ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ ๒ โทรศัพท์จากเมืองไทย ในคืนนั้นฝนตกพรำๆ แต่ไม่ถึงกับทำให้เปียก ผมเดินวนไปวนมาอยู่ในสนามหญ้าหน้า chapel ของมหาวิทยาลัยขณะพูดโทรศัพท์ทางไกลกับพ่อที่เมืองไทย พ่อผมอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง ผมบอกความรู้สึกของพ่อผมในขณะนั้นไม่ถูก แต่คงจะไม่ต่างจากคนที่เพิ่งได้เห็นสิ่งที่ตนบรรจงสร้างมากว่า ๒๐ ปีต้องพังทลายอยู่ตรงหน้า ผมให้เหตุผลง่ายๆ สั้นๆ ว่าเศรษฐศาสตร์ไม่เหมาะกับผม ผมจึงไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเรียนต่อไปอีก แต่อีกสาเหตุหนึ่งซึ่งผมไม่อาจให้พ่อผมรับรู้ได้ก็คือผมหลงรักเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง และถ้าหากผมจะต้องเลือกระหว่างการเป็นแค่เพื่อนกับการไม่ได้เห็นกันอีกในชาตินี้ ผมก็ขอเลือกอย่างหลังและให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยา ดีกว่าอย่างแรกที่มีเวลาคอยกัดกร่อนให้ทรมานไปกว่าเดิม แม่ของผมออกไปทำงานแล้ว แต่ผมก็ไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่จะเร่งให้แม่ได้รับรู้ถึงความล้มเหลวในชีวิตของผมในครั้งนี้ ผมฉลองคืนวันสุดท้ายของชีวิตพรหมจรรย์แห่งการศึกษาด้วยการเล่นเปียโนเป็นเวลากว่า ๓ ชั่วโมง ก่อนจะกลับบ้านในเวลาเกือบตีหนึ่ง ผมนอนไม่หลับหลายวันแล้ว จะเป็นเพราะความเครียดจากการเตรียมสอบหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่คืนนี้ผมกลับนอนหลับสนิทที่สุดในรอบหลายเดือน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนตี ๔ เป็นเสียงแม่ของผมที่คงจะเพิ่งรับรู้การตัดสินใจของผมจากพ่อ แม่เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเกือบ ๒๐ ปีมาแล้ว ตอนผมเป็นเด็กที่ผมสัญญาในวันเกิดของแม่ว่าจะให้แม่อธิษฐานอะไรก็ได้อย่างหนึ่ง เป็นเรื่องนานมากซึ่งผมก็เกือบลืมไปแล้ว มาในวันนี้แม่ผมขอเพียงแต่ให้ผมเข้าสอบในครั้งนี้ ขอเพียงอย่าให้ผมหนีปัญหาต่างๆ เหมือนไม่ใช่ลูกผู้ชาย ผมร้องไห้กับแม่ทางโทรศัพท์อยู่พักหนึ่ง แม้แม่จะอยู่อีกฝั่งของโลก แต่ผมก็รับรู้ได้ดีถึงความทุกข์ที่ระคนอยู่ในเสียงที่สั่นเครือ และในชั่วขณะนั้นผมก็ได้เรียนรู้ถึงความจริงข้อหนึ่งที่ว่า ชีวิตไม่ใช่เป็นของผมคนเดียว แล้วผมก็สัญญากับแม่ว่าผมจะเข้าสอบในครั้งนี้ และทำให้ดีที่สุด จากคุณ : นาธ - [ 14 ก.ย. 48 07:33:51 A:152.3.10.224 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ ๓ Intelligent creatures ก่อนเวลาสอบ ๒ ชั่วโมงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง “Hey, rise and shine! Wake up, sleepy head.” นายทริชส่งเสียงตามสายมาอย่างร่าเริง “Come on. Let’s go now.” ทริชพูดต่อไปอีกเมื่อไม่ได้ยินผมตอบอะไร “รู้แล้วล่ะ ขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน” ผมตอบไปทั้งที่ยังงัวเงียอยู่เพราะไม่ค่อยได้นอนเมื่อคืน ข้อสอบปีนี้จัดว่ายากกว่าปีที่ผ่านมามาก แม้แต่ทริชซึ่งเป็นที่หนึ่งในชั้นในเรื่อง Microeconomics ก็ยังเอ่ยปากว่ายาก