ความคิดเห็นที่ 1 อย่าสับสนไปเลยน้ะค่ะ ไหนๆก้ตัดสินใจมาแล้ว ก็เอาดีให้ได้สิ ท้อได้แต่อย่าถอยน้ะค่ะ จากคุณ : แม่สาย - [ 13 พ.ย. 46 18:24:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วยทีล่ะข้อน่ะ 1. แต่งงานเพราะหนีปัญหาบางอย่าง ตอนนี้จะผิดหรือถูกก็ต้องค่อยๆแก้ไขสถาณการณ์กันไป ว่ากันไปตามปัญหาและเวลาน่ะ ค่อยคิดเดี๋ยวก็หาเหตุผลที่ดีหรือทางออกที่ดีให้ตัวเองได้ โดยการคุยกับสามี ตนเอง เพื่อนที่มีประสบการณ์ 2.เรื่องภาษา ผมสามารถเอาคอวางประกันได้เลยว่าทุกคนมีปัญหาเรื่องภาษากันทั้งนั้น เอาแต่ว่า สามีภรรยาคนไทยด้วยกันหลายครั้งยังพูดกันไม่เข้าใจเลย ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างพยายามยกแม่น้ำทั้งห้าทั้งสิบมาก็ยังไม่วายที่จะไม่เข้าใจกันอยู่ดี บางคนถึงเลิกลากันไปก็มี อันนี้มันต้องใช้เวลาพูดกัน และอีกฝ่ายก็ต้องเปิดใจฟัง เปิดหัวคิดตาม เปิดโอกาสให้พูด 3.การทำงานที่ต่างประเทศหลายคนอาจคิดว่ามันง่ายและสนุก จริงๆแล้วไม่เลย ขนาดหลายคนมีการศึกาษดีๆ มาถึงที่นี่แล้วก็ยังแป๊กกันเลย ยังไงตรงนี้ก็ค่อยๆพยายามและอดทนจนกว่าความสามารถและกระดาษหนุนหลังของเราเป็นตัวตนที่แน่นหนานั่นแหละถึงจะได้นั่งสบายกะเขา ช่วยได้อย่างเดียวน่ะ คือ ขอให้คุณใช้คำว่า อดทน จากคุณ : ++tommy++ - [ 13 พ.ย. 46 19:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พี่ก็เคยอยู่ที่อังกฤษเพื่อเรียนโท แต่อาจเพราะภาษาเราใช้ได้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่เคยเจอปัญหาคนอังกฤษดูถูกเหยียดหยาม พี่ทำงาน part-time ที่ Sainsbury หลังเลิกเรียน แต่เห็นคนไทยที่แต่งงานมามีปัญหาเหมือนคุณหลายคน พิจารณาดูว่า มันเกิดจาก ภาษาเป็นเรื่องแรก และตามมาด้วยความต่างทางวัฒนธรรมที่ปฏิบัติไม่เหมือนกัน คุณจะรู้สึกเหงามาก ขาดเพื่อน และอากาศก็ซึมเศร้า เบื้องต้น อยากแนะนำให้ไปเรียน course สั้น ๆ หลังเลิกงาน คล้าย ๆ Adult school ถามสามีน้องดูนะคะ เรียนอะไรก็ได้ที่ชอบ เช่น cooking, tapastry, upholstry, drawing, ceramics คุณจะมีเพื่อนมากขึ้น พร้อม ๆ กับพัฒนาภาษาให้ดีขึ้น ทำกิจกรรมอื่น ๆ ร่วมกับคนที่นั่นมากขึ้น ศึกษาเรื่องความต่างของวัฒนธรรมให้มากขึ้น มี่เพื่อนคนไทยบ้าง ไปวัดพุทธประทีปที่ Wimbledon ในวันอาทิตย์บ้าง ก็จะคลายเหงา เพราะคนไทยเยอะ หวังว่าการเข้ามาในพันธ์ทิพย์จะทำให้น้องคลายเหงาได้ ลองหันมาสนุกกับการทำอาหารเหมือนทีแม่บ้านต่าง ๆ โพสมาสิคะ มิตรภาพทางเน็ตก็เป้นอะไรที่น่ารักค่ะ ประการสุดท้าย อย่าเอาชีวิตตอนนี้ไปเปรียบกับตอนอยู่เมืองไทย น้องเสียอย่างหนึ่ง แต่ก็ได้อย่างหนึ่ง คือครอบครัวและสามีที่ดี ทำปัจจุบันให้มีคุณภาพ หาความรู้และเพื่อนให้ตัวเองค่ะ พอปรับตัวได้ ภาษาได้ ก็เรียนต่อโท-เอกได้นี่คะ จากคุณ : didii - [ 13 พ.ย. 46 19:09:31 A:202.156.2.7 X:218.186.179.241 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาให้กำลังใจ ค่ะ ,ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ....คุณตัดสินใจมาแล้ว จะกลับไทยทำไม ค่ะ ก็พยายามฝึกฝน หรือไปเรียน ไม่นานก็จะดีขึ้น และคุณมีสามีที่ดี และทไมยอมแพ้ง่ายๆอย่างงี้... จากคุณ : สายรุ้ง... - [ 13 พ.ย. 46 19:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ BAZMARU คะ มาบอกว่า course สั้น ๆ ที่ว่านั้น มี รร. เปิดสอนทุก Council ราคาถูกมาก พี่เคยไปเรียน Cooking ประมาณ 24 เพานด์ (ตอนนั้น) ลองเรียนพวก course ที่ปฏิบัติจริง จะสนุก แล้วมีคอร์สภาษาอังกฤษสำหรับต่างชาติด้วย น้องก็จะมีเพือนหลายชาติ ได้คุยแลกเปลี่ยนกันด้วย อย่าปล่อยให้ตัวเองว่างจะเหงา งานตอนนี้ถ้าหนักมากก็หยุดก่อน หันมาเรียนพวกนี้ให้ใจสบายก่อนค่อยไปทำงานอีกที พี่ว่างานที่เมืองนอกหาง่าย (พี่สมัครงานที่ไรก็ได้ทุกครั้ง) โดยเฉพาะงาน part-time ถ้าภาษาสื่อสารได้ ก็หาไม่ยากเลย สุดท้าย อย่าเอางานที่อังกฤษมาเทียบกับเมืองไทย ใน ตปท. งานทุกงานมีเกียรติ เขาไม่ได้ดูถูกกัน ขอให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : didii - [ 13 พ.ย. 46 19:23:38 A:202.156.2.7 X:218.186.179.241 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอาเพลงมาให้กำลังใจ อย่าท้อนะคะ http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=841 ขอเป็นกำลังใจ ให่ยิ้มสู้ค่ะ จากคุณ : NJF - [ 13 พ.ย. 46 19:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาให้กำลังใจอีกคนนึงคะ คุณ BAZMARU อย่าเดินถอยหลังเลยนะคะ เราต้องเดินหน้าต่อไป แม้ว่าจะเจอะไรก็ตาม คุณ BAZMARU ยังโชคดีกว่ามิ้วอีกนะคะ ที่มีงานทำแล้ว มิ้วสิ ยังหางานทำไม่ได้เลย เรื่องภาษาพัฒนากันได้คะ ดูทีวี ฟังเพลงเยอะๆ ก็ช่วยพัฒนาได้นะคะ เหงาๆก็เข้ามาห้องแม่บ้านนี่แหละคะ รับรองได้รับความอบอุ่นกลับไปแน่นอน อย่ายอมแพ้นะคะ เอาใจช่วยคะ จากคุณ : มิ้ว (Celia) - [ 13 พ.ย. 46 20:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ เก๋แต่งงานกับคนอังกฤษเหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังอยู่ที่เมืองไทย เคยไปเรียนภาษาอยู่ในลอนดอนเหมือนกัน เหงามาก แต่ก็เห็นด้วยกับคำว่าอดทน พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่เบื่อ เรื่องภาษาก็ลองคุยกับคนอื่นๆบ่อยจะได้คุ้นกับสำเนียง ตอนเก๋ไปเรียนครั้งแรกก็ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่พอนานไปก็ค่อยๆฟังออกค่ะ ขอให้ใจเย็นและอดทนเข้าไว้ค่ะ จากคุณ : กระเช้าแก้ว - [ 13 พ.ย. 46 21:04:20 A:203.107.203.232 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อครั้งที่ตัวเองย้ายมาอยู่ประเทศสามีนั้น ได้รับการ์ดจากญาติคนนึง ที่สนามบิน เค้าเขียนว่า "ไม่มีอะไรง่ายนะ ท่องไว้ให้ขึ้นใจ" ตอนนั้นไม่ได้ลึกซึ้งอะไรเท่าไหร่ แต่พอมาอยู่ห่างบ้านเกิด ใช้ภาษา ที่แสนยาก(ภาษาญี่ปุ่นค่ะ) แถมมาเริ่มเรียนรู้เมื่ออายุยี่สิบตอนปลาย คำที่เค้าเขียนใน การ์ด มีประโยชน์มาก เวลาท้อ ก็ท่องไว้ในใจ เออ...ชีวิตก็ยังงี้แหละ ไม่มีอะไรง่ายหรอก ก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง คุณ Bazmaru อย่าไปนึกเลยนะคะว่า ที่แต่งงานนี่คิดผิดรึปล่าว มันผ่านจุดลังเลไปแล้ว คิดใหม่ว่า เราโชคดีนะ ที่สามีค่อยให้กำลังใจเสมอ เราโชคดีที่หางานทำได้ ยังดีกว่าคนอื่นๆ หลายๆ คนเลย เค้าบอกว่า เมื่อเจอปัญหาอะไร ให้คิดว่า "ก็ยังดีกว่าที่..." ให้หาสถานการณ์ที่แย่ๆ มาเติมที่... ไว้น่ะค่ะ แล้วจะรู้สึกว่าชีวิต เรานี่ ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่เลยนี่ ขอให้จิตใจเข้มแข็งและทุกอย่างดีขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจจากญี่ปุ่นค่ะ จากคุณ : วดี - [ 13 พ.ย. 46 21:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยินดีมาเป็นเพื่อนคะ.. เดี๋ยวพรุ่งนี้ มาเขียนบ้าง.. อย่าเพิ่งท้อ อย่าเพิ่งสิ้นหวังนะคะ.. เรื่องความสุขของครอบครัว.. ความเข้าใจของคนที่รักเรา..และเรารัก มีค่ามากว่างาน หรือ อื่นใดๆ.. จากคุณ : **ความฝัน..และ..สุดที่รัก** - [ 13 พ.ย. 46 21:33:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คิดว่าตัวเองพอเข้าใจความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ เรื่องภาษาขอบอกว่าต้องอดทน ตอนที่ตัวเองมาจากเมืองไทยใหม่ๆ มาเรียน high school ที่อเมริกา ขนาดเรียนคอนแวนต์มา ยังพูดและฟังไม่รู้เรื่อง อึดอัดสุดๆ จำได้ว่ากลับจากโรงเรียนแล้วร้องไห้ทุกวันเป็นเดือนๆ ไม่ชอบ ไม่มีความสุขเลย แต่ไหนๆก็มาแล้ว เราไม่ใช่คนแรกหรือคนเดียวที่ต้องอยู่ใน situation แบบนี้ ก็อดทน พยายามฟังและพูดและอ่านไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ยากเท่าไหร่ ต้องเข้มแข็งค่ะ คุณยังโชคดี มีสามีที่รักและเข้าใจคอยให้กำลังใจอยู่ที่บ้าน อยากทำอะไรก็ research ดีๆ แล้วทำไปเลย อยากเรียนโทด้านไหนคะ แบบนี้คงต้องเริ่มที่เรียนภาษาก่อน ถ้ามีปัญหาการเขียนก็ต้องอ่านเยอะๆ คิดซะว่า ถึงตอนนี้คุณจะทำงานตรงนี้ แต่คุณก็ไม่ใช่จะอยู่ตรงนี้ไปตลอด พยายามหา realistic goal แล้วก็ work towards it ค่อยๆทีละ step ไปก็ได้ อย่าคิดแต่ว่า ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้ๆๆ ท้อได้แต่อย่าหมดกำลังใจค่ะ คิดใหม่ว่า ฉันอยากทำอะไร แล้วจะไปถึงตรงนั้นได้ยังไง ใครๆเค้าทำได้ แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้ paperwork คุณก็มี ไม่มีอะไรห้ามคุณเลย จัดระบบชีวิต แล้วก็อยู่อย่าง happy ทุกวันนะคะ มองสิ่งที่ดีๆรอบตัว ถ้าคุณต้องเป็นแม่บ้านทำงาน มีงานทำแล้วดีกว่ายังหางานอะไรก็ได้อยู่นะคะ จากคุณ : ค่ำคืนนี้ดาวเกลื่อนเต็มฟากฟ้า - [ 13 พ.ย. 46 21:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาเป็นกำลังใจให้คุณ BAZMARU ด้วยคนค่ะ เรื่องที่ว่าตัดสินใจแต่งงานหนีปัญหา ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว คิดย้อนกลับไปก็แก้ไขไม่ได้ แต่เข้มแข็งและเดินหน้าต่อไปนะคะ เรื่องภาษาคิดว่าเป็นกันทุกคน มาตอนแรกก็กลุ้มใจเรื่องภาษาเหมือนกัน รู้สึกว่าฟังไม่ค่อยทัน สำเนียงก็ไม่ดี ถึงตอนนี้บางทีพูดออกเสียงบางคำ เจ้าของภาษาเค้าก็ไม่เข้าใจ หรือโดนล้อก็มี เรื่องหางานทำ ก็คงมีปัญหาบ้าง แต่ก็อดทนไปนะคะ เวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะดีขึ้น ตัวเองนะคะ ตอนหางานทำไม่ได้ ก็ไปเป็นเด็กเสริ์ฟอยู่นานเหมือนกัน เหนื่อย และบางทีโดนลูกค้าพูดจาไม่ดี ก็ต้องอดทน ท่องไว้ในใจ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น ส่วนตัวก็มีปัญหานิดหน่อย เรื่องจากบ้านมา เพราะตอนจะแต่งงานก็ลืมนึกไปว่า จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ พ่อแม่พี่น้อง ญาติๆ หรือเพื่อนๆ อีกต่อไป คิดถึงพวกเค้ามาก คิดถึงเมืองไทย เวลาที่บ้านมีนัดรวมญาติ หรือเพื่อนนัดเจอกัน ก็ไปไม่ได้ จริงๆ ก็เป็นปัญหาเล็กน้อยนะคะ แต่ส่วนตัวก็มีผลมากเหมือนกันค่ะ จากคุณ : Ji-Ja - [ 13 พ.