ความคิดเห็นที่ 1 เห็นใจคุณนะคะ ไม่รู้ว่าลูกคุณอายุเกือบจะเข้าโรงเรียนหรือยัง การทำร้ายกันด้วยคำพูด มันเหมือนกับเอามีดมาเฉือนเนื้อเราออกไปทีละนิดๆ จนเราหมดความภูมิใจในตัวเอง ที่สุดเป็นอย่างที่คุณบอกคือด้านชาไป เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ เอาลูกเป็นที่ตั้ง เขาเอาเงินขึ้นมาเป็นเครื่องมือ แสดงความเป็นต่อ เพราะฉะนั้น หากในตอนนี้ลูกยังเล็ก เตรียมดูลู่ทางว่าคุณจะหางานอะไรทำได้บ้าง เมื่อลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ในตอนนี้ทำอะไรได้บ้าง เพื่อหารายได้เสริม ทางออกของคุณคือ ต้องมีรายได้เป็นของตัวเอง พึ่งพาตัวเองได้ เมื่อนั้น สามีคุณจะไม่มีอะไรมาข่มขู่คุณได้อีก ขอให้ความเสียใจในวันนี้มาเป็นพลัง ให้คุณต่อสู้นะคะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 14 ก.ย. 48 11:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อย่าไปเอาใจมากค่ะเคยตัว จากคุณ : ไอซ่า - [ 14 ก.ย. 48 11:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเป็นกำลังใจค่ะ พยายามขับรถเอง มีเพือนบ้าง(เลือกนะค่ะ คนเรามีดีและไม่ดีค่ะ)หาลู่ทางออกไปทำงาน เมือลูกโตขึ้น เราจะมีได้เบบี้ฃิท และสามารถไปทำงานได้ค่ะ เข้มแข็งไว้นะค่ะ จากคุณ : pim aloha - [ 14 ก.ย. 48 11:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สามีคุณโชคดีมากที่ได้ภรรยาที่ดีอย่างคุณ รับรองว่าถ้าเลิกกันไปแล้ว เขาจะต้องคิดถึงความดีของคุณวันละหลายเวลา เห็นใจคุณค่ะ อ่านแล้วโมโหแทน เลี้ยงลูกดูแลบ้านนี่ก็งานเหมือนกัน ยังหาว่าเราไม่ทำอะไรอีก เฮ้อๆ จากคุณ : petunia lover - [ 14 ก.ย. 48 12:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยฟังข้อคิดเรื่องน้ำ ๑ แก้วมั้ยคะ เขาเปรียบน้ำที่อยู่ในแก้วว่าเหมือนดั่งความคาดหวังของเรา ถ้าเราใช้แก้วใบใหญ่ แก้วทรงสูง แต่ใส่น้ำไว้ครึ่งเดียว เราจะรู้สึกว่าน้ำมันน้อย คงดื่มไม่พอกระหาย แต่ถ้าเราเลือกใช้แก้วใบเล็กกว่า ใส่น้ำปริมาณเท่ากัน น้ำก็อาจจะเต็มแก้ว หรือล้นออกนอกแก้วก็มี มันเหมือนกับความคาดหวังของเราไงคะ ถ้าเราตั้งความหวังไว้สูง หวังว่าเขาจะทำนั่น ทำนี่ให้เรา เขาจะต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ อย่างที่ใจเรานึก แต่เมื่อความเป็นจริงมันสวนทางกับความคาดหวัง เราพบความจริงว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวัง เราก็จะผิดหวังมาก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างดูเลื่อนลอย คลาดเคลื่อนจากผลที่เรากะเกณฑ์ในใจเอาไว้ ในทำนองเดียวกัน หากเราไม่คาดหวังอะไร หรือคาดหวังน้อยหน่อย เมื่อเขาทำอะไรให้เราแม้เล็กน้อย