CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ก่อนจะมาเป็นคุณนายที่อเมริกา (ตอนจบเจ้าค่ะ)

    คุณๆจะเชื่อฉันมั้ย ว่ามีเด็กผู้หญิงมากมาย ที่ก่อปัญหาขึ้นแบบเดียวกับฉัน
    แต่พวกเธอหลายต่อหลายคน ยังคิดไม่ได้ ยังทำการกระทำนั้นอยู่ คลอดลูกเสร็จ
    ทิ้งให้พ่อแม่เลี้ยง ตัวเองเอาสามีใหม่ และไม่สนใจเด็กที่เกิดมา แต่.........ฉันคิดได้
    ตั้งแต่วันนั้น วันที่ฉันคลอดเจ้าตัวเล็กออกมา ฉันก็ตั้งใจที่จะเลิกทำพฤติกรรมที่น่ารังเกียจนั้น
    ฉันเลิกดื่มเหล้าและเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ทุกชนิด เลิกเที่ยว เลิกทำตัวไร้สาระ
    อย่างที่เคยเป็นมา แต่กลับหันมามองดูความจริงที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ ฉันจะกลับตัว
    ถึงแม้ว่าสันเกือบที่จะสายเดินไปก็ตาม ไม่มีอะไรที่แก้ไม่ได้หรอกค่ะ จนกว่าเราจะตาย.......
    เท่านั้นเอง

    แม่ยังคงโทรมาถามข่าวคราวการทำงานของฉัน ฉันก็ได้แต่บอกว่ายังไม่ได้ไปทำเลย
    เพราะฉันยังทำใจไม่ได้ แต่เงินที่เอามา จะหมดแล้ว
    จนวันนี้ วันที่ฉันเหลือเงิน
    ติดตัวเพียงสองร้อยบาท ถ้าฉันไม่ทำงานพรุ่งนี้ฉันก็ไม่มีจะกิน ฉันจะมามัวเศร้าอยู่อย่างงี้ไม่ได้
    เพราะไม่เพียงแต่ฉันที่อด ทุกไคนที่บ้านก็จะพลอยอดไปด้วย เมื่อฉันคิดได้ ฉันก็รีบจับดินสอขึ้นมา
    เขียนคิ้ว แต่งหน้า แต่ในใจนั้นยังคงสั่นๆๆๆ คิดๆๆๆ ถ้าวันนี้เราได้แขก
    เราจะเจอกับแขกแบบไหนน๊ะ กลัวจัง...............

    ฉันก้าวลงรถสองแถวที่หน้าซอย6 เดินมาเรื่อยๆ และในระหว่างที่เดิน
    สายตาก็มองภาพที่อยู่ตรงหน้า ภาพที่มีผู้หญิงมากมายนั่งเรียงรายอยู่ทั้งหน้าบาร์และในบาร์
    ปากก็ตะโกนเรียกทุกครั้งที่มีฝรั่งเดินผ่านว่า YOUR WELL COME
    (ด้วยสำเนียงที่ไม่ถูกต้องเหมือนกับฉันในตอนนี้)
    มีทั้ง เด็กสาว และคนที่มีอายุ
    มีในทุกๆรูปแบบ ฉันเดินลัดเลาะดูลาดเลาไปเรื่อย เพื่อที่จะหาสถานที่เหมาะๆที่จะทำงาน
    ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าบาร์ๆหนึ่ง ในซอย7 ฉันมองเข้าไปในบาร์นี้มีเด็กสาว
    เยอะกว่าบาร์อื่นๆ และเด็กที่นี่ส่วนใหญ่จะหน้าตาดี ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปเพื่อที่
    จะรอพบเจ้าของบาร์เวลาเพิ่งจตะสองทุ่ม ฉันนั่งรอที่เก้าอี้ ตรงมุมอับขอบาร์อยู่นาน
    ทำไมนะสายตาของผู้หญิงบาร์แต่ละคนที่นี่ดูจะไม่ค่อยต้อนรับฉันสักเท่าไหร่
    แต่ช่างเหอะ ฉันไม่สนใจใครอยู่แล้ว

    เวลาผ่านไปนานๆๆๆ จนเกือบจะเที่ยงคืนแล้วแต่เจ้าของบาร์ยังไม่มา
    ฉันเมื่อยและเบื่อ จึงเดินออกไปหน้าบาร์ยินพิงเสาร์ดู ฝรั่งที่เดินผ่านไปผ่านมา
    มีหลายคนที่เข้ามาคุยกับฉันทั้งๆที่ฉันไม่ได้เรียกเลย สอบถามเพื่อที่จะเอาฉันไปค้างคืนด้วย
    แต่ฉันปฏิเสธ เพราะฉันยังไม่ได้สมัครงานที่นี่ ฉันยืนอยู่อย่างงี้ ทันใดสายตาของฉัน
    ก็เหลือบไปเห็นชาวต่างชาติสองคนที่กำลังเดินมา เค้าทั้งคู่ใส่เสื้อเหมือนกัน เหมือนกับว่า
    เป็นแบบฟอร์มออะไรสักอย่า คนหนึ่งผิวขาว ส่วนอีกคนเป็นคนดำ ฉันมองเค้าทั้งคู่
    เพราะเสียงเรียกร้องที่ผู้หญิงบาร์ทั้งหลายเหล่านั้นเชื้อเชิญมันช่างดังจนกลบเสียงอื่นๆไปหมด
    เค้าเดินมาช้าๆ พร้อมกับมาหยุดที่หน้าบาร์ฉัน เค้าหยุดอยู่ตรงนั้นนานมาก มากจนฉันชักหมั่นใส้
    ที่จะเข้าบาร์ไหนก็ไม่เข้า มายืนหว่านเสน่ห์ให้ผู้หญิงเค้าเรียก คอแทบแตกอยู่ได้
    ทั้งสองหยุด และมองดูรอบๆๆๆๆๆ มองแล้วมองอีก เสียงเรียกนั้นยังคงอยู่ บางคนถึงกับ
    เข้ามาฉุดกระชาก ดึงแขน ดึงมือเพื่อนที่จะให้เค้าทั้งคู่เข้าไป เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที
    เค้ายังคงยืนอยู่อย่างงั้น
    และตอนนี้เองในขณะที่สายตาของเค้ากวาดมองรอบๆ เค้าก็มาหยุดอยู่ที่ฉันครู่หนึ่ง
    แล้วเค้าก็ยังคงมองดูรอบๆต่อไป เค้าหันมามองฉันอีกแล้วเป็นรอบที่สอง ฉันคดว่า
    เค้าอาจจะพอสนใจฉันอยู่บ้าง ลองดูดีกว่า เพราะเห็นอยู่นานแล้วไม่เห็นเข้าหาใครสักคน
    เผื่อบางทีฉันอาจจะฟลุ๊ค และในครั้งนี้เองที่สายตาเค้ามาหยุดที่ฉันฉันยกนิ้วชี้ขึ้น
    แล้วกระดิกเข้าหาตัว เพื่อสื่อความหมายว่า “มาคุยกันสิ” ฉันไม่จำเป็นจะต้องตะโกนคอแทบแตก
    ฉันเพียงแค่รอจังหวะและเวลาเท่านั้น ที่จะสร้างความแตกต่าง

    ได้ผลค่ะท่านผู้อ่านเค้าเดินเข้ามาหาฉัน แต่สิ่งแรกที่เค้าถามคือ อายุเท่าไหร่?
    ฉันตอบเค้าไปว่า 20 เค้าไม่เชื่อ และถามปีเกิดของฉัน ฉันตอบเค้าเป็นปีของฝรั่ง
    และเค้าก็เรียกฉันเข้ามานั่งคุยในบาร์ เค้าบอกว่าฉันหน้าเหมือนเด็ออายุ13 เค้าไม่ค่อยอยากจะเชื่อ
    แล้วเค้าก็พูดต่อว่า เค้าเป็นทหารเรืออเมริกัน และบอกว่า เค้าชอบฉัน แต่วันนี้เค้าทำงานอยู่
    เค้าเอาฉันไปไม่ได้ เค้าถามฉันว่าพูดเก่งจัง ทำงานที่นี่นานเท่าไหร่แล้ว ฉันตอบว่า
    วันนี้กำลังมารอเจ้าของบาร์เพื่อสมัครงาน ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลย ท่าทีเค้าไม่ค่อยอยาก
    ที่จะเชื่อในคำพูดฉันสักเท่าไหร่ เค้านั่งคุยกับฉันได้สักพักเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าต้อง
    ไปทำงานต่อแล้ว เพราะตอนนี้เป็นเวลางานของเขา เขาขอเบอร์โทรศัพท์จะแล้วบอกว่า
    พรุ่งนี้ตอนเที่ยงๆเค้าจะโทรหา กระดาษที่เค้าเอาออกมาเพื่อจดเบอร์ฉัน ยังมีเบอร์โทรศัพท์
    ของผู้หญิงอีกคน ชื่อ กอล์ฟ

    ฉันไม่เชื่อคำพูดเค้าเลยว่าเค้าจะโทรหาฉัน ในคืนนั้นมัฝรั่ง5คนเข้ามาทักฉันซึ่ง
    ไม่รวมเค้า เพื่อที่ต้องการจะหลับนอนกับฉัน ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เรียก เพราะรอสมัครงานอยู่
    ฉันไม่เลือกที่จะไปกับใคร คืนนี้คืนแรก(อีกครั้ง) ฉันยังไม่มีกะจิตกะใจจะไปกับใคร
    ในใจฉันยังคงโศกเศร้าและจดจำกับสิ่งที่แฟนฝรั่งคนแรกเค้าทำกับฉันได้ ฉันยังจะเชื่อใครได้อีก
    ไม่มีทาง ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าต่อไปนี้ฉันจะไม่ยอมเชื่อใครง่ายๆอีก จะไม่มีครั้งที่สองสำหรับฉันเป็นแน่

    กรี๊งงงงงงงงงงงง ........... เสียงโทรศัพท์ฉันดังตอนเกือบสิบโมงเช้า ฉันยังงุ่นง่านหงุดหงิด
    “ใครนะโทรมาตั้งแต่เช้า” เพราะฉันเพิ่งได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง เมื่อฉันรับสาย
    ก็ต้องแปลกใจที่เค้าโทรมาจริงๆ ฝรั่งคนเมื่อคืนนี้คนที่ทำให้ฉันจำเค้าได้เป็นอย่างดีเพราะ
    เค้าหยุดยืนอยู่กลางซอยนาน

    ***เจ้าของกระทู้ทำเว็บเสร็จแล้วค่ะ  สาวๆท่รักสวยรักงาม  ว่างๆเข้าไปดูเล่นๆนะคะ****

          http://www.marketathome.com/shop/shop.php?shopid=7050

    แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 48 01:55:00

    จากคุณ : pachinee - [ 1 ธ.ค. 48 01:08:48 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป