ความคิดเห็นที่ 1 เรางงเหมือนกันนะ.. วันนี้ไปร้านนายอินทร์มา (ต่างจังหวัดนะ) เขายังมีหนังสือเล่มนี้อยู่ในหนังสือขายดีอันดับที่ 9 ทั้งร้านเหลืออยู่ 5 เล่ม เราถามว่า นี่หนังสือละเมิดลิขสิทธิ์นี่คะ ยังขายอยู่เหรอ พี่เจ้าของร้านก็เลยบอกว่า เออ เมื่อวานบอกเด็กแล้วเด็กยังไม่เก็บให้ แล้วเด็กที่ร้านเขาก็เลยถามว่า เก็บทำไมเหรอ พี่เจ้าของร้านบอกว่า สำนักพิมพ์โทร.มาเมื่อวานบอกว่า... "ชื่อเรื่องไปเหมือนกับหนังสือของกิ่งฉัตร สืบลับ รหัสรัก ไง" เรางงมาก เลยต้องรีบอธิบายว่า ไม่ใช่ชื่อเหมือนค่ะพี่ เล่มนี้มันลอกเขามาเป็นหน้าๆ เลยค่ะ ทำให้เราสงสัยเหมือนกันค่ะว่า สำนักพิพม์นี่เขาคิดยังไงกันแน่ ทำไมอธิบายเจ้าของร้านไม่เคลียร์ จากคุณ : ลั่นทมสีแสด - [ 12 มี.ค. 49 00:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดิฉันเองก็ไม่ใช่คนที่รู้อะไรในวงการนักเขียน-สำนักพิมพ์-สายส่งมากหรอกนะคะคุณลั่นทมสีแสด แต่ขอเดาว่า ในกรณีนี้ สำนักพิมพ์แจ่มใสนั้นไม่ได้ทำการเก็บหนังสือเองค่ะ แต่บอกกับสายส่งของสำนักพิมพ์ซึ่งก็คืออมรินทร์ให้เก็บหนังสือให้ ทางสายส่งก็ทำการบอกร้านต่างๆ ต่อไป แต่เนื่องจากต้องบอกกันหลายต่อ จึงเกิดการผิดพลาดในการสื่อสารขึ้นมาได้มั้งคะ อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ อย่างไรก็ตามที่ดิฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับกรณีของสำนักพิมพ์แจ่มใสกับคุณกิ่งฉัตรสักหรอกค่ะ ดิฉันตั้งใจมาถามความคิดเห็นเกี่ยวกับทัศนคติของ บก.ที่ยอมรับตีพิมพ์งานที่ลอกเลียนมาทั้งๆ ที่รู้ รวมทั้งความคิดเห็นของนักอ่านอย่างเราๆ ที่เป็นผู้บริโภคต่างหากค่ะ จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 00:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไหนๆ ก็ตั้งกระทู้แล้ว จึงอยากพูดถึงเรื่องที่ติดใจอยู่ในคราวเดียวเลย เพราะในช่วงที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าจะมีกรณีลอกเลียนกันมากมายเหลือเกิน และหลายๆ กรณีก็ยังคาราคาซังอยู่ อย่างเช่น กรณีของ นักเขียนของสำนักพิมพ์หนึ่งซึ่งออกผลงานมาคล้ายกับงานต้นฉบับของคุณแสง สีรุ้ง และ กรณีที่มีอาจารย์ซึ่งเรียนจบถึงระดับปริญญาเอกลอกทั้งงานเขียนและรูปจากคุณไกด์เถื่อน http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E4092726/E4092726.html ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้ดิฉันยังไม่เห็นบทสรุปที่น่าพอใจเลย ไม่เข้าใจสำนักพิมพ์ที่เอาชื่อเสียงไปเสี่ยงกับนักลอกในสำนักพิมพ์จริงๆ ค่ะ และน่าสงสารผู้บริโภคอย่างเราๆ ที่อาจเสียเงินซื้อผลงานที่ลอกเลียนมาโดยไม่รู้เรื่องรู้ราว กลายเป็นเครื่องมือส่งเสริมนักลอกเลียนโดยไม่รู้ตัวด้วย จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 00:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรายังเคยอ่านของนักเขียนไทยชื่อดังหลายนามปากกาเลย เนื้อเรื่องเหมือนนิยายแปลโรมานซ์เด๊ะเลย จากคุณ : 48 (วงแหวนรอบนอก) - [ 12 มี.ค. 49 06:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่ออีกหน่อย นิยายไตรภาค เรื่องที่ตัวละครในเรื่องเอามาแต่งเป็นต่อไปนี่ก็มีน้อยนะ เมื่อก่อนก็ ปริศนา เจ้าสาวของอานนท์ รัตนาวดี บ้านทรายทอง พจมาน แล้วก็อาจจะมีอีกนิดหน่อยจำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นโรมานซ์เรื่องแปล จะมีเนื้อเรื่องแบบนี้เยอะมาก แบบไตรภาคเนี่ย แล้วก็มาอ่านของกิ่งฉัตร ก็มีเหมือนกันไตรภาค จากคุณ : 48 (วงแหวนรอบนอก) - [ 12 มี.ค. 49 06:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งานเขียนไม่ว่าเป็นการเขียนรูปหรืองานเขียนหนังสือ งานที่มีคุณภาพย่อมเป็นครูให้กับนักเขียนรุ่นหลัง ท่านคึกฤทธิ์ก็เคยโดนข้อหานี้ คุณเฉลิมชัย  ก็นั่งเขียนรูปตามแบบนักเขียนรุ่นพี่ มาเป็นสิบ ๆ ปีไม่ใช่หรือ  กว่าจะพัฒนาและกล้า ประกาศเป็นผลงานของตนเอง แล้วต่อมาถึงขั้นแก้ไขผลงานของศิษย์แล้วเซ็นชื่อเท่านั้น การลอกเลียนมีหลายระดับ อะไรที่ไม่ทำให้เจ้าของเดิมเสียหายก็ควรผ่อน ๆ กันบ้าง ถ้าขนาดเอาของเดิมไปเปลี่ยนสี หรือเปลี่ยนชื่อ ถึงค่อยประนามกันดีกว่า ตรงเกินไปมันจะเสียหายต่อส่วนรวม สู้เปิดทางให้มีคลื่นรุ่นใหม่จะดีกว่า คนที่ไม่เห็นด้วยแน่ใจหรือว่า หนังสือของคุณทั้งเล่ม  แม้นแต่การจัดหน้า หรือขนาดของหนังสือคุณไม่ได้ลอกใครมา font ที่คุณใช้ลอกใครมาหรืเปล่า จากคุณ : อยากเห็นรุ่นใหม่ (somboondk) - [ 12 มี.ค. 49 07:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าการลอกถือว่าเป็นการให้โอกาส อ่านเเล้วนึกถึงตอนเด็กๆนะคะ เวลาลอกการบ้านเพื่อนเเล้วโดนทำโทษ ทั้งๆที่ยังไงคำตอบก็ต้องออกมาเหมือนๆกันอยู่เเล้ว ทำไมลอกถึงผิดล่ะค่ะ นั่นเพราะ เราไม่ได้เป็นคนคิดคำตอบขึ้นมาเองใช่หรือเปล่า เเรงบันดาลใจน่ะมีกันได้ค่ะ เเต่ถึงขั้นลอกผลงานของคนอื่นมาเขียนขายเนี่ย คุณไม่สงสารเจ้าของผลงานบ้างเหรอคะ คนอื่นเค้าก็เริ่มมาจากศูนย์เหมือนกันทั้งนั้น เเต่ฉันไม่คิดว่าทุกคนจะต้องเคยลอกผลงานมาเขียน เพื่อทำให้สำนักพิมพ์สนใจนำผลงานเค้าไปตีพิมพ์หรอกค่ะ "ขนาดของหนังสือคุณไม่ได้ลอกใครมา font ที่คุณใช้ลอกใครมาหรืเปล่า " อ่านเเล้วนึกถึงมุขวินโดว์ของคุณ....ในกระทู้ล่างๆเลยค่ะ จากคุณ : MikaRin - [ 12 มี.ค. 49 08:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยินดีน้อมรับความคิดเห็นของทุกท่านค่ะ ดิฉันเองก็เคยทราบมาเหมือนกันว่า นักเขียนไทยบางคนลอกเลียนโครงเรื่องมาจากนิยายต่างชาติ แถมยังขายดิบขายดี คนอื่นจะทำอย่างไรดิฉันไม่ทราบ แต่สำหรับตัวดิฉันเองแล้ว ไม่สนับสนุนเลยค่ะ ถ้าทราบและแน่ใจว่ามีการลอกเลียนโดยจงใจล่ะก็ จะไม่ซื้ออ่านโดยเด็ดขาด เพราะทำให้ดิฉันเสียความรู้สึก และรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ค่ะ ดิฉันติดใจกับประโยคของคุณ somboondk ค่ะ ที่บอกว่า "อะไรที่ไม่ทำให้เจ้าของเดิมเสียหายก็ควรผ่อน ๆ กันบ้าง" มาตรฐานมันอยู่ตรงไหนหรือคะ สมมติว่ามีคนลอกข้อสอบของดิฉัน ดิฉันก็ได้คะแนนเท่าเดิม ไม่เพิ่มขึ้น ไม่ลดลง ก็คงจะสามารถแปลได้ว่า ดิฉันไม่เสียหาย แต่คนที่ลอกดิฉันนี่สิคะ มีสิทธิอะไรที่จะมาได้คะแนนเท่าดิฉัน จริงอยู่ที่ดิฉันอาจจะเรียนเก่งกว่า ได้คะแนนดีกว่า แต่นั่นเป็นเพราะดิฉันพยายามอ่านหนังสือ คนที่ไม่ได้พยายามอะไรเลย นอกจากลอกให้ได้คำตอบถูกต้อง สมควรได้คะแนนเท่าดิฉันหรือคะ ควรผ่อนปรนให้ลอกกันต่อไปหรือคะ โดยหวังว่าสักวันคนที่ลอกข้อสอบของดิฉัน จะไปอ่านหนังสือและทำข้อสอบเองอย่างนั้นหรือคะ ดิฉันไม่ได้เขียนหนังสือ จึงอดสงสัยไม่ได้ว่า การเริ่มต้นจากการเป็นนักลอก คนเราจะเป็นอะไรได้มากกว่านักลอกที่เชี่ยวชาญหรือ สำหรับส่วนสุดท้ายของคุณที่บอกว่า "คนที่ไม่เห็นด้วยแน่ใจหรือว่า หนังสือของคุณทั้งเล่ม  แม้นแต่การจัดหน้า หรือขนาดของหนังสือคุณไม่ได้ลอกใครมา font ที่คุณใช้ลอกใครมาหรืเปล่า" คุณคงจะเข้าใจผิดระหว่างคำว่า "มาตรฐาน" กับ "การลอกเลียน" กระมังคะ ขนาดของหนังสือมีขนาดมาตรฐานค่ะ อย่างเช่นหนังสือของเมืองนอกที่มี size A  size B ซึ่งเกือบทุกสำนักพิมพ์จะทำเหมือนกันหมด ประเทศไทยเองก็เช่นกัน สำหรับ font นั้น สำนักพิมพ์ส่วนใหญ่ใช้ font มาตรฐานนี่คะ เป็น font ที่สามารถใช้ได้ทั่วไป น่าจะเป็นคนละกรณีกับการตั้งใจลอกเลียนโดยสิ้นเชิงนะ หรือดิฉันเข้าใจอะไรผิดไป ดิฉันเห็นด้วยกับคุณ  MikaRin ค่ะว่า การลอกนั้นผิด ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็ไม่ทำให้การกระทำนี้ถูกไปได้ จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 09:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับคุณ MikaRin จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 12 มี.ค. 49 11:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหมือนตั้งใจดิสเครดิต บก. และสำนักพิมพ์เลยนะครับ อยากอ่านความเห็นเต็ม ๆ ของบก. สำนักพิมพ์นี้ต่อคำกล่าวหานี้หรือเปล่าครับ ้ เฉพาะที่นี่ จะไม่เข้าไปร่วมกระทู้ใครที่เว็บไหน เพราะรู้ว่า คำตอบที่นี่ก็จะถูกก็อปไปแปะที่ไหนอีกก็ได้ เหมือนที่คำตอบเก่าๆนั้นถูกก็อปไปเพื่อจะโจมตีบก. เคยบอกเสมอว่า บก. ย่อมาจาก แบกกรรม ความผิดทุกอย่าง บก.รับหมด ในทางกฎหมาย หากโดนฟ้อง บก.ก็จะเป็นคนแรก ที่โดนฟ้อง ในฐานะที่ปล่อยงานออกไปสู่สาธารณะ บก. ก็แค่คนธรรมดา อย่ามองว่าจะหูตากว้างไกลขนาดจดจำหนังสือ ที่อ่านบนโลกได้ทุกเล่ม จำได้ทุกพารากราฟ จำได้ทุกตัวอักษร กรณีของแจ่มใสต้องให้อภัยสำนักพิมพ์ เพราะบก.แจ่มใส ไม่มีทางจำได้ว่าย่อหน้าไหนลอกใครมา ในกรณีของพี่ คำตอบตรงนั้น ตอบไปเพราะต้องการแค่ให้น้องนักเขียนสบายใจ ว่าทุกคนผิดพลาดได้ทั้งนั้น และคนเป็นบก. ก็ต้องให้โอกาส หากนักเขียนผิดพลาด แล้วนักเขียนต้องจบอนาคตลง โดยการไม่ได้รับโอกาสอีก มันไม่ยุติธรรมสำหรับ นักเขียน ..อย่างน้อยเขาต้องได้รับโอกาสพิสูจน์ตัวเอง เจตนาของพี่แค่ต้องการจะชี้ว่า พี่ยังเคยทำผิด ยังเคยแอบก็อปนิยายนักเขียนที่ชอบ เพื่อจะบอกว่า การกระทำของพี่ผิดมหันต์กว่าเยอะ เรื่องของน้อง win win แค่เล็กน้อย เพียงแค่จะบอกให้น้องเขาสบายใจเท่านั้นเอง ทั้งๆที่พี่ไม่เคยก็อปนิยายใคร เพราะพี่เป็นนักเขียนบทกวี บทความ ไม่เคยเขียนนิยาย บางที บก.ก็มีเหตุที่ต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้นักเขียนสบายใจ เพื่อให้นักเขียนเลิกร้องไห้ เพื่อให้นักเขียนนอนหลับ เพื่อให้นักเขียนมีพลังใจ เขียนผลงานออกมาได้อีก บก.จะรับสิ่งผิดๆได้ เพื่อปกป้องนักเขียนที่เห็นแล้วว่า นักเขียนคนนั้นไม่ได้ทำผิด แต่กำลังถูกโจมตี พี่ไม่อยากเห็นนักเขียนที่มีความตั้งใจ ที่รักการเขียน ต้องจบอนาคตลง พี่ต้องการให้เขาเขียนงานต่อ เพื่อพิสูจน์ว่า เขาเป็นของจริง และเรื่อง Lady of the Keyman รักนี้ข้ามขอบฟ้า ที่ออกมา ก็ได้พิสูจน์ตัวนักเขียนแล้ว. ว่าเธอเป็นของจริง ไม่ใช่ของเทียม และหน้าที่บก.ของพี่ ก็ทำได้สำเร็จในระดับหนึ่ง ในแง่ของการทำให้นักเขียนคนหนึ่ง มีพลังใจที่จะเขียนงานต่อไป ไม่ได้จบตัวเองลงเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ได้จบตัวเองลงเพราะไม่ได้โอกาสแก้ตัว ขอบคุณนักเขียนทุกคน ที่ทุกคนมีพลังใจในการสร้างงาน พี่ขอให้ทุกนักเขียนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพราะความภูมิใจของคน อยู่ที่เราทำหน้าที่ได้สำเร็จ ============== เข้าใจหรือยังครับ ว่าไม่ใช่ให้การสนับสนุนการลอกเลียนแบบ แต่เป็นการให้กำลังใจ โดยคำนึงถึงใจเขาใจเรา ผมขอเถอะนะครับ อะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกันก็อย่าดึงมาให้เกี่ยวข้องกันเลย เพราะว่ากรณีที่คุณยกมา มันไม่ได้เรียกว่าลอกเลียนแบบ หรือถ้าใช่ก็ลองยกมาดูครับว่าใช่การลอกเลียนแบบหรือเปล่า กรณีของคุณ winwin น่ะ พูดกันด้วยเหตุผล พูดกันด้วยหลักฐาน อย่าพยายามโยงโน่นผสมนี่จนหาเนื้อความเดิมไม่ได้ครับ จากคุณ : นักเขียนคนหนึ่ง (ปฤษณะ) - [ 12 มี.ค. 49 12:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขออภัยที่ไม่ได้อ่านให้ดีก่อนครับ  แล้วไปกล่าวโจมตีเจ้าของกระทู้  ที่แท้คือข้อความของท่านอื่นแล้วคุณ เจ้าหนูจำไม ก๊อปมาอีกทีเองหรือครับ ต้องขออภัยอีกครั้งที่ต่อว่าไปเลยโดยไม่ดูให้ละเอียดรอบคอบก่อน  แต่อย่างไร  ขอให้ช่วยสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องต่อสำนักพิมพ์ทีนะครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 12:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 การไม่เอาผลงานที่มีการลอก ผมไม่คิดว่าเป็นการปิดโอกาสคลื่นลูกใหม่ครับ แต่เป็นการคัดสรรตามธรรมชาติ ที่คัดคนที่มือไม่ถึง (ยังต้องก็อปคนอื่นอยู่) ออกไปจากวงการ จะเหลือแต่ที่มีความคิดสร้างสรรค์อยู่จริงๆแค่นั้น อย่าเอาเรื่องปิดโอกาส เปิดโอกาสมาโยงกับเรื่องลอกเลยครับ อย่างไรก็ตาม การลอกไม่ใช่สิ่งที่สมควรทำแน่ๆ จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 มี.ค. 49 12:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 การลอกแบบที่เรียกว่าทำซ้ำ--เพื่อการค้า ใคร ๆ ก็รู้ว่าเป็นความผิด แต่การเลียบแบบ  ในระดับที่ไม่ทำให้เจ้าของเขาเสียหาย ย่อมเป็นการพัฒนาฝีมือของคนรุ่นใหม่ เลียนแบบทำให้เกิดการพัฒนา ขนาดหนังสือ หรือ font ที่ใช้กันกว่าปล่อยเสรี ก็มีการฟ้องร้องเป็นคดีความที่ศาลกันมามาก กว่าจะมีการเปิดเสรี เท่าที่จำได้ font ภาษาไทยที่เราใช้กันครั้งหนึ่งเป็นสิทธิ์ของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์   จากการคิดของ หม่อมราชวงค์ท่านหนึ่งมีการฟ้องร้องกันเป็นสิบ ๆ คดี ผมไม่ได้เข้าข้างคนที่ปลอมแปลง   แต่อะไรที่มันพอ ๆ จะยอมกันได้ก็ยอม ๆ  กันหน่อยเถอะ เพราะเป็นช่องทางพัฒนา  ทั้งผลงานและปริมาณครับ เพราะในความเป็นจริงแล้ว  ก็มีการลอกกันไปลอกกันมา ถ้าใครไม่ไปลอก-เลียนแบบเขามาแม้นแต่น้อย  ก็ถือว่าเป็นคนเก่งก็แล้วกัน จากคุณ : somboondk (somboondk) - [ 12 มี.ค. 49 12:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฮ้อ... ตถตุง (มันก็เป็นกระเป๋าตุงของข้าเอง) จากคุณ : RealWorld - [ 12 มี.ค. 49 12:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เฮ้... คุณ somboondk คะ เราว่าคิดแบบคุณ.. น่ากลัวไปหน่อยไหมคะ มันดูจำนน มันดูปล่อยปละ มันดูเพิกเฉยต่อสิ่งไม่ดีงาม ดูวิธีการเขียนของคุณค่อนข้างมีวุฒิภาวะ และอ่านเข้าใจง่าย แต่... เสียดายจังค่ะ สวัสดีค่ะ จากคุณ : ลั่นทมสีแสด - [ 12 มี.ค. 49 14:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก่อนอื่นคงต้องขออภัยก่อนนะคะหากว่ากระทู้นี้ไม่ชัดเจน ดิฉันไม่ได้ต้องการจะโยงเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องกันให้เกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย เพียงแต่ต้องการบ่งบอกว่า ได้เห็นข้อความดังในเนื้อความกระทู้ที่ตั้งไปนั้นจากที่ไหน ยินดีที่ได้เห็นความคิดเห็นของคุณปฤษณะค่ะ ดิฉันเองก็ต้องขออภัยเช่นกันที่ตัดตอนคำพูดมาเพียงเท่านี้ เพราะดิฉันเองก็เห็นเพียงเท่านี้ค่ะ จริงๆ แล้วก็คิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีไหม เนื่องจากไม่ทราบเรื่องราวทั้งหมด เพียงแต่เข้าไปดูในกระทู้ http://www.emotionway.com/webboard/view.php?14189 แล้วพบว่า บก. เขียนออกมาเช่นนั้นจริง เมื่ออ่านเจอแล้วก็ตะขิดตะขวงใจเป็นอย่างมากค่ะ สำหรับความคิดเห็นของ บก. ต่อกระทู้นี้ อ่านแล้วเข้าใจในตัว บก.ท่านนั้นขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังงงๆ อยู่บางช่วง เหมือนกับคำพูดของท่านขัดกันเองชอบกล "เจตนาของพี่แค่ต้องการจะชี้ว่า พี่ยังเคยทำผิด ยังเคยแอบก็อปนิยายนักเขียนที่ชอบ เพื่อจะบอกว่า การกระทำของพี่ผิดมหันต์กว่าเยอะ เรื่องของน้อง win win แค่เล็กน้อย เพียงแค่จะบอกให้น้องเขาสบายใจเท่านั้นเอง ทั้งๆที่พี่ไม่เคยก็อปนิยายใคร เพราะพี่เป็นนักเขียนบทกวี บทความ ไม่เคยเขียนนิยาย" ดิฉันอดคิดไม่ได้ว่า การโกหกเป็นการให้กำลังใจที่แปลกดีค่ะ แต่ก็พอจะเข้าใจในจุดประสงค์ของบก.ท่านนั้นที่พยายามทำให้นักเขียนที่ถูกกล่าวหาสบายใจขึ้น ดิฉันขออนุญาตให้ข้อสังเกตเป็นการส่วนตัวว่า คำพูดที่ขัดแย้งกันเองของบก.อาจเป็นการดิสเครดิตตัวบก.เองได้นะคะ อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณคุณปฤษณะที่พยายามให้ความกระจ่างค่ะ ยิ่งอ่านความคิดเห็นของคุณ somboondk แล้ว พบว่าทัศนคติของดิฉันกับคุณในเรื่องนี้ต่างกันมากค่ะ ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นอื่นๆ ด้วยค่ะ จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 15:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณไม่เคยพูดโกหกใครเหรอ โกหกเพื่อให้บางคนสบายใจน่ะ ถามจริงๆเหอะ เราว่าบก.ท่านนั้นเสียสละมากนะ ที่ยอมใส่ร้ายตัวเอง เพื่อให้นักเขียนรู้สึกว่า เรื่องของนักเขียนนั้นเป็นการผิดที่จิ๊บจ๊อยมากๆหากเทียบกับการทำผิดที่ไปก็อปนิยายของคนอื่น ซึ่งบก.ท่านนั้นก็บอกว่าเป็นความผิดที่มากมายนัก จากคุณ : ถามจริง - [ 12 มี.ค. 49 15:28:05 A:61.91.242.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ทัศนคติของคุณ "ถามจริง" คงจะต่างกับดิฉันมากค่ะ การโกหกแบบ white lie ใครๆ ก็คงเคยทำค่ะ แต่คงจะต้องดู "กาลเทศะ" "ฐานะ" และ "ผลกระทบต่อผู้รับสาร" ด้วย ขอให้ความคิดเห็นต่อเรื่องนี้เพียงแค่นี้นะคะ เพราะหากตอบเพิ่ม ก็คงจะมีการออกนอกประเด็นโดยไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งดิฉันคงจะไม่สามารถมาตอบกระทู้ได้เนิ่นนานขนาดนั้น หากความคิดเห็นของดิฉันทำให้ระคายใจ ก็ต้องขออภัยด้วยแล้วกันค่ะ :) *เพิ่มข้อความเล็กน้อยค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 15:50:57 จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 15:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 งึมๆ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 มี.ค. 49 18:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เอาเป็นว่า ประเด็นเกี่ยวกับ บก.  ไม่ขอออกความเห็นเพิ่มนะครับ แต่ที่น่าสนใจคือความคิดของคุณ somboondk --เลียนแบบในระดับ-- ผมเข้าใจนะครับ  คุณเป็นคนที่มองอะไรได้มุมกว้างมาก ๆ แต่บางเรื่องหรือบางกรณี  ใช้ความคิดแบบนี้ไม่ได้ เพราะเกี่ยวพันกับจิตใจอันละเอียดอ่อนของผู้สร้างสรรค์ผลงาน สำหรับกรณีที่กำลังพูดถึงกันอยู่นี้  ผมว่า --ลอกเสียจนน่าเกลียด-- ไม่ใช่การลอกเลียนแบบเพื่อการพัฒนา  หรือการนำแรงบันดาลใจมาใช้ และผมยังเข้าใจอีกว่า  ความคิดสุดโต่งไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก คุณอาจจะแอนตี้การลอกเลียน  ก็ควรแอนตี้แต่พองาม ไม่ควรเหมารวมหลาย ๆ อย่าง  ที่บังเอิญมีส่วนร่วมกับคำว่าลอกเข้าไปด้วย ผมอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเพิ่มนะครับ  แต่รู้สึกว่าหลายอย่างแรงไป  และอาจไม่เป็นที่ยอมรับได้โดยง่าย  ผมเองมองเห็นจากทั้งสองมุม   - นักเขียนที่อุตส่าห์สร้างสรรค์งานต้องเจ็บปวดเมื่อมีคนเอางานของตนไปหากิน - นักพัฒนา  ที่เข้าใจ  คำว่า แรงบันดาลใจ กับการลอกเลียนแบบ อยู่ห่างกันแค่เส้นยาแดงผ่าหกสิบสี่ เขามองโลกในมุมที่ว่า ทุก ๆ คนล้วนแล้วแต่ลอกเลียนกันมาครับ ไม่ลอกเลียนเทคนิค  วิธีการ  สำนวน  ประโยคบางประโยคที่ประทับใจ  ถ้อยคำ  หรือแม้แต่โครงเรื่องกว้าง ๆ เขาพูดถูก  --ใครไม่เคยลอกมาจากผู้อื่นเลยถือว่าเก่ง-- ทว่า การลอกเลียนก็ควรกระทำให้มีศิลปะ  ใส่กลิ่นอายของตนเองให้เป็นเอกลักษณ์  ไม่ใช่สักแต่ว่า ยกมาทั้งย่อหน้า  หรือทั้งเล่ม  อันนั้นต่ำชั้น  อ่อนด้อยกว่าการลอกเลียนครับ งานเขียนของผม  ลอกเลียนมาจากหลายแหล่ง  ทั้งจากหนังสือวิทยาศาสตร์ที่เคยเรียนมาตอน ม. ต้น   จากนิทานก่อนนอกที่แม่เล่าให้ฟังเมื่อครั้งเด็ก ๆ จากประสบการณ์ที่เพิ่งพบพานมาเมื่อวาน จากคำบอกเล่าของครูอาจารย์หลาย ๆ ท่าน จากตำนานปรัมปราของหลาย ๆ อารยธรรม จากหลักคำสอนและปรัชญาของศาสนาต่าง ๆ จากหนังสือหลายร้อย หลายพันเล่มที่เคยอ่านมาก่อนหน้า แต่ผมลอกได้เนียนครับ  ผมนำชิ้นเล็กเสี้ยวน้อยของความทรงจำมาประกอบกันในรูปแบบใหม่  แล้วนำเสนอออกมาเป็นเรื่องราวของผมเอง  ดังนั้นจึงไม่มีใครมาไล่จี้ผมว่า ผมไปลอกงานใครมาหรือเปล่า  ทั้งๆ  ที่ผมลอกมาเพียบเลย แล้วคราวนี้  พอจะเข้าใจความคิดของคุณ somboondk  ขึ้นมาบ้างหรือเปล่าครับ   มองอะไร  ลองมองหลาย ๆ ด้านครับ  ผมเข้าใจว่าหลาย ๆ คนเป็นเดือดเป็นแค้นแทนนักเขียนที่ถูกลอกเลียนแบบ  แต่ไม่ใช่ว่าจะพาลไม่พยายามทำความเข้าใจความคิดของคนที่คุณตราหน้าว่าเขา เข้าข้างพวกชอบลอกงานเขียน สุดท้าย  ถ้าอยากศึกษาการลอกเลียนอย่างมีศิลปะ ลองอ่านเพชรพระอุมา  และขุมทรัพโซโลมอนดูครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 18:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แล้วทุกวันนี้คุณ win win ยังลอกพล็อตงานออกมาพิมพ์ขายอยู่หรือเปล่าล่ะคะ ถ้าแค่เรื่องแรกแล้ว บก.ให้กำลังใจเช่นนั้นก็ถือเป็นการอนุโลม แต่ถ้าพล็อตเรื่องที่ยังเขียนอยู่ในปัจจุบันเป็นลักษณะการลอก ก็ไม่สมควรอย่างยิ่ง ใครช่วยตอบที จากคุณ : วังวน - [ 12 มี.ค. 49 19:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ในฐานะที่ผมกำลังจะเป็นนักเขียนผู้หนึ่งในสังกัดของสำนักพิมพ์ที่คุณตั้งกระทู้ล่อเป้า ^ ^ ผมกลับไปอ่าน  คอมเม้นท์กว่า 500 คอมเม้นท์ที่เป็นกรณีอยู่  แล้วผมก็เกิดนึกสงสัยขึ้นมาว่ามีคอมเม้นท์ที่อธิบายข้อความใน คห. 500 ซึ่งคุณกล่าวอ้างอยู่อย่างชัดเจนดีแล้ว  เหตุไฉนจึงต้องตั้งกระทู้เพิ่ม  ซ้ำชื่อกระทู้ยัง อื้อหือ ตอนนี้ผมโกรธนะ  เพราะผมพบความจริงข้อที่ว่านี้ ตอนแรก  ความเห็นแรก ๆ ผมยังใจเย็นอยู่  เพราะผมคิดว่าคุณได้รับข้อมูลแค่เพียงด้านเดียว  จึงตั้งกระทู้ที่มีชื่อออกเชิงลบต่อชื่อเสียงของสำนักพิมพ์ ทว่า  หึหึหึ  ผมคงไม่ต้องพูดต่อนะ  ขออนุญาตยกข้อความจากบล๊อคดังกล่าวมาเลยก็แล้วกัน  แล้วลองดูครับ  ว่านั่นมีคำตอบที่คุณต้องการ และได้ถามไว้ในชื่อกระทู้หรือเปล่า ------------------- คห.ที่ 506 ขอตอบความเห็นที่ 500 หน่อยนะคะ คือ หากมีสำนักพิมพ์อื่นเอาผลงานของคุณทรรศิกาไปพิมพ์ อันนี้ เราว่าอยู่นอกเหนือความควบคุมและการรับผิดชอบของแจ่มใสแล้วล่ะค่ะ มันขึ้นอยู่กับจรรยาบรรณของสำนักพิมพ์อื่น กับ จริยธรรมของคุณทรรศิกา และโชคชะตาของผู้ซื้อมากกว่าค่ะ และกรณีของคุณทรรศิกานี้ อย่าเอาไปเปรียบกับคุณ winwin เลยค่ะ เทียบกันไม่ได้เลย เพราะการลองพล็อตเรื่อง แต่สำนวนตนเองกับการลอกงานมาทั้งหมดนั้น ย่อมเทียบกันไม่ได้ ตามกฎหมายเรื่องลิขสิทธิ์ (โดยเฉพาะในบทประพันธ์) มีหลักหนึ่งคือ หลักของขนาดความวิริยะอุตสาหะ ค่ะ หมายความว่า อย่างไรจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์นั้น ต้องดูว่า สิ่งที่ละเมิดนั้น เจ้าของเดิมได้มีความวิริยะอุตสาหะมากเพียงพอรึยัง? เช่น เราพูดว่า "ฉันรักคุณ" แค่นี้ไม่ถือว่าเราเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ เพราะเรายังไม่ได้ใช้ความวิริยะอุตสาหะเพียงพอ แต่หาก เราพูดว่า "ฉันรักคุณ รักจนเหมือนกับโลกนี้จะแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง ..." (คุ้นๆไหมคะ?) อันนี้ ก็ยังเป็นดุลยพินิจของศาลอยู่ว่าเราใช้ความวิริยะอุตสาหะมากพอหรือยัง? ซึ่งศาลอาจถือว่าเพียงพอแล้วก็ได้ แต่อันนี้ก็ไม่เกี่ยวกับกรณีคุณ winwin เราแค่อยากอธิบายกฎหมายนะค่ะ กรณีนั้นเป็นเรื่องที่ พล็อตเรื่อง คล้ายๆกับเรื่องอื่น ซึ่งก็ต้องขออธิบายหลักอีกเรื่องของกฎหมายลิขสิทธิ์นะคะ คือเรื่อง ลิขสิทธิ์นั้น คุ้มครองแค่ "Expresssion of ideas, but not the ideas themselves!" แปลว่า คุ้มครองแค่ "การแสดงออกซึ่งความคิด แต่ไม่รวมความคิดนั้นอย่างแท้จริง" ค่ะ ซึ่งสำหรับเรื่อง พล็อตเรื่องนั้น ถือเป็นความคิดที่แท้จริง ยังไม่ถือว่าได้เป็นการแสดงออกซึ่งความคิดค่ะ กฎหมายจึงไม่คุ้มครอง อาจจะดูแปลกๆนะคะ แต่ว่าถ้าคุ้มครองทุกเรื่องแล้วคงวุ่นวายน่าดู มีเรื่องที่ละเมิดลิขสิทธิ์กันเต็มไปหมด พล็อตเรื่องในโลกนี้ก็มีไม่มากหรอกค่ะ เช่น ถ้าเป็นแนวบริหารก็คงละเมิด สามก๊ก กันเกือบหมด เรื่องโรแมนติกก็คงจะเอาต้นฉบับมาจากเรื่องของทางด้านโรมัน (ขอโทษที่จำชื่อเรื่องไม่ได้ค่ะ) นิยายเจ้าชายกับคนใช้ก็คงcopy Cinderella มา แถมวรรณกรรมก้องโลก Harry Potter นี่ซวยสุดเลยค่ะ มีการอิงถึง ตำนานปรัมปราเสียเกือบจะรอบโลกเชียว อันนี้แค่ยกตัวอย่างเฉยๆนะคะ คือไม่อยากอิงถึงงานใครโดยเฉพาะเจาะจงมากนัก เผื่อมีผู้รู้มาว่าอีกว่า ไม่ถือว่าละเมิดหรอก เพราะลิขสิทธิ์ตกเป็นของสาธารณะไปแล้ว เพราะเป็นคนแต่งตายไปเกิน 50 ปีแล้ว บรา บรา บรา... (ถ้าอ่านไม่เข้าใจ ก็อย่าไปสนใจเลยค่ะ ลึกไป) แถมอีกอย่างนะคะคือ ในกฎหมาย หากไม่ได้ทำไปเพื่อการค้าแล้ว ฟ้องร้องไม่ได้ค่ะ แต่อาจโดนสังคมประนามได้(ไม่ได้เปิด พรบ.นะคะ ไม่ชัวร์ แต่ถ้าตามหลักแล้ว น่าจะเป็นอย่างนั้นค่ะ) เพราะฉะนั้น กรณีที่ลอกพล็อตเรื่องมา แต่ยังใช้สำนวนของผู้เขียนเองแต่งต่อจนเสร็จ เช่นกรณีของคุณwinwin ที่ถูกกล่าวอ้าง จึงไม่ถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ตามกฎหมายค่ะ แอบแถมอีกนิดนะคะ(นอกประเด็น) ตอนแรกเราก็ว่าผลงานของคุณwinwin เหมือนเอา หลายๆเรื่อง + forward mail มาต่อกัน (ซึ่งก็ต่อได้ดี) แต่อย่างน้อย เมื่อคุณwinwin เอาเรื่องของคนอื่นมาแปะตรงไหน เขาก็เขียนเชิงอรรถไว้บอกค่ะ ว่าเอามาจากไหน บอกแม้กระทั่งว่า เอามาจากforward mail ที่หาที่มาได้ยาก แต่ก็ไม่โกหกผู้อ่านว่าตรงนี้เขาเขียนเองนะ และนี่ก็คือสิ่งที่เราคิดว่า ต่างกันมากแล้วค่ะ ความซื่อสัตย์และการมีจริยธรรมของผู้ประพันธ์ โดย: kiims IP: 58.10.224.220 8 มีนาคม 2549 18:21:42 น ---------------- ขออนุญาตต่อความยาวสาวความยืดอีกเล็กน้อย (ทั้ง ๆ ที่ว่าจะไม่แล้วเชียว) การตอบต่อคำพูดของผมในความคิดเห็นที่สิบหกของคุณเจ้าของกระทู้นั้น  แถว ๆ บ้านผมเรียกว่า เปลี่ยนจุดแว้งกัด ขออภัยครับ แถวบ้านผมเรียกเช่นนี้จริง ๆ หรือถ้าจะพูดให้สุภาพคือการเบนประเด็น   ประเด็นแรกคืออะไร  ทัศนคติของบก. ที่มีต่องานเขียนลอกเลียนแบบ ประเด็นแรก  ผมได้ตอบมาด้วยข้อความที่แสดงถึงทัศนคติอันแท้จริงของ บก. แล้ว  ซึ่งผมก็เชื่อว่าคุณคงจะเข้าใจเช่นเดียวกัน แต่คุณกลับเปลี่ยนเป้า โดยการนำเอาจุดขัดแย้งกันของเนื้อความมาเป็นจุดโจมตี  คราวนี้ประเด็นไปไหนแล้วล่ะ? กลายเป็น บก. พูดจาขัดแย้งกันเอง ซ้ำยังโกหก โอ้  ประเด็นถูกเบี่ยงไปโขเชียวนะครับ คุณเป็นคนพูดเองว่า "เพราะหากตอบเพิ่ม ก็คงจะมีการออกนอกประเด็นโดยไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งดิฉันคงจะไม่สามารถมาตอบกระทู้ได้เนิ่นนานขนาดนั้น" ถ้ามีเวลาน้อย  ก็อย่าเพิ่มประเด็นสิครับ  ^ ^ สุดท้าย  ผมคงไม่กล่าวหาคุณหรอกนะ  ว่าคุณเจตนาดิสเครดิตสำนักพิมพ์และบก. หรือไม่ เพราะว่า ..อืม  ขอยืมคำพูดของตัวร้ายมาใช้หน่อยล่ะกันนะครับ   "ใครทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ  มิพักต้องให้สะกิดผิวด้านหนาให้ระคายเคือง" และสุดท้ายนี้ หากความคิดเห็นของผมทำให้ระคายใจ ก็ต้องขออภัยด้วยแล้วกันครับ :) (หวังว่าข้อความนี้คงไม่ใช้"วิริยะ"ในการคิด มากเสียจนผมต้องถูกข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์นะครับ) จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 19:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แล้วทุกวันนี้คุณ win win ยังลอกพล็อตงานออกมาพิมพ์ขายอยู่หรือเปล่าล่ะคะ ถ้าแค่เรื่องแรกแล้ว บก.ให้กำลังใจเช่นนั้นก็ถือเป็นการอนุโลม แต่ถ้าพล็อตเรื่องที่ยังเขียนอยู่ในปัจจุบันเป็นลักษณะการลอก ก็ไม่สมควรอย่างยิ่ง ใครช่วยตอบที จากคุณ : วังวน --------------- ขออนุญาตตอบนะครับ  ว่าต้องลองติดตามผลงานของเขาดูครับ  เพราะผมไม่เคยอ่านงานที่ว่า  จึงไม่สามารถบอกได้ว่าลอกพล๊อตใครมาหรือเปล่า ผมจะคัดลอกเรื่องย่อของนิยายล่าสุดซึ่งคุณ วินวิน เขียนขึ้นมาให้อ่านนะครับ  ว่าจะไปซ้ำกับเรื่องไหนหรือเปล่า --------------------- "โรม" ลูกชายสุดหล่อแสนเจ้าเล่ห์ของอันดามันและแมกซ์ซิส จากเรื่อง "Lady of the Sea รักนี้ข้ามกาลเวลา" กับการตามหานางฟ้าสุดที่รักของเขา เรื่องย่อ : ความรักที่เริ่มต้นขึ้นบนเครื่องบินไฟลท์พิเศษ ที่ซึ่งโชคชะตาได้เล่นตลกให้คนคู่หนึ่งมา 'ตกที่นั่งเดียวกัน' อย่างแท้จริง โดยมีนักโทษแหกคุกถึงแปดคนบนเครื่องบินคอยให้บริการ(ที่ไม่มีใครอยากรับ) งานนี้ ทั้งพระเอกตัวจริงและนางเอกปลอมตัวจึงต้องร่วมฝ่าฟันกันอย่างเต็มที่ หากบนสุดสายรันเวย์ของเครื่องบินกลับไม่ใช่จุดหมายปลายทางของความรักไปด้วย คราวนี้จึงถึงคิวพระเอกที่ต้องตามหา 'นางเอกตัวจริง' ของตนให้พบ และทำให้เธอยอมรับว่า ...เขาคือ 'Keyman' สำหรับเธอ... ------------------- จะอย่างไรก็ลองพิจารณาดูนะครับ ^ ^ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 19:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านความคิดเห็นของคุณปฤษณะแล้ว ทำให้ดิฉันชักไม่แน่ใจว่า ตัวเองเข้าใจคำว่า "ลอกเลียน" "แรงบันดาลใจ" และ "การใช้ข้อมูล" ถูกหรือเปล่า "งานเขียนของผม  ลอกเลียนมาจากหลายแหล่ง  ทั้งจากหนังสือวิทยาศาสตร์ที่เคยเรียนมาตอน ม. ต้น   จากนิทานก่อนนอกที่แม่เล่าให้ฟังเมื่อครั้งเด็ก ๆ จากประสบการณ์ที่เพิ่งพบพานมาเมื่อวาน จากคำบอกเล่าของครูอาจารย์หลาย ๆ ท่าน จากตำนานปรัมปราของหลาย ๆ อารยธรรม จากหลักคำสอนและปรัชญาของศาสนาต่าง ๆ จากหนังสือหลายร้อย หลายพันเล่มที่เคยอ่านมาก่อนหน้า" เท่าที่ดิฉันเข้าใจนะคะ จากนิทาน ประสบการณ์ คำบอกเล่า น่าจะเป็นการนำประสบการณ์และสิ่งที่ได้สัมผัสมามาใช้ ส่วนคำบอกเล่า ตำนาน ฯลฯ น่าจะเป็นการใช้ข้อมูล และจากหนังสือหลายเล่มที่เคยอ่านก่อนหน้า ถ้าไม่ได้จงใจลอก ก็น่าจะเป็นการรวบรวมประสบการณ์มาใช้เช่นกัน ซึ่งดิฉันเข้าใจว่า ไม่เหมือนกับการลอกเลียนเลย ดิฉันไม่ใคร่แน่ใจว่า จะเป็นแนวความคิดเดียวกับคุณ somboondk ค่ะ ยินดีที่ได้อ่านความคิดเห็นของทุกท่านเป็นการเปิดโลกให้กว้างขึ้นค่ะ สำหรับคำถามของคุณวังวน ดิฉันไม่ทราบจริงๆ ค่ะ หวังว่าคงจะมีผู้รู้มาช่วยให้ความกระจ่างต่อไปนะคะ อ่านกระทู้ไปเรื่อยๆ แล้วก็อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ว่า ในวงการวรรณกรรมแล้ว การลอก "สำนวน" "พล็อต" "หัวใจสำคัญของเรื่อง" อย่างไหนร้ายแรงกว่ากันคะ สำหรับตัวดิฉันเองซึ่งเป็นนักอ่านคิดว่า ความร้ายแรงเรียงลำดับดังนี้ค่ะ 1. หัวใจสำคัญของเรื่อง 2. พล็อต 3. สำนวน ไม่ทราบว่าคนเป็นนักเขียนและนักอ่านคนอื่นๆ คิดอย่างไรบ้าง จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 19:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยิ่งอ่านก็ยิ่งเข้าใจคุณมากขึ้นเรื่อย ๆ บางทีก็รู้สึกไม่ดี  บางทีก็รู้สึกดีด้วย  ข้อความที่ผมเขียนไป  ไม่คิดจะแก้   ถือเสียว่าเป็นช่วงอารมณ์ประจำเดือนไม่ปกติของผมนะครับ สำหรับ คห. ที่ 24 เป็น คห. ที่ผมรู้สึกดีด้วยครับ ^ ^ คำว่าลอกเลียน กับคำว่าแรงบันดาลใจเป็นคำที่ละเอียดอ่อนมากครับ  มีหลายท่านเคยให้ความเห็นและทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไว้ในชมรมนักอ่าน-นักเขียน Dek-D ไว้เดี๋ยวผมจะลองคัดลอกทักศนคติของหลาย ๆ ท่านมาลง ส่วนแนวคิดของคุณ สมบูรณ์  ที่เกี่ยวข้องกับความคิดเห็นของผม  มีแค่ประโยคท้ายสุดประโยคเดียวเท่านั้นครับ  ส่วนประโยคเบื้องต้น  เป็นเกี่ยวกับมองในเชิงธุรกิจ  ผลประโยชน์ และการพัฒนาเสียมากกว่าจึงไม่ขอกล่าวถึง ส่วนความร้ายแรงของการลอกเลียนแบบ ร้ายแรงที่สุดคือ  ตัดแปะ ครับ ร้ายแรงรองลงมา  ตัดมาแปลง  แต่ไม่เนียน ร้ายแรงน้อยลงมาหน่อย   ตัดมา แปลงแบบเนียน ๆ หึหึหึ ล้อเล่นคร้าบ เห็นด้วยว่าควรเรียงจาก หัวใจสำคัญ (จุดเด่น จุดขาย  จุดที่แตกต่างเป็นเอกลักษณ์) การดำเนินเรื่อง  (คล้ายคลึงกับพล๊อต  แต่ละเอียดกว่า) พล๊อตเรื่องทั้งหมด  (เพรชพระอุมาเข้าข่ายกรณีนี้นะเนี่ย  แต่ผมยังชอบอ่านอยู่ดี  เลยคิดว่ารับได้) สำนวน  (อันนี้แทบไม่สนเลย  ว่าสำนวนจะเหมือนใคร  เพราะคิดว่าถ้าเขียนให้สำนวนเหมือนกับผู้อื่น แต่พล๊อตเรื่องแตกต่างได้  นับว่าสามารถอย่างยิ่ง) จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 19:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แปะความคิดเห็นไปแล้วเพิ่งจะเห็นความคิดเห็นที่ 22 และ 23 ของคุณปฤษณะค่ะ ขอบคุณนะคะที่นำความคิดเห็นที่เป็นคำตอบของความคิดเห็นที่ 500 มาให้อ่านค่ะ ดิฉันยอมรับว่าอ่านไปไม่ถึงค่ะ ซึ่งก็เป็นคำตอบส่วนหนึ่งของสิ่งที่ดิฉันสงสัยอยู่พอดี สำหรับอีกจุดหนึ่งที่คุณตั้งข้อสังเกตขึ้นมา ดิฉันขอเน้นค่ะว่า ประเด็นหลักของกระทู้นี้เป็นดังที่ตั้งไว้ในกระทู้ด้านบน ซึ่งขออนุญาตบอกกล่าวว่าไม่ใช่กระทู้ล่อเป้าแต่ประการใด อย่างไรก็ตาม การที่ดิฉันตอบไปในความคิดเห็นที่ 16 นั้น ดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะเปลี่ยนประเด็นหรอกค่ะ แต่สังเกตจุดที่ขัดแย้งกันเองในคำพูดของ บก.ของสำนักพิมพ์คุณที่คุณนำมาแปะเป็นการอธิบาย จึงได้พูดถึง ดิฉันไม่ได้มีเจตนาจะโจมตี แต่คำพูดมันขัดแย้งชัดเจนและบ่งบอกว่าโกหกจนอดตั้งข้อสังเกตไม่ได้ ดิฉันไม่ได้เขียนอะไรเพิ่มเติม เพียงยกคำพูดของบก.คุณ ที่คุณนำมาแปะมาให้ความคิดเห็นเท่านั้น อีกอย่างดิฉันก็ไม่รู้จะไปดิสเครดิตบก.คุณไปเพื่ออะไร เพราะดิฉันไม่รู้จักใครเป็นการส่วนตัวทั้งสิ้น ดิสเครดิตไปดิฉันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เพราะเป็นเพียงคนหนึ่งที่บริโภคงานหนังสือ บังเอิญได้เห็นและไม่ชอบใจกับคำพูดของบก.คุณ (ดิฉันไม่ใช่คำว่า ทัศนคติ เพราะคุณได้อธิบายแล้วว่า ไม่ใช่อย่างนั้น) ที่บังเอิญอ่านเจอและนำมาถามไถ่ในเนื้อความกระทู้เท่านั้นเอง ดิฉันอ่านข้อความของคุณแล้วไม่ระคายใจหรอกค่ะ เพียงแค่ขำนิดหน่อยเท่านั้นค่ะ ขอยืมคำพูดของคุณมาใช้บ้างคงไม่ว่ากันนะคะ "ใครทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ  มิพักต้องให้สะกิดผิวด้านหนาให้ระคายเคือง" :) ออกนอกประเด็นไปเสียไกลเลย ต้องขออภัยด้วยค่ะ จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 19:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 555+ เอาเป็นว่าผมขออภัยก็แล้วกันครับ  สำหรับความคิดที่ไม่ดีซึ่งมีต่อคุณ ปล.  >>>"ใครทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ  มิพักต้องให้สะกิดผิวด้านหนาให้ระคายเคือง" :)>>>  ทำผมลุกขึ้นแล้วกลั้นหัวเราะเลยครับ ย้อนได้แสบจริง ๆ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 19:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตายจริง สงสัยว่าเราจะเล่นกันอยู่สองคนแล้วนะคะคุณปฤษณะ ไม่รู้ว่าคุณอ่านความคิดเห็นที่ 26 ของดิฉันแล้วจะกลับเป็นรู้สึกไม่ดีกับดิฉันหรือเปล่า :) แต่ดิฉันคิดว่าความคิดเห็นของคุณน่าสนใจ และขอบคุณมากทีเดียวค่ะ ที่คอยตอบและให้ความกระจ่าง ยินดีมากค่ะ ที่ได้พูดคุยกัน จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 19:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เล่นกันอยู่สองคนแน่ ๆ เลยครับ ผมก็ยินดีเช่นกันครับที่ได้รู้จักคุณ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 มี.ค. 49 19:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หนังสือตลาดล่างบางสนพ ก็อบจากเน็ตมั่ง อังกฤษมั่ง ไทยมั่ง บางทีก็จากหนังสือ สนพ อื่น รีไรท์ขาย และยอดขายดีด้วย จากคุณ : เล่าให้ฟัง - [ 12 มี.ค. 49 20:00:05 A:203.118.112.99 X: TicketID:116239 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านกระทู้บก.แล้วก็ไม่รู้สึกว่าขัดแย้งกันตรงไหน ในเมื่อบก.บอกว่า เจตนาของพี่แค่ต้องการจะชี้ว่า พี่ยังเคยทำผิด ยังเคยแอบก็อปนิยายนักเขียนที่ชอบ เพื่อจะบอกว่า การกระทำของพี่ผิดมหันต์กว่าเยอะ เรื่องของน้อง win win แค่เล็กน้อย เพียงแค่จะบอกให้น้องเขาสบายใจเท่านั้นเอง ทั้งๆที่พี่ไม่เคยก็อปนิยายใคร เพราะพี่เป็นนักเขียนบทกวี บทความ ไม่เคยเขียนนิยาย" คือบก.เค้าแค่โกหกว่าเค้าเองก็เคยทำผิด แถมผิดมากกว่านักเขียนไม่รู้กี่เท่า เพื่อให้นักเขียนรู้สึกว่า สิ่งที่นักเขียนทำนั้นเป็นเรื่องเล็กๆ ทั้งๆที่ความจริง บก.เค้าไม่เคยทำผิด เพราะเค้าไม่เคยเขียนนิยาย จากคุณ : จบค่ะ - [ 12 มี.ค. 49 20:04:19 A:58.9.204.172 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยินดีค่ะคุณปฤษณะ :) พอทราบอยู่เหมือนกันค่ะคุณเล่าให้ฟัง แล้วก็ไม่ค่อยชอบใจเลยที่ยังคงเกิดขึ้นอยู่ โดยไม่มีมาตรการใดๆ มาป้องกันและยุติเรื่องแบบนี้สักที สำหรับคุณ(ยังไม่ยอม)จบค่ะ ดิฉันคงจะไม่ขออธิบายอะไรเพิ่มนะคะ เพราะคนที่อ่านหนังสือออกได้บ้างเมื่ออ่านดูแล้วคงจะพอรู้ว่ามีอะไรขัดแย้งตรงไหน ดิฉันไม่อยากดูถูกผู้ร่วมกระทู้ และออกนอกประเด็นไปมากกว่านี้ค่ะ จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 12 มี.ค. 49 20:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณปฤษณะจะสังกัดสำนักพิมพ์นี้ ทำงานร่วมกับ บก. คนนี้ ไม่ว่าข้อความของ บก. สนพ สีม่วงอ่อนจะเป็นการโกหกหรือไม่ แต่สิ่งที่คุณสื่อออกมา มันแสดงถึงมโนสำนึกของคุณได้ชัดเจนอย่างปฏิเสธไม่ได้ ไม่แน่นะคะ ป่านนี้ ทาง "สีม่วงอ่อน"อาจทาบทามทรรศิกามาทำงานร่วมกันแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นจริง สามประสานเลยค่ะ จะเข้าสุภาษิต "ฝนตกขี้หมูไหล คน...มารวมกัน" ได้เป็นอย่างดี ปล.คุณปฤษณะควรเปิดพจนานุกรมทำความเข้าใจกับศัพท์ที่คุณอาจหาญจะอธิบายให้คนอื่นฟังสักหน่อยนะคะ คนแถวนี้ก็ไม่ได้รู้เยอะ แต่อ่านที่คุณอธิบายแล้ว ขำๆ ได้แต่ร้อง มิน่า เข้าใจความหมายผิดนี่เอง ถึงมีพฤติกรรมแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 22:47:13 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 22:44:04 จากคุณ : Nusantara - [ 12 มี.ค. 49 22:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอ่อ ท่าทางคุณความเห็นที่ 33 จะหลงประเด็นไปไกลแล้วนะคะ หรือถ้าคุณคิดว่าไม่ได้หลง ก็แสดงว่าคุณอ่านไม่ละเอียดแน่ๆ เพราะเท่าที่ฉันอ่านมาทุกความเห็น เขาเคลียกันรู้เรื่องแล้วล่ะค่ะ บก.สีม่วงอ่อนก็ไม่เคยกล่าวว่าเขาสนับสนุนนักเขียนที่ลอกงานคนอื่นมา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเพียงเพราะนักเขียนคนหนึ่งถูกกล่าวหาว่าลอกมา ซึ่งความจริงจะเป็นเช่นไรอันนี้ต้องไปลองอ่านและตัดสินกันอีกทีนะคะ แต่เท่าที่ดิฉันอ่านมา ไม่ปรากฏการตัดแปะ อย่างเช่นในกรณีคุณทรรศิกา ดังนั้นระหว่างนักเขียนสองคนนี้ คนละเรื่องกันเลยค่ะ กรุณาอย่าลากเข้ามาเกี่ยวกัน ดังนั้นเมื่อนักเขียนของสนพ.คนหนึ่งถูกกล่าวหา ก็เป็นหน้าที่ของบก.ที่จะตรวจสอบ และเมื่อตรวจสอบแล้ว ตามความคิดของบก. ไม่เห็นว่ามีการกระทำความผิดเกิดขึ้น จึงต้องออกมาปกป้องนักเขียนของตนเป็นธรรมดา พร้อมกับให้กำลังใจ แม้ว่าการให้กำลังใจนั้นอาจะเป็นการโกหกก็ตาม ขอย้ำว่า "กรณีนี้ต่างจากกรณีคุณทรรศิกาลิบลับ" เรื่องจบแล้วค่ะ คนบาปที่คุณโกรธแค้นก็ได้รับโทษไปแล้ว อย่าลากคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องนอกประเด็นให้ตายตกตามกันไปอีกเลยค่ะ แค่นี้สังคมก็เหนื่อยมากพอแล้ว เอากำลังสมองและวิจารณญาณที่คุณมี ไปจับผิดเอาโทษนักเขียนคนอื่นที่กระทำการเยี่ยงคุณทรรศิกาเถอะค่ะ แต่ถ้าคุณยืนยันจะเอาเรื่องนักเขียนคนที่ได้แรงบันดาลใจและจากเค้าโครงเรื่องของคนอื่น งานนี้คุณต้องขุดนักเขียนเกือบทั้งโลกมาโจมตีแล้วล่ะค่ะ เพราะดิฉันก็เห็นโครงเรื่องซ้ำๆ กันนับร้อยนับพันเรื่อง จนบางครั้งแค่เห็นชื่อเรื่องก็เดาเรื่องได้ทั้งหมดแล้ว (ถ้าคุณนับว่างานแบบนี้เป็นงานลอกนะคะ) ปล.