ย. 46 22:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พักสักหน่อย แล้วค่อยๆ แก้ปัญหาไปค่ะ โชคดีนะคะที่มีสามีที่ดีคอยเข้าใจและให้กำลังใจ อดทนไว้นะคะ เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีค่ะ จากคุณ : piglet - [ 13 พ.ย. 46 22:59:39 A:203.149.36.214 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้อีกคน อย่าท้อนะคะสู้ต่อไป สิ่งที่สำคัญคนข้างตัวเราเข้าใจและเป็นกำลังใจให้คอยสนับสนุนน สามีก็น่ารัก ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปได้ เป็นกำลังใจจากเมกาค่ะ จากคุณ : zoli (zoli) - [ 13 พ.ย. 46 23:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงคุณ : BAZMARU - ขั้วโลกเหนือ ..คนหนึ่ง ที่อยากเป็นเพื่อนคุณ เพราะตอนนี้ ก็กำลังถามตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะว่า. ถ้าต้องแต่งงานกับคนพิเศษจริงๆ อยากแต่งใหมเนี่ย แม้ทุกอย่างมันจะโอเค ตอนนี้ (หมายถึงแง่ความรักความใส่ใจ) แต่อีกมุมกลับคิดว่า ชีวิต หน้าที่ การงาน เพื่อนฝูง และสังคม ในกรุงเทพก็โอเค นี่หว่า . หรือจะอยู่ อย่างนี้ และสวีสกันต่อไปอีก2-3 ปี ค่อยว่ากันใหม่ ..เอ้อ ไม่มีปัญหาชีวิตค่ะ แค่อยากมีคนพิเศษ ชีวิตที่ทำงานหนักมาตลอด เพื่อก่อร่างสร้างตัวให้กับตนเอง และครอบครัว พ่อแม่นั้น มั่นคงระดับหนึ่ง แต่พอถึงจุดจุดหนึ่ง 30 กลางๆ แล้ว เราก็รู้สึกว่า เริ่มเหงา นี่คือที่มาของการอยากมีใครซักคน.. จะตอบปัญหาคุณว่า ตอนนี้คุณต้องการอะไร คุณต้องถามตัวเองให้ชัด ต้องถามหลายๆ ครั้ง และต้องถามเมื่อตอนที่คุณนิ่ง และมีสติ อย่าถามในขณะที่คุณกำลังเผชิญปัญหา .ไม่งั้นคุณก็จะหาคำตอบ และแก้ปัญหาให้ตัวเอง ซ้ำรอย เหมือนตอนที่คุณหนีปัญหาเมืองไทยมาแต่งงานกับ สามีต่างชาติน่ะคะ จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 00:23:16 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีคนที่รักเราอยู่คนนึงก้อเพียงพอแล้วดีกว่า มีเพื่อนเป็นแสนแต่ไม่มีคนจริงใจนะคะ เข้าพันทิพบ่อยๆก้อได้มิตรภาพดีๆทั้งนั้น จากคุณ : เด็กหัวโต - [ 14 พ.ย. 46 00:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ....ต่อนะคะ.... ..ถามตัวเองซิว่า .คุณเดินหน้ามาแล้ว หากคุณจะถอยหลังจริง คนข้างตัวคุณ..เขารับได้ใหม..เขารักคุณมาก ถึงขั้นต้องเสียใจมาก หากเสียคุณไป ..หรือไม่ 2 ปี ที่อยู่กันมา สัมพันธ์รักและความดีงาม แน่นแฟ้น เกินกว่าที่คุณจะทำร้ายเขาได้ลงคอหรือเปล่า ถ้าไม่มีเลย หรือมีน้อย คุณอาจถอยหลังกลับไทยได้ ถ้าคุณใจเด็ดจริงและพร้อมจะกลับมาสู้ปัญหาเก่า ( ถึงตอนนี้ มันอาจจะหมดไปแล้วกระมัง) ..แต่ถ้าความดีงาม ความเอื้ออาทร และคำปลอบโยนของสามี ที่มีให้กับคุณ ยามที่คุณถูกแรงกระหน่ำ จากสังคมที่แตกต่าง วัฒนะธรรม และผู้คน ที่ไม่คุ้นชิน มันมีมากพอ แก่การ ซึ้งใจ และกินใจ ทำไม่ไม่แปล วิกฤตให้เป็นโอกาส ทำไมไม่แปล ความรันทด อาดูร เปลี่ยนชะตาชีวิตตนเองเสียใหม่ละคะ ..เคยคิดข้อดีบ้างใหม คุณอาจมีโอกาสดี กว่าหลายๆ คน ถ้าจะเปรียบเทียบกับคนที่นั่น เช่น มีงานทำพอมีรายได้เก็บออม หรือมีโอกาสดีกว่าคนไทยที่ปรารถนา จะไปอยู่ที่นั่น จะด้วยสาเหตุใดก็แล้วแต่ แต่ไม่ได้ไป คุณมีคนรัก ที่คอยอาทร ( คุณจะรู้เองว่าสามีคุณเป็นอย่างไร) . ...ลองเอาข้อดี...มาเป็นกำลังใจ ฝ่าฟันปัญหาดูซิคะ... ...หรือคุณกำลังจะวิ่งหนีปัญหาหนที่สอง...คิดให้ดีๆ นะค่ะ.. จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 00:29:48 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ...ประเด็น เรื่องงาน...... คุณเปรียบเทียบงานเก่ากับงานใหม่ แน่นอนละ มันเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ว ..เยอะแยะไปจบตรีที่ไทยจะไปทำงานตามร้านอาหาร ที่เมืองนอก (อันนี้ ไม่ได้ดูถูกคนทำร้านอาหารนะคะ-เพราะตัวเองถ้าไปอยู่นอกก็ต้องทำอย่างนี้เหมือนกัน หรือไม่ก็งานซักรีดล้างจานประมาณนี้แหละ ไม่ได้ดูถูกหรือรังเกียจค่ะ) จะไม่ใช่ สาวออฟฟิศ เหมือนที่ตอนอยู่ไทย.. พูดอย่างนี้ แค่กำลังจะเตือนสติว่า แล้วคุณจะทนทำงาน ชนิดนั้น ตลอดชีวิตคุณเชียวหรือ .ความรันทดในงาน แรงบีบคั้นที่เกิดจากสังคมในงาน . มันจะไม่ผลักดันคุณให้ทะยานไปข้างหน้าเชียวหรือ ..ถ้าคุณย้อนมองอดีตของคุณ คุณจะเห็นธรรมชาติมนุษย์ มนุษย์ เมื่อเจอปัญหา ย่อมจะหาทางออก เพียงแต่ทางออก แต่ละคนต่าง บางคนหทางออก ได้ตรงปัญหา บางคนไม่.แต่ใช่ว่าคนเราจะหาทางออกได้เพียงครั้งเดียวแล้วจบ .ไม่ ทางออกอื่นยังมีอีก แต่คุณจะให้โอกาสตัวเองคิดใหม่ ทำใหม่หรือเปล่า ถ้าจะคิดทำอะไรใหม่ ขอให้ใช้สติ เท่านั้นแหละค่ะ งานใหม่ยังมีรอคุณ ถ้าคุณพัฒนาการตัวคุณเอง...คุณต้องเริ่ม..อย่าเสียเวลาร้องขอ...จากใคร... ..ถามให้ชัดอีกทีนะคะ .ชีวิต สมรส มันแย่มากใหม ..หรือว่าดีใช้ได้ .มันพอชดเชย กับงานดีๆ ที่คุณเคยมี.. ได้หรือเปล่า เขาเข้าใจคุณได้มากพอ ที่จะชดเชย ความไม่เข้าใจ ของคนในครอบครัวบ้างหรือเปล่า เพราะคุณโหยหาคนเข้าใจชีวิตคุณ... ลองตอบข้อนี้ ดู แต่ใจกว้างหน่อยนะคะ เพราะคุณเพิ่งอยู่กับสามี แค่สองปี บางทีความต่างทางวัฒนธรรม อาจทำให้ คนสองคน เรียนรู้กันและกัน ได้ไม่มากเท่าที่ควร... จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 00:36:33 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนมาที่อเมริกาใหม่ๆ มีปัญหาเหมือนกัน หลายๆอย่างด้วย แต่แย่กว่าคุณ BAZMARU ที่กลับบ้านก็ไม่มีใคร ก็ต้องอดทนค่ะ แล้วมันก็ผ่านไปเอง อย่าหันไปมองข้างหลัง ต้องมองไปข้างหน้านะคะ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนึงค่ะ จากคุณ : pukluk (pixp) - [ 14 พ.ย. 46 00:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 . ประเด็น การศึกษา .ใช่ว่า คุณจะพัฒนาต่ออีกไม่ได้ไม่เคยไปนอกนะคะ แต่อ่านจากคำเชิญชวนเรียนต่อนอกจากหลายถาบัน..มีบอกระดับการศึกษาตั้งหลายประเภท วิชาชีพ หรือหลักสูตรสั้นๆ เยอะแยะไปหมด ถ้าคุณรักจะเรียนจริง คุณมีโอกาสได้ตั้งมากมาย .อยู่ที่ว่า ตัวคุณแน่จริงหรือเปล่า (อาจจะถามดุดันไปหน่อย แต่เห็นว่าบางครั้งจิตมนุษย์ บางทีโอ้โลมประติโลมก็เอาไม่อยู่ –ขออภัย ถ้าน้ำคำดุๆ ทำให้คุณรันทดหนักเข้าไปอีก ..) .คิด บ้างใหมว่า . มีคนเยอะแยะ อยากไปนอก เพื่อศึกษาต่อ ทั้งอเมริกา และอังกฤษ (เมื่อปลายตุลา ไปฟังบรรยาการเรียนต่อนอก ที่ รร.อมารีวอเตอร์เกรด เห็นวัยหนุ่ม สาว และไม่สาว ไม่หนุ่มทั้งหลาย แห่ไปฟังร่วมหลายร้อย) ชี้ให้เห็นชัดๆ หลายคนอยากไป โดยควักทุนเอง .. แต่คุณอยู่โน่นแล้ว ทำไมไม่ตั้งสติ ..ให้ดี .ถามตัวเอง อยากมีวุฒิบัตรซักใบแปะข้างฝา หรือใช้เป็นใบเบิกทาง หางานใหม่ ไอ้ที่มันดีกว่าเดิมอยู่หรือเปล่า ..บางทีอาจมีปัจจัยหลายอย่างมันเอื้อคุณอยุ่ นะคะ อันนี้คุณจะรู้เอง ( เพราะ ไม่รู้รายละเอียด คุณมากนัก เช่น ฐานะความเป็นอยู่ลำบากยากแค้นมากใหม-สามีมีรายได้พออยู่กันสบายหรือเปล่า หรือต้องแบกรับภาระหนี้อยู่ ) ....สถาบันมีไว้ให้เรียนหลายแห่ง..กล้าที่จะก้าวขาเข้าไปหรือไม่ ถ้าวันหนึ่ง โอกาสเป็นใจให้คุณแล้ว..ถามตัวเอง นะคะ จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 00:45:16 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 21 .สถานภาพสังคม การหางานทำ และสิทธิพิเศษ .ยอมรับเถอะค่ะ เราไม่ใช่ หน่อเนื้อหรือเชื้อชาติ เขาโดยตรง ..จะให้เขายกย่องเทียบชั้น กับพลเมืองเขาผู้ซึ่งเป็นเจ้าของประเทศ เป็นผู้เสียภาษีนับตั้งแต่มีรายได้เข้าเกณท์ น่ะ บางที มันไม่แฟร์ .ต้องใจกว้างข้อนี้นะคะ ..รู้ใหม .ขั้วโลกเหนือได้ ข้อคิดนี้มาจากใหน คนพิเศษคะ เธอพูดให้ฉุกคิด .ครั้งหนึ่งเคยชวนเธอมาหาทำงานที่เมืองไทย เธอเห็นดีด้วยแต่ติดปัญหา เรื่องงาน .ต้องมีงานทำ เธอถึงจะอยู่ได้ แต่ข้อเท็จจริงแล้ว งานสำหรับฝรั่งในเมืองไทย ใช่จะหาได้ง่ายๆ.. แต่เธอก็ พูด ให้คิดได้ ว่่า ***.มันถูกต้องและแฟร์ดีแล้ว ที่รัฐบาลจะเก็บงานไว้ให้คนไทยทำ (เธอเป็นวิศกรค่ะ) .มันไม่แฟร์ที่จะให้ฝรั่งต่างชาติ (รวมถึงตัวเธอด้วย) เข้ามาฉวย แย่งงานคนไทย . ยกเว้นงาน ที่ต้องการเทรน จากฝรั่ง เป็นพิเศษจริงก็ว่าไป***.นี่แหละค่ะ ทำให้กลับไปมองว่า .ทีเรา ทีเขา ..เอ้อเรื่องสถานภาพสังคม..ดูเหมือนประเทศที่คุณอยู่จะไม่เหยียดผิวไม่ใ่ช่เหรือคะ... ..ส่วนสิทธิพิเศษ..ฐานะภรรยา(สาวไทย) ที่แต่งงานกับชายเจ้าของประเทศ จะได้มากน้อยอย่างไร ..ไม่ทราบได้...แต่คุณเคยลองเปรียบเทียบกับภรรยาที่เป็นฝรั่ง แล้วเหรอคะ... จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 00:58:00 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 22 .คุณบอกว่าคุณกำลังสับสน ..เอางี้ .ให้เวลากับตัวเองซักพักดีใหมค่ะ ให้โอกาสได้คิด หลายๆ ทาง หลายๆ ด้าน .. ขั้วโลกเหนือก็ใช้วิธีนี้แหละค่ะ บางครั้งเบื่องานสุด ๆ อยากลาออก .แต่เคยคิด ออกแล้วไปทำอะไรดีล่ะ .ตัดสินใจไปเดินเล่นตามห้าง ..