ความคิดเห็นที่ 1 ใจหายด้วยอีกคนค่ะ เสียดาย จากคุณ : เอ๊กกี่ - [ 15 มี.ค. 49 19:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น่าใจหายจริงจริงครับ จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว - [ 15 มี.ค. 49 21:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่าเสียดายครับ ใจหายตั้งแต่มีตึกสูงมาสร้างข้าง ๆ แล้วมีอะไรต่อมิอะไรหล่นมาใส่กระเบื้องทำหลังคาเป็นรูโหว่ และจากนั้นก็ทรุดโทรมเรื่อยมา หน่วยงานรับผิดชอบน่าจะหาทางนำมาขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติของชาตินะครับ เวรกรรมของคนรุ่นหลังไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้วครับ บ้านทรงไทยบนถนนเพชรบุรีเกือบถึงโรงแรมเฟิร์สท์นั่นก็น่าเสียดายนะครับ ทรุดโทรมเต็มทีเหมือนกัน จากคุณ : satitp - [ 15 มี.ค. 49 21:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ ^ เช่นกันครับ....ใครพอทราบประวัติบ้างครับ เพราะผมผ่านทีไร ก็ชอบมองเข้าไป แล้วก็สงสัยทุกที ว่าทำไมถึงปล่อยร้างอย่างนี้น่ะครับ จากคุณ : ThE.S@N (ThE.S@N) - [ 15 มี.ค. 49 21:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าเสียดายมากครับ ขนาดวังเก่ายังเป็นได้ถึงเพียงนี้ แล้วต่อไปจะเอาอะไรให้ลูกหลานของเราดู ตึกสูงๆกะรถไฟฟ้า? จากคุณ : p (ปลาทองสยองเมือง) - [ 15 มี.ค. 49 21:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทำไมถึงทำกันอย่างนั้น มีเวลาผมจะไปดูให้เห็นกับตา จากคุณ : ดนย์ - [ 15 มี.ค. 49 23:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พระนางเธอลักษมีลาวัณ ใช่ที่โดนคนร้ายปลงพระชมน์ (ผมใช้ราชาศัพท์ถูกหรือเปล่า) หรือเปล่าครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 15 มี.ค. 49 23:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใช่ตรงหัวมุมถนนศรีอยุธยาเปล่า แยกพญาไท ผมเดินผ่านทุกวันไปทำงาน เห็นมีป้ายประกาศ เกี่ยวกับของกรมบังคับคดี เกี่ยวกับเรื่องหนี้สิน ไม่แน่ใจว่าหลังเดียวกันเปล่า จากคุณ : chaona - [ 16 มี.ค. 49 00:48:36 A:10.21.3.33 X:202.44.14.194 TicketID:111400 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นทุกครั้งที่ขึ้นรถไฟฟ้าเลยค่ะ ยังคิดเลยว่าพวกผู้ดีเก่า ๆ นี่คงทำมาหากินอะไรไม่เป็นนอกจากขายที่ดินของปู่ย่าตายายกินไปเรื่อย ๆ เริ่มจากไปเป็นอาคารสำนักงานใหญ่ยักษ์ใกล้ ๆ อีกหน่อยก็คงเขยิบมาถึงตัวบ้านเข้าสักวัน แล้วในที่สุดก็ถึงวันนั้น เพิ่งทราบนะคะว่าเป็นตำหนักเจ้ามาก่อน ดูแล้วตัวบ้านนอกจากเก่า ๆ โทรม ๆ แล้วก็ไม่ได้สวยงามอะไรเป็นพิเศษไม่ใช่เหรอคะ ปลูกเอาใหม่ก็คงจะได้หรอก เดี๋ยวนี้โครงการบ้านจัดสรรเค้าก็ทำบ้านลักษณะนี้ตั้งหลายที่แน่ะ ปลง ๆ เถอะนะคะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไป อย่ายึดติด อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาค่ะ จากคุณ : สุดสวยแห่งอัมสเตอดัม - [ 16 มี.ค. 49 02:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ สุดสวยแห่งอัมสเตอดัม ที่ว่ามามันก็จริงอย่างยิ่งนะครับ แต่ว่าของสร้างใหม่มันขาดประวัติความเป็นมานะครับ แล้วประวัติความเป็นมาตรงนั้นมันน่าจะเป็นจุดขายได้นะผมว่า แล้วที่ว่าเจ้าสมัยก่อนมีแต่ขายที่กินนั้น ผมเห็นว่าไม่มีใครอยากขายสมบัติเก่าหรอกครับ แต่ด้วยอะไรก็ตามที่มันค้ำไว้จึงน่าจะต้องเป็นแรงบีบให้ขายที่ไปเรื่อยๆ และอีกอย่างระบบเจ้าขุนมูลนายมันไม่เข้ากับระบบทุนนิยมที่ไหลบ่าเข้ามาเรื่อยๆ บรรดาพวกเจ้านายพวกผู้ดีเก่ายังดีที่มีทรัพย์สมบัติไว้ขายเพื่อยืดระยะเวลาหายใจพร้อมกับปรับตัว แต่ไอ้ชาวบ้านทั่วไปนี่สิครับ ทรัพย์สมบัติอะไรก็ไม่มีจะขาย ก็ต้องดิ้นไปตามกระแส ปลงเหมือนที่คุณว่านั่นแหละ แต่ยังไม่ปล่อยวางอ่ะ จากคุณ : no-trump (เข้ามาจอบ) - [ 16 มี.ค. 49 11:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืมคิดแล้วน่าเศร้าใจนะคะ เสียดายตำหนักนี้จัง จากคุณ : หนูจันทร์เจ้า - [ 16 มี.ค. 49 13:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลองไปถามอาจารย์อุ๊ เคมี สิ อาจารย์เขารู้เรื่องนี้ดี คูริ คูริ จากคุณ : ลำดวน - [ 16 มี.ค. 49 14:50:50 A:10.226.16.114 X:203.185.131.3 TicketID:080171 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เสียดายมาก ๆ เช่นกันค่ะ ผ่านไปทางนั้นทีไร อดที่จะมองเข้าไปไม่ได้ทุกที ไม่น่าเลย... จากคุณ : เจ้าหญิงส้ม - [ 16 มี.ค. 49 15:56:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อาจารย์ปิงฟรุ๊ตตี้ เอ้ย อาจารย์ปิงที่สอนภาษาไทย(รึสังคมหว่า) จำไม่ได้เพราะไม่เคยเรียนกับแก ท่านนี้ไม่ใช่เหรอที่ซื้อ(หรือเช่าหว่า) ที่ดินอันเปนวังเดิม แต่ก็น่ะ วังเดิมหรือวังเก่าเจ้าที่แรงนัก ใครทำไรไม่ถูกใจเจ้าที่ขึ้นมาล่ะซวย ทำมาค้าขายไม่ขึ้นแน่ แต่ถ้าทำแล้วเกิดประโยชน์ไม่แน่ๆ อาจเจริญรุ่งเรื่องขึ้นๆไปแน่ๆ จากคุณ : pacharawong - [ 16 มี.