ความคิดเห็นที่ 1 จงแปรความทุกข์ที่ทนเก็บไว้ ให้เป็นกำลัง เอาความผิดหวังเป็นเครื่องทดสอบ พิสูจน์กำลังใจ เอาความแพ้ให้มันช่วยเตือน ให้ระวังไว้ และวันนั้นก้อคงไม่ไกลไม่กว่า จะก้าวไปหามัน จากคุณ : flying high uk - [ 24 เม.ย. 47 06:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณลูกท้อหม่นๆ อย่าเพิ่งท้อนะคะ เราคิดว่าเวลาคนเราพยายามที่จะทำอะไรจริงๆ แล้วก็ทำอย่างเต็มที่ ใช้ศักยภาพที่ตัวเราเองมีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ก็จะทำสิ่งนั้นๆ ได้สำเร็จแน่ๆ ค่ะ ไม่มีคำว่า "หัวไม่ถึง" หรอกนะคะ อย่าเพิ่งว่าตัวเอง เพราะจะทำให้เรายิ่งรู้สึกท้อ ถ้าทำแล้วยังรู้สึกว่าทำได้ไม่ดี ก็อาจจะเป็นเพราะเรายังไม่มีโอกาสได้ใช้ความสามารถอย่างเต็มที่เท่านั้นเอง พอฟังเพื่อนสะกิดเรื่องสอบเอนท์แล้วก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ การที่สอบเอนท์ไม่ได้ ไม่ได้แปลว่าเราไม่เก่ง หรือว่าจะไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิตนะคะ คะแนนสอบเอนท์ เป็นคะแนนจากข้อสอบไม่กี่ร้อยข้อ สิ่งที่ข้อสอบนั้นอาจจะวัดได้บ้าง ก็คือความรู้ของเราเกี่ยวกับวิชาต่างๆ ณ เวลานั้น แต่ชีวิตนี้ยังมีอะไรมากกว่าข้อสอบ 600 ข้ออีกเยอะแยะเลยค่ะ ถ้าชีวิตเป็นวงกลมวงใหญ่ๆ ข้อสอบเอนท์ก็เป็นแค่จุดเล็กๆ จุดเดียวในวงกลมใหญ่ๆ วงนั้น เราคิดว่าคนที่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่คนที่ไม่เคยล้มมาก่อนเลย แต่เป็นคนที่ล้มแล้วรีบลุกขึ้นมาก้าวเดินต่อไปได้อย่างมั่นคงค่ะ เราเองก็เคยรู้สึกท้อแบบนี้เหมือนกัน ลองอ่านกระทู้ตอนที่ 3 ของเรา ความเห็นที่ 28 นะคะ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H2767139/H2767139.html ถ้าตอนที่จบใหม่ๆ ที่เราสอบสัมภาษณ์ทุนไม่ได้ แล้วเราเกิดท้อไปเสียก่อน ตอนนี้เราก็คงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ที่ลอนดอนเหมือนกันค่ะ ตอนที่รู้ผลทุน เราก็ท้อ และรู้สึกเสียความมั่นใจในตัวเองไปพอสมควร เพราะเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ด้วย เลยรู้สึกท้อว่าทำไมเราไม่เก่ง ทำไมสอบไม่ได้นะ แต่ท้ออยู่พักนึง ก็คิดใหม่ว่าไม่เป็นไร คราวนี้สอบไม่ได้ แต่คราวหน้าเราจะสอบให้ได้เลย แล้วก็สอบได้จริงๆ ได้หลายทุนพร้อมๆ กัน พอเราเชื่อมั่นในตัวเองและทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้ว สิ่งดีๆ ก็จะเข้ามาหาเราเองค่ะ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : Aoyama - [ 24 เม.ย. 47 07:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนเรื่องทักษะด้านภาษาเป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนและสะสมไปเรื่อยๆ เหมือนกับสร้างบ้าน ก็ต้องสร้างฐานให้แข็งแรงมั่นคงก่อน ถึงจะก่ออิฐถือปูนสร้างเป็นตัวบ้านขึ้นมาได้ รากฐานที่มั่นคงนี้ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้ภายในวันสองวันค่ะ ถ้าทิ้งภาษาอังกฤษมานาน หรือว่าตอนที่เคยเรียนภาษาอังกฤษยังเข้าใจหลักต่างๆ ได้ไม่มากพอ ก็คงต้องมานั่งดูว่าเรายังมีจุดอ่อนตรงไหน เริ่มฟื้นฟูตั้งแต่พื้นฐานเลยค่ะ ฝึกให้แม่น grammar อย่างแรกคือต้องเข้าใจ grammar ก่อน เพราะจะพูด ฟัง อ่าน เขียน ถ้าไม่เข้าใจ grammar แล้ว ก็จะเรียบเรียงประโยคไม่ได้  อ่านหรือฟังแล้วก็อาจจะไม่เข้าใจความหมายอย่างเต็มที่ แต่ว่าแต่ละคนอาจจะชอบวิธีการเรียนรู้ไม่เหมือนกัน อย่างเราชอบอ่านเอง ก็จะซื้อหนังสือมาอ่าน บางคนชอบให้มีคนมาอธิบายให้ฟัง