ความคิดเห็นที่ 1 ฉันมองเธอด้วยความสงสาร  แต่ไม่คิดว่าฉันเป็นต้นเหตุ  เพราะว่าถึงเค้าไม่มีฉัน เค้าก็ต้องไปหาผู้หญิงคนอื่นอยู่ดี  งูพิษก็คืองูพิษวันยังค่ำ   ถึงจะเลี้ยงดีอย่างไร   สักวันมันก็ต้องมาแว้งฉกเจ้าของอยู่ดี  เหมือนนิยายเรื่องชาวนากับงูเห่านั่นล่ะ                   เธอบอกลาฉันแล้วบอกว่า  เห็นแฟนเธอเค้าเข้ามาเมื่อวานนี้เพื่อที่จะมาดูลูกเค้า เธอถามฉันว่า  “เค้าได้เข้ามามั้ย?”    เปล่าเมื่อวานเค้าไม่ได้เข้ามา  เห็นเค้าบอกว่า พ่อของฉันอยู่บ้านด้วย              เค้าคงเข้ามาจริงๆ  แต่เค้ากลัวพ่อฉันมากพ่อเห้นว่าพ่ออยู่บ้านก็เลยไม่กล้าเข้ามา                         วันนี้ขณะที่ฉันเข้าห้องน้ำอยู่แต่พอออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเป้นที่สุด   เมื่อพอฉันที่ไม่เคยเข้ามาดูหน้าหลานเลยซะด้วยซ้ำ  ยืนอยู่ข้างๆลูกของฉันที่นอนอยู่   แล้วท่านก็เอาเท้าเหยีบลงบนหน้าอกของลูกฉันท่านเหยีบเหมือนว่าพยายามที่จะเหยีบให้ตาย   สายตาอันกร้าว  และเกลียดชังนั้น  ฉันได้เห็นอีกครั้งหลังจากครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เห็นตอนที่ ท่านจะฆ่าฉัน  ฉันตกใจและรีบวิ่งมาปัดเท้าท่านออก   ฉันถามท่านว่า  “พ่อคิดจะทำอะไร?”   ท่านตอบแต่เพียงว่า  “ก็หยอกหลานเล่นเท่านั้น ”   ท่านตจะหยอกได้ยังไงในเมื่อเด็กนอนหลับอยู่   ฉันไม่ได้จับผิดพ่อ  แต่ภาพ  และสายตาที่ฉันเห็น  มันเหมือนกับตอนที่ท่านพยายามจะฆ่าฉัน   ฉันชักกลัว  แต่ไม่กล้าบอกแม่  เพราะกว่าว่าแม่จะหาว่าฉันโกหกอีก                         หลังจากวันนั้น  ฉันก็ไม่ยอมห่างลูกอีกเลย  ไม่ยอมให้คลาดสายตา   พ่อพยายามเข้ามาทำดีกับฉัน้างในบางครั้ง  เข้ามาหยอกลูกฉันบ้าง  แต่ฉันกยังไม่ไว้ใจ   ท่านไม่เคยอุ้มหลานท่านเลย   เพียงแต่เข้ามาล้อบ้างเป็นบางครั้ง  ทำอย่างงี้เป็นประจำ จนฉันใจอ่อน  และคิดว่าท่านคงจะปลงแล้ว   และฉันก็ยอมปล่อยให้ท่าน ได้อยู่กับลูกฉันตามลำพังบ้างในบางครั้ง   ฉันชะล่าใจเกินไป   ฉันอยู่หน้าบ้าน แต่ก็ได้ยินเสียง  แอ๊!   ของลูกฉันดังเพียงครั้งเดียว  ฉันจึงรีบวิ่งเข้ามาดู  ปรากฎว่า   ภาพที่ฉันเห็นคือ  พ่อเอามือของท่านบีบจมูกของลูกฉันไว้   และลูกฉันก็เหมือว่า พยายามดิ้นเพราะหายใจไม่ออก  ฉันรีบวิ่งเข้ามาห้าม   ฉันเห็นอีกแล้ว  เห็นสายตาคู่นั้นอีกแล้ว ดึงอยู่นานกว่าจะเอามือท่านออกจากจมูกของลูกฉันได้   “พ่อๆ  พ่อจะทำอะไรน่ะ”   ท่านเงียบ  ไม่ตอบ  และเดินหนีออกไป   ฉันจึงเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเมื่อท่านกลับมา   รวมทั้งเรื่องที่พ่อเอาเท้าเหยีบอกลูกฉันในครั้งก่อนด้วย             อะไรกันที่ทำให้พ่อของฉันร้ายได้ถึงขนาดนี้  นี่ล่ะเหตุผลที่ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่   หลังจากวันนั้นฉันจึงตัดสินใจที่าจะออกไปหางานทำ  แล้วให้แม่อยู่บ้านเลี้ยงลูกฉันเอง   เพราะฉันคิดว่าน่าจะปลอดภัยกว่าการที่ฉันเลี้ยงเอง                ฉันได้งานเป็นเสมียนปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง  แต่ทำไม  เค้ารู้ได้ยังไง   แฟนฉันเค้ามาหาฉันที่นี่  และพยายามที่จะขอคุยด้วย  แต่ฉันปฏิเสธและยังยืนยันคำเดิมที่จะเลิก   เค้าพยายามใช้ลูกตื๊อเหมือนเดิม  มานั่งรอนั่งเฝ้าอยู่อย่างงั้นทั้งวัน   แต่ขอโทษ  ลูกไม้เดิมๆ   ใช้ได้กับฉันครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ   จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน  เค้าคงคิดว่าไม่ได้ผล   จึงเลิกตามฉันในที่สุด    ก็มีสะเทือนใจบ้าง  แต่เข็ดแล้วกับผู้ชายคนนี้                ได้พูดคุยกับเพื่อนที่รู้จักกันในปั๊มเค้าบอกว่าเค้าจะออกจากงานและเดินทางไปหาแม่ที่อยุ่ที่ จ.หนึ่งในภาคตะวันออก   เพื่อจะไปทำงานด้วย  ฉันมีความคิด  ฉันอยากจะไป   อยากไปจากที่นี่  ไม่อยากกยู่แล้ว  ฉันจึงขอเธอไปด้วย แม้ใครจะว่าทิ้งลูกก็ตามที   และสัญญากับเธอว่าจะไม่รบกวนใดๆ  ขออาศัยอยู่ด้วยชั่วคราวพอมีที่พักแล้วฉันก็จะย้ายออกไป   เธอโทรปรึกษาแม่เธอ  และแม่เธอยอมที่จะให้ฉันไปอาศัยอยู่ด้วยและตอนนี้เอง ที่ชีวิตฉันเริ่มแก่นแก้วเข้าไปทุกที                 เมื่อฉันเดินทางไปถึงที่นั่น  ฉันและเพื่อนก็รีบออกหางานทั้งทีความหวังริบหรี่เหลือเกิน ฉันอายุเข้า17  แล้วใครจะกล้าจ้างฉันล่ะเนี่ย  เส้นสายก็ไม่มี  ถ้าไม่ได้งานมีหวังต้อง กลับไปรบกวนพ่อกับแม่อีกแน่   ไม่ได้ๆ  ฉันจะต้องไม่ยอมแพ้  และที่แรกที่ฉันไปคือ......... จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 29 พ.ย. 48 02:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ห้างดังแห่งหนึ่งในตัวอ.เมือง   ฉันไปยื่นใบสมัคร  ที่ฝ่ายบุคคลของห้างนั้น   ในตำแหน่งแคชเชียร์  คนรับสมัครฉันเป็นผู้หญิงเธอมองหน้าฉัน ถามอายุฉัน   และเธอก็ส่ายหน้าเธอบอกว่าถ้าได้งานแล้วจะติดต่อกลับไป   เฮ้อ!