ความคิดเห็นที่ 1 “ไต้ซือ ท่านเพื่อขจัดเภทภัยไม่เสียดายกลับการสละตนเองลงนรก ที่จริงแล้ว แม้ท่านไม่ออกบวชก็ถือว่าท่านบรรลุธรรมแต่แรกแล้ว” ฟังเหลียงหนิวกล่าว กลับดูไม่คล้ายภายนอกที่หยาบกร้านไม่รู้หนังสือ “ท่านสังหารลี่รุ่ยหมิง ทุกคนล้วนนับถือชื่นชมท่าน” ในตลาด เหลียงหนิวจะดูแลซ่านไจเหอซ่างเป็นพิเศษ เมื่อเขากระหายน้ำ เหลียงหนิวก็จะชงชาให้ดื่ม เมื่อเขาหิว เหลียงหนิวก็จะหุงข้าวให้เขาทาน เหลียงหนิวทำเช่นนี้ บางทีอาจเพราะว่าซ่านไจเหอซ่างช่วยฆ่าลี่รุ่ยหมิง ระบายความแค้นให้แก่เขา ทว่าเมื่อคบหากันเช่นนี้ ซ่านไจเหอซ่างจึงรู้ว่า หนึ่ง เหลียงหนิวเป็นคนดีจริงๆ สอง เหลียงหนิวดีต่อหลินโถวฮวา สาม เหลียงหนิวเห็นเขาเป็นสหายเป็นเพื่อนแท้ ทุกครั้งเหลียงหนิวจะให้หลินโถวฮวามารินน้ำชาส่งข้าว เรื่องนี้สำหรับซ่านไจเหอซ่างแล้วนั้น นับเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง ทุกครั้งที่พบหลินโถวฮวาก้มตัวรินน้ำชาให้แก่เขา เผยช่วงคอที่ขาวผ่อง ล้วนทำให้เขารู้สึกว่างามยิ่งกว่าดอกไม้ บางครั้งนางก้มศรีษะไม่ทันระวังทำให้มือของเขากระทบกับเส้นผมของนาง นางยังคงไม่ทราบ ทว่าเขากลับรู้สึกเหมือนได้ครอบครองปอยผมของนาง รู้สึกมีความสุขมาก มือที่สัมผัส ถึงกับไม่ยอมล้างเป็นเวลาสามวันเลยทีเดียว เขาคิดถึงนาง คิดถึงเสียงไอน้อยๆ ของนาง “อาหนิวเคยบอก” หลินโถวฮวากล่าว “ภาชนะที่พวกเราใช้นั้นล้วนบริสุทธิ์ ไต้ซือวางใจเถิด” ซ่านไจเหอซ่างคอยสังเกตว่าหลินโถวฮวาปฏิบัติต่อเหลียงหนิวเป็นเช่นใด เมื่อดูไม่ออกว่ามีอันใดไม่ดี ทั้งยังดูไม่ออกว่ามีอันใดดี นางช่วยเหลียงหนิวทำงาน ยุ่งทั้งวัน คล้ายกับว่านางรู้สึกพอใจ ยินดี นั่นคงคล้ายกับความสุขของเด็กๆกระมัง” เรื่องราวดำเนินไปเช่นนั้น ซ่านไจเหอซ่างเองก็พอใจที่จะได้พบหลินโถวฮวา ได้คุยกับนางและเหลียงหนิว สามารถดื่มชาที่หลินโถวฮวาชงให้ ทานข้าวที่นางหุงให้ทุกวัน  จนกระทั่งแทบลืมเรื่องต้องการฆ่าเหลียงหนิวไปแล้ว จากคุณ : เซี่ยวเฮ้ง - [ 17 ม.ค. 49 10:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เวลาผ่านไปหลายปี หลินโถวฮวาเองไม่ได้มีอายุเพียงแค่สิบเจ็ดสิบแปดอีกแล้ว ซ่านไจเหอซ่าง(หลวงจีนซ่านไจ)เองก็มีคนยกย่องให้เป็น ซ่านไจไต้ซือ(อาจารย์ซ่านไจ)แล้ว ดอกไม้ของเขายิ่งปลูกก็ยิ่งงาม ยิ่งมายิ่งหอม ทุกคนล้วนกล่าวว่า “ไต้ซือปลูกดอกไม้ได้เยี่ยมยิ่งนัก” มีเพียงซ่านไจไต้ซือที่รู้ว่า ยามปลูกดอกไม้ทุกดอกนั้น ในใจของเขาจะประหวัดคิดถึงแต่หลินโถวฮวา ดังนั้นในยามที่ดอกไม้บาน จึงคล้ายมีเงาของหลินโถวฮวามาประทับอยู่กระมัง ? ที่จริงแล้ว ดอกไม้ทั้งหมดนั้นสำหรับซ่านไจไต้ซือแล้ว ก็คือหลินโถวฮวา หลวงจีนที่เชี่ยวชาญการปลูกดอกไม้ก็ยังคงเป็นหลวงจีน แต่ทว่า ซ่านไจไต้ซือซึ่งปลูกดอกไม้มานานหลายปี ก็เข้าใจ ขอเพียงหลินโถวฮวามีความสุข ขอเพียงเขาสามารถพบหน้าหลินโถวฮวา เขาก็พอใจแล้ว ในตอนนั้น กลับบังเกิดเรื่องราวขึ้น “อิงเหมิง(พันธมิตรอินทรี)” เรียกร้องผลตอบแทน ในเวลานั้น อิงเหมิงและพรรคฉวีหน่วนปัง กำลังอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด ดุจน้ำกับไฟ อิงเหมิงและพรรคฉวีหน่วนปังซึ่งจัดอยู่ใน “เจ็ดพรรคแปดสมาคมเก้าพันธมิตร” เนื่องจากแก่งแย่งผลประโยชน์ จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น กระทั่งเลือดไหลเป็นธารโลหิต อิงเหมิงเคยช่วยเหลือเหลียงหนิวในเรื่องของหลินโถวฮวา ยามนี้จึงต้องการให้เหลียงหนิวตอบแทน ให้ใช้ร้านขายสุกรของเขา มาเป็นสาขาลับของอิงเหมิง เหลียงหนิวไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการชิงอำนาจของชนชาวนักเลง ทว่าถ้าไม่รับปาก ก็ต้องล่วงเกินอิงเหมิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหลียงหนิวยังติดหนี้บุญคุณของอิงเหมิงอีกด้วย ดังนั้น เขาจึงรับปากสามผู้เฒ่าของอิงเหมิง ซือถูป้า โอวหยางเซี่ยน และมู่หยงป้าเซี่ยน ยอมเป็นสาขาลับให้กับพวกเขา ลอบสืบเรื่องราวความลับต่างๆ ของพรรคฉวีหน่วนปังภายในเมือง แต่ทว่าเขายังคงมีข้อขอร้องข้อหนึ่ง ถ้าเขาสามารถสร้างความชอบได้ จะถอนตัวในทันที เขาต้องการเพียงแค่ทดแทนบุญคุณของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น คนของอิงเหมิงรับปากเขา ซือถูป้ายังถ่ายทอดคำพูดของโฉวสือซื่ออีกด้วยว่า ต้องการให้เหลียงหนิวไปพบเขา นอกจากนี้ ยังให้พาหลินโถวฮวาไปด้วย ท่านประมุขกล่าวว่าพวกท่านไหนเลยลืมเขาที่เป็นพ่อสื่อใหญ่ไปได้ จากคุณ : เซี่ยวเฮ้ง - [ 17 ม.ค. 49 10:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหลียงหนิวจำต้องกล่าว “ข้าเองก็ต้องการไปกราบพบท่านประมุขโฉวสือซื่อเช่นกัน” ประมุขโฉวกลับยังไม่แก่ ทั้งยังเยาว์วัยยิ่ง อายุเขายังไม่ถึงสามสิบ คิ้วคมเข้ม ใบหน้าขาว ยามกลางวันนิยมเดินไพล่มือไปริมหน้าต่างเพื่อชมเมฆ ยามกลางคืนก็นิยมเดินไปยังลานตึกเพื่อชมหมู่ดาว สรุปก็คือ เขาชอบไพล่มือ ชอบเดินเล่น ทั้งยังชมชอบการต่อสู้ ชัยชนะ และการฆ่าคน เสียงที่เขาชอบฟังมากที่สุดก็คือเสียงของดาบที่ฟันเข้าไปในกระดูก เดิมทีเขาเพียงต้องการพบเหลียงหนิว แต่ด้วยฐานะในยุทธภพของเขา แม้จะเป็นเหลียงหนิวอีกสิบชาติก็คงไม่มีโอกาสได้พบ เขาพบเหลียงหนิว เพียงเพื่อต้องการกระตุ้นปลุกใจ ในตัวเมืองเป็นสถานที่ที่ทั้งสองพรรคกำลังแก่งแย่งต่อสู้กัน แต่ผลกลับกลายเป็นว่าเขาได้พบสตรีนางหนึ่งที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบ สตรีซึ่งสวยงามยิ่ง สตรีซึ่งงามกว่าหมู่ดาวบนท้องฟ้า แม้กระทั่งหมู่เมฆเองก็ไม่อาจเทียบนางได้ ทว่าสตรีนางนี้กลับเป็นภรรยาของเหลียงหนิว จิตใจที่เข้มแข็งของเขาพลันหวั่นไหว “ว่าไปแล้วข้าก็คือพ่อสื่อของพวกท่าน” โฉวสือซื่อหมายถึงเรื่องที่เคยออกหน้าช่วยหลินโถวฮวาเลือกสามี จากนั้นจึงหัวร่อกล่าว “มามามา มาดื่มกันดีกว่า” เขาจัดเลี้ยงเหลียงหนิวสามีภรรยา คล้ายกับต้อนรับอาคันตุกะผู้มีเกียรติเลยทีเดียว หลังจากดื่มสุราทานอาหาร เหลียงหนิวเองก็เริ่มเมาอยู่แปดส่วน โฉวสือซื่อเห็นแล้ว จึงเขียนตัวอักษรหลายคำมอบให้กับหลินโถวฮวา ยามนั้นหลินโถวฮวาเองก็ไอหลายครั้งเพราะฤทธิ์สุรา โฉวสือซื่อหัวร่อต้องการให้นางมอบให้กับสามีนางหลังจากกลับถึงบ้าน อักษรหลายตัวเหล่านั้นก็คือ “มอบหมายให้เหลียงหนิวเป็นหัวหน้าสาขาสาขาถนนกว่างเล่อ” อักษรหลายตัวนี้โฉวสือซื่อเขียนมอบให้ ย่อมต้องมีเจตนาแอบแฝง หลินโถวฮวาอ่านแล้วพลันรู้สึกตระหนกใจ ตำแหน่งนี้ แม้นับว่าเหลียงหนิวสร้างความชอบอีกสามสิบครั้ง ก็ยังไม่อาจได้ตำแหน่งนี้มา นับแต่นี้ เหลียงหนิวจึงได้รับความไว้วางใจจากอิงเหมิง กลายเป็นขุนพลคนสำคัญของอิงเหมิง ไม่อาจถอนตัวออกจากอิงเหมิงได้อีก รอจนกระทั่งพวกเขาจากไป จิตใจของโฉวสือซื่อพลันหวั่นไหวขึ้น โดยไม่อาจหยุดยั้งได้ ถ้านางเป็นของข้า แม้ไม่ให้ข้าเป็นประมุขอิงเหมิง ข้าก็ยินดี นี่คือความคิดภายในใจของโฉวสือซื่อ เขาพยายามข่มความคิดไว้ เขาขังตัวเองภายในห้องเพื่อฝึกปรือวิชายุทธ์ ในคืนวันนั้น โอวหยางเซี่ยนได้ยินเสียงขลุ่ยและลมดาบออกมาจากภายในห้อง แท้จริงแล้ว ในคืนนั้น โฉวสือซื่อคล้ายกับว่าแม้แต่ฝันก็ยังคงมีสติอยู่ จบตอนที่2........ดอกไม้ย่อมเป็นดอกไม้ จากคุณ : เซี่ยวเฮ้ง - [ 17 ม.ค. 49 10:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณอีกครั้ง จากคุณ : kg300 (kg300) - [ 17 ม.ค. 49 12:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณด้วยครับ เข้าใจว่า ท่านอุน เขียนเรื่องนี้ หลังจากอ่านผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเขาเหลียงซาน มาหมาดๆ นะ...อิอิอิ จากคุณ : Seeing - [ 17 ม.ค. 49 15:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดอกไม้งาม หมู่ภมรยอมตาย จากคุณ : ผู้กอง - [ 17 ม.ค. 49 20:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เย้.....ได้อ่านอีกแล้ว ขอบคุณขอรับ จากคุณ : Knight Agi - [ 18 ม.ค. 49 17:41:45 A:unknown X:221.128.120.2 TicketID:064629 ]