ไปเรียนกับอาจารย์ก็อาจจะเรียนรู้ได้เร็วกว่า พยายามใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน อย่างที่สองคือพยายามให้ตัวเองได้สัมผัสภาษาอังกฤษให้มากที่สุด เพราะภาษาเราจะดียังไง ถ้าไม่ใช้ก็ลืมแน่ๆ ค่ะ (ก็ไม่ใช่ภาษาแม่ของเรานี่เนอะ) พยายามอ่านภาษาอังกฤษ ดูทีวีภาษาอังกฤษ ฟังวิทยุภาษาอังกฤษ เราเล่าวิธีที่เราเคยฝึกละกัน แต่ไม่ได้แปลว่าเราเก่ง หรือว่าสิ่งที่เราทำเป็นสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ แต่ละคนก็คงถนัดที่จะเรียนรู้ด้วยวิธีต่างๆ กันไป แค่อยากเล่าให้ฟังเป็นไอเดียว่ามีอะไรที่เราฝึกได้ด้วยตัวเองได้บ้าง เราเองเริ่มจากการฟังเทปเรียนภาษาอังกฤษของ BBC ชื่อเทปชุด Follow Me ตอนเราอยู่ม.3 ค่ะ (ไม่รู้ตอนนี้ยังมีขายอยู่หรือเปล่า) ฝึกฟังช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมาปรากฏว่าภาษาอังกฤษดีขึ้นผิดหูผิดตา สอบได้คะแนนดี เราเลยเริ่มชอบวิชาภาษาอังกฤษตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มีเทปอยู่ 4 ม้วน เราฟังแล้วก็พูดตาม กว่าจะอ่านจบแต่ละบท เราทำแบบนี้ค่ะ รอบแรก ฟังบทสนทนาเฉยๆ ก่อน ฟังไม่รู้เรื่องก็กรอเทป ฟังใหม่อีกสักรอบ รอบที่สอง ฟังด้วย ดูหนังสือด้วย รอบที่สาม เปิดเทป แล้วอ่านไปพร้อมๆ กับเทปเลย ถ้าอ่านไม่ทันก็กรอเทป อ่านใหม่ ตรงไหนที่เค้าสอนให้พูดตามเทป เราก็พยายามพูดจนใกล้เคียงที่สุด ถ้าพูดไม่เหมือนก็กรอเทป พูดใหม่ มันก็ต้องเหมือน หรือฟังดูคล้ายๆ จนได้ล่ะน้า บางทีก็อัดเสียงตัวเองแล้วเอามาฟังด้วยว่าพูดคล้ายๆ ฝรั่งหรือยัง (เว่อร์ไหมเนี่ย) ในเทปเค้าให้ทำแบบฝึกหัดอะไรก็ทำ แถมยังจดสรุปประโยคที่เรียนมาไว้ในสมุดด้วย แล้วพอฟังจนครบทุกม้วน ก็ทำให้พูดประโยคภาษาอังกฤษพื้นฐานได้ดีพอสมควร (จะฟังเทปชุดอื่นก็ได้ค่ะ ขอเพียงแต่ฟังแบบจริงๆ จังๆ เท่านั้นเอง) พอขึ้นม.4 เราเริ่มอ่าน Nation Junior แล้วก็ฟังรายการสอนภาษาอังกฤษของเครือ Nation บางทีเค้าก็สอนวิธีการออกเสียง บางทีก็สอนภาษาอังกฤษจากเพลง แล้วเราก็จดศัพท์ลงสมุด (แต่ไม่ค่อยได้กลับมาอ่าน :P) เริ่มอ่านภาษาอังกฤษแบบที่ไม่ยากอย่าง Nation Junior ก่อน เราจะได้ไม่ท้อ อ่านทุกวันเลย จนรู้สึกว่าเหมือนอ่านหนังสือภาษาไทย นอกจากนี้เราก็พยายามเล่มเกมทุกอย่างที่ Nation Junior เค้ามีให้เล่น โดยเฉพาะพวก crossword เค้ามีให้เขียนจดหมายหา บ.ก. เราก็เขียนส่งไป ฉบับแรกยังเขียนไม่เก่ง ไม่ได้ลงหนังสือ ก็เลยเขียนส่งไปใหม่ คราวนี้ได้ลงหน้า บ.ก. ได้ตุ๊กตา Garfield มาเป็นรางวัล ดีใจมาก ยังเก็บอยู่จนถึงทุกวันนี้เพราะเป็นรางวัลชิ้นแรกๆ ที่ได้จากความพยายามในการเรียนภาษาอังกฤษ พอฟังทีวี วิทยุภาษาอังกฤษมากๆ เราจะเริ่มจับสำเนียงได้ แล้วก็ทำให้เราออกเสียงภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นด้วยค่ะ และพออ่านมากๆ เราก็จะรู้จักศัพท์มากขึ้น ซึ่งจะช่วยให้การเขียนของเราดีขึ้นด้วย ที่สำคัญคือไม่ใช่อ่านๆๆๆๆ ฟังๆๆๆๆ อย่างเดียว แต่อ่านแล้วต้องสังเกตโครงสร้างของประโยค ดูว่าเวลาเขียน มีหลักในการเรียบเรียงประโยคยังไง (ก็คือสังเกตหลัก grammar นั่นเอง) แล้วถ้าชอบเพลงไหนก็พยายามฟังแล้วถอดเนื้อเพลง จดลงในสมุด อันนี้ช่วยเรื่องทักษะการฟังได้ดีเลยค่ะ แล้วก็ช่วยเรื่อง grammar ได้ด้วย อย่าง present perfect tense เราเริ่มจำมาจากเพลงที่ร้องว่า ...have you ever seen the rain... (แต่ก่อนมันเป็นเพลงโฆษณาสินค้าอะไรสักอย่าง) แล้วเวลานึกไม่ออกว่า tense นี้ใช้ยังไง เรียงคำอะไรก่อนหลัง ใช้ verb ช่องไหน ฯลฯ ก็นึกถึงเพลงนี้ล่ะ ก็จะจำได้แม่นเลย ยิ่งถ้าพยายามหัดร้องเพลงด้วย ก็จะฝึกการออกเสียงภาษาอังกฤษอีกต่างหาก เพราะถ้าร้องแล้วไม่เหมือน เราก็มักจะพยายามหาทางทำให้ร้องได้เหมือนต้นฉบับ แต่พอเจอฝรั่งมาถามทางก็เอ่อ...แบ๊ะๆๆๆ ไม่กล้าพูด ทั้งที่รู้ว่าจะต้องพูดยังไง เหมือนในโฆษณา English for You เมื่อสองสามปีก่อนเปี๊ยบเลย ดูทีไรนึกถึงตัวเองสมัยอยู่ม.ปลายทุกที -_-' แล้วพอเข้ามหาลัย เราก็เริ่มอ่าน Bangkok Post พอดีได้เรียนกับอาจารย์ฝรั่งตลอด เลยช่วยเรื่องการพูดและการฟังได้เยอะ และต้องเขียนเรียงความส่งอาจารย์เกือบทุกวัน บางทีก็ต้องพรีเซนต์ภาษาอังกฤษ ช่วงที่เรียนมหาลัย ภาษาอังกฤษเลยดีเป็นพิเศษ เพราะมีโอกาสได้ใช้ภาษาทุกวัน ทำให้เราคิดว่าการฝึกภาษาให้ได้ผล ก็คือต้องทำให้ตัวเองได้ใช้ภาษาบ่อยๆ ใช้ภาษาในชีวิตประจำวัน แล้วเราก็จะใช้ภาษาได้คล่องเอง แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 47 09:08:08 จากคุณ : Aoyama - [ 24 เม.ย. 47 08:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรียนภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษา เราว่าไปเรียนภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษาก็จะดีค่ะ จะได้ฝึกทักษะฟัง พูด อ่าน เขียน ให้ครบเลย ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ เราเคยเรียนที่ British Council ก็สอนดีใช้ได้ ทางโรงเรียนสอนภาษามักจะให้เราทำข้อสอบวัดระดับก่อนอยู่แล้ว และจะได้ไปเรียนกับเพื่อนๆ ที่มีความรู้ด้านภาษาใกล้เคียงกับตัวเรา แต่ไปเรียนแล้วต้องพยายามพูดในห้องเยอะๆ ด้วยค่ะ ถ้าเรียนแล้วนั่งเงียบๆ ฟังอย่างเดียว ก็จะไม่ได้ประโยชน์เท่าไหร่ อุตส่าห์เสียตังค์มาเรียนทั้งที ก็ต้องพยายามเรียนให้เต็มที่ สำคัญอยู่ที่ครั้งแรก ถ้ากล้าพูดครั้งนึงแล้ว เราก็จะมั่นใจมากขึ้น แล้วก็จะกล้าพูดกล้าถามในครั้งต่อๆ ไป สำเนียงยังไม่ดีก็ไม่เป็นไร กล้าพูดไว้ก่อน พูดผิดพูดถูกก็ไม่เป็นไร สงสัยตรงไหนก็ถามอาจารย์ ถ้าเขิน จะรอถามหลังเลิกเรียนก็ได้ แล้วเราจะเก่งขึ้นเรื่อยๆ เอง ถ้ารู้สึกว่ายังไม่แม่นพื้นฐานภาษาอังกฤษ อย่าเพิ่งไปเรียนคอร์ส IELTS หรือ TOEFL ซึ่งมักจะเน้นติวข้อสอบ ปูพื้นฐานของเราให้แน่นก่อนที่จะไปเรียนฝึกทำข้อสอบน่าจะดีกว่า หนังสือ grammar ดีๆ แบบฝึกหัดเรื่อง grammar ต้องยกให้เล่มนี้ค่ะ English Grammar in Use with Answers: A Reference and Practice for Intermediate Students ของ Raymond Murphy ดีมากๆ ค่ะ มีบทเรียน grammar สั้นๆ ให้อ่าน มีรูปประกอบ ดูแล้วไม่น่าเบื่อ มีแบบฝึกหัดให้ทำ และมีเฉลยด้วย ลองดูที่ http://www.amazon.co.uk/exec/obidos/ASIN/052143680X/ref=pd_ecc_rvi_f/026-7965803-4231651 ถ้าอ่าน review หนังสือเล่มนี้จะพบว่าได้ 5 ดาวเลยค่ะ แต่ซื้อมาแล้วต้องขยันทำแบบฝึกหัดให้สม่ำเสมอ อย่าเพิ่งเบื่อทิ้งไปกลางคันซะก่อนเท่านั้นเอง แล้วถ้าอยากได้หนังสืออ้างอิงเรื่อง grammar ดีๆ ก็ต้องเล่มนี้เลย มีตัวอย่างการใช้คำและ tense ต่างๆ ให้ดูเยอะมาก (ทั้งตัวอย่างที่ถูกต้อง และตัวอย่างการใช้ที่นักเรียนมักจะใช้ผิด) Practical English Usage ของ Michael Swan เป็นคัมภีร์ grammar ที่เราใช้มาตั้งแต่สมัยเรียน ได้คะแนน review 5 ดาวในเว็บ Amazon อีกเช่นกัน http://www.amazon.co.uk/exec/obidos/ASIN/0194311856/qid=1082771275/sr=1-7/ref=sr_1_10_7/026-7965803-4231651 ใช้ดิกเล่มไหนดี เวลาฝึกอ่านฝึกเขียน ให้หาดิกอังกฤษ-อังกฤษดีๆ มาสักเล่มนึง