ฉันคงไม่มีหวังแน่ๆ   ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกนอกออฟฟิศ  ฉันจำได้ว่าเดินสวนกับผู้ชายร่างยักษ์คนหนึ่ง   เค้าตัวอ้วนมากๆ  ฉันเลยจำเค้าได้เป็นอย่างดี  เค้ามองฉันเหลียวหลังแล้วเค้าก็เข้าไปในออฟฟิศ   ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่ป้ายรถเมลล์เพื่อรอรถสองแถวนั้นเอง  ผู้หญิงที่ฝ่ายบุคคล เธอก็วิ่งกระหืดกระหอบตามฉันมา  แล้วบอกว่า  ให้มาทำงานได้ในวันพรุ่งนี้เลย   และเอาเงินประกันมาด้วยสองพัน  ส่วนอีกสองพันจะหักเอาจากเงินเดือน   ฉันงงแต่ก็ดีใจมาก   อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเป็นไปได้ยังไง  เด็กอายุไม่ถึง18ด้วยซ้ำฉันกลับได้ทำงาน ในตำแหน่งแคชเชียร์ในห้างนี้                                ไม่พ้นแม่  ฉันโทรไปขอเงินแม่เพื่อที่จะเอามาประกันตำแหน่งงานทางนี้   แม่ส่งเงินให้ฉันโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าแม่เป็นหนี้สินเค้าอยู่มากมายเหลือเกินในตอนนี้                    ฉันได้ทำงานในตำแหน่งแคชเชียร์ของร้านกาแฟ BLACK CANYON COFFEE   ที่นี่มีอาเสี่ยมากมายที่เข้ามาทั้งดื่มกาแฟและฟังเพลง   และฉันก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อฉันเจอผู้ชายคนนั้นเข้ามานั่งดื่มกาแฟและกินข้าวที่นี่  เค้าเห็นฉันและขยิบตาให้   ฉันสะกิดพี่แคชเชียร์อีกคนว่าเค้าเป็นใคร   พี่เค้าหันมาตอบว่า  “อ้าวนี่ไม่รู้จักเค้าเหรอ   แล้วเข้ามาทำงานได้ยังไงเนี่ย   เนี่ยคุณ.............(ไม่ขอเปิดเผยชื่อนะคะ)   เจ้าของร้านกาแฟนี้   และเป็นเจ้าของห้างด้วย”  เท่าฉันฉันก็สามารถเข้าใจในทันที่ว่าฉันได้เข้ามทำงานที่นี่ได้ยังไง   ฉันอยู่ทำงานที่นี่ได้นานๆๆๆมากๆ  เป็นปีๆ   ฉันก็พอรู้เรื่องราวมากมายและพอที่จะเรียนรู้ วิธีหาเงินหลังจากที่ออกกะได้อย่างสบาย  ฉันช่ยเด็กเสิร์ฟเสริ์ฟของ  แต่ไม่ได้แย่งทิปส์ใคร เพราะเป็นทิปส์รวม  ฉันอาศัยปากหวานเข้าไว้ทั้งกล่อมทั้งหว่านล้อม  เพื่อที่จะให้แขกใจอ่อน และทิปส์มือฉันหนักๆ  และบ่อยครั้งที่แขกมักจะกลับมาที่นี่เพื่อที่จะมาทิปส์ฉันอีก   ระยะนี้มีแขกหลายต่อหลายคนที่ติดฉันมากๆ  บางคนขอไปส่งบ้านเพื่อแลกกับทิป์ฉันพันนึง   แต่.....  ฉันไม่ยอมหรอก  ฉันต้องประคองตัวฉันให้เป็นโสดอยู่อย่างงี้  และจะไม่ยอมโง่ ให้กับผู้ชายคนไหนอีก                                     คุณ.........เจ้าของห้างเค้ามีเด็กอยู่แล้ว  และหน้าตาดีด้วย  แต่เป็นพี่ฉันหลายปี   เธอรักและเอ็นดูฉันมาก  เมื่อเธอเข้ามาเธอมักจะเอาขนมและเข้ามาทักทายฉันเสมอ   แต่พรรคหลังๆนี้เธอไม่ค่อยจะได้เข้ามาบ่อยสักเท่าไหร่เห็นว่ามีปัญหากับคุณ.........   อยู่บ่อยๆ                      ทุกวันเด็กที่ร้านจะต้องเอาหนังสือพิมพ์ที่ร้านกาแฟขึ้นไปส่งคุณ....... ที่ห้องพักข้างบนห้าง เวลาบ่ายสอง   แต่วันนี้คุณ.........โทรลงมาบอกว่า ให้ฉันเอาขึ้นไปส่ง  (ทั้งๆที่ฉันเข้ากะอยู่)  ฉันอดสงสัยไม่ได้ขณะที่กำลังจะเดินออกจากร้าน   เพื่อนฉันคนหนึ่งก็ตะโกนแซวว่า  เฮ้ยๆ  ระวังถูกคุณ..........ปล้ำนะ   ฉันนึกขำในคำพูดของเพื่อน  จะถูกปล้ำได้ยังไงตัวยังกับยักษ์วิ่งตามฉันไม่ทันหรอก                    กิ๊งก่อง...... เสียงฉันกดออดห้อง  สักพักคุณ........ก็มาเปิดประตูให้ฉัน   และบอกว่า  เอาหนังสือพิมพ์เข้ามาวางบนโต๊ะ    ฉันชักได้กลิ่นไม่ค่อยดีซะแล้ว   คุณ..........บอกฉันว่าจะรีบไปไหน  อยู่นั่งคุยกับเค้าก่อนก็ได้  ฉันจึงต้องอยู่ก่อน   คุณ.........บอกว่าาเดี๋ยวเค้าเข้าห้องน้ำก่อน   ให้ฉันนั่งรอเค้าอยู่ในห้อง   เค้าเข้าไปไม่นานและเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเดียว  และเค้าก็พูดกับฉันว่า   “ฉันชอบเธอมาตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสักที  วันนี้อยากคุยให้เคลียร์”  ฉันชักไม่อยากที่ จะอยู่ในห้องนี้ซะแล้วสิ  แต่ฉันจะต้องทำยังไงล่ะฉันถึงจะ หนีออกไปได้   แล้วเค้าก็จับหน้าฉันเงยขึ้นแล้วพูดว่า”ช่วงนี้ทะเลาะกับเด็กบ่อย  ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่   อยากจะเลี้ยงเธอไว้อีกคน  เพราะเบื่อคนเก่าแล้วที่ขี้หึงฉันจนเกินไป   เมียก็ไม่ใช่ยังจะมาทำหึง”   ฉันนึกไปเห็นหน้าของพี่สาวคนนั้นที่เป็นเด็กของคุณ......  ถ้าเธอได้ยินเธอคงจะเสียใจมาก   อีกอย่างคนที่เธอเอ็นดูอย่างฉัน จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 29 พ.ย. 48 02:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เธอคงจะโกรธและเกลียดถ้ารู้ว่าฉันกำลังจะเข้ามาแทนที่เธอ   ฉันนึกสะท้อนใจ   และถอนหายใจเฮือกใหญ่                       ฉันตอบคุณ............ว่า  ขอคิดดูก่อน  คุณ.........จึงพูดต่อว่า ”เด็กที่ฉันเลี้ยงทุกคนไม่ต้องกลัวอดตายเพราะจะมีงานทำตลอดชีวิตเค้าจะเลี้ยงไปเรื่อยๆ แต่ถ้าเธอปฏิเสธเธอคงรู้นะว่าเธอจะเป็นยังไง”   ฉันรู้ทันทีว่าถ้าฉันปฏิเสธฉันต้องตกงานแน่ๆคราวนี้   ฉันจึงตอบคุณ.........ไปว่า  “วันนี้ฉันยังไม่พร้อม”   เค้าหันมองหน้าฉันและพูดว่า   เธออย่าคิดนะว่าฉันรู้ไม่ทันเธอ  เธอน่ะมันเจ้าเล่ห์มากนะ  มีลูกแล้วใช่มั้ย?  ฉันตกใจ   เค้ารู้ได้ยังไง    เค้าพูดต่อว่า  ฉันรู้ทุกเรื่องถ้าเค้าอยากที่จะรู้  ใช่สิก็คุณมีเงินนี้  (ฉันคิดอยู่ในใจ)   คุณ............จึงพูดต่อว่า  “วันนี้ไม่พร้อมไม่เป็นไร  งั้นขอแค่พายนอกเท่านั้น”                        วันนั้นเป็นวันที่ฉันกลับลงไปทำงานอย่างเหม่อลอยคิดถึงแต่ เรื่องเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่นี้    ไม่ออยากเชื่อ  วันนี้พี่....(เด็กของคุณ.......)   เข้ามาหาฉัน  เธอเข้ามาทักฉันเหมือนเคย  แถมยังมีขนมมาฝากเหมือนทุกครั้ง     โอ้วพระเจ้าช่วย  ฉันไม่กล้ามองหน้าเธอ  ไม่อค่อยคุยกับเธอเหมือนอย่างที่เคย   คิดในใจก็เพียงแต่ว่า  “หนูอขอโทษ  หนู่ไม่ได้อยากให้เรื่อราวมันเป็นแบบนี้”   เธออดสงสัยไม่ได้จึงถามฉันว่า  มีอะไรหรือเปล่า  อยากเล่าอะไรให้เธอฟังมั้ย   ฉันถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเจอกับคำถามนั้น ได้แต่ตอบว่า  เปล่า  ฉันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่                        วันนั้นฉันกลับบ้านพอล้มตัวลงนอนก็นอนคิดเรื่องนั้นทั้งคืน นี่ฉันจะพลาดอีกเหรอเนี่ย  ไม่ ๆๆๆๆ   ฉันจะไม่ยอมแย่งของๆใครอีก  ฉันไม่อยากทำผิดอีกแล้ว   และเมื่อตัดสินใจได้  เช้าวันใหม่ฉันก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปลาออก   ฉันไปยื่นใบลาออก ที่ฝ่ายบุคคล  เค้าแจ้งว่า  เธอจะไม่ได้เงินประกันทั้ง4000คืนนะ  เพราะฉันไม่ได้แจ้งล่วงหน้า   ฉันยินดีในการออกงานครั้งนี้ของฉัน  และฉันก็เต็มใจอย่างที่สุด   และในวันเดียวกัน   ฉันก็คิดที่จะหางานใหม่  ฉันอายุ18ปีเต็มแล้วในปีนี้  ฉันคิดได้  ฉันพูดเก่ง  ฉันไปทำงานขายดีกว่า   และฉันก็เดินทางไปสมัครงานที่บริษัทคาร์สเบิร์ก  (ขายเบียร์)  ในตำแหน่ง  พนังงานขาย (หรือที่เรียกกันว่าเด็กเชียร์เบียร์นั่นล่ะ)  ยื่นใบสมัครเสร็จเค้าก็บอกว่ารอสัมภาษณ์เลยวันนั้น   ฉันเข้าไปในห้องสัมภาษณื  ด้วยท่าทางที่มั่นใจฉันตอบในทุกคำถามด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง   แต่คนที่สัมภาษณ์ทั้งสองคนเป็นผู้จัดการณ์และรองผู้จัดการ  เป็นผู้ชายทั้งคู่   และดูท่าทางว่าจะขี้หลีซะด้วย  เข้าทางล่ะ   ฉันต้องผ่านงานนี้ให้ได้    พอสัมภาษณ์เสร็จ   ผู้ชายทั้งสองคนก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าจะติดต่อกลับไป    ฉันรีบตอบทันทีเลยว่า”ถ้าไม่รับ ก็บอกมาเลยค่ะ  เพราะฉันจะได้ไม่ต้องรอ  ฉันจะได้ไปสมัครที่อื่น  เพราะถ้าฉันไม่ได้งาน ฉันก็จะต้องอดตาย”    ผู้ชายทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้มมาที่ฉัน  บอกว่า   “ถ้างั้นก็ไปรับชุดได้เลยและพรุ่งนี้มาเข้างานได้เลย  แล้วจะแจ้งอีกทีว่าได้ไปลงที่ร้านไหน” จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 29 พ.ย. 48 02:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอลงชื่อก่อนละ เดี๋ยวค่อยอ่าน หุหุ (เดี๋ยวโดนแย่ง) ติดตามมาตั้งแต่วันแรก อ่านสนุก เพราะคนเขียน เขียนให้ชวนติดตาม ขอบคุณมากคะ สำหรับประสบการณ์ชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง จากคุณ : jaa_aey - [ 29 พ.ย. 48 02:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มารออ่านนะคะ ^^ จากคุณ : pervpanda - [ 29 พ.ย. 48 02:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณจะเชื่อมั้ยล่ะคะว่าโลกมันช่างกลมซะจริงๆ  อะไรที่เราหนีมันก็เหมือนกับว่าจะหนีไม่พ้น   ฉันไปทำงานวันแรกที่ๆฉันได้ลงคือ  ร้านกาแฟที่ฉันเคยทำงานเป็นแคชเชียร์อยู่นั่นเอง   เฮ้อ  ฉันไม่ค่อยสบายใจเลย   แต่จะต้องกลัวทำไมล่ะก็ฉันไม่ได้เป็นคนของเค้าแล้วนี่นา      คุณ...........  เข้ามาเห็นฉันในชุดเด็กเชียร์เบียร์ก็แปลกใจ  เละเรียกฉันไปถามว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง   เค้าจึงพูดกับฉันว่า "ถ้าไม่เต็มใจบอกเค้าตรงๆก็ได้  เค้าไม่บังคับใครอยู่แล้ว"   ฉันก็ค่อยสบายใจไปเปราะนึงที่ได้ยินอย่างงั้น     และตอนนี้เองเป็นช่วงที่ฉันจะสามรถใช้การพูดของฉันให้เป็นประโยชน์   ฉันสามารถพูดกล่อมพวกแขกขี้หลีทั้งหลายที่หวังจะหลอกเด็ก(เคย)โง่อย่างฉัน  แต่เค้าหมารู้ไม่ว่า  อายุกับประสบการณ์ของฉันมันสวนทางกัน            มีครั้งนึง  มีอาเสี่ยกระเป๋าหนักคนนึงเค้ามาจากกรุงเทพฯ  เค้าเป้นเจ้าของบริษัทขายรถแทรกเตอร์  เค้าชอบฉันมากๆ  มานั่งกินเบียร์เฝ้าฉันอยู่สองวันเต็ม  และฉันก็รู้ได้ทันทีว่า  ฉันจะทำเงินจากผู้ชายคนนี้ได้มากมาย   และวันนี้เองเป็นวันที่ฉันจะเริ่มการหลอก(เสี่ย)          เสี่ยคนนี้ชวนฉันพูดคุยอยู่ตลอด  และยังคงจะพูดคำเดิมว่า  เค้าชอบฉันอย่างงั้นอย่างงี้  และเริ่มที่จะบอกความในเมื่อเบียร์เข้าปากและเริ่มเมา   เค้าบอกว่า  เค้าอยากที่จะเลี้ยงฉันไว้เป็นเด็กเค้า  เท่าที่ผ่านมาเค้าไม่เคยนอกใจภรรยาเค้าเลย  แต่ไม่รู้เป็นไรพอมาเจอฉันแล้วเค้าหยุดไม่ได้ที่จะนึกรัก  ฉันคิดในใจ  "เอาล่ะ  เข้าทางฉันละที่นี้"   ฉันพูดตอบเค้าไปว่า  ถ้าชอบฏ้เอาของมาหมั้นสิ  ถ้างั้นเดี๋ยวมีคนอื่นมาจองแล้วไม่รู้ด้วยนะ   คุณจะเชื่อมั้ยว่าแค่คำพูดที่กึ่งเล่นกึ่ลจริงคำนั้นทำให้ฉันมีทองใส่ถึง  5บาท    โดยที่ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย   เค้าหายขึ้นไปบนห้าง  และลงมาพร้อมกับทอง  5  บาท และใส่ให้ฉันในร้านกาแฟนั้นนั่นเอง   เพื่อนๆทุกๆคนต่างฮือฮาในทิปส์ของฉันวันนั้น  มันคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มซะอีก            ตอนนี้ฉันก็คิดแต่เพียงว่าฉันรับของเค้ามาแล้วฉันจะทำยังไงที่จะหนีการที่จะต้องเป็นเมียเก็บของเค้า            สังคมเสื่อมทราบ  จะโทษเด็กก็ไม่ถูก  คุณเป็นผู้ใหญ่แก่กว่าพ่อฉันอีก  กลับมายื่นข้อเสนอที่ใครๆก็อยากได้  เวลานี้เป็นเวลาที่คนอายุเท่าคุณน่าจะเข้าวัดไม่ใช่มาใฝ่หาความสุขโดยการหลอกล่อเด็ฏอย่างฉันด้วยเงินทอง หรือสิ่งที่ฟุ่มเฟือย   คุณๆจะเชื่อมั้ยว่า  มันเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กเสริฟหรือเด็กเชียร์เบียร์ที่จะได้ของพวกนี้  รวมทั้งของอื่นๆอีกที่ราคาแพงๆ  บางครั้งเด็กพวกนั้นต้องยอมแลกเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งความหรูหราฟุ้งเฟ้อเหล่านั้น   ไม่มีใครอยากที่จะไปนอนกับคนที่แก่คราวพ่อหรอกค่ะ  เราก็อยากที่จะสัมผัสกับเนื้อหนังที่เต่งตึงเหมือนกัน  ไม่ใช่ว่าอยากจะสัมผัสแต่หนังที่เหี่ยวย่น  มองแล้วมันไม่บันเทิงตาสักเท่าไหร่  แต่ที่เราๆทั้งหลายจะมองก็เพียงแค่เงินในกระเป๋าของคุณเท่านั้นที่จะคอยปลอบปะโลมเพื่อให้เรายังอยู่กับคุณ           แต่ฉันไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อยหรอกค่ะ  เพราะหลังจากวันนั้นเค้าก็หายไปเลย  โดยที่ฉันไม่ต้องแลกกับอะไรทั้งนั้น         แต่แล้วฉันก็ได้รับโทศัพท์จากแม่ว่าพ่อป่วยถูกไฟเผา  ฉันจึงต้องกลับบ้านไป  เพราะความที่เป็นห่วงท่าน           แต่ท่านไม่รู้สึกยินดีกับการมาของฉันเท่าไหร่  และตอนนี้เอง ที่แม่ตัดสินใจบอกความจริงกับฉันบางอย่าง มันทำให้ฉันอึ้ง  และไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องราวมันจะเลวร้ายถึงเพียงนี้...........            แม่บอกว่า  ตอนนี้แม่ขาดส่งบ้านที่ท่านได้เอาไปจำนองไว้กับ  นายทุนคนหนึ่ง  และขาดส่งมา4ปีแล้ว  ปีหน้านี้ถ้าไม่เอาเงินมาใถ่เค้าก็จะให้เราออกจากที่นี่  และเราก็จะไม่มีที่อยู่กัน.......   เมื่อฉันได้ยินถึงกับเข้าออ่อน  และถามแม่ว่า  "แม่เอาไปไว้ตอนไหน  เอาเงินมาเท่าไหร่"   ท่านตอบฉันว่า  เอาเงินมาแค่สี่หมื่นตอนที่ฉันไปเรียนการโรงแรมที่ชลฯ  แต่ตอนนี้เงินทั้งต้นทั้งดอกมันพอกพูนกลายเป็นสองแสนแล้ว.......           สองแสน......สองแสน........  ฉันคิดในใจ  ฉันจะเอาเงินนั้มาจากไหน  แล้วฉันจะไปหาที่ไหนได้ทัน  มันไม่ใช่เงินน้อยๆเลยสำหรับอาชีพเด็กขายเบียร์อย่างฉัน  ต้องทำอีกสักกี่ชาติถึงจะหาได้   แต่แม่พูดกับฉันต่อไปว่า        "ตอนที่ลูกไปทำงาน  แม่ได้ให้เค้าเอารูปไปลงอินเตอร์เน็ท  เพื่อที่จะหาฝรั่งสักคนที่ชอบลูกเพื่อมาแต่งงานกับลูก  เพราะเผื่อบางทีเค้าจะช่วยเราได้"   ฉันมองหน้าแม่อย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่  และแม่ก็พูดต่อไปว่า  "และตอนนี้มีคนติดต่อมาแล้ว  2  คน  คนนึงเป็นนักธุรกิจ  ประเทศอังกฤษอายุ44   ส่วนอีกคนเป็นพนักงานขายรถ  อยู่ประเทศเยอร์มัน  อายุ26"   แล้วแม่ก็ส่งรูปให้ฉันดู  ซึ่งทั้งสองคนเป็นคนที่ดูดีมาก  แต่ฉันไม่มีกระจิตกระใจที่จะคิดเรื่องนี้  ฉันคิดว่า  ถ้าคบกันอย่างงี้มันจะต้องหมดเวลาแน่ๆ  เพราะกว่าที่เค้าจะไว้ใจเรา  และตัดสินใจจะมาชอบเรามันต้อใช้เวลานาน........         ตอนหน้ามาต่อกันนะคะว่าฉันจะทำยังไงกับหนี้สินของฉันกองนี้  สองแสนใครจะช่วยฉันได้นี่??????? จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 29 พ.ย. 48 02:37:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยววันนี้พอเท่านี้ก่อนนะคะ  เดี๋ยวคุณนายขอตัวไปทำงานบ้านก่อน  แล้วถ้ายังไงจะรีบปั่นต้นฉันให้ทันเอามาลงพรุ่งนี้ให้ได้ค่ะ            อย่าลืมสำรวจตัวเองนะคะว่าวันนี้คุณเดินทางผิดอย่างที่ฉันเคยเป็นหรือเปล่า  เดินให้ระวัง  เดินอย่ามั่นใจเกินไป  แต่อยากให้เดินช้าๆอย่างมั่นคงค่ะ จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 29 พ.ย. 48 02:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณนายขา.. รออยู่นะคะ เห็นใจจริง ๆ ค่ะ ชีวิตเนี่ยเกินเด็กอายุ 18 ธรรมดาไปโขเลยอ่ะ จากคุณ : หนูน้อยอารมณ์ดี - [ 29 พ.ย. 48 02:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณนายขา ดิฉันเป็นแฟนคลับของคุณนาย ตามอ่านทุกกระทู้ ตั้งแต่ตอนที่1 แต่ขอวิจารณืนิดนึง ทำไมกระทู้มันงงนะคะ บางกระทู้บอกตอนที่5แต่พอคลิ๊กอ่านไม่มี กำลังสนุกเห็นด้วยกับคุณ หนูน้อยอารมณ์ดีว่า อายุยังน้อยแต่เผชิญเหตุการณ์มากมาย จากคุณ : "babe" - [ 29 พ.ย. 48 03:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาลงชื่อ ตามอ่านอยู่น่ะค่ะ จากคุณ : เวนิซ (เวนิซ) - [ 29 พ.ย. 48 04:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่เป็นไรคะคุณนาย งงนิดนึ่งแต่อ่านได้ มาเชียร์เช่นเคยคะ จากคุณ : Hula Girl (Hula Girl) - [ 29 พ.ย. 48 04:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : prairie - [ 29 พ.ย. 48 04:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้ได้อ่านยาวเลย ตามมาเป็นกำลังใจ และโหวตค่ะ จากคุณ : น้ำตาลเปลี่ยนรส - [ 29 พ.ย. 48 05:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาให้กำลังใจอย่างต่อเนื่อง ว่าแต่คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ อย่าโกรธน๊า    ติเพื่อก่อจ้า และจะตามอ่านจนจบจ้า จากคุณ : หนึ่งนางนี้ - [ 29 พ.ย. 48 06:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านสนุกลุ้นมันส์เหมือนเดิมค่ะ รอตอนต่อไปจ้า จากคุณ : นู๋โนริ - [ 29 พ.ย. 48 07:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณนายสามีฝรั่งดีจริงเหรอ รออ่านนะ จากคุณ : T123456 - [ 29 พ.ย. 48 07:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รออยู่ค่ะ จากคุณ : puimnida - [ 29 พ.ย. 48 07:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาลงชื่ออ่านแล้วค่ะ   ขอบใจที่เขียนมาให้อ่าน รออ่านตอนต่อ ๆ ไปนะคะ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 29 พ.ย. 48 08:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องน่าติดตามทุกตอนเลยค่ะ รอๆๆๆๆ^_^ จากคุณ : morinaga - [ 29 พ.ย. 48 08:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โหวตให้เรื่อยๆคะ เข้ามาอ่านเมื่อไรก็คลิ๊กโหวตด้วย ติดงอมแงมจิงๆ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 48 08:55:57 จากคุณ : "babe" - [ 29 พ.ย. 48 08:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยิ่งอ่านยิ่งมันส์   แล้วจะรอนะคะคุณนายขา จากคุณ : น้องสุดท้อง - [ 29 พ.ย. 48 09:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โอ้ ยิ่งอ่านยิ่งมัน ถ้าเป็นละครก็สนุก แต่ถ้าเป็นชีวิตจริง มันไม่สนุกเลยนะ จากคุณ : mungkood - [ 29 พ.ย. 48 09:10:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ มาลงชื่อค่ะ ขอให้เพลิดเพลินกับการทำงานบ้านแล้วเจอกันตอนที่ 7 นะคะ จากคุณ : terryshep - [ 29 พ.ย. 48 09:12:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ กลับมาเร็วๆนะคะคุณนาย จากคุณ : zoli - [ 29 พ.ย. 48 09:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อยากอ่านตอนต่อไปจัง จากคุณ : ออม (aomchan) - [ 29 พ.ย. 48 09:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แหม..มีลุ้นทุกตอน ระทึกจริงๆค่ะ มาต่อนะคะ จากคุณ : กระต่าย - [ 29 พ.ย. 48 10:12:10 A:65.95.232.149 X: TicketID:076905 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาให้กะลังใจต่อค่า...วันนี้อ่านจุใจจริงๆ จากคุณ : b_three - [ 29 พ.ย. 48 10:17:38 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ น่าอ่านและน่าติดตามมากเลยค่ะ ^^ จากคุณ : อย่าทำอย่างง้าน - [ 29 พ.ย. 48 11:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วรู้สึกสนุก แต่ในขณะเดียวกันก็คิดว่า ยังมีเด็กอีกเท่าไหร่ที่มีชีวิตอย่างคุณนาย? ขอบคุณมากมากที่ถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตมาให้อ่านนะคะ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : Mrs Mathur - [ 29 พ.ย. 48 13:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พึ่งมาอ่าน เลยย้อนอ่านทีเดียวรวด ยิ่งอ่านยิ่งมันเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย อยากติดตามให้จบ เหมือนสมัยสาว ๆ ชอบเช่าวิดีโอหนังจีนมาดู เปิดมาพันทิพเขามานี่ก่อนเลย ก็เลยมาลงชื่อว่าจะติดตามจนจบนะคุณนาย ว่างก็มาเขียนต่อ   ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ที่มาเขียนให้อ่าน จากคุณ : ดาวพลูโต - [ 29 พ.ย. 48 13:58:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาลงชื่ออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : ม่านสีม่วง - [ 29 พ.ย. 48 14:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าว่างๆ   มาต่ออีกนะคะ จากคุณ : coffeebee - [ 29 พ.ย. 48 14:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามมาติดๆๆ จากคุณ : น้ำ (แข่วแมง) - [ 29 พ.ย. 48 14:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จะรออ่านเรื่องของคุณนายนะคะ เป็นกำลังใจให้ เล่าเรื่องได้ดีแล้วค่ะ เรื่องอดีตผ่านมาไม่สำคัญ ขอให้วันนี้คุณมีความสุขก็พอแล้วนะคะ จากคุณ : heartmiddle (heartmiddle) - [ 29 พ.ย. 48 15:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาแวะ จากคุณ : อลิส. - [ 29 พ.ย. 48 15:48:10 A:58.9.151.117 X: TicketID:112212 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แวะมาอ่านแล้วจ้า จากคุณ : Jenny_MM - [ 29 พ.ย. 48 17:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตามมาอ่านคะ อ่านไปแล้วสองตอน เขียนได้ดีคะ บรรยายได้เห็นภาพมาก จะตามอ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : ป้าเต่า - [ 29 พ.ย. 48 18:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาหรือยัง....... ยังไม่มา......... OK เดียวมาใหม่นะค่ะ จากคุณ : coffeebee - [ 29 พ.ย. 48 18:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แวะมาอ่านค่ะ หลายๆคนคงคิดว่าดีแล้วที่คุณกลับตัวและมีชีวิตที่มีความสุขได้ แต่ฉันรู้สึกเสียใจจังเลยที่ได้รู้เรื่องราวอย่างนี้ ยอมรับว่าเดี๋ยวนี้สังคมมันต่ำทรามจริงๆ เด็กผู้หญิง นักเรียน นักศึกษาหลายๆคนยอมเป็นเด็กเสี่ย เมียน้อยเมียเก็บคนอื่นเพื่อต้องการเงินไปใช้ของฟุ้งเฟ้อ บางคนมีความรู้ความสามารถเรียนมหาลัยดีๆ น่าเสียดายจริงๆที่สิ่งที่สอนกันในโรงเรียนไม่สามารถสอนให้คนมีจริยธรรมได้ ฉันอ่านมาจนถึงที่ว่าคุณแม่คุณเอารูปคุณไปโพสในอินเตอร์เนตเพื่อหาคู่ให้คุณ เพราะที่บ้านคุณมีหนี้ ฉันพูดตรงๆและจริงใจนะคะ มันทำให้ฉันรู้สึกถึงคำว่าตกเขียว เมื่อสมัย20 ปีก่อนจริงๆ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนเป็นพ่อเป็นแม่จึงคิดแบบนี้ หรือเป็นวิถีของคนแถบนั้นที่ต้องทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ฉันยอมรับว่าเป็นคนคอนเซอร์เวทีฟ เวลาเห็นคนที่ทำอะไรไม่ถูกศีลธรรมแล้วมันค่อนข้างจะรู้สึกไม่ดี แม้ว่าตอนนั้นคุณจะยังเด็ก แต่ฉันเชื่อว่าสิ่งไหนดีหรือไม่ดี คุณจะต้องรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าคุณจะคิดถึงตัวเองมากกว่าหรือคิดถึงคนรอบข้างว่ามันจะเกิดผลกระทบต่อเขาเหล่านั้นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของคุณ หรือภรรยาของผู้ชายคนนั้น คุณรู้ไหมคะว่าคนหลายๆคนเกิดมาพร้อมปัญหา เกิดมาพร้อมกรรมเก่า เขาเลือกไม่ได้ เขามีทางเดียวคือต้องอดทนกับปัญหาเหล่านั้น เช่น เกิดมาพิการ เกิดมากำพร้า เกิดมาจนไม่มีจะกิน เกิดมาครอบครัวมีปัญหา แต่อย่างคุณนี่คือทำชีวิตตัวเองให้มีปัญหา ฉันฟังแล้วรู้สึกเสียใจแทนตัวคุณเองจริงๆ เพราะว่าในโลกนี้ มีอยู่กฏหนึ่งที่เที่ยงธรรมที่สุด นั่นคือกฏแห่งกรรม คนเราทำอะไร ย่อมจะได้รับอย่างนั้น ฉันขออนุญาตแนะนำอะไรอย่างหนึ่งนะคะ ไม่แน่ใจว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่า ถ้ามีเวลาก็ทำบุญให้เยอะๆนั่งสมาธิ บวชชีพราหมณ์ก็ดี เผื่อกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร บุคคลที่คุณเคยล่วงเกินเอาไว้ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ เพื่อที่ว่ากรรมไม่ดีที่คุณได้เคยก่อเอาไว้จะได้คลี่คลายไปในทางที่ดี ไม่รู้ว่าคุณจะเคืองใจกับข้อความของฉันรึเปล่า ถ้าใช่ ฉันก็ขออภัย ฉันเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกคนหนึ่งที่ผ่านมาและอ่านเจอข้อความของคุณ และภาวนาให้คนที่กลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้มีชีวิตที่มีความสุขและสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา จากคุณ : Love is amaranthine - [ 29 พ.ย. 48 18:37:01 A:24.132.84.176 X: TicketID:095039 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณนายค่ะ ดิฉันอยากจะบอกว่า ดิฉันก็เคยเป็นเด็กเชียร์เบียร์คนนึง (สิงห์กับมิดไวด้าค่ะ) แต่เหตุผลต่างกันมาก ตอนนั้นดิฉันเป็น นศ.เรียนอยู่แต่อยากมีตังใช้เสื้อผ้า เที่ยว ไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่ ดิฉันรู้ว่าพวกหัวงูมันเยอะขนาดไหนในวงการนี้ ดิฉันเคยรับไม่ได้กับเพื่อนร่วมอาชีพที่ยอมตกเป็นน้อยเสี่ยกระเป๋าหนักทั้งหลาย เพราะดิฉันไม่เคยสนใจบรรดาเสี่ยเหล่านั้นเลย (ดิฉันไม่ได้ยกย่องตัวเองนะค่ะ แต่เป็นเพราะดิฉันไม่ได้เดือดร้อนในการทำงาน ขอเอาตังมาซื้อเสื้อผ้า เที่ยวอย่างที่บอก) ตอนนี้ดิฉันพอเข้าใจว่าทำไมเพื่อนๆถึงยอมรับข้อเสนอนั้น(ข้อเสนอแบบนี้มีเพียบในสนามกอล์ฟค่ะ)         ครั้งนี้อ่านในจุใจดีค่ะ ดิฉันไม่ค่อยติดตามกระทู้โหวตเท่าไหร่ ครั้งนี้เป็นครั้งที่2 ตั้งแต่อยู่ในพันทิป เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงกลับมาเล่าให้ฟังใหม่นะ รออยู่ๆ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : bellemaman - [ 29 พ.ย. 48 18:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ติดตามอ่านด้วยคน...... จากคุณ : ครั้ง1 - [ 29 พ.ย. 48 19:36:12 A:203.113.80.140 X: TicketID:088582 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รีบกลับมาเขียนให้แฟนๆไวๆนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : น้องหมาหน้าบูด (กล้วยฉาบ) - [ 29 พ.ย. 48 21:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณนายขา กลับเขียนต่อไวไวนะคะ พอตื่นปุ๊บดิฉันกดเข้ามาก่อนเลย จากคุณ : "babe" - [ 29 พ.ย. 48 21:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาให้กำลังใจค่ะ....เขียนต่อไปนะคะ..จะตามอ่านคะ จากคุณ : bequeen - [ 29 พ.ย. 48 21:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณน่ะค่ะ คุณนายกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่เอามาเขียนให้ได้อ่านกัน.... ยังติดตามอยู่เช่นเดิมค่ะ จากคุณ : Ying_Tisa - [ 29 พ.ย. 48 22:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โห ชีวิตคุณนายนี่สุดยอดเลย ยิ่งกว่านิยายอีก ตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกมา ก็ลุ้นตามไปด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ ช่วงนี้คงเป็นฟ้าหลังฝนที่แสนสดใสแล้วใช่มั้ยเอ่ย เก่งนะคะที่คุณผ่านตรงนั้นมาได้ หลายคนเค้าไม่ได้ผ่านมานั่งเล่าประสบการณ์เช่นนี้ให้ฟัง มีคุณค่ามากค่ะ ขอบคุณจริงๆที่เอาประสบการณ์มาแชร์ ยังติดตามอยู่นะคะ แต่มีข้อเสนอแนะนิดนึง ถ้าคุณนายจะขึ้นกระทู้ใหม่ ไม่ลอง"แตกประเด็นดูล่ะคะ" ตรงเหนือช่องความคิดเห็นน่ะค่ะ จะได้ตามกระทู้เก่าได้ง่ายๆ จากคุณ : ChooGal! - [ 30 พ.ย. 48 00:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สนุกมากค่ะ ได้ประสบการณ์ดีด้วย รออ่านอยู่นะค๊ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : สาวหวาน - [ 30 พ.ย. 48 00:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เดี๋ยวจะไปแทนข้าว แล้วกลับมา หวังว่าคุณนายจะมาเขียนต่อแล้วนะคะ มีคนมารออ่าน เป็นกำลังใจเพียบเลย จากคุณ : "babe" - [ 30 พ.ย. 48 00:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านมาทุกตอนพึ่งจะเข้ามาโพล -- มาต่อไว ๆ นะค่ะ -- และขอบคุณสำหรับประสบการณ์ชีวิตที่คุณนายได้มาบันทึก มาเล่าให้ฟังในนี้ ขอบอกกว่าคุณเป็นคนกล้าที่จะรับความจริง ถ้าเรื่องนี้เป็นของเรา เรายังไม่รู้เลยว่าเราจะกล้าเอามาเล่าในนี้หนือเปล่า ยังไงผ่านพ้นตรงนั้นมาได้ถือว่าโชคดีค่ะ จากคุณ : monzy - [ 30 พ.ย. 48 01:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : DUNHILL - [ 30 พ.ย. 48 02:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ให้กำลังใจค่ะ "ฟ้าหลังฝนย่อมงดงาม" จากคุณ : นางฟ้าของชาลี (นางฟ้าของชาลี) - [ 30 พ.ย. 48 11:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านต่อไป อย่างเมามันส์ จากคุณ : ภูหลวง - [ 30 พ.ย. 48 12:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาลงชื่ออ่านด้วยค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม - [ 30 พ.ย. 48 14:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สนุกค่ะ คุณกล้าดีที่เอาเรื่องจริงคุณมาเปิดเผย มารอลุ้นติดตามอ่านต่อไป ด้วย จากคุณ : สายลับ2หน้า - [ 30 พ.ย. 48 16:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาลงชื่อด้วยคนค่ะ จากคุณ : มือปราบมาร - [ 30 พ.ย. 48 16:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หาตอนที่ 4 กับตอนที่ 5 ไม่เจอค่ะ ใครเจอช่วยหน่อยนะค่ะ อยากอ่านมากค่ะ จากคุณ : ไพลิน - [ 30 พ.ย. 48 17:27:44 A:203.118.80.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3909937/H3909937.html (ตอน4) http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3909937/H3909937.html (ตอน5) จากคุณ : หวังดี - [ 30 พ.ย. 48 17:57:04 A:58.9.142.249 X: TicketID:105260 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เมื่อไหร่จะมาอ่ะ ง่วงแล้วค่ะ รีบ ๆหน่อยจ๊ะ อยากรู้มาก ๆ ว่าจะเป็นไงต่อค่ะ จากคุณ : อลิส. - [ 30 พ.ย. 48 22:14:02 A:58.9.142.249 X: TicketID:105260 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาเป็นกำลังใจให้อีกครั้งค่ะ ทีแรกอ่านตอนหกนี้ก่อน  แล้วชักติดลม จนต้องย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่เริ่มค่ะ คนเราสามารถเรียนรู้จากความผิดพลาดนั้นได้ ไม่มีใครที่ไม่เคยมีปัญหาในชีวิตค่ะ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าจะมากน้อยหรือเป็นไปในรูปแบบไหนแค่นั้นเอง ตอนนี้จขกท. ก็มีชีวิตใหม่ที่ดีและมีความสุข ก็ยินดีด้วยและเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : jan_tanoshii - [ 1 ธ.ค. 48 00:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 60 I have continuely read from part 1 to 6. It's very exciting and interesting story. Please... please...hurry to write it. I'm looking forward your matter. จากคุณ : Girl in Scotland - [ 1 ธ.ค. 48 02:32:46 A:213.121.151.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 ชอบมากๆ กับเรื่องราวที่เขียนมาให้อ่านกัน ขอชมว่าเขียนเรื่องได้น่าติดตามมาก ...เราเองก็อยู่อเมริกาเช่นกันนะ มาอยู่ที่นี่ได้เกือบห้าปีแล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ มิได้เป็นคุณนายแต่อย่างใด ตอนอยู่เมืองไทยแสนสุขโขสโมสร แต่มาอยู่ที่อเมริกานี่ต้องอดทนกับทุกๆ เรื่อง และต้องปรับตัวมากมาย แต่เราดีใจที่เราผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาแล้ว ตอนนี้ก็มีความสุขดี รออ่านประสบการณ์ชีวิตมันส์ๆ ของคุณอยู่นะคะ จากคุณ : อยู่เมกาเหมือนกัน - [ 1 ธ.ค. 48 04:19:56 A:24.118.113.200 X: TicketID:002013 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชอบเหมือนกัน ฉันดีใจที่คุณคิดได้และมีชีวิตที่ดี และถ่ายทอดประสบการณ์อันเจ็บปวดและเลวร้ายของคุณ ให้ชนทั้งหลายได้นำไปใช้เป็นแง่คิดและอนุสรณ์เตือนใจ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ (ตามอ่านเหมือนกัน น่าส่งไปทำหนังเนาะ "คุณนาย" คงตีตลาดได้ไม่แพ้ "ผู้หญิงคนนี้ชื่อบุญรอด") อยากดูๆ จากคุณ : สาวไฮโซ - [ 1 ธ.ค. 48 13:37:35 A:133.11.224.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 ง่ะ คุณนายยังไม่มาอีก แล้วจะแวะมาใหม่จ๊ะ ... จากคุณ : อลิส - [ 1 ธ.ค. 48 20:31:49 A:58.9.154.37 X: TicketID:112212 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ดีใจที่ตอนนี้ คุณเริ่มมองเห็นคุณค่าของตัวเอง และภูมิใจที่ตัวคุณเองสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้ ผมก็ขอภูมิใจด้วยคนนะครับ     น่าเห็นใจที่การเรียนรู้ชีวิตของคุณแต่ละขั้นตอน ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไม่มีใครมาสอนว่า การกระทำนี้ถูกหรือผิด คุณต้องลองเองหมด บทเรียนชีวิตแต่ละบท คุณจึงต้องลงทุนสูงมาก และเปลื้องตัวมากแต่ก็ OK ที่รอดมาได้     วิธีเรียนรู้ชีวิตทางลัดที่ไม่เปลื้องตัวมาก ก็คือระบบการศึกษา (ที่คุณหลุดออกไปนอกระบบตั้งแต่เริ่มวัยรุ่น) ในระบบการศึกษาจะมีการรวบรวม ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นแบบจำลองในสังคม ทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี ให้เราได้ศึกษาโดยไม่เปลื้องตัวมาก แค่เราอ่านให้มากที่สุด เราจะสามารถแยกแยะได้เองว่าการกระทำแบบไหนที่สังคมยอมรับว่าดี การกระทำแบบไหนที่สังคมส่วนใหญ่เห็นพ้องกันว่าไม่ดี   จากการที่ติดตามอ่าน ผมว่าคุณเป็นคนฉลาดมีไหวพริบ ถ้าได้กลับไปเรียนอีก คุณต้องประสบความสำเร็จแน่ๆเลย ลองคิดดูซิครับว่าคุณเหมาะกับอะไร อยากเรียนอะไร และค่อยๆเรียน ค่อยก้าวไปที่ละขั้น ถึงจะช้าหน่อย คุณต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ ถึงเวลานั้นคุณจะภูมิใจและรู้ว่าตัวคุณมีคุนค่ามากกว่าที่คุณคิด                  เป็นกำลังใจให้นะคร้บ จากคุณ : thais (thais) - [ 2 ธ.ค. 48 10:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาโหวตให้ค่ะ.... รีบมาต่ออีกน่ะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : Pink Devil - [ 2 ธ.ค. 48 15:18:02 A:58.11.51.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3919605/H3919605.html ก่อนจะมาเป็นคุณนายที่อเมริกา (ตอนจบเจ้าค่ะ) จากคุณ : - (สาวน้อยบ้านนา) - [ 2 ธ.ค. 48 23:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหนุกหนานแล้วก็รันทดไปด้วยเหมือนในหนังเลย มาอ่านครั้งแรกแล้วก็ต้องคลิกหาตอนต่อไป ไม่ได้ทำอะไรเลยวันนี้ ติดหนึ่บ ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ แต่กำลังงงว่า อ่านตอน 6 อยู่แล้วตอนอื่น ๆ ไปไหนโผล่มาอีกทีมีคนโพสต์ตอนจบเลยคุณมีแฟนฝรั่งตอนไหนอ่ะ งงค่ะ จะเข้าไปหาตอนอื่น ๆ ได้จากไหนคะ มันส์มากค่ะ พอดีมีแฟนฝรั่งด้วยเลยอยากรู้มาก ๆ อ่ะ ใครรูบอกหน่อยนะคะ จากคุณ : sugar (naughty sugar) - [ 3 ธ.ค. 48 13:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 68 รอ อ่าน อีกนะค่ะ จากคุณ : จาก คนได้ผัวฝรั่งที่อังกฤษค่ะ - [ 3 ธ.ค. 48 15:05:45 A:84.66.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H3922318/H3922318.html ไม่ต้องไปหาอ่านที่ไหนหรอกค่ะ  รวมเรื่องอยู่ที่นี่แล้วค่ะ  เชิญอ่านตามอัธยาศัยเลยนะคะ จากคุณ : คุณนาย (pachinee) - [ 4 ธ.ค. 48 02:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เราก็ไม่เห็นว่าจะกลับตัวเป็นคนดีตรงไหน แค่ไปขายบริการแล้วบังเอิญเจอคนดีมากกว่า ก็ยังเลวเเละเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม จากคุณ : เรา - [ 4 ธ.ค. 48 23:50:18 A:58.147.22.185 X: TicketID:105589 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ  คห.  ที่70  นี่  คุณเป็นคนแรกที่ฉันอ่านแล้วน้ำตาตกในเลยนะ  ถ้าคุณกลับเข้ามาอ่านอีกแล้วเจอฉัน  ช่วยส่งเมลล์มาหาหน่อยนะ  อยากจะคุยด้วยมากๆ  อยากเจอที่สุดเลย  คนประเภทนี่น่ะ จากคุณ : pachinee - [ วันพ่อแห่งชาติ 10:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ??? จากคุณ : Khemmarassamee - [ วันพ่อแห่งชาติ 17:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ปล่อย คห 70 ไปเถอะ เค้าคงอิจฉาหนะ จากคุณ : Shopaholic Girl - [ วันพ่อแห่งชาติ 18:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อย่าไปต่อความยาว สาวความยืด เลยคุณนาย เสียเวลาทำมาหากิน ปัจจุบัน (ผ่านช่วงอายุ 15-16มาแล้วนะ) เป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่า จากคุณ : coffeebee - [ วันพ่อแห่งชาติ 19:26:17 ]