มองดูเสื้อผ้าสวย ๆ หาหาหนังสือดีๆ .น่าอ่าน .แล้วก็ซื้อ ถ้าชอบ .รุ้ใหมคะพอได้ซื้อหนังสือที่ชอบ (เป็นคนรักหนังสือที่สุดค่ะ). ความคิดผุดขึ้นมาทันทีค่ะว่า ..นี่ถ้าเราลาออกจากงาน. เราจะมี เงินมาเดินห้าง ซื้อหนังสือ .ที่ชอบอย่างนี้ใหมนะ อยากพาแม่ไปกินอาหารอร่อยๆ ซื้อข้างของดีๆ ให้ก็ทำสามรถทำได้.คิดอย่างนี้แหละค่ะ เลยทำให้รักงานขึ้นมาอีก เยอะ รู้ค่ะ ว่า มันแค่กลอุบาย รักษาจิตใจ . .. เพราะสิ่งที่ เป็นจริงแท้ๆ ในมุมมองของ ขั้วโลกเหนือ (ความเห็นส่วนตัวนะคะ) คือ หัดฝึกใจให้ยอมรับความเป็นจริง .แล้วก็แก้ไข ปัญหาอย่างมีสติ .ใช้อย่างนี้ มาตลอดชีวิต เกือบครึ่งคนแล้วค่ะ . ลองฟัง ความเห็นผู้รู้ท่านอื่นดูนะคะ .. บางที ลางเนื้อ ชอบลางยา .สิ่งที่ว่ามา บางที อาจใช้ไม่ได้ ถ้าอย่างไรเสียก็ขอให้ฟังผ่านนะคะ รักคะ .. เพราะชอบคนสู้ชีวิต .เลยอยากเข้ามาเป็นเพื่อนและให้กำลังใจ .. จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 14 พ.ย. 46 01:02:50 A:203.155.133.66 X:10.10.12.124 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไข อย่าท้อถอย อย่าลืมว่า มีคนข้างหลังรอคอย ความสำเร็จของเราอยู่ สู้น้ะค่ะ ปัญหาที่คุณมีอยู่ เราก็ไม่ต่างกันหรอก เรื่องภาษา อะไรๆมันต่างกันไปหมด อดทน อดทนน้ะค่ะ เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง ขอให้เราเข้มแข็ง สู้น้ะค่ะ จากคุณ : แม่สาย - [ 14 พ.ย. 46 01:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้นะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคุณ...tommy.. แม่สาย.... didii...NJF ...สายรุ้ง....มิ้ว (Celia)... กระเช้าแก้ว ...**ความฝัน..และ..สุดที่รัก**...วดี....ค่ำคืนนี้ดาวเกลื่อนเต็มฟากฟ้า ...Ji-Ja ....piglet...zoli (zoli)....เด็กหัวโต...pukluk (pixp)...อ่านแล้วนำตาไหลไม่หยุด (ไม่ได้แกล้งพูดนะ ) รู้สึกดีขึ้นเยอะมาก เหมือนมีคนเข้าใจมากขึ้น ยอมรับว่าท้อมากค่ะ ..... แต่ก็อย่างที่คุณขั้วโลกเหนือบอก ให้ย้อนคิดกลับไปเรายังดีกว่าใครอีกหลายๆคน ที่เคยหนีปัญหา แต่เราก็ยังมีสามีที่ดีและรักเอาใจใส่อยู่เสมอ ถ้ามองในแง่ดีเราก็ยังมีใครอีกทั้งคนที่นี้ที่เขาพร้อมจะเดินเคียงข้างเรา ถ้ายังอยู่เมืองไทย หรือไม่ได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ก็จะไม่รู้ซึ้งถึงคำว่ารัก (ไม่ได้ยกย่อสามีตัวเองนะค่ะ) แต่มานึกถึงคำของคุณขั้วโลกเหนือก็เลยนึกได้ว่า เราต่างหากนะที่เห็นแก่ตัวนึกถึงแต่ตัวเอง มองความความรู้สึกของใครอีกคนที่เค้ารักเราเสมอ ...... ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีนะค่ะ ... คิดได้แล้วล่ะ กำลังคิดว่าจะหาโอกาสกลับเมืองไทยสัก 2 อาทิตย์แล้วคิดให้ได้ว่าเราอยากทำอะไร แต่ที่แน่ๆ อยากเรียนต่อนะค่ะแล้วก็จะทำให้ได้ด้วย ... เป็นความฝันที่ตั้งเอาไว้ตั้งแต่สมัยส่งตัวเองเรียนตอนเรียนปริญญาตรีนะค่ะ .... ตอนนี้พยายามคิดถึงความหลังสมัยเด็กๆที่ฝ่าฟันส่งตัวเองจนกระทั่งจบอุดมศึกษา มองกลับไปตรงนั้นก็เลยคิดว่า ... นะ...เอาอีกรอบซิ เคยทำได้ก็ต้องทำต่อไป .... แต่อย่าว่าล่ะค่ะ ....เพราะกำลังใจจากที่นี่...ขอบคุณจริงๆ แล้วจะเข้ามาขอคุยกับพี่ๆทุกคนบ่อยๆนะค่ะ. ****ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดี ที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน **** ขอบคุณทุกความรู้สึกดีดี ขอบคุณจริงๆ **** จากคุณ : bazmaru (BAZMARU) - [ 14 พ.ย. 46 02:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอาเพลงมาฝากนะคะ http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=658 เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน * เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน ** อยู่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน เติมความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด สุขก็เตรียมไว้ ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวดไหว จากคุณ : ตะเกงจี - [ 14 พ.