ปัญหาของผมเรื่องการทำข้อสอบที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่อนุบาลยันปริญญาเอกก็คือชอบ panic เวลาทำไม่ได้ แต่ครั้งนี้กลับเป็นข้อยกเว้น ผมทำข้อสอบด้วยใจปลอดโปร่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงทำไม่ได้ก็ไม่เดือดร้อน ค่อยๆ คิดจนตอบคำถามไปได้เกือบหมดทุกข้อ ผมไม่ทราบว่าผลการสอบครั้งนี้จะเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยผมก็ได้ทำให้คำอธิษฐานของแม่เป็นจริง ผลการสอบออกมาในหนึ่งอาทิตย์ มีเพียง ๕ คนจากผู้เข้าสอบทั้งหมด ๒๓ คนที่สอบผ่าน และใน ๕ คนนั้นมีชื่อทริชกับผมอยู่ด้วย “See? We fags are intelligent creatures!” ทริชหัวเราะขณะเข้าสวมกอดผมเมื่อรู้ผลสอบ จากคุณ : นาธ - [ 14 ก.ย. 48 07:34:42 A:152.3.10.224 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ ๔ ในร้านส้มตำนัว สยามสแควร์ ผมไม่ได้กลับเมืองไทยมาร่วม ๓ ปีแล้ว ทุกครั้งที่ได้กลับก็จะนัดเพื่อนกลุ่มต่างๆ กินข้าว อาศัยที่ว่าผมเพิ่งกลับจากเมืองนอก เพื่อนๆ เลยให้ผมเลือกร้าน ผมชอบอาหารอีสานและก็ไม่ได้กินมานานเลยหมายมั่นปั้นมือว่ากลับมาคราวนี้จะตระเวนกินให้ทั่ว ความจริงร้านอาหารอีสานที่อร่อยที่สุดที่ผมเคยลองมาเป็นเพิงข้างๆ บ้านผมนี่เอง ติดที่ว่าเพื่อนกลุ่มนี้ออกจะเป็นสาวไฮโซหน่อยก็เลยต้องอัพเกรดร้านขึ้นมาเป็นส้มตำนัวที่สยาม ผมได้กลับไปเมืองไทยคราวนี้ก็เรียกได้ว่าออกอาการบ้านนอกเข้ากรุงเลยทีเดียว เช่นว่า ท่าทางงกๆ เงิ่นๆ เวลาไปใช้บริการรถไฟใต้ดิน หรือรถลอยฟ้า กว่าจะไปถึงสยามได้ก็อายไปไม่รู้กี่ตลบ พอเข้าไปนั่งในร้าน ผมก็ลงมือสั่งอย่างกับถูกปอบเข้าสิง “เอาไก่มา ๔ ตะกร้า ตำมั่ว หมูยอทอด น้ำตกหมู ลาบหมู ตับหวาน ต้มแซบ ข้าวเหนียวมาพอดีคนแล้วกันครับ” “ต๊าย บึกขึ้นนะยะ แล้วนี่ไปตายอดตายอยากมาจากไหนยะเนี่ย” นายกอล์ฟ อดีตขาประจำ Chariot ซาวน่าชื่อดังแห่งกรุงลอนดอนทักทายขึ้นหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายปี “เรากะจะเลิกเล่นเวทแล้วว่ะ เล่นไปก็ยังผอมเหมือนเดิม บอกไปก็ไม่มีใครเชื่อว่าเล่น แฟนก็ไม่มี” ผมพูดเซ็งๆ พลางคร่ำครวญต่อไปถึงชีวิตรักที่แสนเศร้าของผมที่อเมริกาให้เพื่อนๆ ฟังจนอาหารมาเกือบครบ “นี่หล่อน หยุดฟุ้งซ่านและเลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว อาจารย์แม่ล่ะเบื่อ” บอย ตี๋หนุ่มเจ้าของความสูง ๑๙๐ ผู้ฟันมาแล้วครึ่งกรุงลอนดอน (อีกครึ่งเป็นผู้หญิง) ซึ่งบัดนี้เป็น ดร. บอย อาจารย์หนุ่มหล่อแห่งมหาวิทยาลัยชื่อดังพูดอย่างเหลืออด หยิบไก่ขึ้นมาหนึ่งชิ้นแล้วเลคเชอร์ต่อไปว่า “คราวที่แล้วก็นังฟิล คราวนี้ก็นังทริช” ผมสะท้านใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินบอยพูดถึงนายฟิลกิ๊กเก่าของผมสมัยผมเรียนที่อังกฤษ ผมอยู่ที่ลอนดอน ส่วนฟิลอยู่ที่ Oxford แต่จะนั่งรถไฟมาที่ลอนดอนทุกอาทิตย์ สมัยนั้นผมก็เพ้อหานายฟิลไม่ได้ผิดไปกับที่เพ้อหานายทริชตอนนี้สักเท่าไหร่ “แล้วหล่อนคิดดีแล้วรึไงยะที่จะเอาอนาคตมาทิ้งไปกับเด็กอเมริกันคนนึง ผัวหล่อนก็ไม่ใช่ foreskin ก็ไม่มี ... น้องครับ หมูยอยังไม่ได้เลยนะครับ” นายบอยเอ็ดผมยกใหญ่พลางเปลี่ยน mode อย่างกับโชว์ทิฟฟานีหันไปบอกน้องในร้านให้ช่วยเร่งอาหาร “นายฟังเราดีๆ นะ” ทุกครั้งที่บอยอยากจะพูดอะไรที่เป็นการเป็นงานจะหยุดทำสาวแตก “สิ่งที่นายกำลังหนีไม่ใช่ ฟิล หรือ ทริช แต่เป็นตัวนายในจินตนาการของนายเอง เป็นสิ่งที่นายอยากมี แต่ไม่กล้าที่จะมี เป็นคนที่นายอยากจะเป็น แต่ไม่กล้าที่จะเป็น นายจะหนีไปจนตายรึไงวะ” หรือจะจริงของมัน ผมคิดในใจ จากคุณ : นาธ - [ 14 ก.ย. 48 07:35:36 A:152.3.10.224 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนสุดท้าย Welcome back ผมอยู่ที่เมืองไทยตลอดฤดูร้อนเป็นเวลาเกือบ ๒ เดือน ก่อนกลับอเมริกาผมไปเยี่ยมคุณยายของผมซึ่งกำลังป่วย ลูกพี่ลูกน้องของผมคนหนึ่งซึ่งเพิ่งจบหมอกำลังเช็ดตัวให้อย่างทะนุถนอม ยายนอนอยู่บนตั่งโบราณตัวใหญ่ เป็นตั่งตัวเดียวกับที่ตาของผมซึ่งได้จากยายไปกว่า ๑๕ ปีแล้วชอบนอน เป็นตั่งตัวเดียวกันที่ผมชอบเล่นหมากรุกกับตา เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังผมพยายามชวนคุยถึงเรื่องสนุกๆ ที่ผมได้ไปพบเห็นมาให้ยายหายเจ็บ ชวนยายคุยถึงตอนที่ยายพาผมเดินข้ามสะพานพุทธฯ จากพาหุรัดไปถึงสี่แยกบ้านแขกเพียงเพื่อจะประหยัดค่ารถเมล์ ยายผมหัวเราะ แต่หัวเราะได้ไม่นานก็ไอจนพี่หมอต้องรีบเข้ามาดู ก่อนเวลาที่ผมต้องลากลับยายค่อยๆ ถอดสร้อยทองโบราณจากคอมาใส่ให้ผมซึ่งเป็นหลานคนเล็กอย่างบรรจง .................................................. ผมถึงสนามบิน Raleigh ในเวลาเกือบ ๔ ทุ่ม นายทริชในชุดเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น และหมวก cap หันปีกออกข้างหลัง ยืนรอรับอยู่ที่ข้างนอกพร้อมกับเจ้าแมกซ์ “นายผอมลงนะ ไม่ค่อยมีอะไรกินรึไง” ทริชพูดพลางหัวเราะพลางตามเอกลักษณ์ ขณะเข้ากอดทักทายผมด้วยความดีใจ “เราคิดถึงนายว่ะ” ผมตอบไม่ตรงกับคำถาม “นายได้สร้อยจากไหนอะ สวยดี” ทริชถาม “จากยายเรา” ผมตอบเรียบๆ ผมจำไม่ค่อยได้แล้วว่าเราคุยอะไรกันไปบ้าง รู้แต่ว่าช่วงเวลาสั้นๆ จากสนามบินไปที่บ้านผมเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดช่วงหนึ่งที่ผมไม่ได้สัมผัสมานาน เมื่อถึงบ้านทริชจัดแจงยกกระเป๋าทุกใบเข้าไปส่งถึงในห้อง ก่อนที่จะหันมากอด แล้วยกผมขึ้นจนตัวลอยและพูดสั้นๆ ว่า “ Welcome back, dude.” หลังทริชกลับไปแล้ว ผมล้มตัวลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการเดินทาง ลมหนาวต้นฤดูใบไม้ร่วงพัดยอดสนรอบๆ บ้านให้กระทบกันเป็นเสียงคลื่นซู่ซ่าเบาๆ ย้อนให้คิดถึงเกือบสิบปีมาแล้วที่ผมนอนฟังเสียงสนกับพ่อที่ภูกระดึง จากคุณ : นาธ - [ 14 ก.ย. 48 07:36:43 A:152.3.10.224 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณนาธ เรื่องคุณน่าอ่านมากแต่ยังไม่จบเลยนะค่ะ อยากอ่านต่อค่ะ จากคุณ : ThomasP. - [ 14 ก.ย. 48 08:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาติดตามอ่าน เหมือนอ่านเรื่องสั้นนอกเวลาเลยครับ จากคุณ : JumboNanaimo - [ 14 ก.