***เรื่องเล่าแท้กซี่นิวยอร์ก***( ตอน หลายเรื่องในวันว่าง)
เมื่อวานนี้ผมเดินเล่นๆไปที่ย่านเรียกว่า Elmhurst
ซึ่งก็อยู่ในเขต Queensใน NYC นี่แหละครับ
กะจะไปดูๆพวกของกินจากเมืองไทย ที่มีขายที่ร้านจีน
ไม่แปลกหรอกครับ ของไทยมีขายที่ร้านจีน
มีซุปเปอร์มาร์เก็ทคนจีนร้านใหญ่สามสี่ร้านอยู่ใกล้ๆกัน
ราคาก็ขายถูกกว่าร้านของคนไทยอีกด้วย
มีเกือบทุกอย่างนะครับ ที่ต้องใช้ต้องปรุงในครัวแบบไทยๆเรา
พวกของกินแช่แข็ง ปลาสด ปลาเค็ม ขนมไทย
ขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด ใบโหระพา
กะปิ น้ำปลา เครื่องแกง ทั้งสำเร็จรูป หรือมาปรุงเอง
สินค้าแม่พลอย แม่ศรี แม่นี่ นังนั่น หาได้หมดครับ
ทุเรียนก็มี จะเอาแบบไหน เอาแบบทั้งลูกทั้งหนามลูกโต
หรือแกะเม็ดแกะยวงใส่ในกล่อง
อ้อ คุณๆทางเมืองไทยอาจสงสัยเรื่องราคา แพงไหมหว่า
เขาขายเป็นเปานด์ ครับ ชั่งทั้งลูก เปานด์ละสองเหรียญ
ก็ตกออกมาลูกละ สิบเหรียญ สี่ร้อยบาท
คนที่อยู่นี่จะว่าแค่สิบเหรียญเอง ไม่แพง
เพราะบวกลบรายรับ รายจ่ายประจำวัน
ไม่ถึงเรียกว่า หนักหนาสาหัส กินกันทุกวันก็มี
คนจีน คนพม่า คนฟิลิปปินส์ นี่ก็ชอบกิน
บอกว่าของของบ้านเรานี่ รสชาติอร่อยกว่าจากบ้านเขา
ผมว่าจะอุดหนุนลำไยช่วยชาติ สักหน่อย
แต่อาเจ๊คนขายบอกว่า โนมอร์อ๋า ม๊าย หมี เลี้ยว ค๊า บางคนพูดไทยได้อีกนิ
เพิ่งเห็นเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ซื้อมากิน ก็อร่อยดีครับ
มาจากชาวสวนคนไทยคนจีนที่ ฟลอริด้า
เขาขายราคาเปานด์ละหกเหรียญครับ
ที่Elmhurst นี่เป็นย่านที่อยู่อาศัยของคนไทยมากอยู่นะครับ
รวมๆไปถึงคนเอเชียอื่นๆเช่น จีน ฟิลิปปินส์ เวียตนาม พม่า ลาว เขมร อินเดีย
และชาติทางอเมริกาใต้ เช่น โคลอมเบีย อาร์เจนติน่า เปรู ชิลี่
นับเป็นย่านสหประชาชาติก็ว่าได้ครับ
ย่านนี้จะมีร้านค้า ร้านอาหาร ร้านโกรเซอรี่ขายผักผลไม้ ร้านเบเกอรี่คนจีน
ร้านไทยก็มีอยู่สี่ห้าร้านครับ เป็นร้านอาหาร และร้านขายหนังสือ เสียสองร้าน
ผมได้พจนานุกรมแล้วครับวันนี้ จะพยายามเขียนให้ผิดน้อยที่สุดละที่นี้ หุหุ
และก็มีพวกแผงลอยหน้าร้านที่นำเอาของถูกๆจากเมืองจีนมาขาย
และพวกซีดี ดีวีดี เถื่อน บนไซด์วอล์ก ทางเดิน
ได้เจอเพื่อนๆคนรู้จักทุกครั้งที่มาแถวนี้
ถามไถ่ทุกข์สุขกันบ้าง หุหุ แก่กันไปพอๆกับผมแหละ
พวกน้องๆหนุ่มๆสาวๆคนมาใหม่ๆก็เดินสวนกันให้เห็น
คนไทยนี่ รู้กันครับว่าจะอยู่ที่ไหนๆก็ไทยด้วยกัน
แต่ไม่ค่อยกล้าทักกัน ต่างคนต่างระแวงกันหรือไง ผมไม่รู้
ผู้ชายนี่จะไม่ค่อยกล้าทักผู้หญิงก่อน หากไม่รู้จัก
บางทียิ้มให้ก่อน ก็เหมือนว่า ยิ้มทำไม ไม่รู้จักกันนะ
ผมเคยเจอในรถไฟครับ น้องคนหนึ่งสวยเสียด้วย