ย. 46 02:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ หวีเองก็เริ่มแว๊บเข้ามาในใจเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ทำใจมาเป็นปี ๆ ก่อนจะมาอยู่ที่นี่ทำใจมาแล้วว่าเราจะต้องเจออะไรบ้าง ก่อนแต่งงาน มีเพื่อน ๆ ถามหลายคนเหมือนกันว่าแน่ใจแล้วเหรอที่เธอจะไปอยู่ฮอลแลนด์ ที่นั่นหนาวมากนะ คนฮอลแลนด์ขี้เหนียวนะ แต่เราก็เชื่อตัวเองว่าคนนี้ที่เราเลือกแล้ว คือคนที่ดีที่สุดและเราพร้อมจะไปเผชิญทุกสิ่งกับเขา ถ้าเราเลือกที่จะอยู่เมืองไทย มันสะดวกเราก็จริงแต่จะหาคนดี ๆ ได้อย่างสามีเราเหรอ แต่ถ้าเราอยู่ใกล้ ๆ เขาได้กำลังใจจากเขา และที่สำคัญเหมือนอย่างที่คุณขั้วโลกเหนือว่า ถ้าเราจากเขาไปเขาจะทนได้ใหม ไม่ใช่แต่เขาหรอกค่ะ ตัวเราเองนี่แหละ จะทนได้ใหม วันนี้อ่านทู้ของคุณแล้วฉุกคิด กำลังถอดใจกับภาษาดัชต์เหมือนกัน คุณแค่ภาษาอังกฤษ แต่หวีนี่ภาษาดัชต์มันยากกว่าภาษาอังกฤษอีกค่ะ คำศัพท์เกือบทุกคำแตกต่างจากอังกฤษ Verbs แกรมม่า แตกต่างกันเกือบหมด ตอนอยู่เมืองไทยคิดว่าอังกฤษยากแล้ว พอมาอยู่นี่ภาษาอังกฤษง่ายที่สุดเลยค่ะ เพราะเป็นภาษาเดียวที่เราฟังรู้เรื่องแต่คนเขาก็ไม่ค่อยพููดกัน เรื่องสำเนียงนี่ก็มีปัญหาเหมือนกันเพราะแต่ละพื้นที่ของเขาสำเนียงจะต่างกันเหมือนไทยเลยค่ะ เหนือพููดอย่าง ใต้พููดอย่าง กลางพููดอย่าง ขนาดคนดัชต์ด้วยกันเอง คนละจังหวัดกันเขายังฟังกันไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ไงก็จะกัดฟันสู้เหมือนกันค่ะ ทำไงได้เราเลือกมาเองใครบังคับก็หาไม่ จากคุณ : amonwan - [ 14 พ.ย. 46 02:55:13 A:217.120.30.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 I have to study German from zero too. I agree with K.Wee that when you've to study a third language at this age......-_-' It's not easy and English seems to be easier...jing jing (though my English may not be better than you). So you can see that everybody has his own problem too....not only you who carry the world on your shoulder...We all help you do that :) I like to come here too....as you. We find good advice and feel warm here. I see that you dislike your current job. Why don't you find a second job which you can do it at home (e.g. making handmade stuff or cooking Thai desserts) and deliver to any (Thai) shops to sell it. Sometimes may you find it's better than the job you are doing now. จากคุณ : pook.. (i-tim) - [ 14 พ.ย. 46 03:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ว่าจะเข้ามาตอบเมื่อเช้าพอดีต้องไปหาหมอ เข้ามาอีกรอบ ได้อ่านของน้อง "ขั้วโลกเหนือ" แล้วคิดว่าน้องเค้าตอบไปได้เยอะแล้วนะ เลยไม่เขียนดีกว่า แค่จะถามว่า "จะหนีปัญหาอีกกี่ครั้ง" "ถ้าหนีแล้วปัญหาจะมันจะหายไปไหม" Leeds เป็นเมืองที่ใหญ่พอควรที่เดียวนะ โอกาสที่จะได้งานที่ดีขึ้นยังมี ถ้าคิดที่จะสู้ เรื่อง NI นั้นน่ะไม่ใช่คุณคนเดียวที่มีป้ญหาหรอก เค้ามีกันมาหลายคนแล้วกว่าจะได้น่ะ คุณปรึกษาใครหรือเปล่าล่ะ ว่าต้องทำยังไง เดินเรื่องยังไง เรื่องบางเรื่องไม่รู้ก็ต้องถาม นั่งรออยู่เฉยๆ น่ะเค้าไม่เอามาให้ถึงบ้านนะ พวกข้าราชการท้องถิ่นน่ะก็ไม่ได้รู้ไปซะทุกเรื่องหรอก ถามเค้าไม่รู้ก็ต้องหาข้อมูลจากทางอื่น งานที่ทำอยู่ ฟังดูน่าจะเป็นงานโรงงาน แล้วไงล่ะ เงินเดือนไม่ได้ต่ำกว่าเงินเดือนเลขาวิทยาลัยเท่าไหร่หรอก หักภาษีแล้วพอๆ กันล่ะ แถมอาจจะดีกว่าเงินเดือนรีเซฟชั่นโรงแรมด้วยซ้ำไป อาจจะรูทีนไปหน่อย แต่ถ้าคุณพยายามจริงๆ วันนึงคุณก็ได้งานที่คุณต้องการเองล่ะ จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 14 พ.ย. 46 05:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 29 -จริงอย่างเพื่อนๆน้องทุกคนข้างบนให้กำลังใจเลย พี่นะเข้าห้องนี้ยังไม่ได้นะ แต่พอดีมีน้องคนหนึ่งเค้าลิงค์มาให้อ่าน สู้นะคะน้อง พี่อยู่เบลฟาสต์นะคะน้อง ปัญหาเยอะกว่าคุณมากเลยค่ะ -พี่นะคะ งานก็ยังทำไม่ได้ ยังต้องสู้เลยน้อง สู้ต่อไปนะคะ ค่อยแก้ปัญหาไป นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : patty/pattee20002000 - [ 14 พ.ย. 46 06:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พี่ๆให้คำแนะนำไปหมดแล้ว...แอนนี่ขอเข้ามาให้กะลังใจอย่างเดียวละกันนะคะ...ฝนฟ้าไม่ได้ตกทุกวันค่ะ...เด๋ววันฟ้าใสก็จะมาเอง...สู้ๆนะคะ... จากคุณ : maebannannie - [ 14 พ.ย. 46 07:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาให้กำลังใจค่ะ ช่วงหนึ่งเคยรู้สึกอย่างนี้เช่นกัน แต่เลิกคิดไปแล้วค่ะ อย่าเครียดมากนะค่ะ ยังไงก็มีคนไทยที่ห้องนี้อยู่ค่ะ จากคุณ : ปลารุ้ง - [ 14 พ.ย. 46 11:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาให้กำลังใจค่ะ เหนื่อยก็พักแล้วค่อยสู้ใหม่นะคะ คุณbazmaru จากคุณ : แกงส้ม - [ 14 พ.ย. 46 14:50:20 A:80.146.123.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณพี่พี่น้องๆห้องแม่บ้านทุกๆๆท่านอีกครั้ง ...