิกเอาตอนตี ๔ ตี ๕ แล้วต้องมาเก็บกวาดทำความสะอาดต่ออีกชั่วโมงกว่า แต่ประสบการณ์ในร้านอาหารและที่เที่ยวกลางคืนต่างๆ ก็ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างที่ดีมาจนทุกวันนี้ สำหรับในประเทศตะวันตกส่วนใหญ่รวมถึงอเมริกา โอกาสที่จะได้สอนหนังสือก็มีไม่น้อย สำหรับตัวผมเองซึ่งผลการเรียนนั้นแย่มากๆ กว่าที่จะได้มีโอกาสมาสอนหนังสือชั่วคราว ก็หลังจากได้ปริญญาใบแรกไปแล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่อาจารย์เจ้าของวิชายังเมตตาให้ผมได้สอนอยู่ต่อไปจนบัดนี้ แม้ว่าผมจะไม่เคยลงทะเบียนเรียนวิชานี้มาก่อน ผมเป็นคนที่มีความสามารถในการสื่อสารย่ำแย่ การที่ได้มาสอนคนหมู่มาก ทำให้ผมได้มีโอกาสพัฒนาตัวเองขึ้นมาบ้าง งานจิปาถะอื่นๆที่มีเงินเป็นผลตอบแทนที่ผมโชคดีมีโอกาสได้ทำก็คือการเป็นล่ามแปลภาษาให้กับบริษัทขนส่งแห่งหนึ่งที่มีสาขาอยู่ที่สระบุรี ศาลแพ่ง และสถานกักกันของต.ม. อันนี้ต้องถือว่าเป็นโชคดี เพราะผมยังไม่เคยไปสอบเอาใบประกาศนียบัตรล่ามสักที จุดที่ทำให้ผมคิดว่าโชคดี ก็คือการที่ได้มาทำงานกับบริษัทเอกชนและเกี่ยวกับสาขาที่ได้เรียนมา เพราะถ้าเป็นที่อเมริกา ตราบใดที่ผมยังเรียนอยู่ ผมคงจะไม่มีโอกาสได้ทำงานพิเศษในสำนักงานอย่างแน่นอน อันนี้ก็คงเป็นผลพลอยได้จากประสบการณ์ทำงานในสาขาที่เกี่ยวข้องให้กับหน่วยงานในมหาวิทยาลัย ซึ่งถึงแม้ว่าตำแหน่งของผมจะถูกตัดออก(หลังจากทำมาได้ปีกว่าๆ)เนื่องจากการปรับเปลี่ยนโครงสร้างในองค์กรและทำให้ผมตกงานไป ๓ เดือน ผมก็โชคดีที่หางานใหม่ได้โดยการใช้ประสบการณ์นี้ และอีกอย่าง รายได้ค่าตอบแทนของงานนั่งโต๊ะก็ดีกว่าทำงานทางด้านอาหารเครื่องดื่มมากกว่าเท่าตัว ซึ่งถ้าคุณเป็นคนที่เก็บหอมรอมริบแล้วหล่ะก้อ คุณจะสามารถเก็บเงินกลับไปเมืองไทยได้เยอะมากเลยทีเดียว เนื่องจากว่าผมเป็นคนที่มีความสนใจในหลายๆด้านที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันเลย และบางอย่างได้สร้างรายจ่ายที่ค่อนข้างสูงถึงสูงมาก ผมเลยไม่มีเงินเก็บเลย แต่ยังดีที่ได้ลงทุนในบางอย่างที่มีความเสี่ยงสูงมากๆเอาไว้ ก็เลยได้แต่หวังว่าการลงทุนนั้นจะให้ผลตอบแทนที่ดีในเบื้องหน้า ทุกประเทศมีจุดเด่นและจุดด้อยในตัวเอง ถ้าคุณได้มีโอกาสมาเรียนในต่างประเทศแล้ว ผมแนะนำว่าควรจะมองหาจุดเด่นในประเทศนั้นๆไว้ เพราะมันอาจจะเป็นลู่ทางในการลงทุนหรือการประกอบธุรกิจให้กับตัวคุณเองในอนาคตภายหน้าได้ ผมเองก็ไม่เคยคิดว่าประสบการณ์ความรู้ทางด้านอาหารและเครื่องดื่มเมื่อเกือบ ๑๐ ปีก่อน จะทำให้ผมมีความคิดลงทุนในสินค้าแปลกๆอย่างที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ ผมยังไม่ประสบผลสำเร็จนะครับ เวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์ได้ว่าแนวคิดนี้จะดีมากหรือน้อยเพียงใด แต่ในที่สุด เมื่อผมเรียนจบ ผมก็จะกลับไปทำงานรับใช้ในหลวงของเราอย่างแน่นอนครับผม จากคุณ : นัทครับ - [ 30 ก.ย. 46 14:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ถึง คห 21, ที่ผมเขียนใน คห 16 นั้นผมหมายความถึงคนไทยทั่วไปในอเมริกา ไม่ใช่ตัวผมครับ ตัวผมโชคดีกว่านี้เยอะ แต่ความต้องการมีเงินมันทำให้ผมต้องมาเป็นคนส่ง Pizza ทำงาน Part time (6.00PM - 10.00PM) เท่านั้น บ้านผมที่เมืองไทยไม่มีคนใช้ ผมต้องทำเอง แบ่งงานกับพี่ๆ น้องๆ ในสมัยนั้นครับ ส่วนในอเมริกาพอผมจบ ก็สมัครและหางานที่ดีกว่าทำงานในร้านอาหารได้ครับ. แต่อย่างไรก็ตามผมก็ยังยกย่องผู้ที่ทำงานร้านอาหารครับ บางคนเคยทำร้านอาหาร จบกลับมาแล้วทำงานที่เมืองไทยก็ถมไป เช่น ผู้ว่ากทม เป็นต้น จริงอยู่ครับสำหรับ คห 24 คุณหาได้มากก็จริง แต่คุณอย่าลืมว่า ค่าครองชีพของคนอเมริกาก็สูงมากกว่าเมืองไทยตามไปด้วย ถ้าคุณเอาเงินเดือนของคุณมาคิดเป็นเงินไทยครับมันมากครับ ผมเองตอนนี้ผมทำงานที่เมืองไทยเงินเดือนน้อยกว่าที่ผมเคยทำที่อเมริกา อยู่ 4-5 เท่า แต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่บ้านเรามากกว่าอยู่ที่อเมริกาครับ ผมยอมรับบ้านเรารถติดมาก ทรมาน มากกว่าอเมริกา ก็ยังรอว่าเมื่อไรเขาจะทำ more public transportation มากกว่านี้ครับ จากคุณ : เอกวุฒิ - [ 30 ก.ย. 46 16:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราเองก็จากบ้านมาเรียนและก็ทำงานด้วยเกือบ 14 ปีแล้วอ่ะ ใหม่ ๆ ก็อยากกลับบ้านแต่ตอนนี้กลับเหมือนกันแต่ก็ไปเที่ยวพักร้อน....จริง ๆ ก็ชอบเมืองไทยแต่ที่อยู่เนี่ยก็สะดวก สบายดีเพื่อน ๆ ร่วมงานที่เป็นฝาหรั่งก็ใจดี ทำงานก็สนุก...ชอบอ่ะนะ จากคุณ : ปาล (ปาล) - [ 30 ก.ย. 46 23:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สงสัยจังว่าไอ้พี่มือที่ว่าเนี่ย หมายถึงพวกผิวดำหรือคับ แล้วถ้าเป็นคนผิวดำแล้วทำไมถึงมีแต่พวกนี้เท่านั้นที่โหดแบบนี้ ฟังดูแล้วน่ากัวจัง เราไปอยู่แล้วจะปลอดภัยหรือป่าวเนี่ย จากคุณ : ผู้ไม่รู้ - [ 1 ต.ค. 46 02:44:25 A:202.133.166.96 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 I am working in Accounting field in Melbourne. The Australian Authorities provide a good support for their companies. In my opinion, to be successful in Thailand, you need to know somebody. There is more opportunity here if you are ready to compete. And I doesn't like any brandname product. I have a difference attitude in several matters from Thai. (such as : I hate Lakorn Thai). However I was born as Thai I will not hesitate if I could do something for Thai. จากคุณ : Love Thailand - [ 1 ต.ค. 46 12:08:18 A:203.34.248.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกระทู้ที่น่าสนใจดีจริงๆครับ ผมว่าที่ไหนจะดีหรือไม่ดีมันก็คงขึ้นกับ รสนิยมการใช้ชีวิตมั้งครับ แต่ละคนก็แตกต่างกันไป คนรักสงบ คนรักการแข่งขัน คนรักธรรมชาติ แต่ละคนคงมีคำตอบที่แตกต่างกันไปครับ แล้วก็ยังขึ้นอยู่กับองค์ประกอบพื้นฐานของชีวิตที่เมืองไทย อย่างเช่นว่า มีพ่อแม่พี่น้องครอบครัวที่ดีมั้ย มีเพื่อนฝูงเยอะมั้ย .......................................................................... สำหรับตัวผมเอง ผมไม่ได้ดูที่เงินหรือความสำเร็จหรอกครับ ดูง่ายๆครับที่ ว่าที่ไหนที่... ....วันๆนึงเรายิ้มให้กับตัวเองได้มากกว่า ....ร้องไห้อยู่คนเดียวน้อยกว่า ....เก็บตัวเงียบเชียบน้อยกว่า ....หน้าตาสดใส สุขภาพดีกว่า ....ได้กินอาหารที่อร่อยกว่า ....นอนหลับสบายกว่า ....มีเพื่อนฝูงเข้ามาคุยทักทายด้วยมากกว่า ....มีคนยินดีเมื่อเราประสบความสำเร็จมากกว่า ....มีคนปรับทุกข์เมื่อเราล้มเหลวมากกว่า ....มีอิสระที่จะเดินไปที่ไหนๆ และจะทำอะไรๆมากกว่า และอื่นๆอีกมากกมาย..... ซึ่งคำตอบสำหรับผมมันเป็นเมืองไทยนั่นแหละครับ ถึงแม้ชีวิตที่เมืองไทยจะไม่สวยหรู อาจจะไม่ร่ำรวย แต่มันก็ไม่ได้เงียบเหงา เป็นชีวิตที่มีคุณค่ามีความสำคัญ เรามีความสำคัญกับคนรอบๆตัวเรา และคนรอบๆตัวเราก็มีความสำคัญกับเราเหมือนกัน หลายๆคนอาจจะไม่เหมือนผม หลายๆข้อที่กล่าวมาเขาไม่ได้ที่เมืองไทย แต่เขาเขาอยู่เมืองนอกแล้วมันได้ก็โอเคครับ แต่ก็มีหลายๆคนที่พยายามฝืน ทรมาน อดทน เพื่อ....เงิน....หน้าตา..... ซึ่งแบบหลังนี่ผมไม่สนับสนุนเลยครับ ผมว่าชีวิตคนเรามันสั้นนะ การทำเพื่ออนาคตน่ะมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่ถ้าทุ่มเททุกอย่างเพื่ออนาคตเสียหมดโดยทำลายปัจจุบันอย่างย่อยยับล่ะก็ ชีวิตมันจะหาความสุขได้เหรอครับ จากคุณ : นาฬิกาทราย...ครับ - [ 1 ต.ค. 46 13:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ทำงานเมืองนอกได้เงินเดือนดีกว่าเมืองไทยนะ เห็นที่มาเลเซียนี่ก็มีคนไทยมาทำงานกันไม่น้อย ไม่ใช่งานใช้แรงงานนะแต่เป็นงานออฟฟิสหรืองานโปรเจค มาที่นี่บ่นกันทั้งนั้นว่าอาหารไม่อร่อยสู้เมืองไทยไม่ได้ แล้วค่าใช้จ่ายก็แพงล้ำหน้าเมืองไทยไปมากแล้ว แต่ตัวเองก็มีความสุขดี เก็บเงินเก็บทองไม่ค่อยได้มากหรอกเพราะเอาไปเที่ยวนู่นนี่หมด ก็เก็บประสบการณ์ไปแล้วกันตุงกระเป๋าเลย เดี๋ยวหางานเมืองไทยได้แล้วจะกลับไป อยู่เมืองไทยสนุกกว่าเยอะ จากคุณ : anjing - [ 2 ต.ค. 46 09:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความคิดที่33 ตรงใจค่ะ...อ่านแล้วคิดถึงแม่ แต่เรามาอยู่อเมริกาหลายปี(11ปี) เคยชินกับชีวิตที่นี่ เราทำงานและมีเพื่อนสนิท มีสังคม ถึงแม้เพื่อนต่างชาติจะไม่สนุกเหมือนเพื่อนคนไทย แต่ก็มีมิตรภาพต่อกันไปอีกแบบ... เทียบกันไม่ได้ว่าเพื่อนที่ไหนดีกว่ากัน แต่เราว่า นี่เป็นปัญหาของคนอยู่ต่างประเทศนานๆ คือจะคล้ายๆ อยากอยู่มันทั้งสองประเทศ เมืองไทยก็มีข้อดีตรงที่ ครอบครัวอยู่ที่นั่น เพื่อนฝูงก็ยังมีอยู่ อาหารอร่อย และที่สำคัญที่สุดคือเวลาอยู่เมืองไทยเรารู้สึกเต็มหัวใจว่า ที่นี่คือบ้านรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกนี้ไม่เคยมีที่อเมริกาถึงแม้เราจะอยู่อเมริกาเป็นส่วนใหญ่(ปีนึงกลับไปเมืองไทยแค่สองอาทิตย์ช่วงวันหยุดx'mas) แต่อเมริกาก็มีข้อดีเยอะ มีอิสระ คนค่อนข้างเคารพในสิทธิส่วนบุคคล ทำตามกฏ ระเบียบ สรุปคือในอนาคตเราอยากจะไปๆมาระหว่างสอง ประเทศที่แหละ เพียงแต่หวังว่าจะได้ใช้เวลาอยู่เมืองไทย ให้มากกว่าสองอาทิตย์ต่อปีอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ จากคุณ : chickadee - [ 2 ต.ค. 46 23:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมมาอยู่เมกาได้5ปีครับเริ่มจากเป็นพนักงานเสริฟแต่ก็คิได้ว่าเราจะเสริฟตลอดไปไม่ได้จึงอยากมีร้านอาหารของตัวเองก็เลยเข้าครัวครับเหนื่อยมากแต่ก็สู้ให้ถึงที่สุดแล้วในที่สุดผมก็มีร้านอาหารไทยเป็นของตัวเองเปิดมาได้เกือบสองปีแล้วครับกำลังจะขยายสาขาในเร็วๆนี้ครับถ้าพูดถึงรายได้ดีมากครับผมมีกำไรปีละไม่ตำกว่า$300,000ในขณะที่ผมอายุ34ปี ผมจึงคิดว่าถ้าทุกคนต้องการประสพความสำเร็จในชีวิตก็ต้องสู้ครับและต้องทำจริงแล้วทุกคนก็จะประสพความสำเร็จครับ จากคุณ : นักสู้แดนหิมะ - [ 3 ต.ค. 46 15:52:52 A:63.159.188.189 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอแสดงความยินดีต่อ คุณ นักสู้แดนหิมะ ครับ คุณทำและประสบผลสำเร็จในชีวิต แต่คิดกลับกันหน่อยหนึ่งครับ คนที่ลงทุนทำร้านอาหารไทยในอเมริกา เจ๊ง หรือม้วนเสื่อกลับไป ก็มีนะครับ อย่าว่าผมอคติต่อกระทู้นี้นะครับ ผมพูดความจริง แก่บรรดาผู้ที่คิดจะไปหาทอง หรือ ขุดทอง ในแดนมะกันว่าคุณอาจจะร่ำรวย หรือ คุณอาจจะหมดตัวก็ได้ ทุกอย่างขึ้นกับตัวของคุณเองทั้งหมด ผมก็มีเพื่อนที่หมดตัวไปกับร้านที่เซ้งมา และก็ค้าขายไม่ขิ้น เจ๊งไปครับ จากคุณ : เอกวุฒิ - [ 3 ต.