เราจะรู้สึกอิ่มเอม และถือเป็นเรื่องใหญ่ของความดี เป็นความน่าดีใจ น่าภูมิใจที่เขาทำอะไรให้ให้เราบ้าง เหมือนน้ำในแก้วไงคะ คุณเท่านั้นแหละที่เป็นคนเลือกแก้ว จะใช้ใบเล็ก หรือใบใหญ่ อย่าลืม ว่าคุณเปลี่ยนแปลงใครไม่ได้ ถ้าคุณทำใจยอมรับในสิ่งที่คุณเลือกเองไม่ได้ คุณก็หาความสุขยากค่ะ ถ้าคุณลองคิดในมุมกลับ ทำไมไม่จัดการกับสิ่งที่คุณมีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด หาความสุขกับสิ่งๆนั้น ความเป็นตัวตนของเขา ความดีของเขาซึ่งต้องมีแน่ๆ ไม่งั้นคุณก็คงไม่เลือกเขาตั้งแต่ครั้งแรก ถ้าคุณเหนื่อยนัก ก็หยุดพักเสียก่อน หยุดคิดเรื่องที่คุณไม่สบายใจซักครู่ เดินออกไปนอกบ้าน ดูวิว ดูดอกไม้ใบไม้ข้างทาง คุณจะเห็นเองว่าสิ่งรอบตัวคุณก็ยังคงสวยงามเหมือนเมื่อครั้งที่คุณเห็นมันครั้งแรก ดูซิคะ แม้แต่ดอกหญ้าต้อยต่ำเรี่ยดิน ถ้าคุณมองว่าสวย มันก็สวย ใช่มั้ย เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : หมูแดงจ้ะ - [ 14 ก.ย. 48 14:27:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เค้าดีค่ะตอนอยู่กันคนละประเทศ ส่งดอกไม้ ส่งของขวัญ คุยหวานหูทุกคำ แต่พอมาอยู่ประเทศเดียวกันแล้วเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง... นั่นน่ะรับได้ค่ะแต่ที่เจ็บใจที่สุดคือเค้าคิดว่าเค้าทำงานหาเงินพอแล้วให้เรากับลูกมีข้าวกินนั่นคือเค้าทำหน้าที่ของเค้าแล้วไม่ต้องมาดูแลความรู้สึกกัน... ที่บอกว่าเค้ายกเรื่องเงินมาขู่นั้นเค้าทำทุกครั้งที่ทะเลาะกัน...ย้ำ...ทุกครั้งค่ะไม่ว่าสาเหตุจะมาจากเรื่องอะไร... แล้วเค้าไม่เคยคิดว่าเรายอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนมาเพื่อเค้านี่มันเสียสละขนาดไหน... ทั้งเหงา ทั้งไม่มีเพื่อน... แต่เค้าเคยเจอแต่ผู้หญิงที่อยากจะออกนอกประเทศจนตัวสั่นน่ะค่ะเลยคิดว่าผู้หญิงนี่เหมือนกันไปซะหมด... ที่เมืองไทยเราเรียนจนเกือบจะได้เป็นหมออยู่แล้ว...ตัดใจมาเริ่มใหม่ที่เมืองนอก... แต่มามีตัวเล็กซะก่อน... ยังไงก็ขอขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ... ช่วยได้เยอะจิงๆ จากคุณ : จขกท (ThaiInOz) - [ 14 ก.ย. 48 14:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทั้งเลี้ยงลูกทั้งงานบ้านเนี่ย  ทั้งวี่ทั้งวันก็เหนื่อยจนไม่มีเวลาพักอยู่แล้ว ยังมาเจอคำพูดให้เสียใจอีก เจ้าของกระทู้เครียดหรือป่าวคะ ลองนั่งนิ่ง ๆ และคิดซะว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อวันนี้เท่านั้น พรุ่งนี้ยังไม่มา เพราะฉะนั้นเราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เขาพูดอะไรมาก็นิ่งซะ  อย่าชวนทะเลาะซะเอง ถ้าเค้าชวนทะเลาะมาก็เลี่ยง ๆไปเลี้ยงลูกซะ   แล้วทะเลาะกันบ่อยหรือป่าว ถ้าทะเลาะกันไม่บ่อย แสดงว่าอาจจะมีเรื่องเครียดมาจากที่ทำงานหรือเรื่องอื่น ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วทะเลาะกันทุกที บ่อยๆ อาจจะต้องมาจับเข่าคุยกัน จากคุณ : นู๋ก้อย - [ 14 ก.