คุณamonwan. ขอบคุณมากนกับคำแนะนำที่ดี เพราะบ้างทีในช่วงเวลาที่เรากำลังสับสนมันก็เลยเหมือนผงเข้าตา ไม่สามารถคิดอ่านหรือมองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวที่เกิดขึ้นว่าจริงๆแล้วเนี่ย มันมีเหตุ มันก็ยอมมีผลในตัวของมันเอง ยังคุยให้สามีฟังอยู่เลยค่ะว่าเข้ามาคุยกับพี่พี่คนไทยในอินเตอร์เน็ต ทุกคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็ยังแบ่งปันความรู้สึกที่ดี ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน.... สามีก็ให้คำปรึกษาเพิ่มขึ้นนะค่ะเพราะเธอเห็นเราซึมเศร้ามาเป็นอาทิตย์ ก็คิดดูนะค่ะวันเกิดก็พรุ่งนี้แล้ว ยังไม่รู้สึกว่ามีความสุขเลย .... กลับทำให้เราไปนั่งคิดถึงหน้าคุณแม่มากขึ้นอีก ... เฮ้อ***** สามีแนะนำให้ลาออกจากงานและกลับไปเรียนภาษาเพิ่ม ***เพราะตอนที่มาใหม่ใหม่ ไปสอบวัดระดับความรู้ภาษาอังกฤษวิชาการ IELTS ได้แค่ 5 นะค่ะ เลยทำให้ไม่สามารถเรียนต่อปริญญาโทได้ ** * ก็คงจะออกจากงานเร็วๆนี้เพื่อเข้าไปสมัครเรียนคอร์ส Pre-MBA ก่อน พอเดือนกรกฎาคมก็ส่งใบสมัครเพื่อขอเรียน MBA อีกครั้งหนึ่ง ตอนแรกก็คิดเฮ้อเงินตั้งเยอะตั้งแยะ ไอ้ลำพังตัวเราเองจะไปเอาเงินที่ไหนมาเรียน พอดี พี่ชายสามีค่อนข้างจะมีฐานะก็เลยให้มสตางค์ แล้วเธอก็ดีนะค่ะ ยังให้กำลังใจบอกว่า เรียนให้จบให้หางานที่ดี ทำให้ได้ แล้วค่อยมาคุยเรื่องใช้เงินคืนที่หลัง ... ตอนที่ปรึกษาสามีแล้วพอพี่ชายสามีรับปากช่วย ไอ้เราคิดเฮ้อเนี่ยนะที่เข้าว่า วันหนึ่งมันต้องเป็นของเรา **** เลยคิดตอนนี้มีโอกาสเข้ามาหาแล้วก็เลยว่ายังไงก็ต้องลองกันดูอีกสักที มาได้ขนาดนี้แล้วก็ต้องสู้ *** เพราะรู้อยู่ว่าอย่างไรพี่ๆที่ห้องนี้คงไม่ทิ้งน้องคนนี้อย่างแน่นอน *** กลับไปรื้อค้นหนังสือภาษาอังกฤษกลับขึ้นมาอีกรอบแล้วล่ะ .... แล้วก็เตรียมตัวไปสมัครหางานพิเศษทำถ้าได้ก็จะออกจากงานประจำและปสมัครเรียนอย่างที่ตั้งใจไว้ เรียนที่อังกฤษแสนจะแพง ที่สำคัญน้องไม่สามารถจ่ายเป็นราคาเท่ากับคนที่อังกฤษ เพราะมาอยู่ที่นี่ไม่ครบ 3 ปี ต้องจ่ายค่าเรียนในอัตราของนักเรียนต่างชาติ .... เฮ้อ++ จะพยายายามให้ดีที่สุด+++ พรุ่งนี้จะวันเกิดน้องแล้ว ปีนี้คงไม่ขอพรใดๆให้กับตัวเอง แต่อยากจะขอให้สิ่งศักดิ์ทั้งหลายให้พรที่สมปรารถนาแก่ที่พี่ห้องแม่บ้านทุกคนนะค่ะ ---- ****ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ค่ะ ***** จากคุณ : bazmaru (BAZMARU) - [ 14 พ.ย. 46 16:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เราคลิ๊กอมยิ้มคุณแล้วแต่คุณไม่ได้ระบุอีเมล์แอดเดรสเลยตอบทางนี้แล้วกัน ก่อนอื่นต้องขออวยพรวันเกิดล่วงหน้า ขอให้คุณมีความสุข ไร้โรคภัยไข้เจ็บ เข้มแข็งและตั้งสติให้มั่นสำหรับปัญหาที่ยังค้างคาใจคุณอยู่ ขอให้คุณผ่านพ้นวิกฤตชีวิตไปได้อย่างราบรื่นน่ะค่ะ ถ้าอยากคุยก็คลิ๊กที่อมยิ้มเราน่ะ คงช่วยอะไรได้ไม่มากนอกจากรับฟัง อย่างน้อยเราก็เป็นคนไทยคนหนึ่งที่อยู่อังกฤษเหมือนคุณ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : crazywitch - [ 14 พ.ย. 46 17:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาให้กำลังใจนะคะ เพราะเรื่องภาษา ไม่แปลกค่ะ เป็นไปไม่ได้ที่เราจะฟังเขารู้เรื่อง 100% บางทีเราคิดว่าเราแน่แล้ว มาจากเมืองไทยทำงานบริษัทใหญ่โตมาเยอะ ทำงานกับชาวต่างประเทศมามาก มีความมั่นใจสูง พอมาถึงที่นี่ เราต้องเริ่มจาก 0 ค่ะ * ภาษา ถ้าคุณ bazmaru ยังไม่มั่นใจ และเข้าใจดี แนะนำให้เรียนที่วิทยาลัยใกล้บ้านนะคะ แต่งงานกับ British National เรียนฟรีค่ะ แต่ต้องเรียน Full time ถ้าไม่เรียนเต็มเวลาจะต้องเสียค่าใช้จ่ายประมาณ 24 ปอนด์ (ตรวจสอบอีกครั้งนะคะ) * ที่ Leeds น่าจะมีเพือนคนไทยบ้างนะคะ พอที่จะแนะนำเป็นเพื่อนเราได้ * เรื่องทำงานจากเช้าตรู่ถึงเย็นโดยเฉพาะหน้าหนาว เห็นใจค่ะ เพราะแม้แต่คนอังกฤษเองก็ต้องอดทนและชินกับมัน - แพทอยู่อังกฤษเหมือนกันค่ะ เมืองเชสเตอร์ ยังไม่เคยเจอใครดูถูกเหยียดหยาม ตรงข้าม เราเดินไปในเมือง เขายิ้มให้เราก่อนด้วยซ้ำ ทักทายปกติ ทรีทเราเหมือคนอังกฤษเลยค่ะ - เพิ่งได้งานค่ะ งานบริษัท ตำแหน่งค่อนข้างสูง แล้วยังหวั่นๆ เหมือนกัน เพราะบางทีถ้าต้องคุยกับลูกค้าสำเนียง Liverpool หรือคนสก๊อตแลนด์ คงจะเอ๋อ เหมือนกัน เพราะสำเนียงนี้ฟังยากจริงๆ สุดท้าย ขอเอาใจช่วยนะคะ ถ้าไม่รังเกียจ ทิ้งเมลไว้สิคะ เพราะจะได้เขียนไปคุยด้วย แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 46 17:32:53 จากคุณ : @ChesterUK - [ 14 พ.ย. 46 17:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 36 กำลังท้อๆ อยุ่เหมือนกันเลย เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกดีจัง.. เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : พิม (startle) - [ 14 พ.ย. 46 18:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 Thank you very much for anything that Home maker done for me. This is my e-mail : bazmaru@hotmail.com ja จากคุณ : bazmaru (BAZMARU) - [ 14 พ.