ความคิดเห็นที่ 1 ส่วนน้องที่ถามมาว่า..ร้านอยู่ที่ไหนจะไปอุดหนุนนั้น ขอบอกว่า ล้างมือแล้วค่ะ ขายกิจการไปตั้งแต่ปีที่แล้ว เพราะต้องการที่จะใช้ชีวิตที่เป็นอิสระ อายุมากแล้ว..เพราะตลอดเวลามาที่มีร้าน นับตั้งแต่ร้านอาหารฝรั่งเศส มาจนถึงไทยนี้ ใช้เวลากว่ายี่สิบปี ขอสารภาพเลยค่ะว่า ไม่มีเลยที่จะมีคืนไหนที่เข้านอนแบบหลับตาได้สนิท เพราะ ต้องย้ำเตือนตัวเองเสมอว่า พรุ่งนี้ก่อนเข้าร้านต้องแวะซื้อโน่นซื้อนี่..หรือ ..มีนัดไว้กี่โมง..หรือ ตายห่ะ..ลืมปิดไฟในเตาหรือเปล่า? เรื่องที่ว่าจะรวยอย่างเป็นกอบเป็นกำ มีเงินเป็นถังนั้น ไม่จริงหรอกค่ะ.เพราะร้านอาหารขนาดเล็กเกินไปกว่าที่จะทำเงินหมุนเวียนได้ขนาดนั้น แต่..มันก็ยังใหญ่พอที่จะสร้างความเดือดร้อนได้ ถ้าดวงตกจริงๆ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อเมริกา..ไล่ตามความคิดของคนไทยแบบจี้ติดเป็นลูกโซ่  กล่าวคือ พวกเขารู้ดีว่าเจ้าของร้านค้า(ทุกชนิด)จะคดโกงโดยการที่แต่งบัญชีเงินสด.. ฉะนั้น..พวกเขาจึงสนับสนุนให้คนใช้เครดิตการ์ด เพราะ ทุกครั้งที่ใช้..เงินจะผ่านเข้าออกให้เห็นในธนาคารแบบชัดเจน เมื่อฉันทำร้านใหม่ๆ.. ลูกค้าจ่ายด้วยเงินสดประมาณว่า 60 % แต่ในปัจจุบันมานี่  เรียกได้ว่าเป็นเครดิตการ์ดเสีย 80-90 % เชียวค่ะ เท่านั้นไม่พอ..ลูกจ้าง..หมายถึงพนักงานเสริฟ จะต้องรายงานรายได้ทิปในทุกช่วงตัดการทำเงินเดือน..เช่น สองอาทิตย์มานี่ ได้รับทิปมาห้าร้อย..เราจะต้องหักเงินเดือนเขาออกส่วนหนึ่งเพื่อส่งไปเป็นภาษีรายได้ของเขาในจำนวนของห้าร้อยที่ได้รับ (ประมาณว่า 25-33%)  เพราะถ้าไม่หัก...เจ้าของร้านจะได้รับข่าวร้ายในต่อมาว่า.. IRS ขอเรียกเงินค่าภาษีเพิ่มจากทิปที่คุณไม่ได้รายงาน..โดยคำนวนจากยอดขาย เช่น คุณแจ้งไปว่าปีที่แล้วขายได้ หนึ่งแสน เท่ากับว่า..ทิปของคุณ จะเป็นใครรับไปก็ตาม ถ้าคุณไม่แจ้ง เข้าของร้านคือผู้รับผิดชอบ เท่ากับ หนึ่งหมื่นห้าพันเหรียญ ฉะนั้น..อัตราส่วนที่จะเสียนั้น  คือเงินหลายพัน พร้อมทั้งค่าปรับที่ไม่ได้แจ้งตามเวลากำหนดอีกมากมาย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จึงขอบอกว่า..การเป็นเจ้าของร้านหรือเจ้าของกิจการใดๆก็ตาม..ความรับผิดชอบนั้นมหาศาลยิ่งนักจะมาทำเล่นๆไม่ได้ ขอเล่าเรื่องเก่าอีกเรื่องหนึ่งนะคะ..เป็นอุทธาหรณ์ที่ดีทีเดียว.. เมื่อห้าปีที่ผ่านมา..คนในแอลเอจะรู้เรื่องนี้ทุกคนไปถามได้ ส่วนฉันนั้น คือ นักกอล์ฟที่กำลังขยันประลองฝีมือโดยไปแข่งตามสมาคมต่างๆ ไปถึงแอลเอเชียวนะคะ..หลังจากเล่นกอล์ฟ เรามักมีงานเลี้ยงพบปะสังหารอันเป็นเรื่องธรรมดา และได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง  ขอเรียกเธอว่า..คุณติ๋มนะคะ คุณติ๋มเข้ามาในวงการกอล์ฟ เพราะมีลูกชายวัยรุ่นที่เป็นนักกอล์ฟฝีมือฉกาจ และตัวเธอเองเป็นผู้ที่จัดว่าอยู่ในสังคมระดับแนวหน้า หรือ กลุ่มเจ๊ทเซ็ทของแอลเอคนหนึ่ง..ประวัติว่า..เลิกกับสามีที่เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ย้ายมากับลูกชายมาอยู่ในเมืองนอก เพื่อลูกชายสุดที่รักจะได้เรียนหนังสือและมุ่งสู่เส้นสายของการเป็นโปรกอล์ฟต่อไปในวันข้างหน้า ในตอนที่ฉันได้รู้จักกับคุณติ๋มใหม่ๆ รู้สึกประทับใจในความที่เธอเป็นคนที่คล่องสังคม แต่งตัวงามเหมาะเจาะด้วยรสนิยมดีเลิศ จากนั้น..ก็มารู้ที่หลังว่า คุณติ๋มเธอไปเปิดร้านอาหาร เพราะว่า เธอมีคนงานพร้อมอยู่ในบ้าน นั่นคือ สาวใช้ทั้งสองคนที่นำติดตัวมาอยู่ด้วยในเมืองนอกนี่ โดยเอาไปเป็นแม่ครัว.. ต่อมา..เธอคงเบื่อร้านอาหารขึ้นมา เพราะในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย และ ปัญหามากอย่างที่เล่ามาให้ฟัง.. เธอจึงประกาศขายร้าน..ผู้มาซื้อคือ คุณเจ (นามสมมุติ) ซึ่งเป็นคนที่กว้างขวางในวงการสื่อหนังสือพิมพ์ของแอลเอคนหนึ่ง ในข่าว..คือ เป็นการซื้อแบบเงินผ่อนเป็นงวด โดยการเซ็นเช๊คให้ล่วงหน้าหลายใบ.. คุณเจ..ซื้อร้านไปแบบรับทอดแม่ครัวมาได้ เพราะอย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องไปหาที่ไหน และ สองคนนั่นก็ยังมีงานทำเป็นอาชีพเสริม จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อมา..ธุรกิจที่คุณเจซื้อมาทำท่าว่าจะไปไม่รอด..เช๊คที่เซ็นไว้ให้เด้งตามกันเป็นระนาว คุณติ๋มก็ทวง..แต่ไม่ทราบว่า ทวงกันอีท่าไหนกลายเป็น"ศึก"ใหญ่ ที่คนทั้งสองต้องฟาดฟันกันอย่างถึงพริกถึงขิง.. มีการขู่ฟ้องร้องถึงศาลในการจ่ายเช๊ค..จากคุณติ๋ม คุณเจ..จึงย้อรอยได้อย่างสวยงาม คือ ไปเกลี้ยกล่อมแม่ครัวทั้งสองว่า..จะขอใบเขียวให้ แต่ต้องเซ็นเอกสารที่ตรงนี้ เอกสารที่ให้คือภาษาอังกฤษทั้งหมด แต่..ทั้งสองคงทราบว่าเป็นจดหมายราชการจึงลงเซ็นด้วยความยินดี..ว่าจะได้ใบเขียวในเร็ววัน ตอนนั้น..คุณติ๋มไปเที่ยวเมืองไทย จึงไม่ทราบว่าอะไรได้เกิดขึ้น วันที่คุณติ๋มกลับมาถึงอเมริกา..วันนั้นคือวันที่เธอถูกจับที่สนามบินทันที ด้วยข้อหาหลายชนิด ที่แน่ๆคือ "ค้าแรงงานทาส" โดยผู้กล่าวหาคือ สาวใช้แม่ครัวทั้งสองของเธอเอง...ตามข้อความในเอกสารที่คุณเจส่งมาให้เซ็น ทั้งหมดคือข้อกล่าวหาล้วนๆ ซึ่งแต่ละข้อหนักหนาสาหัสนัก ข้อที่หนึ่ง คือ..ให้ที่อยู่แก่ผู้ที่อยู่อย่างผิดกฏหมายภายในบ้าน ข้อที่สอง  คือ..กดขี่แรงงานคนทั้งสองเยี่ยงทาส ทำงานตั้งแต่เช้ามืดจนกระทั่งดึกดื่น และ ต้องคลานด้วยเข่าในการที่จะส่งของให้นาย ข้อที่สาม  คือ..ได้เก็บใบสำคัญคือพาสปอร์ตไปโดยที่เจ้าตัวมิได้ยินยอม ข้อที่สี่     คือ.. กักขังและหน่วงเหนี่ยวไม่ให้ออกนอกบริเวณ ข้อที่ห้า    คือ..บังคับให้คนทั้งสองไปเปิดบัตรเครดิต แล้ว..คุณติ๋มนำไปรูดเป็นเงินหลายพัน แล้วก็ไม่ใช้ให้ จนคนทั้งสองเสียประวัติทางด้านการเงิน จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นี่คือการเชือดไก่ให้ลิงดูครั้งใหญ่ของประวัติศาสตร์ INS เพราะข่าวเรื่องโรงงานเย็บผ้านรกนั่นยังไม่ทันจางหายไป ข่าวนี้ก็มาแทนที่ สาวใช้ทั้งสอง..กว่าจะรู้ตัวว่าถูกหลอกให้เซ็นเอกสารให้ร้ายกับนายตัวเองแล้ว ก็ต้องอยู่ในสภาพตกกระไดพลอยโจน เพราะ ยิ่งทำให้ข้อหาร้ายแรงเท่าไหร่ ตัวเองก็กลายเป็น"เหยื่อผู้น่าสงสาร"มากเท่านั้น และ การเป็นตกเป็นเหยื่อค้าทาสแบบนี้..รัฐบาลจะกันเอาไว้เป็นพยานพร้อมทั้งออกวีซ่าให้อยู่ยาวจนกว่าคดีจะจบ และ ถ้าคุณติ๋มผิดจริงๆอย่างที่ว่า..รับใบเขียวไปเลย การต่อสู้ของคุณติ๋มเป็นไปอยู่หลายปี ข้อหาทุกอย่างก็พอกล้อมแกล้มไปได้ เพราะ ไม่มีการกักขังหน่วงเหนี่ยว เพราะคนสองคนยังไปทำงานได้ เรื่องการเก็บพาสปอร์ต ก็อาจว่า ช่วยรักษาไว้ให้   เรื่องการคุกหรือคลานเข่า..ก็อาจจะว่าเป็นประเพณีไทย เหลืออยู่สองเรื่องที่ผิดมาก แก้ไม่ได้ นั่นคือ การสมรู้ร่วมคิดนำคนเข้าประเทศให้อยู่อย่างผิดกฏหมาย กับ เรื่องเอาบัตรเครดิตของคนอื่นไปใช้ ที่ทำให้คุณติ๋มต้องใช้กรรมอยู่ในคุก..ด้วยการตัดสินถึงเจ็ดปี สำหรับฉันนะคะ เอาใจช่วยเธอเสมอ เพราะทราบดีว่า นี่คือการบกพร่องโดยสุจริต ที่..คนไทยอื่นๆก็ทำถมไปแถมบางคนมีสีสันมากกว่ามากมาย แต่เผอิญว่ายังไม่ถึงคราวเคราะห์เท่านั้นเอง จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความคิดเห็นที่ 6   แฟนคนแรกที่เข้ามาค่ะ ว้าสงสารคุณติ๋มจังค่ะ มีต่ออีกมั๊ยคะ ตามอ่านอยู่ค่ะป้าแวนด้า ประเทศแห่งโอกาส แต่ไม่รู้ว่าโอกาสดีหรือไม่ดี จากคุณ : channy (channy211)  - [ 18 มี.ค. 48 13:39:05 ] จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พักเรื่องเครียดๆนะคะ ..คราวนี้จะเล่าเรื่องตาหลกมั่ง.. แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 48 23:27:37 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห โหดจังเลย เล่นกันจนติดคุก คุณแจน่าจะโดนข้อหาเช็คเด้งด้วยไม่ใช่เหรอคะ ในเมกาเช็คเด้งนี่น่าจะโดนโทษหนักเหมือนกันรึเปล่าคะ จากคุณ : มิมิมิมิมิ - [ 18 มี.ค. 48 22:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากรู้เรื่องวีรกรรมพวกเหลือขอ..ก็จะเล่าให้ฟังค่ะ ที่เหลือลองไปหาซื้อหนังสือ "ฉันเผลอไป ทำหัวใจตกแตก" อ่านนะคะ ของสำนักพิมพ์เรือนปัญญาค่ะ (แอบโฆษณาเล็กๆ ก็แหม เขาอุตส่าห์ให้โอกาสเอาไปรวมเล่มทั้งที) ในชื่อเรื่องว่า...อิทธิฤทธิ์ พระปิดตา สมัยนั้นนักเรียนไทยในอเมริกาจำแนกออกได้เป็นสามประเภท คือหนึ่ง  เป็นนักเรียนชั้นดีที่ได้รับทุนมาเรียน  สอง  คือพวกที่มาเรียนโดยทุนทรัพย์ส่วนตัว  และสาม คือพวกที่ กะมาตายเอาดาบหน้า  ขายทุกอย่างเท่าที่มี  ตู้เย็น  โทรทัศน์ พอเป็นแค่ค่าเครื่องบินให้มาถึงอเมริกา  ที่เหลือ  พวกเพื่อนฝูงหรือญาติพี่น้อง ที่อยู่กันมาเก่าก่อน ก็ช่วยๆเหลือกันไป  ซึ่งประเภทนี้นั้นมีเยอะมาก เพราะเมื่อสมัยสามสิบกว่าปีที่แล้ว การมาเรียนหนังสือที่อเมริกานั้น..ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก  แค่เอาใบสุทธิไปแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วส่งมาตามวิทยาลัยที่เมืองนอก พร้อมเงิน ไม่กี่สิบดอลล่าร์ ทางโรงเรียนก็จะส่งใบรับรองที่เรียกว่า I-20 มาให้ เพื่อให้ไปประกอบกับ หลักฐานอื่นๆในการขอวีซ่า ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย  กงศุลก็สัมภาษณ์หมู่พอเป็นพิธี เป็นอันว่าจบ  ทุกคนได้รับวีซ่าเพื่อที่จะเดินทางเข้ามา  สู่ อเมริกา  ดินแดนแห่งสิทธิและเสรีภาพ ที่ทุกคนมีเท่าเทียมกัน   ในระยะแรกๆ ทุกคนก็ดูมุ่งมั่นที่จะมา เอาวิชาเพื่อที่จะปรับวิทยฐานะของตัวเอง  แต่ระยะเวลาที่ผ่านไป การที่จะต้องเรียน และทำงานเพื่อความอยู่รอดในเวลาเดียวกันนั้น  มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ   บางคนมาทำงาน รับเงินเป็นดอลล่าร์เพียงแค่อาทิตย์เดียว มากกว่าที่เคยได้รับในเมืองไทยทั้งเดือนซะด้วยซ้ำ แล้วจะมารงมาเรียนทำไม..ให้เสียเวลา และไม่เสียค่าหน่วยกิตที่ค่อนข้างทารุณนั้นด้วย เผลอๆมีโอกาสได้ส่งเงินกลับไปบ้านให้พ่อแม่  ไถ่ที่นา  ส่งน้องเรียน หรือปลูกบ้านใหม่ ได้ซะอีก.. และหลายคนก็ได้ทำสำเร็จ   แต่หลายคน ก็ยังไม่ได้คิด นอกจากจะหลงระเริง สนุกสนานไปวันๆ อย่างเจ้าพวกนี้  ชัย   อุ๋ย  นิด  เต๋า  เขียด   เจ้าทะโทนทั้งห้า นี้เป็นเด็กหนุ่มไทยที่อยู่ในประเภทที่สามที่เล่ามา  พอทำงานมาเงินใช้ได้เองเข้าหน่อยก็เลิกเรียนเกาะกลุ่มกันชนิดตัวติดกันเป็นแพ  เช่าห้องชุดอันแสนที่จะคับแคบอยู่ด้วยกันทั้งหมดนอนกันระเกะระกะ เอาเงินส่วนที่พอจะเจียดได้ไปแต่งรถบ้างซื้อเครื่องเสียงชุดใหม่บ้าง นอกเนือจากการเที่ยวเตร่เฮฮา ตามประสาเด็กหนุ่ม..ทั้งหมดเลือกทางเดิน ที่จะเป็น “โรบินฮู๊ด“ นั่นหมายถึง พวกคนที่อยู่อย่างผิดกฏหมาย เพราะพ้นสภาพการเป็นนักเรียนไปแล้ว วีซ่าหมดอายุต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ  ซึ่งเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง อาจจะมาค้นพบเมื่อไหร่ก็ได้   นั่นหมายถึงการส่งกลับเมืองไทยเพียงสถานเดียว  ทุกคนจะเรียก พวกเจ้าหน้าที่เหล่านี้ว่า “ไอ้เกร“  นั่นย่อมาจาก  อิมมิเกรชั่น นั่นเอง   เด็กหนุ่มพวกนี้ทำงานที่รับจ้างฝากจอดรถ  ซึ่งได้รับเงินค่าชั่วโมงที่ค่อนข้างสูงเพราะมีสหภาพที่ทรงอานุภาพ  อีกทั้ง เป็นสถานที่ทำงานที่ค่อนข้างจะไม่มีคนพลุกพล่าน  ซึ่งเหมาะต่อการซ่อนเร้นตัว   ชัย เป็นคนที่ค่อนข้างจะหน้าตาดี และ ขี้เล่น  มักจะมีสาวๆชาวเม๊กซิกัน  ฟิลลิปปินส์ มาควงให้เพื่อนๆน้ำลายหกเสมอ   จนนี่คือที่มาของสาเหตนี้  ในคืนวันหนึ่ง ขณะที่ชัยทำงานดูแลรถต่างๆที่มาจอดอยู่นั้น  มีหญิงสาวผมบรอนด์คนหนึ่ง นั่งร้องไห้ อยู่ในรถ ปิ่มว่าจะขาดใจ ชัยเห็นเข้าจึงเดินเข้าไปถามด้วยความสงสาร   ใจความว่า เพิ่งทะเลาะกับแฟนที่มาด้วยกันและแฟนหนุ่มได้ปึงปังเรียกแท๊กซี่กลับไป  ชัยจึงชวนคุย โน่นคุยนี่  ตามประสาคนช่างคุย  สาวนางนั้นก็หายจากการเศร้าโศก แถมยังติดใจที่จะติดตาม ไปคุยต่อกับชัยที่บ้านจนถึงเช้า.... พรรคพวกด่ากันขรม..เพราะต้องยกห้องที่มีอยู่ห้องเดียวนั้น ให้ชัยไปมีความสุข พวกที่เหลือต้องออกมานอน ที่มุมรับแขกเล็กๆข้างนอก อัดแอจน พลิกตัวไม่ได้ เก๊าะเป็นอันว่าชัยได้แฟนเป็นแหม่มกันคราวนี้ จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่ชีวิตรักของเขาทั้งสอง ชักจะไม่ราบรื่นซะแล้ว    เมื่อเจ้าฝรั่งอิตาเลี่ยนแฟนเก่ายายนีน่าผมบลอนด์นี้ ทำท่า จะกลับมาคืนดี และเริ่มสงสัย ในการเปลี่ยนแปลงของแฟนสาว   จนในที่สุด ยายนิน่าตัดสินใจเลือกชัย เด็กหนุ่มแห่งลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา  ซึ่งแน่นอน มันได้สร้างความ เจ็บช้ำน้ำใจ และเป็นการเสียเชิงชายอย่างที่สุดให้แต่ชายไอ้เลี่ยน เชื้อชาติแห่งชาวก๊อดฟาเธ่อร์ผู้นี้..มิใยที่เพื่อนฝูงทั้งสี่จะเตือนว่าไอ้เลี่ยนคนนั้นอาจจะแจ้งทางตรวจคนเข้าเมืองให้รู้เบาะแสก็ได้..แต่ชัยกับนีน่าก็หาเชื่อฟังไม่..มิหนำซ้ำ...นีน่ายังเทียวไล้เทียวขื่อ   มานอนค้างอ้างแรมกับชัยอยู่เสมอๆ  เพื่อนฝูงก็ได้แต่ส่ายหน้า.... แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 48 08:03:48 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 22:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันนั้นเป็นเช้าตรู่วันอาทิตย์แห่งฤดูหนาวนีน่าก็มานอนค้างกับชัยตั้งแต่เมื่อคืนอันเป็นกิจวัตรประจำวันหยุด ขณะที่ทุกคนกำลังหลับไหลอยู่นั้น และนี่น่าได้เดินงัวเงียออกมาหาบุหรี่สูบ เสียงเคาะประตูก็ดังระรัว  มีเสียงฝรั่งสองคนดังแว่วๆลอดบานประตูนั้นเข้ามา นีน่า..ก็ไปแนบตาดูที่ช่องส่องตรงประตู ทันที่ที่เธอเห็นบุคคลที่ยืนอยู่นอกห้อง..นีน่ารีบมาปลุกชายหนุ่มทั้งหมดและกระซิบเบาๆว่า “ไอ้เกร“..มา..เท่านั้นแหละ  โกลาหลบังเกิดทันที ทุกคนรีบตลบที่นอน ทำท่าจะวิ่งลงบันไดหนีไฟข้างหลัง แต่ก็คิดว่าคงไม่รอดเพราะข้างล่างคงจะมีเจ้าหน้าที่ยืนคอยอยู่แน่นอน   เสียงตบประตูก็ดังขึ้นอีก..ชายทั้งห้า..วิ่งพรวดเข้าไปแอบอยู่ในตู้้เสื้อผ้าพร้อมๆกัน ทั้งหมดเข้าไปยืนเบียดเสียดจนแน่นตู้  แทบจะเลื่อนประตูมาปิดไม่มิด   นีน่า เดินไปเปิดประตูให้เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองทั้งสองให้เข้ามา..เธอว่า  เธอไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น เพราะเธอตื่นขึ้นมาทุกคนก็ออกไปหมดแล้ว..ไปไหนไม่ทราบ ไอ้เกรทั้งสอง  ซักถามอีกสองสามประโยค ก็เริ่มทำการค้นห้อง  เดินเข้าไปดูในห้องนอน ห้องน้ำ  ชะโงกออกไปนอกหน้าต่าง  และคนหนึ่งเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า....เปิดบานประตู เพียงพอแค่เอาหน้ายื่นไปดู...ตาต่อตา(หกคู่) ประสานกันอย่างเต็มๆ ทุกคนตัวเย็นเฉียบ หัวใจน้อยๆห้าดวงแทบจะหยุดเต้นไปพร้อมๆกัน  !!! ไอ้เกรคนนั้น ถอยหน้าออกไปพร้อม ตะโกนบอกเพื่อนว่า..ไม่มีอะไรในตู้.. ไอ้เกรอีกคนนึงนั้นก็มาทำอย่างเดียวกันคือ.. ยื่นหน้าเข้ามาในตู้ ตาก็ประสานตาอีกนั่นแหละ และคำตอบก็เหมือนกันคือ  เออ..ใช่..ฉันก็ไม่เห็นอะไร เหมือนกัน   และทั้งสองเจ้าหน้าที่ก็ให้นีน่าเซ็นเอกสารรับรองว่าพวกเขาได้เข้ามาปฏิบัติหน้าที่แล้ว  และก็ลากลับไป..   เด็กหนุ่มทั้งห้าเหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่  แทบจะคลานออกมาจาก ตู้เสื้อผ้านั้น  ทุกคนมีสีหน้าที่ซีดเผือด  มือไม้สั่น และไม่รู้ว่าอะไรได้เกิดขึ้น    ความรู้สึกมึนงงสับสน จนจับต้นชนปลายไม่ถูก  มีอย่างเดียว คือ  ปาฏิหารย์  เท่านั้น..!!! จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วจะอะไรล่ะ..ปาฏิหารย์ที่ว่านั่นน่ะ.. อุ๋ย  ควักเอาพระใบมะขามออกมาจากคอ บอกว่า “สงสัย จะป็นพระกรูว่ะ“ “โธ่..ไอ้อุ๋ย..พระเมิงน่ะเล็กกว่าเม็ดก๊วยจี๊ซะอีก...นี่ต้องของกู๊ร...  เต๋าก็จัดแจงล้วงพระออกมาจากคอมั่ง.....เป็นพระขุนแผนแห่งเมืองสุพรรณ  ก็ถูกโห่ฮาแทบจะในทันที... "เออ  เออ  ไอ้เกรมันคงนึกพิสวาทเมิงหรอกนะไอ้เต๋า" เขียดที่นั่งนิ่งเงียบอยู่นานแล้ว..ค่อยๆหยิบพระออกมาจากคอด้วยอาการทะนุถนอม และยกมือขึ้นอาราธนาซะก่อนที่จะวางลงบนมือ  ก่อนที่จะให้เพื่อนๆได้ดู.. บนมือนั้น....เป็นสร้อยที่แขวนด้วยวัตถุมงคลชนิดหนึ่ง. เป็นพระสีออกคล้ำๆอยู่ในตลับแก้วเลี่ยมทอง ด้านหน้าเป็นพระในท่าปิดตา...หรือที่เราเรียกว่า..พระปิดตา..นั่นเอง  ด้านหลังมีทองคำเปลวแปะไว้และมีการสลักอักษรขอมไว้ด้วย...ทุกคนตะลึง..จ้องกันตาแทบจะถลน.. “เอ็งไปได้มาจากไหนวะ“    เสียงถามกันให้แซ่ด.. เขียดผู้ที่มาจากต่างจังหวัดสุดโต่ง แถมเป็นประเภทที่ร้อยวันพันปีจะพูดกะเขาซะคำ  ค่อยๆพูดอ่อยๆว่า.. “แม่กรูให้มา  บอกว่าให้รักษาไว้ให้ดี  เป็นของเก่าของตากรูที่ได้มาจากพระธุดงด์ที่ชายแดน..“  สิ้นคำว่าพระธุดงด์ เท่านั้นแหละ  เจ้าพวกทะโมนทั้งสี่ทรุดตัวลงกราบพระกันก้นกระดก เจ้าเขียดก็เลยเงอะงะ  ลงไปกราบกับเขาด้วย  จากวันนั้นมา  ข่าวเรื่องพระปิดตาอันศักสิทธิ ของเจ้าเขียดก็ดังสะท้านนคร  ใครต่อใครก็ขอเข้ามาชม เพื่อเป็นสิริมงคล บางคนถึงกับ เอาผ้ามาห่อองค์พระ ยกขึ้นอาราธนาท่วมหัวและนำผ้าไปพกติดตัวก็มี.. เจ้าเขียดเด็กบ้านนอกคนซื่อ  ตอนนั้นก็กลายเป็น พี่เขียด  น้องเขียด  ลูกเขียด และเป็นที่น่ารักน่าเอ็นดูของชาวโรบินฮู๊ดไปเสียแล้ว... ความดังของพระปิดตา..ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น..จากฝั่งตะวันตก..กระจายไปถึงยังฝั่งตะวันออก ของทวีปอเมริกานั่นแน่ะ..” ฮง  หนุ่มลูกจีน  จากเยาวราชที่มาหากินที่ไม่ค่อยสุจริตนัก  ทั้งตั้งบ่อนเถื่อนและหวยเถื่อน อยู่ในนครชิคาโก..รับทราบกิตติศัพย์นี้ด้วยความเลื่อมใส..ถึงกับบินมาดูด้วยตัวเองและมิหนำซ้ำ..ได้พา ทิดเล็ก สมุนคู่ใจมาด้วย... ทิดเล็กนั้นข่าวว่าเป็นนักดูพระตัวยง เพื่อที่จะมาพิสูจน์ ให้รู้ดำรู้แดงไปเลยในคราวนี้  มีการนัดเจอกันกับกลุ่มของเขียดในบ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่ง เขียดถอดสร้อยออกส่งให้  ทิดเล็กรับใส่มือไปบริกรรมคาถาเพียงชั่วอึดใจ..ร่างของชายนักดูพระมีอาการสั่นเทิ้ม ไปจนจบบทสวด..จากนั้นทิดเล็กจึงพยักหน้าบอกฮงว่า  “พระนี้แรงมาก“   ฮงหนุ่มชาตินักเลงตาลุกวาว..ถามทิดเล็กว่า... “ในทางแคล้วคลาดแน่นะ..เฮีย?“  ทิดเล็กทำหน้าเคร่งและพยักหน้าเนิบๆเป็นการยอมรับ   ฮงตบโต๊ะปัง..บอกว่า. ผมให้สองหมื่นเหรียญเดี๋ยวนี้เลย..(ตอนนั้นดอลล่าร์ละประมาณยี่สิบกว่าบาท) เจ้าเขียดหันมามองหน้า  เพื่อนคนนี้ทีคนนั้นทีทำนองขอคำปรึกษา..ทุกคนเงียบกริบ. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในที่สุดเจ้าเขียดก็ตอบตกลงด้วยเสียงเบาๆ..เล่นเอาเพื่อนฝูงหน้าตาเหรอหรา... และทันทีที่ฮงและทิดเล็กได้ออกจากห้องไป..พร้อมกับพระปิดตาแล้วนั้น...ทุกคนฮือกันมาที่เจ้าเขียด.. “เอ็งจะบ้า..หรือไงวะ  ไหนแม่เอ็งบอกให้เก็บรักษาให้ดีไง หนอยแน่ะ ..ไอ้นี่" เจ้าเขียดนั่งนับเงินปึกเบ้อเริ่มในมือ  พูดด้วยเสียงตะกุกตะกักว่า “เก๊าะข้าไม่คิดจะอยู่ที่นี่..ปีโน้นปีหน้าข้าก็ต้องกลับ..เงินนี่จะได้ช่วยไปไถ่นาให้แม่และจะได้ส่งน้องเรียนให้จบด้วย  พระอยู่กับข้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้นี่โว๊ย ??" ทุกคนถอนหายใจเฮือก...ด้วยความเสียดาย... จนไม่กี่ปีมานี้...เพื่อนสนิทฉันคนหนึ่งแต่งงานกับเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง  มีพิธีใหญ่โต และในวันที่เราได้มีโอกาศคุยกัน..ฉันเลยคุยถึงเรื่องนี้ให้ เคลวิน สามีเพื่อนฟัง... หลังจากที่เล่าจบ เคลวิน เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง ลงไปหัวเราะจนกองอยู่กับพื้น ชนิดที่เรียกว่า“ขำกลิ้ง“  นั่นแหละ   ทันทีที่รวบรวมอากาศหายใจเข้าส่ท้องได้เขาก็อธิบายว่า.. ในบางครั้งเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองไปตามหาผู้ที่อยู่อย่างผิดกฏหมายนั้นด้วยเพราะมีผู้แจ้ง ให้ไป..จะด้วยความโกรธแค้นส่วนตัวก็ตามแต่..แต่การที่จะจับทีเดียวห้าคนนั้น.. ไม่มีใครอยากทำเพราะจะต้องทำเอกสารสำนวนส่งฟ้องมากมาย..เนื่องจากพวกเด็กพวกนี้เป็นอดีตนัก เรียนที่เข้าเมืองมาอย่างถูกกฏหมาย  และมีสิทธิขอประกันตัวได้ ในช่วงประกันตัว ก็อาจจะหลบหนีได้อีก  เจ้าหน้าที่ต้องมีงานเพิ่มชนิดไม่ต้องมีวันหยุดเลยทีเดียว..เรียกได้ว่า นรกมีจริง   แล้ว  เด็กหนุ่มพวกนี้ก็ไม่ได้มีประวัติเลวร้ายแต่อย่างใด  และมองได้อีกอย่างหนึ่งคือ..ถ้าเด็กห้าคนลำบากถึงขนาดต้องเช่าห้องเล็กๆอยู่รวมกันแล้ว  ก็แสดงว่าพวก เขาก็มิได้อยู่สบายนัก เคลวินว่า..บางทีพวกเจ้าหน้าที่เขาก็มีมนุษยธรรมเหมือนกันนะ... จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แน่นอน..พวกเขาเห็นทุกคนในที่ซ่อนนั่นแหละ..แต่ไม่อยากจับ..จึงบอกว่าไม่เห็นเป็นการ บอกนัยๆให้บัดดี้ที่ไปด้วยรู้..ตามกฏบัดดี้ก็จะต้องไปดูเหมือนกัน..และไม่เห็นด้วยกันทั้งคู่จึงเป็นเอกฉันท์.. และเคลวินยังเสริมอีกว่า...มันไม่ใช่อภินิหารอะไรหรอกน่า..เชื่อเหอะ?? ฉันจึงทนไม่ได้..ที่จะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านเลยไป..จึงโทรไปคุยกับเพื่อนที่ชิคาโก.. เพื่อที่จะถามถึงทิดเล็กและฮง...นังเพื่อนหัวเราะเสียงระรัวอยู่ปลายสาย... “ไง...นึกอยากจะแทงหวยเถื่อนหรือยะ..ขอโทษที่ต้องผิดหวังย่ะ  นายฮงกับทิดเล็กถูกเอฟบีไอ  มาลากตัวถึงในบ่อนตั้งหลายปีแล้ว  ป่านนี้ยังติดคุกอยู่เล๊ยย“ ฉันก็ยังไม่หายสงสัยเรื่อง“พระปิดตา“  จึงถามถึง...นังเพื่อนว่า “อ๋อพระที่ว่ามันไปซื้อมาราคาเหยียบล้านน่ะเหรอ..ก็..อยู่ที่คอนายฮง  ตอนที่ถูกจับนั่นแหล๊ะ !!" จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อธิบายเพิ่มเติมค่ะ.. สมัยนั้น..การที่คู่หนุ่มสาวจะแต่งงานกันเพื่อที่จะได้ใบเขียวนั้น สะดวกมาก..แต่งปุ๊บไม่กี่เดือนก็ได้ปั๊บ อย่างเจ้าหน้าที่คงเห็นว่า มียัยนีน่าอยู๋ในบ้านด้วย..ขืนจับไปก็ป่วยการ เดี๋ยวนีน่าก็คงตกลงแต่งงานให้  เผลอๆมันพาลแต่งงานกับพวกเพื่อนแหม่มของมันกันหมด.. เสียเวลาทำเอกสารไปเปล่าๆปลี้ๆ.. ไปครั้งนั้น..เหมือนกับเป็นการเตือนภัยล่วงหน้า แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 48 23:29:44 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นแฟนคุณWIWANDA ค่ะ ตามอ่านตลอดแต่ไม่เคยแสดงตัว นั่งรออ่านอยู่ค่ะ รีเฟรชยิก ๆ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาให้อ่าน ชอบมากค่ะ จากคุณ : กาปุ้ย - [ 18 มี.ค. 48 23:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คำถามจากกระทู้ที่แล้วนะคะว่า.. ได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับภาษีที่เรียกเก็บจาก IRS แล้วทำไม ไม่เหมือนกับรัฐที่เราอยู่เลย หรือเป็นเพราะกฎหมายแต่ละรัฐไม่เหมือนกันคะ ขอถามคุณวิวันดานะคะ ที่ DC ไม่เห็นเจ้าของร้านเสียภาษีเกี่ยวกับรายได้จากทิปเลยคะ จากคุณ : ชอบคุณวิวันดามากคะ - [ 18 มี.ค. 48 23:14:49 A:24.255.119.33 X: TicketID:075555 ] ตอบคือ.. ค่ะแต่ละรัฐไม่เหมิอนกัน รัฐไหนที่มีคนอยู่มาก และต้องจ่ายสวัสดิการให้กับประชาชนมาก ก็ต้องมีการถอนขนห่าน หรือ รีดเลือดปู เพื่อให้คนกระจายออกไปอยู่ที่อื่นบ้าง อันนี้คือนโยบายทั่วๆไปนะคะ อย่างอลาสก้า..ไม่มีภาษี..สิ้นปีรัฐแจกเงินให้ประชาชน อีกหัวละประมาณสองพัน เป็นการจ้างให้อยู่ อย่างฟลอริด้า...ไม่มี income tax บางรัฐ..แรงงานขั้นต่ำ ยังแต่สามสี่เหรียญเลยค่ะ แคลิฟอร์เนีย..และ นิวยอร์ค..ค่อนข้างสุดโต่งในทุกกรณีค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 48 23:38:46 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ้าว..ย้ายวิกมากระทู้นี้ซะแล้ว ยังไงขอจองแถวหน้าไว้ก่อนนะครับ แหะๆ จากคุณ : KY_2003 - [ 18 มี.ค. 48 23:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบคุณ มิมิมิมิมิ ก็คุณติ๋มเธอเจอข้อหาเข้าไปนับสิบกระทงออกอย่างนั้น จะเอาความสามารถที่ไหนไปฟ้องร้องเรื่องเช๊คเด้งอีกล่ะคะ และอีกอย่างหนึ่ง..เรื่องที่เดือดร้อนทั้งหมดก็มาจาก คุณเจ ที่อดีตคือเพื่อนสนิทกัน ขืนยิ่งฟ้องเดี๋ยวอาจจะมีข้อหาเพิ่มมาอีกไม่นับ เพราะ ตื้นลึกหนาบางอะไรคงรู้ๆกันดีอยู่.. และการฟ้องต้องใช้ทนายและจำนวนเงินอีกมากมายค่ะ ไม่ใช่ง่ายๆอย่างเมืองไทย เพราะเรื่องเช๊คเป็นความแพ่ง จากคุณ : WIWANDA - [ 18 มี.ค. 48 23:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาอ่านค่ะ เดี๋ยว vote ก่อน จากคุณ : ศรีธนา - [ 19 มี.ค. 48 00:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณวิวันดาคะ ดิฉันเองเพิ่งกลับจากเยี่ยมบ้านที่เมืองไทย มีคนที่รู้จักที่ทำธุรกิจหลายอย่างอยู่ในเมืองไทย เค้าสนใจอยากมาทำสปาที่อเมริกา ที่มีนวดแผนไทยด้วย แบบที่กำลังดังอยู่ในบ้านเราตอนนี้ แต่เค้าไม่รู้เส้นสาย หรือช่องทางที่จะเริ่มต้น ดิฉันเองอยากช่วยหาข้อมูลให้ เผื่อว่าเค้าต้องการลงทุนจริงๆ ดิฉันจะได้มีงานทำไปด้วย ไม่ทราบว่าคุณวิวันดาจะพอแนะนำให้ไปเริ่มต้นจากตรงไหนได้บ้างคะ วิธิการเริ่มต้นธุรกิจ การก่อตั้งอะไรต่างๆจะเหมือนกับการทำร้านอาหารไทย หรือพอรู้จักใครที่ดิฉันจะไปขอความรู้จากท่านได้บ้างคะ ? จากคุณ : tess - [ 19 มี.ค. 48 00:30:25 A:206.180.154.237 X: TicketID:057703 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สนุกจังคะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ราดา - [ 19 มี.ค. 48 00:33:18 A:24.255.119.33 X: TicketID:075555 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่านด้วยคน จากคุณ : นายขวัญ - [ 19 มี.ค. 48 00:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านสนุกได้ความรู้ดีครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Huntington - [ 19 มี.ค. 48 01:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ได้ความรู้ดีจังค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ อยู่บ้านเราอุ่นใจดีค่ะ จากคุณ : mungkood - [ 19 มี.ค. 48 01:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีคะพี่วิ มีคำถามมารบกวนอีกคะ ถ้าเราหาร้านอาหารได้แต่ร้านเดิมเป็นร้านแบบอื่นที่ไม่ใช่ร้านอาหารไทยเป็น deliแต่ร้านเค้ามี hood เราสามารถทำเป็นร้านอาหารไทยได้หรือไม่ และในกรณีที่เราจะเข้าไปหุ้นกับซิติเซ่นต์หรือกรีนคาร์ดต้องมีกำหนดว่าต้องเป็นจำนวนเงินเท่าไหร่หรือเปล่าคะ และมีคำแนะนำเวลาติดต่อกับโบรกเกอร์ว่าต้องเช็คอะไรและต้องขออะไรบ้างคะ ขอบคุณมากคะ จากคุณ : คุณแม่ลูกสอง - [ 19 มี.ค. 48 11:58:05 A:68.234.49.38 X: TicketID:016816 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ของคุณแม่ลูกสองท่าจะด่วน..ตอบก่อนนะคะ ในกรณีของ Deli ที่มีครัวและมี hood นั้น.. คุณต้องไปเช๊คกับ City Planning ค่ะ (หมายถึงที่กำการเทศบาล) ว่า เขาจะอนุญาตให้เปลี่ยนมาเป็นร้านอาหารได้หรือไม่ เพราะ อยู่ที่โควต้าของ"น้ำใช้"ของพื้นที่ เพราะ Deli  ใช้เสริฟในจานกระดาษ หรือใส่ถุงใส่กล่อง ไม่ต้องเครื่องล้างชามแบบร้านอาหาร ที่ต้องมีทั้งท่อน้ำร้อนน้ำเย็น และที่ดักไขใต้ท่อ ถ้าเขาอนุญาต..ก็ขอให้เขาเขียนเป็นจดหมายมาให้เราด้วยนะคะ อย่าเพิ่งรีบลงทุน ลงเงิน เพียงเพราะ"เขาว่า" ทำได้ และถ้าทำได้..คุณจะต้องไปสร้างอะไรเพิ่มบ้าง..ดีดลูกคิดในรางแก้วให้ดี เพราะไม่ว่าคุณจะสร้างอะไรลงไป คือผลได้ของเจ้าของตึกทั้งสิ้น.. ฉะนั้น..ถ้าจะลงเงินเพื่อจะสร้างวัตถุถาวรละก้อ ไปคุยกับเจ้าของตึกก่อน บอกเขาไปตามตรงว่า คุณจะต้องสร้างโน่นนี่อีกมากมาย ขอให้เขาลดค่าเช่าให้ อีกทั้ง ขอสัญญาเช่ายาวแบบ 10-15 ปี   เพราะ ถ้าสัญญาเช่ายาวๆและค่าเช่าไม่แพง..คุณสามารถ ใช้ประโยชน์ได้คุ้มกับเงินที่ลงทุนไป.. จากคุณ : WIWANDA - [ 19 มี.ค. 48 12:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบคุณ tess นะคะ..ว่า เรื่อง Spa อย่างที่เมืองไทยกำลังเกร่อกันอยู่นั้น.. ยังไม่มีหนทางทำในอเมริกาค่ะ จะทำได้ต้องไปแก้กฏหมายก่อน..เพราะ หมอนวดทุกคนที่จะทำงานได้ ต้องผ่านการฝึกมาจาก Massage Therapy Institute  ไปอ่านได้ที่เวบนี้ค่ะ.. http://www.ippt.com/small_note.htm และต้องผ่านการฝึกฝนอีกนับร้อยๆชั่วโมงกว่าจะได้ใบประกาศนียบัตร  วัดโพธิ์ของเรายังไม่ได้รับการรับรองวิทยฐานะจากรัฐบาลใดๆในโลก (ซึ่งรัฐบาลไทยน่าจะผลักดันในเรื่องนี้มากกว่า) และที่ว่ายากราวเข็นครกขึ้นภูเขานั้น เพราะว่า ทางอเมริกาหวาดในเรื่องการค้าประเวณีค่ะ..ไม่ว่าจะเรียกว่า Spa หรือ Aroma Therapy อะไรก็ตาม และถ้าเราไม่โกหกตัวเองจนเกินไปนัก ก็ต้องทำใจค่ะว่า..ชื่อเสียงของไทยเรายังไม่เป็นที่งดงามในเรื่องนี้สักเท่าไร แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 48 12:55:54 จากคุณ : WIWANDA - [ 19 มี.ค. 48 12:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มีเพื่อนสมัยเรียนหนังสือชั้นเดียวกัน ที่วัดเชิงเลน จักรวรรดิ์ ชื่อ จารึก จิตตกวีวัฒน์ ชอบแต่งกลอน เขียนหนังสือ อีกคนชื่อศิริชัย มาอยู่อเมริกาเหมือนกัน ไม่ทราบว่าตอนนี้ทั้งคู่ไปอยู่ที่ไหน จากคุณ : บอนเนอร์ - [ 19 มี.ค. 48 13:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 K. Wiwanda ka -- thank you so much for your info. ka ! จากคุณ : tess ka ! - [ 20 มี.ค. 48 04:03:00 A:206.180.154.237 X: TicketID:057703 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตามอ่านมาเหมือนกัน สนุก และได้ความรู้ดี แต่เรื่องที่ว่ารัฐ Florida ไม่ต้องเสีย income tax คงหมายถึง State income tax ใช่ใหมครับ ส่วน  Fed Tax ทุกคนต้องเสียเท่าเทียมกันหมดใช่หรือเปล่า ไม่งั้นคนคงย้ายไปอยู่ Florida กันหมดแน่เลย พยายามถามไปทางหลังไมค์ แต่ปรากฎว่าส่งไปไม่ได้เพราะเต็มปรี่เลย จากคุณ : Calif - [ 20 มี.ค. 48 05:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สงสัยจังค่ะว่า....ช่วยตอบหน่อยนะค่ะ..ป้าวิ อยากทราบว่ามนุษย์ต่างดาวในเมืองบุชจะสามารถเดินทางโดยเครื่องบินในประเทศได้ป่าวค่ะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ จากคุณ : girly - [ 20 มี.ค. 48 07:44:52 A:69.251.63.201 X: TicketID:092194 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะป้าวิ พึ่งไปเจอกระทู้เชลยเข้า อ่านแหลกนึกว่าสี่ตอนจบ โธ่จริงๆยังไม่จบนี่นา ป้าวิไปไหนคะ ขออนุญาติมาตามไปเล่าเรื่องเชลยต่อด้วยค่า อีดิธจะเป็นไงบ้างหนอ อ้อจดชื่อหนังสือที่ป้าวิพูดถึงในกระทู้ไว้ด้วย กลับเมืองไทยเดือนจูนจะไปหาซื้อมาอ่านค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเล่าเรื่องเชลยไว้ยาวมากเลย จะรออ่านต่อนะคะ แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 48 12:12:18 จากคุณ : มิมิมิมิมิ - [ 20 มี.ค. 48 12:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ค่ะ..คุณ Calif  หมายถึง State income tax ค่ะ.. มีอยู่ 7 รัฐที่ได้รับการยกเว้น คือ.. Alaska, Florida, Nevada, South Dakota, Texas, Washington และ.. Wyoming. จากคุณ : WIWANDA - [ 20 มี.ค. 48 13:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความจริงถ้าคุณ มิมิมิมิ ชอบอ่านเรื่องเชลย.. น่าจะเข้าไปอ่านใน บล๊อกนะคะ เพราะว่าเขียนเรื่องฮิตเล่อร์ไว้ยาวเชียว รวมถึงเรื่อง ไวน์และสงคราม เพราะทั้งหมดนั่นคือการต่อเชื่อมประวัติศาสตร์ของโลกในยุค ศตวรรษ ที่ 20 ทั้งหมด คือตั้งใจทำขึ้นมาน่ะค่ะ เพื่อให้ชนรุ่นหลังได้อ่านและเข้าใจง่ายๆ จะได้มองเห็นเรื่องการเมืองและโลกในมุมที่กว้างขึ้น เชิญไปอ่านได้ค่ะ .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=wiwanda&group=1 จะพยายามแปะไปเรื่อยๆ..แต่ก็นับว่า ทั้งแปลทั้งเรียงเรียงมากว่าสองพันหน้าแล้วนะคะ ใช้เวลามาหนึ่งปีเต็มพอดี.. จากคุณ : WIWANDA - [ 20 มี.ค. 48 14:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ....เออ....คือว่า..เข้ามาอ่าน...บางทีก็เข้าใจยาก... แต่ก็ติดตามมาสองกระทู้แล้ว.... เขียนได้น่าอ่านมาก...รู้สึกว่าโลกนี้กว้างใหญ่จังเลย.... กราบขอบพระคุณที่ได้ให้ความรู้มากมาย และจะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : amykittenish - [ 20 มี.ค. 48 21:16:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณค่ะป้าวิ เข้า blog ไปแล้วค่ะ เรื่องฮิตเล่อร์กับเรื่องไวน์เคยอ่านมาหมดตั้งแต่ป้าวิโพสท์ไว้ในพันทิพนานแล้วค่ะ อิอิ แต่ save blog ไว้แล้วค่ะ เผื่ออยากกลับเข้าไปอ่านอีก สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่สละเวลาเป็นปีๆมาแปลแล้วพิมพ์ให้พวกเราอ่านนะคะ อ่านสนุกกว่าหนังสือ bestsellers เป็นไหนๆเลยค่ะ ว่างแล้วค่อยมาแปะต่อก็ได้ค่ะ no pressure อิอิ จะคอยอ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : มิมิมิมิมิ - [ 20 มี.ค. 48 22:54:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วในกรณีที่แฟนเป็นเจ้าของร้านอาหารแต่มีการหลบเลี่ยงภาษี แล้วกลัวภาษี หรือ มีปัญหาในอนาคต จะมีวิธีการในการป้องกันทรัพย์สินที่มีอยู่ในปัจจุบัน อย่างไรบ้างค่ะ จากคุณ : น้อง - [ 23 มี.ค. 48 19:47:28 A:202.176.83.97 X: TicketID:002573 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ตอบคุณน้องค่ะ แฟน..หมายถึงสามีหรือคะ? ถ้าหมายถึงสามีละก้อ ในฐานะภรรยา แทบจะเลี่ยงไม่ได้เลยค่ะ เพราะถ้าเมื่อไหร่เกิดถูกขอ บัญชีขึ้นมาหมายถึงว่า คุณจะต้องนำเอกสารย้อนหลังไปหมดว่า รายได้เท่าไหร่ รายจ่ายเท่าไหร่  และ ต้องนำนักบัญชีที่ทำบัญชีของคุณไปด้วย.. เขามักจะกะได้ตรงกันกับที่เรา"งุบงิบ"ไว้เสมอ คุณเชื่อไหมคะ..ว่า..จากจำนวนเนื้อ หมู ไก่ ที่คุณซื้อ.. และการเปรียบเทียบกับอัตราส่วนที่คุณใช้ในเมนู เขาสมารถถอดออกมาได้เป็นสูตรเลย..ว่า รายได้ในการขายของคุณน่าจะเป็นเท่าไหร่ ฉะนั้น..คุณจะเม้มไว้เท่าไหร่ นั่นไม่สำคัญ..เขาไม่สนใจ แต่จะยื่นบิลมาให้คุณว่า..คุณยังจ่ายภาษีไม่ครบอีกเท่านั้นเท่านี้..ยิ่งจ่ายช้า ราคาก็บวกตามขึ้นมา ถ้าบังเอิญว่า เขาเรียกมาน้อยกว่าที่"เม้ม"ไว้ ก็รีบๆจ่ายไปเถอะค่ะ ขอผ่อนไปมั่งก็ได้ แต่ถ้าเรียกมามากกว่าตามความเป็นจริง..ก็ลองไปโต้แย้งดู (ทางชนะมีน้อยเต็มที) วิธีป้องกัน คือ..พยายามทำตัวให้ low profile ที่สุด อย่าไปซื้อรถราคาแพงๆ หรือ แหวนเพชรเม็ดโต แล้วไปบอกเขาว่า ขายไม่ดี.. และไม่ควรมีทรัพย์สินอะไรอื่นนอกจากร้านอาหาร เพราะถ้าขายไม่ดี หนี้สินเพิ่มพูน ก็สามารถไปทำล้มละลาย ขอจ่ายเท่าที่มีปัญญา.. แต่ถ้ามีบ้านหรือที่ดิน....เจ้าหนี้ไม่ยอมให้ล้มละลายหรอกค่ะ เขาจะเข้ามาเป็นเจ้าของร่วมในทรัพย์สินของคุณด้วย รวมทั้งเรื่องภาษี คือระบบที่อเมริกานี่เขาตรวจสอบกันง่ายค่ะ เพราะคนไม่นิยมใช้เงินสด..ฉะนั้น ที่มาที่ไปจึงชัดเจน และเราไม่สามารถจะไปซื้อของในร้านขายราคาปลีกได้ ต้องไปซื้อของในร้านที่ต้องใช้ทะเบียนธุรกิจการค้า.. ฉะนั้น..รายการซื้อของเราในปีนึงๆ ทางกิจการค้านั้นๆเขาก็แจ้งไปที่สำนักภาษีค่ะ เขาแจ้งไปว่า เราซื้อไปตั้งหลายหมื่น..(แสดงว่าใช้เยอะ เพราะขายดี) แต่ทางเราแจ้งว่า ขายได้วันละสองสามร้อย.. มันขัดกันตั้งแต่ตรงนี้แล้วค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 มี.ค. 48 10:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ยังอยู่ในสถานะแฟน และจะแต่งงานกันในอนาคตอันใกล้นี้ กรณีนี้มีทางป้องกันอย่างไรบ้างค่ะเกี่ยวกับทรัพย์สิน เพราะเกรงว่าจะมีปํญหาในอนาคต นอกจากนั้นหากสนใจเกี่ยวกับกฎหมายพื้นฐานด้านภาษี ความรู้รอบตัว บัตรเครดิต ของในอเมริกา พอจะมีหนังสือแนะนำเป้นภาษาไทยไหมค่ะ หรือสามารถเรียนเพิ่มเติมได้ที่ไหนค่ะ ( ตอนนี้ยังอยู่ในไทยค่ะ) ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : น้อง - [ 24 มี.ค. 48 18:26:55 A:202.176.83.212 X: TicketID:002573 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ที่ต้องบอกให้ระวังตัวไว้นั่น..เพราะว่า ระบบในอเมริกานั้นเปรียบเทียบได้เหมือนผ้าไหมพรมถักค่ะ ถ้าไม่มีอะไรมาสะกิดสะเกาก็จะอยู่ดี ไม่มีภัย แต่หากว่ามีการกระตุกสายใดสายหนึ่ง มันจะหลุดออกไปเป็นเส้นยาว.. เราไม่มีวันรู้หรอก ว่าจะโดนกระตุกเมื่อไหร่ บางทีเราไม่ได้ทำเอง แต่มีคนอื่นมายุ่งเกี่ยวเลยต้องเป็นเคราะห์กรรมไปด้วย เล่าให้ฟังนะคะ.. เพื่อนคนหนึ่งเปิดร้านอาหารซีฟู๊ดที่ขายดิบขายดีร้านหนึ่งใน ซาน ฟราน นี่ละค่ะ..ขอให้ชื่อเขาว่า คุณโอ.. คุณโอและภรรยาเคยทำงานใน้นอาหารฝรั่งชื่อดังมาก่อน จึงมีความรู้และการให้บริการอย่างมีมาตรฐาน.. ขออธิบายเรื่องการให้บริการอย่างมีมาตรฐานหน่อยนะคะ เพราะบางทีเห็นมีคนตั้งกระทู้ถามเรื่องทิปว่า ที่ไหนดีหรือไม่ดีอย่างไร.. อ่านแล้วรู้สึกขัดหูค่ะ เพราะเรื่อง"ทิป"นี้คือเรื่องของความพอใจในบริการที่ลูกค้ามีต่อพนักงานบริกร มาตรฐานคือขั้นต่ำ ควรจะเป็น 15-20 % แต่ถ้า..บริการไม่ดี หรือ ไม่ประทับใจ (จะอธิบายในทีหลัง)  ลูกค้าอาจจะให้ตามแต่เห็นสมควร ว่า "ค่า"ของบริกรควรจะเป็นแค่นี้.. การบริการที่ดี..คือ ทักทายด้วยมารยาทที่ถูกต้อง รู้จักแอดเดรสลูกค้าด้วยถ้อยคำที่สมควร..เช่น sir, gentleman,madam,lady  ไม่ใช่.. Hi, folks หรือ you guys หรือ การใช้ภาษาที่แสดงออกถึงการศึกษาที่อ่อนยวบยาบ เช่น ยามที่ลูกค้ามายืนที่ประตู และจะพาไปนั่ง..ที่ได้เคยได้ยินมา..เขาว่า " For 4 ? "(หมายถึงว่า มากัน 4 คนใช่ไหม?) และต่อด้วยการกวักมือ และ พูดว่า " Come here, follow me" พอจะสั่งอาหาร..เขาถามว่า "What do you want to eat ?" รับเสร็จไปคนหนึ่ง พอมาถึงฉัน เขาเอาปากกาชี้มา พร้อมกับถามว่า "What about you?" ซึ่งต้องขอบอกว่า สยองมาก..อย่าหาว่ามาว่าคนไทยด้วยกันเลย แต่อยากมาเล่าให้เป็นตัวอย่างว่า..การให้บริการ(เพื่อที่จะได้ทำทิปเยอะๆนั้น เป็นอย่างไร?) แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 48 09:36:09 จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 08:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คนที่จะผ่านการเทรนในเรื่องนี้แบบจริงจังนั้น ต้องเคยทำงานร้านอาหารฝรั่งดีๆ หรือในโรงแรม กว่าจะมาเป็นบริกรได้นี่ต้องเป็น busboy{girl} มาก่อน ที่หมายถึงทำหน้าที่ช่วยเหลือในเรื่องเก็บจาน จัดโต๊ะ และบริกรนั้น ไม่ใช่แค่ว่าเอาอาหารมาวางแหมะให้บนโต๊ะเท่านั้น.. หมายถึงความรอบรู้ในทุกเรื่องๆของอาหารที่เสริฟว่ามีส่วนประกอบอะไรบ้าง..รวมทั้งเรื่องเครื่องดื่มทุกชนิดที่มีไม่ว่าจะเป็นชนิดที่มีแอลกอฮอลล์หรือไม่มี และสามารถอธิบายได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญที่สุด คือ ความประทับใจที่ว่านั่นหมายถึงว่า เสื้อผ้าและผมเผ้าต้องสะอาดสะอ้านเรียบร้อย ส่วนใหญ่ เครื่องแบบคือ เสื้อขาว กางเกง รองเท้าดำ ผ้ากันเปื้อนคาดเอว (แล้วแต่ อาจเป็นสีดำ สีเขียวแก่ สีแดงเข้ม) เสื้อ..ควรจะส่งซักที่ร้านซัก (ไม่ต้องซักแห้ง แค่ซักรีดและลงแป้งขนาดกลาง ตกตัวละ เหรียญยี่สิบเอง) และ ควรมีอย่างน้อยห้าตัว..อันนี้สำคัญมาก กางเกงก็เช่นกัน..ถ้าส่งซักได้ก็สมควร หรือจะซักรีดเอง ก็แล้วแต่ ผ้ากันเปื้อน ควรมีอย่างน้อย สามสี่ชิ้น และต้องสะอาดเอี่ยวตลอดเวลา ผ้ากันเปื้อนไม่ได้หมายความว่าจะต้องโสโครก อันนี้คือ..สิ่งที่ที่ลูกค้า(ดีๆ)จะประเมินค่าของพนักงานก่อน เสริฟซะด้วยซ้ำ..บางทีผ่านได้คะแนนเต็มจากตรงนี้ไป เสริฟผิดๆถูกๆ ก็ยังให้อภัยกันได้ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 09:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แต่ที่เห็นๆมา..ร้านไทยดีๆนี่แหละ พนักงานแต่งตัวไม่ค่อยสะอาด ผมเผ้าฟูกระจาย.. เสื้อยับยู่ยี่  ผ้ากันเปื้อนเขอะไปด้วยสารพัดคราบ.. เสียงตะโกนสั่งกันโหวกเหวก หน้าตาเหมือนกับไม่ได้นอนมาทั้งคืน.. มารับออเดอร์ที่โต๊ะของเรา ที่ตาไปมองที่โต๊ะอื่น ไม่พยายามพูดหรืออธิบายอะไรมากไปกว่าจำเป็น (เพราะกลัวเสียเวลา) บางทีไปยืนเกาะโต๊ะอื่นคุยกันแบบเป็นเรื่องเป็นราว แล้วจะไปเที่ยวบ่นว่า..ทิปที่นั่นที่นี่ไม่ดีไม่ได้หรอกค่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเองทั้งนั้น.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 09:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณโอและฉันเป็นเพื่อนกัน สมัยตั้งแต่ทำงานโรงแรม ฮิลตัน ดาว์นทาว์น.. พอคุณโอจะเปิดร้าน ปัญหานี้คือปัญหาใหญ่ เพราะเขาจำเป็นต้องจ้างบริกรฝรั่ง..ที่มีประสบการณ์(ในเรื่องการเสริฟและความรอบรู้ในเรื่องอาหารอย่างที่เล่ามา) แต่ฝรั่งทำงานเก่งๆที่ไหน จะมาทำงานให้กับคนไทย ต่อให้ขายอาหารฝรั่งก็เถอะ ในที่สุด ก็ได้สาวลูกครึ่งเม๊กซิกันที่เป็นนักเรียน ท่าทางเรียบร้อยและเอาการเอางานมาได้คนหนึ่ง.. มาฝึกจนเก่ง..และทำงานได้อย่างคล่องแคล่วสมใจคุณโอและภรรยาทุกอย่าง.. ลินดา..คือชื่อของเธอ..ทำงานกับคุณโอรับทิปเหนาะๆวันละเป็นร้อยขึ้น..(แค่เฉพาะดินเนอร์นะคะ) จนเรียนจบและแต่งงานไปกับแฟนหนุ่ม ต่อมาไม่นาน..ลินดาก็ข่าวดีมาบอกคุณโอว่า ตั้งท้อง.. คุณโอและภรรยาจึงปรึกษากันว่า สงสัยจะให้ลินดาทำงานมากไม่ได้แล้ว เดี๋ยวจะเป็นอันตราย จึงลดวันทำงานของลินดาไปเหลือแค่สามวัน..(จากห้าวัน) เมื่อเธอทราบถึงตารางทำงานที่ลดลงไป จึงมาถามกับคุณโอว่า..เป็นเพราะอะไร? ซึ่งคำตอบก็คือ เธอกำลังท้อง..อย่าทำงานเยอะเลย เอาไว้ให้รอคลอดก่อน ก่อนกลับไปทำอย่างเดิม..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 09:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถามว่าคุณโอผิดไหม..ที่คิดเช่นนั้น.. คำตอบด้วยสามัญสำนึกของใครต่อใครก็ต้องว่าไม่ผิดใช่ไหมคะ? แต่ในอเมริกานั้น..ผิดค่ะ ผิดเต็มๆเลย.. ลินดาได้นำเรื่องนี้ไปหากรมแรงงาน ฟ้องร้องเรียกค่าทำขวัญจากคุณโอ ในข้อหา  Pregnancy Discrimination ซึ่งผู้ถูกฟ้องต้องไปหาทนายมาสู้คดี.. หลังจากที่เล่าเรื่องอะไรต่ออะไรให้ทนายฟังแล้ว ทนายถามคำเดียวว่า..คุณจ่ายภาษีตรงตามความเป็นจริงหรือไม่ ขอให้บอกมาตามตรง หมายถึงเรื่องค่าจ้างของ ลินดา และ สวัสดิการอื่นๆ คุณโอตอบว่า..ไม่ตรง เพราะของลินดานั่นไม่ได้จ่ายเป็นรายชั่วโมง แต่จ่ายเป็นกะ ซึ่งหารเวลาออกมาแล้วยังต่ำกว่า แรงงานขั้นต่ำ อีกทั้งแบ่งจ่ายเป็นเงินสดบ้าง เป็นเช๊คบ้าง ทนายบอกว่า..ถ้างั้นอย่าไปสู้เลย จะเสียน้อยเสียยาก เพราะมันจะเป็นสาเหตุให้ต้องเกี่ยวพันไปถึงเรื่ององค์กรภาษีที่อาจต้องรื้อฟื้นเรื่องรายได้ตั้งแต่วันแรกที่เปิดร้าน.. เมื่อความจะเลยเถิดไปถึงอย่างนั้น คุณโอจึ้งต้องยอมควักกระเป๋าจ่ายลินดาตัวแสบนั่นไปดีๆ เป็นเงินนับหมื่นเหรียญทีเดียว จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 09:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เอ่อ อย่าว่ากันเลยนะครับ อยากอ่านตอนหนึ่งกับสองน่ะครับ เพราะสนุกและได้ความรู้มากๆ แต่พยายามหาแล้วแต่หาไม่เจอ ไม่ทราบว่าจะมีใครช่วยกรุณาทำลิงค์ให้หน่อยได้ไหมครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : PKL (PKL) - [ 25 มี.ค. 48 10:32:52 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ที่นี่ค่ะ.. http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3328054/H3328054.html http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3345107/H3345107.html จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 48 11:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณครับ อ่านแล้วได้ประโยชน์ดีจริงๆ เห็นภาพชัดเจนมาก จากคุณ : PKL - [ 26 มี.ค. 48 12:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สนับสนุนให้คุณวิวันดาเขียนหนังสือขายค่ะ จะสมัครเป็นลูกค้าคนแรกเลย :) อืม !! เคยได้ยินว่าคนอเมริกันนิยมซื้อของชิ้นใหญ่ๆ ด้วยเงินผ่อน ไม่ว่าจะฐานะดีหรือไม่ ซึ่งผิดกับบ้านเราสำหรับคนมีฐานะ ที่ไม่นิยมซื้อพวกรถผ่อน บ้านผ่อน... แล้วสินค้าประเภทใหญ่ๆ บางประเภท ที่นั้นก็ผ่อนแบบไม่มีดอกเบี้ยเสียด้วย เรื่องจริงหรือค่ะ ? หรือกฎหมายบางรัฐ สำหรับสามีภรรยา หากแต่งงานกันแล้ว หนี้ที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสร้างไว้ ก่อนการแต่ง หากมีการหย่าร้างกันภายหลัง หนี้เหล่านี้คือหนี้ร่วมกันรับผิดชอบ บางรัฐหากคู่สมรสแต่งงานกัน ทรัพย์สินที่เกิดภายหลังการสมรส หากระบุเป็นชื่อใคร หากมีการหย่าร้าง ทรัพย์เหล่านั้นก็ถือเป็นของเจ้าของชื่อ ไม่ถือเป็นสินสมรส ? จากคุณ : น้อง - [ 30 มี.ค. 48 18:47:04 A:202.176.83.107 X: TicketID:002573 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คนอเมริกันใช้ระบบเงินผ่อนผ่านบัตรเครดิตของห้าง หรือบัตรเครดิตที่ไล่แจกค่ะ เพราะว่าสะดวกในการจัดสรรเงิน อีกทั้งเรื่องการบริการต่างๆหลังขาย มันกลายเป็นระบบปฏิบัตรมานานนับร้อยปีได้แล้วค่ะ   สมัยก่อนนั้น ไม่นานนะคะ ประมาณว่ายี่สิบกว่าปีมานี่เอง   ร้านซูเปอร์มาร์เก๊ตในพื้นที่ มีบริการส่งรายการตามสั่งด้วย โทรไปสั่ง..แล้วจะมีเด็กมาส่งให้ถึงหน้าบ้าน เงินไม่ต้องจ่ายทันที ไปจ่ายตอนสิ้นเดือน จะมีบิลจากห้างส่งมาให้ เรื่องของสามีภรรยา กฏหมายแต่ละรัฐไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่า มีบุตรหรือไม่มี ภรรยามีงานทำหรือไม่ ทรัพย์สินส่วนตัวได้แจ้งล่วงหน้าให้ชัดเจนหรือไม่ ส่วนใหญ่นะคะ พอหย่ากันทีไร..ไม่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมักทำ "ล้มละลาย" หนีปัญหากันซะทุกที (ในการที่ตกลงกันไม่ได้ เรื่องค่าเลี้ยงดู) ต้องฟ้องร้องวุ่นวาย ฝ่ายหญิงมักเอือมเรื่องการที่ต้องเสียเงินว่าจ้างทนายความ ออกไปหางานทำเลี้ยงลูกเองสะดวกกว่า.. นอกเสียจากว่า ฝ่ายชาย(หญิง)มีทรัพย์สิน หรือ "มีค่า"พอที่จะฟ้องร้อง  ทนายความมักจะให้ความร่วมมือประเภท วัดครึ่ง กรรมการครึ่ง (ถ้าชนะ) และถ้าแพ้ก็ไม่ต้องเสียค่าว่าจ้าง  อย่างนี้มีถมเถค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 1 เม.ย. 48 12:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อยากรบกวนให้คุณ WIWANDA ช่วยตั้งกระทู้ใหม่สำหรับการเสริฟอาหาร การใช้ภาษาอังกฤษที่เหมาะสมในด้านการเสริฟ และสิ่งที่เหมาะสมกับด้านงานเสริฟอาหารในด้านต่าง ๆ  สนใจและติดตามผลงานของคุณมาตลอด ขอบคุณค่ะ จากคุณ : jan1603 (jan1603) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 13:52:21 ]