ความคิดเห็นที่ 1 ดิฉันเป็นแม่บ้านค่ะ สามีเป็นคนญีปุ่น มาอยู่อาศัยในญี่ปุ่นได้สามปี ...... แต่งงานมาได้ เจ็ดปีแล้ว ค่ะ แต่พึ่งมาอยู่ญี่ปุ่นในสามปีหลังค่ะ ดิฉันก็ไม่ต่างอะไรกับ คนไทยหลายๆคนที่ ชอบการ์ตูนญี่ปุ่น ชอบละครญี่ปุ่น ชอบฟังเพลงญี่ปุ่น และก็คงต้องยอมรับเช่นเดียวกันว่า ที่ญี่ปุ่น เป็นประเทศที่อยากจะมา มาก ในสมัยอดีตอยากมาเที่ยวค่ะ ไม่คิดว่าจะไ้ด้มาอยู่อาศัยหรอกค่ะ  ยิ่งเมื่อก่อนล่ะแค่มาเที่ยวมันก็เป็นอะไรที่เป็นได้แค่ฝัน จะเก็บตังก์มาเหรอ มันคงนานแสนนาน .... แต่ โชคชะตาพารวย อุ้ยไม่ใช่ยังไม่รวยค่ะ โชคชะตาพัดพามา ได้มาสัมผัสกับญี่ปุ่นของแท้ ได้ อย่างไม่คาดคิดมาก่อนค่ะ ...... ไม่เพ้อมากค่ะ กลัวคนอ่านตาลาย มาที่ เรื่องราวที่อยากจะ เขียนจากประสบการณ์มุมมองต่างๆ ที่ตนได้สัมผัส เกี่ยวกับญี่ปุ่นค่ะ มาเล่าให้ฟัง เผื่อ จะมีคนอยากรู้   ......   แต่งงานกับคนญี่ปุ่น วางตัวอย่างไร ... ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ การเตรียมตัวในเรื่องภาษาและการเรียนรู้วัฒนธรรมหรือ อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับญี่ปุ่นมาก่อนนั้นเป็นเรื่องที่ดีมากเลย สมัยก่อนดิฉันได้ซื้อแค่หนังสือ อ่านค่ะ มันต่างจากปัจจุบันมากที่หาข้อมูลในเนทได้มากมายหลากหลายกว่าเยอะเลย ...... เมื่อเตรียมตัวเตรียมใจ หลายๆอย่างแล้ว ก็มาสัมผัสกับความจริง อากาศที่นี่ รอ้นก็ร้อนๆน่าดู หนาวก็หนาว น่าฝน ก็ฝนตกทั้งวัน เรื่องความงดงามของธรรมชาติให้เต็มร้อยค่ะ  ไม่ผิดหวัง  ที่ควรระวัง สำหรับมาอยู่ญี่ปุ่นหากเป็นช่วงหน้าหนาว  อาการเจ็บคอ ได้ง่าย หรือไม่ก็เป็นหวัด อย่างทรมานคือ ว่า นอน ในผ้าห่ม จะโผล่หัวออกมาก็หนาว หายใจใต้ผ้าห่มก็อึดอัด ถ้าเจอหวัดญี่ปุ่นที เป็นอาทิตย์เลยล่ะค่ะ ... หากใครเคยดูชินจัง ่จะเห็น ตัวการ์ตูนที่เป็นผู้หญิงใส่ชุดนักเรียนกระโปรงยาวๆ ที่มีผ้าปิดปาก อันนั้นแหละค่ะ มาแล้วอาจจะต้องได้ใช้ ว่าแล้ว ตอนเป็นหวัดก็ใช้ ประมาณนั้นแหละค่ะ ... ธรรมดามากค่ะหน้าหนาว เดินไปไหนมาไหน มักจะเจอ มีหลากหลายด้วยค่ะ หลายไซด์หลายขนาดหลายราคา  นอกจากหวัดแล้ว ยังมีโรคแพ้ฝุ่น เกสร ดอกไม้ เกสรดอกสนค่ะ อันนี้ จะจามทั้งวัน เลยค่ะ ..ไม่เคยเป็นค่ะ แต่เคยดูรายการทีวีเกี่ยวกับโรคนี้โดยเฉพาะค่ะ แต่ละปีเขาจะประกาศค่ะ ว่าปริมาณเกสรดอกไม้ที่ลอยมาในอากาศนั้นมีมากน้อย กี่ตัน อะไรทำนองนั้นน่ะค่ะ โรคนี้มีคนตายด้วยค่ะ ........ อีกนิด ช่วงปีใหม่ มักจะทานโอะโมชิกัน ข้าวเหนียวทุบค่ะ ...ยังไงก็ระวังติดคอไว้ด้วยนะคะ ปีๆหนึ่งมีคนตาย เหมือนกัน เพราะติดคอ ........ มาเรื่อง อาหารการกิน  อาหารการกิน ทำทานเองคงจะประหยัดสุดค่ะ ทานข้างนอกราคาค่อนข้างสูงแต่ว่ามีโอกาสมีตังก์บ้าง หาประสบกาณ์ลิ้มรสอรอ่ยๆนอกบ้าน ก็ดีค่ะ เราก็นักชิมเหมอืนกัน  แต่ถ้าทานแบบพวกข้าวกล่อง แล้วล่ะก็ ก็มีให้เลือกหลายราคา ว่าด้วยค่าครองชีพที่สูง แต่ว่า ไม่ใช่ว่าจะหาของถูกไม่ได้ จับจ่ายซื้ออาหารของกิน ล่ะก็ ตามร้านขายผัก ซุปเปอร์ขนาดเล็กมีของราคาถูกค่ะ แต่ว่าคุณต้องพร้อมในด้านความเร็ว แล้วก็ความอึด เพื่อเข้าไปดันทุรังยื้อแย่งกับแ่ม่บ้านญีุ่่ปุ่นค่ะ  แล้วช่วงนาทีทอง ช่วงใกล้ปิดซุปเปอร์ใกล้ปิดห้าง รอฟังเสียงดีๆ ค่ะ เขาจะประกาศลดราคา อาหารของกิน พวกเนื้อ พวกปลา ผักอะไรประมาณนี้ค่ะ .. แล้วก็ได้เวลาเข้าไปยื้อแย่ง ได้ก็คุ้มค่ะ สนุกดี ซุปเปอร์หรอืห้างจะปิดเร็วค่ะ ทุ่มสองทุ่มก็ปิดแล้วค่ะ ยกเว้นโอกินาว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงค่ะ ห้างบางแห่ง แต่ว่าเราไม่เคยทันกับเขาหรอกค่ะ แบบว่าช้าเหมือนเต่า  ...เอาเป็นว่า ...แค่ไปเดินชิมอาหารที่เขาให้ชิมก็อิ่มไปมื้อหนึ่ง อิๆๆๆ จะสี่ทุ่มแล้วต้องไปนอนแล้วค่ะไว้ว่างๆจะมาแปะต่อค่ะ เรื่องอาหารเมนูไทย เมนูอีสานทำทานได้ที่นี่ และก็อื่นๆ สำหรับคนชอบอ่าน ค่ะ ... แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 48 20:00:36 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 13 ก.ค. 48 19:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณมากคะที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่าน ชอบอ่านคะแต่เขียนไม่เก่ง อย่าลืมมาเล่าต่อนะคะ จะตั้งตารอคะ จากคุณ : bequeen - [ 13 ก.ค. 48 23:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอีกคนค่ะ เป็นแม่บ้านเหมือนกันค่ะ มาอยู่ญี่ปุ่นได้ หนึ่งปีแล้ว แต่แต่งงานมาได้ สองปีแล้วค่ะ พูดภาษาญีปุ่นไม่ได้ค่ะ ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้มาอยู่ที่ญ๊ปุ่นเหมือนกัน ตอนเด็ก ๆๆ เป็นคนชอบอะไรเกี่ยวกับญ๊ปุ่น เคยคิดว่า สักวันจะมาเหยียบญี่ปุ่นให้ได้ และในที่สุด ก็ได้มาเหยียบและมาอยู่ด้วยค่ะ ตอนนี้ยังเป็นแม่บ้านปลอดลูกอยู่ค่ะ เคยคิดว่าอยากมีลูก แต่พอมาอยู่ที่นี่แล้ว เปลี่ยนความคิดค่ะ เพราะปัจจัยหลายอย่าง อาหารการกิน-- กินง่าย อยู่ง่ายค่ะ อาหารส่วนใหญ่ ทำกินเองทั้งหมด เป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้ว อาหารไทย อาหารญี่ปุ่น อาหารทุกภาคกินได้หมด ยกเว้น รถด่วน เรายังไม่กล้ากินค่ะ อาหารที่ญี่ปุ่น ไม่ค่อยถูกปาก เพราะว่าเราเป็นคนกินรสจัด เราเลยทำอาหารไทยกินซ่ะส่วนใหญ่ สามีเป็นคนกินง่าย ทำอะไรให้ทานก็ทานหมด แกงอ่อม แกงเลียง แกงใต้ กินได้หมด /// แต่ เสียดาย ผลไม้มีน้อยไปหน่อย อยากกินผลไม้ ใจจะขาด เพื่อนบ้าน-- เราไม่มี เพราะว่าเราพูดภาษาญ๊ปุ่นไม่ได้ และ เราก็ไม่ได้อายุไล่เลียงเขาด้วย ทักทายกันนิดหน่อยตามมารยาทค่ะ ที่พักอาศัย-- อยู่ในเขตที่ไปไหนมาไหน สะดวกค่ะ ดีเกินไปหน่อยอยู่ใกล้ ซุปเปอร์มาร์เก็ต เลยตามใจปากมากไปหน่อย หุ่นนักมวยปล้ำเลยถามหา การสื่อสาร-- อินเตอร์เน็ต เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดค่ะ ได้เว็ปพันทิพย์ เป็นแหล่งความรู้ และเปิดโลกค่ะ ภาษา-- เป็นสิ่งสำคัญค่ะ อยากเรียน แต่ ( แต่ เรารู้ตัวว่า ถ้าไปแล้วเราจะเป็นอย่างไร ก็เลยไม่ไปสักทีค่ะ ) รอบๆๆตัว-- อยู่ได้ค่ะ โชคดี ที่ รอบ ๆๆ บ้านมีสิ่งอำนวยความสะดวกให้หมด ค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่า อยู่มาได้อย่างไร หนึ่งปีนี้ ไม่ได้พูดกับใครเลย นอกจากสามี กับโทรกลับบ้าน ข้างๆๆ บ้าน เป็น ซุปเปอร์มาร์เก็ต กับโรงพยาบาล ในซุปเปอร์ก็มี ร้านหนังสือ ก็ไม่ต้องไปไกลด้วย เลยซุปเปอร์มาร์เก็ต เป็น สถานีรถไฟ เพื่อน-- ไม่มีค่ะ อยู่แต่ในบ้าน ไม่ชอบออกไปไหนค่ะ ชอบไปก็แต่ร้านหนังสือ และ เล่นอินเตอร์เน็ต ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว ค่ะ งานอดิเรก-- ไปซื้อหนังสือทำอาหารมาลองทำ , ไปขี่จักรยาน เปลี่ยนมากที่สุด-- น้ำหนักค่ะ สิบสามกิโล เพิ่มขึ้นค่ะ ( เดินน้อยมั้งค่ะ ) และก็สภาพอากาศค่ะ บ้านเรามีแต่ร้อน มาที่นี่ มีหนาว มีร้อน มีฝน ก็ต้องปรับตัวให้ชินกับสภาพอากาศที่นี่ค่ะ ในมุมมองของเรา ถึงแม้ว่า แรกๆๆที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ จะไม่ค่อยชอบ เพราะหลายๆๆอย่าง แต่ในที่สุดเราก็ยอมรับและเปิดใจกับมัน ถึงเราจะยังไม่ค่อยชอบก็ตาม ชีวิตที่เมืองไทยกับญี่ปุ่น ก็ไม่ค่อยต่างกัน เพราะว่าเราเป็นคนชอบอยู่แบบเงียบๆๆ ชอบอยู่บ้าน ไปซื้อกับข้าวมาทำ ไปร้านหนังสือ วันเสาร์-อาทตย์ก็ไปเที่ยวทะเล หรือ ขับรถไปเที่ยวนอกบ้าน นอนฟังเพลง ทำกับข้าวกินกับแฟน นอนดู ดีวีดี ที่ญี่ปุ่น ก็ไม่ต่างกัน จะต่างกันนิดหน่อย ก็แค่เรื่องเราสื่อสาร กับคนรอบตัวไม่ได้ เราไปข้างนอกเองไม่ได้ บางที เราก็อยากไปช๊อปปิ้งเองคนเดียว หรือแอบไปซื้อของขวัญเล็กน้อยให้แฟนเรา รวมทั้ง นั่งแช่ ในร้านเบเกอรี่ที่เราโปรดปรานด้วย ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่เปิดหัวข้อนี้น๊ะค่ะ ดีมากค่ะ จากคุณ : ---- ปูอัด ---- - [ 14 ก.ค. 48 00:29:04 A:219.165.152.103 X: TicketID:104187 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พี่จูนเขียนสนุกมากเลย  ถ้าว่างๆ สนใจเขียนคอลัมภ์ลงสายใยไม๊คะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 48 18:51:23 จากคุณ : Georinn - [ 14 ก.ค. 48 01:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นั่งอ่านเพลินเลย ของทุกท่านเลยครับ สนุกดี มาเขียนกันหลายๆคนนะ จากคุณ : House Of FlyingBird - [ 14 ก.ค. 48 06:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีตอนเช้า กับอากาศร้อนๆค่ะ ...... ขอบคุณคุณปูอัด ที่เข้ามาแชร์ด้วยคนนะคะ ได้อ่านและก็นึกภาพไปด้วย ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณปูอัดอยู่ที่ไหนคะ พอจะแนะนำ ร้านที่ซื้อพวกวัตถุดิบที่จะมาปรุงอาหารไทยได้ไหมคะ เผื่อมีเพื่อนๆ หรือใครๆ เขาอยู่แถวนั้น จะได้ไปซื้อบ้างค่ะ .. ฟังเมนูอาหารคุณปูอัดแล้วอยากจะย้ายไปออยู่ใกล้ๆค่ะ .....เรื่องภาษา เอาใจช่วยค่ะ ลองหัดอ่านหัดเขียน เรียนจากการดูหนังดูละครก็ได้ค่ะ เอาใจช่วยนะคะ ถ้าอ่านออกเขียนได้ ไปห้องสมุด ไปร้านหนังสือจะสนุกขึ้นค่ะ เพราะว่าเราอ่านได้ ... ถ้าพูดได้ สื่อสารได้ จะมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตแน่ค่ะ คือสนุกขึ้นค่ะ คห.ที่สี่ ขอบคุณค่ะ ... มีคนเขียนสนุกเยอะเลยค่ะ ค่อยๆรออ่านนะคะ แล้วสนใจคนไหน ค่อยติดต่อ อีกทีค่ะ ..... คุณ bequeen อินชิกิ ไม่เอาค่ะ มาอ่านอย่างเดียว เขียนด้วย ไม่เชื่อค่ะว่าเขียนไม่เก่ง รออ่านนะคะ คห. ห้า คุณ Bird  เอาสั้นๆนะคะ รออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 14 ก.ค. 48 07:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงนี้ เป็นฤดูร้อน ค่ะ  โอกินาวา่จะแตกต่างจากที่อื่น นิดๆหน่อยค่ะ คือร้อน เร็ว หนาวน้อยค่ะ  แต่ว่า ตอนนี้ที่สุดของที่สุด ที่นี่คือเสียงจั๊กจั่นที่ดังสนั่น กึกก้อง ค่ะ ที่ไทย คงจะหาไม่ได้ หากไม่ไปเดินป่า เดินเขา ที่นี่นะคะ ดังสนั่นเลยค่ะ มีทั่วเลยค่ะ จั๊กจั่น ต้นไม้เกือบทุกต้นมั้งคะ  ...ตัวจั๊กจั่นที่นี่ก็ตัวโต ยังกับแมงดา บ้านเราเลยค่ะ (ไม่โตเท่าแมงดาเกาะกระโปรงนะคะ ) แต่ก็เห็นใจค่ะ เพราะว่าจั๊กจั่นเขาอยู่ในดินเจ็ดปี แล้วก็ขึ้นมาแหกปากร้องตะเบงเสียงร้องเจ็ดวันก็ตาย เขามาร้องหาคู่ มาทำธุระสร้างลูกสร้างหลานค่ะ  เสร็จก็ตายค่ะร้องหมดแรงหรือทำอะไรหมดแรงตายก็มิทราบอิๆๆๆๆ ไม่ค่ะอย่าคิดไปไกล มาก็มีบ้างตายเพราะว่าโดนเด็กๆจับไปเล่นค่ะ ............ มา ที่ เรื่องราวอื่นๆ กันต่อ ที่นี่ มีประเพณีวัฒนธรรมต่างๆ มากมายหลากหลายค่ะ มาเขียนเล่าทั้งหมด คงไม่ไหวค่ะ ถ้าใครสนใจก็ติดตามหาอ่านเองได้ตามหนังสือวัฒนธรรมญี่ปุ่นอีกทีนะคะ  จะได้ข้อมูลแบบวิชาการหน่อย  ส่วนที่ดิฉันจะเล่า ก็เป็นส่วนที่ ได้ทำได้ปฏิบัติเท่านั้นค่ะ การส่งของขวัญกันในช่วงฤดูร้อน ในญี่ปุ่นจะมีประเพณีการมอบของขวัญปีละ 2 ครั้ง ในฤดูร้อนและฤดูหนาว เพื่อแสดวงความขอบคุณต่อผู้ที่มีอุปการะคุณค่ะ ส่วนใหญ่จะส่งไปให้ญาติหรือผู้หลักผู้ใหญ่ที่เรานับถือค่ะ  ของขวัญที่มอบให้ในฤดูร้อนเรียกว่า chuugen  และในฤดูหนาว เรียกว่า seibo ความเป็นมาของการมอบของขวัญปีละ สองครั้งนั้น มาจากประเพณีการค้าในสมัยเอะโด ราวกลางศตวรรรษที่ 17-19 ซึ่งจะปิดบัญชีปีละ 2 ครั้ง ครั้งในช่วงเทศกาล obon (เทศกาลรำลึกถึงผู้ตาย) และช่วงสิ้นปีหลังจากชำระสะสางบัญชี การค้ากันเสร็จจะมอบของขวัญแสดงความขอบคุณต่อลูกค้า ในช่วงปีครึ่งที่ผ่านมา ......... สำหรับของขวัญที่จะส่งมอบนั้น หากท่านใด ไปเดิน ตามซุปเปอร์ห้างร้าน ก็จะเห็นส่วนของสินค้าที่จัดเป็นซุ้มเฉพาะ เลยค่ะ เป็นของกินของใช้  เท่าที่สังเกตุในกล่องบรรจุ มีพวกผงซักฟอก สบู่ น้ำมันพืช และก็อื่นๆมากมาย หลายหลายราคาค่ะ  จะส่งมอบของขวัญให้ใครนั้นต้องเลือกสินค้าและราคาให้เหมาะสมกับผู้รับนะคะ แล้วก็เหมาะสมกับงบประมาณตัวเองด้วยค่ะ  บางห้าง บางร้านจะรับจัดส่งให้ด้วยค่ะ ...... เอาเรื่องราวเกี่ยวกับฤดูร้อนก่อนนะคะ เข้ากับบรรยากาศร้อนๆดี นอกจากของขวัญแล้ว ยังมี การเขียนจดหมาย ถามข่าวคราวในฤดูร้อนค่ะ ที่ญี่ปุ่นนอกจากจะส่งบัตรอวยพรเนื่องในเทศกาลขึ้นปีใหม่แล้ว ในฤดูร้อนก็ยังมีกาส่งจดหมายถามข่าวคราวกันอีกด้วย เรียกว่า (shochumimai ) เคยเขียนค่ะ ตอนเรียน ภาษาญีปุ่นที่ริวได ภาษาในการเขียนหากเขียนถึงผู้หลักผู้ใหญ่ก็จะเป็นภาษาสุภาพ นอกจากนี้ยังมีจดหมายอื่นๆค่ะ ที่มีหลักการเขียนที่แตกต่างจากการเขียนจดหมายทั่วไป ภาษาที่ใช้น่ะค่ะ ไปร้านร้อยเยน หาซื้อหนังสือเกี่ยวกับหลักการเขียนได้ค่ะ ...น่าเรียนรู้ไว้ค่ะ เรื่องการเขียนจดหมาย ถึงแม้สมัยนี้ จะนิยมเขียนทาง e-mail ก็ตาม ถ้าผู้รับได้รับจดหมายจากรายมือของเรา ก็จะประทับใจมากค่ะ ........ ว่าแล้วปีนี้ก็คงต้องเริ่มเขียนแล้วค่ะ ไว้จะค่อยๆมาแปะ ทีละนิดนะคะ  ชอบเขียนค่ะ ถ้ามีคนอ่านจะเข้ามาเขียนเรื่อยๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 08:29:14 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 14 ก.ค. 48 08:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้ว.......น้องจูนตั้งกระทู้เด็ด ๆ มาช่วยขยับเรทค่ะ เขียนอะไรดีอ่ะ อือ.....วันนี้พี่ตื่นสายค่ะ ยังมึน ๆ หัวอยู่เรย ไม่มี เวลาอัดเสียงให้ลุงด้วย เพราะเดี๋ยวต้องไปอาบน้ำออกจากบ้านแล้วง่ะ แต่งงานมา 5 ปีกว่า ๆ หลังแต่งงานอยู่ฮ่องกงมาก่อน 2 ปีครึ่ง เพราะตาอ้วนโดนย้ายไปประจำตลาดสดที่นั่น(นายไป อยู่ 3 ปี ตัวเองตามไปทีหลัง) และค่อยย้ายกลับมาญปได้ 2 ปีครึ่งกว่าแล้ว ก่อนหน้าแต่งงาน ก็บินวนเวียนระหว่างญป-ไทยมา 5 ปี เรียกได้ว่าได้สัมผัส ญปจริง ๆ นับย้อนไปก็ประมาณ 10 ปีกว่า ๆ ค่ะ   รู้จักกับตาอ้วนนมาก็ตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว สมัยทำงาน (เพราะดูใจกันมาเกือบ 5 ปีก่อน) แล้วก็รู้จักกับป่าป๊า-หม่าม๊าคน ญป มานานพอ ๆ กับที่รู้จักตาอ้วน.... ตอนย้ายมาอยู่ญปใหม่ ๆ ตัวเองมีอคติค่ะ อคติมาก ๆ เพราะว่าเหมือนถูกบังคับให้ย้ายมา และทิ้งงานการที่ ฮ่องกงทุกอย่าง (ทั้งงานสอนหนังสือที่Berlize งานล่ามในศาล งานในNGO ชื่อ Caritas...แต่ผ่องต่อให้น้อง ๆ ที่นั่น ยกเว้นงานล่ามในศาลที่เค้าต้องไปสอบขึ้นทะเบียนเอง) รู้สึกว่าเราต้องมาเริ่มต้นอะไรใหม่หมดที่ญป....และข้อ สำคัญต้องมาเริ่มภาษาใหม่ + หางานใหม่ เหมือนเทปเก่าแต่ใส่ฟิล์มใหม่ มาถึงญปช่วง 2 อาทิตย์แรก อยู่ในโรงแรมก่อน เพราะยังไม่มีบ้าน ก็วุ่นวายกับการหาบ้านช่อง พร้อมกับเตรียม เอกสารไปยื่นกับทางตม. ขอเปลี่ยนจากวีซ่านักท่องเที่ยว เป็นวีซ่าคู่สมรส แต่ในระหว่างนั้นก็เริ่มมองหาที่เรียนภาษา ญปไปด้วยเลย น่าเสียดายที่ตัวเองย้ายมาญป เดือน 11 ซึ่งพลาดกับการสมัครเรียนภาษาญป ในโรงเรียน เพราะเค้าจะเริ่มเรียนกัน ไปต้นเดือน 10 (รู้สึกเจ็บใจมาก บังคับตาอ้วนว่าให้หาที่เรียนให้ได้เร็ว ๆ ) ตัวเองเป็นคนไม่ชอบรอ...ตัดสินใจเร็ว แล้วลงมือทำเลย ในที่สุดก็ไปเรียนภาษาตามศูนย์อาสาสมัคร.....พอถึงเดือนเมษาของอีกปีนึง ก็ย้ายเข้าไปเรียน ในโรงเรียนภาษาเลย 6 เดือน จะว่าสนุกก็สนุก จะว่าขื่นก็ขื่น สนุกที่ได้กลับไปใช้ชีวิตนร.ประจำอีกรอบ แต่ขื่นที่ รร.จับให้เราไปนั่งเรียนพร้อมกับ พวกเด็กที่มีพื้นฐานภาษาญปมาแล้ว 1 ปี (ซึ่งทำให้เราต้องเขย่ง ก้าว กระโดดตามคนอื่น) ในระหว่างต้นปีแรกที่มาก็เริ่มหางานทำ....ได้งานสอนหนังสือภาษาไทยมาก่อน ซึ่งมีอาทิตย์ละวัน วันละ 3-4 ชม.เท่านั้น ทำไปสักพักครูป้าที่เรียนภาษาญปนอกรอบด้วย ก็แนะนำให้ไปสอนภาษาอังกฤษที่อีกรร.นึง เที่ยวนี้ดี หน่อย ได้สอนอาทิตย์ละ 2 วัน.......จากนี้ชีวิตก็เริ่มเข้ารูปเข้ารอย อยู่ ๆ ไปเอวชักหาย ๆ เพราะคนญปนิยมกินอาหารเซ็ตใครเซ็ตมัน....ว่ากันไปกับข้าวที 4-5 ชนิด/คน จะโบ้ยไปให้ป่า ป๊า หม่าม๊า หรือตาอ้วน ทุกคนก็มีปริมาณเท่า ๆ กับเราเลย...ทำไงดีล่ะ ก็ต้องกระเดือกให้หมด...ยิ่งกินมาก กระเพาะยิ่งขยาย...นานวันแกร่งกล้ามากขึ้น กว่าจะรู้ตัวอีกที เอวหาย!!!! พอเข้าปีที่ 2 ของการอยู่ญป ก็เลยจูงมือหม่าม๊าไปสมัครเป็นสมาชิกfitness centre แถวบ้าน แรก ๆ ก็ขยันไปออก กำลังกายดี เอาหมดเลยไม่ว่าจะเป็นเดินบนลู่ ขี่จักรยาน ว่ายน้ำ ฮูล่าแดนซ์ แต่นาน ๆ ไปก็ต้องลดไปทีละอย่าง เพราะว่างานสอนภาษาไทยมามากขึ้น (ซึ่งปัจจุบันนี้มีสอนอาทิตย์ละ 4 วัน) ก็เลยเหลือแค่ฮุล่าแดนซ์เท่านั้นที่ยังพอ เจียดเวลาไปได้ (แต่รู้สึกไม่ค่อยคุ้มกับค่าสมาชิกเดือนละ 13000 เยน + กับ 6500 เยนต่อ 2 เดือนค่าเรียนฮูล่า นอกรอบเท่าไหร่) จากการไปfitness ทำให้มีเพื่อนมากขึ้น ไม่ใช่ใครอื่น ส่วนใหญ่ก็ป้า ๆ ถึงแม้จะไม่สนิทขนาดจะ hang outด้วย แต่ว่า เวลาไปไหนมาไหนก็จะมีของฝากให้กันเป็นประจำ (ก็เห็นหน้ากันมาปีกว่าแล้ว จะไม่ให้พูดคุยกันเลยก็แปลกเนอะ) เวลามีconcertฮูล่าที่ไหน ก็จะเฮละโลกันซื้อตั๋วไปดูด้วยกัน แต่ตัวเองไปกับตาอ้วน ส่วนป้า ๆ เค้าจะไปกันตาม ลำพัง แต่ก็ไปเจอกันที่นู่น.... เรื่องเพื่อนฝูง....มีมาก ๆ แล้วทุกคนก็น่ารักหมดไม่ว่าจะเป็นสาวjan_tanoshii / สาวElysium / สาวpoutai /และ สาวปูน้อย (ที่บ้านอยู่เดิน 5 นาทีถึงกัน) เวลามีเทศกาลงานบุญก็จะนัดกันหม่ำ นัดกันซิ่ง เพราะว่ารู้จักกันไปมาหาสู่ บ้าน-ครอบครัวกันอย่างสม่ำเสมอ.... ปลายปีนี้จะย้ายบ้าน เพราะว่าคอนโดที่ซื้อไว้สร้างเสร็จพอดี...คงจะยุ่ง ๆ ไปถึงต้นปีหน้า แต่เมื่ออะไรลงตัว น่าจะ สะดวกสบายขึ้น เพราะว่าบ้านใหม่อยู่ห่างสถานี 2 นาทีเท่านั้น งานนี้สาวElysiumรับอาสามาช่วยย้ายบ้านแล้วด้วย ขอบคุณค่า เป้าหมายต่อไป รอให้จัดเวลาลงตัวกว่านี้อีกนิด จะไปเรียนเปียนโน เพราะไม่งั้นเปียนโนที่บ้านก็ตั้งฝุ่นจับ...เคยไป ถามที่yamaha มาสองรอบแล้ว แต่เวลาที่เค้าจัด กับเวลาที่ตัวเองมีก็ยังเหลื่อมล้ำกันอยู่ ตอนนี้กำลังมอง ๆ ว่าแถวบ้าน มีครูรับสอนตัวต่อตัวหรือไม่น่าจะสะดวกกว่า -------------------------------------------------------- ญปเป็นประเทศที่ให้โอกาสในการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และคนญปเองก็เต็มใจที่จะจ่ายเงินเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่จะทำให้ตัว เองเพลิดเพลินอย่างไม่อั้น ไม่มีคำว่าคุ้มหรือไม่คุ้ม แต่เค้าจะวัดว่าพอใจหรือไม่พอใจมากกว่า หากเพื่อน ๆ คนไหนที่มาอยู่ญป แล้วรู้สึกว่าตัวเองฝ่อลงไปทุกวัน ๆ แนะนำว่าอย่าอยู่บ้านเฉย ๆ แล้วนับวันถอยหลังรอ ว่าเมื่อไหร่พ่อบ้านจะเกษียณจะได้ย้ายกลับไปตั้งรกรากที่เมืองไทย....ขอให้หากิจกรรมทำ เพราะกิจกรรมที่ญปมี มาก มีตั้งแต่ไม่เสียเงินสักแดงเดียว ไปจนถึงเสียเป็นหมื่น ๆ เยน เพราะเมื่อมีกิจกรรม ชีวิตเราจะเรียนรู้ เมื่อเกิดการเรียนรู้ ร่างกายจะรู้จักปรับตัวมากขึ้น ถึงเวลานั้นเพื่อนใหม่ ๆ จะ เข้ามาเองค่ะ (อยากเขียนต่อนะคะ แต่ว่าต้องไปฮูล่าแล้ว........) จากคุณ : fudge-a-mania - [ 14 ก.ค. 48 08:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณพี่ออยที่แวะมา แชร์นะคะ ..... อย่างที่พี่ออยบอกเลยค่ะ เกี่ยวกับ การเปิดกว้างในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ งานอดิเรก การหาความรู้เข้าตัว โดยไม่จำกัดวัย ........ อย่างดิฉันก็เรียนจัดดอกไม้ เรียนเปียโน เอิ๊กนานมากแล้ว คุณครูสอนเดี่ยวที่บ้านค่ะ โหดมาก (พ่อบ้านค่ะ) ก็เลยงดเรียนไปชั่วคราว เดี๋ยวก็จะเรียนต่อ เพราะจะได้แย่งกันกับลูก เขาจะได้ขยันเรียนขึ้น   แล้วถ้าเวลาได้จังหวะดีกว่านี้ ก็จะไปเรียน ตีกอฟล์ โยนโบว์ เรียนคาราเต้ อะไรอีกมากมายค่ะ แบบว่า ลองเรียนไปหมดค่ะ ชอบอะไรถนัดอะไร ก็ต่อเนื่องไป ที่เมืองไทย ที่ต่างจังหวัดก็มีนะคะ ศูนย์ฝึกอบรมวิชาชีพต่างๆ แต่พวก กีฬา หรือดนตรี ภาษา ค่าเรียนสูง ดูเหมือน บ้านเรามักไม่ค่อยให้โอกาศในการเรียน คือในความคิดน่ะค่ะ ถ้ามีใครอยากจะเรียนบัลเลย์ เปียโน ในวัย สามสิบอัพหรือแค่ยี่สิบอัพ ก็จะถูกว่าแล้ว ว่าอยากจะอัพเกรดเป็นไฮโซหรือไร หรือไม่ก็ แก่แล้ว มือไม้แข็งแล้ว ... ........ จริงๆแล้ว ไม่ว่าเรียนอะไร แน่นอน เรียนตอนเด็กย่อมได้เปรียบ แต่เรียนตอนมีอายุก็ไม่สาย .เน้อว่าไหมคะ ......... อยากให้เมืองไทย มีที่เรียนอะไรๆเยอะๆ สนับสนุนการใช้เวลาว่างให้มีประโยชน์  น่าจะดี มากเลยนะคะ ถ้าเมืองไทยเรามีอย่างงี้บ้าง จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 14 ก.ค. 48 08:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ คุณจูน คุณฟัดจ์ คุณปูอัด และทุกๆคน อ่านเพลินเลยค่ะ...สนุกดี...เอาอีกเอาอีกค่ะ...เดี๋ยวจะตามไปอ่านที่บล๊อกต่อนะคะ...แหะๆ จริงๆก็แอบเปิดเข้าไปอ่านบล๊อกอยู่เรื่อยๆค่ะ ขอนอกเรื่องถามนิดนึงนะคะ...คือเมื่อวานเปิดไปเจอเมนูญี่ปุ่น...แล้วสงสัยค่ะ...เมนูเขามีกินไก่ดิบๆด้วย...แบบว่าไก่แล่สดเป็นชิ้นไม่ผ่านการทำให้สุก...ทำเหมือนๆปลาดิบเลยค่ะ...ปลาดิบยังโอเคนะคะ...แต่ว่าเห็นรูปไก่ดิบ...นึกรสชาดไม่ออกเลยอ่ะค่ะ...เมนูไก่ดิบรสชาดอร่อยรึเปล่าคะ...แล้วไม่ผ่านการทำความร้อนแบบนี้...เขามีวิธีทำเพื่อรักษาความสะอาดให้เหมาะแก่การบริโภคอย่างไรคะ...นอกจากปลาดิบ ไก่ดิบ แล้ว...ญี่ปุ่นยังกินอะไรดิบๆอีกรึเปล่าคะ...เมนูไก่ดิบภาษาญี่ปุ่นเขาเรียกว่าอะไรคะ ขอบคุณค่ะ ปล. ตอนนี้ลำพูฯกำลังสนุกกับการทำบล๊อก แหะๆ ทำวันละนิดวันละหน่อย...หลังจากในแต่ละวันหมดเวลาเป็นโรคจิตติดหนังสือ...ก็มาเติมบล๊อกต่อเล็กน้อย...ถ้าอย่างไรแล้วขอเชิญไปเยี่ยมบล๊อกของลำพูฯนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 09:52:32 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 14 ก.ค. 48 09:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านของพี่ๆ แล้วสนุกมากเลยค่ะ แม่บ้านญี่ปุ่นท่านอื่น แวะมาเล่ากันหน่อยนะคะ อยากฟังเป็นประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : chickie - [ 14 ก.ค. 48 11:44:13 A:58.10.129.146 X: TicketID:070742 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไก่ดิบ ?? อ่านแล้ว น่ากลัวจัง ยังไม่กล้าลิ้มลองเหมือนกันค่ะ ถ้าท่านใดลิ้มลองแล้ว เข้ามาแนะนำกันด้วย ว่าไก่ดิบอร่อยรึเปล่าน๊ะค่ะ .. จะว่าไปอยู่ พี่ๆๆ แม่บ้านที่ญี่ปุ่นเรานี้ มีความรู้กันทุกท่านน๊ะค๊ะ ยิ่งโดยเฉพาะ กิจกรรมพิเศษ ที่ พี่ๆๆ กล่าวมาแล้ว ค่อนข้างเป็นโอกาสที่ดี ที่เปิดให้ เราได้ เรียนรู้ ซึ่งในประเทศไทย คงจะไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำอย่างนี้เท่าไหร่ เน๊อะ?? มาต่อกันดีกว่าค่ะ ปูอัด เองนี้ อยู่ โยโกฮาม่า ค่ะ บ้านอยู่ใกล้ ๆๆๆ Landmark Tower ค่ะ ... รอบๆๆตัว มีสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่าง และมีสถานที่พักผ่อนหย่อนใจเยอะค่ะ ชอบโยโกฮาม่า เพราะเป็นเมืองติดทะเล ดูไม่ค่อยอึดอัด และมีสวนสาธารณะ มากๆๆ กิจกรรมที่ทำเป็นประจำในวัน เสาร์-อาทิตย์ คือ ขี่จักรยาน ไป Yamashita Park ค่ะ ขี่ไปจอด แล้วก็เดินไปซื้อ ซาลาเปาที่ China Town เอามานั่งกิน ในสวนกับแฟน คนละลูกค่ะ ไล่ลงมาจาก ยามาชิตะ ปาร์ค ก็จะมี สวนอีก สอง สามแห่ง ที่ ติดริม น้ำ ให้ นั่งค่ะ ไปลองมาหมดแล้ว แต่จำไม่ได้ ว่าเขาเรียกอะไรบ้าง รู้แต่ว่า ที่นี่อากาศดี และก็มีคู่รักมาเดินเล่นกันมากค่ะ สำหรับแม่บ้านที่ยังไม่มี ลูก เหมือนปูอัด ช่วงวีคเอน ก็ชอบออกไปซิ่งกะ พ่อบ้านเป็นประจำ ค่ะ เราสองคน ชอบออกไปหาสถานที่ ดื่ม ดริ้งค์ กันเสมอ ค่ะ ส่วนตัวเอง วีคเอนด์ไม่ชอบไปเดิน ห้างสรรพสินค้า โดยเฉพาะที่ โยโกฮาม่า สเตชั่น ด้วยแล้ว รู้สึก อึดอัด เพราะที่ญี่ปุ่น ในวันเสาร์-อาทิตย์ ตามแหล่งสาธารณะ มักจะเต็มไปด้วยฝูงชนที่ออกมาจับจ่ายใช้สอย จนแน่นเอียด แถบจะไม่ต้องเดิน (( คือว่า ไหลไปเอง )) ก็เลยไม่ชอบไปห้างเท่าไหร่ค่ะ Sakuragi Cho - ( สะกดถูกหรือเปล่าไม่แน่ใจค่ะ ) แถวนี้นี่เอง ที่ มีแหล่ง สโตร์ไทย อยู่หลายร้าน ได้กินแกงหน่อไม้ใบย่านาง ก็เพราะ ได้น้ำใบย่านางจากที่นี่ แหล่ค่ะ จะว่าไป ตอนที่ย้ายจากประเทศไทยมาอยู่ที่ญี่ปุ่นนี้ ค่อนข้าง โก๊ะ พอสมควรค่ะ เพราะว่าไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักอยู่ที่นี่เลย เราเลยไม่รู้ว่าจะต้องเตรียมตัวอย่างไร หรือ จัเดตรียมอะไรมาด้วยค่ะ ไอ้เราก็เป็นคนกินอาหารรสค่อนข้างออกจัด ก็กลัวว่า น้ำปลา น้ำพริก กะปิ อะไร ทั้งหลายแหล่ จะหาซื้อลำบาก ในญี่ปุ่น ว่าแล้วก็จัดการ ทั้งแบกทั้งหาม ข้ามน้ำ ข้ามทะเล กันมา กับ บริษัทขนส่ง Yokohama System Mover รวมทั้งสิ้น 80 กล่อง ฮ่า ฮ่า อ่า เป็นเงิน ประมาณ หนึ่งแสนบาทได้ โอ๊ย อกอีแป้น จะแตก ค่ะ ทำไม มันแพงอย่างนี้หล่ะเนี๊ยะ แต่ก็ด้วยความไม่ประสา เพราะคิดว่า อยู่ที่นี่ คงหาซื้อ ของไทย ลำบาก เลยใช้บริการของเขามา และก็ได้ ขนทั้งชีวิตมาไว้ที่นี่หมดเลยค่ะ แต่ก็ พอใจไม่น้อย เมื่อเห็นครัวย่อมๆๆ ของเราที่นี่ มี สินค้าไม่ด้อยไปกว่า ร้านสโตร์ไทย ใน คันไน เหมือนกันค่ะ ค่ะ จากความโก๊ะ ของตัวเองก็เลยทำให้ได้มีแกงกินอร่อย ๆๆ อย่างนี้มา หนึ่งปี แล้ว และคาดว่า ยังจะมีเหลือให้ใช้ต่อไปได้ ถึงอีก สาม- สี่ปี ด้วยค่ะ ฮิ ฮิ งั้นไปแบ่งปันเมนู จากห้องครัวของปูอัด กันดีกว่าค่ะ เมื่อวาน ทำแกงไตปลากิน ค่ะ มีแกงไตปลาบ่นแห้ง เราเอามาเองจากเมืองไทยค่ะ - หน่อไม้ ฟักทอง ถั่วแขก มะเขือสีม่วง และเห็ดค่ะ ทั้งหมดอภินันทนาการจาก ซุปเปอร์ข้างบ้านค่ะ ออกมาหน้าตาเป็นอย่างนี้ค่ะ ปล. ใครที่จะย้ายมาอยู่ญี่ปุ่น ไม่ต้องขนเสบียงไทยมาเยอะน๊ะค่ะ ที่นี่ เขาก็มี จำหน่ายค๊ะ (( แต่ว่า เอาครกมาเองก็ดีเหมือนกันน๊ะ ที่นี่ ขายแพงค่ะ )) จากคุณ : ---- ปูอัด ----- - [ 14 ก.ค. 48 13:14:30 A:219.165.152.103 X: TicketID:104187 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ้าวลืม ไม่ได้ ใส่รูป แกงให้ดู เอารูปไปดูซ๋ะแล้วกัน แกงไตปลาจ๊ะ จากคุณ : ---- ปูอัด ---- - [ 14 ก.ค. 48 13:32:42 A:219.165.152.103 X: TicketID:104187 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าวขออภัยค่ะ เพิ่งอ่านเจอว่า เมมเบอร์เท่านั้น ที่ส่งรูปได้ เราไม่ได้เป็นเมมเบอร์ค่ะ ใครที่รอดูภาพอยู่ ก็อิมเมจภาพแกงไตปลา เอาเองหน่ะค่ะ จากคุณ : ---- ปูอัด ----- - [ 14 ก.ค. 48 13:45:27 A:219.165.152.103 X: TicketID:104187 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณปูอัด ยังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกพันทิป ก็เลยยังโพสต์รูปไม่ได้ค่ะ สมัครเป็นสมาชิกด้วยกันนะคะ จะได้โพสต์รูป แล้วก็เขียนบล๊อกได้อีกด้วยค่ะ สนุกดีนะคะ ตะกี้นี้ก็เพิ่งกินแกงไตปลามาค่ะ...อาหารใต้...ชอบมากๆๆ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 14 ก.ค. 48 13:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ครั้งแรกได้ทุนมาสี่เดือน  เจ้าของทุน(ญี่ปุ่น) เค้าโอ๋พวกเรามาก ให้อยู่ดี กินดี   ตังส์เยอะ ทำให้เข้าใจผิดว่าชีวิตที่นี่ช่างสวยงาม โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ สามปีหลังจากนั้น  แต่งงานมาอยู่นี่  ครั้งแรกอยู่ห้องแคบๆ   ที่อยู่เดิมของชาย(เคย)โสด  เล็กมากๆ ชนิดแม่เห็นแล้วแอบปาดน้ำตา สงสารลูก (ก่อนแต่งไม่เคยมาดูว่าเขาอยู่ยังไง  แม่ไม่อนุญาต กลัวลูกสาวมาทำมิดีมิร้ายชายหนุ่ม)   ปีแรก ต้องปรับตัวมากๆ เดินเยอะ พอดีว่าปีแรกชิวิตวุ่นกับการเรียน เวลาก็ผ่านไปเร็วมาก ปีต่อมา ไปเรียนภาษา  ชอบมาก สนุกสุดๆ เรียนไป ป่องไป  และรู้สึกว่าความรู้เรื่องการใช้ชีวิตในญี่ปุ่น ก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละนิด ต่อๆ มา  ก็อยู่บ้านเลี้ยงลูก เริ่มกลายพันธุ์เป็นแม่บ้าน พิมพ์นิยม  ซื้อของช่วงลดกระหน่ำ ตัดเก็บคูปองฟรีดริ๊งบาร์ของร้านต่างๆ ที่สอดมากับ นสพ. เก็บไว้เพื่อไปใช้สิทธิ์ เริ่มดื่มด่ำกับฤดูที่แตกต่าง พอหนาว กินโอเด้งบ้าง นาเบะบ้าง  พอร้อน ก็โซเมน   แถมแรกๆ เคยค่อนขอดว่า ทำไมต้องฉลองคริสต์มาสกัน ไม่ใช่ฝรั่งซะหน่อย  แต่ต่อมาก็แอบทำมื้อค่ำ แบบพิเศษ ประดับโต๊ะเขียวๆ แดงๆ กับเค้าบ้าง ในคืน 24 ธค. เราเป็นอะไรไปนี่... ตอนนี้ ลูกเริ่มโตขึ้น มีสังคมโรงเรียน  ก็รู้สึกว่าเริ่มเข้าอนุบาลที่ญี่ปุ่นใหม่ไปพร้อมๆ กับลูกด้วย ได้รู้ ได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ที่ต่างไปจากสมัยเราเด็กๆ  สนุกสนานดี เพราะคิดว่าชีวิตคือการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ น้องจูนและคุณฟัดจ์มีกิจกรรมโน่นนี่ทำ น่าสนุกจังเลยค่ะ เห็นด้วยว่า หากแสวงหา มีอะไรให้เรียนรู้เยอะไปหมด   ที่เมืองที่อยู่นี้ เดี๋ยวๆ ก็มีสอนทำอาหารชาติต่างๆ ราคาถูกๆ   มีครั้งหนึ่ง สมัครเรียนแต่งหน้าขนมเค้ก  แล้วโก๊ะมากๆ (ภาษาญี่ปุ่นอ่อนแอ) ไม่รู้เลยว่าเค้าจัดเพื่อคนด้อยโอกาส   เจ้าหน้าที่โทรมาถาม  ก็ฟังไม่รู้เรื่อง จนเขาต้องเปลี่ยนมาพูดเวอร์ชั่นง่ายๆ  ถึงจะเข้าใจ ว่าเราไม่มีสิทธิ์เข้าเรียน  อายจริงๆ เลย เป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย อาหารญี่ปุ่นก็ชอบ แต่บางครั้งก็อยากลงมือทำอาหารไทย   อยากกินและก็เวลาลงมือทำ มันรู้สึกผ่อนคลาย เหมือนอยู่ในไทย (ว่าแล้วก็อยากชิมแกงไตปลาคุณปูอัดจังเลย) อาจเพราะเรากำลังทำอะไรที่คุ้นเคยมานับสิบปีมั้งคะ ตอนนี้ อยู่ญี่ปุ่นได้มีความสุขตามควร   คงไม่ใช่ว่าชอบญี่ปุ่นมากๆ  แต่เป็นเพราะครอบครัวอยู่ที่นี่ ยังไงก็ตาม  ก็ยังโหยหาไอติมกระทิรถเข็น  รอคอยการกลับ เมืองไทย  เพราะอยู่ญี่ปุ่น อยู่แบบคนใส่แว่นกันแดดตลอดเวลา เพราะยังอ่าน ยังพูดไม่เก่งเลย (ห้าปีแล้วเนี่ย) พอกลับไทย  พูดฉอดๆ  สมองมันเคลียร์ แจ่มใส ชัดเจน เหมือนได้ถอดแว่นกันแดดทิ้ง จากคุณ : วดี - [ 14 ก.ค. 48 14:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาอ่านครับ สนุกดีครับจะรออ่านต่อครับ จากคุณ : ruci - [ 14 ก.ค. 48 16:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หวัดดีนู๋จูนและเพื่อนๆ ว้าวๆๆ น่าอ่านน่าสนใจจัง ขอเป็นเพียงผู้แอบอ่านไปก่อนนะคะ เอาไว้วันดีคืนดีอยากเขียนด้วยคน ป.ล ฝากจุ๊บแก้มแดงๆนู๋มี่จังสักฟอดโตๆด้วยจ้า จากคุณ : naruน้องใหม่ - [ 14 ก.ค. 48 16:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เขียนก็เขียนคะ เพื่อคุณ จขกท    แต่งงานมาได้ 5 ปี สามีไม่ใช่คนยี่ปุ่น คะสามีเป็นคนเยอรมัน มาอยู่ยี่ปุ่นได้ 4 ปี ไม่มีลูกคะ อยากมีลูกที่สุดแต่ไม่มีพยายามอย่างมาก หาหมอไทย หาหมอเยอรมัน หาหมอยี่ปุ่น หมดไปไม่ใช่น้อยแล้วคะ จนตอนนี้รู้สึกท้อแล้วคะ สามีจะคอยปลอบอยู่ตลอดเวลาว่าเราอยู่กันสองคนก็ได้ มาอยู่ยี่ปุ่นแรกๆ รู้สึกเหงาบ้างเหมือนกันคะ ขั้นแรกเลยก็ต้องได้ภาษาก่อนคะสำคัญมาก เรียนภาษาอยู่ สองปี สนุกมากคะ ได้รู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้น มีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำได้งานจากเพื่อนคนยี่ปุ่นคะ อาหารยี่ปุ่น ชอบมากเลยคะ ซูชิ ซาซิมิ  มาแรกๆกินแกงกระหรี่ยี่ปุ่นไม่ได้เลย ตอนนี้กินได้และก็ชอบด้วยคะ อาหารไทย ทำกินเองบ้าง (เป็นคนทำอาหารไม่เก่งเลย)ทำกินเองตัวเองกินยังกินไม่อร่อย ก็เลยต้องพึ่งร้านอาหารไทย โชคดีที่สามีเป็นคนกินง่าย และก็ทำอาหารเก่ง  ถ้าวันหยุด หยุดอยู่บ้านสามีก็จะเป็นคนทำเสียส่วนมาก ..เพื่อนคนไทยไม่ค่อยมี จะมีเพื่อนส่วนใหญ่เป็นคนยี่ปุ่น และคนชาติอื่น ตอนนี้มีความสุขมากคะเพราะไม่ได้คิดเรื่องอยากมีลูกเท่าไรแล้ว คิดเสียว่าถ้าเขาอยากมาเกิดกับเราก็มา ถ้าชาตินี้ไม่มีก็ไม่เป็นไร ปลงแล้วคะ ได้มีโอกาสไปเที่ยวตาม จังหวัดต่างของยี่ปุ่นบ้าง จริงๆคะประเทศยี่ปุ่นเป็นประเทศที่สวยงานและสะอาด  อยากไป โอกินาวา จังเลยคะ แต่ยังไม่มีโอกาส ได้ไป เคยได้ดูรูปของคูณ อดีตนักกินจุ เอามาให้ดู สวยมากๆคะ ถ้ามีโอกาสจะไปให้ได้คะ เป็นครั้งแรกคะที่เขียนยาวที่สุด ปกติจะเป็นนักอ่านคะ วันนี้เพื่อคุณ จขกท คะ ขอคุณคะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 17:34:27 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 17:29:36 จากคุณ : bequeen - [ 14 ก.ค. 48 17:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ ได้เห็นล๊อกอินพี่ๆสมาูชิกเก่าๆ ก็รู้สึกอบอุ่นดีจังครับ   อ่านเพลินสอดแทรกความรู้ด้วย ....ดีจังครับผม  *** ปล..พี่จูนครับ ประโยคนี้เด็ดมากครับ "แต่ก็เห็นใจค่ะ เพราะว่าจั๊กจั่นเขาอยู่ในดินเจ็ดปี แล้วก็ขึ้นมาแหกปากร้องตะเบงเสียงร้องเจ็ดวันก็ตาย"    อ่านแล้วฮาน้ำหูน้ำตาไหลคร้าบ.... จากคุณ : อัยคุง - [ 14 ก.ค. 48 17:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณคุณปูอัดมากค่ะ เข้ามา เขียนเล่า อ่านเพลินเลยค่ะ เป็นชีวิตที่เรียบง่ายสบายๆอีกแบบนะคะ อิจฉาจัง ซาลาเปาๆๆ เคยไปซื้อซาลาเปาที่ไชน่าทาว ที่โยโกฮาม่าทานแล้วค่ะ อร่อยๆๆมาก ส่วนห้างบริเวณเอกิของโยโกฮาม่าก็เดินเล่นหมดแล้วค่ะ ... อยากจะปั่นจักรยาน เล่นเหมือนคุณปูอัดมากเลยค่ะ เครื่องปรุงอาหารไทยที่เอามาจากไทย แบบว่าประทับใจความโก๊ะมากๆเลยค่ะ ทานได้หลายปีเลย ........ น้องลำพูริมน้ำคะ  อาหารที่ทานดิบได้ มีหลายอย่างค่ะ เนื้อกวางบ้าง เนื้อแพะ บ้าง เนื้อม้าบ้าง เนื้อไก่  เนื้อนกเป็ดน้ำอาหารพวกทานดิบนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อที่พิเศษกว่าเนื้อพวกอื่น ค่ะ คือ จะมีความพิถีพิถัน หรือไม่ก็ เป็นอะไร ที่แบบว่า มั่นใจได้ว่าทานแล้วไม่เป็นอันตราย   ........ เรื่องความพิถีพิถันนี่รับรองค่ะ แม้แต่ ปลาปักเป้าที่ทานเป็นซาชิมิ นั้น การหั่น แล่เนื้อนั้น คนทำจะต้องได้รับใบอนุญาตค่ะ ปลานี้มีพิษที่รังไข่ ถ้าแล่ไม่เป็นถึงตายได้ค่ะ เคยทาน เนื้อนกเป็ดน้ำดิบค่ะ เนื้อม้าเคยทาน ...ที่โอกินาว่ายังมี ซาชิมิ เนื้อวัว ของเกาะอิชิกากิ แล้วก็เนื้อหมูป่า แล้วก็ เนื้อส่วนลูกอัณฑะของแพะ น่ะค่ะ ถ้าจำไม่ผิด ... ฟังแล้วขนลุกเลย เฮ้อๆๆๆ ขอบคุณพี่วดีค่ะ  พี่วดีเขียนเรื่องได้สนุกค่ะ ชอบไปแอบอ่านในบล๊อคบ่อยๆค่ะ ขอให้น้องลูกโซ่และน้องสิงโต โตเร็วๆและแข็งแรงนะคะ ขอบคุณ คุณ begueen นะคะ เรื่องอยากมีลูกเข้าใจค่ะ เพราะอยากมีน้องให้มี่จังเหมือนกันไปหาหมอก็แล้วทำตามทฤษฏีหมอต่างๆก็แล้ว ก็เลยเลยตามเลย มานานแล้วค่ะ แต่ก็อยากได้ค่ะ ปล. คุณอัยคุง  เล่าต่อค่ะ เรื่องจั๊กจั่น แปลกๆมากๆเลยค่ะ ตอนออกจากบ้านไปทานข้าวเที่ยงข้างนอก กลับมา เที่ยงกว่ามั้งคะ เสียงเงียบมากเลยค่ะ ไม่มีเสียงจั๊กจั่นร้องแม้แต่ตัวเดียว .... สงสัยร้องมาก คอแห้งตายหรือเปล่าไม่ทราบ แบบว่าเงียบสุดๆ ...เหมือนสงครามสงบไปเลยค่ะ จนต้องยื่นคอไปส่อง แถวๆต้นไม้ดูน่ะค่ะ       เห็นเด็กอนุบาล หลายคน กำลัง ตระเวนจับจั๊กจั่นอยู่นะค่ะ  ก็เดาได้ว่า ถูกจับไปแล้ว หรือไม่ก็ จั๊กจั่นพักเที่ยง ........อยู่หรือเปล่านะ ........ พรุ่งนี้เช้าตื่นเช้าคงได้ยินเสียงอีกแน่เลยค่ะ ....ไม่เป็นอันร่ำอันเรียนเลยค่ะ ต้องปิดประตูหน้าต่าง แต่มันก็ร้อน เปิดแอร์ก็เปลือง เปิดหน้าต่าง ก็ดังสนั่น ค่ะ ......... เช่นเดียวกันเลยค่ะ ได้เห็นล๊อคอินของพี่ๆเพื่อนสมาชิกเก่าก็ดีใจค่ะ ...รู้สึกว่า ทุกคนยังอยู่ใกล้ๆ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 14 ก.ค. 48 20:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณปูอัดคะ อยู่แถว ๆ landmark Towerเนี่ยแหล่งใกล้สาว jan_tanoshiiเลยค่ะ ปล. วันอาทิตย์นี้ไปดูhanabi ที่Yamashita Koenด้วยกัน มั้ยคะ นัดกันได้ 6 ชีวิตแล้ว (3 ครอบครัว) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 23:13:12 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 23:07:36 จากคุณ : fudge-a-mania - [ 14 ก.ค. 48 23:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ติดไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเขียน จากคุณ : กาปุ้ย - [ 14 ก.ค. 48 23:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 รอ..รอค่ะ..แล้วจะตามมาอ่านเนะคะ คุณกาปุ้ย ปล. ห้ามติดไว้นาน อิ อิ อิ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 15 ก.ค. 48 00:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีตอนเช้า สาย บ่ายเย็น ทุกท่านที่อ่านมาถึง คห.นี้นะคะ ว่าด้วยที่ดิฉันเป็นคนช่างเจราจา แม้กระทั่งเจรจาอย่างไม่ออกเสียง แต่ว่าด้วยอดีตแชมป์พิพม์ดีดของระดับชั้นเมื่อสมัยเรียนแล้ว เรื่องที่ท่านจะได้อ่านนั้นอาจจะต้องตาลายกันสักนิดค่ะ .... ก็ช่างเจรจาค่ะ ด้วยอักษรก็เอาอิๆๆ อาจจะมีคำผิดบ้างนะคะ สะกดคำผิดก็มี บางทีคำบางคำไม่ค่อยได้ใช้ลืมค่ะ ไม่แน่ใจว่าพิมพ์ถูกพิมพ์ผิดก็มี ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ     สนุกดีค่ะ อ่าน เรื่องราวที่หลายๆท่านเขียน เท่าที่อ่าน ในความรู้สึกของแม่บ้านคนหนึ่ง รู้และสัมผัสได้ว่า หลายท่าน kokusaikekkon นั้นราบรื่น และแฮปปี้ กับชีวิตที่ญี่ปุ่นกัน ถ้าแม่บ้านชาวญี่ปุ่น มาแอบอ่านได้ด้วยนี่ หรือเอาไปเล่าให้แม่บ้านญี่ปุ่นฟัง  คงต้องร้องกรี๊ดสลบในใจ พร้อมกับสีหน้ายิ้มจืดๆ อย่างงั้นเหรอคะ ดีนะคะ แล้วก็เก็บยิ้มไปพร้อมกับไม่สบตาเราแน่      ถ้าเป็นแม่บ้านญี่ปุ่นประมาณสาวมั่นหน่อย ก็จะ จริงเหรอ ๆๆ อือ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเลย      แม่บ้านคนไทยที่แต่งงานกับคนญี่ปุ่น เท่าที่รู้จักผ่านทางเนท และรู้จักมักคุ้นหลายๆท่านนั้นส่วนใหญ่โชคดี กันในหลายๆเรื่องประสบผลสำเร็จในเรื่องคู่ครองไปเลยก็ว่าได้  แต่ ก็มีจำนวนหนึ่งที่แตกต่างไป อย่างสิ้นเชิง     เพราะว่า ผู้ชายญี่ปุ่น หรือสามีคนญี่ปุ่น โดยส่วนใหญ่นั้นจะแตกต่างจากผู้ชายญี่ปุ่น ที่แต่งงานกับคนไทยอย่างแม่บ้านห้องนี้มากเลยค่ะ บอกได้ว่าผุ้ชายญี่ปุ่นที่แต่งงานกับคนต่างชาติ ก็ต้องมีอะไรพิเศษ หรือแตกต่างด้านความคิด แน่ค่ะ ไม่งั้น ไม่เลือก คนต่างชาติแน่ หรือจะว่าไปสาวไทยเราเสน่ห์แรง  เนื้อคู่มากกว่าค่ะ      เดี๋ยวจะยาว มาเข้าเรื่องที่จะคุยวันนี้ดีกว่า เกริ่นๆไปแล้วข้างต้น วันนี้ จะมาเม๊าท์เรื่องสามีคนญี่ปุ่น ผู้ชายญี่ปุ่นค่ะ       เท่าที่รู้จักแม่บ้านชาวญี่ปุ่น หลายๆคน หลายๆครอบครัว ก็ได้รู้จักพ่อบ้านของหลายๆคนไปด้วยอิๆๆๆ ....... แม่บ้าน ชอบนัดกันไปทานข้าว ดื่มชา ดื่มกาแฟ กันบ้าง ทานเสร็จก็เม้าท์กันเรื่องคนโน้น คนนี้บ้าง เรื่องลูกบ้าง เรื่องอะไรต่อมิอะไรตามประสาผู้หญิง เราก็ไปแจม เพราะต้องการฝึกภาษา และเรียนการฟัง การพูด บางทีก็เบื่อเหมือนกัน แต่ก็ ไงก็เอา ดีเหมือนกันได้รู้อะไรใหม่ๆอิๆๆ ที่เขาเม้าท์คุยกันมากสุดก็เรื่องเจ้านายที่บ้าน (สามี) ทุกคนมักจะพูดเสียงเดียวกัน ออกมาทำนองเดียวกันว่าสามี     ฉัน วันนี้กลับดึก สามีฉันทานผักโน้น ผักนี้ไม่ได้  สามีเป็นเหมือนเด็กๆเลี้ยงไม่ยอมโต สามีอยู่ ทำอาหารก็ต้องทำอาหารที่เขาทานได้ อย่างเดียวคือทานได้แต่โซบะ กับซาชิมิน่ะ สามีฉัน ไปเล่นกอฟล์ ทุกอาทิตย์ ไม่มีเวลาหรอก ... สามีฉัน ไม่มีวันหรอกที่จะมาช่วยอะไรในห้องครัว สามีฉัน  ชอบนอนอยู่เฉยๆ ไม่ยอมพาไปไหนหรอก วันนี้สามี ไป ทำงานต่างจังหวัด เย้ๆๆๆ ดีใจ อะไรทำนองนั้น มาที่เรื่องเงิน โอ๊ย ต้องจดบัญชีรายจ่ายรายรับประจำ อยากให้สามีเป็นคนทำจัง ดูสิ ใช้เงินอาทิตย์หนึ่งตั้งหลายหมื่น  ดูสิ จะเปลี่ยนรถ ใหม่อีกแล้ว  (แหมคุณแม่บ้านจ๋า ที่คุณเห่อของยี่ห้อ รองเท้ากระเป๋าเข้าชุด เห้อๆๆที่หาโอกาสใส่อวดกันตอนนัดดื่มน้ำชาล่ะจ้ะ แอบนึกในใจค่ะ) ...... อื่นๆ อีกมากมายค่ะ .... เราก็ได้แต่นั่งเงียบ เพราะพูดทีไร สามีเราตรงกันข้ามกับเขาหมด เขาก็หยุดเงียบฟังแล้วก็หันหน้าเข้าหากัน แล้วก็คุยกันเกี่ยวกับสามีของพวกเขาเหมือนกันอย่างงี้ธรรมดาๆ ......... เป็นอย่างงี้แหละค่ะ ประจำที่เจอแม่บ้านชาวญี่ปุ่น .......... เท่าที่ได้ยินได้ฟังมา สามีชาวญี่ปุ่น โดยส่วนใหญ่จะเป็นใหญ่ในบ้าน ภรรยาต้องปรนนิบัติ หรือตามใจ  จริงๆก็มี ทำงาน หนัก กลับบ้านดึกดื่น ออกไปดื่มเหล้ากับลูกค้า  กลับดึกดื่นประจำ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ไปตีกอลฟ์ ......... แต่ว่าก็มีบางคน แม้ว่าจะมีเวลาน้อยนิดก็พยายามแบ่งให้ครอบครัวและพาลูกพาเมียไปเที่ยวบ้าง แต่ว่าบางคนไม่เคยพาไปไหนก็มี .........  เป็นอะไร ที่พูดยากค่ะ แล้วแต่ครอบครัว แต่ว่า ส่วนใหญ่ เป็นในกรณีเจ้านายค่อนข้างเยอะ .........ทางออกของสาวญี่ปุ่น   กรณี ที่ยังแรงไม่หาย .........  narita rikon (ผู้ชายญี่ปุ่น มักจะดี ตอนช่วงที่จีบกันใหม่ ให้ของขวัญของกำนัลเอาอกเอาใจ จนฝ่ายหญิงเชื่อใจพอแต่งงานก็ เปลี่ยนเป็นคนละคน ส่วนใหญ่อาการที่ฝ่ายชายจะออกลายนั้น ก็ตอนไปฮันนีมูนนี่แหละค่ะ ไปลำบากกันมา กับการหน้าดำคร่ำเครียดกับภาษาปะกิตบ้าง กับอะไรต่อมิอะไร แทนที่จะไปแฮปปี้แต่ไปทะเลาะกันมากกว่า เพราะฝ่ายชายก็ออกลายเป็นตัวของตัวเอง ก็แหงล่ะ ปลาติดเบ็ดแล้วนี่ จะทำต้มยำทำแกงยังไงก็ได้ จนทำให้ฝ่ายหญิงรับไม่ได้ สำหรับฝ่ายหญิงญี่ปุ่นที่สาวมั่นหน่อย  ก็จะขอหย่ากันหลังจากกลับจากฮันนีมูนค่ะ เมื่อถึงญี่ปุ่นก็ขอหย่า เลย ก็เลยมีคำชื่อดังคำนี้ นาริตะริคง) คนไม่ยอมหย่า ก็มีภาคสองข้างล่างค่ะ ต่อเป็น ......... ริคงเมื่อเกษียณ   หลังจากที่ฝ่ายหญิงต้องทนเป็นเบี้ยล่าง ท่านสามีมาตลอด ไม่มีอิสระเอาเสียเลย เมื่อครั้น ถึงเวลาต้องโบยบิน ลูกๆ โตกันหมดแล้ว เมื่อท่านเจ้านายเกษียณแล้ว ก็ขอหย่า แยกกันอยู่ อันนี้ก็รู้สึกว่าฮิตเหมือนกันค่ะ ... คุณป้าๆ ทั้งหลาย ไม่รู้กฏหมาย ว่าถ้าหย่าแล้วจะไม่ได้เงินเนนคิง เงินเลี้ยงตอนแก่น่ะค่ะ ก็เพราะแม่บ้านไม่ได้ทำงานจ่ายให้กับรัฐเลย นี่ค่ะพ่อบ้านเป็นคนจ่ายตลอดเลยนี่ ก็ลำบากหน่อย แต่คนที่พอรู้หน่อย ก็ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ก็อยู่อย่างงี้แหละ บางคนก็รักสามีจริงๆ ค่ะรับได้หมด เชื่อว่า การหย่าร้างนั้นเป็นสิ่งไม่ค่อยดี เสียศักดิ์ศรี หรือภาพลักษณ์ไม่ค่อยดีนักก็ไม่หย่า          มาที่ปัจจุบันกับการเลือกเฟ้นสามีคนญี่ปุ่นของสาวญี่ปุ่นสมัยใหม่ อันนี้   ..... เป็นทางเลือกของสาวยุคใหม่ อีกทางหนึ่ง ปาร์ตี้ นัดดูตัว (โอะมิไอ) โอะมิไอ ตามประเพณีของญีปุ่น จะเป็นการนัดเจอกัน ของหนุ่มสาว โดยมีแม่สื่อแม่ชัก จัดการนัดให้รู้จักกัน ระหว่างหญิงชายโดยมีการเอารูปภาพ ของชายหรือหญิงที่จะทำการนัดโอะมิไอมาให้เลือก ชอบใครอยากโอะมิไอกับใครก็บอกแม่สือไปค่ะ  เขามักจะเลือก ผู้หญิงผู้ชายที่เหมาะสมกัน ทั้งฐานะ และความรู้ค่ะ มีเพื่อนของญาติคนหนึ่งที่เป็นคุณหมอเคยนัดโอะมิไอกับ เจ้าหญิง.... ที่มีลูกสาวหนึ่งคน  ที่เคยมีข่าวงดออกทางสื่อเพราะอาการป่วยนะค่ะ ท่านก็เป็นคนธรรมดามาก่อน ก็ธรรมดาก็ต้องเคยโอะมิไอบ้าง ด้วยฐานะของเพื่อนของญาติคนนั้นก็ดีค่ะ อันนี้เขามาโม้ให้ฟังค่ะ เพราะคนที่เขาโอะมิไอด้วยแล้วไม่ได้ตกลงแต่งงานกันตอนนี้ แต่งงานเข้าตระกูลกษัตริย์ญี่ปุ่นไปแล้ว  (เรื่องโอะมิไอนั้นดิฉันอธิบายตามความเข้าใจง่ายๆนะคะ อาจจะไม่ตรงเด๊ะ ไม่เป็นวิชาการนักยังไง ขอให้ใช้วิจารณญานในการรับฟังค่ะ ........ ปัจจุบันนี้คงมีน้อยแล้วล่ะค่ะกับโอะมิไอหาคู่   ที่ยังคงมาแรง สมัยนี้เขาเปลี่ยนเป็นปาร์ตี้ โอะมิไอ กันแล้ว จัดทำเป็นบริษํท ก็ประมาณบริษํทจัดหาคู่แหละค่ะ ......... มีผุ้หญิงญี่ปุ่น จำนวนมาก ยอมเสียเงิน เดือนละสามแสนเยน เพื่อจะเป็นสมาชิก เพื่อจะได้มีโอกาสนัดเจอกับชายที่ตรงกับสเปก ส่วนชายที่เป็นสมาชิกไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายค่ะ แต่ว่าต้องมีคุณสมบัติตามนี้  จบ ม. โตเกียว ม.Ko ม.วาเซดะ อื่นๆ ที่มีชื่อเสียง และก็มีรายได้ ต่อปีไม่ต่ำกว่า สิบล้านเยนต่อปี ... เป็นหมอ ยิ่งดี ........ ฝ่ายหญิง นั้นทางบริษัทจะจัดการแต่งหน้าแต่งชุดจัดทำอัลบั้มส่วนตัว รูปภาพและอิริยาบทต่างๆ ที่น่ารักๆสุดหรือสวยสุดน่ะค่ะ ... ลงทุนกันพอสมควร ... ฝ่ายชายดูวิดิโอของฝ่ายหญิงแล้ว ชอบคนไหน เลือกเอาเป็นแคตตาล๊อคเลยก็ว่าได้ค่ะ ........แล้วก็มีการนัดมิดติ๊งเจอกัน ในโรงแรมหรู จัดปาร์ตี้ค่ำคืนที่งดงาม พูดคุยกัน ...มีแต่งงานกันก็มีค่ะ .... สำหรับคนไม่ได้แต่งก็รอไปเรื่อยๆ จ่ายเงินไปเรื่อยๆ ๆ   มีบทสัมภาษณ์ฝ่ายหญิง ว่า คุณทำไมยอมเสียเงินมากมายขนาดนี้ เขาบอกว่า ถ้าได้แต่งงานแล้วก็จะได้คืน .......... ฝ่ายชาย ส่วนใหญ่ เป็นคนซื่อๆ ทำงานเก่ง แล้วก็ไม่มีเวลาจีบสาว ต้องการผู้หญิ่งน่ารัก สักคนมาเป็นภรรยา ....... หรือแต่งมาเพื่อ ตามธรรมเนียมของสัมคม ว่าต้องมีครอบครัวก็มี ..................กรณีอย่างงี้ก็มี อันนี้เคยดูจาก รายการทีวีค่ะ  .......          ที่แน่ๆ ปัจจุบันสาวญี่ปุ่นเลือกที่จะทำงาน และอยู่ตัวคนเดียวเยอะมากขึ้นค่ะ .... .....แต่ว่า กรณีที่กล่าวมาข้างต้นเป็นกรณีตัวอย่าง ไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ ยังมีคนดีๆ ครอบครัวน่ารักๆ ผู้ชายญี่ปุ่นดีๆ อีกเยอะเหมือนกันค่ะ ..... ชาติไหนๆ ก็เหมือนกันค่ะ .... เม้าท์พอหอมปากหอมคอ รู้ไว้ใช่ว่า ฟังหูไว้หูค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 48 08:01:46 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 15 ก.ค. 48 07:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชอบกระทู้นี้จังค่ะ อ่านแล้วได้รู้อะไรเยอะเลย สนุกดี มีประโยชน์ จากคุณ : Yui,the kun ying - [ 15 ก.ค. 48 09:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นแม่บ้านค่ะ มาอยู่อยู่ญี่ปุ่นได้6เดือนแต่แต่งงานมาได้9เดือนค่ะ อยู่ที่ญี่ปุ่นไม่ได้อยู่ที่บ้านพ่อแม่สามีค่ะ อยู่หอพักของที่ทำงานของสามีค่ะ เพื่อนบ้านไม่มี แต่ พอได้เรียนภาษาญี่ปุ่นกะอาสาสมัครก็พอมีเพื่อนบ้างค่ะ แล้วตอนนี้ก็สอนภาษาไทยให้คนญี่ปุ่น2คน (สามีภรรยา) อายุ72กะ60แล้วค่ะ ตอนแรกไม่อยากสอนแต่เกรงใจคนมาขอให้สอนเพราะเป็นอาสาสมัครที่สอนภาษาญี่ปุ่นให้เราก็เลยสอน ไปสอนให้ถึงบ้านเวลาไปสอนสามีก็จะติดไปด้วยเหมือนมีลูกศิษย์3คนไงงั้นเลยค่ะ ตอนนี้มีปัญหามากเกี่ยวกับการทีเค้าถามเราแล้วเราตอบไม่ได้อยากร้องไห้มาก ๆ เพราะว่าเราเป็นคนไทยพอเค้าถามเราแล้วเราตอบไม่ได้เนี๊ยะน่าอายมาก มีเรื่องที่อยากรู้เกี่ยวกับภาษาไทยแต่ไม่รู้จะไปถามใครดี ส่วนเรื่องอาหารไทยที่ทำบ่อยก็ มีแกงเลียงยอดฝักทอง /ผัดพริก/แล้วก็ผัดผักบุ้งค่ะ สามีเค้าเช่าที่ให้ปลูกผักสวนครัวค่ะ ปลูกผักบุ้งด้วย พอทำสวนครัวแล้วได้เพื่อนเป็นคุณป้าคุณลุงคนญี่ปุ่นที่สวนครัวเพียบเลยค่ะ บางที่เค้าก็สอนการทำอาหารจากผักต่าง ๆ ที่เราปลูกให้ด้วยค่ะ ส่วนสามีก็เป็นคนใจดี แต่บางทีก็จู้จี้ค่ะ คือเค้าเป็นคนทำอาหารเก่งพอเราทำบ้างแค่หั่นผักไม่ได้ขนาดเค้าก็บ่นแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่โตเกียว คิโยเซค่ะ แต่ปีหน้าไม่รู้ว่าสามีจะได้ย้ายไปประจำที่ไหน ส่วนเพื่อนคนไทยมีแค่คนเดียวค่ะเจอกันที่โรงเรียนภาษาญี่ปุ่นค่ะ ตอนนี้อยากทำงานมากค่ะ ไม่รู้จะเล่าอะไรล่ะ แค่นี้ล่ะกันนะค่ะ รออ่านของคนอื่นค่ะ จากคุณ : noi - [ 15 ก.ค. 48 10:13:26 A:219.19.40.118 X: TicketID:067715 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาอ่านน้องจูนเล่าจ้ะ...อยากเขียนเหมือนกันนะ แต่พี่ต้องทำงานทุกวัน แล้วก่อนออกไปทำงานก็ต้องทำงานบ้านก่อนด้วย  ทำให้ไม่มีเวลาเขียนยาวๆ จูนเขียนได้ละเอียด สนุกดีจ้ะ...ชัดดี...ฮ่าๆๆๆ...เจอะมาแล้วทั้งน้านนน... เรื่องมิไอปาร์ตี้เนี่ยะ เพื่อนที่ทำงานพี่คนนึงก็ไปมานะ แต่เค้าเสียแค่ค่าปาร์ตี้แต่ละครั้ง ไม่ได้เป็นสมาชิกรายปี ตอนนี้รู้สึกจะได้แฟนจากปาร์ตี้นี้แล้ว ที่เค้าไปมาเรียกว่า โกคง อ่ะจ้ะ มีเว็บไซต์เกี่ยวกับโกคงมากมายให้เลือก แบ่งตามอายุของกลุ่มด้วยหละ รออ่านภาคต่อไปของจูนจ้ะ...ขอตัวไปทำงานบ้านต่อก่อนนะ จากคุณ : ปาน-Sapporo - [ 15 ก.ค. 48 10:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เคยได้ยินเรื่องหย่าที่นาริตะเหมือนกันเลยค่ะ เรื่องเม้าส์สามีอันนี้  เพิ่งสองอาทิตย์ก่อน  ไปทานกลางวัน กับแม่ๆ เด็กอนุบาล  เขาก็ไม่เชิงเม้าส์  แต่บอกว่า แต่งมาปีที่ 8 สามีไม่ใจดี ไม่มาร่วมกิจกรรมของลูกเลย  ของเราก็ไม่ได้ใจดีหรอก  แต่บางครั้งจำเป็นต้องมา เพราะเมีย ไม่สามารถ เรื่องที่เขาพูดถึงคนในครอบครัวแบบไม่ดียังงั้น ยังงี้ นี่ จะเป็นไปได้มั้ยคะ ว่าเป็น ฮอนเนะ ทาเทมะ (ในใจคิดอย่าง แต่จะพูดอีกอย่าง)  เค้าจะไม่ค่อยพูดยกย่องคนในกลุ่มเดียวกับตัวเองให้คนภายนอกฟัง เหมือนเวลาไปกินข้าวบ้านพื่อนญี่ปุ่น  สามีจะบอก ภรรยาทำกับข้าวไม่ค่อยเก่งหรอกครับ  (จะเชิงออกตัวไว้ก่อน) ทั้งที่ จริงๆ อาจจะมือโปรเรื่องกับข้าวกับปลาเชียวล่ะ พิมพ์ไปพิมพ์มาไม่รู้หลงประเด็นรึปล่าวนะคะ  อ่านที่จูนพิมพ์แล้วอยากแจม จากคุณ : วดี - [ 15 ก.ค. 48 11:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 วันนี้ได้อ่านทุกทันทุก คคห.  แล้ว ปสก.  แต่ละท่านสนุกและน่าสนใจจริงๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 48 22:11:28 จากคุณ : jan_tanoshii - [ 15 ก.ค. 48 12:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ดีใจค่ะ ที่มีกระทู้นี้ บางทีอยากให้คูณพ่อคุณแม่เรา ได้อ่านจัง จะได้เข้าใจชิวิตครอบครัวของการอยู่ญี่ปุ่นขึ้นบ้าง เพราะ ตอนนี้ มีแฟน ที่ว่างแผ่นจะแต่งงานกัน แต่ คุณพ่อคุณแม่ไม่เห็นด้วย ซึ่งคุณพ่อห่วงกับการที่ไปอยู่ไกลๆจากเค้า และคุญแม่ที่ห่วงกับการใช้ชีวิตที่ไม่สะดวกสบายเหมือนที่เมืองไทย แต่ท่านไม่เคยตำนิที่ตัวแฟนเลย จึงทำให้ เราคิดว่ามันไม่แฟร์ กับการที่ จะตัดสินว่าเราไม่เหมาะจะเลือกแฟนคนนี้ เพียงเพราะ เค้าเป็นคนญี่ปุ่น ดังที่ คุณ อดีตนักกินจุก ที่ได้แนะนำว่า "ผู้ชายญี่ปุ่น หรือสามีคนญี่ปุ่น โดยส่วนใหญ่นั้นจะแตกต่างจากผู้ชายญี่ปุ่น ที่แต่งงานกับคนไทยอย่าง บอกได้ว่าผุ้ชายญี่ปุ่นที่แต่งงานกับคนต่างชาติ ก็ต้องมีอะไรพิเศษ หรือแตกต่างด้านความคิด แน่ค่ะ ไม่งั้น ไม่เลือก คนต่างชาติแน่ " ดิฉันเห็นด้วยค่ะ และรู้สึกเสียใจคะ กับการที่ผู้ใหญ่ของเราไม่เห็นด้วย แต่แฟนเราก็เข้าใจค่ะ และยังปลอบเรา อิก ว่า เป็นเรื่องปรกติที่พ่อแม่จะเป็นห่วง ซึ่งตัวแฟนเองก็บอกว่า เราต้องใช้เวลา และเค้าจะมาไทยอิก ครั้ง เพื่อพูดกับพ่อแม่เรา ดีใจค่ะที่เค้าเป็นอย่างนี้ บางครั้งก็ท้อค่ะ กับการที่จะทำให้ผู้ใหญ่เห็นด้วย แต่ก็เข้าใจท่านค่ะที่ท่านห่วงเรา ขอบคุณทุกๆประสบการณ์ที่ได้บอกเล่ากันนะคะ และก็ยังอยากได้อ่านประสบการณ์ของคุณแม่บ้านอิกเรื่อยๆค่ะ ทำให้เราเข้าใจชีวิตในญี่ปุ่นได้ง่ายขึ้นจากประสบกาณ์จริง จากคุณ : ทิม - [ 15 ก.ค. 48 13:01:13 A:203.188.57.228 X: TicketID:093496 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณ คุณ noi นะคะ ที่มาร่วมแชร์ค่ะ มีแปลงผักด้วยดีจังเลยค่ะ ปลูกผักทาน เองเป็นความฝันเลยค่ะ อยากปลูกผักปลูกสมุนไพรไทยด้วยค่ะ ขอบคุณคุณ yui ที่เข้ามาติดตามอ่าน เรื่องราวของสมาชิกทุกๆท่านที่ร่วมแชร์กันนะคะ        พี่ปาน  จูนรออ่านเรื่องราวจากพี่ปานมากกว่าค่ะ เพราะว่าชอบการมองแบบมุมของพี่ปาน มองแบบใจเย็น แบบคิดได้หลายมุมหลายด้าน ไม่ใจร้อนเหมือนจูน และที่สำคัญพี่ปานอยู่และคลุกคลีกับคนญี่ปุ่นกับสังคมญี่ปุ่น มากและนานกว่าจูนมากเลยค่ะ  รออ่านนะคะ   พี่วดีคะ คิดว่าน่าจะ เป็นลักษณะอย่างที่พี่วดีว่านะคะ คือเขาพูดอย่างใจอย่าง ไม่ยอมยกย่องคนของตน ซึ่งบางกรณีบางครั้งบางคน ก็พูดเล่นพูดจริงน่ะค่ะ ถ้าสังเกตจากสีหน้า ก็พอเดาได้บ้าง ใครถ่อมตัว ใครพูดจริงน่ะค่ะ   ... ได้คิดค่ะ กรณี คนญี่ปุ่นกับการถ่อมตน บางทีเราติดนิสัยมาจากไทยน่ะค่ะนิสัยส่วนตัวน่ะค่ะ  ชอบชมคนตรงๆ ไม่ว่าฝ่ายเขาฝ่ายตนบางที เกือบจะยกหางตัวเองไปโน่นแหละค่ะ ...ต้องระวังๆๆๆ  อิๆๆ เตือนตัวเองค่ะ เพราะเผลอบ่อยๆ      คุณทิม คะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ พ่อแม่ทุกคนเป็นห่วงลูกค่ะ ไม่ว่า คนไทยหรือญี่ปุ่น จริงๆแล้วพ่อแม่คนญี่ปุ่นเขาก็ไม่เห็นด้วยนักนะคะ กับการที่จะให้ลูกแต่งงานกับคนต่างชาติ มีแบบ ค้านหัวชนฝา ก็มีค่ะ ..แต่ว่านะคะความรัก บางทีมันก็ห้ามกันไม่ได้ ยิ่งคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน ไป     และก็สิ่งที่พ่อแม่คุณเป็นห่วงหรือพ่อแม่คนญี่ปุ่นเขาเป็นห่วงลูกหากแต่งงานกับคนต่างชาติ ว่าจะไปตกระกำลำบากนั้น จริงๆแล้วก็เห็นใจเพราะไม่มีใครหยั่งรู้อนาคต ไม่มีใครคาดได้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับวันพรุ่งนี้หรือหนทางข้างหน้าของชีวิตคู่ คู่คนอื่นๆ เขาอาจจะราบรื่นมีความสุข แต่เชื่อว่ามีคู่ที่ไม่ราบรื่นและมาอยู่ต่างประเทศแล้วลำบากกว่าที่คิดก็มีค่ะ ...     อะไร ก็ไม่แน่นอน ได้แต่หวังและภาวนา ให้ผู้หญิงทุกคนไม่ว่า ชาติไหนๆ แต่งงานกับไทยจีนฝรั่ง ชาติเดียวกันอะไรก็ตาม เจอ แต่สิ่งที่ดีๆ ราบรื่นมีชีวิตที่มีความสุขนะค่ะ       รวมทั้งผู้ชายด้วยนะคะ เดี๋ยวน้อยใจ ยังไง ขออวยพรให้คู่คุณผ่านพ้นไปด้วยดี และลงเอยด้วยความสุขสมหวังนะคะ อือ หลากหลายดีค่ะ ........  ค่อยๆอ่านก็จะค่อยรู้อะไรเรื่อยๆค่ะ  ........แล้วจริงๆแล้ว เชื่อว่า การอยู่ต่างประเทศมันไม่ได้ราบรื่นไปเสียทุกอย่าง มันคงต้องมีบ้างกับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ เล็กๆน้อยๆ กว่าจะปรับตัวปรับใจ กว่าจะเข้ากับสังคมและวัฒนธรรมของประเทศอีกประเทศหนึ่งมันก็ไม่ง่ายนัก กว่าจะยอมรับอะไรหลายๆ อย่างของคนที่นี่ได้ก็ใช้เวลาเหมือนกัน แต่ว่า เป็นอะไรที่สำคัญมาก ว่าการที่เราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม สุภาษิตที่ว่าเข้าเมืองตาหลิ่วให้หลิ่วตาตามนั้นใช้ได้เสมอ   และก็ทำใจให้รัก ที่นั่น แล้วอะไรๆ มันก็จะดีค่ะ เช่นเดียวกันกับการเรียนหรือการทำงานหรือทำอะไรก็ตาม เริ่มต้นที่ชอบ เริ่มต้นที่รักในสิ่งๆนั้นๆก่อนและ ความสำเร็จก็จะตามมา เหมือนกับแม่บ้านหลายๆคนที่เริ่มจากรักพ่อบ้านนั่นแหละค่ะ จะเจออะไรบ้างที่ญี่ปุ่นก่อนมาที่นี่ก็ไม่มีใครคาดเดาได้เหมือนกันค่ะแต่ก็มาเพราะว่ารัก อิๆๆ ......ไปโน่นเลย ... เจ้าของกระทู้ พาหลงประเด็นแล้วล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 48 20:33:37 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 15 ก.ค. 48 14:20:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 .......... หลังจากที่พิมพ์ไปเรื่อยจนคนอ่านเริ่ม ตาลาย ก็ขอ มาที่ เรื่องที่อยากแชร์  ขอเล่าเรื่องที่พบเห็นในญี่ปุ่น ที่โอกินาวา นะคะ ......... อันดับแรก เรื่องของขยะ  ได้ชื่อว่าญี่ปุ่น ทุกคนคงจะรู้แล้ว ว่าที่นี่มีความเข้มงวดหรือมีความรับผิดชอบกับสิงแวดล้อมแค่ไหน .. ......... ขยะที่นี่ จะถูกแยกโดยเราเจ้าของต้นตอผู้ก่อขยะก่อนเลยค่ะ แล้วจะนำขยะไปวางในที่ที่เขาจัดไว้ โดยทางอพาทเมนต์ที่เรอยู่เขาจะระบุไว้น่ะค่ะ ว่าที่ไหน ส่วนขยะจะแยก ทิ้ง เป็นวันไปค่ะ ขยะที่เผาไหม้ได้ ขยะที่เผาไหม้ไม่ได้ ขยะทีนำกลับมารีไซเคิล และก็ขยะที่ชิ้นใหญ่ที่ต้องเสียค่า เก็บค่าทำลายขยะ ซึ่งจะต้องแจ้งทางอำเภอหรือหน่วยงานที่รับผิดชอบเรื่องขยะของเขตที่เราอยู่อาศัยค่ะ   พวกขยะใหญ่ๆ ที่ต้องแจ้งก็พวก เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆค่ะ แล้วก็อื่นๆ  รถยนต์ นี้ จะเสียค่าทำลายสูงเหมือนกันค่ะ . ....... ว่าแล้ว ที่โอกินาวา เล่าเรื่องขยะค่ะ ....... เรื่องของขยะ   เหนื่อยค่ะ ที่เวลา ไปทะเลทีไรมีเศษขยะ ตรงชายหาด มีขวดโค้ก หรือถุงขยะทิ้งข้างทาง ....... มี รถจอดทิ้ง ในป่า มีตู้เย็น เครื่องใช้ไฟฟ้าทิ้งในโพรงหญ้า ... ยิ่งเกาะที่เล็กๆหน่อย นั่นก็จะเป็นบ่อทิ้งขยะไปแล้วค่ะ  ...อาจจะพูดแรงไปหน่อย แต่ว่า มีขยะทิ้งไม่เป็นที่จริงๆค่ะ สงสารเจ้าหน้าที่ เสียดายงบรัฐบาลในการกำจัดค่ะ แต่ว่าคนที่นี่ที่ มีความรับผิดชอบ ก็มีการจัดกิจกรรม เดินวิ่งมาราธอนเก็บขยะข้างทางก็มีค่ะ ...นี่เป็นกิจกรรมที่ดีนอกจากเพื่อสุขภาพและก็ยังเพื่อสิ่งแวดล้อมด้วยค่ะ .........ว่าคนญี่ปุ่นมีความรับผิดชอบ แล้ว ยังมีคนขาดความรับผิดชอบในเรื่องนี้อยู่ ส่วนน้อยแต่ก็มี ..กรณีขยะใหญ่พวกเครื่องใช้ไฟฟ้า ที่ทิ้งอยู่บริเวณรอบๆ หรอืใกล้ๆ ภูเขาไฟ ฟุจินั้นหลายๆคนคงพอทราบแล้วนะคะ ... แล้วก็กรณีที่มีโรงงานชุ่ยๆ บางที แอบทิ้งขยะเคมี แบบฝังลงไปในดิน แล้ว ก็ทำให้ไปผสมกับน้ำดื่มใต้ดินที่คน ในชุนชนนั้น ดื่มกันมางแต่สมัยโบราณ แล้วนั้น ดื่มแล้วเกิดผลข้างเคียง อันนี้เคยดูในข่าวค่ะ .....ที่เล่าๆ แค่อยากเล่าในส่วนของญี่ปุ่นบางส่วนที่บางคนอาจไม่รู้ให้ฟังค่ะ ... ว่าจริงๆแล้ว ไม่ว่าที่ไหนๆ คนเห็นแก่ตัวนี่ ยังมีอยู่ .. แต่เขียนๆมาอย่ารีบมองว่าเลวร้ายไปเสียหมดนะคะญี่ปุ่น คนญี่ปุ่น ยังมีอะไรน่าสนใจ น่ายกย่องและน่าเอาตัวอย่าง เรื่อง ระเบียบวินัย เรื่องหลักสูตรการศึกษารายการทีวีดีๆ การสอนเด็กให้รู้จักการช่วยเหลือตัวเองทำอะไรด้วยตัวเอง การที่จะเอาชนะตัวเอง ด้วยการทำอะไรอย่างจริงจัง โดยที่ไม่คิดว่าต้องแข่งขันกับใครนั้นซึ่งส่งผลให้เกิดช่างฝีมือดีๆ นักวิจัยเก่งๆ .หรือแม้กระทั่ง บริษัทเล็กๆที่มีพนักงานไม่ถึงห้าคน แต่มีรายได้ของบริษัทเป็นร้อยล้านเยน ยกตัวอย่างบริษัททำเข็มฉีดยา ที่เล็กๆค่ะ ที่ฉีดแล้วไม่เจ็บรู้สึกเหมือนยุงกัดที่สำคัญเข็มฉีดยานั้นทำด้วยฝีมือคนไม่ใช่เครื่องจักร ...... มันเป็นอะไรที่น่าทึ่งมากกับหลายๆอย่างค่ะ ของคนที่นี่ ... ..........ยาวอีกแล้ว ขอเป็นสั้นๆก็แล้วกันนะคะ แล้วสิ่งหนึ่งที่อยากจะฝากไว้ ก็คงเป็นเรื่องที่เราอยู่ที่นี่อย่าปิดหู ตาเด็ดขาด รายการทีวี ดีๆ อย่าง NHK ติดตามค่ะ แล้วเราจะรู้สึกว่ามีอะไรที่น่าติดตามน่าสนใจ ค่ะ แล้วมันจะทำให้คุณรู้ค่ะ ว่าจะกิน อยู่ อย่างไรในญี่ปุ่น สถานการณ์จริง สังคมญี่ปุ่น เจอและประสบอยู่กับปัญหาอะไร ส่วนการดำรงชีวิตในสังคมญี่ปุ่น ของคนไทยเรื่องราวสนุกๆ น่าสนใจค่ะ จาก เพื่อนๆที่ผ่านไปมาที่มาสละเวลาแชร์ ให้เราได้อ่าน กันพรอ้มๆกันค่ะ ดิฉันเขียนสั้นๆ ไม่ค่อยเป็นเลย แบบว่าต่อไปขออ่านนะคะโม้ได้อยู่คนเดียว พาท่านผู้อ่าน หลงประเด็นลายตาไปด้วยหลายรอบ  เว้นไว้ก่อนค่อยกลับมาอ่านทีหลังได้ค่ะสำหรับคห. ของดิฉัน . ......... ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ รออ่านต่อไปค่ะ ตอนดึกๆนะคะ ว่างเมื่อไหร่จะเข้ามาทันทีค่ะ ...... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 48 20:30:48 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 15 ก.ค. 48 15:01:39 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้ดีมีความรู้ ...สมาชิกเข้ามากันหลากหลาย ...เรารึจะพลาดได้... เห็นสมาชิกบางคนบ่นๆว่าพูดภาษาไม่ค่อยรู้เรื่อง ....อย่าค่ะ..อย่าท้อใจไปใย....ดิฉันอยู่มาห้าปีแล้ว ยังไม่ได้เรื่องเลยค่ะ อิอิ...ความตั้งใจดี แต่ไม่มีความขยัน.. มาสนับสนุนที่ว่า ออกสังคมบ่อยๆ ทำโน่นทำนี่ ถึงแม้จะไม่ได้ภาษาแบบ อ่านเขียน แต่ก็ได้ฟังพูด..ซึ่ีงอย่างน้อยก็เป็นประโยชน์ในชีวิตประจำวันส่วนหนึ่ง   ส่วนตัวเองน่ะไม่ค่อยได้ออกสังคมค่ะ เป็นคนไม่ค่อยคบใคร(ท่าจะบ้ามั๊ง) แต่พอปีที่แล้วไปทำงานมาปีนึงเต็มๆ รู้สึกเลยว่าคุยได้เก่งกว่าเมื่อตอนเริ่มงานใหม่ๆ ตอนนั้นสัมภาษณ์ยังคุยไม่ค่อยรู้เรื่องเลย  ตอนนี้คุยเป็นต่อยหอยเลย ถูกมั่งผิดมั่งว่าไปตามเรื่อง  แต่มีความมั่นใจก็มีมากขึ้นน่ะ กล้าที่จะพูด ไม่รู้คำศัพท์ตรงๆ แต่ก็สามารถอธิบายได้ว่าเรากำลังจะพูดถึงอะไร  เรียกว่า ดีกว่าไม่ได้ออกสังคมน่ะแหล่ะค่ะ ตอนหลังๆ ชักรู้สึกว่า อยากอ่านออกเขียนได้(แต่เป็นคนขี้เกียจฝึกหัดเอง ประเภทต้องมีคนบังคับถึงจะทำ) ก็เลยว่าจะไปเรียนเข้าชั้นให้เป็นเรื่องเป็นราว คุณฟัจด์คนใจดี อุตส่าห์แนะนำที่เรียนให้ สุดท้ายก็มีเหตุให้ต้องชะงักอีก..เลยอด... สรุปว่า ตอนนี้เรียนรู้ตามธรรมชาติอยู่ค่ะ จากคุณ : มาลัย1000ปี - [ 15 ก.ค. 48 20:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อืม...ดีเนอะ แถวโอกินาว่ามีจั๊กจั่นด้วย แถวบ้านเราไม่มีหรอก "เจ้าจั๊กจั่นเรไร"หนะ วัน ๆ ได้ยินแต่เสียง "น้องกาพญายม" เอิ๊กซซ์ ......ตั้งแต่มาอยู่ญี่ปุ่น  อีก 1 เดือนจะครบปี ไม่มีวันใหนไม่ได้ยินเสียงร้องของน้องกา " ก๊า..ก๊า...ก๊า..ก๊า..." นี่ถ้าเป็นแถวบ้านเรา (แบบว่าบ้านนอกคอกนา อะนะ) เวลาน้องกามันมาร้องใกล้ ๆ บ้านละก็ ผู้แก่ผู้เฒ่ามักเชื่อว่า มันคือสัญญาณบอกคนละแวกนั้นว่า จะมีคนถึงฆาตในเร็ววัน จึ๋ยยยยย...... แต่ที่นี่มันเมือง แจแปน ได้ยินทุกวันจนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว กินอยู่อย่างไร ในญี่ปุ่น ? ---กิน--- ตอนมาอยู่แรก ๆ เป็นที่น่าตกใจกับราคาอาการการกินที่นี่ อาจจะเป็นเพราะเป็นเงินเยนด้วย ที่ตัวเลขมันจะดูเยอะ ๆ เวลาไปซื้อของที จะหยิบจับอะไรเป็นต้องคิดอยู่นาน จากนิสัยกินแหลก ชอปแหลก เที่ยวแหลก ต้องปรับปรุ่งเป็น เลือกกิน เลือกใช้ เลือกชอป เพราะอยู่ที่นี่เราคงทานกุ้งเผา ปูนึ่ง 1 กิโลต่อมื้อไม่ได้ รู้จักการประยุกต์อาหาร เอาพืชผักของที่นี่มาทำอาหารไทยบ้าง (อันนี้ถ้าแม่รู้คงภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้มาก) จนบางครั้งมันก็ชักออกมาเพี้ยน ๆ  อิ อิ จากคนที่ไม่เคยทำกับข้าวเลย ต้องมาทำเองวันละ 3 มื้อ ก็อาศัย "อินเตอร์เน็ต" นี่แหละค่ะเป็นครู... และชักชอบการทำอาหารขึ้นมาแล้วสิ ---อยู่--- บ้านเรา(อพาร์ตเม้นท์) อยู่ใกล้กะรางรถไฟ ไม่น่าจะเกิน 100 เมตร เมื่อรถไฟมันวิ่งผ่าน ไม่ไช่แต่เฉพาะเสียงอันหนวกหูเท่านั้นนะ มันยังมาพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนขนาดเทียบเท่าแผ่นดินไหว 2-3 ริตเตอร์อีกด้วย โดยเฉพาะถ้าเป็นขบวนรถไฟบันทุกสินค้า ซึ่งมันจะหนัก นั่นหมายถึงแรงสันสะเทือนมันจะมากตามด้วย แล้วเจ้าขบวนที่ว่านี้มันก็ชอบวิ่งตอนกลางคืนดึก ๆ ดื่น ๆ ซะด้วยสิ เล่นเอาตอนนี้ชักจะใช้ประสาทสัมผัสแยกแยะระหว่างแผ่นดินไหวกะรถไฟวิ่งไม่ออกละ นี่ยังดีที่ไม่ติดกับถนนทางข้ามทางรถไฟอีก ไม่งั้นคงได้หนวกหูกะเจ้าเสียงดัง "เป้ง...เป้ง...เป้ง...."อีกหนึ่ง อ้าว...คุยเรื่องกินอยู่ ไหงมาบ่นได้เนี่ยเรา.... จากคุณ : กาปุ้ย - [ 15 ก.