ค. 46 17:21:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 I work and live in London for nearly 5 years now. I came here to study MA in Design field and hope to get some working experience as well. At first I work part-time (sometime full-time) at Thai restaurant owns by Thai people for half a year then I move on to contemporary Thai restaurant owns by British company chain. I also worked in coffee shop, cafe and Chenese restaurant before I got a job in gallery. At the moment I'm working in a greeting card company. I completed my MA, married with my ex-classmate who I met at MA class and got a job as a Paper Engineer doing 3d greeting cards. I'm not from rich family, apart from the University fees that my family gave me I have to earn the rest by myself. But working experience abroad will give you more than money. You'll get to know people, know culture, know how to organise yourself, everything. One thing that I'm really pissed off about England is you've to pay very part of your salary to tax office. That's a lot of money, around 1/3 of the salary and it's grogressive rate. You rean more you pay more. Overall I have more freedom and independent life here, your world is different from your friends but it'll not the same again when you go back to Thailand. Sometimes I do miss my friends and family. Sometimes I ask myself what am I doin here and sometime I wish I should end up doing just something ordinary at my homeland. On the other hand I am feel pround of myself also. I seen the world from the diffent point of view. Warning from me: If you think working abroad is the way of earning more money I'll tell you it's wrong myth. It's not true. What you'll get for sure is different glasses to see the world and sometime it's may worth it. จากคุณ : athi - [ 4 ต.ค. 46 18:47:47 A:217.34.226.105 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 สมัยนี้ มาขุดทองที่อเมริกา ไม่เหมือนสมัยก่อน บางรัฐเค๊าเข้มงวดมากขึ้น ไม่ว่าสมัยไหน การมาเรียนและทำงานที่นี่ จะสำเร็จไม่สำเร็จ จะลำบากมากน้อยแค่ไหน คงต้องขึ้นอยู่กับอะไรหลายๆอย่าง แล้วแต่คนแต่ละคนจะพบเจอ ..บางคนมาเรียน ทุนพ่อแม่ หางาน part time ทำได้เล็กๆน้อยช่วยทางบ้านได้บ้าง จบแล้วก็กลับ บางคนก็ไม่จบ บางคนเรียนอย่างเดียว จบก็กลับ ..บางคนตั้งใจมาเรียน..ทำงานด้วย ภายหลังเลิกเรียน (ทั้งเรียนจบ และไม่จบ) อยู่นานๆ แต่งงาน มีลูก มีใบเขียว ทำธุรกิจ รํารวยไป ตั้งรกรากอยู่ที่นี่ซะเลย.. ..บางคนมาทัวร์ ละโดด เป็นโรบินฮู๊ด เจอคนช่วยเหลือดี จังหวะดีมีงานทำ เลี้ยงตัวได้ เก็บตัว เก็บเงิน ได้พัก ก็กลับเมืองไทย แต่บางคนจังหวะดี ได้ใบเขียว ก็ตั้งรกรากอยู่ต่อ (จะพบเจอมาก ในสมัยก่อน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ทราบอย่างงัย) แต่บางคนก็เจอกับคนสารพัดรูปแบบ ลำบากใจ ลำบากกาย (ลำบากกาย คงพอทน..) และโดนกลั่นแกล้ง เอารัดเอาเปรียบต่างๆนาๆ ..บางคน ต้องมาเผชิญกับอากาศหนาวจัด เวลามี winter storm ที มันสาหัสนัก ...ค่ารักษาพยาบาล ก็สาหัสเช่นเดียวกัน และอะไรต่ออะไรหลายอย่าง..ดีและไม่ดี ทั้งประทับใจและไม่ประทับใจ ถ้าไม่อดทนพอ ก็คงอยู่ไม่ได้ แอบร้องไห้ คิดถึงบ้านกันไปกี่รอบ กว่าจะฟันฝ่าอุปสรรคกันไปได้ .....ยังมีสารพัดรูปแบบ ชีวิตคนไทยในอเมริกา จากคุณ : แค่ยกตัวอย่าง - [ 4 ต.