ย. 48 08:36:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีใจด้วยครับที่กลับมาเรียนอีกครั้ง คุณนาธเก่งอยู่แล้ว จากคุณ : B.F.Pinkerton - [ 14 ก.ย. 48 08:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เก็บไว้หน่อยนะคะ งานเขียน น่าติดตามค่ะ จากคุณ : พิพพ์ - [ 14 ก.ย. 48 09:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เริ่มเรื่องนึกว่าเรท R อ่านไปอ่านมามันเป็น Drama แบบสุขเศร้าเคล้าน้ำตา ถ้าไมมีไครยังงัยก็มีผมอีกคน จะเป็นกำลังใจหั้ยคับ จากคุณ : nagata_ukio - [ 14 ก.ย. 48 10:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ คุณนาธ ดีใจค่ะ ที่คุณกลับมาเรียนต่อ เก่งจังเลยค่ะ ติด 1 ใน 5 ด้วย เขียนเรื่องได้น่าติดตามมากค่ะ ภาษาสวยดีค่ะ อ่านแล้วยิ้มตามอ่ะ ตอนที่ทริชไปรับที่สนามบิน น่ารักดีค่ะ จากคุณ : sandpainter - [ 14 ก.ย. 48 12:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านตอนแรกลุ้นระทึกเหมือนอ่านนิยายรัก แต่อ่านต่อมากลายเป็นละครชีวิต ดีใจด้วยนะคะ ที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีในตอนนี้ พร้อมกับมาเริ่มต้นการเรียนได้อีกครั้ง เขียนเรื่องได้น่าอ่านชวนติดตามมาก ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อสู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : yay ! - [ 14 ก.ย. 48 14:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาอ่านค่ะ ชื่อกระทู้อ่านแล้ววาบหวิวจังเลยค่ะ คิคิ จากคุณ : StarApple - [ 14 ก.ย. 48 18:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Where can I find the beginning of the story? จากคุณ : Rene (Renassiance) - [ 14 ก.ย. 48 18:48:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณนาธครับ อ่านเรื่องคุณแล้วผมรู้สึกดีมากจิง ๆ หลาย ๆ ประโยคที่ได้อ่านมันสะท้อนตัวผมเอง ผมยังไม่รู้ตัวผมเองเลยว่าผมต้องการอะไร ตอนนี้ผมลาออกจากงานมานั่งอยู่บ้านเฉย ๆ เพราะเหตุผลงี่เง่าของผมเอง   ผมยังไม่ค้นพบตัวเองเลยคับ จากคุณ : Super Me - [ 15 ก.ย. 48 01:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หายไปนานเลย อ่านแล้วก็ขอดีใจด้วย ที่ได้กลับมาเรียนอีกครั้งหนึ่ง ยังไงก็สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยครับ :-) จากคุณ : bugsong - [ 15 ก.ย. 48 02:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Welcome back ค่ะ..... จากคุณ : BMW (BlackmagicW) - [ 15 ก.ย. 48 07:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 17 It is great to know that you're back. let's start a new beautiful life. จากคุณ : Epicure - [ 15 ก.ย. 48 22:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีใจที่กลับมาค่ะ รอตอนต่อไปอยู๋นะคะ จากคุณ : few06 - [ 16 ก.ย. 48 00:59:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดีใจที่เห็นคุณนาธยังวนเวียนในห้องนี้ รู้สึกผูกพันธ์ไปด้วย กับการรับรู้เรื่องราวรอบๆตัวคุณ เล่าเรื่องได้ชวนอ่านเหมือนเดิมจริงๆ จากคุณ : ThaiJoe - [ 16 ก.ย. 48 01:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าไม่มีใครโหวตขึ้นกระทู้แนะนำ ผมคงพลาดไม่ได้แวะเข้ามาทักทาย ยินดีด้วยครับที่กลับมาเรียนใหม่ อืม รู้สึกว่ามีเพื่อนสาวหลายคนนะครับ สงสัยที่ผมประมาณไว้ว่าสัก 20% ดูจะน้อยไปกว่าความเป็นจริงสักหน่อย จากคุณ : นาย Q - [ 16 ก.ย. 48 07:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อืมม เป็นพวกขี้ตื่น กดดันตัวเองเหมือนกันคับ ยินดีด้วยที่ตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง ผมก็ยังหาตัวเองไม่ค่อยเจอ แล้วก็รู้สึกกดดันกับสิ่งที่ทำอยู่ เฮ้อออ เมื่อไหร่จะจบหว่า (ก็ขี้เกียจยังงี้ เด๋วก็สอบตกอีกกรู) จากคุณ : g9h - [ 16 ก.ย. 48 08:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยินดีด้วยค่ะที่กลับมาเรียน ^^ จากคุณ : PoUpeE - [ 16 ก.ย. 48 11:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมเพิ่งเข้ามาห้องไกลบ้านไม่นาน เลยไม่รู้จักคนเก่าๆครับ เห็นแฟนๆ ต้อนรับคุณ ผมก็ขอยินดีด้วยครับ หุหุ คุณเขียนไรดีนิ สำนวนก็น่าอ่าน จากคุณ : smartupid - [ 16 ก.ย. 48 12:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีต้อนรับเหมือนเช่นเดิมค่ะ  ยังเป็นคนหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ  Wecome back.. นาย Q ก็ยังเข้ามาอ่านอยู่เหมือนกันนะ  เห็นมั้ยคุณนาธ คุณยังมีเพื่อนๆ อยู่เหมือนเดิมนะคะ คุณไม่ได้หายไปจากพวกเราเลย  ยังจำคุณได้เสมอ  ยินดีต้อนรับในการกลับมาอีกครั้งค่ะ จากคุณ : nuumama - [ 16 ก.ย. 48 14:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 welcome back ค่ะ นึกว่าจะไม่มาเล่าเรื่องให้ห้องนี้ฟังอีกซะแล้ว ยังคงติดตามเรื่องคุณนาธกับนายทริชมาตลอดเลยนะคะ จากคุณ : yummy_hashbrown - [ 16 ก.ย. 48 16:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีครับ ขอโทษที่เข้ามาช้านะครับ พอดีการบ้านเยอะไปหน่อย เรื่องอาจจะจบดูห้วนๆ นะครับเพราะผมไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว แต่ก็ไม่แน่ เพราะวันเสาร์นี้ทริชชวนไปบาร์เกย์ ผมก็ไม่เคยไปบาร์เกย์แถวนี้ แต่ก็คงไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่หรอกครับ ถ้าจะให้นึกภาพก็คงเป็นกระท่อมปีกไม้ มีหัวกวางมูสแขวนอยู่ ^_^ สำหรับเรื่องตอนก่อนๆ ต้องขอเวลาไปค้นดูในคอมก่อนนะครับ ถ้ามีเวลาแล้วจะรวบรวมเรื่องลงใน Homepage ของผม จากคุณ : นาธ - [ 16 ก.ย. 48 19:29:59 A:152.3.240.136 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 27   จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 16 ก.ย. 48 19:49:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 Q เราเข้าไปดู blog ของนายมานะ มาสะดุดตาตรงประโยคนี้ But what do I care. We only have one life and should be enjoy with it. If abstinence or masturbation are the only way to be safe, I'd rather die painfully from STD. เราแค่อยากจะบอกว่าเราเข้าใจนายดี เราเองอยากจะทำให้ได้อย่างนั้นบ้าง แต่ยังไงก็ทำใจไม่ได้ ยังเด็กยังหล่ออยู่ก็ใช้ชีวิตให้คุ้มแล้วกัน จากคุณ : นาธ - [ 16 ก.ย. 48 20:48:01 A:152.3.10.178 X: TicketID:066295 ]

ความคิดเห็นที่ 29 welcome back ค่ะ   :) จากคุณ : June4 - [ 16 ก.ย. 48 23:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมก็แนะนำว่าอย่าไปลองเลยครับ เดี๋ยวจะติดใจ ไม่งั้นคนสมัยก่อนเขาจะมีกลอนบทนี้ออกมาหรือครับ "อดข้าวดอกเจ้า แค่สิ้นชีวาวาย ไม่เทียบเพลิงรัก เผากาย ด้วยไฟสิเหน่หา" จากคุณ : นาย Q - [ 16 ก.ย. 48 23:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาอ่านค่ะ เล่าเรื่องได้ชวนอ่านมาก ๆค่ะ จากคุณ : IT-Thai - [ 17 ก.ย. 48 06:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาตามอ่านต่อครับ มาต่อไวไวนะ พี่เก่งจังเลยครับ สู้ต่อไปนะ ผมก็คนหนึ่งละที่มาช่วยเป็นกำลังใจให้นะครับ เรื่องอกหักเนี่ย ผมเป็นประจำเลย จากคุณ : House Of FlyingBird - [ 17 ก.ย. 48 08:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เพิ่งเคยเข้ามาอ่านครั้งแรก  คุณนาธเขียนได้ดีจังเลยค่ะ  เหมือนนักเขียนอาชีพเลยอ่ะ อยากอ่านตอนอื่นอีกค่ะ  มาต่อไวๆนะค่ะ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้ด้วย (สบู่ตราลูกไก่) - [ 17 ก.ย. 48 20:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบสำนวนคุณจังคะ  อ่อนโยนนุ่มนวลจังเลย บางประโยคบอกไม่ถูกเศร้า ๆ เหงา ๆ นี่ก็เพิ่งเป็นโจรกลับใจ  กลับไปเรียนหนังสือต่อหลังจากเบื่อไปหมด  แต่เรียนไม่เก่งเหมือนคุณหรอกคะ เล่าเรื่องอีกนะคะ  จะเข้ามาอ่านคะ จากคุณ : หนูเล็กในเมืองนางฟ้า - [ 18 ก.ย. 48 12:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อืม เล่าเรื่องได้ดีอ่ะ ผมชอบนะ ให้อรรถรสแบบจินตนาการตามไปได้ดีมากๆ เนื่องจากมีพื้นเพคล้ายๆกันอ่ะ จากคุณ : นายดุ๊กดิ๊ก - [ 19 ก.ย. 48 22:43:20 A:85.181.42.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 ให้กำลังใจ  เป็นอะไรก็ได้ ขอให้เป็นคนดีก็พอ คาถาประจำตัวคือ  "อย่าเบียดเบียนผู้อื่นและตนเอง" เท่านี้ก็ดีพอ  เชื่อว่าไม่ใช้เรื่องเสียหายถ้าจะเป็นตู๊ด จากคุณ : หมอกบาง - [ 21 ก.ย. 48 01:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 39 นาธ เราเรียนอีค่อนอยู่ข้างๆ ยูเธอ เคยผ่านไรมาคล้ายๆ กัน สู้ต่อปายย มันมีอะไรยากกว่า qualify อีกเยอะ อยากร้องไห้วันละสามรอบเหมือนกัน จากคุณ : brit - [ 21 ก.ย. 48 23:01:36 A:65.190.140.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยินดีด้วยครับ “See? We fags are intelligent creatures!” จากคุณ : zmen - [ 22 ก.ย. 48 14:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ...คุณนาธเขียนได้ดีมากเลยค่ะทั้งการใช้ภาษาและการถ่ายทอดเรื่องราว...ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : ngunso (ngunso) - [ 22 ก.ย. 48 16:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ลองคิดเล่น ๆ ถ้าหัวข้อเดียวกันนี้ แต่ เขียนโดย คุณ  ดอส มันจะเป็นไงนะ จากคุณ : taoru - [ 23 ก.ย. 48 16:46:22 ]