เก็บดิกอังกฤษ-ไทยเข้าลิ้นชักไปเลย เราชอบใช้ดิก Longman Dictionary of Contemporary English เพราะแบ่งความหมายของแต่ละคำไว้เป็นกลุ่มๆ เวลาเปิดหาความหมายก็เลยหาเจอง่ายดี แต่ดิกที่ดีมากๆ ที่อาจารย์ภาษาอังกฤษทุกคนแนะนำก็คือ Collins Cobuild English Dictionary for Advanced Learners อีกเล่มที่ดีก็คือ Oxford Collocations และ Longman Activator จะช่วยเรื่องการเขียนให้สละสลวยได้มากค่ะ (ดูกระทู้ http://topicstock.pantip.com/topic_stock/klaibann/H2250595/H2250595.html) จากคุณ : Aoyama - [ 24 เม.ย. 47 08:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ออกเสียงยังไงถึงจะถูกต้อง ลองหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านดูนะคะ มีซีดีให้ด้วย เราเข้าใจว่าเป็นตำราที่ใช้สอนนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ค่ะ การออกเสียงสระ และเสียงพยัญชนะในภาษาอังกฤษ (ซีดีรอม) โดย ผศ.ดร.ปรารมภ์รัตน์ โชติกเสถียร http://161.200.139.232/cgi-bin/main/2003/description.asp?barcode=9789741324521 จากคุณ : Aoyama - [ 24 เม.ย. 47 09:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กระทู้โหวตอีกแล้วครับ ท่านผู้ชม :) เจ๊... แย่งผมตอบไปหมดแย้วอ่า (ละเอียดกว่าที่ผมจะตอบอีก คิกคิก) โอเค ถ้าไอเดียผมนะ อ่านเยอะ ๆ เขียนเยอะ ๆ ฟังเยอะ ๆ พูดเยอะ ๆ และก็คิดว่าอังกฤษมันก็แค่ภาษานึง พยายามใช้มันทุกวัน เดี๋ยวก็ดีเอง.. ตอนนี้ผมพยายามไม่อ่านนิยายแปลนะ อยากอ่านก็ไปเล่นกันที่ต้นฉบับเจ้าของภาษาเลย เวลาอ่านนิยายพวกนี้กำลังใจจะดีกว่าอ่านหนังสือเรียน (ก็สนุกกว่านี่หว่า :p) เรื่องฟังกับเขียนเราก็เอามาเติมเองได้ ดูหนังก็ปิด subtitle ไป หรือไม่ก็ฟังเพลง แล้วนั่งแกะเนื้อเอง พอแกะเสร็จ ก็หัดร้องตามซะเลย :p ก่อนที่จะไปเปิดเน็ท ตามหา lyrics เพื่อมาตรวจข้อสอบ ส่วนเรื่องเขียน ว่าง ๆ ก็เขียนภาษาอังกฤษ (บางคนอาจจะบอก จะบ้าเรอะ เขียนภาษาอังกฤษเล่น - -") ถ้าอยากให้สนุกนะ.. แนะนำให้เปิด online journal/diary แล้ว update เป็นภาษาอังกฤษ ภาษาไม่สวย ไม่ต้องสนใจ เขียนไปก่อน เขียนด้วยชีวิตประจำวันนี่แหละ แล้วค่อยมาหัดเขียนแบบวิชาการทีหลัง ยิ่งอ่านเยอะ แล้วมาเขียนบ่อย ภาษาจะสวยขึ้นเอง... ที่ยากสุดคือเรื่องพูด เพราะไม่ค่อยมีโอกาสกันเท่าไหร่ อันนี้คงต้องหาวิธีเจอหน้าฝรั่งมาก ๆ แล้วชวนคุย... ... ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแถวข้าวสารนี่จะเวิร์คไหมนิ? แต่ถ้าเจอนะ พูดไปก่อน แกรมมาร์ผิดถูก ไม่ต้องสนใจ ฝรั่งมันฟังออกแหละ ถ้ามันฟังไม่ออก หรือไม่คุยด้วย ก็ไปคุยกับคนอื่นต่อไป.... "... อย่ากลัว...." (แคมเปญโทรศัพท์มือถือมากอ่ะ คิกคิก) เรื่องภาษานี่ ขอให้กล้าครับ ทำไปเถอะ ไม่ต้องกลัวผิด เพราะผิดที่สุดคือกลัวจนไม่กล้าเริ่มทำอะไรเลย จากคุณ : zephyros - [ 24 เม.ย. 47 10:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ความฝันอันยิ่งใหญ่ของเรา ... คงจะเศร้าหากเราท้อและทิ้งมันไป ภาษาเป็นเรื่องของกรฝึกฝนครับ...IELTS ครั้งแรกได้ไม่เยอะ ไม่ต้องท้อ...ผมครั้งแรกได้น้อยเหมือนกันนะ กลับไปเตรียมตัว แล้วมาสอบใหม่อีกครั้ง มันก็ได้ 7 เอาใจช่วยให้ควาใฝนเป็นจริงครับ จากคุณ : Hidden Dragon - [ 24 เม.ย. 47 18:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปล. การอ่านพวกบทความทางวิชาการเยอะๆ (โดยเฉพาะในสายที่เราเรียน) มันจะช่วยให้เราเขียนภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นมากๆ ถ้าไม่รู้เริ่มที่ไหน ก็เข้า google แหละครับ พิมพ์หัวข้อที่สนใจ เดี๋ยวมันจะออกมาบานเลย เลือกเอาอันอ่านง่ายๆ ก่อน แล้ว print จากคุณ : Hidden Dragon - [ 24 เม.