ค. 46 22:25:14 A:68.49.134.122 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 มีตัวอย่างของคนที่มาทำงานเสริฟอาหารร้านไทยแถว Orange county , CA มาเล่าให้ฟัง เพื่อนคู่นี้เป็นสามีภรรยามาจากเมืองไทย หลังจากเป็นหนี้เนื่องจากทำธุรกิจล้ม เป็นหนี้ทั้งธนาคาร และเพื่อน จำนวนหลายล้าน จึงได้ตัดสินใจมาหางานทำที่นี่ จากชีวิตสุขสบาย ไปเที่ยวยุโรป และอเมริกา มีลูกน้องให้คอยชี้นิ้วสั่งงาน ชีวิตก้อต้องเปลี่ยนไป ภรรยามาทำงานเสริฟอาหาร สามีได้งานที่ร้านขายต้นไม้ของคนไทย ด้วยความที่จบทางด้านเกษตรมา จึงมีความรู้พอสมควร สองคนนี้ขยันมาก ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปไร้ค่า ภรรยาเสร็จงานเย็นก็ไปแวะช่วยงานสามี จนเจ้าของเห็นใจ จ่ายค่าชั่วโมงให้ และให้ไปช่วยทำความสะอาดบ้าน ภรรยาก็ทำทุกอย่างเหมือนบ้านตัวเอง ไม่รังเกียจ ขัดห้องน้ำ ดูดฝุ่น จัดบ้าน เช็ดบ้าน พับผ้า ล้างจาน ทุกอย่าง เดี๋ยวนี้เจ้าของไว้ใจขนาดให้กุญแจเข้าไปทำเอง อยากทำอะไรทำไปเลย และกำลังจะสร้างบ้านเล็ก ๆ ที่ร้านต้นไม้ เพื่อให้สองคนนี้อยู่ช่วยดูแลร้านต้นไม้ด้วย ก็จะประหยัดค่าเช่าอพาร์ทเม้นท์ไปอีก $850 ความขยันและจริงใจของคนคู่นี้ ทำเอาเจ้านายและคนที่รู้จักพร้อมจะช่วยเมื่อเค้ามีปัญหา เพื่อนบางคน ( เราด้วย ) ก็ข่วยเหลือให้เค้ามาช่วยจัดสวน จัดบ้าน และก็จ่ายเงินให้เค้า ทั้ง ๆ ที่คู่นี้เค้ายินดีจะมาช่วยเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าเป็นการจ้าง น้ำใจของเค้าเหลือเฟือจริง ๆ ทุกเดือนสองคนนี้จะส่งเงินกลับไปใช้หนี้ที่เมืองไทย $1000-$1500 ทุกเดือน มีกินมีใช้ มีรถขับ มีเงินใช้หนี้ ถึงแม้จะต้องอยู่อย่างโรบินฮู้ด เป็นตัวอย่างนึง ที่เราชื่นชมในการต่อสู้ ความขยัน ความจริงใจ ของคู่นี้ค่ะ จากคุณ : Lucy - [ 4 ต.ค. 46 22:46:16 A:68.121.189.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 Thanks for comment 38. I do miss my homeland. จากคุณ : แจ๊บ - [ 5 ต.ค. 46 17:08:07 A:67.74.39.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านกระทู้แล้วอยากแชร์ประสพการณ์กับชาวไทยที่กำลังคิดจะมาทำงานที่อเมริกาครับ ตัวผมเองไม่เคยทำงานในร้านอาหารหรือใช้วีซ่าทำงานแบบผิดกฏหมาย เริ่มมาอยู่ที่มิชิแกนตั้งแต่ปี '99 โดยใช้ L1 วีซ่า (ทำงานได้ถูกต้องตามกฏหมาย เป็นการย้ายที่ทำงานมาจากเมืองไทยครับ) รู้จักทั้งน้องๆพี่ๆทำงานร้านอาหารเป็นทั้งนักเรียนและโรบินฮูดหลายท่านครับอาจจะรู้ไม่ละเอียดแต่ก็พอจะเขียนให้อ่านกันได้บ้าง จริงๆมาครั้งแรกปี98 อยู่ประมาณสามเดือนใช้วีซ่า B1 เป็นวีซ่าท่องเที่ยวหรือธุรกิจ ขอเล่าให้ฟังนิดนึงนะครับว่าการขอวีซ่าณวันนี้ไม่ง่าย ขณะนี้การขอวีซ่ายากขึ้นครับ โดยต้องยื่นล่วงหน้า หกสัปดาห็ แล้วสัมภาษณ์ทุกกรณีครับ ไม่ว่าขอใหม่หรือต่ออายุ รัฐบาลอเมริกันเข้มงวดขึ้นมากหลังจากทำสงครามกับอิรัก ถ้าหากสามารถขอได้ก็ถือว่าโชคดีมากครับ เล่าต่อนะครับ การมาครั้งแรกนั้นมา เพื่อช่วยงานการผลิตรถต้นแบบของฟอร์ด ครั้งนั้นรู้เลยครับว่าอเมริกันมองคนผิวเหลืองอย่างไร แปดสิบเปอร์เชนต์ไม่ไว้ใจพวกผิวเหลืองอย่างเราๆหรอกครับ ผมใช้เวลาเกือบปีที่จะทำให้ฝรั่งเชื่อใจให้ทำงาน ปีนึงเต็มๆครับกับการสร้างความคุ้นเคยกับสังคมอเมริกัน(ไม่ใช่เช้ามาเจอเพื่อนคนไทย ทำงานกับคนไทย กลับบ้านมาก็อยู่กับเพื่อนคนไทยนะครับ)หนึ่งละเราไม่ได้ใช้ภาษาเดียวกับเขา สองคือเทคโนโลยีบ้านเราไม่เหมือนเค้า ยังไม่รวมถึงการใช้ชีวิตด้านอื่นๆนะครับ ยกตัวอย่างแค่เข้าไปสั่งอาหารในภัตตาคารฝรั่งก็สั่งไม่ถูกแล้วครับ เสต็คจานนึงใช้เวลาทำความเข้าใจเกือบห้านาที หลายคนที่เคยอยู่ที่นี่คงเคยรู้สึกนะครับ ความรู้สึกไม่ดีเลยครับ หากใครจะมาไม่ว่าทำงานอะไรต้องยอมรับตรงนี้ให้ได้ ยอมรับกับการเป็นชนผิวเหลืองให้อเมริกันดูถูกในช่วงแรกๆให้ได้ พอกลับมาปี 99 ก็ใช้วีซ่าทำงานถูกต้องครับ บริษัทมีอพาตเมนท์ให้ มีรถให้ขับ มีการ์ดให้เติมน้ำมันขนาดล้างรถยังล้างฟรีนะครับ ดูเหมือนว่าจะสบายนะครับ เอาไว้ผมเล่าต่อแล้วตัดสินใจเอาเองครับ งานที่ทำตอนนี้เป็นงานที่ทำร่วมกับเจเนอรัลมอเตอร์เป็นวิศวกรรับผิดชอบระบบไฟฟ้าในรถยนต์ ดูแลเรื่องการเปลี่ยนแปลงแบบของระบบไฟฟ้าในรถยนต์ รวมรายรับที่นี่อยู่ได้อย่างสบายๆ แต่รายรับอย่างเดียวไม่ได้หมายความว่าคุ้มค่ากับสิ่งที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนะครับ พูดถึงรายรับ ของคนอเมริกัน ขอเล่าให้ฟังนิดนะครับ ชาวอเมริกันต้องเสียภาษีประมาณ 30% คิดแบบง่ายๆก็คือหักออกเลยครับหนึ่งในสาม ค่าใช้จ่ายทั่วไปจะเล่าให้ฟังคร่าวๆนะครับ สมมุติเอาเงินเดือนวิศวกรจบใหม่ก็แล้วกันนะครับ ที่นี่จะได้ประมาณ 45,000 ถึง 50,000 เหรียญต่อปี หักออก หนึ่งในสามสมมุติว่าเหลือ 32,000 ต่อปี หารเป็นเดือนเหลือ 2,650 ต่อเดือน ค่าใช้จ่ายอันแรกเลยเป็นบ้าน หากราคา สองแสนขึ้นอย่างน้อยต้องมีสองสามหมื่นจ่ายดาวน์ แล้วผ่อนเดือนละประมาณ 600 ถึง 900 เหรียญ 25 ถึง 30 ปี (ยี่สิบห้าถึงสามสิบปี) ถ้าเป็นอพาตเมนท์ก็ 500 ถึง 700 เหรียญสมมุติว่าหักค่าบ้านแล้วเหลือมากสุด 2,000 เหรียญ ต่อไปก็รถ หากเป็นรถใหม่รวมเบ็ดเสร็จหลงจ้งทั้งค่าน้ำมันค่าดูแลรักษา ต้องจ่ายแน่ๆ 300 ถึง 500 เหรียญ ตอนนี้เหลือเงินเท่าไหร่ครับ สมมุติว่าเหลือ 1,500 ถึง 1,700 ต่อไปก็ค่าไฟฟ้า แก้ส โทรศัพท์ สมมุติว่า 150 เหรียญนะครับ จะเหลือเงิน ประมาณ 1,350 ถึง 1,550 ต่อเดือน เอาแบบยังไม่มีครอบครัวหรือมีลูกนะครับ ค่าใช้จ่ายต่อสัปดาห์ เอาแบบทั่วไปไม่ใช่กินแต่ ข้าวไข่เจียว มาม่า เอาข้าวกล่องมากินที่ทำงานทุกวันนะครับ (อย่างนี้อยู่เมืองไทยก็ทำได้ครับ) ผมใช้ประมาณ สัปดาห์ละ 150 ถึง 200 เหรียญ นี่คิดแค่ค่าอาหารนะครับ หากจะใช้จ่ายเพื่อให้รู้ว่าอเมริกาเป็นอย่างไร (ไม่ใช่รู้จักแค่บ้าน ร้านขายอาหารไทย หรือกรอสโซรี่สโตร์ กับที่ทำงานนะครับ) ต้องบวกไปอีกสัปดาห์ละ 100 สำหรับการพักผ่อนกินอาหารดีดี มีประโยชน์ ไปในที่ที่อเมริกันเค้าไปกัน สรุปแล้วช่วยคิดทีซิครับว่าเหลือเงินเท่าไหร่แล้ว เอาเป็นว่าเหลือ เงินเก็บประมาน 350 ถึง 500 เหรียญ ครับ ลองคูณดูนะครับว่าเป็นเงินไทยเท่าไหร่ สมมุติว่าเก็บได้มากสุด 500 ตรงนี้ยังไม่รวม ประกันสุขภาพหรือค่ารักษาพยาบาลนะครับ เพื่อนรุ่นน้องคนนึงมีปัญหาเรื่องทำฟัน ถึงกับยอมกลับไปทำที่เมืองไทยดีกว่าจ่ายอีกไม่เท่าไหร่ก็ได้ค่าตั๋วแถมได้กลับไปเยี่ยมญาติๆ นี่ยังไม่รวมค่าเสื้อผ้า จิปาถะอื่นๆอีกนะครับ รวมแล้วก็มีเงินพอเก็บนะครับแต่ไม่ได้มากมาย เคยได้ยินนะครับมีลุงคนนึงอยู่อเมริกาแล้วกลับไปเมืองไทยเล่าให้ฟังว่าลูกชายทำงานเดือนละสองสามแสนบาท แต่ไม่เล่าให้จบว่าต้องเสียภาษีเท่าไหร่ ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ทีนี้พอได้ยินก็ปากต่อปากซิครับ บอกกันต่อๆไปว่ารายได้ที่นี่ดีอย่างไร คนไทยหลายๆคนเลยฝันถึงรายได้ ฝันถึงการจะมาขุดทองที่นี่ ผมว่าหายากนะครับคนที่มาอเมริกาแล้วกลับไปเล่าว่ารายรับความเป็นอยู่สู้เพื่อนบ้านที่เมืองไทยไม่ได้ หายากนะครับที่จะมีคนยอมรับความจริงว่าอยู่อเมริกาทุกวันกินข้าวกับอะไร มีประโยชน์กับร่างกายมั้ย เคยไปที่ไหนมาบ้าง รู้จักจริงๆหรือไม่ว่าอเมริกามีอะไรบ้างเคยดูหนังดูละคร ทำกิจกรรมอะไรแบบที่ฝรั่งเค้าทำบ้าง รู้อะไรบ้าง กับความเป็นอยู่ที่อเมริกา ทีนี้มาฟังเรื่องแย่ๆที่ต้องพบกันบ้างนะครับ สิ่งแรกก็คือสังคมความเป็นอยู่ การห่างจากครอบครัว ต้องยอมรับสภาพตรงนี้ให้ได้ เรื่องต่อไปก็เป็น สภาพอากาศ ผมอยู่มิชิแกนอากาศค่อนข้างหนาว ร่างกายคนไทยอย่างเราปรับสภาพลำบากครับ หากได้อยู่แถบทางใต้อย่างฟรอลิดา หรือ แถบแคลิฟอเนียถือว่าโชคดีครับ แต่ค่าครองชีพแถบนั้นแพงครับ หากจะมีบ้านสักหลังต้องทำงานให้ธนาคารแบบเบาะๆก็ ยี่สิบปี ยังไม่รวมค่าภาษีอีกปีละหลายพันเหรียญ คนไทยจำนวนไม่น้อยที่ประสพผลสำเร็จในหน้าที่การงานปักหลักอยู่ที่นี่ แต่ผมเชื่อว่าหวกเขาเหล่านั้นต้องอดทนอย่างสูงกับการใช้ชีวิตที่นี่ ที่เล่ามาผมยังไม่ได้บอกว่าอเมริกาไม่ดีนะครับ สิ่งดีดี สวยงามมีมากคนดีดีก็มีแยะ แต่โครงสร้างทางร่างกาย เชื้อชาติเรา ธรรมชาติสร้างมาให้อยู่ทางเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ หากคิดจะมาเพื่อทำงานมาเรียนเอาประสพการณ์ไปพัฒนาบ้านเราผมเห็นด้วยครับ แต่หากจะคิดมาเป็นชนชาติอเมริกันทางลัดหรือเป็นโรบินฮูดนั้นคิดให้ดีดีครับ ถ้าคิดว่ายอมรับความเจ็บปวด ให้ฝรั่งมองเป็นพลเมืองชั้นสองสาม ยากที่จะยอมรับหรือให้เกียรติเรา ทำงานหนักสองจอบ ตื่นเช้านอนดึก เพื่อให้อยู่รอดได้ เชิญครับถ้ามีโอกาสมาได้ก็ให้มา หากจะมาก็เตรียมตัวให้พร้อม ตรวจร่างกาย เช็คโรคประจำตัว ให้เรียบร้อยก่อนมานะครับ เมื่อมาถึงแล้วก็ควรรายงานตัวกับสถานกงสุลไทยเพื่อลงทะเบียน เผื่อว่าเกิดปัญหาจะได้มีที่พึ่งครับ ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความคิดส่วนตัวนะครับผมอาจจะไม่รู้ในเรื่องที่หลายๆคนรู้อาจจะเป็นแค่มุมมองเล็กๆเพียงแต่หวังให้เป็นข้อคิดของทุกท่านที่หวังจะมาทำงานที่อเมริกา ในส่วนตัวผมนั้นเหลืออีกปีนึงเต็มๆที่จะหมดสัญญา อยากกลับเมืองไทยเต็มทีครับเพื่อนๆที่ทำงานรวมถึงเจ้านายที่นี่พร้อมที่จะทำเรื่องย้ายให้มาอยู่ที่อเมริกาแบบถาวร รู้มั้ยครับว่าผมตอบว่าไง ผมบอกว่าหากคนไทยคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างที่คุณคิดให้ผมย้ายมาแล้วเมืองผมจะมีใครเหลือกับไปช่วยพัฒนา หากคนไทยคิดอย่างนี้เมื่อไหร่เมืองผมจะเจริญเหมือนบ้านคุณละ เพื่อนๆ ที่นี่เค้าอาจจะมองว่าผมทิ้งโอกาสแต่ผมไม่คิดอย่างนั้นครับ เมืองไทยของเราสวยงาม เหมาะกับคนไทยอย่างเราๆที่สุดแล้วครับ ไม่ว่าอาหาร อากาศ สังคม วัฒนธรรม ผู้คน หากอยากจะมาจริงอย่าลืมว่าเราเป็นคนไทยนะครับ ผมหมายถึงจริงๆว่าอย่าลืมความเป็นคนไทย พยายามช่วยเหลือคนที่มาอยู่ใหม่ พยายามเรียนรู้ให้มากๆ แล้วเอาความรู้กลับไปบ้านเรา และขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : Angelo - [ 6 ต.ค. 46 08:00:56 A:64.136.27.46 X:67.243.186.171, 127.0.0.1 ]

ความคิดเห็นที่ 43 Very well expressed, Khun Angelo. If everyone was motivated to help improve Siam like you are, I'm sure it would make all the difference in the world. No matter how big or small this difference was, it would be a progress still. And if we could keep progressing steadily, the goal of our nation would be realized one day, no matter how long that might seem at this moment. Anyway, I, too, am a sucker for fine food. There are so many terminologies to learn when you go out and dine in French, Japanese, or Italian restaurants. It took me many visits to Michelin-stars, 5-stars, and 3-hats restaurants (depending on which rating systems you refer to) to really appreciate French delicacies, to learn the different kinds of fish used in Sashimi, or to comprehend