ความคิดเห็นที่ 1 ผมและดิ่ง ได้รับมอบหมายจากเจ้าของเกสต์เฮ้าที่พวกเราเป็นไกด์ประจำอยู่ให้ไปรับแขกระดับวีไอพีคนหนึ่งที่สนามบินเชียงใหม่ในเวลาบ่าย ก่อนดำเนินเรื่องต่อไป .ขออนุญาตเกริ่นถึงที่มาที่ไปของการไปต้อนรับแขกระดับวีไอพีท่านนี้สักหน่อยก็แล้วกันขอรับ .เกสต์เฮ้าส์ที่ผมและดิ่งเป็นไกด์ประจำอยู่นี้มีเจ้าของเป็นคนสวิสเซอร์แลนด์ที่ได้แต่งงานกับสาวชาวสันป่าตองแห่งดินแดนล้านนา และมาตั้งรกรากทำมาหากินที่เชียงใหม่เป็นเวลาสองปีกว่าๆ .ทราบมาว่าตอนตั้งเกสต์เฮ้าส์ใหม่ๆ รายได้แกกระปิดกระปอย ส่วนมากจะได้มาจากค่าห้องพัก และอาหารเช้าๆ เล็กๆ น้อยๆ .ส่วนรายได้จากการขายทัวร์ให้กับลูกค้าที่เข้ามาพักนั้นไม่มีเลย เพราะไม่มีไกด์ประจำ “จีบ” นักท่องเที่ยวไปออกทัวร์ป่าและทัวร์บ้าน ดังนั้น อีตาฝรั่งสวิสที่ชื่อโรมิโอคนนี้ จึงเที่ยวตะลอนๆ เลือกเฟ้นหาไกด์ที่มีคุณภาพและหล่อที่สุดในเชียงใหม่ .และนั่นก็ย่อมเป็นใครไปไม่ได้หากไม่ใช่ตัวกระผมเอง (อิ อิ) ส่วนที่รองลงมาก็คือดิ่ง “เสี่ยวฮักเสี่ยวแพง” ไอ้หนุ่มน้อยจากขอนแก่นแดนภูเวียงที่เคยบวชเรียนมาด้วยนั่นเอง .ดิ่งกับผมจึงเป็นเพื่อนประเภทที่มองแค่ปลายหัวแม่เท้าก็รู้ไปถึงใจกันและกันอะไรประมาณเนี๊ยะ (ต่อมาผมและดิ่งได้ทำพิธี “ผูกเสี่ยว”กันตามประเพณีอีสาน) . กว่าผมและดิ่งจะตกลงมาเป็นไกด์ประจำเกสต์เฮ้าส์ของโรมิโอ ก็มีการ “เล่นตัว” กันพอหอมปากหอมคอตามประสาไกด์เกรดเอ (ว่าไปนู่น!) .อ้า ! ไม่ได้พูดเล่นนะพระคุณท่านนะ ไม่เชื่อลองไปถามไกด์รุ่นน้องๆ ที่เชียงใหม่ในตอนนี้ดูว่า รู้จักสองคู่หูหนุ่มอุดรฯ กับบ่าวภูเวียงไหมล่ะ??....ว่าไปทำไมมี ตอนเขาสอบคัดเลือกอบรมมัคคุเทสก์ตามพระราชบัญญัติครั้งแรก มีคนสอบร่วมสามร้อย และเขาเอาแค่ร้อยหนึ่ง ผมกับดิ่งติดอันดับหนึ่งในสิบเชียวนา .หายากนะที่ “ไกด์ป่า (Trekking Guide) จะทำคะแนนสูงกว่าไกด์บ้าน (ไกด์บ้านมักจะมีลูกกระเหน็ดกระแหนไกด์ป่าเนืองๆ ว่า เถื่อนทั้งความรู้ เถื่อนทั้งภาษา) ผมกับกับดิ่งเลยแซมเปิ้ลให้บรรดาไกด์บ้านให้รู้ซะมั่งว่า ไผเป็นไผ? .แหะ แหะ ชักจะโม้มากไปแล้ว โทษที ผมกับดิ่งตกลงมาเป็นไกด์ประจำให้กับโรมิโอ โดยที่ผมกับดิ่งกินนอนประจำที่นั่น .ไม่นานเกสต์เฮ้าส์ก็ครึกครื้นและคราครั่งไปด้วยฝรั่งยั๊วเยี้ยแทบเหยียบกันตายเพราะบารมีไกด์ทั้งสองคน .ลืมบอกไปอย่าง นอกจากธุรกิจด้านเกสต์เฮ้าส์แล้ว โรมิโอยังทำธุรกิจประเภทอื่นอีก เขาเช่าพื้นที่ที่ไนท์บาร์ซาทำเป็นบาร์เบียร์ขนาดย่อม และเขาก็ทำกิจการค่าเฟแถวๆ สันป่าข่อย .ผมและดิ่งก็รับผิดชอบด้าน “จีบ”แขกออกทัวร์จากธุรกิจทั้งสามแห่งด้วย ช่วงนั้นถือว่าเป็นช่วงเงินช่วงทองของเราทั้งสองอย่างสุดขีด .เรียกได้ว่าเดินขึ้นธนาคารชนิดพื้นยังไม่อุ่น เจ้าหน้าที่ธนาคารเขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกผมกับดิ่งจาก “น้อง” มาเป็นเสี่ยว เอ้ย ! เป็นเสี่ย ถึงตรงนี้ บรรดาหนุ่มๆ คงเปรี้ยวปากอยากถามแล้วใช่ม๊า ว่าชีวิตคลุกคลีอยู่แต่กับฝรั่งตั้งแต่เช้ายันดึกอย่างนี้ คงได้มีโอกาสได้ .???? แหะ แหะ อุบไว้ก่อนๆ โรมิโอไว้ใจผมและดิ่งมาก จนถึงขั้นที่จะยกส่วนหนึ่งของกิจการเกสต์เฮ้าส์ของเขาให้ผมและดิ่ง เชื่อไหมครับ ผมและดิ่งตกลงกันที่จะไม่รับ แบบว่าขอยึดอาชีพไกด์กินอยู่กับเขาก็นับว่าโขแล้ว และอีกอย่างก็รู้สึกเกรงใจเมียคนไทยของแก เวลาแกทะเลาะกับเมียทีไร แกก็ขู่เมียจะยกเกสต์เฮ้าส์ให้ผมและดิ่งทุกที เคยมีถึงขั้นรุนแรงขนาดจ้างให้ทนายความเขียนสัญญาให้ผมและดิ่งเซ็นต์รับเป็นเจ้าของ (เขาดำเนินธุรกิจในนามเมียเขา โดยที่ตัวเขาถือหุ้นได้สี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์) แต่ผมกับดิ่งก็ไม่เซ็นต์รับ ผมคิดว่าจุดนี้แหละ ที่ทำให้เขาไว้ใจผมและดิ่งมาก จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 19 พ.ย. 47 05:53:42 A:80.41.248.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จู่ๆ วันหนึ่งโรมิโอก็บอกให้ผมและดิ่งให้ไปรับเพื่อน “นางแบบ” จากสวิสของเขาที่สนามบินเชียงใหม่ด้วยเพราะเขาติดธุระต้องไปพะเยาว์ (เขามักจะไปพะเยาว์บ่อยๆ ผมแอบสงสัยเขามานานเหมือนกันว่า เขาอาจจะมีธุรกิจที่ปิดบังอยู่ที่พะเยาว์ แต่ก็ไม่อยากจะแส่นัก) .อยู่เกสต์เฮ้าส์มาเกือบจะปาเข้าปีกว่าๆ ถึงได้มารู้ตอนนี้ว่าว่าอีตาโรมิโอแกเคยอยู่ในแวดวงแฟชั่นนางแบบที่ประเทศสวิสเซอร์แลนด์มาก่อน .ทั้งหมดนี้คือเบื้องหลังการถ่าย ที่นี้ ก็ตัดฉากยังสนามบินสนามบินเชียงใหม่ที่ผมและดิ่งกำรอการมาเยือนของ “นางแบบ” จากสวิสเซอร์แลนด์อย่างตื่นเต้น !! ในฐานะอาวุโสกว่าดิ่ง ผมจึ้งตั้งตัวเป็น “กระบี่มือหนึ่ง” เพื่อกล่าวคำต้อนรับและคล้องพวงมาลัยดอกมะลิให้เพื่อนนางแบบของโรมิโอ .พวกเรารอที่สนามบินเชียงใหม่ได้ไม่นาน เสียงเจื้อยแจ้วใสๆ ของประชาสัมพันธ์ก็ประกาศให้ทุกคนทราบว่า ขณะนี้เครื่องบินโดยสารจากกรุงเทพฯ ได้บินมาถึงท่าอาศยานสนามบินเมืองเชียงใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ ผมกับดิ่งรีบลังกุลีกุจอวิ่งแหวกฝูงชนที่มารอรับญาติไปชะเง้อคอยแขกวีไอพี ..วันนั้นมีผู้คนมารอรับญาติเยอะมากผิดปรกติ ต่างก็ชะเง้อมองไปยังประตูที่ติดป้ายว่า “ขาเข้า” อย่างขะมักเขม้น เอ หรือว่าคนเหล่านี้รู้ถึงการมาเยือนของนางแบบจากสวิสคนนี้ กรี๊ด ! กรี๊ด ! กรี๊ด ! เสียงฝูงชนดังสนั่นระเบิดเมื่อผู้โดยสารเริ่มทะยอยเดินผ่านประตูผู้โดยสารขาเข้าออกมา นี่แสดงว่าพวกเขามาต้อนรับนางแบบคนนี้แน่ๆ ผมนึกในใจ ..แต่แล้วผมก็ถึงบางอ้อ เมื่อชายรูปร่างขาวจั๊วสูงโปร่งเดินผ่านประตูออกมา คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน.. นั่นคุณแซมนี่ ใช่แล้ว ! แซม ยุรนันท์ ภมรมนตรี ! กรี๊ด ! ตอนนั้นคุณแซมดังปานพลุแตก เธอจับคู่ร้องเพลงกับคุณสาธิยา ศิลาเกษดังมากๆ ยิ่งแซมเดินเข้ามาใกล้เท่าไหร่ แฟนคลับของแซมซึ่งส่วนมากจะเป็นหญิงสาวซะส่วนใหญ่ส่งเสียงกรี๊ดๆ กร๊าดๆ ดังแสบเข้าไปถึงแก้วหู .ไอ้ผมก็เลยรู้สึกอิจฉาคุณแซมขึ้นมาตะหงิด ๆ .ฟ้านะฟ้า ส่งข้ามาเกิดแล้วใยส่งแซมยุรนันท์ตามมาด้วย “มันไม่ยุติธรรมจริงๆ เลยนะจอร์จ” (งานนี้ไอ้จอร์จรับเคราะห์ไปตามระเบียบ) คล้อยหลังการปรากฏกายของแซมยุรนันท์ไม่นาน พลันร่างสูงระหงของอิสตรีนางหนึ่งก็ปรากฏขึ้น การเยื้อย่างของเธอมันบอก “คลาส” ว่าเธออยู่ระดับไหนได้อย่างเด่นชัด ก้าวเดินฉับๆ สง่าและองอาจเยี่ยงนี้บอกได้เลย “นางแบ”! จากจุดที่ผมและดิ่งยืนอยู่ เราสามารถมองเห็นเพียงส่วนด้านข้างของเธอ .เดินออกมาได้สักพัก แล้วก็หยุดเดินชะเง้อไปรอบๆ บริเวณ คล้ายกำลังจะมองหาใครสักคน เอ้ ใครกันน๊า..?ที่สตรีผู้สง่างามเช่นเธอกำลังมองชะเง้อหา .เขาคงเป็นคนพิเศษ หรือไม่คงหล่อเหลาเอาการแน่ๆ ไม่งั้นเธอคงไม่ชะเง้อหาปิ่มใจจะขาดเช่นนี้แน่ๆ เห็นอาการของเธอเช่นนั้น ผมรีบก้าวฉับๆ ตรงดิ่งไปหาเธอทันที . “ Welcome to Chiangmai, the rose of the Northern” ผมกล่าวคำทักทายที่ซักซ้อมมาเกือบตลอดทั้งคืน พร้อมกับคล้องพวงมาลัยดอกมะลิให้เธอ .ผมยื่นอันหยาบกระด้างไปสัมผัสมืออันอ่อนละมุนของเธอตามธรรมเนียมฝรั่ง แรกแห่งกระแสสัมผัสมันวิ่งซ่านไปทั่วสรรพางค์จนรู้สึกหวาบหวิว .แทบไม่น่าเชื่อว่าแหม่มสาวผู้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าผมตอนนี้คือนางแบบผู้โลดแล่นในสังคมชั้นสูงของประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ส่วนชายผู้สูงศักดิ์ เอ้ย ! ชายผู้ต่ำศักดิ์ที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าเธอในยามนี้เล่า ชีวิตเขาเคยคลุกอยู่แต่กับกลิ่นโคลนสาปควาย วาสนาเอ็งนักไอ้คนอุดรฯ เอ้ย ผมบอกตัวเอง “Call me Koko” เธอบอกให้ผมเรียกเธอสั้นๆ ว่าโกโก้อย่างเป็นกันเอง เมื่อได้แนะนำเธอให้รู้จักดิ่งเสร็จ พวกเราก็นั่งรถตู้ตรงไปยังเกสต์เฮ้าส์โดยมีดิ่งเป็นสารถีทันที ส่วนผมยังคงรั้งตำแหน่ง “กระบี่มือหนึ่ง” เพื่อทำหน้าที่บรรยายเมืองเชียงใหม่ให้เธอฟังไปพลางๆ ณ จุดนั้น ผมสาบานได้ว่า ตั้งแต่ยึดอาชีพไกด์มาพอสมควร ไม่เคยมีครั้งใหนเลยที่มีความสุขในการบรรยายให้ลูกทัวร์ฟังมากเท่าครั้งนี้ ให้ตายสิจอร์จ ! ก็เธอสวยและเป็นกันเองขนาดนี้ จะไม่ให้หัวใจดวงน้อยๆ ของไกด์มันพองโตและระรี้ระริกราวกระดี่ได้น้ำได้อย่างไร .หัวใจไม่เคยได้ดื่มด่ำกับความงดงามเพศตรงข้ามอย่างเมามันเช่นนี้มาก่อนเลย นั่นก็เป็นที่มาที่ไปของบทโคลงที่ผมเคยแต่งไว้ชมเธอเอาไว้ในสมุดไดอารี่ของผมดังนี้ เจ้าจุติจากเมืองสรวง แดนใด งามเลอเลิศพริศพิไร ... พร่างแพร้ว เอวองค์อกผึ่งผาย ... ชวนชาย หมายชม ยามไหวให้สะเทือนท้าน .ทั่วทั้งโลกาฯ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 19 พ.ย. 47 05:58:02 A:80.41.248.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อค่ะ ต่อ รออ่านอยู่ จากคุณ : gibby - [ 19 พ.ย. 47 07:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มานั่งจองตั๋วหน้าสุดเลยนะคะ จากคุณ : pizzy - [ 19 พ.ย. 47 08:58:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Me too. จากคุณ : genf - [ 19 พ.ย. 47 14:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มารอด้วยคน จากคุณ : The Old Woman (The Old Woman) - [ 19 พ.ย. 47 15:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกจังเลย รออ่านต่ออยู่เหมือนกันค่า จากคุณ : HoneyPuii - [ 19 พ.ย. 47 17:51:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ประหลาดใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าคืนนั้นสามารถแต่งโคลงชมความงามของโกโก้ได้ในเวลาอันรวดเร็ว ปรกติเวลาหัดแต่งกลอนแต่งโคลง กว่าจะคิดกว่าจะเค้นได้แต่ละบาทแต่ละบทเงี๊ยะ ต้องซดกาแฟไปหลายแก้ว ยิ่งให้แต่งกลอนชมความงามผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่... ผมเป็นซะที่ไหน?? เรื่องชมผู้หญิงว่าสวยว่างามผมไม่เป้นไม่เป็น ไม่เป็นจริงๆ นะเอ้า แหะ แหะ เว้นไว้เสียแต่ว่าเธอต้องชมผมก่อน .อิ อิ ว่าไปนู่น!! ดูเอาเถิด...แค่เห็นเธอไม่ทันไรก็แต่งโคลงแต่งกลอนชมความงามได้ถึงปานนี้ แฮ่ม! หากได้ชิดใกล้กันนานกว่านี้ แล้วผมจะมิร่ายกาพย์เห่ “ชมนาง” เป็นประจำทุกค่ำคืนเชียวหรือ ??? น่าน ! ผมชักจะเวอร์ไปกันใหญ่แล้ว เมื่อมาถึงเกสต์เฮ้าส์ พวกเราก็จัดแจงเก็บข้าวเก็บของเธอเข้าห้องพัก ตอนแรกๆ โรมิโอตั้งใจว่าจะให้เธอพักโรงแรมแม่ปิง โรงแรมระดับห้าดาวของเมืองเชียงใหม่ แต่โกโก้ขอพักที่เกสต์เฮ้าส์นี่แหละ ..แบบว่าจะใด้ใกล้ชิดกับสุดหล่อให้นานเท่าที่จะนานได้ไง(อันนี้ผมโมเมเองนะขอรับ) ..อีกอย่าง เธอก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องเอิกเริกไป เพราะอาจจะมีพวกนักสื่อข่าวจากต่างประเทศป้วนๆ เปี้ยนๆ อยู่แถวนั้น โห ช่าง Down to Earth เสียจริงๆ แม่เจ้าประคุณเอ๋ย .ช่วงที่กำลังกำลังกรอกรายละเอียดของเธออยู่ .บรรดาชายฝรั่งที่พักในเกสต์เฮ้าส์เดินผ่านไปผ่านมา ก็พากันจ้องโกโก้ตาเป็นมันวับชนิดไม่เกรงใจผมเลยแม้แต่น้อยนิด ! บางคนเดินผ่านรอบหนึ่งยังไม่พอ ทำเป็นแกล้งเดินกลับไปกลับมาป้วนๆ เปี้ยนๆ อยู่ใกล้ๆ โกโก้นั่นแหละ ยังงี้ภาษาพระเขาเรียกว่า "เวียนเทียน" (เกี่ยวไรกับง่ะ??)....มีอยู่รายหนึ่ง เดินมาสะกิดโกโก้แบบตรงๆ พร้อมกับกล่าวว่า " You look very sexy " ตอนนั้นก็นึกอยู่ในใจนะว่า หากบรรดาฝรั่งหัวงูพวกนี้ทำอะไรให้โกโก้ต้องชอกเนื้อเรียมสงวนแม้แต่ปลายเล็บข่วนดูเหอะ...ผมจะกระโดดข้ามเคาน์เตอร์ไปเหยียบหน้าอกให้ดู...(อิ อิ เป็นเอามาก) ไอ้ดิ่งเพื่อนรักของกระผมเห็นได้ที รีบสวมบท “สิงห์ปืนไว” ชิงสั่งแม่ครัวให้จัดหากาแฟน้ำร้อนให้โกโก้ได้นั่งจิบไปพลางๆ ระหว่างรอผมจัดบัญชีรายชื่อแขกอยู่ เมื่อแม่ครัวจัดแจงกาแฟเสร็จสรรพ ดิ่งก็รีบจัดการไปเสริฟให้โกโก้ถึงโต๊ะ ส่วนผมก็มัวแต่สาละวนอยู่กับบัญชีแขกทีเข้าพักอยู่เกสต์เฮ้าส์อยู่ ได้ยินเสียงโกโก้ชมดิ่งเพื่อนเลิฟของผมแว่วมากับสายลมซะหวานแหว๋ว “ํYou are so kind, and considered, Thank you” ดิ่ง คุณช่างมีน้ำใจและอาทรจริงๆ ขอบคุณสำหรับกาแฟนะค่ะ อะไรประมาณนี้แหละ ฮึ ! ไม่อยากแปลให้มันหวานกว่านี้ มันบาดความรู้สึกง่ะ ... แล้วพระเอกดิ่งของเราก็ตอบเธอไปอย่างนุ่มนวลซะไม่มี(วันธรรมดา ๆ เวลาคุยกับฝรั่งคนอื่นก็ไม่เคยเห็นนุ่มนวลและสุภาพปานนี้) “You are welcome. By the way, if you need any help do not hesitate to ask” ไอ้ดิ่งตอบ พร้อมปรวรณาตัวเป็นทาสรับใช้ประมาณนั้น ถ้าอย่างนี้ .ก็เห็นทีว่า “ศึกชิงนาง” ระหว่างผมกับดิ่งคงจะเลี่ยงยากแน่ๆ ชิชะ !!เป็นศิษย์ผู้น้องริอ่านจะมาปีนเกลียวกับรุ่นพี่อย่างผม .เห็นทีต้องวาดลวดลายให้ไอ้ดิ่งชมเป็นขวัญตาซะแล้ว !!....ส่วนไอ้ดิ่งพูดไม่พูดเปล่า ! เขาถือโอกาสนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ข้างๆ โกโก้ ..เห็นเช่นนั้น ผมให้รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ เพราะไอ้ดิ่งกำลังทำคะแนนตีห่าง ผมมัวสาละวนอยู่กับเช็คบัญชีแขกที่่จะเช็คเอ้าท์ และแขกที่จะขึ้นทัวร์รวมทั้งแขกที่กำลังจะลงทัวร์มาในวันนี้ ปรกติก็เป็นหน้าที่ของเจ๊หนิงศรีภรรยาของโรมิโอเขา แต่คุณเธอก็เดินทางไปพะเยาว์กับโรมิโอ จะกลับมาก็ตอนเย็นนู่น ผมก็เลยต้องรับเคราะห์แทน อุว่ะ ! รู้สึกว่าวันนี้ไอ้เจ้าบัญชีเช็คอินเช็คเอ้าท์แขกเข้าพักเกสต์เฮ้าส์ทำยากทำเย็นเสียเหลือเกิน .กว่าจะทำเสร็จ ไอ้ดิ่งก็คงโปรยปรายเสน่ห์ให้โกโก้ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว .ผมมัวแต่ง่วนอยู่กับบัญชีเช็คแขกอย่างนี้ แล้วผมจะทำคะแนนไล่ทันเปล่าหวา?? ดิ่งในสายตาของผม เขาเป็นบุรุษที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามมากกว่าผมเยอะ และภาษาอังกฤษเขาก็อยู่ในขั้นระดับซือแป๋เรียกอาจารย์ พ่นภาษาอังกฤษออกมาแต่ละครา ทำเอาบรรดาแหม่มๆ สาวน้อยหรือสาวใหญ่ทั้งหลายแทบจะหลอมละลายเสียตรงนั้นให้ได้ (หากมีโอกาส ผมจะเอาเรื่องราวที่เขาเคยแอบควงแหม่มฝรั่งสองคนและสาวญี่ปุ่นอีกหนึ่งคนมาให้อ่าน) . จะว่าไปแล้ว ผมก็ไม่น่าที่จะมานั่งพร่ำรำพันหาพระแสงดาบคาบค่ายอะไรอยู่หรอก?? .เพราะทั้งคนอย่างผมหรือว่าดิ่ง แค่โกโก้ชายตามาแลก็ถือว่าเป็นบุญคุ้นล้นพ้นแล้วแหละ .แหะ แหะ สันดานดิบลูกผู้ชายก็อย่างนี้แหละขอรับท่านผู้ชม .เห็นเพศตรงข้ามสวยๆ งามๆ ก็อดที่จะวาดฝันวิมานเมืองแมนดั้นด้นไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้ามหาดุสิตาไม่ได้ สันดานดิบครับ สันดานดิบ แต่เอ ถึงตรงนี้ ชักเกิดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ว่าสันดานดิบๆ อย่างนี้มีในตัวผู้หญิงบ้างไหมหนอ? (แหะ แหะ ไม่กล้าถามตรงๆ ขืนไปถามตรงๆ ดูสิ บรรดาคุณเธอไม่ตบกะโหลกปลิ้นก็นับว่าบุญหัวคนนั้นแล้ว) และหากผู้หญิงได้เห็นหน้าหล่อๆ ดั้งยุบๆ กรามใหญ่ๆ อย่างผมแล้ว หล่อนจะวาดวิมานในฝันอันบรรเจิดจ้าว่ากำลังอยู่ในวิมานเมืองแมนชั้นสูงไหมหนอ หรือว่าพอเห็นหน้าผมปุ๊บ ใจก็นึกถึงนรกอเวจีขุมที่ร้อยแปดทันที ! I am so curious ??? จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 19 พ.ย. 47 21:44:02 A:80.41.135.212 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วไงต่อคะพี่ อย่ายอมนะคะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : นังแมวอ้วน - [ 20 พ.ย. 47 01:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ว้าวว เด็ด อิอิ จากคุณ : S(2) - [ 20 พ.ย. 47 03:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ว้าวว เด็ด อิอิ เลียนแบบคนเบอร์ 10 ค่ะ จากคุณ : Hotchilli - [ 20 พ.ย. 47 04:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมพิมพ์ตกๆ หล่นๆ เยอะ ขออภัย ณ ที่นี้ พิมพ์สดๆ น่ะครับ... ________________________________________ โรมิโอและเจ๊หนิงกลับมาจากพะเยาว์เย็นวันนั้น .. และโรมิโอก็ได้แนะนำผมและดิ่งให้โกโก้รู้จักแบบเป็นทางการ พร้อมกับเลี้ยงอาหารเย็นต้อนรับโกโก้ในวันนั้นที่โรงแรมแม่ปิง .นอกจากอาหารสูตรชาววังอันเลิศรสในค่ำคืนนั้นแล้ว ผมกับดิ่งรับประทาน “ลูกยอ”จากโรมิโอแทบสำลัก ประเภทว่าธุรกิจของเเขาที่เชียงใหม่ขาดผมกับดิ่งไม่ได้อะไรประมาณนั้นแหละ . เพราะการทำงานของผมกับดิ่งแทบจะกลายเป็นเส้นเลือดใหญ่ที่คอยหล่อเลี้ยงธุรกิจด้านทัวร์และเกสต์เฮ้าส์ให้กับเขา .โห เล่นยอผมต่อหน้านางแบบจากยุโรปอย่างนี้...หน้าดำๆ คล้ำๆ ของผมถึงกับแดงก่ำเป็นผลตำลึงสุกไปเลย...เขิลล์อ่ะ “ You should go trekking with one of them” โรมิโอกล่าวชักชวนให้โกโก้เพื่อนของเขาไปขึ้นทัวร์ป่ากับผม เอ้ย ! กับใครก็ได้ระหว่างผมกับดิ่ง .ซึ่งเธอกับรับปากว่ามาเชียงใหม่ทั้งทีคงไม่พลาดโอกาสที่จะขึ้นทัวร์ป่าไปชมแมกไม้ลำเนาไพรแน่?... คำเปรยทีเล่นทีจริงของเธอตรงนี้ เล่นเอาหัวใจไกด์ป่าอย่างผมยุบพองๆ ไม่เป็นจังหวะไม่เป็นขบวน “ Whom should I go with?” โกโก้ถามขึ้น ผมก็รีบพยามเก๊กท่าให้หล่อที่สุดเท่าที่จะหล่อได้ล่ะนะ...ส่วนดิ่งก็ไม่ได้นั่งนิ่งเฉย พอโกโก้พูดจบ ผมก็เห็นเขารีบยกมือเสยผมขวับๆ ยกใหญ่ .แหะ แหะ อย่างนี้เขาเรียกว่าการสร้าง "หลุมพลาง" ให้กับบุคคลิกภาพของบุรุษไง สาวๆ ทั้งหลายจงพึงระวัง “หลุมพลาง” ของชายไว้ตรงนี้ก็แล้วกันจะขอรับ เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน อิ อิ “ Well, it is entirely up to you, Koko . I really cannot say who is better than whom between Ding and Don” ..โรมิโอตอบได้เฉียบ ! ไม่หักหาญน้ำใจทั้งผมและดิ่ง .หากใช้ภาษาของชาวยุทธจักรในหนังจีน...ให้เสียงภาษาไทยโดยอินทรีย์ก็คงเลียบๆ เคียบงได้ดังนี้.... .........การโคจรมาพบกับของสองยอดกระบี่แห่งยุทธภพ ย่อมเป็นการยากที่จะล่วงรู้ว่าฝ่ายใดมีฝีล้ำเลิศ จึงต้องประกระบี่กันอย่างน้อยสามพันกระบวนเพลง ถึงจะรู้ว่าใครเยี่ยมวรยุทธ์ . โห ตั้งสามพันเพลง ! สามพันเพลงนี่ยังน้อยไปนะครับ ฝีมือของผมกับดิ่งนี่คู่คี่สูสีกัน ชนิดที่เรียกว่ากินกันไม่ลงเลยล่ะ .จะต่างกันก็คงต่างที่กระดูกมวยเท่านั้นเอง ผมเข้าวงการไกด์ก่อนหน้าดิ่งอยู่สองปี .ฉะนั้น เหลี่ยมไกด์ และลำหักลำโค่นผมอาจจะจัดจ้านกว่า แต่ดิ่งนี่เขาเจนจัดเรื่อง “ลูกตื้อ” เวลาคุยกับฝรั่งทีเงี๊ยะ นั่งคุยกันเป็นวันๆ ยังได้เฉยเลย และเรื่องจีบแขกให้ซื้อทัวร์ก็ต้องยกให้ดิ่งเขา ประเภทพูดจาหว่านล้อม โน้มน้าว และชักชวนนี่อยู่ที่ดิ่งหมด .ฝรั่งชาติไหนที่ว่าเฮี้ยบๆ มาเจอไอ้ดิ่ง เป็นอ่อนปวกเปียกโอนอ่อนไปตามเขาทุกที ย้อนหลังไปเมื่อสิบปีที่ผ่านมา หากใครอยู่ในวงการไกด์ป่าในเชียงใหม่แล้วไม่รู้จักดิ่ง แสดงว่าไม่ได้เป็นไกด์ป่าตัวจริงเสียงจริง .เอาล่ะ บรรยายสรรพคุณไอ้ดิ่งมากไปเดี๋ยวมันจะเกินหน้าเกินตาตัวกระผม ย้อนกลับมาที่โต๊ะอาหารของค่ำคืนวันนั้นต่อ “ I would like to browse around Chiangmai for few days before going trekking” โกโกเอ่ยขึ้น ขอเที่ยวรอบเมืองเชียงใหม่สักวันสองวันก่อน จากนั้นถึงจะให้คำตอบว่าจะขึ้นทัวร์ตอนไหน กับใคร และอย่างไร ? และค่ำคืนนั้นก็ผ่านไปด้วยดี ผมกับไอ้ดิ่งก็ได้แอบลุ้นเก็บเอามาฝันหวานว่าโกโก้เธอจะตัดสินใจขึ้นทัวร์ป่ากับใครหนอ?? เช้าวันถัดมา โรมิโอและเจ๊หนิงขับรถพาโกโก้ไปเที่ยวบ้านเจ๊หนิงที่อำเภอสันป่าตอง แล้วเที่ยวแวะนู่นแวะนี่จนเกือบเย็นจึงกลับเกสต์เฮ้าส์ หลังจากส่งโกโก้ไปยังห้องพักเธอแล้ว โรมิโอก็ลงมากระซิบบอกผมกับดิ่งว่า โกโก้เธอประทับใจในมิตรไมตรีของผมและดิ่งมาก เธอเอ่ยถึงผมและดิ่งไม่ขาดปาก โห ไอ้ฝรั่งโรมิโอนี่ ไม่รู้ว่ามันจะวาง “ยาหอม” ผมกับไอ้ดิ่งไปอีกนานเท่าไหร่??? ที่อยู่กับมันได้นานๆ เห็นจะเป็นเพราะเสพ “ยาหอม” ของมันนี่แหละ .ผับผ่าดิ๊ “Will you guys show her around tonight? She said she would like to go somewhere nice.” คำกล่าวของโรมิโอเจ้านายผมและไอ้ดิ่ง .จุดประกายความหวังที่จะได้อยู่ใกล้สุดยอดนางแบบขึ้นมาทันที “Some where nice” .ผมทวนคำๆ นี้ในใจเบาๆ .สำหรับผมsome where nice เห็นจะไม่มีที่ไหนแล้วล่ะ นอกจากเตียง !! แหะ แหะ อย่าคิดลึก ครับอย่าคิดลึก .ที่ๆ วิเศษวิโสที่สุดสหรับผมก็คือเตียงนอนครับ เพราะชีวิตตรากตรำมามาก นอนข้างถนนก็ผ่านมากแล้ว อาศัยสวนสาธารณะ เป็นที่หลับนอนก็เคยมาแล้ว .กับสิ่งที่ผ่านพ้นมาเหล่านั้น ผมจึงสรุปโดยไม่ต้องลังเลว่า เตียงคือที่ๆ วิเศษวิโสที่สุดสหรับผม .แต่เอ แล้วผมจะพาโกโก้ไปเตียงเลยเหรอ ? บ้าน่า จริงดั่งโรมิโอว่า พูดไม่ทันขาดคำ โกโก้เดินออกจากห้องพักมาหาผมและดิ่ง ส่วนโรมิโอเห็นดังนั้นก็รีบขอตัวไปอาบน้ำ เหมือนจะรู้ใจลูกน้องอย่างผมและดิ่ง “I would like to see Chiangmai in the night time. Where would you recommend, and can one of you take me there??” .โห ไม่อยากจะเชื่อว่านางแบบระดับต่างประเทศกำลังพูดขอร้องให้ไกด์อย่างผมและดิ่งพาเธอไปที่ไหนก็ได้ .แหะ แหะ อันนี้ผมแปลแบบเข้าข้างตัวเองน่ะครับ เอ้า..แปลให้ฟังใหม่อีกทีก็แล้วกัน อะแฮ้ม ! (เสลดติดคอนิดหน่อย) เธอพูดว่าอย่างนี้ “ ฉันอยากเห็นแสงสีราตรีอันศิวิไลซ์ของเมืองเชียงใหม่ พวกคุณคิดว่าควรจะไปที่ไหนดี และที่สำคัญฉันอยากให้ใครก็ได้ช่วยนำฉันที” โถๆ ...เป็นสาวเป็นแส้ แถมยังเป็นแหม่มอีกด้วย ทำทีมาพูดในทำนอง “ชี้โพรงให้กะรอก” ต่อไกด์ผู้เจนจัดสังเวียนอย่างนี้ แล้วมันจะไปเหลืออะไรล่ะขอรับพระคุณท่าน .??? หากไกด์คนไหนไม่นำพาต่อโอกาสดีอย่างนี้....ก้อ อย่าไปเรียกว่าไกด์ให้เมื่อปากเลยครับ ขอบอก จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 20 พ.ย. 47 04:36:41 A:80.41.228.154 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พรุ่งนี้มาใหม่นะค่ะ คุณคนอุดรขา แค่สำนวนภาษา ไม่ได้เห็นกิริยา ยังละเมอฝันหาเลยข่ะ(ฮา) อย่าว่าแต่แหม่มเลยที่จะน้ำตาตก ดิฉันยังสนุก กับสำนวนคุณด้วยเลย เพื่อนๆที่นี่ว่าไงบ้างคะ จากคุณ : แว่นแก้ว - [ 20 พ.ย. 47 05:49:14 A:84.65.98.210 X: TicketID:075339 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนหนังสือได้เก่งมากๆเลยค่ะ จากคุณ : พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK - [ 20 พ.ย. 47 06:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดิ่งเป็นฝ่ายเสนอโกโก้ก่อน โดยขออาสาเป็นไกด์พาไปเที่ยวแหล่งแสงสีศิวิไลซ์ที่สุดในเมืองเชียงใหม่ดิสโก้เธอใต้โรงแรมเชียงใหม่พลาซ่า(ตอนนั้นถือว่าเลิศสุด) .. ร้ายไหมล่ะครับเพื่อนเลิฟผม? ตะแกหวัง “เผด็จศึก”เอายกต้นๆ ทีเดียวเชียวแหละ .พาสาวเข้าเธค ดริงค์ แล้วก็ดริงค์ แล้วก็ดริงค์ๆๆๆๆ ดริงค์ๆ ดิ้นๆ ...กันไปจนค่อนคืน สุดท้ายก็มีรายการประคับประคองกันออกมาจากเธค...แล้วอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น..เขาต้องวัดกันที "ฝีมือ" แหะ แหะ แหะ นี่ผมจำขี้ปากคนอื่นมาเล่าให้ฟังนะขอรับ โปรดอย่าเข้าใจผิด....ดิ่งเขาประเภทวัยโจ๋ ใส่รองเท้ายี่ห้ออะไรก็ด๊านซ์ได้กระจุยกระจาย ขนาดใส่รองเท้าแตะไปดูคอนเสิร์ต “ร็อคมือขวา” ไมโคร อำพล ลำพูนด้วยกัน ตะแกใส่รองเท้าแตะดิ้นพราดๆ อยู่หน้าเวทีนู่น . เรื่องย่ำราตรีในเมืองเชียงใหม่ ผมกับดิ่งมีรสนิยมไม่เหมือนกัน ในบางครั้งแทบจะหลุดโลกคนละขั้วคนละมุมไปเลย อันนี้ทั้งผมและดิ่งต่างรู้ดี เชื่อป่ะ?? ผมไปอยู่เชียงใหม่หลายปีดีดัก แต่ไม่เคย “ไปถึง” เชียงใหม่กับเขาสักกะที ..ส่วนเรื่องดิสโก้เธอนี่ .เคยน่ะครับ เคยเข้าสองครั้ง ครั้งแรกต้องการลดคำสบประมาทของบรรดาเพื่อนๆ โดยไปชิมลางครั้งแรกที่เธคในกรุงเทพฯ ที่โรงแรมแอมบาสเดอร์ถนนสุขุมวิทนี่แหละ .แหะ แหะ เข้าไปได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ผมรีบเผ่นออกมา สถานที่บ้าบอคอแตกอะไรก้อม่ายยรู้ .เสียงโหวกเหวก เสียงร้องกรี๊ดกร๊าดโหยหวล ชูไม้ชูมือกันสนั่นหวั่นไหวเหมือนภาพวาดขุมนรกติดฝาผนังโบสถ์ตอนคนถูกจับลงกะทะทองแดง ร้องวี๊ดว๊าดชูไม้ชูมือยังไงยังงั้น (แหะ แหะ ตอนนั้นพึ่งสลัดผ้าจีวรได้ไม่นาน เลยเปรียบเทียบไปเช่นนั้นจริง วัยวุ่นขาโจ๋ก็อย่าเคืองกันก่อนเสียล่ะ) ขออนุญาตเล่าการ “เข้าเธค” ครั้งที่สองในชีวิตของผมต่อนิดหนึ่งนะครับ เล่าเสร็จก็จะตัดฉากกลับไปที่โกโก้ต่อ ..เข้าเธอครั้งที่สอง ตอนลงทัวร์ป่ามาในตอนเย็น และฝรั่งลูกทัวร์ โดยเฉพาะสาวๆ คะยั้นคะยอให้ผมพาพวกเขาไปฉลองที่ดิสโก้เธค (แหม่มพวกนี้มันหวัง “ตะล่อม” ไกด์รูปหล่อแหงๆ อิ อิ) ใหม่ๆ ผมก็อิดออด ท้ายสุดก้อ เอาว่ะ..เป็นไงเป็นกัน แต่ก็ไม่วายหนีบเอาเพื่อนที่บ้านไปด้วย .เธค “ไบโอสเฟียร์”ที่ไม่ห่างจากสถานีรถไฟเมืองเชียงใหม่พึ่งเปิดใหม่ และถือว่าเป็นสุดยอดแห่งแสงสีราตรีเมืองเชียงใหม่ในเวลานั้น .การเข้าเธคครั้งที่สองของผม ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยตื่นเวทีเท่าไหร่ อีกอย่างเธคก็ไม่มืดเท่าไหร่ ที่สลัวๆ ก็เห็นจะเป็นที่ฟลอร์เต้นมากกว่า .ผมปล่อยให้ทุกคนเต้นกันสุดฤทธิ์สุดเหวี่ยง แหะ แหะ ส่วนตัวผมก็จั่งจิบน้ำส้มบนเก้าอี้ ทำได้อย่างมากก็แค่กระดิกหัวแม่เท้าไปตามจังหวะเพลง หลายเพลงผ่านไปผมก็ไม่ทีท่าว่าจะลุกขึ้นไปดิ้นอะไรกับเขา แหม่มลูกทัวร์จากไอร์แลนด์นางหนึ่งเดินอาดๆ มากระชากแขนลงไปเต้นบนฟลอร์ .ภาพตอนผมถูกกระชากลงไปดิ้นกับเธอ ไม่สามารถเล็ดลอดผ่านสายตาพ่อดีเจเสียงใสไปได้ .โห เล่นแซวผมผ่านลำโพงเสียงดังเกิน85เดซิเบล ในทำนองที่ว่า ฝรั่งสาวกำลังฉุดชายไทยลงไปเต้น ประมาณนี้ ผมเลยตกเป็นเป้าสายตาใครต่อในเธคนั้นเพราะไอ้เจดีย์ เอ้ย ! ดีเจเสียงใสนั่นเชียว .ในใจของพวกเขาคงนึกเย้ยผมเอาได้ว่า เป็นผู้ชายห่าเหวประเภทไหนว่ะให้ผู้หญิงฉุด??....เมื่อไปถึงกลางฟลอร์ผมก็ซอยเท้าหยิกๆ เต้นตามจังหวะ เออ เข้าท่าแฮะ..โดยไม่ทันได้สังเกตุ ผมก็ชักเริ่มจะรู้สึกว่าสะโพกตัวเองก็เริ่มส่ายไปตามจังหวะด้วย .(โห นี่ถ้าอยู่กลางฟลอร์นานกว่านั้น ผมจะไม่ถึงขั้นโชว์ลีลาเท้าไฟเชียวหรือนี่??) .ที่น่าโมโห ไอ้ดีเจเสียงใสมันยังแซวผมไม่เลิก เพลงนั้นจบลงไป แมร่ง ! หรี่ไฟลงต่ำจนเกือบมืดตึดตื๋อ แล้วเปิดเพลงนุ่มๆ ที่ภาษานักเที่ยวเธคเรียกว่า “สโลว์ซบ” อะไรประมาณนี้ .อีนังแหม่มที่เต้นคู่กับผมนั่น ก็ไวไฟเหลือเกิน พอเพลงดังขึ้นไม่ทันไร เจ้าหล่อนก็โผผวาเข้ามากอดเอวผมซะแทบหายใจไม่ออก ตอนแรกผมนึกว่ามีเหตุการณ์ระเบิดหรือคนตีกันอะไรทำนองนี้ แต่พอเหลือบไปเห็นคู่เต้นรำคนอื่นเขากำลังกอดกันกลมดิ่ง ผมจึงถึงบางอ้อ .คงเป็นพราะจังหวะ "สโลว์ซบ" นี่ด้วยกระมัง สาววัยรุ่นสมัยนี้ถึงได้แข่งกันตั้งท้องกันจัง อิ อิ โดนใครหว่า?? อ้าว... อ้าวเฉไฉนอกเรื่องออกมาซะไกล จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 20 พ.ย. 47 16:39:51 A:80.41.156.72 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โห ชอบตอนนี้มากเลยครับ "สถานที่บ้าบอคอแตกอะไรก้อม่ายยรู้......เสียงโหวกเหวก เสียงร้องกรี๊ดกร๊าดโหยหวล ชูไม้ชูมือกันสนั่นหวั่นไหวเหมือนภาพวาดขุมนรกติดฝาผนังโบสถ์ตอนคนถูกจับลงกะทะทองแดง ร้องวี๊ดว๊าดชูไม้ชูมือยังไงยังงั้น" 5 5 5 5 5  ขออนุญาตเอาไปใช้หน่อยนะครับ เผอิญว่าไม่ชอบเข้าเทคเหมือนกัน ยังไงก็มาเขียนต่อด้วยนะครับ รออ่านอยู่ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 47 19:44:50 จากคุณ : Omega Weapon - [ 20 พ.ย. 47 19:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 “How about you, Don. Where would you go?” โกโก้เอนใบหน้าอันงดงามมาถามความเห็นผม (สำหรับชื่อดอนนั้นผมอุปโลกน์ขึ้นเองนะครับ ไม่ใช่ชื่อเล่นผม ชื่อผมเพราะกว่านี้) อย่างที่บอกไปนั่นล่ะครับ เรื่องรสนิยมของผมกับดิ่งมันต่างกันลิบลับ เห็นดิ่งเสนอให้ไปเที่ยวดิสโก้เธค , ก็ให้รู้สึกหวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าคงตรงสเป๊คนางแบบเขาล่ะ นั่นก็หมายความว่าย่อมไม่มีผมไปเที่ยวเธคด้วย .เพราะบอกตรงๆ ผมออกจะแอนตี้อยู่นิดๆ (ขอโทษนะครับ หากไปแทงใจดำใครเข้า) นึกๆ ดู ไอ้ดิ่งเพื่อนสุดเลิฟของผมก็ล้ำลึกไม่เบา รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ชอบเธคก็เลยชวนโกโก้ไปซะเลยเป็นการกีดกันผมไปในตัว .ล้ำลึกๆ !! แต่ก็อย่าลืมเป็นอันขาดว่า ผมโลดแล่นอยู่บนอาชีพ “ไกด์”มาจนถึงตรงนี้ ไม่ใช่จู่ๆ ก็จะเป็นไกด์เลย โห คนที่จะเป็นไกด์ได้มันต้องมีเหลี่ยมมีเชิงหน่อยสิขอรับ .ที่โบราณเขาว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน ผมก็แถมต่อท้ายให้อีกสักนิดว่า .เหลี่ยมและคมพิสูจน์ไกด์ แหะ แหะ ข้างๆ คูๆ ไปเฉยเลยผม ในเมื่อไอ้ดิ่งมันพยายามหาวิธีกีดกันผมให้หลุดออกไปจากวงโคจรได้ ผมก็ย่อมทำได้เช่นกัน หนามยอกต้องเอาหนามบ่งอะไรเทือกนี้แหละ .ผมเสนอโกโก้ว่า แสงสีวิไลซ์อันแท้ของเชียงใหม่นั้นมันต้องมองจากมุมสูง ที่ภาษาปะกิตเขาเรียกว่า Bird’s eyes view ใช่ป่ะ?? “ How?” โกโก้สงสัย ผมเห็นได้ที เลยรีบจัดการสาธยายไปว่า ต้องนั่งรถขึ้นไปบนสันดอยสุเทพ แล้วจะเห็นแสงสีอันศิวิไลซ์ของเชียงใหม่อันแท้จริง It’s absolutely breath taking ผมหยอดคำโฆษณาก่อนจบประโยค .. “ That sounds great !” เธอเริ่มคล้อยตามผม ส่วนไอ้ดิ่งนั่งจ้องตาเขียวปั๊ด รอลุ้นว่าไอเดียไปเที่ยวดิสโก้เธคมันจะกระฉูดเหมือนไอเดียผมไหม ไอเดียใครจะกระฉูดกว่าใคร โกโก้เท่านั้นเป็นผู้ตัดสิน !! “I’d rather do that than dancing. I hope you don’t mind Ding” นั่นคือคำตัดสินที่ชี้ขาด และปานประหนึ่งว่าสายฟ้าได้ฟาดเปรี้ยงลงกลางกะบาลไอ้ดิ่งเพื่อนเลิฟของผม .บอกแล้วไง ของพรรค์นี้มันขึ้นอยู่ที่ว่าเหลี่ยมใครจะคมกว่ากัน อิ อิ อิ .ที่ซ้ำเติมดิ่งหนักเข้าไปอีกก็ตรงนี้การขึ้นไปชมเมืองเชียงใหม่ในยามค่ำคืนเช่นนี้ นั่งมอเตอร์ไซด์เป็นที่นิยมที่สุด ..และโกโก้ยอดนางแบบจากยุโรป ออกจะตื่นเต้นทีเดียวที่จะได้นั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์ผมขึ้นไปชมเมืองเชียงใหม่เชิงดอยสุเทพ ..แหะ แหะ แต่ก็ตื่นเต้นไม่เท่าผมหรอกขอรับ..รู้ใช่ม๊า ว่าผมคิดอะไร?? .โกโก้ขอตัวเข้าห้องพักแปร๊บเดียวเพื่อไปเอาของอะไรสักอย่าง ส่วนผมก็รีบไปประคับประคองเจ้า Kawasaki KR ร้อยยี่สิบห้าซีซีคู่ใจผมมาสตาร์ทเครื่องรอ .ดิ่งเพื่อนรักก็ทำ “สะเงาะสะแงะ” (สำออย) เดินมาที่ผมแล้วพูดในเชิงตัดพ้อว่า พี่ดอนเล่นตัดหน้าผมอย่างนี้ ผมก็เจ็บเป็นนะ .โห ไอ้น้องเอ๋ยว ริอ่านจะเป็นนักรบ จะไปกลัวอะไรกับบาดแผลเล่า ?? ในระหว่างทีกำลังรอโกโก้อยู่ ผมเลยจัดการร่ายบท“ คนอุดรฯ สอนน้อง”แบบสั้นๆ ให้ไอ้ดิ่งไปพลางๆ ว่า นี่นะไอ้น้องรัก กว่าตัวพี่ยาที่แสนดีของเจ้าจะมาถึงจุดนี้ได้ โชกเลือดมาไม่รู้กี่ครั้งกี่ครา ฝ่าคมกระบี่ไม่รู้กี่หลายร้อยเท่า และเก้าย่างในยุทธภพไม่รู้กี่แสนลี้ เจ้าเจ็บเพียงแค่นี้ ใยถึงต้องโอดครวญปิ่มว่าลมปราณของเจ้ากำลังจะหลุดลอย .ไอ้ดิ่งเพื่อนรักผมได้ยินดังนั้น ก็รีบคลุกเข่าวคาราวะแล้วน้อมรับคำกล่าว จากนั้นก็ทะยานหายไปในราตรีอันมืดมิดอย่างรวดเร็ว อ้าว! ฉายหนังไทยอยู่ดีๆ ไหงกลายเป็นหนังจีนไปซะล่ะ?? ไม่นาน สุดยอดนางแบบจากยุโรปก็กรีดกรายลงมา โดยมีผมรอเป็นสารถีข้ารับใช้ที่จะขับพาเธอทั่วทุกแห่งหนตำบลไหนก็ได้แล้วตามคำบัญชาเธอ (ว่าไปนู่น!) ก่อนก้าวขึ้นรถ เธอยังมีกะใจหันมาชมไอ้เจ้าคาวาซากิสีเขียวคู่ใจของผมว่าสวยซะไม่มี (อ๊ะ อ๊ะ คนหล่อก็ต้องขับมอเตอร์ไซด์มีระดับดิ๊ จะไปขับมอเตอร์ไซด์ฮ่างหรือขับรถอีแต๋น มันย่อมไม่เข้าบุคคลิก อิ อิ) ชมเสร็จเธอก็ก้าวขึ้นซ้อนท้ายรถทันที แหะ แหะ ช่วงที่เธอก้าวขึ้น “คร่อม” ท้ายรถมอเตอร์ไซด์ของผม ผมมองไม่เห็นน่ะครับ เพราะเป็นคนขับกุมแฮนเดิ้ลมอเตอร์ไซด์อยู่ด้านหน้า ไม่งั้นผมคงได้เขียนบรรยายช่วงตอนเธอก้าวขึ้นซ้อนท้ายสักสิบหน้ากระดาษให้หนำใจหนุ่มน้อยหนุ่มแก่ที่นี่ให้เด็ดสะระตี่ไปเลย อิ อิ ผมน่ะนึกอิจฉาเบาะช่วงท้ายของเจ้าคาวาซากิผมซะเหลือเกิน ได้มีโอกาสรองรับเรือนร่างของนางแบบจากยุโรปโดยไม่ออกแรงสักแอะ (แสดงว่าอาการตอนนั้นเป็นเอามากๆ อิจฉาแม้กระทั่งรถตัวเอง) ตบเกียร์หนึ่งลงไป เจ้าคาวาซากิก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ทะยานออกจากเกสต์เฮ้าส์มุ่งหน้าไปยังดอยสุเทพทันที โดยทิ้งไอ้ดิ่งเพื่อนรักของผมไว้ที่เกสต์เฮ้าส์ บิดมาเรื่อยๆ จนมาติดไฟแดงที่สี่แยกห้วยแก้ว ..กฏกติกาของนักบิดประจำหมู่เขามีว่า หากมีสตรีซ้อนท้ายอยู่ข้างหลัง ก็พึงพยายามแตะเบรคเบาๆ ซึ่งจะไม่ได้กระทบกระเทือนไปถึงสตรีผู้ซ้อนท้าย .กฏของการเบรครถแมงกะไซด์ขณะมีสตรีนั่งซ้อนท้ายของไอ้แหลมนักบิดประจำหมู่บ้านกฏนั้น ผมจัดการฉีกทิ้งอย่างไม่ใยดี แหะ แหะ ทันทีที่เห็นไฟแดงวาบขึ้นเท่านั้นแหละ ผมจัดการย่ำเท้าเหยียบค้นเบรคจนมิด ส่วนผลที่จากการเหยียบเบรคอย่างแรงเช่นนั้นเป็นไงหรือครับ?? เซ็นเซอร์ !! แหะ แหะ บรรดานักบิดทั้งหลายแหล่ก็ย่อมทราบดีอยู่แล้ว มิต้องบรรยาย จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 20 พ.ย. 47 19:34:01 A:80.41.196.101 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พิมพ์ไปพิมพ์มาชักเมื่อยมือแฮะ ... คุณ gibby ขอบคุณครับ น้องพิม นั่งแถวหน้าเชียวหรือ?? จ่ายค่าตั๋วยัง? พี่แอ้ด สวัสดีครับ หวังว่าครอบครัวคงสบายดีนะครับ ที่มานั่งเขียนได้ยาวๆ นี้ เพราะตอนนี้แฟนผมเธอพาลูกไปหากตายายน่ะครับ The Old Woman เก๋าแต่ชื่อมั๊งครับ...ติดตามอ่านเรื่องของผมอย่างนี้ หัวใจย่อมอยูในวัยกะเตาะแน่ๆ Khun HoneyPuii ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณนังแมวอ้วน....ขอบคุณนะครับ ลุงเอส (ขานี้ต้องเรียกเขาลุง เพราะเขาแก่กว่าผม อิ อิ) สวัสดีเช่นกันนะครับ Hotchilli ...คงเผ็ดตามชื่อชื่อ แว่นแก้ว...พึ่งคุ้นชื่อครั้งแรก ยินดีต้อนรับเข้าสู่ห้องนี้นะครับ ... คุณพริกขี้หนู คนนี้ที่มาจุดประกายให้ผมเขียนที่นี่ อิ อิ จำได้เป่า? ที่ผมเอาเรื่องราวของ "เฮียแบงค์" หรือคาสโนวาแบงค์มาให้อ่านปีทีแล้ว คุณOmega Weapon....เคยเห็นชื่อแว่บผ่านตาที่ไหนมาก่อน จำไม่ได้ welcome the to club....ผมเองก็เป็นโรคไม่ชอบเธคเช่นกัน....เพราะมันดูถูกฝีมือการจีบผู้หญิงของผม ระดับผมนั้น จะจีบทั้งทีไม่ต้องเอาเธคเข้าช่วย อิ อิ ....อิ อีกอย่าง ไฟในเธคมันสลัวมาก ..ดูถูกความหล่อเหลาเอาการของผมชัดๆ...สุดหล่ออย่างผมมันต้องดูกันจะๆ แจ้งๆ ไปเลย ไม่ต้องแสงไฟบดบัง...นับกันให้หมดว่ามีสิวหัวช้างกี่เม็ด สิวเสี้ยนกี่แห่ง อิ อิ ล้อเล่นครับ ผมไม่ชอบเธคจริงๆ ครับ...แต่ถ้ารำเซิ้งกระติบข้าว ถึงไหนถึงกัน! จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 20 พ.ย. 47 20:11:04 A:80.41.196.101 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกค่ะ อ่านตอนทานข้าวเช้า+เที่ยง+บ่าย หลังจากส่งassignment ที่ทำมาทั้งคืน สนุกสุขสันต์นักแล... รอติดตามตอนต่อไปอยู่ค่ะ จากคุณ : Lastminute Girl - [ 20 พ.ย. 47 22:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ึคุณคนอุดรฯคะ เรื่องที่คุณเขียนสนุกมาก ๆ เลยค่ะ คุณน่าจะรวบรวมเป็นคล้าย ๆ รวมเล่มน่ะค่ะ คือ อยากอ่านตอนเก่า ๆ ดูน่ะค่ะ เดี๋ยวจะลองไปหาที่คลังกระทู้เก่าดูค่ะ ในระหว่างรอติดตามตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่เขียนเรื่องสนุก ๆ ให้อ่าน จากคุณ : HoneyPuii - [ 21 พ.ย. 47 01:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วอยากเป็นไกด์จังเลยครับบ :) จากคุณ : GB Norm - [ 21 พ.ย. 47 02:16:13 A:217.44.224.34 X: TicketID:000828 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พี่คนอุดรฯหายไปไหนแล้ว ทำไมไม่มาเขียนต่ออ่ะคะ รออ่านอยู่ค่ะ :) จากคุณ : Bubblemaker - [ 21 พ.ย. 47 03:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ออกจากไฟแดงสี่แยกห้วยแก้วได้ ผมก็บึ่งทะยานมุ่งสู่เชิงดอยสุเทพทันที จุดชมวิวเชียงใหม่ในยามค่ำคืนนี้ นอกจากจะมีผมและโกโก้แล้ว ยังมีหนุ่มสาวสองสามคู่มากินลมชมวิวเช่นกัน ผมพาโกโก้ปลีกตัวห่างออกมายังอีกจุดหนึ่ง .เพื่อหลีกเลี่ยงเซ็กส์หมู่ เอ้ย ! ไม่ใช่ๆ .แหม ใจนี่ผมมันชักจะเตลิดเปิดเปิงไปกันใหญ่แล้วท่านผู้ชม .เหตุที่พาโกโก้ปลีกตัวออกมาก็เพื่อความสงัดเท่านั้นเอง จะพาสาวขึ้นไปชมวิวทิวทัศน์สวยๆ ทั้งที ก็ห่างๆ คนหมู่มากเอาไว้นั่นแหละดี เกิดจับพลัดจับพลูมีรายการ “ส้มหล่น” ขึ้นมาเดี๋ยวมันจะยุ่ง เอ๊ะ ! ผมกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่นี่? ?? ชักจะเพี้ยนเอามากนะเอ็งนี่ อิ อิ วกเข้าเรื่องต่อครับ “This is stunning !!” โกโก้อุทานออกมาอย่างลืมตัว เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องล่างคือเมืองเชียงในยามราตรี .ผมเองก็พลอยเคลิบเคลิ้มกับทิวทัศน์ในตอนนี้ไม่ได้ นานแล้วสินะที่ผมไม่ได้ขึ้นมายืนชมวิว ณ จุดนี้ แม้จะนานแค่ไหน ผมก็ยังจดจำครั้งสุดท้ายที่มายืนชมวิวกับใครคนหนึ่ง ณ จุดนี้ได้ดีเสมอมา ส่วนจะเป็นใครนั้น?? ก็คงต้องปล่อยให้กาลเวลาเป็นเสมือนหนึ่งยางลบที่คอยลบภาพเธอให้เลือนลางหายไปจากใจผมในที่สุด..จึงขอเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงเธอ เพราะเกรงว่าความเจ็บปวดอันร้าวลึกที่ถูกปกปิดซ่อนเอาไว้จะตีย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองอีก (โห พระเอกเล่นบทเศร้าได้เฉียบ?? มีสิทธิ์คว้าตุ๊กตาทอง ปีหน้าแหงๆ ) . “Do you come here often?” โกโก้ถามอย่างจริงจัง “Every now and again” “If I were you I would come here every single night. It is so beautiful and peaceful here. Don’t you think?” จากนั้นเธอก็ร่ายชีวิตอาชีพการเป็นนางแบบของเธอให้ผมฟัง ผมนั่งอ้าปากหวอฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ ..ฟังๆ แล้วก็น่าเห็นใจกับชีวิตนางแบบที่โลดแล่นอยู่บนสังคมชั้นสูงของเธอ ได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา บ้างสวมหน้ากาก บ้างปากหวานก้นเปรี๊ยว .แตกต่างจากอาชีพของผมทีเดียวที่อยู่กับดอยกับเขาอยู่กินกับชาวดอย.. ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงชอบความสงัดเหมือนราตรีเหมือนค่ำคืนนี้ “Then, I hope this moment will remind you, whenever you seek for peace.” . “Thank you” เธอตอบ แปลก .บรรยากาศในขณะนี้แม้จะหนาวเหน็บนิดๆ หากแต่กลับตลบอวนไปด้วยความรู้สึกอันอบอุ่นอย่างประหลาด ตกอยู่ในห้วงบรรยากาศอย่างนี้ทีไร ผมเองชักเริ่มจะไม่ไว้ใจตัวเองว่า จะสามารถดึงความคิดและจินตนาการตัวเองกลับเข้าสู่ห้วงแห่งความเป็นจริงได้มากน้อยขนาดไหน .เพราะเกรงเหลือเกินว่า ความงดงามของโกโก้จะทะลุทะลวงผ่านความรู้สึกอันเปราะบางของผมจนแหลกสลาย แล้วท้ายที่สุดเธอก็คงเข้าครอบครองจิตใจผมจนหมดสิ้น .นี่แหละหนาเขาว่าความงามของสตรีเพศเป็นอาวุธที่เฉือดเฉือนบุรุษได้อย่างมีประสิทธิภาพ ตรงนี้แหละที่ผมกลัวที่สุด กลัวว่าจะตกหลุมรักใครง่ายๆ แล้วจากนั้นเธอก็โผผินบินกลับประเทศ คนที่ถูกปล่อยให้อ้างว้างและวนๆ เวียนๆ อยู่กับอดีตคงต้องเป็นผมอย่างช่วยไม่ได้ ตัวอย่างมีให้เห็นดาษดื่น .. .เอ๊ะ! กำลังคิดจะตกหลุมรักโกโก้หรือนี่ ไอ้กาตัวดำเอ้ย..ริอ่านจะเหิรบินเทียบเคียงหงส์ มองตัวเองซะบ้างสิโว้ย ธรรมดากาดำที่ต่ำศักดิ์ คิดจะใฝ่รักหงส์นั้นมันเหลือฝืน กาคู่กา หงส์คู่หงส์ คงกล้ำกลืน กาคู่หงส์ หงส์จะกลืนแล้วคงคาย “ Now, would you tell me about your life?” .หลังจากเล่าเรื่องราวชีวิตการเป็นนางแบบของเธอให้ผมฟัง คราวนี้เธอเป็นฝ่ายให้ผมร่าย “ละครน้ำเน่า” ชีวิตจริงของผมให้เธอฟังมั่ง ...อ่ะแฮ่ม! ผมกระแอมนิดหนึ่งเพื่อปรับซุ่มเสียง...อิ อิ....จากนั้นเรื่องราวของพระเอกก็ถูกถ่ายทอดให้นางเอกฟังจนหมดสิ้นหมดเปลือก ฉากนี้ ถ้าหากถูกสร้างให้เป็นภาพยนต์ไทย ผู้กำกับการแสดงคงต้องสั่งให้นางเอกโผเข้าซบอกพระเอกหลังจากที่เขาเล่าชีวิตจริงให้นางเองฟังแน่ๆ เพราะชีวิตพระเอกมันบัดซบเหลือเกิน บัดซบจนนางเอกเกิดสงสารแล้วโผเข้าซบอก!ตามสูตรหนังไทยเด๊ะ...แหะ แหะ..แต่นี่คือเรื่องราวจริงๆ ไม่ใช่หนังขอรับพระคุณท่าน เมื่อโกโก้ฟังเรื่องราวของผมจบ เธอก็ได้แต่หันหน้ามาเปรยเบาๆ “That’s impressive” ผมกับโกโก้นั่งชมวิวที่นั่นจนดึกดื่น ผมเสียอีกที่ต้องเป็นฝ่ายขอตัวกลับเกสต์เฮ้าส์..เพราะพรุ่งนี้ผมกับดิ่งต้องขับรถตู้ไปรับแขกที่สถานีบขส ตั้งแต่เช้าตรู่ . “ You must take me here once more” โกโก้บอก อ้า! ชี้โพรงให้กะรอกอีกแล้วท่านผู้ชม !! ชี้โพรงให้กะรอกชัดๆ “How about tomorrow day time, there are many things to see up at Doi Suthep” ผมแนะ .แล้วเธอก็ตอบรับโดยไม่ลังเล แววที่พระเอกกับนางเอกจะได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเริ่มฉายแล้วครับท่านผู้ชม ตอนต่อไปโปรดติดตามอย่ากระพริบตา สำหรับตอนนี้ ขอตัวนะครับ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 21 พ.ย. 47 04:20:22 A:80.41.162.163 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จบอีกหนึ่งตอน ขอชมว่าคุณคนอุดร เล่าเรื่องได้สนุก สไตล์เรียบๆ ขี้เล่นแบบอ่านไป อมยิ้มไป พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านตอนต่อไป คุณคนอุดร อย่ารับอาสาภรรยาเลี้ยงลูกซะหละ เดี๋ยวจะอดอ่านกัน จากคุณ : แว่นแก้ว - [ 21 พ.ย. 47 07:00:26 A:81.79.60.204 X: TicketID:075339 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบตอนที่คุณเอาบางบทของนิยายจีนมาอธิบายเหตุการณ์ค่ะ เห็นภาพจริง ๆ รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 21 พ.ย. 47 07:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคะ คุณคนอุดรที่บอกว่ายังมีหัวใจวัยกะเตาะ แม้วันเวลาจะเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป แต่เมืองเชียงใหม่ยังน่าศึกษา น่าพิศมัย ทั้งเวลาตะวันแรงกล้าและยามค่ำคืนเหมือนเดิมคะ คุณคนอุดร จากคุณ : The Old Woman - [ 21 พ.ย. 47 16:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หนุกค่ะ หนุก มาเขียนต่อเร็วๆนะคะ ชอบสำนวนพี่คุณอุดรมากค่ะ อ่านคลายเครียดดีด้วย ตอนนี้จะหงิกตายอยู่แล้ว... จากคุณ : reida - [ 21 พ.ย. 47 23:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอรวบรัดตัดตอนพาท่านผู้ชมเข้าสู่วันใหม่เลยนะครับ ท่าทางว่าหนังเรื่องนี้จะยาวอ่ะ ค่ำคืนที่ผ่าน มาหลังจากพาโกโก้ขึ้นไปชมวิวเมืองเชียงใหม่ที่เชิงดอยสุเทพแล้ว ผมคงไม่ต้องบรรยายให้เปลืองหน้ากระดาษว่าคืนนนั้นผมหลับฝันดีขนาดไหน คืนนั้นผมนอนครวญเพลง “สักขีแม่ปิง” กล่อมตัวเองจนเคลิ้มหลับ . “ .โอ้กุศล ดลให้มาพบเจ้า ใจพี่ยังร้อนผ่าววววววว ฟามรักลุ่มเร้าคลั่งใคล้ ..” อะไรแถวๆ แหละนี้ขอรับ (จำเนื้อร้องไม่ได้แล้วตอนนี้) ช่วงเช้าของวันใหม่ ผมต้องมามัวสาละวนอยู่กับการไปรับแขกและส่งแขกที่สถานีขนส่ง แม้ไม่อยากทำแต่ผมจำต้องทำ เพราะแขกเหล่านั้นล้วนแต่เป็นลูกทัวร์ที่พึ่งลงทัวร์ป่ามากับผม ผมจึงต้องไปส่งเพื่อสร้างความประทับใจ .แหะ แหะ นอกจากนั้นยังแอบหวังเงียบเผื่อได้ลูก “ถีบ” จากแขกอีกด้วย อ๊ะ อ๊ะ ทำเป็นเล่นไป.!! คราหนึ่งผมเคยโดน “ถีบ” จากฝรั่งคู่หนึ่งจำนวนเจ็ดพันกว่าบาทมาเแล้วเชียวนา !! ตอนแรกผมไม่เห็นจำนวนเงินหรอก เขาเอาใส่ซองจดหมาย ตอนผมแกะออกมาดู แบงค์สีม่วงปึกหนึ่ง ! ผมแทบสลบคาที่เมื่อเห็นจำนวนเงินถึงเจ็ดพันกว่าบาท เช้าวันนั้น โรมิโอและเจ๊หนิง พาโกโก้ไปเที่ยวแถวๆ สันกำแพง แล้วเลยไปน้ำพุร้อนสันกำแพงด้วย นัยว่า พาโกโก้ไปขัดสีฉวีวรรณอาบน้ำแร่แช่น้ำนมที่นั่น .และพวกเขากลับมาช่วงคล้อยๆ บ่าย ทันทีที่เข้ามาถึงเกสต์โกโก้สั่งให้ผมรอเธออยู่ที่ลานเกสต์เฮ้าส์ โดยเธอขอตัวขึ้นไปผลัดเสื้อผ้าเพื่อขึ้นดอยสุเทพกัน โห นึกว่าจะปล่อยให้ผมคอยเก้อเสียแล้วแม่เจ้าประคู้น..เห็นหายไปตั้งแต่เช้า นึกว่าลืมสัญญิงสัญญาที่เคยว่าไว้ในคืนที่ผ่านมาเสียแล้ว เจ๊หนิงภรรยาของโรมิโอเดินเข้าแซวผมซะยกใหญ่ ตะแกแซวทีเล่นทีจริงว่า ผมชิงโกโก้ตัดหน้าเธอกับโรมิโอไป . ซึ่งก็ได้ความมาเลาๆ ว่าเมื่อโรมิโอและเจ๊ต้อมจะอาสาขับรถเก๋งพาโกโก้ขึ้นไปเที่ยววัดพระธาตุดอยสุเทพหลังจากเที่ยวสันกำแพงแล้ว แต่โกโก้ตอบปฏิเสธ โดยเธอบอกว่าจะขอเกาะเอวและซบไหล่นั่งมอเตอร์ไปกับผมดีฝ่า มันส์กว่านั่งรถเก๋งแอร์เย็นเฉียบเป็นไหนๆ (ว่าไปนู่น).อิ อิ สักพักไอ้โรมิโอก็เดินอาดๆ มาตบไหล่ผมเบาๆ แถมกระซิบที่หูผมตามประสาผู้ชายด้วยกันว่า “She is yours” “What ?” ผมงงเต๊ก!! “Man, she likes you.” ..สุดคำโรมิโอ หัวใจผมหล่นตุ๊บไปอยู่ตาตุ่มนู่น .ไหนๆ ลองพูดมาอีกทีสิ เอาช้าๆ ชัดๆ .ตะกี้ฟังไม่ถนัด “She likes you, she talked about you non-stop” ชัดแจ้งจ่างป้างเลยทีนี้..โอ้ย ! ขอสลบก่อนนะท่านผู้ชม ! ได้ยินเต็มหูทั้งสองข้างจากเพื่อนนางแบบว่าโกโก้ชอบข้าผู้น้อย (รู้สึกว่านายโรมิโอจะโปรยยาหอมให้ผมถี่เหลือเกินช่วงนี้) ยังมิทันที่ผมจะล้มตัวสลบลงกับพื้นเพราะคำจำนรรจาของไอ้โรมิโอเจ้านายผม โกโก้ก็ออกจากห้องมา “I am ready”เธอหันมาบอก ผมกวาดสายตามองเธอด้วยเสน่หาแล้วก็เกิดอาการลังเลอยู่นิดหนึ่ง “What? what's wrong??” เธอฉงนกับอาการลังเลของผม “ I think, you better wear thicker clothes, because it is very cold up there.” ผมแนะให้เธอใส่เสื้อที่หนาเพราะรู้ดีว่าบนดอยสุเทพหนาวขนาดไหน เสื้อยืดบางๆ ที่มองแทบทะลุไปถึงเนื้อหนังมังสาของเธอที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้ ต้านอากาศที่เย็นเฉียบบนดอยสุเทพไม่ได้แน่ “You seem to forget that I come from Switzerland” เธอแย้ง แหะ แหะ ในเมื่อเธอยืนยันที่จะใส่เสื้อเชิ้ตบางๆ เช่นนี้ ผมก็แย้งอะไรไม่ออก .ก็ได้แต่นึกห่วงเท่านั้นเองว่า อากาศบนยอดดอยอาจจะแทะเล็มผิวอันนวลนิ่มของเธอจนต้องชอกเนื้อเรียมสงวนได้ หากแม้นเป็นสิ่งอื่นหรือว่าคนอื่นมาทำให้เธอต้องชอกเนื้อเพียงแค่ปลายเล็บข่วน...ผมย่อมต้องยื่นอกสามศอกเข้ามาปกป้องเธอเป็นแม่นมั่น...จะยื่นอุระพร้อมใบหน้าอันหล่อเหลาของผมนี่แหละคอยปกป้องเธอ ก่อนที่ภัยอันตรายใดๆ จะมาแผ้วพานเธอได้ (โห..ชักเป็นเอามาก!!) ระหว่างเดินทางขึ้นดอยสุเทพด้วยเคอาร์คาวาซากิคู่ใจ ผมพาโกโก้จอดรถแวะที่ “วังบัวบาน” ซึ่งอยู่ระหว่างทางขึ้นดอยสุเทพ พร้อมกับเล่าเรื่องราวชีวิตความรักของสาวที่ชื่อบัวบาน ตอนมาคอยชายคนรัก ณ จุดที่เรายืนชมอยู่ เขาทั้งสองถูกกีดกันเนื่องด้วยต่างศาสนา และทั้งสองได้นัดหมายที่จะมาเจอกัน ณ แห่งนี้ .แต่แล้วฝ่ายชายก็ไม่ได้มาตามนัด ปล่อยให้สาวน้อยบัวบานคอยจนแล้วจนเล่า จนดึกดื่นค่อนคืนร่างชายคนรักก็ยังไม่มาปรากฏตามสัญญา สุดท้ายสาวน้อยผู้บูชาความรักยิ่งสิ่งใดก็ทิ้งร่างของเธอลอยละลิ่วจากหน้าผาลงสู่แอ่งน้ำแห่งนั้นเพราะความตรอมใจ เขาจึงเรียกขานขนานนามมาเท่าทุกวันนี้ว่า “วังบัวบาน” .. “May her soul rest in peace” โกโก้เอ่ยคำอาลัยต่อ “บัวบาน” หลังจากที่ผมเล่าเรื่องจบ สังเกตุว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในอาการซึมอย่างเห็นได้ชัด .ผมเห็นท่าชักจะไม่ค่อยดี เลยรีบพาเธอเดินทางต่อ คราวนี้ผมบิดยาวรวดเดียวถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพทันที เมื่อถามว่าจะขึ้นไปนมัสการพระธาตุดอยสุเทพแบบไหน? โกโก้เลือกที่จะเดินขึ้นบันไดพญานาคโดยไม่ยอมใช้บริการรถรางไฟฟ้า “I’ve put on weigh since I arrived” เธอให้เหตุผล ชีวิตนางแบบก็อย่างนี้แหละท่านผู้ชม น้ำหนักขึ้นนิดขึ้นหน่อย ก็แทบจะเป็นจะตาย อิ อิ ฉะนั้นการเดินขึ้นดอยสุเทพจึงเป็นวิธีลดน้ำหนักของเธออีกวิธีหนึ่ง .จะว่าไปแล้ว หากใช้สายตาอันปราศจากแววของผม ผมก็ไม่เห็นเธออ้วนอะไร ตรงกันข้ามเสียอีก ผมเห็นว่าเธอผอมแทบจะปลิวละล่องไปกับสายลม อีช่วงตอนเดินขึ้นบันไดนี่สิครับ เป็นเรื่องขึ้นจนได้!! จะอะไรเสียล่ะครับถ้าไม่ใช่ “ไทยมุง” บรรดาไทยมุงนักท่องเที่ยวคนไทยจากทั้งเหนือ อิสาน ใต้ ออก ตก มาขอรุมถ่ายภาพคู่กับโกโก้กันจ้าละหวั่น ผมมั่นใจว่าพวกเขาไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นนางแบบ ..สาเหตุที่อยากถ่ายรูปด้วยก็คงอยากถ่ายรูปด้วยเพราะเห็นว่าเธอสวยและหุ่นดีและเป็น “ฝรั่ง”ที่ผมมักจะเจอะเจออยู่เป็นประจำนั่นเอง แหะ แหะ ฉะนั้น งานนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความหล่อเหลาของผมโดยประการทั้งปวง แต่ก็อดน้อยใจอยู่นิดๆ ..ว่าขนาดผมเดินควงคู่มากับเธอแท้ๆ บรรดาท่านไทยมุงกลับมองข้ามความหล่อของผมอยางไม่มีเยื่อใย โห..ไม่ใส่ใจแม้จะถามผมเลยสักแอะว่า ผมเป็นอะไรกับเธอ? หรือไม่ก็ ชมผมสักกะติ๊ดดหนึ่งก็ยังดีว่า เดินควงคู่กันมาอย่างนี้ดูสมกันยังก่ะกิ่งทองใบหยกนะ อะไรประมาณนี้ อิ อิ โอ้ย! ท่านผู้ชมที่อยุ่ทางบ้านครับ กว่าจะพาโกโก้ผ่านบรรดาไทยมุงออกมาได้ต้องมีการขอร้องกันให้พอ หลุดออกจากไทยมุงมา ก็เดินสวนเข้ากับเพื่อนมัคคุเทสก์ด้วยกันที่กำลังจะพาพาฝรั่งกรุ๊ปเดินทางกลับ ไอ้หมอนี่มันหยุดจ้องโกโก้ตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ที่บันไดทางขึ้นพระธาตุอยู่ตั้งสองสามรอบจนกระบอกตามันแทบจะถลนออกมา... แล้วมันก็โพล่งภาษาอันกวนบาทาออกมาว่า “เฮ้ย ไอ้ดอน ลูกทัวร์เอ็งน่า Fun ชมัดว่ะ” ฟังมันพูดดิ๊ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่“ไกด์บ้าน”ผู้ใส่สูทผูกไท กำลังคุยกับไกด์ป่า ผมเกือบเผลอตัวยกเท้าเต๊ะมันสักป้าบเข้าให้ “ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ” ผมรีบสวมบท หลิว เต๊อะหัว สวนมันกลับไปทันที เท่านั้นแหละไอ้มัคคุเทสก์ผู้ร่วมสมาคมเดียวกันก็หน้าจ๋อยไปเลย หากมันยังขืนต่อปากต่อคำกับผมอีก..ผมคงต้องสวมบทหลิว เต๊อะหัวต่ออีกภาคสองว่า “ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ แตะได้ถ้าไม่กลัวโลกแตก” !! จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 22 พ.ย. 47 04:10:58 A:80.41.226.145 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ The Old Woman เป็นคนเชียงใหม่เหรอครับ จุดใต้ตำตอ! เห็นด้วยครับกับคำกล่าวข้างบนที่ว่า เชียงใหม่ยังพิศมัยตลอดเวลา ผมผูกพันธ์กับเชียงใหม่มากๆ ครับ....ชีวิตผมตกต่ำสุดก็อยู่ที่เชียงใหม่ (ผมเคยเขียนเล่าให้ฟังในห้องนี้นานแล้วครับ เผอิญผมไม่ไดเซฟไว้ด้วย)ต่ำชนิดที่ต้องแอบๆ ซ่อนๆ นอนข้างๆ กำแพงวัดพระสิงห์ ไม่แน่?? เราอาจจะเคยเจอกันมาก่อนก็ได้ ย้อนหลังไปสิบกว่าปีที่ผ่านมา...ถ้าคุณคุ้นเคยกับภาพกลุ่มผู้ชายเล่นตะกร้ออยู่ที่ลานท่าแพทุกๆ เย็นแล้วล่ะก็ นั่นแหละกลุ่มของผม...หรือถ้าอยู่ใกล้สวนบวกหาด หากคุณคุ้นเคยกับภาพที่กลุ่มวัยรุ่นหน้าตาอีสานๆ ไปออกกำลังกายวิ่งรอบสวนบวกหาด เจ็ดแปดคน...ก็กลุ่มผมครับ...ผมเคยทอดกล้วยแขกไปตระเวณขายตามสวนบวกหาดด้วยนะครับ คุณอาจจะเคยอุดหนุนมาก่อนก็ได้...เคยทำลูกชิ้นปิ้งขายที่ลานท่าแพอยู่สองสามวันก็เลิก....แหะ แหะ แม้แต่ปลานิลที่เขาปล่อยตามริมน้ำคือรอบเมืองเชียงใหม่ กลุ่มพวกผมก็เคยเอา "เน่ง" ไปลากมาแล้ว ... ยินดีที่ได้รู้จักครับ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 22 พ.ย. 47 05:05:54 A:80.41.226.145 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แหม กำลังมันส์เลยค่ะ อ่านแล้วติดเลยเนี่ย จากคุณ : gibby - [ 22 พ.ย. 47 05:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่าน..มันส์ อ่ะ จากคุณ : บีพี - [ 22 พ.ย. 47 07:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มารออ่านต่ออีกเหมือนเดิมคะ ตัวเองไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่หรอกคะแต่มาอยู่เชียงใหม่ได้ 14 ปีแล้วคะ คุณคนอุดรบรรยายภาพสมัยเมื่อก่อนแล้วเหมือนมองเห็นภาพเหล่านั้นจริงๆ เลยคะ เชียงใหม่เป็นแหล่งที่ให้ความรู้ ให้แหล่งทำมาหากิน มีทั้งความสุขและความทุกข์คละเคล้ากันไปและตอนนี้ก็ต้องจากไปเพื่อหาอะไรใหม่ๆ มาให้เมืองเชียงใหม่เพื่อแทนคุณ คงต้องขอคำแนะนำจากคุณคนอุดรอีกมากมายคะ ยินดีจ้าดนักตี้ได้ฮู้จักอ้ายคนอุดร เหมือนกันเจ้า จากคุณ : The Old Woman - [ 22 พ.ย. 47 14:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โห คุณพี่คนอุดรฯจำผมได้เหรอครับ (ถึงจะจำได้ลางๆก็เหอะครับ) ไม่น่าเชื่อว่าคนดังในห้องนี้อย่างพี่ จะจำคนที่ไม่ค่อยได้เข้ามาตอบกระทู้ห้องนี้เท่าไหร่อย่างผมได้ เอ แต่ถ้าพี่ตั้งชื่อกระทู้ว่ากระทบไหล่คนดัง ผมว่าคงจะผิดซะแล้วล่ะครับ เพราะจาก คคห.ที่ 17 ตอนที่พี่ให้คุณโกโก้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ผมว่าไม่ได้กระทบแค่ไหล่ซะแล้ว ได้กระทบอย่างอื่นอีกด้วย จากคุณ : Omega Weapon - [ 22 พ.ย. 47 16:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มารอ วันนี้ไม่เจอ เหงาจังค่ะ จากคุณ : Lastminute Girl - [ 23 พ.ย. 47 05:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอคั่นรายการชี้แจงนิดหนึ่งนะครับ จากนั้นผมก็จะร่ายยาวต่อ _____________________________________________ พะว้าพะวังอยู่ว่าจะเอามาพูดคุยกันที่นี่ดีไหม ? ไหนๆ ก็ไหนแล้วก็เอามาโพสต์ที่ก็แล้วกันนะครับ คืออย่างนี้ มีสมาชิกที่น่ารักท่านใช้ชื่อว่า “แฟนคลับคนอุดรฯ” (โห ถึงขนาดแฟนคลับเลยหรือนี่??) อีเมล์ไปคุยกับเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผมเอามาเขียนให้อ่านกันสนุกๆ ตอนนี้ เธอเป็นห่วงภาพพจน์ผม เพราะบอกว่าติดตามอ่านข้อความผมมาระยะหนึ่ง เธอติดภาพพจน์ว่าผมเป็นนักวิชาการเป็นคนที่ให้สาระอะไรประมาณนี้ แต่เพอธอมาอ่านเรื่องราวที่ผมกำลังเล่าแบบถึงแบบไม่มีเซ็นเซอร์อย่างนี้ เธอเสียความรู้สึกดีๆ ต่อผมไป .รวมไปถึงผิดหวังในตัวผมด้วย ขอบคุณจริงๆ นะครับที่ห่วงภาพพจน์ของผม (ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองมีภาพพจน์ปานนั้น) ก่อนอื่นต้องอธิบายทุกท่านให้ทราบว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แต่ผมพยายามนำเสนอด้วยบรรยากาศสนุกๆ น่ะครับ คือผมเขียนทุกลีลาทุกประเภททุกรสชาตอยู่แล้ว หากได้อ่านหลายๆ เรื่องราวที่ผมเขียนไว้ที่ผ่านๆ มา จะเห็นว่าผมได้เขียนเล่นมาทุกรสครับ เศร้าสลด คติธรรม เสริมสร้างกำลังใจ วิชาการ(ซึ่งส่วนมากผมจะเอาไปโพสต์ที่ห้องสมุดประวัติศาสตร์) นิยายจีนกำลังภายใน ความรัก ความรู้เรื่องภาษาอังกฤษ ประวัติศาสตร์ .แต่หลายคนอาจจะไม่เชื่อ แนวที่ผมถนัดที่สุดคือแนวธรรมะและปรัชญาชีวิต (อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นอดีตนิสิตพุทธศาสตร์บัณฑิตสาขาปรัชญาจากมหาวิทยาสงฆ์ก็เป็นได้) ขอบคุณผู้ใช้นามว่าแฟนคลับคนอุดรฯ มา ณ ที่นี้ที่รู้สึกห่วงใยผม ปลาบปลื้มจริงๆ และหวังว่าใครที่อ่านโพสต์ของผมมาตลอด อาจจะพอมองตัวตนที่แท้จริงของผมได้บ้างลาง ๆ นะครับ ชีวิตผมผ่านมาหลายรสชาตหลายแนว.. การนำเสนอเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาของผมจึงตั้งอยู่บนบรรทัดฐานของแต่ละห้วงแห่งรสชาตที่ผมได้ผ่านพ้นมา อยากจะบอกว่า ผมเคยเป็นทั้งอดีตนักบวชมหาเปรียญ เคยเป็นทั้งคนจรจัดที่อาศัยนอนตามริมถนน เป็นทั้งครูอาสาสมัครให้คนดอย เป็นทั้งไกด์ผี ไกด์บ้านและไกด์ป่า เป็นชาวนา เป็นเจ้าของกิจการ เป็นลูกน้อง เป็นเจ้านาย เป็นครูสอนเด็กฝรั่ง หรือแม้กระทั่งการใช้ชีวิตบนสังเวียนผ้าใบอย่างนักมวยก็ผ่านมา .จึงดูเหมือนว่าชีวิตออกจะกร้านหรือโชกโชนเกินวัยสักหน่อย ซึ่งเมื่อผมมองย้อนกลับไป ในบางครั้งบางช่วงผมเองก็ยังงงว่า ผมผ่านจุดๆ นั้นและมายืนอยู่ ณ จุดที่กำลังยืนอยู่มาได้อย่างไร?...ผมไม่ติดภาพพจน์น่ะครับ สำหรับตัวตนที่แท้จริงของผม ผมคิดว่าผมปรับตัวเองได้เกือบจะทุกสถานการณ์ เพศ และวัย การที่ได้ผ่านชีวิตมาอย่างโชกโชนนั่นแหละคือบทเรียนอันล้ำค่าที่สอนผมให้รู้จักปรับตัว สำหรับเรื่องที่ผมกำลังเขียนแบบสนุกๆ อยู่นี้ หลายคนอาจจะมองผมจากสำนวนที่ขี้เล่นและสำนวนแบบสองแง่สองง่ามว่าผมเป็นเช่นนั้นจริง .ก็อย่างที่บอกไปล่ะครับ ตัวตนที่แท้จริงของคนๆ หนึ่งอาจเป็นได้หลายรูปแบบหลายลีลา ขี้เล่น จริงจัง เงียบขรึม หนักแน่น โอบอ้อมอารีย์ ฯลฯ จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับเส้นทางชีวิตของคนๆ นั้นได้ผ่านมา .ตัวตัวที่แท้จริงเหล่านั้นจะถูกถ่ายทอดออกมาช่วงไหนตอนไหนก็ขึ้นอยู่ที่สถานการณ์ การที่คนๆ หนึ่งเงียบขรึม ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีคุณสมบัติของความเป็นคนขี้เล่นอยู่ในตัว เชื่อไหมครับว่า ในสมัยพุทธกาล มีพระอรหันต์ที่ตัดกองกิเลสจนหมดสิ้นแล้วรูปหนึ่ง ท่านใช้ภาษาพ่อขุนรามคำแหงพูดจากับญาติโยมฟังดูเหมือนด่าทอแต่ไม่ใช่ นั่นเป็นเพราะว่าท่านเคยผ่านการใช้ชีวิตเช่นนั้นมาก่อน นั่นคือการแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาโดยไม่รู้ตัว แม้แต่พระสารีบุตรพระอัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้า มักจะแสดงอาการหรือส่งเสียงร้องคล้ายลิงออกมาแทบทุกครั้งที่เห็นความสงัดของป่าเขาลำเนาไพร นั่นเป็นเพราะว่าท่านมีอดีตชาติเป็นลิงมาก่อน ในบางครั้งเราจึงรู้สึกผิดหวังอย่างแรงเมื่อเห็นคนๆ หนึ่งที่เราตั้งภาพพจน์ไว้อย่างหนึ่ง แล้วจู่ๆ เขาก็แสดงตัวตนอันแท้จริงอีกส่วนหนึ่งของเขาออกมา .ยิ่งเขาแสดงตัวตนอันแท้จริงหลายๆ ส่วนออกมา เราก็จะรู้สึกผิดหวังหนักเข้าไปอีก ..ถึงตรงนี้แล้ว เราเสียอีกน่าจะเป็นฝ่ายย้อนถามตัวเราบ้างว่า เราไปตีกรอบความเป็นคนของคนๆ หนึ่งไว้อย่างแนบแน่นเกินไปหรือเปล่า ?? อยากจะบอกว่าผมไม่มีภาพพจน์ที่ต้องห่วงครับ จะรู้สึกต่อผมเช่นไรก็ได้ แต่ปลื้มกับคำว่า แฟนคลับคนอุดรฯ จัง .รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าอ่ะ .ขอบคุณครับ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 23 พ.ย. 47 05:30:23 A:80.41.204.112 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 36 กว่าจะพาโกโก้ผ่านบรรดาไทยมุงขึ้นมาถึงลานพระธาตุดอยสุเทพได้ .หืดขึ้นคอ ! ประมาณว่า หลุดจากกลุ่มหนึ่งได้ อีกกลุ่มหนึ่งก็แห่มาขอถ่ายรูปด้วยยาวเหยีดตลอดทางขึ้นบันได พอขึ้นมาถึงก็พากันมานั่งพักหวังหายเหนื่อย...ไม่นานก็กลายเป็นเป้าสายตาของบรรดาไทยมุงอีก(เอ่อนะ... พึ่งรู้ว่าการอยู่ใกล้ชิดคนสวยๆ และมีเสน่ห์อย่างโกโก้ก็ลำบากไม่น้อย)..ผมจึงพาเธอเดินรอบๆ บริเวณรอบนอกด้านพระธาตุเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไป และที่พลาดไม่ได้เลยก็คือจุดชมวิวที่เมื่อมองลงไปแล้ว ก็จะเห็นเมืองเชียงใหม่อย่างยิ่งใหญ่อลังการ(ผมเคยเขียนประวัติการสร้างเมืองเชียงใหม่เอาไว้แล้วที่ห้องประวัติศาสตร์ ขอยกมาย่อๆ ไว้ตรงนี้ให้อ่านอีกก็แล้วกัน ว่าก่อนการสร้างบ้านแปนเมืองเชียงใหม่นั้น พ่อขุนรามคำแหงและพ่อขุนเม็งรายได้เสด็จมาประทับยืนมองทำเลที่บนยอดดอยสุเทพแห่งนี้ จากนั้นจึงได้ตัดสินใจว่าจุดเมืองเชียงใหม่ในปัจจุบันนี้คือทำเลที่เหมาะที่สุด).. โกโก้กล่าวชื่นชมทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องล่างอย่างไม่ขาดปาก พร้อมกับกล่าวคำขอบอกขอบใจผมที่นำพาเธอมาชมสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองแห่งนี้ .และผมก็เริ่มสังเกตุเห็นว่าทุกครั้งที่มีลมพัดผ่านวูบไป โกโก้จะมีอาการสะท้านหนาว เนื่องเพราะลมที่โชยมาแต่ละทีก็หอบเอาความเย็นยะเยือกมาด้วย ผสมกับบรรยากาศบนยอดดอยอย่างนี้ยิ่งเยือกเย็นลงไปอีก แต่เธอก็มิได้ปริปากบ่นว่าหนาวอะไร(สงสัยเพราะกลัวจะเสียหน้า ที่ไม่ยอมเชื่อคำแนะนำผมให้ใส่เสื้อหนาๆ ตั้งแต่แรก) “It is getting colder and colder here, don’t you think?” ผมแกล้งเปรยขึ้น ครั้นจะถามเธอตรงๆ ว่าหนาวไหม? ผมเชื่อว่าเธอจะยังคงปากแข็ง หรือไม่ก็อาจจะยืนยันเชิงประชดผมอีกครั้งว่า ฉันมาจากสวิสเซอร์แลนด์ดินแดนที่หนาวเหน็บน่ะย่ะ แต่ผมก็สังเกตุเห็นเธอพยายามลูบไล้แขนตัวเองไปมาเพื่อไล่ความเย็น ..ปู่โธ่..!ต่อให้มาจากดินแดนที่หนาวเหน็บไม่ว่าจะขั้วโลกเหนือหรือว่าใต้ก็ตามเถอะพระคุณท่าน ..เล่นใส่เสื้อแขนสั้นบางๆ ที่มองแทบทะลุผ่านเห็นเนื้อหนังมังสา แล้วขึ้นมาสัมผัสบรรยากาศบนดอยสุเทพช่วงหน้าหนาวอย่างนี้ นอกจากจะทำให้บรรดา เสือ สิงห์ กระทิง แร่ด น้ำลายหกเป็นแถวๆ กันแล้ว มันทรมานตัวเองชัดๆ .ขนาดผมสวมเสื้อทับกันถึงสามชั้น..ยังรู้สึกหวีดๆ หวิวๆ เย็นลมจากยอดดอยเลย “Yeah It is quite windy here” เธอตอบเชิงแบ่งรับแบ่งสู้... อิ อิ ครั้นจะเห็นด้วยกับผมตรงๆ ก็ไม่กล้าว่างั้นเถอะ .เลยโมเมโทษดินฟ้าอากาศไปนู่น โห..หนาวสั่นสะเทิ้มออกอย่างนี้ ยังมาทำเป็นปากแข็งอีก !!.....ปล่อยให้หนาวสั่นอยู่อย่างนี้จนเข็ดซะจะดีไหม?? แหะ แหะ ผมก็แกล้งคิดประชดเล่นๆน่ะครับ .พระเอกสุภาพบุรุษสุดหล่ออย่างผมมีหรือจะปล่อยให้นางเอกยืนต้านลมหนาวอย่างเดียวดายได้ ..ผมปลดแจ๊คเก็ตหนังสีดำของตัวเองยื่นออกไปให้เธอ “Take this, it will keep you warm” เธอรับเสื้อแจ็คเก็ตผมไปใส่โดยไม่พูดจาอะไร หากแต่สายตาคู่นั้นของเธอที่กำลังจ้องผมอยู่ตอนนี้สิครับ โห มันหยาดเยิ้มหยดย้อยเสียจนผมแทบจะหลอมละลายหายวับไปบริเวณ .ลืมบอกท่านผู้ชมเสียสนิทว่าว่า..แต่ก่อนนั้น ผมเป็นโรคภูมิแพ้สายตาอันอ่อนหวานและออดอ้อนจากเพศตรงข้ามครับ แพ้อย่างรุนแรงเลยล่ะ...โดนจ้องจากสายตาเช่นนั้นทีไร ผมจะตกอยู่ในอาการเหมือนคนต้องมนตราอะไรสักอย่าง จากนั้นก็จะประกาศตัวเป็นข้ารับใช้ต่อเจ้าของสายตาจนชั่วฟ้าดินสลาย .ปัจจุบันนี้โรคภูมินี้หายแล้วนะครับ เพราะผมได้ประกาศตัวเป็นข้ารับใช้ต่อภรรยาที่อยู่กินกันมาครบรอบสิบสองปีเมื่อวานนี้ไปตราบจนลมหายใจสุดท้ายแล้ว ฉะนั้น บรรดาสุภาพสตรีทั้งหลาย ที่หมายจะมาพิฆาตผมด้วยสายตาเหมือนเมื่อก่อนนั้น ผมหายจากโรคแพ้สายตาพิฆาตแล้วครับ อิ อิ (แกล้งคุยโวไปอย่างนั้นแหละ แต่ในชีวิตจริงแล้ว หญิงที่เคยชายตามาแลนับได้ไม่เกินสามคน ! แต่ก็ยังดีกว่าไม่ใครมาแลเอาซะเลยอ่ะ) จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 23 พ.ย. 47 05:42:54 A:80.41.204.112 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จากดอยสุเทพ พวกเราก็เดินทางไปชมพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ต่อ เดินแวะชมอุทธยานดอกไม้นานาพันธุ์ที่นั่น แล้วก็ไปแวะนั่งดื่มน้ำที่ร้านขาประจำ โดนเจ้าของร้านที่คุ้นเคยกันดีแขวะเข้าให้ว่าผมกับโกโก้เปรียบเช่นดอกฟ้ากับหมาวัด โห เล่นแรง ! ไม่เป็นไรๆ คนคุ้นเคยกัน แต่ถ้าเป็นคนอื่นมาพูดอย่างนี้..พูดเสร็จอาจจะได้ไปฟื้นที่โรงพยาบาลสวนดอกนู่น !.......หลังจากภูพิงค์ราชนิเวศน์แล้ว ทีแรกตั้งใจว่าจะขับรถเลยไปหมู่บ้านแม้วดอยปุย .โกโก้เกิดเปลี่ยนใจอยากจะให้ผมพาเธอไปนั่งเล่นในสถานที่ๆ ไหนก็ได้ที่มันสงบและคนไม่พลุกพล่าน(ผมเริ่มจะชินกับการชี้โพรงให้กะรอกซะแล้ว อิ อิ) “Do you like adventure?” ผมหันไปถาม ความหมายของคำถามผมออกจะส่อไปในแนว “สองแง่สองง่าม”อยู่นะครับ จะแปลว่าคุณชอบสิ่งที่เร้าใจไหม? หรือจะแปลว่าคุณชอบการผจญภัยไหมก็ได้ ..อิ อิ หากใครไม่เจนจัดเวทีก็อย่าพึงลอกเลียนแบบผมเสียล่ะ (ได้ทีคุยโว เลยเอาใหญ่เลย) “What you mean?” เธอฉงนกับคำถาม เห็นไหม?? บอกแล้วว่าความหมายมันสื่อได้สองแง่สองง่าม...ซึ่งมันก็น่าฉงนอยู่หรอกครับท่านผู้ชม ในเมื่อเธออยากให้ผมพาเธอไปยังสถานที่ๆ สงบและไม่มีคนพลุกพล่าน แล้วผมก็โพล่งถามเธอกลับไปว่า Do you like adventure ซะอย่างนั้น ไม่โดนเธอตบกะโหลกก็ถือว่าบุญโข .ผมจึงรีบอธิบายให้เธอฟังว่า ผมจะพาเธอไปสถานที่ๆ แห่งหนึ่งซึ่งอยู่หลังดอยสุเทพนี่เอง แต่การไปสถานที่แห่งนั้น ผมจะไม่ย้อนกลับไปใช้เส้นทางที่พวกเราขับมอเตอร์ไซด์ขึ้นมา แต่จะขับมอเตอร์ไซด์ข้ามดอยสุเทพโดยใช้เส้นทางที่พวกแม้วเขาใช้ นอกจากจะไม่ลาดยางแล้ว ยังเต็มไปด้วยหลุมและบ่อบางครั้งก็ไต่เลียบไปตามสันเขาประเภทขับประมาทพลาดพลั้งทีก็อาจจะถึงขั้นตกดอยไปเลย ที่แหละคือความหมายของคำว่า "advanture" ...คือการผจญภัยจริงๆ...ไม่ใช่เรื่อง "เร้าใจ" ที่ไหน...แหม พากันคิดลึกไปได้! สถานที่ที่ผมจะพาเธอไปก็คือ “ห้วยตึงเฒ่า” ทะเลสาบขนาดย่อมที่ซ่อนตัวอยู่หลังดอยสุเทพ ปรกติการเดินทางไปห้วยเตาทึ่ง (ผวนเป็นห้วยตึงเฒ่า) สามารถใช้เส้นทางเลียบคลองชลประทานผ่านลัดดาแลนด์เก่า ลัดเลาะเนินเขาไปตามเส้นทางหินลูกรังและดิน แต่ผมจะพาโกโก้ขับมอเตอร์ไซด์ขึ้นเขาลงห้วยโดยใช้เส้นทางแม้วจากภูพิงค์ราชนิเวศน์ไปยังตีนดอยอีกฝั่งด้านหนึ่งของดอยสุเทพ .คนที่ไม่คุ้นเคยเส้นทางจะไม่ใช้เส้นทางนี้ แม้แต่คนเชียงใหม่หรือชาวบ้านแถวนั้น สำหรับผม ผมคุ้นเคยเส้นทางเป็นอย่างดี เพราะนอกจากผมจะทำ Trekking Tour แล้ว ผมยังเป็นไกด์ทำ Motor Bike Tour ด้วย (เรื่องทัวร์มอเตอร์ไซด์วิบากกับฝรั่งนี่ ผมก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกเป็นกระบุงโกย) เขาลูกไหนๆ ที่เชียงใหม่ก็พาลูกทัวร์บิด Honda MTX ลุยมาเยอะแล้ว จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 23 พ.ย. 47 05:52:37 A:80.41.204.112 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กร๊ากก จำได้ค่ะ"เฮียแบงค์" ชอบมากเลยค่ะหนังสือเล่มนั้น...สุดยอด โอ้โห แฟนคลับคุณคนอุดร ปูเสื่อรอกันแล้วค่ะ..ต่อเลยค่ะ เพิ่งรู้ว่ามีน้องที่รู้จักคนหนึ่งเค้าก็แฟนคลับคุณอุดรด้วยเหมือนกัน เห็นเค้าติดตามอ่านจากในห้องอื่นน่ะค่ะ (เค้าไม่เคยเข้ามาในห้องนี้หรอกค่ะรู้จักจากบอร์ดอื่น...ละไว้ในฐานที่เข้าใจ) จากคุณ : พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK - [ 23 พ.ย. 47 08:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาตามอ่านฝีมือพี่คนอุดรฯเหมือนเคยค่ะ อยากไปปล่อยความคิดที่ดอยสุเทพยามค่ำคืนบ้างจังค่ะ ช่วงนี้ชีวิตมันเศร้า จากคุณ : roman candle - [ 23 พ.ย. 47 21:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 วันนี้ติดงานด่วน เอาบทโคลงที่แต่งไว้เล่นๆ มาฝากไปพลางๆ ก็แล้วกันนะครับ ________________________________________________________ ฝากรักจากถิ่นโพ้น..................แดนไกล ฝากห้วงลึกแห่งดวงใจ.............ว่ายฟ้า กายไกลห่างเกินกราย.............มาเยี่ยม ยลนา ไกลก็ให้ไกลเพียงฟ้า..............อย่าได้ไกลใจฯ หอมจรุงกรุ่นกลิ่นแก้ม.............ฤาจาง หอมทั่งทั้งสรรพางค์................ตลบฟุ้ง หอมอื่นหมื่นแสนนาง...............ห่อนหอม หอมเพียงกรุ่นกลิ่นเจ้า..............หอมให้หายหวลฯ ยามเนาว์อยู่แนบเนื้อ...............นงค์คราญ ปีหนึ่งดั่งวันผ่าน.....................เร็วแท้ คราโฉมห่างแค่หนึ่งวัน............จิตป่วน กระสันหา เหมือนห่างกันอยู่ไกลฟ้า.........สุดหล้าแรมปีฯ เห็นสุรีย์สาดส่องเวิ้ง...............ทะเลหลวง ให้จิตร่ำรำครวญ...................ต่อน้อง จันทราแจ่มแย้มแสงนวล........ระยับเด่น ธารใส ใจยิ่งเพรียกเรียกร้อง.............แต่น้องนางเดียวฯ ไร้รูปรูปราดร้าง....................ลอยล่อง เหลือร่องรอยหลอกลวง.........เรี่ยราด ลาแล้วเรียมร่ำร้อง................รำไร ลอยเลื่อนเลือนราดร้าง..........ลู่ลิ้วลมลวงฯ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 24 พ.ย. 47 04:26:32 A:80.41.140.156 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โหหหหหหห นี่ขนาดแต่งเล่นๆนะคะเนี่ย ถ้าแต่งจริงจังจะขนาดไหน!!!!!! จากคุณ : gibby - [ 24 พ.ย. 47 05:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 Reading P' Udorn's story reminds me the good old days in Chiangmai also ka. I used to go up Doi Suthep with motorcycle. I remembered I have to get off and walked up the last curve since my friend's motorcycle couldn't make that curve !! It was really fun...;) Miss Chiangmai & Kow Soy jung. Continue your story soon na p'... จากคุณ : นังแมวอ้วน - [ 24 พ.ย. 47 20:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แม้จะไม่รู้สึกห่วงเรื่องเส้นทางวิบากที่ต้องขับตามไหล่เขา .แต่ในใจก็อดที่จะห่วงเจ้าคาวาซากิเคอาร์คันงามคู่ใจของผมไม่ได้..เขาสร้างมาใช้สำหรับวิ่งทางเรียบ แต่ตอนนี้ผมกำลังจะเอาใช้บนเส้นทางแม้ว !!...ก็ได้แต่ภาวนาเอาไว้ในใจว่าอย่าให้มันสึกหรอมากเกินไปก็แล้วกัน นิดๆ หน่อยคงพอทำใจได้ เพื่อแลกกับความมันส์ (ขับมอเตอร์ไซด์ตามไหล่เขามันส์กว่าบนถนนตั้งเยอะ! ยิ่งมีสาวนั่งซ้อนท้ายแล้วล่ะก้อ มันส์ยกกำลังสองแล้วคูณด้วยสิบอีกที!) ถนนบางช่วงลาดชันมาก จนโกโก้ซึ่ีงนั่งซ้อนท้ายอยู่ด้านหลังเลื่อนมาชิดติดแผ่นหลังผมเสียแนบสนิทอย่างนี้ช่วยไม่ได้ขอรับท่านผู้ชม อิ อิ! วอนบรรดาสุภาพสตรีทั้งหลายก็พึ่งอย่าขุ่นเคืองถือโทษโกรธผม ว่าหลอกแตะอั๋งเพศตรงข้ามเสียล่ะ .นู่น ! ถ้าจะโทษกันจริงๆ ก็ไปโทษกฏ “แรงโน้มถ่วงของโลก” นู่น “สสารหรือมวลวัตถุย่อมเคลื่อนตัวจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ” กฏเขาว่าไว้ในทำนองนี้ ใครคิดจะค้านก็ติดต่อกระทรวงวิทยาศาสตร์(เมืองไทยมีหรือยังไม่รู้?) ผมแม้จะไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ แต่ก็รู้จักใช้กฏวิทยาศาสตร์กฏให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองได้อย่างนี้แหละครับท่านผู้ชม แบบว่าภูมิปัญญาชาวบ้านง่ะ..เป็นอันตกลงว่า กว่าพวกผมจะขับรถมอตเตอร์ไซพาโกโก้ลงไปถึงตีนดอยได้ ผมก็ได้นำกฏที่ว่าด้วยแรงโน้มถ่วงของโลกมาทำการทดลองแล้วทดลองอีกจนมั่นใจว่า กฏนี้เขาดีจริงๆ ผมขอสนับสนุน อิ อิ .พวกเรามาลงมาถึงห้วยตึงเฒ่าช่วงที่พระอาทิตย์โพล้เพล้ “Wow!” โกโก้แสดงอาการตะลึงกับทิวทัศน์ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ..นู่น พระอาทิตย์กำลังเคลื่อนต่ำหลบตัวแฝงใต้แนวขุนเขา สาดแสงสีทองเป็นแนวกว้างอาบท้องฟ้าด้านทิศตะวันตกในยามนี้จนกลายเป็นสีเหลืองอมคราม ..ผิวน้ำของลำห้วยอันใสเย็นยะเยือกพริ้วกระเพื่อมตามกระแสลมเป็นแนวคลื่นเล็กๆ ถักทอลำแสงส่งประกายระยิบระยับราวมณีอันล้ำค่า ..เย็นพริ้วลมแผ่วที่เคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้าจากยอดดอยสู่เบื้อง .สกุณาน้อยใหญ่ต่างโผผินบินล้อลมเย็น ส่งเสียงขับขานก้องลำเนาก่อนจะบินกลับสู่รวงรัง บรรยากาศเช่นนี้ .เหมาะสมสำหรับหนุ่มสาวคู่รักที่เกี่ยวก้อยกันมาพร่ำรำพันเฉลยความต่อกันและกัน ..จะคุกเข่าสารภาพรัก หรือว่ายืนกุมแขนกันและกันแล้วเอ่ยปากรัก ย่อมไม่ผิดกติกา เพราะธรรมชาติและบรรยากาศล้วนเป็นเป็นใจ .เกริ่นมาเสียยาว !! หลายท่านอาจจะกำลังคิดว่าผมเกริ่นเพื่อกำลังปูทางให้ตัวเอง เพื่อที่จะสารภาพรักกับโกโก้สินะ .โห ผมหรือจะอาจหาญปานนั้น?? อย่าว่าแต่สารภาพรักเลยครับ .แม้แต่จะชมเธอว่าเธอสวยผมก็ยังอายที่จะชมเลย ฉะนั้น บอกได้ล่วงหน้าว่าหนังเรื่องนี้ พระเอกไม่เคยได้เอ่ยคำว่า “รัก” กับนางเอกเลยแม้สักน้อย ..แบบว่าหล่อแล้วหยิ่งอ่ะ มีไรป่ะ?? . ขณะที่โกโก้ยืนชื่นชมหลงใหลอยู่กับธรรมชาติและความสงัดในยามนี้ .ความคิดของผมก็เริ่มจมดิ่งลึกลงสู่ห้วงแห่งภวังค์ ใช่ ผมกำลังตกอยู่โลกแห่งความฝันและการได้ครอบครองเป็นเจ้าของหัวใจของใครคนหนึ่งซึ่งไม่มีวันจะเป็นจริงได้ในโลกแห่งความเป็นจริง ในขณะเดียวกัน ความคิดอีกฝ่ายหนึ่งก็พยายามฉุดรั้งตัวผมให้ตื่นจากภวังค์ ..ถึงตอนนี้ ความคิดของผมได้ถูกแบ่งออกเป็นสองฝักสองฝ่าย แล้วขัดแย้งกันอย่างรุนแรงอยู่ภายในจนยากที่จะตัดสินว่า ผมควรจะคล้อยตามฝ่ายใด “เป็นเพราะเธอรักเอ็งแน่ๆ ถ้าหากไม่รักไม่ชอบแล้วเขาคงไม่ขอให้เอ็งพาเธอมาเที่ยวกันสองต่อสองอย่างนี้หรอก” “นี่แค่รู้จักกันสองสามวัน เธอให้ความใกล้ชิดไว้ใจเอ็งขนาดนี้ ก้อแสดงว่าเธอกำลังตกหลุมรักเอ็งแน่นอน” “ในเมื่อโรมิโอบอกเองว่าเธอชอบเอ็ง เอ็งก็ต้องเชื่อโรมิโอสิ เธอจะไปโกหกโรมิโอเพื่อนเธอทำไม?” “ไม่เห็นเธอมีทีท่าว่าเธอจะรังเกียจเอ็งตรงไหน? นั่นก็แสดงว่าเธอย่อมมีใจแก่เอ็ง” ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความคิดที่เกิดจากจินตนาการอันสวยสดงดงามของผม .และยังไม่ทันที่ผมจะได้ปลื้มกับคำถ้อยอันงดงามที่ตัวเองสรรหามาปลอบตัวเองเหล่านั้น .ความคิดหนึ่งก็ผุดแล่นขึ้นมาทันที “ไอ้บ้า ! ไอ้กาตัวดำ !..สกุลต่ำอย่างเอ็งนี่หรือเขาจะมารัก เห็นเขาพูดเขาคุยด้วยแค่นี้ก็คิดเตลิดเปิดเปิง หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาซะมั่ง” “เอ็งน่ะเป็นใคร? เธอเป็นใคร? หัดเจียมกะลาหัวมั่งสิ ที่ไอ้โรมิโอมันบอกไว้น่ะ มันก็แกล้งยอเอ็งเท่านั้นแหละ ทำเป็นจริงเป็นจังไปได้” “ที่เขาแกล้งพูดดีกับเอ็งน่ะ เขาก็หลอกใช้เอ็งล่ะโว้ย เขาอยากไปเที่ยวไหนเอ็งก็ลนลานพาเขาไปเที่ยวจนได้ การงานไม่เป็นได้ทำ!” “ .-]\ %4$3 **-+”1^{ \/ @ 5 ~# |\*?? ! 2”£ *~# ไอ้เ อี้ย !!” ผมปล่อยให้ความคิดสองฝ่ายขัดแย้งกันนานเท่าไหร่แทบไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงโกโก้ร้องชักชวนให้ไปเดินเลาะริมฝั่งห้วยกัน .แหม ท่านผู้ชมครับ ช่วงที่ผมและเธอกำลังเดินเคียงคู่ลัดเลาะริมฝั่งห้วยในตอนนั้น นึกอยากมีกล้องบันทึกภาพเคลื่อนไหวฉากนี้ไว้จัง จะเก็บเอาไว้อวดผู้กำกับหนังมืออาชีพอ่ะครับ ว่าลักษณะการเดินของพระเอกกับนางเอกในฉากเดินลัดเลาะตามริมฝั่งนั้นควรจะเป็นเช่นไร(ฉากนี้มีให้เห็นดาษดื่นในหนังรักทั่วๆ ไป หรือจะถือว่าเป็นฉาก “หากิน” ของผู้กำกับที่กำกับหนังรักๆ ใคร่ๆ) “I guess you come here a lot” โกโก้หันมาถาม “ Yes, as possible as I can. I like this place” ผมตอบความจริง ใช่ครับ แทบทุกครั้งที่ผมมีเวลาว่าง ผมจะบึ่งมอเตอร์ไซด์จากเชียงใหม่มาที่นี่เสมอ ซึ่งใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเอง และบ่อยครั้งที่ผมเอาเต็นท์มากางนอนค้างแรมด้วย นอกจากความสงัดและความงดงามแล้ว ผมชอบมานั่งตกเบ็ดที่ห้วยแห่งนี้ด้วย มาที่นี่บ่อยจนชาวบ้านแถวนี้เขารู้จักผม “So do I like it at first sight” “Could this be your last time?” ผมโยนก้อนหินถามทาง “Definitely not, I will surely come back and it would be nice if you are still here?” “Only times can tell” ผมตอบแบบทิ้งปม หลังจากที่เดินเลียบตามฝั่งห้วยเสร็จ พวกเราก็มานั่งเล่นบนพื้นหญ้า คุยกันเรื่องสัพเพเหระไป ชมพระอาทิตย์คล้อยตกไป จากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับเชียงใหม่ ..