CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    **เรื่องเล่าแท็กซี่นิยอร์ก**( ตอน THANKS for GIVING)

    วันนี้วันที่24 November ที่อเมริกาครับ
    เป็นวันพฤหัสบดีสุดท้ายของเดือนนี้
    ทางประเทศนี้เขาถือเอาวันนี้เป็นวันฉลองเทสกาล Thanksgiving ประจำปีครับ
    วันขอบคุณพระเจ้า
    ถ้าจะมี holiday อะไรในอเมริกาเหนือ (รวมแคนาดาด้วย แม้วันจะไม่ตรงกัน)
    ที่ไม่เกี่ยวกับศาสนา ที่ทุกศาสนาร่วมได้ละก็เป็น Thanksgiving นี่ละครับ
    แต่เขาใช้คำว่าขอบคุณพระเจ้าก็เพราะศาสนาอื่นๆนอกจากพุทธเราแล้ว
    จะเป็นศาสนาที่”อิง”พระเจ้าทั้งนั้น

    ความหมายที่แท้จริงที่เขาฉลอง คือการได้รับพร(จากพระเจ้าที่เขาเชื่อถือ)
    ให้มีปีที่อุดมสมบูรณ์ด้วยผลเก็บเกี่ยว (bountiful harvest)
    ในปีแรก ราวๆปี  1600 กว่าๆ  
    หลังจากได้พบกับหน้าหนาวที่ยาวนาน
    ที่พวกเดินทางหาแผ่นดินใหม่ได้มาตั้งต้นที่ทวีปอเมริกาที่ Plymouth, MASS.
    อันที่จริงประเพณีการฉลองปีที่ดีของการเก็บเกี่ยวพืชผลนี้
    ก็มีมาก่อนแล้วแถวๆประเทศทางยุโรป

    หลังจากนั้น congress ก็ประกาศวันฉลองในแต่ละปี
    และต่อมาปธน. ก็ประกาศวันฉลองเปลี่ยนไปเรื่อยๆแต่ละปีมาอีกหลายปี
    จนกระทั่งปธน. Lincoln ประกาศเป็นวันหยุดฉลองแห่งชาติจนถึงทุกวันนี้
    และก็เรียกชื่อต่างๆกันเป็น T Day, Turkey Day ...
    พร้อมกับมี commercial meaning เป็นBlack Friday
    หรือ semi-commercial ของห้างสรรพสินค้า Macy’s
    Macy's Thanksgiving Day's Parade

    แต่สำหรับผมนี่ ผมคิดความหมายของวันThanksgiving นี้ไปอีกแบบ
    THANKS for GIVING
    ผมถือเป็นวันแห่งการระลึกถึงการให้และการได้รับ
    ขอบคุณ กับการได้มีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้
    ขอบคุณแผ่นดินที่ได้อาศัยและทำมาหากิน
    ขอบคุณเพื่อนร่วมแผ่นดินที่ได้มาร่วมรวมอยู่และรู้จัก
    ขอบคุณกับนามธรรมที่เรียกรวมเอาว่า การ"ให้"

