ความคิดเห็นที่ 1 มาใช้ชีวิตที่นี่จริงๆอาจจะเบื่อกว่าเดิมก็ได้นะ หนีปัญหาไม่ดีหรอก แนะนำให้มาใช้ชีวิตระยะสั้นๆก่อน เช่น มาเรียนภาษา ถ้าทนได้ ค่อยว่ากันต่อ จากคุณ : นังแมวอ้วน - [ 30 พ.ค. 47 06:55:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รับรองว่าคุณจะเบื่อกว่าเดิม แถมยิ่งเซ็งหนักเพราะไม่มีจะกินอีกต่างหาก ปล. อยู่เมืองไทย ขยันหน่อยก็ไม่อดตายแล้ว จากคุณ : ช่างไฟ - [ 30 พ.ค. 47 08:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดูแลคุณพ่อ แม่ดีกว่าครับ เพราะว่าท่านเลี้ยงคุณมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ ท่านอาจเบื่อกับคุณมาหลายเวลาแล้วก็ได้ แต่ท่านก็ไม่ทอดทิ้งคุณไม่ใช่หรือครับ อย่าให้เขาว่าว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกหลายคนได้ แต่ลูกเลี้ยงพ่อ แม่ไม่ได้ หากยังไม่พร้อมก็ไม่ควรไปอยู่ ตปท ครับ ไม่เหมือนกับอยู่บ้านเราเลยนะครับ จากคุณ : mingest - [ 30 พ.ค. 47 09:20:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าเบื่อมากก็ไปอยู่ซักพัก...หางานทำแล้วเอาพ่อแม่ไปอยู่ด้วยเลย...พ่อ แม่คุณไม่เหงาหรอกเพราะยังไงก็ยกไปทั้งครอบครัวอยู่แล้ว สบายมาก ปล.อายุคนอย่างมากก็แค่ 100 ปีเท่านั้น ถ้ามีโอกาสผมว่าไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในชีวิตให้มากที่สุดดีกว่า ตอนแก่จะได้ไม่มานั่งเสียดายว่าทำไมไม่ทำว่ะตอนที่ยังมีแรง จากคุณ : แงบ - [ 30 พ.ค. 47 11:25:25 A:210.86.188.71 X:202.44.144.11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Agree with all comments above ka' Living here is not easy. People get tired.. It's true that you earn a good pay but lots of bills too.. like work hard to pay bills. Even my aunt living here for more than 30 yrs. She also wants to go back to Thailand na ka' However, I think you're so lucky that you're with your parents. If I were you, I wouldn't leave them na ka.. This's just what I think a' แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 47 11:48:53 แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 47 11:45:59 จากคุณ : :) (nOtm3) - [ 30 พ.ค. 47 11:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 1. Listen to คุณ : ช่างไฟ 2. Listen to คุณ : mingest 3. Find yourself a boyfriend จากคุณ : Isvasu - [ 30 พ.ค. 47 14:27:14 A:4.8.141.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 หนีอะไรน่ะหนีได้แต่หนีปัญหา หนีความเบื่อหนียาก อยู่ที่ไหนมันก็เหมือนกันนะ ถ้าเราไม่มีความสุขอยู่ที่ไหนมันก็ไม่มีความสุขทั้งนั้น เชื่อสิ หนีไปเที่ยวที่แปลกๆชั่วคราวยังดีกว่าต้องทิ้งพ่อ แม่มาอยู่ไกลๆ ดูแลพ่อแม่เถอะนะ นี่เรามาอยู่ไกลพ่อแม่ซะนาน ตอนนี้พ่อไม่ค่อยแข็งแรงมันทรมานใจเรามากๆเลย กลัวว่ามีอะไรแล้วจะกลับไปหาท่านไม่ทัน เป็นที่ช่วงอายุคุณด้วยนะ ใจเย็นๆเดี๋ยวความเบื่อมันก็จะหายไปเอง ไปเที่ยวเปิด หูเปิดตาซะบ้างก็ดี จากคุณ : Altoids - [ 30 พ.ค. 47 16:02:27 A:69.111.188.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 มีแฟนหรือเปล่า ลองปรึกษาแฟนดูนะ ถ้าคิดว่าเบื่อแล้วไปเมืองนอก น่าจะเบื่อมากขึ้นหละนะ เพราะว่าก็อาจจะไม่มีอะไรทำเหมือนกัน ไม่งั้นก็ต้องไปลงเรียนคอรสภาษา เพราะว่าอยู่ๆ จะไปอยู่เลยก็ไม่รู้ว่าวีซ่าจะต้องขอแบบไหน แต่เป็นเราจะอยู่กับพ่อแม่ดีกว่า ไปแล้วคิดถึงมากๆ เลยนะ ยิ่งถ้าคุณมีแฟนคุณจะทำไงล่ะ แฟนอยู่เมืองไทยเหรอ หรือว่าจะแต่งงานก่อนแล้วค่อยไป? จากคุณ : Autumn Leaves - [ 30 พ.ค. 47 21:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บอกคำเดียวว่า เหงา มากกกกกกกก จากคุณ : kt (kingston) - [ 30 พ.ค. 47 22:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอาพ่อแม่ไปด้วยนี่ยิ่งไปกันใหญ่นะ ผมพามาเที่ยวแค่สองอาทิตย์ บ่นเช้าจรดเย็น คนมีอายุไม่ได้ต้องการขับรถชอปปิ้งหรือว่าอยู่บ้านดูเคเบิลทีวีนะครับ ใช้อินเตอร์เน็ตก็ไม่เป็น เค้าอยากอยู่เมืองไทยมากกว่า ล้อมรอบด้วยเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง เอาไปด้วยไม่ค่อยได้หรอก จากคุณ : เออ - [ 31 พ.ค. 47 01:56:15 A:203.136.159.237 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ให้เดาว่าคุณคงยังไม่มีแฟน...และคงไม่มีความสุขเท่าไหร่กับงานที่ทำอยู่...คือทำให้เกิดความเบื่อ เพราะเพื่อน ๆ ก็เริ่มมีครอบครัวกันแล้ว... แนะนำ ว่าลองมีแฟนดู และ เปลี่ยนงานใหม่ถ้าเป็นไปได้... คุณจะได้แชร์ความรู้สึกกับคนอื่นและมีคนเข้ามาดูแล รักษาใจเราเพิ่มขึ้นอีกคน จากที่พ่อ แม่ คอยดูแล... เหมือนหลาย ๆ คนพูด เมืองนอกไม่ได้สบายเหมือนที่คิด และอาจจะลำบากกว่าอยู่เมืองไทยหลายเท่า .. อาจจะได้เงินเยอะกว่า แต่ค่าใช้จ่ายก็แพง ถึงจะประหยัดยังงัย ก็ต้องจ่ายอยู่ดี..ไม่งั้นก็อดตาย.... แต่ถ้าคุณพอมีลู่ทางทำมาหากิน และคิดว่าไม่ลำบาก ก็มาเถอะ...พ่อแม่ ท่านก็คงอยากเห็นเรามีอนาคตที่ดี และท่านคงจะมีความสุข เวลาว่างก็กลับไปเยี่ยมท่าน หรือจะพาท่านมาเยี่ยม เที่ยวหาบ้าง ก็คงมีความสุขไปอีกแบบ... พออยู่ไป อยู่ ไป คุณก็อาจจะเบื่อ ถึงตอนนั้นก็กลับไปอยู่เมืองไทย...ท่านก็คงยังอยู่กับเรา... จากคุณ : PoomPim..TMB - [ 31 พ.