ความคิดเห็นที่ 1 “ญี่ปุ่น” สมัยจารีตเป็นสังคมหนึ่งที่ได้รับความสนใจจากนักประวัติศาสตร์นานาชาติเนื่องจากมีพัฒนาการสังคมตามรูปแบบศักดินาที่พิเศษกว่าสังคมอื่นๆในเอเชีย กล่าวคือ มีลักษณะของศักดินาคล้ายคลึงกับศักดินายุโรปสมัยกลางทั้งๆที่รากฐานทางสังคมดั่งเดิมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ดังนั้นผู้เขียนจึงเห็นความสำคัญและคิดว่าในที่นี้เราน่าที่จะพิจารณาและสำรวจพัฒนาการศักดินาญี่ปุ่นไปพร้อมๆกัน ญี่ปุ่นในยุคเริ่มต้นนับจากศตวรรษที่ 4 ซึ่งชนเผ่า ณ ที่ราบยามาโตะสามารถรวบรวมชุมชนต่างๆหรือที่เรียกว่า “อุจิ” ในภาษาญี่ปุ่นเข้าไว้ด้วยกันเป็นรัฐได้นั้น ก็ยังไม่ปรากฏลักษณะทางสังคมที่เรียกว่า “ศักดินา” หากแต่เป็นความสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างอูจิต่างๆกับอำนาจของชนเผ่ายามาโตะอย่างหลวมๆโดยที่อำนาจขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของชนเผ่ายามาโตะ จนกระทั่งมาถึงศตวรรษที่ 7 เมื่อราชสำนักถังของจีนรุ่งเรืองและแพร่ขยายวัฒนธรรมไปยังดินแดนอื่นโดยรอบ โฉมหน้าของศักดินาญี่ปุ่นจึงปรากฏขึ้นครั้งแรก ณ ศตวรรษนี้ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในศตวรรษที่ 7 เจ้าชายโชโทะคุผู้นำของญี่ปุ่นได้ทำการปฏิวัติการปกครองและสังคมที่เรียกว่า “การปฏิวัติไทคะ” ให้เป็นไปตามแบบจีนสมัยราชวงศ์ถัง ผู้นำได้เปลี่ยนสถานะเป็นโอรสแห่งสวรรค์ การจัดการบริหารการปกรองมีความซับซ้อนมากขึ้น ทั้งยังนำระบบจริยธรรมแบบขงจื๊อหรือที่เรียกว่า “ริซึเรียว” มาใช้ ในช่วงของศักดินาแบบจีนนี้ได้มีการสร้างเมืองหลวงให้เป็นศูนย์กลางการปกครอง โดยการจัดการบริหารส่วนกลางแบ่งเป็นกระทรวงต่างๆเหมือนของจีนและการจัดการบริหารส่วนท้องถิ่นแบ่งออกเป็นมณฑล อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน เพื่อความเป็นระเบียบและรัดกุมต่อการจัดเก็บภาษี นอกจากนี้ยังมีข้อกำหนดเกี่ยวกับที่ดินเป็นครั้งแรกที่เรียกว่า “ระบบโคฉิโคมิน” กล่าวคือ ระบบที่รัฐบาลกลางครอบครองที่ดินทั้งหมดและปันส่วนให้ขุนนางกับชาวนา โดยชาวนาต้องเสียภาษีที่ดิน จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะยกรูปแบบของจีนมาทั้งหมดโดยการเลียนแบบ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ศักดินาญี่ปุ่นในช่วงนี้ต่างจากศักดินาจีน นั่นคือ การปฏิเสธวิธีเข้ารับราชการโดยการสอบคัดเลือกซึ่งเป็นไปตามความสามารถของแต่ละบุคคล ทั้งนี้เพราะสังคมญี่ปุ่นยังให้ความสำคัญกับการสืบทอดตำแหน่งโดยทางสายเลือดมากกว่า ด้วยเหตุที่ว่าระบบสังคมอุจิที่มีรากฐานมาจากตระกูลยังคงมีความแข็งแกร่งค่อยข้างมาก ในศตวรรษที่ 12 ศักดินาญี่ปุ่นได้มีการเปลี่ยนแปลงไปสู่ลักษณะที่เป็นแบบฉบับของตนเองภายหลังสงครามระหว่างผู้นำท้องถิ่น(Warring State) ที่เกิดขึ้นเนื่องจากรัฐบาลกลางไม่สามารถรวมศูนย์อำนาจได้อีกต่อไป