และโกโก้ขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารค่ำผมในคืนนั้น จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 25 พ.ย. 47 05:22:40 A:80.41.200.206 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พวกเรามาถึงเกสต์เฮ้าส์มืดพอดี ..หลังจากปล่อยโกโก้ขึ้นห้องไปอาบน้ำผลัดเสื้อผ้าเสร็จ ผมรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำเช่นกัน .โห นางแบบจากยุโรบนัดทานข้าวเย็นด้วยแบบ “สองต่อสอง”อย่างนี้ มันต้องพิถีพิถันหน่อยสิครับ .นู่น น้ำหอม นี่ก็เยลใส่ผม แล้วแขวนอยู่ข้างฝานั่นก็เสื้อผ้าชุดเก่งเอาไว้ออกงานสำคัญๆ โดยเฉพาะ ..กะจะแต่งตัวให้เทห์ระเบิดไปเลยคืนนี้ .แต่ยังไม่ทันที่จะขยับได้ทำอะไรสักอย่าง แม่ครัวประจำเกสต์เฮ้าส์ก็มาเคาะที่ประตูห้อง พร้อมกับแจ้งข่าวร้าย .ว่าเพื่อนผมที่เป็นไกด์ด้วยกันคนหนึ่งได้รับอุบัติเหตุ และตอนนี้อยู่โรงพยาบาลสวนดอก (เพื่อนคนนี้ชื่อแบงค์ครับ บางท่านที่ติดตามเรื่องราวไกด์ป่าของผม คงพอทราบว่าเฮียแบงค์หนุ่มเมืองน้ำดำจากกาฬสินธุ์คนนี้เป็นใคร .คนที่ก่อตำนาน “รักสามเส้า” ให้กับวงการไกด์ทัวร์ป่า ควงแหม่มฮอลแลนด์ และอเมริกันในเวลาเดียวกัน และสุดท้ายโดนแหม่มอเมริกันเจี๋ยนพวงสวรรค์เกือบขาดนั่นแหละครับ) พอทราบเรื่องมาเลาๆ ว่า ไอ้แบงค์ไปบิดชอบเปอร์เท่ห์แถวๆ สี่แยกสวนปรุงอีท่าไหนไม่รู้ โดนรถปิคอัพสวนเข้าด้านข้างอย่างแรง ตะแกสลบไสลไปฟื้นเอาที่โรงพยาบาลสวนดอก . ไอ้แบงค์สนิทกับผมมาก แบบว่ามันไว้เนื้อเชื่อใจผมกว่าใครอื่นใดในโลกหล้า(อันนี้มันบอกผมเอง) ครั้นจะไม่ไปดูใจเพื่อนยามเจ็บป่วยอย่างนี้ก็ไม่รู้จะไปดูแลกันตอนไหน ญาติพี่น้องมันก็อยู่กาฬสินธุ์ทั้งหมด เกิดมันอยากนึกกินโจ๊กใส่ใข่ของโปรดมันขึ้นมาใครจะคอยวิ่งหาให้มัน ตัวมันเองก็เอ็นดูผมมาไม่น้อยเช่นกัน เลยตัดสินใจว่าคงต้องพลาดโอกาสที่จะได้ไปกินข้าวเย็นกับโกโก้ซะแล้ว แต่ก็นึกสบถไอ้แบงค์ในใจเบาๆ เสียไม่ได้ . เวรกรรมจริงๆ จะเกิดอุบัติเหตุก็เกิดช่วงอื่นก็ไม่ได้รึไง ดันมาเข้าโรงพยาบาลช่วงที่กำลังจะได้เข้าบทพระบทนาง . โห เรื่องราวระหว่างพระเอกกับนางเอกดำเนินอย่างต่อเนื่องมาสามวันแล้ว และกำลังจะตีโค้งเข้าจุดไคลเม็กซ์ในคืนนี้ เพื่อนของพระเอกก็ดั้นมามีเรื่องเป็นไปซะนี่ ?? เฮ้อ คงต้องโทษชะตากรรมอีกอย่างเคยล่ะนะท่านผู้ชม ผมเดินออกจากห้องมาหวังจะไปบอกยกเลิกอาหารค่ำกับโกโก้ เผอิญเดินสวนดับดิ่ง “กระบี่มือสอง” ที่กำลังนวยนวดเดินเข้ามาในเกสต์เฮ้าส์พอดี ได้การล่ะ ! ผมจะให้ดิ่งเป็น “มวยแทน” พาโกโก้ออกไปทานอาหารค่ำแทนผมในคืนนั้น แม้ว่าความหล่อเหลาของไอ้ดิ่งมันยังห่างชั้นกว่าผม หวังว่าโกโก้คงไม่คิดว่าเป็นการดูถูก อิ อิ ..ส่วนดิ่งยินดีรับอาสาเข้ามสวมบท “กระบี่มือหนึ่ง” ที่ผมกำลังหยิบยื่นโดยไม่รีรอ .แหะ แหะ.ผมไม่มีเวลาจะไปเฉลี่ยวใจหรอกครับว่า ผมจะกำลังโยนอ้อยเข้าปากช้างหรือเปล่า .อารามเร่งรีบที่จะรุดไปดูอาการบาดเจ็บสาหัสของเพื่อนที่โรงพยาบาลสวนดอก ผมไม่ได้ขึ้นไปบอกโกโก้ด้วยตัวเอง สตาร์ทรถเครื่องได้ก็บึ่งตรงไปยังโรงพยาบาลสวนดอกทันที ที่นั่น ผมก็พบว่ากระดูกขาด้านซ้ายของแบงค์หักและมีรอยแผลเป็นแผลยาวจากต้นขาไล่ลงมาเกือบถึงหัวเข่า หมอเย็บไปเหยียบร้อยเข็มเห็นจะได้ ไหล่ซ้ายถลอกปอกเปิกแทบดูไม่ได้ .ทันทีที่มันเห็นผมมันถึงกับน้ำตาคลอ ผมรับกรอกรายละเอียดเป็น Next to kin ให้กับมัน .คุยกับมันได้สักพัก ผมก็ไปยังโรงพักตำรวจเพื่อดูสภาพรถชอบเปอร์ที่โดนชนของมัน และพูดคุยกับเจ้าของรถปิคอัพที่ขับชน โชคดี ที่พี่คนนั้นเขายอมรับผิดและรับชดใช้ค่าเสียหายให้ไอ้แบงค์ ซึ่งตอนนี้นอนกระดุกกระดิกอะไรไม่ได้ที่โรงพยาบาล ผมง่วนอยู่ที่โรงพักเกี่ยวกับเรื่องของอะไรแบงค์อยู่ระยะหนึ่ง แล้วจึงย้อนกลับไปทีโรงพยาบาลไปดูอาการไอ้แบงค์อีกที .ก่อนเดินทางกลับเกสต์เฮ้าส์เพราะรู้สึกเหนื่อยมากๆ กลับมาถึงเกสต์เฮ้าส์ก็ล้มตัวลงนอนหลับเป็นตาย รุ่งเช้า ผมต้องล้มเลิกแผนที่จะพาโกโก้ไปเที่ยวดอยอินทนนท์ น้ำตกแม่กลาง ที่อำเภอแม่แจ่ม เพราะไอ้แบงค์คนเดียว .ผมอธิบายเรื่องนี้ให้โกโก้ทราบอย่างละเอียด .สังเกตุสีหน้าเธอ รู้สึกว่า(หรือคิดไปเองก็ไม่รู้?)เธองอนผมนิดๆ .แต่ผมก็จำต้องกลั้นใจบอกเธอไปอีกว่า เช้านี้ผมต้องไปโรงพยาบาลไปดูอาการเพื่อนผมอีก และตั้งใจเอาไว้ว่าจะให้ดิ่งเป็นสารถีขับมอเตอร์ไซด์พาเธอขึ้นดอยอินทนนท์ เชื่อว่าเธอคงไม่ปฏิเสธ..เพราะเธอตั้งใจจะไปเที่ยวดอยอินทนนท์อยู่แล้ว ..โดยไม่ได้คาดฝัน !! เธอเปลี่ยนใจ ขอตามผมไปดูอาการไอ้แบงค์ด้วยกับผมที่โรงพยาลสวนดอก (สาบานได้ ว่าไม่ได้กำลังเขียนเข้าข้างตัวเอง) .ส้มหล่นเข้าใส่ผมแบบจังเบอร์อย่างนี้ ผมถึงกับใจเต้นตูมๆ ตามๆ .แหะ แหะ วานแนะนำทีสิครับ ว่าตอนนี้ผมควรจะฮัมเพลงอะไรดีถึงจะสื่อความสุขใจที่ผมกำลังมีอยู่ตอนนี้ได้ ..มนต์รักดอกใต้??...สักขีแม่ปิง?? ..มนต์เมืองเหนือ ??..ป่าซาง ?? .หรือว่าจะ ลำเต้ยสาวจันทร์กั้งโกบแบบสดๆ ไม่ต้องมีเสียงแคนประกอบดี?? อิ อิ “ Why don’t you just let Ding give you a ride to ดอยอินทนนท์ and แม่กลาง water Fall. I am sure he will be happy to do so.” ..ผมลองชั่งใจเธอ “ Well if you really mind my company, I would.” เธองอน .โห ใครขืนรังเกียจที่จะมีคนระดับนางแบบเดินทางไปไหนมาด้วยแล้วล่ะก้อ .ใครคนนั้นย่อมไม่ใช่ชายอกสามศอกแน่ๆ .ที่แกล้งๆ ถามไปน่ะ ก็หยั่งใจเธอดูไปเท่านั้นเองแหละแม่เจ้าประคุณ....โอกาสงามๆ อย่างนี้ไม่รู้ว่าอีกร้อยปีข้างหน้ามันจะเกิดขึ้นอีกไหม?...มีหรือผมจะปล่อยให้มันผ่านไปต่อหน้าต่อตา ?? พอผมและโกโก้ไปถึงโรงพยาบาลและเข้าเยี่ยมอาการเจ้าแบงค์มัน เห็นมันนอนหลับปุ๋ยอยู่เลยไม่อยากรบกวน ฝากโจ๊กข้าวต้มหมูของโปรดมันไว้กับนางพยาบาล ชวนโกโก้ออกมาเที่ยวเล่นที่วัดสวนดอก ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล .และที่นั่นผมก็ถือโอกาสเล่าเรื่องราวโศกนาฏกรรมความรักของสาวหนุ่มทีชื่อ “มะเมี๊ยะ” และ “เจ้าน้อยศุขเกษม” ให้โกโก้ฟัง .สาเหตุที่เล่าให้เธอฟังก็เพราะว่า วัดสวนดอกแห่งนี้ มีสถูปประจำตัวของเจ้านายฝ่ายเหนือทุกพระองค์ รวมไปถึงเจ้าน้อยศุขเกษมคนรักของมะเมี๊ยะด้วย โกโก้ได้บอกกับผมว่าเธอตัดสินใจที่จะรอขึ้นทัวร์ป่ากับผม .และเธอได้บอกเรื่องนี้กับดิ่ง ซึ่งกำลังจะขึ้นทัวร์ป่าในวันสองวันข้างหน้านี้แล้ว .นั่นก็ย่อมหมายความว่า ผมคงได้มีโอกาสใกล้ชิดขึ้นมากกว่านี้อีก !!... หลังจากวัดสวนดอก พวกเรากลับมาเยี่ยมแบงค์ที่โรงพยาบาลอีกครั้งก่อนเดินทางกลับเกสต์เฮ้าส์ .โกโก้ขอตัวขึ้นไปอ่านหนังสือในห้อง .ส่วนผมก็มานั่งโขกหมากรุกกับคนขับตุ๊กๆ ที่รอบริการฝรั่งที่หน้าเกสต์เฮ้าส์ ตกเย็นมาผมกับไอ้ดิ่งก็พาฝรั่งสามสี่คนในเกสต์เฮ้าส์ไปเดินเล่นที่ไนท์บาร์ซ่า แล้วไปเข้าบาร์เบียร์ที่โรมิโอเป็นเจ้าของกิจการ ส่วนโรมิโอและเจ๊หนิงพาโกโก้ออกไปทานข้าวข้างนอก หลังจากนั้นพวกเขาก็มาสมทบผมกับดิ่งที่บาร์เบียร์ ..โกโก้ขอเลี้ยงเบียร์ผมและดิ่งในคืนนั้น .ผมรู้สึกเขินอายเหลือกำลังที่บอกความจริงโกโก้ว่า ผมดื่มเหล้าดื่มเบียร์ไม่เป็น .ตอนแรกเธอไม่เชื่อ นึกว่าผมพูดเล่น แต่พอโรมิโอและเจ๊หนิงยืนยันว่า ผมไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริง (ดื่มเหล้าดื่มเบียร์ไม่เป็น) โกโก้เลยขอเลี่ยงขอเลี้ยงน้ำส้มผม จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันลอยกระทง 06:00:45 A:80.41.160.59 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สำหรับท่านที่ต้องการอ่านเรื่องราวของ "แบงค์" ผู้สร้างตำนานรักสามเส้า ระหว่างที่รอ "กระทบไหล่คนดัง" ตอนต่อไป ตามลิงค์ข่างล่างนี้นะครับ เอามาฉายใด้ชมอีกรบอ http://www.pantown.com/board.php?id=5835&name=board1&topic=10&action=view จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันลอยกระทง 06:13:07 A:80.41.160.59 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ว๊าวๆ กำลังมันส์ค่ะ อย่าหายไปนานนะคะพี่คนอุดร จากคุณ : gibby - [ วันลอยกระทง 10:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ไหนๆก็ไหนๆ ได้เกริ่นถึง "มะเมี๊ยะ" และ "เจ้าน้อยศุขเกษม" ผมเขียนไว้เมื่อปีทีแล้ว ตามลิงค์นี้ดูนะครับ http://www.pantown.com/board.php?id=5835&name=board1&topic=5&action=view จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันลอยกระทง 14:45:07 A:80.41.176.56 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบเรื่องมะเมี๊ยะมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย จะว่าไปเห็นคุณคนอุดรพูดถึง “ท้าวขูลูนางอั้ว” ก็อยากอ่านอีกค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวน อยากให้คุณคนอุดร นำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : HoneyPuii - [ วันลอยกระทง 21:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พอโรมิโอทราบว่าโกโก้จะขึ้นทัวร์ป่ากับผมอีกสองสามวันข้างหน้า .เขาหันมาแซวผมต่อหน้าทุกคนรวมทั้งดิ่งซะยกใหญ่ พร้อมตบท้ายด้วยการโปรยยาหอมอีกเช่นเคย “It doesn’t surprise me at all. Whoever spent few days with this guy (หมายถึงผม) will end up going on the trek with him” อิ อิ .ตรงนี้ ครั้นจะคุยว่าเพราะความหล่อนั่นแท้ทีเดียวเชียวเธอถึงตัดสินใจขั้นทัวร์กับผม ..... เกรงว่าจะโดนก้อนอิฐจากท่านผู้ชมที่อยู่ทางบ้าน เพราะใช้มุขน้อยบ่อยเหลือเกิน .เลยขอเลี่ยงยกฉากเรื่อง “สังข์ทอง” ตอนรจนาเลือกคู่มาเปรียบเทียบกันให้เห็นจะจะ นางรจนาปฏิเสธชายใดในโลกหล้าทั้งหมดทั้งมวล เพราะไม่ประทับใจ..แต่เมื่อนางมาเห็นผิวพรรณอันผ่องแผ้วนพคุณที่ซ่อนอยู่ในรูปเงาะของสังข์ทองเข้า เธอไม่รีรอที่จะคล้องพวงมาลัยเลือกเจ้าเงาะฉันใด นางแบบจากยุโรปโกโก้ตัดสินใจเลือกผมเป็นไกด์ให้เธอก็ฉันนั้น !! (หนีไม่พ้นยกหางตัวเองอีกอยู่ดีนั่นแหละท่านผู้ชม เอิ๊กส์ !) ครั้นพอแซวคนอื่นเสร็จ ท้าววิสามล ไม่ใช่ๆ!!..เจ้าโรมิโอ ก็หันหน้ามาเตือนโกโก้ว่าให้ระวังตัวให้ดีเวลาอยู่บนป่าบนดอยกับผม เพราะนั้นผมเวลาอยู่บนป่าบนดอยกับลูกทัวร์ฝรั่งแล้วไม่เหมือนผมที่อยู่ในเมืองกับฝรั่ง !! โกโก้เป็นงง เธอพยายามจะซักโรมิโอต่อ ว่าตัวผมตอนอยู่ในเมืองต่างกับอยู่ในป่าอย่างไรหรือ?? “ํYou will soon find out” แน๊ะ !...อีตาโรมิโอมีตอบทิ้งท้ายไว้อย่างมีเลศนัยอีก .ส่วนผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้มเพื่อไว้เชิง “พยัคฆ์ซ่อนเล็บ” เอาไว้ ท่านผู้ชมก็คงรอลุ้นอยู่ใช่ม๊า? ว่าผมตอนอยู่ในเมืองกับตอนอยู่ในป่าในดอย ต่างกันอย่างไร? อิ อิ....บอกใบ้นิดๆ ว่า ตอนอยู่บนดอย ผมในฐานะไกด์ถืออภิสิทธิ์ตัดสินใจทุกอย่างโดยเด็ดขาด..ใครจะหือ หรือสงสัยในสิทธิอำนาจของไกด์ ย่อมมีผลกระทบ ?? โรมิโอและเจ๊หนิงขอตัวกลับก่อน โดยปล่อยให้โก้โก้ไว้ที่ผมกับดิ่ง .ส่วนรายการเครื่องดื่มคืนนั้นโรมิโอเลี้ยงฟรี ผมก็ได้แต่นึกเสียดายว่า โห ถ้าเรากินเหล้ากินยาเป็นนะ จะขอถือโอกาสหวดเหล้านอกไอ้ยี่ห้อที่มันเริ่ดที่สุดไปเลย .ส่วนดิ่ง “กระบี่มือสอง” ซึ่งตอนนี้รู้ชะตากรรมตัวเองว่าปีนเกลียวรุ่นพี่อย่างผมไม่ได้เห็นได้ที พ่อเจ้าประคุณก็สั่งเบียร์สิงห์ขวดใหญ่มากรอกเอาๆ เหมือนคนอกหักซะอย่างนั้น .. ผม โกโก้ และดิ่ง ออกจากบาร์เบียร์ที่ไนท์บาร์ซ่ามาสามทุ่มกว่าๆ ทีแรกตั้งใจว่าจะกลับเกสต์เฮ้าส์กันเลย .แต่โกโก้อยากจะย่ำราตรีใจเมืองเชียงใหม่ต่ออีก ผมและดิ่งจึงไม่ขัดศรัทธา อีกอย่างราตรีรึก็ยังเยาว์อยู่ .ดิ่งเป็นฝ่ายเสนอ “ท่าแพบาร์เบียร์เซ็นเตอร์” ที่พึ่งเปิดใหม่เยื้องๆ ท่าแพ ซึ่งใหญ่โตมหฬารทีเดียว .และช่วงเดินออกมาจากไนท์บาร์ซ่ามา ก็เจอฝรั่งที่พักอยู่เกสต์เฮ้าส์กำลังหากที่ดื่มต่ออยู่พอดี จึงจับกลุ่มไปเที่ยวท่าแพบาร์เบียร์เซ็นเตอร์ด้วยกัน ....สถานที่แห่งนี้ จัดได้ว่าเป็นแหล่งรวมไกด์อีกที่หนึ่งเพราะฝรั่งเยอะยั๊วะเยี้ยเต็มไปหมด.. แบบว่าล่ะครับ ที่ไหนมีฝรั่งที่นั่นย่อมมี่ไกด์ จะว่าไปแล้ว เห็นไกด์ในเชียงใหม่มาเช่าพื้นที่เปิดบาร์เบียร์หลายร้านทีเดียว..สิ่งบันเทิงที่นี่เขามีครบวงจร มวยไทย สนุ๊กเกอร์ บิลเลียด พูล ฯลฯ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาเหยียบ ส่วนไอ้ดิ่งเขาเป็นขาประจำ . กลุ่มพวกเรามีทั้งหมดสิบเอ็ดคน โห ตอนที่พวกเราเดินเขาไปนะครับ.... บรรดาผู้ชายทั้งไทยทั้งฝรั่งในบาร์ต่างพากันจ้องโกโก้ตาเป็นมันวับ รวมไปถึงไอ้ฝรั่งจากสวีเดินคนหนึ่งในกลุ่มของพวกเราด้วย หมอนี่พยายาม flirt around กับโกโก้ เหลือเกิน ชมว่าคุณสวย ใส่เนื้อผ้าเข้ากับหุ่นนะอะไรประเภทนี้ ไอ้ผมน่ะก็นึกหมั่นไส้มันนักเชียว .ไม่น่าชวนมันมาร่วมก๊วนเลยจริงๆ พับผ่าดิ๊ พวกเราเลือกร้านบาร์ที่มีไกด์เพื่อนเดียวกันเป็นเจ้าของนั่งดื่ม .โกโก้เลือกนั่งติดกับผม โดยผมสังเกตุว่าเธอพยายามจะเลี่ยงไอ้หมอฝรั่งสวีเดนคนนั้น .ดิ่งเหมือนนกรู้ เห็นไอ้หมอนั่นพยายามเก๊าะๆ แก๊ะๆ กับโกโก้ ..เขาก็รีบเข้าไปนั่งขนาบโกโก้ไว้อีกข้าง ซ้ายมือของโกโก้มีผมคอยอารักษ์ ส่วนขวามือก็ไอ้ดิ่ง....ไอ้หมอสวีเดนคนนั้นหมดสิทธิ์ อิ อิ..เทคนิคอย่างนี้เขาเรียก "ประสานกระบี่สิบทิศ" ...บอกไว้แต่ต้นๆ เรื่องแล้วไงครับว่า ผมกับดิ่งแค่มองหัวแม่เท้าก็รู้ไปถึงใจกันและกัน ไม่งั้นเขาไม่เรียกว่าเสี่ยวฮักเสี่ยวแพงหรอกครับ .แม้ผมและดิ่งจะขนาบโกโก้ไว้คนละข้างสักปานใด .แต่ก็ยังดันมีพวกหนุ่มๆ มาแซวโกโก้จนได้ .คราวนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน?? คนไทยครับด้วยกันนี่แหละ.. แถมเป็นไกด์ที่เห็นหน้าค่าตากันแทบทุก .เชื่อไหมครับ?...ระหว่างพวกเรากำลังนั่งคุยกันสวนเสรเฮฮาอยู่นั้น จู่ๆ พนักงานเสริฟก็เอากระดาษจดหมายเล็กๆ มายื่นให้โกโก้ บอกว่ามาจากโต๊ะนู้น พร้อมกับชี้มือไปยังโต๊ะอีกฝั่งหนึ่ง ผมมองไปก็เห็นไกด์รุ่นพี่ที่นั่นสี่คนผมรู้จักสามคน ส่วนอีกคนไม่รู้จัก ..โกโก้อ่านเสร็จ ก็ยื่นจดหมายนั่นมาให้ผมอ่านดู . “You are beautiful. Are you free tonight?” อ่านเสร็จ เลือดผมพุ่งปรู๊ดๆ ขึ้นหน้า เพราะรู้สึกว่ากำลังถูกหยามอย่างแรง .ผมส่งไปให้ไอ้ดิ่งอ่าน .ไอ้ดิ่งอ่านเสร็จเงียบไปนิดหนึ่ง ...อยากจะอธิบายตรงนี้ ว่าในวงการไกด์ เหตุการณ์อย่างนี้เป็นปรกติทีเดียว ผมรู้จักไกด์พวกประเภทที่ชอบมาหา “ส้มหล่น” ตามบาร์เบียร์หรือตามสถานที่เที่ยวกลางคืนมีเยอะ .และแน่นอนว่า ก็ย่อมมมีพวกแหม่มฝรั่งที่พร้อมจะโดนหิ้วไม่น้อย บางรายผมเห็นแหม่มบางคนถามหาผู้ชายเลยก็มี .ที่พวกที่มาหาส้มหล่นจากแหม่มที่มีผู้ชายมาด้วยนี่สิครับน่าเกลียดมาก ...บางรายนะครับ ...ขนาดฝรั่งที่มีผัวมาด้วยไกด์พวกนี้ยังไม่เว้น “สองต่อสี่ พี่ดอนพอไหวไหม?” ดิ่งถามผมหลังจากที่เงียบไปพักหนึ่ง .เล่นเอาผมตกใจวูบ โหมันคิดลึกไปถึงขั้น “สองต่อสี่” เชียวเหรอว่ะ . “ถ้ามันเกิดเรื่องจริงๆ ไม่ไหวก็ต้องไหว” ผมแบ่งรับแบ่งสู้ .ใจหนึ่งยังรู้สึกว่ากำลังถูกหยามด้วยจดหมายข้อความสั้นๆ ฉบับนั้น ..ใจหนึ่งก็คิดว่าเรื่องคงไม่เลยร้ายหรอกน่า ..และยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ ไอ้ดิ่งก็ลุกขึ้นเดินอาดๆ ไปยังโต๊ะนั้นทันที .ลืมบอกไปอีกอย่างว่า ฉายาของดิ่งในวงการไกด์ป่าที่เชียงใหม่ก็คือ “เสือยิ้มยาก” เขาเป็นคนพูดน้อยมาก แต่เรื่องปฏิบัตินี่ยกให้เขา ..ผมเกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เลยรีบตามดิ่งไป โดยบอกให้โกโก้นั่งคอยที่โต๊ะ พอไปถึงก็ได้ยินดิ่งเถียงกับพวกไกด์เจ้าของจดหมายผ่านภาษาพ่อขุนรามคำแหง แต่เป็นภาษากำเมือง (คิง แปลว่า มรึง ฮ่า แปลว่ากรู) ได้ยินพวกมันว่าให้ผมกับดิ่งว่าเป็น “หมาหวงก้าง” แล้วเปรียบเทียบในเชิงว่าแหม่มฝรั่งเป็นเหมือนของสาธารณะอะไรประมาณนี้ .ลืมบอกไปอีกอย่าง หนึ่งในไกด์กลุ่มนั้นมีคนหนึ่งที่เป็นคนมาจากอุดรธานีด้วยกันกับผม มิหนำซ้ำเป็นคนตำบลเดียวกันกับผมอีกต่างหาก .ปรกติก็คุยกันดีล่ะนะ มีการแลกเปลี่ยนแขกลูกทัวร์กันประจำ .ตอนแรกผมกะว่าจะเจรจากับไอ้หมอนี่เพื่อเป็นสะพานเชื่อม ครั้นถามไปถามมาว่าใครเป็นคนเขียนจดหมาย แล้วมันก็บอกอย่างไม่อายว่ามันเป็นคนเขียน แถมตอบแบบยวนๆ ซะด้วย โห.. ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งผมนะ ผมคงพลั๊วะหงายหลังตกเก้าอี้ไปแล้ว (คุยโตเชียว?) .คราวนี้ผมรู้สึกโมโหขึ้นมาบ้าง (ในใจลึกๆ ก็รู้สึกกลัวๆ อยู่หรอกนะว่าถ้าเกิดเรื่องชกต่อยกันขึ้นมา พวกมันมีสี่คนแต่ผมมีสอง คงโดนยำเละแน่) ผมบอกทุกคนแบบสุภาพๆ ว่าผมขอพูดกับมันแบบตัวต่อตัว “และหากมีเรื่องอะไรขึ้นมา ก็ขอแบบตัวต่อตัว คนอื่นห้ามยุ่ง ” ผมพูดแบบกึ่งขู่กึ่งป้องกันหมาหมู่ อีกอย่าง นั่นก็เป็นการกันไอ้ดิ่งไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย คือหากจะซัดกันจริง ก็ให้คนจากตำบลเดียวกันนั่นแหละซัดกันเอง ให้มันรู้ไปข้างว่าใครคือคนอุดรฯ สุภาพบุรุษตัวจริง !!.....มันชื่อไอ้หนุ่ย ฉายามันหนุ่ยอุดรฯ (ตอนนี้ยังเป็นไกด์ประเภท “ดาวค้างฟ้า”ที่เชียงใหม่อยู่) ..ไม่ทราบว่าลูกขู่ผมได้ผลหรืออย่างไร คนอื่นๆ พากันเงียบ ....ผมจัดการลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ไอ้หนุ่ย .คุยกันได้สักพัก ผมก็ขอร้องให้มันไปขอโทษโกโก้พร้อมชี้แนะคำแก้ตัวให้มันในทำนองว่า ที่มันเขียนไปน่ะเพราะความคะนองบวกกับความเมา .ผมแนะมันแค่นั้นแหละ มันใช้เท้าถีบโต๊ะแก้วเบียร์ล้มกระจาย .ว่าคนอย่างมันมีศักดิ์ศรีพอ และไม่ขอโทษผู้หญิง ยิ่งผู้หญิงฝรั่งแล้วยิ่งแล้วใหญ่...ด่าผมอีกต่างหากว่า นี่มันเมืองไทยนะโว้ย จะให้มันไปขอโทษฝรั่งมันขอกินขี้หมาดีกว่า...คราววนี้ ผมหมดความอดทน “มรึงจะต่อยกับกรูแล้วค่อยพูดกัน...ออกไปข้างนอก.. หรือว่าพูดให้เข้าใจกันก่อน และเมื่อไม่เข้าใจแล้วค่อยต่อยกัน เลือกเอา!” ได้ผล คราวนี้เพื่อนๆ ของมันพากันห้ามไอ้หนุ่ย ส่วนไอ้ดิ่งพยายามห้ามผม .คุยกันอยู่พักใหญ่ ทั้งผมและไอ้หนุ่ยเริ่มเย็นลง .โดยตกลงกันว่ามันจะไปขอโทษโกโก้วันพรุ่งนี้ ผมเองก็ชักไม่อยากจะติดใจอะไรแล้ว และเข้าใจลูกผู้ชายด้วยกัน .หากมันคิดจะไปขอโทษแบบเงียบๆ ก็ยังดีกว่ามันไม่ทำเอาซะเลย ตกลงกันเสร็จ ผมกับดิ่งจึงกลับมานั่งที่โต๊ะ .ส่วนไอ้หนุ่มสวีเดนก็นั่งคุยจ้อกับโกโก้ ผมอธิบายให้โกโก้ฟังทั้งหมด เธอก็ขอบอกขอบใจผมและไอ้ดิ่งเป็นการใหญ่ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 28 พ.ย. 47 04:56:27 A:80.41.163.124 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คืนนั้นพวกเราอยู่ที่บาร์เบียร์เซ็นเตอร์เกือบห้าทุ่ม .ผมต้องขอตัวรีบกลับก่อน เพราะต้องไปรับญาติไอ้แบงค์ที่จะเดินทางมาจากกาฬสินธุ์ตอนเช้าดึก .โกโก้ขอกลับเกสต์เฮ้าส์พร้อมผม(คงจะเบื่อไอ้หนุ่มสวีเดนที่คอยจะจีบเธออยู่ ซึ่งตอนนี้เริ่มเมาเฟอะฟะ)พร้อมกันนั้น เธอแสดงความใจป้ำเป็นเจ้ามือเลี้ยงทุกคนในคืนนั้น .ผมพยายามคะยั้นคะยอให้เธอนั่งดื่มเป็นเพื่อนคนอื่นๆ ต่อ เพราะอยากให้เธอได้สนุกสนานเต็มที่ และด้วยความที่เชื่อว่าฝรั่งทุกคนชอบเที่ยวหรือนั่งดื่มในช่วงกลางคืน “ I can't help thinking that you really mind my company” เธอกล่าวค่อนแคะผม พร้อมกับค้อนขวับเข้าให้ .โห หาว่าผมรังเกียจเธอ หรือไม่อยากให้เธอไปไหนมาไหนด้วย .ทั้งๆ ที่ความจริงกลับตรงกันข้าม !! .ผมผู้ชายโสดทั้งแท่งทั้งหนุ่มและแน่นออกอย่างนี้มีหรือจะรังเกียจหญิงสาวผู้สูงทั้งศักดิ์ทั้งหน้าที่การงานเช่นเธอ ใครขืนรังเกียจก็บ้าไปล่ะ?..แต่ไอ้นิสัยที่แก้ไม่หายอยู่อย่างหนึ่งของผมก็คือ .การพยายามซ่อนและกลบกลื่นความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเพศตรงข้ามที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ ..โดยทั่วๆ ไปผมสามารถพูดหยอกล้อกับผู้หญิงได้อย่างสนุกสนาน แต่กับคนที่ผมมีความรู้สึกดีๆ ต่อเธอ ผมมักเก็บซ่อนความรู้สึกส่วนนี้เอาไว้ในซอกในหลืบซะลึกจนดูคล้ายเป็นคนเงียบขรึม และกว่าจะควานหาและเค้นออกมาเพื่อแสดงออกให้เธอได้รู้ .บางทีก็สายไปเสียแล้ว Time and Tide wait for man .สุภาษิตภาษาปะกิตเขาเขียนไว้สอนคนที่เชื่องช้าและไม่เอาถ่านอย่างผมเอาไว้อย่างนี้ เมื่อพวกเราเดินมาถึงเกสต์เฮ้าส์ และกล่าวคำGood night เสร็จ ผมก็รีบเตรียมตัวอาบน้ำเข้านอน....เมื่ออาบน้ำเสร็จ ผมก็ออกมาบอกให้คนที่กำลังเข้าเวรดูแลเกสต์เฮ้าส์ (แม่ครัว) ซึ่งกินนอนในเกสต์เฮ้าส์เหมือนผมกับดิ่งให้ช่วยปลุกผมตอนตีห้าด้วย (ปรกติแม่ครัวจะตื่นแต่เช้าไปกาดหลวงเพื่อซื้อเครื่องครัวอยู่แล้ว) .สั่งแม่ครัวเสร็จ เผอิญผมก็เหลือบไปเห็นโกโก้ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพร้อมดื่มกาแฟร้อนที่ร้านอาหารประจำเกสต์เฮ้าส์อยู่ ใจผมเต้นตึกๆ ขึ้นมาทันที เอาไงดีหว่า ไปนั่งคุยเล่นกับเธอด้วยดีหรือเปล่า? พึ่งกล่าวราตรีสวัสดิ์ไปหยกๆ นี่เอง จะกลับไปคุยกับเธออีกชักยังไงๆ อยู่ .แต่ ท้ายที่สุดผมก็ทนแรงยุจากส่วนลึกของความรู้สึกไม่ไหว ตัดสินใจเดินโท่งๆ ตรงไปโต๊ะเธอ “You still here!” ผมทัก ภาวนาเอาไว้ในใจหวังว่าเธอคงไม่ตะเพิดไล่ผมไปนอน .ผิดคาด ! เธอเชื้อเชิญให้ผมนั่ง “Would you like a cup of coffee?” เธอถาม ผมส่ายหน้าปฏิเสธ สักพักเธอก็ยื่นช็อคโกแล็ตที่เธอนำติดตัวมาด้วยจากสวิสเซอร์แลนด์มาให้ผมชิม(กิน)ดู คาดว่าคงเป็นช็อคโกแล็ตยี่ห้อหรูทีเดียว (ประเทศสวิสเซอร์แลนด์นอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องนาฬิกาโรแล็กซ์แล้ว ที่ขึ้นชื่อพอๆ กันก็คือช็อคโกแล็ต) เพราะดูแค่กล่องก็รู้สึกว่ามีระดับทีเดียว เนื้อช็อคโกแล็ตก็ห่อด้วยอลูมินั่มสีทองบางๆ ของมีระดับจากเมืองนอกอย่างนี้มีหรือผมจะพลาด อิ อิ .. มีอยู่ช่วงหนึ่งที่โกโก้ตั้งคำถามซึ่งทำเอาผมต้องอายม้วนต้วนไปเลย .แหะ แหะ เธอถามผมตรงๆ ว่าผมมี girl friend หรือยัง ?? ..โห ไม่มีอ้อมค้อมไม่มี indirectly อะไรเลยขอรับ..ถามกันโต้งๆ ในขณะที่กำลังนั่งคุยกันสองต่อสองและในเวลาวิกาลอย่างนี้ มันน่าชวนให้ต้องคิดลึกไหมล่ะท่านผู้ชม??...เล่นเอาซะผมเขินไปเลย และผมก็บอกเธอไปตามตรงว่า ไม่มีครับ ความล้มเหลวจากรักครั้งแรกทำให้ผมระวังตัวในเรื่องนี้ .ตอบเธอเสร็จ คราวนี้ผมก็เป็นฝ่ายรุกเธอมั่ง “I won’t ask you the same question. I think, I already know the answer” ..นี่ !! เป็นไงครับๆ ?? หยอดคำหวานๆ ให้เพศตรงข้ามเป็นเหมือนคนอื่นด้วยนะจะบอกให้ “So, tell me what you know?” “Well” ผมทำท่ายึกยึก “ I don’t exactly know, but it is not too difficult to guess that you already have a boyfriend. Am I right?” “Wrong!” เพล้ง !! เสียงหน้าผมแตก .จากนั้นผมก็โดนเธอร่ายเรื่องราวชีวิตของชาวโลกของเธอที่ผ่านมา ซึ่งผมถือว่าน่าศึกษาอย่างยิ่ง (ตอนนั้นผมเองก็ยังไม่เจนจัดโลกเท่าไหร่ พึ่งสลัดผ้าชายผ้าเหลืองออกมาได้ยังไม่นาน อิ อิ) ลืมบอกไปอีกอย่างว่า โกโก้อายุมากกว่าผมสี่ปี (ฉะนั้นใครที่กำลังคิดว่า วัวแก่กำลังหลอกกินหญ้าอ่อน เลิกคิดซะ !!) .เธอบอกเล่าชีวิตรักอันรันทดของเธอให้ผมฟัง ว่าเธอเคยแต่งงานมาแล้ว อยู่กินกันแค่สองปีแต่ก็ไปไม่รอด (ผมแอบนึกด่าไอ้ผู้ชายอดีตสามีเธอในใจ ทั้งๆ ที่ไม่รู้สาเหตุว่าเขาเลิกลากันเพราะอะไรว่า สงสัยไอ้หมอนั่นท่าจะเห็นกงจักรเป็นดอกบัวแหงๆ ) เธอบอกว่าความสวยงามมันไม่ช่วยให้เธอได้พบรักกับใครที่จริงจังสักคน ซ้ำร้ายมีแต่คนมาหลอกลวง (เหมือนนิยายน้ำเน่าเมืองไทยเด๊ะ !) ผมเงียบนั่งฟังเธอไป เคี้ยวช็อคโกเล็ตไป ..สักพักผมก็เริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบบนใบหน้าขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ .ไม่นานก็รู้สึกเริ่มปวดหัวขึ้นมานิดๆ สงสัยจะ “อิน” กับเรื่องราวชีวิตเธอแน่ๆ ผมนึก จนกระทั่งโกโก้ทักว่าทำไมใบหน้าผมแดงก่ำผิดปรกติ .นั่นน่ะสิ !...จู่ๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าผมร้อนผ่าววูบวาบซะอย่างนั้น โอ้มายก๊อด !...ผมกำลังคิดมิดีมิร้ายต่อโกโก้แน่ๆ....ใจมันถึงเต้นตึกตักไม่เป็นขบวนอย่างนี้ “I know, I know” โกโก้ร้องขึ้น “I forgot to tell you that this chocolate has little alcohol in it !!” ..ชัดเลยที่นี้.. ชัดเลย!! .โห ช็อคโกเล็ตผสมแอลกอฮอล์ !! ถึงว่า ทำไมผมถึงรู้สึกมึนหัวตึ้บๆ อย่างนี้ เมาช็อคโกแล็ตนี่เอง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของคนอุดรฯ ครับท่านผู้ชม ที่ของเหลวประเภทอัลกอร์ฮอล์เข้าไปวิ่งพล่านในเส้นเลือด จบเห่ครับคืนนั้น จบเห่โดยไม่เป็นท่า..แหะ แหะ พระเอกของเราท่าดีมาตั้งแต่ต้น ..โชว์ผลงานที่บาร์เบียร์เซ็นเตอร์เอาไว้ด้วยทำตัวเป็นสุภาพบุรุษปกป้องศักดิ์ศรีนางเอก พร้อมที่จะยอมเจ็บตัวเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีเธอ....แหะ แหะ แต่มาตกม้าตายเพราะไอ้ช็อคโกแล็ตเคลือบอัลกอร์ฮอล์นั่นทีเดียวเชียว !! ผมเลยรีบขอตัวเข้าไปนอนในบัดดล !! ส่วนนางเอกจะมองตามหลังด้วยสายตาอันละห้อยขนาดไหน พระเอกของเราไม่สนใจที่จะรับรู้ครับ .เมาแล้วของนอนอย่างเดียว จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 30 พ.ย. 47 05:14:00 A:80.41.134.23 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 51 โห พระเอกของเราเมาชอคโกแลตซะละ สร่างเมาเมื่อไหร่มาเล่าต่อนะคะ อิอิ จากคุณ : gibby - [ 30 พ.ย. 47 06:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มารออ่านต่อค่ะ ลุ้นจังว่าจะเป็นยังไงต่อ อิ ๆ จากคุณ : HoneyPuii - [ 30 พ.ย. 47 21:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คืนนั้นทั้งคืน ผมนอนหลับสบายปุ๋ย .ส่วนโกโก้เธอขึ้นไปนอนตอนไหนผมไม่ทราบ มารู้ตัวอีกทีตอนตีห้าแม่ครัวมาปลุก .ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา อาการปวดหัวยังไม่สร่าง (นี่ขนาดชอคโกแล็ตเขาผสมอัลกอฮอล์ไม่ถึงสองเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำไป ผมเป็นเอาหนัก) .ตอนแรกตั้งใจว่าจะขับรถตู้ของเกสต์เฮ้าส์ไปรับญาติไอ้แบงค์ที่สถานีขนส่งอาเขต .ไอ้ดิ่งเห็นอาการสลึมสลือไม่ไหว มันเลยขันอาสาขับรถไปส่งผม แล้วตีย้อนกลับมาเกสต์เฮ้าส์ ส่วนผมก็เหมารถแดงสองแถวพาญาติไอ้แบงค์จากอาเขตเข้ามาในตัวเมือง .และผมต้องเป็นธุระให้กับญาติๆ ไอ้แบงค์ตั้งแต่เรื่องอาหารการกินและที่พัก(บ้านเช่าไอ้แบงค์)จวบจนสายแก่ๆ ถึงปลีกตัวกลับมาเกสต์เฮ้าส์ได้ ผมย้อนกลับมาที่เกสต์เฮ้าส์อีกทีก็เกือบสิบเอ็ดโมง ทั่วเกสต์เฮ้าส์เงียบเพราะฝรั่งทะยอยออกไปเที่ยวกันเกือบหมด ก็เห็นมีแต่เพียงไอ้ดิ่งกำลังนั่งจีบแขกฝรั่งที่พึ่งเข้าพักสามสี่คนเมื่อเช้านี้เพื่อที่จะออกทัวร์ป่าในวันพรุ่งนี้ ...ดิ่งเอาแผ่นโน๊ตสั้นๆ มายื่นให้ผม “โกโก้ฝากไว้ให้พี่ดอน” ดิ่งบอก พร้อมกับบอกว่าโรมิโอเจ๊หนิงและโกโก้พากันเดินทางไปเที่ยวเชียงราย แม่สาย สามเหลี่ยมทองคำ และเชียงแสน คาดว่าคล้อยๆ เย็นถึงจะกลับ เมื่อผมคลี่แผ่นกระดาษเล็กออกมาอ่าน ก็ได้ใจความสั้นๆ แต่กินความว่า ..Please wait until I come back. I reckon we should go out for a meal tonight ..Dare not going out without me!!..... อ่านเสร็จ ผมก็ได้แต่อมยิ้มอย่างมีความสุข โห เป็นใครๆ ก็ย่อมปลื้มสิครับ..ระดับนางแบบจากนอกขอนัดทานข้าวเย็นด้วยอย่างนี้ .เหลือบขึ้นมองบนท้องฟ้าในยามนี้ ก็แลเห็นประกายสีชมพูเริ่มแผ่รังสีออกมาทีละนิดๆ .ไม่นานพลัน ผมก็รู้สึกว่าเมืองเชียงใหม่ทั้งเมืองกำลังถูกปกคลุมไปด้วยรังสีสีชมพูสว่างไสวรอบด้าน ให้รู้สึกเย็นระรื่นใจยิ่งนัก ..ไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของผม ค่อยๆ ครวญบทเพลง "รักข้ามขอบฟ้า" ของคุณศรีไสล สุชาติวุฒิ ดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ จากซอกลึกภายใน ขอบฟ้า เหนืออาณาใดกั้น ใช่รักจะดั้น ยากกว่านกโบยบิน รักข้ามแผ่นน้ำ รักข้ามแผ่นดิน เมื่อความรักดิ้น .ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล... .......ขอบฟ้า . ทิ้งโค้งมาคลุมครอบ อ้าแขนรายรอบ โอบโลกไว้ภายใน เหมือนอ้อมกอดรัก แม้ได้โอบใคร ชาติภาษาไม่ .. สำคัญเท่าใจตรงกัน... รัก ....ข้ามขอบฟ้า รักคือ สื่อภาษาสวรรค์ อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์ .. โห ผมนึกอยากครวญเพลงนี้ให้แควนๆ ที่ติดตามอ่านมาตลอดได้ยินจัง ตอนนี้ได้แต่พิมพ์ไปฮัมไปด้วย ! เพลงโปรดเลยล่ะ เพลงนี้...ชอบท่อนนี้สุดๆ .เมื่อความรักดิ้น .ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล . โห ยอมรับจินตนาการของคนประพันธ์เพลงนี้จริงๆ ขอรับ อ้าว ออกนอกเรื่องแล้วท่านผู้ชม! ผมปล่อยให้ความรู้สึกตัวเองล่องลอยกระเจิดกระเจิงภายใต้ท้องฟ้าสีชมพูได้ไม่นาน พลันก็ได้ยินเสียงหนึ่งร้องตะวาดไล่มาติดๆ “ไอ้กาตัวดำ! มรึงเริ่มจะเพ้อใหญ่อีกแล้ว !!” จะเสียงใครที่ไหนอีกล่ะครับ ถ้าไม่ใช่เสียงสะกิดจากไอ้ความคิดที่เป็นปฏิปักษ์กับความคิดที่กำลังครอบงำผมอยู่ตอนนี้ ผมมักจะเป็นอย่างนี้เสมอๆ ล่ะครับท่านผู้ชม เหมือนมีสองวิญญาณอยู่ในร่างเดียวกัน !! .มีสองความคิดแแตกแยกกันในแนวสุดโต่งสุดขั้ว ขั้วแรกคือ“สุขนิยม” ส่วนขั้วหลัง “ทุกขนิยม” สองขั้วสองแนวคิดตีกันตุ๊บๆ ตั๊บๆ ภายใน กว่าจะลงเอยกันได้ ผมเองก็สะบักสะบอม อย่างกรณีของโกโก้นี่เป็นตัวอย่าง .บอกตรงๆ ว่าผมออกอาการยึกๆ ยักๆ เพราะไอ้เจ้าสองความคิดนี่แหละครับที่มันไม่ลงรอยกัน ใจหนึ่งอยากจะจีบเธอให้รู้แล้วรู้รอด(ประสบการณ์บอกว่า อย่างน้อยๆ เธอคงไม่รังเกียจผม) หากแต่อีกใจหนึ่ง (ซึ่งมองโลกใกล้ความเป็นจริงที่สุด)กลับพะว้าพะวัง เตือนสติผมอยู่เสมอว่า เธอสูงเกินไป สังคมของเธอกับของผมมันเป็นสังคม "ฟ้ากับดิน" Absolutely Impossible !! ดั่งคำโคลงโบราณที่เขียนไว้เตือนสติชาวดินอย่างผมดังนี้ อย่าคิดเด็ดดอกฟ้า .มาถนอม สูงสุดมือมักตรอม .อกไหม้ เด็ดดอกพยอม .ยามยาก ชมนา สูงก็สอยด้วยไม้ อาจเอื้อมเอาถึงฯ ยอมรับครับว่าช่วงนั้นผะอืดผะอมต่อความรู้สึกที่แปรปรวนของตัวเองเป็นที่สุด ใจหนึ่งนึกอยากลอง “ทาบชั้น”ขึ้นกระทบไหล่คนดังสักตั้ง หวังสร้างชื่อให้ระบือไกล ว่าชาวดินอย่างข้านี่แหละเด็ดดอกฟ้ามาถนอมได้ หากแต่อีกใจหนึ่งกลับพยายามปรามตัวเองมาตลอดว่า อย่าเลย อย่าเล่นกับไฟ ความรักนั้นก็เฉกเช่นกับไฟครับท่านผู้ชม .ยามอยู่ใกล้ช่างอบอุ่นดีแท้ แต่ยามเมื่อห่างออกมาก็ยิ่งหนาบเหน็บทุกย่างก้าว ..โห ถึงตรงนี้ รู้สึกว่าพระเอกของเราชักเริ่มออกอาการวิตกอย่างเห็นได้ หนังฉายมาได้ใกล้จะปลายเรื่องแล้วครับท่านผู้ชม มารอลุ้นพร้อมๆ กันนะครับว่า พระเอกจะหาข้อยุติให้กับตัวเองและปัญหาหัวใจได้อย่างไร ?? ช่วงบ่ายของวันนั้น ผมขับรถตระเวณช่วยดิ่งเอาเป้สัมภาระที่จะขึ้นทัวร์ป่าไปแจกให้ฝรั่งตามเกสต์เฮ้าต่างๆ ดิ่งได้แขกขึ้นทัวร์จำนวนสิบสามคน มีฝรั่งจากเกสต์เฮ้าส์ที่ผมและดิ่งประจำอยู่แค่ห้าคน นอกนั้นเป็นแขกจากเกสต์เฮ้าส์อื่นๆ .ส่วนมากฝรั่งที่ขึ้นทัวร์กับผมและดิ่งจะเป็นฝรั่งประเภทที่เรียกว่า recommended คือคนที่เคยขึ้นทัวร์กับผมและดิ่งมาแล้ว เมื่อลงมาก็ไปโฆษณาปากต่อปากให้ฝรั่งคนอื่น .สมัยนั้นเกสต์เฮ้าส์ที่ขึ้นทัวร์บ่อยที่สุดในเชียงใหม่ก็เห็นจะมี ดาเรศเกสต์เฮ้าส์และเกสต์เฮ้าส์ที่ผมและดิ่งประจำอยู่ บางทีมีแขกมากเกิน ขึ้นไม่ไหว พวกเราก็ส่งให้บริษัทอื่นและได้เงินค่าหัวๆ ละสองร้อยบาท . หลังจากแจกจ่ายเป้ให้ฝรั่งเพื่อเตรียมตัวจะออกทัวร์ป่าวันรุ่งขึ้นแล้ว ผมกับดิ่งก็ออกไปวิ่งกำลังกายที่สนามกีฬาแห่งชาติ...เป็นไกด์ป่าต้องไม่ประมาทเรื่องพละกำลังครับ คิดดูเอาต้องแบกเป้สัมภาระอาหารให้ลูกทัวร์จำนวนเป็นสิบคนข้ามป่าข้ามดอยสี่วันสามคืน (ถ้าเห็นภาพไกด์สะพายเป้ไขว้ทั้งข้างหน้าทั้งข้างหลังแล้วคุณจะทึ่ง) ไหนจะล่องแพตามกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากแห่งลำน้ำแม่แตง ฉะนั้น เรื่องการออกกำลังกายจึงจำเป็นสำหรับไกด์ป่า(ผู้ไม่ประมาท) ดิ่งชวนผมไปเที่ยวที่บาร์เบียร์เซ็นเตอร์อีกในคืนนี้ เพราะเขาได้นัดหมายลูกทัวร์เฉพาะสาวๆ ไปแนะนำตัวกันที่นั่น ดิ่งบอกว่าคราวนี้มีสาวขึ้นทัวร์ด้วยกับมันเจ็ดคน จึงอยากให้ผมไปเป็นหน้าม้าเชลียร์ให้มันหน่อย แผนลึกๆ ??...ผมบอกกึ่งรับกึ่งปฏิเสธ เพราะต้องรอดูก่อนว่าโกโก้จะกลับมาถึงเชียงใหม่กี่โมง หากมาถึงดึกดื่นผมก็จะไปเป็นเพื่อนดิ่งโดยไม่คอยโกโก้ แต่ถ้าหากโกโก้กลับมาหัวค่ำ ผมก็จะพาเธอไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารไทม์สแควร์ติดท่าแพ และไม่ห่างจากบาร์เบียร์เซ็นเตอร์ กะว่า หลังจากกินข้าวเสร็จ โกโก้คงกลับเกสต์เฮ้าส์เพื่อพักผ่อน เที่ยวมาทั้งวันอย่างนั้นไม่เหนื่อยก็ให้รู้ไป หลังจากโกโก้กลับเกสต์เฮ้าส์ผมก็จะไปหาดิ่ง นั่นคือแผนการที่ผมวางไว้ แหะ แหะ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า สาวๆ ที่ขึ้นทัวร์ด้วยไอ้ดิ่งทั้งเจ็ดคนนั้นจะหน้าตาจิ้มลิ้มขนาดไหน?? อิ อิ โรมิโอ เจ๊หนิง และโกโก้กลับมาถึงเกสต์เฮ้าส์หกโมงเย็นกว่าๆ ..หลังจากที่ผมกับดิ่งพึ่งกลับมาจากจ๊อกกิ้งไม่นาน ลงจากรถมา โกโก้รุดมาถามผมว่าได้รับโน๊ตที่เธอฝากไว้หรือเปล่า เจ๊หนิงเห็นเข้าก็แซวผมเข้าให้ว่า ไปเที่ยวเชียงรายทั้งวัน ได้ยินแต่โกโก้พูดถึงผมอยู่เรื่อย (ชักจะมากไปหน่อยนะเจ๊ ความจริงเจ๊หนิงแกเชียร์ผมแบบสุดๆ บางทีก็เยินยอผมต่อหน้าซะเกินจริง) .หลังจากพูดคุยนัดหมายว่าจะไปกินข้าวที่ไหนกันคืนนี้ได้สักพัก ทั้งผมและเธอต่างก็ขอตัวไปอาบน้ำเตรียมตัว ตกลงกันว่าจะเดินจากเกสต์เฮ้าส์ไปร้านอาหารที่ชื่อ “ไทม์สแควร์” ซึ่งเป็นร้านอาหารตั้งโล่งแจ้งอยู่บนดาดฟ้าโล่ง สงบและผู้คนไม่พลุกพล่าน อีกอย่างผมก็รู้จักผู้จัดการสนิทสนมกันดี ขอรวบรัดตันฟิล์มมายังฉากบนดาดฟ้า ณ ร้านอาหารไทม์สแควร์กันเลยนะครับ ผมรู้สึกว่าผมชักจะเดินเครื่องช้าลงๆ ทุกที ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะเอาให้จบภายในอาทิตย์หนึ่งแต่ก็ลากยาวเป็นน้ำท่วมทุ่งมาถึงตรงนี้ โกโก้ให้ผมรับผิดชอบสั่งอาหารทั้งหมดให้เธอ โดยอ้างว่าเธอไม่ค่อยรู้เรื่องอาหารไทยว่าอันไหนเผ็ดมากอันไหนเผ็ดน้อย .ในขณะที่เธอเธอสั่งไวน์มานั่งจิบไปพลางๆ .หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็นั่งคุยสัพเพเหระกันไป แล้วเธอก็มาแซวผมเรื่องช็อคโกแล็ตเมื่อคืนที่ผ่านมา “I have never seen anyone like you in my life..” เธอเปรย “What? Is there something wrong about me?” “Yes, getting drunk by those chocolates” เธอกล่าวพลางหัวร่อพลางจนเกือบจะกล่าวไม่สิ้นประโยคเพราะมัวแต่หัวเราะ . ไหมล่ะ ??ๆ โดนแซวเข้าอีกจนได้ครับท่านผู้ไอ้เรื่องไม่ทันโลกเหมือนคนอื่นเขาของผม ริจะหัดเข้าดิสโก้เธคเหมือนคนอื่นเขา แหะ แหะ ก็ไปได้ไม่กี่น้ำ ริอยากจะเข้าสังคมกับคนอื่นเขา..โดนอัลกอฮอร์ตกถึงกระเพาะไม่ถึงห้าหยด ก็แทบเมาหัวทิ่มหัวตำ .น่ากลับไปบวชใหม่ซะให้รู้แล้วรู้รอด จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 1 ธ.ค. 47 05:59:50 A:80.41.142.3 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ตะก่อนคออ่อน เดี๋ยวนี้คงคอทองแดงใช่เปล่าคะ จากคุณ : Lastminute Girl - [ 2 ธ.ค. 47 00:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนค่ะ อ่านแล้วตลกสำนวนที่เขียนมากๆ แต่งกลอนก็เก่ง นี่ขนาดแต่งเล่นๆ นา ดูท่าทางคุณคนอุดรฯจะศิลปินน่าดูเเลย รีบกลับมาเล่าต่อเร็วๆ นะ จากคุณ : HappyHippo - [ 2 ธ.ค. 47 04:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 56 วันนี้หยุดฉาย...เด็กวิ่งส่งฟิล์มหนังโทรฯ มาบอกว่ารถติดหนัก...พรุ่งนี้ต่อครับ...ขอถือโอกาสนี้แสดงคำขอบคุณท่านผู้อ่านผู้ชมทุกท่านที่ตีตั๋วเข้ามาชม อิอิ คุยสัพเพเหระสักวันก็แล้วกันนะครับ (วันนี้งานยุ่ง) ที่คุณLastminute Girl ถามมานั้น....แสลงใจที่จะตอบเหลือเกินครับ...ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี จากวันนั้นเคยคออ่อนอย่างไร...ปัจจุบันก็คออ่อนอยู่อย่างนั้นขอรับ.....กินเหล้ากินเบียร์ไม่เป็นกับเขาเอาซะเลย...แต่ก็มีคนชมนะว่าใบหน้าอ่อนกว่าวัย (โห ยกหางตัวเองเฉยเลย!!) เคยเล่าไปครั้งหนึ่งว่า.....มีอยู่ครั้งหนึ่งไปงานวันแต่งงานของเพื่อน....ที่งานเขาทำเครื่องดื่ม "พันซ์" ที่ใส่ผลไม้หลากสีดูสวยสดงดงาม แต่ความจริงมีอัลกอฮอร์ผสมด้วย...ไปถึงผมก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรล่ะ เพราะกระหายน้ำเหลือกำลัง เห็นพันซ์ปั้บก็นึกว่าเครื่องดื่มประเภท soft drink ผมซัดเข้าไปอึกใหญ่...ผลหรือครับ แฟนผมต้องขอเช่าโรงแรมใกล้ๆ เอาผมไปพักฟื้น ขายหน้าประชาชีไหมล่ะครับ....สงสารก็แต่แฟนตัวเอง แทนที่จะไปร่วมงานแต่งงานเหมือนคนอื่น กลับต้องมาดูแลผม อิ อิ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 2 ธ.ค. 47 05:19:42 A:80.41.147.43 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ผมคาดการณ์ผิดถนัด ที่คิดว่าหลังจากอาหารค่ำคืนนั้นแล้วโกโก้จะรู้สึกอ่อนเพลีย แล้วขอตัวกลับไปนอน (แบบว่าพอหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน ที่เขาว่าไว้ไง??) ..ตามแพลนที่คิดไว้ หลังจากโกโก้กลับเกสต์เฮ้าส์ไปนอน ผมก็จะไปหาไอ้ดิ่งที่ท่าแพบาร์เบียร์เซ็นเตอร์ .แต่โกโก้ไม่ได้แสดงทีท่าว่าจะเหนื่อยล้าแต่อย่างใด ทั้งๆ ไปเที่ยวเชียงรายมาทั้งวัน ..เธอชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จิปาถะสนุกสนาน ผมเองก็เพลินไปกับเธอ จนเกือบลืมไอ้ดิ่งไป . ถึงตรงนี้แล้ว ผมอยากจะบอกว่า หากไม่ติดที่สถานะความเป็น “นางแบบ” ของเธอ ผมคงปล่อยหัวใจตัวเองให้ล่องลอยและดื่มด่ำ ไปกับบรรยากาศในยามนี้ไอ้อย่างอิสระ .โห สุขใจใดเล่าจะเท่ากับการได้นั่งสนทนาพาทีกับหญิงสาวผู้มีความงามประดุจนางฟ้า ..นู่น พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวในคืนข้างขึ้นกำลังทอแสงนวลแข่งกับใบหน้าอันขาวนวลของเธอที่ส่งประกายยิ้มมาให้ผมเป็นแทบทุกคราที่เราสบตากัน ..หัวใจดวงน้อยๆ ของผมก็ย่อมอ่อนไหวพริ้วแผ่วไปกับรอยยิ้มที่เธอส่งประกายมาทุกครา .คงไม่ต่างไปจากเปลวไฟจากเทียนขาวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารในยามนี้ ที่กำลังลู่อ่อนตามกระแสลมของค่ำคืนที่โชยมาอ่อนๆ ในยามนี้ .ส่วนจะเป็นเปลวไฟแห่งอันใดนั้น ย่อมมีเพียงบุรุษผู้เคยตกอยู่ในบรรยากาศเยี่ยงข้าในยามนี้เท่านั้นจะตอบได้!! อา ..ผมกำลังนำตัวเองเข้าสู่จุดใดของความรักหรือนี่?? ยากที่จะหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ..อย่างมากก็บอกได้เพียงแต่ว่า .ผมเริ่มมีความสุขอย่างประหลาดที่ได้มีโอกาสนั่งพูดคุยกับโกโก้สองต่อสองโดยไม่คนอื่นมารบกวนเป็นครั้งแรก .ในยามนี้ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีๆ หลายอย่างที่กำลังพรั่งพรูหลั่งไหลเข้ามาในความคิด แน่ล่ะ โดยทั่วไป ผมคงไม่อาจหนีความจริงไปได้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความรัก!....แต่ที่ผมต้องฝืนใจและพยายามยับยั้งตัวเอง เพียรพร่ำบอกตัวเองเสมอๆ ว่ามันไม่ใช่ความรัก เพราะสถานะภาพของผมและของเธอ ..บอกตรงๆ ผมยังอ่อนต่อโลกนักในช่วงนั้น มุมมองของความรักคับแคบจนถูกมองคล้ายเป็นคนเฉยเมยต่อเพศตรงข้าม ยิ่งสำหรับโกโก้แล้วผมได้แต่พร่ำเตือนสติตัวเองว่า เรารักเขาไม่ได้ !! ด้วยเหตุผลง่ายๆ เธอคือหงส์ ส่วนผมเป็นกา !!มันคนละเผ่าพันธุ์กัน!! ออกจากร้านอาหารมาประมาณสามทุ่มกว่าๆ ผมหมายใจว่าโกโก้จะรีบขอตัวไปนอน .แต่เธอกลับชักชวนผมขับมอเตอร์ไซด์พากเธอขึ้นไปชมวิวในยามค่ำคืนที่ดอยสุเทพอีก ..ผมก็เลยบอกเธอไปตรงๆ ว่าผมมีนัดกับไอ้ดิ่งที่ท่าแพบาร์เบียร์เซ็นเตอร์ “Can I come along?” “Of course, you can” ผมเผลอรับปากเธอโดยไม่ทันยั้งคิด ก็ได้แต่ภาวนาในใจว่า ไอ้ดิ่งคงไม่ว่าอะไร เมื่อไปถึงบาร์เบียร์เซ็นเตอร์ บุคคลแรกที่เจอที่นั่นก็คือ ไอ้หนุ่ยคู่ปรับเก่าผมจากคืนที่ผ่านมา มันเคยรับปากว่าจะไปกล่าวคำขอโทษกับโกโก้เกี่ยวกับคืนที่ผ่านมา ..คืนนี้มันนั่งซดเบียร์อยู่คนเดียว ผมพาโกโก้ตรงรี่ไปหามัน .ไอ้หนุ่ยแสดงอาการตกใจนิดหนึ่งที่เห็นผมอีก . “ข้าไปหาเอ็งที่เกสต์เฮ้าส์เมื่อเช้านี้ แต่เอ็งไม่อยู่” ไอ้หนุ่ยบอกผม โดยที่ยังไม่ได้ถามอะไรสักแอะ ผมก็เลยจัดการแนะนำโกโก้ให้รู้จักมัน .พร้อมกับบรรยายสรรพคุณ “ He is the owner of the message that sent to you last night” ผมบอกโกโก้ .แทบจะยังไม่สิ้นประโยค ไอ้หนุ่ยรีบละล่ำละลั่กกล่าวคำขอโทษขอโพยต่อโกโก้ทันที มันคงไม่คิดล่วงหน้าว่าผมจะหักดิบมันซึ่งๆ หน้าอย่างนั้น ..และโกโก้ก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับมันหลังจากคำขอโทษขอโพยกันแล้ว จากนั้น ผมกับโกโก้ก็ตระเวณหาไอ้ดิ่งในบริเวณ ตระเวณหาไอ้ดิ่งแทบไม่ยากเลย เพราะโต๊ะเบียร์ของมันมีแต่สาวๆ ฝรั่งนั่งรายล้อมประหนึ่งดาวล้อมเดือนที่โดดเด่นในบาร์เบียร์เซ็นเตอร์แห่งนั้น .ผมต้องกล่าวขอโทษไอ้ดิ่งเป็นภาษาไทยที่โกโก้ขอตามมาด้วย ปรกติผมกับดิ่งนั้น เวลาอยู่กับฝรั่งพวกเราจะคุยภาษาอังกฤษกัน ..ดิ่งแนะนำให้ผมและโกโก้รู้จักบรรดาสาวๆ ที่จะขึ้นทัวร์ป่ากับมันในวันรุ่งขึ้น .นั่นแม่คลาวเดียร์จากฮอลแลนด์ นี่ก็ซาร่าห์ จากอเมริกา แล้วโน่นก็ล็อตต้าจากสวีเดน ส่วนที่นั่งติดไอ้ดิ่งก็พอลล่าจากอังกฤษ โอ้ย! ใครต่อใครแทบจำชื่อจำประเทศไม่ได้ทีเดียวเชียว .แต่สำหรับไอ้ดิ่งแล้ว มันต้องจำให้แม่นในเรื่องนี้ ของเล็กๆ น้อยๆ แค่ชื่อแค่เสียงของใครก็ตามนี่อย่ามองข้ามเชียวนะครับ ...ใครก็ใครเถอะ หากจำชื่อเราได้ จากการพบกันไม่ทันไร ความประทับใจย่อมเกิดไม่มาก็น้อยล่ะน่า .ของอย่างนี้มันก็เหมือนน้ำที่หยดลงโขดหินทีละนิดๆ ล่ะนะ A little drop of water can make a hole on the hard rock ฉันใด ใจอ่อนๆ ของคนก็ย่อมอ่อนไหวกับสิ่งประทับใจเล็กๆ น้อยๆ ฉันนั้น ..จริงไหมครับท่านผู้ชม ..?? บรรดาสาวๆ ต่างก็เข้าขาคุยกันกับโกโก้ได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย ..ผมกับดิ่งเสียอีกต้องเป็นฝ่ายอ้าปากหวอนั่งฟังบรรดาคุณเธอทั้งหลายคุยกัน .จะไม่ให้ผมอ้าปากหวอได้ยังไงครับพระคุณท่าน ฟังบทสนทนาของบรรดาคุณเธอดูสิ นางเอ้ก นางเอก ..ต๊าย ! เธอใช้ครีมยี่ห้ออะไรทำไมผิวถึงสวยอย่างนี้ .อะไรๆ แถวนี้แหละ .โชคดี ที่คืนนั้นมีการชกมวยไทยโชว์มาขัดจังหวะของพวกหล่อน ..พอมวยเริ่มชก เสียงถามไถ่กันเรื่องน้ำหอม ครีมทาผิว รองเท้า ประเป๋า ก็เงียบไป .. พวกเราก็นั่งดริ๊งไปดูมวยชกไป เสียงนักมวยเตะกันป้าปๆ ดังสนั่นเวที ทำเอาสาวบางคนถึงกับซู้ดปากแสดงอาการเจ็บแทนนักมวยที่โดนไปด้วย สักพัก .ผมและไอ้ดิ่งพาสาวๆ ไปดูเขาเปรียบมวยกันด้านหลังเวทีมวยเพราะอยากให้พวกหล่อนได้เห็นเบื้องการถ่ายทำด้วย .ลืมบอกไปว่า ไอ้ดิ่งนอกจากจะเป็นไกด์อันดับแนวหน้าในเชียงใหม่แล้ว เขาชกมวยไทยเป็นงานอดิเรกด้วย งานห้าธันวามหาราชทุกปี ผมจะพามันไปเปรียบมวยที่สนามกีฬาแห่งชาติเชียงใหม่ “ฟ้าสะท้าน เกียรติภูเวียง” คือชื่อชกมวยไทยของดิ่ง ..สำหรับผม ก็เคยขึ้นเวทีชกมวยไทยมาสามครั้ง สมัยเมื่ออายุสิบขวบถึงสิบสองขวบ สาเหตุที่เลิกเพราะต้องไปบวชเรียน แฮ่ม !!ไม่งั้นอาจจะได้เหรียญทองโอลิมปิคมาให้ชาวไทยได้ชื่นชมกันอีกเหรียญแน่ๆ อิ อิ .ผมใช้ชื่อ ศรศิลป์ ศิษย์ น.ป.พ (นปพ ย่อมาจาก หน่วยปราบปรามพิเศษ หัวหน้าค่ายที่หมู่บ้านของผมเป็นตำรวจ นปพ) ชื่อศรศิลป์ ก้อปปี้มาจากยอดมวยไทยในยุคนั้นคือ ศรศิลป์ ศิษย์เนินพะยอม ครูมวยเขาชมว่าเชิงมวยของผมเหมือนศรศิลป์ (ว่าไปนู่น) พูดไปก็ดูเหมือนว่ากำลังจะเขียนบทให้ตัวเองครับท่านผู้ชม .ช่วงที่พวกเราไปดูเขาเปรียบคู่มวยกันอยู่นั้น ..มีนักมวยคนหนึ่งหาคู่ชกในคืนนั้นไม่ได้ ตอนแรกผมก็ยุไอ้ดิ่งประกบคู่กับเขา .ซึ่งผมลืมไปว่ามันจะขึ้นทัวร์ป่าในวันรุ่งเช้า .ท้ายที่สุดหวยจึงมาตกที่ผม !!คือผมถูกยุให้ประกบคู่กับนักมวยคนนั้น.....ตอนแรกๆ ผมบอกปฏิเสธไป สักพักก็บอกกึ่งรับกึ่งสู้ .ต่อมา ผมโดนลูกยุจากหลายฝ่ายไม่ไหว โดยเฉพาะโปรโมเตอร์ผู้จัดบอกว่า นักมวยคนนี้เป็นนักมวยใหม่เพิ่งหัดมวย มิหนำซ้ำไอ้พี่เลี้ยงและหัวหน้าค่ายของนักมวยคนนั้นบอกผมว่า เด็กพึ่งมาหัดชกหาประสบการณ์ ซ้ำร้ายไปกว่านั้น บรรดาสาวๆ ฝรั่งรวมไปถึงโกโก้ก็ยุผมใหญ่ แหะ แหะ อดีตนักมวยวัดจากถิ่นอีสานอย่างผม ทนกลิ่นสาบนวมไม่ไหว .ตอบตกลงประกบคู่กับนักมวยคนนั้นในคืนนั้นทันที .. เรื่องพละกำลังที่จะยืนครบห้ายกนั้นผมไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ เพราะปรกติผมกับดิ่งก็วิ่งออกกำลังทุกวัน เสร็จจากวิ่งที่สนามกีฬาแห่งชาติ(เดิม) พวกเราก็จะแวะไปเตะกระสอบที่ค่าย “ศิษย์กู่เต้า” ในสนามกีฬามหาวิทยาพลศึกษานั่นแหละ ที่ผมห่วงก็คือ “เชิงมวย” และการ “รื้อเวที” ไปนานของผม .แต่อย่างว่านั่นแหละครับ มีสาวๆ ให้ท้ายอย่างนี้ ..ต่อให้ลุยน้ำลุยไฟที่ไหนพระเอกก็บ่ยั่น !!.. หลังจากตกลงกันว่าจะชกกันก่อนคู่สุดท้ายในคืนนั้น ไอ้ดิ่งก็ตะบึ่งมอเตอร์ไซด์ไปข้างนอก ไปซื้อน้ำมันมวยพร้อมผ้าพันมือมาเตรียมพร้อม ..ไม่ต้องบอกหรอกครับว่าสาวๆ ฝรั่งรวมไปถึงโกโก้ตื่นเต้นขนาดไหนที่จะได้เห็นคนที่พึ่งนั่งคุยกันอยู่หยกๆ กำลังจะขึ้นชกมวยไทย!!....สักพัก ไอ้ดิ่งกลับมาพร้อมเพื่อนอีกสองคน (ชื่อวัฒน์ และ สำราญ มาช่วยเป็นพี่เลี้ยง) .ผมถอดเสื้อผ้าหมดเหลือแต่กางเกงในล้อนจ้อนนอนให้เพื่อนนวดเค้นน้ำมันมวยเป็นมือระวิง .ส่วนสาวๆ ฝรั่งก็ไม่ยอมหนีไปไหน พากันยืนมุงดูสำราญนวดน้ำมันมวยน้ำลายหกไปตามๆ กัน (แหะ แหะ อันนี้ผมจินตนาการไปเองน่ะครับ) ..เจ้าหน้าที่เอากางเกงนักมวยที่ถูกใช้หลายมือมาให้ผมโดยผมไม่มีสิทธิ์เลือกสีอื่นๆ .ผมไม่ชอบใจนัก จึงบอกให้ไอ้ดิ่งบึ่งรถกลับไปเอากางเกงนักมวยตัวโปรดของผมที่ปักที่หน้ากางเกงว่า “อีสานที่รัก” ที่เกสต์เฮ้าส์มาแทน ใหม่ๆ ผมสังเกตุว่าโกโก้ตื่นเต้นไปกับทุกคนไม่น้อย .แต่เมื่อเธอยืนดูเพื่อนๆ นวดผมไปได้สักพัก เธอก็เดินมาถามผม ซึ่งผมขอคิดเข้าข้างตัวเองตรงนี้ว่าเธอวิตกแทนผม .เพราะนักมวยที่กำลังชกกันบนเวทีตอนนี้ เตะกันไฟแล่บ บางทีเสียงเตะดังก้องไปทั่วบาร์เบียร์ นั่นอาจทำให้เธอพลอยวิตกหรือห่วงผมไปด้วย(ใครที่เคยไปดูมวยไทยชกครั้งแรก เมื่อได้ยินเสียงนักมวยเตะกันสดๆ แล้ว จะผวากันแทบทุกคนไม่ว่าคนไทยหรือฝรั่ง) “ Are you sure, Don” โกโก้ถาม “ Don’t you worry, I’ve boxed before. At worst, if I lost by the knock out, I hope you will visit me in the hospital?” ผมแกล้งกระเซ้าเธอเล่น แต่เธอไม่เล่นด้วย “ I think you should cancel” .เธอแนะ โห มาแนะให้ผมล้มเลิก ! เผอิญผมเป็นคนประเภทยิ่งห้ามก็ยิ่งยุซะด้วย คำแนะนำของเธอผมถือว่าเป็นยาชูกำลังขนานเอกทีเดียว เจ้าหน้าที่สนามเดินมาชื่อนักมวยผมว่าจะใช้ชื่ออะไร . . “แล้วไอ้หมอนั่นชื่ออะไรครับ” ผมถาม “แก่นทอง !” ผมใจหายนิดๆ กับชื่อของนักมวยคู่ต่อสู้ของผม .. ผมหันรีหันขวางไปถามเพื่อนๆ “ มันเป็นอะไรกับแก่นศักดิ์ ส.เพลินจิตหรือเปล่าว่ะ?” แก่นศักดิ์ ส.เพลินจิต คือตัวเต็งยอดมวยไทยปีนั้น (ซึ่งต่อมาเขาก็เป็นยอดมวยไทยสองปีซ้อน) .เจ้าหน้าที่สนามตอบแทนเพื่อนผมว่า ไม่เกี่ยวอะไรกับแก่นศักดิ์ ผมพลอยโล่งใจ .โห เล่นตั้งชื่อเลียนแบบนักมวยดังมาขู่ผมจนผมเกือบหลงกล . “หนึ่งอุดร ส.สามล้าน” ผมบอกชื่อนักมวยของผมไป ..ทั้งๆ ที่ทีแรกตั้งใจว่าจะใช้ชือ ศรศิลป์ เหมือนเดิม .แต่คงข่มขวัญคู่ต่อสู้ผมไม่ได้แน่ ..ผมทราบมาพอเลาๆ จากไอ้ดิ่งว่า นักมวยส่วนมากจะรู้สึกหวั่นๆ เมื่อทราบว่าคู่ต่อสู้มาจากภาคอีสาน .ผมเลยตั้งชื่อ “หนึ่งอุดร” ข่มขวัญไว้ก่อน อีกอย่าง ช่วงนั้น นักมวยตัวเต็งยอดมวยไทยอีกคนหนึ่งต่อจากแก่นศักดิ์แล้ว ก็คือ “หนึ่งอุบล ศิษย์เลิศชัย” ..แหะ แหะ ไอ้หมอนั่นมันตั้งชื่อเลียนแบบชื่อแก่นศักดิ์ตัวเต็งยอดมวยไทยได้ ผมก็ย่อมทำได้เช่นกัน ..ส่วนค่าย ส สามล้านนั้นผมคิดขึ้นมาอย่างเร่งรีบ เพราะเคยอยู่ถนนสามล้าน จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 3 ธ.ค. 47 06:39:03 A:80.41.206.45 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ว้าว ลุ้น ๆ ๆ ค่ะ รออ่านต่อ ติดงอมแงมเลยค่ะ ตอนนี้ จากคุณ : HoneyPuii - [ 3 ธ.ค. 47 19:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมมีเวลาเต้นฟุตเวิร์คและเตรียมตัวพอประมาณ เพราะเหลืออีกตั้งสามคู่ก่อนจะถึงคิวผมขึ้นเวที .ไม่ห่างไปจากจุดที่กลุ่มของพวกผมใช้เป็นสถานที่นวดตัวเท่าไหร่ ก็เป็นกลุ่มของ “แก่นทอง” คู่ต่อสู้ของผมที่กำลังวอร์มอัพอยู่เช่นกัน ..ผมอดที่จะเหลือบไปดูรูปพรรณสัณฐานและหน่วยก้านของคู่ชกของผมไม่ได้ ก้ออยากรู้อ่ะ ว่ากล้ามหน้าท้องของมันมีกี่คู่กี่ลอน?? กะจะกระทุ้งเข่าสักกี่ดอกมันถึงจะยุบ หรือว่ามีวงแขนกล้ามเป็นมัดๆ พอที่จะให้กัดแขนเล่นเบาๆ หรือเปล่า?? โห ท่านผู้ชมครับ .พอเห็นหน่วยก้านสัณฐานอย่างถนัดถนี่แล้ว ..ผมเองชักจะไม่อยากจะเชื่อ “น้ำคำ” ที่โดนยุมาก่อนหน้านี้ ว่าไอ้หมอนี่เป็นนักมวยใหม่แค่มาชกหาประสบการณ์ ...แค่เห็นดูกล้ามหน้าท้องของเขาผมก็กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก กล้ามหน้าท้องบึ้ก!เป็นนูนเป็นร่องชัดเจนอย่างนั้น มันไม่ใช่นักมวยใหม่แน่ๆ ..และท่าทางมันกำลังซ้อมเตะแหวกอากาศแต่ละทีสิ เสียงตวัดอากาศดังฟิ้วๆ แสลงหูผมซะไม่มี ..สาธุ ตอนขึ้นเวทีขออย่าให้ก้านคอของผมไปรองรับสันแข้งที่มันกำลังเตะแหวกอากาศอยู่ตอนนี้เลยพ่อเจ้าประคุ้ณ .ผมภาวนาในใจ ช่วงนี้ผมเริ่มสังเกตุว่าโกโก้จะแสดงอาการเป็นเจ้าผู้เจ้าผมขึ้นมานิดๆ .สังเกตุได้ตอนหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งใช้ผ้าสก็อตพันมืออยู่ ฝรั่งท่าทางขี้เมาคนหนึ่งเดินแอ่นเข้ามากระเซ้าผมเล่นๆ ว่าผมจะทนไอ้หมอคู่ชกของผมได้กี่ยก ..โกโก้ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ รีบลุกขึ้นและตะเพิดฝรั่งคนนั้นออกไปทันที “ Can you just leave him alone, please” ได้เห็นเธอแสดงอาการปกป้องผมเช่นนั้น ผมมีหรือจะไม่ปลื้มพระคุณท่าน?? กำลังใจที่กำลังทำท่าว่าจะฝ่ออยู่มะร่อมมะร่อ .ตอนนี้ถึงกับพุ่งกระฉูดปร๊าดขนชนเพดานสมอง .รู้สึกฮึมเหิมขึ้นมาในบัดดล นึกอยากจะไปกระชากแขนไอ้คู่ชกของผมขึ้นเวทีซะเดี๋ยวนั้น ไปยืนฟาดปากกันบนเวทีให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปข้างเลย!!... “Don, You can still change your mind” โกโก้กล่าวในเชิงชี้แนะให้ผมเปลี่ยนใจด้วยสีหน้าวิตกนิดๆ .ผมก็เลยหันไปบอกไอ้ดิ่งเป็นภาษาอังกฤษพอให้เธอได้เบาใจบ้าง ว่าตอนผมอยู่บนเวที หากผมตกเป็นรองและถูกคู่ต่อสู้ยำใหญ่ ก็ให้ไอ้ดิ่งซึ่งเป็นพี่เลี้ยงรีบโยนผ้าขาวขึ้นเวทีประกาศยอมแพ้ก็แล้วกัน .ไอ้ดิ่งรับปากเป็นมั่นเหมาะ ช่วงระหว่างรอขึ้นเวทีอยู่นั้น หัวหน้าคณะของแก่นทองเดินเข้ามาทักทายพวกผม .. ผมก็เลยถือโอกาสฝากความไปถึงพ่อแก่นทองคู่ชกของผมด้วยว่า ยังไงๆ ก็ให้เพลาๆ มือหน่อยก็แล้วกัน เพราะพวกเราชกให้ฝรั่งดูเท่านั้นเอง.....แต่หัวหน้าคณะคนนั้นไม่ได้แสดงทีท่าพาทีต่อคำพูดของผมนัก เขาหันไปสนใจดิ่งมากกว่า “ น้องสนใจจะติดปลายนวมเล่นๆ กันสักพันสองพันไหมครับ?” เขาถามไอ้ดิ่ง .หูย มาท้าเดิมพันติดปลายนวมกันอย่างนี้ แสดงว่าฝ่ายนั้นคงมั่นอกมั่นใจเต็มที่แหงๆ ผมนึก ..ไอ้ดิ่งทำท่ารีๆ รอๆ ล้วงกระเป๋าตัวอยู่พักหนึ่ง “ เอาสักพันเดียวนะ” ไอ้ดิ่งรับคำท้า โดยไม่ได้ปรึกษาผมเลยสักแอะ . “ ผมลงขันด้วยพันห้า” สำราญพี่เลี้ยงของผมอีกคนกล่าวสมทบ เงินเดิมพันจึงขยับจากพันหนึ่งเป็นสองพันห้า ช่วงนี้เป็นช่วง High season บรรดาไกด์ก็เงินหนากันอย่างนี้แหละท่านผู้ชม พันสองพันแค่นี้ขนจั๊กกะแร้ไม่สะเทือนขอรับ “ถ้าอย่างนั้น เอาห้าพันไปเลย น้องพอสู้ไหวไหม?” หัวหน้าคณะคนนั้นเกทับ .ผมและไอ้วัฒน์ก็เลยสมทบเงินกันออกไปจนครบห้าพัน !! เป็นเงินเดิมพันติดปลายนวมครั้งแรกในชีวิต และโดยไม่มีราคาต่อรอง เพราะนักมวยต่างก็สดกันทั้งคู่ โกโก้ เห็นพวกเราวางเงินเดิมพันกันพรึ่บๆ พรับๆ เธอถึงกับตำหนิผมเบาๆ ..ผมก็ได้อธิบายไปว่าผมตกอยู่ในฐานะตกกะไดพลอยโจนอ่ะ .ปรกติผมเคยเล่นการพนันมาสองสามครั้ง คือซื้อหวยใต้ดิน แต่ไม่เคยถูกสักทีเลยเลิกซื้อ .แต่ที่กล้าลงเดิมพันครั้งนี้ ทั้งๆ ที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะชนะหรือเปล่านั้น ก็เพราะว่า หากเราไม่แสดงอาการใจป้ำรับพนันเขาไป .ฝ่ายนั้นเขาจะได้ใจว่าเราไม่มั่นใจในนักมวยของเรา .เขาท้ามา เราก็เกทับไปมั่ง . อย่างน้อยๆ เขาจะได้ฉุกคิดได้ว่าเราก็มั่นใจว่ามีหนทางชนะได้เหมือนกัน ..มันจิตวิทยาอย่างหนึ่ง แต่ต้องแลกด้วยเงินตรา นักมวยสองคู่ที่ชกกันก่อนจะถึงคิวผมชกผ่านไปอย่างรวดเร็ว ..แล้วก็มาถึงคู่สุดท้ายซึ่งเป็นฝรั่งกับคนไทยก่อนจะถึงคิวผม ผมและบรรดาพี่เลี้ยงต่างก็คาดการณ์ว่า ยังไงๆ คู่นี้ชกไม่ครบห้ายกแน่ และก็เป็นไปตามคาด นกกระจอกยังไม่ทันได้กินน้ำ แค่ยกแรกก็น็อคกันซะแล้ว!! ที่ผิดคาดนิดหน่อยก็คือ ผมนึกว่าไอ้ฝรั่งตัวขาวเหมือนหยวกกล้วยจะลงไปนอนกองกับพื้น ที่ไหนได้!! ไอ้นักมวยคนไทยขี้เล่นขี้อวดคนนั้น โดนหมัดฝรั่งสอยเข้าปลายคางหลับกลางอากาศ กรรมการนับเลยสิบไปแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น จนพี่เลี้ยงต้องขึ้นมาประคองปีกลงเวที .ต่อไปก็เป็นคิวผม “ต่อไปก็ถึงมวยคู่สำคัญครับท่านผู้ชม .มวยคู่นี้มีเดิมพันติดปลายนวมห้าพันบาท bla bla bla” เสียงสมิงขาว เอ้ย! เสียงโฆษกประจำสนามประกาศ ..ไอ้ดิ่ง สำราญ และไอ้วัฒน์ รีบฉุดแขนผมลุกขึ้นเตรียมตัวขึ้นเวทีทันที .และโดยไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร จู่ๆ โกโก้ก็ถลันเข้ามาหอมแก้มผมฟอดหนึ่ง .. “Good luck, and do take care of yourself” เธอกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ..โหย..ได้ยาชูกำลังใจจากโกโก้คราวนี้ ใครจะสั่งให้ผมไปลุยน้ำลุยไฟที่ไหน หรือว่าไปฟาดปากกับยอดนักมวยเอกที่ไหนก็ดาหน้ากันเข้ามาเลย .นั่นเป็นแรกแห่งการสัมผัสจากผู้สูงศักดิ์ที่ให้แก่ตัวกระผม . ระยะทางจากจุดพักนักมวยไปถึงเวทีต้องเดินแหวกผ่านผู้คนไป ดิ่ง สำราญ และไอ้วัฒน์ประคบประหงมผมเดินไปตลอดทาง .ช่วงก่อนจะเดินไปถึงเวทีมวย พลันผมก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งจากฝูงชนร้องตะโกน “เฮ้ย นั่นสามารถ พยัคฆ์อรุณนี่หว่า” เสียงใครก็ไม่รู้ มาทักผมว่าเป็นพี่มาดเฉยเลย .โห ผมว่าผมหล่อกว่าสามารถตั้งเยอะตั้งแยะ เข้าใจผิดได้ไหงหว่า?? .พอสิ้นเสียงลึกลับเท่านั้นแหละ สายตาของผู้คนในที่นั้นก็เพ่งมายังตัวผมเป็นจุดเดียว พร้อมกับเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกก้องไปทั่วบริเวณ บ้างก็ว่าสามารถแอบมาชกหาเงิน บ้างก็วิจารณ์ว่าสามารถขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่แล้วไม่มีเงินค่ารถกลับกรุงเทพฯ บ้าง ...พร้อมกับแสงแฟลชจากกล้องฉายวาบจากทั่วสารทิศ .พาดข่าวหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งแน่ๆ ตู ผมนึกในใจ .ไม่นาน เสียงตะโกน “สามารถ ๆ ๆ ๆ” จากฝูงชนเข้าใจผิดว่าผมเป็นสามารถ ก็ดังกระหึ่มก้องไปทั่วบริเวณ “สามารถๆๆๆๆ” “พี่ดอนๆ !! ” ผมเริ่มได้ยินเสียงไอ้ดิ่งค่อยๆ ดังก้องเข้ามาในหู พร้อมๆ กับเสียงตะโกนเรียกชื่อ “สามารถๆ” จากฝูงชนค่อยๆ จางลง แล้วก็เงียบหายไปในที่สุด .มารู้สึกตัวสะดุ้งเอาเมื่อกำลังจะก้าวขึ้นเวที โหย !! ผมเผลอตัวละเมอคิดว่าตัวเองเป็นสามารถ พยัคฆ์อรุณไปนี่เอง ฝูงชนไม่ได้เข้าใจผิดที่ไหน ผมสำคัญตัวเองผิดคิดว่าเป็นสามารถ แล้วมาเดินละเมอไปเองครับ .แหะ แหะ แบบว่าฉายแววที่จะโดนคู่ต่อสู้น็อคตั้งแต่ยังไม่ทันขึ้นเวทีเลยล่ะท่านผู้ชม “นักมวยมุมน้ำเงิน หนึ่งอุดร ส สามล้าน ..ส่วนฝ่ายมุมแดง แก่นทอง ” เสียงโฆษกสนามประกาศแนะนำนักมวย(โทษทีครับ ผมจำค่ายมวยของไอ้หมอนั่นไม่ได้เสียแล้ว) ..หลังจากที่กรรมการเรียกผมและคู่ชกไปฟังกฏกติกากลางเวทีเสร็จ .เสียงมโหฬี ปี่พาทย์ก็บรรเลงขึ้น ..พ่อแก่นทองคู่ชกของผมก็ร่ายรำมวยไหว้ครูป้อหราอยู่กลางเวที .แค่ท่ามวยที่แกรำ ก็บ่งบอกได้ชัดเจนว่า หมอนี่ผ่านเวทีมาอย่างโชกโชนแน่ๆ ..ผมเองเคยผ่านเวทีชกมวยมาสามครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่ รำมวยไหว้ครูไม่เป็นเลยครับ .อาศัยใช้วิธีเดินรูดเชือกไปรอบๆ ทั้งสี่ทิศก็เป็นอันเสร็จพิธี .ในขณะที่หมอนั่นยังร่ายรำไหว้ครูสวยหรูราวกับว่า “สกัด พรทวี” นักมวยไทยผู้ร่ายรำมวยไทยสวยที่สุดเป็นอาจารย์สอนมันซะอย่างนั้น ..บทจะจบของท่ารำมวย แก่นทองของเรา เดินมาที่มุมของผม ตีหน้ายักษ์ใส่ผมพร้อมกระทืบเท้าลงพื้นผ้าใบที่มุมของผม ปัง ปัง ปัง สามครั้ง เป็นกันจบท่ารำมวยไทยท่านั้น ส่วนผมเองก็จ้องตาเขาอย่างไม่กระพริบเช่นกัน ..ครูมวยเขาสอนนักสอนหนาว่า เวลาคู่ต่อสู้จ้องเรา อย่าหลบสายตาเป็นอันขาด เขาจ้องเรา เราก็จ้องตอบ ครูมวยเขาบอกมาว่าอย่างนี้ .. ก่อนที่ระฆังยกแรกจะดังขึ้น ผมมีเวลาหันเหลือบสายตาลงไปรอบๆ นอกเวที เพื่ออยากจะรู้ว่าโกโก้อยู่ที่ไหน . “ Don, I am here I am here” เสียงโกโก้แว่วมาจากใกล้ๆ นี่เอง .เธอและบรรดาแหม่มฝรั่งกลุ่มของไอ้ดิ่งยืนเกาะขอบเวทีที่มุมของผมนี่เอง .โห กำลังใจผมพรุ่งปรู๊ดขึ้นทันทีที่เห็นโกโก้ .ฮึกเหิม และห้าวปานประหนึ่งลูกธนูที่พร้อมจะทะยานออกจากคันโก่ง . จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 4 ธ.ค. 47 06:20:20 A:80.41.147.113 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มีภาพประกอบด้วย รีบๆ ไปดูซะ เดี๋ยวผมก็จะลบทิ้งแล้ว http://www.pantown.com/board.php?id=5835&name=board1&topic=3&action=view จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 4 ธ.ค. 47 06:45:56 A:80.41.147.113 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โอ้ววว์ เห็นแล้วค่ะคุณพี่ แต่ทำไมรูปดูคล้ำๆ จังน้าาา... แฟลชไม่แรงพอกระมัง หึ หึ (แซวเล่นนะ) จากคุณ : HappyHippo - [ 4 ธ.ค. 47 09:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 62 วันที่ 5 ธันวาคม เป็นวันคล้ายวันประสูติของในหลวง...งดฉายนะครับ เพราะเผอิญตรงกับวันเกิดของผมด้วย ออกไปทานข้าวข้างนอกในรอบสองปีครับ อิ อิ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันพ่อแห่งชาติ 00:49:12 A:80.41.241.211 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แก๊ง ! .เสียงระฆังยกแรกดังขึ้น ผมปราดออกไปประจันหน้ากับแก่นทองกลางเวที .ใช้เท้าเตะทักทายเบาๆ เป็นการหยั่งเชิงกันแบบประปรายในยกแรก .กรรมการท่าจะซาดิสม์ ปล่อยให้ผมและแก่นทองเตะถีบกันเบาๆ ได้สักพัก ตะแกคงทนเห็นอาการเหยาะแหยะๆ ไม่ไหว ก็เลยเรียกนักมวยทั้งคู่ให้เร่งออกอาวุธ .สิ้นคำกรรมการ ไอ้แก่นทองแ ม่ ง ฉวยโอกาส วาดลำแข้งตวัดอากาศลงมาพาดกลางหน้าอกหน้าใจของผมดังเปรี๊ยะ !! ลำแข้งดุ้นๆ อย่างนั้น มันทั้งแสบทั้งเจ็บอกนะสิครับ ถามได้ ??....เสียงสาวๆ ฝรั่งที่อยู่มุมผมร้องกรี๊ดใหญ่เชียว (ท่าจะสงสารพระเอก) ..โกรธครับ ผมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ รีบไล่ประชิดหวังจะเอาคืนให้ได้ ปล่อยให้คู่ต่อสู้เตะกินเปล่าอย่างนี้มันหยามศักดิ์ศรีกันชัดๆ ผมบุ่มบ่ามเข้าไป พร้อมกับสาดแข้งซ้ายสูงหมายก้านคอของคู่ต่อสู้ .กะจะเผด็จศึกให้มันรู้แล้วรู้รอด .เผลอๆ แอนตาซิลตามมาแจกได้รางวัลลูกเตะก้านคออีกด้วย อิ อิ แข้งซ้ายสูงของผมลูกนั้นหลุดเป้าหมายและตวัดอากาศไปเฉียวฉิด .โดยทั่วไป เมื่อนักมวยเตะลูกสูงหลุดแล้ว แรงเหวี่ยงของลูกเตะจะทำให้นักมวยต้องหมุนติ้วตามเป็นวงรอบสามร้อยหกสิบองศา .และช่วงที่ผมกำลังหมุนตัวยังไม่ครบสามร้อยหกสิบองศาเท่าไหร่ แข้งของ “แก่นทอง” ก็ลอยลิ่วเข้ามาพาดบนหน้าอกผมอีกดอกดังอึ้กใหญ่ .พร้อมกับส่งร่างของผมลอยละลิ่วลงไปกองบนเวที มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและประจวบกับจังหวะที่ผมกำลังหมุนตัวพอดี ผมจึงไม่มีแรงที่จะต้านสันของของมันได้ กรรมการก็ใจร้ายซะเหลือเกิน เห็นผมลงไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่บนเวทีอย่างนั้น ตะแกปราดเข้ามานับหนึ่งถึงแปดทันที!!.....เสียงไอ้ดิ่งร้องตะโกนมาจากมุมของผมว่า อย่าบุ่มบ่าม อย่าโกรธ? เตือนสติผม...เวลาที่เหลือของยกแรก ผมจึงเป็นฝ่ายตั้งรับและคุมเชิงมากกว่า .แน่นอนว่า ยกนั้นผมตกเป็นรองอย่างชนิดกู่ตามไม่ทัน พอหมดยกแรก ทั้งโกโก้ทั้งแหม่มฝรั่งตะโกนถามผมยกใหญ่ว่าผมโอเคหรือเปล่า??....โดยเฉพาะโกโก้ ร้องบอกไอ้ดิ่งว่า ถ้าผมโดนแข้งไอ้หมอนั่นลงไปนั่งจ้ำเบ้าในยกที่สองอีก ไอ้ดิ่งต้องโยนผ้าขาวยอมแพ้ “Better lose than tragedy” เธอแนะ แก๊ง !! ยกสอง แก่นทองรี่ปราดออกมาจากมุมแดง พร้อมกับสาดแข้งเข้าใส่หนึ่งอุดรฯ ดังป้าบๆ หนึ่งอุดรฯ ก็สวนแข้งซ้ายโต้ตอบไม่ลดละ .ต้นๆ ของยกที่สอง ผมยืนแลกแข้งกับหมอนั่นชนิดไฟแล่บ ผมรู้สึกว่าผมเตะได้เนื้อๆ กว่าแก่นทอง ซึ่งตอนนี้เขาแสดงอาการยุบให้ผมเห็น ลืมบอกไปอย่างว่าผมถนัดซ้าย นักมวยถนัดซ้าย (ทั้งเท้าทั้งหมัด) โดยทั่วไปจะออกอาวุธได้รุนแรง(ยกหางตัวเองไปหรือเปล่า?) .อย่าง “ซ้ายพญายม” แสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์ หรือ “ซ้ายทะลวงไส้” เขาทราย แกแลคซี่ ..นักมวยที่ออกแข้งซ้ายหนักๆ ประเภทสาดแข้งเข้าลำตัวคู่ต่อสู้ฉึกเดียวแล้วน็อคไปเลย ก็ต้อง “ซ้ายตกขอบ” ดอกไม้ป่า ป.พงษ์สว่าง รายนี้เขาเตะซ้ายแต่ละดอกลำไส้คู่ต่อสู้แทบทะลัก หากไม่ยกหางตัวเองเกินไป แข้งซ้ายของผมที่ออกไปเหน็บสีข้างของแก่นทองแต่ละดอก แก่นทองผวาเฮือกไปเหมือนกัน .พร้อมกับเสียงตะโกนของไอ้ดิ่งให้ผมเล่นวงนอกสาดแข้งซ้ายอย่างเดียว .หมอนั่นโดนแข้งซ้ายผมไปสามสี่ดอกแบบเนื้อๆ เน้นๆ เขาก็รีบผวาเข้าคลุกวงในเพื่อไม่ให้ผมได้ออกอาวุธวงนอกได้ทันที ..พอแกประกบเข้ารัดวงในได้เท่านั้นแหละครับ .ผมอ่อนระโหยโรยแรงเหมือนงูโดนเชือกกล้วยรัดยังไงยังงั้น .หมอนั่นกระทุ้งเข่าซ้ายเข่าขวาเหน็บสีข้างมั่ง กลางลิ้นปี่มั่ง ผมแทบหายใจไม่ทัน .พอสลัดหลุดออกมาได้ ก็หมดยกที่สองไป ..ยกสอง ผมคิดว่าผมพ่ายคะแนนแบบสูสี ขึ้นยกสาม หมอนั่นท่าจะรู้แจวว่าผมไม่ค่อยชอบเข่า ตะแกเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผมราวกับว่าผมเป็นคู่รักของแกตั้งแต่ยกแรก ผมเองก็พยายามสาดแข้งทั้งซ้ายขวาสกัดไม่ให้มันเข้ามารัดตีเข้าได้ .เป็นที่ประจักษ์แจ้งในยกที่สามว่า เชิงมวยของหมอนั่นเป็นมวยเข่าที่อาศัยพละกำลังเข้าปล้ำตี ภาษามวยเขาเรียกว่า “ถนัดวงใน” ส่วนผม สาดแข้งอย่างยาวๆ อย่างเดียว เป็นนักมวยถนัดวงนอก .ช่วงต้นๆ ยกที่สาม พละกำลังผมก็พอมี และต้านการเข้ามาคลุกวงในของเขาด้วยการสาดแข้งยาว แต่พละกำลังมาเริ่มแผ่วเอาตอนปลายๆ ยก .ปลายยกที่สามผมโดนเข่าหมอนั่นซะอ่วมอรทัย .ผมพยายามดิ้นและสลัดออกจากวงรัดของเขาอยู่นานโข และได้จังหวะช่วงหนึ่ง ขณะที่เขากำลังจะขึ้นเข่า ซึ่งช่วงนี้แหละเป็นช่วงที่จะสลัดได้ง่ายดายที่สุด เพราะคู่ต่อสู้จะคลายวงแขนที่รัดเราอยู่ และพละกำลังของคู่ต่อสู้จะเปลี่ยนจากวงแขนไปอยู่ที่จังหวะ “การขึ้นเข่า” .ผมทุ่มกำลังสลัดหมอนั่นออกไปอย่างสุดแรง ตะแกเซลุนๆ มาด้านขวามือของผม .ผมรีบสาดแข้งซ้ายตามน้ำหรือที่เรียกว่าทวินแอ๊คชั่นทันที .ฟลุ๊คโครตฟลุ๊คครับท่านผู้ชม !! แข้งซ้ายของผมตวัดเข้าก้านคอของหมอนั่น (เป็นช่วงที่แกเซถลาต่ำ เพราะแรงสลัดของผม)เข้าจังหมับ ลงอีหรอบนี้ กรรรมการไม่ต้องไปนับสิบเสียให้ยาก กรรมการปราดเข้าประคองหมอนั่นก่อนที่หัวจะฟาดพื้นเวทีได้ทันท่วงที .ตะแกหลับกลางอากาศตั้งแต่แข้งซ้ายผมสัมผัสก้านคอซะแล้ว ผมชนะน็อคแบบฟลุ๊คสุดฟลุ๊ค อิอิ ฟันเงินเดิมพันไปห้าพันบาท !! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ .อย่าพึ่งครับ อย่าพึ่งชื่นชมกันเลย เพราะผมจะลอยหายไปในอากาศเสียก่อน .จากนั้นอีกเดือนกว่าๆ ( หลังจากที่โกโก้กลับสวิสเซอร์แลนด์ไปแล้ว) หัวหน้าคณะของแก่นทองมาขอแก้มือ .โดยวางเดิมพันอีกห้าพันบาทเหมือนเดิม ..ผลปรากฏว่า ผมโดนเข่าหมอนั่นกระทุ้งเข้ากลางลิ้นปี่สามดอกซ้อนๆ (ใครจะไปหายใจทันไหวครับ) หนึ่งอุดรฯ ของเราก็ลงไปนอนหมอบกระแตคามุมตัวเองในยกที่สอง .แ ก่นทองแก้มือได้สำเร็จ โดยหนึ่งอุดรฯ พ่ายน็อคต่อแก่นทองในยกสอง ผมเลิกชกมวยไทยมาตั้งแต่บัดนั้น หูย ! นึกถึงเขาสามดอกลูกนั้น ผมยังเสียวสันหลังไม่หายเลยครับพระคุณท่าน !! จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 6 ธ.ค. 47 04:41:26 A:80.41.228.16 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ตื่นเต้นเร้าใจจริงๆเลยครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้พี่ยังมีการซ้อมๆมวยไทยอยู่บ้างหรือป่าวครับ พอดีผมชอบมวยไทยอะครับ ตอนนี้ก็ได้แค่ฝึกๆเล่นตามฟิสเนตอะครับ แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เผื่อผมอาจจะได้ครูมวยดีที่บอนมัธก็ได้ไม่แน่ อิอิ จากคุณ : GB Norm - [ 7 ธ.ค. 47 03:39:48 A:217.44.224.34 X: TicketID:000828 ]

ความคิดเห็นที่ 65 “I worried about you, then.” โกโก้กล่าว หลังจากที่ผมลงเวทีมวยมาแล้ว .โห นักมวยไทยคนไหนถ้าได้น้ำคำหวานๆ อย่างนี้ คงไม่มีทางที่จะแขวนนวมง่ายๆ แน่เลยล่ะ ..หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวจากห้องพักนักมวยเสร็จ พวกเรา ดิ่ง สำราญ วัฒน์ โกโก้ รวมไปถึงกลุ่มของแหม่มฝรั่งที่จะออกทัวร์กับดิ่งในวันรุ่งขึ้น ไปเลี้ยงฉลองกันต่อผับสไตส์คันทรี “Old West” ที่อยู่หัวมุมสี่แยกแจ่งหัวริน (ใครที่เคยอยู่เชียงใหม่เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมาย่อมรู้จักผับนี้ดี เฮียหงา คาราวานจูงแขนปู พงษ์สิทธิ์มาโซ่โล่ที่นี่ออกบ่อย) บรรดาเพื่อนๆ ของผมและบรรดาคุณแหม่มๆ ทั้งหลายพากันไปโยกย้ายส่ายเอวใส่เพลงคันทรีบนฟลอร์เล็กๆ ที่เขาจัดไว้ให้ คงมีแต่ผมกับโกโก้เท่านั้นที่นั่งคุยกันบนโต๊ะ .แต่คุยกันไม่ได้ถนัดถนี่นักเพราะเสียงเพลงดังเกินไป สุดท้ายโกโก้บ่นว่าเหนื่อย และเธอขอตัวกลับเกสต์เฮ้าส์ไปนอน ..ผมเรียกตุ๊กๆ ให้เธอกลับเกสต์เฮ้าส์คนเดียว ส่วนผมขอนั่งที่ผับต่อ “ Good night” เธอหันมากล่าว พร้อมกับหอมแก้มผมฟอดหนึ่งตามธรรมเนียมฝรั่ง “ Don’t stay till late, you look tired” เธอกล่าวต่อก่อนจะก้าวขึ้นตุ๊กๆ จากนั้นตุ๊กๆ ก็พาเธอกลับเกสต์เฮ้าส์ หลังจากเธอไปได้สักพัก ผมก็มานั่งนึกทบทวนว่า กรูนี่มันโง่ไปนี่หว่า?? ปล่อยให้โกโก้กลับไปแล้ว แล้วตัวเองยังมานั่งคนเดียวอย่างนี้ได้ไง .เเต้นรำอะไรกับเขาก็ไม่เป็นเหมือนเพื่อน โห บ้าชะมัด !! แล้วจะมานั่งกินอากาศอยู่คนเดียวหาสวรรค์วิมานอะไรกันฟร่ะ เจ็บใจตัวเองนัก น่าจะกลับเกสต์เฮ้าส์ไปพร้อมกับโกโก้เสียแต่ตอนนั้น .ฉุกคิดขึ้นได้แค่นี้ ผมรีบลุกออกจากโต๊ะทันที ไปสะกิดไอ้ดิ่งและเพื่อนๆ บอกขอตัวกลับเกสต์เฮ้าส์โดยไม่รอฟังว่าพวกมันจะว่าอย่างไร .เรียกตุ๊กๆ ได้ก็รีบกระโจนขึ้นทันที แอบหวังลึกๆ ในใจว่าคงไปทันโกโก้ก่อนที่เธอจะเข้านอน อย่างน้อยๆ หากได้คุยกับเธอสักประโยคสองประโยคโดยไม่มีเสียงรบกวนก็ยังดี หรือไม่ก็ หวังว่าเมื่อผมกลับไปถึงเกสต์เฮ้าส์จะได้เห็นเธอนั่งอ่านหนังสือเล่นที่ห้องโถงเหมือนคืนที่ผ่านมา .และผมจะขอเป็นฝ่ายชวนเธอคุยด้วย แต่แล้วผมก็ผิดคาดทั้งหมด เมื่อผมกลับไปถึงเกสต์เฮ้าส์ ก็ได้ทราบจากแม่บ้านที่อยู่เวรบอกว่าโกโก้เข้านอนทันทีที่เธอมาถึงเกสต์เฮ้าส์ ..ผมก็เลยรีบเข้านอน เช้าวันใหม่ .ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บระบมไปทั่วร่างกายจากชกมวยในคืนที่ผ่านมา หน้าแข้งผมปวดบวมไปทั่ว .ทีแรกตั้งใจว่าจะนอนกินบ้านกินเมืองต่อสักงีบ แต่ต้องตื่นไปช่วยงานเกี่ยวกับต้อนรับแขกใหม่ที่เข้าพัก และไอ้ดิ่งก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมตัวออกทัวร์ป่าเช้านี้ด้วย บริเวณลานเกสต์เฮ้าส์จึงฉุกละหุกคราครั่งไปด้วยฝรั่ง ..ผมเหลือบไปเห็นโกโก้นั่งกำลังทานกาแฟร้อนที่มุมโต๊ะด้านสุดที่มีต้นไม้ใหญ่เป็นร่มบังแดดอยู่ .ผมรีบเข้าไปทักทายทันที “ How long did you stay in that pub last night?” เธอถาม “ Not long after you’ve left” “ You should have come at the same time with me, then.” โห ตอกย้ำกันชัดๆ เธอกำลังตอกย้ำ ความซื่อบื้อของผม .ซื้อบื้อที่ไม่ได้ขอติดรถตุ๊กๆ กลับเกสต์เฮ้าส์มาพร้อมเธอ น่าจะยื่นหัวให้เธอเขกกบาลสักโป้กซะให้เข็ด... โกโก้ถามผมอย่างเกรงใจว่าผมว่างไหมวันนี้ ..เจอคำถามอย่างนี้ ใครไม่ตอบว่าว่างก็โง่เต็มล่ะขอรับ ผมตอบเธอไปว่าว่างโดยไม่ต้องคิด ทั้งๆ ที่ความจริงผมตั้งใจจะไปดูอาการไอ้แบงค์ที่โรงพยาบาลในช่วงเช้า เถอะน่า ไหนๆ ขามันก็หักไปแล้ว และมันกินนอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่อย่างนั้น ไอ้แบงค์มันคงไม่หนีผมไปไหนหรอก แบบว่าไปเยี่ยมตอนไหนก็ได้ แต่กับโกโก้สิ เวลาที่เธอจะอยู่ในเมืองไทยยิ่งน้อยนิดเข้ามาทุกวัน ฉะนั้น ผมต้องพยายามตักตวงเอาเวลาที่เหลือนี้อยู่ใกล้ชิดเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และ ใกล้ชิดที่สุดเท่าที่จะใกล้ชิดได้ !! โกโก้เธอบอกว่า เธอเที่ยวกับโรมิโอและเจ๊หนิงมาสองสามวันแล้ว เธออยากให้ผมแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆ เชียงใหม่ที่ๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติไป แถมกำชับมาว่าอยากให้ผมพาเธอขับมอเตอร์ไซด์ไปสถานที่แห่งนั้น .ไม่ง่ายนะครับ กับการที่จะหาสถานที่ๆ ไหนสักแห่งในเมืองเชียงใหม่ที่ไม่มีค่อยมีนักท่องเที่ยวไป .แต่ผมก็นึกถึงเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งเขานับถือผมเหมือนพี่ชายของเขา ผมรู้จักเขาตอนเขามาฝึกงานที่เกสต์เฮ้าส์และชอบพอกันดีมาก ผมรู้จักครอบครัวเขา(ซึ่งต่อมาครอบครัวนี้ให้ผมยืมเงินจำนวนหนึ่งโดยไม่คิดดอกเบี้ยเพื่อมาเริ่มต้นทำธุรกิจเกสต์เฮ้าส์ของตัวเอง) ครอบครัวของเขาทำสวนยาที่อำเภอแม่ริมมีโรงบ่มยาหลายโรง จากเชียงใหม่ไปแม่ริม ตะบึ่งมอเตอร์ไซด์แค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึง .ผมจึงตัดสินใจพาโกโก้ไปเที่ยวแม่ริม ไปดูวิถีชาวสวนยากัน ไปดูโรงบ่มยา ไปสัมผัสชีวิตชาวบ้านชาวเชียงใหม่จริงๆ . แค่โกโก้เห็นบ้านไม้ทรงล้านนาของครอบครัวต่อ (ต่อคือชื่อเด็กที่เขานับถือผมเป็นพี่ชาย)เธอก็รู้สึกตื่นเต้นออกหน้าออกตา พ่อแม่ของต่อต้อนรับขับสู้ผมและโกโก้เป็นอย่างดี จากนั้นก็พาไปดูสวนยาแล้วเดินลัดเลาะตามชายทุ่งชมนกชมน้ำไปเรื่อยเปื่อย .โกโก้บอกกับผมว่าเธอประหลาดใจกับมิตรไมตรีที่ครอบครัวของต่อมีให้ผมและเธอ ตอนแรกเธอคิดว่าผมกับครอบครัวของต่อเป็นญาติสนิทกัน เมื่อรู้ความจริงเธอแทบไม่เชื่อ .พวกเราอยู่ที่อำเภอแม่ริมจนเย็น จนต่อกลับมากจากโรงเรียน ผมถึงได้แนะนำให้รู้จักต่อ .จากนั้นไม่นานผมและโกโก้ก็ขอตัวกลับ ช่วงขากลับ ผมถามโกโก้ว่าอยากจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ห้วยตึงเฒ่าอีกหรือเปล่า เพราะห้วยตึงเฒ่าอยู่ระหว่างเส้นทางกลับ .เธอรีบตอบตกลงทันที “ I just love this place” โกโก้กล่าว เมื่อพวกเรามาถึงห้วยตึงเฒ่าช่วงพระอาทิตย์กำลังคล้อยลับหลังเขาดอยสุเทพพอดี .คราวนี้ พวกเรานั่งเล่นบนพื้นหญ้าดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน แทนที่จะเดินเลาะไปตามชายฝั่งของลำห้วยเหมือนคราวที่แล้ว ..และคราวนี้ ผมเริ่มรู้สึกคลายความประหม่าและตื่นเต้นลงไปมาก ผมมีความรู้สึกว่ายิ่งใกล้ชิดเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอนั้นไม่ได้สูงลอยลิบเหมือนสถานะและหน้าที่การงานของเธอเลย .โดยไม่คาดคิดและไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้ผมต้องหลุดคำถามอย่างหนึ่งออกไปแทบยั้งตัวไม่ทัน “ What do you think about me, Koko?” ซื่อๆ สั้นๆ .แต่ก็ทำให้เธออึ้งไปพักหนึ่ง .อาการที่เธออึ้งไปพักหนึ่งนั่นแหละ ทำให้ผมนึกอยากจะหยิกแขนตัวเองนักเชียว โห ไม่น่าถามเธอไปอย่างนั้นเลย ครั้นจะถอนคำพูดก็ถอนไม่ได้ซะแล้วซิครับท่านประธาน จึงต้องปล่อยเลยตามเลย “ I think you are very nice person, and I like you. I really do.” (ประโยคนี้ไม่ได้แต่งเพื่อเข้าข้างตัวเองนะครับท่านผู้ชม ถอดความออกมาจากสมุดไดอารี่มาทั้งดุ้น บันทึกไว้ยังไงก็ถอดเอามาอย่างนั้น) ..ถ้าพูดถึงความรู้สึกของผมตอนนั้นน่ะนะ ผมบันทึกความรู้สึกของผมตอนนั้นเอาไว้ในไดอารี่ว่า อยากจะให้โลกหยุดหมุนซะวินาทีนั้น .เนิ่นนานเหลือเกินที่ผมไม่เคยมีความรู้สึกดีๆ อย่างนี้ .ครั้งหนึ่งที่ผมเคยมีความรู้สึกดีๆ เช่นนี้ต่อผู้หญิงคนหนึ่งจากรักครั้งแรก .และผมก็ไม่เคยได้มีความรู้สึกดีอย่างนั้นอีกเลย จนกระทั่งมารู้จักโกโก้ผู้นี้ กระนั้น แผลและความล้มเหลวจากรักครั้งแรกของผม มันยังสะท้อนความเจ็บปวดนั้นออกมาจากซอกลึกเพื่อเตือนสติอยู่เสมอๆ . ความรักครั้งแรกของผมก่อตัวขึ้นง่ายๆ ด้วยคำว่า “ I like you” อย่างนี้เช่นกัน ..แต่สุดท้ายมันก็ลงเอยด้วยประโยคซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมและเธอไม่อาจจะรักกันได้ . “ We are different in many ways, languages, background, the way of thought and culture” คราวนั้น.ผมพูดอะไรไม่ออก เพราะทันทีที่ประโยคนั้นสิ้นสุดลง หัวใจของผมก็แหลกสลายไปพร้อมๆ กัน มีเพียงบทกวีที่พอจะปลอบประโลมได้ ไฟรักที่รุ่งโรจน์โชติช่วงอยู่ เธอเป็นผู้จุดไว้มิใช่หรือ หากเธอกล้าที่จะดับลงกับมือ ฉันก็ซื่อที่จะม้วยลงด้วยเธอฯ Love is easy to start, but hard to stop. จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 8 ธ.ค. 47 06:31:30 A:80.41.182.144 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 66 วันนี้อู้อีก ช่วงนี้ใกล้จะปิดเทอม ต้องทำรายงานส่งผู้ปกครองของนักเรียนจนมือหงิก ไม่อู้เปล่านะครับ เอารูปที่โรงเรียน http://www.pantown.com/board.php?id=119&name=board1&topic=280&action=view จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 9 ธ.ค. 47 05:34:42 A:80.41.197.39 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พวกเรากลับมาถึงเกสต์เฮ้าส์ก็มืดพอดี ..โรมิโอแจ้งให้ผมทราบว่าตอนนี้มีฝรั่งลงชื่อที่จะออกทัวร์ป่ากับผมแล้วเจ็ดคน และหากรวมกับโกโก้ด้วยก็เป็นแปดคน ..ลึกๆ ในใจผมอยากจะชะลอการออกทัวร์ครั้งนี้ให้นานได้เท่าไหร่ยิ่งดี เพราะจะได้มีเวลาพาโกโก้ไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่แบบสองต่อสอง แต่ หน้าที่ก็คือหน้าที่ครับ ผมคงจะต้องขึ้นทัวร์ป่าวันพรุ่งนี้เช้าไล่ตามหลังไอ้ดิ่ง ..และเมื่อบอกให้โกโก้ทราบเรื่องนี้ เธอถึงกับตื่นเต้น พร้อมซักถามผมใหญ่ว่าเธอควรจะเตรี่ยมตัวอะไร เอาอะไรไปบ้าง เสื้อผ้ากันหนาว แล้วซื้อของอะไรไปฝากเด็กชาวเขา ฯลฯ ..หลังจากอธิบายให้เธอแบบคร่าวๆ เสร็จ ผมเป็นฝ่ายขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารเย็นเธอในคืนนี้ เธอตอบตกลง หลังจากนั้นผมก็ขอตัวไปแต่งของเตรียมตัวออกทัวร์ในวันรุ่งเช้า ..บึ่งมอเตอร์ไซด์ไปบอกเพื่อนที่ผมจะเอาขึ้นดอยไปเป็นลูกหาบด้วยที่บ้านแถวๆ ถนนสามล้าน ซึ่งเป็นบ้านเช่าที่ผมและดิ่งเช่าทิ้งไว้ให้เพื่อนๆ อยู่ .เพื่อนที่ว่าทั้งหมดนี้ล้วนมาจากอีสานที่คนรู้จักกันแนะนำมา มีด้วยกันแปดคน(รวมทั้งสำราญ และวัฒน์ที่เป็นพี่เลี้ยงนักมวยตอนผมขึ้นชกมวยในคืนที่ผ่านมา) ไกด์อีสานในเชียงใหม่หลายคนมาเริ่มต้นนับหนึ่งที่บ้านหลังนี้ โดยไต่เต้าจากลูกหาบก่อน จากนั้นผมกับดิ่งก็จะไว้ใจให้ออกทัวร์เองบ้างเวลามีแขกสามสี่คน ..นั่นเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งของผมและดิ่งที่เคยปั้นไกด์มาแล้วหลายรุ่น ปัจจุบัน บ้านหลังนี้ยังเป็นจุดเริ่มต้นของคนอีสานหลายชีวิตที่ขึ้นมาขุดทองที่เชียงใหม่อยู่ .ใครมีโอกาสก็ไปเยี่ยมเยือนได้ที่ 7/2 ซอยสาม ถนนสามล้าน อยู่หลังโรงพิมพ์ไทยนิวส์ ที่นั่น มีเรื่องราวและตำนานของไกด์จากภาคอีสานที่เริ่มต้นที่นี่หลากหลายรสชาติ ระยะสองสามเดือนที่ผ่านมา ผมจะเลือก “อ้วน”เป็นลูกหาบขึ้นทัวร์กับผมบ่อย เพราะภาษาอังกฤษของเขาอ่อนกว่าใครทั้งหมด และอยากให้เขาได้คลุกคลีกับฝรั่งมากที่สุดเท่าที่จะมากได้เผื่อจะช่วยภาษาอังกฤษของเขาแข็งขึ้น .(หนึ่งปีต่อมา ภาษาอังกฤษของเขากล้าแกร่ง พูดและฟังกับฝรั่งพอรู้เรื่อง ผมให้เขา “บินเดี่ยว” พาลูกทัวร์ออกป่าหลายครั้ง ต่อมาระยะหลังๆ ผมทราบว่าเขาชอบหารายได้พิเศษโดยชวนฝรั่งสูบฝิ่นแล้วแบ่งกันคนละครึ่งกับคนดอย จากนั้นผมก็ไม่ค่อยให้แขกเขา และไม่นานเขาก็เกิดขัดคอกับคนแม้วบนดอยตอนพาฝรั่งเดินป่า เขาโดนแม้วยิงตายต่อหน้าต่อตาฝรั่งที่ขึ้นป่าด้วยกับเขา ลูกซองหว่านกระจายไปโดนฝรั่งด้วย เป็นข่าวใหญ่ออกทีวีช่องเจ็ดทีเดียว พวกผมรวบรวมเงินได้หลายหมื่นแล้วนำไปมอบให้ครอบครัวเขาที่อำเภอหนองเรือ จังหวัดขอนแก่น) ไหนๆ ก็ไหนแล้ว ขออนุญาตเล่าชีวิตไกด์ป่าพอคร่าวๆ ให้ฟังก็แล้วกันนะครับ ก่อนอื่นคงต้องบอกว่า ผมรักอาชีพไกด์ป่ามากกว่าอาชีพใดๆ ทั้งหมดที่ผมเคยผ่านมา เป็นอาชีพที่อิสระและเหมือนมีชีวิตอยู่สองโลก คือป่าเขาลำเนาไพรประเภทนอนกลางดินกินกลางทรายอะไรประมาณนั้น ส่วนอีกโลกหนึ่งก็คือโลกแห่งแสงสีวิไลซ์ในเมืองใหญ่อย่างเชียงใหม่ ค่าตอบแทนนั้นคุ้มเกินคุ้มครับ ที่สำคัญคือ ประสบการณ์ชีวิตและการเรียนถึงการเข้าสังคม การวางตัว การพูดการจา จากคนหลายชาติหลายภาษาที่หาไม่ได้จากอาชีพอื่น ..แม้อาชีพไกด์บ้าน ที่พาฝรั่งไปเที่ยววัด วัง น้ำ ยังไม่อาจเข้าถึงและเรียนรู้ “แก่นแท้” ของความเป็น “ฝรั่ง” ของลูกทัวร์ได้ เพราะต้องสวมหน้ากากเข้าใส่ลูกทัวร์ แต่อาชีพไกด์ป่านั้น เมื่ออยู่ในป่า ไกด์คือพระเอก ทุกคนให้ความไว้วางใจไกด์ป่าเกือบทุกเรื่อง ไล่ตั้งแต่เรื่องสากกระเบือยันเรือรบก็ว่าได้ ..ไกด์เป็นทุกอย่าง ไล่ตั้งพ่อครัว จัดหาที่หลับนอน เป็นหมอเป็นพยาบาลเวลาลูกทัวร์ไม่สบายบนป่า เป็นเข็มทิศเวลาเดินหลงทาง เป็นหมอนวดหลังจากเดินเมื่อยล้ามาทั้งวัน ..ฯลฯ .. ของอนุญาตเอาประสบการณ์ตรงแบบประหลาดของผมมาเล่าให้ฟังสักเรื่องสองนะครับ (ไกด์ป่าทุกคนจะมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับเรื่องประหลาดๆ จากฝรั่ง) . มีอยู่คราวหนึ่งขณะอยู่บนป่า ลูกทัวร์แหม่มของผมคนมี “วัน”ที่มาในรอบเดือนขึ้น แถมเธอไม่ได้เอาอุปกรณ์เตรียมไว้ล่วงหน้า (ผมล่ะนึกฉุนตายห่า รู้ว่าจะมีวันเบาๆ ในช่วงนั้น ก็ดันมาขึ้นทัวร์ป่ากับผม จะรอสักสองสามวันก็ไม่ได้) ตอนแรกๆ เธอก็ถามเพื่อนฝรั่งคนอื่นๆ ว่าพอมีผ้าซึมซับที่พอจะขอหยิบยื้มได้ไหม ..ทุกคนตอบว่าไม่มี จากนั้นเธอก็บ่ายหน้ามาพึ่งไกด์ถามอย่างขวยเขิน ว่าให้ช่วยถามชาวเขาด้วยว่าเขาพอมีผ้าอนามัยไหม? .ผมก็อุตส่าห์ถามสาวๆ ชาวเขาให้จนพวกหล่อนหน้าแดง แต่ก็ไม่มีใครมี!!.....เธอแสดงอาการวิตกมากตอนนั้น .ท้ายที่สุดก็ต้องตกเป็นหน้าที่ไกด์อีกนั่นแหละที่ต้องคอยเยียวยาแม้จะเรื่องส่วนตั๊วส่วนตัวขนาดไหน ในป่าในดอยเช่นนั้น ไกด์ก็ต้องแสดงความเจนจัดในทุกด้านให้ลูกทัวร์อุ่นใจ .ผมคว้าจอบของกะเหรี่ยงได้ ก็วิ่งเข้าป่าลึกไปขุดหลุมพอเหมาะพอควรให้เธอ แล้วกลับมาบอกเธอตำแหน่งของหลุมนั้น พร้อมกับมอบห่อกระดาษทิชชูให้เธอไปสี่ห่อใหญ่ๆ (แบบว่าเคยเห็นโฆษณาในทีวีเกี่ยวกับการซึมซับอ่ะครับ คิดว่ายังไงๆ มันก็ต้องเกี่ยวกับเรื่องซึมซับแน่ๆ และในสถานการณ์อย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะซึมซับได้ดีไปกว่ากระดาษทิชชูแน่นอน อ้อ คนสมัยโบราณเขาใช้กาบมะพร้าวกันน่ะย่ะหล่อน !! รู้ไว้ซะด้วย อิอิ) นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ขำความคิดตัวเองไม่หายอ่ะ เอาอีกเรื่อง อันนี้คลาสสิกมากๆ ไม่ใช่ของผม แต่เป็นเรื่องเล่าจากไอ้ดิ่ง ..ไอ้ดิ่งได้ลูกทัวร์ “พิเศษ”คู่หนึ่ง พิเศษที่ว่านี้ก็คือมีฝรั่งคู่หนึ่งเหมาทัวร์ป่าของดิ่ง คือจ่ายเงินให้ไอ้ดิ่งจำนวนมาก เพื่อแลกกับการที่จะขอขึ้นทัวร์กันเพียงสองคน .ทั้งคู่พึ่งแต่งงานกันเสร็จใหม่ๆ ยังอยู่ระหว่าง “ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์” อยู่ .ไอ้ดิ่งพาสามีภรรยาใหม่คู่นี้ขึ้นป่าสามวันสองคืน .ไปนอนที่บ้านกะเหรี่ยงคืนแรก ตกกลางคืนมามีการสูบฝิ่นกันโดยกะเหรี่ยงเจ้าบ้านเป็นคนจัดหาให้ .ช่วงตอนเข้านอนไอดิ่งก็จัดหาห้องนอนแยกพิเศษให้เป็นดิบดี ..ใครเคยเห็นบ้านกะเหรี่ยงที่ส่วนมากทำจากไม้ไผ่บ้างครับ พื้นบ้านเป็นพื้นแคร่ไม้ไผ่ล้วนๆ นะครับ?? แค่ย่องเดินเบาๆ เสียงก็กร้อบๆ แกร้บๆ รำคาญหูพอดู .ตกดึกมาในคืนนั้น ในขณะที่ทุกคนหลับสนิทอยู่ พลันเสียงพื้นบ้านไม้ไผ่หลังนั้นดังออดๆ แอดๆ โครมๆ โครมๆ เป็นจังหวะจากห้องลูกทัวร์ของไอ้ดิ่ง .กะเหรี่ยงเจ้าบ้านได้ยินเข้าก็พาซื่อ วิ่งลุกมาปลุกไอ้ดิ่งให้ไปที่ต้นเสียง ตะโกนบอกไอ้ดิ่งว่าหน้าตาตื่น “ฝ่ะหร่า เมาฝิ่น ๆๆ!” เสียงชักดิ้นชักงออยู่ในห้อง !! คือเจ้าของบ้านเข้าใจว่าฝรั่งมันเมาฝิ่น เพราะเขาเคยเห็นอาการอย่างนี้มาก่อน ส่วนไอ้ดิ่งงัวเงียตื่นขึ้นมาได้ ไม่ได้ไตร่ตรองอะไรสักนิด ทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไปกับกะเหรี่ยงเจ้าบ้านด้วย .วิ่งพรวดเข้าไปในห้องของฝรั่งสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันคู่นั้นพร้อมกะเหรี่ยงเจ้าบ้านด้วยความเป็นห่วง ฉาดไฟฉายอันแรงเจ้าไปยังตำแหน่งที่พวกเขานอนอยู่ .แหะ แหะ ภาพที่เห็นตอนนั้น ไอ้ดิ่งมันบรรยายบอกผมว่า น้องๆ X ครับพี่ดอน ผมเลยเซ็นเซอร์ตรงนี้ ! ไอ้ดิ่งหน้าแตกเพราะกะเหรี่ยงเจ้าบ้านแท้เชียว! มีเยอะครับเรื่องประหลาดๆ ที่เกิดขึ้นกับไกด์แต่ละคน ไกด์งัดข้อกับไกด์ จีบฝรั่งคนเดียวกัน ไกด์งัดข้อกับลูกหาบ แม้แต่ไกด์ไปแย่งแฟนฝรั่งจากคู่รักที่เขาขึ้นทัวร์ไปด้วยก็ยังมี หรือจะเอาประเภทไกด์กับฝรั่งฟาดปากกันบนป่า .หรือจะเอาฝรั่งประเภทแอบขโมยอาหารกินตอนไกด์เผลอก็มี ฯลฯ กลับมาต่อที่โกโก้ครับ หลังจากแจ้งจำนวนแขกให้อ้วนทราบ ผมก็ปล่อยให้เป็นภาระหน้าที่ของเขาที่ต้องไปหาซื้ออาหารแห้ง มาม่า น้ำปลา ซอส คะนอร์ เนย แยม ขนมปัง ฯลฯ ส่วนผมมีภาระที่จะต้องไปจ่ายตลาดในเช้าตรู่เพื่อซื้อผักสดและเนื้อ .ผมย้อนกลับมาที่เกสต์เฮ้าส์แล้วรีบแต่งตัวอาบน้ำเพื่อไปทานข้าวเย็นกับโกโก้ . อาหารเย็นคืนนั้น ผมพาโกโก้ไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารสไตส์ไทยล้านนาที่ร้านอาหารไทยเรือนแก้วแถวๆ ทิพเนตร .พร้อมกับชมรำไทยไปด้วย .สำหรับไกด์ที่พาฝรั่งไปกินร้านอาหารไทยประเภทนี้ ทางร้านเขาจะหักเปอร์เซ็นต์ไว้ให้ไกด์ แล้วไปซุบๆ ซิบๆ กับแผนกบัญชีที่หลังฉากได้ทีหลัง ว่าต้องการจะรับเงินตอนนั้นเลย หรือจะย้อนกลับมาเอาทีหลังก็ได้ .คืนนั้น ผมขอเป็นเจ้ามือจ่าย และก็เป็นคน “ฟัน”ค่าน้ำของตัวเองไปในตัวด้วย .แหะ แหะ ประหยัดไหมล่ะครับ . ณ ร้านอาหารเรือนแก้ว ผมออกจะรู้สึกผิดหวังนิดๆ ตรงที่ในคืนนั้นคนพลุกพล่าน บริษัททัวร์เอาลูกค้านักท่องเที่ยวมาลงหลายบริษัท เสียงดังเอะอะโวยวายไปหมด สังเกตุดูสีหน้าโกโก้แล้ว เธอคงไม่ชอบเช่นกัน ดังนั้นเมื่อทานข้าวเสร็จแล้วนั่งดูรำไทยได้สักพัก ผมก็ถามความสมัครใจโกโก้ว่าเธอจะอยู่ต่อไหม หรือว่าไปที่อื่น?? เธอต้องการไปที่อื่น .ผมจึงพาเธอออกมา แล้วพาเธอไปเที่ยวเดินดูของที่ไนท์บาร์ซาร์ เดินกันจนเหนื่อย จากนั้นก็มานั่งดื่มน้ำกันที่คอฟฟี่ช้อฟ และตรงนั้นนั่นเอง ที่ผมและโกโก้ได้มีโอกาสคุยกันสองต่อสองแบบไม่ค่อยมีคนมารบกวน .มีอยู่ช่วงหนึ่งที่โกโก้ถามผมอย่างจริงจังว่า ผมวางอนาคตของผมไว้อย่างไร?...แล้วถามต่อว่าผมคิดอยากจะไปเปิดหูเปิดตาในประเทศแถวๆ ยุโรปบ้างหรือเปล่า?? ครับผม กับการถูกถามในทำนองนี้ ผมคงต้องสารภาพกันตรงๆ ว่า แม้ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเกินไป แต่ใจมันก็อดที่จะคิดไม่ได้ ว่าเธอสนใจในตัวผม .แล้วยิ่งเมื่อตอนผมตอบเธอไปว่า เรื่องไปเปิดหูเปิดตาที่ยุโรปนั้น ผมอยากไปและอยากเห็น แต่ต้องติดขัดอยู่หลายอย่าง เป็นต้นว่า วีซ่า ค่าเครื่องบิน ค่าใช้จ่าย ฯลฯ “I can be your sponsor if you want to see Switzerland ” เธอกล่าว ทำเอาผมอึ้งไปถนัด .เป็นใครๆ ก็ต้องอดคิดไม่ได้ ว่าหากเธอไม่มีใจให้แล้ว เธอย่อมไม่เสนอตัวที่จะเป็นสปอนเซอร์ให้แน่ . พวกเรานั่งคุยกันที่คาเฟ่แห่งนั้นจนเขาใกล้ปิดร้าน จึงเดินออกมานอกร้าน .เผอิญมีพ่อค้าขายตุ๊กตาเด็กเล่นรูปสัตว์ต่างๆ คอนหาบตระเวณขายอยู่บริเวณ โกโก้เห็นชายวัยกลางคนนั้นที่คอนตะกร้าเร่ขายตุ๊กตาเธอเกิดสงสาร จึงเรียกเขาเข้ามาใกล้ .พร้อมกับให้ผมถามเขาว่าตุ๊กตาตัวไหนบนหาบตะกร้าแพงที่สุด .พ่อค้าพูดสำเนียงอีสานพร้อมชี้ไปที่จระเข้ที่ยัดนุ่นตัวเกือบขนาดเท่าของจริง “ตัวนี้ขายห้าร้อยบาทครับ ถ้าจะเอาลดให้ก็ได้” เขายื่นจระเข้ยัดนุ่นตัวหึมาให้โกโก้ดู ผมบอกราคาเธอไปว่าห้าร้อยบาท โกโก้ควักแบงค์ใบห้าร้อยยื่นให้คนขายทันที พร้อมกับคว้าจระเข้ตัวนุ่นเอามายื่นให้ผม “I would like to say Thank you for today and tonight.” ของขวัญจระเข้ที่เธอซื ้อให้ผมในคืนนั้น ปัจจุบันนี้ยังอยู่ที่บ้านซอยสามล้านหลังที่ผมเช่าอยู่ ฝากเพื่อนๆ ดูแลรักษามันไว้ .กลับไปทีไร ผมก็มักจะเล่าตำนานจระเข้ตัวนั้นให้ไกด์รุ่นน้องๆ ที่ไปอาศัยบ้านหลังนั้นให้เขาฟัง .ไม่ใช่แต่เพื่อนๆ นะครับ แหะ แหะ เมียผมๆ ก็เล่าให้ฟังเช่นกัน ผมตั้งชื่อจระเข้ตัวนั้นว่า “เปเป้” ครับ . จากไนท์บาร์ซาร์พวกเราก็กลับเกสต์เฮ้าส์ ช่วงเดินทางกลับ ขับมอเตอร์ไซด์ผ่านใครๆ เขาก็มองด้วยความขบขัน...เพราะโกโก้อุ้มไอ้เจ้าเปเป้ที่ดูคล้ายจระเข้จริงทั้งรูปร่างและสีสันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ไปด้วย .มองดูก็คล้ายๆ ไกรทองพึ่งใช้หอกสตะโลหะปราบชาละวันอยู่มัด แล้วคว้านางตะเภาแก้วขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์แล้วพากันแห่ชาละวันประจานรอบเมืองเชียงใหม่ !! ดูไม่จืดจริงๆ เลยขอรับพระคุณท่าน สำหรับไกรทองกับตะเภาแก้วในคืนนั้น . จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันรัฐธรรมนูญ 05:25:20 A:80.41.135.143 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ชอบอ่านค่ะ ชอบนิสัย พระเอกของเรื่องด้วย จากคุณ : ตถตา - [ วันรัฐธรรมนูญ 23:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 น่าจะเป็นภาพที่น่ารักออกค่ะ พี่ไกรทองขี่มอเตอร์ไซด์ มีนางตะเภาแก้วที่อุ้มน้องจระเข้ซ้อนท้าย...น่ารักจริงๆนะ จากคุณ : reida - [ 11 ธ.ค. 47 07:55:53 ]

ความคิดเห็นที่ 70 กลับถึงเกสต์เฮ้าส์ผมนั่งคุยกับโกโก้ได้ไม่นานก็รีบขอตัวเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมการออกทัวร์ป่า .. เช้าวันถัดมา ผมตื่นตีห้ากว่าๆ ไปจ่ายตลาดหาซื้อเสบียงอาหาร ผัก เนื้อ และสิ่งจำเป็นอื่นๆสำหรับจะขึ้นทัวร์ป่าสามวันสี่คืน .กลับมาถึงเกสต์เฮ้าส์ก็พบอ้วนลูกหาบของผมรออยู่แล้ว .เราแบ่งเป้สัมภาระเสบียงอาหารสำหรับลูกทัวร์แปดคนคนละสองใบใหญ่ ..เสร็จจากเรื่องเสบียงอาหาร ผมก็มาจัดการเรื่องเอกสาร ..ก่อนออกทัวร์ป่า ลูกทัวร์ทุกคนต้องกรอกรายละเอียดต่าง รวมไปถึงมอบใบพาสปอร์ตให้ผม แล้วจากนั้นผมจะนำไปถ่ายสำเนาเอกสารหลายแผ่น .จากนั้นก็นำไปแจ้งที่ตำรวจท่องเที่ยวสาขาเชียงใหม่เพื่อตีตราประทับรับทราบ .ขั้นตอนเดินเอกสารนี้อาจจะกินเวลาสักหน่อย เพราะทุกๆ เช้าจะมีไกด์จากบริษัทต่างๆ นำรายชื่อนักท่องเที่ยวมาตีตราประทับที่นี่ คล้ายๆ ขอใบวีซ่าที่จะออกทัวร์ป่าล่ะครับ จนดูคล้ายจะเป็นชุมนุมไกด์ป่าในยามเช้าแบบย่อยๆ กลับมาถึงเกสต์เอ้าส์ก็แปดโมงเช้ากว่าๆ ฝรั่งที่จะออกทัวร์พร้อมกับผมก็ทานอาหารเช้ากันอยู่รวมไปถึงโกโก้ด้วย .ผมไม่มีเวลาไปสนทนากับใครมากนัก เพราะต้องง่วนอยู่กับการจัดแต่งสัมภาระขึ้นรถปิคอัพที่จะนำพวกเราไปปล่อยในป่า .ผมและอ้วนนำเป้ของลูกทัวร์ทุกคนขึ้นมัดบนหลังคารถปิคอัพในระหว่างที่พวกเรากำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ และกว่าจะเสร็จก็ทันเวลาที่พวกเขาอิ่มกันพอดี ..จากนั้นพวกเราก็เริ่มออกเดินทางออกจาเชียงใหม่เก้าโมงเช้าครึ่ง ระหว่างทางพวกเราไปจอดที่ตลาดแม่มาลัยเพื่อให้ลูกทัวร์ได้ซื้อของส่วนตัวที่ต้องการ .จากตลาดแม่มาลัยพวกเราก็นั่งรถต่อไปที่ “น้ำตกหมอกฟ้า” ในเขตอำเภอแม่แตงทันที เส้นทางป่าที่พวกเราจะเดินเป็นเขตติดต่อระหว่างสองอำเภอ คืออำเภอแม่แตงและอำเภอเชียงดาว บริเวณที่พวกเราเดินป่าอาจถือได้ว่าเป็นต้นน้ำของแม่น้ำแม่แตง ก่อนที่จะไหลไปรวมกับแม่น้ำแม่ปิง แล้วแม่น้ำแม่ปิงก็ไหลไปรวมกับสายอื่น จนกลายเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาในที่สุด . พวกเราทานข้าวเที่ยงกันที่น้ำตกหมอกฟ้าชนิดได้บรรยากาศแบบสุดๆ .โดยผมแจกข้าวผัดที่สั่งไว้ตอนที่อยู่ตลาดแม่มาลัยให้ฝรั่งกันคนละห่อ .ผมก็ได้ถือโอกาสแนะนำตัวและอ้วนต่อลูกทัวร์อย่างเป็นทางการตรงนั้น แม้พวกเราจะรู้จักกันมาบ้างแล้วก็ตามโดยเฉพาะโกโก้รู้จักผมดีกว่าใครอื่น .กระนั้น ผมต้องแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการซึ่งเป็นวิธีที่ผมยึดถือมาแต่ไหนแต่ไร นอกจากแนะนำตัวแล้ว ผมมีบางสิ่งบางประการที่ต้องบอกกับทุกคนรับทราบ นั่นก็คือผมไม่สนับสนุนให้ใครก็ตามในกรุ๊ปผมให้สูบฝิ่นกับชาวดอยโดยเด็ดขาด ! คนที่อยู่นอกวงการทัวร์ป่าอาจจะตกใจเมื่อได้ยินการพูดถึงฝิ่น ! แต่สำหรับคนที่อยู่ในวงการทัวร์ป่าแล้วถือเป็นเรื่องธรรมดา .ธรรมดาเสียจนแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทัวร์ก็ว่าได้ .ไกด์จำนวนมากมายหากินกับการปล่อยให้ลูกทัวร์ได้สูบฝิ่นกับชาวเขา โดยแบ่งส่วนได้คนละครึ่งกับชาวเขา และไกด์จำนวนมากเช่นกันที่ติดฝิ่น ! . มุมมองของไกด์ต่อการอนุญาตให้ลูกทัวร์ตัวเองสูบฝิ่นมีสามมุมมองใหญ่ๆ ไกด์ประเภทแรกอนุญาตพร้อมกับโฆษณาให้ฝรั่งสูบฝิ่นกับชาวเขา เพราะหวังรายได้พิเศษ .ไกด์ประเภทที่สองยังไงก็ได้ คือใครจะสูบก็ไม่ว่าและใครไม่สูบก็ไม่ว่า ส่วนไกด์ประเภทที่สามคือสุดโต่ง ห้ามไม่ให้ลูกทัวร์สูบเลย ผมจัดตัวเองเข้าในประเภทที่สาม เหตุผล?? ผมมีสองเหตุผล เหตุผลแรกเป็นส่วนตัวที่ไม่ขออนุญาติไม่กล่าวที่นี้ และส่วนอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ไม่อยากสนับสนุนชาวเขาให้ปลูกฝิ่นและคอยจัดหาฝิ่นมาไว้บริการนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเป็นการส่งเสริมชาวเขาให้ปลูกฝิ่นในทางอ้อม ผมเคยเขียนร้องเรียนเรื่องนี้ไปยังสมาคมมัคคุเทสก์มาแล้ว และเคยเขียนในเชิงเล่าอิงทัศนะคติไปให้หนังสือพิมพ์ไทยรัฐมาแล้วเช่นกัน แต่ไม่มีเสียงสะท้อนกลับ เคยแม้กระทั่งลุกขึ้นยืนร้องเรียนในที่สัมมนามัคคุเทสก์ที่ห้องประชุมมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ต่อ ท่านพันตำรวจโท พิทยา ศิริรักษ์(ยศตอนนั้น)ผู้กำกับตำรวจท่องเที่ยวเชียงใหม่ในช่วงอมรมมัคคุเทสก์ ..ผมกับสิ่งเสพติดดูเหมือนจะเป็นปริปักษ์กันมาตลอด .กระนั้น การต่อต้านในเรื่องนี้ของผม ผมก็ทำในส่วนที่ผมคิดว่าผมทำได้เท่านั้น ไม่ได้ไปร้องแรกแหกกะเฌออะไร(ขืนทำอย่างนั้นดูดิ๊ ป่านนี้โดนดินกลบหน้าไปนานแล้ว) เพื่อนๆ ไกด์ด้วยกันเขาก็ให้ฝรั่งสูบฝิ่นกันโครมๆ อย่างอ้วนหรือแม้แต่ไอ้ดิ่ง ผมทำได้อย่างมากก็แค่บอกกล่าวและบอกว่าผมไม่สนับสนุน .จุดแข็งเรื่องยาเสพติดของผมนี้แหละครับที่ผมได้เจอกับแฟน(ภรรยาในปัจจุบัน) เธอคืออาสาสมัครจากจากหน่วยงานของอังกฤษมาทำวิจัยเรื่องชาวเขากับยาเสพติด ส่วนผมคือไกด์ที่ถูกคัดเลือกแล้วว่าห่างจากยาเสพติดมาเป็นให้กลุ่มวิจัยของเธอ .เราชอบพอกันตรงที่ “ปณิธาน” และ “ทัศนะคติ” ต่อยาเสพติดที่ตรงกัน .เอาล่ะครับ พล่ามมาซะยาวเรื่องยาเสพติดนี่ (ความจริงผมพล่ามเรื่องนี้แบบถึงไหนถึงกันได้ทั้งวันทั้งคืน) หลังจากที่แจ้งให้ลูกทัวร์ทุกคนทราบเรื่องฝิ่น พวกเราก็เดินทางไปต่อโดยรถปิคอัพจนไปสิ้นสุดทางรถวิ่งที่น้ำพุร้อนโป่งเดือดซึ่งพวกเราเริ่มต้นเดินป่ากันจุดนั้น .อีกครั้ง ก่อนเดินทาง ผมชักชวนทุกคนไปอาบน้ำแร่ธรรมชาติกันที่ธารน้ำอุ่นซึ่งห่างจากน้ำพุร้อนไม่ไกลนัก บรรดาลูกทัวร์ของผมทุกคนชอบใจยิ่งนักที่ได้ไปนั่งแช่น้ำที่แอ่งน้ำแร่ธรรมชาติตรงนั้น .ลูกทัวร์ผู้ชายส่วนใหญ่ก็นุ่งเตียวในตัวเดียวลงไปแช่ในในแอ่ง ส่วนผู้หญิงก็ใส่ชุดว่ายน้ำลงไปแช่ มีอีตาฝรั่งจากอเมริกานานหนึ่งแกอายุมากแล้วล่ะ นุ่งชุดวันเกิดเดินโท่งๆ แบบไม่อายผีป่าผีเขาลงไปแช่น้ำแร่กับพวกเรา .ทำเอาสาวๆ ฝรั่งสามคนรวมทั้งโกโก้ด้วยพากันหัวเราะคิกๆ คักๆ ก่อนจะเดินเรื่องต่อ ขอชะแว้ปเล่าเกี่ยวกับตัวเองอีกสักนิด .เอาแบบรวบรัดก็แล้วกันนะครับ คือผมเป็นคนบ้างาน เวลาถือเอาธุระเรื่องไหนเรื่องนั้นต้องเป็นธุระไม่มีพี่ไม่มีน้องไม่มีแฟนและไม่มีคนรู้จัก ไม่ถึงกับเถรตรงเป็นไม้บรรทัด เรื่องบ้านงานของผมนี่ ผมบ้าชนิดที่ถูกส่งไปปรึกษาจิตแพทย์ที่อังกฤษ .หมอออกความเห็นว่าผมมีความหลังฝังใจจากวัยเด็กแล้วทำให้ผมต้องมีพฤติกรรมเช่นนี้ เขาพูดถูกเป๊ะเลยครับ ผมมีความหลังฝังใจเกี่ยวชีวิตช่วงวัยเด็กในเรื่องนี้มาก คือผมเติบโตมากับความคิดที่ว่าหากทำงานไม่เสร็จและไม่เปอร์เฟ็คผลที่จะได้คือไม้เรียว ผมเคยสลบคาไม้เรียวมาแล้ว ผมเคยถูกจับขาแล้วถูกหย่อนลงไปในบ่อน้ำเพื่อขู่ว่าหากผมทำงานผิดพลาดคราวหน้า ผมจะลงไปอยู่ในก้นบ่อมาแล้ว .เหตุการณ์เหล่านี้ยังมาเข้าฝันผมอยู่ในบางครั้งบางคราวแม้ปัจจุบันนี้ .แปลก ผมไม่เคยร้องไห้เลยเมื่อตอนถูกไม้เรียว(เพราะรู้ว่ายิ่งร้องยิ่งโดนตี) แต่ปัจจุบันนี้ เวลาผมตื่นขึ้นมาจากฝันของเหตุการณ์นั้น ผมจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและสงสารชีวิตในวัยเด็กของตัวเอง .เหตุการณ์ในอดีตส่วนนั้นคือหนึ่งในเหตุผลว่า ทำไมผมถึงบ้างานและต้องทำให้เสร็จ แต่หลังจากที่มีลูกแล้ว ผมเริ่มพอที่จะคลายเกี่ยวกับบ้างานลงไปมาก ที่ผมอธิบายพฤติกรรมส่วนตัวของตัวเองตรงนี้ ก็เพื่อที่ต้องการจะโยงเข้ามาอธิบายให้ท่านผู้ชมที่คอยลุ้นว่า อยู่ในป่าในดอยอย่างนี้และผมในฐานะไกด์หรือผู้นำโดยกลายๆ อย่างนี้ ผมจะใช้ส่วนนี้เพื่อเป็นประโยชน์ในการกุ๊กๆ กิ๊กๆ กับโกโก้ได้มากน้อยแค่ไหน ตรงกันข้ามเลยครับ ผมพยายามที่จะปฏิบัติต่อลูกทัวร์เท่าเทียมกันหมด มิหนำซ้ำผมยังพยายามที่จะไม่แสดงอะไรให้ใครเห็นและรู้ว่าโกโก้มีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นบนทัวร์ป่าที่มีผมเป็นไกด์อยู่ ..ผมเคยนำแฟนผมขึ้นทัวร์ป่ากับผมสามครั้งและไม่มีใครรู้สักคนว่าเป็นแฟนผม สาเหตุที่ทราบเรื่องนี้ก็เพราะ แฟนมาเล่าให้ฟังทีหลังว่าฝรั่งเขานินทาเกี่ยวกับตัวผมโดยไม่เฉลียวใจว่าเธอเป็นแฟนผม คืนแรกพวกเรานอนที่บ้านกะเหรียงซึ่งพวกเราเดินทางไปถึงตอนเย็นพอดี ผมปล่อยให้ฝรั่งคนอื่นๆ ไปเดินเล่นตามหมู่บ้านแจกสมุดดินสอชาวเขา ส่วนผมและอ้วนก็เข้าห้องครัวเตรียมอาหารเย็น โกโก้ขออาสาเป็นผู้ช่วย ทั้งๆ ที่ความจริงเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากเท่าไหร่ ไปชวนผมคุยซะมากกว่า เมนูอาหารเย็นวันนั้นมีสามอย่าง ผัดผักรวมน้ำมันหอย ซุปเนื้อใส่แครอทขาว แล้วก็แกงกะหรี่ .เป็นรายการเมนูอาหารตายตัวที่ผมทำให้ลูกทัวร์กินทุกเที่ยว .ฝีมือไม่ได้เข้าขั้นอะไรนักหรอกครับ อยู่กลางป่ากลางดอยอย่างนั้น แล้วเดินกันมาเหนื่อยๆ อย่างนั้น ได้มากินอาหารรสชาตอย่างไรก็ต้องชมว่าอร่อยกันทุกคนนั่นแหละ . เสร็จจากอาหารค่ำ ผมและก็จัดสรรน้ำชากาแฟออกมาเลี้ยงต่อ และผมก็จะนั่งร่วมวงกับทุกคน ทำหน้าที่บรรยายชีวิตชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงให้ลูกทัวร์ฟังท่ามกลางแสงเทียน หากเป็นหน้าหนาวอย่างนี้ พวกเราจะลงมานั่งดื่มกาแฟกันที่ลานบ้านโดยกะเหรี่ยงเจ้าของบ้านจะก่อไฟให้พวกเราผิงกัน .เสร็จจากบรรยายเรื่องชาวเขาแล้ว จากนั้นพวกเราก็คุยสัพเพเหระกัน จุดนี้แหละครับที่ผมได้รับรู้รับทราบเรื่องราวต่างๆ ของแต่ละประเทศ นี่คือจุดที่ผมชอบมากที่สุดของการเดินทัวร์ป่า วันนี้คงเอาไว้แค่นี้ล่ะครับ คาดว่าโพสต์ต่อไปหากไม่ถึงจุดอวสานก็คงเฉียดๆ มาติดตามดูนะครับว่า ว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร? จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 12 ธ.ค. 47 05:51:25 A:80.41.201.47 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 71 จะมาติดตามตอนจบแน่นอนค่ะ จากคุณ : HoneyPuii - [ 12 ธ.ค. 47 06:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ตามมาอ่านเรื่องราวสมัยอู้คำเมืองจากอาศรมชาวโคลงค่ะ แวะทำลิงก์รูปให้ด้วยค่ะ http://www.pantown.com/board.php?id=5835&name=board1&topic=3&action=view http://www.pantown.com/board.php?id=119&name=board1&topic=280&action=view ถ้าว่าง ๆ รบกวนไปช่วยวิจารณ์งานเขียนที่นี่ด้วยนะคะ http://www.geocities.com/s_rasa_s/index_3.html จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ธ.ค. 47 23:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 73 คืนแรก เป็นคืนหนาบเหน็บต่อทุกคน ผมแจกผ้าห่มให้ลูกทัวร์คนละสามผืน (พวกเราไม่ได้แบกขึ้นไปด้วยนะครับ แต่ซื้อเอาไปทิ้งไว้เป็นจุดๆ ตามเส้นทางเดินป่า) หลังจากคุยสัพเพเหระกับลูกทัวร์ได้พักใหญ่ๆ ผมก็ขอตัวเข้าไปนอน พูดถึงเรื่องที่หลับที่นอนแล้วนะครับ สิ่งนี้ก็เป็นใจให้กับไกด์หรือลูกหาบได้มีโอกาสใกล้ชิดแบบเนื้อชิดเนื้อกับลูกทัวร์ได้อีกประการหนึ่ง เพราะในบ้านแต่ละหลังที่พวกเราเข้าพักใช่จะใหญ่มโหฬารอะไรนัก อย่างมากก็มีห้องสองห้อง ห้องหนึ่งจะเป็นห้องนอนสำหรับเจ้าบ้าน ส่วนอีกห้องก็เป็นห้องโถงโล่ง และพวกเราก็อาศัยนอนเบียดกันที่ห้องโถงนี่แหละ ส่วนจะใครเบียดใครหรือใครจะหายใจรดต้นคอใคร ของพรรค์นี้มันก็แล้วแต่kใครkมันอ่ะครับ (นี่เล่าเฉพาะที่ไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ) บางคนบางคู่เขาปิ๊งกันมาตั้งแต่อยู่เชียงใหม่ แต่บางคนไม่มีทางเลือกเพราะเนื้อที่คับแคบจำต้องนอนเบียดกันโดยสถานการณ์บังคับ ส่วนใครได้นอนเบียดใครก็แล้วแต่เวรแต่กรรม .ยิ่งอยู่ในช่วงหน้าหนาวแล้วพ่อเจ้าประคุณเอ้ย ยิ่งนอนเบียดชิดใกล้กันเท่าไหร่ก็ยิ่งอุ่นตามเท่านั้น โดยไม่สำคัญว่าไผเป็นไผขอให้ได้รับไออุ่น(body heat)จากคนข้างเคียงก็พอ .ผมเองก็เคยหนาวจัดถึงขนาดนอนเบียดกันกับลูกหาบเพื่อความอุบอุ่นก็เคย (อย่าเข้าใจผิดเสียล่ะ ย้ำอีกทีว่าเพื่อความอบอุ่นเท่านั้น) ถึงตรงนี้ ก็ขอตอบคำถามของชายไทยบางท่านที่ถามไว้ตั้งแต่ต้นๆ เรื่องว่า เรื่องอย่างว่ามีอ่ะเป่า?? ผมจึงขอไขข้อข้องใจตอนใกล้จะจบไว้ตรงนี้ว่ามีครับ แต่สำหรับผมและไกด์บางคนอาจจะได้แค่นอนเบียดสาวเฉยๆ แต่ไม่มีอะไรในก่อไผ่เลย(เชื่อป่ะ??) แหะ แหะ .ไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไรหรอกครับ แต่มันมีปัจจัยหลายอย่าง .ไกด์บางคนยิ่งกว่าผมเสียอีก ขนาดแหม่มออกปากขอนอนเบียดข้างๆ แก ตะแกยังเดินหนีเฉยเลย .ว่ามาถึงตรงนี้ก็ขอประจานเพื่อนคนนี้สักหน่อย มันชื่อไอ้ฮอดครับ อดีตมหาเปรียญจากเมืองอุบลฯ ดอกบัวงามบวชเรียนมาด้วยกัน อิอิ .ผมกับไอ้ฮอดมักจะโดนเพื่อนไกด์ด้วยกันเปรียบเปรยเป็นเหมือนพระไตรปิฏกเคลื่อนที่(เพื่อนมันก็ว่าของมันไปล่ะนะ .) ประเภทขึ้นทัวร์ป่าแต่ละที นอกจากจะแบกเป้สัมภาระอาหารให้ลูกทัวร์ไปแล้ว ยังแบบตู้พระไตรปิฏกขึ้นไปอีกด้วย ( อันนี้เพื่อนมันค่อนแคะอีกนั่นแหละขอรับ) .บางทีก่อนจะขึ้นทัวร์ เพื่อนๆ มันก็ชอบตะโกนแซวใส่ว่า “ตู้พระไตรปิฏกน่ะ ทิ้งไว้เชียงใหม่นี่แหละ ไม่ต้องแบกขึ้นทัวร์ไปให้หนักด้วยหรอก ให้แหม่มๆ มันได้กอดตัวตนจริงๆ มั่ง อย่าให้เธอกอดแต่ตู้พระไตรปิฏกเลย” โห เล่นแรง! ปรกติเมื่อถึงเวลานอน ผมจะอาศัยนอนในครัวของเจ้าของบ้าน บ้านกะเหรี่ยงจะมีห้องครัวที่ใหญ่พอดู โดยแยกเป็นสัดส่วนจากห้องโถงและห้องนอน ช่วงตรงกลางของครัวจะมีเตาไฟขนาดพอเหมาะไว้หุงหาอาหาร ตรงนั้นแหละที่ผมชอบจะไปนอนขดตัวรอบเตาไฟ เตาไฟกะเหรี่ยงอุ่นยิ่งกว่าไออุ่นจากอกสาวเป็นไหนๆ อิอิ ส่วนอ้วนลูกหาบผมจะไปซุกหัวนอนบนอกแหม่มที่ไหนนั้นเป็นเรื่องของเขาและความสามารถส่วนตัว งานนี้เป็นเรื่องของ “พรแสวง” ล้วนๆ โดยไม่เกี่ยวอะไรกับ “พรสวรรค์” โดยประการทั้งปวง . รวบรัดตัดตอนเข้าสู่คืนที่สองเลยนะครับ หลังจากที่ขี่ช้างล่องแพเสร็จ คืนที่สองพวกเราเข้านอนที่หมู่บ้านมูเซอดำ หลังอาหารเย็นในค่ำคืนนั้น ผมก็ทำหน้าที่บรรยายชีวิตชาวเขามูเซอดำอันเป็นภาระที่ผมถือปฏิบัติ คราวนี้ผมถือโอกาสการเล่นกีตาร์หน้ากองไฟให้ลูกทัวร์ฟังด้วยเพลงหากินซึ้งๆ เดิมๆ Yesterday ของเดอะบีเทิ่ล (แหะ แหะ ขึ้นทัวร์มาตอนนไหนก็เล่นแต่เพลงนี้ทุกทีแหละครับ) ตามด้วย Lover’s moon ของใครก็ไม่รู้ แต่ชอบเอามาเล่น จากนั้นก็ตบท้ายด้วยเพลงโปรดเป็นผู้หญิงร้อง Woman in love .เล่นได้สามเพลงนิ้วก็หงิก ยื่นกีตาร์ไปให้ลูกหาบโซโล่ต่อ นั่งร้องเพลงแจมทุกคนได้หลายเพลงจนดึกดื่น และลูกทัวร์บางคนก็ทะยอยขอตัวเข้านอน จากนั้นผมก็ขอตัวเข้านอน โดยปล่อยให้อ้วนทำหน้าที่เอ็นเตอร์เทนลูกทัวร์ที่เหลือต่อ ผมพล่อยหลับไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ จนมารู้สึกตัวตื่นเมื่อได้ยินเสียงฝรั่งลูกทัวร์ตะโกนเรียกชื่อโกโก้ซะเสียงดังลั่นบ้าน “Koko are you alright?” ผมคว้าไฟฉายได้รีบลุกขึ้นไปดู เห็นอ้วนและฝรั่งสี่คนกำลังประคองโกโก้ซึ่งกำลังโก่งคออ้วกเอาของเก่าออกมาอยู่ที่ชานบ้าน .ถามไปถามมาก็ได้ความว่า โกโก้และฝรั่งผู้ชายอีกสองคนไปแอบสูบฝิ่นกับชาวเขาโดยมีอ้วนรู้เห็นเป็นใจ !!.....ผมเลือดขึ้นหน้าทันทีที่ทราบเหตุผลว่าทำไมโกโก้ถึงกำลังอาเจียนยกใหญ่ นึกอยากจะโพล่งออกไปเสียเต็มประดาว่า “ปล่อยให้มันตายไปเลย” แต่ก็ยับยั้งเอาไว้ได้ .ผมพยายามสลัดความโกรธออกไป แล้วรีบเข้าไปลูบหลังเธอ และรบกวนมูเซอเจ้าของบ้านให้ไปหาใบฝรั่งมาต้มใส่กาน้ำเพื่อให้เธอดื่ม จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 14 ธ.ค. 47 04:48:41 A:80.41.149.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 74 หลังจากเธออ้วกเอาของเก่าออกมาเกือบหมด ผมก็ประคองเธอเข้าไปในครัว ให้เธอนอนบนที่นอนของผม จากนั้นหันไปบอกให้ลูกทัวร์ทุกคนกลับไปนอนได้ คงเหลือแต่ผมกับอ้วนที่คอยดูแลโกโก้อยู่ในห้องครัว ผมตำหนิอ้วนยกใหญ่ ขู่เข้าว่าครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเอาเขาขึ้นทัวร์เป็นลูกหาบด้วย เพราะอ้วนทราบดีว่าผมไม่ชอบให้ลูกทัวร์ไปสูบฝิ่น แทนที่เขาจะห้ามปรามกลับรู้เห็นเป็นใจด้วย ตำหนิเสร็จก็บอกให้อ้วนกลับเข้าไปนอน เพราะโปรแกรมเดินวันพรุ่งนี้ออกจะโหดสักหน่อย เพราะต้องเดินข้ามดอยลูกใหญ่เพื่อไปดูหมู่บ้านอีก้อ .ผมเดาเอาตามประสบการณ์ของผมว่า โกโก้คงไม่ไหวแน่ .อาการอาเจียนเอาของเก่าออกมาเป็นเพียงอาการเริ่มต้นหลังจากสูบฝิ่นเท่านั้น ส่วนพรุ่งนี้เช้า รับรองอ่อนเปรี๊ยะเพลียแรงแน่ๆ น้ำต้มใบฝรั่ง เป็นสูตรที่ผมจำมาจากแม่ที่เคยทำต้มให้พี่ชายดื่ม ไม่ทราบว่าเป็นยาแผนโบราณหรือเปล่าหากใครจะเอาไปใช้มั่งผมไม่สงวน....หลังจากต้มเสร็จผมก็พยายามบังคับให้โกโก้ดื่ม ซึ่งเธอก็ดื่มได้แค่ครึ่งแก้ว ผมขออนุญาตจากเจ้าของบ้านก่อไฟในครัวต่อจนรุ่งเช้าและจะจ่ายค่าฟืนให้เขา เพื่อไล่ความหนาบเหน็บให้โกโก้ซึ่งตอนนี้นอนซมอยู่ข้างๆ เตาไฟในห้องครัว ท้ายที่สุดเธอก็พล่อยหลับไป ผมยังรู้สึกโกรธต่อเหตุการณ์ยังไม่หาย ยิ่งเฉพาะกรณีของโกโก้ อย่างน้อยๆ เธอน่าจะ respect ผมบ้าง เมื่อหันไปมองใบหน้าของเธอที่หลับไหลในยามนี้ ใจหนึ่งกลับรู้สึกสงสารเธอจับใจ เธอคงไม่เคยสูบฝิ่นมาก่อนแน่ถึงเกิดอาการอาเจียนอย่างนี้ .ส่วนที่เหลือของคืนนั้นทั้งคืน ผมต่อสู้กับภาวะจิตใจของตัวเองอย่างหนักหน่วง ใจหนึ่งสงสารเธอ หากแต่อีกใจหนึ่งกับโกรธ รุ่งเช้า โกโก้ปฏิเสธที่จะกินอาหารเช้า เพราะรู้สึกคลื่นลำไส้และเหนื่อยล้า ผมพยายามคะยั้นคะยอให้เธอกิน เพราะพวกเราต้องเดินข้ามดอยลูกใหญ่และสูงชันมาก .แต่เมื่อเธอยืนยันว่าไม่กิน ผมก็ไม่คาดคั้นต่อไปได้ .ช่วงที่พวกเราจะเดินออกจากหมู่บ้าน ผมได้บอกให้ทุกคนได้ทราบว่า ผมรู้สึกผิดกับกลุ่มคนบางคนที่ไม่ยอมฟังคำผม .ตลอดสองคืนที่ผ่านมา ผมพยายามทำให้ทุกคนสนุกสนานและบริการทุกอย่างที่จะหาได้ .ผมจำได้ว่าผมพูดแรงมากเช้าวันนั้น พูดในทำนองที่ว่า พวกคุณรู้ไหมว่าทำไมภาคเหนือของประเทศไทยในสายตาของพวกคุณถูกมองว่าเป็นแหล่งผลิตยาเสพติดรายใหญ่ของโลก ไม่ใช่เพราะคนอย่างพวกคุณหรอกหรือ?? ไม่ใช่เพราะสงครามในเวียดนามบ้าบอคอแตกนั่นหรอกหรือ? ผมโกรธครับ ยอมรับว่าโกรธมากตอนนั้น ผมจึงไล่จิกไล่ตีไปดะ .เมื่อเห็นฝรั่งทุกคนเริ่มหน้าเสีย ผมก็เลยรีบสรุปในทำนองว่า แหล่งผลิตยาเสพติดอาจจะมาจากพื้นที่สามเหลี่ยมทองคำจริง (เส้นทางที่พวกเราเดินป่าอยู่ถูกจัดในเขตสามเหลี่ยมทองคำด้วย)แต่คนที่สนับสนับสนุนทั้งทางตรงและทางอ้อมส่วนใหญ่จะมาจากซีกตะวันตก โกโก้แสดงอาการอ่อนล้าให้เห็นตั้งแต่เริ่มออกเดินทาง โดยเธอมักจะขอหยุดพักเป็นระยะ ท้ายที่สุดผมเห็นว่าเธอจะทำให้กรุ๊ปทัวร์ทั้งหมดล่าช้า ผมเลยให้อ้วนพาลูกทัวร์ทั้งหมดเดินล่วงไปหมู่บ้านอีก้อก่อน ส่วนผมก็จะพาโกโก้เดินไปหาจุดที่รถจอดคอยรับพวกเราออกจากป่าอยู่ โดยเลี่ยงไม่พาโกโก้ขึ้นไปดูบ้านอีก้อ (หมู่บ้านอีก้ออยู่บนดอยสูงชันมาก แค่โกโก้เดินขึ้นๆ ลงๆ ดอยเล็กก็จะไม่ไหวแล้ว) ผมยอมรับว่า ผมแล้งน้ำใจต่อเธอมาก ผมไม่ยอมช่วยเธอหิ้วเป้เลย ผมจะเดินนำหน้าขึ้นดอยไปคอยเธออยู่ช่วงครึ่งทาง ปล่อยให้เธอทุลักทุเลเดินขึ้นดอยทีละก้าว มิหนำซ้ำผม ผมยังบ่นในเชิงผิดหวังในตัวเธอเรื่องฝิ่นที่เธอเสพ..ว่านี่แหละ เพราะไม่เชื่อคำผมแท้ๆ ถึงต้องมาลำบากอย่างนี้ หากไม่สูบฝิ่นเสียแต่คืนที่ผ่านมาก็ไม่ต้องมาทุลักทุเลขนาดนี้ .. ผมแล้งน้ำใจต่อเธอ จนกระทั่งเธอลื่นล้มลงดอยสองครั้ง ผมจึงไปช่วยเอาเป้ของเธอมาแบก .ระยะทางที่พวกเราต้องเดินไปหารถนั้นประมาณเก้ากิโลกว่าๆ นี่ขนาดไม่ถึงครึ่งทาง เธอก็เริ่มออกอาหารขาเปรี้ยซะแล้ว แต่ผมก็ยังโกรธเรื่องที่เธอแอบไปสูบฝิ่นไม่หาย ผมจึงรีบเดินทิ้งช่วงห่างเธอหลายสิบเมตรแล้วนั่งคอยเธอล่วงหน้า และเมื่อเธอเข้ามาใกล้ ผมก็จะรีบลุกเดินไปทิ้งช่วงหนีไปอีก และตอนที่เธอกำลังข้ามลำธารน้ำเล็กๆ ที่สูงเพียงแค่หัวเข่า เธอเกิดลื่นถลาล้ม และตรงนั้นนั่นเธอก็ปล่อยร้องไห้โฮออกมา .ทีแรกผมกะว่าจะใจแข็ง แต่พอเห็นน้ำตาเข้า ก็เลยหยุดรอเธอและเดินเคียงข้างเธอพร้อมกับปลอบว่าอีกนิดเดียวก็ถึงๆ . จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 14 ธ.ค. 47 04:49:32 A:80.41.149.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ต้นๆ เรื่องของหนังเรื่องนี้ทำท่าว่าจะหวานซึ้งกิน แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยน้ำตา ไม่เพียงแค่นั้น ผมเปลี่ยนบทบาทจากพระเอกมาเป็นผู้ร้ายราวกับพลิกฝ่าเพราะเรื่องการสูบฝิ่นของนางเอกแท้ๆ .และสภาพนางเอกที่โดนผมแกล้งปล่อยให้เดินโซซัดโซเซกลางป่ากลางเขาอย่างนี้ น่าจะเปลียนชื่อเรื่องจาก “กระทบไหล่คนดัง” มาเป็น “อุ้งมือมาร” ให้สะใจคุณพิศาร อัครเสรณี ท่าจะดีเป็นแน่แท้ ยังไม่จบนะครับ พาท่านผู้ชมออกนอกเรื่องมาเฉยๆ เมื่อผมเห็นว่าโกโก้ท่าจะไม่ไหวจริงๆ ผมจึงชวนเธอนั่งพักผ่อนได้พักใหญ่ๆ เราต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ ไม่ปริปากพูดอะไรกันสักแอะ ผมยังโกรธเธอเรื่องสูบฝิ่น และเธอคงโกรธผมเพราะผมโกรธและเรื่องแกล้งให้เธอเดินโดยไม่พัก ขนาดผมเสนอน้ำให้เธอดื่มผมยังพูดห้วนๆ สั้น ๆ ว่า “ Water?” ซึ่งโดยปรกติทั่วไป ผมมักจะขึ้นประโยคด้วย “Would you like to .” หรือไม่ก้อ “Would you care for ” แต่กับคำว่า วอเตอร์ ! ห้วนๆ สั้นๆ ท่านผู้ชมคงเข้าใจถึงอารมณ์ของพระเอกในตอนนี้ได้ดี ส่วนนางเอกนั้นเล่า?? เธอก็รับขวดน้ำไปจากมือพระเอกโดยไม่มีแท้งค์กิ้วแท้งเก้วสักคำ กระชากขวดน้ำจากมือพระเอกได้ก็ดื่มอั่กๆ และท่านผู้ชมก็คงเข้าถึงอารมณ์ของนางเอกในตอนนี้ได้ดีอีกเช่นกัน กว่าพวกเราจะเดินทางมาถึงจุดที่รถจอดรอรับพวกเรา เวลาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง คณะลูกทัวร์ที่ผมให้อ้วนพาเดินล่วงขึ้นไปชมหมู่บ้านอีก้อตอนนี้ก็คอยผมและโกโก้อยู่ที่รถ แสดงว่าผมและโกโก้เดินช้ามาก ทั้งๆ ผมพาเดินทางลัดและไม่ขึ้นไปบ้านอีก้อ พวกเราทานข้าวเที่ยงกันที่นั่น โดยคนขับรถเป็นคนนำมาจากตัวเมือง จากนั้นก็เดินทางกลับเชียงใหม่ ฝรั่งทุกคนสนุกสนานกับทัวร์ป่าครานั้นมาก และตกลงกันว่าจะไปเลี้ยงทานอาหารเย็นกันที่ร้านอาหาร ยกเว้นโกโก้ ซึ่งตอนนี้นั่งเงียบขรึมเหนื่อยล้าอยู่หน้ารถ แหะ แหะ แม้ผมจะแล้งน้ำใจต่อเธอ แต่ก็ไม่ได้แล้งน้ำใจเสียทีเดียวนัก ผมอุตส่าห์ยกเบาะหน้ารถซึ่งเป็นที่นั่งประจำตำแหน่งไกด์ป่าให้เธอนั่ง ส่วนผมมานั่งท้ายรถดมควันจากท่อไอเสียอยู่ท้ายกระบะ กลับถึงเกสต์เฮ้าส์ ผมส่งฝรั่งสี่และโกโก้ลงที่เกสต์เฮ้าส์ แล้วตระเวณไปส่งฝรั่งคนอื่นๆ ที่มาจากเกสต์เฮ้าส์อื่นในเชียงใหม่อีกสามเกสต์เฮ้าส์ .กลับมาถึงเกสต์เฮ้าส์อีกทีก็ทราบว่า โรมิโอและเจ๊หนิงพาโกโก้ไปตรวจร่างกายที่คลีนิคหมอ..แม้ผมรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็คิดว่าเธอคงไม่เป็นอะไรมาก เพราะเธอทานอาหารเที่ยงได้ . หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เป็นเวลาที่โรมิโอพาโกโก้กลับมาพอดี คราวนี้เธอไม่ได้ยิ้มแย้มให้ผมเหมือนที่เคยผ่านๆ มา ส่วนโรมิโอก็มีสีหน้าบึ้งตึง “Don, may I have few words with you” โรมิโอกล่าวกับผมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ซึ่งผมก็พอจะเดาได้ว่าเขากำลังต้องการจะพูดเรื่องอะไร? เจ๊หนิงพาโกโก้เข้าไปพักผ่อนในห้อง .ผมกับโรมิโอนั่งคุยกันบนโต๊ะอาหาร .โรมิโอตำหนิผมเรื่องปล่อยให้โกโก้ต้องมีสภาพไม่สบายและลำบาก .โดยผมบอกเหตุผลไปว่าที่ไม่สบายก็เพราะเธอแอบไปสูบฝิ่น ! ตอนแรกๆ เราก็คุยด้วยน้ำเสียงธรรมดาๆ แต่ท่าทีของโรมิโอพยายามจะยกความผิดมาที่ผม โดยหาว่าผมไม่ flexible บ้าง too strict บ้าง อะไรต่อมิอะไรพรั่งพรูออกมาใส่ผม ด้วยเหตุผลทีว่าโกโก้ไม่สบายบนทัวร์ป่าที่มีผมเป็นไกด์เท่านั้น .ผมจึงออกอาการ “น็อตหลุด” พร้อม “ฟิวส์ขาด” ไปพร้อมๆ กันทันที .สาเหตุที่ผมฟิวส์ขาดนั้นก็เพราะ โรมิโอรู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ยอมให้ลูกทัวร์ที่ไหนก็ตามสูบฝิ่น แต่เขากลับมาตำหนิผมในทำนองว่ากับโกโก้เพื่อนของเขาน่าจะมีข้อยกเว้นหรืออลุ่มอล่วย ผมจึงโต้คืนมั่งว่า ขอให้ดูที่ต้นเหตุว่าทำไมโกโก้ถึงไม่สบาย ทั้งๆ ที่ผมเตือนแล้ว ส่วนไอ้เรื่อง strict นั้นผมก็มีเรื่องเดียว คือขอแค่เรื่องฝิ่นเท่านั้นและไม่มีข้อยกเว้นไม่ว่าจะเป็นใคร เรื่องเดียวจริงๆ ที่ผมขอความร่วมมือจากลูกทัวร์ทุกคน ผมกับโรมิโอโต้เถียงกันแรงขึ้นและขยายวงกว้าง..ยิ่งเขาแสดงทีท่าว่าเขามีบุญคุณต่อผมที่เอาผมเข้าเป็นไกด์ในเกสต์เฮ้าส์ ก็ยิ่งยั่วโมโหและรู้สึกว่ากำลังดูถูกศักดิ์ศรี ผมกับโรมิโอแทบตะโกนใส่กัน จนแขกในเกสต์เฮ้าส์แตกตื่น โกโก้และเจ๊หนิงวิ่งลงมาดู โรมิโอได้โอกาสก็กระชากเสียงใส่ผมทันทีว่า โกโก้ไม่สบายขนาดเขาต้องพาเธอเข้าคลีนิค ฝ่ายโกโก้ที่ยืนดูอยู่ไม่ได้พูดอะไร ผมหมดความอดทนจึงโพล่งกลับออกไปอย่างไม่ยั้งคิดว่า “That’s better than being arrested, and goes to the prison. You know well that what she’s done was totally illegal.” .คราวนี้โรมิโอเงียบ โกโก้ยืนร้องไห้เพราะคราวนี้ผมอ้างถึงเธอแบบตรงๆ .ในขณะที่ทุกคนเงียง ผมก็ถือโอกาสพูดตัดบทสุดท้าย โดยขอลาออกตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นไป พร้อมกับหันไปบอกโกโก้ “If you are not happy with what I have treated you, you are welcome raise the issue at Tourist Police station.” ยิ่งผมพูดใส่เธอตรงๆ เธอก็ยิ่งร้องไห้ใหญ่ ผมไม่รอคำตอบ ผมเลี่ยงไปเดินขอโทษฝรั่งที่เตรียมจะไปกินเลี้ยงกับผมตอนนั้นว่าขอยกเลิก จากนั้นก็ขับมอเตอร์ไซด์ออกจากเกสต์เฮ้าส์ไป .. จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 14 ธ.ค. 47 04:50:58 A:80.41.149.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ผมย้อนกลับมาเกสต์เฮ้าส์ในรุ่งเช้า ผมไม่ยอมทักทายใคร เก็บเสื้อผ้าและสัมภาระได้ผมก็รีบออกมา นั่นเป็นการเข้าไปเหยียบที่เกสต์เฮ้าส์แห่งนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ..ตกเย็น ผมก็ตีตั๋วรถกลับไปเยี่ยมบ้านที่อุดรธานี จากนั้นก็ไปช่วยกิจการเกสต์เฮ้าส์ของเพื่อนที่จังหวัดนครพนมระยะหนึ่งเพื่อสงบจิตใจ ผมไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ผมได้ทำไปและยังยืนหยัดอย่างหนักแน่นในสิ่งที่ได้ทำไป .ผมรู้ว่าผมได้ทุบหม้อข้าวหม้อแกงตัวเองที่ตัดสินใจลาออกมา เพราะเกสต์เฮ้าส์แห่งนั้นมีแขกให้ออกทัวร์ประจำแบบไม่ขาด ผมรู้อีกว่า หากผมอลุ่มอล่วยและยึดไม่ถือเรื่องการสูบฝิ่นของลูกทัวร์เป็นสาระอะไร ผมคิดว่าผมจะยังคงความเป็น “เพื่อน” กับโกโก้อยู่จนป่านนี้ หรือไม่ก้อเราอาจจะมีความทรงจำที่ดีต่อกันมากไปกว่าการจากกันโดยไร้คำอำลาเหมือนตอนที่ผมหุนหันพลันแล่นบึ่งมอเตอร์ไซด์ออกจาเกสต์เฮ้าส์ไปในคืนนั้น แน่นอนว่า ปุถุชนธรรมดาเช่นผมย่อมรู้สึกเสียดายโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักโกโก้มากกว่านี้ และตรงนี้แหละ ช่วงที่ผมอยู่นครพนมผมได้ต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองอย่างหนักหน่วง ใจหนึ่งโทษตัวเองที่วู่วามและหุนหัน หากแต่อีกใจหนึ่งกลับภาคภูมิใจต่อปณิธานอันหนักแน่นเกี่ยวกับเรื่องยาเสพติด ..และจุดนี้นี่เอกที่ต่อมาได้ชักนำให้ผมเข้าไปเป็นล่ามให้กลับคณะวิจัยเกี่ยวกับยาเสพติดจากอังกฤษ และได้เจอะเจอคนที่มีทัศนะคติตรงกันในเรื่องนี้ จนเราตกลงแต่งงานกันในที่สุด การปรากฏตัวของโกโก้บนเส้นทางเดินชีวิตของผม แม้จะเป็นชั่วระยะเวลาอันสั้นๆ แต่มันก็ได้เป็นอะไรหลายๆ อย่างที่ผมได้เรียนรู้ .ได้มองเห็นตัวตนอันแท้จริงบางส่วนของตัวเอง ได้ต่อสู้และฝืนภาวะจิตใจของตัวเองอีกอย่างหนึ่งซึ่งผมได้นำมาบอกเล่าในเนื้อเรื่องบางส่วน ได้รู้จุดยืนของตัวเองในเรื่องยาเสพติดและได้วัดความหนักแน่นของจุดยืนตัวเองในตรงนี้ .ทุกคราที่ผมเห็นเจ้าเปเป้ จระเข้ตัวที่โกโก้ซื้อให้ในคืนนั้น ผมจะรู้สึกแรงปณิธานเรื่องต่อต้านยาเสพติดของผมพุ่งกระฉูดทุกครา . การยืนหยัดบนปณิธานอันแน่วแน่ในเรื่องนี้ แม้จะทำให้ความสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่ผมพึ่งรู้จักต้องชะงักและตายไป ผมได้เลือกที่จะยืนบนปณิธานอันนั้น ผมจึงไม่อายและขวยเขินอะไรที่จะเล่าเรื่องนี้ใครฟัง โกโก้ไม่ผิดเลยที่ได้ทดลองสูบฝิ่นในคืนนั้น แต่เธอโชคร้ายที่มาขึ้นทัวร์ป่ากับผม .แต่เมื่อคิดให้ลึกลงไปอีกชั้นหนึ่งหรือมองการณ์ข้างหน้า เธออาจจะโชคดีก็ได้ที่มาขึ้นทัวร์ป่ากับผม .ณ วันนี้ ผมได้เพียงแต่หวังว่า “บทเรียน” ที่ผมได้มอบให้กับเธอในวันสุดท้ายของการเดินป่า อาจจะพอให้เธอได้ระลึกถึงทุกครั้งที่เธอคิดจะคิด “ลอง” ยาเสพติดอะไรก็แล้วแต่ เพราะสาขาอาชีพของเธอกับสิ่งเสพติดมันอยู่ใกล้กันแค่เอื้อมเอง .ไม่แน่?? เธออาจจะนึกขอบใจผมก็ได้สำหรับบทเรียนวันนั้น ผมรู้สึกดีใจที่เมื่อกลับไปเชียงใหม่แล้ว โกโก้ได้ฝากคำว่า “Good bye” ไว้กับดิ่งให้มาบอกผม ส่วนผมนั้น นับตั้งแต่กลับมาจากนครพนม ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากกับเธอ กระซิบซาบบอกตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน .กาก็อยู่ส่วนกา และหงส์ก็คงอยู่ส่วนหงส์ ตามกฏธรรมชาติ จบบริบูรณ์ ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่านครับ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 14 ธ.ค. 47 04:52:11 A:80.41.149.222 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 77 โอ้ คาดไม่ถึงว่าจะจบอย่างนี้เลยครับ แต่ก็รู้สึกดีมากกับปณิธานอันแน่วแน่ของคุณพี่คนอุดรครับ จากคุณ : Omega Weapon - [ 14 ธ.ค. 47 05:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 78 Very good story! จากคุณ : rabbit devil - [ 14 ธ.ค. 47 05:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านบทความพี่แล้ว (ขอเรียกพี่เลยนะคะ) นี่ขนาดยังอ่านไม่จบนะ แต่อยากบอกว่า คิดถึงเชียงใหม่มากๆๆๆๆค่ะ คิดถึงทุกที่ที่พี่เขียน ไม่ว่าจะเป็นไนท์บาร์ซ่า วัดสวนดอก ท่าแพ ดอยสุเทพ ดอยปุย วังบัวบาน หรือแม้กระทั่งทางที่นำไปห้วยตึงเฒ่าที่เคยคิดว่าไม่ค่อยมีคนรู้เท่าไหร่.. นึกถึงทีไร ก็เห็นความสุขอยู่ตรงนั้น.. พี่น่าจะรวบรวม ทำเป็นหนังสือทำมือนะคะ .. ขอกลับไปอ่านต่อก่อนนะคะ ติดใจค่ะ.. จากคุณ : siangdin - [ 15 ธ.ค. 47 04:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อืม จบแบบเรื่องจริงๆนะคะ ไม่ใช่แบบหนังไทย.. นับถือและชมชอบปณิธาณอันแน่วแน่ของพี่ค่ะ เพราะเห็นด้วยกับปัญหายาเสพติดในภาคเหนือของเมืองไทย แต่อีกใจก็นึกถึงคุณโกโก้นะคะ สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง.. นิสัยการอยากลองก็เป็นส่วนหนึ่งที่อยู่นอกเหนือจากเหตุผลนะคะ (นี่เดาเอาว่าการที่คุณโกโก้แอบสูบเพราะอยากลอง) แล้วคนที่พลาดไปแล้วเนี่ยก็ต้องการการให้อภัยมากที่สุด.. ..เด็กดอยบางคนก็ยังขอบคุณพ่อแม่เค้าที่ขายฝิ่นเพราะเค้าจะได้มีเงินไปโรงเรียน.. คนดอยที่พูดภาษาไทยไม่ได้แม้ว่าจะเหยียบอยู่บนผืนดินไทยก็ไม่สามารถทำงานอะไรได้ พอเค้าถูกสั่งให้เลิกทำไร่เลื่อนลอย เค้าก็ไม่มีรายได้อะไร นอกจากการค้าฝิ่น ค้าด้วยก็สูบด้วย กลายเป็นอีกปัญหาไป .. พูดยากนะคะเรื่องแบบนี้.. ยังไงก็ยังยืนยันค่ะว่าพี่เขียนเรื่องได้ดี น่าชวนติดตามจริงๆ พี่ตู้พระไตรปิฎก... อิ อิ น่าจะไปเป็นนักเขียนนะคะ แล้วเผยแพร่แบ่งปันสิ่งที่น่าจะถูกปลูกฝังให้เยาวชนได้อ่านกัน.. :) จากคุณ : เยาวชนคนแก่ (siangdin) - [ 15 ธ.ค. 47 07:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 81 คุณเสียงดินท่าจะเป็น "คนเมือง" เพราะรู้จักเชียงใหม่ดี โดยเฉพาะเส้นทางจากดอยปุยไปห้วยตึงเฒ่า ผมเองก็คิดถึงเชียงใหม่มากๆ ครับ.....ดีใจที่ได้ไปใช้ชีวิตที่นั่น และอยากให้เชียงใหม่เป็นเหมือนเมื่อสิบปีก่อนน่ะครับ...ตอนนี้จราจรยั๊วะเยี๊ยะไปหมด แต่ก่อนเดินลอยชายข้ามถนนได้สบาย ไม่อยากให้เชียงใหม่เปลี่ยนไปเล้ยเจ้าประคุณ.... จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 15 ธ.ค. 47 07:25:27 A:80.41.222.91 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ปรบมือให้เลยค่ะ จบพลิกล็อคนิดนึงแต่ประทับใจในปณิธานของพี่มากเลยค่ะ จากคุณ : reida - [ 15 ธ.ค. 47 10:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 83 พี่ตู้พระไตรปิฏกคะ เราไม่ใช่ "คนเมือง" หรอกค่ะ แต่เป็น "เด็กเทพ" ที่โชคดีมากๆ ได้ไปเรียนที่เชียงใหม่ แล้วก้อนับว่าเป็นบุญค่ะ.. รักเชียงใหม่อย่างที่เป็นเหมือนก่อน รักทั้งคน รักทั้งเมือง และสภาพแวดล้อม รักขนบประเพณี รักประวัติ และรักเฌองดอยค่ะ.. เวลานึกถึงเชียงใหม่ทีไร กลิ่นดอยและดาวบนดินก็ลอยมาทุกที.. บทความที่พี่เขียน มันทำให้ความทรงจำที่ตกตะกอนขุ่นขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนเปิดสมุดบันทึกเลยค่ะ.. เคยไปชมวิวที่ห้วยตึงเฒ่า ไปนั่งที่ร้านตะเกียงกะไบโอฯหลังสอบเสร็จ.. ไปทำขั้นบันไดที่วังบัวบาน.. ไปยืนดูดาวบนดินที่ยอดดอยสุเทพ..เข็นไอ้แก่บนทางแม้วเดิน..เคยได้กอดคอวิ่งขึ้นดอยสุเทพ โดยเฉพาะโค้งสุดท้ายกับเพื่อนๆ.. เสียดายว่าตอนนี้เค้าว่ากันว่าเชียงใหม่กำลังจะกลายเป็นน้องพัทยาลูกกรุงเทพ..รู้สึกแย่ตั้งแต่ที่เค้าตัดต้นไม้ใหญ่ที่วัดสวนดอกกะที่กาดพยอมแล้วล่ะค่ะ.. แต่ยังไงก้อยังคิดถึงค่ะ..กลับไปต้องไปเยี่ยมเยียนซะหน่อย.. :) จากคุณ : เสียงดิน (siangdin) - [ 16 ธ.ค. 47 03:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านจบแล้วค่ะ สนุกมาก (แต่กว่าจะอ่านจบ คงต้องไปตัดแว่นใหม่ด้วยค่ะ) จบได้ดีกว่าที่เดาเรื่องไว้อีกค่ะ คุณคนอุดรฯ รู้จักหนังสือเล่มนี้ไหมคะ โอมมณีปัทเมหุม แปลจาก The Third Eye โดย T.Lobsang Rampa จากคุณ : รสา รสา - [ 17 ธ.ค. 47 00:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 85 Most enjoyable. Cheers. จากคุณ : genf - [ 17 ธ.ค. 47 00:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 86 คุณรสา รสา ครับ ผมไม่ทราบหนังสือเล่มนี้เลยครับ ฟังดูคล้ายๆ ไปทางธิเบตนะ นิกายตันตระ ผมไม่ค่อยสันทัดกรณีย์เท่าไหร่ ผมกำลังอ่านเวปของคุณรสา รสาอยู่น่ะครับ โห ได้ความรู้เพียบ มิบังอาจวิจารณ์ครับ แต่ผมยังอ่านไม่หมด หวัดดีครับพี่แอ้ด จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 17 ธ.ค. 47 02:49:02 A:80.41.202.209 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เอิ่ม... เวปของคุณรสา รสา นี่ เวปอะไรเหรอคะ.. บอกมั่งได้ปล่าว..ว.. แบบว่า.สนใจอยากอ่านด้วยคนอ่ะค่ะ.. จากคุณ : ขอบคุณค่ะ :) (siangdin) - [ 17 ธ.ค. 47 03:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ความเห็นที่ 72 นะครับ คุณเสียงดิน คุณ รสา รสา เธอคือ "นักเขียน" ตัวจริงเสียงจริงครับ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มาเยี่ยมผมถึงที่นี่ โดยเฉพาะในแวดวงกาพย์กลอนนี่.....ชื่อเสียงเธอเลื่องลือระบือไกล ห้องนักเขียน หรือนักกวี ผมเองคิดจะแจ้งลบบทโคลงที่ผมเอามาลงที่นี่ก็ลบไม่ได้ อายคุณรสา รสา เธออ่ะ เพราะเธอนักกวีตัวจริง ผมอ่านงานกวีและงานเขียนของเธอทุกครั้งที่มีเวลา ที่สำคัญ ผมชอบชื่อของเธอ "รสา รสา" ชื่อนี้โดนใจผมเลย จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 17 ธ.ค. 47 05:04:40 A:80.41.208.172 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณมากนะคะ พี่คนอุดรฯ.. น่าอายจิงๆ ที่ดูไม่ละเอียดเอาซะเลยเรา.. อย่างที่บอกน่ะค่ะ มัวแต่ติดใจกับที่พี่เขียน เลยกระโดดข้ามไปซะนี่.. ฮี่ ฮี่ ขอบคุณในความมีน้ำใจดีของพี่นะคะ แล้วก็ขอตำหนิความโง่เขลาเบาปัญญาของตัวเองซะหน่อย ที่ไม่ทราบว่าคุณรสา รสา เธอเป็นนักเขียนตัวจริงน่ะค่ะ.. คิดว่าเธอคงให้อภัย..ผิดไปแล้วค่า.. ข้าน้อยสมควรตาย.. :b จากคุณ : siangdin - [ 17 ธ.ค. 47 05:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เห็นว่าเคยเรียนเปรียญมาน่ะค่ะ ก็เลยอยากให้คุณคนอุดรฯ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ยังไงรบกวนไปเขียนคอมเม้นต์ บอกไว้ที่ห้องสนทนา webboard ก็ได้นะคะ ส่วนที่บอกว่าเป็นนักเขียน มิบังอาจค่ะ แค่คนอยากเขียน ชอบเขียน ชอบเล่าเรื่องเองค่ะ ส่วนบทร้องกรอง ก็ยังไม่ได้เรื่องเลยค่ะ ปรมาจารย์ท่านว่าแค่ร้อยแก้วมีสัมผัสเองค่ะ อิ อิ ส่วนโคลงคุณคนอุดรฯ นั้น ก็ไม่ได้บอกว่าโคลงอะไร ก็ไม่ผิดกติกาค่ะ ถ้าจะอ้างชื่อโคลง ก็ต้องถูกตาม ฉันทลักษณ์เขาน่ะค่ะ แต่เราก็อาจนิยามโคลงของเราเองได้ค่ะ ส่วนบ้านรสา นี่ค่ะคุณ siangdin ทางเข้าหน้าบ้านค่ะ http://www.geocities.com/s_rasa_s/ แต่ไม่ค่อยได้อัพเดทเท่าไหร่นะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 17 ธ.ค. 47 18:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านสนุกมากครับ ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟัง ... จากคุณ : pink panty - [ วันคริสต์มาส 13:10:44 ]