ความคิดเห็นที่ 1 น่าจะลองคุยกับสามีดูนะคะ บอกเรื่องจริงๆ ไปเลย บางทีคุณแม่นั้นเขาอาจจะไม่ทราบ ว่าคุณรู้สึกไม่ดีแบบนี้ หรือไม่ก็อาจจะขยับขยายไปอยู่เอง เช่าบ้าน อาจจะสบายใจมากกว่าค่ะ หรือไม่ก็กลับมาอยู่เมืองไทยค่ะ ไหนๆ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดสามีอยู่แล้ว อยู่ไทยอาจจะดีกว่าค่ะ สุขภาพจิตคุณอาจจะดีกว่านี้ เรื่องสะใภ้ญี่ปุ่น ได้ยินมาเยอะค่ะ ว่าอาจมีปัญหา เพราะว่าเขาจะคิดเสมอ ว่าประเทศเราด้อยกว่าเขา ทางแก้คงมีแค่ ทำให้คิดว่าคุณรวยกว่าเขา คงจะทำให้คุณแม่นั่นรู้สึกดีขึ้น ว่าคุณไม่กระจอก จะมาดูถูกกันไม่ได้ เดี๋ยวอุ้มลูกกลับไทยซะเลย ปล่อยแกนั่งถูพื้นไปคนเดียว จากคุณ : Autumn Leaves - [ 7 มี.ค. 48 14:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุยกันกับสามีเถอะค่ะ ดิฉันเคยมีรูมเมทเป็นนักเรียนญี่ปุ่น ผู้หญิงสองคน มาจากโตเกียวคนนึง มาจากโอกินาวาคนนึึง ปิดเทอมดิฉันไปเที่ยวกับเพื่อน 1 อาทิตย์กลับมาพบว่าห้องรกเป็นรูหนู ซิงค์น้ำมีหนอน หนอนค่ะ ขอย้ำ อยู่ในจานเปื้อนๆกับเศษอาหารที่ไม่ได้เก็บไปทิ้ง โมโหมากค่ะ เรียกมาสัมมนากันทันที แต่พูดไปแล้วก็เสียใจนะคะ ว่าเค้าแรงไปหน่อย คือบอกว่าคิดว่าคนญี่ปุ่นน่ะ สะอาดมีระเบียบ เนี่ยอะไร ทำขายหน้าคนร่วมชาติตัวเอง พอเราเคลียร์กันเสร็จ เค้าก็น้ำตาหยดแหมะๆเลยค่ะ ขอโทษเรายกใหญ่ บอกว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว ความต่างกันเรื่องภาษาวัฒนธรรมมันยังขวางอยู่น่ะนะคะ เราคงแก้ไขความคิดของเค้าได้ยาก เฮ้อ เห็นใจค่ะ จากคุณ : อาจารีย์ (เพลงเสือโคร่ง) - [ 7 มี.ค. 48 15:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตราบใดที่คุณและสามียังต้องพึ่งพาบ้านใหญ่ คุณดิ้นไม่ หลุดค่ะ คุณควรใช้ความสังเกตให้มากว่าบ้านใหญ่เขาอยู่กันอย่าง ไร....หากพ่อแม่สามีเจ้าระเบียบ คุณควรขยันให้ได้ มากกว่าแม่ของสามี (แต่ดิฉันก็ไม่ขยันค่ะ) ไม่เพียงแต่สะใภ้ต่างชาติที่อยู่ร่วมกับบ้านใหญ่ลำบากนะ คะ สะใภ้คนญปเองก็อยู่ร่วมลำบาก เพราะครอบครัว ญปสอนให้ลูกขี้เกียจ (ไม่ว่าจะเป็นลูกหญิงหรือลูกชาย) เพราะแม่จะทำทุกอย่างแทนให้หมด เป็นแม่บ้านเต็มตัว...จวบ จนลูกผู้หญิงออกเรือนไป (ถือว่าหมดเวรกันไป) หากไม่ ขยันก็ไปเผชิญเวรกับแม่สามีต่อ ไม่สนับสนุนให้คุณดื้อ / ใช้ทิฐิ อยากให้คุณสำรวจตัวเอง ว่าเป็นอย่างที่เค้าพูดหรือเปล่า (หากอยู่บ้านเค้า คุณก็ต้อง ใช้มาตรฐานเค้า) หากใช่.....ลองสู้กับเค้าดู แล้วลองดูว่า เค้าจะหาจุดไหนมาตำหนิเราได้อีก.... จริง ๆ ทางออกที่ดีที่สุด คือ ควรอยู่แยกบ้านกับบ้านใหญ่ ค่ะ แต่หากทำไม่ได้คุณก็ต้องเคารพกฎเหล็กของบ้านไป ก่อน ไม่งั้นยิ่งอยู่ยิ่งไม่สบายใจค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 48 17:55:07 จากคุณ : fudge-a-mania - [ 7 มี.ค. 48 17:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นดิฉันคงย้ายออกไปอยู่เองค่ะ อยู่กันเองเป็นส่วนตัวดี ไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเรา ทำเหมือนเราเป็นเด็กๆไม่รู้จักโต จากคุณ : JR roo - [ 7 มี.ค. 48 18:01:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ เพราะตัวเองก็เป็นแม่ลูกอ่อน เลี้ยงลูกเองคนเดียวเหมือนกัน ยิ่งตอนลูกสองเดือนเนี่ยะเหนื่อยสุดๆ งานบ้านเนี่ยไม่สนใจเลย กับข้าวส่วนมากก็กินแต่นาเบะกัน เวลาลูกหลับก็หั่นๆผักเตรียมไว้ ถึงเวลาก็โยนลงหม้อต้มๆ กินได้ทันที ไม่รู้จะแนะนําคุณอย่างไรดี แต่ถ้าอึดอัดจนทนไม่ไหวจริงๆ ดิฉันว่าคุณน่าจะเลือกที่ย้ายออกไปอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกแทนการพาลูกกลับเมืองไทยนะคะ สงสารพ่อเค้าค่ะ ลูกโตขึ้นทุกวัน น่าเสียดายที่เขาจะไม่ได้เห็นพัฒนาการนั้น ถ้ามีปัญหาเรื่องเงิน ก็เลือกห้องเล็กๆก็ได้ ดีเสียอีกจะได้ดูแลง่ายขึ้นด้วย เก็บเงินไว้ให้ลูกโตอีกนิดค่อยขยับขยายแบบนี้น่าจะดีกว่าไหมคะ แต่เวลาแยกควรจะพูดกับพ่อแม่สามีดีๆ อย่าให้รุนแรงจนแตกหักกัน เดี๋ยวคนกลางคือสามีคุณจะหนักใจน่ะค่ะ จากคุณ : นู๋โนริ - [ 7 มี.ค. 48 18:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อวานกำลังจะคิดตั้งกระทู้ประมาณนี้ คุณ จขกท ตั้งพอดีขอแจมเลยนะคะ ของมิมิเองพ่อแม่อยู่คนละบ้าน ประมาณสองเดือนครั้งก็จะมาบ้านทีหนึ่ง แม่แฟนก็เป็นคนที่รักความสะอาดมากๆๆๆๆ มาบ้านทีแกก็จะทำความสะอาดชนิดที่เรียกว่าทุกซอกทุกมุมทุกกระเบียดนิ้ว แม้แต่เพดานคือสะอาดไปหมด เราก็รู้สึกเหมือนกับเค้ากำลังว่าเราทางอ้อมว่าเราทำไม่สะอาดหรือเปล่า มานอนบ้านเราเช้ามาแกก้อจะดูดฝุ่นคือทำเหมือนบ้านแกเองเลย ตามด้วยถูพื้น ถ้าห้องไหนยังไม่แห้งก็จะห้ามทุกคนเข้าไป คือเป็นคนละเอียดมากๆ ทุกครั้งที่มาก็จะทำแบบนี้ แฟนบอกว่าแม่เค้าเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คือแฟนเค้าทำงานและแยกมาอยู่เองได้แปดปีแล้ว แม่เค้าก็เคยชินที่แต่ละครั้งที่มาบ้านลูกชายจะทำความสะอาดให้ แม้ว่าตอนนี้ลูกจะมีแฟนแล้ว แกก็คิดว่ายังเป็นหน้าที่แกทำอยู่ คือแกเป็นแม่บ้านค่ะ ไม่ได้ทำงานวันๆแกก็ทำงานบ้านทั้งวัน ทำนู่นนี่ไม่มีหยุด เคยถามพี่ๆคนอื่นๆเรื่องแม่สามีที่ฝรั่งเศสก็บอกเหมือนกันว่าเป็นแบบนี้แหละ เรื่องเสื้อผ้าก็เหมือนกันทั้งที่ๆบ้านมีเครื่องซักผ้า แต่แม่แฟนก็ยังนำไปซักและรีดทุกอย่างอย่างสวยงามเป็นระเบียบเหมือนวางขายตามห้างเลยค่ะ แม้แต่กางเกงในก็รีด แต่แกซักของแฟนให้เท่านั้นนะคะ ของดิฉันแกก็มีนำไปซักบ้างพวกเสื้อโค้ตตัวใหญ่ๆ พวกชุดราตรี พวกผ้าปูที่นอน เพราะบ้านแกเป็นบ้าน ของที่ดิฉันอยู่กับแฟนเป็นแค่อพาร์ตเม้นท์เล็กๆ ทีแรกก็เกรงใจเพราะเหมือนเราช้เค้าแต่แกเต็มใจมากๆค่ะ ก้อไม่มีปัญหาอะไร แต่พักหลังเวลาแกมาเที่ยวบ้านแกก็จะชอบแบบด่าวัวกระทบคราดน่ะค่ะ แบบแกล้งถามลูกชายแกว่าทำความสะอาดบ้านกันบ้างไหม โดยเฉพาะฝุ่นน่ะ อย่าลืมเช็ดบ้างนา ประมาณกระทบกระเทียบอยากให้ดิฉันได้ยิน มีอีกอย่างคือเรื่องห้องน้ำคือที่บ้านแกเวลาฉี่จะไม่กดชักโครกจนกว่าจะฉี่หลายๆครั้ง แต่ดิฉันรู้สึกว่าสกปรก แต่ฝรั่งคงคิดว่าประหยัดน้ำมั้ง เวลาแกมาบ้านดิฉันก็ทำเหมือนอยู่บ้านแก คือไม่กดชักโครก ดิฉันกดทุกครั้งที่เข้า คือรับไม่ได้มันรู้สึกสกปรกที่ต้องไปแทบฉี่คนอื่น แหวะๆๆ นั่งไม่ลงค่ะ ไม่สนใจหรอกเรื่องประหยัดน้ำ ขอความสะอาดมาก่อน ณ ตอนนี้แกก็ยังไม่เคยออกคำสั่งหรือใช้ดิฉันทำอะไรเลยค่ะ แกเป็นคนขี้เกรงใจแต่แกจะบอกอ้อมๆทางลูกแกแทน แต่ภายหน้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง ดีอย่างที่อยู่คนละบ้านเวลาแกจะมาทีค่อยทำความสะอาดแบบสุดๆที ปรกติก็ทำบ้างตามอารมณ์แต่ไม่ถึงกับว่าต้องทำทุกวันอย่างดูดฝุ่นนี่ก็อาทิตย์ละครั้ง ล้างจานก็สองวันครั้ง แฟนก็ไม่เคยว่าอะไร แต่ขอให้บ้านไม่รกก็พอ แฟนเองก็รู้ว่าตอนอยู่เมืองไทยเราทำบ้างแต่มีแม่บ้านมาทำให้อาทิตย์ละครั้งเพราะทุกคนที่บ้านทำงานไม่ค่อยมีเวลา เข้าใจว่าคุณ จขกท รู้สึกยังไงค่ะคงอึดอัดมาก ดิฉันว่าแยกมาอยู่เองจะดีกว่า เป็นทางออกที่ดี่ที่สุดของทุกคนรวมทั้งแฟนคุณและลูกก้อจะได้ไม่ต้องแยกกัน แต่ ณ วันนี้ที่ยังอยู่บ้านเค้าก็คงต้องเล่นละครสวมบทบาททำให้แม่สามีพอใจ ให้เค้าเห็นว่าเราทำแล้ว แต่ก็อย่าฝืนมากไปเลยค่ะ ทำเท่าที่เราทำได้ ถ้าเค้าด่าว่าอะไรก้อดทนไว้ถิอซะว่าลมผ่านหู ยังไงก็คุยกับแฟนตรงๆว่าเราอึดอัด ผู้ชายญี่ปุ่นเท่าที่รู้จักเค้าเชื่อฟังพ่อแม่จริงแต่เค้าก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ภรรยาและลูกมีความสุขมากที่สุด ลองคุยกันดูนะคะ จากคุณ : Mimi_Ne - [ 7 มี.ค. 48 19:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณนู๋โนริพูดได้ตรงใจที่สุดเลยค่ะ ยิ่งตรงที่ว่า --สงสารพ่อเค้าค่ะ ลูกโตขึ้นทุกวัน น่าเสียดายที่เขาจะไม่ได้เห็นพัฒนาการนั้น-- อ่านแล้วจู่ ๆ น้ำตามันใหลเลยค่ะ ลูกเป็นบ่วงอันใหญ่ สำคัญอันดับหนึ่งในชีวิตดิฉันแล้ว ในการที่จะตัดสินใจทำอะไร เหมือนตัวเองไปไหนไม่รอด ห่วงแต่เค้า สภาพจิตใจการเป็นอยู่ จนดิฉันรู้ตัวอีกทีก็พบตัวเองอยู่ในภาวะกินไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ไปแล้ว ดิฉันคง ไม่สู้ ไม่พิสูจน์ให้แม่ผัวเทคะแนนให้ ชนะใจในเรื่องนี้ หรอกค่ะ..พูดจริงๆ นะคะ ถ้าจะฮึดอย่างนั้น เอาเวลาไปตั้งใจทำงาน ให้รวยกว่าอย่างคุณออทัม ลีฟส์แนะนำจะมีประโยชน์แก่วงค์ตระกูลของสามีอย่างเห็น ๆ แถมวันนี้ตอนเย็นมีโทรศัพย์มาถามความคืบหน้าจากพี่สาวสามีที่อยู่คนละบ้านกัน (แต่จับติดสถานะการณ์บ้านใหญ่ทุกกระเบียดนิ้ว ) พูดแนวว่า ตัวเดี้ยนเอง ก็โดนแม่ท่านบ่นเอาบ่อย ๆ อย่างไปใส่ใจเลยนะ..เฮ้อเหนื่อยค่ะ จะมารื้อฟื้น ตอกย้ำทำไมอีกเนี้ย แม่ผัวเค้าจะพกตังค์ออกจากบ้านไปวันละ2หมื่นเยนเพื่อไปเล่นปาจิงโกะ(คล้ายกะคาสิโนของอเมริกา)ทุกวัน11โมงถึงทุ่มนึง วันๆ นึงได้หรือเสียเท่าไหร่ไม่ทราบค่ะ แต่แกมักจะบอกอยู่บ่อย ๆ ว่า --ตั้งใจทำงานหนักทุกวัน การได้ไปปาจิโกะก็เหมือนเป็นการผ่อนคลาย--อยากพูดมาก ค่ะว่า อยากได้สะไภ้มหาภัยอย่างนั้นรึคะ ดิฉันขอวันละหมื่นเยนก็พอ จะทำความสะอาดบ้านให้สะอาดจนเอาไมโครสโคปส่องมองไม่เห็นเลย.. แต่นั้นแหละค่ะ ดิฉันไม่พูดเพราะไม่ใช่นิสัยดิฉันที่จะบังคับจิตใจใคร คนเราชอบและมองเห็นได้ต่างกันค่ะ(แต่ทำไมแกจะต้องพยายามมา อยากให้เราเป็นไปในแนวทางของแกด้วย) อย่างแม่ผัวทุกเช้าก่อนไปแกจะสะสางงานบ้านก่อน ..คงอยากให้ดิฉันร่วมชะตากรรมเดียวกะแก เลยมาตักเตือนให้ทำความสะอาดบ้านแต่เช้าทุกวัน..ซึ่งปกติดิฉันก็จำเลือกทำตอนบ่ายทั้งวันตอนไม่มีใครอยู่ ไอ่เราก็ไม่อยากรบกวน บ้านญีปุ่นนี้ ดูดฝุ่นที่บ้านสะเทือนเลยนะคะ จากความเห็นออกจะเป็นทำนองเดียวกัน คือ แยกทาง(เข้าบ้าน) กันค่ะ ดิฉันเคยพูดกะสามีอยู่เหมือนกัน สามีเข้าใจ แต่ปัญหาก็อยู่ที่ เ งิ น ตัวเดียวนี้ล่ะค่ะ คราวนี้จะทำให้เด็ดขาดแล้ว พลัดออกไปหลายหน บั่นสุขภาพจิตตัวเองไปทีละน้อยแบบไม่รู้ตัว..ไทยนี่รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาดนะคะ คราวนี้จะตัดสินใจทำอะไรลงไปสักที ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ เพิ่มเติมอีกได้นะคะ จะระบายมาเพิ่มก็ได้ จะได้เป็นแรงฮึด เลดี้ไรท์ ค่ะ จากคุณ : sweat the small stuffs(จขกท.) - [ 7 มี.ค. 48 20:58:15 A:218.229.220.89 X: TicketID:074166 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห..มาเจอบ้านเราไม่หนาวก้นไปเลยหรือนี่ ซกมกสุดๆ จากคุณ : ต้นลูกตาล - [ 7 มี.ค. 48 21:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Gambatte kudasai .I thinks ,seperate home is better ka. because of japanese mother in law don't like foreign(gaijin)daughter in law ka. จากคุณ : pom (Petersway) - [ 8 มี.ค. 48 01:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เราพ่อแม่สามีเสียชีวิตหมด พี่ ๆ ก็มีครอบครัวหมด เค้าเป็นคนสุดท้อง ก็อยู่แบบคนเดียว ทุกอย่างก็เรียบร้อยในฐานะชายโสด พอเรามา อย่างเราจะพับเก็บ แยกให้มันเป็นระเบียบ เค้าก็บอกไม่ต้อง ๆ จนทำให้เราเป็นคนขี้เกียจไปเลย แต่เราก็พับแยกนะ แต่ถ้าถึงขนาดรีดกางเกงในให้นี่สงสัยมีโวยกันหล่ะเจ้านั้น จากคุณ : xtitix - [ 8 มี.ค. 48 01:54:47 A:83.76.85.180 X: TicketID:087993 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนมีลูกไม่ทราบว่าอยู่ร่วมบ้านกับครอบครัวสามีมานานเท่าใด เคยมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นมาก่อนหน้าบ้างหรือไม่ ถ้าไม่เคยมี เป็นไปได้ไหมว่าการที่แม่สามีเห็นคุณมีลูกอ่อนคงเป็นห่วงเด็กเล็ก ๆ เรื่องความสอาดก็เลยพยายามที่จะเข้ามาจัดการตามวิธีของท่าน มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนมีอายุ สำหรับคุณท่านจะยังอาจไม่ยอมรับ แต่สำหรับลูกของคุณยังไงคิดว่าท่านก็ยอมรับเป็นหลาน เรื่องความชอบไม่ชอบ ถึงคนละวัฒนธรรมอย่างไรก็ยังมีความเห็นว่าเราควรจะพูดปฏิเสธถึงเรื่องที่เราไม่ยอมรับได้ แต่เวลาพูดมันก็ต้องสรรหาคำพูดที่ไม่แข็ง ของอย่างนี้มันเป็นศิลปะ เห็นการณ์เดียวกันคนสองคนพูดเรื่องเดียวกันผลที่ได้มันก็อาจต่างกันลิบลับ ดังนั้นเวลาปฏิเสธอะไรควรจะมีเหตุผลประกอบ อธิบายให้ชัดแจ้ง เรื่องหอบลูกกลับไปอยู่เมืองไทยโดยที่ความผิดไม่ได้เกิดแต่สามีแต่เกิดจากบุคคลที่ 3 อยากให้ลืมไปซะ ในเมื่อเราเลือกที่จะสร้างครอบครัวกับเค้า อุปสรรคที่เข้ามามันเป็นเรื่องทดสอบชีวิตคู่ ลองคุยกันในรายละเอียดเรื่องแยกบ้าน หาข้อมูลห้องเช่าเล็ก ๆ ทำบัญชีรายรับรายจ่ายดูว่ารายจ่ายไหนที่สามารถประหยัดได้ ค่อยตัดสินใจย้ายออกไป แต่ถ้าทำบัญชีแล้วรายรับยังไม่เพียงพอกับรายจ่ายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ก็คงต้องอยู่ร่วมกับครอบครัวของสามีไปก่อน แต่ก็ต้องพูดปฏิเสธ (แบบนิ่มนวล) ให้เป็น เพราะยังไงเรื่องนี้คุณสามีก็ไม่ได้มีเวลาอยู่บ้านมากพอที่จะรับปัญหาว่ามันเป็นยังไงอยู่แล้ว คุณต้องรับมือให้ได้ คิดว่ายังไงคุณย่าก็ไม่มีจิตใจไล่ทั้งลูกและหลานออกไปจากบ้านหรอกค่ะ เรื่องบ้างเรื่องเราทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้ยินบ้างก็ดี เก็บทุกอย่างมาคิดเครียดเปล่า ๆ จากคุณ : sri123 - [ 8 มี.ค. 48 02:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาให้กำลังใจค่ะ ในฐานะสะใภ้ญี่ปุ่นและก็เป็นแม่ลูกอ่อนเหมือนกัน เพียงแต่ว่าครอบครัวเราอยู่กันเองค่ะ รกมากๆ แต่บ้านแม่สามีรกกว่าอีกแหละ ว่าไปแล้ว คิดว่าไม่เสมอไปนะคะที่่ว่าผู้หญิงญี่ปุ่นทำงานบ้านเนี้ยบ บ้านที่มีลูกเล็ก ก็เห็นบ้านเค้ารกๆ เหมือนกัน (ดูจากบ้านเพื่อนที่พาลูกไปเล่นน่ะค่ะ)   คุณทำถูกแล้วแหละค่ะ ที่ว่าเวลาลูกหลับ เราก็ควรงีบ เลี้ยงลูกนี่เหนื่อยนะคะ เข้าใจเลยแหละ แนะนำเหมือนทุกๆ คนค่ะ  ว่าคุยกับสามี คนกลางดีที่สุดค่ะ  แต่ว่าเวลาพูดถึงแม่เขาก็ถนอมน้ำใจหน่อยนะคะ อย่าให้เขาลำบากใจมาก แม่ใคร ใครก็รัก  หากว่าย้ายออก ทางที่ทำงานสามีน่าจะมีเงินค่าเช่าบ้านช่วยให้ด้วยนะคะ ถ้าแบบนั้นก็ไม่น่าจะลำบากนัก คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากนะคะ จากคุณ : วดี - [ 8 มี.ค. 48 08:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านหัวข้อกระทู้แล้วโดนใจอย่างแรง เข้ามาให้กำลังใจค่ะ แน่นอนว่าต่างภาษาต่างวัฒนธรรมมันก็ต้องมีเรื่องที่ไม่พอใจกันบ้าง กรณีของดิฉันแม้แม่สามีจะดีแต่มันก็อึดอัด หลาย ๆ อย่าง  อึดอัดขนาดว่า ต้องกลับล่ะทนไม่ได้ แต่พอนึกถึงวันก่อนที่จะมาที่นี่ เราเป็นคนเลือกผู้ชายคนนี้ เลือกจะมาที่นี่เอง ดังนั้นจะโทษใครไม่ได้ ดิฉันไม่ทนค่ะ พูดกับสามีตรง ๆ ว่าเราอึดอัดอย่างนี้ ๆ ซึ่งเค้าก็เข้าใจและไปพูดกับแม่เค้า ตอนนี้ก็ออกมาใช้ชีวิตแยกอยู่มาเป็นครอบครัวเราเองค่ะ เรื่องเช่าห้องเป็นเรื่องใหญ่ ต้องใช้เงินมาก ( ช็อคตอนรู้ราคา) แต่ถ้าไม่เริ่มวันนี้แล้วเมื่อไหร่ที่คุณจะแยกออกมาได้ล่ะค่ะ เรื่องกลับไทย อย่าเลยค่ะ เด็กไม่มีความผิด คุณต้องสู้ค่ะ สู้ ๆ ....เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ม่าม่าต้มยำไม่ใส่หมู - [ 8 มี.ค. 48 10:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ้อ ขอเสริม ไม่จริงหรอกค่ะที่แม่บ้านญี่ปุ่นทุกคนจะเรียบเน๊ยบขนาดนั้น ดิฉันไปบ้านเพื่อนเห็นแล้วอึ้ง แกยกมาพูดเพราะว่า แกอยากข่มคุณหรือเปล่า หรือคุณหงอเกินไป ถ้าคราวหน้ามาติอีก ก็พูดตอกกลับไปแบบสุภาพ ๆ หน่อยสิค่ะ แกจะได้รู้ว่า เออ ชั้นก็ไม่ทนเหมือนกันนะย่ะ ประมาณนี้ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : ม่าม่าต้มยำไม่ใส่หมู - [ 8 มี.ค. 48 11:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาให้กำลังใจค่ะ วันหลังชวนแม่สามีมาเที่ยวบ้านดิฉันบ้างนาาา รับรองเผ่นกลับแนบๆ ดิฉันก็ลูกอ่อนตอนนี้๕ เดือนบ้านยังรกเป็นปรกติ อย่าว่าแต่จะมานั่งขัดบ้่านให้เนี๊ยบเลยเวลากินเวลานอนหาให้เจอซะก่อนเถอะ น่าจะย้ายมาอยู่ต่างหากนะคะถ้ากลับเมืองไทยก็ต้องแยกพ่อแยกลูกอันนั้นใจร้ายไป แฟนคุณไม่ช่สาเหตุลองปรึกษาเค้าก่อนนะคะสงสารตัวเล็กๆ น่ะค่ะ ของดิฉันอยู่กันสามคนอดๆ อยากๆ แต่ีมีความสุขมีก็กินไม่มีก็ไม่กิน ขอให้เราได้อยู่ด้วยกัน เห็นใจ จขกท มาก จากคุณ : thidaduang - [ 8 มี.ค. 48 18:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ** เวลาแม่สามีบ่น ฯลฯ.. ให้ทำนิ่งๆเฉยๆ ไม่ต้องให้เหตุผลอะไรมากเกินความจำเป็น หรือ จะ แกล้งทำ ผงกหัว และส่งสายตา รับรู้ตามไปที่เค้าพูด (แต่ในใจ อย่าไปฟัง !! ) ทำนองว่า ที่เค้าพูดมาน่ะ ใช่แล้ว ถูกหมดเลย..ถ้ามีปัญญาทำไหว เราก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้น เช่นกัน...รอ จนเค้ากลับไป แล้ว ก็จงพักผ่อนตามใจชอบเถิด..สุขภาพเรากับลูกต้องมาก่อน.. อย่างวันนี้ เราจะนอนกับลูก.. ถ้าเค้าให้ลุกขึ้นมาถูบ้าน..ก็ให้แกล้ง ร้องไห้ออกมาดังๆ ให้เห็นไปเลย.. ว่าเราอดนอนมาตลอดคืน..แล้วทำทีหมุนโทรศัพท์ ไปให้สามีช่วยอธิบายให้แม่ผัวฟัง..เพราะเราไม่มีสมาธิจะมาอธิบายเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้ว.. ..ฟังๆดูแล้วค่อนข้างแน่ใจว่า จขกท. ไม่ได้เป็นคนมักง่ายสกปรกหรอก...ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนมากๆ ด้วยซ้ำ...เราไม่ต้องทำตามที่เค้าสั่ง จนกว่าเราเองจะรู้สึกว่า มันสมควรทำอะไรในตอนไหน ก็ต่อ เมื่อเราพร้อมจะทำ เท่านั้น.. .. ขอร้องว่า ห้ามเถียงและ ทำตาแข็งใส่ ผู้ใหญ่...หัวเดียวกระเทียมลีบหยั่งเรา.. ไม่มีวันชนะ และรองรับผลสะท้อนกลับจาก สารพันเหตุผล อ้างอิงของพวกตระกูลเค้าได้ไหวหรอก... ก็ อยู่นิ่งๆ แต่ไม่ต้องทำตามซะทุกอย่าง...เวลาสามีถาม ก็ค่อยบอกเหตุผลของเรา.. ทุกครั้งที่รู้สึกอะไร ก็จดลงบันทึกไว้ หาข้อแก้ตัวทางหนีทีไล่เอาไว้เนิ่นๆ เผื่อวันหลังจนเราก็จะลืมๆ อาจจำเป็นต้อง อธิบายให้สามีฟัง ใหม่ และใช้เป็น ประกอบการพูด ขอให้สามี พยายามหาหนทางให้ แยกออกไปอยู่กันตามลำพัง... โดย พยายามให้กระทบกระเทือนใจพ่อ-แม่สามีให้น้อยที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคต อาจจะต้องกลับมาพึ่งเค้าอีกรึไม่.. ลูกยังเป็นทารก.. เล็กอยู่มาก.. ผุ้ใหญ่ยังเล่นด้วยไม่ได้ ใจเย็นๆก่อน.. อีกอย่าง แม่ผัว อาจกลัวใจว่า ถ้าหลงหลานแล้ว ตัวเองจะหมดอิสรภาพ ต้องมาคอยช่วยเราเลี้ยงหลานในที่สุด กระมัง... ใจเย็นๆ เวลาผ่านไป อะไรๆก็จะเปลี่ยนไปอีกน่ะ.. ถ้าย้ายออกไปอยู่กันเอง แบบ ห้องเช่าเล็กๆแต่ปลอดภัย แล้วไม่กระเทือนทางด้านการเงินจนเกินไป ก็ เล็งๆหาที่อยู่ใหม่เถอะ.. พอลูกโต หรือ ปู่-ย่าใครคนใดคนนึงมีอันจากไป แล้วจะต้องย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันอีก ก็ค่อยว่ากันใหม่... ถ้าพ่อ-แม่ผัว ยังไม่แก่มาก อาจจะยังมีทิฐิอยู่แรง.. คนบางคน ต้องรอให้ เห็นเพื่อนๆญาติสนิท ล้มหายตายจากไปคาตาก่อน จึงจะสังวรณ์ตัวเองว่า วันนึง ก็ ต้องพึ่งพา รับการดูแลจากลูกสะใภ้ต่างชาติเหมือนกัน.. ....เป็นเรื่องปัญหาของครอบครัว ที่เกิดขึ้นได้บ่อยๆ ไม่ใช่ เฉพาะแต่ จขกท.หรอกที่เจอน่ะ.. ดิฉันเอง ก็ยังเจออยู่จนเดี๋ยวนี้ ..ลูกโตอายุ จะสิบสองแล้ว... ก็ยังเจอ... อย่าไปใส่ใจมากนัก... เอาสภาพจิตใจเราให้ดูดี ก่อนดีกว่า... ..เรารู้ว่าเราเป็นใคร และ ทำอะไรอยู่ .. ส่วน.เค้าจะว่าอะไรก็ช่าง...ห้ามใส่ใจ.. แค่เงียบๆหลบตาคนแก่บ้าง น่ะ..คงพอสู้ไหวนะ.. เอากำลังใจช่วยอยู่จ้ะ... ..ไม่ได้เข้าเวปนี้ เสียนาน.. แต่พอได้อ่านแล้ว ก็คงเฉยๆ ละจากไปไม่ได้..อยากให้เจ้าของกระทู้รู้ว่า มีคนเข้าใจในสภาวะคุณอยู่และคอยเป็นกำลังใจให้อย่างเงียบๆค่ะ... ด้วยความจริงใจ ..และขอให้มีพลังใจแก้ปัญหาได้ไปทีละเปลาะนะ.. จากคุณ : กุ้งใหญ่/โตเกียว - [ 8 มี.ค. 48 20:42:52 A:219.1.112.86 X: TicketID:054627 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กำลังใจค่า มีหลายๆครอบครัวเป็นแบบนั้น แต่เราต้องคิดซักนิดนะคะ ว่าเรามาเป็นสะใภ้เค้า เหมือนที่เค้าไปเป็นเขยเรา บางอย่างมันต้องทน ถ้าคุณเห็นชีวิตแม่บ้านจริงๆที่เค้าต้องเลี้ยงลูกด้วย ทำงานบ้านด้วยจริงๆคุณอาจจะทึ่ง หรืออาจจะหุยยทำไปได้ไง คือ ภรรยาของชาวญี่ปุ่น งานบ้านมันต้องเนี้ยบ นี่แม่สามีเค้าหุงข้าวให้คุณก็ดีแล้วนะคะ กรณีที่คุณเป็นสะใภ้ใหญ่ หรือ สะใภ้คนเดียว ลำบากนะคะ ถ้าคุณจะย้ายออกมา อีกอย่างแต่งงานแล้ว มันต้องไปอีกตั้งเยอะ เรื่องแค่นี้เอง เชื่อว่าคุณกลับเมืองไทยไปไม่ลำบากแน่ๆ เพราะพร้อมทุกอย่างจ้างคนมาดูแลทำความสะอาดก็ได้ แต่ที่นี่ทำไม่ได้ คุณลองเอาใจเค้ามาใส่ใจเรามั้ย ใจเย็นๆถ้าคุณมีลูกสะใภ้ แล้วจะเป็นยังไง คิดให้ยาวๆนะคะ  เรื่องแม่ผัวลุกสะใภ้ ไม่ใช่เฉพาะญี่ปุ่น ที่ไหนๆก็มี มันเป็นเรื่องธรรมดา คุณเคยล้างห้องโอฟุโระมั้ย ต้องทำอาหารเช้ากลางวันเย็นมั้ย วิธีวางปลา หัวไปไหนหางไปไหนเค้าสอนมั้ย วิธีจับถ้วยมิโซชิหรุ วิธีนั่งทานข้าว มันมีอีกเยอะแยะ เรื่องทำความสะอาดบ้าน หรือบทแม่บ้านแม่เรือนเนี่ยมันเป็นหน้าที่ของภรรยาค่ะ ทุกวันนี้บอกตรงๆว่าอิจฉาแม่บ้านคนไทยที่เมืองไทยมากๆเพราะเค้าสบายมากไม่ต้องทำ มีเงินจ้างคนมาทำความสะอาดไม่กี่บาท อาหารไม่ต้องขยันทำ แต่ให้เราทำแบบนั้นตอนนี้เราทำไม่ได้ แค่รู้สึกอิจฉาว่าเค้าสบาย เวลาที่เค้าว่ามาเนี่ย คุณเถียงกลับไปได้สบายมาก แต่อยากให้รู้ว่าไอ้หน้าที่ทำความสะอาดบ้านเนี่ย มันหน้าที่เราค่ะ เรื่องสามีบ้างานมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ความรับผิดชอบเค้าดีกว่าคนไทย คนเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันถ้าไม่รักกัน จะอยู่กันได้ยังไง เงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่าง คุณรักสามี รักครอบครัวคุณรึป่าว คุณคิดดีๆนะคะ ถ้าคุณรักสามี เรื่องแค่นี้ สบายมากๆๆ บางทีคุณอาจจะคิดว่าสามีคุณสบายจังแต่จริงๆแล้วเค้าทำงานหนักกว่าเรามากๆ กว่าที่เค้าจะได้เงินเดือนมา บางคนเค้ายิ่งกว่าอีกไม่มีแม้กระทั่งอินเตอร์เนตที่ให้ระบายอาหารไทยไม่รู้จักต้องอยู่กันแบบมีปู่มีย่ามีคุณทวดจะลงโอฟุโระแต่ละทีต้องรอหลังสุด คุณทำใจกว้างๆอีกนิดนะคะขยันอีกซักนิด ทำให้เค้ารู้ว่า เราทำได้ ทำให้เค้ารู้ว่าสะใภ้คนไทยก็ไม่ธรรมดา ที่บอกมาทั้งหมดเนี่ย เราเข้าใจคุณนะคะ อย่าคิดมากเลยนะคะ สะใภ้ญี่ปุ่นเองก่อนแต่งงานยังต้องเข้าคอสร์เลยนะคะ คุณก็ค่อยๆหัดนะคะอย่าใช้คำว่าทนเลย เดี๋ยวลูกโตขึ้นก็เหนื่อยน้อยลงแล้วค่ะ จากคุณ : กระบุงกระหนุงกระหนิง - [ 8 มี.ค. 48 20:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นสะใภ้ญี่ปุ่นท่าทางลำบาก อ่านเเล้วรู้สึกเห็นใจจขกท. และรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ไม่เจออะไรแบบนั้น เพราะถ้าเราเจอแบบนั้นจริงๆ เราคงบินหนีกลับไทยไปทันที ขนาดแม่สามีเราดีกับเรามากๆ แต่เราเเละสามีก็ยังแยกออกมาอยู่กันเอง เพราะเรารู้สึกว่ามันมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าการอยู่ร่วมกันกับพ่อแม่สามี จะตื่นสาย ไม่ล้างจานสัก1-2มื้อก็ไม่ต้องเกรงใจใคร เพราะบางทีกลับมาจากทำงานเราก็เหนื่อยกันแล้วทั้งเราและสามี ยังไงเราก็ขอให้จขกท.ผ่านพ้นวิกฤตไปให้ได้เพื่อลูกและสามีก็เเล้วกัน จากคุณ : สะใภ้ฝรั่ง - [ 8 มี.ค. 48 22:29:38 A:80.2.164.218 X: TicketID:083195 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ** มาต่ออีกหน่อยค่ะ... ลองรับไว้พิจารณาดูนะคะ.. คือ ถ้าเป็นดิฉัน ตอนนี้ จะยังไม่พูดถึงเรื่องแยกบ้านจนบ่อยเกินไปนัก.. แต่จะเริ่มจาก 1. ขออนุญาต สามี พาลูก กลับไปเยี่ยมคุณตา-คุณยาย ที่บ้านที่เมืองไทยสัก 3-4 เดือน(ช่วงนั้นจะแว่บไปเรียนคอมพิวเตอร์คอร์สสั้นเอาใบประกาศ มาเก็บไว้ก่อนก็ได้)..งบประมาณค่าตั๋วเครื่องบินเรากับลูก(เด็กทารก 10เปอร์เซนต์จากราคาเต็ม) ต้องหามาให้เราจงได้... เพราะตอนนี้ลูกอายุ 2 เดือนยังทานนมแม่ ทุกๆ 3 ชม.แต่ตั้งแต่เดือนที่สามขึ้นไป เด็กจะร้องไห้ตอนกลางดึก บ่อยขึ้นและนอนกลางวัน เป็นช่วงๆ และ อาเจียณบ่อยขึ้น ซึ่งอาจจะทำให้ ปู่-ย่า หงุดหงิดได้ เพราะความสงบในบ้านมันเปลี่ยนไป และ อุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้เด็กเล็ก จะดูเกะกะตา ไปด้วย.. ส่วนตัวคุณ จขกท.เอง ก็เพลียใจกับการปรับสภาพภาวะไม่เป็นตัวของตัวเองนี้มาตั้งแต่ก่อนคลอด.. จนคลอดลูก..แล้วไม่มีคนที่ไว้วางใจได้ มาช่วยสลับมือ ช่วยเลี้ยงเด็กให้..ตัวคุณเอง ก็ต้องได้รับการผ่อนคลาย ทางร่างกายและจิตใจด้วย เช่นกัน.. ... อะไรที่น่าจะหลีกเลี่ยงการนำไปสู่การเป็นโรคเครียดได้ ก็กันไว้ก่อนดีกว่า..แม้แต่พวกสะใภ้ชาวญี่ปุ่นเองก็เป็นกันเยอะ ขนาดมีบ้านพ่อ-แม่ตัวเอง ไปมา-หาสู่กันได้ง่ายนะนั่น..แม่บ้านญีปุ่นบางคนที่ติดบุหรี่ ติดการพนัน นอกใจสามี..มีหลายคนมาจากสาเหตุเครียด..การไม่มีศาสนาของคนที่นี่ค่อนข้างจะควบคุมความคิดลำบาก..มักถือเอากฏเกณฑ์สังคมมาควบคุมความประพฤติแทน.. เราอย่าไปติดกับดัก กับคำว่า สงสารเห็นใจ สามี จนเกินไปนัก..เค้าต้องรับผิดชอบ ปกป้องชีวิตเราและลูกให้ได้ดีทั้งร่างกายและจิตใจด้วย...เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ขอมากเกินไป.. ... บอกว่า คุณตา-คุณยาย อยากเห็นหลานและเราเองก็คิดถึงบ้าน ต้องการไปฟื้นฟูสภาพจิตใจของเราให้มีความมั่นใจในการเลี้ยงลูกและกลับมาทำหน้าที่ภรรยาให้ได้ดีกว่าเดิม..(ถ้าไม่เห็นด้วย เราอาจจะบ้า หรือ อาละวาดให้ดูก็ได้..ขู่นิดๆ).. ดังนั้นช่วงที่เราไม่อยู่สามีจะได้รับการดูแลจากแม่เค้า ไม่ไปกระทบต่อหน้าที่การงานของเค้า 2. หลังจากกลับมาจากเมืองไทย.. ค่อยเริ่มขั้นต่อไป คือ..ขอให้เค้า คิดเรื่องการแยกบ้านอยู่ น่าจะใช้เงินราวๆ 80-90 หมื่นเยน นะ..(ถ้าค่าเช่าห้องขนาดเล็ก 9หมื่นเยน/เดือน ) ไปพักผ่อนที่บ้านเราจะได้ความคิดดีๆขึ้นอีกหลายอย่าง สมองแล่น..อารมณ์มั่นคง..ทั้งลูกเราก็เริ่มนั่งได้ คอตั้งเองได้.. สามารถเอาลูกนั่งเก้าอี้รถเข็นไปไหนๆก็ได้ ไม่ต้องกะเตงคอพับคออ่อนแบบตอนเล็กมากๆหยั่งทุกวันนี้ ... การแยกออกมาในช่วงนั้นจะไม่ทุลักทุเลเท่ากับการคิดแยกบ้านในช่วงนี้ .. กว่าจะกลับจากเมืองไทยก็เข้าสู่ฤดูร้อน ..สามีคงได้รับ โบนัสกลางปี..น่าจะพอมาเป็นค่าวางมัดจำเช่าอพาร์ตเมนต์ได้น่ะ... ... พ่อ-แม่สามียังแข็งแรงแถม มีเงินไปเล่นปาชิงโกะ วันละ 2 หมื่นเยนได้นี่(วันไหนแม่เป็นฝ่ายเสียขึ้นมา ไม่อารมณ์บูดแย่รึ ?) ..เค้าน่าจะเป็นหลักค้ำประกันเรื่องเงินๆทองๆให้ลูกชายได้อยู่..ขอแต่ให้รู้จักหาวิธีพูดดีๆ.. ..แต่ถ้า ยังไม่สามารถแยกบ้านออกมาได้ในปีนี้..ก็อย่าเพิ่งท้อใจนะ.. มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาของเราก็ได้ .. คงต้องมีอะไรที่ดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน.. วันนี้ถ้าใจเรามันตกๆถึงขนาดนี้แล้วต่อไปก็มันก็จะถึงคราวขึ้นๆเองแหละ.. ..ส่วนพี่สาวสามี ถ้าจะมาล้วงความในใจเรา โดยอ่อยคำพูดทำนองเห็นอกเห็นใจมาก่อนล่ะก็(สไตล์นี้ แม่บ้านญี่ปุ่นชอบทำ) อย่าเพิ่งไปพาซื่อ ระบายอะไรให้เค้าฟังนะ... คนเรากว่าจะรู้ใจกันได้ มันใช้เวลา... ยิ่งถ้าเค้ามีลูกก่อนเรา.. เค้าย่อมอยากให้แม่เค้ามาอุปถัมภ์ช่วยเหลือแต่ลูกเค้าให้มากที่สุดเท่าที่เค้าจะตักตวงได้.. ..ไม่รู้ว่า จขกท.จะเห็นด้วยหรือไม่กับความคิดนี้ แต่ก็ถือซะว่าเป็นอีกมุมมองหนึ่งนะคะ.. จากคุณ : กุ้งใหญ่/โตเกียว - [ 8 มี.ค. 48 23:43:58 A:219.1.112.86 X: TicketID:054627 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณกุ้งใหญ่ค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ โดนจริงๆ กับที่ว่า ..ส่วนพี่สาวสามี ถ้าจะมาล้วงความในใจเรา โดยอ่อยคำพูดทำนองเห็นอกเห็นใจมาก่อนล่ะก็(สไตล์นี้ แม่บ้านญี่ปุ่นชอบทำ)<<<ก็พี่สาวสามีนี่แหละค่ะตัวดี เป็นฝ่ายเสริม แทรก ไปซะทุกเรื่อง คุณกุ้งใหญ่ค่ะ ขอคารวะเลยค่ะ ล้วงลึกถึงจิตใจผู้หญิงญี่ปุ่นจริงๆ ไม่รู้ว่าดิฉันต้องอยู่กี่ปี ถึงจะค้นพบความจริงใจของเขาได้ ตอนนี้ได้เริ่มเกริ่น ๆ กับสามีแล้ว คงไม่เร่งรัด การเงินก็ต้องค่อยเก็บออมกันไป..คิดว่าจะขอลางานแม่บ้านกลับไทยช่วงหลังโกล์ดเด้นวีค อยู่ไทยก็เป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายไปในตัวด้วยนะคะ ให้เวลาเตรียมพร้อมสำหรับลูกเติบโตแข็งแรงขึ้นอีกนิด สามีสำหรับเตรียมสร้างครอบครัว เราเองด้านจิตใจให้มั่นคง สงบ มากขึ้น.. กลับมาญีปุ่นอีกทีก็คงมาอยู่แมนชั่นเอง .. อย่างนี้คิดว่าคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เรื่องนี้ เกิดขึ้นครั้งแรกค่ะ และดิฉันก็งง มากด้วย คือเราก็อยู่ของเราดี ดี ไม่มีวี่แววมาก่อน ..