ความคิดเห็นที่ 1 สร้างคนแบบญี่ปุ่น ข่าวคราวที่เราๆ ท่านๆ ได้อ่านได้ฟังตามสื่อต่างๆ เกี่ยวกับ เด็กนักเรียนญี่ปุ่น ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องร้ายๆ ทั้งนั้น อย่างเช่น พ่อแม่คาดหวังในตัวลูกสูง, ภาวะกดดันในชั้น เรียน การแข่งขันกันเรียนแข่งขันกันกวดวิชาเพื่อจะได้ สอบเข้ามหาวิทยาลัยดังๆ รวมทั้งกรณีเด็กชั้นประถมมัธยม ฆ่าตัวตายเพราะโดนรังแก โดนกลั่นแกล้งในชั้นเรียน ฯลฯ ไม่บ่อยนักที่จะได้รับรู้ในส่วนดีๆ ของระบบการเรียนการ สอนในแดนซากุระ ”กรณิศ รัตนามหัทธนะ” นัก ศึกษาชั้นปีที่ 1 โครงการเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรม ศาสตร์ ได้เชียนบทความเรื่อง ”สร้างคนแบบญี่ปุ่น ในวารสาร be Political Economy ฉบับที่ 2 ของปี 2547 มี เนิ้อหาสาระที่น่าสนใจ มติชน จึงได้นำบางส่วนมา เสนอ ทั้งนี้ผู้เขียนมองว่าวิธีการที่เด็กญี่ปุ่นถูกสอนมาในโรงเรียน แสดงให้เห็นถึงความเอาใจใส่ต่อเยาวชน เช่น ในโรงเรียน ญี่ปุ่น เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เด็กนักเรียนจะช่วยกันจัด โต๊ะเรียนเป็นกลุ่มๆ เด็กอีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นเวรประจำวันจะ สวมเสื้อคลุมสีขาวและหมวกไปรับอาหารกลางวันและช้อน ส้อมสำหรับเพื่อนทั้งห้องที่ฝ่ายโภชนาการของโรงเรียน นำ กลับมาตักแจกให้เพื่อนๆ เมื่อกินเสร็จเด็กกลุ่มเดิมนี้จะรับ ผิดชอบนำอุปกรณ์ต่างๆ ไปเก็บที่ห้องโภชนาการ เมื่อถึง เวลาเลิกเรียนจะมีกลุ่มทำความสะอาด ในโรงเรียนญี่ปุ่น แทบจะหานักการภารโรงไม่ได้เลย เด็กๆ เหล่านี้แหละที่จะ ช่วยกันทำความสะอาดห้องเรียนและห้องอื่นๆ เพราะถือว่า เป็นห้องที่พวกเขาใช้เรียนหนังสือ เป็นการกำหนดหน้าที่รับ ผิดชอบให้เด็กๆ โดยตรง นอกจากนั้นแล้ว โรงเรียนยังกำหนดให้ครูประจำชั้นต้องไป เยี่ยมบ้านเด็กนักเรียนในเดือนพฤษภาคมเพื่บพบปะพูดคุย กับพ่อแม่ผู้ปกครองของเด็กๆ เป็นรายบุคคล แสดงให้เห็น ว่าญี่ปุ่นใส่ใจในตัวเด็กนักเรียนมาก ความสัมพันธ์ที่ดี ระหว่างครูกับผู้ปกครองก็จะช่วยส่งเสริมอนาคตทางการ ศึกษาของเด็ก ทั้งสองฝ่ายจะแลกเปลี่ยนข้อมูลของเด็กที่ บ้านและที่โรงเรียน นับว่าเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมในระบบการ ศึกษาของญี่ปุ่น (to be continued) จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 20 มิ.ย. 47 23:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (Cont.) ส่วนของประเทศไทยเราคงจำได้ว่าสมุดรายงานผลการ เรียนตั้งแต่เล็กจนโตจะมีข้อความคล้ายๆ กัน ประเภท ผลการเรียน-ดี ความประพฤติ-เรียบร้อย สุขภาพ-แข็งแรง แสดงให้เห็นว่าครูยังไม่รู้จักนักเรียนของตนดีพอ ไม่ เช่นนั้นต้องเขียนได้ว่า ”ลูกของคุณมีผลการเรียนยอด เยี่ยมในทุกวิชา แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของเพื่อนๆ กรุณามา พบอาจารย์เพื่อหาทางแก้ไข” หรือ เด็กมีผลการ เรียนปานกลางค่อนไปทางอ่อนแต่มีทักษะทางกีฬาสูง มาก สมควรได้รับการสนับสนุน” แต่ดูเหมือนจะเป็น เรื่องไกลตัวเหลือเกิน เมื่อวงการการศึกษาไทยยังย่ำอยู่ กับที่กลับมาที่ญี่ปุ่น ทางการญี่ปุ่นกำหนดให้เยาวชนต้อง เข้ารับการศึกษาภาคบังคับ 9 ปี เด็กญี่ปุ่นเกือบ 100% เรียนจบชั้นมัธยมปลายและในจำนวนนี้หนึ่งในสามเข้า เรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยสิ่งหนึ่งที่ญี่ปุ่นทำมาเป็นเวลา หลายสิบปีแล้วคือจัดให้มีโรงเรียนมัธยมปลายของรัฐบาล อยู่ทุกตำบล เพื่อกระจายโอกาสทางการศึกษาให้ทั่วถึง เมื่อไรไทยเราจะทำได้อย่างเขาบ้าง หนังสือเรียนของเด็กญี่ปุ่นเป็นสิ่งที่พวกผู้ใหญ่ในวงการ ศึกษาให้ความสำคัญมาก การปลูกฝังความคิดต่างๆ ให้กับ เด็กจะกระทำผ่านหนังสือเรียนมาตั้งแต่สมัยโบราณเนื้อหา ในหนังสือเรียนที่กล่าวถึงตอนที่ญี่ปุ่นบุกรุกประเทศต่างๆ ในเอเชียอาคเนย์ก็หลีกเลี่ยงที่จะใช้คำว่า "รุกราน" ทั้งที่จริงๆ ญี่ปุ่นทำยิ่งกว่ารุกรานเสียอีก บางเหตุการณ์ญี่ปุ่นก็จงใจไม่กล่าวถึงในหนังสือเรียนเสีย เฉยๆ อย่างนั้นแหละ เช่น เหตุการณ์ฆ่าหมู่ที่นานกิง หนังสือเรียนไม่เพียงแต่ให้ความรู้แต่ยังกลายเป็นเครื่องมือ หล่อหลอมเด็กๆ อีกด้วย (to be continued) จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 20 มิ.