ค. 48 21:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่ได้เข้ามาแป๊ปเดียว กระทู้นี้ ยาวเลย คุณ Fudge a mania - ขอบคุณมากน๊ะค่ะ ที่ ชวนไปร่วมงานด้วย แต่เห็นที ว่า ต้องขอตัว เพราะอีก สองชั่วโมงข้างหน้านี้ จะเดินทางขึ้นเหนือค่ะ กลับอีกทีก้อ วันอังคารนุ่นแหนะค่ะ ( ไปเยี่ยมพ่อแม่ แฟนค่ะ ) คุณ วดี ค่ะ -ไอติมรถเข็น ชอบทานเหรอค่ะ (( ปูอัดก็ชอบเหมือนกันค่ะ )) ว่าแต่ ในญี่ปุ่นเนี๊ย ไอศกรีม หายากน๊ะค่ะ คุณ ลำพูริมน้ำค่ะ เดี๋ยวจะแวะเข้าไปที่บล๊อกน๊ะค่ะ จะลองเข้าไปสมัครสมาชิกด้วย แล้วเดี๋ยวไว้คุยกันค่ะ คุณ ทิม - เป็นกำลังใจ ให้ในการ คิดดำเนินชีวิต น๊ะค่ะ ห้องแอด เจแปน นี่เป็นห้องที่ให้ กำลังใจ และความรู้ในการดำเนินชีวิต ที่ญ๊ปุ่น กับ ปูอัดเหมือนกันค่ะ คุณ Noi - ดีจังค่ะ มีแปลงผักเองด้วย ตอนนี้ เดี๋ยวไปเยี่ยมพ่อแม่ แฟนครั้งนี้ ปูอัด ก็เอาเมล็ด พริก กับ พวก ตระไคร้ และก็ผักสวนครัว ไปฝากพ่อแม่ ปลูกด้วยค่ะ พอมันโต ก็ให้เขาส่งมาให้กินหน๊ะค่ะ ( คือที่ห้องไม่มีที่ให้ปลูกค่ะ ) เอาใจช่วย เรื่อง การสอนภาษาไทยน๊ะค๊ะ พยายามต่อไปค่ะ คุณ อดีตนักกินจุ ( ทำไมใช้นามแฝงนี้ค่ะ ) เมื่อก่อนกินจุเหรอค่ะ ??? อยากไปโอกินาว่า เหมือนกันค่ะ มีโปรแกรมไว้ว่าจะไปค่ะ อากาศสบายๆๆๆ เหมือน ภาคใต้บ้านเราหรือเปล่าค่ะ ?? ไว้มีโปรแกรมแล้ว จะให้คุณเป็นที่ปรึกษาค่ะ ฝาก ถึง พี่ ๆๆ ทุกคนด้วยน๊ะค่ะ ว่า ห้องแอดเจแปน นี้ เป็น แหล่งข้อมูลและมิตรภาพที่ดี สำหรับคนที่ กำลังจะมาอยู่ หรือ มาอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว อย่างดีค่ะ โดยส่วนตัว เข้ามาอ่านที่นี่ พอสมควรแล้ว แต่ไม่เคยโพสต์ค่ะ เพิ่งจะเข้ามาโพสต์ อาทิตย์ สองอาทิตย์นี้เองค่ะ ก็รู้สึก ชื่นชม หลายๆๆคน ที่เข้ามาตอบให้ความรู้ และ ความสนุก กับ หลายๆๆ คำถามที่ฝากกันเข้ามาค่ะ ขอบคุณน๊ะค๊ะ จากคุณ : --- ปูอัด --- - [ 15 ก.ค. 48 23:53:43 A:219.165.152.103 X: TicketID:104187 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาสังเกตุการณ์   จากคุณ : waterloo sunset - [ 16 ก.ค. 48 09:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จูนจ๊ะ...เขียนไรดีน้า... ประสบการณ์ของตัวเองก็...ไม่คิดว่าจะได้มาแต่งกับคนญี่ปุ่นหรอก ไม่เคยสนใจเรื่องญี่ปุ่น การ์ตงการ์ตูนน่ะ สมัยก่อนรู้มั่งไม่รู้มั่ง ไม่เคยติดอะไรสักอย่างงงง....รู้แต่ว่าพอแต่งแล้วต้องอดทน ต้องเรียนรู้ เพราะนี่คือชีวิตใหม่ที่เราเลือกมาอยู่ แต่งงานใหม่ๆ ทะเลาะกับคุณปั๋วเป็นประจำ เรื่องส่วนใหญ่ก็คือ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น เป็นแม่ของลูกคนญี่ปุ่นต้องทำแบบนี้...เอ๊ะ...แต่ช้านเป็นคนไทยอ่ะ... ทำแล้วมันขัดหัวจายชอบกลเว้ยยย....ยากชิบอ๋าย... แต่ก็ต้องทน...ไม่อยากทำก็ทำซะหน่อย ไม่อยากไปก็ไปกะเค้า ไปบ่อยๆ...ทำบ่อยๆ...ได้เรียนรู้...เมื่อรู้...เราก็เลือกได้ว่าควรจะทำอะไร ที่ไม่น่าเกลียดสำหรับสังคมที่เราอยู่ ภาษาญี่ปุ่นนี่สำคัญที่สุด สื่อสารไม่ได้แล้วจะรู้สึกหงุดหงิด เค้าพูดอะไรกัน เค้านินทาเรารึเปล่า ใหม่ๆได้แต่ส่งยิ้มหวาน Smileไทยแลนด์ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี   ถึงจะลำบากแค่ไหนก็ต้องเรียน พยายามเรียน อดทน พอเราเข้าใจ เดี๋ยวนี้เถียงกับคนญี่ปุ่นได้ (แบบมีเหตุผลนะจ๊ะ ไม่ใช่เถียงข้างๆคูๆ) เห็นอะไรที่ไม่ชอบมาพากล เราสามารถจะอธิบายหรือคัดค้านได้ ไม่ให้คนอื่นมาเอาเปรียบเรา ต๊าย...เขียนไรไปเนี่ยะ...เข้ากับเรื่องของกระทู้นี่ป่าว... เล่าไรให้ฟังจ้ะ...เรื่องตื่นเต้ล....เมื่อวานซืน...พี่กำลังจะเดินเข้าไปในซุปเปอร์แถวบ้าน บนชั้นสอง มันเป็นร้านขายของจิปาถะ เปิดประตูเข้าไปยังไม่ทันเอาตัวก้าวเข้าไปหมด ผู้ชายคนนึงเค้าบอกว่า สงสัยจะไฟไหม้นะครับ มีเสียงระเบิดด้วย มองไปด้านใน...โหยยยย...ควันคลุ้งมันเริ่มลอยมาทางเราแล้วฟ่ะ...เหม็นด้วย...แล้วมันจะระเบิดตึกนึ้อ่ะป่าวเนี่ยะ...อุย...รีบเปิดดีกว่าเรา...ไม่ซื้อแล้วเว้ย...ขงของ... ก็เมื่อวันก่อนที่ลอนดอนเค้าเพิ่งมีเทโหระ...ระเบิดกันเปรี้ยงปร้าง....สงสัยไอ้ยุ่นบ้าตัวไหนเลียนแบบซะแล้วแหงๆ...ถ้าจะอยากลองของ... เมื่อวานนี้ข่าวหนังสือพิมพ์ ลงจริงๆ....Itazura...วางระเบิดสปรย์พันกับทิชชู่  ในห้องน้ำหญิงซุปเปอร์นั้น คดีบ้าๆบอๆในญี่ปุ่นเนี่ยะ...เห็นทุกวัน...ต้องระวังตัวกันบ้างนะคะ...อย่าคิดว่ามันจะไม่เกิดกับเรา เพราะมียุ่นโรคจิตแฝงตัวอยู่ทุกชุมชน... อย่างที่เคยได้ยินว่า ยืนรอรถไฟอยู่ดีๆ พอรถไฟมาจะถึงชานชาลา....คนก็ก้าวเดินล้ำเส้นที่เค้าขีดไว้ให้ เตรียมจะขึ้นรถเพราะคนมันเยอะ เดี๋ยวคนตัดหน้าไม่ได้ที่นั่งดีๆ ก็ไม่รู้ว่ามีมือใครมาผลักให้ตกรางถูกรถไฟทับตายซะหน้าตาเฉยอย่างนั้นแหละ...พอจับตัวคนร้ายได้ พี่แกบอกหน้าตาย...ก็มันหงุดหงิดอ่ะว่ะ...เลยอยากฆ่าคน...ครายก็ด้ายยย....น่าน...เป็นแบบน้านไป...นี่แหละสังคมญี่ปุ่นทุกวันนี้จริงๆ.... ไปกินข้าว...เตรียมตัวไปทำงานล่ะจ้ะ.... แม่บ้านเก่าๆที่เข้ามาเยือนทู้น้องจูน ตั้งแต่คุณวดี แม่มาลัย อีหนูNaru แล้วครายอีกอ่ะ...คนรู้จักทั้งหลาย... ฝากซ้าหวาดดี จุ๊บๆๆนะจ๊ะ....มากวนป่วนเมืองพอหอมปากหอมคอ...ไว้มีเวลาจะมาเล่าต่อจ้ะ... จากคุณ : ปาน-Sapporo - [ 16 ก.ค. 48 12:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ชอบที่พี่ๆทุกคนเขียนมากเลยค่ะ อ่านของทุกคนหมดเลย สนุกดี แต่รู้สึกเหมือนตัวเองรอวันจะเป็นแบบนี้เลย ??? ก็เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่มหาลัย แต่ยังไม่รู้ว่าอยากทำอาชีพอะไรเลยนี่สิ อาชีพแม่บ้านแหงม - -" แล้วมาเล่าต่ออีกนะคะ จะแวะมาดูเรื่อยๆ ^^ จากคุณ : Croix - [ 16 ก.ค. 48 19:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ดีใจที่มีคนมาร่วมแชร์ค่ะ ... แม้แต่เข้ามาสังเกตการณ์ก็ดี ....... แล้วจะกลับมาอ่านค่ะ เสาร์ อาทิตย์ ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ ........ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 17 ก.ค. 48 10:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านๆแล้วเหมือนสาวๆในเมืองคุยกันเลย งั้นลองฟังสาวแถวบ้านนอกอย่างฮิโรชิมามั่งนะคะ สถานะ        แปดเดือนในญี่ปุ่น อดีต           จบจากเชียงใหม่ ไปจบต่อที่ออสเตรเลีย                 รับมารับเงินเดือนหมื่นกว่าบาทที่กทม.ได้                 ยี่สิบเดือน สามี            เอ่อ... จืดค่ะ สนิท .....มาก เงียบ                 ก ริบเหมือนอยู่บ้านคนเดียว แต่เวลาบ้าก้อมีแบบนะ เหมือนในการตูนอ่ะค่ะ ปาร์แมนกุงเกงในใส่บนหัว ไรเงี้ย เฮ้อ.. เหนื่อยใจ อาหาร          ทำเองค่ะ อาศัยวิชาเอาตัวรอดที่เคยทำมาสมัยอยู่แดนหมีเกาะต้นไม้ และโลโบ้คู่ใจ อ้อเกือบลืม คะนอคู่ครัว เรียน              ภาษา เหนื่อยมากกกกกกก หนุ่มหล่อมากๆ แถมมาจีบได้ทุกวัน ปล. ไม่โม้นะ นี่คิดว่าคนแถวนี้ชอบแปลกๆ  นี่ถ้าไม่มีสะมีนะ ฮึ่มๆๆ สภาพ            เร่ร่อน สามีไปทำงานตปท. ตามไปบ้าง หลงบ้าง กลับบ้านที่บางกอกบ้าง อยู่คนเดียวบ้าง เพื่อนบ้าน       ไม่มีตัวตน เพื่อน             เต็ม ไม่มีเวลาทำกับข้าวเลยอ่ะ มัวแต่ไปเม้าท์กัน แย่เลยเรา เงินทอง          เรียนรู้ว่า เยน หมายถึง ค่าเงินที่สามารถซื้อของที่สามารถกินได้ ได้ ในปริมาณแปรผันตรงกับค่าเงิน  ซึ่งแพงมากกกกกกกกกกก บ้าน              อพาร์ทเม้นท์ค่ะ โมเดิร์นหน่อย บุญรักษา ที่ไม่ได้ เอาเราไปซุกไว้ที่ไหน มืดๆ งานอดิเรก       จักรยาน ซื้อของ เล่นเนต ทุกวันเลยอันนี้ อารมณ์ประจำ     เหงาจังโว้ย และเมื่อไรจะพูดญี่ปุ่นได้สักที หงุดหงิดๆๆ สถานการ์ณ        คาดว่าจะเป็นงี้ไปนาน เพราะ ภาษาก้อไม่คืบเลย เพื่อน มีแต่พูดกันแต่อังกิด จะรอดไม๊เนี่ย แต่เวลามีคนมาเย้ย ก้อ ทับไปบ้างว่า  ฉันอยู่นี่อีกอย่างน้อย สามสิบปี ไม่เหมือน หล่อนที่ต้องรีบๆรู้ รีบๆ หางานทำ ไม่งั้นไม่ได้ต่อวี  อันนี้ปากร้ายนะคะ ไม่ควรเอาเป็นตย. ก้อดูดิ มาเย้ยดังมากกกกกกกกกกกก เลยเลือดวัยรุ่นขึ้นหน้านิหน่า   ความตั้งใจสูงสุด   อยากมีกล้ามแขนเยอะๆ ความชอบส่วนตัวนะคะ ดรัมเบลทุกวัน ว่าจะให้มันหนักๆกว่านี้อ่ะ จบข่าวคร๊าบ จากคุณ : คนไทยก็ทำได้ - [ 18 ก.ค. 48 11:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณคนไทยก็ทำได้ครับ จะเอาจริงอะกล้ามแขนนะ เดี๋ยวหนุ่มๆที่มาจีบก็กลัว หายไปหมดหรอกครับ อิอิ จากคุณ : House Of FlyingBird - [ 19 ก.ค. 48 10:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ได้อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ดิฉันก็เพิ่งมาอยู่ได้ 1 เดือนค่ะ แต่งงานกับคนญี่ปุ่น เหมือนกัน ยังใหม่สำหรับที่นี่ ชีวิตปกติก็เหมือนทุกท่านค่ะ 1 ไปไหนคนเดียวไม่ได้งงกับถนนญี่ปุ่น 2 ทำหารกินเองตลอดทั้งๆที่ตอนอยู่เมืองไทยไม่เคยเข้าครัว อยู่ที่นี่เข้าร้านบ่อยไม่ไหว 3 โชคดีที่ไม่ได้อยู่บ้านพ่อแม่สามี เพราะกลัวว่าจะมีปัญหา ช่วงที่มาแรกๆก็ต้องอยู่กับแม่สามี พอสามีไปทำงาน แม่สามีก็ใช้ทำงาน วันแรกก็ใช้เลยอ่ะ ก้เลยคิดว่ายังไงๆก็แยกกันอยู่ดีกว่า 4 รถที่นี่สีขาวเยอะจัง 5 คนแก่ญี่ปุ่น ใจดีและน่ารักมากๆอยู่บ้านใกล้ยายของสามี ใจดี ขี้เกรงใจ 6 เรียนภาษาทุกวันเสาร์ สอนโดยอาสาสมัคร ครั้งละ 500 เยน ที่มิโตะ มีแต่เพื่อนต่างชาติ 7 รถถูก แต่ค่าซ่อมแพง เพิ่งเกิดอุบัติเหตุ ชนหิน รถบุบไปนิด ค่าซ่อม 200000 บาท ก็เลยทิ้ง ซื้อใหม่ดีกว่า 8 กินแต่ผัก ทุกวัน 9 ราคาสุนัขกับแมวทำไมแพงจังอยากได้สักตัว 10 บัตรเครดิตทำง่ายกว่าเมืองไทย เพิ่งมาอยู่ค่ะก็เลยยังไม่เจอประสบการ์ณน่าสนใจ จากคุณ : puimnida - [ 19 ก.ค. 48 19:54:50 A:60.34.178.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณพี่ปาน มากค่ะ อ่านแล้ว ทันเหตุการณ์ จริงๆค่ะ ......  เรื่องที่พี่ปานเล่า ประมาณนั้นเลยค่ะ โรคจิตแอบแฝง ยังไง ก็ขออย่าให้เหตุการณ์ร้ายๆเกิดกับใครๆเลยค่ะ  เห็นข่าวที่ลอนดอนแล้วก็สลดใจ ไม่รู้ว่าพ่อใครแม่ใครลูกใครตายกันไปบ้าง ........ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ........คุณคนไทยทำได้ ...มีหนุ่มหล่อมาจีบด้วย อุ้ยๆ อยู่นี่มาหลายปี บ่เคยมีใครมาแหย่เลยค่ะ เพราะว่าพนุงตุงนังกับลูกสาวตัวน้อย ไม่ทันให้ใครได้ทักว่าพี่กับน้องมักจะตอบไปว่าลูกสาวค่ะๆๆ  กลัวเขาไม่เชื่อค่ะ เพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคนเชื่อค่ะ                ก่อนนอนสิบนาที   คิดว่ายังคงมีคนผ่านเข้ามาอ่านบ้าง    ถ้าใครผ่านไปมา มีเวลา ลองเขียนเพิ่มนิดๆค่ะ    คำฝาก ไปยังน้องๆ เพื่อนๆพี่ที่จะมาอยู่ที่นี่ค่ะ ขอเขียนเป็นคนแรกฝากไว้ค่ะ แล้วไงรอเพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆนะคะ ถ้ามีเวลาเมื่อไหร่ก็ได้ จนกว่ากระทู้จะตกขอบไป        คำแนะนำค่ะ        เท่าที่อ่านๆจากข้างต้น เชื่อว่าคงได้อะไรไปบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ  มาถึง คห.นี้ ก็ขอเพิ่มเติม ในส่วนของ  การเตรียมตัวนิดๆหน่อยค่ะ                  สิ่งที่ควรนำ ติดตัวมา เมื่อมาญี่ปุ่น สิ่งที่ควรซื้อ สำหรับสตรี ชุดชั้นในสตรีค่ะ        ที่นี่แพง  ค่ะ  มีถูกๆ แต่ว่าคุณภาพไม่ค่อยดีค่ะ        เครื่องประดับต่างๆ เพชร พลอย สำหรับคนชอบใช้นะคะ ทีนี่แพงอีกเหมือนกันค่ะ        พวกเครื่องปรุงอาหารไทย หาซื้อได้ที่นี่ค่ะ       แต่ว่า แล้ว แต่ว่าสถานที่ที่จะมาด้วยค่ะ ว่าจะหาซื้อได้หรอืเปล่า ถ้าดูๆแล้วไม่สะดวก ใช้วิธีเหมือนคุณปูอัดค่ะ ตุนเสบียงไว้ทานได้เป็นปี        เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ชุดที่แบบเรียบร้อยทางการพวกสูท พวกชุดสีดำเรียบร้อยนั้นตัดมาจากไทยเลยค่ะ ที่นี่แพงมากค่ะ ชุดหนึงหลายหมื่นเยนค่ะ ชุดไปงานเลี้ยงงานปาร์ตี้เหมือนกน เอามาจากเมืองไทยจะดีค่ะ       เสื้อ ตามแฟชั่นล่ะก็ หาซื้อที่นี่จะดีค่ะ เพราะว่า จะได้ไม่ตกยุคค่ะ ที่นี่แฟชันเปลี่ยนเลย เรื่องราคา ช่วงลดราคา น่าซื้อค่ะ ช่วงไม่ลด ก็แพงหน่อยแต่ว่า คิดแบบคนญี่ปุ่นแล้วก็พอซื้อได้ค่ะ อย่าคิดเปรียบกับเงินไทยค่ะ เพราะว่า มือจะแข็งล้วงกระเป๋าไม่ได้ค่ะ       ของฝาก ไม่ค่อยแนะนำพวกผ้าไหม ชุดไหมค่ะ เพราะคนที่นี่ไม่ค่อยใส่กัน สีสดๆ แจ๊ดๆ ก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกัน แต่ว่า ถ้า เป็นเบญจรงค์ หรือไม่ก็แก้วคริสตัล หรือผ้าปักสวยๆ เป็นพวกปอกหมอน ผ้าคลุมโต้เก้าอี้ ของตกแต่งบ้านกระจุ๋มกระจิ๋มดูน่ารัก น่ะดีค่ะ คนที่นี่ชอบ อะไรที่ออกเป็นช้างๆ หน่อยดีค่ะ คนญี่ปุ่นชอบช้าง  พวกช้อน พวกเครื่องเงิน ทองเหลือง ที่เป็นภาชนะต่างๆ หรือของตกแต่งโอเคค่ะ... ร้านขายของฝากที่อิเซตันมีให้เลือกค่ะตรงกับที่คนญี่ปุ่นชอบด้วยค่ะ ........         มาที่ ของฝากจากญี่ปุ่นไปไทย         แล้วแต่ชอบ แล้วแต่คนทางบ้านสั่งมา แต่ว่า อยากแนะนำของฝาก ที่คิดว่าหลายๆคนไม่ค่อยคาดคิด หิ้วไปฝากกันแน่เลย            ก็คือ โซเมงค่ะ ถึงแม้จะหาซื้อได้ที่กทม. ซื้อไปฝากถูกกว่า ถ้าไม่หนักมาก ถือไปฝากเพื่อนค่ะ ทำเป็นขนมจีนอร่อยดี แล้วก็พวกบะหมี่ต่างๆ แล้วก็ขนมอร่อยๆ ค่ะ ชาเขียว ด้วย ค่ะ อยากให้คนไทยดื่มชาเขียวแท้ค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 19 ก.ค. 48 20:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อยากได้ฝากกลับเมืองไทยให้ญาติ และ เพื่อนๆ แต่ไม่รู้จะซื้ออะไรดีค่ะ เพื่อนๆก็พูดมาก ถ้าได้ของที่ไม่ดี เราก็เลยเลือกไม่ถูกค่ะ ของดีก็ส่วนมากจะแพง แพงๆใครจะซื่อไหว ซื้ออะไรดีน้า ถึงจะถูกใจคนไทย จากคุณ : puimnida - [ 20 ก.ค. 48 06:55:29 A:60.34.178.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แล้ประทับใจค่ะ เลยหา Thai keyboard online เอาเมาท์จิ้มทีละตัวก็ยอม อยากร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยคนค่ะ หลังจากที่ไล่อ่านมา ทําให้ได้ข้อคิด แล้วก็เทคนิคในการอยู่ที่นี่ของแต่ละคน ทําให้รู้สึกว่าไม่ได้มีเราคนเดียวนะ สถานะที่ญี่ปุ่นตอนนี้ ก็อยู่ที่โยโกฮาม่ามาได้ 1 ปี กะอีก 5 วันค่ะ เพิ่งมีงานแต่งที่ไทยเมื่อพ.ค.ที่ผ่านมา แล้วก็งานแต่งเล็กๆ บบญี่ปุ่น ที่ฮิโรชิม่า เมื่อวันที่ 17 ก.ค.เพิ่งผ่านมานี้เองค่ะ อิอิ   สามีเป็นคนฮิโรชิม่า ย้ายมาอยู่โยโกฮาม่าเพราะงานด้าน IT ค่ะ ส่วนตัวแล้วไม่รู้เรื่อง IT เท่าไหร่   เพราะจบการท่องเที่ยวมาค่ะ แต่ก็พยายามเข้าใจงานของสามี ว่าทําอะไร แบบไหน อยากคุยกันได้ทุกเรื่องค่ะ แล้วสามีเป็นคนคุยเก่ง อธิบายเรื่องยากๆ ให้เข้าใจง่ายๆ เช่นการเปรียบเทียบอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เลยคุยกันได้ตลอด เป็นทั้งสามี เพื่อน พี่ บางทีก็เหมือนพ่อ เหอๆ แม่บ้านมือใหม่แบบแป๋วเลยลําบาก เรื่องภาษาญี่ปุ่นค่ะ อยู่มาได้ปีนึง แต่ยังพูดไม่เก่งเลย ฟังนี่ก็ไม่ค่อยได้ แต่อ่านออกเขียน hiragana, katakana กะคันจิที่เป็นเบสิคชีวิตประจําวันได้ มาญี่ปุ่นใหม่ๆ ไม่ค่อยสนใจเรียนรู้ภาษา เอาแต่เที่ยวเล่น แล้วก็เล่น net เล่น game จนช่วงสิ้นปีที่แล้ว อยากพูดเก่งๆ สามีเลยหาที่เรียนให้เป็นแบบพวกอาสาสมัครสอนอ่ะค่ะ ก็เลยไปเรียน อยากพูดญี่ปุ่นเก่งจังค่ะ คงต้องใช้เวลา งานไบโตะ เคยไปสมัครร้านอาหารไทยที่สถานีโยโกฮาม่าช่วงปลายพ.ค. แต่คนเต็มทั้ง 3 ร้าน อืมม อาจเพราะแป๋วยังพูดญี่ปุ่นไม่เก่งด้วยละมั้ง ช่วงนี้เลยเรียนอย่างเดียวก่อน แต่ตั้งใจว่าพูดเก่งเมื่อไหร่จะหางานอีกแน่ๆ ค่ะ อยากเอาเงินไว้ shopping พวก cosmeticsครีม lotions อะไรพวกนี้อ่ะ คือ แบบว่าเกรงใจคุณสามี อิอิ เรื่องกิน แถวบ้านมี SEIYU, Itoyokado, 7-11, Lawson, am pm แล้วก็ Family Mart ... ทุกวันอังคารกะพุธ SEIYU จะขายถูกมาากกก พวกปลาทู ปลาซาบะตัวเบิ้มๆ 89 เยน แตงโมครึ่งลูกใหญ่ๆ 299 เยน นํ้าผักผลไม้ Tropicona 1000ml. 100 เยน เป็นต้น เวลาไปซื้อแป๋วจะไปตอนเช้า คนเลยไม่เยอะ เดินซื้อสบายๆ วันศุกร์ Itoyokado ก็ถูกกกมาาก แป๋วเลยจะซื้อทุกวันอังคารกะศุกร์ ช่วยคุณสามีประหยัดต่อเดือนได้เยอะเลย ชอบทําอาหารนะคะ  ลองได้ทุกอย่างที่ไม่ยากจนเกินไป ชอบทําให้สามีทานค่ะ เวลาสามีทานหมด หรือเข้าปากแล้วพูดว่า Oishii! จะดีใจจนบอกไม่ถูก บางทีทําอันที่สามีบอกอร่อยติดกัน 3-4 days จนสามีบอกเปลี่ยนเหอะ เหอๆ แต่บางทีก็ไม่รู้จะทํากับข้าวไรดี ถ้าตึบหรือเบื่อ ก็จะไปหาไรหร่อยๆ กินข้างนอกกัน ก็เปลี่ยนบรรยากาศ 3-4 ครั้งในเดือนนึง สามีไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่ดื่มเบียร์ แล้วที่บริษัทเขาไม่ค่อยมีไปดื่มกันค่ะ 3-4 months เวลา projects well done ถึงจะไปดื่มกันซักครั้ง เลยไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหาเรื่องพวกนี้ กลับบ้านมา 2-3 ทุ่ม ก็กินข้าวด้วยกันทุกครั้ง ล่าสุดไปซื้อ Relaxing LAVENDER MASSAGE OILของ The Body Shop มานวดคุณสามีหลังจากกินข้าว เลยหลับปุ๋ยเกือบทุกวัน ติดใจไปเลย (เสร็จเรา ออิ) ส่วนเรื่องอยู่  อยู่แมนชั่น (1LDK 48m) ห่างจากสถานีรถไฟ 10 นาทีได้ ได้ความรู้ใหม่เรื่องกําแพงค่ะ เวลาหาห้องถ้ากําแพงทําด้วย woods หรืออะไรที่มันบางจะถูกมาก แต่ได้ยินเสียงจากข้างนอกชัดเจน เสียงจากข้างในก็คงลงไปชั้นล่างหรือห้องข้างๆ ได้ แต่ถ้าเป็น RC (คอนกรีต) จะดีกว่าค่ะ กิจกรรมยามว่าง จันทร์-ศุกร์ 10.00-12.00 ไปเรียน กลับมาก็ใช้ internet check mail ตอบ mail, search ข้อมูลต่างๆ แล้วก็อ่านเวบพันทิบ อิอิ อันนี้กิจกรรมที่ต้องทําทุกวัน นอกนั้นก็เล่น online game "Pangya"  เกมส์ PS2 ดูหนัง กะ anime ที่โหลดมา แต่ส่วนใหญ่ถ้าเป็นหนังต้องรอดูกับสามี ถ้าดูก่อน คุณสามีงอนง๊องแง๊งอ่ะ แล้ววันไหนเพื่อนว่างแล้วเราอยากออก ก็จะนัดเจอกัน แต่ก็กลับมาทํากับข้าวทุกครั้งค่ะ เพื่อนบ้าน มีป้ากะลุงห้องข้างๆ แมนชั่นที่อยู่มันมีแค่ 2 ชั้นอ่ะ ชันนึงมี 2 ห้อง เลยไม่ค่อยมีเพื่อนบ้าน ข้างแมนชั่นเป็นบ้านเดี่ยว มีรั้วกัน หลังบ้านเป้น koen เล็กมาก ไม่มีคนมาเท่าไหร่ นอกนั้นทั้งแถบก็ convenience stores กะซุปเปอร์ เพื่อนญี่ปุ่น มีที่คบมานานตั้งแต่ยังไม่แต่งงาน และเคยเจอกันแล้ว 3 คน อยู่โยโกฮาม่า 2 คน ชื่อมามิ กะ อายาโกะ แล้วก็ มิโฮะ นี่อยู่ไกล คุมาโมโตะ มิโฮะไปอยู่บ้านแป๋วทุกครั้งที่ไปไทย ทําไมเพื่อนที่สนิทต้องอยู่ไกลลด้วยเนี่ย   กะมามิก็เฮฮาไปไหนไปกันได้ พูดอังกฤษเก่ง ชอบชวนดูหนุ่มหล่อ ทั้งที่รู้ว่าเรามีสามีแย้ว กะายาโกะเจอกันก่อนมามิ แต่ไม่รู้ทําไมมันไม่สนิทซะที อาจเป็นเพราะอายาโกะเป็นคนเงยบๆ ไม่คุยอ่ะ แป๋วก็คุยไม่ถูก แต่ก็เจอกันคุยได้นะ แปลกดี   อยู่ที่นี่ถ้ามีเื่พื่อนญี่ปุ่นก็ช่วยได้เยอะนะคะ เรื่องภาษา ความเป็นอยู่ แหล่งหรือร้านที่เขารู้แล้วก็ฝึกภาษาไปในตัว เวลาว่างตรงกันไปเจอ พูดคุย ก็ไม่เหงานะ ตอนมาใหม่ๆ คุยแต่กะสามี ตอนกลางวันนั่งนํ้าลายบูดเพราะไม่ได้คุยกะใคร แต่มันก็ทําให้แป๋วกลายเป็นคนอารมณ์เย็น คิดอะไรมากขึ้น เพื่อนกะน้องบอกแป๋วเปี๋ยนไป๋ <---- ในทางที่ดีนะคะ อิอิ แล้วก็ได้เพื่อนที่ @japan ช่วยให้ไม่เหงา ให้ความรู้ แล้วก็ปรึกษาได้ คนไทยอยู่ที่ไหนก็อุ่นใจที่มีคนไทยด้วยกัน ได้ยินภาษาไทย บ่นยาวไปและ สามีกลับมาพอดี ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวมาใหม่ จากคุณ : ++Mrs.Uchida++ - [ 20 ก.ค. 48 18:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณ คุณแป๋วมากค่ะ อ่านเพลินเลย ประทับใจกับการจิ๊มดีดมากค่ะ  ยาวเลย ..... เมื่อไหร่จะมีคนตัวเล็กมาแย่งเวลาคะ คุณ puiimnida คะ เข้าใจค่ะ   ก็เลยตัดสินใจซื้อแต่พวกของกินน่ะค่ะ เบาๆง่ายๆ พอดีเพื่อนบ้าน หรือญาติไม่ได้อยู่กทม.ของญี่ปุ่นหายาก แค่นิดๆหน่อยๆติดไม้ติดมือไป เขาก็ดีใจกันนะค่ะ คราวนี้ คิดว่ากลับไปนอกจากของกินแล้ว ว่าจะซื้อร่มไปฝากค่ะ เพราะร่มที่นี่สวยแล้วก็เบาดีค่ะ .....ไม่แพงด้วย ......แต่ว่าร่มสวยๆ ของที่นี่ซื้อไม่ไหวค่ะ แพงมาก มากกว่าหมื่นเยนก็มี พวกนาฬิกาก็เคยซือไปฝากค่ะ ของ cacio  seiko  ประมาณนี้ค่ะ ให้หลานๆ ก็โอเคค่ะ เขาชอบกัน  เบบี้ จี จีช็อคพวกนี้ค่ะ หลานๆ วัยรุ่นชอบกัน บ้านอยู่ ใกล้ที่เขาขายของพวกนี้ในราคาลดน่ะค่ะเลยซื้อๆได้ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 48 20:30:14 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 ก.ค. 48 20:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ประสบการณ์จากแม่บ้านทุกท่านมีประโยชน์จริง ๆ อ่านแล้วทำให้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างในการที่จะดำเนินชีวิตอยู่ในญี่ปุ่นให้มีความสุขขอโหวตให้เป็นกระทู้ยอดนิยมค่ะ เป็นแม่บ้านค่ะแต่งงานมาได้ 6 ปีแล้วค่ะ เพิ่งมาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้ 1 ปีกว่า ตอนนี้กำลังหาที่เรียนภาษาอยู่ค่ะถ้าไม่รบกวนคุณ Mrs.Uchida กรุณาแนะนำที่เรียนให้ด้วยได้ไหมค่ะ ตอนนี้เพิ่งย้ายมาอยู่ที่ โยโกฮาม่า ค่ะ อยากเรียนจันทร์-ศุกร์ อยากเก่งเร็ว ๆ น่ะค่ะ เพื่อนบ้าน ไม่มีค่ะ แต่มีเพื่อนที่เป็นคนญี่ปุ่นรู้จักกันเมื่อตอนอยู่เมืองไทยค่ะเธอไปอยู่กับสามีที่เมืองไทยแต่ก็อยู่ไกลกันมากโทรศัพท์หากันอย่างเดียวเธอพูดภาษาไทยเก่งค่ะ ชีวิตประจำวัน ตื่นเช้ามาก็เตรียมอาหารเช้า ส่งแฟนไปทำงาน ทำงานบ้าน เรียนภาษาเองที่บ้าน หัดเขียน hiragana katakana แต่งงานมาหลายปีแต่เพิ่งมาเริ่มเรียนเพราะไม่คิดว่าจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ ครั้งแรกที่มาอยู่ญี่ปุ่นเป็นอะไรที่ฝืนความรู้สึกมากเพราะรู้ว่าถ้ามาแล้วต้องปรับตัวอะไรหลาย ๆ อย่าง สามี เป็นคนใจดี หน้าตาเหมือนคนไทยเชื้อสายจีน เพื่อน ๆ ทุกคนพูดเหมือนกันว่าเป็นคนไทย ประสบการณ์ในญี่ปุ่นยังมีไม่มากค่ะเพราะยังไปไหนคนเดียวไม่ได้ ชอบดูรายการโทรทัศน์ของญี่ปุ่นค่ะเหมือนเรียนไปในตัว อนาคต คิดว่าถ้าภาษาพอพูดสื่อสารรู้เรื่องอยากหาที่เรียนทำอาหาร หรือขนมปังหรือเค้กก็ได้อยากไปเปิดร้านที่เมืองไทยค่ะเพราะที่บ้านเปิดเป็นร้านค้าค่ะ วันนี้แค่นี้ก่อนนะคะปกติจะเป็นคนอ่านอย่างเดียวแต่กระทู้นี้อดใจไม่ไหวเลยขอเข้ามาแจมด้วยคน วันนี้สามีกลับดึกค่ะเลยนอนดึกไปด้วย แล้วจะเข้ามาคุยใหม่คะ Oyasuminasai จากคุณ : My_Home - [ 20 ก.ค. 48 23:59:25 A:219.39.28.56 X: TicketID:104813 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มีปัญหาคาใจกับเพื่อนคนนึงค่ะ ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ ฉันแต่งงานกับคนญี่ปุ่นค่ะ เมื่อไม่นานมานี้ แต่คบกันมา 2 ปี แล้ว เพื่อนคนนี้ชอบพูดไม่ดีตลอด ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทคนนึง เช่น เข้าชอบพูดว่า คนญี่ปุ่น ทำไมชอบผู้หญิงดำๆ นั่นก็หมายถึงฉันแน่ๆค่ะ แต่ว่า คำพูดนี้มันดูถูกกันจังเลย ทำไมต้องมองกันสีผิว ทั้งๆที่คนไทย ก็ผิวคล้ำกันค่อนประเทศ หรือเขาคิดในใจว่า ที่ไม่มีญี่ปุ่นมาจีบก็เพราะตัวเองข๊าว ขาว อย่างนั้นเหรอ จริงๆแล้วจะรักกันเรื่องสีผิวสำคัญมากขนาดนั้นเหรอ จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้ดำสนิท แค่แทนๆเท่านั้น เพื่อนคนนี้ทำงานบริษัทญี่ปุ่น มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่น เจ้านายคนนี้ก็มีแฟนคนไทยอีกด้วย ผิวคล้ำเหมือนกัน พอกลับมาจากทำงานบางวันโดนเจ้านายว่า ก็มาบ่นหั้ยเราได้ยิน ว่า อยากกระถืบคนญี่ปุ่น ไมชอบอย่างนั้น อย่างนี้ เพื่อนคนนี้ทำงานฝ่ายบุคคล เขารู้เงินเดือนคนญี่ปุ่นอย่างดี บางคนด็มีเงินเดือนหลายแสนบาท มีหรือจะไม่อยากได้ อ้อ แต่ฉันไม่ได้แต่งงานหวังรวยนะคะ เพราะแฟนฉันฐานะธรรมดาค่ะ แต่ที่แน่ๆเพื่อนคนนั้น มักชอบพูดทำหั้ยฉันไม่สบายใจมากๆ ฉันก็เลยมักจะห่างๆกับเขา ไม่ค่อยติดต่อ ล่าสุดได้มาอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็ไม่ได้บอกเขา ฉันจะทำไงกับเพื่อนคนนี้ดี กลับเมืองไทยก็ต้องเจอกันเพราะบ้านใกล้กัน ถ้าซื้อของฝากไม่ดี โดนว่าขี้เหนียวแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : puimnida - [ วันอาสาฬหบูชา 09:57:50 A:220.220.143.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านเรื่องของ คุณ MY_Home แล้วคล้ายๆ กับตัวเองสมัยโน้นๆๆๆ เลยค่ะ  และก็เหมือนกับปัจจุบัน บางส่วนอิๆๆ ...สามีใจดี หน้าตาคล้ายๆคนไทยเชื้อสายจีน แล้วก็อยากเรียนทำอาหารไว้ไปเปิดร้านที่ไทย เหมือนกันอีกแล้ว  .......ตอนนี้ เรื่องภาษาของดิฉันพอใช้ได้ค่ะไปเรียนพอจะรู้เรื่อง เคยไปสมัครเรียนที่ โรงเรียนทำอาหารแล้วค่ะ แต่ว่า เขาหมดเขตรับสมัครไป ก็เลยถอยมาตั้งหลักก่อน เพราะว่า โรงเรียนที่อยากจะเรียนนั้นเป็นโรงเรียน เฉพาะด้าน เซนมงกักโคน่ะค่ะ จบแล้วก็ ได้ใบประกาศ สามารถเปิดร้านได้ น่ะค่ะ คือ เรียนทั้งภาคทฤษฏีและปฏิบัติ แล้วก็กฏหมายเกี่ยวกับด้านสาธารณะสุข การจัดการ และบริหารร้าน ด้วยนะค่ะ ..  แค่อ่านรายละเอียดแล้วก็ดู นักเรียนรุ่นก่อนๆเขาเรียน สวมชุดเชฟ สีขาว แล้วเราก็แอบฝันน้อยๆ สักวัน สักวัน เราก็จะ .... แต่ว่า มาสะดุด ตรง ค่าเทอม ปีละ เก้าแสนมั้งคะ ถ้าจำไม่ผิด แล้วก็ มีการสอบขอ้เขียนและสัมภาษณ์ด้วย .... ........... เลยต้องนั่งนับหนึ่งถึงพันอีกรอบค่ะ ว่า จะเรียนอย่างทางการ หรือเรียนตาม รร สอนทำอาหารธรรมดาสำหรับแม่บ้านดี .. แต่ใจก็อยากจะเรียนแบบว่า จบมาแล้วเจ๋งจริงๆ อร่อยประมาณนั้นน่ะค่ะ .... อุ้ยโม้ยาวอีกแล้ว ....... คุณ Puimnida  เดี๋ยวจะมาคุยด้วยต่อนะคะ .......มีธุระค่ะต้องไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 13:19:11 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ วันอาสาฬหบูชา 12:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คุณอดีตนักกินจุเรามีอะไรหลาย ๆ อย่างที่คล้ายกันจริง ๆ ด้วย ดีใจค่ะที่มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน ถ้าเราอยู่ใกล้ ๆ กันต้องเป็นเพื่อนที่พูดคุยกันถูกคอแน่ ๆ เลยนะคะ ดีจังเลยค่ะที่ภาษารู้เรื่องสามารถไปลงเรียนได้แล้ว ถ้าตัดสินใจได้แล้วว่าจะไปเรียนที่ไหนดีอย่าลืมมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังบ้างนะคะ.....ค่าเทอมแพงจังเลยค่ะและต้องมีสอบสัมภาษณ์กับสอบข้อเขียนด้วยสงสัยแค่แอบฝันแน่ ๆ เลยเรา...เพราะตอนนี้ภาษายังแย่มาก ๆ เลยค่ะ คุณ Puimnida ดิฉันว่านะน่าจะถามไปแบบตรง ๆ เลยว่าพูดแบบนี้ว่ากระทบฉันหรือเปล่า เพราะดิฉันก็มีเพื่อนที่นิสัยรับไม่ได้เหมือนกันค่ะคือเธออยากให้ติดต่อเพื่อนสามีให้น่ะคะทั้ง ๆที่เธอก็มีแฟนและก็อยู่ด้วยกันแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน เราไม่รู้จะพูดยังไงดีเราไม่ติดต่อให้หรอกค่ะเราสงสารคนญี่ปุ่นให้เขาไปพบกับคนดี ๆ ดีกว่าเพื่อนสามีเขาก็มีน้องชายยังไม่ได้แต่งงานและสนใจอยากให้เราช่วยติดต่อเพื่อนเราให้เอาที่นิสัยดี ๆ เราก็ไม่รู้จะติดต่อใครดีเพราะที่นิสัยดี ๆ ก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว คิดว่าปฏิเสธไปดีกว่า....พูดถึงเพื่อนนิสัยเสียนี่ยาวทุกทีหลงประเด็นแล้วด้วยขออภัยค่ะคุณอดีตนักกินจุ แล้วจะเข้ามาคุยด้วยบ่อย ๆ ค่ะ จากคุณ : My_Home - [ วันอาสาฬหบูชา 14:43:01 A:219.39.28.56 X: TicketID:104813 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อืมพูดถึงเรื่องติดต่อคนญี่ปุ่นหั้นเพื่อนๆก็เหมือนกันนะคะ มีเพื่อนหลายคนก็พูดแบบนี้ ติดต่อหั้ยหน่อยๆๆ เราก็ไม่รู้จะติดต่อหั้ยยังไง ขนาดเราอยู่ญี่ปุ่น ยังไม่รู้จักคนญี่ปุ่นเลย แล้วจะเอาที่ไหนไปหั้ย จริงๆแล้วถ้าเกิดจากความรักจะดีกว่านะ เราก็ไม่ได้เจาะจงเลือกคนญี่ปุ่น เพียงแต่มันเกิดจากความรัก ความผูกพันธ์กันมากกว่า ตอนที่รู้จักกับแฟนคนนี้ เจอกันพร้อมกับเพื่อน อีก 2 คน แต่เค้ากลับมาสนใจเรา แบบนี้เรียกว่า บุพเพก็ว่าได้ อิอิ อยากส่งรูป แต่รอเป็นสมาชิกก่อนดีกว่าค่ะ จากคุณ : puimnida - [ วันอาสาฬหบูชา 19:30:51 A:218.47.156.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 konbanwa^^ Khun อดีตนักกินจุก  -  thanks for read my writing ka^^  well, about baby, we are not ready :-) (coz living cost, house, my jp language is not good :-) etc.)...so maybe for 2-3 yrs later ka ^^  how about u ka? Khun My_Home - about Volunteer school, each school teach different days ka... not only one school, so if u wanna learn Mon-Fri, u have to study in many schools.... my husband found school for me from this website ka :) http://www.yoke.city.yokohama.jp/nihongomap04/kanagawa/ Khun puimnida  -  i think japanese men have many specs of women types na ka... same as normal men, each people kor have different specs....i have japanese husband too but im sooo white skin and thinner and tall just 155cm. eang....my friend who i know also have japanese BF, she is so pretty like japanese girl, white and kawaii...  who can decide that japanese men like tanned or white skin???  i think spec and heart and brain will decide for each couples...maybe your friend just urayamashii u mang ka? :p จากคุณ : ++Mrs.Uchida++ - [ วันอาสาฬหบูชา 22:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กระทู้ยาวมาก พี่ค่อย ๆ อ่านค่ะน้องจูน ตอนนี้อ่านถึงตอนที่น้องจูน เขียนเกี่ยวกับเรื่อง Omiai แล้วค่ะ นึกอะไรขึ้นได้อย่าง เมื่อไม่นานมานี้ พี่มีเพื่อนซี้เป็นสาวญี่ปุ่น คนนึง จู่ ๆ เธอก็เขียนเมลล์มาเล่าให้ฟังว่า เธอจะแต่งงาน ทั้ง ๆ ที่คบกันมานาน เธอก็มิได้เล่าเรื่องแฟนของเธอให้ฟังแต่ประการใด พี่เลยเดา ๆ ไปว่าเธอคงถูกพ่อแม่จับแต่งงานกับชายที่หาไว้ให้ หรือไม่ก็เข้าร่วมโปรแกรมที่ว่านี้ โดยพ่อแม่จัดการให้หมด เนื่องจาก ก่อนหน้านี้เธอเคยบ่น (ซักปีที่แล้วมั้ง) ให้ฟังว่า พ่อแม่เป็นห่วง ว่าเธอจะไม่ได้แต่งงาน เธอแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก ไม่ได้เรียนรู้ใจกันมาก่อน น่าเห็นใจเหมือนกันนะคะ ไม่รู้ว่าพี่คิดแทนเธอรึเปล่า บางที เธออาจคิดก็ได้ว่านี่เป็นหน้าที่ทางหนึ่งที่จะตอบแทนบุญคุณ พ่อแม่ ไม่ให้พ่อแม่ต้องเป็นห่วงว่าตอนเฒ่าตอนแก่จะใช้ชีวิต อยู่คนเดียวอย่างไร ไม่เห็นเธอกังวลอะไรไปนอกจากแค่ว่า เธอ ไม่อยากละทิ้งงานที่ทำอยู่เดิม เพราะต้องลาออก ย้ายไปเป็น แม่บ้านให้สามีที่ต่างจังหวัด เฮ้อ! ขอบ่นหน่อย โบราณจัง ... จากคุณ : Tai-Sarunya - [ วันเข้าพรรษา 00:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 55 khun Tai - i ever heard couples who married coz of this reason too ka... mai dee loei na ka...i think marry with someone who love dee kwar...coz have to be together for long long time everyday a จากคุณ : ++Mrs.Uchida++ - [ วันเข้าพรรษา 09:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 กระทู้นี้ยาว...อิ อิ...อ่านแล้วมันส์ ปล. อยากให้คุณแป๋วพิมพ์ไทยจังค่ะ จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ วันเข้าพรรษา 09:37:03 ]

ความคิดเห็นที่ 57 .......ก่อนอื่น ถึงคุณ puimnida ค่ะ .......อย่าไปใส่ใจกับคำพูดของคนนั้นเลยค่ะ คนประมาณ นี้ มีเยอะค่ะ เอาหูทวนลมไปเลยนะคะ  จูนเจอ ผู้คนประมาณนี้มาเยอะแยะค่ะ เจอมานานมามาก ปัจจุบันก็ยังเจออยู่ จะหลีกจะหนีก็ไม่พ้นค่ะ มีทุกอาชีพ ทุกอายุ ทุกการศึกษา อิๆๆ ก็คนเขาขี้อิจฉาน่ะค่ะ จูนเจอ ประมาณว่า เขาเจอลูกสาวเรา แล้วบอกว่า ลูกเราหน้าตาลาว บ้านนอก ดั้งหัก ..  ฟังแล้วรู้สึกร้อนในดีไหมคะ แล้วเจอประมาณว่า ทำไมไม่เก็บตังก์ ทำไมไม่ซื้อบ้านที่เมืองไทย  แล้วเวลาถูกทิ้งมาจะลำบากนะ .... มีอย่างงี้ด้วย  แล้วตัวเองก็แต่งงานอยู่เหมือนกันก็ไม่เห็นจะทำเลย แค่เราแต่งงานกับต่างชาตินี่อ่ะนะ แล้วเราต้องถูกทิ้งเหรอ แล้วตัวเองแต่งงานกับคนชาติเดียวกันล่ะ  คือยังไงจะอยู่ด้วยกันจนแก่จนเฒ่าอย่างเราไม่มีสิทธิ์งั้นเหรอ ... อยากจะบอกไปประมาณนี้ล่ะค่ะ ตัวเองก็อ่อนแอค่ะ ได้แต่ฟังแล้วก็รู้สึกแย่ แล้วก็เออออ นั่งอมยิ้มฝืดๆไปค่ะ ........ มีเยอะค่ะ เล่าแล้วยาว .. เอาเป็นว่า คุยกับคนประเภทนี้แล้ว ไม่อยากเอาเกลือไปแลกกับพิมเสมค่ะ เลย เอาหูทวนลมไป .. ก็ทำไงได้ ก็เราเลี้ยงลูก แบบให้อยู่กับดินกับลมกับแดดน่ะค่ะ พาไปเล่นน้ำทะเลบ่อย ๆ ตัวดำปี๋ แถมแม่ก็จมูกน้อย เลยไม่ได้ให้ดั้งจมูกลูกสาวไป ก็ต้องยอมรับคำที่เขาว่ามาน่ะค่ะ  .... ทำใจค่ะ บางทีถึงขั้นไม่อยากจะคบจะยุ่งกับใครเลยค่ะ มันปวดหัว น่าเบื่อ เมื่อก่อนก็เครียดไปเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ ไม่คิดมาก ใครจะพูดอะไรก็ช่างเขา ครอบครัวเราไม่มีปัญหา ชีวิตมีความสุข  เราก็ไม่ต้องไปใส่ใจใคร คนที่อิจฉาว่าร้ายคนอื่นน่ะ ปล่อยเขาไปค่ะ ...........ยาวเลย คนประมาณนั้น ของฝาก ให้เพื่อนอย่างงั้น เอา แค่ขนมอร่อยๆ พอค่ะ ไม่ต้องไปซื้อของแพง ถ้าเขาบอกไม่ดี ขี้เหนียวก็บอกเขาเอาตังก์มา จะซื้อไปให้ ..........ไม่ใช่ญาติสักหน่อย อย่าไปใส่ใจค่ะ  ถ้าญาติแล้วเรื่องมากนี่ ก็ต้องโดนประมาณว่า นั่งเครื่องมาซื้อเองเถอะ แค่ซื้อไปให้นั่นคือเรามีน้ำใจแล้ว เรื่องมากก็ต้องเอ็ดกันบ้างล่ะค่ะ .........สอนให้ปากร้ายแล้วสิเราอิๆๆๆๆ   คุณแป๋ว .......เข้าไปบล๊อคสิค่ะ มีลูกสาวตัวน้อยโตจะเท่าแม่แล้วค่ะ  ตัวเล็กๆค่ะ เพราะแม่ก็ตัวเล็ก พี่ต่าย ขอบคุณที่มาติดตามอ่านค่ะ .......กรณีเพื่อนพี่ต่ายน่าเห็นใจนะคะ แต่ว่า เขาเลือกทางเดินของเขาเอง เขาก็ต้องยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้นน่ะค่ะ เชื่อว่าเขามีเหตุผล และคงคิดไตร่ตรองดีแล้ว เพราะว่าการแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ และเชื่อว่าเธอคงจะเลือกในสิ่งทีดีที่สุด ถึงแม้มันจะได้อย่างเสียอย่าง เรื่องอิสระภาพ รวมถึงเรื่องงานที่ต้องทิ้งไป ...แล้วเชื่ออีกว่าเธอคงยุ่งและสนุกกับการเป็นแม่บ้านค่ะ หรือไม่ก็อาจจะเบื่อก็ได้ใครจะไปรู้อิๆๆ สุดท้าย เรื่องที่ มีคนให้แนะนำเพื่อนคนญี่ปุ่นให้ เจอบอ่ยๆ ค่ะ เลยบอกไปว่า คนญี่ปุ่นเขาไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยวกัน นะ มันไม่ง่ายที่จะไปตีสนิท หรือรู้จักใคร ที่พอจะแนะนำให้น่ะ ... แล้วอีกอย่างหาเองดีกว่ามั้ง ถ้าเกิดเราติดต่อให้เกิดไม่ดีแล้วจะมาโทษเรา น่ะ ... ส่วนใหญ่จะตอบประมาณนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 11:17:41 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ วันเข้าพรรษา 11:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มีปัญหามาถามนิดหน่อย หรับคนที่อยู่ญี่ปุ่นมานานค่ะ คือว่าที่ทำงานสามีมีการตรวจสุขภาพ อ้อสามีเป็นครูค่ะ ที่ รร มีการตรวจสุขภาพสามีบอกว่า ตรวจหมดทุกอย่าง ผลออกมาแล้วคือมีปัญหาเรื่อง ไขมันกับ ตับ นิดหน่อย แต่ดิฉันไม่แน่ใจว่า ที่การตรวจสุขภาพมนที่ทำงาน เขาตรวจทุกอย่างหั้ยจริงหรือเปล่า และมีการตรวจอะไรบ้าง และตรวจอะไรเป็นพิเศษ ค่ะ ช่วยตอบหน่อยนะคะ พอดีเตรียมตัวมีลูกค่ะ จากคุณ : puimnida - [ วันเข้าพรรษา 11:12:10 A:220.220.139.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณค่ะ Mrs.Uchida ที่ช่วยแนะนำสถานที่เรียนให้ จะลองให้สามีพาไปดูสถานที่ค่ะว่าที่ไหนสะดวกที่สุด ครอบครัวเราเพิ่งย้ายมาอยู่ โยโกฮาม่าได้ประมาณ 3 เดือนน่ะค่ะยังไม่ค่อยรู้จักสถานที่สามีก็ยุ่งกับงานเพราะเพิ่งย้ายมาไม่มีเวลากลับบ้านดึกทุกวัน ขอบคุณอีกครั้งค่ะ.....กระทู้นี้ยาว อ่านแล้วมันส์ อย่างที่คุณลำพูริมน้ำเธอว่าจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : My_Home - [ วันเข้าพรรษา 20:46:59 A:219.39.28.56 X: TicketID:104813 ]

ความคิดเห็นที่ 60 Khun ลำพูริมน้ำ -  if i have time + not lazy, i will use Thai keyboard online เอาเมาท์จิ้มทีละตัว na ka thank you so much for Omedetou my wedding at my diary na ka^^*   Khun My_Home -  dou itashimashite kaa ^__^  try to check it ว่าที่ไหนสะดวกที่สุด na ka^^   Khun อดีตนักกินจุก -  mee little princess laew lor ka!? wow! Omedetou and sorry for knew too late >_<;;  i will go to visit ur blog na ka^^ Khun puimnida -  my husband`s office (IT company) kor mee การตรวจสุขภาพ every years ka but im not sure it can use for เตรียมตัวมีลูก dai lor pao?  i think hai ur husband ask at hospital about การตรวจสุขภาพเตรียมตัวมีลูก ja sure kwar na ka :) or wait for answer from next people na ka จากคุณ : ++Mrs.Uchida++ - [ 23 ก.ค. 48 01:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เรื่องการตรวจสุขภาพ ก็มีตรวจทุกปีเหมือนกันค่ะ บริษัทออกค่าใช้จ่ายให้ ก็ตรวจทุกอย่างเหมือนการไปตรวจสุขภาพทั่วไป แต่จะไม่ละเอียดเน้นเฉพาะส่วนใดส่วนหนึ่ง การตรวจส่วนใหญ่ก็ประมาณ ningendoc ค่ะ รู้สึกคุณจะตรวจแล้วใช่ไหมคะ ที่ผลออกมา ที่มีปัญหา ไขมันกับตับ .. ก็ประมาณที่ตรวจน่ะค่ะ ดูในใบรายงานผลก็ทราบค่ะว่าเขาตรวจอะไรบ้าง ........ และที่สำคัญไม่มีการตรวจที่นอกเหนือจากการตรวจสุขภาพทั่วไป  เช่น ตรวจมะเร็งมดลูก มะเร็งเต้านม หรือโรคอื่นๆค่ะ      หากสงสัยหรือกังวล เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ หรือ ความพร้อม ต่างๆ ในการตั้งครรภ์แล้วแนะนำให้ไปพบแพทย์เฉพาะด้านค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 25 ก.ค. 48 06:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ รู้สึกกระทู้นี้เริ่มแผ่วแล้วนะ คนหายไปพร้อมกับ นัทสิยามิ จากคุณ : puimnida (puimnida) - [ 25 ก.ค. 48 18:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เย้ เย้ ดีใจจัง...คุณ puimnida ได้อมยิ้มแล้ว แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 18:34:32 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 18:34:31 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 18:34:28 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 18:33:50 จากคุณ : ลำพูริมน้ำ - [ 25 ก.ค. 48 18:33:23 ]