ความคิดเห็นที่ 1 น้องน้ำฝนโตเป็นสาวแล้ว  วันก่อนแอบไปดูที่ห้องครอบครัวฯ มา โตไวจริงๆ เลยค่ะ (ทานเก่งด้วยน๊อ  น้าแอบอิจฉาเล็กๆ หนุ่มน้อยบ้านนี้ห่วงแต่เล่นอย่างเดียว) น้องน้ำฝนทุกอย่างดูปกติหมด (ทานเก่ง พูดได้หลายคำอยู่ สดใส ร่าเริง)  น้าก็ไม่รู้จะช่วยยังไงดีเพราะที่บ้านก็ยังไม่พูดเหมือนกันค่ะ (2 ขวบกับ 1 เดือน) บางครั้งที่แม่เรนพูด แล้วน้องน้ำฝนทวนคำถาม เพราะลอกเลียนแบบคำพูดที่แม่พูดหรือป่าวคะ เคยมีกระทู้พูดเรื่องการเรียนรู้ 2 ภาษาในเด็กเล็กเหมือนกันค่ะ คุณพธูไทยได้เขียนไว้ให้ มีประโยชน์มากเลยค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:37:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เซฟเก็บไว้ ขอแปะเลยนะคะ การเรียนรู้ 2 ภาษาในเด็กเล็ก ครอบครัวไทย-ฝรั่งเศสบางครอบครัวตัดสินใจใช้แต่ภาษาฝรั่งเศสในบ้าน บางครอบครัวลูกสามารถพูดได้ 2 ภาษา และบางครอบครัวก็ตัดสินใจให้ลูกเรียนภาษาไทยเมื่อโตขึ้น หลังจากที่ผ่านระบบการศึกษาในภาษาฝรั่งเศสในระดับหนึ่งแล้ว แน่นอนว่าคงไม่สามารถบอกได้ว่าครอบครัวใดควรมีวิธีการอย่างไร แต่หากคุณและสามี (หรือภรรยา) มีความต้องการอย่างแรงกล้าที่จะให้ลูกมีความรู้ทั้งภาษาฝรั่งเศสและภาษาไทยตั้งแต่เด็กแล้วละก็ เรากำลังคิดเหมือนกันค่ะ ข้อมูลที่ได้รวบรวมและนำมาถ่ายทอดให้แก่ผู้อ่านนี้ ได้มาจากการค้นคว้าทางอินเตอร์เนท ครอบครัวที่ให้เวลาและมีความตั้งใจอย่างจริงจังต้องการให้ลูกของตนเองพัฒนาศักยภาพของทั้ง 2 ภาษา มักจะประสบความสำเร็จ แน่นอนว่าอาจจะมีหลายครอบครัวที่ลูกสามารถพูดหรือรู้ภาษามากกว่านี้ ก่อนอื่นขอแปลความหมายของคำว่า “bilingualism” (ภาษาอังกฤษ) หรือ “bilingue” (ภาษาฝรั่งเศส) ว่า “การรู้ 2 ภาษา” ไม่ใช้คำว่า “การพูด 2 ภาษา” เนื่องจาก “การรู้ 2 ภาษา” นั้นมีหลายระดับ ได้แก่ ฟังออก พูดได้ อ่านออกและเข้าใจ และเขียนได้ หรือกระทั่งมีความคล่องแคล่วในการคิดและให้เหตุผล ด้วยภาษาทั้งสองอย่างเท่าเทียมกัน มีผู้อธิบายไว้ดังนี้ - การรู้ทั้ง 2 ภาษาอย่างสมดุลย์ คือมีความสามารถในการใช้ (ระดับต่างๆ) ทั้ง 2 ภาษาอย่างเท่าเทียมกัน - การรู้ทั้ง 2 ภาษาโดยมีภาษาหลักที่ใช้ประจำ ในขณะที่ความรู้ของอีกภาษาหนึ่งจะด้อยกว่า ตัวอย่างเช่น เด็กที่สามารถเข้าใจภาษาไทยเมื่อพ่อหรือแม่พูดด้วย แต่จะสามารถตอบกลับด้วยภาษาฝรั่งเศส ส่วนใหญ่แล้ว คนที่จัดอยู่ในกลุ่ม “รู้ 2 ภาษา” มักจะรู้ภาษาหนึ่งมากกว่าอีกภาษาหนึ่ง เช่น ลูกจะรู้ภาษาฝรั่งเศสมากกว่าภาษาไทย ซึ่งการเด่นของภาษาหนึ่งมากกว่าอีกภาษาหนึ่งนั้น สามารถเปลี่ยนกลับไปกลับมาได้เมื่อสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป เช่น ลูกของคุณไปเยี่ยมคุณปู่-คุณย่าชาวฝรั่งเศสเป็นเวลา 1 อาทิตย์ พอไปรับกลับบ้านลูกไม่ยอมพูดไทยกับคุณเสียแล้ว แต่พอ 2-3 วันต่อมา เขาจึงยอมพูดด้วย หรือคุณพาลูกกลับไปเยี่ยม คุณตา-คุณยาย ที่ประเทศไทยช่วงปิดเทอมหน้าร้อน ลูกคุณก็จะสามารถรู้ภาษาไทยมากขึ้นและถ้าคุณพ่อชาวฝรั่งเศสไม่ได้ตามกลับไปด้วยแล้วละก็ ลูกก็ไม่ค่อยได้ใช้ภาษาฝรั่งเศสในช่วงเวลานั้น ทำให้บางครั้งอาจมีการลืมและพูดกับคุณพ่อเป็นภาษาฝรั่งเศสไม่ได้ เหตุการณ์ลืมภาษาฝรั่งเศสนี้เรามักเห็นตัวอย่างบ่อยๆ ในนักศึกษาไทยหรือคนไทยที่ถึงแม้จะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ในฝรั่งเศสหลายปี แต่หลังจากกลับไปทำงานที่ประเทศไทยแล้ว ความสามารถในการใช้ภาษาฝรั่งเศสมักจะด้อยลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่มีสิ่งแวดล้อมที่ต้องใช้ภาษาฝรั่งเศสเลย หรือแม้กระทั่งตัวคุณเองที่อยู่ฝรั่งเศสนานๆ บางครั้งก็นึกคำศัพท์ไทยไม่ออกเวลาพูดคุยกับเพื่อนชาวไทยด้วยกัน ดังนั้น “การรู้ 2 ภาษา” บางครั้งจึงเป็นเพียงปรากฏการณ์ชั่วคราว กล่าวคือหากไม่มีโอกาสที่จะได้ใช้ภาษาที่ตนเองเคยใช้อย่างสม่ำเสมอแล้ว ความสามารถก็จะค่อยๆ เลือนไปทั้งในรุ่นตัวเองหรือในรุ่นลูก-หลาน อย่างเช่น พ่อแม่คนไทยที่อพยพมาตั้งถิ่นฐานในฝรั่งเศส เมื่อออกลูกมารุ่นแรก ลูกมักจะยังรู้ภาษาไทยและมักเป็นพวกที่ “รู้ 2 ภาษาอย่างสมดุลย์” แต่เมื่อลูกมีลูกหรือหลานรุ่นต่อไป ความสามารถนี้จะลดลง และบางครั้งจะหายไปตามสภาพแวดล้อมที่เขาใช้ชีวิตอยู่ ขึ้นอยู่กับลักษณะชุมชนไทยที่เขามีส่วนร่วม หรือการเข้าร่วมกับสังคมและวัฒนธรรมฝรั่งเศสโดยการแต่งงานกับคนฝรั่งเศสต่อ ในขณะที่นักวิจัยบางท่านกำหนดว่าเด็กจะมีความสามารถในการสื่อสารพื้นฐานของภาษาหนึ่งๆ ที่อายุ 3 ขวบ และทฤษฎี “ช่วงอายุวิกฤติ” (Critical period hypothesis) ซึ่งเป็นความเชื่อที่สั่งสมมานานกล่าวว่า ในเด็กเล็กจะเรียนรู้ภาษาที่ 2 ได้ง่ายและเร็วกว่าผู้ใหญ่ ดังนั้นจึงควรเรียนรู้ภาษาที่ 2 ก่อนช่วงวัยรุ่น แต่ปัจจุบันทฤษฎีนี้เริ่มเป็นที่ถกเถียงและมีคนไม่เชื่อ องค์ประกอบอื่นอาจมีผลต่อความแตกต่างระหว่างการเรียนรู้ของผู้ใหญ่และเด็ก การเรียนรู้ภาษาอย่างง่ายดายและเร็วของเด็กนั้น อาจเป็นเพราะสิ่งแวดล้อมทำให้เขามีโอกาสในการเรียนรู้อย่างเหมาะสมและบ่อยกว่าในผู้ใหญ่ ในขณะที่ผู้ใหญ่จะมีความได้เปรียบในการเรียนคำศัพท์ และโครงสร้างของประโยค ถึงแม้ว่าผู้ใหญ่จะไม่มีทางออกเสียงได้เหมือนเจ้าของภาษาที่แท้จริงเหมือนกับเด็ก แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 46 03:06:11 จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:05:19 ] แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 48 05:40:11 จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การเรียนรู้ 2 ภาษา อาจเป็นรูปแบบเรียนรู้ในเวลาเดียวกัน (simultaneous bilingual acquisition) คือมีการใช้ทั้ง 2 ภาษากับเด็กตั้งแต่ยังเป็นทารก หรือรูปแบบเรียนรู้แบบตามลำดับหรือทีละภาษา (sequential biliangual acquisition) โดยใช้ภาษาใดภาษาหนึ่งก่อนเพื่อให้เด็กมีพื้นฐานที่เหมาะสมแล้วจึงเริ่มให้รู้ภาษาที่ 2 การเรียนรู้ 2 ภาษาในเวลาเดียวกัน (รูปแบบที่กล่าวต่อไปนี้เป็นวิธีที่ใช้ในเด็กที่ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการพูด) รูปแบบนี้ผู้เชี่ยวชาญเน้นความสำคัญของการแยกภาษาอย่างเด่นชัด เพื่อให้เด็กสามารถเรียนรู้ภาษาเหล่านั้นได้ง่ายขึ้น เมื่อเด็กต้องเรียน 2 ภาษาในเวลาเดียวกัน คุณพ่อ-คุณแม่จำเป็นต้องเลือกวิธีใดวิธีหนึ่ง เพื่อเป็นการขีดขอบเขตของแต่ละภาษาให้ลูกเห็นอย่างชัดเจน ตัวอย่างเช่น - หนึ่งคน หนึ่งภาษา (One Parent One Language, OPOL) วิธีการนี้เป็นวิธีการที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย เช่น กรณีพ่อและแม่พูดภาษาต่างกัน ควรพูดกับลูกด้วยภาษาของตนเอง หรือบางครอบครัวอยากให้ลูกรู้ภาษาที่ 3 หรือ 4 ในเวลาเดียวกันด้วย ก็สามารถทำได้ เช่น จ้างนักศึกษาอเมริกันมาช่วยเลี้ยง หรือให้คุณปู่-คุณย่าที่เป็นคนสเปนช่วยเลี้ยง - กรณีพ่อและแม่พูดภาษาเดียวกัน ก็พูดกับลูกที่บ้านด้วยภาษานั้นๆ แล้วลูกจะเรียนอีกภาษาที่โรงเรียนหรือเวลาเข้าสังคม (Minority Language at Home, MlaH) เช่น ถ้าทั้งพ่อแม่เป็นคนไทย (หรือคู่สมรสสามารถพูดไทยได้) ก็ใช้ภาษาไทยที่บ้าน เวลาลูกไปโรงเรียนก็ต้องใช้ภาษาฝรั่งเศส - ทั้งที่โรงเรียนและที่บ้านพูดภาษาเดียวกัน แต่ในสังคมพูดภาษาที่ 2 (one location, one language) กรณีนี้อาจจะไม่ค่อยพบบ่อยนักสำหรับครอบครัวไทยในฝรั่งเศส - หากทั้งพ่อและแม่พูดได้คล่องแคล่วทั้ง 2 ภาษา ก็สามารถพูดกับลูกได้ทั้ง 2 ภาษา โดยเลือกว่าจะใช้ภาษาใดตามแต่สถานการณ์หรือช่วงเวลา (one time of day, one laguage) เช่น ช่วงระหว่างวันพูดภาษาฝรั่งเศส ช่วงเย็นและเวลาอาหารค่ำที่โต๊ะอาหารใช้ภาษาไทย หรือการใช้วิธีสลับวัน วันละภาษา - พ่อ-แม่ที่พูดได้ทั้ง 2 ภาษาอาจเลือกภาษาที่จะใช้พูดกับลูกแบบสุ่ม กล่าวคือ พ่อ-แม่เปลี่ยนกลับไปกลับมาระหว่าง 2 ภาษาขึ้นอยู่กับหัวข้อที่พูดคุย กิจกรรมที่กำลังทำ หรือกลุ่มคนที่อยู่รอบตัว กรณีนี้มักพบในพ่อ-แม่ที่ไม่ได้ตัดสินใจอย่างละเอียดถี่ถ้วนว่าตนเองต้องการจะเลี้ยงลูกให้รู้ 2 ภาษาหรือไม่ ขบวนการเรียนรู้ 2 ภาษาในเวลาเดียวกันนั้นมีความคล้ายคลึงกับการพัฒนาในการเรียนภาษาเดียว ยกเว้นแต่ว่าเด็กที่รู้ 2 ภาษานั้นต้องทำงานเพิ่มขึ้นในการแยกระบบของ 2 ภาษานั้นออกจากกัน ตามปกติแล้วอายุเฉลี่ยที่เด็กสามารถจะพูดคำแรกได้นั้นอยู่ในช่วง 8-15 เดือน ซึ่งพบในทั้งเด็กที่เรียนรู้ภาษาเดียวและ 2 ภาษา ถึงแม้ว่าตามสถิติแล้วจะพบว่าเด็กที่รู้ 2 ภาษาอาจจะเริ่มพูดช้ากว่าเพียงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเด็กที่รู้ภาษาเดียว แต่ก็จะเริ่มพูดในช่วงอายุดังกล่าว จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:07:40 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขั้นตอนของการเรียนรู้ 2 ภาษาในเวลาเดียวกัน (ในที่นี้เน้นการพูด) ระยะที่ 1 – เด็กยังไม่มีการแยกระบบคำศัพท์ของภาษาทั้งสอง กล่าวคือ “คำ” จากภาษาทั้งสองจะปนกันในพจนานุกรมในสมองของเขา ถึงแม้ว่าพ่อและแม่จะพูดกับลูกด้วยภาษาเดียวของตนไม่ปนกันแต่ลูกอาจรับรู้ว่าเหมือนกัน และเมื่อต้องพูดออกมาก็อาจใช้คำที่ตนเรียนทั้ง 2 ภาษาไปพร้อมๆ กัน เช่น ลูกอาจบอกแม่ว่า “หิว-โอ” หรือ “ซ้วฟ-น้ำ” แทนที่จะพูดว่า “หิวน้ำ” หรือ “ซ้วฟ” นอกจากนี้อาจออกเสียงของคำผสมกัน เช่น เด็กที่เรียนภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสพร้อมกันอาจพูดว่า “ตาตี” (tati) ซึ่งเป็นคำผสมของ “thank you” และ “merci” ทำให้พ่อแม่หรือนักการศึกษาก็จะเป็นกังวลเพราะเขาเชื่อว่าเด็กเกิดความสับสนและไม่สามารถแยก 2 ภาษาได้ งานวิจัยแสดงให้เห็นว่านี่ไม่เป็นความจริง เหตุผลหลักที่ทำให้เด็กต้องผสมภาษากันนั้น เป็นเพราะว่าเขามีคำศัพท์ที่ไม่เพียงพอในภาษาเดียวหรือทั้ง 2 ภาษาที่จะทำให้เขาแสดงออกเพียงภาษาใดภาษาหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงต้องยืมคำศัพท์ระหว่างภาษาทั้งสอง เวลาที่ต้องการจะแสดงออกให้คนที่พูดด้วยเข้าใจ จริงๆ แล้วสถานการณ์นี้ เป็นวิธีการในการสื่อสารอย่างหนึ่งด้วยในพ่อหรือแม่ที่รู้และพูดทั้ง 2 ภาษาได้ เพราะบางครั้งพ่อแม่ก็จะพูดปนกันทั้ง 2 ภาษากับลูกเอง ยิ่งไปกว่านั้นงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าคนที่พูด 2 ภาษาอย่างคล่องแคล่วนั้น กลับสามารถใช้ทั้ง 2 ภาษาปนกันโดยที่ไม่มีการแหกกฎไวยากรณ์ของภาษาทั้งสอง (พบได้บ่อยที่คำศัพท์บางคำของในแต่ละภาษาไม่สามารถหาคำแปลที่ตรงกันได้) ดังนั้นพ่อแม่จึงไม่ควรพยายามที่จะยับยั้งลูกจากการผสมภาษา เพราะเขาจะหยุดผสมภาษาเองตามธรรมชาติเมื่อเขาโตขึ้นและเรียนรู้ว่าควรจะพูดภาษาใดกับใคร ยกเว้นเสียแต่ว่าเขาโตขึ้นมาในสิ่งแวดล้อมที่ใช้แต่ภาษาแบบปนกันตลอดเวลา ระยะที่ 2 – เด็กเริ่มแยกระบบคำศัพท์ของ 2 ภาษาออกจากกันได้บ้างแต่ยังคงใช้หลักไวยากรณ์ปนกันอยู่ เด็กมักเลือกใช้ภาษาที่มีโครงสร้างไวยากรณ์ที่ง่ายกว่าในการพูด ระยะนี้อาจกินเวลา 1-2 ปี เมื่อถึงระยะนี้ คนที่เป็นพ่อแม่อาจกังวลกลัวว่าลูกจะสามารถเรียนรู้ 2 ภาษาหรือไม่ ยิ่งไปกว่านั้นพ่อแม่ก็มักจะต้องใช้ภาษาปนกันเวลาพูดกับลูกเพื่อให้ได้การสื่อสารที่เร็วและมีประสิทธิภาพ ดังนั้นความพยายามที่จะแบ่งแยกภาษาออกอย่างชัดเจนนั้นจึงเป็นสิ่งที่ยากและไม่เป็นธรรมชาติ (ถึงแม้จะเป็นไปได้) แต่ถ้าหากว่าสังคมส่วนใหญ่จะลูกพูดเพียงภาษาเดียวแล้ว พ่อแม่ก็คงไม่ต้องกังวลว่าเด็กจะใช้ภาษาปนกัน แต่ลักษณะนี้เด็กก็จะพัฒนาการเรียนรู้ไปเป็นแบบภาษาเดียว ดังนั้นคงสรุปได้ว่าพ่อแม่ไม่ควรกังวลหากลูกจะใช้ภาษาปนกัน ถ้าหากว่าคุณอยากให้ลูกรู้ 2 ภาษาเมื่อโตขึ้น ระยะที่ 3 – เด็กสามารถแยกแยะทั้ง 2 ภาษาได้ทั้งคำศัพท์และโครงสร้างของประโยค เด็กสร้างความสัมพันธ์ของภาษาโดยผูกกับคนที่พูดด้วยหรือสิ่งแวดล้อม เช่น ถ้าพูดกับพ่อต้องพูดฝรั่งเศส ถ้ากับแม่ก็ภาษาไทย หรือถ้าไปโรงเรียนต้องใช้แต่ภาษาฝรั่งเศส แต่พอแม่ไปรับเมื่อเห็นแม่ก็จะพูดภาษาไทยกับแม่ทันที สำหรับการเรียนรู้หลักไวยากรณ์ทั่วไปก็เหมือนในเด็กที่ต้องเรียนพูดแต่ภาษาฝรั่งเศสอย่างเดียว เช่น ต้องเรียนรู้ว่ามีการเปลี่ยนรูปของกิริยาเพื่อแสดงอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต และในภาษาไทยต้องเรียนรู้ว่าต้องใช้คำวิเศษณ์เติมที่หน้า ระหว่างหรือหลังประโยค เช่น ฉันกินข้าว เมื่อวานนี้ฉันกินข้าว หรือฉันจะกินข้าว เด็กจะสามารถเรียนรู้กฏและข้อยกเว้นของหลักไวยากรณ์ต่างๆ เมื่อเขามีความมั่นใจและมีความยืดหยุ่นในการใช้แต่ละภาษามากขึ้น เด็กที่มีโอกาสได้ใช้หรือได้ยินทั้ง 2 ภาษาอย่างสม่ำเสมอทั้งจากพ่อ-แม่ หรือคนเลี้ยง จะผ่านจุดสำคัญในการพัฒนาการของภาษาที่ไม่แตกต่าง และอยู่ในอายุช่วงโดยประมาณเดียวกันกับเด็กที่พูดภาษาเดียว สิ่งที่ควรจดจำคือมีความแตกต่างระหว่างเด็กอย่างมากในการเรียนรู้ภาษา เด็กบางคนอาจรู้คำศัพท์คำแรกและพูดได้เร็วกว่าเด็กคนอื่น ความล่าช้าของการเริ่มพูดคำแรกหรือการพูดเป็นประโยคได้นั้น ไม่ได้หมายความว่าจะต้องมีปัญหาหรือมีสิ่งผิดปกติ เด็กที่พูดช้านั้นเขาใช้เวลามากกว่าเด็กคนอื่นเท่านั้น ซึ่งสถานการณ์นี้มักพบในเด็กที่ต้องเรียน 2 ภาษา สิ่งที่สำคัญคือพ่อ-แม่จะต้องจัดสิ่งแวดล้อมเพื่อให้ลูกได้ยินหรือได้ใช้ทั้ง 2 ภาษาตลอดเวลา และต้องหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมภาษาของเด็กอย่างทันทีทันใด ซึ่งอาจทำให้เกิดการขาดตอนของการพัฒนาการของภาษาและก่อให้เกิดความลำบากแก่เด็ก บางกรณีที่ผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์บางท่านแนะนำให้เลิกใช้ภาษาใดภาษาหนึ่งเวลาพูดกับเด็ก และภาษาที่ต้องเลิกใช้ก็มักเป็นภาษาที่ไม่ได้ถูกใช้บ่อยในสังคม เช่นภาษาไทยในสังคมฝรั่งเศส ด้วยเหตุผลคือ 1) มักเชื่อว่าการได้ยินมากกว่า 1 ภาษาจะทำให้เด็กสับสนและนำไปสู่ปัญหาการเรียนรู้ภาษาได้ 2) เชื่อกันว่าการเรียนรู้ภาษาหลักเพียงภาษาเดียวก่อน จะทำให้เด็กมีโอกาสเรียนรู้ได้มากกว่าโดยไม่ต้องมีการแข่งขันของอีกภาษาหนึ่ง