ย. 46 18:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอเอาใจช่วยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ ปัญหาทุกอย่างจะคลี่คลายได้ด้วยการทำใจให้เข้มแข็งก่อน แล้วคุณก็จะเริ่มรู้ว่าควรสู้อย่างไร ควรเผชิญกับมันอย่างไร ขอให้คุณชนะอุปสรรคในชีวิตของคุณนะคะ สู้ค่ะสู้ จากคุณ : ฟ้า (Bayfern) - [ 14 พ.ย. 46 18:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น้อง bazmaru คะ มีคนนิยามความหมายของชีวิตว่า " ชีวิตคือการต่อสู้" พี่ขอแถมอีกนิดว่า สู้แล้วต้องให้ชนะด้วย ขอเป็นกำลังใจให้นะคะพี่เองตอนมาอยู่ที่อังกฤษใหม่ๆๆก็จะมีปัญหาเรื่องสื่อสารภาษาแบบเพื่อนๆน้องๆเขียนมา จึงถือคติอีกอันคือ ความพากเพียรเรียนรู้ อย่างที่พระท่านพูดไว้ไม่มีผิด "คนจะล่วงพ้นทุกข์ได้เพราะความเพียร" อย่าได้ท้อแท้ ผิดหวังเลย ทำต่อไป สู้ต่อไป ทำตามความฝันเราที่ตั้งใจเอาไว้อีกไม่ช้าก็จะประสพผลสำเร็จนะคะ Happy Birthday to you จากคุณ : Mangkud - [ 14 พ.ย. 46 18:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอีกรอบ จากเมื่อคืน..ถ้างานไม่สนุกมีปัญหาก็ลาออกดีกว่าคะ หาอะไรทำที่สบายใจ..เรื่องเรียนก็ไม่ต้องคิดมาก..ใครจะมาเข้าใจเรามากที่สุด เหมือนสามีคงไม่มี พี่เองก็เคยคิดมาก มีงานการอันมั่นคงทำ เรียนก็ใช่ว่าจะน้อย..ต้องมาแต่งงาน กับคนต่างชาติ..เสียดายงาน เสียดายอนาคต..งานประจำก็ไม่มีทำ.. แต่เดี๋ยวนี้ ถ้ามองกลับไปถึงอดีต ยินดีคะ ที่จะทิ้งทุกสิ่ง..ไม่อยากทำงาน ไม่อยากเรียน..เพราะได้ความรักและความเข้าใจจากสามีมากเหลือเกิน.. ตอนนี้ มีความสุขมากที่สุดในโลก..มีครอบครัวอบอุ่นตามที่คิดหวังไว้.. ครอบครัว สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด..คุณ BAZMARU ก็เช่นกัน มีสามีที่รัก คอยให้คำปรึกษา..เพราะฉะนั้น อย่าทำให้เธอผิดหวังนะคะ.. ขอให้สู้ต่อไป..และ Happy Birthday สำหรับวันพรุ่งนี้ด้วยคะ ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ.. จากคุณ : **ความฝัน..และ..สุดที่รัก** - [ 14 พ.ย. 46 19:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 41 Happy Birthday นะคะ หวังว่าจากวันเกิดปีนี้เป็นต้นไปทั้งด้านชีวิตและจิตใจของคุณจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้นะคะ อย่าท้อค่ะ ทุกปัญหามีทางแก้ ค่อยๆคิดค่อยๆแก้ไปทีละเรื่องทีละเรื่องนะคะ สำคัญแค่ที่ว่าต้องมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : pim(พิม) - [ 14 พ.ย. 46 20:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สุขสันต์วันเกิดนะหนู ขอให้ได้พบแต่สิ่งดีๆ ในปีนี้นะคะ แต่อย่าลืมว่าต้องสู้นะ โชคดีค่ะ จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 14 พ.ย. 46 23:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาให้กำลังใจแล้วก้อ Happy birthday ด้วยคนค่ะ อย่าท้อนะคะ สู้ต่อไป จากคุณ : ลูกน้ำสีส้ม - [ 15 พ.ย. 46 03:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สุขสันต์วันเกิดน้ะค้ะ จากคุณ : แม่สาย - [ 15 พ.ย. 46 06:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 45 Happy Birthday นะจ๊ะ มีความสุขมากๆนะคะ จากคุณ : มิ้ว (Celia) - [ 15 พ.ย. 46 13:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 46 Happy Birthday to you ด้วยคนนะคะ..น้อง ิbazmaru ..ดีใจค่ะ... น้องคิดอะไรได้ตั้งหลายเรื่อง... ...ความอบอุ่น พร้อมคำแนะนำ ดีๆ จากพี่ๆ น้องหลายคน..ที่นี่ พอเป็นไฟส่องทาง ให้น้องได้บ้าง นะคะ แม้เป็นการเฉพาะหน้า ก็ตาม... ..ขอให้ชีวิตสดใส กับวัยใหม่ ที่เป็นผู้ใหญ่ ขึ้นอีกหนึ่งปีค่ะ....: )) เอ้อ ...ถ้ามีโอกาส จะขออนุญาต เมลล์ไปคุยดัวยคนนะคะ..แต่ จะพยายามไม่รบกวนเวลา มากนัก.. รักค่ะ.. จากคุณ : ขั้วโลกเหนือ - [ 15 พ.ย. 46 17:42:34 A:203.155.133.66 X:10.10.12.114 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ Bazmaru มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคะ ตัวเองก็มีปัญหาเรื่องการสื่อสารกับแฟนคะ แต่โชคดีที่ยังอยู่เมืองไทย แต่ที่นี่อบอุ่นมากคะ เพือน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่นี่มอบกำลังใจให้คุณมากมาย ก็ขอให้คุณอย่าเพิ่งท้อแท้ เพราะที่นี่ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเหมือนกัน ทุกความเห็นที่ตอบจากครอบครัวที่นี่คือกำลังใจคะ ตอนนี้ก็ทำทุกวันนี้ให้ดีเท่านั้น ก็ขอให้มีความสุขนะคะ ที่นี่ยินดีต้อนรับคะ เผอิญเข้ามาอ่านบ่อย ๆ จากคุณ : เม็ดบัว - [ 19 พ.ย. 46 19:41:52 A:203.151.225.232 X: ]