all the different types of pastas and their matching sauce. Fine dining restaurants with world-class chefs, and private visits to remote, boutique wineries/vineyards would be something I'd truly miss when I went back. But I'm still confident that the intrinsic value of knowing that you could help out Siam and its beloved King would surpass this worldly pleasure, let alone the realization when it was eventually achieved, and you were a part of it. จากคุณ : God - [ 6 ต.ค. 46 18:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 44 I finished school in the US which I relied on US financial aids alone (my family is not that rich). Now I work for a good company. The best thing is I am able to send money to my family in seven figures a year. While I was in school, I worked so damn hard to better myself. I still work even harder now. I think education is a key to be succesful here with regard to making money and a name for oneself. However, I'm not sure if I'm truely happy. I miss friends and family in Thailand, and am hoping to go back someday when I make enough money. You know how hard to live in Thailand with little money. You don't get respects from people. Especially, when my husband-to-be is an American man. Thai people will take one look at me, walking along with him, and think that I'm a postitute although in fact I'm a Scientist. I'm very realistic and know how judgemental one can be. In 10 years, I'll definitely go back. I'd like to take care of my parents when they're old. My point being that try to get the best education you can get. I get respects even from Americans thanks solely to my education. จากคุณ : WY - [ 7 ต.ค. 46 10:06:13 A:198.128.86.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาตบมือแปะๆๆๆๆ ให้คุณ Angelo คะที่มองหลักความจริงๆ ทู้นี้มีประโยชน์มาก ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้ด้วย จากคุณ : ผู้หญิงยิงเรือ - [ 9 ต.ค. 46 10:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาโหวดให้อีกทีครับ จากคุณ : ผมเอง - [ 9 ต.ค. 46 16:35:24 A:210.10.183.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ ทำให้มองภาพการทำงาน+อาศัยอยู่ต่างเมืองได้มากขึ้นเยอะเลยค่ะ แต่อยากจะไปทำงานหาประสบการณ์ที่อื่นบ้าง เป็นพยาบาลค่ะ มีใครพอจะแนะนำอะไรบ้างมั้ยคะ อยากไปแถวออสเตรเลียก่อนนะคะ แต่ยังมีปัญหาเรื่องภาษาพอสมควร เลยยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ ขอบคูรล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ ถ้าจะกรุณาตอบไปที่ mail ก้อได้ค่ะ jeabbh@hotmail.com จากคุณ : jeabbh (jeabbh) - [ 10 ต.ค. 46 08:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 48 Nurses in Australia have always been in demand for as long as I could remember. Check out: - http://www.immi.gov.au/migration/nurses.htm and - http://www.anci.org.au/nursing/overseas_qualifica.htm for more details. Good luck, khun jeabbh. จากคุณ : Nat krub - [ 10 ต.ค. 46 18:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 49 thank you so much khun nat krub จากคุณ : jeabbh (jeabbh) - [ 10 ต.ค. 46 23:32:50 ]