อย่างไรก็ดี จนถึงปัจจุบันนี้ยังไม่มีหลักฐานใดๆ ทางวิทยาศาสตร์ที่แสดงให้เห็นว่าการได้ยินมากกว่า 1 ภาษาตั้งแต่วัยเด็กเล็กนั้นจะนำไปสู่ปัญหาความล่าช้าหรือความผิดปกติในการเรียนภาษาแต่อย่างใด นอกจากนี้ก็ยังไม่มีหลักฐานที่แสดงว่า หากเลิกใช้ภาษาหนึ่งแล้วจะทำให้เด็กสามารถเรียนรู้ภาษาเดียวเป็นหลักได้ดีขึ้น จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:08:42 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การเรียนรู้ 2 ภาษาแบบตามลำดับ รูปแบบนี้เด็กจะเรียนรู้ภาษาที่ 2 เมื่อเขามีพื้นฐานที่ดีในภาษาที่ 1 แล้ว สถานการณ์นี้เกิดขึ้นบ่อยเช่น กรณีที่พ่อ-แม่ต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่ในฝรั่งเศส และลูกจะต้องมาเรียนภาษาฝรั่งเศสโดยที่ลูกสามารถพูดและเข้าใจภาษาไทยได้แล้ว หรือแม้กระทั่งเด็กที่เกิดในฝรั่งเศสแต่ถูกเลี้ยงดูเฉพาะในสิ่งแวดล้อมของภาษาเดียวเท่านั้น และเมื่อถึงวัยต้องเข้าโรงเรียนที่ 2-3 ขวบจึงเริ่มเรียนอีกภาษาหนึ่ง เช่น ลูกหลานคนจีนที่อยู่ในชุมชนจีนใหญ่ หรือในเด็กที่เกิดในฝรั่งเศสแต่พ่อแม่ไม่ได้พูดภาษาไทยด้วย แล้วต้องย้ายกลับไปใช้ชีวิตและเข้าโรงเรียนที่ประเทศไทย หรือกรณีที่ลูกถูกส่งไปเรียนภาษาไทยช่วงปิดเทอมใหญ่ที่เมืองไทย ขั้นตอนการเรียนรู้รูปแบบนี้มีความแตกต่างกันในเด็กแต่ละคน เป็นรูปแบบที่มีความซับซ้อนและมีขบวนการที่ยาวนานกว่าการเรียน 2 ภาษาไปพร้อมๆ กัน (ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นตามลำดับหรือทุกขั้นตอน) แต่พอมีขั้นตอนที่พอสรุปได้คือ - ระยะการปฏิสัมพันธ์ เด็กส่วนใหญ่เรียนภาษาที่ 2 เพราะพยายามที่จะสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม คือการเล่นกับเพื่อนที่อายุใกล้เคียงกัน เริ่มต้นเขาจะสื่อสารด้วยภาษาที่ไม่ต้องใช้การพูด จากนั้นเขาจะเรียนภาษาง่ายๆ จากคนอื่นในระหว่างที่เล่นด้วยกัน และพัฒนาจนสามารถพอที่จะสื่อสารกันได้ - ระยะการใช้ 2 ภาษาควบคู่กัน เกิดขึ้นในระยะแรกๆ เพราะเด็กจะพยายามสื่อสารทำให้ใช้หลักหรือคำศัพท์ของภาษาที่ 1 มาใช้กับภาษาที่ 2 เช่น ลูกอาจจะใช้ศัพท์ฝรั่งเศสแทรกในภาษาไทยที่พูดกับเพื่อน - ระยะเงียบ-ไม่พูดจา เด็กหลายคนเกิดอาการนี้เมื่อต้องอยู่ในสิ่งแวดล้อมของภาษาที่ 2 ระยะนี้อาจกินเวลาหลายเดือน ซึ่งก็อาจจะเป็นช่วงเวลาที่เด็กพยายามสร้างความเข้าใจต่อภาษาที่ตนเองไม่รู้จักนั่นเอง ระยะเวลาของการเงียบนี้ขึ้นอยู่กับวิธีการเรียนรู้และบุคลิกภาพของเด็กแต่ละคน เช่นเด็กบางคนมีบุคลิกภาพชอบสังเกตก็อาจจะเงียบนานกว่า ทำให้เริ่มพูดช้ากว่าเด็กที่ชอบเข้าสังคมและเล่นกับเพื่อน ซึ่งสิ่งนี้ก็พบเสมอในเด็กที่เรียนรู้เพียงภาษาเดียว บางครั้งการที่เด็กไม่ยอมพูด บางครั้งเป็นเพราะเด็กไม่ได้มีโอกาสในการได้ยินภาษาอย่างเพียงพอ ที่จะทำให้เขาได้เรียนรู้กฏเกณฑ์ของภาษานั้น ซึ่งบ่อยครั้งที่เด็กไม่จำเป็นต้องพูด เพราะว่าพ่อแม่ตอบสนองต่อลูกเมื่อลูกใช้ภาษาท่าทางโดยการชี้แทนการพูด - ระยะการเปลี่ยนกลับไปกลับมา เป็นขบวนการปกติของการเปลี่ยนกลับไป-มาระหว่าง 2 ภาษาภายในประโยคเดียวกัน จริงๆ แล้วเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นบ่อยหากเด็กได้ยินผู้ใหญ่หรือผู้เป็นพ่อ-แม่พูด 2 ภาษาปะปนกัน - ระยะการลืมภาษา ระยะนี้จะเกิดขึ้นหากภาษาที่ 1 ต้องถูกแทนที่ด้วยภาษาที่ 2 แบบทันทีทันใด พบบ่อย เช่น ในเด็กที่คุณพ่อ-คุณแม่พาไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าชาวฝรั่งเศส ทำให้ระหว่างนั้นไม่มีการใช้ภาษาไทยเลย จะทำให้เด็กลืมภาษาไทยและพูดกับแม่เป็นภาษาฝรั่งเศส หรือช่วงที่เด็กกลับเมืองไทยโดยที่คุณพ่อชาวฝรั่งเศสไม่ได้ตามไปด้วย เด็กก็ไม่มีโอกาสได้ใช้ภาษาฝรั่งเศสเลย พอกลับมาถึงก็จะพูดกับคุณพ่อชาวฝรั่งเศสเป็นภาษาไทย แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 46 06:15:18 จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:09:42 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อพิจารณาสำหรับคุณพ่อ คุณแม่ การเรียนรู้ภาษาในช่วง 10 ปีแรกของชีวิตเป็นพื้นฐานที่สำคัญต่อความสำเร็จทางด้านการเรียนและทักษะทางสังคม คงเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกรายละเอียดทั้งหมดที่พ่อแม่ควรพิจารณา เมื่อเด็กอยู่ในสถานการณ์ที่เขาควรจะต้องเรียนรู้มากกว่า 1 ภาษา ในฐานะที่คุณเป็นผู้ตัดสินใจเลือกทางเดินให้แก่ชีวิตของลูกตัวเอง มีหลายสิ่งที่ควรพิจารณาดังนี้ แรงจูงใจของพ่อ-แม่ นับว่าต้องใช้ความพยายามและความตั้งใจอย่างมากในการเลี้ยงลูกให้รู้ 2 ภาษา พ่อ-แม่ควรต้องมีเหตุผลที่ชัดเจนว่าทำไมตนจึงอยากให้ลูกเรียนรู้ทั้ง 2 ภาษา เช่น ตัวคุณเองพูด 2 ภาษาได้จึงอยากให้ลูกพูดได้เช่นกัน หรือคุณต้องการให้ลูกสามารถสื่อสารกับครอบครัวซึ่งอยู่เมืองไทยได้ หรือคุณคิดว่าการให้ลูกรู้ 2 ภาษาเป็นการรักษามรดกทางวัฒนธรรมที่จำเป็นต้องถ่ายทอดจากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่ง หรือคุณมีแผนการจะต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศจึงต้องการให้ลูกเรียนรู้ภาษาของประเทศนั้นๆก่อน นอกจากนี้คุณควรต้องพิจารณาถึงระดับของการรู้ทั้ง 2 ภาษาด้วย เช่นคุณอาจคาดหวังว่าลูกจะต้องพูด อ่านออก เขียนได้ทั้ง 2 ภาษา หรือพูดได้ในภาษาหนึ่ง และเข้าใจแต่พูดไม่ได้ในอีกภาษาหนึ่ง และถ้าคุณพิจารณาเลือกวิธีการ “หนึ่งคน หนึ่งภาษา” แล้ว ทั้งพ่อและแม่ก็จำเป็นต้องมีการพูดคุยกับลูกด้วยภาษาของตนอย่างจริงจัง เรื่องนี้มีความสำคัญมากโดยเฉพาะหากภาษานั้นๆ ไม่ได้เป็นที่ใช้กันแพร่หลายในสังคม เช่นชนชาติที่รู้ภาษาไทยมีเพียงแค่คนไทยเท่านั้น (และคนลาวเพราะเป็นภาษาที่มีความใกล้เคียงกันมาก) ดังนั้นหากคุณแม่คนไทยไม่ค่อยพูดกับลูกเป็นภาษาไทยแล้ว หรือไม่ค่อยได้มีเวลาให้กับลูกเช่นกรณีที่คุณแม่ต้องทำงานนอกบ้าน และไม่ค่อยได้พาลูกเข้ากลุ่มสังคมคนไทยด้วยกันแล้ว โอกาสที่ลูกจะได้เรียนภาษาไทยก็ยิ่งน้อยขึ้นไปอีก หากลูกไม่ประสบความสำเร็จในการรู้หรือพูดภาษาไทยคุณก็คงไม่ต้องสงสัยอะไร การให้กำลังใจ เด็กไม่ได้เรียนรู้โดยเพียงแต่ “เก็บตก” ภาษา แต่เขาต้องการความรัก การสนับสนุนและการให้กำลังใจอย่างมากในการพัฒนาทั้ง 2 ภาษาให้ได้อย่างดี หากเด็กต้องเรียนรู้ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่เคร่งเครียดก็อาจนำไปสู่ปัญหาการพัฒนาการด้านภาษาได้ ซึ่งสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นได้ในเด็กที่ต้องเรียนเพียงแค่ภาษาเดียว จงให้กำลังใจเขาในการใช้แต่ภาษาไทยตลอดบทสนทนากับคุณ เช่น หลีกเลี่ยงให้เขาพูดภาษาฝรั่งเศสกับคุณ โดยการขอให้เขาพูดซ้ำสิ่งที่เขาพูดเป็นภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาไทย หรือคุณช่วยเขาสร้างประโยคภาษาไทยในสิ่งที่เขาอยากพูดหรือพูดเป็นภาษาฝรั่งเศส หรือบอกคำศัพท์ไทยที่เขาไม่รู้เพื่อให้เขาสามารถสร้างทั้งประโยคเป็นภาษาไทยได้ จงอย่าใช้ “การใช้ภาษา” เป็นประเด็นหลักที่จะใช้ในการลงโทษลูก และอย่าทำโทษหรือว่ากล่าวเด็กในการที่เขาจะใช้ภาษาใด หรือไม่ใช้ภาษาใด จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:10:28 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:41:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทัศนคติของพ่อ-แม่ต่อวัฒนธรรมไทย/ฝรั่งเศส พ่อ-แม่ที่ตั้งใจจะสืบสานรักษาภาษาแม่เอาไว้ โดยการสงวนภาษาไทยให้เป็นภาษาหลักสำหรับใช้สื่อสารที่บ้าน (กรณีพ่อ-แม่พูดภาษาไทยได้ทั้งคู่) เช่น พ่อ-แม่คนไทยหลายท่าน มีความผูกพันอย่างมากต่อวัฒนธรรมของบ้านเกิดเมืองนอน และหากไม่ได้พูดภาษาไทยแล้วทำให้รู้สึกสูญเสียความเป็นตัวตน หรือความสำนึกในความเป็นคนไทย ก็จะถ่ายทอดความรู้สึกนี้ไปสู่ลูกด้วยการพยายามใช้ภาษาไทยกับลูก ลูกก็จะเรียนรู้ทั้งภาษาและวัฒนธรรมไทยไปโดยไม่รู้ตัว นอกจากการใช้ภาษาไทยเป็นการสานต่อวัฒนธรรมแล้วยังมีส่วนสำคัญในการพัฒนาความเป็นตัวตนของเด็ก ช่วยให้เขามีความรู้สึกเป็นหนึ่งและมีความสัมพันธ์กับครอบครัวของเขาที่ประเทศไทย ในขณะที่มีพ่อ-แม่อีกหลายท่าน ที่มีความรู้สึกดีต่อการรับเอาวัฒนธรรมฝรั่งเศสได้โดยง่าย และต้องการให้ลูกสามารถเข้าสังคมของฝรั่งเศสได้อย่างรวดเร็ว ก็อยากให้ลูกได้มีโอกาสใช้ภาษาฝรั่งเศสให้มากที่สุด แล้วในที่สุดลูกก็ไม่ใช้หรืออาจลืมภาษาไทย ปัญหาจะเกิดขึ้นหากพ่อ-แม่มีความรู้สึกอับอายต่อวัฒนธรรมของตนเอง หรือรู้สึกไม่มั่นใจในการรับเอาวัฒนธรรมใหม่ ผู้เป็นลูกอาจจะมีความลำบากในการเรียนทั้ง 2 ภาษา เพราะตัวพ่อ-แม่อาจจะพูดทั้ง 2 ภาษากับลูกอย่างปะปนกันโดยไม่มีรูปแบบ ทัศนคติของสังคมต่อภาษา การพยายามรักษาภาษาที่มีคุณค่าน้อยกว่าเพราะมีคนพูดน้อยกว่า เช่น ภาษาไทย มีความยากมากกว่าการรักษาภาษาที่ทั่วโลกใช้อย่างแพร่หลายไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาสเปน หรือภาษาอาหรับ ตัวพ่อ-แม่ ญาติ พี่น้อง ทางฝ่ายฝรั่งเศสอาจไม่เห็นความสำคัญของการให้เด็กเรียนภาษาไทย เพราะเห็นว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อไปในอนาคตเมื่อเทียบกับภาษาอื่น เช่น บางคนคิดว่าเด็กคงไม่มีทางกลับไปทำงานในประเทศไทยแน่นอน หรือว่าการรู้ภาษาไทยไม่ได้ช่วยให้เขาหางานได้ง่ายขึ้นเพราะส่วนใหญ่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ อาจคิดว่าการเรียนภาษาไทย (ถ้ายิ่งต้องเรียนเขียนและอ่านด้วย) เป็นการเสียเวลา แทนที่จะใช้เวลาเพื่อเรียนรู้วิชาอื่นที่จำเป็นต่อการสอบ ถ้าพบปัญหานี้มีเพียงวิธีการเดียวคือ การอธิบายให้เข้าใจ เช่นเด็กสามารถจะพูดคุยกับญาติที่เมืองไทยได้ แนะนำเด็กให้รู้จัก และเล่นกับครอบครัวไทย-ฝรั่งเศสอื่นๆได้ หรือจะได้อ่านหนังสือไทยได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะได้อรรถรสที่แท้จริง มากกว่าการอ่านหนังสือที่แปลจากภาษาไทยไปเป็นภาษาอังกฤษหรือฝรั่งเศส จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:11:12 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความเชี่ยวชาญในภาษาทั้งสองของพ่อ-แม่ พ่อ-แม่ควรมีความรู้สึกเป็นธรรมชาติในภาษาที่ตัวเองใช้พูดกับลูก ต้องแน่ใจว่าลูกได้ยินทั้ง 2 ภาษา (หรือมากกว่า) อย่างสม่ำเสมอและบ่อยในสถานการณ์ที่หลากหลาย เช่น พยายามให้เด็กได้พูดคุยกับคนไทยหลายๆ คน สร้างโอกาสให้แก่ลูกของคุณให้ได้ใช้ภาษาทั้งหมดที่เขาได้ยิน เด็กก็จะเรียนรู้วิธีการแสดงออกหรือการพูดได้หลากหลาย และได้ยินคำศัพท์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้น คุณแม่ทั่วไปมักพูดกับลูกด้วยศัพท์ง่ายๆ ซ้ำๆ ในชีวิตประจำวัน ลูกก็ไม่ได้เรียนคำศัพท์ใหม่ นอกจากนี้เด็กเรียนรู้คำศัพท์จากคนที่ได้พูดคุยด้วยแตกต่างกันไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือคนฝรั่งเศส ถ้าเด็กพูดกับคนฝรั่งเศสบ่อยกว่า เด็กก็จะรู้คำศัพท์ที่ใช้อธิบายสิ่งของเป็นภาษาฝรั่งเศสมากกว่าคำศัพท์ไทย ทำให้เด็กมีแนวโน้มในการเรียกชื่อของนั้นๆ เป็นภาษาฝรั่งเศส โดยทั่วไปแล้วความสามารถของเด็กที่ต้องเรียน 2 ภาษาขึ้นอยู่กับปริมาณเวลาที่เขาได้มีโอกาสได้ใช้ในแต่ละภาษานั่นเอง ดังนั้นจึงมีความสำคัญอย่างมากที่พ่อหรือแม่คนไทย ต้องพูดกับลูกเป็นภาษาไทย เพื่อให้ลูกได้มีโอกาสได้ใช้ภาษาไทยให้มากที่สุด เพราะในชีวิตประจำวันของเขาที่โรงเรียนซึ่งเป็นที่ๆ เขาใช้เวลาส่วนใหญ่เป็นแต่สิ่งแวดล้อมที่ใช้ภาษาฝรั่งเศส คุณควรพูดกับลูกๆ ของคุณทุกคน (กรณีมีหลายคน) ในแบบเดียวกัน ไม่ใช่ว่าใช้ภาษาหนึ่งกับลูกคนโตและอีกภาษากับคนเล็ก การเรียนรู้ภาษามีความสัมพันธ์กับสถานการณ์ทางอารมณ์ และถ้าคุณพูดกับลูกๆ ด้วยภาษาที่ต่างกันแล้ว ลูกของคุณบางคนอาจจะรู้สึกแปลกแยกซึ่งอาจมีผลเสียต่อการพัฒนาพฤติกรรมของเขาได้ กรณีที่พ่อแม่มักต้องการให้ลูกมีความสามารถในการอ่านและเขียนได้ด้วยทั้ง 2 ภาษา นอกเหนือไปจากการพูด แต่ส่วนใหญ่แล้วเด็กจะเรียนอ่าน-เขียนเฉพาะภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียน ความที่ตัวอักษรไทยมีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับภาษาฝรั่งเศส พ่อแม่อาจพิจารณาสอนพิเศษ (สอนเองหรือจ้างครูสอน) ช่วงเย็นหรือวันเสาร์-อาทิตย์ หรือจัดหาอุปกรณ์ หนังสือ เทป ต่างๆ จากประเทศไทยเพื่อให้เด็กได้เรียนรู้ด้วยตนเอง การอ่านหนังสือเป็นวิธีที่สุดในการช่วยให้เขารู้คำศัพท์ใหม่ ไม่ว่าจะเป็นภาษาใดก็แล้วแต่ ไม่เพียงแต่สนับสนุนในการเรียนรู้ภาษาของเขาเท่านั้น แต่ยังช่วยให้เกิดการสร้างสัมพันธภาพระหว่างเด็กและพ่อแม่อีกด้วย นอกจากนั้นยังเป็นการสอนเด็กโดยอ้อม เกี่ยวกับเรื่องวัฒนธรรมของประเทศที่พูดภาษานั้น ซึ่งเขามีโอกาสน้อยที่จะพบเห็นในสิ่งแวดล้อมที่เขาอยู่ในปัจจุบัน จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:12:03 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มักเชื่อกันโดยทั่วไปว่าเป็นการง่ายสำหรับเด็ก ที่จะเรียนภาษาใหม่โดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย อย่างไรก็ตามการเรียนรู้ภาษา ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ภาษาเดียวก็เป็นขบวนการที่ใช้เวลาอย่างต่อเนื่องหลายปี ภาษาเป็นสิ่งที่มีความซับซ้อน การเรียนรู้ความสลับซับซ้อนของภาษานั้นๆ จำเป็นต้องใช้ประสบการณ์ชีวิตอย่างมาก อาจจะไม่ได้ใช้เวลานานในการเรียนรู้ที่จะพูดหรือสร้างประโยคง่ายๆ (ถึงแม้ว่าในเด็กที่เรียนรู้เพียงภาษาเดียวต้องใช้เวลาถึง 3 ปีก่อนที่จะสามารถพูดและสื่อสารให้ผู้อื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่หรือคนเลี้ยงให้เข้าใจได้) แต่ต้องใช้เวลานานมากกว่าที่จะสามารถพัฒนาทักษะในการพูดภาษาที่เป็นทางการ สิ่งแวดล้อมมีบทบาทสำคัญต่อการเรียนรู้ที่จะพูด เด็กเรียนที่จะพูดต่อเมื่อเขาได้ยินผู้อื่นพูดกับเขาในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน การพัฒนาภาษาในช่วงแรกขึ้นอยู่กับความรู้ของคำศัพท์ ยิ่งเด็กรู้คำศัพท์มากเท่าไรเขาก็จะเรียนรู้ที่จะพูดได้ดีขึ้นมากเท่านั้น ซึ่งจะช่วยให้เขามีโอกาสในการเรียนรู้ดียิ่งขึ้นในอนาคต อ้างอิงจาก Marsha Rosenberg (1996) Raising bilingual children: http://iteslj.org/Articles/Rosenberg-Bilingual.html Claire Watson (1995) Helping families from other cultures decide on how to talk to their child with language delays.: http://hanen.velocet.ca/wigwag_winter95.shtml Fred Genesee: Bilingual acquisition. http://www.earlychildhood.com/Articles Annick De Houwer (1999) Two or more languages in early childhood: some general points and practical recommendations. http://www.cal.org/ERICCLL/digest/earlychild.html Nadine Lichtenberger:Raising bilingual kids in german and english (1 and 2). An online supplement to The German Way by Hyde Flippo Passport Books (a division of NTC/Contemporary Publishing) ISBN 0-8442-2513-4 จากคุณ : พธูไทย  - [ 12 ธ.