ย. 47 18:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฝันให้ไกล ไปให้ถึง อย้าท้อครับ . เรื่องเอ็นฯ ติดหรือไม่ติดนั้น อย่าเก็บมาใส่ใจให้มาก อุตส่าห์ลาออกจากงานมาแล้ว ต้องเอาให้ถึงที่สุด ส่วนเรื่องภาษาอังกฤษนั้น ตอนเรียนภาษาอังกฤษ(ด้วยตัวเอง)ใหม่ ผมเคยกำกับตัวเองว่าต้องจำศัพท์ให้ได้วันละสามศัพท์ .ศัพท์ใหม่ๆ ที่ได้มา ผมจะจดไว้ในสมุดเล็กๆ ด้านซ้ายเป็นอังกฤษ ด้านขวาเป็นไทย เวลาผมจะทวนศัพท์ ผมจะเป็นข้างหนึ่งข้างใดไว้ (คือท่องศัพท์แบบอนุโลมและปฏิโลม) มองย้อนอดีตการเรียนของผมแล้ว .คุณมี “ภาษี”เยอะครับ ฉะนั้นอย่าท้อครับ ผมตั้งกระทู้ใหม่ข้างบน..ตัดใจความเอามาจากสมุดบันทึกของผม หากมีเวลาลองอ่านดู เผื่อมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 24 เม.ย. 47 19:28:11 A:193.195.73.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห แต่ละคนตอบกันละเอียดมากๆ เราจะว่าอะไรดีเนี่ย มาสนับสนุนพี่ zephyros ละกันครับ ต้องเริ่มจากการหาอะไรสนุกๆทำอ่ะครับ ชอบอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลงแบบไหนก็ไปหาแบบนั้นอ่าน ดู ฟัง ถ้าภาษาอังกฤษดีแล้วจะลองเริ่มอ่านบทความทางวิชาการเลยก็ได้ แล้วก็เปิดดิกฯเยอะๆครับ ต้องเปิดดิกฯบ่อยๆนี้ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะครับ คนที่ภาษาอังกฤษดีๆส่วนมากก็อาศัยดิกฯเนี่ยแหละครับ เจอคำไหนไม่เข้าใจอย่าข้าม จะเปิดหาเลยก็ได้ หรือจดไว้แล้วไปเปิดทีหลังก็ได้ ถ้าหาดิกฯที่มีการแนะนำวีธีใช้คำไว้ด้วย อย่าง Oxford Advanced Learner's อะไรแบบนี้ก็ดีนะครับ บางทีไวยากรณ์อย่างเดียวก็ไม่พอ ต้องรู้สำนวน วิธีพูด วิธีเขียนแบบเจ้าของภาษาด้วย อีกอย่างนึงที่ผมทำอยู่เนี่ย คือพออ่านหรือฟังภาษาไทยปั๊บก็คิดตามไปด้วยว่าคำไหนเราไม่รู้ภาษาอังกฤษบ้าง เวลาอ่านหรือฟังภาษาอังกฤษก็คิดกลับเป็นไทย ไปๆมาๆมันจะคล่องขึ้นเองแหละครับ ถ้าได้มาเรียนนอกใช้วิธีนี้ก็ช่วยให้ไม่ลืมภาษาไทยง่ายด้วยครับ แล้วก็ถ้าขี้เกียจเขียนไดอารี่อย่างที่พี่ zephyros แนะนำ (บางทีเรื่องส่วนตัวมันเขียนเป็นภาษาอังกฤษยากอ่ะครับ) ก็เอาง่ายๆนะครับ อ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง เสร็จแล้วก็เขียนเรื่องที่เราเพิ่งอ่าน ดู ฟังมาเนี่ยแหละ เขียนว่าคิดยังไงบ้างกับเรื่องนั้นๆ แล้วก็พยายามใช้คำศัพท์ที่เพิ่งเจอด้วยนะครับ หัดใช้บ่อยๆมันจะจำเข้าสมองไปเองแหละครับ ยังไงก็สู้ๆนะครับ ขอให้คุณลูกท้อสีหม่นๆกลายเป็นลูกฮึดสีสดใสละกันนะครับ จากคุณ : อนุมูลอิสระ - [ 24 เม.ย. 47 20:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฝึกบ่อยๆ ใช้บ่อยๆครับ อยู่กับมันให้มากๆ แค่นั้นไม่พอ พยายามวิเคราะห์ไปด้วย ขึ้นอยู่กับความตั้งใจครับ จากคุณ : S(2) - [ 24 เม.ย. 47 20:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจเชียร์ให้ครับ เก๊กฮวยถ้วยใหญ่ๆ แช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็น สีม่วงเขาผ่านมาเห็น เปิดตู้เย็นกินน้ำเก็กฮวย ชักแห๋งกๆๆๆ อ่าว ผิดงานหรอ อิอิ กีฬาสี โทษทีอยากให้อารมณ์ดีหนะครับ ตัวผมเองก็ไม่ได้เก่งกาจอัังกฤษอะไรเลย (ห่วยด้วยซ้ำ) ขอให้อดทนครับ สักวันฝันจะเป็นจริง จากคุณ : Raspberry Donut - [ 25 เม.ย. 47 00:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H2780896/H2780896.html อ่านกระทู้พี่คนอุดรข้างบนนะคะ เป็นกำลังใจให้.. จากคุณ : Blue Night - [ 25 เม.ย. 47 00:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อย่าท้อเลยค่ะ... คุณยังดีนะคะ ที่รู้ตัวว่าต้องการอะไร และพยายามทำตามความฝัน จะช้าจะเร็ว จะยากจะง่าย อย่างน้อยเราก็ได้พยายาม ตั้งใจไปเรื่อยๆนะคะ คนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ น่า... เราน่ะ แน่นิ่ง ไม่มีจุดมุ่งหมาย มาพักใหญ่ๆแล้ว ไม่ขยัน+ขวนขวายทำอะไรเลย ปล่อยชีวิตไปวันๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เป็นแบบนี้แย่กว่านะคะ รู้สึกตัวเองไร้ค่าอย่างแรงงงง จากคุณ : waterproof - [ 25 เม.ย. 47 03:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Hmm.... all very good advice...I guess that there is nothing more for me to say, except GIVE IT YOUR BEST! จากคุณ : Peking Man (Peking Man) - [ 25 เม.ย. 47 03:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาสนับสนุนอีกทีว่าดิกดีๆ ช่วยให้เรียนรู้ภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นจริงๆ ค่ะ เพราะว่าบางคำมีหลายความหมาย แล้วดิกก็มักจะมีตัวอย่างการใช้คำ ทำให้เรารู้ว่าควรจะใช้คำนั้นยังไง ใช้ในโอกาสไหน เวลาอ่านหนังสือ ไม่จำเป็นต้องเปิดดิกทุกคำ เพราะจะทำให้อ่านช้าลงมากๆ ส่วนมากเราจะเดาความหมายได้จากข้อความรอบข้างค่ะ แต่ถ้าเปิดดิกด้วยก็จะดี เพราะจะได้รู้ว่าคำนั้นแปลว่าอะไรได้บ้าง คำคำนึงมักจะมีหลายความหมายค่ะ ถ้าเปิดดิกหนึ่งครั้งแล้วยังจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร คราวหน้าก็เปิดดิกใหม่ เปิดหลายๆ ครั้งก็ต้องจำได้บ้างล่ะเนอะ การเรียนภาษาเป็นเรื่องของการเลียนแบบค่ะ ถ้าเราได้เห็นตัวอย่างบ่อยๆ ก็จะจำได้ และรู้ว่าควรจะเลียนแบบยังไง ถ้าเห็นดิกเล่มโตๆ แล้วรู้สึกว่าดูน่ากลัวไปหน่อย จะเริ่มจากดิกเล่มกลางๆ ก่อน อย่าง Oxford Wordpower Dictionary ก็ได้ เราเองก็เริ่มจากเล่มนี้เหมือนกัน อธิบายเข้าใจง่าย แล้วก็มีภาพประกอบให้ดูด้วย ดูรายละเอียดที่นี่ค่ะ http://www.oup.com/elt/global/isbn/6865/ จากคุณ : Aoyama - [ 25 เม.ย. 47 07:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สู้ สู้ค่ะ!! ไม่มีใครเก่งมาแต่เกิดหรอก...จะร่าเริงสดใสในวันท้อใจได้หรือไม่ อยู่ที่เราจะทำให้มันเป็นยังไง...พยายามเข้าค่ะ จากคุณ : @บะหมี่เกี๊ยวหมูแดง@ - [ 25 เม.ย. 47 09:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอส่งกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ สู้เค้าอย่าเพิ่งท้อ พยายามอีกนิด ขอให้โชคดีนะค่ะ จากคุณ : Vicky - [ 25 เม.ย. 47 09:29:21 A:157.228.147.93 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 พยายามแล้วทำให้ดีที่สุดครับ หากสอบ IELTS คราวนี้ไม่ได้ band อย่างที่คุณต้องการก็ใช้เวลาเตรียมตัวดีๆแล้วไปสอบใหม่ อย่างที่คุณบอกว่าคะแนน speaking ไม่ค่อยดีนั้น ผมคิดว่าเกิดจากความประหม่ามากกว่า ลองฝึกพูด ฝึกฟัง ฝึกเขียน ฝึกอ่านให้บ่อยๆ โดยไม่ต้องจำกัดว่าทำเพื่อไปสอบ IELTS เท่านั้น คุณมีประสบการณ์สอบมาแล้วครั้งนึง คราวหน้าต้องดีขึ้นแน่นอน 5.5 ก็ไม่ได้ถึงกับเลวร้ายอะไร บางคนได้ 4 ได้ 3 ก็ยังมีเลย เพียงแต่ถ้าคุณอยากมาเรียนต่อที่อังกฤษก็ต้องฝึกฝนการใช้ภาษาให้คล่องขึ้นอีกหน่อยเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถครับ เรื่องเรียนต่อเอก ผมขอบอกว่าการเรียนเอกมันไม่ได้อยู่ที่เก่งไม่เก่ง แต่อยู่ที่คุณมีจุดมุ่งหมายว่าอยากทำเกี่ยวกับเรื่องอะไร และคุณมีความอดทนที่จะศึกษามันเป็นระยะเวลานานๆหรือไม่ เพราะการเป็นดอกเตอร์ไม่ได้แปลว่าคุณจะเก่งหรือฉลาดกว่าคนปกติ คุณแค่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องเฉพาะทางเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง นอกเหนือจากนั้นก็ขึ้นกับตัวคุณเองว่าจะขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมเอาเองหรือไม่ ผมคิดว่าการทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกให้สำเร็จไม่ใช่เรื่องที่คุณจะทำไม่ได้ แต่ก่อนคุณตัดสินใจเรียนต่อคุณต้องแน่ใจว่าคุณมีทิศทางที่ชัดเจน และมีความตั้งใจจริงพอ จากคุณ : ตะกั่ว - [ 25 เม.ย. 47 17:23:00 A:212.219.59.200 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเพิ่มเติมเรื่องเรียนคอร์สภาษาอังกฤษค่ะ เห็นคุณลูกท้อหม่นๆ บอกว่าลาออกมาเรียนภาษาโดยเฉพาะ เราอยากเล่าประสบการณ์ตอนที่ไปเรียนภาษาอังกฤษที่ AUA ให้ฟังสักหน่อยค่ะ เราไม่ได้สอบวัดระดับเพราะตอนที่ไปสมัครเรียนเค้าเพิ่งสอบกันไป แต่เราใจร้อนอยากรีบเรียนเพราะเป็นช่วงปิดเทอมตอนเรียนปริญญาตรีปี 1 ก็เลยต้องเริ่มเรียนที่ระดับที่ 1 (AUA มีชั้นเรียนทั้งหมด 15 ระดับ) ปรากฏว่าเป็นชั้นเรียนที่เริ่มสอนเรื่อง verb ช่อง 1 เรียนแต่ is, am, are เพื่อนในชั้นเรียนมีประมาณ 15 คน ส่วนใหญ่เป็นเด็กม.ต้น มีเราเป็นเด็กโข่งเรียนมหาลัยอยู่หนึ่งคน แล้วก็มีพี่ๆ อายุประมาณสามสิบกว่าๆ อีกสองสามคนที่ทิ้งภาษาอังกฤษไปนานมากๆ เลยมาเริ่มเรียนใหม่ พี่ผู้หญิงคนที่นั่งข้างเราฟังอาจารย์ไม่ออก เลยสะกิดถามเราตลอดเวลาว่าตะกี้อาจารย์พูดว่าอะไรนะน้อง พออาจารย์ชี้ให้ตอบทีละคน พี่เค้าก็ก้มหน้าไม่กล้าตอบ เพราะกลัวตอบผิด เป็นอย่างนี้ทุกชั่วโมง จนในที่สุดอาจารย์เลยไม่ถามพี่เค้า เวลาถามเรียงตัวก็ข้ามเค้าไปเลย ทำให้พี่คนนี้ไม่มีโอกาสได้พูดในชั้นเรียน แต่เค้าก็ตั้งใจอยากจะเรียนภาษาอังกฤษจริงๆ เพราะพอหมดคาบเรียน พี่เค้าก็จะมาให้เราอธิบายให้ฟังว่าอาจารย์สอนอะไร เวลามีการบ้าน เค้าก็ทำการบ้านมา แล้วก็เช็คคำตอบกับเรา แต่พออาจารย์ชี้ให้ตอบ ขนาดทำการบ้านมา มีคำตอบอยู่ในมืออยู่แล้ว พี่เค้าก็ยังก้มหน้าไม่กล้าตอบอยู่ดี พี่คนนี้มาเรียนอยู่สักสองอาทิตย์ พอช่วงหลังๆ เค้าไม่ค่อยมีเวลาทำการบ้าน ก็เลยยิ่งตามบทเรียนไม่ทัน แล้วบางอย่างที่เค้าสงสัย เค้าก็ไม่กล้าถามอาจารย์ เพราะกลัวจะคุยภาษาอังกฤษกับอาจารย์ไม่รู้เรื่อง แล้วในที่สุดพี่เค้าก็หายไป ไม่ได้เรียนจนจบคอร์ส เราก็รู้สึกเสียดายแทน แต่ไม่รู้จะติดต่อพี่เค้ายังไง ส่วนเราเองก็อยากเรียนอะไรที่สนุกกว่า is, am, are พอเรียนจบคอร์ส ก็เลยไปสมัครเรียนที่ British Council แทน อย่างที่เล่าให้ฟังในความเห็นข้างบน ฉะนั้นถ้าไปเรียนภาษาอังกฤษ ก็พยายามอ่านหนังสือไปล่วงหน้า จะได้รู้ว่าวันนี้อาจารย์จะอธิบายเรื่องอะไร และจะได้ตามอาจารย์ทันได้ง่ายขึ้น เวลาอาจารย์ถาม ก็จะได้ตอบได้ถูกต้อง แล้วเราเองก็จะได้รู้สึกมีกำลังใจ มั่นใจในภาษาอังกฤษของตัวเองมากขึ้น กล้าพูดในชั้นเรียนมากขึ้น ถ้าตอบไม่ถูก ก็ไม่ต้องอายนะคะ เราเป็นนักเรียน จะตอบถูกบ้างผิดบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเรารู้หมดทุกอย่างก็คงไม่ต้องมาเรียนแล้วเนอะ ถ้ามีการบ้าน ก็ควรจะทำการบ้านให้เสร็จ จะได้รู้ว่าเราเข้าใจบทเรียนได้ถูกต้องหรือยัง พยายามทำให้ตัวเองเข้าใจบทเรียนและตามอาจารย์ให้ทัน เราจะได้รู้สึกมั่นใจในภาษาอังกฤษของตัวเองมากขึ้น