ค. 47 12:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เน็ตต้องขอบคุณทุก ๆคนมากนะคะ ตอนนี้เน็ตก็ยังเหมือนเดิมคือ ไม่สบายใจ หลาย ๆเรื่องเบื่อ ๆ กะชีวิตเหมือนเดิม ไม่รู่ว่าเพราะอะไร จิตใจมันเศร้า หดหู่บอกไม่ถูก ไม่มีกะใจจะทำอะไร มันรู้สึกว่าเราอยู่ในสภาวะซึมเศร้า หรือป่าวไม่รู้ อยากไปปรึกษาจิตแพทย์แต่ก็ไม่สะดวกเพราะว่าต้องทำงาน ตอนนี้ก็ทำงานนะคะ เบื่อแม้กะทั้งเพื่อนร่วมงาน และคนรอบข้าง สำหรับเรื่องครอบครัว คุณพ่อป่วยเป็นเจ้าชายนิทราค่ะ ก็มีเน็ตและก็คุณแม่ค่อยดูแล ความจริงก็มีพี่ชาย กะน้องชาย แต่ 2 เจ้านั่นเค้าก็คือผู้ชายที่ไม่เอาไหน เค้าไม่ช่วย เน็ตกะแม่ค่ะ ทุกอย่างก็เลยตกเป็นหน้าที่เน็ตและแม่ ในกรณีที่ว่าให้แม่จ้างคนดูแลก็พอได้ เพราะว่าเราก็พอจะมีเงินบ้าง แต่เค้าก็ไม่ไว้ใจ กลัวไม่ให้กิน กลัวทำแรง ๆ กลัวดูแลไม่ดีเท่านั่นหละคะ เลยยอมเหนื่อยเอง ความจริงเรื่องไป ตปท. เน็ตก็เข้าใจว่ามันเหงา และก็คงยิ่งแย่กว่าที่ ที่เราใช้ชีวิตที่คุ้นเคยที่นี่ แต่ก็มีบางครั้งถ้าคนรอบข้างเราไม่มีใครเข้าใจ หรือว่าเราอยู่ในสภาวะที่เหมือนโดนทิ้ง มันเหงา และเศร้าบอกไม่ถูกคะ ในความรู้สึกที่เน็ตโพส์ทไว้ว่าอยากไป ตปท. ซึ่งความจริงแล้ว เน็ตยอมรับความจริงเน็ตไม่กล้าทิ้งพ่อที่ป่วย และแม่ที่พึ่งพิงเราได้ แต่ก็อยากไป ๆ ให้ใกล ๆจากอะไร ๆ ที่เคยเป็นอยู่ อยากค้นพบสาเหตุ และเหตุผลที่แท้จริงของตัวเองทำไมเป็นเช่นนี้ ที่เน็ตระบายเน็ตว่า อาจจะดูสับสนใจคำพูด และความรู้สึกนะคะ สำหรับเรื่อง พ่อ หรือแม่ เน็ตไม่คิดว่าเป็นภาระ หรือว่าลำบากใจ เน็ตยินดี และเต็มใจ เพราะว่าเน็ตรักพ่อ และแม่เน็ตมากค่ะ เชื่อไหมว่า .... แค่เน็ตเข้ามา โพส์ทไว้แล้วมีเพื่อน ๆ มาเยี่ยมชม และให้กำลังใจ ช่วยแนะนำเน็ตก็ดีใจมาก ๆแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนนะคะ เน็ตเข้มแข็งอยู่แล้ว แต่ใจมันเหมือนไม่สู้คะ จากคุณ : Net @ Soda (เจ้าของกระทู้) (NET & SODA) - [ 31 พ.ค. 47 14:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาอีกที เห็นใจและเข้าใจคุณนะ แต่ อืม.. เคสคุณเหมือน แฟนของรุ่นพี่เราเลย อย่าหาว่าละลาบละล้วงเลยนะ แต่อดไม่ได้จริงๆ คุณเป็นแฟนของรุ่นพี่เราหรือเปล่า นามสกุลเค้าขึ้นต้นด้วย "ณ ...." แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 47 23:40:24 จากคุณ : Autumn Leaves - [ 31 พ.ค. 47 23:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Autumn Leaves ก่อนอื่น.....คุณต้องบอกก่อนว่า คุณคือใคร และเป็นไคร รับรองถามอะไรเน็ตบอกหมดอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณมากคะที่เข้าใจ และเห็นใจเน็ตคะ จากคุณ : Net & Soda (เจ้าของกระทู้) (NET & SODA) - [ 1 มิ.ย. 47 12:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเบื่อเหงาจริงๆ mail มาคุยได้ค่ะที่ Dakrong@hotmail.com การระบายก็เป็นทางออกที่ดีอย่างหนึ่งค่ะ ค่อยๆคิดนะคะ จากคุณ : Doraemon - [ 1 มิ.ย. 47 13:45:58 A:10.2.48.86 X:129.78.64.100 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อืม อยากแนะนำเหมือนความเห็นข้างบนน่ะค่ะ ที่ว่าอาจจะมาเรียนคอร์สสั้นๆ สองสามเดือน เปลี่ยนสิ่งแวดล้อม อาจทำให้ดีขึ้นนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Viva Tam - [ 1 มิ.ย. 47 19:58:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าเป็นอาการเบื่อบ้าง หงุดหงิดบ้างบางครั้ง ลองเปลี่ยนบรรยากาศไปเที่ยวที่ที่ไม่เคยไป ไม่เคยเห็น ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างให้สดชื่นสดใสขึ้น ถ้าอยู่กรุงเทพฯ ลองไปเที่ยวต่างจังหวัดที่ห่างไกลและค่อนข้างแตกต่างจากชิวิตในกรุงหน่อยน่าจะช่วยได้มากนะคะ การที่เราได้เห็นได้รับรู้สิ่งอื่น ๆ ไกลจากตัวเองบ้าง น่าจะทำให้เรามองอะไรได้กว้างขึ้น บางคนเบื่อเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีคุณค่าอะไรมากมาย ว่างมาก หรือทำอะไรซำซากจำเจ ไม่รู้สึกว่าทุกวินาทีของชีวิตมันมีความหมายต่อเราและต่อคนรอบข้างเรามาก ถ้าสิ่งที่แนะนำคุณลองแล้วยังไม่ช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นน่าจะลองคุยหรือปรึกษาจิตแพทย์ดูนะคะ ไม่ใช่สิ่งน่าอายหรอกค่ะ มาอยู่ต่างประเทศเหงาและคิดถึงความสุข ความร่ำรวยด้านอาหารการกินและแสงแดดของบ้านเรามากอย่างสุดพรรณาเลยค่ะ จากคุณ : Rosa Rossa - [ 1 มิ.ย. 47 20:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดิฉันว่าตอนนี้คุณกำลังเหนื่อยอย่างหนัก ต้องการพักผ่อนและเวลาส่วนตัว คุณเน็ตลองขอเวลาคุณแม่ดูสิคะไปไหนก็ได้ ที่ไม่ต้องอยู่บ้านไม่ต้องทำงาน ไปอยู่คนเดียวเงียบๆ หรือไปที่ไหนก็ได้ที่สนุกๆจะได้ลืมความเบื่อที่เจออยู่ หรือไปออกกำลังกายนะคะ ถ้าเหนื่อยแล้วเราจะได้ไม่มีเวลาคิดอะไรไงคะ ชีวิตที่ตปท.ไม่ได้หรูอย่างที่หลายคนเข้าใจหรอกค่ะ ลองดูนะคะพักผ่อนหยุดทำงานอย่าอยู่บ้านสักอาทิตย์สองอาทิตย์ ยังไงก็เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : ช้อย แช่มช้า - [ 1 มิ.ย. 47 20:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราเองก็เคยเป็นนะ แล้วมันก็ผ่านไปค่ะ ช่วงนึงของชีวิตเท่านั้น วันที่คุณเข้มแข็งขึ้น ต่อให้เรื่องที่เจอหนักกว่านี้พันเท่า คุณก็จะไม่ท้อค่ะ เพียงแต่ตอนนี้อาจถึงเวลาที่คุณต้องพัก ลองฟังความเห็นจากหลายๆคนข้างบนดูนะคะ แต่ตัวคุณเองคือคนที่รู้ดีที่สุดว่าทางไหนคือวิธีที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง เชื่อเรานะคะ ว่าความรู้สึกนี้ ในไม่ช้า มันก็จะผ่านไปค่ะ และจงภูมิใจที่คุณกตัญญูต่อพ่อแม่ คนที่กตัญญูไม่มีใครไม่ได้ดีค่ะ จากประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : นางสาวบลูมวูด - [ 1 มิ.ย. 47 20:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณเน็ตครับ อาการของคุณตรงกะที่ฝรั่งเรียกว่า major depression ครับ ระยะเวลาป่วยมีตั้งแต่ไม่กี่สัปดาห์จนถึงหกเดือน แต่ในบางรายอาจมีอาการเป็นปี อาการนี้หายเองได้ถึงสองในสาม ฝรั่งบอกว่าบำบัดง่าย(กว่าป่วยอื่นๆ) แล้วเมื่อเทียบค่ารักษากับผลประโยชน์ที่ได้กลับมายังผู้ป่วย, คนรอบข้าง, และสังคมโดยรวม ฝรั่งว่าคุ้มสุดๆ ฝรั่งบอกว่าปัญหาไม่ใช่อาการป่วยหรือการรักษา ปัญหาคือผู้ป่วยไม่รู้ตัวว่าเป็น(ต้องให้ primary care physician (PCP) สังเกตุแล้วจับ screening) ไม่ยอมรับว่าเป็น ไม่รู้จะเลือกรักษาแบบไหน(คนไข้เป็นผู้เลือก) ไม่มีเวลารักษา และ/หรือ ไม่ยอมเข้ารับการบำบัด. โดยทั่วๆไปคนจะเป็นโรคนี้ประมาณ 2-3 ครั้งตลอดชั่วอายุเค้า การรักษามีสามแบบนะครับ 1. ปรึกษาจิตแพทย์ (Psychotherapy or Nonpharmaceutical Therapy) 2. ใช้ยา (Antidepressant Therapy) หรือรักษา 1 และ 2 ร่วมกัน 3. Electroconvulsive Therapy ใช้วิธีที่หนึ่งกับสองก่อน สรุปนะครับ ผมแนะนำให้คุณสนใจดูแลตัวเองซักหน่อยนึง ทำได้โดยการไปปรึกษาผู้สันทัด (ไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์ก็ได้ แต่ควรมีความรู้ ได้รับการ train มา แล้วมี license จากรัฐ ไม่ทราบว่าที่เมืองไทยมีหน่วยงานประเภทนี้กี่มากน้อย แต่เมืองนอกเค้ามีมากหลาย คอยให้คำปรึกษา เกือบจะทุกๆเรื่อง ตั้งแต่อยากเลิกเหล้าอดบุหรี่ยันเรื่องครอบครัวผัวๆเมียๆ กุ๊กๆกิ๊กๆ) ยังงัยๆก็ขอให้หายเครียดไวๆนะครับ จากคุณ : lb - [ 1 มิ.ย. 47 22:51:57 A:4.8.200.149 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านจากที่คุณเจ้าของกระทู้เล่าตอนต้น เเละใน คคห 13 ที่บอกว่ารู้สึกดีขึ้นเมื่อมีคนมาเเสดงความคิดเห็นในกระทู้ อยากบอกว่าอาการของคุณคือ clinical depression ค่ะ คร่าวๆว่าอาการของ clinical depression คือหม่นหมอง เศร้าโดยไม่ทราบสาเหตุ ขาดความสุขในการใช้ชีวิตประจำวัน บางคนมีอาการ withdrawal (นึกคำที่มีความหมายตรงกับคำนี้ในภาษาไทยไม่ออก) จากสังคม บางคนมีอาการหวาดวิตก (anxiety) รู้สึกหงุดหงิดในเรื่องที่ในเวลาปกติจะไม่หงุดหงิด บางคนนอนไม่หลับ ในกรณีที่เป็นมากจะถึงกับคิดฆ่าตัวตาย คนที่ฆ่าตัวตายนี่ส่วนใหญ่เเล้วถ้ามองย้อนกลับไป คนเหล่านั้นเริ่มจากอาการ depression เเทบจะทั้งสิ้น ปัญหาคือคนส่วนใหญ่มองเห็นอาการเหล่านั้นเเล้วคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา ในบางคนจะมีอาการอยู่ชั่วคราวเเล้วก็หายไปเอง เเต่บางคนเป็นอยู่นานเเละอาการเลวร้ายลงเรื่อยๆ ความเป็นจริงก็คือว่าในผู้หญิงนะคะ 1 ใน 8 คนในโลกนี้มีอาการของ clinical depression อยู่เสมอๆค่ะ เเละผู้หญิงทุกคนจะมีอาการของ depression อย่างน้อยก็ครั้งนึงหรือสองครั้งในชีวิต อีกปัญหาคือคนส่วนใหญ่คิดว่าคนที่มีอาการคลุ้มคลั่งเท่านั้นคือคนที่ depress เเต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอกค่ะ เเล้วก็ปัญหาอีกอย่างในสังคมไทย คือคนไทยส่วนใหญ่ยัง stimatize คนที่มีอาการ depress ว่าเป็นโรคจิต การรับรู้เเละความเข้าใจอาการของ clinical depression ของคนไทยเราถึงได้มีจำกัด ความเป็นจริงก็คือว่าคนเราทุกคนจะ depress ได้เสมอในชีวิตของเรา ผู้หญิงมีโอกาสเป็นได้มากกว่าผู้ชายเพราะฮอร์โมนที่เเปรปรวนมากกว่าอย่างนึง การมีลูกใหม่ๆก็ทำให้ depress ได้ อย่างที่เรียกว่า post-partum depression น่ะค่ะ ข้อดีก็คือ clinical depression นี่รักษาได้ ในบางกรณี ได้พูดคุยระบายความรู้สึกให้คนรู้จักได้มีส่วนรับรู้ เเละมีคนปลอบหรือเเสดงความเข้าใจ หรือให้คำเเนะนำ ก็เพียงพอ อย่างที่คุณเจ้าของกระทู้รู้สึกสบายใจเมื่อมีคนเข้ามาร่วมเเสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้ บางคนหาอะไรทำเพื่อให้จิตใจว่างจากการหมกมุ่นครุ่นคิดก็เพียงพอเเล้ว บางคนเล่นกีฬาให้เหนื่อยในช่วงที่ depress ก็หาย บางคนไปท่องเที่ยวพักผ่อนให้ลืมปัญหาชั่วคราวก็มีอาการดีขึ้น บางคนรักษาได้ด้วยยา บางคนด้วยวิธี psychotherapy ฯลฯ เอาบทความนี้มาฝากค่ะ เป็นกรณีศึกษาเกี่ยวกับคนที่เคยมีอาการ clinical depression มาก่อน เป็น PDF document นะคะ หวังว่าคุณเจ้าของกระทู้มี acrobat reader โหลดไว้ที่คอมพิวเตอร์ของคุณ http://www.nimh.nih.gov/publicat/NIMHstoriesdepression.pdf ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจทำอย่างไรก็เเล้วเเต่ ขอให้โชคดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 1 มิ.ย. 47 23:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ลองหางานอดิเรกทำดูสิครับ อย่างเช่นเล่นดนตรี หรือกีฬา หรือปลูกต้นไม้ ดอกไม้ที่มันดูสวยงามสบายตาก็ดีนะครับ คือถ้าจะมาเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่ต่างประเทศก็ดีครับ แต่ถ้ามาอยู่เลยนี่ ผมว่าผิดวัตถุประสงค์ครับ จะพาลทำให้เศร้าหนักไปอีก จากคุณ : pastellist - [ 1 มิ.ย. 47 23:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "depression" ดิฉันก็เป็นค่ะ รับการรักษาจากแพทย์อยู่ บำบัดโดยใช้วิธีฝังเข็ม และพูดคุยปัญหากับแพทย์ คือถ้าคุณเจ้าของกระทู้เครียดมากและถ้ามันไม่หายไปเองลองปรึกษาแพทย์ดูนะคะ ไม่ต้องวิตกว่าเราประหลาด หรือเป็นเรื่องตลก จากคุณ : CEECEE - [ วันวิสาขบูชา 00:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เคยเบื่อเหมือนกันครับ อยากไปไกลๆ หลบความวุ่นวาย แต่ก็ทำไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ก็เลยแก้ด้วยวิธีอื่น เช่น ทำสมาธิ วาดหรือมโนภาพในใจ ว่าตัวเองน่ะเป็นอีกคนหนึ่งที่ได้ทำ ตามความฝัน หรือสิ่งที่อยากทำ อยากจะเป็น หรือให้เรียกอีกอย่างก็ประมาณว่า ฝันกลางวันนั่นแหละ แต่ต้องบอกตัวเอง เสมอนะครับ ว่านั่นเป็นความฝัน ไม่ใช่เรื่องจริง การนั่งฝันนู่นฝันนี่ไปเรื่อย ก็เป็นการพักผ่อนสมองทางหนึ่ง ช่วยลดความเครียด และพอหายเครียดแล้ว กลับมาสู้กับ ความจริงต่อไปก็จะไม่อึดอัดเหมือนเดิม บางครั้ง ก็มองคนอื่นๆบ้าง ดูให้ลึกๆเลย ว่าชีวิตเค้าเป็นยังไง เค้าทำอะไร ตัดสินใจยังไง และทำไมเค้าทำสิ่งที่เค้าทำ แล้วก็ให้สมมุติว่าตัวเราน่ะเป็นเค้า เราจะทำยังไง จะตัดสินใจ อะไรยังไง แล้วก็ย้อนกลับมาดูตัวเอง แล้วจะรู้ ว่าคนอื่นๆ ก็มีเรื่องเครียดไม่แพ้เราเหมือนกัน อาจมากกว่าด้วย และการ ได้เรียนรู้จากตัวอย่างจริงๆ ก็จะช่วยให้ตัดสินใจทำอะไรได้ ง่ายขึ้นด้วย ส่วนเรื่องของคุณเองตอนนี้ ผมว่าคุณคงจะไม่ไปไหนหรอก ถึงจะไป ก็คงแค่ช่วงสั้นๆ เพราะคุณแค่เบื่อชีวิตประจำวันเท่านั้น ยังไม่ถึงกับอยากที่จะตัดทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนอย่างที่ ผมเคยเป็น พอคุณได้ไปไหนจริงๆ แค่ครู่เดียวคุณก็คงอยากกลับแล้วล่ะ จากคุณ : Cyber Traveler - [ วันวิสาขบูชา 02:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สงกะสัยเราจะเป็นโรคที่ความคิดเห็นข้างต้นบอกมาด้วยหรือเปล่าน้อ อาการคล้ายๆกับคุณเน็ตเลยอ่ะ เบื่องานที่ทำอยู่ วันๆก้อนั่งหางานใหม่ หาที่เรียนต่อโท หรือดูโปรแกรมที่จะไปเมืองนอก วนไปวนมา ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงหนอ.. ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าต้องการอะไร จากคุณ : [นีน่า] ([นีน่า]) - [ วันวิสาขบูชา 10:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จริง ๆ แล้ว หลักทางพุทธศาสนาได้ให้คำตอบไว้แล้ว ก็ที่เราท่องกันสมัยเด็ก ๆ ว่า ทุกข์ สมุหทัย นิโรธ มรรค ไงคะ ขอโทษนะคะ ถ้าสะกดผิด เพราะดิฉันเองก็เป็นคนไกลวัด เมื่อปีที่แล้ว คุณแม่ดิฉันก็ป่วยด้วยโรคเดียวกับคุณค่ะ แต่เราจ้างพยาบาลพิเศษดูแลจนเสียชีวิต อืมม์ คิดว่าเข้าใจคุณดีนะคะ เพราะเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วก็เป็นภาวะนี้ เหมือนกัน ที่สำคัญดิฉันว่า ลองค้นหาตัวเองให้พบดีกว่ามั้ยคะ หรือถ้าอยากปรึกษาเป็นส่วนตัวก็ add ได้ค่ะ คิดว่าถ้าช่วยตอบได้จะช่วย เพราะดิฉันก็วัยไล่เรี่ยกับคุณ อีเมลล์ดิฉันคือ kala_mydog@hotmail.com ยินดีรับฟังค่ะ ถ้าประสบการณ์ส่วนตัวของดิฉันจะช่วยคนอื่นได้ จากคุณ : อดีตเหยี่ยวข่าวสาว (Kala_mydog) - [ วันวิสาขบูชา 12:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมคิดเหมือนคุณเด๊ะเลยก่อนมาเมืองนอก เบื่อชีวิต อยากเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเอง รู้สึกว่าชีวิตปัจจุบันแย่มาก อยากไปเมืองนอก คิดว่าคงเริ่มชีวิตใหม่ ทุกอย่างคงดีขึ้น แต่พอมาแล้ว ก็คิดได้ว่า ทำไมเราต้องเสียอนาคตมาแก้ไขอดีตด้วย ทำไมไม่แก้ไขตอนปัจจุบัน ทำไมต้องรอให้เหตุการณ์บางอย่างมาเปลี่ยนแปลงเรา เราก็สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้เอง มันอยู่ที่ตัวเรา ตอนนี้ก็เศร้าครับ ไม่น่าเสียเวลาเลยเนอะ ไม่รู้ว่าจะกรณีเดียวรึป่าวนะครับ แต่อ่านกระทู้คุณแล้วมันทำให้ผมคิดอีกแล้ว จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ - [ วันวิสาขบูชา 12:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กรณีเราเป็นแล้วหายเองค่ะ แต่เห็นด้วยที่ว่าถ้าช่วงเวลาที่รู้สึกแย่นี้มันไม่ผ่านไปได้เองตามที่เราแนะนำ ก็น่าจะไปปรึกษาคุณหมอนะคะ อย่าคิดมากว่าไปหาคุณหมอแล้วหมายความว่าตัวเราเป็นบ้าหรือเปล่านะ สมัยเรียนปริญญาตรี มีเพื่อนคนนึงไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอให้ทานยาช่วย ตอนนี้ปัญหาต่างๆเค้าก็ยังอยู่ แต่พอจิตใจเข้มแข็ง ร่างกายเข้มแข็ง เค้าก็มีความสุขขึ้นมากเลยค่ะ มีแรงที่จะต่อสู้ต่อไปค่ะ ปัจจัยภายนอกเรา control ได้ยาก ถ้าใจพร้อมจะสู้ ทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ หวังว่ากำลังใจจากทุกคนตรงนี้ จะทำให้ทุกอย่างของคุณเน็ตผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : นางสาวบลูมวูด - [ วันวิสาขบูชา 14:51:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราฝากข้อความไว้ใน กล่องข้อความ ของคุณเจ้าของกระทู้นะ จากคุณ : Autumn Leaves - [ วันวิสาขบูชา 14:56:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 กรณีเราเป็นแล้วหายเองค่ะ แต่เห็นด้วยที่ว่าถ้าช่วงเวลาที่รู้สึกแย่นี้มันไม่ผ่านไปได้เองตามที่เราแนะนำ ก็น่าจะไปปรึกษาคุณหมอนะคะ อย่าคิดมากว่าไปหาคุณหมอแล้วหมายความว่าตัวเราเป็นบ้าหรือเปล่านะ สมัยเรียนปริญญาตรี มีเพื่อนคนนึงไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอให้ทานยาช่วย ตอนนี้ปัญหาต่างๆเค้าก็ยังอยู่ แต่พอจิตใจเข้มแข็ง ร่างกายเข้มแข็ง เค้าก็มีความสุขขึ้นมากเลยค่ะ มีแรงที่จะต่อสู้ต่อไปค่ะ ปัจจัยภายนอกเรา control ได้ยาก ถ้าใจพร้อมจะสู้ ทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ หวังว่ากำลังใจจากทุกคนตรงนี้ จะทำให้ทุกอย่างของคุณเน็ตผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : นางสาวบลูมวูด - [ วันวิสาขบูชา 14:58:38 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เจ๊ก็ลองไปเที่ยวดูหลายๆปท. ก่อนสิ แล้วก็จะรู้เองว่าชอบป่าว ว่าแต่ดูแลพ่อแม่ ก็เป็นสิ่งที่ลูกสมควรกระทำนา เจ๊ก็ลองชั่งน้ำหนักเอาสิ ไม่สมหวังไปทุกทางหรอก ชีวิตคนเราก็ต้องมีการเลือกเดินสักทาง แต่ชีวิตเจ๊อ่ะ ใครมันจะไปรู้ด้วยล่ะ ขนาดเจ๊ เจ๊ยังคิดไม่ตกเลย สอนคนอายุมากกว่าที่กะลังคิดมากนี่ บาปป่าวฟร้ะ..... ไปดีก่า.. จากคุณ : โอ๋ - [ วันวิสาขบูชา 16:54:25 A:203.23.156.