ความคิดเห็นที่ 1 การตัดสินใจเลือกสาขาที่จะเรียนต่อ อยากแนะนำว่าหลังจากเรียนจบแล้วน่าจะลองทำงานดูก่อนสักประมาณ 1-2 ปี จะได้รู้ว่าตัวเราเองชอบและสนใจด้านไหน เพราะบางทีตอนที่เรียนปริญญาตรี เราอาจจะคิดไว้บ้างว่าอยากเรียนต่อปริญญาโทด้านไหน แต่พอไปทำงานจริงๆ แล้วอาจจะพบว่าเราไม่ได้ชอบงานลักษณะนั้นก็ได้ ไหนๆ จะมาเรียนต่อที่ต่างประเทศ ต้องใช้เงินและเวลามากพอสมควร ก็น่าจะเลือกเรียนสิ่งที่เราชอบและเอาความรู้ไปใช้ในการทำงานได้จริงๆ ที่จริงแล้วสาขาวิชาที่เอาความรู้ไปใช้ได้ในการทำงานได้โดยตรงอาจจะมีอยู่ไม่มาก แต่การเรียนทฤษฎีก็อาจจะให้แนวทาง ให้เรานำไปคิดต่อยอด เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ในการทำงานต่อไป การเลือกมหาวิทยาลัยและคอร์สที่จะเรียนต่อ 1. เมื่อทราบแล้วว่าเราอยากไปเรียนสาขาอะไร ก็ต้องคิดต่อไปว่ามีมหาวิทยาลัยไหนบ้างที่มีชื่อเสียงในสาขาที่เราอยากไปเรียน ถ้าไม่ทราบว่ามหาวิทยาลัยไหนดีบ้าง ก็ลองหา ranking จัดอันดับมหาวิทยาลัยในสาขานั้นมาดู ก็จะได้แนวคิดคร่าวๆ ว่ามหาวิทยาลัยไหนดีบ้าง (แต่ranking ก็ไม่ได้เชื่อถือได้เสมอไป ส่วนมากจะจัดอันดับโดยสื่อมวลชน และอันดับต่างๆ ก็ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย แต่อย่างน้อยทำให้เราทราบรายชื่อมหาวิทยาลัยที่น่าสนใจในสาขานั้นๆ ค่ะ) ranking ของมหาวิทยาลัยในอังกฤษ - top 100 universities http://www.timesonline.co.uk/section/0,,716,00.html - แยกสาขาวิชา (ดูที่ตาราง ถ้าจะไปเรียน taught course เช่น MA, MSc, etc.ให้ดู Teaching Quality Assessment (TQA) ถ้าเรียน MPhil หรือ PhD ให้ดู RAE) http://www.timesonline.co.uk/section/0,,6734,00.html - Research Assessment Exercise (RAE) (สำหรับ MPhil และ PhD) http://www.hero.ac.uk/rae/rae_dynamic.cfm?myURL=http://195.194.167.103/Results/byuoa.asp - คำแนะนำเกี่ยวกับการเรียนในประเทศอังกฤษ http://www.britishcouncil.or.th/th/index.asp ที่เว็บ ranking มักจะมี link ไปที่เว็บของมหาวิทยาลัยด้วย แต่ถ้าไม่มี link ก็ลองหาโดยใช้ Google ได้ค่ะ 2. พอได้รายชื่อมหาวิทยาลัยแล้วก็เข้าไปดูเว็บของมหาวิทยาลัยต่างๆ ที่เราสนใจ ดูรายละเอียดสาขาวิชาที่เราอยากเรียนว่าวิชาต่างๆ น่าสนใจหรือเปล่า ส่วนมาก core courses ของแต่ละมหาวิทยาลัยจะไม่ต่างกันมาก