แล้วก็จะทำให้เราพัฒนาความรู้ภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เองค่ะ เท่าที่เราอ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆ หลายๆ คนที่มาตอบกระทู้นี้ เราคิดว่านักเรียนไทยส่วนใหญ่ก็มีความรู้ภาษษาอังกฤษพอสมควร รู้ว่าจะผูกประโยคยังไง ควรจะพูดอะไรในสถานการณ์ไหน เพียงแต่เวลาต้องพูดกับฝรั่งจริงๆ แล้วก็อาจจะกลัวๆ กล้าๆ และอีกอย่างนึง นักเรียนไทยหลายคนก็มีปัญหาเรื่องการออกเสียงภาษาอังกฤษ ไม่รู้ว่าต้องทำปาก ทำลิ้นยังไงถึงจะถูกต้อง ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ ไม่ได้เป็นภาษาราชการหรือภาษาที่สอง คนไทยเลยไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ฝึกฝนและเรียนรู้มากนัก แล้วครูที่สอนภาษาอังกฤษในระดับประถมบางคนก็ไม่ได้จบด้านภาษาอังกฤษมาโดยตรง ออกเสียงพยัญชนะบางตัว และคำบางคำยังไม่ถูกต้อง พอนักเรียนก็ไม่มีตัวอย่างที่ถูกต้องให้เลียนแบบ ก็เลยออกเสียงแบบผิดๆ และติดมาจนโต แล้วพอพูดกับฝรั่ง และฝรั่งฟังไม่เข้าใจ ก็เลยทำให้รู้สึกกลัว ไม่มั่นใจที่จะพูดภาษาอังกฤษไปเลย ป.ล. เรียนภาษาอังกฤษจากสิ่งที่เราชอบ มักจะได้ผลดี เหมือนอย่างที่เพื่อนๆ แนะนำไว้ข้างบนค่ะ ที่เราเองเริ่มจากการอ่าน Nation Junior ตอนอยู่ม.ปลาย ก็เพราะ NJ เป็นนิตยสารสำหรับนักเรียน มีเรื่องที่วัยรุ่นสนใจ เราชอบฟังเพลง แล้ว NJ ก็มีบทสัมภาษณ์นักร้องบ่อยๆ เราเลยรู้สึกสนุกและมีความพยายามที่จะอ่านข่าวอ่านบทความเรื่องนักร้องและเพลงที่เราชอบ จากคุณ : Aoyama - [ 25 เม.ย. 47 21:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเป็นกำลังใจให้ แม้ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม หรือรู้จักหน้าค่าตากันมาก่อนนะคะ ขอบคุณคำแนะนำดีๆมากมาย จะพยายามสู้อีกครั้ง แม้ซักวันอาจไปไม่ถึงที่หวัง(ปริญญาเอก) แต่สิ่งที่ได้มีค่าไม่ต่างกัน คือ ความเข้มแข็ง เราเป็นแค่คนๆหนึ่งที่อยากเรียนต่อ ไม่ใช่สนองค่านิยมสังคม ไม่ใช่เพื่อค่านิยมตัวเอง แน่นอนการเรียนต่ออาจหมายถึงรายได้ที่เพิ่มขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมาย และเงินก็ซื้อความสุขไม่ได้ เพียงแต่ว่าเรามีความสุขกับการทำงานวิจัย และเราเรียนในสาขาที่ถูกมองจากสังคมไทยว่าเรียนมาทำไม ทั้งๆที่หลายๆประเทศถือว่าเป็นสาขาหลักสาขาหนึ่ง (คงไม่ขอเปิดประเด็นร้อนว่าสาขาอะไร เพราะเราคิดว่าทุกสาขามีคุณค่า ทั้งศาสตร์และศิลป์ในองค์ความรู้นั้นๆไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน) เราแค่หวังว่าหากเราได้กลับมาเป็นอาจารย์ ขอได้สอนหรือได้ทำให้นศ.ส่วนหนึ่งได้ภูมิใจในสาขาตนเองและนำความรู้ไปใช้ในการงานจริงๆ อย่างน้อยสาขาเราก็คงไม่ถูกยุบหรือกลืนหายไปในอนาคต เมือ่ก่อนเวลาท้อ จะบอกตัวเองว่า ต้องอึดไว้เพื่อจะมีวันที่ได้ทำงานวิจัยในฐานะนศ.ป.เอก แต่ตอนนี้คงต้องบอกตัวเองเพิ่มอีกอย่างเวลาท้อว่า อึดไว้แล้วจะได้มาเรียน UK มาทำความรู้จักกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนด้วยตัวเองที่นี่ เพื่อขอบคุณที่มีน้ำใจในฐานะคนไทยด้วยกัน ขอบคุณมากๆนะคะ ลูกท้อหม่นๆ (วันนี้สดใสแล้ว) จากคุณ : ลูกท้อหม่นๆ - [ 28 เม.ย. 47 01:40:57 A:202.28.26.43 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดีจังที่ยังมีกระทู้ดีๆเหลืออยู่ให้ตอบอีก แม้ลูกท้อจะไม่มาอ่านก็จะขอตอบล่ะ สู้เขานะน้อง พี่จะรออยู่ที่นี่แหละ จากคุณ : schumaker - [ 3 พ.ค. 47 09:12:09 A:unknown X:130.88.96.66 ]