ค. 46 03:12:56 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บทความโดย คุณรัตนา Coville ประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกให้พูด 2 ภาษา (1) จากประสบการณ์ เล็กๆน้อยๆ ที่อยากเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อคุณแม่ทั้งหลาย (โดยเฉพาะคุณแม่ที่เป็นคนไทย) ที่กำลังจะมีน้องตัวน้อยๆ หรือคุณแม่ที่มีลูก กำลังเริ่มจะพูดจา บางครั้งคุณแม่คงสับสนว่าจะให้ลูกพูดภาษาไทยไปพร้อมกับภาษาต่างชาติไหมหนอ กลัวจะยากลำบาก และกลัวว่าจะเป็นผลดีผลเสียต่อลูกไหม แต่ก็อยากให้ลูกพูดภาษาไทยได้ เข้าใจภาษาไทยได้ดี เพราะเวลาไปเยี่ยมญาติที่เมืองไทย เด็กจะได้ไม่เหงา และสามารถพูดคุยกับทุกคนได้ คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ต้องเหนื่อยแปลภาษา หลายๆ ครอบครัวคนไทยในฝรั่งเศสคงพยายามช่วยลูกด้วยวิธีการและเทคนิคที่แตกต่างกัน เพราะเด็กแต่ละคนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมือนกัน การปฏิบัติจึงอาจแตกต่างกันไป สำหรับดิฉันคิดว่าการเรียนรู้ของเด็กตั้งแต่เล็ก ย่อมเป็นผลต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน และการให้เด็กได้พูดภาษาไทยนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด และเราคนไทยควรปลูกฝังให้เด็กได้รู้จักและรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีไทยของเราไว้ ตัวอย่างง่ายๆ การมีสัมมาคารวะต่อผู้สูงอายุ ไปมาลาไหว้ การสำนึกบุญคุณ และมีกตัญญู ถ้าเด็กได้เรียนรู้และปฏิบัติตั้งแต่ต้น ความเคยชินกับสิ่งนี้ก็จะติดตัวเด็กไป ทั้งจากประสบการณ์ของดิฉันและการที่ได้เห็นคุณแม่อีกหลายๆ คน ประสบความสำเร็จเกี่ยวกับการสอนลูกพูดภาษาไทยได้ชัดเจน และสามารถโต้ตอบได้เหมือนอยู่ในเมืองไทย ดิฉันคิดว่าการสอนให้เด็กพูดภาษาไทยตั้งแต่เล็กอยู่ จะเป็นรากฐานที่ดี ดิฉันใช้วิธีสอนให้ลูกพูด 2 ภาษาไปพร้อมๆ กัน ดิฉันมีความตั้งใจว่าจะสอนลูกให้พูดภาษาไทยตั้งแต่ตั้งท้องแล้ว พอแกลืมตามองโลกก็พูดภาษาไทยกับลูกทุกวัน ส่วนคุณพ่อก็พูดภาษาฝรั่งเศสกับลูก ตอนนี้ลูกสาวเกือบจะ 8 ขวบแล้ว ก็พูดและเข้าใจภาษาไทยได้ดี (แม้สำเนียงจะยังไม่ค่อยชัดเจนเหมือนคนไทยจริงๆ) กลับไปเมืองไทยก็พูดกับญาติๆ และเล่นสนุกกับเพื่อนๆ ได้ และยังเป็นเด็กที่รักเมืองไทยมาก การที่คุณแม่พูดภาษาไทยอย่างต่อเนื่องทุกวัน สม่ำเสมอ ให้ลูกฟัง เป็นวิธีที่ดีที่สุด และได้ผลที่สุดด้วย ตอนเล็กๆ สมองของเด็กสามารถเก็บข้อมูลได้เร็วและจำได้ขึ้นใจ คุณพ่อคุณแม่ต้องมีเวลาและให้กำลังใจแก่ลูก อ่านหนังสือให้ลูกฟัง ทำให้ลูกคุ้นเคยกับตัวหนังสือไทยและตัวเลขไทยตั้งแต่เล็กๆ ปล่อยแกสนใจอย่างธรรมชาติ ถึงจะเขียนและอ่านไม่ได้ตอนแรก ก็ไม่จำเป็นต้องบังคับ ควรปล่อยให้แกสบายใจในขณะที่เรียนรู้ แต่ถ้าเด็กต้องการที่จะเรียนย่อมเป็นโอกาสที่ดีของคุณแม่ที่จะสอนไปพร้อมกัน และที่สำคัญที่สุด คือควรพยายามสอนให้ถูกหลักจะดีกว่าสอนลูกคำต่อคำ หรือพูดผสมไทยคำฝรั่งเศสคำ ซึ่งบางครั้งเราก็อาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะชีวิตความเป็นอยู่ต้องใช้ 2 ภาษาพร้อมกัน แต่ก็อยู่ที่ความตั้งใจของคุณแม่ที่จะเข้มงวดแค่ไหน ถ้าอยากให้ผลที่ออกมาค่อนข้างจะสมบูรณ์ คุณแม่ก็ต้องระวังในการพูด เพราะจุดนี้จะเป็นผลต่อเด็ก และต่อความจำของเด็ก เด็กจะจำและเลียนแบบทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณแม่พูดออกมา การพูดประโยคที่มีความหมายชัดเจนและสมบูรณ์แต่ต้นๆ จะช่วยให้เด็กเรียนรู้ การเขียนและการอ่านได้เร็วขึ้น เมื่อเขาเติบโตและพร้อมที่จะเรียนภาษาไทยเพิ่มเติมในภายหน้า กิจกรรมอื่นที่ช่วยให้ลูกจำง่ายและสนุกเพลิดเพลินไปกับการเรียนก็คือ มีหนังสือการเรียนประกอบภาพ วิดีโอเทป มีภาพเคลื่อนไหว อีกวิธีหนึ่งคือ เขียนตัวหนังสือบนกระดาษสี่เหลี่ยม ด้วยคำต่างๆ เช่น แก้วน้ำ เก้าอี้ ช้อน ฯลฯ จะช่วยให้ลูกจำคำศัพท์ใหม่ๆ ได้เร็ว แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 09:25:56 จากคุณ : พธูไทย  - [ 15 ธ.ค. 46 09:22:58 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บทความโดย คุณรัตนา Coville (ต่อ) ประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกให้พูด 2 ภาษา (2) อย่างไรก็ตามอยากเล่าเกี่ยวกับปัญหาของลูกสาวช่วงเข้าโรงเรียน เพราะพูดภาษาไทยและใกล้ชิดกับแม่มากกว่าพ่อ ตอนอยู่อนุบาลก็ไม่ค่อยจะมีปัญหานัก แต่พอเริ่มเรียน ป. 1 ตอนเทอมแรกรู้สึกว่าแกจะมีปัญหาเรียนไม่ทันเพื่อนๆ เพราะภาษาฝรั่งเศสอ่อนมาก ขณะที่การเรียน ป. 1 เป็นพื้นฐานที่สำคัญของการเรียนภาษาฝรั่งเศสเริ่มต้น ต้องใช้เวลาและทำความเข้าใจภาษาและไวยากรณ์ให้ถูกต้อง เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว พอเลื่อนชั้นสูงขึ้นไป ก็ยิ่งยากขึ้นทุกที ช่วงนั้นกลุ้มใจและสับสนมาก สงสารลูก กลัวไม่ทันเพื่อน และลูกสาวก็บอกว่า “คุณแม่ไม่อยากพูดภาษาไทยเลยช่วงนี้ บางครั้งลืมตัวพูดที่โรงเรียน เพื่อนเขาล้อหนูว่าพูดไม่รู้เรื่อง” โทรศัพท์ถามเพื่อนคนไทย ทุกคนก็มีความคิดเห็นต่างกัน บ้างก็ว่าเป็นเรื่องธรรมดา บ้างก็ว่าสงสัยลูกเธอจะมีปัญหา ลูกฉันไม่เห็นเป็นอะไรเลย ท้ายสุดก็ปรึกษาครูประจำชั้นซึ่งเป็นหนทางที่ดีที่สุด เขาก็แนะนำและบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กลูกครึ่งที่ต้องพูด 2 ภาษาพร้อมกัน คือตอนแรกอาจจะปรับตัวได้ช้าหน่อย แต่หลังจากนั้นก็จะดีขึ้นเอง ขึ้นอยู่กับภูมิปัญญา และการเรียนรู้ของเด็กว่าจะไปได้ขนาดไหน คุณครูแนะนำให้อ่านหนังสือฝรั่งเศสบ่อยๆ สำหรับพ่อแม่ที่เป็นฝรั่งเศสคงไม่มีปัญหา แต่ดิฉันเป็นคนไทย ภาษายังไม่หนักแน่นทำให้มีปัญหาไม่สามารถช่วยอธิบายการบ้านให้ลูกได้ และยิ่งถ้าครอบครัวไหนมีคุณพ่อที่ทำงาน และไม่มีเวลาดูแลเรื่องการเรียนของลูกก็จะยิ่งไปใหญ่ หลังจากรู้จุดอ่อนของลูกสาวแล้ว ก็หาคุณครูมาสอนพิเศษอาทิตย์ละครั้ง