ดิฉันอ่านความเห็นของคุณปฤษณะแล้วไม่รู้สึกขำค่ะ แล้วก็ไม่คิดว่าเขาเข้าใจความหมายผิดด้วย คนที่อ่านไม่ละเอียดเท่านั้นล่ะค่ะ ถึงจะรู้สึกขำได้ จากคุณ : อ่านแล้วเหนื่อยใจค่ะ - [ 13 มี.ค. 49 02:27:59 A:58.10.223.248 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 edit  เพิ่มแหล่งที่มาของความคิดเห็น ชมรมนักอ่าน Dek-D http://my.dek-d.com/criticize_fic/story/view.php?id=87271 ความคิดเห็นที่ 122 I write this comment in 'Guardian force' story, however, I believe it can use here as well. So, I copy some part of my comment to here la kan and explain more in here na ka. About the way to critcize other stories......... "Imagination can start from freedom ka. It means that every writers can try again and again, which it can be bad or good. However, those stories are their story not our (critics) stories. So,critics can tell some points we beleive writers need to improve, but we cannot expect that writers will change it to that way. Again, this story is writer's story not ours. Some lecturers told me that 'practical and critical are different', and, 'critics are not neccessary becoming good practical persons'. I took 5 years to understand his meaning. How about u? " About how to create good stories and do u believe in 'original work'........ "One of my friends says 'all professional used to be non-professional'. First of all imagination will be the most important thing to creat a good story, u can write ur story in the way u want to practice urself. After that u can practice urself again and again to create ur own style and plot. So, u don't need to worry much when people say that u get influenced from .......... and ......... Because I believe some scholars whom say that 'nothing called 'original' in this world, as everything is 'social constructed'. It means every story will get influenced from other media such as manga, tv., books or movie as well. Our lives is a part of social constructed because nothing 'original' in this world. Everything we do everything we think, we get 'idea' from other people and other things in the world. So, people are not original and their identities get influenced from society, norm, medias. If 'truth' can change, 'identity' are not real, that's why famous critics in Europe (I cann't say western countries cuz US critical theory is different from Europe cultural theory....and becauseI don't study in US, so I cann't assume it will be similar or not) stop using word 'original' in their review. Don't be afraid to write or do something cuz some genius such as vancoh used to copy others before create his style. Don't forget that no one understand his works until after he died, at least some readers in here like your story, so u have better chance in life world than Vangoh, right?." Long....long...and long comments I wish someone here will discuss these topics with me la kan. Again, I can type Thai....but I want u and me practice Eng together ka. 555 I will copy this comment in Another menory' and dek-d reader' link as well. Just choose one place to discuss together. จาก : jedi ความคิดเห็นที่ 1036 จากข้อสองของท่านเชนนะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า ผมเองยังอยู่เพียงม.ปลายเท่านั้น อาจจะยังขาดประสบการณ์อีกหลายๆอย่าง แต่ว่า ในความคิดของผม ผมคิดว่า เราควรจะให้เกียรติกับผู้ที่คิดก่อน ในระดับหนึ่ง ถามว่า คนที่เป็นผู้คิดทีหลัง อาจจะไม่ได้ลอกมาก็ได้ แต่ว่า ในเมื่องานชิ้นที่ออกมาก่อนได้รับการเผยแพร่มาแล้ว เราไม่มีสิ่งใดที่จะบอกได้ว่า สิ่งนี้เราคิดเอง เพียงแต่บังเอิญไปตรงกับสิ่งที่มีอยู่แล้ว ดังนั้น ผู้ที่คิดก่อน ควรจะได้สิทธิ ในสิ่งๆนั้นในระดับหนึ่ง เพราะว่า เขา ได้สูญเสียหลายๆสิ่งจากการที่ได้คิดสิ่งๆนั้นขึ้นมา สำหรับงานเขียนนั้น เป็นงานศิลป์ประเภทหนึ่ง ถามว่าพลอตเรื่องในโลกนี้ หากเราแบ่งแบบหยาบๆ แน่นอนมันคงมีพลอตเรื่องได้ไม่มาก ส่วนใหญ่ก็ต้องมีความคล้ายคลึงกัน แต่นักเขียนคนใด จะนำพลอตเรื่องที่มีอยู่แล้ว มาทำเป็นผลงานของตัวเองที่โดดเด่น และแตกต่างจากบุคคลอื่น การที่ผู้เขียน เขียนนิยายขึ้นมาเรื่องหนึ่ง แน่นอนว่า จะต้องมีแรงบันดาลใจมาจากเรื่องอื่นๆ จะต้องมีบางไอเดียที่มาจากเรื่องอื่นๆ แต่ว่า ทำอย่างไร ที่จะทำให้เมื่อนำวัตถุดิบจากที่ต่างๆมาแล้ว จะนำมาเขย่า ให้ได้สิ่งใหม่ๆออกมา ยกตัวอย่างจากเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ ตัวละครของดัมเบิลดอร์ ก็มีคาแรคเตอร์บางอย่าง ที่ใกล้เคียงกับเมอร์ลิน เช่นเดียวกับที่หลายๆคนพูด ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ ก็มีลักษณะหลายอย่างที่ใกล้เคียงกับตัวร้ายในเรื่องอื่นๆ ชื่อตัวละครในเรื่องนี้ หลายตัวก็นำมาจากเทพนิยาย หลายตัวก็ใกล้เคียงกับเรื่องอื่นๆ สัตว์ประหลาดต่างๆก็นำมาจากแฟรี่เทลหลายๆชนชาติ ไม่ว่าจะเป็นกอบลิน โทรลล์ ยูนิคอร์น พิกซี่ แต่กลับมีน้อยคน ที่บอกว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ ลอกเรื่องอื่นมาทั้งดุ้น เพราะผู้แต่ง สามารถนำสิ่งเหล่านี้ มาสร้างนิยาย ที่มีความแปลกใหม่ที่เหนือกว่าเรื่องอื่นๆในตลาด ขอบคุณสำหรับการรับฟังความคิดเห็นของผมครับ หากท่านที่มีประสบการณ์เห็นว่าข้อความใดของผมมีข้อโต้แย้งใดๆ ผมยินดีรับฟังทุกท่านครับ จูปิเตอร์ จาก : writer: จูปิเตอร์   ความคิดเห็นที่ 1037 ขอบคุณมากครับ ผมเองก็ยอมรับว่าคงยังไม่ได้มองและเขียนอย่างครอบคลุมไปทั้งหมด (ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า หัวตัวเองมันเอียงกะเท่เร่ อีกต่างหาก ^^" ) แต่เรื่องการให้เกียรติน่ะครับ จริงๆผมมองว่ามันต้องมองสองแง่ไง คนที่เขามาทีหลังก็ไม่แน่ว่าเขาจะไม่ได้คิดเอง แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า เขาไม่ได้ไปศึกษา หรือลงทุนอะไรกับมันมาบ้าง คนวิจารณ์ก็ควรจะให้เกียรติเขาหน่อย น่าจะมอง เจตนา กับ ที่มา มากกว่า (ตอนแรกแค่อยากแต่งฟิค กับ ได้แรงบันดาลใจ อยากเอาตัวละครที่ตนชอบมาเป็นของตนบ้าง ตามลำดับ) ยังไงนี่ก็แค่ผลงานเรื่องแรกเอง สำหรับผมแล้วดีใจจะตายที่มีเรื่องออกมาดึงให้เด็กๆรักการอ่านมากขึ้น ถึงจะคุณภาพไม่ดีพอ แต่ต่อๆไปก็ต้องมีคนเริ่มอยากแก้ไขปัญหา ทำอะไรมันก็ต้องเป็นขั้นๆอยู่แล้ว ขืนไปเล็งสอยแต่ผลเลิศอย่างเดียว พวกมีแววก็เหี่ยวหายไปเยอะสิ จริงไหม? อีกอย่าง เป็นไปได้ไหมว่า เพราะยังไม่ได้อ่านมากนัก เลยไม่เห็นถึงความคล้ายคลึงที่แตกต่าง จริงๆผมเองก็ไม่ได้อ่านของท่านแสงจันทร์เท่าไหร่ ยังไม่ถึงไหนของภาคหนึ่งเลย เกมส์ไฟนอลนี่ก็ได้ยินว่าดังแต่ไม่เคยเล่น เลยไม่กล้าวิจารณ์ในเชิงคุณค่าเท่าไหร่ หรือแม้จะลอกมาก็ตาม แต่การวิจารณ์แบบนั้นมันไม่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาโดยภาพรวม ขืนกัดกันเองอย่างนี้ เมืองไทยจะพัฒนาได้สักแค่ไหนกัน =_=" ถึงตอนนี้เขาจะยังไม่มีผลงานออกมาเป็นเอกลักษณ์(ตามคนวิจารณ์ต่อว่ามานะ) แต่สู้ให้คำเสนอแนะ ติเพื่อก่อ จะดีกว่าไหม เอามาล่อเป็นเป้า อย่างนี้แล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรนอกจากความสนุกปาก และความสะใจกันหนอ (บางทีอาจจะรวมถึงความดังในหลายกรณี =_=" ) บอกตรงๆก็คือผมเสียดายครับ ผิดหวังด้วยสำหรับคนที่วิจารณ์เสียๆหายๆ แม้จะเข้าใจว่ามันเป็นธรรมดาโลกก็เถอะ อดไม่ได้อยู่ดี เลยอยากจะหาอะไรที่มันโดนๆไปดึงหน่อย แต่ก็นะ ดีที่เจ๊กุยเตือน ไม่งั้นมันมีสิทธิ์พลิกตาลปัตรเหมือนกัน (ดันใส่อารมณ์ไปเยอะ ยังไงผมก็ยังเป็นสัตว์โลกธรรมดาอ่ะนะ)=_=" ขออภัยที่อาจทำให้ใครขุ่นเคืองอีกครั้งครับ ยินดีที่ได้รู้จักและคุยกับท่านจูปิเตอร์มากๆด้วย รอรับฟังความคิดเห็นของทุกท่านเสมอเช่นกันครับ { _ /\ _ } กำแพงดินอิฐ ปิดกั้น บ่งบอกแกมัน ฉันข้า แก่งแย่งแข่งดี ว่าด่า ลืมไปว่าหล้า ผืนเดียว จาก : writer: Chen   ความคิดเห็นที่ 1042 นอกเหนือจากนั้น ผมคิดว่าการเลียนแบบ หรือพูดให้ในแง่ดีที่ว่าแรงบันดาลใจเนี่ยมันเป็นเรื่องธรรมดานะครับ เที่ยวไปว่าเขาว่าเขาเลียนแบบจากที่นั้นที่นี้ แล้วเคยคิดไหมว่า เกมนั้น ก็อาจจะเลียนแบบเกมอื่นๆก่อนหน้านี้มาเหมือนกัน ? และเกมก่อนหน้านั้นก็อาจจะเลียนแบบนิยายเรื่องโน้น นิยายเรื่องโน้นก็เลียนแบบหนังเรื่องเก่าไปอีก การพัฒนาไปเรื่อยๆจากสิ่งที่มีอยู่แล้ว นี่แหละคับ วิวัฒนาการของมนุษย์ !! ไม่มีใครสร้างเก้าอี้ได้จากอากาศหรอกคับ เขาต้องใช้ไม้ ใช้ตะปู ใช้เครื่องมือ คงเข้าใจนะ ยกเว้นไอ้พวกอัจฉริยะจัด อย่างไอแซกนิวตัน ไอสไตน์ อะไรทำนองนั้นที่จู่ๆคิดอะไรที่พิสดารออกมาได้ เทคโนโลยีที่ได้มาใหม่สดจริงๆแบบนั้น เค้าจะเรียกว่า " วิวัฒนาการก้าวกระโดด" ครับ ไอ้พวกนั้นเราไม่ต้องไปกล่าวถึง มันอัจฉริยะเกินมนุษย์ไป หวังว่าจะทำให้ทุกคนเข้าใจอะไรเพิ่มขึ้นนะ ด้วยจิตคารวะฉันกัลยาณมิตร จาก : เทมส์   ความคิดเห็นที่ 1048 เข้ามาเปลี่ยนชื่อบทความของเจ๊กุย กับลบความเห็นของเชนตามที่ขอไว้นะครับ อืม เรื่องที่บอร์ดพันทิพนั้น ผมอ่านแค่หัวข้อไม่ได้อ่านความเห็น แต่ผมคิดว่า ความคิดเห็นที่ถูกเขียนลงมาก็เป็นการสะท้อนถึงตัวคนโพสดีอยู่แล้ว ถ้ามันเป็นความเห็นที่ไร้เหตุผล ตั้งใจแต่จะต่อว่า หรืออยากหาเรื่อง คนจำพวกนั้นเราก็คงไม่มีความจำเป็นต้องไปสนใจด้วยหรอก เสียเวลา เสียอารมณ์เปล่าๆ แต่ถ้าเป็นความเห็นที่มีเหตุผลมันก็น่ารับฟังนะ ความเห็นส่วนตัวผมคิดว่าเสียงเรียงร้องจากคนอ่านที่ออกมาลักษณะนี้มันสะท้อนถึงอะไรหรือเปล่า? ทำไมพวกเขาถึงไม่พอใจจนต้องออกมาต่อว่ากันถึงเพียงนี้? ผมเองก็รู้สึกว่านิยายเยาวชนหลายๆเรื่องของไทยได้รับอิทธิพลมาจากเกมส์และการ์ตูนญี่ปุ่น หลายๆเรื่องที่ผมอ่านแค่หน้าสองหน้าก็เลิก คือ... มันไม่มีอะไรแปลกใหม่ ถ้าอยากอ่าน ผมเสียเวลาไปอ่านนิยายที่เป็นต้นแบบให้กับเรื่องนั้นๆเลยจะดีกว่า จริงๆมันก็ไม่ผิดอะไร บางเรื่องอ่านแล้วรู้ทันทีว่าได้อิทธิพลมาจากเรื่องอะไร แต่ก็อ่านเพลินดี แต่... มันก็เป็นได้เพียงแค่นิยายที่อ่านแล้วเพลินเท่านั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น ไม่ได้มีค่าควรจดจำ ไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจอะไร อ่านจบก็โยนทิ้ง แล้วก็จางหายไปจากความทรงจำ ผมเชื่อว่าการที่จะสร้างนิยายที่ดีมีคุณภาพขึ้นมาชิ้นหนึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ มันมาจากประสบการณ์และความนึกคิดของคนแต่ง ถ้าคนแต่งได้รับแรงบันดาลใจล้วนๆมาจากนิยายที่เคยอ่าน เกมส์หรือการ์ตูนที่ชอบ งานที่ออกมาก็สะท้อนออกมาถึงตัวตนของเขา ถึงสิ่งที่เขารู้ ผมว่ามันอยู่ที่คนแต่งเองมากกว่าว่าอยากจะสร้างอะไร อยากสร้างนิยายที่อ่านเพลินเฉยๆ หรืออยากสร้างอะไรที่สามารถคงอยู่ในจิตใจคนอ่านได้ตลอดกาล ส่วนตัวผมในฐานะคนอ่านก็หวังเหลือเกินที่จะได้อ่านนิยายที่สามารถประทับอยู่ในความทรงจำของผมได้ตลอดไป  จาก : writer: ปลาทองบิน   ส่วนใหญ่เป็นความเห็นที่มีต่อ last fantasy ครับ  ผมตัดทอนมาในส่วนที่แสดงถึงไอเดียของการลอกเลียนแบบ ชนิดที่เรียกว่าแรงบันดาลใจ ก็เปิดใจอ่านดูนะครับ  ^ ^ >>>ขอขอบคุณคุณ Nusantara นะครับสำหรับคำชม  เพราะว่าการที่จะพูดอะไรไปจี้จุดขำของคนอื่นได้นี่นับว่ายากพอสมควรเลยทีเดียว >>>อย่างไรก็วานฝากสำรวจมโนสำนึก  ความสามารถในการรับสาร  จำพวกการอ่านทำความเข้าใจ ของคุณดูหน่อยนะครับ >>>ผมเกรงแทนคุณว่าเดี๋ยวคนอื่นมาอ่านเขาจะไปพูดว่า 'ฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด' หรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 49 03:42:34 แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 49 03:32:38 จากคุณ : นักเขียนคนหนึ่ง (ปฤษณะ) - [ 13 มี.ค. 49 03:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เราว่า ถ้าการเขียนหนังสือสักเล่ม คุณเอาหนังสือคนอื่นมาเปิดไปด้วย เขียนไปด้วย นั่นแหละลอก แต่ถ้าอ่านเยอะ แล้วนำมากลั่นกรองในสมอง ถ่ายทอดด้วยลีลา ภาษาของตัวเอง แต่มันดั๊นไปคล้ายคนโน้นคนนี้ อันนี้ถือว่าได้รับอิทธิพลมาจากการอ่านมาก โดยปกติคนจะเขียนในแนวที่ตัวเองชอบอ่านอยู่แล้ว ในโลกนี้จะมีสักกี่คนกันที่มีแนวทางการเขียนเป็นของตัวเองจนคนจดจำได้ เป็นเอกลักษณ์ อย่างนั้นเขาเรียก "อัจฉริยะ" จากคุณ : tiara - [ 13 มี.ค. 49 09:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยาวมั่กๆ อยากแสดงความเห็นแต่ไม่รู้ออกความเห็นกันไปถึงไหนแล้ว ก้มหน้าก้มตาอ่านก่อนแล้วกันคับ ^^ แต่อยากยืนยันไว้อย่างว่าสำหรับเรา การ "ลอก" กับ การ "ได้แรงบันดาลใจ" มันต่างกันคับ พล็อตในโลกนี้รวมแล้วคงมีไม่มากนัก โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องรัก การลอกการก๊อปนั้น ก๊อปได้ทั้งภาษาและพล็อต ก๊อปภาษานี่จับง่ายหน่อย แต่ก๊อปพล็อต ตามความเห็นเรา ซึ่งเห็นตามพี่นักเขียนท่านหนึ่ง เห็นว่าพล็อตหลักเหมือนกันได้ เป็นแรงบันดาลใจได้ ไม่ใช่ก๊อป แต่ถ้าพล็อตรองพล็อตเล็กพล็อตน้อย ลีลาการดำเนินเรื่องยังเหมือนกันอีก ก๊อปครับท่าน ไม่ใช่แรงบันดาลใจ และไม่อยากให้เอาการลอกมารวมกับแรงบันดาลใจค่ะ คนละเรื่องนา จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 13 มี.ค. 49 11:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าวัดเอาตรงที่ การลอกกระทบต่อเจ้าของมั้ย? สำหรับเรา ถ้าเราสร้างงานของเราเองขึ้นมา ไม่ว่าจะสำนวน พล็อต (ถ้ามันไม่เหมือนใคร แล้วเป็นพล็อตใหม่) เราไม่อยากให้ใครลอกแน่ๆ ค่ะ ไม่ว่าจะกี่ประโยคก็ตาม ไม่ว่าจะมากน้อยก็ตาม เพราะกว่าจะคิดออกมาได้น่ะ คนที่ฉกฉวยไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ก็ควรจะละอายค่ะ เพราะไม่ต่างอะไรกับการ "ขโมยของ" ของผู้อื่น คอนเฟิร์มเหมือนกันว่า ลอก กับ ได้แรงบันดาลใจ มันคนละเรื่องกัน จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ - [ 13 มี.ค. 49 13:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จริง ๆ โดยส่วนตัวนะคะ พออ่านทั้งหมดแล้ว นึกถึงเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ที่เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกของเมืองไทย คือเรื่อง สร้อยคอที่หายไป ซึ่งเรื่องสั้นเรื่องนี้ ก็ดัดแปลงมากจากเรื่องสั้นจากต่างประเทศเหมือนกัน พูดจริง ๆ ถ้าไม่มีใครคิดดัดแปลงสิ่งที่ต่างประเทศมีอยู่ก่อน อยากจะรู้ว่า แล้วเราจะมีต้นแบบมาจากไหนในการเขียนเรื่องสั้น ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า การเขียนเรื่องสั้นหรือแม้แต่นิยาย คืออิทธิพลของต่างประเทศ นิทานคำกลอนต่างหากที่เกิดจากคนไทย ถ้าไม่มีต้นแบบ แล้วคนจะเริ่มเขียนเรื่องจากตรงไหน อย่าว่าแต่นักเขียนใหญ่ ๆ ในปัจจุบัน อาจจะยังไม่มีชื่อถึงทุกวันนี้ อาจจะไม่ได้เป็นนักเขียน เมืองไทยอาจไม่มีนิยายที่เป็นเบสทเซลเลอร์หรอกค่ะ ไม่ได้เข้าข้างใคร แต่นี่คือความเห็น การก๊อปไม่ใช่สิ่งดี แต่คนทุกคนไม่ได้มีแนวทางมาตั้งแต่เริ่มต้น ก็ต้องอาศํยการเรียนรู้ ถ้าเรียกอย่างคนมองในแง่ร้ายก็คือการเลียนแบบนั่นเอง เมื่อเรียนรู้ก็จะพบแนวทาง นั่นแหละที่เรียกว่านักเขียนที่แท้จริง จากคุณ : นักเขียน - [ 13 มี.ค. 49 15:10:09 A:10.21.2.72 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้างั้นต้องการให้พิสูจน์ใช่รึเปล่าคะว่า เรื่องนี้ นอกจากพล็อตหลักจะเหมือน นิยายโรมานซ์สองเรื่องแล้ว พล็อตรอง พล็อตย่อยยังเหมือนไหม ขอยกโพสต์ของคุณซีเรีย จากเวปบอร์ดโรมานซ์ มาแปะนะคะ เป็นการเปรียบเทียบ แต่ถ้าถามความเห็นส่วนตัวนะคะ ดิฉันรับไม่ได้ค่ะ มันเหมือนกันเกินไป ************ จุดเด่น ของเรื่อง โรมันรัญจวน ของ เวอร์จิเนีย เฮ็นลีย์ ที่ดิฉันมองเห็นมีดังนี้ 1. นางเอกข้ามมิติไปในยุคโรมัน 2. พระเอกมี 2 คน คือคนในอดีตชาติที่เป็นนายพลชาวโรมัน และคนในชาติปัจจุบัน 3. การกลับคืนสู่ภพปัจจุบันของนางเอกคือ การตาย 4. เมื่อตายจากภพอดีต นางเอกที่กลับมาในภพปัจจุบันไม่ได้เป็นอะไรเลย 5. ระหว่างที่นางเอกข้ามไปอดีต ในยุคปัจจุบันจะพบว่านางเอกหายตัวไปเฉยๆ 6. นางเอกได้ครองคู่กับพระเอกในภพปัจจุบัน 7. รูปแบบการแสดงออกถึงความรักที่พระเอกมีต่อนางเอก ส่วน จุดเด่น ของเรื่อง รักข้ามภพ ของ เชลลี่ แธคเกอร์ ที่ดิฉันเห็นมีดังนี้ 1. นางเอกข้ามไปอีกมิติโดยจันทรคราส 2. ปมอักษรย่อชื่อพระเอกกับภรรยาบนประตูหินที่พระเอกสั่งให้สลักไว้เป็นอนุสรณ์ความรัก 3. การที่พระเอกมีคนที่จะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว ซึ่งมีอักษรย่อตรงกับอักษรย่อของฝ่ายหญิงบนประตูหิน 4. เรื่องที่นางเอกมีสะเก็ดกระสุนอยู่ในหลัง และต้องกลับไปยุคของตนเพื่อผ่าตัด ไม่งั้นจะต้องตาย 5. ปมเรื่องการเปลี่ยนประวัติศาสตร์ที่นางเอกกลัวมากว่าจะทำลงไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เนื่องจากพระเอกมาแต่งงานกับตัวเอง 6. การคลายปมชื่อย่อบนบานประตู 7. การคลายปมเรื่องสะเก็ดกระสุนของนางเอก 8. รูปแบบการแสดงออกถึงความรักที่พระเอกมีต่อนางเอก จุดหลักที่จะมองว่าลอกหรือไม่ลอกนั้น นอกจากส่วนที่ลอกมาคือจุดเด่นของเรื่องต้นแบบหรือไม่แล้ว ยังต้องดูด้วยว่าเมื่อลอกมาใส่ในเรื่องของตัวเองแล้ว สิ่งนั้นเป็น “ประเด็นสำคัญ” ในเรื่องของตัวเองด้วยหรือไม่ มาลองวิเคราะห์จุดที่ “เหมือน” และ “ไม่เหมือน” กันดูดีกว่าค่ะ ว่ามีตรงไหนบ้าง และมีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องมากแค่ไหน เริ่มจากจุดใหญ่ๆ ที่เรื่อง รักนี้ข้ามกาลเวลา เหมือนกับเรื่อง โรมันรัญจวน 1. นางเอกข้ามเวลาไปสู่ยุคโรมัน 2. พระเอกเป็นนายพลชาวโรมันที่เก่งมาก 3. นางเอกกลายเป็นทาสของพระเอก แต่เป็นทาสที่พระเอกเชิดชู 4. การเล่นชั้นเชิงระหว่างพระเอกกับนางเอก 5. รูปแบบการแสดงออกถึงความรักที่พระเอกมีต่อนางเอก 6. นางเอกกลับสู่โลกปัจจุบันด้วยวิธีการ “ตาย” 7. เมื่อกลับสู่โลกปัจจุบัน นางเอกไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด 8. พระเอกมี 2 คน คือพระเอกที่เป็นนายพลโรมัน และพระเอกในชาติปัจจุบัน 9. นางเอกได้ครองคู่กับพระเอกในชาติปัจจุบัน 10. นางเอกได้พกของที่ระลึกสำคัญที่พระเอกให้ซึ่งมีเป็นคู่ติดตัวกลับมาด้วย ในเรื่องโรมันฯ คือเหรียญหักครึ่ง ในเรื่องรักนี้ฯ คือแหวนสลักชื่อย่อ 11. คนสนิทของพระเอกในอดีตชาติได้ตามไปเกิดเป็นคนสนิทของพระเอกในภพปัจจุบัน ในเรื่องโรมันฯ คือเคลล์ ที่ไปเกิดเป็น มิสเตอร์เบิร์ค ในเรื่องรักนี้ฯ คือ เกียส ที่ไปเกิดเป็นกรีซ ต่อไป จุดใหญ่ๆ ที่เรื่อง รักนี้ข้ามกาลเวลา เหมือนกับเรื่อง รักข้ามภพ 1. ชื่อนางเอกเรื่องรักข้ามภพ เซลินี แปลว่า ธิดาแห่งดวงจันทร์ และเฟียร่ากับบรินน่าเรียกนางเอกว่า เลดี้จากดวงจันทร์ เพราะมากับแสงจันทร์ ส่วนเรื่องรักนี้ข้ามเวลา ชื่อนางเอก อันดามัน แผลงมาเป็น Lady of the sea 2. เรื่องอักษรย่อชื่อพระเอกและภรรยาบนประตูหิน 3. เรื่องที่อักษรย่อของภรรยาพระเอกตรงกับอักษรย่อชื่อของคนที่พระเอกตั้งใจจะแต่งงานด้วยในตอนแรก (คู่หมั้นคู่หมาย) 4. เรื่องที่คู่หมั้นพระเอกเป็นผู้หญิงที่สวยและเพียบพร้อมมาก สวยกว่านางเอก 5. เรื่องที่นางเอกกลัวว่าตัวเองจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์หากแต่งงานกับพระเอก 6. การคลายปมอักษรย่อบนซุ้มประตูด้วยการเรียกนางเอกด้วยชื่ออื่น จุดเด่นเหล่านี้ล้วนแต่สำคัญและดึงดูดใจผู้อ่านมาก คุณนีนบอกว่าผู้เขียนได้บอกกล่าวเอาไว้ใน internet ว่าได้แรงบันดาลมาจากเรื่อง โรมันรัญจวน ของ เวอร์จิเนีย เฮ็นลีย์ แต่ไม่ได้บอกกล่าวเอาไว้ในหนังสือใช่หรือเปล่าคะ? และแม้แต่การบอกกล่าวใน internet ก็ไม่ได้เอ่ยพาดพิงถึงเรื่อง รักข้ามภพ ของเชลลี่ แธคเกอร์ แต่อย่างใด ทั้งที่มุกเรื่องอักษรย่อบนซุ้มประตูหินนั้นเป็นจุดที่โดดเด่นมากๆ ของเรื่องรักข้ามภพ หากตัดจุดเด่นของเรื่องโรมันรัญจวนทั้งหมดนอกจากจุดที่นางเอกข้ามมิติไปสู่ยุคโรมัน และพระเอกเป็นนายพลชาวโรมัน ซึ่งพออนุโลมได้ และตัดจุดเด่นจากเรื่องรักข้ามภพออกทั้งหมด แล้วนิยายเรื่อง “รักนี้ข้ามเวลา” ยังคงเป็นนิยายที่โดดเด่นน่ายกนิ้วโป้งให้ อย่างนั้นดิฉันก็ยอมรับทั้งปากและใจค่ะ แต่หากไม่ใช่แล้ว คุณไม่คิดหรอกหรือว่า นักเขียนคนอื่นที่สู้อุตส่าห์คิดเรื่องแทบตายโดยไม่ได้ไปลอกจุดเด่นของใครมาใส่ไว้ในเรื่องของตนนั้น น่าสงสารและเห็นใจเพียงใด? และการที่เรื่องนี้ได้รับการยกย่องมากขนาดนี้ จะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่นักเขียนรุ่นใหม่หรือเปล่าคะว่า หากคิดพล็อตหรือจุดเด่นดีๆ หรือไคลแมกซ์ของเรื่องที่คนอ่านอ่านแล้วจะนึกทึ่งไม่ออก เราก็แค่ไปยืมของเรื่องที่มันดังๆ หรือมีจุดดังกล่าวเหล่านั้นดีมากๆ มาตัดต่อ แล้วเพิ่มเติมรายละเอียดที่เราคิดเองเข้าไปในส่วนที่เป็นการเดินเรื่องธรรมดา เราก็เก่ง และเป็นที่ชื่นชมของคนอ่านแล้ว? สำหรับผู้ซึ่งไม่เคยอ่านเรื่อง รักข้ามภพ ของ เชลลี่ แธคเกอร์ และ โรมันรัญจวน ของ เวอร์จิเนีย เฮ็นลีย์ และไม่กลัวที่จะอ่านเรื่องย่อจนจบล่วงหน้า ขอเชิญเข้าไปอ่านเทียบความคล้ายคลึงได้ในนี้ค่ะ รักข้ามภพ http://www.jj-book.com/jjbook/view.php?qs_qno=96 โรมันรัญจวน http://www.jj-book.com/jjbook/view.php?qs_qno=96 ********* ที่มา http://www.buildboard.com/viewtopic.php?id=1279&topic=34262&fx=1&forum=4638&75 จากคุณ : คอนิยายโรมานซ์ - [ 13 มี.ค. 49 18:37:35 A:58.136.199.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 ก่อนอื่น ต้องแยกระหว่าง "การลอก" และ "แรงบันดาลใจ" ออกจากกันเสียก่อน การที่จะเขียนเรื่องมาสักเรื่องหนึ่ง เราอาจจะได้แรงบันดาลใจมาจากการอ่านอะไรสักอย่าง เมื่อเรานำมาเขียนก็อาจจะมีกลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับเรื่องที่เราอ่านมา อย่างไรก็ตาม การที่เราจะถ่ายทอดอะไรสักอบ่างออกมา เราต้องกลั่นกรองจากประสบการณ์ และออกมาในมุมมองของเรา ซึ่งจะแตกต่างออกไป ในระยะแรก เราอาจจะยังไม่มีประสบการณ์เพียงพอ เรื่องอาจจะคล้ายเรื่องที่เราอ่านมามากเกินไป ภาษาที่ใช้อาจจะใกล้เคียงกับของเดิมมากเกินไป ก็ไม่เป็นไร แต่ต้องยอมรับว่า นี่ไม่ใช่ผลงานที่มีคุณภาพพอจะออกหากินได้ เมื่อเราฝึกฝน ประสบการณ์ของเราที่แตกต่างกัน มุมมองแต่ละคนที่แตกต่างกัน ย่อมสร้างสรรค์ผลงานที่เป็นตัวของเราเองได้ โดยสรุปแล้ว การลอกงานเขียน หากเป็นการตัดประโยคมาใช้ ผิดอย่างไม่ต้องสงสัย หากใช้เนื้อเรื่องที่เหมือนกันแทบทุกประการ ทั้งพล็อตหลักพล็อตรอง โดยจงใจ นับว่าผิดไม่ต้องสงสัยเช่นกัน ถ้าไม่ได้ตั้งใจ แต่มันติดอยู่ในหัวแล้วเผลอเอาออกมาใช้โดยไม่ได้กรอง ก็ต้องรู้ไว้ว่า นี่ไม่ใช่ผลงานที่จะออกตีพิมพ์ขาย ถ้ายังเอาออกมาขาย ก็นับว่าผิดเช่นกัน จากคุณ : Neromics (Neromics) - [ 13 มี.ค. 49 20:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เรื่องลอก...แล้วเอาไปดัดแปลง ไม่เคยว่าอะไร เพราะยังใช้สมองคิด ลอกพล็อต รายละเอียดก็ยังต้องใช้ฝีมือ "ประพันธ์" แนวคิด ชีวิตจิตใจ และจิตวิญญาณของเรื่องสองเรื่องที่ผ่านการประพันธ์ ย่อมไม่เหมือนกัน แต่ หนูทรรศิกานี่ เธอเล่นลอกคำต่อคำเลยนะ มัน "ชุ่ย" เกินกว่าที่จะเป็นนักเขียน แล้วชุ่ยในส่วนที่เป็นการบรรยายรายละเอียดสถานที่ ซึ่งนักเขียนบางท่าน อย่าง สไตน์เบ็ค ชอบนัก ถือเป็นการโชว์ฝีมือการพรรณาความอย่างหนึ่ง พูดในฐานะคนที่ใช้ตัวหนังสือหากินมาตลอดชีวิต...รับไม่ได้ค่ะ จากคุณ : AntiSpam - [ 13 มี.ค. 49 21:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ดิฉันขอทำ link ความคิดเห็นที่ 40 ไว้ให้นะคะ ********* สำหรับผู้ซึ่งไม่เคยอ่านเรื่อง รักข้ามภพ ของ เชลลี่ แธคเกอร์ และ โรมันรัญจวน ของ เวอร์จิเนีย เฮ็นลีย์ และไม่กลัวที่จะอ่านเรื่องย่อจนจบล่วงหน้า ขอเชิญเข้าไปอ่านเทียบความคล้ายคลึงได้ในนี้ค่ะ รักข้ามภพ http://www.jj-book.com/jjbook/view.php?qs_qno=96 โรมันรัญจวน http://www.jj-book.com/jjbook/view.php?qs_qno=96 ********* ที่มา http://www.buildboard.com/viewtopic.php?id=1279&topic=34262&fx=1&forum=4638&75 ********* สำหรับดิฉันแล้ว การคล้ายคลึงในพล็อตหลักหรือพล็อตรองเพียงอย่างเดียวน่าจะเป็นไปได้ที่บังเอิญคล้ายกัน หรือได้รับแรงบันดาลใจมา แต่เหมือนกันทั้งพล็อตหลัก พล็อตรอง ดิฉันคิดว่าน่าจะเรียกว่า "ลอก" นะคะ คล้ายกับกรณีที่เคยเกิดขึ้นเมื่อพักใหญ่ๆ มาแล้ว ที่มีนักเขียน(?)คนหนึ่ง ลอกเลียนงานเรื่องหนึ่งของนักเขียนไทยซึ่งเรื่องนั้นเคยทำเป็นละครมาแล้วด้วย ส่วนตัวแล้วดิฉันคิดคล้ายกับคุณ Neromics ค่ะ "หากใช้เนื้อเรื่องที่เหมือนกันแทบทุกประการ ทั้งพล็อตหลักพล็อตรอง โดยจงใจ นับว่าผิดไม่ต้องสงสัยเช่นกัน ถ้าไม่ได้ตั้งใจ แต่มันติดอยู่ในหัวแล้วเผลอเอาออกมาใช้โดยไม่ได้กรอง ก็ต้องรู้ไว้ว่า นี่ไม่ใช่ผลงานที่จะออกตีพิมพ์ขาย ถ้ายังเอาออกมาขาย ก็นับว่าผิดเช่นกัน" น่าคิดเหมือนกันนะคะว่า ถ้าเรื่องโรมันรัญจวนและเรื่องรักข้ามภพเป็นผลงานของนักเขียนไทยชื่อดัง เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 13 มี.ค. 49 22:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เนื่องจากตั้งแต่พรุ่งนี้ดิฉันมีความจำเป็นจะต้องเดินทางหลายวัน ระหว่างนี้อาจจะไม่มีโอกาสได้เข้า internet มากเท่าไหร่ และรู้สึกว่าตัวเองได้รับคำตอบในสิ่งที่ตัวเองสงสัยไปหลายข้อจากหลายๆ ความคิดเห็นในกระทู้นี้แล้ว จึงขออนุญาตจบความคิดเห็นของตัวเองต่อกระทู้นี้เพียงเท่านี้ ต้องขออภัยด้วยค่ะ ถ้ายังมีผู้ตอบกระทู้อยู่ ดิฉันคงจะได้กลับมาอ่านภายหลัง ขอย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้มีเจตนาที่จะนำเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกันมาเชื่อมโยงกันดังที่ได้บอกกล่าวไว้ในความคิดเห็นที่ 16 ที่ต้องย้ำเพราะรู้สึกว่ายังมีผู้ที่อาจเข้าใจผิดอยู่ และไม่มีเจตนาที่คิดจะดิสเครดิตหรือกล่าวหาใคร เพียงแต่ยกเนื้อความที่ได้พบเห็นมาตั้งเป็นประเด็นด้วยความตะขิดตะขวงใจเท่านั้น ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นในกระทู้นี้ หวังว่าผู้อ่านและผู้ร่วมตอบกระทู้จะได้อ่านรายละเอียดความคิดเห็นก่อนหน้านี้ก่อนตอบ และพิจารณาสารที่ได้รับตามแนวทางของตนเองค่ะ ด้วยไมตรีจิต :) จากคุณ : *เจ้าหนูจำไม* - [ 13 มี.ค. 49 22:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่สนับสนุนการลอกงานในทุกกรณีค่ะ จากคุณ : p_tham - [ 13 มี.ค. 49 22:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 47 http://www.buildboard.com/viewtopic.php?id=1279&topic=34262&fx=1&forum=4638&75 เป็นแหล่งข้อมูลที่ค่อนข้างดีมาก ๆ ในสายตาของผมนะครับ  เพราะมีทั้งความเห็นขัดแย้งและสนับสนุน  (ส่วนมากออกในเชิงสนับสนุน) ขออนุญาตสรุปเรื่องราวทั้งหมดโดยความเห็นส่วนตัวของผม ถ้าคุณตัดสินใจว่า กรณีของ  lady of the sea รักนี้ข้ามกาลเวลา  เป็นการลอกงาน  ข้อกล่าวหาเบื้องต้นที่ว่า สำนักพิมพ์นี้สนับสนุนการลอกงาน  ถือว่าถูกต้อง แต่ถ้าคุณตัดสินใจว่า กรณีนี้คือแรงบันดาลใจ ข้อกล่าวหาที่ว่าสำนักพิมพ์นี้สนับสนุนการลอกงานก็มีอันตกไป แล้วแต่การพิจารณาครับ  เพราะเห็นหลาย ๆ ท่านเข้ามากล่าวว่าไม่สนับสนุนการลอกงาน  และแยกแยะแรงบันดาลใจออกจากการลอกงานได้อย่างชัดเจน ฉลาดเฉลียว และนี่คือข้อสรุปส่วนตัวของผมเองครับ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 49 08:27:12 จากคุณ : นักเขียนคนหนึ่ง (ปฤษณะ) - [ 14 มี.ค. 49 08:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เวลาคุยกันดีๆ อ่านแล้วก็สนุก ได้ความรู้ไปด้วยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 14 มี.ค. 49 10:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 49 กรณีที่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก น่าจะ... * เก็บหนังสือที่เกิดจากก๊อปทันที * จ่ายรายได้ทั้งหมดให้เจ้าของที่ถูกก๊อปปี้ * ส่งจดหมายแจ้งทุก สนพ. เพื่อบอยคอตนักเขียนเป็นระยะเวลา5ปี จากคุณ : p_tham - [ 14 มี.ค. 49 21:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 50 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1564025/W1564025.html จากคุณ : นายไอซ์ (worldicez) - [ 15 มี.ค. 49 19:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมคิดว่า แค่ลอก "พลอต" ก็น่าเกลียดพอแล้วครับ เพราะ "พลอต" นั่นแหละ เป็นหัวใจของงานเขียน ถ้าคุณหาพลอตเองไม่ได้ คุณจะมานั่งเขียนทำไม ถ้าหากพลอตที่คุณไปพบไปเจอมา สร้างแรงบันดาลใจ ให้คุณได้ขยายความไปเรื่องอื่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ตามมารยาท คิดว่าคุณควรให้เครดิต หรือติดต่อเจ้าของพลอตเดิมด้วย อย่าว่าแต่ลอกมาทั้งดุ้น อยู่ในวงการด้วยกัน ทำกันแบบนี้ทำไม คิดว่ายุคนี้นักอ่านโง่หรือไง ผมเพิ่งจัดการกับสนพ.หนึ่งที่ทำโมเม เอางานภาษาจีนมาแปลแล้วไม่แจ้งเจ้าของเรื่องไปรายหนึ่ง กำลังฟ้องอีกเจ้าหนึ่ง ที่โมเมว่าตัวเองเป็นผู้เขียนเองเสียด้วยซ้ำ น่าเกลียด ป.ล. ใครทราบเรื่อง รหัสลับดาวินชี่ ไปลอกหนังสืออีกเล่มหนึ่งบ้างครับ อยากทราบความคืบหน้า จากคุณ : beer87 - [ 16 มี.ค. 49 09:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เห็นมีหลายความเห็นที่พูดในแนวที่ว่า "ถ้าไม่มีแรงบันดาลใจจากงานเขียนของคนอื่น คงจะไม่สามารถเขียนงานของตนเองออกมาได้" อันนี้เห็นด้วยค่อนข้างมาก.. แต่ดันมีอีกหลายความเห็นที่ต่อยอดเอาเองว่า "ถ้าไม่มีงานต้นฉบับ งานของเราคงจะเกิดขึ้นไม่ได้" อ๊ะ.. อันนี้ไม่เห็นด้วย.. โดยเฉพาะคคห. ที่บอกว่า เรื่องสั้นเรื่องแรกของคนไทย ก็ยังลอกมาจากฝรั่ง (ขออภัยขี้เกียจกลับไปอ่านว่าเป็นคคห. ที่เท่าไหร่) เราขอยืนยันว่า "ถ้าไม่มีไอเดียของตัวเอง ก็อย่าเขียน" แค่เนี้ย ..สั้นๆ ง่ายๆ ..ไปลอกเค้ามาดูถูกตัวเองทำไม แถมยังดูถูกคนอ่านด้วย (ผิดกฎหมายอีกต่างหาก) ขี้เกียจบ่นในแนววิชาการ เดี๋ยวมันจะยาวและน่าเบื่อ คือไอ้เรื่อง ลอกเลียน หรือ ลอกแนวทาง มันมองยาก เถียงกันทั้งทางกฎหมายและทางวิชาการก็ไม่จบง่ายๆ ก็อยากบอกแค่ว่า สิ่งที่ต้องมองหาก็มีแค่ "ความพอดี" และ "การเคารพในแนวความคิดของผลงานต้นฉบับ" นึกถึงใจเขาใจเราให้มากๆ ..ถ้าต่อไปคุณดังแล้วโดนลอก คิดง่ายๆ ว่าคุณจะยังยินดีปรีดาให้คนเค้าลอกอยู่รึเปล่า เอาทางพระเข้าข่มบ้าง ..ปัญหาก็คงจบง่ายขึ้น(มั้ย??) จากคุณ : ป้าแจ่ม(แม่หนูนา) - [ 16 มี.ค. 49 10:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แย่จังเลย คนที่เขาฝัน ทุ่มเททั้งกายและใจที่อยากจะเขียนหนังสือสักเล่ม หมดกำลังใจไปแล้วละคะ จากคุณ : ขิม เมธาวี - [ 16 มี.ค. 49 15:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คนช่างฝันช่างคิดช่างเขียนคงไม่หมดกำลังใจหรอกครับ แต่พวกช่างลอกนี่สิ..หมดกำลังใจไปก็ดีแล้ว  ของต้นฉบับเขาอุตส่าห์คิดกว่าจะได้มา  ก็อปไปหน้าด้านๆก็สมควรโดนประณาม สำนวนคนอื่นน่ะ..ติดมาแค่บางคำบางประโยคยังไม่ควรเลย  มันไม่เป็นตัวของตัวเองพอที่จะเรียกได้ว่า "นักเขียน" แต่นี่ จงใจ ลอกมาเป็นหน้าๆ.. เกินจะให้อภัย จากคุณ : iahtaro - [ 16 มี.ค. 49 22:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณวังวนคะ เรื่องถัดมาของ winwin ไม่มีเค้าโครงเรื่องจากที่อื่นเลยค่ะ จากคุณ : เคียงจันทร์ - [ 17 มี.ค. 49 12:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตอบคุณเบียร์ คห.51 ครับ เรื่องรหัสลับดาวินชี่"ถูกกล่าวหาว่า"ไปลอกงาน Holy Blood,Holy Grail มา ตอนนี้ขึ้นศาลอยู่ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษครับ คดีอยู่ในขั้นสืบความ แต่มีผลทำให้หนังเรื่องนี้เมื่อสร้างเสร็จ จะฉายใน district ที่คดีความครอบคลุมไม่ได้ คืออังกฤษบางส่วนครับ คนลอนดอนอยากดู ต้องนั่งรถถ่อไปดูตามเมืองที่อำนาจศาลไม่ครอบคลุมถึงเขตนั้น หรือไม่ก็ไปดูถึงฟลอริด้าเลย(นี่บก.สื่ออังกฤษ Associate Press แกให้สัมภาษณ์เองนะครับ ขำๆ) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 มี.ค. 49 01:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอใช้พื้นที่พูดเรื่องส่วนตัวหน่อยเถอะค่ะ กรณีของคุณกิ่งฉัตรถูกลอกนะ ตัวเองยังฟังว่า พี่ปุ้ยพิมพ์ งานแล้วน้องไปเปิดงานลอกใส่เรื่องของน้องเขา  ถึงจับได้ ก็มีหลักฐานชัดเจนว่าลอกต้นฉบับสิ่งพิมพ์ พอมองดูงานของตัวเอง ที่ชอบเอามาลงตามเวบบอร์ดฟรี อย่างที่พันทิป แล้ว หนาวสันหลังมากๆเลยค่ะ   ถึงแม้งาน ของตัวเองจะไม่ได้ดีเด่อะไรนักหนา   แต่ก็อดกลัวว่า จะมีคนตาถั่วเอางานตัวเองไปลอกขายบ้างหรือเปล่า ไม่อยากให้เกิดขึ้นอีกเลยค่ะ ไม่อยากให้มี  เพราะคำว่า กฎหมายลิขสิทธิ์ที่เขียนไว้กว้างขวางเป็นมหาสมุทรนี่กว่า จะได้มาตรฐานคำพิพากษา คนเขียนงานแรกเริ่มเค้นงาน ชนิดเลือดท่วมสมองแล้ว  ยังต้องไปเสียเงินเสียเวลาและ เสียความรู้สีกกับการไล่ฟ้องคนไม่มีจิตสำนึกอีกหรือคะ ...เฮ้อ.... ....ขอพักเขียนนิยายไปนั่งประท้วงต่อก่อนนะคะ.... ทากกกสินนนน (ปล. แก้ไขตัดบรรทัดค่ะ) แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 49 20:50:33 จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 18 มี.ค. 49 20:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มันคืองานที่ยังเขียนไม่เสร็จ สนพ.ก็ชิงสุกก่อนห่ามซะเหลือเกิน จากคุณ : SpamD - [ 20 มี.ค. 49 19:25:34 A:58.8.112.39 X: TicketID:115656 ]

ความคิดเห็นที่ 59 พี่โตมิโตคะ งานที่โพสในเนต  โดยใช้ login แบบนี้ ถ้าถูกลอกหรือถูกใครละเมิด copy ไปพิมพ์หนังสือ เราจะใช้หลักฐานเลขที่บัตรประชาชนจากพันทิป ฟ้องร้องคนละเมิดได้ไหมคะ   ถ้าเปรียบเทียบกับอีกกรณี เราไม่เคยโพสที่เวปใดมาก่อนเลย แล้วเกิดส่งงานไปสำนักพิมพ์ ถูกเอาไปตีพิมพ์ในลักษณะละเมิดลิขสิทธิ์ เราจะไม่มีหลักฐานแสดงความเป็นเจ้าของยิ่งกว่าหรือ ไม่ค่อยรู้เรื่องกฎหมาย  ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ........................ ขอบคุณ  คุณเคียงจันทร์ ค่ะ คงเป็นก้าวแรกให้คุณ win win ประสบความสำเร็จกับการเป็นนักเขียน จากคุณ : วังวน - [ 21 มี.ค. 49 16:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ถ้าเปรียบเทียบกับอีกกรณี เราไม่เคยโพสที่เวปใดมาก่อนเลย แล้วเกิดส่งงานไปสำนักพิมพ์ ถูกเอาไปตีพิมพ์ในลักษณะละเมิดลิขสิทธิ์ เราจะไม่มีหลักฐานแสดงความเป็นเจ้าของยิ่งกว่าหรือ ไม่ค่อยรู้เรื่องกฎหมาย ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ........................ จากคุณ : วังวน ------------------------------------ เคยได้ยินรุ่นพี่นักเขียนกล่าวว่า ให้พิมพ์ต้นฉบับ แล้วส่งไปรษณีย์หาตนเอง ห้ามแกะห่อออก เพราะจะเก็บไว้เป็นหลักฐานว่าเราได้เขียนไว้ตั้งแต่วันที่เท่าไหร่ (ซึ่งจะมีวันที่บนตราไปรษณียากร) น่าจะได้ผลนะครับ สำหรับตัวผมเอง เวลาส่งงานให้สำนักพิมพ์ จะเช็คแล้วเช็คอีกจากแหล่งข่าวต่าง ๆ ว่าสำนักพิมพ์ที่จะส่งไว้ใจได้แค่ไหนครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 21 มี.ค. 49 17:33:52 A:203.172.255.146 X: TicketID:116351 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ถ้าสำหรับพันทิป  เคยมีกรณีฟ้องร้องมาแล้ว พันทิป ให้ความร่วมมือดีมากค่ะ (จากกรณี ของ "แม่มณี" ค่ะ)   แต่ควรเป็นชื่อที่มี  ล็อคอินค่ะ  จะได้สะดวกกับการ ยืนยันหลักฐาน  ความมีตัวตน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 มี.ค. 49 02:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เรากลับคิดว่า  หากเราเขียนเรื่องอะไรสักเรื่องนึง  อย่างแรกที่ควรทำคือ  เอาต้นฉบับเรื่องที่เราเขียน  ใส่อีเมล์ไว้แล้วส่งหาตัวเองค่ะ  อย่างน้อยๆ ก็เป็นการยืนยันได้ว่า  เราเขียนเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่  อันนี้ก็น่าจะเป็นอีกวิธีที่ดีนะคะ  และสำหรับคนที่จะส่งต้นฉบับทางอีเมล์  แนะนำไว้ว่า  หากส่งไปหาสนพ.แล้ว  ก็ควรพิมพ์เมล์ตัวเองให้มันส่งมาหาตัวเองด้วยอ่ะค่ะ   จะได้ง่ายในการอ้างอิงถึง  ว่าเราเคยส่งให้ทางสนพ.นี้เวลานี้ค่ะ จากคุณ : ไกลนั้น - [ 25 มี.ค. 49 21:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คคห 59 ค่ะ ถ้าส่งทางไปรษณีย์ก็ลงทะเบียนหรือEMS สิค่ะ  เดี๋ยวนี้มีบริการแจ้งกลับ ด้วยไปรษณียบัตร  มันจะแจ้งแก่ผู้ส่งว่าจดหมายไปถึงผู้รับวันที่เท่าไร ใครเป็นคนเซ็นต์รับ  คุณก็แค่เก็บไปรษณียบัตรไว้  ใช้ยืนยันในศาลได้ ปัจจุบันพวกเอกสารทางศาล  ใช้วิธีนี้ยืนยันการรับส่งอยู่ค่ะ ถ้าเป็นอีเมลล์ก็ CC ถึงตัวเอง  มันจะแจ้งกลับมาที่หัวเมลล์มาส่งหาใครบ้าง ช่วยยืนยันการส่งอีเมลล์ว่าได้มีการจัดส่งนิยายเรื่องนี้ไปที่อีเมลล์ปลายทางจริง แต่ถ้าจะให้ดีจริง ก็บอกให้เขาเมลล์กลับมาหาอีกชั้นหนึ่งก็ได้คะ จากคุณ : ตอกะจอ - [ 25 มี.ค. 49 22:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ขอโทษค่ะ ที่เพิ่งเข้ามาตอบ คุณวังวน จริงๆแล้ว เป็นไปอย่างที่พี่ๆข้างบนแนะนำไว้ การที่เราล๊อคอินอมยิ้มเข้ามาในพันทิป เราได้รับการ คุ้มครองสิทธิ์จากการลงทะเบียนอมยิ้มแล้วในระดับหนึ่ง เพราะการเขียนงานเผยแพร่ย่อมได้รับการคุ้มครองสิทธิ์ ตามกฎหมายแล้วทันทีที่เราเขียน สามารถกล่าวอ้าง สิทธิ์ได้ทันที  เรามีตัวตน และเรามีวันเวลาในการลงงานที่แน่นอน แต่ยังไงตัวเองก็ภาวนาว่าอย่าได้มีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น กับตัวเองหรือใครต่อใครเลยค่ะ... เรามาลงงานเพราะความสุขที่จะได้แบ่งงานกันอ่านกับเพื่อนๆ แต่ไปๆมาๆ มีคนมาลอกงานเรานี่..เบื่อ+แหยง ไปเลยค่ะ จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 26 มี.ค. 49 08:17:02 ]