ผู้นำท้องถิ่นที่มีความเข้มแข็งได้พัฒนาขีดความสามารถทางการทหารเพื่อรบพุ่งแย่งชิงความเป็นใหญ่ทั้งในทางการเมืองและเศรษฐกิจ ขณะเดียวกับที่ราชสำนักส่วนกลางไม่สามารถให้ความเชื่อมั่นต่อความก้าวหน้าในการรับราชการแก่ข้าราชบริพารได้ คนกลุ่มนี้จึงต้องเดินทางออกมาจากเมืองหลวงเพื่อมาแสวงหาโชคในชนบท ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นนักรบหรือหัวหน้านักรบที่เรารู้จักกันดีในนามของ”ซามูไร”  การสู้รบดำเนินอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่งจนในที่สุดมินาโมโตะ โยริโตโมะ[1]มีชัยเหนือผู้นำท้องถิ่นกลุ่มอื่นๆ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มินาโมโตะ โยริโตโมะได้รับการแต่งตั้งโดยจักรพรรดิให้เป็น “เซอิตาอิโชกุน” หรือที่เรียกย่อๆโดยทั่วไปว่า “โชกุน” เป็นคนแรก ตำแหน่งนี้เปรียบเสมือนผู้บัญชาการทหาร ซึ่งมีอำนาจที่จะย้ายผู้ที่เป็นศัตรูกับองค์จักรพรรดิได้ตลอดเวลา เนื่องจากอำนาจทางการทหารอยู่ในมือของมินาโมโตะจึงทำให้เขากลายเป็นผู้ปกครองที่แท้จริงของญี่ปุ่น จักรพรรดิและข้าราชบริพารมีอำนาจเท่าโชกุน เมืองเกียวโตซึ่งเป็นเมืองหลวงกลายเป็นราชสำนักแต่เพียงในนามที่ปราศจากอำนาจ ขณะที่เมืองคามากุระกลายเป็นทั้งราชสำนักและเป็นที่ตั้งของรัฐบาล[2]อันเป็นที่มาของอำนาจทั้งมวล นักประวัติศาสตร์ได้เรียกยุคแห่งการเริ่มต้นศักดินาที่แท้ของญี่ปุ่นเองว่า “ยุคคามาคุระ” โชกุนมินาโมโตะ[3]เรืองอำนาจและสามารถรักษาอำนาจอยู่ได้โดยการสนับสนุนและความจงรักภักดีโดยส่วนตัวของนักรบที่กระจายอยู่ตามท้องที่ต่างๆ  นักรบประจำท้องถิ่นเหล่านี้ได้รับการจัดเข้าสู่ระบบสายการบังคับบัญชาการปกครองของโชกุนโดยแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ของโชกุนประจำปราสาทในท้องถิ่นต่างๆ หน้าที่ของผู้ดูแลผลประโยชน์ ก็คือ เป็นผู้ดูแลรายได้ของแต่ละท้องถิ่นว่ามีการจัดสรรปันส่วนผลิตผลให้แก่ ไดเมียวเจ้าของปราสาท[4](ผู้นำท้องถิ่น) ขุนนาง ชาวนา และรัฐบาลกลางว่าเป็นไปโดยเรียบร้อยหรือไม่ นอกจากนี้ยังมีหน้าที่ในการรักษาความสงบเรียบร้อยของท้องถิ่นนั้นๆ ทั้งยังทำหน้าที่เก็บภาษีและภารกิจอื่นๆให้แก่รัฐบาลกลางของโชกุนอีกด้วย จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การแต่งตั้งผู้ดูแลผลประโยชน์ของโชกุนประจำท้องถิ่นต่างๆส่วนมากมักสืบทอดตามสายโลหิตเช่นเดียวกับยุคที่ผ่านมา โชกุนมินาโมโตะมีอำนาจได้ประมาณ 100 ปีเศษ ตระกูลโฮโจก็ได้ก้าวขึ้นมาท้าทายอำนาจและกลายเป็นผู้นำประเทศอย่างแท้จริงแทนโชกุนแม้ว่าจะดำรงตำแหน่งเป็น “ชิกเกน” ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของโชกุนก็ตาม ตระกูลโฮโจได้ปกครองญี่ปุ่นต่อมาอีก 100 ปี ก็ไม่สามารถรักษาอำนาจไว้ได้ทั้งนี้เพราะความจงรักภักดีของผู้นำท้องถิ่นได้ผ่อนคลายลงไปพร้อมๆกับกาลเวลา อะชิคะงะ ทะคะอุจิ เป็นผู้ที่มีชัยทางการเมืองในระยะเวลาต่อมา เขาได้แต่งตั้งตนเองเป็นโชกุนและตั้งรัฐบาลที่เกียวโตโดยเรียกชื่อยุคของตนเองว่า “มุโรมะจิ” ตามสถานที่ตั้งของรัฐบาล ยุคนี้สามารถดำรงอำนาจอยู่ได้นานนับ 2 ศตวรรษ อะชิคางะได้ตั้งผู้ควบคุมดูแลผลประโยชน์เหมือนโชกุนสมัยคามาคุระโดยส่วนใหญ่มีสายสัมพันธ์เป็นเครือญาติกับอะชิคางะ ทั้งยังได้ออกกฎหมายบังคับผู้ปกครองท้องถิ่นเจ้าของปราสาทให้แบ่งรายได้ครึ่งหนึ่งสำหรับชนชั้นนักรบ อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะมีการตั้งระบบราชการเป็นเช่นเดียวกับสมัยคามาคุระ แต่อำนาจการปกครองญี่ปุ่นของโชกุนอะชิคางะก็มีไม่มากเท่าโชกุนมินาโมโตะ ทั้งนี้เพราะอะชิคางะไม่ได้ยอมรับผู้นำท้องถิ่นในฐานะเป็นสายบังคับบัญชาจากส่วนกลางแต่ยอมรับแค่เป็นเพียงผู้นำท้องถิ่นอย่างเอกเทศ จากนโยบายดังกล่าวทำให้ผู้นำท้องถิ่นสามารถสะสมอำนาจได้มากยิ่งขึ้น จนนำไปสู่ความแตกแยกและรบพุ่งกันอีกครั้งระหว่างสงครามระหว่างรัฐ(Warring State) ที่เรียกว่า “สงครามเซนโกคุ” ในศตวรรษที่ 16 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สงครามเซนโกคุได้สิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของโอดะ โนบุนะกะและโตโยโตมิ ฮิเดโยชิตามลำดับ อย่างไรก็ตามทั้งสองคนต่างไม่ได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งโชกุน แต่ได้แสวงหาชื่อเสียงและความชอบธรรมโดยอาศัยสถานะของราชสำนักเป็นสิ่งค้ำจุนในฐานะผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของจักรพรรดิหรือที่เรียกในภาษาญี่ปุ่นว่า “คัมปากุ” โตโยโตมิ ฮิเดโยชิควบคุมท้องถิ่นโดยผ่านไดเมียวผู้ปกครองท้องถิ่นต่างๆ แม้ว่าจะปล่อยให้ไดเมียวท้องถิ่นใช้อำนาจอยู่เช่นเดิม แต่ในบางครั้งก็ได้ขับไล่ไดเมียวเดิมออกแล้วแต่งตั้งพรรคพวกของตนเข้าไปแทน ทั้งยังไม่ได้เรียกร้องภาษีจากท้องถิ่นเพราะสามารถหารายได้โดยการหลวมเงินตราและประกาศใช้เอง ในทางตรงข้ามกำลังทางการทหารเป็นสิ่งที่โตโยโตมิ ฮิเดโยชิเรียกร้องจากท้องถิ่นอย่างมาก จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นอกจากนี้สิ่งสำคัญอีกประการหนึ่งที่โตโยโตมิ ฮิเดโยชิได้มอบให้แก่การปกครองญี่ปุ่น ซึ่งเป็นเหตุให้ศักดินาญี่ปุ่นมีพัฒนาการก้าวไปอีกขั้น ก็คือ การประกาศไม่ให้ชาวนาครอบครองดาบ ด้วยกฎดังกล่าวได้มีผลต่อการแบ่งชนชั้นออกเป็น 2 ชั้นอย่างชัดเจน คือ พวกนักรบที่มีอภิสิทธิสามารถเหน็บดาบได้และพวกสามัญชนที่ไม่มีสิทธิครอบครองดาบ ตลอดจนการห้ามนักรบห้ามละทิ้งอาชีพของตนไปเป็นชาวนา และชาวนาห้ามละทิ้งอาชีพของตนไปเป็นพ่อค้าหรือกรรมกรอีกด้วย หลังจากการตายของโตโยโตมิ ฮิเดโยชิ  โตคุกะวะ อิเอยาสุ ได้ก้าวขึ้นมามีอำนาจและทำให้ตนเองได้รับการแต่งตั้งเป็นโชกุน พร้อมกันนั้นได้จัดตั้งรัฐบาลที่เมืองเอโดะหรือโตเกียวในปัจจุบัน เราเรียกสมัยสุดท้ายของศักดินาญี่ปุ่นก่อนการปฏิรูปเมจินี้ว่า “สมัยโตคุกะวะ” จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สมัยโตคุกะวะระบบศักดินามีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะการจัดระเบียบควบคุมไดเมียวซึ่งก่อนหน้านั้นถือเป็นกลุ่มที่สั่นคลอนอำนาจของโชกุนอยู่เสมอมา โชกุนโตคุกะวะได้ตั้งระบบ “ซังกินโคไตอิ” ซึ่งหมายถึง ไดเมียวจำต้องทิ้งครอบครัวไว้เป็นตัวประกันที่เมืองเอโดะและจะต้องเข้ามาพบโชกุนรวมทั้งต้องพักอยู่ที่เอโดะชั่งระยะเวลาหนึ่งทุกปีเว้นปี นอกจากนี้ยังได้มีการจัดแบ่งเขตที่ดินใหม่และการจัดลำดับชั้นตลอดจนวางกฎสำหรับไดเมียว การจัดแบ่งเขตที่ดินใหม่ทำขึ้นเพื่อจะได้ควบคุมประชากรและเก็บภาษีได้อย่างใกล้ชิดโดยการแบ่งเขตใหม่นี้จะเรียกแต่ละท้องถิ่นว่า “ฮั่น” แต่ละ “ฮั่น”มีไดเมียวเป็นผู้ปกครองและมีปราสาทของไดเมียวเป็นศูนย์การปกครองท้องถิ่นของแต่ละฮั่น การแบ่งเขตที่ดินในสมัยนี้ต่อมาได้เป็นรากฐานการแบ่งเขตการปกครองของญี่ปุ่นสมัยใหม่ซึ่งต่อมา“ฮั่น” ได้พัฒนาไปเป็นท้องถิ่นที่ปัจจุบันเรียกว่า “เค็ง” (Prefecture) จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การจัดลำดับชั้นของไดเมียวเป็นไปเพื่อควบคุมและประเมินผลงานอย่างใกล้ชิดโดยแบ่งออกเป็น 3 ระดับ คือ ระดับแรก ชิมปัน เป็นลำดับชั้นสูงสุด ระดับที่สอง ฟุได เป็นลำดับรองลงมา และระดับที่สาม โทซะมะ เป็นลำดับต่ำสุด การจัดตั้งลำดับขั้นสูงต่ำนี้ขึ้นอยู่กับการประเมินผลผลิตข้าวของไดเมียวแต่ละท้องที่และสายสัมพันธ์ส่วนตัวของไดเมียวที่มีต่อโชกุน สำหรับกฎพื้นฐานของไดเมียว โชกุนห้ามครอบครัวของไดเมียวเชื่อมสัมพันธ์กันโดยการสมรส ห้ามติดต่อกันเองระหว่างไดเมียวแต่ละท้องที่ก่อนการได้รับอนุญาตโดยชัดแจ้งจากโชกุน ห้ามขยายกำลังทหารโดยพลการ และห้ามสร้างป้อมปราการหรือซ่อมแซมเมืองก่อนได้รับอนุญาตจากรัฐบาลกลางที่เอโดะ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในสมัยนี้การจัดลำดับสูงต่ำไม่เพียงแต่เกิดขึ้นกับในบรรดาผู้ปกครองเท่านั้น สังคมยังถูกแบ่งตามความสูงต่ำของกลุ่มอาชีพอย่างชัดเจนมากกว่าก่อนหน้านั้นตามลำดับความสำคัญจากมากไปหาน้อย ลำดับแรกคือ ชนชั้นนักรบ และลำดับต่อๆมาคือ ชนชั้นชาวนา ชนชั้นช่างฝีมือ และชนชั้นพ่อค้า อย่างไรก็ดีตามสภาพความเป็นจริงชนชั้นพ่อค้ากลับมีสถานะที่ดีกว่าชนชั้นอื่นๆโดยเฉพาะเมื่อการค้าเฟื่องฟูขึ้นและระบบเงินตรามีความสำคัญมากขึ้น ขณะเดียวกับที่ชนชั้นชาวนาซึ่งถือเป็นชนชั้นลำดับที่สองมีสภาพความเป็นอยู่ที่ไม่ดีนักเพราะต้องแบกรับภาษีและค่าเช่าที่นา รวมทั้งถูกบังคับให้จ่ายข้าวที่ทำการเพาะปลูกให้แก่เจ้านายด้วย จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สังคมศักดินาญี่ปุ่นเริ่มส่อเค้าของความล่มสลายนับจากศตวรรษที่ 18 ทั้งนี้เป็นผลมาจากปัจจัยทั้งภายในและภายนอก ชาวนาเริ่มก่อความไม่สงบหลายครั้งเพราะปัญหาสภาพความเป็นอยู่อย่างแร้นแค้นที่เรื้อรังมานาน การค้าที่ขยายตัวมากขึ้นโดยเฉพาะการค้าภายนอกทำให้ “ระบบเงินตรา”กลายเป็นปัจจัยสำคัญทางเศรษฐกิจที่สำคัญแทน “ที่ดิน”   ความรู้ทางเทคโนโลยีที่มาจากภายนอกทำให้ “โรงงาน” กลายเป็นปัจจัยผลิตที่ดีกว่า “ที่ดิน”   ความสำคัญทางการค้าที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ระบบชนชั้นสั่นคลอน เพราะพ่อค้าสามารถแสวงหาอำนาจทางการเมืองและกลับกลายเป็นมีอิทธิพลเหนือชนชั้นนักรบขณะเดียวกับที่ชนชั้นชาวนาตกต่ำลงเรื่อยๆ นอกจากนี้การบีบคั้นให้เปิดประเทศจากตะวันตกอย่างสหรัฐอเมริกาทำให้ญี่ปุ่นต้องทบทวนวิถีทางใหม่ของสังคมเพื่อตั้งรับกับอำนาจจากภายนอก ความกดดันต่างๆแหล่านี้ที่ให้ผู้คนในสังคมบีบคั้นโชกุนโตคุกะวะให้คืนอำนาจและสละตำแหน่งแก่องค์จักรพรรดิเพื่อจะนำไปสู่การปฏิรูปสังคมแบบใหม่ภายใต้อำนาจของจักรพรรดิดังที่เรารู้จักกันในนาม “การปฏิรูปเมจิ”  การสิ้นสุดอำนาจของโชกุนและการปฏิรูปประเทศให้ทันสมัยตามแบบตะวันตกถือเป็นการสิ้นสุดของระบบศักดินาญี่ปุ่นที่มีมานับตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 จนถึงศตวรรษที่ 19 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 11:33:32 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 11:32:35 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จะเห็นได้ว่าพัฒนาการของศักดินาญี่ปุ่นแบ่งได้เป็น 2 ช่วง คือ ช่วงศักดินาแบบจีนในศตวรรษที่ 7-12 และช่วงศักดินาที่เป็นแบบฉบับของญี่ปุ่นเองในศตวรรษที่ 12-19  ศักดินาญี่ปุ่นเกิดขึ้นครั้งแรกเพราะได้รับอิทธิพลจากจีน แต่แม้ว่าญี่ปุ่นได้ลอกเลียนแบบศักดินาของจีนมาใช้กับสังคมของตนเกือบทั้งหมด ศักดินาญี่ปุ่นก็ไม่เป็นศักดินาแบบรวมศูนย์เหมือนอย่างศักดินาแบบจีน ในทางตรงกันข้ามศักดินาแบบญี่ปุ่นเป็นแบบกระจายอำนาจทั้งนี้เพราะสังคมญี่ปุ่นมีรากฐานมาจากชุมชนระดับท้องถิ่นที่เข้มแข็งและยังให้ความสำคัญกับการบริหารการปกครองท้องถิ่นโดยสายตระกูลเป็นอย่างมาก ความเข้มแข็งของท้องถิ่นได้นำไปสู่การล่มสลายของศักดินาแบบจีนในระยะต่อมา จนกระทั่งนำไปสู่พัฒนาการศักดินาที่เป็นของญี่ปุ่นเองในศตวรรษที่ 12 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นักประวัติศาสตร์ชาวตะวันตกกล่าวว่า นับจากศตวรรษที่ 12 สังคมญี่ปุ่นเป็นแบบศักดินาที่แท้ คำกล่าวเช่นนี้เกิดขึ้นจากการเปรียบเทียบลักษณะศักดินาญี่ปุ่นจากศตวรรษที่ 12 กับศักดินายุโรปที่เริ่มต้นขึ้นในสมัยกลางเนื่องจากมีองค์ประกอบร่วมกันบางประการ กล่าวคือ เป็นศักดินาที่วางอยู่บนพื้นฐานระหว่างที่ดินซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตและอำนาจทางการทหารซึ่งเป็นกำลังป้องกันและขยายอำนาจ ด้วยการมองสังคมโดยอาศัยรูปแบบศักดินายุโรปเป็นตัวตั้งทำให้นักประวัติศาสตร์ชาวตะวันตกถึงกับกล่าวว่า ศักดินาญี่ปุ่นเริ่มต้นจากศตวรรษที่ 12 โดยปฏิเสธว่าก่อนหน้านั้นสังคมญี่ปุ่นไม่ได้ถือว่าเป็นสังคมศักดินา อย่างไรก็ตามแม้ว่าศักดินาญี่ปุ่นดูเหมือนว่าจะมีลักษณะร่วมกันบางประการ แต่ก็ยังคงปรากฏร่องรอยของความแตกต่างปลีกย่อยหลายอย่าง ทว่าความแตกต่างที่โดดเด่นที่สุด ก็คือ กลไกการรักษาสังคมศักดินาที่เป็นหัวใจสำคัญ ยุโรปอาศัย “สัญญาประชาคม”ระหว่างลอร์ดกับวาสซาลเป็นหลักประกันความมั่นคงของระบบศักดินาขณะที่ญี่ปุ่นอาศัยหลักความจงรักภักดีอันเกิดจากมโนธรรม[5]ของไดเมียว -------------------- [1] ในที่นี้จะเรียกนามสกุลก่อนชื่อ ตามแบบการเรียกชื่อของคนญี่ปุ่น [2] รัฐบาลของโชกุนเรียกว่า “บาคุฟุ” [3] ในที่นี้การเรียกเฉพาะนามสกุลของโชกุนไม่ได้หมายถึงโชกุนคนหนึ่งคนใด แต่หมายถึงโชกุนสกุลนั้นๆทั้งหมด ทั้งนี้ตำแหน่งโชกุนสืบทอดอำนาจตามสายตระกูล [4] ไดเมียว คือ ผู้นำท้องถิ่นซึ่งมีภูมิหลังเป็นนักรบ ต่อมาด้วยความสามารถทางการทหารจึงได้เปลี่ยนมาเป็นผู้นำท้องถิ่น [5] บูชิโด คือ มโนธรรมและจริยธรรมซึ่งเป็นมาตรฐานสำหรับชนชั้นนักรบทั้งซามูไรทั่วไปและไดเมียวซึ่งเป็นชนชั้นนักรบผู้ปกครองท้องถิ่น แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 48 11:35:57 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 23 ก.พ. 48 02:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม อ่านแล้ว ยาวดี ไม่มีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์ดีพอที่จะแนะนำ รู้อย่างเดียวว่า ลำพูฯ ชอบประวัติศาสตร์ม้ากมาก จากคุณ : รักสีส้มอมเปรี้ยว - [ 23 ก.พ. 48 21:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โหห ไม่ธรรมดาค่ะ จากคุณ : tweetiez - [ 23 ก.พ. 48 23:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อืมม์ เราอ่านไม่ละเอียดเท่าไรหรอกนะสารภาพเลย แต่ๆๆๆๆๆพิมพ์เก่งมั่กๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : เทนนิส - [ 25 ก.พ. 48 04:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เก่งและข้อมูลแน่นมาก ๆ ค่ะ คุณลำพูฯ สมกับเป็นนักศึกษาเอกประวัติศาสตร์ จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 25 ก.พ. 48 08:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จริงๆแล้วไม่มีความรู้เรื่องญี่ปุ่นมากเท่าไหร่นักค่ะ ไม่ได้ศึกษาโดยตรงผ่านระบบการศึกษา แต่ว่าอยากลองเขียนๆดูเท่านั้น เพราะมีความสนใจญี่ปุ่นอยู่บ้างในฐานะงานอดิเรก แต่โดยส่วนตัวสาขาเฉพาะทางอันเป็นเรื่องหลัก คือ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ค่ะ ถ้าเพื่อนๆแอดเจแปนที่ไปศึกษาที่ญี่ปุ่น มีอะไรแนะนำเพิ่มเติมให้กับลำพูฯ ผู้ซึ่งไม่รู้จริงเกี่ยวกับเรื่องของญี่ปุ่น ลำพูฯ ก็อยากจะขอคำชี้แนะและยินดีน้อมรับคำชี้แนะอย่างมากค่ะ ขอขอบพระคุณทุกๆคนที่ได้เข้ามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็นในสิ่งที่ลำพูฯเขียนในกระทู้นี้นะคะ ขอขอบพระคุณมากๆอีกครั้งมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ ปล. ตั้งใจว่าถ้าเคลียร์หน้าที่หลักเกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เสร็จแล้ว จะลองมาเขียนๆเรื่องญี่ปุ่นอีกสักเรื่องหนึ่ง อาจจะสักเดือนพฤษภาคม 2548 แล้วจะขออนุญาตมาขอคำชี้แนะจากเพื่อนๆในห้องนี้อีกนะคะ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 25 ก.พ. 48 11:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จ้า รออ่านอยู่นะ แต่ไงก็รักษาสุขภาพตัวเองล่ะ ยิ่งออดๆ แอดๆ อยู่นี่เรา จากคุณ : รักสีส้มอมเปรี้ยว - [ 25 ก.พ. 48 12:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เดี๋ยวกลับมาอ่านครับ ชอบประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ส่วนใหญ่รู้มาจากการ์ตูนทั้งนั้น จากคุณ : Oakyman - [ 25 ก.พ. 48 17:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วันนี้คุณโอ๊ค กลับมาอ่านรึยังคะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 15:11:06 แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 15:10:29 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 26 ก.พ. 48 15:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาตหัดโพสต์รูปนึดนึงค่ะ แหะๆ รูปของลูกสาวค่ะ อิๆ ต้องขอขอบคุณพี่ปานมากค่ะที่ช่วยบอกว่าอย่างไรที่จะสามารถโพสต์รูปได้ เล่นพันทิพย์มาหลายปี เพิ่งจะโพสต์รูปเป็นก็วันนี้แหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 22:59:33 แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 22:58:29 แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 22:45:53 แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 48 15:33:20 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 26 ก.พ. 48 15:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเฉพาะ 1 - 2 ความเห็นแรกอ่ะครับ....เห็นท่าจะใช้เวลานานมากก็เลยเอาไว้กลับมาอ่านอีกรอบดีกว่า.... ตอนนี้ขอเวลาเตรียมตัวขึ้นเขียงหมู ให้เขาเชือดวันศุกร์ที่ 4 นี้ก่อนนะครับ จากคุณ : สั่นฯ...นันซาต๊อปผุ (Tsuwamono) - [ 26 ก.พ. 48 21:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 วันศุกร์ที่ 4 สอบวิทยานิพนธ์รึเปล่าคะ พี่สั่นฯ สู้ๆค่ะ เอาใจช่วย จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 26 ก.พ. 48 22:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เปล่าสอบจบครับ แต่สอบเพื่อให้ได้อยู่ต่อคร้าบ... จากคุณ : สั่นฯ...นันซาต๊อปผุ (Tsuwamono) - [ 27 ก.พ. 48 04:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แหม๋ แหม๋ แหม๋ เอารูปลูกสาวมาโพส อย่าทะลึ่งมาขี้ฮกตาล่าล้านะ รูปลูกยังดูเก่าขนาดนั้น จะจินตนาการว่าแม่จะเก่า (แก่) ขนาดไหนดีน้า 555555 จากคุณ : รักสีส้มอมเปรี้ยว - [ 27 ก.พ. 48 19:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ยังไม่ได้อ่านเลยครับ จากคุณ : Oakyman - [ 3 มี.ค. 48 22:05:13 ]