ลงรถขึ้นรถ ป้ายเดียวกัน เดินไปเดินกลับทางเดียวกัน
ทำงานเวลาพอๆกันด้วย
จึงมีหลายหนที่เดินกลับพร้อมกัน เดินกันห่างบ้างใกล้บ้าง
ผมได้ยินก็รู้ว่าคนไทยพูดไทย แต่ไม่ได้ทักทายกัน
วันแรกๆนะคืนหนึ่งห้าทุ่มกว่า
ระหว่างที่น้องนี่แกเดินๆแล้วมีผมเดินตามหลัง
แกยกหูโทรศัพท์มือถือ โทรถึงแฟนแกนะ ผมได้ยินว่า
"มารับหน่อยสิ มีไอ้จีนบ้า เดินตามมาแต่ขึ้นบันไดแล้ว"
หุหุ ผมเดินของผม ทางกลับบ้านผม มาตั้งสิบกว่าปีแล้วนิ
แม่สาวนี่อยู่ๆก็มาหาว่าผมเดินตามแก
ผมเลยรีบเดินแซงหน้าเธอ จนถึงหน้าตึกบ้านผม
ผมรู้ว่าเธอต้องเดินต่อไปอีก ไปเลี้ยวที่ถนนหน้า
ผมเลยหยุดรอก่อนเข้าบ้าน
พอเธอเดินมาถึงที่ผมยืนอยู่ผมเลย พูดออกไปแบบล้อๆว่า
" ผมไม่ใช่จีนบ้านะคุณ อย่ากลัวเลย บ้านอยู่ไหนจะไปส่ง"
สาวน้อยนั่น ตกใจรีบยกมือไหว้ขอโทษผม บอกว่าไม่รู้ว่าเป็นคนไทย
อ้าว ไม่รู้ว่าเป็นคนไทย เลยคิดว่าเป็นจีนบ้าไว้ก่อน
หลังจากวันนั้น พอผมเห็นแม่สาวนี้
ผมจะเดินห่างแกไปเลย ไม่ไปทัก ไปทำอยากรู้จักแกให้แกทำตัวยาก
สาวไทยสวยๆนี่ชอบคิดเอานะครับว่า
ใครๆคิดจะมาจีบ มาทำหลี
หุหุม๊ายช่ายน้าแท็กซี่คนนี้แน่ ม่ายได้โม้
ตกลงไม่ได้ซื้ออะไร ลำไยก็ไม่ได้กิน
ผมเดินๆมาถึงพาร์กเล็กๆอยู่บริเวณนั้น
วันนี้อากาศก็ดีนิ นั่งเล่นดูคนในพาร์กก่อนดีกว่า
พาร์กแห่งนี้ ก็เหมือนกับสวนสหประชาชาติอีกแหละครับ
มีคนมานั่งพักผ่อน มีพวกเด็กจนถึงวัยรุ่นวัยเรียน
มาออกกำลัง เล่นกีฬา เล่นบอล เล่นบ๊าสเก็ตบอล
ก็รวมเอาหลายชาติ นั่งดูแล้วคิดๆก็แปลกๆดี
เขามาจากแห่งหนตำบลไหน ของประเทศไหน
จากความเป็นอยู่ก่อนเก่าจากถิ่นเดิม
อาจจะยากจน หากินลำบาก ชีวิตต้องดิ้นรนไปพอวันๆ
แล้ววันหนึ่ง ก็ได้มานั่งพักผ่อนกินลม ในสวนสาธารณะแห่งนี้
ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น ราวหน้ามือหลังเท้า
มีลูกมีหลานตามมา ได้พึ่งพากับระบบของอเมริกัน
มีสิทธิมีเสียง มีโอกาศเท่าที่จะหาเอาได้จาก ดินแดนที่เรียกว่า
"LAND OF OPPORTUNITIES"
อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยครับ
หากชีวิตคุณๆจำเป็นต้องมาอยู่นอกประเทศต่างเมือง
ผมว่าไม่รู้ชาติอื่นประเทศอื่นจะใจกว้างเท่าประเทศนี้หรือเปล่านะ
ผมรักความเป็นไทย รักชาติไทย
แต่จะให้ผมเกลียดประเทศที่ผมอาศัยเขาอยู่ ทำลงได้อย่างไร
ไม่ต้องบอกว่ารักมาเต็มคำก็ได้ แต่อย่าทำร้ายเขาอีกก็พอแล้ว
นั่นแค่ความคิดนะครับ เมื่อได้พบเจอผู้คนที่เหมือนมาเรือลำเดียวกัน
อยากบอกต่อว่า อย่าทำเป็นลืมเผ่าพันธ์ดั้งเดิมกันนา
มองกระจกกันบ้าง หน้าตาผิวพรรณอย่างไร สีไร
ผมนั่งดูคน ดูบรรยากาศในพาร์กไปเรื่อยๆ
มีเด็กหนุ่มวัยเรียน หน้าตาไทยๆมายกมือไหว้ ทักผม
สวัสดีครับลุง ??