ย. 48 15:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วน้อยใจแทนค่ะ เป็นเราหน่อยไม่ได้ จะแกล้งไม่ทำอะไรให้ซักอย่าง ดูสิ ถ้าไม่มีใครทำให้แล้วจะรู้สึกมั้ย (เราเยาะเย้ยสามีเป็นประจำค่ะ เวลาเรากลับบ้านเมืองไทย แล้วเขาต้องทำอะไรทุกอย่างเอง อาหารดีๆก็ไม่มีกิน ไม่มีเพื่อนเที่ยว หุๆ) เห็นใจนะคะ แต่ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า ต้องอดทนไปก่อน พอลูกโตก็ค่อยหาหนทางทำงาน หารายได้ของตัวเอง แล้วคุณเคยตอบโต้เขาบ้างมั้ยคะ ว่าสิ่งที่เราทำทุกวันนี้ก็คืองานเหมือนกัน ถ้าเราไม่ทำงานบ้าน ไม่เลี้ยงลูก เขาก็ต้องทำเอง จ้างคนเลี้ยงลูกก็แพงกว่าเราเลี้ยงเอง อาหารการกินไปซื้อเขาก็แพงกว่า คุณภาพอาจจะด้อยกว่า ถ้าเขาลำเลิกมา คุณก็ลำเลิกกลับไปบ้างสิคะ เผื่อเขาจะรู้ (นี่ยุให้เขาทะเลาะกันหนักขึ้นป่าวหว่า คือตอบตามนิสัยของตัวเองนะคะ ไม่ทราบว่าสามีคุณที่แท้แล้วนิสัยเป็นยังไง) ถ้าเหนื่อยใจมากๆ ก็ขอเขากลับไปพักผ่อนที่เมืองไทยสักพัก เผื่อจะเป็นการทำให้เขารู้เป็นนัยๆด้วยว่า บ้านที่ขาดเราและลูกน่ะ เป็นยังไง อ้อ อย่าขอกลับตอนที่ทะเลาะกันละคะ เดี๋ยวเขาไม่ให้เอาลูกกลับด้วย ยังไงก็ขอให้เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลายไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 14 ก.ย. 48 17:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอาสรุปๆ ก็ได้สมการดังนี้ ความพึงพอใจ = ความคาดหวัง - ความเป็นจริง ก็ได้ผลอย่างที่ระดับของตัวแปรเป็นอย่างไร ส่วนตัวคิดว่าการอยู่ร่วมกันเป็นศาสตร์และเป็นศิล์ป ไม่มีข้อปฏิบัติตายตัวสำหรับในสถานการณ์ต่างๆ เพราะคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน คู่แต่ละคู่ก็มีองค์ประกอบที่แตกต่าง คนที่อยู่ในเหตุการณ์เองต้องมานั่งคิดคำนึงเอง ว่าจะทำอย่างไรให้เหมาะสมกับคู่ของตัวเอง เห็นด้วยกับคุณนู๋ก้อยว่า ต้องมาคุยกัน มีอะไรก็ต้องคุยกัน แต่คุณ ThaiInOz ว่า คุยกันแล้วก็นำไปสู่การทะเลาะกัน อย่างนี้คงต้องมานั่งคิดคำนึงให้เยอะๆ ก่อนที่จะคุยกัน บางทีเป็นที่อารมณ์ของเรา บางทีเป็นที่อารมณ์ของเขา มันก็อย่างนี้ชีวิตคู่ แต่ว่าอย่าไปคิดว่าทำอะไรเพื่อเขา แล้วเสียใจ น้อยใจว่า ทำแล้วเขาไม่รู้ค่า ให้คิดว่า สิ่งที่ทำไปนั้น ทำเพื่อตัวเอง เพราะในความเป็นจริงเป็นอย่างนั้น หมายถึงว่า ถ้าเราอยากจะนวดเขา เราก็อยากนวดเพื่อให้เขาสบาย จริงๆ เราเต็มใจทำเพราะเราทำแล้วเราก็สุข วันก่อนมีน้องโทรมาหาจากเมืองไทย ปรับทุกข์บอกว่า มีปัญหากับแฟน เป็นหญิงเก่ง ทำงานหาเงินได้ดี รักแฟนมาก เอาใจแฟนมาก ร่วมลงทุนร้านด้วยกัน ทำไปทำมา ร้านเจ๊ง เงินหาย หนำซ้ำแฟนไปมีกิ๊กใหม่ ตัวเองก็ถึงขั้นจะเป็นบ้าไป โกรธแค้นฝ่ายชายเป็นอย่างยิ่ง ดิฉันฟังเรื่องจนจบ ก็ถามแค่ว่า แต่ว่าตอนที่ยอมลงทุนด้วยกันนั้น เราทำเพราะเราเต็มใจ เราอยากทำ เพราะเรามีความสุขไม่ใช่หรือ เราจึงทำ ก็ถึอว่า เราได้สนองความต้องการของเราใช่ไหม? คำตอบคือใช่ เลยถามต่อว่า แต่มาถึงตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เพราะเหตุการณ์เปลี่ยนไป เลยแค้นฝ่ายชาย และทำให้คิดไปถึงว่าเราอุตส่าห์ทำทุกอย่างให้ ก็ยิ่งแค้น เขาก็ยอมรับว่า ใช่ ตอนที่ยังรักกันดีนั้น ทำให้ก็เพราะ อยากทำ ทำแล้วมีความสุข เลยถามต่อย้ำอีกว่า ถ้าอย่างนั้นก็สรุปได้ว่า ตอนนั้นทำเพราะอยากทำเอง แล้วก็เต็มใจทำด้วยความสุข คำตอบคือ ใช่ ถามต่ออีก แล้วทำไมตอนนี้จึงไม่ใช่ ทำไมไม่มานั่งพิจารณาเหตุการณ์ ณ ตอนนี้ แล้วก็คิดถึงจิตใจของตัวเอง กับสิ่งแวดล้อมของตัวเองตอนนี้ แล้วคิดใหม่ว่า ตัวเองจะทำอย่างไร และจะมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไร โดยไม่ต้องไปดึงเอาเหตุการณ์ในอดีตนั้นมา เพราะมันไม่ relevant รังแต่จะทำให้จิตใจตกต่ำลงไปยิ่งขึ้น เพราะมันทั้งทำให้น้อยใจ ผิดหวัง ระคนความโกรธ เนื่องจากเอาหลายๆ อย่างมาปนกันไปหมด คิดว่าในเบื้องต้นควรคิดว่า จะทำอย่างไรเพื่อจะให้ตัวคุณเองมี self-esteem กลับคืนมา แต่ละคนคงจะมีวิธีการมองปัญหาที่แตกต่าง ของอย่างเดียวกัน สำหรับบางคนคือปัญหา ในขณะสำหรับอีกคนอาจไม่ใช่ ทำอย่างไรเราจึงจะทำให้ชีวิตคู่ของเราอยู่ในจุดที่สมดุลย์ แล้วตัวเราผู้หญิงเองก็มี self-esteem พอคุณThaiInOz เริ่มใจเย็นขึ้นแล้ว ลองค่อยๆ คิดดูนะคะว่า จะทำอย่างไร ดิฉันคิดว่าคงไม่สามารถให้คำแนะนำที่ดีใดๆ ให้คุณได้ นอกจากบอกใหคุณลองใช้เวลา แล้วก็ลองคิดดูเอง แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 48 18:43:33 จากคุณ : พธูไทย - [ 14 ก.ย. 48 17:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใจเย็น ๆ นะค่ะ มันเป็นเรื่องจริง ถ้าไม่ได้เกิดกับใครก็จะไม่รู้ ลองไม่ทำทุกอย่างเหมือนที่เคยสัก 1 อาทิตย์ดูสิค่ะ เค้าอาจจะรู้ว่าอะไรบ้างที่เราทำ ** ให้กำลังใจแล้วกันนะค่ะ ** จากคุณ : monzy - [ 14 ก.