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 รู้สึกเห็นใจคุณเน็ตนะ เพราะเราก็เคยเป็นเหมือนกัน ไหนจะต้องเป็นคนที่รับฟังปัญหา และรับรู้ทุกๆ ปัญหาของครอบครัว มีน้องชายก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเท่าไหร่เพราะเค้าไม่อยู่ในวัยที่พร้อมหรือคิดเป็น บางครั้งก็เบื่อโดยไม่รู้ตัว อย่างเช่นวันนี้ดูอะไรมันก็อึมครึมเงียบๆ ไปหมด แต่ก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ นะคะ คิดแต่สิ่งที่ดีๆ สิ่งที่เราเจออยู่วันนี้มันเป็นแค่บทเรียนชีวิตบทหนึ่งที่จะสร้างคุณให้เป็นคนที่ยืนอยู่บนโลกนี้ได้ดีกว่าหลายๆคนที่ไม่เคยเจอปัญหาอะไรเลย เวลาที่ท้อลองพักบ้างก็ดีค่ะ ไม่ต้องถึงกับไปต่างประเทศหรอก เพราะยิ่งไปเราก็ยิ่งทุกข์และเครียด เอาเป็นว่าลองไปแค่ต่างจังหวัด หรือเปลี่ยนสถานที่ดูมั้ยคะ เข้าหาธรรมชาติ อยู่นิ่งๆ เพื่อตั้งรับปัญหา แล้วกลับมาสู้ใหม่อีกครั้ง ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ เชื่อได้เลยว่าคุณต้องเป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่งคนหนึ่งในโลกใบนี้ เข็มแข็งนะคะ ขอให้คุณพระคุ้มครองค่ะ จากคุณ : Cozy Pig - [ 3 มิ.ย. 47 13:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนนี้เน็ตได้กำลังใจเยอะมากเลยค่ะ มีทั้งพี่ และน้อง ๆในไกลบ้านช่วยกันเป็นกำลังใจ คอยแนะนำ และสอนให้เน็ตรู้สึกว่าต้องอดทน และเข้มแข็ง เพื่อคนรอบข้าง และก็ตัวเน็ตเอง ขอบคุณทุกคนมาก ๆนะคะ (01) 403-6543 จากคุณ : NET & SODA - [ 3 มิ.ย. 47 14:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อายุสามสิบปี ยังอยู่กับพ่อกับแม่ บางทีมันอาจจะดูนานไปหน่อยนะค่ะ สำหรับผู้หญิงอายุสามสิบบางคนเขา มีลูกมีสามี แต่งหย่า แต่งหย่าไปหลายรอบแล้วค่ะ บางทีคุณอาจจะขาดตรงนี้ค่ะ คุณเรียน เรียน มาจนจบ ได้งานทำ ก็ทำงาน มาเรื่อย เรื่อย ทำงานมาก็กลับบ้าน หลังเลิกงานไปเที่ยว อะไรกับเขาบ้าง มันก็เบื่อซิค่ะ ฟงแฟนก็หาไว้บ้าง ให้จิดใจมันกระชุ่มกระโชย มาต่างประเทศมันไม่่ช่วยหรอกค่ะ เพราะคนที่เมืองนอกนี่เป็นคนไม่ค่อยมีชีวิตชีวา ทำงานหาเงิน ทำงานหาเงิน จากคุณ : คนแนะนำอายุยี่หกเองงะ - [ 3 มิ.ย. 47 15:03:10 A:212.254.42.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 คงต้องถามก่อนว่าคุณเชื่อเรื่องบุญกรรมไหม ..... ถ้าคุณไม่เชื่อก็ถือเสียว่าป๋มไม่ได้มาออกความเห็นอะไร ให้คุณข้ามความเห็นของป๋มไปอ่านความเห็นของท่านอื่นได้เลย แต่ถ้าคุณเชื่อ ก็ขอให้คุณตั้งใจอ่านความเห็นของป๋มให้ดี ... ถ้าพูดตรงๆป๋มว่าตอนนี้คุณกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตทีเดียว ซึ่งเป็นทางแยกที่คุณต้องเลือกอย่างเด็ดขาดเพราะผลที่มันจะตามมามันจะรุนแรงและแตกต่างกัน โดยสิ้นเชิง ทางแรก คุณพ่ายแพ้ตัวเองโดยสิ้นเชิง โดยอ้างว่าตัวเองกำลังแย่ เป็นทุกข์ เบื่อชีวิตที่เป็นอยู่ปัจจุบัน แล้วก็อาศัยข้ออ้างนี้ ทิ้งคุณพ่อที่ป่วยเป็นเจ้าชายนิทรา ปล่อยให้คุณแม่ ซึ่งเข้าใจว่าคงอายุมากแล้ว ให้ดูแลคุณพ่อของคุณเพียงคนเดียว ปล่อยให้คุณแม่ซึ่งอายุค่อนข้างมากแล้วไว้กับคุณพ่อที่ป่วยช่วยตัวเองไม่ได้ไว้เพียงลำพังทั้งๆที่น่าจะมีคุณเพียงคนเดียวจากลูกๆหลายคนของท่านที่ท่านพอจะมีหวังและสามารถพึ่งพิงได้... ถ้าคุณเชื่อเรื่องบาปกรรมป๋มคงไม่ต้องอธิบายว่าผลที่คุณจะได้รับจากการตัดสินนี้จะส่งผลร้ายแรงต่อคุณมากแค่ไหน แต่ถ้าคุณตัดสินใจทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป โดยเลือกทางที่สอง คือปรับจิตใจของคุณเสียไหม ปรับมุมมองการใช้ชีวิตของคุณเสียใหม่ หากิจกรรม หรืออะไรที่จะมีส่วนช่วยทำให้ชีวิตคุณดีขึ้น ไม่ต้องอื่นไกล ขอเพียงให้คุณปรับความคิดเสียใหม่ว่าคุณช่างเป็นคนโชคดีเสียนี้กระไร คนอื่นมากมายพยายามเพียร ดิ้นรน สร้างบุญบารมี หาวัดหาวา เข้าออกกันมั่วไปหมด แต่คุณกลับโชคดีมากกว่าคนเหล่านั้นมากมายนัก เพราะคุณมีโอกาสที่จะได้ทำมหากุศล มหาบุญที่น้อยคนนักจะมีโอกาสได้ทำอย่างเต็มที่ นั่นก็คือ การได้เลี้ยงดู มารดาและบิดาของตนเอง เป็นสุดยอดแห่งทางบุญทีเดียว ความเพียร สิ่งที่คุณทำในการเลี้ยงดู บำรุงบิดามารดา การกตัญญูต่อบิดามารดา มีกุศลมหาศาล ซึ่งขณะเดียวกันก็ส่งผลร้ายมหาศาลเช่นกันสำหรับคนที่ทำตรงกันข้าม ดังนั้นป๋มจึงเห็นว่าบนความสิ้นหวังของคุณ แต่จริงๆแล้วกลับมีโอกาสที่ดี ที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ซ่อนอยู่ ขณะเดียวกันก็อาจจะส่งผลร้ายแรงต่อคุณได้ถ้าคุณเลือกเดินผิดทาง ถ้าถามว่าแล้วลูกคนอื่นๆละ การที่เขาละทิ้งเพิกเฉยต่อบิดามารดาตั้งแต่แรกแสดงว่าเขาได้เลือกทางที่ผิดแต่แรกแล้วโดยไม่มีโอกาสได้เลือกแม้เพียงสักนิดเหมือนคุณ ดังนั้นคุณจึงแตกต่างจากพวกเขา คุณมีโอกาสดีกว่าพวกเขามาก หรือพูดง่ายๆคุณมีบุญกว่าพวกเขาที่ยังมีโอกาสได้ตัดสินใจเลือกทางเดินที่ถูก ก่อนที่อะไรๆจะสายไปทำให้เกิดความผิดพลาดอย่างมหันต์ และอาจจะไม่มีแม้โอกาสที่แก้ตัวอีกเลย ที่นี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วละครับว่าจะเลือกทางไหน ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : ป๋มเองคร้าบ (ร่วมด้วยช่วยกัน) - [ 3 มิ.ย. 47 15:47:58 A:203.113.36.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 Take care of yourself first so you can take care of your father. Take a break by going to the sea or even a foreign country for a week or two. That should help take your mind off what has been bothering you. Wish you luck. จากคุณ : Rive Gauche - [ 3 มิ.ย. 47 19:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อดทนไว้นะคะ อยู่ที่นี่เเหละคะ ไม่ต้องไปหรอกดูเเลท่านดีกว่า มองโลกในเเง่ดี อะไรอะไรก็จะสดใสคะ จากคุณ : DBTL (DoubleTLex) - [ 3 มิ.ย. 47 20:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อยู่เมืองไทยน่ะดีที่สุดแล้วครับ แล้วท้ายที่สุดคุณก็จะหาทางออกได้เอง จากคุณ : ตะกั่ว - [ 3 มิ.ย. 47 21:41:04 A:212.219.59.200 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณมีเพื่อนเพิ่มมาอีก 40 คนแล้วนะครับ หายเบื่อรึยังเอ่ย จากคุณ : pastellist - [ 4 มิ.ย. 47 00:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มาให้กำลังใจค่ะ เชื่อว่าคุณต้องผ่านพ้นความเบื่อ ความเครียดทั้งหลายไปได้อย่างแน่นอน ใจเย็นๆนะคะ จากคุณ : lemon pie - [ 4 มิ.ย. 47 01:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ..I want to go home to see my family and friends but I can't go right now. Living abroad is not easy at all. You may go abroad for a short time to learn language or travel and see if you like it. Living or studying here is not like being a tourist. You may even feel bored and want to go back to Thailand.. จากคุณ : Sonnenschein - [ 4 มิ.ย. 47 04:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เนี้ยพี่เพิ่งจะโพสกระทู้ "อยู่ที่ไหนดี"เพราะตอนนี้พี่ก็กำลังสับสนเหมือนน้องน่ะแหละแต่ Case ของพี่ อยู่เมืองนอก แต่อยากกลับเมืองไทยวันละสามเวลาหลังอาหาร อย่าที่เพื่อนๆที่ตอบกระทู้หนู ว่านั้นแหละเมืองไทยดีที่สุดแล้ว จากคุณ : Anazasi - [ 4 มิ.ย. 47 10:25:49 A:64.42.130.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าตอนเราอายุ 30 แล้วมีคนเรียกเราหนู เราคงจะรู้สึกดีใจมั่กๆ จากคุณ : โอ๋ - [ 4 มิ.ย. 47 16:42:33 A:203.23.157.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 everyone give you value of advice. but if you want to do just try to do if you can. just start to do as apply visa, you'll know it's not easy but you may be feel good and can stay at home with different feeling. anyway i'm almost 40 just want to do as you want, go to oversea, not bad. be stronger, be grow up and be old lol จากคุณ : FromDuskTillDawn - [ 6 มิ.ย. 47 02:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณเน็ตครับ เมื่อปลายปี 2545 ผมตกอยู่ในสถานการณ์ใกล้เคียงกับคุณ และมีความคิดเหมือนคุณ คืออยากไปใช้ชีวิตต่างประเทศ ปัจจุบันผมอยู่ที่ อเมริกา โดยลำพัง หากคุณอนุญาตผมจะโทรไปบอกถึงข้อดีข้อเสีย ให้ฟังในวันสองวันนี้ จากคุณ : แม็ก - [ 7 มิ.ย. 47 16:23:55 A:66.53.218.251 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 5555 and then 5555 จากคุณ : her her her her - [ 8 มิ.ย. 47 01:58:53 A:202.173.194.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 ถึง คุณ แม๊ก ค่ะ ยินดีค่ะ หรือเมล์หาเน็ตก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องเปลืองค่ะ เน็ตก็ยินดีเป็นเพื่อน คุยจะได้ไม่ต้องคิดว่าอยู่ลำพังคะ ขอบคุณมากค่ะ เน็ต จากคุณ : Net @ Soda (เจ้าของกระทู้) (NET & SODA) - [ 8 มิ.ย. 47 12:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เราก็มีความรู้สึกเดียวกันกับของคุณแต่อาจจะหนักกว่าตรงที่ว่าเราเคยเบื่อสุดๆขนาดนอนมองเพดานเลยว่าจะเลือกมุมไหนดีหรือวิธีไหนดีเรารู้ว่าความรู้สึกเหล่านี้มันทรมานมากถึงมากที่สุดเลยใครไม่เคยมีความรู้สึกอย่างนี้ไม่เข้าใจหรอกมันง่ายที่จะพูดแต่อยากที่จะทำมันให้ผ่านไปได้ต้องอาสัญกำลังใจและเวลาบวกกับความเข็มแข้งที่จะทำมันให้ผ่านไปได้(สักวันหนึ่ง) แต่เรายังทำมันไม่ได้เลยกำลังพยายามอยู่ยอมรับยากมาก (วันนี้ผ่านไปได้แต่พรุ่งนี้ไม่รู้ แต่เราก็เป็นกำลังใจให้youนะสู้ต่อไป จากคุณ : หัวอกเดียวกัน - [ 15 มิ.ย. 47 17:55:57 A:203.145.23.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 เมืองไทยสบายที่สุดแล้ว เชื่อเถอะ จากคุณ : herrherrherr - [ 22 มิ.ย. 47 22:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ส้มเรียนอยู่ที่ ลอนดอน ประเทศอังกฤษค่ะ ขอบอกว่าตอนนี้คิดถึงเมืองไทยมาก สุดๆเลย อยากกลับเมืองไทยจริงๆ เพราะที่นี่น่าเบื่อมากๆๆๆๆ ส้มเขียนเวปไซด์ออนไลน์ชื่อว่า http://www.somdiary.com มีเพื่อนๆเข้ามาอ่านมากมายเลย ส้มดีจมากๆที่มีคนให้ความสนใจเวปไซด์เล็กๆอย่างนี้ จนกลายเป็นการบอกเล่าปากต่อปาก คนเลยรู้จักเวปส้มมากขึ้นกว่าเดิม ส้มคิดว่าเวปส้มน่าจะพอช่วยพี่ให้หายเหงาได้ ถ้าอยากมาเมืองนอก ที่นี่มีเรื่องราว และก็รูปภาพสวยๆ ทั้งหิมะ และก็บรรยากาศ สถานที่ต่างๆ ส้มอยากจะบอกพี่ว่า คนเรามีปัญหากันทุกคน แต่ก็มีทางออก ทางแก้กันหมดน่ะแหละค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะเลือกเดินทางไหน จริงๆแล้ว กรณีของพี่คือ กรณีของความหดหู่ อย่างที่หลายๆคนบอกพี่ว่าเป็ depression นั้นแหละค่ะ ส้มก็มีนะ หดหู่มากๆ เสียใจมากๆ แต่ที่ทำลงไปก็คือความอดทนเท่านั้นที่ทำให้เรากัดฟันรอดมาได้ และก็ต้องลองหากำลังใจดีๆค่ะ ส้มเชื่อว่า มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ คิดดีๆสิว่าเราอาจจะไม่ได้อยากไปหรอก แต่เพราะปัญหาต่างๆ มันทำให้เรามองหาทางแก้ไม่ได้ เลยคิดว่าการไปอยู่เงียบๆคนเดียว อาจจะช่วยได้ จริงๆแล้ว ปัญหามันอยู่กับตัวเราต่างหาก ไปที่ไหน ปัญหาก็ตามเราไปได้ อยู่ที่ว่าเราจะปลดระวาง หรือว่าจะปลงกับปัญหานั้น มันถึงจะอยู่กะที่ ไม่ตามติดเราไปให้รำคาญใจในทุกๆแห่ง เราก็จะพอมีความสุขเล็กๆน้อยๆกับเขาได้บ้าง การกตัญญูรู้คุณพ่อแม่ คือสิ่งสำคัญ สิ่งที่พี่ทำอยู่ คือสิ่งที่ส้มนับถือ และยกย่อง ส้มยอมรับว่าพี่เข้มแข็ง และเด็ดเดี่ยว ส้มอยากให้พี่รักษาความดีเอาไว้นานๆ ดูแลสุขภาพกาย และจิตใจ พยายามมองโลกในแง่ดี ทานอาหาร บำรุงร่างกายเยอะๆ ถ้าพี่หม่นหมอง คนในบ้านก็จะหม่นหมองไปด้วยนะคะ เพราะพี่คือกำลัง และแรงสำคัญที่ถีบให้ชีวิตของพ่อและแม่ท่านดำเนินไปได้เรื่อยๆ อย่าเพิ่งหมดกำลังใจซะก่อนค่ะ เติมกำลังนะ ท้อ เหนื่อย เซ็งก็นั่งพักซักนิด แล้วหายเหนื่อยก็ลุกขึ้นมาใหม่ ฟ้าใหม่มันมี ทำไมจะอดทนไม่ได้ละคะ เชื่อส้มนะ ^_^ ส้มค่ะ จากคุณ : am_milinda - [ 23 มิ.ย. 47 00:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดเถอะครับแล้วทุกอย่างก็จะดีไปเองครับ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ จากคุณ : duty - [ 5 ก.ค. 47 13:37:48 A:203.113.45.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 Boy friend? I don't think everything will be solved with the word " Find a boy friend" , Find a good boy friend may help but in your case I think you just need to think and need more fresh up activities จากคุณ : Ole - [ 16 ก.ค. 47 02:47:45 A:202.133.166.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านพี่ช่างไฟอีกรอบเลยค่ะ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 27 ก.ค. 47 03:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ถ้าิอยากทำงานต่างประเืทศจริงๆ ถ้าคุณสนใจก็สมัครกับ บริษัทที่เราทำงานอยู่ตอนนี้ก็ได้นะแต่ว่าภาษาอังกฤษคุณพอได้ไหมล่ะ เงินเดินไม่เยอะเ่ท่าไร ประมาณ 34,000.- ต่อเดืิอน แต่บริษัทมีคอนโดหรูให้อยู่และรถรับส่งนะ ไม่ไกลจากประเทศเราด้วย สนใจก็เมลล์หาเราละกันแต่ได้ไม่ได้แล้วแต่ดวงคุณนะ เป็นงานดีและบริษัทไหญ่โตมั่นคงมีคนไทยทำที่นี่ประมาณ 200 คนอะ this is my email na viwian2004@hotmail.com จากคุณ : vivy - [ 27 ก.ค. 47 12:39:53 A:218.208.19.193 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 So many people give many good advices, I don't have enough time to read all of them. Any way I would like to express my opinion about your problem. I don't think it's good idea to run away from your problem and come to the US. You seem like a good daughter and take a good care of your father, and he really need you. I'm sure you have so much stress about his condition and surrounding things. It sounds like your family is not poor, so you should hire the helper to take care him also, more or less she can help to relieve some stress from you and your mother. When you feel like is getting too much to you, you need to take sometime off for a while, go to the movie or go out with some good friends. Exercise is the best way to relieve stress, make you healthier,feel betterand look better. Trust me, go ahead joint the gym, you will feel better soon. We have only one mother and one father in our life, take the best care for them, you will feel much better in your life. Hope you feel better soon. จากคุณ : Benz (BenzSiam) - [ 28 ก.ค. 47 00:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ลองไปเที่ยวซักแป๊ปนึงก่อนซี่ค๊าพี่เน็ต อย่าพึ่งคิดถึงกระทั่งไปอยู่ถาวรเลยค่ะ เจดามาเรียนเฉยๆ ขนาดมีเพื่อนเยอะ แล้วที่บ้านก้อไม่มีไรให้ห่วง ยังคิดถึงคุณแม่กะคุณพ่อจะแย่ ถ้าพี่เน็ตจะต้องมาทำงาน แล้วก้อกังวลใจเรื่องที่บ้าน เจดาว่ามันจะยิ่งทำให้พี่เน็ตหดหู่กว่าอยู่ไทยนะค๊ะ เอาใจช่วยพี่เน็ต ให้สดชื่นแจ่มใสเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : Jayda - [ 28 ก.ค. 47 01:05:01 A:168.103.160.208 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 เหอวๆๆๆ ไม่ต้อง เมลล์มาหาเราแล้วนะ มีคนเมลล์มาหาเราเยอะมากๆอะ เราให้คุณไปสมัครเองละกันนะ ที่ website www.scicom-intl.com Nokia project position Customer service representative na click at scicom people and will have job application there Good luck everyone เรานึกว่าแค่เจ้าของกระทู้คนเดียวจะเมลล์มาชะิีอีก กลับมีเพียบเลยอะ โชคดีละกันเด้อ จากคุณ : vivy - [ 29 ก.ค. 47 00:19:11 A:218.208.19.193 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 ให้กำลังใจนะครับ บางทีตัวเองก็เบื่อๆ เหมือนกัน เบื่อๆ อยากๆ ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าทำอะไร อยู่ไปวันๆ ไม่มีจุดหมาย ทั้งๆ ที่มีอะไรทำเยอะๆ แยะๆ งงตัวเอง + สับสนเหมือนกัน 555 ได้แต่ทำอะไรที่ต้องทำไปก่อนในวันๆ นึง จากคุณ : KTR - [ 29 ก.ค. 47 02:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เบื่อเหมือนกันครับ อยู่ที่นี่ยังหาอะไรที่ใช่ยังเจอไม่ได้ครับ แต่ตอนนี้ยังไม่มีโอกาส ยังเรียน ป. ตรีไม่จบ หาเงินเองไม่ได้ ยังไม่มีแฟน และตอนนี้ต้องเอาชนะหน้าที่ที่มีก่อนน่ะครับ อยากไปแทบขาดใจครับ แต่ก็ยังเต็มเปี่ยมด้วยความเป็นคนไทย และเป็นคนพุทธ รักและเทิดทูนพ่อแม่อย่างสุดหัวใจ อยากพจญภัยกับสิ่งใหม่ บางทีสาเหตุที่คนเราคิดเช่นนี้เพราะว่าอาจขาดอะไรอยู่ หาให้เจอนะครับคุณเจ้าของกระทู้ จากคุณ : คิง บารอส - [ 2 ส.ค. 47 02:06:49 A:203.146.232.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 อยากจะไปอยู่เมืองนอก หากไปอยู่เมืองหนาว เจอหน้าหนาวอากาศมัวซัว ไม่มีแสงแดด ทำให้จิตใจหดหู่ มืดเร็ว สว่างช้า เจอหิมะ บางวันหนาวจัด ฝนตกลงมากลายเป็นน้ำแข็งบนพื้นทางเดินและถนน เดินเหมือนเล่นสเก็ตน้ำแข็ง ทำให้นึกถึงเมืองไทย อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา บางคนอาการหนักเป็นโรคโฮมซิค กลับมาเมืองไทยแล้วหายเป็นปรกติเหมือนเดิม จากคุณ : บอนเนอร์ - [ 2 ส.ค. 47 04:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อยู่บ้านเราแสนสุขใจ จะเกิดชาติใหน ๆ ขอให้ได้อยู่บ้านเราก็พอ ชาตินี้ได้กลับแค่ปีละครั้งก็บุญแย้ว จากคุณ : คนไทยสวย (ephi) - [ 2 ส.ค. 47 21:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เมื่อไม่นานมานี้ ดูรายการทีวีเรื่องคนเยอรมันในเมืองไทย มีอยู่เป็นจำนวนพัน ส่วนหนึ่งอยู่ที่ภูเก็ต เป็นเจ้าของค่ายมวยไทย เจ้าของภัตตาคาร นายหน้าขายบ้าน ทำขนมปังขาย ทำไส้กรอกขาย บางคนบอกว่า อยู่เมืองไทยเหมือนอยู่สวรรค์ อากาศดีทั้งปี ผู้คนก็เป็นมิตร ยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ขอกลับไปเยอรมันอีกแล้ว จากคุณ : บอนเนอร์ - [ 3 ส.ค. 47 04:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ถึงคุณ NET & SODA @}---,---'--- @}---,---'--- @}---,---'--- แวะมาให้ กำลังใจ ในยามเศร้า เพราะความเหงา ไม่เกินใจ เราลบหาย อย่าหนีเลย อย่าทิ้งบ้าน แม้สบาย เพราะสุดท้าย ไม่อาจพ้น ความคิดตน ที่อื่นอื่น หมื่นแสนที่ หากมีสุข หนึ่งเรื่องทุกข์ คือโดดเดี่ยว ไร้คนสน ลองเปลี่ยนเป็น ลองหยุดอยู่ สู้ผจญ หยัดยืนชน ปัจจุบัน ที่มันมี เกิดเป็นคน มีสองมือ มาเพื่อสร้าง หากอ้างว้าง อยู่ผู้เดียว กลางวิถี เย้ยหัวเราะ เยาะกับฟ้า สักคราที ชะตานี้ ดีหรือร้าย มิอายใคร เมื่ออ่อนล้า หรือว่าท้อ จงเชิดหน้า พร้อมแววตา ที่จักทอ แสงยิ่งใหญ่ ด้วยเธอเลือก ชนะตน ไม่หนีไป สร้างแรงใจ ข้างในตน อบอุ่นเอง @}---,---'--- @}---,---'--- @}---,---'--- แหะ แหะ กลอนสดๆ นะคะ พอดีไม่ค่อยมีเวลาเกลา ^^' แต่อยากมาเขียนให้กำลังใจคุณเน็ตค่ะ ชอบที่เขียนตอบ ความคิดและเชื่อว่าคุณเน็ตสู้ชีวิตได้ จึงไม่อยากให้ คุณเน็ตหนีปัญหาไป เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหน เราก็ไม่สามารถ หนีความรู้สึกต่างๆ และความรับผิดชอบที่อยู่ข้างในเราไปได้ คิดดูดีๆ นะคะ (แต่ไร้นามก็ไม่รู้ปัญหาของคุณเน็ตมากนัก) หมายเหตุ: ไร้นามก็พร้อมจะเป็นเพื่อนคุณเน็ตอีกคนค่ะ ;) จากคุณ : ไร้นาม - [ 3 ส.ค. 47 21:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : puiman - [ 4 ส.ค. 47 04:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 69 I just want to tell you one thing that Thailand is the best place in the world. จากคุณ : เงียบ เงียบคนเดียว - [ 4 ส.ค. 47 13:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สุขอยู่ที่ใจ อยู่ไหน หากใจไม่สุข มันก็ทุกข์อยู่เหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : SFO-CNX - [ 5 ส.ค. 47 07:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 71 มาเปลี่ยนตัวกันไหม ตอนนี้เราอยู่ต่างประเทศ ลำบากมาก อยากกลับบ้านจะตายอยู่แล้ว แต่ยังกลับไม่ได้ พวกฝรั่งไม่ได้มีน้ำใจเหมือนคนไทยเลย ไม่มีชาติไหนจะดีเท่ากับคนไทยด้วยกันหรอกนะ แล้วภาษาก็ไม่ใช่ภาษาเรา ยังไงเราก็ไม่สามารถคุยกับเขาได้ทุกเีรื่องอย่างที่ใจต้องการ พ่อแม่น่ะ สำคัญที่สุดนะ คุณอาจจะมาเที่ยวต่างประเทศสักระยะก็ได้ ใ้ห้หายเบื่อ แล้วก็กลับเมืองไทย จากคุณ : miss home - [ 5 ส.ค. 47 11:20:03 A:4.156.144.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 I agree with #71 naka please believe me no where in the world better than thailand ka แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 47 11:47:35 จากคุณ : เงียบ เงียบคนเดียว - [ 5 ส.ค. 47 11:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีคุณเนต ฟ้าว่า อยู๋ที่เมืองไทยน่าสบายที่สุดแล้วนะค่ะ ฟ้ายังไม่อยากไปอยู่ต่างประเทศเลยนะค่ะ กรณีของคุณเนต ฟ้าแนะนำว่าน่าจะไปหาที่พักผ่อนซักพักให้หายไม่สบายใจนะค่ะ เมื่อสมองปลอดปโปร่งแล้วเราสามารถที่จะคิดอะไรได้ดีกว่าตอนที่เราเครียดและไม่สบายใจนะค่ะ ท้องฟ้าเป็นกำลังใจให้นะค่ะ // จากคุณ : ท้องฟ้า - [ 15 ส.ค. 47 08:18:52 A:203.107.198.144 X: TicketID:070136 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เคยคิดเหมือนกัน เคยไปอยู่มาแล้วแต่ไปเรียนนะ แล้วก็เหมือนหลายๆคนเป็น คือ no place like home ไม่ว่าเมืองไทยจะแย่แค่ไหน แต่ไม่มีที่ไหนดีเท่าเมืองไทยอีกแล้ว คุณมันก็แค่ฝันว่าที่อื่นจะดีกว่าที่นี่ (เหมือนที่เราเคยเป็น) แต่การหางานทำในเมืองนอกไม่ใช่เรื่องง่าย โดนดูถูกดูแคลนสารพัด แม้แต่จะไปทำงานเสริ์ฟ อย่าคาดหวังว่าจะได้ทำงาน office มันไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดสักเรื่องเดียว ยิ่งไม่รู้จักใคร ยิ่งน่ากลัวใหญ่ จากคุณ : เตือนด้วยความหวังดี - [ 16 ส.ค. 47 16:31:43 A:203.150.211.66 X: TicketID:063883 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ทำแบบคุณเน็ตแล้วล่ะ ถึงจะยังอยู่ใกล้ ๆ ประเทศไทยก็เหอะ .. ตอนนี้มีอาการเหมือนตอนอยากมา คืออยากกลับ หดหู่ ซึมเศร้า มาอาทิตย์นึงแล้ว ตอนกลางคืนก็กว่าจะหลับ ข้าวก็ขี้เกียจจะกิน ... แต่ที่ต่างกันก็คือก่อนมาไม่เคยร้องไห้ว่าอยากไปอยู่ที่อื่น ... ตอนนี้ร้องไห้อยากกลับบ้าน ... ว่าแล้วก็ร้องต่อดีกั่ว ... จากคุณ : แง้! - [ 17 ส.ค. 47 02:15:40 A:219.159.69.118 X: TicketID:067348 ]

ความคิดเห็นที่ 76 Naning,GUANGXI is close by.. only hop away on the plane. If I have a way to make a good living in Thailand I would get back there in a heart beat without even think, myself. รักเธอ.....ประเทศไทย จากคุณ : a.t. - [ 17 ส.ค. 47 22:27:48 A:67.104.5.126 X: TicketID:006432 ]

ความคิดเห็นที่ 78 หลายๆ คนมีความรู‰สึกแบบนี้...มองโลกในแงˆดีนะครับ จากคุณ : NU (nu_cover) - [ 15 ก.ย. 47 14:54:43 ]