ย. 47 23:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (Cont.) เหตุที่ชาวญี่ปุ่นมีความมานะพยายามนั้นส่วนหนึ่งก็มาจาก ตำราเรียนนี่แหล่ะ สถิติต่างๆ ที่ปรากฏในหนังสือเรียนนั้น ญี่ปุ่นจะเปรียบเทียบตนเองไว้กับประเทศที่เหนือกว่าเสมอ เช่น บอกว่าประเทศญี่ปุ่นยังล้าหลังอยู่มาก ในด้านการ ผลิตเครื่องจักรกลต่างๆ เทียบกับสหรัฐอเมริกาหรือ เยอรมนี แทบไม่ปรากฏว่าญี่ปุ่นเอาตัวไปเทียบกับประเทศ ที่ด้อยกว่าเลย ทั้งนี้เพื่อสร้างความรู้สึกว่าญี่ปุ่นต้องพัฒนา ตนเองอยู่เรื่อยๆ ให้เกิดความรู้สึกฮึกเหิมว่าต้องมุ่งมั่นทำ งานหนักยิ่งๆ ขึ้นไป เชื่อว่ามีเด็กไทยน้อยคนที่ไม่เคยอ่านหรือดูการ์ตูนญี่ปุ่น เวลาการ์ตูนเล่มใหม่ออกทีก็จะไม่เป็นอันเรียน รอเวลาเลิก เรียนจะได้วิ่งไปซื้อมาอ่านให้หายอยาก แต่ที่ญี่ปุ่น คนอ่าน การ์ตูนไม่ได้มีแต่เด็กๆ เท่านั้น คนทุกวัยล้วนชอบอ่าน การ์ตูน แถมอ่านกันได้ทุกสถานที่ ทั้งบนรถไฟ เครื่องบิน ที่โรงเรียน บนถนน หรือระหว่างยืนรอรถเมล์ ร้านให้เช่า การ์ตูนที่เรียกว่า มังกะคิสสะ และร้านขายการ์ตูน มือสองหรือ มันดาราเกะ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดรองรับ ความต้องการของนักอ่าน เหตุที่คนทุกวัยสามารถอ่านการ์ตูนได้ก็คือ ประเภทของ การ์ตูนที่มีหลากหลายมากนอกจากการ์ตูนผู้หญิงตาโต หวานแหวว และบู๊เลือดสาดแล้วก็ยังมีการ์ตูนสะท้อน สังคม การ์ตูนกีฬา การ์ตูนเกี่ยวกับอาหารจัดดอกไม้ การ์ตูนเชิงวัฒนธรรม การ์ตูนประวัติศาสตร์ การ์ตูนสถาน การ์ณโลก และอีกมากมายแม้กระทั่งการ์ตูน เศรษฐศาสตร์ อาจารย์บางท่านสอนประวัติศาสตร์โดยให้ นักเรียนไปอ่านการ์ตูนมาก่อนซึ่งน่าจะทำให้เข้าใจและจำ ได้ดี โดยที่เด็กญี่ปุ่นอ่านการ์ตูนกันมากนี่เองจึงได้รับ อิทธิพลผ่านการ์ตูนมาไม่น้อยเลย (to be continued) จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 21 มิ.ย. 47 00:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (Cont.) การ์ตูนประเภทมดเอ็กซ์ เพาเวอร์เรนเจอร์หรืออัศวินผู้กอบ กู้โลกที่อาจดูเหมือนว่าไร้สาระนั้น เด็กๆ ดูและอ่านการ์ตูน พวกนี้เข้าทุกวันๆ กลายเป็นว่ามันช่วยปลูกฝังความคิดที่ว่า ตนเองที่ช่วยจรรโลงสังคมเหมือนฮีโร่ในการ์ตูนแม้เมื่อโต ขึ้นและเรียนรู้ว่าเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น แต่ก็ยังมีความ ประทับใจและจะพยายามทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อสังคม มาถึงระดับมหาวิทยาลัยกันบ้าง ในญี่ปุ่นมีร้านสหกรณ์ จำหน่ายสินค้าเหมือนมหาวิทยาลัยไทย แต่ที่ไม่เหมือนก็ คือประเภทของที่ขาย นอกจากจะมีเครื่องเขียน ของชำ ประเภทต่างๆ ขายเหมือนของไทยเราแล้วบางแห่งยังขาย อุปกรณ์ไฟฟ้าและคอมพิวเตอร์ ขายตั๋วหนัง นิทรรศการ ศิลปะต่างๆ คอนเสิร์ตของศิลปินยอดฮิต มีการรับจองตั๋ว เครื่องบินรถไฟ พร้อมทั้งขายแพ็กเกจทัวร์ทั้งในต่าง ประเทศ ร้านขายหนังสือหลากหลายประเภท ร้านขายซีดี แสดงให้เห็นว่าเขามองนักศึกษาญี่ปุ่นเป็นผู้ใหญ่คน หนึ่งที่สามารถจัดการชีวิตตนเองได้ จึงได้มีของขายราวกับ เป็นช้อปปิ้งมอลล์เล็กๆ ตรงกันข้ามกับในเมืองไทยที่จะ เป็นเหมือนร้านสะดวกซื้อเท่านั้น ขอบคุณ: หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับวันศุกร์ที่ 18 มิถุนายน พุทธศักราช 2547 จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 21 มิ.ย. 47 00:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เหรียญมี 2 ด้านนะค่ะพี่ ต่าย อยู่ที่ว่าเราจะมองตรงไหนหรือเจอตรงไหน ส่วนตัวแล้วก็ยังไม่มีลูกเหมือนกันค่ะแต่อ่านดูจากบทความข้างบนก็มีส่วนจริงอยู่ คนที่นี่ค่อนข้างมีความรับผิดชอบสูงมาก ตรงต่อเวลา เมื่อก่อนมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆเห็นนักเรียนตัวเล็กๆหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ๆ(มองดูแล้วไม่สมกับวัย)เดินกลับจากโรงเรียน หรือบางทีก็อยู่ตามสถานีรถไฟ เห็นแล้วก็ตกใจ ถ้าเป็นที่เมืองไทยคงไม่มีหรือถ้ามีก็คงน้อย เขาฝึกกันตั้งแต่ตัวเล็ก จริงอยู่มันก็มีส่วนดี แต่ในความคิดเห็นส่วนตัว เราว่านะจะอันตรายไปสำหรับเด็ก และอะไรอีกหลายๆอย่าง ถ้าอ่านหนังสือพิมพ์หรือดูทีวี จะเห็นมีข่าวเกี่ยวกับเด็กค่อนข้างเยอะ (เชือกมันตึง มันก็เลยขาด) เท่าที่อยู่ที่นี่มาจะ 4 ปี เห็นคนไม่สบาย(สติไม่สมประกอบ) ค่อนข้างเยอะ เอาเป็นว่าญี่ปุ่นก็ดี ไทยก็ดี ดีกันคนละแบบ (แต่ไทยคงต้องปรับปรุงเยอะหน่อย) จากคุณ : maguro (maguro) - [ 21 มิ.ย. 47 04:53:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีค่ะคุณต่าย วันนี้โอซาก้าจะเจอพายุ โรงเรียนก็เลยปิดค่ะ ชอบโรงเรียนญี่ปุ่น(เอาเเค่ประถม เพราะลูกเรียนอยู่ค่ะ ได้ไปเห็นการเรียนการสอนมาบ้าง) เคยไปดูเขาสอนเด็กป.1เรื่องเพศ ผู้หญิงผู้ชายต่างกันอย่างไร ทึ่งในการอธิบายของคุณครูด้วยค่ะ เเละที่ชอบมากๆคือเวลาสอบเขาใช้ข้อสอบเดียวกันทั้งอำเภอ เด็กในสังคมญี่ปุ่นดูจะมีอันตรายอยู่รอบด้าน(ไม่รู้ว่าพูดเกินไปหรือเปล่า) เวลาเกิดเหตุอะไรเกี่ยวกับเด็ก ทางโรงเรียนจะมีจดหมายมาเตือน ตอนลูกอยู่ป.1มีจดหมายมาเตือน22ครั้งมังค่ะ เช่นมีรถที่รอจับเด็ก มีคนดักทำร้ายเด็กตามสวนสาธารณะ คนเป็นพ่อเเม่ผู้ปกครองก็ต้องคอยระเเวดระวังไปด้วยค่ะ จากคุณ : Hana* - [ 21 มิ.