ย. 48 19:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากที่ประสบพบเห็นมาโดยตรง อย่างนี้เขาเรียกว่า verbal abuse คิดว่าคนไม่เปลี่ยน (เปลี่ยนในที่นี้คือ พื้นฐานของคนคนนั้นเป็นยังไง ก็อย่างนั้น จะเปลี่ยนกรณีเดียว คือ เจ้าตัวเอง*ต้องการอย่างแรงกล้า*ที่จะเปลี่ยน) เพราะฉะนั้น แนะนำสองอย่าง.. - ทน เพื่อลูก มีแม่มากมายที่ทำเช่นนั้นโดยเสียสละตัวเองเพื่อลูก แม่หลายๆคนเสียสละทั้งชีวิตแม้ตัวเองจะทุกข์ทรมานร่วม 40-50 ปี - ออกมา อาจจะหลังจากพยายามแก้ปัญหาจนถึงที่สุด (ซึ่งอาจเป็น 3 ปี 5 ปี หรือมากกว่านั้นสำหรับบางคน) การออกมาต้องอาศัยความกล้าอย่างสูงสุด ขอบอกว่าปัญหาที่จขกทประสบไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่เลย มีผู้หญิงที่เป็นแม่อีกมากมายในโลกนี้ที่ประสบปัญหาอย่างนี้ทุกวัน และหลายๆกรณียิ่งนานยิ่งแย่ไปอีก ไม่ใช่บอกว่าจขกทยิ่งอยู่จะยิ่งแย่ แต่ที่เห็นเองยิ่งนานไปมันยิ่งแย่ เพราะเมื่อเราอดทนไปเรื่อยๆโดยไม่พยายามเปลี่ยนแปลงอะไร messageที่บอกกับอีกฝ่ายคือ Walk over me. I can take it. ก็ค่อยๆคิดค่อยๆตัดสินใจละกัน ว่าที่สุดของที่สุดจะยังไง จากคุณ : Overseas - [ 14 ก.ย. 48 23:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าเขาชวนทะเลาะ และพูดเรื่องเงินอีก ก็บอกให้เค้ารู้บ้าง ว่าที่ยอมข้ามน้ำ ข้ามทะเลมาไม่ใช่เพราะรักหรือ บกให้เค้ารู็ความสำคัญของเราบ้าง และพยายามหางานนอกบ้านทำนะคะ จะได้มีรายได้เป็นของตัวเองบ้าง และจะได้ไม่เหงา หรือถ้ายังหางานไม่ได้ ก็เป็น Volunteer ที่เมืองคุณอยู่ไปก่อน จะได้มีเพื่อนไม่เหงา เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ป้อม (Petersway) - [ 15 ก.ย. 48 00:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้าใจว่าที่ออสหางานยากมากๆ เพื่อนเรียนจบที่นี่หลายคนได้พีอาร์แต่ก็ต้องกล้บเมืองไทยเพราะไม่มีงาน(หาไม่ได้) ให้ทำ คือตอนนี้เราเริ่มรู้กันแล้วว่าประเทศนี้มันเรื่องมาก หุหุ เห็นหลายคน(คนที่อยู่มานานมาก และเป็นเวสเทริ์นนี่แหละ)บ่นกันว่าอยากจะย้ายไปอยู่ที่อื่นกันหมดแล้ว เพราะจะทำมาหากินอะไรก็ลำบาก ลู่ทางทำมาหากินก็ไม่ค่อยมี รัฐไม่ค่อยเปิดโอกาส(ยังปิดอีกแหนะ)  หุหุ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเจ้าของกระทู้มาปรับทุกข์เลย แต่คิดว่านั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่อาจจะทำให้คุณไม่มีงานทำ หรืออาจจะไม่ได้คิดจะทำเพราะมีลูกก็ตามแต่ มาให้กำลังใจค่ะ ทนต่อไปอีกหน่อย คิดว่าเค้าก็คงเหนื่อยเหมือนกัน ที่ต้องทำงานอยู่คนเดียวเลี้ยงลูกเลี้ยงภรรยา บางทีเค้าอาจจะมีปัญหาเรื่องเงิน เรื่องงานอยู่บ้าง หนักหนาสาหัสอย่างไรก็ไม่ทราบได้ คือเค้าคงจะคิดถึงอนาคตของลูก เรื่องเงินมันสำคัญสำหรับการเป็นครอบครัว เพราะเค้าต้องรับผิดชอบมากขึ้น เวลาเค้าอารมณ์ดี หรือเวลาที่ได้มีโอกาสคุยกันจริงๆนานๆ แบบอย่างสงบ ให้บอกเค้าค่ะ ว่าคุณไม่มีความสุข ทุกข์มาก ที่เวลาทะเลาะกันแล้วสามีพูดถึงเรื่องเงิน เหมือนคุณต้องมาขอเค้ากิน เหมือนไม่มีความหมาย ที่ทำทุกอย่างก็เพราะรัก ยอมมาอยุ่ด้วยแต่งงานด้วย เพราะคิดว่าเค้ารักเราและต้องเห็นใจเราด้วย ยื่นคำขาดไปเลยว่าคุณไม่ชอบ และรับไม่ได้ที่เค้าจะมาพูดแบบนี้ แต่ก็อีกอย่างนะคุณจะบอกว่าจะกลับเมืองไทย ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะว่าอย่างไร เค้าเห็นใจ เข้าใจ และรักคุณมากแค่ไหน อันนี้ก็ไม่รู้ แต่คิดว่าถ้าเปิดอกคุยกัน บอกเค้าในสิ่งที่คุณไม่ชอบ ไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยิน มันบั่นทอนจิตใจ ถ้าคนมันยังรักกันดีอยู่ เค้าก็คงจะพยายามไม่ทำอีก ถึงแม้จะลืมตัวก็ตาม มีความเชื่ออย่างนี้ค่ะ ลองคุยกับเค้า บอกให้เค้าเข้าใจความรู้สึกของเรา เราเจ็บช้ำน้ำใจอย่างไร รับไม่ได้ หรืออะไร ก็บอกไปให้หมด ขอให้โชคดีนะคะ อยู่ออสเหมือนกัน หลังไมค์มาก็ได้ค่ะถ้าอยากคุยด้วย จากคุณ : PoomPim..TMB - [ 15 ก.ย. 48 05:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่าน คคห คุณซีส์ แล้ว ทำให้นึกถึงรายการของ orpah   ไม่รู้จะแนะนำยังไงนะค่ะ คงพูดได้แค่ว่า เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้มีทางออกที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองนะค่ะ จากคุณ : gw - [ 15 ก.ย. 48 07:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาให้กำลังใจคะ จากคุณ : ลิตเติ้ลเกิร์ล (ลิตเติ้ลเกิร์ล) - [ 15 ก.ย. 48 08:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อือม์ แฟนคุณวุฒิภาวะต่ำจัง สงสัยอายุยังน้อยด้วยกันทั้งคู่ หยั่งงี้แหละคะ เค้าก็คงเป็นคนไม่มั่นใจตัวเองนักหรอก ยิ่งมาเป็นพ่อแบบไม่ทั้งตั้งเนื้อตั้งตัว + ค่าครองชีพของที่นี่ เค้าก็คงคิดมากอะคะ เลยเปะปะมาลงที่คุณ ขออนุญาตแนะนำนะคะ ตัวคุณเองขับรถได้หรือเปล่าคะ ยังไงลองไปหัดดูนะคะ อยู่เมืองนี้รถจำเป็นคะ คุณจะได้ทำอะไร ๆ ที่แตกต่างจากที่เคยเป็น ลองเปิดหูเปิดตามากขึ้นจะไม่เครียดคะ เด๋วเลี้ยงลูกไม่ได้ดีนะเออ เรื่องแฟน พยายามนึกถึงความรักที่มี ความดีของเขาให้มาก ๆ นะคะ ดิฉันไม่ทราบว่า เรื่องฐานะการเงินของคุณตอนนี้หนักหนาขนาดไหน ยังไงค่อย ๆ คิดนะคะ ข้อดีอย่างนึงของประเทศนี้คือ มีหน่วยงานให้ความช่วยเหลือเยอะมาก ลองศึกษาหาข้อมูลดูนะคะ ขอให้โชคดีนะคะ ทำใจให้สบาย ตั้งใจเลี้ยงน้องดี ๆ นะคะ ถ้าพ่อมันงี่เง่าไปบ้าง ก็ไปหาความสุขจากลูกเราเนียะแหละ จากคุณ : . (มรรคณิชา) - [ 15 ก.ย. 48 09:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แปลกดีที่มีหลายความเห็นว่าคุณควรอดทนต่อไป เพื่อลูก หรือเพื่ออะไรก็ตาม ดิฉันคงมองอะไรไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านด้วยมั้ง อย่างแรกเลยคือมองว่า คนที่ใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นคู่ชีวิตกันแล้ว การทำร้ายกันไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ไม่ว่าจะทางคำพูด ทางร่างกาย หรือทางจิตใจ ถือว่าผิดหมด การจะเป็นคู่ชีวิตกัน ต้องมีความเคารพให้กันและกัน ไม่ใช่เหยียบย่ำอีกฝ่ายอย่างไรก็ได้ตามที่ตัวต้องการ ถ้าจะอ้างว่าทำไปเพราะความโกรธ ความไม่รู้ตัว โอเค ครั้งแรกยังให้อภัยได้ แต่ถ้ามีครั้งต่อไป เขาไม่เรียกว่าไม่รู้ตัวแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ เขาเรียกว่า "สันดาน" ค่ะ แล้วอย่างที่คุณซีส์บอกนั่นแหละ มันเปลี่ยนกันไม่ได้ค่ะ นอกจากเขาจะมีความต้องการแรงกล้าที่จะเปลี่ยนตัวเองจริงๆเท่านั้น แล้วการมีลูกก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่คุณจะต้องทนอีก   ถ้าเป็นดิฉัน ดิฉันคงไม่ทนเลี้ยงลูกให้ลูกมาเห็นแม่ในสภาพที่เป็นอยู่หรอกนะ มีคนเคยกล่าวไว้ว่า ถ้าเราไม่เดินออกมาหาสิ่งที่สวยงามให้กับชีวิต เราก็คงไม่มีวันเจอมันหรอก ฉันใดก็ฉันนั้น  มันอยู่ที่ว่าคุณจะจมอยู่ในวังวนนี้ได้อีกนานเท่าไหร่ ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรเพื่อตัวคุณและเพื่อลูกจริงๆ คิดให้หนักๆนะคะ จากคุณ : Northernlife - [ 15 ก.ย. 48 09:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณกำลังได้รับการทารุณทางด้านจิตใจจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีนะคะ อย่าปล่อยให้เค้าทำลายความมั่นใจ ความเชื่อมั่นในตัวคุณค่ะ งานที่คุณทำดูแลบ้าน ดูแลลูกมีค่ายิ่งนัก เค้าควรที่จะ appreciate และขอบคุณคุณด้วยซ้ำไป เห็นด้วยกับคุณ Northernlife ค่ะที่ว่า "ถ้าเราไม่เดินออกมาหาสิ่งที่สวยงามให้กับชีวิต เราก็คงไม่มีวันเจอมันหรอก" น้องสะใภ้ของดิฉันเคยแต่งงานมาก่อน มีลูกติดสองคน สามีเก่าเค้าก็คล้ายๆ แบบนี้หล่ะค่ะ วันนึงเค้าตัดสินใจก้าวออกมา เค้าไม่เคยคิดว่าจะเจอสิ่งดีๆ อีก แต่แล้วเค้าก็เจอกับน้องชายสามีซึ่งเป็นคนดีมากๆ เป็น law professor จบทั้งอ๊อกฟอร์ดและโคลัมเบีย รักและให้เกียรติภรรยามากที่สุด รักลูกที่ติดมาเหมือนกับลูกของตัวเอง สุภาพบุรุษทั้งการกระทำและวาจา น้องสะใภ้พูดเสมอๆ ว่า ถ้าเค้าไม่เดินออกมา เค้าก็คงไม่มีวันได้เจอสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตแบบนี้ ถ้าคุณคิดว่าทนเพื่อลูก นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดีที่จะให้ลูกเห็นพ่อปฎิบัติต่อแม่แบบนั้นนะคะ ลูกจะคิดว่า It's o.k. for a man to treat a woman like that บางทีการทนโดน abuse แบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับลูกเลยนะคะ อย่างไรก็ตาม ชีวิตคู่แต่ละคู่มีตัวแปรต่างกัน ไม่มีทฤษฏีไหนใช้ได้ผลสำหรัลทุกคู่ คู่ของคุณ คุณรู้ดีที่สุดค่ะ โชคดีนะคะ เป็นกำลังใจและเอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : meneya - [ 15 ก.