อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นปีแล้วนะคะ
ปกติมิเคยจะรู้สึกว่าต้องให้ความสำคัญอะไรกับปีใหม่
ตัวเลขปีที่เปลี่ยนไป มันก็เป็นอย่างนี้ทุกปี
หาได้สลักสำคัญอันใด
แต่ปีนี้มันพิเศษนะคุณ ทำไมไม่รู้ (เจ้าตัวเองไม่รู้ แล้วคุณๆ จะไปรู้ให้ดิฉันได้ไง... ท่าจะบ้าแล้วดิฉัน)
มันรู้สึกว่าพิเศษๆ ตะแหม่งๆ ยังไงพิกลอยู่นา...
สงสัยว่า เป็นเพราะที่ผ่านมา 3 วันนี่ เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่คนเดียว
ไร้ลูก ไร้ผัว (เซ็นเซ่อร์ไหม ไร้สามีก็ได้) มากวนตัว กวนใจ แสนสบายเหลือเกิน
จะนอนจนถึง 10 โมงเช้า ก็ไม่มีใครมาเรียก ปลุกให้ตื่น มาม็องๆ
ตอนเย็นก็ไปเดินเล่นเฉิดฉาย ไม่ต้องกังวลว่าต้องรีบไปรับลูก
หรือว่าต้องคิดว่า พวกมันจะกินอะไรกันวันนี้ คือเวลาคิดในใจ ก็เรียกว่าพวกมัน
แต่ความจริง คือลูกสุดที่รักเหลือเกิน ส่วนสามีก็ไม่ต้องรักมาก หวานเกินมันเอียน
สรุปๆ คือ ไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องปากท้องของครอบครัว หิวเมื่อไรก็ค่อยกิน
พิเศษยังไง... ก็ 2-3 วันมานี่ คิดว่าอยากจะต้มมาม่ากินเสียให้หายอยาก ขี้เกียจทำกับข้าว
แต่พอต้มกิน แล้วทำไมมันอยากจะอาเจียนเหลือเกิน รุ่นน้องวินิจฉัยอาการให้ทางโทรศัพท์
แจ้งว่า พี่พธูไทยอาการแพ้ผงชูรสจะกำเริบ วิธีแก้คือ เอามาม่าที่เหลือยกให้น้องผู้จงรักเสียทั้งกล่อง
เสียดายเหมือนกัน ซื้อมายกกล่อง จะขายต่อก็ยังไงอยู่ (ยังจะงกอีก...)
มาม่าที่เคยกินแล้วอร่อย เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนนี้ไม่อร่อยเสียแล้ว
ถ้าสูตรมาม่าไม่ได้เปลี่ยนไป ดิฉันเองสิคงเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงผิดปกติไป
แล้วพิเศษยังไง...
เคยตื่นเต้นดีใจเมื่อครั้งเห็นหิมะตกครั้งแรก หลายปีแล้วเหมือนกัน
ปีต่อๆ มา กลับไม่ดีใจ ให้โทมนัสเสียอีก ว่าแล้วจะออกไปเดินเล่นข้างนอกยังไง หนาวจะตาย
แต่หิมะที่เพิ่งปรายโปรยมาเมื่อ 2 วันก่อนจนมาถึงวันนี้ กลับทำให้รู้สึกปรีดาในหัวใจ
เลยออกไปยืนกลางหิมะ ให้มันเกาะที่เสื้อผ้าเต็มๆ
รู้สึกมีเวลาให้กับตัวเอง มีเวลาที่จะมีความสุขกับเกล็ดหิมะที่จะละลายไปในอีกอึดใจนึง
จะว่าไป ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ต้องแยกจากลูก ไม่เห็นหน้ากันเลย 5 วัน
วันแรกๆ รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก กลับบ้านแล้วมันโล่งๆ นะ มันเงียบๆ พิกล
เปิดตู้เย็นดู ก็ไม่รู้จะกินอะไร คิดให้ตัวเองกินนี่คิดไม่ออก อีกตอนลูกอยู่ด้วย ความคิดบรรเจิดค่ะ
จะว่าไป มีเวลาให้กับตัวเองมั่งก็ดีเหมือนกัน ได้รู้สึกว่า
การเอ้อระเหยลอยชายไม่ต้องรีบๆ นี่มันเป็นยังไง
คงต้องหาโอกาสอยู่กับตัวเอง คนเดียวอย่างนี้บ่อยๆ เหมือนกัน
แต่นะ... ตอนนี้กำลังรู้สึกคิดถึงลูกอย่างบอกไม่ถูกเลยคุณ
....
ว่าแล้วก็ไปอุ่นห่อหมกที่ทำเอาไว้เมื่อหลายเดือนก่อนเก็บในช่องแข็ง
แล้วรื้อเอาปลาสลิดทอดที่แม่ฝากใครคนหนึ่งเอามาให้ เอามาอบ
กินคนเดียว มันก็อร่อยดีนะ ถ้าสามีอยู่ คงจะบ่นว่าเหม็นปลา
บ่นได้บ่นไป อย่ามาแย่งกินพอแล้ว...
จบคำรำพัน
จากคุณ :
พธูไทย 
- [
30 ธ.ค. 48 03:34:26
]
พธูไทยรำพัน... ส่งท้ายปีเก่า
ปล..โค๊กไม่ใส่น้ำแข็งไม่อร่อยจริงๆค่ะ....ให้เยือกเย็นขนาดไหน..ก็ต้องใส่น้ำแข็งค่ะ..และต้องเทใส่น้ำแข็งเบาๆด้วยน๊ะ..เดี๋ยวแก๊สมันไปหมด แล้วมันจะไม่ซ่า..และต้องแบบว่าบาดคอด้วยน๊ะถึงจะอร่อย...อร่อยแบบซ่าๆอ่ะ.
ขอส่งความสุขปีใหม่..ถึงคุณพธูไทย และแม่บ้าน ที่รักทุกท่าน..