ย. 47 06:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชักจะรู้สึกแล้วนะ ว่าแถวบ้านคุณฮานะน่ากลัวจังอ่า (วันก่อน ที่มีคนมาเมียงมองหมายตาบ้านไว้ก็ทีนึงแล้วใช่มะ) ของตัวเอง...ได้รับจม.เตือนจากรร.นานน๊านทีค่ะ เมื่อมีข่าวใหญ่ๆเกิดขึ้นเท่านั้นเอง...หรือว่ารร.ลูกเรานี้จะไม่ค่อยใส่ใจน้า * * * * * * * * * * * * * * * * พูดถึงเรื่องที่น้องต่ายโพสต์บ้างนะคะ ระบบที่ว่าดีจะคลอดออกมาได้ก็ต่อเมื่อ... ผู้เป็นใหญ่ในบ้านเมือง..มีความ"กว้าง"อยู่สองอย่าง คือ มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล...และจิตใจที่กว้างขวาง มองออกว่า อะไรเป็นเรื่องดีที่ควรทำก่อน แม้ว่ามันจะเป็นความคิดที่เสนอโดยคนที่ไม่ใช่พรรคพวก ก็ต้องใจกว้างพอ ที่จะเอาไปพิจารณา หรือแม้ว่า ทำแล้วจะขัดประโยชน์ของกลุ่มพวกและตัวเอง ก็ยังใจกว้างพอ ที่จะสร้างระบบที่ดีนั้นให้เกิดขึ้น ...ต่อมา... ระบบที่ดีจะเวิร์ค ก็ต่อเมื่อ มีบุคลากรดีๆอยู่ในระบบ (ชาวไทยที่รักทั้งหลาย...อย่าเพิ่งโวยว่า เดี๊ยนมาอยู่ญี่ปุ่นแล้ว มาหาว่าคนไทยเป็นบุคลากรที่ม่ายดี...เพราะกำลังจะยกตย.ต่อไปนี้..) เรื่องขะเทโฮมง...ครูมาเยี่ยมบ้าน...ของที่รร.ลูกพี่นี่ กำหนดไว้ ช่วงต้นของปิดภาคฤดูร้อน ก็อีกประมาณเดือนนึงใช่มะ...วันก่อนลูกสาวมาบอกว่า..ครูประจำชั้นเค้าบอกมาว่า ถ้าพ่อ-แม่คิดว่า ไม่มีอะไรจะต้องพูดคุยเป็นพิเศษ ก็บอกได้ ครูก็จะไม่ต้องมา (เป็นงั้นไป..เห็นมั้ยล่ะคะ) ส่วนเรื่องการใช้หนังสือเรียนเป็นเครื่องมือหล่อหลอมเด็กโดยเฉพาะเรื่องประวัติศาสตร์นั้น เป็นกันทุกชาติอ่ะค่ะ...แต่ชาติไหนที่เด็กรักการอ่านกันเยอะๆ แล้วมีหนังสือหลากหลายสำหรับเด็กๆแต่ละวัย ให้อ่านง่ายเข้าใจง่าย ในหลายๆเรื่อง...ก็คงจะหลอมเด็กได้ยากนี๊ดนึงนะคะ เรื่องในมหาลัยญี่ปุ่นยังไม่รู้ เพราะไม่เคยเป็นเด่ะนอก..ลูกก็ยังอยู่ประถม เดี๋ยวรออ่านความเห็นจากท่านอื่นๆด้วยคนค่ะ จากคุณ : LonelyLily - [ 21 มิ.ย. 47 09:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บทความที่คุณต่ายเอามาแปะ เห็นภาพเลยค่ะ ค่อนข้างเป็นอย่างนั้นน่ะค่ะ แต่มีบางส่วนคิดว่าหากไม่ได้เข้าสัมผัสจริงๆ ก็จะไม่รู้ว่า ยังมีบางส่วนที่ยังไม่ได้ส่งผลให้การสร้างคนนั้นเป็นไปได้สวย ชอบ การสร้างคนแบบญีปุ่นค่ะ และก็ชอบแบบไทยด้วย เพราะพ่อแม่คนไทยเลี้ยงเรามาจึงเป็นเราในปัจจุบัน แต่ว่า การจะสร้างคนนั้น ผู้สร้างและผู้ถูกสร้างนั้นสัมพันธ์กัน แม้ว่าญีปุ่นจะมีระบบการเรียนการสอน หรือตัวอย่างข้างต้นของบทความ นั้นอยู่ก็จริง แต่ก็ยังมีพ่อแม่ผู้ปกครองญี่ปุ่นบางคน ละเลย ในบางส่วนไป ยอมรับว่าเด็กๆ หลายคนในญีปุ่น รู้จักที่จะช่วยเหลือตัวเองคือไม่ต้องมีพ่อแม่ผู้ปกครองคอยพะเน้าพะนอตลอด รักการอ่านหนังสือ   แต่อย่างที่บอกน่ะค่ะ มีวิธีการสร้าง แต่ผู้สร้างละเลยไม่ยอมสร้าง ก็ยังมีอีกเยอะค่ะ มีเด็กหลายคนที่ยังอ่านหนังสือไม่ได้ เมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน มีเด็กบางคนเข้ากับเพื่อนไม่ได้ มีเด็กบางคนไม่รู้จักมารยาทในการรับประทานอาหาร มีเด็กหลายคนเป็นหมือนชินจัง เด๊เลย อันนี้จากประสบการณ์ที่ต้องไปโรงเรียนอนุบาลของลูกบ่อยๆ ค่ะ งานวันเกิด หรือวันที่พ่อแม่ไปดูลูกตัวเองที่โรงเรียนได้ หรือตอนไปรับลูกที่โรงเรียนมักจะอยู่เล่นกับเด็กๆก่อนค่ะ ดิฉันมักจะเข้าไป คลุกคลีกับเด็กๆ ได้เห็นความแตกต่าง ได้เห็นข้อดี ข้อเสียต่างๆ ค่อนข้างเยอะ ง่ายๆ เด็กแต่ละคน แสดงพฤติกรรมเช่นไรออกมา เราจะรู้ได้เลยว่าพ่อแม่เขา เลี้ยงดูมาเช่นไร นั่งดูเด็กอนุบาลที่โรงเรียนของลูกสาวทานข้าว อย่างที่ในบทความข้างต้นเขียน มีเวรจัดการเรื่องอาหาร ก่อนทานอาหารจะมีการสวดมนต์ก่อนพอดีโรงเรียนคริสต์น่ะค่ะ เด็กทุกคนเริ่มทานอาหาร เด็กสามสี่ขวบ ทานอาหาร แบบปิดปากเสียงเงียบค่อยๆทานไม่เลอะเทอะ แต่มีเด็กบางคนไม่ค่อยยอมทาน อมๆเคี้ยวๆ เกี่ยไปเกี่ยมา เด็กบางคน ก็ทานแบบกรทั้งห้าลงไปคว้าอาหาร เคี้ยวจวบๆๆ อือ ชัดมากเลย เด็กในวัยเดียวกันความแตกต่างที่เห็น มีเด็กหลายคนหยิบหนังสือมาอ่านๆ อย่างมีความสุข เห็นตัวหนังสือไรไม่ได้เป็นต้องอ่านให้เราฟัง แต่ก็มีเด็กพูดจาจ๋อยๆ น่ารักๆๆ บอก อ่านไม่ได้ ดูได้แต่ภาพ ที่โรงเรียนจะไม่มีการเรียนการสอน แต่จะมีกิจกรรมประมาณว่า การใช้ความคิดสร้างสรรค์ ทำของเล่นจากของเหลือใช้ แล้วก็มีการปลูกต้นไม้ ไปขุดมัน มีกิจกรรมทัศนศึกษา มีตำรวจจราจรมาที่อนุบาลคุยกับเด็กๆ สอนการข้ามถนน มีกิจกรรมพาเด็กไป ที่สถานีดับเพลิง นี่ค่อนข้างชอบมากเลยค่ะ สำหรับโรงเรียนอนุบาลของที่นี่ เท่าที่ดูในอนุบาลบางแห่งก็มีอีกมากมายกิจกรรม ไม่ว่าจะสอนให้จำคันจิยากๆ วันละตัว อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ ส่วนหนังสือ ที่เขาแจกทุกเดือน เขาจะให้เด็กเอากับมาบ้าน อ่านเองกับพ่อแม่ หากพ่อแม่ท่านใดละเลย นี่แหละความสูญเสีย สิ่งน่ารู้ในหนังสือเยอะ และสนุกมากสำหรับวัยของเขาค่ะ กิจกรรมเสริม การกวดวิชา หรือทำกิจกรรมอื่นๆ เช่นว่ายน้ำ เปียโน บัลต์เล่ คาราเต้  ไวโอลิน อื่นๆ อีกมากมายค่ะ รู้สึกว่าผู้ปกครองค่อนข้างให้ความสำคัญและสนับสนุนเด็กได้ดีค่ะ แต่พ่อแม่บางคน ทำตามแฟชั่นจนเกินไปจนลืมสภาพความเป็นเด็กของหนู  เล่น ยุ่ง เสียจนไม่มีเวลา แม้แต่จะทานอาหารเช้าก็มี กลับบ้านก็ค่ำๆ มืดๆๆ กระเป๋านี่ก็หนักหนาสาหัส เรียนพิเศษกันแบบเหนื่อยเมื่อยล้า อันนี้เห็นบ่อยๆ ตอนออกไปทานข้าวนอกบ้าน ตอนเย็น ค่ำๆมืดๆ เด็กประถม พึ่งแบบกระเป๋ากลับบ้าน นี่แหละคือจุดที่ทำให้มี พวกไม่หวังดี แอบขโมยเด็ก ลากขึ้นรถได้ คือเด็กมักจะกลับบ้านตามลำพังนี่มีเยอะมาก อย่างที่คุณฮานะบอกน่ะค่ะ ภัยรอบข้าง ... ตอนนี้ก็กลัวเหมือนกันค่ะ ต้องระวังสุดๆ ญีปุ่นไม่ได้ปลอดภัยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว โรงเรียนมัธยม เคยไป ฮัพเปียวที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งและมีโอกาสร่วมทำกิจกรรมและก็ทานข้าวกับเด็กมัธยม อือ ไม่รู้เฉพาะโรงเรียนมัธยมแห่งนี้หรือเปล่าไม่ทราบ อยากจะบอกว่าเด็กไทยเราน่ารักๆ กว่าเยอะๆๆๆ แค่แนะนำตัวเอง ก็ ทำแบบไม่ค่อยได้เรื่อง ลุกขึ้นบอกชือตัวเอง แบบห้วนๆๆ กวนๆ แล้วก็นั่ง คนแกล้งเพื่อนกวนเพื่อนก็ทำไป แล้วถามไร ก็นั่งนิ่ง แบบขี้อายไม่กล้าแสดงออก เด็กผู้หญิงใส่กระโปรงสั้นๆ มักจะนั่งท่าที่แบบเปิดหวอตลอด กางๆ แบบ ร้อยแปดสิบองศาก็มี ผมเพล่านี่ก็หลากหลายสไตล์ บางทีมีมัดจุกตรงหน้าผาก หลังจากกลับจากฮัพเปียว โอ้มายกอด นี่เหรอโรงเรียนมัธยมของที่นี่ กลัวๆๆมากๆเลยค่ะ ได้แต่ภาวนา ว่าโรงเรียนมัธยมที่อื่นๆๆ คงจะไม่เป็นเช่นนี้ แต่เท่าที่ฟังจากแฟนเขาบอกว่าแล้วแต่โรงเรียน เฮ้อล่วงอก ระดับมหาวิทยาลัย ประสบการณ์จากการที่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยหนึ่งปี มหาลัยของรัฐแต่เกรดอาจจะไม่สูงนักแต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีชือเลยอย่างน้อยก็ดีที่สุดในโอกินาว่า สหกรณ์ที่มหาลัย ก็อย่างที่บทความเขียนค่ะ ส่วนตัวพฤติกรรมนักศึกษา นั้น เท่าที่ ฟังจากอาจารย์เล่าว่า เด็กมหาลัยชอบทำงานพิเศษ มาเรียนก็นั่งหลับเยอะ  ภาษาที่ใช้เริ่มจะไม่ถูกหลักภาษาญีป่นคำแสลงเยอะ คำสุภาพเริ่มใช้ไม่ค่อยเป็น  อาจารย์ก็บ่นๆ ว่าตอนสมัครงาน เด็กมักมีปัญหาเนื่องจาก ไม่ค่อยใช้ภาษาสุภาพ เคโกะกันเท่าไร เลยไม่ค่อยรู้ก็มี อื่นๆ ก็ไม่ค่อยทราบน่ะค่ะ ส่วนของไทย อือ ทุกคนรู้ๆ กันไม่ขอออกความคิดเห็นมากนัก เน้นที่ผุ้ปกครองเป็นหลัก เพราะแม้ว่าไทยเราจะมีจุดบกพร่องหลายๆ อย่าง แต่คงไม่ปฏิเสธว่า เรามีบุคลากรเก่งๆ มีคนมีระเบียบวินัย และรักการอ่านและรับผิดชอบอยู่เหมือนกัน ซึ่งก็แสดงว่า คนเหล่านั้น ถูกอบรมและเลี้ยงดูมาเช่นไร แม้ว่าระบบโรงเรียน การเรียนการสอน และอื่นๆ ของไทยเราจะไม่เหมือนญีปุ่นนเลย แต่ก็ใช่ว่าจะสร้างคนดีๆไม่ได้ มีลูกชาวนาหลายคนจบดร. มีคนไทยหลายๆคนเก่งๆมีความสามารถ ทุกอย่างจึง อยู่ที่คนสร้าง ว่าจะสร้างคนให้เป็นคนแค่ไหน น่ะค่ะ ปล. คห. แ ละภาพ ข้างล่าง เป็นภาพตัวอย่าง ที่ที่พาลูกไปเล่นน่ะค่ะ เป็นพิพิธภัณฑ์ทางวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กน่ะค่ะ รู้สึกว่าน่าสนใจมาก และถ้าที่เมืองไทยมีอย่างงี้เยอะๆน่าจะดี แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 47 11:41:23 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอจับบล็อค เรียบร้อย ก็เอาเข้าไปในเครื่องนี้ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วก็ เลื่อนเข้าไป จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนเด็กๆ โรงเรียนผม นักเรียนก็มีหน้าที่หลัก ในการดูแลกวาดห้อง แต่งห้องของตัวเองเช่นกัน ตอนเช้าผมก็จะรับหน้าที่ไปตลาด ไปขอกากมะพร้าว ซึ่งร้านข้าวแกงคั้นกระทิออกไปหมดแล้วเหลือแต่กาก เราก็จะเอากากนั้นไปโรงเรียน จากนั้นก็โรยลงพื้นห้อง และช่วยกันถูห้อง อาหารกลางวัน ทุกคนก็ต้องกินที่โรงเรียน ก็จะมีการแบ่งเวร กันทำหน้าที่ล้างจาน เตรียมอาหาร เช่น กัน แต่อาหารจะกิน พร้อมกันที่โรงอาหาร ไม่ใช่ที่ห้องเรียนแบบญี่ปุ่น สังคมชนบท บ้าน กับโรงเรียน เป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้ โรงเรียนจะดีหรือเลว ก็ขึ้นอยู่กับ คนในละแวกนั้น ว่า เข้าไป มีส่วนร่วมกับโรงเรียนแค่ไหน การเลิกนโยบายโรงเรียนใกล้บ้านในอดีตของไทย ซึ่งให้ อิสระในการเลือกโรงเรียน ก็คือ การสร้างนิสัยความมักง่าย ให้กับคนในสังคม โรงเรียนใกล้บ้าน มันเฮงซวย พ่อแม่ก็เลยพาลูก ไปเข้าโรงเรียนดังๆ แทนที่จะช่วยกันแสดงความเห็น หรือเข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนาโรงเรียนใกล้บ้าน จ่ายแต่เงิน ยัดเข้าไป กวดวิชาอย่างเดียว เรื่องอื่นๆ จะไปแคร์มันทำไม ในเมื่อ การเข้ามหาวิทยาลัย ไม่ ได้สนใจเรื่อง อื่นๆ นอกจากคะแนน ประเทศญี่ปุ่น ก็กำลังจะใช้นโยบายเปิดเสรีทางการศึกษา ต่อไปเด็กๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน โรงเรียน กับ สังคม รอบข้างก็จะแยกจากกันไปเรื่อยๆ คนรวยคนมีเงิน ก็จะไปอยู่ที่เดียวกัน ขอแสดงความนับถือ จากคุณ : ยาโมเมะ - [ 21 มิ.ย. 47 11:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จอภาพที่อยู่ผนังจะออกมา ตามที่บล็อคเราใส่ไป เป็นรูปต่างๆ อันนี้เด็กต้องใช้ความคิดในการที่จะจัดบล็อค นั้น แล้ว ออกมาเป็นรูปอะไร จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ภาพตัวอย่างที่มี่จังเรียบล็อค แล้วฉายออกมาที่จอค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยังมีภาพอีกเยอะค่ะ ที่สวนสาธารณะ หรือทีเด็กเล่น ที่ญีปุ่นค่อนข้างดี แล้วก็ชอบอยากให้เมืองไทยเรามีน่ะค่ะ เด็กคงจะมีความสุขน่าดูเลย เดี๋ยวเปลืองเนื้อที่กระทู้คุณต่ายโทษที นอกเรื่องนะคะ เอาภาพมากฝากนิดๆหน่อยๆค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 มิ.ย. 47 11:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีคนเข้ามาตอบเยอะจังเลยค่ะ มีภาพประกอบให้ด้วย บ่ายนี้ไม่ค่อยว่างค่ะ งานชุม เดี๋ยวขอตัวไปสะสาง แล้วจะ แวะเข้ามาอ่านใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ (Holland ตกรอบไปแล้ว เสียใจหลายๆ) จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 21 มิ.ย. 47 13:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ญี่ปุ่นมีอิสระในอย่างที่เมืองไทยไม่มี และเมืองไทยก็มีอิสระในอย่างที่ญี่ปุ่นไม่มี แค่ตัวอย่างเล็กๆน้อยๆที่เห็นได้จากชีวิตจริงๆนะคะ... การเรียนการสอนของญี่ปุ่น จากการไปดูที่โรงเรียนลูกทุกเทอมๆ เวลาครูตั้งโจทย์อะไรขึ้นมาอย่างหนึ่ง เค้าจะให้เด็กคิดหาคำตอบเองก่อน แล้วนำมาเปรียบเทียบกันว่าอันไหนควรถูกต้องที่สุด ไม่ใช่การที่ครูบอกนักเรียนว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งเป็นที่ประทับใจอดีตเด็กไทยอย่างพี่มากมาย ว่าเด็กญีปุ่นช่างมีเสรีทางด้านความคิดกันตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย ไม่ได้ถูดยัดเยียดและกั้นวงความคิดไว้ ทำให้เค้าคิดกันเป็น มีความมั่นใจในตัวเองสูง วิธีการสอนของเค้าที่แรกๆพี่มาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆเจอะ ในเรื่องการกินข้าว เด็กไทยอย่างพี่ถูกสั่งสอนว่าให้กินให้หมด ให้นึกถึงคนไม่มีกิน ในขณะที่เจอะคนญี่ปุ่นอื่นๆในโรงเรียนของลูกบอกว่า เค้าสอนให้เด็กนึกถึงคนที่ปลูกข้าว ว่ากว่ามันจะเป็นข้าวออกมาเป็นเม็ดแต่ละเม็ดนั้น ชาวนาได้มีความพยายามและดูแลมันอย่างไร กว่าที่มันจะเติบโตเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ดีให้พวกเรากินได้ ถ้าเรากินไม่หมดกินทิ้งกินขว้าง ก็คือเราได้ทำลายน้ำใจคนที่ปลูกข้าว สิ่งที่ดีของเค้าที่เห็นได้ชัด คือการทำงานเพื่อส่วนรวม ทุกคนอดทนเพื่อส่วนรวมได้ดี ไม่ว่าตัวเองจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย แต่ถ้าเสียงข้างมากลงมติเช่นไรทุกคนจะทำตามอย่างพร้อมเพรียง ผู้ใหญ่ทำแล้วผู้ใหญ่ก็สอนเด็กให้มีความคิดแบบนั้น มันก็ตกเป็นมรดกตกทอดทางวัฒนธรรมที่ประเทศไหนๆก็เหมือนกัน ความดีที่เราเห็น เมื่อมันดีมาก เวลามันร้ายมันก็ร้ายมากเหมือนกัน เหมือนพวกคดีที่บ้านเราไม่ค่อยมีแต่ที่นี่มีให้เห็นบ่อยๆ พอได้อิสระมาก ก็ใช้อิสระอันนั้นเกินขอบเขต หรือความกดดันที่ต้องทำเหมือนๆคนอื่น พอทำไม่ได้ก็เกิดอาการเครียด บางทีก็เป็นโรคจิตไปเลย เรื่องบางเรื่องมันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ มันต้องอดทน แล้วเคยได้ยินคนญี่ปุ่นบอกว่า คนไทยทำแบบคนญี่ปุ่นไม่ได้ เพราะคนไทยอดทนไม่พอ เค้าบอกว่าความอดทนมันขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมทางภูมิประเทศ อากาศด้วย ประเทศไทยอากาศร้อน คนก็ใจร้อนไปด้วย ไม่ได้เย็นเหมือนญี่ปุ่น เค้าพูดก็ถูกเหมือนกัน... แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ถ้าพูดถึงความปลอดภัยแล้ว ยอมรับว่าอยู่ญี่ปุ่นแล้วสบายใจกว่าอยู่เมืองไทยเยอะนัก ถ้าจะบอกว่าญี่ปุ่นก็ไม่ปลอดภัย แต่อัตราความเสี่ยงที่นี่มีน้อยกว่า มันก็เลยรู้สึกว่าไม่ค่อยต้องระวังอะไรกันมากมายเหมือนตอนที่อยู่เมืองไทยเลย เขียนเรื่องเป็นวิชาการไม่เป็นหรอกค่ะ...เล่าแบบสะเปะเรื่อยเปื่อยแบบนี้แหละ... จากคุณ : ปาน-Sapporo - [ 21 มิ.ย. 47 16:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีลูกอยู่ประถมสอง เรียนที่ญี่ปุ่น ปีนี้เลยต้องอ่านหนังสือกับลูก เพื่อแปลความหมาย รู้สึกชอบบทเรียนญี่ปุ่นมากเพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติ เช่น เรื่องดอก Tsumire กับ มด บทเรียนจะถามว่าทำไมดอกไม้นั้นไปขึ้นตามรอยแยกกำแพงสูง หรือ ขอบริมถนน เหตุผลเพราะมดจะขนเมล็ดของดอกไม้นั้นไปกินในรังมด โดยกินเฉพาะบางส่วนเท่านั้น ตัวเมล็ดที่เหลือจะนำไปทิ้งนอกรังใกล้ๆรัง ทำให้ดอกไม้ชนิดนั้นจึงขึ้นตามกำแพงใกล้ๆรังมดนั่นเอง หลายเรื่องก็จะมีการคัดเรื่องนิทานมาจากต่างประเทศ แล้วนำมาสอนในบทเรียนก็มี เช่น เรื่องกบ กับหอยทาก ในเรื่อง กบตัวหนึ่งไม่เคยได้รับจดหมายเลยในชีวิต คางคกที่เป็นเพื่อนก็สงสาร เลยเขียนจดหมายส่งให้ โดยฝากหอยทากถือมาส่ง ปรากฎว่ากบ และคางคก นั่งรอจดหมายที่หอยทากเอามาส่ง ถึงสี่วัน แต่เป็นสี่วันที่กบมีความสุขที่จะได้รับจดหมาย ตอนที่อ่านมาถึงสี่วัน ลูกสาวจะหัวเราะใหญ่เลย บอกว่า ทำไมนานอย่างนี้ แต่ก็เข้าใจได้ว่า หอยทากคลานช้ามากนั่นเอง สำหรับเมืองไทยก่อนมา ลูกก็เรียนในโรงเรียนประจำจังหวัด ก็รู้สึกว่าครูเอาใจใส่นักเรียนดีขึ้นกว่าเดิมมาก เพราะครูเน้นทำกิจกรรมกลุ่ม และให้เด็กๆนำเสนอผลงานของกลุ่ม แต่เป็นเฉพาะบางคนเท่านั้น ไม่เหมือนญี่ปุ่นที่ครูเอาใจใส่ทุกคน เพราะระบบเน้นเรื่องนี้มาก แต่ที่นี้ทำได้เพราะเด็กน้อย ห้องละยี่สิบคนเท่านั้น ที่ไทยห้องละห้าสิบคน สงสารครูเหมือนกัน แต่ก็อยากให้มีการเปลี่ยนแปลง ให้ครูกับผู้ปกครองได้ปรึกษากันเรื่องผลการเรียนลูกทุกเทอม จากคุณ : นกพิราบญี่ปุ่น (นกพิราบญี่ปุ่น) - [ 22 มิ.ย. 47 09:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มีเพื่อนญี่ปุ่นบอกว่า เห็นเด็กไทยแล้วทำไมสบายจัง เช่น งานกีฬาสีนี่ ถ้าญี่ปุ่นเด็กทุกคนจะร่วมกันจัด ร่วมกันขนของมาจัดสถานที่ แต่เมืองไทย ภารโรงจะเป็นคนจัดการ พอเลิกงานภารโรงก็จะเป็นคนเก็บกวาด แต่ที่ญี่ปุ่นนั้น เด็กจะต้องทำเองเกือบทั้งหมด ผมเคยไปโรงเรียนประถมที่นึง (นานแล้ว) ตอนเช้าเด็กมีฮัปเปียวกัน พอเสร็จ เด็กทุกคนช่วยกันเก็บเก้าอี้ ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที เก้าอี้ร่วม สองร้อยเกือบสามร้อยตัว เรียบ จากสถานที่ที่ใช้อัปเปียว กลายเป็นสภาพกลับเป็นโรงยิม ถ้าเราใช้ภารโรงไม่กี่คน คงใช้เวลาไม่น้อยกว่าครึ่งชั่วโมง ที่จริงถ้าโรงเรียนเมืองไทยสอนให้เด็กช่วยกันคนละนิด จะดีกว่านี้มาก จากคุณ : I^^ - [ 22 มิ.ย. 47 10:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณต่ายขา อย่าเพิ่งชี้ชะตาฮอลแลนด์ซิคะ รอลุ้นผลคืนพรุ่งนี้ซะหน่อยน่ะ ตอนนี้เช็กเป็นจ่าฝูงมี 6 แต้ม เข้ารอบสองแน่นอนแล้ว เยอรมันมี 2 แต้ม ถ้าชนะเช็กได้จะเป็น5 เข้ารอบเป็นลำดับสอง แต่ถ้าเยอรมันแพ้หรือเสมอ ผู้ชนะของคู่ฮอลแลนด์หรือลัตเวีย ที่มี 1 แต้มอยู่เท่ากัน ก็มีสิทธิ์เข้ารอบไปเป็นลำดับสอง เช็กเล่นสบาย แพ้ก็เข้ารอบ ซูเอี๋ยเยอรมันยังได้เลย จากคุณ : ป้าเยาว์/อดนอน - [ 22 มิ.ย. 47 12:57:14 A:203.158.5.103 X:203.158.4.155 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ง่ะ ป้าเยาว์ขา หนูก็ขี้หลงขี้ลืมไป ว่าฮอลแลนด์น่ะ ต้องเจอ ลัตเวียอีกนัดนึง และในขณะเดียวกันชะตาของเยอรมนีก็ ร่อแร่พอกัน (รักฮอลแลนด์จะตายไปคะ ) เมื่อคืนนั่งอ่าน คคห. ของพี่ๆ น้องๆ ตั้งแต่ คุณฮานะ มาถึง คคห. ของพี่ปานแล้วค่ะ เอาไว้มีเวลานั่งนานกว่านี้จะเข้ามา เขียนตอบความเห็นนะคะ ส่วนท่านที่เหลือ ขอเวลานิดนึงคะ งานยุ่งรัดตัวมากมาย จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 22 มิ.ย. 47 13:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลืมไปเหมือนกันว่าเรื่องที่คุยหะแรกไม่เกี่ยวกับบอลยูโรเลยซักกะนิด กำลังมึนเมาซึมเซาอดนอน(มาหลายคืน) จึงรีบตอบด้วยความห่วงใยเยอรมัน ต้องลุ้นกันคนละทีมน่ะหนูต่าย ป้าน่ะรักเยอรมันมานาน ไม่เปลี่ยนใจ แม้จะแอบแบ่งใจนิด ๆให้รุด ฟาน นิสเตลรอย 555 จากคุณ : ป้าเยาว์ - [ 22 มิ.ย. 47 15:18:43 A:203.158.5.103 X:203.158.4.155 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ฮ่า...มาแล้วค่ะ เช้านี้ขอตอบความเห็นกับพี่ๆ ไปทีละท่าน เลยค่ะ ----------------------------------------------------------- คุณ Maguro คะ...