อ้าวไอ้นี่ไอ้ไมค์ ลูกไอ้แซมเพื่อนผมนี่
เออ ลูกไอ้แซมดีนีหว่า มีสัมมาคารวะ
รู้จักทักผู้ใหญ่ มีไหว้มีครับ
ไอ้ไมค์นี่ตอนมันยังเด็กผมพามันไปดูเบสบอล บ่อยครับ
ทั้งนิวยอร์กแยงกี้ส์ ทั้งนิวยอร์กเม็ทส์
ก็ชวนมันนั่งคุยกันไป ถามถึงการเรียน เกิรลเฟร็นด์
ขณะที่คุยๆกันครับ
มีกลุ่มเด็กสาวๆวัยรุ่น มารวมตัวอยู่แถวนั้น
แต่งตัวสมัยนิยมนะ เอวต่ำ รัดรูป ทั้งกางเกงทั้งเสื้อ
ไอ้ไมค์ก็ชอบดูนะ ผมไม่ดูก็ต้องดู เพราะเห็นไปแล้ว
แม่สาวหนึ่งครับตอนแกนั่งยองๆคุยกับเพื่อนๆ
หันด้านหลังมาทางผมและไอ้ไมค์
กางเกงนั้นส่วนหลังต่ำเกินไป
ก้นของเธอเลยโผล่มามาก เห็นเป็น cheek เลยละ
และก็มี กกน ที่เป็นสายเล็กๆจิ๋วๆนะ วี สตริง จีสตริง มาอวดที่บริเวณนั้น
ไอ้ไมค์ยิ้มๆถามผมว่า ชอบไหมลุง หุหุ ไอ้นี่ทาลึ่งถามมาได้
ผมเลยบอกมันว่า
"When I was your age, you had to move a girl's panties
to see her ASS.. Now you have to move her ASS to see her panties"
ไอ้ไมค์หัวเราะลั่นเลย ก็มันจริงนิ สาวๆสมัยนี้
ที่ไหนก็เหมือนกันแหละ แฟชั่นๆๆ เอากันเข้าไป
มันน่าคิดนิ กกน ที่เรียกว่า BRIEFS ตัวใหญ่ใช้ผ้ามากตัดเย็บ
แต่ราคาถูกกว่า ไอ้ที่ใช้ผ้าน้อยมีสายกะจิ๊ดริด ตั้งหลายเท่า
แล้วมันจะปิดไรได้มิดชิดยังไงน๊า
หุหุ คนแก่ไม่ลามกนะ แค่คิดๆเอาถึงความจริงของแฟชั่นสมัยนี้
ไอ้ไมค์นั่งคุยกับผมสักพักแล้วขอตัวไปหาเพื่อน
ผมก็นั่งต่อไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนไปไหน
ก็ดูคน ดูบรรยากาศแบบที่บอกไงครับ
อ้อ มีคนกับหมามานั่งที่ม้านั่ง ตัวเดียวกับผมแล้วครับ
หมาไม่ได้นั่งบนม้านะ หมอบอยู่ที่บริเวณเท้าของชายคนนั้น
คนตาบอดครับ มีหมาคู่ใจไปไหนมาไหนด้วย
"ชีวิตของฉันมันมีกรรม ฉันมีหมานำให้เดินไป"
เพลงของคาราบาว มีไรกล่าวประมาณนี่ใช่เปล่าครับ
คนตาบอดหรือผู้คนที่พิกลพิการในประเทศนี้
มีมากครับ และเป็นผู้ที่ทางรัฐบาลเอาใจใส่ ให้ความช่วยเหลือ
และเป็นกลุ่มคนที่ได้รับความเห็นใจ จากคนทั่วไป
ยอมให้สิทธ์พิเศษ กับเขาเหล่านั้น
คนตาบอดมีโรงเรียนให้เรียน หลายหลักสูตรเพื่อการจะดำรงค์ชีพ
บริษัทนายจ้างต้องให้โอกาศแก่เขาเหล่านั้น ตามเปอร์เซ็นต์เฉลี่ยลูกจ้าง
คนตาบอดจะได้รับการสอน การฝึกใช้ชีวิตประจำวันของเขา
ให้ช่วยตัวเองได้ในขีดความสามารถระดับหนึ่ง
บ้างมีหมา GUIDE DOG ประจำตัว พร้อมกับไม้อะไรอันหนึ่งไว้กะไว้วัดทาง
หมาช่วยคนตาบอดนี่ เป็นหมาตัวใหญ่ ผมเรียกพันธ์ไม่ถูกครับ
แต่ท่าทางเป็นหมาที่เชื่องกับเจ้าของมากจริงๆ
ปกป้อง เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ ไปไหนไปกัน ไม่ทิ้งกัน
เห็นคุณพี่คนดำตาบอดคนนี้
ผมนึกถึงเรื่องหนึ่ง ที่เจอมาได้ทันทีครับ แล้วผมก็ได้คุยกับคุณตาบอดนี่
ผมเล่าให้แกฟังครับ
..................................................
ที่นิวยอร์กตอนที่ผมขับแท็กซี่ วันหนึ่ง ท่าจะหน้าร้อนอีกนะ ง่ายดี หุหุ
ผมรับคนตาบอดคนหนึ่งกับหมาตัวหนึ่งขึ้นรถ
เป็นกฎของแท็กซี่ครับ ไม่รับไม่ได้ ถูกปรับแพงนะหาก TLC จับได้
คนตาบอดจะโบกมือไปเรื่อยๆนะ เดี๋ยวก็มาเอง
ผมว่าแกรู้ด้วยนะแม้มองไม่เห็น อ๊ะอ่า บอดจริงปะเพ่
เพราะได้ยินแกส่งเสียงด่า แท็กซี่ไอ้บังคนหน้า ที่ชลอรถแล้วไม่รับ
พอแกกับหมาขึ้นรถมา บอกผมให้ไปส่งที่อาคารหนึ่งที่เรียกกันว่าPROJECT
คงเหมือนอาคารสงเคราะห์ของผู้มีรายได้ต่ำหรือผู้พิการนะครับ
ผมกดมีเตอร์แล้วออกรถ
กลิ่นหมาช่วยคนตาบอดนี่ โคตรเหม็นสาปเลยครับ
ขนหมาก็มักร่วงหล่น ตกใส่พื้นรถ
ต้องกวาดต้องเช็ดทุกทีหลังหมากับคนลงรถไป
ไอ้หยา ผมได้ยินเหมือนเสียงหมาฉี่
ซวยชิกหาย ผมก็ต่อว่านายดำคนบอดนะว่า ยูไม่น่าให้ฮีเยี่ยวในรถไอนะ
นายเรย์ชาลส์สตีวี่นั่นก็บอก ซอรี่ แล้วยกเท้าเตะหมาของแกแรงๆทีหนึ่ง
หุหุ หมาฝรั่งไม่ร้องเอ๋ง นิ มันไม่ร้องไรเลยนิ ไอ้หม่าใจ๊เด็ด
แล้วผมก็ขับมาถึงที่หมายบอกราคา6.50$ กดใบเสร็จให้เสร็จ
อย่าคิดโกงคนตาบอดนะครับ และอย่าคิดว่าคนตาบอดไม่รู้
ผมยังนึกเอาขำๆเลยว่า แกดมแบงค์หนึ่งเหรียญกับสิบ แบงค์ยี่สิบเหรียญนี่
กลิ่นคงไม่เหมือนกันแน่เลย แล้วก็คงให้หมาช่วยดมอีกทีให้ชัวร์ๆ
แกจ่ายเงินด้วยแบงค์ยี่สิบ ผมทอนไปสิบสามเหรียญห้าสิบ