ย. 48 13:24:43 A:67.38.47.87 X: TicketID:106400 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากจะบอกว่า Domestic Violence นั้นรวมไปถึงการใช้ verbal abuse ด้วยนะคะ ที่อังกฤษมีคดีพวกนี้เยอะมาก แต่ว่าเมื่อก่อนไม่สามารถทำอะไร "ผู้กระทำได้" เพราะ "ผู้ถูกกระทำ" ไม่กล้าเอาเรื่อง โดยส่วนตัวเห็นว่า verbal abuse หรือ การทำร้ายร่างกายนั้น ต่างก็มีผลทางจิตใจในระยะยาวทั้งคู่ แต่หากที่ "ผู้ถูกกระทำ" โดนกรอกหูโดย verbal abuse บ่อยๆ นานๆ แล้ว มักจะคิดว่าตัวเองไร้ค่าตามที่ "ผู้กระทำ" กล่าวหาและพยายามยัดเยียดใส่สมองจริงๆ  ในอังกฤษมีหลายคดีที่เกิดเรื่องจาก verbal abuse จนลุกลามเป็น การทำร้ายร่างกาย แต่"ผู้ถูกกระทำ" ส่วนใหญ่ผู้หญิง จะไม่กล้าเอาเรื่อง บางรายถึงกับบอกว่าตัวเองผิดเอง ที่ทำให้สามีโมโห ได้อ่านข่าวว่าต่อไปนี้หากมีคดี Domestic Violence  ทางตำรวจมีสิทธิ์จัดการได้เองโดยไม่ต้องรอ ผู้ถูกกระทำ ยอมให้เอาเรื่องแล้ว *เรียก "ผู้กระทำได้" / "ผู้ถูกกระทำ" เพราะไม่ได้หมายความว่า จะมีแต่ฝ่ายชายที่ทำร้ายฝ่ายหญิงหรือเด็กเท่านั้น บางคดี กลายเป็นเด็กทำร้ายพ่อแม่ ดิฉันไม่ทราบกฏหมายทางออสเตรเลีย จึงไม่กล้าออกความเห็นมากนัก แต่ไปเจอลิงค์เกียวกับ Domestic Violence ของทางออสเตรเลีย ที่เกี่ยวของกับคนต่างชาติที่เข้าไปอยู่ที่นั่น อยากให้คุณได้อ่าน เผื่อจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง *เพราะอีกกรณีที่เกิดบ่อยๆ สำหรับคู่สมรส ที่ฝ่ายหนึ่งเป็นคนต่างชาติ มักจะถูกขู่ และล้างสมองด้วยความรู้ผิดๆ หลายเรื่อง* เผื่อว่าจะช่วยตอบปัญหาบางคำถามที่คุณอาจจะไม่อยากจะถามใครในนี้ จำไว้นะคะ ไม่มีใครช่วยคุณได้ ถ้าคุณไม่ช่วยตัวคุณเองก่อน การที่คุณจะช่วยตัวเองไม่ได้หมายความว่าคุณต้องทำเองทุกอย่าง ถ้าคุณไม่ขอให้คนช่วย คนเค้าก็ไม่กล้าช่วยคุณเช่นกันค่ะ ขอให้คุณเข้มแข็ง และโชคดีค่ะ http://www.immi.gov.au/facts/38domestic.htm ลิงค์ที่คิดว่า อาจจะเกี่ยวข้องนะคะ http://www.dvirc.org.au/ http://www.aph.gov.au/library/intguide/SP/Dom_violence.htm http://www.childsafetyaustralia.com.au/community/domesticviolence/domesticviolence.htm จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 16 ก.ย. 48 05:22:40 ]