เห็นด้วยเหมือนกันคะ Everything has two sides ก็คงต้องเป็นไปตามวัฒนธรรม ความรู้สึกนึกคิด ตลอดจนธรรมเนียมปฏิบัติที่สืบทอดกันมานานของแต่ละ ถิ่นน่ะค่ะ พี่ฮานะคะ...ขอบคุณนะคะ สำหรับภาพกิจกรรมน่ารักๆ ของ น้องเอ ต่ายว่าระบบความปลอดภัยของญี่ปุ่นเป็นระบบที่ "กันดีกว่าแก้" (เพื่อความสบายใจนะคะ) แต่ละที่ความ ปลอดภัยอาจไม่เหมือนกัน เมืองใหญ่หน่อยก็มีปัญหามาก หน่อย เมืองเล็กๆ อาจไม่ค่อยมี อยู่อย่างสบายใจ ไปไหน มาไหนไม่ต้องกลัวนะคะ ฮ่า...พี่ Lonelylily คะ...ไม่ได้เอารูปลูกสาวลูกชายมาปะ นานแล้วนะคะ (ทวงๆๆ) สำหรับพี่มีความเห็นที่น่าสนใจ เสมอค่ะ เรื่องการอ่านหนังสือ ทำไงให้เด็กไทยมีนิสัยรัก การอ่านค่ะ ดูจากเรื่องทวิภพเค้าประชดหน่อยๆ ว่า "คนไทยอ่านหนังสือปีละ 6 บรรทัด" อุ อุ เห็นทีเค้าจะพูด จริงนะคะ จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 23 มิ.ย. 47 09:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณจูนคะ...ขอบคุณสำหรับรูปมี่จังนะคะ น่าสนใจจังเลยค่ะ ของเล่น (รึเปล่าคะ?) ที่สร้างสรรค์แบบนี้ แปลกดีมันฉาย ออกมาเป็นภาพ 3 มิติ ได้อย่างไร เห็นด้วยค่ะว่าเด็กคน หนึ่งจะดีได้ ต้องอาศัยปัจจัยอยู่ 3 อย่างมั้งคะ ที่ต้องเอื้อ หนุนกัน อันแรก "พ่อแม่ต้องอบรมสั่งสอน" อันทีสอง "เด็ก ต้องดีได้ด้วยสำนึกของเขาเอง" อันสุดท้าย "เพื่อน ครูบา อาจารย์ ตลอดจนสิ่งแวดล้อมควรจะมีตัวอย่างที่ดีด้วย" เท่าที่เห็นเด็กสมัยนี้ ไม่ว่าเด็กเล็กเด็กโต ที่เปลี่ยนไปจาก สมัยก่อนคือ ความมีสัมมาคารวะลดน้อยถอยลงไป พูดจา กับผู้ใหญ่ไม่มีหางเสียงมากขึ้น (ไม่รู้ที่ญี่ปุ่นจะเป็นแบบนี้ รึเปล่านะคะ อันนี้วัดเอาจากเด็กไทยเอาค่ะ) คำว่า "คะ ขา ครับ" หายไปไหนเสีย ทั้งที่เด็กบางคน พ่อแม่เค้าที่เรารู้จัก ก็เป็นพ่อแม่ที่เป็นตัวอย่างที่ดี แต่คงไม่มีเวลาดูแล หรือไม่ ก็เด็กคบเพื่อนไม่ดี ตามลูกไม่ทัน ทำให้เด็กไทยสมัยนี้อาจ จะเป็นคนติดนิสัยก้าวร้าวมากขึ้น ซึ่งดูภาพแล้วไม่ค่อยงาม นักค่ะ (ดิฉันอาจจะติดนิสัยอาจารย์หัวโบราณ เจอเด็กประ เภทนี้แล้วโดนดุทุกราย อิ อิ) ก็ได้แต่หวังว่าให้พ่อแม่ทุก คนประคบประหงมเด็กสักหน่อยค่ะ ในการคบค้าสมาคม กับเพื่อนฝูง เราคงจะห้ามเด็กไม่ได้ในการคบเพื่อน แต่ อยากให้พ่อแม่ติดตามว่าลูกคบเพื่อนคนไหนแล้วพากันไป อย่างไรบ้าง เพื่อจะได้รู้เท่าทันลูก เวลาลูกเฉไฉออกไป นอกเส้น จะได้กู่กลับได้ทัน นอกเรื่องไม่เป็นไรคะคุณจูน คนกันเอง โพสต์เรื่องอะไร ก็ได้ค่ะ ถ้าเห็นว่าเป็นประโยชน์ อีกอย่างโพสต์รูปมี่จังอีก เยอะๆ นะคะ (รักเด็กค่ะ) ----------------------------------------------------------- มาถึงยาโมเมะบ้าง... เพิ่งได้ความรู้ใหม่วากากมะพร้าวสามารถเอามาขัดพื้นถู ห้องได้แฮะ เรื่องนโยบายโรงเรียนใกล้บ้านสมัยเราตอนอยู่ประถมหรือ แม้กระทั่งมัธยมไม่มีหรอก มีแต่อยากเข้าโรงเรียนไหนก็ ไปสมัครสอบเข้าซะ วัดตามแฟชั่น ความดังของโรงเรียน และความสามารถของนักเรียนที่จบจากโรงเรียนนั้นๆ ใน แต่ละปีน่ะ อย่างตอนอนุบาล-ป. 6 นี่ไม่ได้เข้าโรงเรียนใกล้บ้านเลยน่ะ เข้าโรงเรียนคริสต์ของจังหวัด ที่นี่เป็นโรงเรียนหญิงล้วน ที่ พ่อแม่ให้เข้าโรงเรียนนี้เพราะตอนนั้นมันก็เท่ห์สุดในบรรดา โรงเรียนประถมด้วยกันในจังหวัดแล้วนา อืม...จุดนี้พูดเล่น หรอก จริงๆ แล้วเข้าที่นี่เพราะเค้าเข้มเรื่อง "ภาษา อังกฤษ", "ความสะอาด" และ "ความมีระเบียบวินัย" น่ะ ก็เลยเข้าไป สนุกดีอยู่แบบโรงเรียนหญิงล้วน โตขึ้นมา หน่อยตอนกำลังเข้าวัยรุ่นมีทอมกะดีด้วย อุอุ ชักนอกเรื่อง แล้ว สำหรับการทานอาหารกลางวันก็ต้องต่อแถวเอาน่ะ (เหมือน ซื้อตั๋วหนังยังไงอย่างงั้น) ทานเสร็จแล้วก็ต้องเอาไปเก็บ ในที่ที่จัดวางไว้ให้ ทุกๆ วันจะมีการจัดเวรทำความสะอาด มีกิจกรรมเล็กใหญ่นักเรียนทุกคนต้องเข้าร่วมด้วยช่วยกัน ทุกคน ไม่เหมือนตอนมัธยม เข้าโรงเรียนรัฐบาลประจำจังหวัด (ก็วัดจากจำนวนนักเรียนที่สอบเข้า ม.ช. ได้อ่ะนะ) ตรงกัน ข้ามที่นี่ไม่ค่อยมีระเบียบเท่าไหร่ ไม่มีห้องเรียนประจำชั้น เป็นของตัวเอง ต้องเดินเรียนสลับห้องเรียนไปเรื่อย ห้อง เรียนก็สุดแสนจะสกปรก แต่อยู่ไปก็ชินแฮะ มาปีหลังๆ ได้ ห้องเรียนประจำมีเวรทำความสะอาดบ้าง ก็ดูดีขึ้นมาหน่อย การเข้าร่วมกิจกรรมของทุกคนนั้น ไม่ค่อยมีหรอก ห้อง เราจะเป็นซะแบบว่าเด็กกิจกรรมก็หน้าเดิม เด็กเรียนก็เรียน อย่างเดียวจริงๆ ไม่เคยโผล่เข้ามาช่วยกิจกรรมของห้อง เล้ย อันนี้ก็ไม่ว่ากัน เพราะคนทำกิจกรรมเค้าก็เต็มใจและ สุขใจที่ได้ทำ อูววว รู้สึกนอกเรื่องมาแยะแล้ว หยุดก่อนดีกว่า อันนี้คงไม่ เข้าประเด็นเท่าไหร่มั้งคะ แค่อยากเล่าให้ฟังเฉย ๆ คริ คริ จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 23 มิ.ย. 47 10:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ง่ะ พี่ปานคะ...ต่ายเห็นด้วยนะ เวลาคนญี่ปุ่นเค้าทำอะไร เป็นกลุ่มเป็นก้อน ต่ายชื่นชมเค้าจัง ที่ทำอะไรเพื่อส่วนรวม หรือเสียงข้างมาก (แม้ว่าบางทีบางเรื่องเจ้าตัวอาจจะเห็น แปลกแยกออกไปบ้าง) อย่างกรณีทุกวันขึ้นปีใหม่ หลาย หน่วยงานจะมี Oosouji (สะกดอย่างนี้ป่าวคะ Romaji น่ะคะ?) ซึ่งอันนี้ต่ายชื่นชมมากเลย ที่เค้ามีกิจกรรมตรงนี้ ทำให้ห้อง Lab (อันนี้ที่เรียนต่ายนะคะ) สะอาด และเป็น ระเบียบเรียบร้อยมากขึ้น ของอันไหนที่ค้างปีก้จะมีการรวบ รวมเอาไปทิ้ง ลง wax พื้นห้องใหม่ประจำปี อาจารย์และ นักเรียนทุกคน (ไม่เว้นแม้กระทั่งอาจารย์ตำแหน่ง Professor) ก็จับไม้กวาด ถือผ้าขี้ริ้วมาปัดกวาดเช็ดถูทำ ความสะอาดพื้นที่ของตัวเอง แบ่งเวรแบ่งหน้าที่แบ่งสัดส่วน ในการทำความสะอาด เขียนออกมาเป็นลายลักษณ์อักษร เลยว่าคนไหนชื่ออะไรอยู่กลุ่มเดียวกับใคร ทำความสะอาด ตรงไหน ห้องไหนบ้าง..เหล่านี้น่าชื่นชมค่ะ ซึ่งระบบห้อง Lab ไทยในระดับมหาวิทยาลัยน่าจะเอาเป็นแบบอย่าง เพราะทุกวันนี้อย่าว่าแต่ไม่มี Oosouji เลย นักเรียนไทย ระดับขึ้นอุดมศึกษาหรือ ป. โท ป. เอก จะไม่มีการจับ ไม้กวาด จับผ้าขี้ริ้วมาทำความสะอาดสิ่งที่ตัวเองทำสกปรก หรือสิ่งที่ตัวเองทำทิ้งไว้หลังจากทำงานหรอกค่ะ จะเป็น หน้าที่ของนักการล้วนๆ ที่ไม่ชอบใจเอามากๆ คือ หลังจาก ทำ Lab อุปกรณ์เครื่องแก้วที่แต่ละคนใช้ ก็เอาวางกองๆ ให้เป็นหน้าที่ของนักการเค้าล้าง ทำสกปรกแค่ไหน นักการ ก็ต้องทำหน้าที่ล้างให้สะอาดให้เกลี้ยงจนได้แหล่ะ แถม การล้างอุปกรณ์ที่ใช้ในห้องปฏิบัติการก็ไม่ใช่ว่าล้างให้ สะอาดอย่างเดียวเหมือนจานที่บ้านนะคะ มันต้องล้างหลาย น้ำมากๆๆๆ หลายรอบ หลายชนิดของน้ำ กับบางงานที่ต้อง อาศัยความบริสุทธิ์และความละเอียดแม่นยำของผลการ ทดลองสูงนี่ยิ่งแล้วใหญ่ค่ะ ต้องมีการกลั้วด้วยน้ำกลั่น หรือน้ำที่บริสุทธิ์กว่าน้ำกลั่น (ในทางวิทยาศาสตร์เรียกว่า มิลลิคิว วอเตอร์ ค่ะ) อีก 2-3 รอบ หุ หุ เห็นมั้ยคะว่ามัน หนักหนาแค่ไหน ซึ่งอันนี้ก็ควรจะเป็นความรับผิดชอบของ นักเรียนมากกว่าค่ะ ไม่ใช่หน้าที่ของนักการ ที่ญี่ปุ่น นักเรียนไทยทุกคนคงประจักษ์ดีว่า พวกเราล้างกัน เองทั้งหมด หลอดแก้วเป็นร้อยๆ หลอดก็ต้องล้างเองหมด เรียกได้ว่า ภาระการล้างเครื่องแก้วนี่เป็น 1/3 ของงาน Lab ทั้งหมดเลยมั้งคะ ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน ก็ต้องอยู่ล้าง หรือ ตอนเช้ามาล้าง เพื่อให้คนอื่นได้ใช้ต่อไป ไม่ใช่ว่าดองไว้ คนอื่นจะใช้ก็ไม่ต้องมีกันพอดี อันนี้เป็นการบ่นคร่าวๆ ให้อ่านกันค่ะ ถ้าต่ายได้เป็นผู้บริหาร คงไดมีการปรับเปลี่ยนตรงนี้กันบ้างล่ะ อย่างน้อยเปลี่ยน ที่ระบบส่วนใหญ่ไม่ได้ ก็คงจะเปลี่ยนที่จุดเล็กๆ อย่างตัวเราเอง หรือนักเรียนของเราน่ะค่ะ (ท่านอืน เดี๋ยววันหลังจะเข้ามาตอบใหม่นะคะ กระทู้นี้วันนี้ ให้เวลามามากพอแล้ว ขอเปลี่ยนโหมดไปกระทู้อื่นก่อน นะคะ) จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 23 มิ.ย. 47 10:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ นกพิราบญี่ปุ่น คะ...เพิ่งทราบว่าที่ญี่ปุ่นเค้ามีเด็กแค่ ห้องละ 20 คนเอง กำลังดี ที่เมืองไทยใช่ค่ะห้องละ 50 กว่าคน กำลังคิดอยู่เลยว่า โห...อย่างนี้เวลาสอบ เข้าในระดับที่สูงกว่าทีการแข่งขันคงจะสูงน่าดู และใน ระดับชั้นนึงกีมีเป็น 10-20 ห้อง โหยยย เรียนหนักนะคะ เด็กไทย ที่ต่างจังหวัดห้องละ 50 คน ระดับนึงมี 10 ห้องก็ ว่าเยอะแล้ว ----------------------------------------------------------- คุณ I^^ คะ...เด็กไทยไม่ค่อยมีช่วยเหลือกันเท่าไหร่เลย นับตั้งแต่นักเรียนเข้าเรียนมัธยมปลายจนกระทั่งถึงมหา'ลัย ด้วยอุปนิสัยส่วนตัวหรือการแข่งขันเข้ามหา'ลัยมันซีเครียส มากรึอย่างไร ทำให้ต่างคนต่างตัวใครตัวมันอ่ะค่ะ เด็ก เรียนก็เอาแต่เรียน ถึงเวลาก็กลับบ้านไม่ค่อยยอมสละ เวลามาช่วยเพื่อนทำกิจกรรม อาทิ จัดบอร์ด กีฬาสี หรือ อะไรก็แล้วแต่ คนทำกิจกรรมก็หน้าเดิมๆ ส่วนใหญ่ก็เป็น หัวหน้าห้อง รองหัวหน้าห้อง หรือประธานรุ่น ประธานเชียร์ อะไรพวกนี้ แต่ว่าอะไรมากไม่ได้นักค่ะ เพราะถือว่าโตๆ กันแล้ว และก็ทะเลาะกันเปล่า ๆ เรียกได้ว่า ยิ่งโตยิ่งดื้อค่ะ ----------------------------------------------------------- ป้าเยาว์คะ...คืนนี้จะได้รู้แล้วว่า 8 ทีมสุดท้ายมีอะไรบ้าง ก็ เหลือแต่ชะตากรรมระหว่าง Holland, เยอรมนี และ ลัตเวีย นี่แหล่ะค่ะ ที่จะไปพบกับทีมสวีเดน ไม่อยากให้มีการซูเอี๋ยกันอ่ะคะ อยากให้แต่ละทีมเล่นกัน ให้เต็มที่มากกว่า เพื่อศักดิศรีในใจตัวเองน่ะค่ะ ... จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 23 มิ.ย. 47 18:10:04 ]