ตอนนี้สภาพจิตใจดีขึ้นมากแล้ว เพราะกำลังใจจากแม่บ้านที่นี่ เราเองก็ไม่สนใจเค้าแล้ว เลี่ยงได้ก็ไม่ได้เจอหน้ากัน อยู่กันแบบคาราคาซังอย่างนี้แหละคะ ช่วงนี้ไม่ชน ไม่ถอย ใส่หน้ากาก ทำแบบผักชีโรยหน้าอยู่กันไป .. วันก่อนโทรไประบายกับแม่เรา แม่บอกว่า วันที่7มีนาคือวัน สตรีสากลค่ะ ทั่วโลกเค้าให้สตรีมีฐานะเทียบเท่ากันผู้ชายแล้ว เหลือประเทศญี่ปุ่นอยู่ประเทศเดียวที่ผู้หญิงญี่ปุ่นยังเป็นเหมือนช้างเท้าหลัง..ตามข่าวเขาว่างั้น ก็คิดเล่น ๆ ว่า นี่ถ้าเราเป็นสะไภ้คนไทยก็สบายไปแล้ว แม่ผัวเขามองชีวิต อยู่ในสังคมสภาพ30ปีก่อน เราไม่คิดจะเปลี่ยนความคิดของใครหรอกค่ะ เคารพกัน และไม่ต้องล้ำเส้นกันก็พอ ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความจริงใจ ที่อุตส่าห์นั่งพิมพ์ข้อความ ผ่านเว็บบอร์ดนี้ ดิฉันไม่ท้อแล้วค่ะ เพราะมีทางแก้ปัญหาแล้ว แม้จะไม่ได้ภายในวันนี้พรุ่งนี้ แต่ คิดว่าจะทำมันให้ผ่านพ้นไปได้ค่ะ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : i am stronger than yesterday - [ 9 มี.ค. 48 08:42:03 A:218.229.220.89 X: TicketID:074166 ]

ความคิดเห็นที่ 21 **ด้วยความยินดีค่ะ คุณจขกท. ...มันต้องอย่างนี้สิ.. เราต้องอยู่กับบทบาทนี้ให้ได้อย่างดีด้วย.. เวลามันจะสอนเราเองค่ะ... ..ถ้าได้ไปเมืองไทยแล้ว พยายามอยู่ให้นานๆหน่อย ไม่ต้องสงสารสามี (เอ็นดูเขา- เอ็นเราขาด) ขากลับ กลับกับลูกสองคนก็ได้ พนักงานบนเครื่องและที่สนามบินจะดูแลเรากันเป็นพิเศษ ถ้าเราระบุไปตอนจอง ว่าเดินทางเฉพาะ แม่-ลูกอ่อน ..จะหลอกเจ้าหน้าที่ฯว่า เราพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ก็ยิ่งช่วยได้เยอะ.. แล้วอย่าลืมของฝากอย่างดี จากเมืองไทย ให้แม่ผัว-พ่อผัว-พี่สาว-ลูกพี่สาว นะ..(เครื่องประดับก็ได้ ) ..ช่วงที่ยังไม่กลับไปไทยนี้.. ขอให้ลองปรับเปลี่ยนตารางเวลาพักผ่อน-ทำงานบ้านดูทีละนิดๆนะ... ในเมื่อ แม่สามีจะไม่อยู่บ้าน ทุกวัน11โมงถึงทุ่มนึง ...เราลองแข็งใจตื่นตอนเช้ามาเตรียมงาน ,ล้างขวดนม ฆ่าเชื้อ, ตากผ้า, เตรียมอาหารทั้ง 3 มื้อไว้เลย ฯลฯ เอาลูกเราออกไปเดินเล่น- รับแดด บ้าง....พอช่วง11โมงถึงทุ่มนึงนี่ ขอให้เป็นเวลานอน-พักผ่อนของเราจริงๆ จะพาลูกอาบน้ำ , เอาเสื้อผ้าใส่เครื่องซัก-แช่ผ้าเด็ก เสร็จแล้วก็นอนเล่นต่อ.. ลองๆปรับตารางเวลาใหม่ดูนะ.. เผื่อมันอาจจะเข้าที่เข้าทางขึ้น ..ให้หลีกเลี่ยงการสอดแทรก ของแม่สามีและพี่สาว อย่าได้มีเวลาพักพร้อมๆกันกับพวกเค้า.. ผู้หญิงฯ พอว่างพร้อมๆกันแล้วมักมีปัญหา..อิจฉา , นินทากาเล ,เอาชนะคะคานกันให้ราบคาบไปข้างนึง ฯลฯ.. ..โทรศัพท์ที่บ้านนี่ ถ้าแยกกันคนละเบอร์ ให้เตี๊ยมกับสามีไว้เลย.. ตั้งเทป รับข้อความไว้ตลอด... อย่าได้เผลอไปรับสาย ถ้ายังเป็นเวลาพักผ่อนของเราและลูก แม้จะตื่นอยู่... ถ้ามันจะมีเรื่องฉุกเฉินกันจริงๆ เค้าก็จะโทร.มาถี่ๆหลายๆครั้งเองแหละ... ส่วนมาก ที่โทร.มาน่ะ โทร.มาเช็คเราซะ ละมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซนต์กระมัง.. ..คนเรากว่าจะรักกันได้จนถึงขั้นแต่งงานกันจริงๆนะ มันไม่ง่ายๆหรอก.. ยิ่งต่างฝ่ายมากันจากคนละทิศต่างส่วนของโลก..มันต้องเสียสละทั้งอนาคตเพื่อจะมาอยู่กันให้ได้..ยังไงๆ เมื่อได้อยู่กับคนที่เรารักสมใจแล้ว ต้องรู้ถึงคุณค่าของชั่วขณะที่ได้สร้างครอบครัวด้วยกัน....เรื่องพรรค์นี้ อย่าไปยอมแพ้..ให้รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง.. เรามีความจริงใจ แต่เราไม่ได้เซ่อ.. ค่อยๆปรับตัวไปนะ.. เป็นสะใภ้ที่มีน้ำใจและทำตัวให้ถูกศิลธรรมอันดีแล้วก็จงมีความเชื่อมั่นในการดำเนินชีวิตเถอะ... ...เชื่อว่า คุณจขกท. เป็นคนมีศักดิ์ศรี มีความละเอียดอ่อน... แบบนี้ ต้องเลี้ยงลูกได้ดีกว่าแม่บ้านญี่ปุ่นอีกหลายๆครอบครัวแน่นอน... จากคุณ : กุ้งใหญ่/โตเกียว - [ 9 มี.ค. 48 11:15:54 A:219.1.112.86 X: TicketID:054627 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เราเป็นสะใภ้เกาหลีค่ะ หนาวกว่ามั๊ยคะ ... โทษตัวเองอย่างสุด ๆ ว่าก่อนแต่งไม่ได้ศึกษาวัฒนธรรมเค้ามาก่อน เครียดมากเช่นกัน ของเราเจอเยอะกว่าจขกท ค่ะ แต่โชคดีว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน คิดเข้าคิดออกว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตคู่ดี ถ้าไม่มีลูกคงจะขอเลิกกับสามีไปแล้วมั๊ง ... ยังคิดเลยว่าขนาดบ้านเราฐานะดีกว่ามากนะเนี่ย ถ้าเรามาจากฐานะยากจน แกคงกดเราตายไปเลยมั๊ง ... เห็นใจและเข้าใจค่ะ จากคุณ : I-AM-KIM - [ 9 มี.ค. 48 11:33:56 A:219.250.50.125 X: TicketID:089293 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท คะ เห็นใจคุณมาก เคยได้ยินมาเพื่อนเล่าว่าต้องไปกวาดหิมะหน้าบ้านด้วย สำหรับดิฉันเป็นสะใภ้สเปนคะ พ่อแม่สามีดีมาก ๆ ๆ ๆ เลยคะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะอยู่คนละเมือง พ่อแม่สามีจะมาเยี่ยมเรา และไม่พักกับเรา จะไปพักโรงแรมตลอด เวลาดิฉันไปเยี่ยมที่บ้าน พ่อแม่สามีจะทำอาหารให้กิน ๆ ๆ ๆตลอดเลยคะ สำหรับ จขกท คุณลองคุยกับสามีออกมาแยกครอบครัวดีกว่านะคะ เพราะเราจะได้มีความเป็นส่วนตัวด้วยคะ จากคุณ : a - [ 10 มี.ค. 48 02:02:11 A:83.44.34.85 X:80.58.20.235 TicketID:090248 ]

ความคิดเห็นที่ 24 konnichiwa^^ i also have jp husband but we live together just 2 ka..and his family is so kindness and go aboard often..(they can speak english a bit) and far from us (we are in yokohama but his family is in hiroshima) so we dont have problem like that ^^;  but after read ur problem laew..really big problem na ka.... if it was me, i will talk with husband well and ask to go to live together just 2 ...coz u have child, child is growing up day by day... and child can feel mom`s feeling...so if mom mai sabuy jai...child kor can feel that too na ka....  even if live together just 2, might be troubled more than live in his family but at least, kor can see the way to feel happy more? but have to save more.... amm... it might be better than worry & unhappy if live in his family na ka ;) so i think this way is nice way ka :) -อยู่ญี่ปุ่น แต่ย้ายครอบครัวออกไป เช่าห้องเล็ก ๆ อยู่ (คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก) เหมือนจะเป็นวิธีที่ดีทีสุด แต่ก็ต้องอยู่กันกระเบียดกระสนพอสมควร ganbatte kudasai :) จากคุณ : ++Mrs.Uchida++ (++Mrs.Uchida++) - [ 10 มี.ค. 48 13:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ Mimi_Ne ดีออกค่ะ มีคนมาทำความสะอาดให้ เป็นนิสัยคนแก่ไม่เคยอยู่นิ่ง ปล่อยให้เขาทำไปเถอะค่ะ เพราะทำแล้วเค้าจะภูมิใจ เราก็ชื่นชม ขอบคุณเค้าไป แม่สามีดิฉันก็ชอบทำงานบ้านเหมือนกันค่ะ (ดิฉันชอบมาก...ไม่ได้บอกให้แกทำนะ เค้าทำของเขาเอง แบบคนชอบทำงานน่ะ) เราก็ขอบคุณทำกับข้าวแทน รึสนองอย่างอื่นแทน แถมยังแหย่แกกลับไปด้วยว่า คราวหน้ามามีอีกสองกอง (ผ้ารอรีด) ฮ่าๆๆๆ คนแก่ๆน่ารักดีค่ะ มีคราวนึงปู่กะย่าช่วยกันเช็ดกระจกบ้านใหญ่เลย แถมแซวเราว่าไม่เช็ดมากี่ปีแล้ว ฮ่าๆๆๆ เรายิ้มระรื่น (หน้าหนามาก) ขอบคุณแกยกใหญ่ บอกแกว่าเป้นค่าแรงแกมาค้างบ้านเราฟรี อย่าคิดมาก รึสร้างกำแพงเลยค่ะ แม่ผัว ลูกสะใภ้ เราก็คนครอบครัวเดียวกัน จขกท. ก็ขออวยพรให้เจอะทางออกไวไวนะจ้ะ จากคุณ : @KiSsy - [ 10 มี.ค. 48 18:24:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คนแก่ๆก็แบบนี้แหล่ะค่ะ จู้จี้จุกจิก เราก็ทำหูทวนๆลมไปซะเดี๋ยวแกเบื่อก็เลิกพูดไปเอง ลองเสนอตัวช่วยแกทำนู่นทำนี่บ้างก็คงจะเป็นการดี แต่ไม่ต้องช่วยมาก  เพราะเราทำอะไรคงไม่ถูกใจแกอยู่แล้ว ปล่อยให้แกทำของแกไป และขอบคุณแกซักนิดนึงที่มาช่วย บอกแกไปว่าเป็นแม่ลูกอ่อนมันหาเวลายาก เพราะแค่เลี้ยงลูกก็แทบขาดใจแล้ว บ้านไหนมีเด็ก บ้านนั้นก็รกทุกหลังนั่นแหล่ะค่ะ คนเป็นแม่เลี้ยงลูกเองจะเอาเวลาที่ไหนมา วิธีที่แม่บ้านท่านอื่นบอกมาข้างบนเป็นวิธีที่ดีนะคะ ลองเอาไปปรับใช้ดู เราอยู้บ้านเมืองเค้าเจอแบบนี้อย่าคิดอะไรมาก ขนาดคนญี่ปุ่นเองบางคนยังทนไม่ได้ หนีไปอยู่ ตปท กันก็เยอะแยะไป หุหุ เรื่องแยกบ้านอยู่ เห็นด้วยค่ะถ้าสามีคุณโอเก มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ตอนนี้ยังโสด ชีวิตอิสระมาก 5555 จากคุณ : padme' amidala - [ 13 มี.ค. 48 01:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วสะท้านไปถึงหัวใจเลยค่ะ เพราะแต่งงานกับคนญี่ปุ่นเหมือนกัน ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้สามีทำงานที่เมืองไทยให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดดูสามีเป็นคนสุดท้อง มีพี่สาว1คนพี่ชาย1คน รวมพ่อแม่ อาศัยอยู่ด้วยกัน หากต้องย้ายกลับญี่ปุ่น พาลูกไปอยู่ด้วย รวมเป็น7คน อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ2ชั้น จะเกิดอะไรขึ้น แต่คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก อนาคตยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร พยายามที่จะไม่กังวลและคิดมาก ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อดทนเข้าไว้ คิดเสียว่ายังมีคนอื่นที่อาจเป็นเหมือนคุณหรือแย่กว่าคุณ พยายามคิดในแง่ดีเข้าใว้นะคะ เข้าใจค่ะว่าตัวคนเดียว มองหน้าลูกเข้าใว้ จะได้มีกำลังใจอยู่ต่อไป (อยู่เขตAichiken,chitagun Taketoyocho) จากคุณ : Nat - [ 25 มี.ค. 48 21:07:20 A:203.156.13.124 X: TicketID:091728 ]