    เมื่อสมัยผมยังขับแท็กซี่นั้น
    ในทุกแหล่งแห่งที่ทั่วเมืองนิวยอร์ก ที่ผมขับรถแท้กซี่ตระเวณหากินไป
    บนถนนจอแจคับคั่งอย่างแถวไทม์สแควร์ หรือมิดทาวน์บนฟิฟท์ เอเวนิว
    เสียงอึกทึกตะโกนโหวกเหวกจากผู้คนหลายเผ่าพันธ์
    เสียงบีบแตรลั่นจากรถคันหลังๆเพื่อไล่คันหน้าให้ไปๆเสียที
    ตามด้วยเสียงด่า ด้วยคำหยาบ
    ภาพคนนับร้อยเดินข้ามถนนแถว34th/Penn. Stationในชั่วโมงเร่งด่วน
    บ้างถือถุงชอปปิ้งจากห้างดัง
    แถวริมถนนทางเดินทั่วไป ผู้คนขวักไขว่
    บ้างเดินกินฮ้อทดอกที่ซื้อจากหัวมุมถนน
    คนทำงานไฟแนนส์แถว วอลล์สตรีท ถอดเสื้อนอกเดินกันไปกินลั้นช์
    คุยกันถึงกีฬาฮ้อกกี้น้ำแข็ง หรืออเมริกันฟุตบอล
    ย่านเศรษฐีคนมีเงินอยู่อาศัยอัปเปอร์อีสไซด์ ร่มรื่นด้วยต้นไม้ริมทาง ดูสะอาด และสงบ
    เห็นดอร์แมนยืนรอเรียกรถแท็กซี่ให้ คุณท่านคุณเธอเหล่านั้น
    ย่านสลัมของฮาเล็ม ของบร๊องส์หรือบางส่วนของบรู๊คลีน
    ตามตึกเก่าๆ หรือซากสลักหักพังจากไฟใหม้ มีวัยรุ่นผิวดำยึดเอาเป็นแหล่งเตร่ขายยา
    อักษรจากสีสเปรย์พ่นเป็นGrafiti มีให้เห็นทั่วไป แม้แต่ตู้รถไฟใต้ดิน
    ในคืนของหน้าหนาว จะมีการก่อกองไฟในลานว่าง เพื่ออาศัยไออุ่น
    เสียงหนวกหูของรถไฟที่วิ่งบนรางเหนือหัว บนถนนย่าน ควีนส์
    สลับด้วยเสียงตะโกนเป็นภาษาสเปนิชของคนแถวนั้น
    หรือคาร์เซอร์วิส และแทกซี่ยิปซี แย่งผู้โดยสารกัน
    เสียงกระชากออกรถอย่างโชว์อ้อฟสาวสุดๆของวัยรุ่นคุณโก้

    ชีวิตชีวาหลากหลายของนิวยอร์ก มีให้ผมเห็นทุกวันครับ

    และที่มีให้เห็นทั่วไปก็คือ คนอีกกลุ่มหนึ่ง
    กลุ่มที่ไม่มีที่พำนักเป็นหลักแหล่ง
    หนวดเครารุงรัง เนื้อตัวสกปรก บ้างก็ส่งกลิ่นโชยไปไกล
    หน้าร้อนจะมีแค่เสื้อยืด เสื้อกล้ามเก่าๆ
    หน้าหนาวก็มีเสื้อโค้ท ขาดๆปะๆรุ่มร่าม
    บางคนจะมีรถเข็นที่ยึดมาจากซูปเปอร์มาร์เก็ต ในรถมีทุกอย่างเท่าที่จะเก็บมาได้
    ผ้าห่ม เก่าๆ  ลังพลาสติกจากรถส่งนม  กล่องกระดาษ
    บางคนกำลังคุ้ยเขี่ยเศษอาหารจากถังขยะ  
    บางคนก็ส่ออาการเมาเต็มที่ เดินไม่ตรงทาง
    บ้างก็นั่งซึมแถวสวนหย่อม ตาเหม่อ มองไปไร้จุดหมายและไม่ยินดียินร้าย
    บ้างก็เดินไปขอเงินจากคนที่ขับรถมาจอดรอไฟเขียวตามสี่แยก