แกทิปมาอีกสามเหรียญด้วย ดีกว่าคุณนายตาดีๆแถวฟิฟท์เอวะนิว อีก
อ้าว วันนี้ท่าจะวันขับรับคนตาบอดอย่างเดียว
ผมเห็นคนกับหมาเดินมาที่รถ โบกมือ
นายดำบอดกำลังจะลงจากรถพร้อมหมา
นายขาวบอดกำลังจะขึ้นรถพร้อมหมา
นายกระเหรี่ยงคนขับตาดี ไม่ใจร้ายแต่เซ็งเหมือนกันนิ
ไหนหมามาเยี่ยวราดรถ ยังไม่ได้ล้างไม่ได้เช็ด มาอีกแล้ว
แต่ มีไรน่าดูกว่านั้น จะบอกให้ฟัง
เมื่อคุณดำบอดก้าวลงจากรถ ตามด้วยหมาที่ไม่มีมรรยาทเยี่ยวไม่เป็นที่
ทันใดนั้น มันกระโจนเข้าใส่หมานายขาวบอดที่รอจะขึ้นรถ
เอ ธรรมดาที่ผมรู้มา หมาคนตาบอดนี่ไม่ดุนี่หว่า
มันต้องมีไรผิดปกติมาก่อนแน่เลย
หมานายขาวบอดตัวเท่ากันนะ เห่ารับก่อนหมานายดำจะลง
เลยกลายเป็นหมากัดกัน ตลุยกันเสียงเห่าดังควบคู่กันไป
โอ้ย สนุกละสิ ผมก็ดูจากในรถอะไรกันนักหนา
ยังไม่เลิกครับ นายบอดขาวด่านายบอดดำด้วยคำ FCUK
รู้จักกันนี่หว่า นายบอดดำก็ด่ากลับเฮ๊ ยูนี่เองเฮ็นรี่แอสโฮล
คุณนึกภาพไปด้วยนะ คนตาบอดสองคนจะดวลดาบกัน
นายบอดดำยกไม้ประจำตัวฟาดไปที่นายบอดขาว
นายบอดขาวก็ฟาดผิดฟาดถูกกลับมา
มั่วแล้วสิ ต่างคนต่างยกไม้ตีกันสะเปะสิปะ
หมาสองตัวก็กำลังกัดกัน ไม่มีคนห้าม
เสียงล้งเล้งภาษาฝรั่ง กับเสียงหมาที่คำรามกัดกัน เรียกคนจากตึกลงมา
ผมเห็นท่าไม่ดี เอ้อ ไปห้ามดีกว่า
STOP, STOP แล้วผมก็ค่อยๆหลบๆจะไปที่มือนายบอดดำ
เพื่อไม่ให้แกใช้ไม้นั้นตีกันอีกนะ เอาทีละคนก่อน
โป๊ก โป๊ก เสียงไม้โดนหัวผม จากนายขาวบอด
ผมต้องหนี ไม่เอาละโว้ย
แต่นายดำก็ฟาดมั่วๆมาโดนแถวๆหลังอีก
กรูไม่ยุ่งกับมรึงแล้ว ไอ้บอดแอสโฮลทั้งสองแอส
เจ็บตัวฟรีๆ ทำไมกรูซวยยังงี้โว้ย
สักพักก็มีคนกลุ่มหนึ่ง ที่ตาดีๆนะครับมาห้ามทัพได้ในที่สุด
หมาที่กัดกันก็มีคนแยกออกได้
มีคนมาถามผมว่าเจ็บไหม โอเคไหม
ผมก็บอกโอเค ไม่ถึงโวยวายมาก
มานึกดูก็ขำๆ คนตาบอดตีกัน
คลาสสิกมากนะนี่ เหมือนกับการดวลดาบใส่หน้ากาก
ของนักรบชาวยุโรปสมัยหนึ่งเทียวนะนี่
หุหุ แท็กซี่ไทยคนนี้ เจอมาแล้ว คนตาบอดตีกัน
จากคุณ :
smartupid 
- [
14 ก.ย. 48 16:26:13
]
***เรื่องเล่าแท้กซี่นิวยอร์ก***( ตอน หลายเรื่องในวันว่าง)