ต่อมาเทอมที่ 2 และ 3 การเรียนก็ดีขึ้น ไม่ถึงขั้นที่จะต้องกลุ้มใจหนัก สังเกตได้จากเทอมสุดท้าย ภาษาแกเรียนรู้ได้เร็วมาก พอจบ ป. 1 ก็อ่านออก เขียนได้ ตัวเองคิดว่า ก่อนจะเข้า ป. 1 ควรหัดให้ลูกมีการเตรียมตัวเกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศส คุ้นเคยกับตัวเลขและตัวหนังสือ หัดให้เด็กอ่านและดูหนังสือให้ผ่านตา คิดว่าวิธีนี้อาจจะช่วยได้บ้าง ถึงจะไม่เข้าใจหมด แต่ก็จะได้ศัพท์ และรู้ความหมายของคำต่างๆ ได้เยอะ สำหรับคุณแม่ที่มีลูกมีปัญหาที่โรงเรียนเหมือนอย่างดิฉันในช่วงแรกนั้น ก็ไม่ต้องกังวลไปเพียงแต่คอยช่วยให้กำลังใจลูก มีอะไรก็ขอคำแนะนำจากคุณครูประจำชั้นของลูก เพราะเขารู้ดีว่า ลูกเราอ่อนวิชาไหน และควรทำอย่างไร และแน่นอนที่สุด บุคคลที่จะช่วยลูกได้ดีที่สุดที่บ้านก็คือ คุณพ่อคุณแม่นั่นเอง ความรัก ความเอาใจใส่ เวลาและกำลังใจที่คุณพ่อคุณแม่มอบแก่ลูก เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ขอให้โชคดีทุกคนนะคะ จากคุณ : พธูไทย  - [ 15 ธ.ค. 46 09:24:25 ] จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แม่เรนคะ ตอนแรก(แม่)คิตก็กลัวกังวลเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ พาลูกไปตรวจที่เมืองไทยมาเหมือนกัน เรื่องหู เรื่องออทิสติกนี่แหล่ะ  แต่ไปตรวจๆ ดูหมอก็บอกว่าไม่น่าจะเป็น ตอนแรกก็คิดว่าลูกหูตึงหรือป่าว แต่เวลามีโทรศัพท์ดังก็หันไปตามเสียง  ตอนนั้นกลุ้มเหมือนกันค่ะ แต่พอนานๆ ไป บางครั้งลองเคาะประตูรถ ประตูบ้านเรียก ถ้าเขาเปิดประตูได้ ก็จะมาเปิดให้  (แต่ก็ยังไม่พูดอยู่ดีค่ะ) บางทีก็ไม่สนใจเวลาเราเรียก แต่ถ้าเรียกคำที่ตั้งขึ้นเอง เขารู้ก็วิ่งตามค่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังกังวลอยู่นิดๆ ก็เลยคิดว่าพยายามต่อไปเรื่อยๆ เมื่อเค้าพร้อม หรือถึงเวลานั้นเอง เค้าคงพูดน่ะค่ะ (ปลอบใจตัวเองไปก่อน) จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ท้ายสุด ขอบคุณคุณพธูไทยอีกครั้งค่ะ ข้อความ บทความข้างบนพิมพ์ไว้พ.ศ. ไหน เก็บไว้นานแค่ไหน ก็ยังเป็นประโยชน์ให้กับรุ่นต่อๆ มาได้เป็นอย่างดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 48 05:57:41 จากคุณ : Kitty_PoPo - [ 18 มิ.ย. 48 05:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก่อนจะคลิกเข้ามาอ่าน เห็นตัวเลขความคิดเห็นเยอะ ก็ตกใจแล้ว พอคลิกเข้ามายิ่งตกใจใหญ่ ขอบคุณคุณ Kitty_PoPo มากๆ เลยค่ะ ที่เซฟเอาไว้ แล้วยังเอามาโพสต์ให้ใหม่อีก ที่สำคัญที่สุดขอบคุณคุณพธูไทยด้วยค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆ อย่างนี้ขึ้นมา ยังไม่ได้อ่านละเอียด เพราะเจ้าแสบกวนอยู่ ขออ่านใหม่ซักสองรอบแล้วจะกลับมาเขียนตอบนะคะ จากคุณ : แม่เรน - [ 18 มิ.ย. 48 09:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าวแม่เรน มาห้องนี้ด้วยเหรอคะ ไม่น่าเป็นห่วงหรอกค่ะ เพราะที่บ้านก็ 3 ภาษา เค้าจะพูดช้ากว่าเด็กวัยเดียวกัน มักจะทวนคำพูดเราด้วยแหละ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สุดท้ายเค้าก็พูดได้จ๊ะ ทุกวันนี้เค้าก็พูดภาษาอังกฤษเป็นหลัก ภาษาไทยเป็นรอง ตามาด้วยภาษาจีน เท่าที่ทราบคือยิ่งหลายภาษายิ่งช้า และบางคนก็ติดอ่างเล็กๆ ด้วย ลูกสาวก็เป็นจ้า น้ำฝนไม่มีปัญหาแน่นอน รอตอนบทเธอจะพูดก่อนเถอะ เป็นประโยคยาวๆ แบบผู้ใหญ่เลยล่ะ... จากคุณ : Dolph - [ 18 มิ.ย. 48 16:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คิดว่าเป็นที่เด็กด้วยมั้งค่ะ  เรียนรู้ช้าบ้าง เร็วบ้าง หากไม่มากเกินไปก็ถือว่าปรกติ ลูกๆของแต่ละคนอยู่สภาพแวดล้อมต่างกัน เลี้ยงดูต่างกัน คงจะให้มีพัฒนาการเหมือนๆกันอาจจะเป็นไปไม่ได้ซะทีเดียว ลูกของบางคนอาจเร็ว และบางคนอาจจะช้า ลูกสาวก็ 3ภาษา ก็เริ่มพูดได้ตั้งแต่ 10 เดือน ไม่เห็นช้าเลยค่ะ ลูกชายพูดภาษาเดียว ก็เริ่มพูดได้ตอน 10 เดือนเหมือนกัน เลยคิดว่าหลายภาษาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการที่เด็กพูดช้า อาจจะต้องดูอย่างอื่นด้วย เช่นสภาพแวดล้อม คุณแม่เลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียวรึปล่าว และตั้งแต่เล็กๆพูดคุยกับลูกสม่ำเสมอมั้ย หากไม่ค่อยพูด เด็กก็ไม่ค่อยได้รับภาษาเท่าไหร่ อาจทำให้พูดช้าได้เหมือนกันค่ะ อันนี้แค่ยกตัวอย่างค่ะ ดิฉันเลี้ยงลูกอ่านหนังสือนี้มาตลอดค่ะ ลองอ่านดูนะคะ อาจจะได้อะไรไม่มากก็น้อย เอามาเผยแพร่แค่บางส่วนเพราะเห็นว่ามีประโยชน์ http://parawie.com/mythai/viewtopic.php?t=64 จากคุณ : noyne - [ 18 มิ.ย. 48 17:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วัยเด็กตอนต้น ช่วงอายุ 2-5 ขวบ เด็กวัยนี้จะมีพัฒนาที่สำคัญ 4 ด้านคือ ด้าน ร่างกาย อารมณ์ สังคมและภาษา พัฒนาการทางภาษา จะเป็นไปทีละขั้น เริ่มใช้ภาษาได้ดีพอสมควร รู้จักศัพท์เพิ่มขึ้นรวดเร็ว เรียนรู้คำใหม่ๆมากขึ้น แนวทางการส่งเสริมพัฒนาการทางภาษานั้น  พ่อแม่มีส่วนสำคัญช่วยในการพัฒนาเด็กอย่างมาก  อาทิ  การชักจูงให้เด็กพูด โดยการซักถาม การแนะนำที่ดี การเน้นคำให้ถูกต้องเมื่อพูดกับเด็ก  การเล่านิทานให้เด็กฟังแล้วชวนสนทนา ซักถาม-ตอบ เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง  ตลอดจนการเล่นเกมต่างๆ  ซึ่งการที่ผู้ใหญ่ยอมรับฟังการพูดคุยของเด็กจะช่วยให้เด็กกล้าพูด หรือรู้จักพูดในสิ่งที่เป็นสาระยิ่งขึ้น ลองอ่านเพิ่มเติมในลิ้งที่เกี่ยวข้องนะค่ะ http://www.kidsquare.com/parent/develop/language/ http://www.onec.go.th/publication/4205007/brain.pdf http://www.ethaithai.com/search/17/271/ www.Luklak.com www.dekdee.com http://www.thairath.co.th/thairath1/2546/column/scooper/nov/8_11_46.php http://www.lukrakshop.com/product_detial.php?proID=24000020 จากคุณ : เทอรัว78 - [ 18 มิ.ย. 48 18:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ Dolph มาสิคะ ห้องนี้น่ะค่ะ แต่แอบๆ อ่าน ไม่เคยคุยเลยค่ะ เขิน สำหรับน้ำฝน เพราะเอาไปทดสอบแล้ว ผลออกมาว่าพัฒนาการทางภาษาเท่ากับแค่ 19 เดือนเอง ช้าไปปีครึ่งเลยนะคะ  ซึ่งหมอไม่สามารถหาเหตุผลได้ แต่คิดว่าไม่ใช่แค่ภาษาแน่นอนน่ะ คุณ noyne รอให้ถึงอนุบาลฯ นี่เคยอ่านสมัยนานมากแล้วค่ะ จนหายไปแล้ว เคยฝากเพื่อนซื้อให้เค้าก็ว่าหมด หาไม่ได้ แต่ยอมรับว่าเป็นหนังสือที่ดีมากจริงๆ ค่ะ คุณ เทอรัว78 คะ แหะๆ ถ้าไม่ให้ดูทีวีก่อนสองขวบนี่คงจะสายไปหน่อยแล้วค่ะ เพราะนี่ สามขวบครึ่งแล้ว ดูทีวีทุกวันเลยตั้งแต่เล็กๆ แล้ว แต่ก็เลือกเฉพาะรายการเด็กนะคะ ยอมรับว่าเค้าเรียนรู้เยอะมากจากทีวี สรุปจากที่อ่านๆ มา คงต้องแก้ที่พ่อแม่เป็นหลักแล้วมั้งคะเนี่ย  ยอมรับเลยว่าพ่อกะแม่คุยไม่เก่งเลย เวลาเล่นกับลูก ไม่รู้จะคุยอะไรดี เพราะคุยแล้วลูกก็ไม่ตอบ คุยคนเดียวก็แป้กน่ะค่ะ จากคุณ : แม่เรน - [ 19 มิ.ย. 48 07:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเอาใจช่วยคุณแม่น้องน้ำฝนนะคะ จำได้ว่าเคยเห็นคุณแม่เรนห้องครอบครัว นานมาแล้ว เราท้องๆ คลอด เวลาไล่เลี่ยกัน ไม่รู้จะคุยอะไรดี เพราะคุยแล้วลูกก็ไม่ตอบ คุยคนเดียวก็แป้กน่ะค่ะ ก็คุยไปเรื่อยเปื่อย (แรกๆอาจเหมือนบ่นนิดๆๆ) เดี๋ยวก็ชิน คุยแล้วลูกไม่ตอบไม่ได้ หมายความว่า ลูกไม่ได้ยิน พูดกับลูก (ลองบ่นดูก็ได้) เยอะๆหน่อยคะ เขาจะได้จำคำได้ นำออกมาใช้ได้ กับลูกสาว เริ่มๆพูดเป็นคำ(ของเขา) ก็ราวก่อน1ขวบ พูดเป็นประโยคก็ช่วง 22เดือน ตอนนี้ สามขวบพูดจนบางที แม่เองอยากติดสวิตช์เปิดปิด ตอนเขาอยู่ในท้องกับตอนเกิดใหม่ๆก็ไม่่ค่อยพูดกับเขา เขินค่ะ ต่อมา เวลาทำอะไรพูดๆๆไปเรื่อยๆให้เขาได้ยินเราก็ชินเอง จากคุณ : BFR - [ 19 มิ.ย. 48 07:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวัดดีค่ะแม่เรน ไม่รู้จะแนะว่าอะไรดี  แต่ที่เคยเจอกันคราวโน้น (นานแล้วเนอะ) น้องน้ำฝนก็ดูมีพัฒนาสมวัย ไม่มีปัญหาอะไรเลยนะคะ หากจะแนะ ก็คิดว่า ต้องพูดกับเค้าเยอะๆ ต้องเป็นแม่ช่างอธิบาย ปากเปียกปากแฉะ  แล้ววันหนึ่ง คำพูดที่เราพูด มันจะออกมาจากปากลูกเอง แบบว่าก๊อปปี้มาเลย อย่างลูกโซ่บอก "ขอเวลาเป็นอิสระส่วนตัวมั่งได้มั้ย" เนี่ยก็คำพูดแม่เลย แม่เรนอยากอ่าน รอให้ถึงอนุบาลฯ เหรอคะ  พี่มีนะ ถ้าแม่เรนอยากได้ ส่งที่อยู่มาหลังไมค์นะ จะส่งไปให้ไม่ต้องเกรงใจจ้ะ จากคุณ : วดี - [ 19 มิ.ย. 48 08:18:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น้ำฝนหลานป้าโตเป็นสาวจำแทบไม่ได้ หัวไม่เหม่งแล้ว ผิวสวย ดูสมบูรณ์พูนสุข ไม่ได้คุยกันนานแม่เรนสบายดีนะคะ พี่ไม่มีคำแนะนำเลย เพราะตัวเองก็คุยกับลูกไม่ค่อยเก่งเหมือนกัน น้องนิคนี่ยังดีหน่อยเค้ามีพี่เจนนี่คุยด้วย ช่วยแม่เลี้ยงน้องได้ดีทีเดียว อ่านเจอบ่อยๆเลยเรื่องหนังสือรอให้ถึงอนุบาลฯ เคยซื้อมาอ่านเหมือนกันแต่รู้สึกจะไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ เป็นหนังสือแปลของชาวญี่ปุ่นใช่หรือเปล่า ถ้าใช่เดี๋ยวถ้าได้กลับเมืองไทยจะไปรื้อเอามาอ่านดูอีกที เมื่อก่อนนู้นพี่อาจจะอ่านไม่ละเอียดก็ได้ ปรกติตอนกลางวันน้องฝนเค้าอยู่กับคนเลี้ยงรึเปล่าคะ (คุณยายที่มาช่วยเลี้ยงให้หรือเปล่าคะถ้าจำไม่ผิด) ตอนนี้ใครช่วยดูแลน้องฝนให้คะ พี่ไม่มีอะไรแนะนำเน้อ มาคุยด้วยเฉยๆ.. จากคุณ : ปูขาเก เซมารู - [ 19 มิ.ย. 48 08:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดีใจจัง มีคนมาช่วยตอบเยอะเลย แถมได้เจอคนคุ้นเคยอีกตังหาก เคสของฝนเค้าจะแปลกๆ นะคะ คุณ BFR เพราะช่วงขวบกว่าสองขวบ เค้าพอคุยตอบโต้ได้บ้างเป็นคำๆ นี่แหละค่ะ แล้วอยู่ดีๆ ก็หายไปเลย ไม่ยอมพูดอีก นอกจากจำเป็นจริงๆ เหมือนมันถอยๆ ยังไงไม่รู้น่ะค่ะ แต่บทจะพูดเค้าก็จะพูดเป็นน้ำไหลไฟดับเลย แต่ฟังไม่รู้เรื่องซักคำเหมือนกัน แม่ก็เลยกลุ้มอยู่นี่แหละค่ะ พี่วดี สวัสดีค่ะ ไม่ได้คุยกันนานมากๆ เลยนะคะ เกือบสองปีแล้วมั้งเนี่ย เพราะตอนฝนกลับเมืองไทยครั้งแรกโน่น ก็ขวบกว่าๆ เอง ยังจำตอนเค้าแย่งของเล่นกะลูกโซ่ได้เลยอะ เพิ่งเห็นรูปลูกโซ่ที่ห้องครอบครัว หวานเชียวค่ะ สิงโตก็น่ารักอะ น่าฟัดมากๆ ว่าแต่พี่อุ้มไหวเหรอคะ เรื่องหนังสือ คงไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เพราะค่าส่งแพงกว่าค่าหนังสือแน่นอน ที่ตอนนั้นเล็กฝากเพื่อนหาให้ เพราะมีคนจะบินมาทางนี้น่ะค่ะ พี่ปูฯ สวัสดีค่ะ ไม่ค่อยได้คุยเหมือนกัน แต่ยังมากกว่าคนข้างบนเนอะ คิดถึงมาก เมื่อเดือนกุมภา เพิ่งลงไปเที่ยวดิสนีย์มาเองค่ะ ตอนแรกว่าจะเมล์ไปหาพี่ปูฯ แล้วนะ ทำไปทำมาลืมค่ะ ยุ่งๆ หลายอย่างค่ะช่วงนั้น มานึกได้ก็ออกรถแล้ว เลยแห้วเลย อุตส่าห์ว่าจะไปฝากท้อง(กินข้าว)บ้านพี่ปูฯ ซะหน่อยเนี่ย ซัมเมอร์นี้ ฝนจะเข้า preschool แล้วค่ะ เป็น class สำหรับเด็กพัฒนาการช้าโดยเฉพาะ เลยต้องหาคนเลี้ยงใหม่ค่ะ เพราะรร.เป็นของ county อยู่ใกล้บ้าน คนเลี้ยงปัจจุบันอยู่ห่างออกไปเยอะ คุณยาย เคยมาเยี่ยมเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้มาอยู่เลย  พยายามล็อบบี้อยู่ ก็ไม่ยอมตกลงค่ะ บอกแต่ว่า ถ้ามีหลานเล็กๆ ให้เลี้ยง จะมาช่วย น่ากลัวจริงๆ เลย ข้อต่อรองนี้ จากคุณ : แม่เรน - [ 19 มิ.ย. 48 10:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีค่ะแม่เรน  คงพอจำกันได้บ้างนะค่ะ แหะๆ วันนี้ว่างพอดีเลยเปิดเข้ามาดู เห็นแว่บ ๆ เรื่องการพูด  เลยรีบคลิกใหญ่เลยค่ะ  ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ลูกชาย ก็มีปัญหาเรื่องพูดช้าค่ะ ตอนนี้เขาสองขวบครึ่งแล้ว ยังพูดไม่ชัดเลยค่ะ เคยมาโพสต์ที่ห้องนี้หลายครั้งหลายคราแล้วค่ะ   ของเรานี้จับทำสปีช เทอราพีค่ะ เพราะหมอเด็กเขาแนะนำ  จริง ๆ เขาแนะนำตั้งแต่ลูกอายุ 1 ขวบแล้วค่ะ แต่เราผลัดไปว่า รอดูก่อน ถ้า 18 เดือนยังไม่ยอมพูด ค่อยทำ  ซึ่งพอ 18 เดือนแล้ว ลูกก็ยังไม่ยอมพูดสักคำ ( ตอนเกือบ ๆ 1 ขวบ เคยได้ยินเขาพูดคำว่า แด๊ดดดด ดึ๊ ตอนตื่นนอนตอนเช้า ๆ แล้วก็แค่นั้น ) ก็เลยพึ่งสปีชเทอราพีค่ะ ก็ทำมาได้เกือบ ๆ ปีแล้ว รู้สึกว่า เขาดีขึ้นมาก คือ เริ่มพูดขึ้นบ้าง  นี้ก็เพิ่งมีการประเมินผลไป  ลูกเราดีขึ้นกว่าตอนเริ่มต้นมาก ๆ เลย ทั้งการแก้ปัญหาและการพูด   ทีแรก เราเองก็กลัวว่าลูกจะเป็นออสทิสติกอ่ะแหละ ( แม่ ๆ ห้องนี้รู้ดีค่ะ ฮ่าๆๆ ) แต่ใคร ๆ ( รวมถึงคนมาประเมินลูกเรา ) ก็บอกว่า ลูกเราไม่เป็น เขามีปัญหาเรื่องสปีชดีเลย์เฉย ๆ  ซึ่งเราคนเป็นพ่อแม่ ก็ต้องมีส่วนช่วยเหลือเขาด้วย คือ พยายามพูดกับเขา พูดชัด ๆ ช้า ๆ เล่นกับเขา   ช่วงแรก ๆ ที่ทำสปีชเทอราพีเนี่ย เขาจะสอนภาษามือให้ด้วย เพื่อให้เด็กสื่อสารเป็นค่ะ ( ลูกเราสื่อสารไม่ได้เลย คือ บอกความต้องการของตัวเองไม่ได้ ก็จะโมโห )  พอเขาสื่อสารได้บ้าง เขาก็จะไม่ขี้โมโห แล้วก็เริ่มเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับเรา แล้วมันก็พัฒนามาเรื่อย ๆ ค่ะ  ตอนนี้ลูกเราพูดได้เยอะกว่าเดิมนะ แต่ยังไม่ถือว่าดี คือ ยังพูดเป็นประโยคยาว ๆ ไม่เป็น แล้วก็พูดไม่ชัดด้วย  ( คำบางคำมันออกเสียงยากอ่ะค่ะ )  แต่ที่เราดีใจคือ เขาสามารถบอกความต้องการของเขาเองได้ คือ สื่อสารกับเราได้  ถึงแม้บางที บางคำพ่อแม่อาจจะฟังไม่ออกก็เหอะ 555   อ๋อ ตั้งแต่เริ่มทำสปีชเทอราพีเนี่ย เขาแนะนำให้เราพูดภาษาเดียวกับลูกน่ะค่ะ เราก็เลยต้องเลือกพูดภาษาอังกฤษกับลูกอย่างเดียว  ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจเอาไว้ว่า อยากให้ลูกพูดภาษาไทยได้ด้วย  นี้ก็คงต้องรอให้เขาพูดอังกฤษเก่ง ๆ ก่อน แล้วค่อยสอนไทยทีหลังค่ะ จากคุณ : gw - [ 20 มิ.ย. 48 02:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ๋อภาษามือนี่คงเป็นหล้าเอามาเผยแพร่กระมังเพราะเจ๊ก็ได้มาหนึ่งแผ่น (ยังไม่ได้ขอบคุณคนส่งมาให้เลยค่ะ) สอนให้ลูกบ้างแล้วค่ะ เช่นคำว่ากิน เอาอีก น้ำ เขาบอกให้เริ่มด้วยสาม คำนี้ก่อน(บังเอิญลูกไม่ได้กินนมเลยข้ามคำว่านมไปเลย) คิดว่าคุณเรนน่าจะลองนะคะ ลูกไม่ยอมพูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไรสื่อสารกันทาง อื่นก็ได้ จะได้รู้ใจกัน ลดความตึงเครียดของเด็กที่อยากจะบอกอะไรเรา ภาษามือนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับเด็กทั่วๆไปค่ะไม่ได้ไว้สำหรับเด็กที่พูดช้าหรืออะไรหรอก เพราะงั้นลองได้สบายใจค่ะ นี่ก็กำลังจะแอบก๊อปให้เพื่อนบ้านลองเหมือนกัน เขาก็สนใจ (หวังว่าใครคงไม่มาจับเรานะ เราเด็กชอบก๊อป) จากคุณ : ปรารถนา - [ 20 มิ.ย. 48 07:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะ แม่เรน เข้ามาคุยด้วยบ้างนะคะ ที่บ้าน ดูแลหลาน ตอนนี้ 2 ขวบ 5 เดือนค่ะ พูดช้าแน่นอน(เพราะเด็กอื่นขวบเศษ เขาคุยจ้อแล้วก็มี) แต่ไม่กังวลค่ะ เพราะรู้ว่าของเรา สองภาษา (สามอีกด้วย) ตอนนี้ไปเข้าศูนย์เด็กเล็ก(มีประโยชน์มากเรื่องได้ภาษา กับวินัย ไม่เน้นเรียน เขียน อ่าน หลานชอบไปรร.มาก) เริ่มตั้งแต่ 1 ขวบกับ 9 เดือน ครูมีใช้อังกฤษ กับ จีน คือใช้ทั้งสองภาษาจริง ๆไม่ยกเว้น(ประสงค์ให้เด็กใช้ได้สองภาษา) ไปถึงรร.ตอนเช้าคุณครูจีนก็ทัก เจ่าอ้าน เหล่าซือ(ทำนองสวัสดีคุณครู ?) คุณครูอังกฤษก็ทัก กู๊ดมอร์นิ่ง ที่บ้าน ผู้ใหญ่เราคุยกันไฟแลบภาษาไทย แต่ใช้อังกฤษกับเขา เขาก็เข้าใจช้านะคะ ตอนนี้พูดได้เป็นคำ ๆหลายพยางค์ ยังพูดไม่เป็นประโยคค่ะ ล้วนเป็นคำที่เราคุยกันกับเขา พูดไม่ชัดนี่ ใช่เลยค่ะ เพราะเขาเพิ่งหัดเปล่งคำ บางคำเราต้องเดาว่า อ้อเขารู้ความหมายคำนี้แล้วและพูดออกมา เราก็ทวนคำนั้นชัด ๆ และโต้ตอบกับเขาช้า ๆเรื่อยไปค่ะ เรื่องขัดใจ ที่เขาสื่อสารกับเราไม่ได้/ไม่รู้เรื่อง(โดยเฉพาะยามเจ็บไข้ ยิ่งหนักหนา)ก็มีนะคะ อดทนบ้าง มีน้ำโหกันบ้าง ตามประสาคน ค่ะ คลายกังวลไปบ้างรึยังคะ  พูดช้าเหมือนกันเลย แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 48 08:10:53 จากคุณ : samranjai - [ 20 มิ.ย. 48 07:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอเขียนจากประสบการณ์ ลูกเราก็สองภาษาเหมือนกัน อายุก็สองขวบกว่า ตอนนี้สามารถเปลี่ยนภาษาคุยกะพ่อแม่ได้ บางครั้งก็ผสมกันบ้าง บางคำก็ไม่ชัด ตอนนี้กำลังหัดร้องเพลงอยู่ สำหรับเรา ลูกพูดได้ไม่เร็ว แต่ไม่ช้า เราคิดว่ามาจากสภาพแวดล้อม ที่บ้านมีคนพูดมาก เขาได้ฟังมาก และเราก็บอกให้พ่อเขาพูดกะลูกด้วยภาษาของเขา สามีเราพูดไทยไม่ได้เลย ในขณะเดียวกัน ต้องให้ลูกพูดด้วย ห้ามล้อ แรก ๆ ลูกเราพูดติดอ่าง ใครล้อเราจะว่าเลย และก็ให้ดูวิดีโอ ดูโทรทัศน์ ตอนนี้ไปโรงเรียนเด็กเล็ก ก็ได้คำใหม่ ๆ จากโรงเรียนมาอีก จากคุณ : โตโต้ - [ 20 มิ.ย. 48 12:05:34 A:202.133.164.8 X: TicketID:014893 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ดีใจจัง มีคนหัวอกเดียวกับเราเยอะเลย (ไม่ใช่ดีใจที่ลูกพูดช้านะคะ) สังเกตว่าแม่ที่มีลูกพูดช้านี่ จะสงสัยว่าลูกเป็นออทิสติกกันทั้งนั้นเลยรึเปล่าคะเนี่ย  เพราะตอนฝนเล็กๆ ก็คิดว่าเค้าอาจจะเป็นเหมือนกันค่ะ ขนาดว่าไปหาแบบคัดกรองมาเชคทีละข้อๆ เลยนะ แล้วก็จับสังเกตกับพยายามสบตาอยู่พักใหญ่เลย กว่าจะตัดไปว่าไม่เป็น คุณ GW ใช่แม่น้องเล็กเปล่าคะ ถ้าใช่นะ จะบอกว่าจำน้องเล็กตอนเบบี๋ได้ติดตาเลยค่ะ น่ารักมากๆ เลย ว่าแล้วก็อยากเห็นตอนโต มีให้ดูอีกมั้ยคะ (หรือต้องไปหากาวมาปะหน้าแทนเปล่าเนี่ย) ของฝนเค้าก็คล้ายๆ นะคะ พูดปะป๊า อยู่สองสามครั้งแล้วก็หายไป เวลาเค้าพูดจะพูดชัดนะคะ เพราะที่เอาไปเทสต์นี่ ครูบอกว่าเค้าพูดชัดมาก อย่าง Hat เค้าจะออกเสียงได้ครบ ทั้งตัว ที ด้วย ไม่ได้ออกแต่ แฮะ แต่เรียกไม่หัน ถามไม่ตอบ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วยนี่แหละค่ะ ที่เป็นปัญหา ตอนเค้าสองขวบ เคยคุยกับหมอประจำตัวเค้า หมอก็แนะนำว่าให้พูดภาษาเดียว หรือ one parent, one language ตอนแรกก็ตกลงกับป๋าใครพูดภาษาอะไร พูดไปพูดมา มันก็กลับมาปนกันอีกอะ แต่ลูกไม่สับสนเลยค่ะ หนูเว่าปะกิตอย่างเดียว คุณปรารถนาคะ ภาษามือก็น่าลองเหมือนกันนะคะ หาซื้อได้ที่ไหนคะ เดือนก่อน ได้ดูดีวีดี เรื่อง Meet the Flocker เห็น Robert Deniro เค้าสอน หลานพูดภาษามือ ก็ว่าเออแฮะ เข้าท่ามากเลย แต่ลองหาตามร้านหนังสือก็ไม่เห็นมีเลย จริงๆ ฝนเค้าบอกได้พอสมควรนะคะ อย่างน้ำ นม ขนม (มีแต่ของกินเนอะ) เมื่ออาทิตย์ที่แล้วคนเลี้ยงบอกว่า เค้าพูดว่า hungry  hungry ตอนเค้าหิวด้วยค่ะ แสดงว่าเค้ารู้นะคะ แต่ไม่ยอมพูดอะ สงสัยอยู่บ้านไม่เคยหิวรึเปล่าเนี่ย เพราะขนมเต็มบ้านเลย คุณ samranjai  อ่านชื่อแล้วชอบจังค่ะ ความหมายดี แล้วก็ฟังเพราะด้วย เดือนหน้าฝนก็จะเริ่มเข้า ชั้นเด็กเล็กเหมือนกันค่ะ หวังว่าเค้าจะดีขึ้น จริงๆ เรารู้ว่าเค้าเข้าใจนะคะ เพียงแต่ไม่พูดก็เลยไม่รู้ว่า เค้าเข้าใจมากแค่ไหน  แต่เรื่องโมโหร้ายนี่จริงค่ะ  คิดว่าเค้าคงหงุดหงิดที่บอกเราไม่ได้ว่าเค้าไม่พอใจเรื่องอะไร อย่างเค้าดูบาร์นีย์ เค้าจะรู้เลยนะคะเวลาเค้าโมโห เค้าจะบอกเลยว่า I am mad แต่เค้าบอกไม่ได้ว่าทำไม ก็เลยยังครึ่งๆ กลางๆ อยู่เนี่ยน่ะค่ะ คุณโตโต้ ถึงขนาดเปลี่ยนภาษาได้นี่ ไม่น่าช้าแล้วมั้งคะเนี่ย แต่เรื่องสภาพแวดล้อมคงจริงค่ะ เพราะพ่อแม่ก็ไม่ค่อยพูด แต่จริงๆ คนเลี้ยงพูดเก่ง พูดเยอะนะคะ ก็งงๆ เหมือนกัน เพราะพ่อแม่พูดไทย คนเลี้ยงก็พูดไทย แต่ลูกพูดแต่ภาษาอังกฤษ (ถ้ายอมพูดนะคะ) จากคุณ : แม่เรน - [ 20 มิ.ย. 48 21:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ แม่เรน คะ อีกรอบค่ะ หุหุ... ขอบคุณที่ชอบชื่อค่ะ จำง่าย สะกดไทยอังกฤษง่าย มีความหมาย และมีที่มาด้วยค่ะ เขิน......สกุลเขา+สกุลเรา ค่ะ ยิ่งฟัง ก็คิดว่าน้องฝน รู้ เข้าใจ ความหมาย แต่ยังไม่ยอมสื่อออกมาเท่านั้นเองนะคะ อาจจะมีบางเหตุการณ์มาบล๊อกเลยจังหวะเสียไป อย่ากังวลไปเลยค่ะ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ แล้วปมต่าง ๆจะคลี่คลายเอง กระมังคะ.. ขอเล่าเสริมสักเรื่องนะคะ รู้จักชาวออสเตรเลีย ที่แต่งงานกับหญิงไทย ตอนนี้ทำงานและพำนักอยู่ในเมืองไทย เขาพูดได้ 7 ภาษาค่ะ(ตอนนี้อายุ 30) อังกฤษ จีน มาเลย์ ไทย ท้องถิ่นของออส กับนิวซีแลนด์ ด้วย จำชื่อภาษาที่เขาบอกไม่ได้ ค่ะ เล่าต่อ เขารู้สึกขอบคุณคุณตา ของเขามาก ที่ได้เสริมเขาเรื่องภาษา ว่าใช้ภาษาท้องถิ่นเดิมกับเขา จนใช้ได้คล่อง และปลูกฝังไว้ เป็นความนิยมชมชอบส่วนตัว ที่จะเรียนรู้ภาษาต่าง ๆเพิ่มเติม(ถ้ามีโอกาส) ด้วยเขาย้ายงานไปตามประเทศต่าง ๆเช่นมาเลย์ สิงคโปร์ ใต้หวัน ไทย ฯ เขาจึง(สนใจ ใคร่)เรียนรู้ภาษาต่าง ๆด้วยความสนุก(ไม่ได้นึกว่ามันยากลำบากหนักหนาเลย ฟังแล้วทึ่งนะคะ...) อ้อ เขาบอกด้วยว่า ให้พูดไปเถอะ พูดไปให้เด็กเล็ก ๆแค่ 7 เดือนเป็นต้นไป (รึอยู่ในท้อง ก็พูดด้วยได้)เด็กเขารับรู้ บันทึกไว้ แล้วพอถึงเวลาหนึ่งที่มีความพร้อม เด็กจะพรั่งพรูมันออกมาเอง เชื่อไม๊คะ ว่าสำหรับภาษาไทย เขารู้จักและนำ สุภาษิตไทย มาใช้เปรียบเปรย บางเหตุการณ์ด้วยหละ (ตัวเองฟัง ยังงง) นับเป็นคนพิเศษ จริง ๆกระมังคะ.. ที่เล่ามาหนะ แถมค่ะ หุหุ.... จากคุณ : samranjai - [ 21 มิ.ย. 48 09:23:16 ]