ความคิดเห็นที่ 1 Robert Mondavi จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 20 มี.ค. 49 13:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Opus One จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 20 มี.ค. 49 13:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ท่าทางคุณวิโรจยังแค้นจิ๊กซอว์ไม่หายแฮะ อิ อิ อิ จากคุณ : Ace striker - [ 20 มี.ค. 49 13:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มามาวววววววววว จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 20 มี.ค. 49 13:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แค้นนี้...อีกนานนนนนน จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 20 มี.ค. 49 14:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มารายงายตัวครับ เพิ่งไปซื้อไวน์กลับมาเหมือนกัน เป็นไวน์ ออสเตรเลียน่ะครับ เตรียมตัวกลับบ้าน ซื้อมาเสร็จก็ถ่ายรูปไปแปะไว้ที่กระทู้ยังเติร์กนู่น จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 20 มี.ค. 49 18:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาตามอ่านต่อค่ะ  ( ว่าแล้วก็หลบไปอยู่มุมห้องตามเดิมดีกว่าค่ะ ) จากคุณ : ende - [ 20 มี.ค. 49 23:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอยกอาหารจานเด็ด ของคุณบุญชิตมาให้ดูกันต่อที่นี่.. สงสัยกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อไหร่..คงเปิดร้านอาหาร เป็นอาชีพเสริมได้เลย..เก้ง..เก่ง ผู้ชายอาร๊ายยย... อันนี้น่าจะเป็น seafood fusili with beurre blanc sauce ที่ขอแถมให้ว่า ใส่ capers สักช้อนโต๊ะ (ที่เป็นเม็ดๆคล้าย พริกไทยอ่อน ดองมาในขวดน่ะค่ะ) และซอสขาวไม่ใช้ porto  ไม่เข้ากันค่ะ แต่ขอให้ใช้ ไวน์ Chardonnay (หรือ ที่คุณเรียกว่า white burgundy หรือ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ไวน์หวาน)รินใส่สักสามช้อนโต๊ะ (ชิมดูนะคะ) ตอนใกล้ยกลง.. และไวน์ที่เหลือนั่นแหละค่ะ มาจิบทานไปด้วยกันเลย.. รับรองว่าเพลินไปอีกแบบหนึ่ง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 08:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ Ronachai คะ.. ขอแนะนำ ไวน์ Thorn-Clarke  Shiraz Barossa Valley Shotfire Ridge 2003  (93) Australia ด้วยค่ะ  แจ๋วทีเดียว  ได้สกอร์สมใจพี่ด้วยนะ 93 แน่ะ.. ราคาไม่แพงค่ะ  ลองไปหาซื้อติดมือไปด้วย รับรองไม่ขายหน้าแน่นอน ( เมืองไทยมีขายไหม...สื่อศิลป??) จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 09:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เดี๋ยวจะกลายเป็นกระทู้ขายไวน์ไป ต้องรีบกลับมาเล่าต่อ.. เรื่องของครอบครัวมอนดาวี ที่นับว่าเกรียงไกร ต่อสู้กันมาอย่างโชกโชน และพวกเขาเริ่มต้นจากศูนย์จริงๆ.. ทั้งพ่อและแม่ คือนาย Cesarre และ นาง Rosa ที่ต่างหนีความทุกข์ยากพากันอพยพมาสู่โลกใหม่ อเมริกา  เมื่อปี 1908 ในฐานะคนงานที่ถูกเกณฑ์มาทำงานเหมืองแร่ ในรัฐ มินนิโซต้า ต่อมาพอเริ่มลืมตาอ้าปากได้นิดหน่อย จึงรวบรวมทุนเข้าหุ้นกับเพื่อนชาวอิตาเลี่ยนอพยพเช่นกัน เปิดตลาดเล็กๆกันขึ้นมา ขายของให้กับคนงานด้วยกัน.. บ้านที่อยู่ก็จัดการแบ่งให้เพื่อนคนงานเช่า  โรซ่า ยอมเหนื่อย รับทกอาหาร รับซักเสื้อผ้า แบบครบวงจร ทำงานตั้งแต่ก่อนตะวันขึ้นจนค่ำมืด แทบไม่ได้หยุดได้หย่อน อีกทั้งต่อมาในปี 1910-1914  ที่โรซ่าไม่ได้ว่างเว้นจากการตั้งครรภ์ที่มีลูกออกมาติดๆกันถึง สี่คน.. คนแรกคือ มาเรีย   คนที่สอง คือ เฮเลน คนที่สามคือ  โรเบิร์ต คนสุดท้องคือ ปีเตอร์ ชีวิตการเป็นอยู่ในครอบครัวนั้น เหมือนกับครอบครัวคนไทยสมัยโบราณเป๊ะ นั่นคือ  พ่อบ้าน นายซีซ่าร์ออกไปทำงาน หาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว โรซ่าเลี้ยงลูกและช่วยเก็บออม..ยอมรับจ้างทำงานสารพัดในยามว่าง พ่อ..มีระเบียบ วินัย  พูดน้อย แต่ ลูกๆกลัว โรเบิร์ตได้เล่าว่า ครั้งหนึ่งขาเคยหยิบสตังค์ไปจากกระเป๋าพ่อ เพราะเห็นว่า มันวางล่อตา.. พอถูกจับได้ เขาจึงรู้ว่า ความโกรธของพ่อนั้นมีอานุภาพขนาดไหน และแน่นอนว่า การเฆี่ยนทำโทษในครั้งนั้น เขาไม่มีวันลืมมันได้ลง..@!!@ จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 09:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กิจการตลาดเล็กๆนั่นไปได้ด้วยดี ซีซ่าร์จึงขายส่วนหุ้นของเขาให้กับเพื่อน และแยกตัวออกมาทำกิจการของตัวเองใหม่ นั่นคือ การเปิดซาลูน หรือบาร์เหล้า  (ก็ยังอยู่ในการที่หากินกับพวกคนงานอิตาเลี่ยนเช่นเคย) อันเป็นที่ชุมนุมพบปะสังสรรของชาวไกลบ้าน โรเบิร์ตเริ่มโตและไปโรงเรียนเป็นครั้งแรก..ที่นั่นเขาได้พบกับการถูกเดียจฉันท์ในฐานะเป็นคนต่างด้าว   พวกอิตาเลี่ยน จะถูกเรียกอย่างดูถูกว่า  wops หรือ  dagos  พร้อมทั้งถูกล้อเลียน ซึ่งเขาไม่ชอบเลย จนทำให้เขาไม่ยอมพูดภาษาของพ่อของแม่อีกต่อไป.. เขาจะใช้อยู่ภาษาเดียว  นั่นคือ ภาษาอังกฤษ เพื่อเป็นการ กลบลบปมด้อย..ตามความคิดประสาเด็กๆ.. กิจการซาลูนของซีซ่าร์ทำท่าจะไปได้สวย หากแต่..มรสุมได้ซัดเข้ามาในปี 1919  นั่นคือ การออกกฏหมายห้ามขาดการขายสุรา หรือที่ได้เล่ามาแล้ว..คือ ยุคของ Prohibition ที่ทำให้หลายต่อหลายคนต้องเปลี่ยนชะตาชีวิต.. หากแต่กฏหมายห้ามสุรา หรือ ที่รู้จักกันในนามของ the Volstead Act 1919 นั้น ยังมีข้อยกเว้นบ้าง กล่าวคือ ยังอนุญาตให้ประชากรทำไวน์กินเองได้ไม่เกินครอบครัวละ สองร้อยแกลลอน และอนุญาตให้มีการผลิตสำหรับใช้ในศาสนปัจจัยเท่าที่สมควร แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ในภาพรวมก็ยังถือว่าเป็นข่าวร้ายอยู่ดี เพราะสำหรับชาวอิตาเลี่ยนนั้น ไวน์ไม่ใช่เป็นแค่เครื่องดื่ม กล้อมแกล้ม จิบพาเพลิน.. หากแต่มันคือ สิ่งบริโภคที่จำเป็น ที่นับได้ว่าเป็นทั้งอาหารและยาบำรุงที่มีความสำคัญต่อร่างกายและจิตใจ ถ้าหากว่า รัฐบาลจะปิดกั้นการดื่มสุรา ของมึนเมาที่มีดีกรีสูงๆ ทุกคนจะเข้าใจและไม่โต้แย้ง.. แต่..นี่คือ ไวน์.. ถึงแม้จะอนุญาตให้ผลิตกินกันได้สองร้อยแกลลอนที่ว่านั่นก็เถอะ..ชาวบ้านชาวช่องจะไปหาองุ่นทำไวน์มาจากไหนกัน ดังนั้น สมาคมชาวอิตาเลี่ยนจึงหันเข้าหากัน ประชุมด่วน.. ทุกคนลงความเห็นพ้องต้องกัน เลือก ซีซ่าร์ให้เป็นตัวแทนไปจัดการหาซื้อองุ่นจากแคลิฟอร์เนียส่งเข้ามาใน มินนีโซต้า  เพราะมีประสบการณ์ในเรื่องกิจการซื้อขายผักผลไม้มาก่อน แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 49 10:18:50 จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 09:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อมาถึง...ลงจากรถไฟมาได้ ซีซ่าร์ก็หลงรัก คาลิฟอร์เนียในทันที เพราะอากาศช่างสดชื่น ไม่หนาวเหน็บอย่างที่มินนีโซต้า  ไม่มีการเหยียดหยามผิว เขาเดินทางไปทั่งเหนือจดใต้  หาซื้อองุ่นตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมา เขาเดินทางเช่นนี้ไปถึงสองปี จนได้ตัดสินใจ ย้ายครอบครัวทั้งหมดมาลงปักหลักตั้งรกรากที่คาลิฟอร์เนีย จุดแรกที่เขาเลือกมาอยู่คือ ที่ เมือง Lodi (โลได) อยู่ทางด้านใต้ของเมือง Sacramento ซึ่งตอนนั้น เป็นศูนย์กลางขององุ่นการเพาะปลูกองุ่น และเป้าหมายของการทำมาหากินของซีซ่าร์ก็คือ การเป็น หลงจู๊ หรือเป็นตัวกลางที่รับซื้อองุ่นจากเกษตรกร และส่งไปขายในรัฐอื่นๆ อย่าง มินนีโซต้าที่มีลูกค้าอยู่แล้ว นั่นคือ ชีวิตในวัยเด็กของโรเบิร์ตที่เติบโตขึ้นมาอย่างเด็ก ท้องไร่ท้องนาทั่วๆไป ที่มีกิจกรรมของหมู่บ้าน กิจกรรมทางศาสนาในทุกวันอาทิตย์  ที่เขาต้องไปช่วยรับใช้ในโบสถ์แบบเด็กวัดในบางโอกาส เพียงแต่สิ่งเดียว ที่โรเบิร์ตได้แตกต่างไปจากเด็กอื่นๆในฐานะเดียวกัน นั่นก็คือ..ความมุ่งมั่นใฝ่ดี และความอยากจะเป็น"หนึ่ง" ในทุกๆด้านๆ ตั้งแต่เด็กมา..เขาเล่นหรือแข่งขันอะไรก็ต้องเป็นแชมป์ไปหมด เริ่มจากลูกหิน ต่อมาก็ในฐานะนักฟุตบอล และ นักว่ายน้ำ แม้แต่การต่อลังใส่องุ่น ที่เขาและปีเตอร์น้องชาย ต่างแข่งขันกันอย่างเอาเป็นเอาตายว่าใครจะประกอบลังขึ้นมาได้มากกว่ากัน  ซึ่งงานชิ้นนี้เป็นการหารายได้ เพราะ ซีซ่าร์จ่ายค่าแรงให้ 25 เหรียญต่อสองพันลัง.. ในปีหนึ่งสองพี่น้องสามารถหาเงินได้ถึง $15,000 นับว่าเป็นรายได้ที่งดงาม..สำหรับเด็กวัยรุ่นสองคน แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 49 10:16:25 จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 10:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 21 มี.ค. 49 10:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารออ่านต่อ หุหุ... ป้าหวานอย่าเอ็ดไป!!! ตาบุญชิต ฟักมีพลีส แกเอาจริงนะป้า!!!! จากคุณ : Ace striker - [ 21 มี.ค. 49 10:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จนเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย เขาได้รับเลือกไปเรียนใน Stanford เพราะ นั่นคือ มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของ รัฐคาลิฟอร์เนีย..เขาเลือกที่จะเรียนในคณะเศรษฐศาสตร์ และบริหารธุรกิจ ปีเตอร์ตามเข้าไปเรียนด้วยในปีต่อมา.. ในช่วงของการเรียนในระยะแรกๆนั้น  โรเบิร์ตได้วางแผนในอนาคตว่า เขาอยากจะเป้นนักธุรกิจ หรือไม่ก็อาจจะหันไปทางกฏหมาย (ตอนนั้น กฏหมายการห้ามค้าสุราได้เพิ่งยกเลิกไป..) ซีซ่าร์ผู้บิดาได้เข้ามาปรึกษาขอความเห็นจากลูกๆว่า พวกเกษตรกรองุ่นที่เคยติดต่อกัน ตอนนี้หันไปผลิตไวน์ขายดิบขายดีกันเป็นแถวๆ..เราน่าจะลองดูบ้าง..อีกทั้งอนาคตและตลาดนั้นก็ยังมีช่องทางค้าขายได้อีกมากมาย.. นั่นหมายถึงการผลิตไวน์แบบชาวบ้าน ไวน์แบบฉบับของ ชาวพื้นเมืองอิตาเลี่ยน.. (ในตอนนั้น หลังจากการยกเลิกกฏหมายนั่น  นิสัยการดื่มไวน์ของชาวอเมริกันยังยึดติดอยู่กับไวน์หวาน แบบ พอร์ต ,เชอร์รี่  และ มุสการ์เดล ดังนั้นการที่จะทำไวน์แบบต้นฉบับยังถือว่าเป็นการเสี่ยงพอสมควร) ความคิดนี้เข้าที เพราะโรเบิร์ตได้มองเห็นช่องทางว่า น่าจะต้องเริ่มธุรกิจให้เติบโตไปพร้อมๆกับตลาด อีกทั้งประสบการณ์ของพ่อในการที่รู้จักซื้อหา คบค้ากับเกษตรกรก็มีมาช้านาน  รวมทั้งความเชี่ยวชาญในการรู้จักองุ่นตามสายพันธ์ (ที่จะไม่มีวันโดนแหกตา) นั่นก็ล้นเหลือ และพ่อได้ทิ้งท้าย..บอกให้ลูกๆได้รับรู้ว่า องุ่นที่ทำไวน์ได้ดีที่สุดนั้น ต้องมาจาก นาปา  แวลลี่ย์ !! จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 10:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฉะนั้น ในช่วงของการศึกษาในปีท้ายๆ โรเบิร์ตจึงเข้าเรียนวิชาเคมีสำหรับการผลิตไวน์ขึ้นมาด้วยอีกวิชาหนึ่ง.. และตามด้วยวิชาภาคพื้นธรณีวิทยาของการเพาะปลูกองุ่น ในฐานะที่เป็นนักเรียนดีเด่น เขาได้อยู่ในวงการของเหล่านักวิชาการระดับหัวกระทิ และได้รู้จักกับสองศาตราจารย์ ผู้เชี่ยวชาญขึ้นชื่อในอุตสาหกรรมการผลิตไวน์ นั่นคือ Albert J. Winkler และ  Maynard  Amerine ที่โรเบิร์ตได้ยอมรับกับตัวเองว่า..ถ้าทำทุกอย่างตาม ตำราของสองศาสตราจารย์นี่แล้ว.. รับรองว่า..ไวน์ออกมาต้องดี ไม่มีผิดพลาดไปได้แน่นอน (กลุ่มศาสตราจารย์ที่เอ่ยนามมานี้  ได้เขียนหนังสือเล่มสำคัญต่ออุตสาหกรรมไวน์จนเปรียบเสมือนกับไบเบิ้ลของผู้ผลิต ชื่อว่า The Technology of Wine Making) และเมื่อจบมาใหม่ๆ  โรเบิร์ตได้ไปหาประสบการณ์โดยการไปทำงานกับไร่ไวน์เล็กๆที่ซีซ่าร์ได้มีหุ้นส่วนอยู่ด้วยชื่อว่า  Sunninghill Winery ซึ่งหนักไปทางผลิตไวน์ตุ่ม  ไวน์ไห  และงานของ โรเบิร์ตคือเป็นผู้ช่วยของแจ๊ค เจ้าของไร่ ที่ต้องทำทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ งานไม่ได้สร้างรายได้อะไรใมห้เขามากมาย..แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้น คือการหลงรักในอาชีพ การที่ได้ทำในสิ่งที่บรรพบุรุษได้สืนสานส่งทอดมาให้.. มันทำให้เขาเกิดความมุ่งมั่นที่จะทำไวน์ออกมาด้วยน้ำมือในผืนดินของตัวเอง...และ มันต้องเป็นไวน์ที่ดีที่สุดเท่าทีจะดีได้..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 11:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มองไม่เห็น คำถามของน้องรักเลยเชียว...จากกระทู้ที่แล้ว ว่า.. ความคิดเห็นที่ 125   พี่หวานคะ "ชิมไวน์ให้รู้รสต้องเลิกรับประทานเผ็ด" จริงหรือเปล่าคะ? จากคุณ : ไวน์อิ๊กนอรั่นท์ (Tweety สี่ตา)  - [ 20 มี.ค. 49 13:05:39 ]     ตอบค่ะ ทานไวน์ให้รู้รส ก็ต้องทานไวน์ด้วยใจ และ ต้องเข้าใจในเรื่องไวน์(ที่พี่กำลังเขียนอยู่นี่ไง..) เลยอยากจะเขียนถึง คำพูดหนึ่งประโยคหนึ่งของนาย Robert  Mondavi  ที่พูดออกมาประทับใจพี่จริง..จดจำมาจนทุกวันนี้ว่า.. "When I open a bottle of wine, I want to taste the pride and character of the wine maker." เรื่องเผ็ดนั้น ขนาดไหนคะ? ถ้าเผ็ดขนาดส้มตำแซ่บๆละก้อ  อย่าทานไวน์(ดีๆ)เลย  ถึงจะเป็นไวน์ขาวเย็นๆราคาไม่แพงก็เถอะ..เสียของ แต่ถ้าเผ็ดอย่างมีชั้นเชิงอย่าง พิซซ่าโรยหน้าด้วยพริกป่นเล็กๆละก้อ  ไวน์แดงอย่าง เมอร์โลต์ หรือไวน์ขาวอย่าง ชาร์ดอนเนย์ หรือ โซวิญอง บลอง ก็ไม่เลว.. จะเล่าให้ฟังว่า เวลาพี่ไปประมูลไวน์นั้น มันมีคติที่ต้องยึดถืออยู่ว่า "ยามไปซื้อ(ไวน์) ต้องชิม..และต้อง แกล้มกับขนมปังจืด (บิเป็นชิ้นเล็กๆ)   แต่ยามจะขายไวน์  ต้องให้คนที่จะซื้อชิมพร้อมเนยแข็ง (cheese)" เพราะ ไวน์ไม่ว่ารสชาติแย่ขนาดไหนลองชิมกับ ชีสแล้วละก้อ  รับรองว่าอร่อยหมด ฉะนั้น ในย่ามที่ถือติดมือไปต้องมีอุปกรณ์ดังนี้ค่ะ สมุดรายงาน  น้ำหนึ่งขวด ขนมปังจืด  รายการประมูล ทุกอย่างเอาติดไปเองจนเป็นนิสัย เผื่อเขาไม่มีให้ ส่วนใหญ่เขาจะเตรียมไว้ให้แต่ของดีก็จริง..แต่ออกรสเค็มๆส่วนใหญ่.. ขนมปังจืดมีคุณสมบัติคือ เขาจะทำหน้าที่เป็นฟองน้ำดูดเอากรดออกไปจากต่อมน้ำลายของเรา เวลาชิมไวน์จะได้รับรู้รสได้เต็มที่.. ถ่ายภาพมาให้ดูอุปกรณ์ประจำตัว..ง่ายๆดีม๊ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 มี.ค. 49 12:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Cesarre และ  Rosa  Mondavi หาได้แต่ภาพเท่ามดล่ะครับ จากคุณ : sofatboy - [ 21 มี.ค. 49 14:00:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จดไว้แล้วครับ เดี๋ยวชวนเพื่อนไปเดินดูครับ จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 21 มี.ค. 49 14:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โรเบิร์ต มอนดาวี ( ucdavis ) จากคุณ : sofatboy - [ 21 มี.ค. 49 14:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ครอบครัวมอนดาวี Magrit / Bob และ ปีเตอร์ มอนดาวี ( californiawineandfood ) จากคุณ : sofatboy - [ 21 มี.ค. 49 14:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เกาะติดขอบมอนิเตอร์ เวลากินไม่ได้นอน เวลานอนไม่ได้กิน จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 21 มี.ค. 49 14:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เย้... พี่หวานตอบแล้ว แต่ไม่ตรงที่นกถามค่ะ (แหะๆ อย่าเพิ่งค้อนซีคะ) คือนกไปเห็นโฆษณาของโรงแรมโอเรียนเต็ลในหนังสือแพรว เขาเขียนว่าดังนี้ค่ะ ............................. Tiwa Yenwatana WINE SOMMELIER ไม่ยอมให้อาหารรสเผ็ดสัมผัสลิ้นของเขา เพราะในฐานะนักชิมไวน์ คุณทิวาต้องดูแลประสาทในการรับรสที่ลิ้นของเขา ให้สามารถแยกรสชาติที่ต่างกัน แม้เพียงเล็กน้อยของไวน์จากทุกแหล่งผลิตได้อย่างแม่นยำ เพื่อให้คำแนะนำที่ดีที่สุดแก่แขกของโอเรียนเต็ล การอุทิศตนเช่นนี้เป็นหนึ่งในมาตาฐานการบริการ..... (มีต่อค่ะ โฆษณาโรงแรม) ......................................... เนี่ยค่ะพี่หวาน เลยอยากทราบความเห็นจากพี่หวานค่ะ ว่าจริงมั้ยคะ ถ้าจริง พี่หวานต้องเลิกรับประทานพริกเลยหรือเปล่าคะ (นกนะคะ ไม่เผ็ดไม่กินค่ะ ก็เลยอยากรู้ว่าชาตินี้ยังไงก็คงดื่มไวน์กับเขาไม่เป็นแน่ๆ หรือเปล่า  ตอนนี้ยังไม่สนใจดื่มเพราะไม่มีเงินซื้อค่ะ) ขอบคุณพี่หวานล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 21 มี.ค. 49 22:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ้าว..ก็ไม่ทราบว่าน้องนกถามเพื่อตัวเอง หรือถามเพราะสงสัยในข้อความที่ไปอ่านเจอมา เพราะถ้าถามเพื่อตัวเอง..เพราะตัวเองทานเผ็ดแล้ว ก็คงไม่ต้องเลิกทานเผ็ดไปจนตลอดชีวิต เพียงเพื่อจะได้ดื่มไวน์ให้รู้รส จำไว้นะคะว่า "เราซื้อไวน์..ไม่ใช่ไวน์ซื้อเรา" แต่ในกรณีของที่ยกมา ว่า คุณทิวานั้น.. อันนั้นจำเป็นที่เขาต้องรักษาสภาพสมบูรณ์ของสภาพลิ้นที่จะต้องรับรู้รสไวน์ ในฐานะของ ซอมมิลเยร์ อันหมายถึง wine captain ผู้ที่ต้องรับผิดชอบดูแลเรื่องการเก็บรักษา สั่งซื้อไวน์ให้เข้ากันกับเมนูในร้าน เพื่อที่จะได้แนะนำไวน์ให้กับลูกค้าให้ถูกต้อง ในเมืองนอก ร้านอาหารดังๆบางที่เขาจะมีเครื่องแบบใส่ ดูแล้วโก้มาก มีกุญแจพวงเบ้อเร่อห้อยพร้อมทั้ง มีจอกโลหะแบนๆหรือที่เรียกว่า tastevin อันเป็นสิ่งที่สมัยก่อนพวกพระคริสต์เขามีใช้สำหรับชิมไวน์กันประจำตัว ห้อยที่เอวด้วย อันนั้นก็คงเป็นเพราะสิ่งที่คุณทิวาต้องการรักษาไว้ให้เป็นกลางเข้าไว้..เพราะคงเห็นว่าฝรั่งไม่ทานเผ็ด และคงเป็นเทคนิคแบบของใครของมัน อีกทั้งต้องสัมพันธ์กับเมนูที่ดูแลอยู่  เช่นถ้าทำอยู่ห้อง Lord Jim's  จะมามัวแต่โซ้ย น้ำตก ซกเล็ก ก็กระไรอยู่... ซอมมิลเยร์หลายๆคนที่พี่รู้จัก บางคนเป็นอิตาเลี่ยน  เป็นสเปนิช เป็นอเมริกัน  เห็นทานอาหารกันหลากหลาย บางทีเผ็ดกันจนน้ำตาไหล เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้ทานทุกวันก็เท่านั้นเอง และที่สำคัญคือ คุณปีแอร์ ซอมมิลเยร์ตัวจริง นี่แหละ..ตัวดีนัก  ที่ประกาศให้ใครต่อใครลองแพนงเนื้อกับ Gewurztranimer บ่อยๆ เพราะการที่จะเป็นซอมมิลเยร์ที่ดีได้ นั่นหมายถึงต้องรู้จัก การ matching หรือ  pairing อาหารให้เข้ากับไวน์ที่มีอยู่(นับหมื่นๆชนิด  เรียกว่าต้องค้นหากันแทบตลอดชีวิต) และสามารถนำมาแนะนำให้ลูกค้าได้ทดลอง เพื่อให้อาหารในมื้อนั้นได้ออกมาเป็นมื้อที่สมบูรณ์ และประทับใจ ซอมมิลเยร์จะต้องมีความรู้เรื่องอาหารระดับเชฟ (เขาต้องเรียนเรื่องอาหารก่อนค่ะ ตามหลักสูตร) และเรื่อง herbs , spices ในการประกอบอาหารนั้น เขาทดลองกันอย่างไม่มีจบมีสิ้น เคยมีการประชุมกันในเรื่องของ  herbs  ห้าหกชนิด คือ  terragon, basil,savory marjoram,thyme มีการประกวดอาหารที่ต้องทำมาจากเออร์บตามรายชื่อที่ให้มาด้วย งานนี้ บริษัทขายไวน์หลายบริษัทเป็นเจ้าภาพ จัดขึ้นมา  กรรมการคือ ซอมมิลเยร์ต่างๆ (คุณปีแอร์ด้วย) จุดมุ่งหมายคือ เพื่อหาความเร้นลับของไวน์ที่จะมีปฏิกริยา ที่จะมีต่ออาหารในตำราใหม่ๆ หรือกับซอสแปลกๆ เพราะการพัฒนาในเรื่องการกินของคนนั้นมักจะเปลี่ยนไปตามยุคตามสมัย.. วงการไวน์ก็ต้องหมุนตัวให้เข้าไปด้วยกัน และนั่นคือ หน้าที่ของ ซอมมิลเยร์ ที่ต้องค้นหาและเป็นสื่อให้ใครต่อใครอันหมายถึงลูกค้าได้ทราบ..ที่ต่างกันกับ Master of Wine  ที่จะเล่าให้ฟังในทีหลัง แค่นี้ก็ยาวยืดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะตรงประเด็นกับที่ถามหรือไม่.. อ้อ..มองไม่เห็นคำถามที่ว่า แล้วพี่ต้องเลิกทานเผ็ดหรือไม่ ? ตอบ คือเผอิญว่า เป็นคนที่ไม่ทานเผ็ดอยู่แล้วโดยกำเนิด แถมดันชอบอาหารฝรั่งซะด้วยซิ เลยเข้าคอกับคุณบุญชิตเป็นปี่เป็นขลุ่ย...แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบอาหารไทย ชอบค่ะ ชอบมาก เพียงแต่ต้องไม่ใช่แบบกระหน่ำพริก แกงไตปลายังชอบเลย ชอบความหอมของขมิ้น และกลิ่นเครื่องเทศ  แต่ต้องไม่เผ็ด  เลยถูกเพื่อนๆด่าไม่เลิกมาจนทุกวันนี้.. แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 00:52:49 จากคุณ : WIWANDA - [ 22 มี.ค. 49 00:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 cheers จากคุณ : horseshoes - [ 22 มี.ค. 49 01:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากค่ะพี่หวาน ก็แปลว่า Master of Wine หรือ Wine Sommelier ไม่ควรจะกินเผ็ด(มาก)จริงๆ แต่ถ้าเป็นคนทั่วไป ไม่ใช่อาชีพทางนี้ จะกินอะไรก็กินไปเถิด นกเข้าใจถูกไหมคะ? ว้าว  ละเอียดอ่อนจริงๆ ค่ะ อยากรู้จังว่าไวน์อะไรจึงจะเข้ากับก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้ออนามัย (มีลูกชิ้นเอ็นปิ้งด้วยค่ะ) เพราะว่าชอบบบบบ กินจริงๆค่ะ กินได้ทุกวัน อิ อิ อิ (ใส่พริกป่นหนึ่งช้อนเต็มๆ สงสัยพี่หวานไล่ให้ไปกินกับเหล้าโรงแหงๆ ) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 22 มี.ค. 49 02:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ค่ะ ถ้าไม่ใช่อาชีพที่ต้องมาค้นคว้าหาศาสตร์ หาศิลป แล้ว..จะทานไวน์อะไรก็ทานไปเถิด ตามสบาย ไม่มีใครเขามาว่า.. พี่ละเห็นบ่อยไป ตอนที่ไปเมืองไทยน่ะ อาเสี่ยคว้าไวน์แดงบอร์คโดซ์ยี่ห้อดีๆมาวางบนโต๊ะปัง..ขวดเย็นละอองเกาะ เหมือนเพิ่งเอาออกมาจากตู้เย็นหมาดๆ สั่งปลานึ่งเกี้ยมบ้วย  ต้มจับฉ่าย กั้งดอง และ ใข่เค็ม อ้อ..ข้าวต้มอีกโถนึง.. แล้วก็รินไวน์แจกกันกินเอร็ดอร่อยไป... ไม่ผิดตรงไหนค่ะ เพราะเขาดื่มเพื่อความสุขและเป็นประเภทซื้อไวน์ให้มันมาเป็นทาส..จะกินจะใช้อย่างไรก็ได้ ชาติตระกูลของมัน ไม่มีความหมายใดๆกับเขาทั้งสิ้น.. จากคุณ : WIWANDA - [ 22 มี.ค. 49 07:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แวะมาเรียนให้คุณแดนไตรได้ทราบนะคะว่า Screaming Eagle  ขายแล้วค่ะ ถูกเปลี่ยนมือไปเรียบร้อย(ตามคาด)  เพิ่งปิดดีลไปเมื่อสองสามวันมานี้   ในราคาเอเคอร์ละ (ประมาณว่า) ไม่หนี สามแสน มีทั้งหมด 60 เอเคอร์ ก็คูณกันเองละกัน มันเป็นเทคนิคของการปั่นราคาที่ดิน ตามที่เล่ามาในกระทู้ที่แล้ว  จากนี้ไป ที่ดินใน  Oakville, Napa  จะมีราคาราวกับปูด้วยทองคำ และนั่นก็หมายถึงการขยับขึ้นของราคาที่ดินในละแวกเขตอื่นๆด้วย และเมื่อที่ดินมีค่า ไวน์ก็จะต้องเพิ่มราคา  ภาษีเข้ารัฐหลั่งไหลเข้ามาอีกเป็นกอบเป็นกำ  อันเป็นกฏธรรมชาติ จากคุณ : WIWANDA - [ 22 มี.ค. 49 08:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29 tastevin จากคุณ : sofatboy - [ 22 มี.ค. 49 08:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไม่เคยเห็นในร้านขายไวน์ทั่วไปครับ แต่ถ้าร้่านมีระดับหน่อย อันนี้ไม่ทราบครับ ยังไ่ค่อยกล้าเดินเข้าไปดู กลัวน้องเขามาถามว่า สอบถามได้นะคะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปถามอะไรเขา เคยถามเหมือนกัน คือ ถามว่าพี่ไม่รู้จะถามอะไรจริง ๆ น้องจ๋า เพราะเมื่อวานนี้พอดีต้องไปงานแถวเอ็มโพเรี่ยม แต่มักน้อย (จริง ๆ เงินน้อย) ไม่ค่อยกล้าเดินดูร้านไวน์แถวข้างบน เพราะคงไม่พ้นตัวดัง ๆ ราคาไม่ต่ำกว่า 5 พัน ก็เลยข้ามมากินข้าวแกงฝั่งตรงข้ามกับเดินดูในฟู๊ดแลนด์เพื่อนเก่า เพราะเขาเอาไวน์มาใหม่ ๆ เรื่อย ตามแต่เอเย่นต์จะส่งมา เห็นคนข้างหน้า เขาโทรศีพท์ถาม (น่าจะเป็นคนกิน) ว่าจะเอาปีไหน พร้อม ๆ กับถามพนักงานขายไปด้วย รู้สึกว่าจะตกลงกันไม่ได้ คล้าย ๆ ว่า พนักงานก็งง ว่าปีไหนนี่คือยี่ห้อไหนคะ ส่วนคนซื้อก็คงงงว่าที่คนกินโทร.มาบอกว่ามันหน้าตายังงั้นยังงี้ มันคือขวดไหนในเป็นร้อย ๆ ขวดที่เขาวางบนหิ้งแหงนคอตั้งบ่านั่นหว่า สุดท้ายก็เลยแห้ว คนซื้อก็ไม่ได้ซื้อ  คนขายก็ไม่ได้ขาย พอเหลือผมยืนอยู่หน้าหิ้งคนเดียว พนักงานแกคงเหนื่อย หรือเดาไม่ออกว่าไอ้โรคจิตนี่มันจะซื้อไวน์ หรือมันจะเลียนแบบคนทุบศาลพระพรหม มาทุบบไวน์ชั้นหรือเปล่า น้องเธอก็เลยยืนห่าง ๆ กะว่าถ้าสบช่องก็จะเสียบเข้ามาถามว่า สอบถามได้นะคะ พอดีไม่ได้เปิดช่อง น้องเขาเลยเสียบไม่ได้ (หรือไม่อยากจะคุยกับไอ้หน้าตาเหมือนพวกโรคจิตก็ไม่รู้) สุดท้ายก็๋เลยได้เดินหยิบขวดนั้น พลิกขวดนี้ ดูชื่อ ดูดีกรี กะดูเอเย่นต์ที่นำเข้ามา พร้อม ๆ กับพลิกนาฬิกาดูเวลาไปทุก 5 นาที เพราะมันบ่ายโมงกว่าแล้ว ที่นี้ถ้าเกินบ่ายสองแล้วเขาห้ามเมา สุดท้ายหลังจากเดินวนไปพลิกมาจนน้องเขาอ่อนใจ ไม่อยากจะตอแยด้วยแล้ว ก็เลยคว้ามาได้ 2 ขวด (เปล่ารวยครับ แต่เดี๋ยวนี้เขาชอบหักคอ ซื้อขวดแถมขวด แล้วก็ตั้งราคาเท่ากับ 2 ขวด ไม่รู้จะทำไปทำไม  คงให้คนตื่นเต้นมั๊ง  อย่างที่เคยซื้อขวดละ 500 แก เขาก็เอามาตั้งเป็น 1 พัน แล้วก็เขียนว่าซื้อขวดแถมขวด มันก็คือบังคับให้ซื้อ 2 ขวดนั่นแหละ  คงเห็นว่าไวน์มันหลากหลายยี่ห้อ คนคงจำไม่ได้มั๊งว่าขวดไหน ยี่ห้ออะไร มันราคาเท่าไร) เป็นไวน์อิตาลีครับ ชื่ออะไรก็จำไม่ได้เหมือนกัน อ่านไม่ออก เห็นตัวหนังสือแล้วนึกถึงหนังเรื่อง "หมานคร" (ลืมแนะนำให้เจ๊วิ ฯ ดู หนังแนวโครต ๆ อีกเรื่องนึงของไทย)ที่นางเอกได้รับแรงบันดาลใจจนยอมเปลี่ยนชีวิตตัวเอง หนีจากงานประจำที่น่าเบื่อไปทำงานตามแรงศรัทธาที่ได้รับจากหนังสือเกย์ อิตาเลี่ยน ) ที่มันส์คือ แรงศรัทธานั้นเกิดขึ้นเพราะคุณเธอแกอ่านภาษาอิตาลีไม่ออก เลยพยายามแสวงหาคนที่อธิบายให้แกได้ บังเอิญไปเจอไอ้เกย์เฒ่าแจกใบปลิว แล้ววิ่งหนีตำรวจ หนังสือแบบเดียวกันตกอยู่ เธอเลยนึกว่านี่คือนักต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ ก็เลยซื้อไวน์อิตาลีมา 2 ขวด ด้วยเหตุนี้แหละ ไม่รู้จะมีใครหาว่าเราเป็นเกย์เฒ่าหรือเปล่า ยังไม่ได้ลองครับ เพราะขณะตัดสินใจอยู่นั้น ซี้ติ่งเพื่อนเก่าเล่ายี่ห้อ ก็โทร.มาพอดีว่าบ่ายนี้มีเฮง ศรีภรรยาจะแวะไปหาคุณแม่ยายที่บ้าน ไม่ต้องไปรับเพราะจะให้พี่ที่บ้านมารับแทน ดังนั้น เมื่ออากาศปลอดโปร่งดังนี้จึงต้องไปกินไวน์และตีกอล์ฟเสีย เพื่อไม่ให้โอกาสอันดีที่มีอยู่น้อยนิดหลุดลอยไป ก็ยอมตามมันครับ  ถึงจะไม่เข้าใจว่าจะกินเหล้าแล้วทำไมต้องรอให้เมียอนุญาตด้วย แต่เห็นว่าอุณหภูมิกรุงเทพฯ ณ เวลา 14.00 น. มันทะลุไปจ่อ 40 องศาขนาดนั้น จะให้กินไวน์ก็กระไรอยู่ ก็เลยแวบกลับบ้านไปเปลี่ยนเป็นพี่จอห์นนี่เดินเล่น หิ้วไปตีกอล์ฟสนามกลางคืนกะมันเสียเลย อาศัยว่ามันมีแคดดี้คู่ใจ ไม่รู้ไปตกลงกันอีตอนไหน เห็นโทร.ไปนัด กันเรียบร้อย ก็เลยเอาเหล้าเสียบหลังรถ พร้อมกับแกล้ม โซดา น้ำ ครบถ้วน แคดดี้ก็ซัดด้วย แจกเพื่อนด้วย จนไม่เป็นอันหยิบไม้ให้นาย ส่วนนักกอล์ฟกำมะลอ 2 ตัว ก็เดินหวดไปเรื่อย ตั้งแต่หลุม 1 ยันไปเป๋เอาหลุม 18 หมดกลมพอดี ถึงขนาดนั้นก็ยังตีเกินร้อยไปแค่ 2  (ปกติจะเกินร้อยไป 10 กว่าเป็นอย่างต่ำ คราวนี้สงสัยแคดดี้ก็คงตาลายด้วยเหมือนกันมั๊ง) เรื่องก็มีเท่านี้แหละครับสารวัตร จะมาแก้ตัวเรื่องไม่ไปเขียนในกระทู้มา 2 วันแล้ว แต่ไม่ค่อยกล้า โจทก์รออยู่เพียบ ก็เลยมาสารภาพกับสารวัตรซะกระทู้นี้ก่อน เผื่อจะได้เอาไว้อ้างได้ว่า ยอมรับผิดไปเรียบร้อยแล้ว ไปหาอ่านเอาเอง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 22 มี.ค. 49 09:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ในช่วงหลัง ๆ ห้าหกปีที่ผ่านมา ผมค่อนข้างหันตะแคงข้างให้กับไวน์นาปาพอสมควร ก่อนหน้านั้นก็ว่าไปเรื่อย โดยเริ่มจาก Beaulieu Vineyards เป็นตัวแรก ๆ ครับ ตามด้วย Ravenswood, Merryvalle, Neibaum-Coppola Ridge, Stag's Leap Cask 23, Joseph Phelps, Caymus, Robert Mondavi และ Dominus ก็เริ่มสงสัยพัฒนาการของไวน์แคลิฟอร์เนียอยู่ครับว่า คุณภาพกับราคาเริ่มถ่างออกทุกที ๆ ไม่ใช่ว่าไวน์ไม่ดี...แต่ราคามันคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว นี่นับเฉพาะกลุ่มท๊อปไวน์และ Cults นะครับ นี่ก็ยังไม่เคยดื่ม Screaming Eagle เลยสักครั้ง แต่ทุกวันนี้ผมมีความสุขดีกับไวน์อิตาลีครับ (แต่ก็ยังทะลึ่งเก็บ Harlan Estate ไว้ครบวินเทจ) แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 15:57:32 จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 22 มี.ค. 49 15:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ไปดูมาแล้วครับ Thorn-Clark ที่ป้าวิแนะนำ ปรากฏว่ามีแต่ปี 2004 ครับ ไม่ทราบว่าใช้ได้หรือเปล่าครับ จริงๆแล้วไม่น่ามีปัญหานะ เพราะระดับผมนี่ยังไงก็แยกไม่ออกอยู่แล้ว ราคาอยู่ที่ 25-26 A$ หรือแถวๆนี้แหละครับ เดี๋ยวเสาร์นี้เข้าเมืองจะไปลองด้อมๆมองๆอีกที ว่าจะซื้อ Ginko ของ Blackmore มาช่วยเรื่องความจำซะหน่อย ชักแย่แล้ว เพิ่งจะสิบเจ็ดเอง จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 22 มี.ค. 49 16:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พี่หวานคะ ไวน์ในรูปนี้เป็นอย่างไรคะ? พอจะเอาไปให้เป็นของขวัญหมอฟันหรือครูอาจารย์ได้หรือเปล่าคะ? เขาจะแอบร้องยี้หรือเปล่า (นกดื่มไม่เป็น อะไรก็เลยเหมือนๆกันน่ะค่ะ) เพื่อนบ้านที่สนิทกันในหมู่บ้านเขาอิมพอร์ตมาขายค่ะ มีร้านอยู่แถวๆ วิลล่า ขวดละ 480 นกซื้อได้ลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์ (แต่ซื้อทีละสองโหลนะคะ) ไม่ทราบพี่หวานจะบอกให้เอาไปอาบอีกหรือเปล่า จากคุณ : . (Tweety สี่ตา) - [ 22 มี.ค. 49 17:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 รูปค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 22 มี.ค. 49 17:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เจ้ากรรม แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 18:53:35 จากคุณ : ดิคดิค (Natt_ac121) - [ 22 มี.ค. 49 18:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เหอะน่า  ไวน์ราคาขวดละ 480 บาทแถมยังได้ลดอีก  20% ซื้อไปเถอะ อย่าคิดมากเลยว่ามันจะดีหรือไม่ดี อยู่ที่ว่า ลองแล้วชอบหรือไม่.. ถ้าชอบก็นับว่าเป็นของดีราคาถูก  ถ้าไม่ชอบก็นึกว่าฟาดเคราะห์ไป..นะน้องนะ จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 12:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณวิโรจคะ.. เรื่องที่มาที่ไปของ cult wines นี่ วันหลังจะชี้ถึงข้อที่น่าสังเกตให้ทราบ และคุณก็คงพอจะต่อรูปร่างออกมาได้เอง ว่า ทำไมจึงต้องเกิด และ เกิดมาเพื่ออะไร ทุกอย่างนั้นจะมารวมตัวกันอยู่ที่ความเป็น"ทุนนิยม"ของอเมริกาค่ะ อีกทั้งเป็นนโยบายในการเปิดตลาดที่ชาญฉลาด ผสมผเสกับการแก้แค้นไวน์ฝรั่งเศสอย่างชนิดเหยียบย่ำมันให้จมดิน   แค่นี้ก็เริ่มสนุกแล้วใช่ไหมคะ..นี่ถ้าได้ยิ่งนั่งจับเข่าคุยด้วยแล้วละก้อ..รับรองว่าคุณต้องเป็นเง็ง.. คุณ Ronachai  คะ ซื้อไปเหอะ..ปี 04 ก็ได้ ถ้ามีที่เหลือละก้อ ซื้อไปอีกขวดหนึ่ง..เพิ่งไปลองมาวันนี้ เพราะข่าววงในบอกมาว่า แจ๋วเจงเจง.. แล้วเขาก็ดีอย่างว่าซะด้วยซิ คะแนนได้ถึง 94 ชื่อว่า Sons of Eden ( Shiraz Barossa Valley 2003) แต่ราคาจะแพงกว่าตัวแรกไปเกือบเท่าตัวนะคะ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 49 15:27:09 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 15:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้ว..เมื่อโรเบิร์ตได้เรียนจบออกมา เขาก็จัดการขอแฟนสาวแต่งงานแบบกระทันหัน เนื่องจากว่าที่แม่ยายไม่ค่อยชอบขี้หน้า เพราะ รังเกียจที่จะมีลูกเขยเป็นเชื้อสายอิตาเลี่ยน   แฟนสาว นามว่า Marjorie Declusin  หรือเป็นที่เรียกกันสั้นๆว่า Marge ( มาร์จ) ก็ตัดสินใจตกปากรับคำแบบป๊บปับทันใจดีแท้.. และเขาทั้งสองก็ได้แต่งงานกันสมใจในปี 1937  ต่างพากันมาอยู่ในเมือง St. Helena ใกล้ๆกับครอบครัว ตอนนั้น โรเบิร์ตมีความใฝ่ฝันอย่างเหลือเกินที่จะผลิตไวน์แบบดีๆ อย่างที่ต้องนำไปบ่มในถังโอ๊ค  ซึ่งตอนนั้นยังมีการทำกันเป็นส่วนน้อยถ้าไม่ใช่ไร่ไฮโซจริงๆ ไวน์ในนาปา..ส่วนใหญ่คือการผลิตแบบหมักและขายกันสดๆ ในรูปแบบของไวน์ตุ่ม ไวน์ไห รวมไปถึงไวน์แท้งค์ที่จัดส่งใส่แท้งค์ขึ้นรถไฟไปขายต่างรัฐ โบร๊คเกอร์ก็รับไป บรรจุขวดขายเอง อันนี้ทำรายได้ให้เป็นอย่างดี จึง ไม่มีใครสนใจที่จะคิดอ่านทำอย่างอื่น.. ดังนั้น ความคิดของโรเบิร์ต จึงจัดเข้าข่าย"อุตริ" จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 15:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ความฝันที่เขามี..ต้องค้างเติ่งออกไปเพราะ อเมริกาได้เข้าร่วมในสงครามโลกเมื่อปี 1940 การเกษตรของนาปาจึงต้องเปลี่ยนไปปลูกพืชผลไม้เพื่อเป็นประโยชน์ต่อเสบียงของชาติ อีกทั้งต้องผลิตปัจจัยบริโภคที่จะส่งออกสู่แนวหน้าด้วย.. โรเบิร์ตได้รับการยกเว้นในการถูกหมายเกณฑ์ทหาร แต่น้องชาย ปีเตอร์ ได้เข้าร่วมรบในสงครามครั้งนี้ด้วย.. ซึ่งเขาก็ได้ยังคงทำงานในไร่ไวน์ของเพื่อนพ่ออยู่ จนในปี 1943 ที่เขาได้รับข่าวที่สร้างความตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่..นั่นคือ ไร่ไวน์ Charles Krug ที่เคยโด่งดังทนต่อกระแสผันแปรของเศรษฐกิจไม่ได้ จึงประกาศขาย เพื่อนของโรเบิร์ตที่ทำงานอยู่ที่ธนาคารแห่งอเมริกาได้นำข่าวมาบอก และ ตบท้ายไว้ว่า "ถ้าอยากได้ ยูก็ต้องรีบๆหน่อยนะ เพราะว่ามีคนจาก โอไฮโอเขาจะมาดูในวันสองวันนี้แล้ว..หลุดมือไปละก้อ เสียดายแย่.." โรเบิร์ตรู้จักไร่ไวน์ CK นี่ดีเหมือนกับบ้านตัวเอง เพราะใครๆก็ต้องรู้จักไร่นี้ว่า อยู่คู่มากับนาปาตั้งแต่ปี 1861 เนื้อที่กว่า 500 เอเคอร์ ตั้งอยู่ที่พื้นที่ทางด้านเหนือของ เซนต์ เฮเลน่า นี่เอง และ ในอดีตได้สร้างไวน์เมธีมือดีๆอย่าง Joseph  Beringer จนนายเบอร์ริงเจอร์ ได้มามีไร่ไวน์ของตัวเองจนโด่งดัง (Beringer Winery จนทุกวันนี้) แต่ปัญหาใหญ่..คือว่า จะไปหาเงินที่ไหนมาซื้อ ทางเดียวที่เหลือ คือต้องไปปรึกษาขอความช่วยเหลือจาก พ่อและแม่.. (อันนี้เหมือนครอบครัวคนไทยม๊ะล่ะ?) จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 15:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ดังนั้น..วันรุ่งขึ้น เขาได้ไปพบกับผู้บังเกิดเกล้าแบบทันที พร้อมทั้งเปิดฉากเจรจาอย่างตรงไปตรงมา..และบอกถึง แผนที่จะหาเงินมาคืนอย่างรวดเร็วด้วยนโยบายที่ว่า.. เขาจะทำไวน์ขวด..ซึ่งจะต่างกับกิจการของครอบครัวที่ขายไวน์แท้งค์ซึ่งขายอยู่ในอัตรา .25 ต่อ แกลลอน แต่..ในการบรรจุขวดขาย เขาจะขายได้ถึง 1.00 ต่อไวน์หนึ่งแกลลอน  และ สามารถซื้อไวน์จากไร่อื่นมาร่วมบรรจุขวดขายด้วย โดยใช้ฉลากชื่อของ  Krug ที่เคยโด่งดังอยู่แล้ว..อีกทั้งขายกันเอง ไม่ต้องไปพึ่งตัวแทนให้มาเอาเปรียบอย่างแต่ก่อน แค่นี่ก็มองเห็นกำไรอย่างมหาศาล.. ซีซ่าร์นั่งฟังอยู่นาน..ในที่สุด เขาก็ตบโต๊ะปัง..บอกว่า "ไม่เอา..ไม่สน" ไม่ว่าโรเบิร์ตจะอ้อนวอนอย่างไร..พ่อก็คือพ่อ ที่พูดคำไหนคำนั้น ไม่ คือไม่.. หากแต่..ผู้ที่แอบฟัง แอบเก็บข้อมูลทั้งหมด นั้นคือ โรซ่า มารดาที่ทำท่าทางเหมือนกับไม่อย่างยุ่งเกี่ยว ทำกับข้าว หยิบจับโน่นนี่อยู่ในครัว โรเบิร์ตหมดหวังจนแทบหมดเรี่ยวแรง เขานอนค้างคืนที่นั่น ด้วยความหวังที่ริบหรี่ เลือนราง... เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น..ไม่รู้ว่าโรซ่าได้พูดอะไรกับสามี.. แต่..มันก็ทำให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ นั่นคือ ทันทีที่ ซีซ่าร์ได้เดินลงบันไดมา..ประโยคแรกที่เขาทักลูกชายก็คือ "ยูอยากจะพาไอไปดูไร่ไวน์ที่ว่านี่เมื่อไหร่ล่ะ" คำตอบก็คือ... "เดี๋ยวนี้เลยครับพ่อ.." จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 16:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ว่าแล้ว..สองพ่อลูกก็เดินทางไปดูไร่ไวน์ CK ที่แสนเก่าแก่ และผลก็เป็นไปตามคาด..นั่นคือ ซีซ่าร์ได้หลงรักกับ ภูมิประเทศและตัวไร่ในทันทีที่เห็น.. เขาตกลงใจซื้อ ในข้อแม้ว่า มันจะต้องเป็นธุรกิจแบบครอบครัวที่พี่น้องทุกคนทีส่วสนแบ่งเท่ากัน และต้องมาช่วยกันทำงาน..ไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง.. นี่คือที่มาของ การเป็นเจ้าของไร่ไวน์ของตระกูล มอนดาวี ที่มีไร่ในนามว่า Charles Krug (เพราะพวกเขาได้จงใจรักษาชื่อเก่า เพื่อผลทางการค้าขาย เพราะ ตอนนั้น มอนดาวียังเป็น nobody) ต่อมาพอปีเตอร์กลับมาจากสงคราม เขาก็ได้เข้ามาช่วยทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับพี่ชาย โดยแบ่งงานกันอย่างชัดเจน คือ ปีเตอร์ ควบคุมและดูแลการผลิต ส่วน โรเบิร์ต ทำหน้าที่จัดจำหน่าย.. ความแตกต่างระหว่างสองพี่น่องนี้ คือ บุคลิค ที่ต่างกันราวกับฟ้ากับดิน ..กล่าวคือ โรเบิร์ต เป็นคนรื่นเริง โอ่อ่า เพื่อนเยอะ ทำงานเก่ง สังคมฉกาจ ชอบของสวยงามและของดี ทุกอย่างสำหรับเขาต้องเนี๊ยบ และ ต้องมีคุณภาพเลิศเลอกว่าของใคร รวมทั้งเรื่องสรรหาความหลากหลายของไวน์ ปีเตอร์ เป็นคนเงียบๆ ขยัน ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง และไม่สนใจในเรื่องอื่นๆนอกจากเรื่องการผลิตไวน์แบบต้นฉบับที่เคยอย่างไหน ก็จะคงอยู่อย่างนั้น ความต่างในสองชายนี้ จึงนับว่าการอยู่และทำงานด้วยกันตลอด 25 ปีนั้น ...ไม่หมู หากแต่เป็นเพราะ เสาหลักที่สำคัญในการบริหารคือ ซีซ่าร์ ที่ลูกๆทุกคนต่างเกรงกลัวหัวหดนั้น ทำให้ทุกอย่างไม่เป็นปัญหา.. จนเมื่อเสาหลักได้มาล้มครืน..ซีซ่าร์เสียชีวิตในปี 1959 ปัญหาทุกอย่างจึงเริ่มเกิดขึ้นมาอย่างเป็นระลอก.. แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 49 16:38:33 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 มี.ค. 49 16:37:47 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อิทธิพลของเพศแม่  ช่างทรงอานุภาพเช่นนี้เสมอนะคะพี่วิ  สามารถเปลี่ยนหินผา ให้กลายเป็นปุยนุ่นได้ มาตามเชียร์คุณ sofat ค่ะ  มือไวจริงๆ... มีรูปประกอบทุกชอต  หวังว่าคืนนี้ คงได้เห็นภาพไร่ Charles Krug  ของตระกูลมอนดาวี แบบพาโนรามานะคะ ส่วนคนเขียนกระทู้ยังเตริ์ก สงสัยยังหาทางออกจากหนามกอล์ฟไม่เจอค่ะ...........ไปตีสนามไหนน๊อ  จะได้สั่งห้ามพี่ห้ามน้อง ญาติสนิทมิตรสหายและคนที่บ้าน...ไม่ให้ไปตี! จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 23 มี.ค. 49 17:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไร่องุ่น มอนดาวี ( pressdemo ) จากคุณ : sofatboy - [ 23 มี.ค. 49 20:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ไร่มอนดาวี ( rmprivateselection ) จากคุณ : sofatboy - [ 23 มี.ค. 49 20:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไร่มอนดาวี ภาพจาก ianlivingston จากคุณ : sofatboy - [ 23 มี.ค. 49 20:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตามมาแล้วครับ ป่วยไปสองอาทิตย์ เป็นภูมิแพ้ นอนรพ เดียวกับคนดัง คุณบรรหารกับคุณสมคิด ช่วงนี้ยังดมไวน์ไม่ได้เลยครับ เลยยังต้องอดใจไว้ก่อน เศร้าจังครับ จากคุณ : D19 - [ 24 มี.ค. 49 15:32:49 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ D19 รักษาตัวหน่อยครับ Marquis de Rical ยังไม่ได้ดื่มด้วยกันเลย จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 24 มี.ค. 49 17:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ไม่ผิดหวังค่ะ  ขอคุณคุณ sofat ค่ะ  วิวคล้ายสวนส้มทรายทองจังเลยนะคะ แท่งปูนใหญ่ๆ เขามีไว้ทำไมเหรอคะ ถ้าจะเอาเป็นค้าง  ก็ดูสูงเหลือเกิน ต้นองุ่นที่ถูกตัดซะโกร๋น  สูงไม่ถึงครึ่งเสาเลยค่ะ จากภาพที่เห็น อากาศแจ่มแจ้งขนาดนี้  อุณหภูมิสักกี่องศาได้ค่ะ ไม่ทราบว่าพอจะมีภาพกระท่อมน้อยปลายไร่ ของบรรดาไวน์เมธี ที่รักสันโดษเหล่านี้บ้างหรือเปล่าคะ   คงจะเหมือนในหนังนะคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 24 มี.ค. 49 20:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอต้อนรับคุณ D19 กลับกระทู้ค่ะ ขอให้หายไวๆ พักฟื้นให้มากๆ ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ จะได้ไปร่วมวงกับคุณวิโรจในเร็ววัน.. รูปของหลาน sofatboy นั้น คือไร่ของ โรเบิร์ต มอนดาวีที่แยกตัวออกมาทีหลังค่ะ  ตอนนี้เรากำลังพูดถึงไร่ของครอบครัว คือ Charles Krug  ซึ่งสองพี่น้องช่วยกันตัวเป็นเกลียวจนรุ่งเรือง  เข้าข่าย น้องผลิต พี่ขาย แม่เก็บสตังค์ ซึ่งต่อมา..มันก็เกิดเหตุขึ้นมาจนได้..จะเล่าต่อให้ฟังเดี๋ยวนี้ละค่ะ ปัจจุบัน  Charles Krug  มีเจ้าของคือ ปีเตอร์ มอนดาวี และลูกชาย คุณกาสะลองคะ ภาพโกร๋นที่เห็นนั่น คือการลงต้นองุ่นใหม่ค่ะ ต้นเตี้ยนิดเดียว กำลังเพาะ เสาที่เห็นนั่นเป็นไม้ค่ะ ถ้าเป็นไร่เล็กๆ..เขาก็จะปลูกกุหลาบตรงเสา และแยกสีให้รู้ว่าเป็นองุ่นอะไร โดยสังเกตุจากสีของดอกกุหลาบเป็น สัญลักษณ์ (อันนี้คือสไตล์ของอิตาเลี่ยน) จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 14:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 กระทู้นี้เคลื่อนตัวช้าไปหน่อยนะคะ เพราะคนเขียนต้องไปแปะข้อความที่เคยเขียนไว้ในเวบวิชาการด้วยค่ะ ยังงงอยู่เนี่ย..ว่าเขียนอะไรไปได้ยังไงเยอะแยะ ขนาดเอาไปแปะเฉยๆ..ยังเหนื่อยเลย ท่านผู้ควบคุมเวบท่านขอให้เล่าเรื่องสมเด็จพระนางวิคตอเรีย..ตามที่มีหนังสือเกี่ยวกับท่านอย่างมากมาย (บอกตรงๆว่า อยากเรียบเรียงเรื่องนี้มาก ไม่รู้ว่ามีลูกบ้าชนิดไหนวุ๊ยเนี่ย..) แต่ต้องเรียนไปให้ทราบว่า ขอเวลาสักพัก เพราะกระทู้ไวน์กำลังติดพัน  และเพื่อเป็นการปูทาง จึงนำเรื่อง รักร้าวๆของเจ้านาย และ ลอดลายรั้ว..วินด์เซอร์ ไปปูทางเรียกน้ำย่อยก่อน  และยังอุ่นใจ เพราะมีเรื่อง ฮิตเล่อร์ และ เรื่องเชลย..กั๊กไว้อีกเพียบ..เผื่อจะปูทางไปได้เรื่อยๆจนยาวเป็นถนนสายมิตรภาพ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 15:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ในช่วงของปี 1950's-1960's นั้น ไร่ CK ที่บริหารโดยครอบครัวมอนดาวีนั้น ได้ประสบความสำเร็จในการขายไวน์(ชนิดกลางบ้าน หรือที่เรียกว่า table wine) จนมาเป็น หนึ่งในแถวหน้า ห้าอรหันต์ไวน์ของคาลิฟอร์เนีย นั่นคือ  ไร่ Beaulieu, Inglenook, Louis Martini, Beringer แต่..โรเบิร์ตไม่พอใจกับความเป็นเจ้าพ่อไวน์กลางบ้าน อย่างที่เป็นอยู่ เขามีความทะเยอทะยาน อยากเห็นนาปาได้ผลิตไวน์ดีๆเคียงบ่าเคียงไหล่กับชาติอื่นๆ เช่น สเปน อิตาลี เยอรมัน หรือ อาจจะดีเท่าฝรั่งเศส ความคิดนี้ เขามักนำไปปรึกษากับน้องชายและแม่เสมอ แต่..ทุกคนไม่เห็นด้วย..โดยเหตุผลว่า แค่นี้ก็ขายดีอยู่แล้ว จะไปวุ่นวายดิ้นรนอะไรกันมากมาย.. นอกจากนั้น การที่โรเบิร์ตชอบออกงาน เปิดตัวกับกลุ่มไฮโซนั้น ย่อมมีค่าใช้จ่าย ที่ น้องชายไม่ค่อยพอใจ.. เพราะทุกอย่างมันคือเงินกงสี... แต่โรเบิร์ตยังคงเดินตามฝัน..เขาเดินทางไปยุโรปในปี 1962 เป็นครั้งแรกในชีวิต..เส้นทางของเขานั้นได้ไปเยี่ยมไร่ไวน์ดังๆทั้งในบอร์คโดซ์และเบอร์กันดี.. ต่อด้วย ทัสคานี(Tuscany) ในอิตาเลียน และ โมเซลล์ (Moselle) ในเยอรมัน จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 15:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 สิ่งที่เขาเห็น..และตื่นตาตื่นใจต่อการทำไวน์ชั้นอ๋องของฝรั่งเศส นั่นคือ เขาเพิ่งได้ทราบว่า..พวกชาโตนามอุโฆษนั้น เขามีเทคนิคและเคล็ดลับในการทำไวน์ให้ออกมาดี ด้วยวิธีสารพัด  ซึ่งผิดกับที่คาลิฟอร์เนีย ที่ทำกันตามหลักสูตรเหมือนๆกันแบบเป๊ะๆ ทั้งไวน์แดง ไวน์ขาว.. แต่ที่ฝรั่งเศสนี่..เขาทนุถนอมองุ่นแทบทุกพวง ทุกเม็ด และในแต่ละชนิด แต่ละสายพันธ์ ก็มีวิธีการปฏิบัติการปรุง การหมักไม่เหมือนกัน อีกทั้งเขาใช้ถังโอ๊คขนาดเล็กสำหรับบ่มไวน์ (ซึ่งหมายถึง เป็นการทำให้เนื้อไวน์อวลอบไปด้วยกลิ่นโอ๊คอย่างทั่วถึงและความนุ่มนวลของรสชาติที่จะตามมา) ขั้นตอนที่เขาเห็นนั้น เขาได้ซาบซึ้งถึงความละเมียดละไมของการทำไวน์อย่างที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน ว่า.. ชาวไวน์พวกนี้ไม่ได้คำนึงถึงต้นทุน ราคา หรือ มาร์จิ้นของ ราคาต้นทุนและราคาขาย.. ในขณะที่ชาวไวน์อเมริกันนั้น จะใส่ใจต่อเรื่องการตกดอก ออกลูก ระดับน้ำตาล และ ผลผลิตที่จะทำเงิน มาก่อนการทำไวน์ และเขาได้ประจักษ์แก่ใจในที่สุดว่า..ความแตกต่างระหว่าง ชาวไวน์สองทวีปนั้น คือ.. อเมริกัน..ทำไวน์เพื่อการค้า ฝรั่งเศส..ทำไวน์ด้วยความเป็นศิลปินในหัวใจและสายเลือด จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 15:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 53 และเขาได้รู้อีกเทคนิคอีกอย่างหนึ่งของไวน์ชั้นหนึ่งของโลก เช่น มูตอง รอธส์ไชลด์,มาร์โกซ์, ลาฟีต, โอต์-เบรียง,เปตรุส... ทั้งหมด ต่างใช้ถังโอ๊คใหม่ในทุกวินเทจ.. นั่นหมายถึงการทุ่มทุนมหาศาล..ดูราคานะคะ.. ยกมาสามขนาดเลย.. French Oak             30 L           $285.00 ea. French Oak             55 L           $390.00 ea. French Oak            220 L          $1105.00 ea. มาเทียบราคากับถังโอ๊คของอเมริกา.. American Oak           38 L           $180.00 ea. American Oak           55 L           $235.00 ea.       American Oak          225 L          $785.00 ea. ต่างกันมากนะคะ แล้วคิดดูว่าต้องซื้อกันทีละเป็นร้อยๆถัง ก็เป็นเงินไม่ใช่น้อย.. แต่ถังที่ใช้แล้ว เขาก็ผ่องถ่ายไปยังไร่ไวน์ในเครือที่ผลิตไวน์ระดับรองๆ หรือ บางทีก็มีการเปิดประมูลกันในระหว่างผู้ประกอบการ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 16:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 54 และไอ้ถังที่ใช้แล้วเอาไปใช้ใหม่นี่แหละ คือตัวปัญหาที่เขาได้พบว่า ไวน์ที่น่าจะดีในบางไร่ บางวินเทจ แต่มีตำหนิในรสชาติที่ไม่เข้าที่เข้าทางตามที่ควร   นั่นคือ..หมักในถังไวน์เก่าที่มีการเกาะตัว ปนเปื้อนของแบคทีเรีย และเป็นที่น่าประหลาดใจว่า ยังมีอีกหลายๆไร่ที่ยังเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ ยังตะบี้ตะบันหมักไวน์ในถังเก่าๆ เป็นมาอย่างไรก็เป็นไปอย่างนั้น น่าเสียดาย.. แต่โรเบิร์ตตั้งใจมุ่งมั่นว่า..กลับไปนาปา เขาจะทำไวน์ให้ดี อย่างที่ได้พบเห็นมา..แม้ว่าจะต้องทุ่มเงินทุ่มทองให้บานเบิกไปอีก..เขาก็คงต้องยอม.. กลับไปถึงที่ไร่..เขาละล่ำละลักบอกแม่บอกน้องด้วยความตื่นเต้น..ถึงแผนการและผลสำเร็จที่จะได้รับ.. เพราะเสียงการตกลงในการเปลี่ยนแปลงใดๆต้องเป็นเอกฉันท์  เนื่องจาก ซีซ่าร์ได้จัดการมรดกไว้ว่า.. พ่อแม่ถือหุ้น 40%  เขาและพี่สาว น้องชาย คนละ 20 % เมื่อพ่อจากไป..แม่จึงเป็นคนที่ถือหุ้นใหญ่คนเดียว แต่ปัญหา คือ โรซ่าไม่เคยทำธุรกิจใดๆ ดังนั้น วิสัยทัศน์ของเธอจึงสั้นและแคบ..เข้ากันพอดีกับน้องชาย..ปีเตอร์ ที่มองไม่เห็นความสำคัญ.. เท่านั้นไม่พอ..ทุกคนกลับตำหนิเรื่องการเดินทางให้เปลืองเงินเปลืองทองของเขาเสียอีก.. แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 02:23:18 จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 16:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีครับคุณอา มาแปะวิธีการทำ ถัง French Oak  ครับ  http://www.nwcooperage.com/gallery.asp  http://www.nwcooperage.com/slideshow.asp จากคุณ : sofatboy - [ 25 มี.ค. 49 19:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 56 โอ้..พ่อเจ้าประคุณ พ่อทูนหัว หลาน sofatboy ของป้า.. เก่งจิงจิ๊งง...ที่หาเวบการทำถังมาให้ใครต่อใครได้เห็น ทันสมัยจริงๆค่ะ และภาพนี้..จะทำให้คนหลายคนหายสงสัยไปได้ว่า.. กลิ่นต่างๆที่สารพัดเกจิไวน์รำพันมานั้น มาจากไหน.. ตัวอย่างเช่น..Toasty,Vanilla,Cloves,Black pepper, และ Cigar box (cedar / tobacco) ก้อ..มาจากตรงนี้ละค่ะ  ในขั้นตอนของการรมไฟนั้น จะได้กลิ่นหอมควันแบบแปลกๆ นำไปแปลได้อย่างที่ว่ามาละค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 มี.ค. 49 22:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เรื่องของสองพี่น้องนี้คุกรุ่นมาเรื่อย เพราะทัศนคติที่ไม่ตรงกัน จนมาแตกหัก..ก็เมื่อปีต่อมาหลังจากที่เขากลับมาจากยุโรป นั่นคือ ทั้ง โรเบิร์ตและมาร์จภริยา ได้รับเชิญให้เข้าไปดินเน่อร์ในทำเนียบขาว ที่ผู้เชิญคือ ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี้ และท่านผู้หญิง.. นี่คือข่าวใหญ่และเป็นสิริมงคลยิ่งนักสำหรับครอบครัวชาวบ้านๆอย่างมอนดาวี เบื้องหลังของการที่ได้รับเชิญเพราะ ท่านปธน. กำลังจะต้อนรัยแขกเมืองคนสำคัญคือ นายกรัฐมนตรีของประเทศอิตาลี จึงจำเป็นที่ต้องหานักธุรกิจเชื้อสายอิตาเลี่ยนที่กำลังรุ่งในหลายสาขา  หลายวิชาชีพ มาร่วมวงสนทนาและพบปะ.. ทั้งสองสามีภรรยาต่างตื่นเต้นจนเนื้อตัวสั่น..ต่างคิดกันวุ่นวาย โดยเฉพาะมาร์จ ที่วุ่นวายอยู่กับเรื่องของการที่ต้องหาเสื้อผ้าที่เหมาะสม เพราะใครๆก็ทราบว่า ท่านผู้หญิงจ๊าคเกอลีนนั้น เป็นผู้นำแฟชั่นขนาดไหน แต่กับสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆไม่ได้คิดเช่นนั้น พวกเขาไม่ได้ตื่นเต้นไปด้วยสักนิด  ..แถมยังคิดว่า..หมั่นไส้นัก กระแดะทำตัวไฮโซจนเกินขนาด !! จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 02:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แต่โรเบิร์ตและมาร์จ ตื่นเต้นจนลืมสังเกตถึงความผิดปรกติที่ว่า  ทั้งสองคนต่างพากันไปช้อปปิ้งหาซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมสำหรับเธอ  ต่างคิดว่าไปในนามของไร่ไวน์ Charles Krug จึงต้องจำเป็นต้องดูดี ไม่ให้ใครมาดูถูก อันนี้ขอแนะนำเพิ่มเติมสักนิดนะคะ ว่า ชีวิตของสาวอเมริกันที่จำเป็นต้องออกสังคมในยุคนั้น เสื้อผ้านั้นก็เป็นไปแบบเรียบๆ เพราะไม่มีหลายสไตล์ให้เลือกมากนัก (เนื่องจากอากาศที่หนาวเย็นกว่าปรกติ) แต่ที่จำเป็นนั้น คือ เสื้อคลุมหรือที่เราเรียกว่าโค๊ทที่ต้องเป็นขนสัตว์ เช่น มิงค์ ที่นับเป็นอาภรณ์เด่นตั้งแรกเริ่มเดินเข้างานมาเลย.. จะเป็นเสื้อมิงค์สั้น หรือ ยาว ก็แล้วแต่วาระและความสำคัญของงาน อย่างงานเลี้ยงแกรนด์ดินเนอร์ที่เล่ามา ก็ต้องเป็นตัวยาวกว่าเข่าลงไป.. แน่นอนว่า มาร์จไปเมียงมองหาซื้อเสื้อคลุมขนมิ้งค์สักตัว.. ที่ห้างในซาน ฟรานซิสโก.. และเธอได้พบตัวหนึ่ง ที่ติดราคาถึง 5000 เหรียญ ทั้งโรเบิร์ตและเธอต่างต้องถอนใจ เพราะมันแพงเกิน ในตอนนั้น เขามีรายได้เพียงปีละ 24,000 เอง.. ก่อนกลับ..เธอขอลองเสื้อตัวนั้นสักนิด ถึงจะซื้อไม่ได้ก็เถอะ อุแม่เจ้า...มันช่างเหมาะเหม็งพอดี สวยงามจนแทบเพ้อ น้ำตาแทบหยด เมื่อต้องส่งมันคืนกลับไปในตู้โชว์.. แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 03:03:32 จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 02:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สองสามอาทิตย์ต่อมา..เขาทั้งคู่ก็ต้องกลับไปตะเวณหาซื้อเสื้อผ้าอีก และคราวนี้เขาได้พบว่า เสื้อมิงค์ตัวนั้น ได้ปิดประกาศลดราคาครึ่งหนึ่ง เหลือเพียง 2500 ทั้งคู่เริ่มปรึกษากันเครียด เพราะมันหมายถึงเงินก้อนโตที่มาใช้เพื่อเสื้อตัวเดียว ในขณะที่ครอบครัวเล็กๆนั้นยังต้องเลี้ยงลูกถึงสามคน.. แต่..ในที่สุดโรเบิร์ตก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่า.. หน้าตาและชื่อเสียงของไร่ ชาร์ลส์ ครุค จะต้องมาก่อน ท้องไส้ เขาซื้อเสื้อตัวนั้นให้มาร์จสำหรับงานเกียรติยศที่สำคัญที่สุดในชีวิตที่กำลังจะมาถึงในหลายเดือนข้างหน้า.. ในเดือนพฤศจิกายน 1965 คือวันขอบคุณพระเจ้าที่ครอบครัวได้มารวมตัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน.. สองพี่น้องเริ่มมีการเสียดสีกันไปได้เรื่อยๆถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้..และมาสะดุดตรงที่ปีเตอร์ได้กล่าวในทำนองที่ว่า เขาเอาเงินที่ไหน ไปซื้อเสื้อผ้าแพงๆให้เมีย ถ้าไม่ใช่งุบงิบเอาไปจากกงสี.. โรเบิร์ตโกรธจนตัวสั่น..เขาบอกว่า "กล้าดีพูดมาอีกดิ.. กรูซัดปากเมิงแน่" "เออ...จะพูด จะทำไม เมิงยักยอก มีไรป่ะ?" "ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ.." "ไม่.." ว่าแล้วทั้งคู่ก็เข้าชกต่อยกันอุตลุด ช่างเป็นภาพที่บรรยายไม่ถูก ที่พี่น้องคลานตามกันมา ต่างอยู่ในวัยห้าสิบต้นๆ ต้องมาชกต่อยกันจนล้มลุกคลุกคลานเหมือนกับเด็กๆ.. แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 03:01:37 จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 03:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แค่พายุกำปั้นที่ได้เกิดขึ้น มันได้สร้างความแตกแยกในครอบครัวอย่างประสานไม่ติด โรซ่า..ถึงจะเสียใจ แต่ก็เข้าข้างลูกชายคนเล็ก (มาแต่ไหนแต่ไร) พี่สาวก้เงียบกริบ.. ดังนั้น โรเบิร์ตจึงเหมือนกับหัวเดียวกระเทียมลีบ.. ข่าวของการแตกแยกในครอบครัวนั้น เป็นอาหารอันโอชะของเหล่าเจ้าพ่อเจ้าแม่คอลัมน์ซุบซิบ อย่าง เฮอร์บ เคน และ แอ็บบี้ (คอลัมน์ เดียร์ แอ็บบี้) ผู้หลักผู้ใหญ่ในกลุ่มอิตาเลี่ยน ที่สนิทสนมกับครอบครัว ตั้งแต่ครั้งซีซ่ายังมีชีวิตอยู่ ต่างเข้ามาช่วยไกล่เกลี่ย แต่ก็ไม่ได้ผล.. ในที่สุด นาย โจ อาลิโอโต ทนายความของไร่(Joe Aliotoต่อมาคือนายกเทศมนตรีของนครซาน ฟรานซิสโก) ได้เข้ามาบอกกับโรเบิร์ตอย่างเปิดอกว่า.. "โรเบิร์ต อาของบอกเธออบ่างเปิดอกนะ ว่า ไปหาจ้างทนายความเก่งๆมาไว้นะ เพราะ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องเงินทองๆส่วนแบ่งกันในทีหลัง" ศึกครั้งนี้มิใช่หยุดแค่ระหว่างพี่น้องแค่นั้น ยังต่อยอดไปถึงรุ่นหลานด้วย เพราะลูกชายของโรเบิร์ตคือ ไมเคิล ที่ทำงานอยู่ในไร่ ก็ถูกปลดออกจากงาน.. ศึกของโรเบิร์ตและปีเตอร์..จึงต้องวิ่งขึ้นโรงขึ้นศาลกันเป็นว่าเล่น อีกทั้งยืดเยื้อมาหลายปี.. แต่..ส่วนดีของสงครามครั้งนี้ก็มี นั่นก็คือ การที่ทำให้เขาได้หลุดออกมาจากวงจรของธุรกิจครอบครัวที่ยุ่งเหยิง และขัดแย้ง..จนมายืนอยู่ด้วยลำแข้งทำธุกิจของตัวเองตามใจฝันในทุกวันนี้.. จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 03:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับ มาอัพเดทข่าวหัดดื่มไวน์ครับ อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเรียนหนังสือหนักที่สุดตั้งแต่เคยเป็นนักเรียนมาเลย มีวันนึงโหดสุด พวกเล่นสอนแต่ 7 โมงเช้า ถึง 7 โมงเย็น พักสองชั่วโมง ตามธรรมเนียมฝรั่งเศส เพราะมีอาจารย์มาจาก ม. ปารีส ท่านเทคิวให้ได้เฉพาะอาทิตย์นี้เท่านั้น คนฝรั่งเศสยังสติแตกกันเลย คนไทยที่ไหนจะรอด (ผมเป็นคนต่างชาติเดียวในคลาสนี้) พอคลายเครียดได้บ้าง ผมก็ไปร้านหนังสือ นั่งเลือกหาหนังสือเกี่ยวกับไวน์ สำหรับผู้เริ่มต้น (ลาก่อนตำรากฎหมาย ...โอ้ย...) เลือกที่อ่านเข้าใจ และมีภาพประกอบสวยๆ มาได้ เล่มหนึ่ง คือ La degustation โดย Pierre CASAMAYOR ในเล่มเขาพูดถึงเบสิก เรื่องที่ควรทราบ การทำไวน์ การชิม ไวน์แบบต่างๆ เอาไว้เพียงพอสำหรับคอใหม่หัดดื่มเลยครับ ไม่ทราบคุณปิแอร์ที่พูดถึงกันนี่ ใช่คนเขียนหนังสือเล่มนี้ไหมครับ คำถามต่อมา คือ การดื่มไวน์นอกมื้ออาหาร เรามักจะรับประทานอะไรแกล้มครับ สมัยเรียนภาษา ผมเคยเข้ากิจกรรมวัฒนธรรม ให้หัดชิมไวน์ท้องถิ่น โรงเรียนเขาเสิร์ฟกับชีส และมันฝรั่งทอด และมีองุ่นสดไว้ให้ล้างปาก แต่ผมไม่แน่ใจว่า โรงเรียนเขาเสริ์ฟเช่นนั้นเพื่อลดต้นทุน หรือเพราะเป็นของแกล้มไวน์ที่ฝรั่งเขากินกันจริงๆครับ (ดังที่ปรากฎในภาพ) ขอให้พี่วิวินดากรุณาชี้แนะเรื่องของกินเล่นแกล้มไวน์ด้วยครับ แต่เห็นพี่บอกว่า กินกับชีสไวน์จะอร่อยหมด อันนี้กำหนดประเภทชีสด้วยไหมครับ ผมเองนิยมดื่มกับ องมองตาล ฟรองเซส์ (Emmental Francais) (อย่างงี้แปลว่ามีองมองตาลอื่นด้วยเหรอ ?) กับกอมมองแบร์ต (Camenbert) ครับ จริงถ้ากินเล่นผมชอบอีกอย่าง คือ เบลอ โอแวนน์ (Bleu Auvergne) ที่เป็นผลิตภัณฑ์ขึ้นชื่อของภูมิภาคผม ถือเป็นบลูชีสยอดนิยมชนิดหนึ่งของฝรั่งเศส แต่กลิ่นรสมันรุนแรงเกินไปสำหรับไวน์หรือเปล่าครับ อีกข้อที่ถาม สำหรับนักดื่มไวน์ เขามีการเก็บส่วนของขวด ไวน์ไว้สะสม บ้างไหมครับ ว่าเคยดื่มไวน์ตัวนั้นตัวนี้มาแล้วเช่น ฝาจุกคอร์ก หรือสลากไวน์ หรือต้องถือคติชาวพุทธ ไม่ยึดติด ดื่มแล้วค่อยๆขวดหย่อน ทิ้งถังรีไซเคิลไปให้สวยงามครับ... แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 04:33:46 จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) - [ 26 มี.ค. 49 04:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เรื่องต่อมา ผมได้ Bourgogne Passe-tout-grain มาขวดหนึ่ง โดยบังเอิญ เนื่องจากหาไวน์ราคาย่อมเยามาดื่ม (คือผมจะพยายามดื่มไวน์ระดับ Grand vin ชนิดราคาเกิน 15 € ไม่ให้เกินเดือนละสองขวดน่ะครับ เพื่อไม่ให้สิ้นเปลืองเกินฐานานุรูปนักเรียน) นอกนั้นผมก็จะดื่มพวก AOC ที่ราคาไม่แพงนัก พอดีไปได้ตัวนี้มาในราคาที่ตั้งใจไว้ ซึ่งผมจำได้ว่าพี่เคย แนะนำไวน์จากท้องถิ่นนี้ไว้ครั้งหนึ่ง ไม่ทราบใช่ตัวนี้ไหมครับ ? ผลิตจาก Pinot noir และ Gamay เท่าที่ดูด้วยตานอกขวด สีมันใสมากเลย วันนี้รบกวนเท่านี้ก่อนครับ อีกสักพัก ผมจะไปเขียนงานให้นิตยสาร Open Online เสียหน่อย แต่ขอบิวต์อารมณ์ด้วยไวน์สักสองแก้วพอครึ้มๆ แกล้มกับของกินเล่นที่ว่า และดนตรีของ อ. ดนู ฮันตระกูล รับลมเย็นๆ ของฤดูใบไม้ผลิ เสียก่อนละครับ (ปล. งบประมาณดื่มไวน์ที่ว่าไว้ไม่ตายตัวนะครับ เผื่อพี่เจ้าของกระทู้จะแนะนำไวน์ ทีราคาสูงสักนิดผมก็ยินดีหามาลองชิม แล้วไปลดๆ การไปกินข้าวตามเรสตัวรองต์ไปบ้าง ...) จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) - [ 26 มี.ค. 49 04:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณบุญชิตที่รัก.. ขอบอกตรงๆว่า ไม่อยากให้ลองกินชีสกับไวน์เลย (หมายถึงในระยะที่กำลังเริ่มทำความรู้จักกับไวน์) แต่จะตอบคำถามไปทีละเรื่องนะคะ เรื่องจัดจานชีสหลายๆชนิด มีผลไม้เช่นองุ่น หรือแอปเปิ้ล  พร้อมทั้งขนมปังฝรั่งเศสหั่นบางๆนั้น คือ สูตรสำเร็จในการชวนชิมไวน์ เพราะจะให้ชิมเฉยๆก็กระไรอยู่ อีกทั้งมันคือ snack แบบชาวบ้านด้วย ต้องอย่าลืมว่า..ไวน์นั้น พวกชาวฝรั่งเศสเขาดื่มกันแทนน้ำ Evian อีกทั้งจิบไปชิมไปกับของพวกนี้ รับรองว่า ยิ่งชิมยิ่งมัน.. กินไม่เลิก.. แต่ส่วนเสียคือ  คุณจะติด..หมายถึงเคยตัว..ถ้าไม่มีการกินจุบกินจิบผสมไวน์ จะไม่อร่อย และที่คุณบอกมาเรื่อง Bleu Auvergne นั้น จริงค่ะ เขามีชื่อเสียงมาก เอามาโรยบนสลัดอร่อยออก.. แต่..ชีสที่มีส่วนของการเพาะเชื้อราอย่างนี้นั้น..เหมาะที่สุดกับไวน์หวาน อย่างพวก late harvest  หรือ กับไวน์ที่มีเนื้อหนัก อย่างประเภท Musigny (เบอร์กันดี) อันนี้ต้องขออธิบายเพิ่มเติมนิดว่า..คุณน่าจะทราบดีอยู่แล้ว ว่า การทานอาหารฝรั่งเศสจริงๆนั้น คือ การทานสลัดทีหลัง คือหลังจากอาหารจานหลัก เป็นการตบท้ายของมื้อ สลัดที่ว่านี้ละค่ะ มักใช้ dressing ที่ทำด้วย Bleu Auvergne และบิโรยหน้าด้วย.. ตรงนี้ละค่ะจะเสริฟไวน์หวานพร้อมกับสลัดที่ว่า เป็นการล้างคอ..ก่อนที่จะต่อด้วยของหวาน.. อยากให้คุณลองอย่างนี้ มากกว่าจะกัดกินชีสกับไวน์เฉยๆ เพราะเห็นว่ามันอร่อย.. ในภาพ..คือ Bleu Auvergne จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 12:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ที่คุณถามถึง Emmental Francais นั้น ถ้าเป็น Emmental  เฉยๆก็จะหมายถึง ต้นตำรับคือเป็นของสวิส แต่ถ้ามี  Francais กำบคือ ทำในฝรั่งเศส และชีสอันนี้ คืออันเดียวกับชีสที่ใครต่อใครรู้จักกันทั่วโลกว่า  swiss cheese ที่มีเนื้อเหนียว ไม่เค็มมาก บางชนิดออกจืดเอาเลย.. เอามาทำแซนวิชทั้งร้อนทั้งเย็น อร่อยดีค่ะ  ยิ่งเอามาโรยหนักมือบน french onion soup แล้วเอาไปอบให้เหลวนะ..โหย..อร่อยโคดดด.. แต่กับไวน์..อย่ากินดีกว่า เสียของ.. ในภาพ..Emmental Francais จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 12:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ต่อไปคือ..Camembert  เอ้อ..อันนี้เข้าที่สุด.. เพราะมันคืออาหารกลางวันของคุณได้เลยทีเดียว มีขนมปังหั่นสักสามสี่ชิ้น..องุ่นสักช่อ ชีสกัมมัมแบร์ สัก ซีกหนึ่ง ทานกับไวน์แดงตามสะดวก เชิญเลยค่ะ.. นอกจาก Camembert แล้ว อยากให้คุณลอง Brie ด้วย จะคล้ายๆกัน หากแต่ บรี จะออกรสมันกว่า..เข้มข้นกว่า.. (ที่เรียกว่า Camembert เพราะทำในมณฑลเบอร์กันดี แต่ถ้าเป็นชีสอย่างเดียวกัน แต่ผลิตในส่วนอื่นของฝรั่งเศสจะเรียกว่า Brie) ในฐานะที่คุณเป็นคนที่ชอบทำกับข้าว..ขอแนะนำนะคะ ว่ายามที่ได้รับเชิญไปทานข้าวที่บ้านเพื่อนนั้น อยากให้ คุณลองทำ baked brie ติดไม้ติดมือเอาไปอวด.. รับรองว่า กิ๊วก๊าว..อีกทั้งทำง่ายมาก.. เอา recipe มาให้ตามนี้นะคะ.. Baked Brie 2 frozen pastry sheets, such as Pepperidge Farm 1 tablespoon unsalted butter 1 small (16 ounces) Brie wheel (may substitute equivalent wedge of Brie) Preheat the oven to 375 degrees. Lightly grease a baking dish that is about 2 inches wider than the wheel of Brie. Defrost the pastry sheets until they are pliable, unfold and set aside. Drape one pastry sheet in the baking dish, letting the edges hang over the sides and fitting the pastry to the bottom of the dish. Place the Brie on the pastry. Fold up the corners of the pastry so they rest on top of the Brie. Cover the Brie with the second pastry sheet, tucking its corners around the wheel. (The pastry will expand to fill the dish when it's baked.) Bake for 25 to 30 minutes, until the pastry is golden and slightly puffy. The Brie can be served straight from the oven, with the honey drizzled on top,  served at room temperature. Makes 6 to 8 servings. เอารูปมาให้ดูด้วยค่ะ อ้อ..เวลาที่เอาเข้าเตาอบนั้น  ป้าย แป้งด้วยใข่แดงซะหน่อยให้ทั่วๆ เวลาอบออกมาแล้ว จะมันเงางาม.. ไม่จะเป็นต้องเสริฟร้อนๆ แบบออกจากเตาอบนะคะ เพราะชีสจะนิ่มอ่อนอยู่ในแป้งกรอบนั่น หลายชั่วโมง จัดใส่ถาดแบนๆ เคียงด้วยองุ่น และ ขนมปังบาเกตต์หหั่นบางเป็นแว่นๆ ไวน์ชนิดโอเคสักขวด..โผล่ไปงานได้เลย.. โอย..ถ้าเพื่อนไม่ลงก้มกราบ..มาต่อว่าพี่ได้..!!! ในภาพ คือ Brie แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 13:29:07 จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 13:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 66 และที่จะให้แนะนำ ของทานเล่นกับไวน์  เอาแบบแมนๆเลยนะคะ ขอแนะนำพวก Pate (นานาชนิด),Tapenade, salmon fume อะไรพวกนี้จะดีกว่ามังคะ.. เพราะของพวกนี้จะต้องทานกับขนมปังหรือ crackers (ประเภทอ่อนเค็ม) จะได้อารมณ์กว่า.. ส่วน..พวกของกรอบๆ เช่น  chips พวกนี้ ทานกับโค๊กเถอะค่ะ   ส่วน Bourgogne Passe-tout-grain  นั้น แนะนำให้เพราะเห็นว่าคุณทานไวน์พื้นบ้านอยู่ในตอนนั้น จึงแนะนำลูกผู้ดีมีตระกูลราคาย่อมเยาให้ เพราะ ปาส ตู เกรน ตัวนี้ มี Pinot noir  อยู่หนึ่งส่วน และ Gamay สองส่วน หมายถึง เขานำไปบีบรวมกัน ค้นพร้อมกัน.. เอาไว้ทานแก้คอแห้ง ควบคู่ไปกับอาหารเบาๆ อาหารว่างอะไรพวกนี้..ราคาที่คุณซื้อมาเผลอๆถูกกว่าน้ำแร่.. แต่ผลดีคือ..คุณกำลังทำความรู้จักกับไวน์ในต่างระดับ ต่างชนิด ต่างรสชาติ เพื่อที่จะสร้างมาตรฐานของเอกลักษณ์การกินไวน์ด้วยตัวเอง.. อ้อ...คุณปีแอร์ที่เผลอหลุดเล่ามานั้น คือ ในปัจจุบันคือหุ้นส่วนธุรกิจ และ ในอดีตคือ สามีค่ะ.. ในภาพ  คือ Baked Brie ตอนออกมาจากเตาอบ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 13:31:13 จากคุณ : WIWANDA - [ 26 มี.ค. 49 13:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ไวน์ดี ๆ กับชีส...ถึงสวรรค์เลย แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 13:05:27 จากคุณ : แดนไตร - [ 27 มี.ค. 49 13:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณคุณวิโรจน์กับคุณวิวันดาที่เป็นห่วงครับ หลังผ่าตัดจมูกแล้วสองอาทิตย์ก็ดีขึ้นครับ แต่ยังไม่ค่อยได้กลิ่นไวน์เท่าไรเลย ขวดที่คุณวิโรจน์พูดถึงยังอยู่ครับ ไว้หายดีสักพักแล้วจะรีบนัดคุณวิโรจน์เลยครับ จากคุณ : D19 - [ 27 มี.ค. 49 13:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ...ระหว่างที่กระทู้นิ่งสงัด ของัดเอาไวน์ไทยมาดื่มแก้ขัด Granmonte 2005 The Heritage, Chenin Blanc, Asoke Valley Khao Yai, Nakornratchasima, Thailand “สีเหลืองทองออกมาทางบาง สุกใสสว่างตา ส่งกลิ่นไม้ไหม้ หินดินดาน น้ำแร่ และดอกไม้เหลืองเข้ม โอ๊กสูงเอาการ แต่กลิ่นโดยรวม...ถือว่าดีใช้ได้ โครงเนื้อหนาปานกลางออกมาทางเต็ม ให้ผลไม้สูงและจัดจ้าน แอซิดิตี้ออกมาดีใช้ได้ ติดดรายเล็กน้อย ความลงตัวและสมดุลดีพอใช้ จบยาวปานกลาง” ...เมื่อถือเอาปี 2005 ที่อุทยานแห่งชาติ “เขาใหญ่” ได้รับยกย่องให้เป็น “มรดกโลก” ...วิสูตร โลหิตนาวี จึงเลือกเอาชื่อ “The Heritage” มาใช้กับ Chenin Blanc ปีล่าสุด และนี่คือ...ไวน์ขาวสัญชาติไทยดีที่สุดตัวหนึ่ง...ในยามนี้ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 49 15:39:04 จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 28 มี.ค. 49 15:35:25 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ^ ^ สนนราคาตัวบนตอนนี้เท่าไหร่ครับ เผื่อกลับบ้านจะเหน็บ ไปแกล้มเสต็กปลากับแม่... อุอุอุอุ... จากคุณ : Ace striker - [ 28 มี.ค. 49 16:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เหมือนน่าจะอยู่ราวแปดเก้าร้อยบาทหรือไงนี่แหละครับ ไม่แน่ใจ เพราะขวดนี้มีคนให้มาลองชิม จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 28 มี.ค. 49 17:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 72 หกร้อยกว่าครับ ที่ดิวตี้ฟรี จากคุณ : ดิคดิค (Natt_ac121) - [ 28 มี.ค. 49 19:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ข้อความของคุณกาสะลองที่ถามมานะคะ "พี่วิคะ  ไวน์ตามร้านอาหารไทย   ราคา หกร้อยกว่าบาท  หนูว่าไม่แพงนะคะ  ทำไมเป็นเช่นนั้นค่ะ  แล้วพี่คิดว่า  เป็นไวน์ระดับไหนคะ  ถ้าแพงไป  คงขายไม่ค่อยได้ใช่ไหมคะ แม้แต่ใน Lobby Bar  ในโรงแรม Amari Airport  หนูก็เห็นขายขวดละ หกร้อย เจ็ดร้อย ถึงพันต้นๆค่ะ ที่แพงจัดๆ  เขาไปขายกันที่ไหนคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว  - [ 27 มี.ค. 49 21:41:52 ] แล้วพี่จะรู้ไหมเนี่ย...ว่าเขาเอาไวน์อะไรมาขาย??? คนที่จะตอบแทนได้ ก็เห็นจะเป็นคุณวิโรจละคะ จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มี.ค. 49 05:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 74 กระทู้มันนิ่งสงัดไป เพราะคนเขียนกำลังสติแตกค่ะ.. ไม่แตกได้ยังไง บ้านเมืองกำลังงวุ่นวาย เดี๋ยวเขาก็บอกว่า ขีดเส้นตาย 24 ชั่วโมง..เดี๋ยวเขาก็ว่า วันโน้นวันนี้ประชุมใหญ่ เลยไม่ต้องเป็นอันทำอะไร คอยเช๊คข่าว และฟังการปราศัยของคนโน้นคนนี้อย่างเมามัน.. แถมได้ดูงิ้ว..คลายเครียด.. สุดท้ายได้ฟังเพลงใหม่ล่าสุด..โอย..หัวเราะกลิ้งไปกลิ้งมา..คนแต่งก็ว่าเก่งแล้ว..คนร้องยิ่งเก่งกว่า เพราะทำสุ้มทำเสียงกวนโอ๊ยดีจริง.. นี่ก็ต้องมาลุ้นกันต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่สอง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มี.ค. 49 05:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โรเบิร์ตได้ออกมาเตร็ดเตร่ทำงานที่ไร่ไวน์โน้นไวน์นี้ ไปเรื่อยๆ แต่ความฝันที่จะทำไร่ของตัวเองนั้นไม่ได้จางหายไป..ตลอดเวลา..เขาไม่ได้ปล่อยให้หายไปเฉยๆ แต่เที่ยวตระเวณหาไร่เหมาะๆในบริเวณ Oakville เพื่อที่จะปักหลัก ทั้งๆที่เงินก็ยังไม่มี.. ทำไมต้องเป็น Oakville (Napa) เพราะทำเลตรงนี้ อยู่ในระหว่างเมืองนาปาและชายเขตด้านใต้ของ St. Helena ที่มีความพร้อมและสมบูรณ์ในด้านภูมิศาสตร์และธรณีศาสตร์ที่อิ่มเต็มไปด้วยปุ๋ยและแร่ธาต อีกทั้งเส้นทางการคมนาคมก็สุดสะดวก มีทางหลวงสาย 29 พาดผ่าน.. ในที่สุด ด้วยความสนับสนุนของเพื่อนเศรษฐีสองสามคน เขาจึงได้มีโอกาสได้ไปเจรจากับไร่องุ่น To Kalon ที่มีชื่อเสียงในด้านการปลูกองุ่นชั้นดีมีคุณภาพส่งไปขายให้กับไร่ไวน์อื่นๆหลายไร่ในนาปา  แม้กระทั่ง ไร่ CK ของครอบครัว เขาก็ซื้อองุ่นกับที่นี่ ตั้งแต่ปี 1958 และไร่ To Kolon นี้กำลังประกาศขาย... เขาและเพื่อนๆที่ผันตัวมากลายเป็นนายทุนให้ ต่างช่วยกันลุ้นอย่างสุดกำลังในการรวบรวมทุน สิ่งแรกที่เขาทำนั่นคือ..ไปบอกให้แม่และฝ่ายบริหารของบริษัท CK ให้รับรู้..เนื่องจากว่า ตัวเองยังคงเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่คนหนึ่ง.. แต่ทันทีที่ได้ฟังข้อความทั้งหมด.. ปีเตอร์ไม่เห็นด้วยและออกแนวขัดขวางอย่างแรง เขาว่า "อย่างนี้มันก็เท่ากับว่ามาตั้งบริษัท ทำตัวเป็นคู่แข่งละซิ" ส่วนโรซ่า..เห็นด้วยกับลูกชายคนเล็กตามเคย..เธอบอกว่า "บ๊อบบี้...อย่าทำเลยนะ" จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มี.ค. 49 05:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แต่โรเบิร์ตเดินหน้าแล้วไม่ถอยหลัง.. เขาสนองความฝันของตัวเองที่ไม่เหมือนคนอื่นๆว่า.. นาปา แวลลี่ย์จะต้องสามารถทำไวน์ออกมาได้ดีหรือดีกว่า บอร์คโดซ์ เบอร์กันดี หรือ ทัสคานี และมันเป็นโชคดีของเขาที่มีผู้ร่วมอุดมการณ์หลายคนพร้อมที่จะเทกระเป๋าลงขันเพื่อผลักดันให้ฝันกลายมาเป็นจริง.. วันที่เริ่มลงมือขุดปรับหน้าดิน พร้อมที่จะสร้างไร่ไวน์ในฝันนั้น เขาเลือกเอาวันที่ 16 กรกฏาคม 1966 อันเป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกสาว  มาช่า (Macia) ทั้งเขาและมาร์จได้สลัดทิ้งคราบของนักธุรกิจชั้นปัญญาชน อย่างไม่ใยดี เข้าลุยงานพร้อมกับคนงานในไร่ มาร์จเข้ารับหน้าที่แม่บ้านและแม่ครัวที่ต้องคอยทำอาหาร ส่งเสบียงอย่างไม่เห้นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย ทั้งๆที่ตอนแต่งงานออกเรือนมาในระยะแรกๆนั้น เธอทำอะไรไม่เป็นเลย แม้กระทั่งต้มใข่..(นางเอ๊ก นางเอกเนอะ..??) แต่ความเป็นแม่ลูกระหว่าง โรซ่าและโรเบิร์ตก็ไม่ได้ตัดขาด ในระยะแรกที่ของการขลุกขลักในการจัดตั้งอุปกรณ์ เครื่องบีบ เครื่องบดนั้น.. ทางไร่ CK ได้รับเอาไปช่วยจัดการให้.. ในระยะแรกๆของการทำไวน์ของเขานั้น แม้ว่าจุดมุ่งหมายคือการผลิตไวน์ด้วยองุ่นเจ้าพระยาทั้งสี่..แต่ในขั้นการทดลองก็ต้องเป็นไปตามกลไกของตลาด เพราะตอนนั้นไวน์โรเซ่ (Rose) หรือไวน์สีชมพูกำลังเป็นที่นิยมดื่มในกลุ่มชาวอเมริกัน.. โรเบิร์ตจึงคิดที่จะทำไวน์โรเซ่ที่ดื่มง่าย หอม เย็นชื่นใจ กะเขามั่ง..ด้วยองุ่น Gamay เพราะไวน์ประเภทนี้ผลิตออกมาแล้วขายได้เลย ไม่ต้องรอหมักให้เงินไปจมกับเวลาที่เสียไป นับว่า..ผลที่ผลิตออกมาได้นั้น ไม่เสียเปล่า เพราะ โรเซ่ของเขา ออกตัวสู่ตลาดด้วยราคาขวดละ $1.79 นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มี.ค. 49 06:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ขออธิบายเพิ่มเติมสักนิดนะคะ ว่า ไร่ไวน์ใหม่ๆนั้น ยังต้องซื้อองุ่นของกลุ่มกสิกรมาทำไวน์ก่อน เนื่องจาก ไร่ของตัวเองยังไม่สมบูรณ์ อีกทั้งต้องมีการทดลองปลูกองุ่นเพื่อดูผล และ ทดลองพันธ์จนกว่าจะพอใจ จึงจะเริ่ม ค่อยๆเอาองุ่นของตัวเองมาทำไวน์   เมื่อทราบอัตราของผลผลิตแล้ว..ว่าองุ่นสามารถ"ติด"ดี ในขั้นเต็มที่หรือปานกลางแค่ไหน รสชาติเป็นอย่างไรดีหรือไม่ดีอย่างไร ข้อแก้ใขจะต้องตามมา..ในเรื่องปุ๋ย หรือการ ตรวจสภาพชั้นดิน(โดยผู้เชี่ยวชาญ) และขั้นต่อไป คือเมื่อได้ออกมาตามความต้องการแล้ว   ทีนี้คือถึงขั้น"เทคนิค" ในการที่จะตัดแต่งริดพวงองุ่น ให้ออกมาได้คุณภาพที่สุด..หรือที่เราเรียกว่า เป็น"การทำ low yield" ไร่มอนดาวี นี้ก็เช่นกัน  ที่ต้องติดต่อมีสัญญาซื้อกับกสิกร ซึ่งต่อมา..ทางกสิกรไวน์ได้ส่งองุ่น Sauvignon Blanc ชั้นดีมาให้  เขาเองก็ยังงงๆอยู่ว่าจะเอามาทำอะไรดี เพราะในตอนนั้น ไวน์ขาว โซวิญอง บลอง นั้น ขายไม่ดีใน ท้องตลาด ไม่เป็นที่นิยม เพราะคุณภาพที่ผลิตกันออกมา ยังด้อย ชนิดแหลกไม่ล่ายอยู่ ส่วนทางไร่ CK ได้มีผลผลิตไวน์ขาวที่ขายดี มีชื่อเสียงครองตลาดอยู่แล้ว นั่นคือ Chanin Blanc (ชาเนน บลอง ไม่อ่าน ชานิน นะคะ) โรเบิร์ตจำได้ดีจากการที่ได้ไปเที่ยวชม เที่ยวทดลองชิมไวน์ดังๆในฝรั่งเศส ว่า องุ่น โซวิญอง บลองนี้  ใน Loire Valley (วาร์ แวลลี่ย์) ได้นำมาผลิตไวน์ขาวดีๆ ที่มีชื่อว่า Sancerre (แซงแซร์), Pouilly-Fume (ปุยยี-ฟูเม)  แล้วทำไมเขาจะก็อปปี้ไอเดียเอามาไม่ได้... ในที่สุด เขาก็ได้ทดลองทำไวน์ด้วยองุ่น โซวิญอง บลอง นี้ด้วยความตั้งใจ..อีกทั้งยอมลงทุนไปหมักต่อในถังโอ๊คฝรั่งเศสเพื่อความยกระดับในรสชาติอันไม่ซ้ำแบบใคร.. อีกทั้งชื่อ..เขาได้ตั้งให้มันผิดแผกแปลกไปจากต้นฉบับ นั่นคือ  Fume Blanc ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า ทันที่ออกสู่ตลาดในปี 1968 มีเสียงขานรับไวน์ ฟูเม บลองของเขาอย่างล้นหลาม ขายดิบขายดี  จนเขาเริ่มมีความมั่นใจในอนาคตข้างหน้า และถือเอาประสบการณ์นี้คือบทเรียนบทสำคัญในการที่จะผลิตไวน์ ดีๆออกสู่ตลาดต่อไป.. ส่วนกับชาวไร่องุ่นอื่นๆ ต่างพากันไม่เชื่อในสิ่งที่ได้พบได้เห็นกับวิถีทางทำไร่องุ่นของโรเบิร์ต เพราะมันผิดแผกแหวกแนวที่สุด.. ใครเล่าจะเชื่อว่า..ทำไวน์ออกมาปีแรกก็ทำดีจนขายได้เลยเนี่ยนะ..?? โม้ป่าวววว..??? แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 49 06:57:00 จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มี.ค. 49 06:55:48 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ขออนุญาตตอบคุณกาสะลอง...แทนพี่วินะครับ คือว่า...เครื่องดื่มปนเปื้อนแอลกอฮอล์เช่นไวน์ที่นำเข้ามาอย่างถูกต้องในบ้านเรา จะโดนอัตราภาษีที่ราว ๆ 360 % นั่นหมายความว่า ไวน์ในราคาไม่เกินหนึ่งพันบาทนั้น เมื่อตัวแทนจำหน่ายตั้งกำไรไว้ไม่เกินห้าสิบเปอร์เซนต์แล้ว ต้นทุนไวน์นั้นจะไม่เกินสองร้อยบาทเท่านั้น  แต่ในเมืองนอกเอาใกล้ ๆ อย่างสิงค์โปร์ ด้วยต้นทุนเดียวกัน บวกกำไรเหมือนกัน ไวน์ขวดเดียวกันนี้จะขายไม่เกินห้าร้อยบาทครับ นั่นแค่โครงสร้างราคาไวน์ตามร้านขายไวน์ทั่วไปครับ แต่ในโรงแรมหรือร้านอาหารทั่วไปนี่เป็นอีกเรื่อง เพราะไวน์ในสถานที่ดังกล่าวมักจะมีการชาร์จจากราคาส่งไว้สูงเป็นเท่าตัว...จากราคาที่เอาเข้าร้าน...เศร้าไหมครับ ซึ่งหากคำนวณใหม่แบบคร่าว ๆ ไวน์นั้นเมื่อมาถึงร้านอาหารหรือโรงแรมเมื่อผ่านยี่ปั๊วซาปั้ว...น่าจะมีต้นทุนเริ่มต้นที่ไม่เกินหนึ่งร้อยบาท ฟังแค่นี้...คงแทบจะไม่กล้าสั่งไวน์อีกแล้ว ...แต่เรื่องข้างบน...เป็นเรื่องจริงบนพื้นฐานที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงทั้งหมดครับ เพราะ Importer ทั้งหลายเขาฉลาดที่จะแจ้งต้นทุนราคาไวน์ต่ำกว่าความเป็นจริงไว้เสมอ เช่น ต้นทุนที่ 20$ ก็แจ้งแค่ 8$ อะไรทำนองนั้น แต่คนเก็บภาษีก็ไม่ได้โง่ตามหรอกนะครับ แค่หลิ่วตาอ้าปากเท่านั้นเอง แต่การที่ผู้ประกอบการลดตัวเลขต้นทุนดิบลง จุดประสงค์แรกคือ ต้องการทำกำไรมากขึ้นนะครับ ส่วนอันที่พอจะเป็นอานิสงค์แก่ผู้บริโภคคือ สามารถตั้งราคาขายต่ำลงให้พอขายได้...ก็เท่านั้นเอง ...ด้วยเหตุฉะนี้ ไวน์ดี ๆ ในราคาพอรับได้ (ไม่เกินพันบาท)...จึงไม่ปรากฏในสถานที่อย่างโรงแรมหรือร้านอาหารทั่วไปครับ จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 29 มี.ค. 49 11:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 79 จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 29 มี.ค. 49 15:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณค่ะพี่วิ หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเขาเอาไวน์อะไรมาขาย   เห็นแต่ราคา  คราวหลังจะจำยี่ห้อมาด้วยค่ะ ได้แต่เดินด้อมๆมองๆ  จำยี่ห้ออะไรไม่ได้เลย  ขืนเล็งนานกว่านั้น  รปภ. โรงแรมอาจจะเข้าใจว่าหนูเป็นพวก 18 มงกุฏก็ได้ค่ะ ดีไม่ดี อาจหิ้วหนูไปอยู่ สน.ดอน ทีนี้ละยุ่งกันใหญ่ แต่อย่างไรก็ตาม  หนูชอบกุ้งเผาตัวโตๆ น้ำจิ้มแซ่บๆนะคะ อิ อิ อ .......... พี่วิคะ  แล้วเรื่องการเก็บไวน์ที่ดื่มไม่หมดละคะ  ทำอย่างไรดีคะ   ที่คุณวิโรจน์ตอบ  หมายความว่า ไวน์ยี่ห้อเดียวัน  ปีเดียวกัน  ต้นทุนเดียวกัน   แต่ถูกบวกค่าสถานที่ไว้แตกต่างกันอย่างนั้นเหรอค? แล้วใครจะไปซื้อกินละคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 29 มี.ค. 49 21:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตอบคุณกาสะลอง ไวน์ที่เหลือ โดยปรกติแล้วจะเอาจุกไม้ก๊อกเสียบกลับไปตั้งบนโต๊ะที่บ้าน ถ้าเป็นไวน์ขาวก็ใส่ในตู้เย็น แต่ที่เมืองไทยเห็นใส่ในตู้เย็นหมด ไม่ว่าขาวหรือแดง โดยปรกติแล้ว ถ้าเป็นไวน์ดีๆ อาหารอร่อยๆ มักไม่เหลือกลับบ้านหรอกค่ะ โดยมารยาทแล้ว..ยามที่มีไวน์ดีๆไปเปิดที่ร้านอาหาร เรามักจะเชิญเชฟให้มาร่วม โดยการรินใส่แก้วไปคารวะ.. (ถ้าเป็นไวน์ที่เราไปซื้อในร้านของเขา..ไม่ต้องทำอย่างที่บอกนะคะ) ส่วนเรื่องราคาไวน์นั้น ได้บอกมาในกระทู้แรกๆแล้วว่าต้นทุนเท่าไหร่ กำไรส่วนต่างเท่าไหร่ ซึ่งตรงนี้..คนขายนำไปดัดแปลงแต่งเติมได้ จะขายถูกหรือแพง นั่นก็หมายถึงหวังเอากำไรมากหรือน้อย.. กุ้งเผาตัวโตๆที่ว่านั้น ก็ลองไปซื้อ GranMonte 2005 The Heritage, Chenin Blanc ดังที่คุณวิโรจแนะนำ มาเปิดทานแกล้มดูนะคะ แหมคิดแล้วอิจฉาจริง..คิดถึงบรรยากาศนั่งริมน้ำ เปิบกุ้งเผา.. จิบไวน์ คงเพลินดีพิลึก จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 13:35:59 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ้อ..ลืมบอกไปว่า ไร่ไวน์ของโรเบิร์ตนั้น เขาตั้งชื่อว่า Robert Mondavi Winery และหลังจากที่ทะเลาะกันชนิดบ้านแตกสาแหรกขาดกันกับน้องชาย.. ทั้งสองจึงแยกการเรียกนามสกุลให้ต่างกัน ครอบครัวของโรเบิร์ต อ่านว่า มอนดาวี ส่วนของปีเตอร์ เขาอ่านว่า มอนเดวี การเลี้ยงลูกนี่ก็แปลก ซีซ่าร์และโรซ่า ต่างมาจากอิตาลีแท้ๆ แต่พอมาได้ไม่ทันไรก็กลายเป็นอเมริกันเร็วจริง จำได้ไหมที่เล่าว่า ทั้งโรเบิร์ตและปีเตอร์ ต่างช่วยกันตอกลังจนมีเงินเก็บถึง 15,000 เหรียญ (ถ้าเทียบสมัยนี้ก็คงร่วมล้านละมัง) สำหรับการเรียนต่อในมหาวิทยาลัย ต่อมาในช่วงที่เศรษฐกิจอเมริกาฟุบในปี 1929 และเกิดภาวะเงินฝืดตามมา..กิจการของซีซ่าร์ก็โดนผลกระทบเข้าอย่างจัง เขายอมกล้ำกลืนมาขอยืมเงินก้อนนี้จากลูก โดยมีสัญญาว่า..จะตอบแทนโดยการที่จะส่งเสียลูกชายทั้งสองไปเรียนถึงมหาวิทยาลัยเอง และให้เลือกเอาเลยว่าจะเรียนที่ไหนก็ได้ แพงเท่าไหร่ก็ยอม ซึ่ง..ผลคือ ทั้งสองได้เลือกไปเรียนในสแตนฟอร์ดให้มันแพงสมใจพ่อไปเลย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 13:45:47 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตามมารออ่านค่ะป้าวิขา จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 30 มี.ค. 49 13:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 84 โรเบิร์ตได้ตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่ว่า..ไวน์ของเขาจะต้องผลิตออกมาอย่างมีสัญญลักษณ์ของตัวเอง ของนาปาแวลลี่ย์ จะไม่ก๊อปของฝรั่งเศส ของอิตาลี หรือ ของสเปน มาอย่างเด็ดขาด ในฐานะที่เป็นคนที่มีความรู้ และมองเห็นการณ์ไกล เขาจึงได้ริเริ่มการทำงานโดยการเลียนแบบไร่ฮันเซล แทบในทุกฝีก้าว รวมไปถึงเรื่องการประชุมทดลองดื่มไวน์ดีๆจากทุกมุมโลก เพื่อมาเปรียบเทียบกับไวน์ที่ผลิตได้ ขอเล่าเสริมค่ะ..เรื่องการทดลองชิมไวน์ของกลุ่มผู้ผลิตนั้น เขาทำกันเป็นเรื่องเป็นราว..จะมีไวน์บนโต๊ะนานาชนิดประมาณว่า สิบห้าหรือยี่สิบขวด สี่มุมโต๊ะจะมีถังตั้งอยู่ ไว้รองรับไวน์ที่จะถูกบ้วนออกมา..คือว่า เขาชิม กลั้วในปาก แล้วถ่มออกค่ะ ไม่กลืน.. ในแต่ละขั้นตอนที่กล่าวมานี้ บอกด้วยการเขียนเป็นตัวหนังสือมันไม่ง่ายค่ะ เพราะท่วงท่าและ ท่าที มันต้องผ่านการฝึก เช่น ขั้นตอนแรก เมื่อเปิดขวด รินใส่แก้วประมาณว่า เกือบครึ่งแก้ว เพื่อการดมกลิ่นค่ะ ตรงนี้เขาจะสอบด้วยการดมกลิ่น ว่าออกแนวไหน และ หาว่ามี Bouquet หรือไม่.. บูเคต์นี้..คือฝีมือของไวน์เมธีแท้ๆ ว่ากลิ่นหอมกลุ่นที่กำซาบทรวงนั้น มันจะมาจากการหมักที่ดี สมดุลย์ด้วยเคมีธรรมชาติทั้งหมด  เวลาของการบ่มในถังโอ๊ค รวมไปถึงการบรรจุขวดและการเลือกชนิดของจุกไม้ก๊อก (ที่ถือว่า เป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่ง  จุกก๊อกไม่ดีทำให้ใวน์เสียรสไปเลยเชียว) พวกที่มือไม่ถึง..ผลคือ จะได้กลิ่นอับของไม้ก๊อก ได้กลิ่น ผ้าแฉะ ที่มาจากถังหมักไม่สะอาดหรือถังอาจมีเชื้อแบคทีเรียตกค้าง รวมทั้งการใช้ Sulfites มากเกินไป ขั้นตอนต่อไป..คือการตะแคงแก้วให้เอียงสี่สิบองศา การส่องดูก้านเส้นไวน์ยามที่ทิ้งคราบของการไหลกลับ (เรียกว่า Leg ) หรือแม้กระทั่ง การแกว่งแก้วเพื่อดูขอบ เส้นลายของคราบไวน์ในแก้ว.. ทั้ง ดูความเนียนในเนื้อไวน์ ว่า มีตะกอน หรือกากตกค้างหรือไม่  รวมไปถึงดูสี ว่าออกแนวสีอะไร แดงทับทิม แดงลูกหว้า แดงเบอรรี่ เพราะตรงนี้คือการอ่านพันธ์องุ่นด้วย และการชิม..เขาจะดื่มเข้าไว้ในปาก และอมไว้ให้ซึมไปทั่ว ลิ้นและต่อมรับรส อุณหภูมิในร่างกายของคนที่อุ่นๆนี่ละค่ะ จะทำให้การรสของไวน์ในปากออกฤทธิ์เร็วไปทั่วๆจนพลุ่งขึ้นมาในช่องจมูก มาถึงตอนนั้นขณะที่ไวน์อยู่ในปากนั่น คือ ผู้ชิมจะสูดเอาอากาศ(อ๊อกซิเจน)เข้ามาผสมด้วยริมฝีปากทั้งบนและล่าง เพราะมันมีผลต่อการปรับเปลี่ยนรสชาติของไวน์ให้แปรออกมาได้หลากหลาย จากนั้นแล้วเขาก็บ้วนทิ้งค่ะ..พร้อมกับจดรายละเอียดต่างๆ ตามที่ได้ทดสอบ จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 14:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 85 การทดลองไวน์สารพัดชนิดของโรเบิร์ตและพรรคพวกนั้น มันทำให้เขาได้รู้ว่า..ไวน์ที่มีชื่อก้องโลก อย่างพวก 1st. Growth หรือ ชั้นสอง ชั้นสาม ชั้นสี่ ชั้นห้า... รวมไปถึงเบอร์กันดี จากไร่ดังดินแดนทอง(โก๊ท ดอร์) ก็เถอะ..บางชนิดก็แสนห่วย..ไม่สมศักดิ์ศรีเอาเสียเลย เพราะเขาได้พบว่า  คาแร๊คเตอร์ของไวน์มันขาดๆวิ่นๆ ไม่สมบูรณ์อย่างที่ควรจะเป็น ดังนั้น คำตอบคือ ถังหมักไวน์ ที่เขาตั้งใจและแน่ใจว่าจะใช้แต่ถังโอ๊คฝรั่งเศสที่ใหม่ๆเท่านั้น.. แต่เขาก็ได้รับบทเรียนในเวลาต่อมาอีกนั้นแหละ..ว่า.. การใช้ถังโอ๊คดีๆและใหม่ๆ แพงๆ อย่างที่ว่านั้น มันจะได้ผลผลิตในปีที่ดินฟ้าอากาศดี กับองุ่นที่สมบูรณ์และคัดสรร (low yield) ไวน์จึงจะออกมาดีได้ดังใจ แต่ถ้าเป็นองุ่นของปีที่โอเค ไม่ได้ดีเด่นอะไร ถังไวน์เก่า ก็ใช้ได้ (แต่ต้องสะอาด) เพราะถังใหม่จะไม่ได้ช่วยให้มันกลายเป็นไวน์วิเศษขึ้นมาได้ เขาได้บอกตัวเองว่า..มันก็ต้องเรียนรู้ไปทีละนิด เพราะชาวยุโรปนั้นเขาทำกันมาสืบทอดหลายชั่วอายุคน..จนช่ำชองไปหมด แต่ สำหรับเขานั้น มันเป็นการเรียนอย่างไม่มีวันจบสิ้น..ตราบจนชั่วชีวิต บางสิ่งบางอย่างมันเป็นเรื่องที่สอนกันไม่ได้ ต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ตัวเองเท่านั้น... ตัวอย่างเช่น..ในปี 1967 คือปีรุ่งขึ้นของการทำไร่.. ปีนั้นพอช่วงใกล้การเก็บองุ่นปรากฏว่า ฝนตกอย่างหนักสองสามวันติดๆกัน จนพื้นดินกลายเป็นโคลนแฉะ ขนาดต้องเอากระดานมาวางให้รถวิ่ง คนงานต้องเก็บองุ่นกันในโคลนอย่างลำบากลำบน.. แต่ทุกคนต้องรีบเก็บ ก่อนที่มันจะเสียหายไปกว่านั้น.. และเขาได้พบว่าในองุ่น Chanin Blanc นั้น มันเริ่มมีจุดเน่า มีเชื้อราเกาะ..(จากสายตาของผู้ที่ขาดประสบการณ์) เขาไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากจะต้องรีบส่งเข้าโรงงานทำไวน์ออกมาด่วน เนื่องจาก เกรงว่าเจ้าหน้าที่ของ BATF (Bureau of Alcohol,Tobacco,Firearms) ที่มีหน้าที่สอดส่อง ตรวจตราการผลิตจะมาตรวจพบองุ่นมีเชื้อรานี้เข้า.. เดี๋ยวได้ถูกปิดกิจการกันไปหมด.. โดยที่ไม่รู้เลยว่า นั่นคือเชื้อรานั่นคือ Botrytis Cinerea (ซินทรีททิส ซินแอเรยา)  หรือเป็นที่รู้กันกันในนามว่า Noble Rot หรือ ถ้าจะพูดให้ตรงๆคือ  เจ้าพระยารา.. ที่สามารถทำให้ไวน์นั้นหวาน หอม (อย่างที่ไวน์หวาน ชาโต ดีเกม นั่นไง แต่นั่นเขาใช้องุ่น โซวิญอง บลอง ทำ โดยการปล่อยให้เจ้าพระยาราขึ้น จนองุ่นเน่าจนเกือบแห้ง แล้วจึงนำมาทำไวน์) สรุปว่า..ไวน์แดงของโรเบิร์ตปีนั้น คุณภาพด้อยลงไป เพราะดินฟ้าอากาศเป็นอุปสรรค แต่..ชาเนน บลอง ที่ทำอย่างฉุกละหุกเพราะกลัวตำรวจนั้น ผลออกมายอดเยี่ยม..!!! แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 49 15:27:24 จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 15:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ยังตามอ่านอยู่นะคะ ป้าวิ สู้ สู้ (((ว่าแต่ว่าป้าไม่ง่วงนอนเหรอคะ??))) จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 30 มี.ค. 49 15:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ระหว่างที่ธุรกิจใหม่กำลังดำเนินไปอย่างเข้มข้นนั้น โรเบิร์ตยังคงทำงานด้วยพนักงานเพียงแค่หยิบมือ Cellar Master คือ ไมเคิลลูกชาย..เป็นกำลังอันสำคัญ เพราะต้องควบคุมการผลิตทั้งหมด ส่วนเขานั้นถนัดในการสร้างภาพพจน์เพื่อการตลาด ดังนั้น ค่าใช้จ่ายการเลี้ยงรับรอง และการเลี้ยงอื่นๆจิปาถะจึงมีจำนวนค่อนข้างมาก มากเกินไปสำหรับไร่ที่ยังไม่โต สมุห์บัญชีตัวเอ้คือ..Elaine ที่เหนียวแน่นในเรื่องของการใช้จ่ายเงิน(ของเขา)อย่างไม่น่าเชื่อ เธอจะโวยทุกครั้งที่เขานำบิลมาเบิก พร้อมบ่นระยะยาวถึงเรื่องที่เขาใช้งบตั้งร้อยเหรียญสำหรับอาหารกลางวันมื้อเดียว.. หรือยามที่เขาจะพยายามเบิกจากบริษัทในเรื่องค่าใช้จ่าย ที่ไม่เข้าท่า เช่นค่านวด(ในคลับออกกำลังกาย) อีเลนโยนสลิปคืนมาให้ พร้อมบอกว่า "ไม่จ่าย" "ทำไมล่ะ?" "อยากจะให้สรรพากรแห่มาตรวจบัญชีหรือไงยะ?" โรเบิร์ตก็ต้องแห้วกลับไป.. คราวต่อมา..คือ 1974 ที่เขาต้องเดินทางไปในทริปธุรกิจ ข้ามรัฐที่บริษัทจ่ายค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าโรงแรม ค่าเช่ารถ ทั้งๆที่ตอนนั้นฐานะการเงินยังง่อนแง่น เขายอมเล่าตรงๆอย่างไม่อายว่า..บางปีก็พอมีเงินเหลือเก็บ บางปีก็ต้องชักเนื้อ เพราะอนาคตของกระเป๋าขึ้นอยู่กับธรรมชาติจริง.. เมื่อพร้อมเดินทาง..เขาไปพบอีเลน..ของสตังค์ติดกระเป๋า เธอบอกว่า.."ไม่มี..." โรเบิร์ตโวยว่า.."แล้วผมจะไปยังไงล่ะ ไม่มีเงินน่ะ" "ไม่รุ" ในที่สุด เขาถึงกับยอมลงคุกเข่าอ้อนวอน ซึ่งอีเลนยอมใจอ่อน แบ่งเงินให้ติดตัวไปบ้าง..เธอบอกว่า "เรื่องอะไรจะให้ง่ายๆ..ถึงจะเป็นเงินของเขาก็เถอะ" ยามที่บริษัทได้เติบโต แข็งแกร่ง..ในปี 1978 เขาได้พาทั้งคณะไปเที่ยวยุโรป เดินทางไปดูการทำไวน์ของไร่ดังๆ การเป็นอยู่ของชีวิตชาวไวน์ และพาไปเพลิดเพลินเจริญใจ เจริญปากกับใน ร้านอาหารมีชื่อต่างๆ และแน่นอนว่า พร้อมกับไวน์ดีๆ.. เพื่อให้ทุกคนได้พบเห็นและประจักษ์ด้วยตัวเองว่า.. นี่คือความสำเร็จของมอนดาวี..ชาวไวน์ในโลกใหม่ แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 49 16:15:31 จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 15:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 88 อ้าว..สวัสดีค่ะ คุณหมาน้อยฯ ป้ามองไม่เห็น กำลังพิมพ์อย่างเมามัน ยังไม่ง่วงค่ะ เพราะกำลังฟังข่าวของชาวชุมนุมหน้า กกต.อยู่.. หลับไม่ลงง่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 30 มี.ค. 49 15:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 89 แหะๆ ถ้างั้นหนูหนีกลับบ้านก่อนนะคะ พรุ่งนี้หนูตามมาอ่านทู้ป้าต่อค่ะ จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 30 มี.ค. 49 16:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มารออ่านพร้อมลงชื่อไว้เป็นหลักฐาน อิ อิ... จากคุณ : Ace striker - [ 30 มี.ค. 49 18:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 91 Ajarn'Wi Kub, I need your help kub. May I send you personal messege (หลังไมค์ ) ?? จากคุณ : digdig (Natt_ac121) - [ 31 มี.ค. 49 12:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ว้า!!!!! วันนี้ป้าไม่มาอัพทู้เหรอคะเนี่ย ไม่เป็นไรค่ะ  จะคอยต่อไปค่ะป้า จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 31 มี.ค. 49 15:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ฉวยโอกาสตอนกระทู้นิ่ง...ด้วยไวน์นี้ 24/3/2549, Giusto ประสานมิตร Far Niente 2000 "สีแดงสด เข้มทึบลึกปานกลางออกมาทางหนา กลิ่นดีทำให้รำลึกถึงจักแร้สาวแก่ น้ำตาลทราย แม้จะไม่ล้ำลึกนักแต่นุ่มนวล โครงเนื้อหนาเต็ม แอซิดิตี้ดี สมดุลและความลงตัวดีพอใช้ มีอาการขื่นเล็กน้อยอันเนื่องจากกระบวนการหมักไม่สมบูรณ์เต็มร้อย แต่ก็ยังให้ความสดชื่นในระดับดี จบยาว" [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 31 มี.ค. 49 16:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 94 "สีแดงสด เข้มทึบลึกปานกลางออกมาทางหนา กลิ่นดีทำให้รำลึกถึงจักแร้สาวแก่ น้ำตาลทราย แม้จะไม่ล้ำลึกนักแต่นุ่มนวล โครงเนื้อหนาเต็ม แอซิดิตี้ดี สมดุลและความลงตัวดีพอใช้ มีอาการขื่นเล็กน้อยอันเนื่องจากกระบวนการหมักไม่สมบูรณ์เต็มร้อย แต่ก็ยังให้ความสดชื่นในระดับดี จบยาว" รีบไปก็ยังงี้แหละ...... จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 31 มี.ค. 49 19:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ชอบอาหารร้าน กวิสโต มากค่ะ ขอเรียนถามคุณวิโรจ (แดนไตร) ว่า ไวน์ที่ว่านั้น สั่งอาหารรายการไหนจึงจะเข้ากันดีคะ? และควรดื่มอะไรคะ ถ้าสั่ง สลัดร้อคเก้ตใส่เห็ด(อะไรจำชื่อไม่ได้แล้วค่ะ อร่อยจัง) กับ สปาเก๊ตตี้วองกาเล ? จากคุณ : . (Tweety สี่ตา) - [ 1 เม.ย. 49 00:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สำหรับกระทู้ที่ 93 ค่ะ อ่านแล้วขำสุดๆ เอามาจากไหนคะนั่น ใครแปลมา.. และมีจริงๆเหรอ ไอ้ข้อความที่จะขายไวน์อย่างเงี้ยย.. กลิ่นจักแร้สาวแก่......?????   น้ำตาลทราย...?????? (มาจากไหนวุ๊ยเนี่ย..แล้วชาติไหนจะขายได้ล่ะ ) ส่วนตรงนี้ พอแปลกลับไปได้สวยๆว่า.. แม้จะไม่ล้ำลึกนักแต่นุ่มนวล = semi deep but harmonious   โครงเนื้อหนาเต็ม  = full-bodied แอซิดิตี้ดี สมดุลและความลงตัวดีพอใช้ = well balanced อาการขื่นเล็กน้อย = mildly tannic จบยาว = long  finish  (หมายถึง ความรู้สึกดีๆในปากกับไวน์หลังจากที่กลืนกินไปแล้ว หรือที่เรียกว่า aftertaste) แวะมาแป๊บนึง เดี๋ยวไปทำงานต่อ เพราะพรุ่งนี้มีงานใหญ่ แล้วจะมาเขียนเล่าให้ฟัง  แต่คืนนี้จะเข้ามาอีกค่ะ..ถ้าไม่ง่วงซะก่อน แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 49 06:25:48 จากคุณ : WIWANDA - [ 1 เม.ย. 49 06:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ตอบคุณ Tweety สี่ตา ครับ Far Niente 2000 เป็นไวน์ดื่มสนุก และมีโครงสร้างหนาใช้ได้ ไปได้ดีกับ Medium Rare Rib Eyes ครับ สำหรับ...สลัดร้อคเก้ตใส่เห็ดอะไรสักอย่าง...ผมเดาว่าโรยเห็ดทรัฟเฟิล...เพราะจานนั้น...ที่นั่นทำได้เด็ดมาก ให้อร่อยสุด ๆ ผมว่าน่าจะเป็นไวน์ Tuscany โครงเนื้อหนาปานกลาง สลวย อย่าง Brancaia il Blue ....ที่ Giusto ก็มีไวน์ตัวนี้อยู่ครับ จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 1 เม.ย. 49 10:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 98 กลิ่นจักแร้สาวแก่......?????  น้ำตาลทราย...?????? ไม่ได้แปลใครมาครับ แต่เป็น Tasting Note ของผมที่เขียนลงในคอลัมน์ Wine Notes ใน Gourmet & Crusine ครับ คือมันเป็นอย่างนี้ครับ...พี่วิ กลิ่นจักแร้สาวแก่......?????  ผม Imply จากกลิ่นผลไม้เปรี้ยวที่กลมกลึงกับ Roasted Coffee และโอ๊กหนา ๆประกอบกับมีกลิ่นอกลูมิคออล์ยที่พบเจอในผิวฝรั่งสุก...นั่นแหละครับ ส่วน...น้ำตาลทราย...?????? ตรงนี้มันเป็นกลิ่นโชยมาบาง ๆ ใน Aroma ครับ เป็นกลิ่นหวานที่บอกถึงการหมักที่ไม่สมบูรณ์ มันฟ้องว่ายีสต์ที่ใช้หมัก...มันแปลงน้ำตาลในผลองุ่นไปเป็นแอลกอฮอล์ไม่หมดครับ และก็เป็นที่มาของอาการขื่น ๆ ในเนื้อน้ำด้วย ...ครับ  มันบรรยายยากมาก และฟังดูซีเรียสมากเกิน เลยเขียนเอาง่าย ๆ จากภาพที่คิดออกในวินาทีนั้นครับ ...แฮะ ๆ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 49 13:52:55 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 49 10:49:07 จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 1 เม.ย. 49 10:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ขอบคุณคุณวิโรจ มากค่ะ จดไว้หมดแล้ว แล้วถ้าสั่ง สปาเก็ตตี้วองกาเล เป็นจานหลักล่ะคะ Brancaia il Blue ยังเข้ากันได้ดีอยู่หรือเปล่า? (นี่ไม่ได้จะดื่มเองหรอกนะคะ ดื่มไวน์ไม่เป็น เสียดายของค่ะ จะสั่งให้คนอื่นดื่มค่ะ) และควรเป็น รักแร้ นะคะ หรือจั๊กกะแร้ (ภาษาพูด) ไม่ใช่หรือคะ (อิอิ อ่านแล้ว จั๊กกะจี๋) คุณวิโรจ เคยรับประทานอาหารที่ร้าน Tessa ซอยทองหล่อ 23 มั้ยคะ? อาหารยุโรปอร่อยมากค่ะ พี่หวานขา ได้รับอีเมล์ของนกรึเปล่าคะ และกรุณาตอบหลังไมค์ด้วยนะคะ please please จากคุณ : . (Tweety สี่ตา) - [ 1 เม.ย. 49 11:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 100 คุณ Tweety สี่ตา ครับ ยังไม่เคยไปร้าน Tessa เลยครับ สงสัยต้องไปลองดูเสียแล้ว (พูดถึงร้านอาหารดี ๆ แล้วน้ำลายสอทุกที) สปาเก็ตตี้วองกาเล ผมยังไม่เคยทานเลยครับ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า Brancaia il Blue จะไปกันได้ดีหรือเปล่า แต่ผมว่า...สปาเก็ตตี้มักจะไปได้ดีกับ Chianti Classico ลองดูสองตัวนี้ก็ไม่เลวนะครับ Brancaia Chianti Classicco หรือไม่ก็ Castello di Fonterutori จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 1 เม.ย. 49 12:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 101 Brancaia Chianti Classico จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 1 เม.ย. 49 23:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณมากค่ะ จดๆๆ แล้วค่ะ ร้าน Tessa มีไวน์ไม่หลากหลายนะคะ อาจจะต้องนำไปเองค่ะ จากคุณ : . (Tweety สี่ตา) - [ 2 เม.ย. 49 00:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 103 "เรื่องที่มาที่ไปของ cult wines นี่ วันหลังจะชี้ถึงข้อที่น่าสังเกตให้ทราบ และคุณก็คงพอจะต่อรูปร่างออกมาได้เอง ว่า ทำไมจึงต้องเกิด และ เกิดมาเพื่ออะไร ทุกอย่างนั้นจะมารวมตัวกันอยู่ที่ความเป็น"ทุนนิยม"ของอเมริกาค่ะ อีกทั้งเป็นนโยบายในการเปิดตลาดที่ชาญฉลาด ผสมผเสกับการแก้แค้นไวน์ฝรั่งเศสอย่างชนิดเหยียบย่ำมันให้จมดิน   แค่นี้ก็เริ่มสนุกแล้วใช่ไหมคะ..นี่ถ้าได้ยิ่งนั่งจับเข่าคุยด้วยแล้วละก้อ..รับรองว่าคุณต้องเป็นเง็ง.." ว่างหรือยัง ผมรอฟังเรื่องนี้อยู่ครับ พี่วิ จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 2 เม.ย. 49 09:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 104 แม๊..คุณวิโรจขา....ใจเย็นๆเด้..อยากจะเรียบเรียงเรื่องไปถึงความขัดแย้งในตลาดของยุโรปและอเมริกาก่อน ถึงจะเล่าได้ เพราะคนอื่นๆที่มาอ่านจะได้เข้าใจด้วย ว่าแต่ว่า..คุณบุญชิตของพี่หายไปไหนเสียแล้วคะ เงียบไปเลย ยิ่งเป็นห่วงอยู่เพราะทราบว่าที่ฝรั่งเศสกำลังวุ่นวายแบบเมืองไทยเลย.. ยัยน้องนกหลังไมค์มาต่อว่าแน่ะ..หาว่าหายไปไหนเลย หนอย..ก็ต้องปฏิบัติภารกิจมั่งเซ่..งานของพี่มันยุ่งเป็นรายเทศกาล เอางี้..งั้นขึ้นกระทู้ใหม่..จะได้เล่าให้ฟังว่า ทำอะไรมาบ้าง ทำไมถึงยุ่ง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 2 เม.ย. 49 11:19:27 ]