ค. 49 16:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อก่อนเวลาผ่าน เราจะมองทุกครั้งเลย แล้วก็ตั้งคำถามว่าที่นี่ในอดีตเป็นอะไรน้อ  เราว่าเป็นสถานที่สวยและมีเสน่ห์ในตัวมัน   จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้ทำงานที่ตึกข้างๆ  ก็ได้เห็นที่นี่ในมุมที่แปลกไปจากเดิม  เห็นรอบบ้านซึ่งโดนต่อเติ่มจากคนในปัจจุบัน ซึ่งบางทีดูไร้รสนิยม  เราก็ถามคนแถวนั้นน่ะว่าเมื่อก่อนที่นี่เคยเป็นอะไร แต่ไม่มีใครตอบเราได้เลย เมื่อเวลาหนึ่ง  มีคนมารื้องะ  รู้สึกเสียดายมากก เรามองทุกวันเลย  แต่แปลกน่ะ เค้ารื้อได้แค่หลังคา แล้วก็หายไปไม่มาทำต่อ   ครั้งสุดท้ายที่เราเห็น คือ บ้านที่ถูกรื้อหลังคาจนเห็นชั้น 2 ทุกห้อง  ซึ่งดีไซน์ได้ต่างจากบ้านปัจจุบันมาก บ้าน มีอะไรที่ซับซ้อนน่าดูเลยงะ   ตอนเค้ารื้อเราคิดในใจ ถ้าเรามีเงินนะ จะซื้อเก็บไว้ เห็นแล้วเสียดายมากๆ ปัจจุบัน ไม่รู้เป็นไงมั้ง เด๊ยวต้องลองแวะไปดูสักหน่อย จากคุณ : เป็นอุ - [ 16 มี.ค. 49 16:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ pacharawong ครับ คนที่ประมูลได้ พระตำหนักลักษมีวิลาส  คือ อ. อุ๊ ครับ ประมูลไปด้วยราคา 256 ล้านบาท หุหุ รายละเอียดแบบละเอียดรอคุณณัฐฯ ครับ จากคุณ : A ARM (A ARM) - [ 16 มี.ค. 49 19:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ต้องทำใจครับ.. หากทำใจไม่ได้ มองในแง่ดีก็แล้วกันครับว่า อย่างน้อย ที่แห่งนี้ ก็ถูกทุบ เพื่อไปให้ความรู้แก่ ลูก-หลานไทยรุ่นต่อไปครับ... ว่าแต่ พอมีรูปบ้างไหมครับ อยู่ก่อนถึง สยามดิส ใช่ไหมครับ จากคุณ : หมีPooH! - [ 16 มี.ค. 49 21:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ทุกอย่างมีเกิด มีดับ เรื่องธรรมดาโลก จากคุณ : ตุ๊เจ้า - [ 16 มี.ค. 49 22:19:23 A:61.91.131.72 X: TicketID:106200 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บอกได้แค่ว่าเสียดายมากค่ะ...อดที่จะมองไม่ได้ทุกครั้งที่ผ่าน ครั้งล่าสุดที่เห็นรู้สึกเหมือนคนแก่ที่คุ้นเคยมาจากไป ยิ่งได้อ่านประวัติพระนางเธอยิ่งเศร้าใจนะคะ จากคุณ : j_sasori - [ 16 มี.ค. 49 23:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยเรียนอยู่แถวนั้นได้ข้าวว่าเจ้าที่แรงมาก ใครเข้าไปอยู่เจอดีทุกราย เจ้าของวังโดนคนสวนฆาตกรรม เสียชีวิตตั้งหลายวันกว่าจะเจอศพ เฮ้อ..เศร้า จากคุณ : แบบว่าน่ากลัว - [ 17 มี.ค. 49 00:13:41 A:210.86.214.252 X: TicketID:001064 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ใช่ ที่อยู่ตรงหัวมุม สี่แยกพญาไท ที่อยู่ฝั่งเดียวกับโรงแรมสยามซิตี้ หรือเปล่าคะ จากคุณ : หน้าเดียว (หน้าเดียว) - [ 17 มี.ค. 49 01:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^ ใช่ครับ อ.อุ๊ ประมูลไป 256 ล้านครับ ชนะนักประมูลจากบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์หลายราย เห็นได้ข่าวว่าจะทำเป็น "กวดวิชาครบวงจร" อะไรสักอย่าง ผมก็ห่วงกลัวอาจารย์จะแป้กนะครับ เหมือนโรงหนังของเมเจอร์แถวอนุสาวรีย์ นั่งรถไฟฟ้าเลยไปอีกห้านาทีก็ถึงมาบุญครองแล้วครับ เด็กๆ ม.ปลายให้มาเรียนตรงนั้นผมว่าเค้าไม่สนใจหรอกครับ จะดึงลูกค้ากับสาขาสยามเปล่าๆ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 49 01:31:56 จากคุณ : TauRuZ_PaSSeRBy - [ 17 มี.ค. 49 01:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมก็ว่างั้นนะครับ คอมเพล็กซ์กวดวิชา ลงทุนเป็นหลายร้อยล้าน เด็กนั่งรถปุ๊ปเดียวไปถึงสยาม ได้เที่ยวอีก อย่าลืมนะ ที่ Century ก็มีกวดวิชาเตรียมเปิดอีกมาก... แหม แต่ก็นะ เสด็จพระนางฯ สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ปี 2504 ตอนนี้ผ่านมา 45 ปี เพิ่งได้ทุบตัวตำหนัก  อุอุอุอุ ป.ล.เห็นบางรอบ บอกว่า อ.อุ๊เอาวีดีโอเก่าสมัย 10 ปี ก่อนมาอัดทับ อุอุ ที่นั่งก็แคบ คนก็แน่น อะไรจะขนาดนั้นน *นักเรียนนค่ะ โบรชัวร์เล่มละตั้ง 4 บาท นักเรียนมาเป็นกลุ่มๆหยิบไปเล่มเดียวพอนะค่ะ มันแพง 5555+* จากคุณ : natthaset - [ 17 มี.ค. 49 10:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่าๆ ฮาๆ จริงครับ เพื่อนผมเจอวีดีโอเก่า อ.อุ๊ กำลังฟิตเลยครับ นักเรียนค่ะ ตอบเร็วๆ ค่ะ นี่พันธะอะไรค่ะ แล้วนี่ละค่ะ นึกภาพตอน อ.กระฉับกระฌแงสุดๆ ด้วยนะคัรบ ฮาดีอ่ะ แต่อ.น่ารักนะ เอิ๊กๆ จากคุณ : A ARM (A ARM) - [ 17 มี.ค. 49 11:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชื่อ พระตำหนักลักษมีวิลาสหรือเปล่าครับ ใครมีข้อมูลมีรูปขอดูด้วยครับ จากคุณ : จินตะหราวาตี (จินตะหราวาตี) - [ 17 มี.ค. 49 18:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 #23 ตอนพี่เรียน อาจารย์เค้าบอก "เล่มละสามบาทแน่ะ" ตอนนี้ขึ้นเป็น สี่ แล้วเหรอ จากคุณ : TauRuZ_PaSSeRBy - [ 17 มี.ค. 49 22:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 27 #24 น้องอาร์ม เคยดูโฆษณา Twelve Plus ที่มี อ.อุ๊ เป็นพรีเซนเตอร์ไหม เค้ามาถ่ายตอนคอร์สเอ็นของพี่พอดี อ.ก็เลยเอาคำถามในบทที่สอน เป็นบทโฆษณาซะเลย คิดสดๆ วันนี้ผ่านแถวนั้นมา รื้อถอนไปครบทั้งตึกแล้วครับ จากคุณ : TauRuZ_PaSSeRBy - [ 17 มี.ค. 49 22:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบประตูวัง สวยดีครับเป็นรูปผู้หญิงถือคบเพลิง จากคุณ : Jacques - [ 18 มี.ค. 49 01:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เหมือนกับหลายๆความเห็น ผมนั่งรถผ่านวังเก่าแห่งนี้หลายต่อหลายครั้งตั้งแต่เรียนมัธยม จนมหาลัย จนปัจจุบันไปรับส่งแฟน ดึกๆนั่งรถกลับก็ผ่าน ล่าสุดผ่านเมื่อตอนอาทิตย์ที่แล้วเห็นเขากำลังรื้อกันเลย ผมมีความคิดว่าจะมาถ่ายรูปเก็บไว้ แต่ก้ยังไม่ได้ถ่ายซะที แต่ก็สายเสียแล้วครับ แล้วอ.อุ๊นี่คือใครครับ ถึงกล้ารื้อวังเก่า จากคุณ : Panapai - [ 18 มี.ค. 49 01:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สมัยเรียน โรงเรียนสตรี ใกล้ ๆ 20 กว่าปีแล้วมั้ง มีคนอาศัยอยู่ด้วยนะ ดิฉันเห็น เจ้าของตามสิทธิ์ เป็นใคร พอจะทราบไหมค่ะ จากคุณ : w2care - [ 18 มี.ค. 49 12:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เพิ่งทราบว่าที่นั่นคือวัง เพราะผ่านตอนไปเรียนทุกวัน และทุกครั้งต้องหันไปมองอย่างอิ่มเอมใจ (แม้มันจะเก่าและทรุดโทรม) แต่มันก็ยังเห็นเค้าโครง และร่องรอยของความงดงามยามที่สมบูรณ์อยู่มาก แต่พอปิดเทอมนี้ผ่านไป ที่ตรงนั้น กลายเป็นที่ว่างเปล่าไปเสียแล้ว..บอกตรงๆใจหายมาก มากๆเลย จากคุณ : Mk-Work - [ 18 มี.ค. 49 17:37:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 .ล.เห็นบางรอบ บอกว่า อ.อุ๊เอาวีดีโอเก่าสมัย 10 ปี ก่อนมาอัดทับ อุอุ ที่นั่งก็แคบ คนก็แน่น อะไรจะขนาดนั้นน *นักเรียนนค่ะ โบรชัวร์เล่มละตั้ง 4 บาท นักเรียนมาเป็นกลุ่มๆหยิบไปเล่มเดียวพอนะค่ะ มันแพง 5555+* ผมว่าอาจารย์อุ๊เค้าดีนะคัรบ ผมเรียนกับเค้า  ไม่ใช่หน้าม้า แต่ผมว่าไม่ควรจาว่าอาจารย์นะครับ เค้าก็คืออาจารย์อ่ะ  สอนดีด้ว ยไม่งั้นคนไม่แห่มาเรยนหรอกคัรบ  แล้วที่ผมมั่นใจคือว่า  ที่อาจารย์อุ๊ทำอ่ะ ไม่มีทางแป๊ก 100 เปอร์เซน  เพราะว่าคนเรียนอ.อุ๊เอยะมากกกกกกก จนผมจองไม่ทันแหน่  อีกกอย่างพอิมีตรงนี้ผมคบงไม่ไปเรียนสยามอ่ะ(ถ้าทันนะ) ขี้เกียจไปสยาม คนเยอะ อยากติวแถวใกล้บ้านมากกว่า จากคุณ : sUnTaO - [ 18 มี.ค. 49 23:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มีเกิด มีดับ ครับ เหมือนมีเงินจ่ายให้เด็กดูวีดีโอเก่าๆ มีเอนท์ไม่ติด เรียนไป ทำแบบฝึกหัดไปก็เท่านั้น ถ้าไม่พยายามทำความเข้าใจเข้าใจ พ่อแม่คนไทยมีเงินก็จ่ายไปให้ลูกเรียนพิเศษกับวีดีโอนะ น่าสงสารแฮะ ปล. เคยดูมั้ยครับ ว่ารูปที่ลงเป็นพรืดๆของสถาบันแต่ละที่ หมอบางคนในรูปแก่จนใช้ทุนเสร็จ กลับมาเรียนเฉพาะทางแล้วนะนั่น ฮิ๊ววววว จากคุณ : สังหยู - [ 18 มี.ค. 49 23:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 วันนี้ผ่านไป พื้นที่บริเวณทั้งหมดเรียบสนิท ไม่มีร่องรอยของวังเหลือแม้แต่น้อย นิด (แปนเอิดเติด) มีรั้วสังกะสีสีเขียวกั้นไว้โดยรอบ เศษซากอะไรก็ไม่มีเหลือให้ เห็น เราก็มาคอยฟังอาถรรพณ์ที่จะเกิดขึ้นกับพื้นที่นี้กันดีกว่านะครับ ตึกสูงข้าง ๆ ไปทางอนุสาวรีย์ ฯ ตอนกำลังก่อสร้างจำได้ว่ามีข่าวลงหนังสือพิมพ์ว่า คนงาน ตกลงมาตาย... ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ แต่...ทำไมต้องคนงาน ทำไมไม่เป็นเจ้าของ หรือคนสร้าง แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 49 09:45:47 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 01:13:33 จากคุณ : satitp - [ 19 มี.ค. 49 01:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คห.14 ครับ เอ่อ...อ.ปิงสอนทั้งไทยทั้งสังคมนะครับ (ไม่เคยเรียน แต่ก็พอจะรู้บ้างแหละ) คห.22 ครับ ผมว่านะ ที่สยามมันก็แคบ ขยาย ปรับปรุงตึกก็ไม่ได้ ที่ตรงสยามเป็นที่ของจุฬาทั้งนั้น ถึงขยายมาก็คานๆ คนกันได้บ้างแหละ ให้มันกระจายๆ กันบ้าง คห.35 ตอบเอง ปกติโรงเรียนกวดวิชาก็แย่งกันเข้าไปเรียนอยู่แล้ว ดูอย่าง คอร์สเอนท์ดิ เฉพาะของ อ.อุ๊ ก็เต็มไม่รู้จะกี่รอบต่อกี่รอบแล้ว (เปิดโอนตังค์เดี๋ยวเดียวมันก็เต็มแล้ว) ผมตอบแบบคนที่ยังอยู่ ม.ปลายอยู่นะ จากคุณ : ๛tum๛ - [ 19 มี.ค. 49 15:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ทำไมถึงมาเอาที่วังของพระนางเธอด้วย จากคุณ : มด - [ 20 มี.ค. 49 21:23:40 A:203.188.40.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นวังนี้มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กนักเรียนผูกคอซอง เห็นทีไรก็แอบชื่นชมตามประสาเด็กๆ ว่าสวยเหลือเกิน บ้านใครนะ  อยากมีบ้านอย่างนี้บ้าง จนโตเรียบจบ ทำงาน ผ่านทีไรก็ต้องมองทุกครั้ง  เห็นความเปลี่ยนแปลงเป็นระยะๆ แต่เมื่อไม่นาน... ไม่มีบ้านสวยๆ หัวมุมถนนให้ตัวเองให้นึกถึงวัยเยาว์ที่มีความสุขอีกแล้ว ใจหายเหลือเกิน จากคุณ : ยัยจอมป่วน - [ 21 มี.ค. 49 00:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วทำไม่ที่ตรงนี้ไม่เป็นของราชการหรือ สำนักงานทรัพย์สินฯ ละครับ จากคุณ : ThaiNorth (ThaiNorth) - [ 21 มี.ค. 49 11:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อยากรู้จังว่าหลังจากพระนางเธอสิ้นพระชนม์แล้ว วังนี้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของใคร ทำไมไม่ดูแล แล้วนี่ยังปล่อยให้หลุดมือไปเสียอีก จากคุณ : ลำดวน - [ 22 มี.ค. 49 15:35:58 A:10.226.16.114 X:203.185.131.3 TicketID:080171 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อืมมมม เคยเรียนจารย์อุ๊คอร์สเอนท์เหมือนกัน 10 ปีแล้ว เหอๆๆๆๆ แต่เรียนห้องจริงนะครับ ไม่ได้เรียนวิดีโอ เผลอนั่งหลับอาจารย์แกก็ดุเอานะ เรียนเสร็จไม่เข้าใจตรงไหนก็เดินไปถามได้ ส่วนวังนั้นเสียดายแต่เก็บไว้เราก็ทำได้แต่มองกันเท่านั้นหละครับ ไม่ใช่ที่ของเราใครเลยจะเข้าไปทำอะไรได้ ปล่อยวางครับ ดูแล้วก็ปลงกันดีกว่า จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 22 มี.ค. 49 19:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สรุปว่าจะคุยเรื่องพระนางเธอ หรือ อาจารย์อุ๊ อ่า แต่อยากให้ผู้รู้เขียนเรื่องตอนฆาตกรรมชิงมงกุฎเพชรพระนางเธอ เค้าว่ากันว่าตอนท่านสิ้นนั้น สยดสยองและหดหู่มาก และนัยว่าท่านเป็นคนดุ หวงที่หวงสมบัติ ใครมีข้อมูลมาชั้แจงด้วย (จะได้เพิ่มความน่าสยดสยองให้กับพื้นที่นี้) จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 22 มี.ค. 49 19:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แหม คุณจินตะหราวาตี อะไรจะอยากสยดสยองขนาดนั้น เท่าที่ทราบ และจำได้(จากหนังสือนะคับ และจากคนเล่า) เสด็จพระนางท่านเป็นคนดี แต่พระทัยร้อน ทรงฉุนเฉียว และทรงโมโหง่าย แต่หายเร็ว ทรงดำรงพระชนม์ชีพ อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงต่างๆทั้งการเปลี่ยนแปลงการปกครอง และวัฒนธรรมต่างๆ นอกจากนี้ยังทรงแปลหนังสือภาษาอังกฤษอีกหลายเล่มครับผม ในสมัย 2504 นั้น ถ.พญาไท และ อนุสาวรีย์ชัยยังเป็นถนนดินอยู่เลยมั้งครับ ท่านถูกคนสวนปลงพระชนม์ ในขณะที่พระองค์กำลังปลูกต้นไม้อยู่ เมื่อพระองค์เงยพระพักตร์ขึ้นมา คนสวนนั้นก็ใช้ชะแลงเหล็กฟาดไปที่หลังพระเศียร(เห็นว่าทรงชักปืนสู้) สิ้นพระสติไปทันที (ถ้าจำไม่ผิดท่านถูกฟาดซ้ำลงไปอีก) คนสวนนั้นก็ลากพระศพไปไว้หลังตำหนัก (บ้างก็บอกว่า ซ่อนพระศพไว้ในตุ่ม) จากนั้นก็ขึ้นไปบนตำหนัก รื้อค้นเครื่องเพชรได้บางส่วน ได้ตรารัตนาภรณ์และตรามหาจักรี แต่กุญแจตู้เซฟที่เก็บรักษาเครื่องเพชรส่วนใหญ่ไว้หาไม่เจอ หลังจากนั้นราวๆ เกือบอาทิตย์ มีนักเรียนที่ทรงเคยอุปการะไว้ มาเฝ้า ปรากฎว่า ไม่มีผู้ออกมารับที่ประตู จึงได้ทูลพระญาติ (ราชสกุลวรวรรณ) พระญาติจึงมาเปิดประตูและพบพระศพ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้จัดงานพระศพ เต็มตามพระอิสริยยศ และพระราชทานเพลิงพระศพที่วัดเทพศิรินทราวาศ ส่วนผู้ร้ายนั้น ได้ตามเจอครับผม และได้ลงโทษประหารชีวติ จากคุณ : natthaset - [ 23 มี.ค. 49 00:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขออนุญาตเพิ่มเติมครับ ศาลพิพากษาลงโทษประหารชีวิต แต่ด้วยเหตุว่าจำเลยรับสารภาพและให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี ในที่สุดแล้วจึงลดโทษเหลือเพียงจำคุกตลอดชีวิตครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้ฆาตกรผู้นั้นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร.. จากคุณ : . (นาย UP) - [ 23 มี.ค. 49 05:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณท่านณัฐครับ แล้วก็บังเอิญไปเจอหนังสือพระราชประวัติท่านพอดี แล้วก็มีรายละเอียดเรื่องคดี มือชะแลงและมือขวานด้วย ซึ่งก็ตรงกับที่ท่านณัฐเล่า แต่อ่านแล้วเศร้าจังเลยอ่ะครับ มีรูปท่านทรงมงกุฎเพชรที่เป็นพระราชมรดกจากพระพันปี ทรงฉายตอนพระชนมายุ 60 ว่างแล้วจะสแกนให้ดู (พร้อมทั้งหน้าคนร้ายทั้งสอง) อิอิ ขอบคุณทุกท่านครับ จากคุณ : จินตะหราวาตี (จินตะหราวาตี) - [ 23 มี.ค. 49 12:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โห เราทำงานตึกๆข้าง มา 2 ปี เพิ่งรู้ประวัติน่ะเนี้ย เศร้าจังเลย จากคุณ : เป็นอุ - [ 23 มี.ค. 49 15:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อยากเห็นรูปคนร้ายค่ะคุณจินตะหราวาตี อย่าลืมโพสท์ให้ดูนะคะ จากคุณ : kolokol - [ 23 มี.ค. 49 19:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่ะ พยายามเรียบเรียงมาให้อ่าน เฉพาะบั้นปลายพระชนม์ชีพเท่านั้นน่ะครับ ............................. พระนางเธอลักษมีลาวัณ เรียบเรียงจากหนังสือ  “พระประวัติพระนางเธอลักษมีลาวัณ มเหสีสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า” โดย ชัยมงคล  อุดมทรัพย์ จัดพิมพ์เมื่อ พ.ศ.๒๕๐๙ พระราชสวามีเสด็จสวรรคต ในปี พ.ศ.๒๔๖๘ พระนางเธอลักษมีลาวัณ ทรงมีพระชนม์มายุได้ ๒๖ พรรษา ในปีนั้นเอง ถัดจากคล้ายวันประสูติของพระนางเธอฯ เพียง ๔ เดือน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จสวรรคต พระนางเธอลักษมีลาวัณ มิได้ทรงมีพระราชบุตรและพระราชธิดา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระมเหสีอีกพระองค์หนึ่งคือ พระนางเจ้าอินทรศักดิ์ศจี (รำไพ  สุจริตกุล) ปัจจุบันนี้ทรงประทับอยู่วังคลองบางกอกใหญ่ ธนบุรี ทรงประธานกรรมการบริษัท อินทรสถาปัตย์ จำกัด ซึ่งพระองค์ทรงสถาปนาเป็นพระราชินี มีพระราชบุตร และพระราชธิดาแต่สิ้นพระชนม์ (แท้ง) รวม ๓ พระองค์) เมื่อพ้นชีวิต “นางใน” แล้ว พระนางเธอลักษมีลาวัณก็ทรงอยู่ในฐานะพระราชวงศ์ ทรงดำรงพระชนม์ชีพด้วยเงินจากพระราชมรดก และเงินปีในฐานะพระราชวงศ์ ทรงมีการประพันธ์เป็นงานอดิเรก และทรงใช้พระนามว่า “ปัทมะ” “วรรณพิมล” พระนางเธอฯ ทรงพระนิพนธ์นวนิยายหลายเรื่อง เช่น “ชีวิตหนาม” “รักที่ถูกรังแก” “ยั่วรัก” “โชคเชื่อมชีวิต” “เรือนใจที่ไร้ค่า” “ภัยรักของจันจลา”  “เสื่อมเสียงสาป” นามปากกา “ปัทมะ” นั้น ใช้เฉพาะเรื่องแปล จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 26 มี.ค. 49 23:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พระนางเธอลักษมีลาวัณ มีพระนิสัยถือพระองค์ ทรงมีความมานะและเชื่อในความสามารถของพระองค์ ทรงมั่นในพระปัญญา ทรงกล้าในสิ่งทั้งปวง ดังนั้น เฉพาะในด้านทางนาฏกรรม ได้ทรงตั้งคณะละครขึ้นคณะหนึ่ง ชื่อว่า “ปรีดาลัย” เป็นการสืบสนองพระบิดา เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๖ ได้ทรงปฏิวัติการแสดงละครสมัยนั้น ให้ผู้แสดงเป็นชายจริงหญิงแท้ มีเพลงร้องทำนองไทยและสากล ใช้ดนตรีเครื่องฝรั่งวงใหญ่มีผู้เล่น ๔๐ คน ประกอบ มีเบิกโรงการแสดงด้วยฉากระบำฟากฟ้า เป็นฉากนำและต่อด้วยเรื่อง “พระอาลัสะนัม” อันเป็นพระนิพนธ์ของพระบิดา (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์) เริ่มแสดงครั้งแรกที่ศาลาเฉลิมกรุง เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๗๗ และในปีต่อมา พ.ศ.๒๔๗๘ แล้วมาแสดงโรงมหรสพนครเขษม เรื่องละครต่างๆ ที่แสดงพระราชนิพนธ์ของพระองค์ทรงเองบ้าง และพระนิพนธ์ของ น.ม.ส. หลายเรื่อง อาทิเช่น “ศรีธนญชัย” และพระนิพนธ์เรื่องสั้นของหม่อมเจ้าต่อ  ทองแถม ทรงใช้นามปากกาว่า “คันธาลีมาส” และของหม่อมเจ้าศิวากร  วรวรรณ กับอีกบางท่าน ต่อมาภายหลังเมื่อ พ.ศ.๒๔๘๖ ได้ร่วมกับ บริษัท สหศินิมา จำกัด แสดงที่ศาลาเฉลิมกรุง ครั้งสุดท้ายแสดงที่ศาลาเฉลิมนคร เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๘-๒๔๘๙ นอกจากที่โรงมหรสพดังกล่าวแล้ว ยังทรงช่วยราชการเก็บเงินให้แก่กองทัพเรือ และในงานฉลองรัฐธรรมนูญอีกหลายคราว ในระยะหลังนี้ ได้รงพักผ่อนพระอิริยาบถโดยเสด็จฯ ประพาสยุโรป ละครปรีดาลัยจึงเป็นอันสิ้นสุดแต่เพียงนี้ การแสดงละครของคณะปรีดาลัย ได้ทรงฝึกซ้อมด้วยพระองค์ในทุกบทบาท การฝึกซ้อมมิใช่รับสั่งแต่พระโอษฐ์เท่านั้น ถ้ายังแสดงมิถูกตามพระประสงค์ในบทบาทใดก็ทรงแสดงให้ดูเป็นตัวอย่าง จนตัวละครเข้าใจ แสดงได้ถูกต้องโดยเฉพาะการแสดงระบำ ก็ทรงประดิษฐ์ท่าระบำบางชุดให้กลมกลืนกับเพลงสากลได้อย่างดงาม ในระยะตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๗๗ ถึง พ.ศ.๒๔๘๙ นั้น นับได้ว่าทรงสร้างศิลปินเป็นจำนวนร้อย และศิลปินบางคนก็ยังมีชื่อเสียงอยู่จนทุกวันนี้ แม้ต่อมาในเวลาหลังนี้มีผู้ที่เกี่ยวข้องกับงานละครได้มาเฝ้าหรือขอประทานข้อแนะนำในการละครเพื่อแสดงตามสมาคมและโรงเรียน ตลอดจนขอประทานบทละครมาดัดแปลงแสดงทางโทรทัศน์หลายเรื่อง ศิลปินในคณะละคร “ปรีดาลัย” ครั้งนั้นมี “มารุต” ประวัติ  ผิวเผือก หรือทัต  เอกทัต, จอก ดอกจันทน์, จุไร  เกษมสุวรรณ ฯลฯ โดยพระนางเธอฯ ได้ทรงควบคุมละครอยู่หลายเรื่องในระยะนั้น ส่วนเวลาว่างต่อมาพระนางเธอฯ ก็ทรงฝักใฝ่อยู่ในกิจวัตรทางพุทธศาสนา และทรงพระนิพนธ์นวนิยายลงนิตยสารต่างๆ ตลอดมา ในระหว่างนั้นพระนางเธอฯ ได้เสด็จฯ ไปยุโรป เพื่อทอดพระเนตรพิธีราชาภิเษกพระเจ้ายอร์ชที่ ๖ ณ ประเทศอังกฤษ เมื่อเสด็จกลับจากยุโรปแล้ว ก็เสด็จประทับ ณ วังที่ซอยพระนางจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่ ๒ เกิดขึ้น จึงทรงย้ายไปประทับที่ตำหนักริมคลองแสนแสบ ตำหนักใหม่นี้เป็นบังกะโลชั้นเดียว ทาสีต่างๆ ที่ริม หมายถึงคำว่า “วรวรรณ” และมีรูปลูกเต๋าสามลูก หมายถึง ๓ รัชกาล มีต้นไม้ดอกอันมีความหมายปลูก เช่น ฟอร์เก็ตมีน๊อต พุทธรักษา บานไม่รู้โรย จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 26 มี.ค. 49 23:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ฉลองพระชนมายุ ในระยะหลังไม่เกิน ๑๐ ปีมานี้  พระนางเธอลักษมีลาวัณ ทรงมีพระอารมณ์หงุดหงิดง่าย อาจเนื่องด้วยทรงพระชราเข้าเขตเปลี่ยนวัย แต่ยังทรงช่างตรัสเล่าเรื่องต่างๆ ประทานผู้ที่ไปเฝ้าเสมอ ในบางครั้งทรงเล่าถึง “เคราะห์ร้ายต่างๆ” ที่ย่างกรายเข้ามาสู่วิถีพระชนม์ชีพ และสิ่งเหล่านี้ได้ทรงบรรยายไว้เป็นคำกลอน ซึ่งพิมพ์แจก ในวันฉลองพระชนมายุครบ ๖๐ พรรษา เมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๒ มีความว่า ตัวคนเดียวโดดเดี่ยวอยู่เปล่าเปลี่ยว ไม่มีบ่าวโจษจันฉันกริ้วแหว ขืนมีบ่าวเข้ามามันตอแย ยั่วยุแหย่ยุ่งขโมยโอยรำคาญ บ้างเข้ามาทำท่าเป็นบ้างั่ง เรียกจะสั่งทำใดไม่ขอขาน สั่งอย่างโง้นอย่างงี้เลี่ยงลี้งาน ใช่ฉันพาลเป็นดังนี้ทุกวี่วัน พอไล่มาใหม่อยู่ไม่ช้า แรกทำดีเด่นเป็นขยัน พอใช้เพลินไม่เกินสิบห้าวัน คนขยันโกงยับเห็นกับตา เบื่อเต็มทนเบื่อคนสุดทนสู้ เลยยอมอยู่ผู้เดียวเลิกเที่ยวหา มีคนใช้ประสาทเสียเพลียอุรา เราว่าข่มเหงเพลงทารุณ... พระนางเธอฯ ยังทรงพระนิพนธ์ เป็นคำกลอนบรรยายถึงความระทมขมขื่นพระทัยไว้ว่า ฉันไม่บ้าแม้ใครมาว่าฉัน ก็ผู้นั้นแหละบ้าจึงว่าเขา เราไม่บ้าใครมาว่าเรา มันก็เข้าคนที่ว่าเป็นบ้าเอย และยังทรงบรรยายถึงความรุ่งโรจน์และมีความอับเฉาของพระชนม์ชีพในอดีตและปัจจุบันไว้ว่า อนาถหนอโลกนี้ชีวิตมนุษย์ ยามสาวสุดสูงเด่นเป็นดวงแข ยามชราเอือมระอาคนรังแก ช่างไม่แน่เหมือนดังคาดเดา... ในยามสนุกสนานนั่นแหละมี คนพวกผียังผอมตอมล้นหลาม พออิ่มอ้วนล้วนหลีกปลีกตัวตาม ยิ่งในยามยากเย็นไม่เห็นคน... ที่ตำหนักสุดซอยพร้อมพงศ์ พระนางเธอฯ ทรงดำเนินชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวปราศจากผู้รับใช้หรือแม้แต่ข้าหลวง พระนางเธอฯ ทรงมีรายได้ปีละหมื่นสองพันบาท คือเงินในฐานะพระราชวงศ์ปีละสี่พันบาท และเงินปีจากพินัยกรรมรัชกาลที่ ๖ อีกปีละแปดพันบาท พระนางเธอฯ ทรงทำทุกอย่างด้วยพระองค์เอง ทรงใช้เวลาว่างให้หมดไปในการประพันธ์นิยายต่างๆ บางครั้งก็ทรงนิพนธ์โคลงสี่สุภาพ ดังได้ทรงบรรยายไว้ว่า แสนเพลินเพียรฝึกเฝ้า ประพันธ์ ลืมโลกโศกสุขสันต์ ส่างเศร้า เพลินใดไปเทียมมัน เทียมที่ พจน์ผูกถูกลักษณ์เค้า ปลาบปลื้มยินดี จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 26 มี.ค. 49 23:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 รับพระราชทานมรดก โชคชะตาชีวิตของพระนางเธอฯ ค่อยแจ่มใสขึ้นเมื่อทรงได้รับพระราชทานมรดกจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในปลายปี พ.ศ.๒๕๐๓ โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ ได้ทรงให้จับสลากจัดแบ่งพระราชทรัพย์อันเกี่ยวแก่ “เครื่องเพชร” ทั้งหมด (ยังไม่เกี่ยวแก่ที่ดิน) เป็นพระราชทานมรดกตกทอดรวม ๕ ฝ่าย คือ ๑. สมเด็จฯ เจ้าฟ้าเพ็ชรรัตน์ราชสุดา สิริโสภาพรรณวดี ๒. พระนางเจ้าอินทรศักดิ์ศจี ๓. พระนางเธอลักษมีลาวัณ ๔. พระนางเจ้าสุวัทนา ๕. คุณพระสุจริตสุดา ซึ่ง “เครื่องเพชร” พระราชมรดกมีมูลค่าหลายสิบล้านบาท พระนางเธอลักษมีลาวัณ ทรงได้รับเครื่องเพชรจำนวนหนึ่ง ตามส่วนที่ทรงจับสลากได้ จากนั้นจึงได้ทรงปรับปรุงพื้นที่หัวมุมถนนสี่แยกพญาไท ตรงข้ามสถานทูตอินเดีย ให้เป็นที่ประทับ ชื่อ “พระตำหลักลักษมีวิลาศ” และได้ทรงประทับอยู่จนวันที่ ๒๙ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๐๔ อันเป็นวาระสุดท้ายแห่งพระชนม์ชีพ อวสานแห่งพระชนม์ชีพ พระจริยวัตรของพระนางเธอลักษมีลาวัณอาจมีส่วนที่ก่อให้เกิดเหตุฆาตกรรมในครั้งนั้น เนื่องจากไม่มีพระประยูรญาติมาดูแล และอาจจะเป็นเพราะด้วยพระนางเธอฯ ในวาระแห่งวัยชรานี้ ทรงมีพระอารมณ์หงุดหงิดง่าย ใครเข้าพระพักตร์ไม่ใคร่จะได้ พระประยูรญาติจึงมีใครสามารถทนอยู่ถวายปรนนิบัติได้ ประกอบกับพระนางเธอฯ ปรารถนาจะประทับโดยสันโดษ ทรงโปรดความวิเวก เพื่อประโยชน์ในการทรงงานประพันธ์ ในการพอพระทัยแบบสันโดษนี้เอง ได้เคยมีพระประยูรญาติที่หวังดี เตือนพระสติว่าไม่เป็นการปลอดภัยและเสี่ยงต่อภยันตรายยิ่งนัก แต่ทุกองค์ที่หวังดีกลับได้รับสั่งจากพระนางเธอฯ ว่า “ก็ให้มันรู้ไป ใครจะมาทำพระนางเธอลักษมีลาวัณ บ้านก็อยู่ใกล้กรมทหาร ติดถนนใกล้โรงพักอย่างนี้” พระนางเธอฯ ทรงกล้าหาญเด็ดเดี่ยวไม่ทรงกลัว จึงยิ่งเป็นการเปิดโอกาสให้คนร้ายวางแผนชิงพระราชมรดกนับล้านได้ สำหรับพระราชทรัพย์อันมีค่านั้น พระนางเธอลักษมีลาวัณ ทรงได้รับการแบ่งสรรจากพระราชมรดกในรัชกาลที่ ๖ มีมูลค่ากว่า ๓ ล้านกว่าบาทมีพระสังวาลเพชร และเพชรน้ำหนึ่งขนาดหัวแม่มือนับร้อย พระประยูรญาติที่เคยใกล้ชิดได้ยืนยันชัดเจนว่า ทรงนำมาดัดแปลงเป็นพระมงกุฎครอบพระเศียรเพชร ๒ แถวโดยรอบและยังเหลือทำสร้อยพระศออีกส่วนหนึ่ง พระนางเธอลักษมีลาวัณ มีพระชนม์มายุได้ ๖๒ พรรษา สิ้นพระชนม์เนื่องจากถูกคนร้ายลอบปลงพระชนม์เพื่อชิงพระราชทรัพย์อันล้ำค่าไป เมื่อวันที่ ๒๙ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๐๔ เวลา ๑๕.๐๐ น. ณ พระตำหนักลักษมีวิลาศ พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ ทรงทราบข่าวการสิ้นพระชนม์ของพระขนิษฐาในวันที่ ๒ กันยายน พ.ศ.๒๕๐๔ เวลา ๑๕.๓๐ น. หลังสิ้นพระชนม์แล้ว ๔ วัน ยังความเศร้าสลดพระทัยยิ่งนัก และได้ทรงแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจพญาไท เพื่อติดตามหาคนร้ายต่อไป จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 26 มี.ค. 49 23:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พิธีพระราชทานเพลิงพระศพพระนางเธอลักษมีลาวัณ เลขาธิการพระราชวัง รับพระบรมราชโองการเหนือเกล้าฯ ในการที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ บำเพ็ญพระราชกุศลและเสด็จพระราชดำเนินพระราชทานเพลิงพระศพพระนางเธอลักษมีลาวัณ  ณ เมรุหลวงหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์ วัดเทพศิรินทราวาส ดังหมายกำหนดการต่อไปนี้ วันที่ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๐๔ เวลา ๑๖ นาฬิกา๓๐ นาที ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภานุพันธ์ยุคลเสด็จฯ แทนพระองค์ไปในการบำเพ็ญพระราชกุศล พระราชทานพระศพพระนางเธอลักษมีลาวัณ ณ ศาลามรุพงศ์ วัดมกุฏกษัตริยาราม ทรงจุดธูปเทียนเครื่องทรงธรรม พระราชาคณะถวายพระธรรมเทศนากัณฑ์หนึ่ง พระสงฆ์ ๔ รูป สวดธรรมคาถา แล้วทรงประเคนจตุปัจจัยไทยธรรมบูชากัณฑ์เทศน์ ทรงทอดผ้า พระสงฆ์ทั้งนั้นสดัปกรณ์ ถวายอนุโมทนา ถวายอดิเรก ทรงทอดผ้า พระสงฆ์อีก ๒๐ รูปสดัปกรณ์ ถวายอนุโมทนา ถวายอดิเรก แล้วทรงจุดธูปเทียนที่เตียงพระอภิธรรม วันนี้แต่งเครื่องแบบครึ่งยศไว้ทุกข์ วันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๐๔ เวลา ๑๓ นาฬิกา เจ้าพนักงานเชิญพระโกศพระศพพระนางเธอลักษมีลาวัณ จากศาลามรุพงศ์ วัดมกุฏกษัตริยาราม ไปยังสุสานหลวงวัดเทพศิรินทราวาส โดยเข้าทางประตูด้านใต้ ตั้งกระบวนพระอิศริยยศแห่พระศพเวียนพระเมรุ แล้วเชิญพระโกศพระศพประดิษฐานเหนือพระจิตกาธาน เวลา ๑๗ นาฬิกา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เสด็จพระราชดำเนินโดยรถยนต์พระที่นั่งจากพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต ไปยังเมรุหลวงหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทอดผ้าไตร พระสงฆ์ ๒๐ รูปสดัปกรณ์ ถวายอนุโมทนา ถวายอดิเรก แล้วพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เสด็จพระราชดำเนินขึ้นสู่พระเมรุพระราชทานเพลิงพระศพพระนางเธอลักษมีลาวัณ เจ้าพนักงานประโคมสังข์ แตร กลองชนะ พระบรมวงศานุวงศ์ พระสงฆ์ คณะรัฐมนตรี คณะทูตและข้าราชการ ถวายพระเพลิงต่อไป แล้วเสด็จพระราชดำเนินกลับ  วันนี้แต่งเครื่องแบบเต็มยศ สายสะพายจุลจอมเกล้า ไว้ทุกข์ วันที่ ๒๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๐๔  เวลา ๗ นาฬิกา ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระราชวงศ์เป็นองค์ประธาน ในการเก็บพระอัฐิ และถวายภัตตาหารสามหาบ แล้วอัญเชิญพระอัฐิไปประดิษฐานที่หอพระนาก วัดพระศรีรัตนศาสดารามในพระบรมมหาราชวัง  วันนี้แต่งเครื่องแบบปกติขาวไว้ทุกข์ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 00:00:18 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 23:59:07 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 23:57:44 จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 26 มี.ค. 49 23:54:43 ]

ความคิดเห็นที่ 53 พระรูป๑ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 27 มี.ค. 49 00:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พระรูป๒ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 27 มี.ค. 49 00:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 55 รูปข้างบนมีลายพระหัตถ์ว่า "ถวายเจ้าพี่ที่รักของน้องทอดเนตรแทนตัวน้องในเวลาคิดถึง ลักษมีลาวัณ" [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 27 มี.ค. 49 00:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขนาดพระพรหมยังโดนทุบเลยครับ จากคุณ : Toddy&Hammy - [ 29 มี.ค. 49 12:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ไม่น่าจะเกี่ยวกันนะครับ คุณ  Toddy&Hammy จากคุณ : neednong - [ 31 มี.ค. 49 11:30:40 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่น่าจะเกี่ยวกันนะครับ คุณ Toddy&Hammy จากคุณ : neednong - [ 31 มี.ค. 49 11:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 59 1 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 60 2 จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 61 3 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 62 4 จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 63 5 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 64 6 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 65 การสิ้นพระชนม์ของพระนางเธอลักษมีลาวัณ เมื่อวันที่ ๒ กันยายน พ.ศ.๒๕๐๔ เวลา ๑๕.๓๐ น. พลตรี พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ รองนายกรัฐมนตรี ทรงได้รับโทรศัพท์แจ้งจากนางสาวแน่งน้อย  แย้มศิริ นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แผนกบัญชีปีที่ ๓ ซึ่งมีบ้านพักในจังหวัดธนบุรี และได้เคยถวายงานเป็นข้าในพระนางเธอลักษมีลาวัณ ในพระตำหนักลักษมีวิลาศ ว่าน่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้นในพระตำหนัก เนื่องจากได้ไปกดออดเรียก และโทรศัพท์เข้าไปแต่ไม่มีผู้รับสาย เมื่อเสด็จในกรมฯ ทรงทราบจึงเสด็จโดยรถยนต์ส่วนพระองค์มายังพระตำหนักลักษมีวิลาศ สี่แยกพญาไทโดยรีบด่วน มีนายสุขะ  ศิริสัง เป็นผู้ขับรถ ปรากฏว่าบนพระตำหนักเงียบวังเวงดูปราศจากผู้คนอาศัยอยู่ ด้วยความร้อนพระทัยจึงได้เสด็จขึ้นไปชั้นบนพระตำหนักเพื่อตามหาพระนางเธอฯ พระขนิษฐาต่างพระมารดา เสด็จในกรมฯ ทรงพระวิตกว่าพระนางเธอฯ จะได้รับอันตราย จึงทรงตรวจค้นห้องพระบรรทม พบเครื่องฉลองพระองค์และพระราชทรัพย์ถูกรื้อกระจาย แล้วจึงเสด็จลงมาตรวจบริเวณพระตำหนักอย่างละเอียดอีกครั้ง พร้อมเปล่งพระสุรเสียงเรียกพระนางเธอฯ ตลอดเวลา แต่ก็ไม่มีเสียงขานรับอย่างใด เสด็จในกรมฯ ไม่ทรงพบใครอยู่ภายในพระตำหนักทั้งสิ้นทั้งชั้นบนและชั้นล่าง ทรงได้กลิ่นเน่าเหม็น จึงเสด็จดำเนินไปถึงโรงรถบริเวณหลังพระตำหนัก เมื่อเสด็จถึงถึงกับทรงตะลึง เพราะปรากฏว่าบริเวณข้างโรงรถถัดจากสวนดอกไม้และกำแพง ที่อีกด้านหนึ่งเป็นเรือนพักคนรับใช้นั้น ทรงพบพระศพของพระนางเธอ ในสภาพเน่าอืด แล้วจึงทรงเร่งมาแจ้ง ร.ต.อ.สนั่น  นาประดิษฐ์ นายร้อยเวรสถานีตำรวจพญาไท เพื่อให้ชันสูตรพลอกพระศพโดยด่วน จากนั้น พล.ต.อ.ประเสริฐ  รุจิรวงศ์ รองอธิบดีกรมตำรวจ พล.ต.ท.ประจวบ  กีรติบุตร ผู้บัญชาการตำรวจนรคบาล และคณะ จึงรุดไปยังที่เกิดเหตุ ป็นเวลาเดียวกับที่พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยลาภพฤติยากรและชายา เสด็จพร้อมด้วยพระประยูรญาติมาเคารพพระศพด้วยความเสียพระทัย เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เริ่มลงมือชันสูตรพระศพซึ่งเริ่มส่งกลิ่น พบว่าที่พระวรกายบริเวณพระอุระพบบาดแผลฉกรรจ์คล้ายถูกแทงอย่างโหดเหี้ยม ๔ แผล ที่พระศออีกแผลหนึ่ง ที่พระเศียรด้านหลังนั้นถูกตีจนน่วมมีพระโลหิตไหล สิ้นพระชนม์บนพื้นคอนกรีต เจ้าหน้าที่สันนิษฐานว่าสิ้นพระชนม์มาแล้วไม่ต่ำกว่า ๓ วัน แล้วจึงส่งพระศพไปยังแผนกนิติเวช เพื่อชันสูตรอักชั้นหนึ่ง จากนั้นเจ้าหน้าที่ได้ตรวจหาร่องรอย ภายในพระตำหนักอย่างละเอียด พบกรรไกรเปื้อนครอบโลหิตตกอยู่กลางห้องพระบรรทม เงินส่วนพระราชสมบัติหายไปโดยไม่ทิ้งไว้แม้จนบาทเดียว ที่ตู้เซฟเก็บเครื่องฉลองพระองค์ ที่เก็บเครื่องประดับต้นตระกูลแต่ครั้งรัชกาลที่ ๑ มูลค่านับล้านบาท ยังคงอยู่ในสภาพปกติ สันนิษฐานว่าคนร้ายไม่อาจหากุญแจไขได้สำเร็จเพราะต้องรีบเตลิดหนีก่อนที่จะมีคนมารู้เห็นเข้า และพบว่าที่พระทวารด้านหลัง เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตรวจพบกระเป๋าหนังสีดำตกอยู่ ภายในนั้นไม่พบสิ่งของ แต่จากการยืนยันของเสด็จในกรมฯ คาดว่าเป็นกระเป๋าใบเดียวกับที่พระนางเธอทรงถือเป็นประจำไม่ว่าจะเสด็จไปในสวนหรือแม้แต่เวลาเสวยพระกระยาหาร เพราะในนั้นมีพวงกุญแจเงินสด และมีปืนพกขนาดจิ๋วซึ่งติดพระองค์ตลอดเวลาด้วย ขณะเดียวกัน พล.ต.อ.ประเสริฐ  รุจิรวงศ์ ได้ทูลถามเสด็จในกรมฯ พลตรีกรมหมื่นนราธิปฯ ได้ความพอสังเขปว่า ปกติพระนางเธอลักษมีลาวัณจะประทับอยู่ที่พระตำหนักนี้เป็นประจำทุกเวลา เว้นเสียแต่วันพระ พระนางเธอฯ จะเสด็จไปบำเพ็ญกุศลที่วัดบวรนิเวศ ส่วนที่พระตำหนักก็จะให้บรรดาคนรับใช้ เช่น นายแสง นายทวี นายบุญมา นางสาวสุนีหรือแป๋วและนางเพลินอยู่ที่พระตำหนัก ส่วนพระนางเธอฯ จะเสด็จกลับในเวลาพลบค่ำเป็นกิจวัตร เกี่ยวกับพระศพของพระนางเธอที่พบนั้น เจ้าหน้าที่สันนิษฐานว่าการที่พบพระศพอยู่บริเวณโรงรถติดกับห้องคนรับใช้นั้นเป็นการพรางตา คาดว่ากลุ่มฆาตกรน่าจะสังหารตั้งแต่บนห้องบรรทมชั้นบน เพราะพบคราบพระโลหิตติดอยู่ เมื่อสิ้นพระชนม์แล้วจึงช่วยกันลากพระศพมาทิ้งไว้ที่โรงรถก่อนที่จะหลบหนีไป จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ศาลทหารพิพากษาให้ประหาร ศาลทหารระบุในคำพิพากษาว่า “ศาลได้พิเคราะห์เห็นแล้วว่า คดีนี้โจทก์ไม่มีประจักษ์พยาน คงมีแต่พยานแวดล้อมกรณี ซึ่งถ้าไม่ได้อาศัยการสารภาพของจำเลยมาก่อนแล้ว จะทำให้คดีนี้ยุ่งยากมาก จำเลยได้กระทำการลอบปลงพระชนม์พระนางเธอฯ โดยไตรตรองไว้ก่อนนั้น โจทก์ไม่สามารถนำสืบไม่ได้ แต่การที่สองจำเลยใช้ชะแลงเหล็กและสันขวานทุบตีพระนางเธอฯ โดยพระนางเธอฯ ทรงเป็นหญิง ไม่มีโอกาสต่อสู้ป้องกันตัวได้ ทั้งทรงกำลังเผลออยู่ ข้อนี้ศาลเห็นว่า เป็นการกระทำที่ทารุณโหดร้ายเป็นอันมาก และการฆ่าก็จะเป็นความสะดวกในการที่ลักทรัพย์ของพระนางเธอฯ เป็นการกระทำของผู้ร้าย “อำมหิตหินชาติ” และการกระทำต่อพระนางเธอฯ ซึ่งเป็นพระราชวงศ์ชั้นผู้ใหญ่ ชั้นพระองค์เจ้า สมควรที่สองจำเลยต้องได้รับโทษอุกฤษฏ์ เพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างต่อไป จึงพร้อมกันพิพากษาให้ประหารชีวิตจำเลยทั้งสอง ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๙ (๕) (๖) (๗) แต่โดยที่คำสารภาพของจำเลยเป็นประโยชน์ในการพิจารณาตลอดมาเป็นอย่างมาก จึงลดโทษให้หนึ่งในสามคงให้จำคุกสองจำเลยไว้ตลอดชีวิต” จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 67 หมดแล้วคับข้อมูล จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 68 พระฉายาลักษณ์เมื่อ 60 จากคุณ : จินตะหราวาตี - [ 31 มี.ค. 49 18:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มีเรื่องสงสัยครับ คุณแม่ของผมยืนยันว่า วังของพระนางเธออยู่อีกฝั่งนึงของถนนพญาไท ที่เป็นคณะแบ๊บติสท์ในปัจุบัน เพราะสมัยเด็กๆ คุณแม่อาศัยอยู่แถวซอยรางน้ำ แล้วคุณยายของคุณแม่เป็นคนเล่าให้ฟังเองว่าวังของพระนางเธออยู่ตรงนั้น ส่วนอาคารที่พึ่งถูกรื้อนี้ คุณแม่บอกว่า เป็นที่อยู่ของชาวแขกซิกซ์มาตั้งแต่ก่อนมีข่าวพระนางเธอถูกปลงพระชนม์แล้วครับ อ้อ ตอนพระนางเธอสิ้นพระชนม์ คุณแม่อายุ10 ขวบ พอจะจำความได้แล้ว (ตอนนี้ก็อายุ 55 ครับ) เลยอยากสอบถามเพื่อความแน่ชัดครับ จากคุณ : !P!O!N!G! (NaRoOn) - [ 1 เม.ย. 49 14:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ใช่ครับ  ผมเคยทำงาน เป็นนักศึกษา ฝึกหัด ตอนประชุม world bank และมีเพื่อนคนหนึ่งเป็น ชาวซิกข์ เค้าบอกว่า บ้านเค้าหลังนี้ ตอนนี้ ผมมาคิดดู มันก็จริงนะ เพราะ ถ้าเป็นพระตำหนัก คิดว่า เล็กมากมาก ต้อง check ข้อมูลอีกที จากคุณ : tinglee tingamee - [ 12 เม.ย. 49 02:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คห.33 ไปอยู่หลังเขาไหนมาคับ ... ? จากคุณ : Ta[A]n - [ 27 เม.ย. 49 17:12:17 A:58.136.70.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 คคห.69 น่าจะเข้าเค้าครับ ผมโตที่ถนนนั้นมา30ปีเต็ม จำได้ว่ามีแต่พวกภารตะอยู่ สมัยนั้นแม่ผมขายกาแฟอยู่หน้าสุวรรณหงส์(พญาไทซีฟู๊ดส์ในปัจจุบัน) ผมวิ่งเล่นแถวนั้นประจำ ไปส่งกาแฟที่โรงเรียนพาณิชย์ ศิริภิญโญ ที่เป็นออฟฟิส ของพวก คคห. ข้างบนปัจจุบันผมก็ยังทำงานอยู่ที่ถนนนั้นอยู่ แต่ความเป็นอยู่ดีขึ้นเท่านั้นไม่ได้ขายกาแฟเหมือนก่อน แต่ฟันธงว่าเป็นบ้านแขก ยังงัยก็แล้วแต่เสียดายมากเคยคิดไว้ตอนเด็กๆ อยากให้แม่ขายกาแฟได้ตังค์เยอะๆ จะได้ซื้อบ้านหลังนี้จะได้ไม่ต้องอยู่สลัม แต่อนิจา เหยียบยังไม่เคยได้เหยียบเลยเสียดายครับ จากคุณ : zaiko - [ 3 พ.ค. 49 22:51:28 ]