    ผมเคยคิดๆนะครับ ว่าพวกโฮมเล็ส หรือ พวก บัมนี่
    แท้จริงเขาเหล่านี้ก็เป็นอเมริกัน เขาเกิด เขาอยู่ของเขาในประเทศเขา
    แต่เขาต้องมาเป็นผู้ไม่มีบ้านอยู่ ต้องร่อนเร่พเนจร
    ก่อนนี้ที่ผมคิดท้อแท้ และนึกเบื่อๆกับการมาใช้ชีวิตที่เมกานี่
    พอผมเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขา เหล่าโฮมเล็ส
    ผมจะคิดไปเลยว่า ตัวผมนี่นะช่างโชคดี และมีอะไรที่ดีกว่าพวกเขาเหล่านั้นมากนัก
    เราเป็นใครไม่รู้จากดินแดนอีกซีกโลก
    ได้มามีโอกาส เท่าที่จะหาได้ มีงานทำ มีบ้านอยู่ มีข้าวกิน
    มีความสุขในชีวิตประจำวันได้ ตามแต่ที่ใจและกายจะคิดให้สุขให้เป็น
    ผมมักให้เงินกับพวกเขา ทุกครั้งที่เขาขอ  ตอนผมขับรถอยู่
    หรือวันไหนหากคิดอยากให้เอง ผมก็จะให้ ทั้งเงินหรือซื้อของกินให้เขา
    ก็ไม่ได้คิดว่าจะเหมือนการทำทาน เพื่อสร้างบุญอะไรหรอกครับ
    และผมก็ไม่ใช่มีเงินมาก เพื่อให้เขาได้ทีละมากๆด้วย
    แต่ให้เพราะคิดอยากให้ บวกกับความสงสารเขาด้วยครับ
    วันthanksgiving ในปีที่ผมขับแท็กซี่อยู่นั้น
    ผมเอาวันนี้เป็นวันหยุดงาน เพราะวันนี้เป็นวันฮอลิเดย์ใหญ่
    คงหาผู้โดยสารยาก ขับทำเงินไม่คุ้มแน่เลยครับ
    ผมเลยถือเอาเป็นวันพิเศษสำหรับการให้ ไปเลย
    เตรียมการกับแฟนผม ไปซื้ออาหารที่เก็บได้นานหน่อย
    พวกน้ำ พวกนม และ ของใช้จำเป็นมีดโกนแปรงสีฟัน
    ก็ซื้อจากร้านขายส่ง ราคาไม่แพงหรอกครับ
    และแฟนผมก็ทำข้าวผัดรสชาติแบบไทยๆด้วย เอาใส่กล่อง
    ก็เอาขึ้นรถไปตระเวณแจกให้พวกเขา เหล่าโฮมเล็ส
    นี่แหละครับ วัน Thanksgiving ของแท็กซี่ไทย

    ต่อมา ผมได้รับทราบว่า มีคนไทยใจดีอีกหลายท่าน
    ที่ถือเอาวันนี้เป็นวันแห่งการให้ เหมือนกันเลยครับ
    อยากเอ่ยนามถึง คุณหมอท่านหนึ่งอยู่นิวเจอร์ซี่ แต่ ไม่กล้าครับ
    ที่จริงวัน Thanksgiving นี่ ทางองค์การ หรือสมาคม หลายแห่ง
    เขาก็มีวันนี้เป็นวันแจกจ่ายให้พวกโฮมเล็ส อยู่แล้วนะครับ
    เขาจะมีกินกันอิ่มหมีพีมัน เป็นวันพิเศษของพวกเขา ที่รอคอยวันหนึ่งด้วยแหละ
    หากสังเกตุกัน จะเห็นสีหน้าบ่งบอกความสุข และพอเห็นรอยยิ้มจากพวกเขาได้บ้าง
    แม้ไม่ได้ยินคำพูดจากเขา แต่ในดวงตาโรยๆนั้น อ่านได้จากเขาว่า
    THANKS for GIVING
    .......................
    .....................
    .......................
    .............


    **ขออภัยครับ หากแท็กซี่ตอนนี้ ไม่มีไรให้ตื่นเต้นสนุกเลยครับ
    อย่าคิดว่าผมมาเขียนเพื่ออวดตัวเอง ว่าใจดีเลยนะ
    ผมก็ไม่ได้ใจดี ทำดีไปทุกอย่างหรอกครับ
    แค่คนธรรมดามีดีมีร้ายปนกันไปแค่นั้นเองครับ
    HAPPY THANKSGIVING  ครับ

    จากคุณ : smartupid - [ 24 พ.ย. 48 16:43:48 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป