PANTIP.COM : K4063623 สตรีที่หลงรักหลวงจีน............................ตอนที่สี่....... ท่านสู้เตาย.................จบแล้ว......ขอรับ [นิยายกำลังภายใน]

สตรีที่หลงรักหลวงจีน............................ตอนที่สี่....... ท่านสู้เตาย.................จบแล้ว......ขอรับ

สตรีที่หลงรักหลวงจีน

ตอนที่ 4 ท่านสู้เพื่อตาย

ทว่าตอนนี้เขากลับต้องการไปจากที่นี่

อย่างน้อย เขายังต้องการให้หลินโถวฮวามีชีวิตรอดไปจากที่นี้

เขาชักดาบออกมา

“พวกเราไปเถิด”
เขากล่าว
“บุกออกไปค่อยว่ากัน”

“ไป ? มีคนกล่าวว่าสละรถศึกรักษาแม่ทัพ ขุนพลตัดแขนรักษาชีวิต เป็นการกระทำที่กล้าหาญ ทว่า หลังจากทิ้งรถศึกแล้ว แม่ทัพก็ไม่แน่ว่าจะมีชีวิตรอดไปได้ ส่วนขุนพลเล่า หลังจากตัดแขนแล้ว ก็ย่อมไม่อาจเป็นบุรุษที่เข้มแข็งได้ดั่งเดิม ดังนั้นบุคคลผู้มีปัญญา ไม่ถึงคราวคับขัน ย่อมไม่เลือกที่จะเดินก้าวนี้ การเดินก้าวนี้ หมายถึงความพ่ายแพ้เลยทีเดียว”
หลินโถวฮวากล่าวต่อไปอีกว่า
“วันนี้ หากข้าไปจากที่แห่งนี้ วันหน้าจะสามารถกลับมาได้หรือ ยกได้ ก็วางได้ เป็นการกระทำของยอดคน แต่ยกได้ วางไม่ได้กลับเป็นการกระทำของคนทั่วไป ก็เพราะว่าวางไม่ได้ ดังนั้นจึงต้องแย่งชิงกัน”

ซ่านไจมองดูหลินโถวฮวา

นางช่างอ่อนโยนเหมือนดั่งดอกไม้ที่ขึ้นตามริมหน้าผา

ทว่าสิ่งที่นางกล่าว กลับคล้ายก้อนหินที่ริมผา

หลินโถวฮวายังคงกะพริบตาพร้อมกับกล่าว
“ท่านรู้หรือไม่ ผู้อื่นล้วนลือกันว่าข้าหลงรักท่านที่เป็นหลวงจีน”

ซ่านไจกล่าว
“นั่นเป็นข่าวลือที่ท่านแพร่ออกมา”

“อ้อ”
หลินโถวฮวาจัดทรงผมตนเอง เผยให้เห็นช่วงคอที่ขาวผ่อง และงดงาม
“ทราบได้อย่างไร?”

ซ่านไจกล่าว
“ถ้าไม่ใช่ท่านแพร่ข่าวลือ คนที่ปล่อยข่าวลือก็คงมิกล้าพูด”

“ท่านเข้าใจข้าจริงๆ”
หลินโถวฮวายังคงใช้มือจัดแต่งทรงผม แล้วกล่าวถาม
“ในปีนั้นท่านเข้าๆออกๆบ้านของอาหนิว มิใช่แอบมองข้าจากด้านหลัง มองกระทั่งลุ่มหลงหรอกหรือ ท่านอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ ยามนั้นข้ารู้ว่าท่านไม่ใช่หลวงจีนที่ดี”

ซ่านไจกล่าวตะกุกตะกัก
“ข้าย่อมไม่ใช่หลวงจีนที่ดี”

หลินโถวฮวากล่าว
“ยามนั้นจางวาจื่อซื้อตัวข้ามา นำมาช่วยแสดงในตลาด ท่านพบเห็นข้าก็ยืนมองอย่างโง่งม ภายหลังลี่รุ่ยหมิงมาเกี้ยวพาข้า เหลียงหนิวก็ลงมือก่อนท่าน วันต่อมาท่านจึงฆ่าลี่รุ่ยหมิง ทุกคนล้วนคิดว่าเพราะลี่รุ่ยหมิงทำลายอัญมณีในร้านท่านทั้งยังไม่ยอมจ่ายเงิน จึงบันดาลโทสะ ทั้งมีคนเข้าใจว่าลี่รุ่ยหมิงคิดลงมือต่อเหลียงหนิว ทว่ามีเพียงข้าที่รู้ว่า ท่านฆ่าคนก็เพราะข้า”

ซ่านไจกล่าวอย่างตกตะลึง
“ข้า..ข้าฆ่าคนก็เพื่อท่าน”

“ไหนเลยเพียงเท่านั้น ท่านเป็นหลวงจีนก็เพราะข้า”
หลินโถวฮวายังคงกล่าวต่อ
“ท่านฆ่าคนแล้ว ไม่ออกบวชก็ไม่ได้ เหลียงหนิวแต่งงานกับข้า ท่านก็ถือโอกาสมาขายดอกไม้แก่เหลียงหนิวอยู่หลายครั้ง จนคล้ายเป็นพี่น้องกับเหลียงหนิว แท้จริงแล้วก็เพื่อมาใกล้ชิดข้า ภายหลัง ประมุขอิงเหมิง โฉวสือซื่อพบข้า จึงเลื่อนตำแหน่งให้อาหนิว ให้เขาไปเสี่ยงชีวิตกับยอดฝีมือของพรรคฉวีหน่วนปัง เมื่อเหลียงหนิวตาย โฉวสือซื่อก็ไม่เกรงใจ แต่งงานกับข้า ท่านมิอาจทนได้ จึงปลอมตัวเป็นคนของจ่านจิงถัง ไปลอบสังหารโฉวสือซื่อ ทุกคนล้วนคิดว่าเพื่อแก้แค้นแทนเหลียงหนิว ทั้งมีคนคิดว่าท่านต้องการขจัดเภทภัย ดังนั้นจึงไปลอบสังหารโฉวสือซื่อ มีเพียงข้าที่รู้ ท่านทำไปทั้งหมดเพื่อข้า”

ซ่านไจเหอซ่านพลันกำดาบในมือแน่นขึ้น

แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 49 12:35:47

แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 49 12:32:45

จากคุณ : เซี่ยวเฮ้ง - [ 30 ม.ค. 49 12:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 1

“โฉวสือซื่อดีต่อข้าไม่น้อย ให้อำนาจข้า สอนวิชายุทธ์แก่ข้า เชื่อถือข้า ทว่าเขาฆ่าเหลียงหนิว เหลียงหนิวแม้หยาบกร้าน ไม่รู้จักความอ่อนโยน แต่เขาก็ดีต่อข้า ท่านลอบสังหารล้มเหลว เป็นข้าขอร้องต่อโฉวสือซื่อให้ไว้ชีวิตท่าน รั้งท่านไว้ในอิงเหมิง ภายหลังข้ากระตุ้นให้พรรคฉวีหน่วนปังและอิงเหมิงต่อสู้กัน ข้าถือโอกาสสังหารสามีผู้นี้ เพื่อแก้แค้นให้กับสามี”
หลินโถวฮวากล่าวถึงเรื่องฆ่าคนน้ำเสียงยังคงนุ่มนวลดั่งเสียงดนตรีที่เป็นจังหวะ
“นับแต่นั้นท่านจึงทราบว่าข้าไม่ใช่สตรีที่ท่านสามารถคุ้มครองได้ ดังนั้นจึงไปจากอิงเหมิง กลับไปยังวัดหลิวจินซื่อ”

มือที่กำดาบของซ่านไจเหอซ่างพลันสั่นระริก

“ท่านกลับไปถึงวัดหลิวจินซื่อ ไม่นานนักก็ไม่มีคนกล้าดูถูกว่าท่านเคยเป็นฆาตกรมาก่อน ท่านไม่แปลกใจหรอกหรือ นั่นเพราะอิทธิพลของข้า ท่านกลับไปยังวัดหลิวจินซื่อไม่นาน เจ้าอาวาสอี้เยวี่ยฉานซือก็มรณภาพ ท่านแปลกใจหรือไม่ คืนนั้นข้าให้จางเหมิ่งฉินไปลงมือ เขาตายไป ท่านก็เป็นเจ้าอาวาสแทน ท่านไม่รู้สึกว่าราบรื่นเกินไปหรอกหรือ นั่นล้วนเป็นแผนการของข้า”

ซ่านไจไต้ซือกล่าว
“ท่าน......”

“ข้าถูกบังคับ ท่านเป็นคนดีต่อข้าโดยบริสุทธิ์ใจ โดยไม่สนใจว่าข้าจะดีต่อท่านหรือไม่ ทั้งยังไม่เรียกร้องสิ่งใด ข้าไม่อาจรั้งท่านไว้ข้างกาย เป็นคนสนิท แต่ก็ไม่อาจละเลยไม่สนใจได้”

ซ่านไจไต้ซือสูดลมหายใจ แล้วจึงกล่าว
“ท่านให้ข้าเป็นเจ้าอาวาส จึงเริ่มแพร่ข่าวลือว่าข้าเป็นหลวงจีนที่ท่านหลงรัก เช่นนั้นคนที่ลุ่มหลงท่าน จึงมีเป้าหมายที่จะระบายความอึดอัดได้ ท่าน....”

“ไม่ผิด ข้าเป็นม่าย อีกทั้งข้ายังเป็นสตรี ข้ามีเลือดมีเนื้อ ทั้งยังมีรักมีแค้น”
หลินโถวฮวากล่าวด้วยท่าทางปลอดโปร่ง
“ถ้าข้าแต่งงานกับผู้ใด พวกเขาหลังจากได้ตัวข้า พวกเขาก็ย่อมรวบอำนาจของข้าไปอย่างง่ายดาย ถ้าข้าให้พวกเขาได้ตามต้องการแล้ว พวกเขาจะยังรักข้าหรือ ? พี่น้องภายในพรรคทุกคน ยังคงจะรับใช้ข้าหรือ ยังจะฟังคำสั่งข้าหรือ ไม่ว่าข้าแต่งงานกับผู้ใด ก็ล้วนล่วงเกินคนที่เหลือ พวกเขายังสามารถร่วมมือกันมาจัดการข้า ทว่าคนที่ข้าแต่งงานด้วย คงไม่ร่วมมือกับข้าเพื่อรับมือกับพวกเขา ข้าจึงมีเพียงวิธีเดียว นั่นก็คือ ไม่แต่งงาน เช่นนั้น พวกเขาก็จะยังคงไขว่คว้าต้องการข้าต่อไป พี่น้องภายในพรรค ก็จะยังคงรับใช้ข้า ข้าไม่เป็นตัวของตัวเอง เป็นวิธีที่ไร้ทางเลือก”

“แต่ท่านก็ไม่อาจไร้ข้ออ้าง มิฉะนั้นก็ไม่อาจรับมือกับการบังคับของพวกเขาได้”
ซ่านไจกล่าวเสียงสั่น
“ดังนั้นท่านจำต้องปล่อยข่าวลือ ว่าท่านหลงรักหลวงจีนรูปหนึ่ง”

“ถูกต้อง” หลินโถวฮวาพลันหัวร่อขึ้น ทั้งไออีกเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า
“ทุกคนล้วนโกรธแค้นท่าน น้อยนักที่จะโกรธแค้นข้า”

“ท่านไม่กลัวว่าพวกเขาจะฆ่าข้าหรือ ?”

“พวกเขาล้วนทราบ ผู้ใดฆ่าท่าน ข้าย่อมแค้นเขา ดังนั้นมิว่าผู้ใดก็ไม่หวังให้ข้าโกรธแค้นเขา”

“ทว่า วันนี้ที่ไช่เก๋อฮั่นแห่งกูหานเหมิงบุกมา พวกเขามิว่าจะเป็นจางโหวแห่งจ่านจิงถัง หรือเสวี่ยชิงหานแห่งพรรคฉวีหน่วนปัง แม้แต่จางเหมิ่งฉินขุนพลของข้า ล้วนมิมีผู้ใดมาช่วยเหลือข้า”

“เช่นนั้นก็ผิดพลาดแล้ว”
หลินโถวฮวากล่าวอย่างยิ้มแย้ม
“คนผู้หนึ่ง มีมือเกาทัณฑ์อยู่กองหนึ่ง แม้นว่ายังไม่มีความจำเป็นที่จะต้องออกศึก เขาก็ยังสามารถใช้ให้ไปล่าสัตว์หรือทำสิ่งอื่น เพื่อทดสอบดูว่ามือเกาทัณฑ์ของเขา ลูกศรขึ้นสนิมแล้วหรือไม่ คันเกาทัณฑ์เสียหายแล้วหรือไม่ หรือลูกศรได้หักไปบ้างหรือไม่ ครั้งนี้นั้น ขอเพียงข้าปล่อยควันไฟเจ็ดสี เช่นสีน้ำเงินก็คือแจ้งต่อเสวี่ยชิงหาน ข้าจะแต่งงานแก่เขา สีแดงก็คือบอกต่อจางโหว ว่าข้าเป็นของเขาแล้ว สีดำคือบอกอวี๋หย่งโจ้ว ว่าเขาคือเจ้านายของข้าแล้ว ขอเพียงควันไฟถูกปล่อยขึ้นพร้อมกัน พวกเขาย่อมมาช่วยเหลือในทันที แม้แต่จางเหมิ่งฉิน ขอเพียงเห็นควันไฟสีทอง ก็จะต้องนำพาคนทั้งหมดมาช่วยเหลือ แต่ทว่าสำหรับข้าแล้วนั้นจะไม่ปล่อยควันไฟสีใดทั้งสิ้นข้าแม้แต่ควันไฟก็จะไม่ปล่อย นั่นคือหมายความว่าข้าจะสู้จนตาย”

หยุดไปชั่วครู่ จึงหัวร่อพร้อมพลางกล่าว
“ไช่เก๋อฮั่นแห่งกูหานเหมิงเองก็ลุ่มหลงข้ามานาน ข้าจึงให้โอกาสเขาสร้างความชอบ ตกลงเรื่องราวกับเขา ให้เขาแสร้งเป็นมาล้อมโจมตีข้า ข้าต้องการทดสอบดูว่า ผู้ใดจริงใจต่อข้าอย่างแท้จริง ทั้งถือโอกาสกำจัดคนทรยศอย่างซือถูป้า และโอวหยางเซี่ยนไปด้วย”
นางเปิดเผยต่อซ่านไจไต้ซือครั้งนี้ ในแววตาแฝงไปด้วยความรักซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน
“ท่านไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ”

จากคุณ : เซี่ยวเฮ้ง - [ 30 ม.ค. 49 12:16:14 ]