ส่วน optional courses ของแต่ละมหาวิทยาลัยอาจจะเน้นเรื่องต่างๆ ไม่เหมือนกัน ควรจะดูว่ามหาวิทยาลัยไหนมีวิชาที่เราอยากเรียน หรือเรียนวิชาไหนแล้วน่าจะมีประโยชน์กับการทำงานในอนาคต ช่วงประมาณเดือนมกราหรือมิถุนา ทาง British Council จะจัดงานนิทรรศการศึกษาต่อในประเทศอังกฤษ ก็ลองไปเดินดูว่ามีมหาวิทยาลัยไหนน่าสนใจบ้าง ที่งานจะมีฝรั่งที่เป็นตัวแทนจากมหาวิทยาลัย ตัวแทนจาก agency ของมหาวิทยาลัยนั้นๆ ในเมืองไทย และมีล่ามคนไทยคอยช่วยแปลให้ ลองไปคุยกับตัวแทนจากมหาวิทยาลัยดูก็ได้ แต่ส่วนมากตัวแทนฯ จะมาจากฝ่าย International Office และอาจจะตอบเรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับสาขาวิชาที่เราต้องการสมัครไม่ได้มากนัก ตัวแทนฯ มักจะให้เราส่งเมล์ไปคุยกับภาควิชาที่เราต้องการสมัคร แต่ก็มีบางมหาวิทยาลัยที่ส่งอาจารย์มาเป็นตัวแทนฯ เท่าที่เราจำได้ก็คือ U of Leeds มีอาจารย์ที่สอนวิชาการเมืองไทย รู้สึกว่าจะพูดภาษาไทยได้ด้วย ตอนที่เรายังเป็นนิสิต เคยทำงานล่ามที่งานศึกษาต่อของ British Council ก็เลยพอจะคุ้นเคยกับงานศึกษาต่ออยู่บ้าง แต่หลายมหาวิทยาลัยที่ดังมากๆ ก็ไม่ได้ส่งตัวแทนไปร่วมงานศึกษาต่อ เวลาไปงานศึกษาต่อแบบนี้ มหาวิทยาลัยที่เป็นที่รู้จักในหมู่คนไทยมากหน่อย ก็จะมีคนเข้าคิวไปถามรายละเอียดและขอใบสมัครกันเยอะ เวลาเดินเข้าไปถามรายละเอียด ตัวแทนฯ มักจะถามเราก่อนเลยว่า ตอนปริญญาตรีได้เกรดเท่าไหร่ และจะถามต่อว่า เรียนที่มหาวิทยาลัยอะไรมา บางคนได้เกรดไม่ถึง 3.00 ตัวแทนฯ ก็มักจะบอกว่า คงยากนะ อาจจะสมัครไม่ได้ แต่ฟังแบบนี้แล้วก็อย่าเพิ่งท้อใจ เพราะไม่มีใครบอกได้ว่ามหาวิทยาลัยจะรับหรือไม่รับเรา จนกว่าเราจะได้ส่งใบสมัครไปให้มหาวิทยาลัยพิจารณาค่ะ บางทีเกรดเราอาจจะไม่ได้สูงมาก แต่พอพิจารณาหลายๆ ปัจจัย เช่น คะแนนภาษาอังกฤษ statement of purpose ประสบการณ์การทำงาน มหาวิทยาลัยก็อาจจะรับเราก็ได้ ฉะนั้นถ้าอยากเข้ามหาวิทยาลัยไหน ก็ลองสมัครดูก่อน ถ้าไม่สมัครเลย ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้นะคะ การติดต่อมหาวิทยาลัย มี 2 วิธี คือ 1. การติดต่อมหาวิทยาลัยโดยตรง 2. การติดต่อผ่าน agency –- มักจะไม่เสียค่าใช้จ่าย เพราะ agency จะได้รับค่าตอบแทนเป็นเปอร์เซ็นต์จากมหาวิทยาลัยหากเราได้เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยนั้นๆ อยู่แล้ว โดยทาง agency จะช่วยดำเนินการขั้นตอนทุกอย่างให้ นับตั้งแต่การให้คำปรึกษาเรื่องการเขียนใบสมัคร การส่งใบสมัคร และผลการตอบรับจากมหาวิทยาลัย กรณีที่มหาวิทยาลัยตอบรับ agency ก็จะช่วยให้คำแนะนำเรื่องการสมัครหอมหาวิทยาลัย การซื้อตั๋วเครื่องบินด้วย ถ้าเราไม่ทราบขั้นตอนการสมัครมหาวิทยาลัย และต้องการคำแนะนำต่างๆ สมัครผ่าน agency ก็คงช่วยได้มาก แต่ตามความเห็นของเราเอง เราคิดว่าติดต่อมหาวิทยาลัยเองโดยไม่ต้องผ่าน agency ก็น่าจะดี เพราะเราจะได้ตัดสินใจเลือกมหาวิทยาลัยด้วยตัวเราเอง โดยพิจารณาจากข้อมูลเรื่องการเรียนการสอนเป็นหลัก ถ้าติดต่อผ่าน agency เค้ามักจะเชียร์ให้สมัครมหาวิทยาลัยที่เค้าเป็นตัวแทนอยู่ ซึ่งอาจจะไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่โดดเด่นในสาขาวิชาที่เราอยากเรียนก็ได้ อีกอย่างนึง ค่าเทอมและค่าใช้จ่ายในการเรียนของแต่ละมหาวิทยาลัยที่อังกฤษจะไม่ต่างกันมาก (ยกเว้นบางมหาวิทยาลัย เช่น มหาวิทยาลัยในลอนดอน ซึ่งค่าเรียนและค่ากินอยู่จะแพงกว่าเมืองอื่นๆ) เพราะฉะนั้นก็น่าจะเลือกมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในสาขาที่เราจะเรียน จะได้มีอาจารย์เก่งๆ มีหนังสือและแหล่งข้อมูลให้ค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติม ซึ่งน่าจะทำให้เราได้รับความรู้คุ้มค่ากับการมาเรียนต่อต่างประเทศค่ะ จากคุณ : Aoyama - [ วันเถลิงศก (15) 01:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขั้นตอนการติดต่อมหาวิทยาลัยด้วยตนเอง (ไม่ผ่าน agency) 1. ที่หน้า admission หรือ international students ในเว็บของมหาวิทยาลัย มักจะมีแบบฟอร์มให้เรากรอกชื่อที่อยู่ เพื่อให้มหาวิทยาลัยส่งใบสมัครมาให้ที่บ้าน (มักจะส่งให้ฟรี ไม่คิดค่าค่าส่ง) เราก็กรอกแบบฟอร์มนั้น แล้วรอประมาณ 2-3 สัปดาห์ก็จะได้รับใบสมัครและรายละเอียดของมหาวิทยาลัยและสาขาที่เราอยากเรียนส่งมาที่บ้านค่ะ ถ้าในเว็บไม่มีแบบฟอร์มให้เรากรอก ก็จะมีอีเมล์ของทาง international office เราอาจจะส่งอีเมล์ไปขอให้มหาวิทยาลัยส่งใบสมัครมาให้ก็ได้ 2. ถ้าต้องการขอทุนของทางมหาวิทยาลัย ลองเข้าไปดูที่ scholarships & funding หรือ international students มักจะเขียนรายละเอียดเกี่ยวกับทุนสำหรับนักเรียนต่างชาติและรายละเอียดการสมัครไว้ด้วย บางมหาวิทยาลัยอาจจะให้ส่งใบสมัครทุนไปพร้อมกับใบสมัครมหาวิทยาลัย เวลาเขียนอีเมล์ไปขอใบสมัครทุนก็ควรจะขอให้มหาวิทยาลัยส่งใบสมัครทุนมาพร้อมกันเลย แต่มหาวิทยาลัยส่วนมากจะให้สมัครทุนหลังจากที่ได้จดหมายตอบรับเรียบร้อยแล้ว และบางทีอาจจะมีใบสมัครทุนให้ดาวน์โหลดในเว็บได้เลย 3. หลังจากได้ใบสมัครส่งมาที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ก็กรอกใบสมัคร ขอให้อาจารย์เขียนจดหมาย recommendation เตรียมเอกสารต่างๆ ที่ทางมหาวิทยาลัยต้องการ ส่งใบสมัครกลับไปที่มหาวิทยาลัยเป็นอันเรียบร้อยค่ะ แล้วจะส่งใบสมัครยังไงดี? • บางคนก็ใช้บริการ DHL เพราะเชื่อใจว่าส่งถึงแน่ๆ เพราะต้องมีคนเซ็นรับเอกสาร และส่งถึงรวดเร็วกว่า ใช้เวลาแค่สองสามวัน แต่ข้อเสียคือ ค่าบริการค่อนข้างแพง (เราจำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่าจะประมาณพันหรือสองพันบาท) • บางคนก็ใช้บริการ EMS ของการสื่อสาร เราเองก็เคยใช้ EMS เหมือนกัน จำได้ว่าสามารถเช็คในเว็บได้ด้วยว่าเอกสารส่งไปถึงผู้รับเรียบร้อยหรือยัง ค่าบริการประมาณ 600-700 บาท ต้องมีคนเซ็นรับเอกสารเหมือนกัน แต่อาจจะส่งถึงช้ากว่า DHL นิดหน่อย แต่ก็ไม่ช้ามาก • ส่วนมากเราจะใช้บริการไปรษณีย์ลงทะเบียนธรรมดา รู้สึกว่าจะเสียค่าลงทะเบียนแค่ 25 บาท แต่ไม่สามารถเช็คในเว็บได้ว่าเอกสารส่งถึงผู้รับหรือยัง ถ้าเราสมัครมหาวิทยาลัยตั้งแต่เนิ่นๆ ก็ไม่จำเป็นต้องบริการ EMS หรือ DHL ค่ะ ใช้เวลาประมาณ 7-10 วัน ก็ไม่ช้าเกินไปนะ และถ้ามหาวิทยาลัยไหนกำหนดวันหมดเขตรับสมัครไว้ด้วย แต่เราหาเอกสารและจดหมายจากอาจารย์ส่งให้มหาวิทยาลัยไม่ทัน ก็อาจจะส่งใบสมัครไปก่อน และเขียนจดหมายบอกว่าจะรีบส่งเอกสารที่ยังไม่ครบตามไปทีหลัง หรือไม่งั้นอีกวิธีนึงก็คือ พอได้เอกสารครบปุ๊บ ก็ซีรอกซ์แล้วส่งแฟกซ์ไปให้ Admission Office ก่อน แล้วรีบส่งเอกสารตัวจริงตามไปทางไปรษณีย์ก็ได้ค่ะ 4. ทางมหาวิทยาลัยจะติดต่อกลับมาภายในเวลา 1-2 เดือนหลังจากได้รับใบสมัคร (ส่วนมากใช้เวลาประมาณ 3 สัปดาห์) จากคุณ : Aoyama - [ วันเถลิงศก (15) 01:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การเตรียมเอกสารสำหรับสมัครมหาวิทยาลัย มักจะต้องใช้เอกสารเหล่านี้ 1. ใบสมัครมหาวิทยาลัย – ควรกรอกด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ (capital letter) หมึกสีดำ ให้อ่านได้ง่ายและชัดเจน ถ้าพิมพ์ได้ก็ดี หรือบางมหาวิทยาลัยอาจจะมีให้ดาวน์โหลดเป็นไฟล์ MS Word ก็สามารถพิมพ์ลงในไฟล์แล้วพรินท์มาส่งได้เลย 2. transcript -- บางที่อาจจะขอ transcript ตัวจริง แถมยังมีซองให้เราเอาไปให้ฝ่ายทะเบียนของมหาวิทยาลัยประทับตราอีกต่างหาก แต่บางที่ไม่ได้ระบุว่าต้องใช้ตัวจริง จะส่งสำเนาไปแทนก็ได้ แต่โดยส่วนตัวแล้วเราชอบส่ง transcript ตัวจริง เพราะดูน่าเชื่อถือดี 3. จดหมาย recommendation – มหาวิทยาลัยในต่างประเทศมักจะระบุให้ใช้จดหมาย recommendation จากอาจารย์ แต่สำหรับบางสาขาเช่น MBA มักจะต้องการจดหมาย recommendation จากหัวหน้างาน ควรจะเผื่อเวลาในการขอจดหมาย recommendation ไว้อย่างน้อย 2 เดือน เพราะบางครั้งอาจารย์อาจจะไม่ว่าง หรือติดต่ออาจารย์ได้ยาก 4. คะแนนสอบภาษาอังกฤษ เช่น TOEFL, IELTS และคะแนนอื่นๆ เช่น GRE, GMAT -- ถ้าระบุว่าให้ใช้ตัวจริง ก็ส่งตัวจริงไปให้ ถ้าไม่ระบุ จะส่งสำเนาไปก็ได้ (ที่อังกฤษ มหาวิทยาลัยมักจะให้น้ำหนักกับคะแนน IELTS มากกว่า TOEFL) 5. Statement of Purpose -- คือเรียงความเล่าประวัติการศึกษาและประวัติการทำงานที่เกี่ยวข้องกับสาขาที่จะสมัครเรียน ควรจะมีการนำเสนอที่เป็นระบบและน่าสนใจ ถ้าไม่ถนัดเขียนเรียงความ ควรจะหาหนังสือมาอ่านดูแนวทาง และให้ผู้ที่มีประสบการณ์ช่วยตรวจทาน ขอเน้นว่า 1) ให้เขียนเรียงความอย่างเป็นระบบ เพราะฝรั่งจะชอบเรียงความที่นำเสนอความคิดต่างๆ เรียงลำดับอย่างเป็น ขั้นเป็นตอน เช่น ประวัติการศึกษาเล่าตามลำดับอายุ ไม่ใช่เรียงสับไปสับมา 2) ควรจะเขียนจุดเด่นของเราที่คิดว่าคนอื่นไม่มี เวลาเขียนควรคำนึงว่ามหาวิทยาลัยได้รับใบสมัครเป็นร้อยๆ พันๆ จะทำอย่างไรให้เนื้อหาใบสมัครของเราโดดเด่น และทำให้มหาวิทยาลัยสนใจใบสมัครของเรา 6. resume -- บางครั้งมหาวิทยาลัยอาจจะไม่ได้ขอ แต่ส่งไปด้วยก็ดี จะช่วยเพิ่มความน่าสนใจให้ใบสมัครของเรา และช่วยเพิ่มน้ำหนักให้ statement of purpose ของเราด้วย ควรจะเขียนประสบการณ์ที่เกี่ยวกับหลักสูตร ผู้พิจารณาใบสมัครอาจจะไม่มีเวลาอ่านมากนัก จึงควรเขียนให้สั้น กระชับ แต่ได้เนื้อหาสำคัญที่เราต้องการสื่อ ความยาวประมาณ 1-2 หน้า 7. หลักฐานทางการเงิน -- เช่น จดหมายรับรองจากธนาคาร บางมหาวิทยาลัยอาจจะยอมให้ส่งตามไปหลังจากได้ offer แล้ว แต่บางที่ก็บอกว่าจะไม่พิจารณาใบสมัครถ้าไม่ได้รับหลักฐานทางการเงินส่งมากับใบสมัคร จากคุณ : Aoyama - [ วันเถลิงศก (15) 01:10:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเลือกเรียนที่ลอนดอนจะดีไหม??? เวลาตอบกระทู้ เห็นมีหลายคนเจาะจงว่าอยากมาเรียนที่ลอนดอน เลยอยากให้ลองอ่านข้อดีข้อเสียของการมาเรียนที่ลอนดอนดูนะคะ ตามความเห็นเรา อยู่ลอนดอนก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ก็ต้องแล้วแต่ความชอบของแต่ละคนอีกว่าเคยชินกับบรรยากาศแบบเมืองๆ คนเยอะวุ่นวายอย่างตอนอยู่กรุงเทพฯ หรือว่าชอบชีวิตที่ไม่วุ่นวายแบบต่างจังหวัด ข้อดีของลอนดอน ลอนดอนเป็นเมืองที่มีสีสัน มีร้านค้าเยอะแยะ มีกิจกรรมให้ทำมากมาย ทำให้ไม่เหงาและหายคิดถึงบ้านไปได้บ้าง ตัวเราเองอยู่แต่ในเมืองมาตลอด ก็รู้สึกว่ามาอยู่ลอนดอนไม่เหงาดี อยากได้อะไรก็ไปหาซื้อได้ การเดินทางในลอนดอนค่อนข้างสะดวกสบาย วันไหนอยากกินอาหารไทยก็มีร้านไทยให้เลือกเยอะแยะ อยากทำกับข้าวจะซื้อเครื่องปรุงไทยๆ ก็นั่งรถไปไชน่าทาวน์แป๊บเดียวเอง นั่งอ่านหนังสือเบื่อๆ อยากออกไปดูผู้คนก็นั่งรถไปแถว Oxford St ดูโน่นดูนี่แก้เซ็ง เพียงแต่ต้องระวังกระเป๋าตังค์ เพราะดูไปดูมา อาจจะซื้อของจนตังค์หมดได้ อยากเปลี่ยนที่อ่านหนังสือ ก็ไปอ่านใน park ดูวิวสวยๆ ดูนกดูกระรอกเพลินดี ถ้าชอบศิลปะชอบประวัติศาสตร์ก็ไปเดินเล่นแถว museum ต่างๆ เปิดให้เข้าฟรีๆ ไม่เสียตังค์ ถ้าชอบความบันเทิงก็มีโรงหนังโรงละครให้ชมได้ตลอดปี วันไหนอยากชมวิวริมแม่น้ำก็ไปเดินเล่นริมแม่น้ำ Thames วิวริมแม่น้ำสวยมากๆ เลย ถ้าอยากซื้อหาอะไรก็สะดวกมาก เพราะการเดินทางสะดวกสบาย ร้านรวงก็มีมายมาย มีซุเปอร์มาร์เก็ตให้เลือกเยอะแยะแทบทุกถนน ส่วนมากก็จะเปิดบริการจนถึงสี่ทุ่ม บางแห่งก็ปิดตอนเที่ยงคืน ยกเว้นวันอาทิตย์ ร้านต่างๆ จะปิดเร็วหน่อย ห้าหกโมงเย็นก็ปิดแล้ว ข้อเสียของลอนดอน อย่างแรกก็คือ ลอนดอนเป็นเมืองที่มีคนพลุกพล่าน ถ้าไม่ชอบที่ที่คนแยะๆ แออัดๆ มาอยู่ลอนดอนก็อาจจะไม่ค่อยชอบ เพราะไปไหนก็มีแต่คนเต็มไปหมด คล้ายๆ กับที่กรุงเทพฯ อย่างที่สอง ในลอนดอนไม่ค่อยมีคนอังกฤษแท้ๆ มีคนต่างชาติที่มาเรียนมาทำงานเยอะมากๆ ไปไหนมาไหนจะได้ยินแต่ภาษาต่างชาติโดยเฉพาะภาษาทางยุโรป เอเชีย มากกว่าภาษาอังกฤษ คนลอนดอนไม่ค่อยมีระเบียบวินัย วิ่งข้ามถนนกันหน้าตาเฉย ไม่ต้องรอไฟเขียวให้คนข้ามถนน ที่สำคัญคนลอนดอนไม่ค่อยมีน้ำใจ เวลานั่งรถเมล์หรือรถใต้ดิน พอเห็นเด็กและคนแก่ขึ้นรถมา ก็แทบจะไม่มีใครลุกให้นั่ง เดินไปไหนก็จะเห็นคนรีบๆ ร้อนๆ ไม่มีใครอยากยิ้มให้ใคร อย่างที่สาม ที่ลอนดอนค่อนข้างสกปรก แม้ว่าจะมีคนกวาดถนนคอยทำความสะอาดตลอด อาจจะเป็นเพราะคนต่างชาติเยอะ เลยไม่ค่อยรักษาความสะอาดเพราะถือว่าไม่ใช่ประเทศตัวเอง นอกจากนี้ยังมีคดีอาชญากรรมมากกว่าเมืองอื่นๆ ด้วย มีย่านที่ไม่ค่อยปลอดภัยอยู่หลายแห่ง อยู่ลอนดอนแล้วต้องคอยระวังตัวพอสมควร และพอได้ออกไปเที่ยวเมืองอื่นบ้างก็รู้สึกว่าสบายใจและเจริญหูเจริญตากว่าลอนดอนเยอะ อย่างที่สี่ สำคัญมากๆ ก็คือถ้ามาอยู่ลอนดอนจะต้องเตรียมเงินค่าใช้จ่ายมาเยอะเป็นพิเศษ ถ้ามีงบจำกัด เลือกเรียนที่ลอนดอนก็อาจจะลำบากพอสมควร ค่าครองชีพในลอนดอนค่อนข้างแพง โดยเฉพาะค่าที่พัก ยิ่งถ้าไม่ได้อยู่หอมหาวิทยาลัยก็จะต้องจ่ายค่าที่พักแพงมาก เพราะส่วนมากจะไม่รวมค่าน้ำค่าไฟ ไม่เหมือนหอมหาวิทยาลัยที่คิดค่าน้ำค่าไฟรวมไปแล้ว ไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่ม ราคาข้าวของโดยรวมก็แพงกว่าตามเมืองอื่นนิดหน่อย แต่ถ้ารู้จักกินรู้จักใช้ก็คงประหยัดเงินได้พอสมควร เช่น แทนที่จะใช้รถใต้ดินก็ขึ้นรถเมล์แทน เพราะตั๋วรถเมล์ราคานักเรียนจะถูกกว่าตั๋วรถใต้ดินมาก แต่ถ้าไปเมืองอื่นๆ จะรู้สึกว่าคนอังกฤษน่ารักและเป็นมิตรกับคนต่างชาติดี เดินสวนกันตามถนน ถึงจะไม่รู้จัก เค้าก็จะยิ้มให้เรา บางทีนั่งรถไฟกับคนอังกฤษ เค้าก็จะชวนคุยว่ามาจากไหน เรียนที่ไหน ชอบเมืองนี้มั๊ย ฯลฯ ซึ่งบรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้ที่ลอนดอน เพื่อนๆ เราที่อยู่ลอนดอนเหมือนกัน เวลาไปเที่ยวเมืองอื่น ทุกคนก็จะบอกว่าชอบเมืองอื่นเพราะสะอาดกว่าลอนดอนและผู้คนเป็นมิตรดี รู้อย่างนี้เลือกเรียนเมืองอื่นดีกว่า ฯลฯ แต่เพื่อนบางคนที่เรียนอยู่เมืองอื่นก็บอกว่าเหงามาก ไม่ค่อยมีเพื่อนคนไทย ถึงจะมีเพื่อนต่างชาติเยอะ คุยกันยังไงก็ไม่เข้าใจเท่าคุยกับคนไทยด้วยกัน เพราะวัฒนธรรมที่ต่างกันทำให้คิดอะไรไม่ค่อยเหมือนกัน เวลาเหนื่อยๆ เบื่อๆ คิดถึงบ้าน ก็อยากคุยภาษาไทย อยากคุยกับเพื่อนคนไทย ฯลฯ ฉะนั้นจะเลือกเรียนที่ไหนก็ต้องแล้วแต่ความชอบของแต่ละคนว่าชอบอยู่เมืองลักษณะไหนค่ะ ที่สำคัญคือ ถ้าจะเลือกเรียนที่ลอนดอน ก็จะต้องเตรียมค่าเล่าเรียนและค่ากินอยู่มากกว่าเรียนที่เมืองอื่นเกือบเท่าตัว ก็ต้องคิดดูดีๆ ว่าคุ้มหรือเปล่า เพราะถ้าเลือกอยู่เมืองอื่น ค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายถูกกว่า หรือถ้าใช้เงินเท่ากัน ก็อยู่บ้านดีๆ กินของดีๆ ได้สบายๆ ค่ะ ถ้ามาเรียนต่อแล้วชีวิตลำบาก ต้องกระเบียดกระเสียรประหยัดสุดๆ คุณภาพชีวิตแย่กว่าตอนอยู่เมืองไทยมากๆ บางเวลาก็จะทำให้เราเหงาและคิดถึงบ้านได้มากๆ เหมือนกันนะ หรือถ้าเลือกเรียนที่ลอนดอนแล้วต้องทำงานตัวเป็นเกลียวเพื่อหาเงินมาเป็นค่าเช่าบ้านค่ากินอยู่ แทนที่จะเอาเวลาไปอ่านหนังสือตั้งใจเรียน ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะมีผลกับสมาธิในการเรียนได้ อุตส่าห์มาเรียนทั้งทีก็น่าจะได้วิชาความรู้กลับไปให้มากที่สุด สรุปว่าเวลาเลือกเมืองที่จะไปเรียน ก็ควรจะเลือกที่ที่เหมาะกับตัวเรา และกระเป๋าตังค์ของเราค่ะ ข้อมูลเพิ่มเติมดูที่กระทู้ ขอคำแนะนำในการเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษหน่อยค่ะ http://topicstock.pantip.com/topic_stock/klaibann/H2429983/H2429983.html ถึงคนที่อยู่อังกฤษ ทุกๆคนค่ะ http://topicstock.pantip.com/topic_stock/klaibann/H2361616/H2361616.html จากคุณ : Aoyama - [ วันเถลิงศก (15) 01:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากครับ คุณ Aoyama เป็นประโยชน์มากครับ จากคุณ : henri dunant - [ วันเถลิงศก (15) 03:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วู้.. ขยันจังครับ เป็นประโยชน์กับคนอื่นด้วย แต่ตอนผมไปเรียนมันกะเสือกกะสนมากกว่านี้เยอะ เพราะข่าวสารไม่ค่อยจะดี เทคโนโลยีไม่ค่อยเจริญ ความรู้รอบตัวก็น้อย สงสัยจะตกยุคไปแล้ว จากคุณ : ช่างไฟ - [ วันเถลิงศก (15) 09:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ประเสริฐจังค่ะ จากคุณ : นังแมวอ้วน - [ วันเถลิงศก (15) 20:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณมากนะคะ กะลังมืดแปดด้านพอดี แหะๆ จากคุณ : buibui (buibui) - [ 16 เม.ย. 47 19:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ป้าอ้อแก่เกินเรียนซะแล้วค่ะ แต่อยากแวะมาให้กำลังใจ ... รักษาสุขภาพ แล้วอย่าลืมเที่ยวเผื่อป้าด้วยนะคะ ... จากคุณ : อ้อแอ้เอง - [ 19 เม.ย. 47 22:16:57 ]