CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    มาชวนเพื่อนๆ ไกลบ้าน ซื้อหนังสือบริจาคห้องสมุดโรงเรียนไทย

    สวัสดีค่ะ เพื่อนไทย(ทั้งหญิง-ชาย) ต่างแดน

    ผ่านเข้ามาอ่านที่บอร์ดนี้อยู่ทุกคราวที่มีเวลาว่าง(ซึ่งมีไม่ค่อยมาก) ตามประสาคนอยู่ไกลบ้านเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้มาร่วมคุยเลย วันนี้ตั้งใจมาแปะ เพราะมีเรื่องเล่า คิดเอาเองว่า อาจจะเป็นเรื่องที่คนไกลบ้านหลายคนเคยรู้สึกร่วมบ้าง เวลาคิดถึงเมืองไทย มันจะมีความผูกพันบางอย่างที่ทำให้เราย้อนคิดและเปรียบเทียบสิ่งต่างๆที่เคยอยู่ เคยเป็นกับสิ่งที่ต้องมาเริ่มต้นใหม่ในดินแดนไกลบ้าน

    เราเป็นคนรักหนังสือ ชอบไปห้องสมุด พอย้ายมาอยู่ต่างแดน ได้แวะไปใช้บริการห้องสมุดที่เพียบพร้อมเต็มไปด้วยหนังสือน่าอ่าน แล้วมันอดคิดถึงภาพห้องสมุดในโรงเรียนต่างจังหวัดไกลๆ ที่สมัยตัวเองยังทำงานอยู่ที่เมืองไทยไม่ได้ เพราะว่าภาพห้องสมุดมันยังติดตาหดหู่ใจตามประสาคนรักหนังสืออย่างเรา  ผู้คิดเสมอว่า เราโชคดีจังนะที่มีเงินซื้อหนังสือที่ตัวเองอยากอ่านได้อยู่เสมอ แล้วจะคิดเลยไปถึงเด็กไทยในชนบทที่รักการอ่าน ที่ไม่ค่อยมีหนังสือดีๆ จะอ่าน และพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะเจียดเงินไปซื้อหนังสือที่เขาอยากอ่านได้  หวังพึ่งแต่ห้องสมุดในโรงเรียน  หรือห้องสมุดประชาชน

    แต่ภาพหนังสือที่เราเคยเห็นจากห้องสมุดในโรงเรียนชนบท (นอกเขตตัวเมือง) หลายแห่งมีแต่หนังสือบริจาคแบบจำพวกเหลือทิ้ง ในห้องสมุดเด็กประถมที่โรงเรียนแถวๆ อ. แม่แจ่ม จ.เชียงใหม่ มีแต่นิตยสารสมรภูมิ 191 ชีวิตรัก...ฯลฯ ซึ่งเป็นฉบับเก่าๆ ย้อนหลังไปกว่า 5-10 ปี มองหาหนังสืออ่านเล่นเป็นเล่มๆ ที่เหมาะสำหรับเด็ก เห็นมีอยู่ไม่กี่สิบเล่ม และครึ่งหนึ่งในนั้นก็เป็นการ์ตูนเล่มละบาท...เห็นแล้วอนาจหัวใจ!

    นี่หรือ ห้องสมุดสำหรับเด็กไทยในโรงเรียน

    จึงนึก “เพ้อ” กับตัวเองเสมอว่า ถ้าวันหนึ่งเกิดรวยล้นฟ้า จะเอาเงินไปซื้อหนังสือน่าอ่านแจกห้องสมุดให้ทั่วทุกห้องสมุดเมืองไทย แต่คนจนมักมีความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง เฝ้าภาวนาให้คนรวยๆ ที่สามารถ เขาจะเกิดใจดีมาทำโครงการซื้อหนังสือ(ใหม่ๆ)แจกห้องสมุด เคยอ่านเจอโครงการบางโครงการที่พยายามทำอยู่บ้าง ต่างก็มีเงื่อนไขยุ่งยากมาจากเบื้องบน ทำให้ห้องสมุดอีกมากยังไม่ถึงคิวได้รับส่วนบุญ ยังคงมีแต่หนังสือเก่าๆ เหลือทิ้งวางไว้ให้เด็กอ่านอยู่เช่นนั้นต่อไปอีกหลายร้อยหลายพันโรงเรียน

    วันหนึ่งที่ตัวเองลาออกจากงาน มาเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน ได้แก้เหงาด้วยการพูดคุยเรื่องหนังสือหนังหาอย่างรื่นรมย์กับเพื่อน(ที่ไม่รู้จักหน้า) บนเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง คุยกันไปกันมาจนชักสนิทสนม เราก็เลยอุตริฮึกเหิมชักชวนเพื่อนคุยเหล่านั้นมาร่วม “ลงขัน” ช่วยทำโครงการซื้อหนังสือแจกห้องสมุด ตอนนั้น ยอมรับว่าไม่ได้คิดไกลมากว่า จะเป็นจริงได้แค่ไหน มีแต่ความฮึกเหิมที่พุ่งขึ้นมาเป็นตัวนำ คิดแค่ว่าถ้าใครเอาจริงด้วย เราก็จะทำจริงๆ นะ แม้ว่าตัวเองอยู่ไกลอย่างนี้ ก็จะหาหนทางวิธีจัดทำโครงการให้เกิดขึ้นจนได้

    นั่นคือ ที่มาของโครงการอาสาสมัครเล็กๆ ที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อเดือนกันยายน 5 ปีก่อน เราตั้งชื่อโครงการนี้ว่า  “เติมหนังสือสู่สมอง” Books for Brains Project เรานั่งเขียนร่างหลักการของโครงการเพียงข้ามคืน ด้วยความคิดที่อยากทำประทุอยู่ในหัวสมองตลอดมาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผสมกับไฟล์ข้อมูลเก่าๆ ที่เคยเก็บสะสมไว้สมัยที่ยังทำงาน เช่น รายชื่อ-ที่อยู่ของโรงเรียนทั่วประเทศที่จะนำมาใช้เลือกนำร่อง ส่งหนังสือออกไป

    จากคุณ : เสมอกลาง - [ 31 ก.ค. 48 18:26:33 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป