เราไปนอนติวหนังสือกับเพื่อนมา 1 คืนเลยหายตัวไปและไม่ได้ดูต่อ แน่นอนกลับมาจึงดูใกล้จบแล้ว
หลังจากหลี่ไฮว้กับไฉ่เย่กลับจากญี่ปุ่น มั่นใจได้เลยว่า ต่อให้เป็นชีวิต หรือ ให้ควัก หัวใจ ออกมาประเคนให้ไฉ่เยว่ ผู้ชายคนนี้ก็ทำได้โดยไม่ลังเล ผิดกับแรก ๆ ที่รู้สึกว่าเจอหน้ากันไม่กี่ครั้งหลังจากรู้ว่าผู้หญิงชอบตัวเองแล้วก็สอนเคล็ดวิชาให้ สอนตอนนี้เราว่าใจเร็วไปหน่อย แต่ถ้าถึงขั้นเป็นสามีภรรยากันแล้วไม่สอนเราว่า หลี่ไฮว้คนนี้ไม่มีทางที่จะไม่สอนแน่นอน หากถึงขั้นนี้แล้ว ไม่สอนสิว่าประหลาด
มีอยู่ตอนหนึ่งที่พระเอกเจอกับนางเอกหลังจาก จากกันไปเกือบปี แล้วมาเจอกันด้วยความช่วยเหลือของจ้ายจู่ เราว่าพระเอกน่าสงสารมาก ๆ น้ำตานองหน้า ทำให้คิดไปว่า พระเอกของโกวเล้งเนี่ยร้องไห้ได้ทุกคนเลย บางครั้งอาจแม้นร้องไห้เพราะความรัก ดูอ่อนแอไปสักนิด แต่เราว่าตอนนี้หลี่ไฮว้มีเหตุผลควรร้องจริง ๆ ลูกตายเมียไม่รัก ความสุขกับครอบครัวอบอุ่นสูญสลาย
เมื่อเปรียบเทียบเรื่องนี้กับ "นี่สุ่ยหาน" แล้วเราว่าเรายังคงชอบ นี่สุ่ยหานอยู่มากกว่า เพราะ นี่เรื่อง "เฟยเตาฯ" ดูไปแล้วมีความจงใจในการสร้างตัวละครมากไปเช่นตัวนางเอก เซวียไฉ่เยว่ ท่าทางที่แข็ง ๆ ดูจงใจประดิษฐ์ประดอยมากไป ยังมี มือปราบหาน และหลี่ฟูเหริน และ เสี่ยวซิง หลายตัวนี้มีความตั้งใจในการประดิษฐ์มากจนรู้สึกว่าเป็นบุคคลิกที่จงใจ ส่วนคนที่เป็นคน ปุถุชนเดินดิน นี่เลยค่ะ หลี่ม่านชิง วีรบุรุษที่ใคร ๆ คิดว่าไม่มีความผิดพลาด ชีวิตไร้รอยตำหนิแต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เช่นนั้นเลย
หลี่ม่านชิงเป็นลูกของหลี่สวินฮวน แค่นี้ก็ได้รับการยกย่องจากผู้คนทั่วไปแล้ว เขาเป็นผู้สืบทอดมีดบินอันเลื่องลือ เป็นเด็กหนุ่มอัจฉริยะ มีแต่คนนับถือ และอาจถึงกับอิจฉา เขามีเมียหลายคน ไม่ว่าจะเป็นเมียแต่ง หรือเมียที่เมียแต่งหามาเพื่อทดแทนข้อบกพร่องของเมียแต่งเอง แต่คนที่เขารักกลับมีคนเดียว คือ ซรั่งกวนเยี่ยนเอ๋อร์ และทั้ง ๆ ที่รู้ว่านางเป็นลูกของซรั่งกวนจินหง เขาก็ยังรักนาง จนเกิดลูกชายกับนาง แต่ลูกชายของหญิงที่เขารักที่สุดกลับไม่มีโอกาสได้อยู่ข้างกาย แม้นเขาไปหาลูกคนนี้ ลูกก็ยังไม่ยอมรับเขาเป็นพ่อ ลูกชายที่เลี้ยงมากับมือ ใส่ความมุ่งหวังเข้าไปเต็มที่ แต่เขาเป็นคนไร้ความสามารถ และดื้อรั้น แถมยังอวดตัวว่ามีฝีมือมีดบินที่ไร้ผู้ต้านทาน ไม่ประมาณกำลังของตนเอง ทั้ง ๆ ที่เตือนแล้วแต่ลูกชายคนนี้ไม่เชื่อ เขาจึงต้องทนดูลูกชายที่ไม่ได้เรื่องของเขาจ่ายค่าตอบแทนอันเจ็บปวด แต่ความจริงแล้ว เขาต้องเจ็บปวดยิ่งกว่า แม้นการตัดสินใจของเขาจะไม่ผิดในครั้งหลัง ๆ แต่ก็ไม่อาจลบล้างความผิดที่เคยก่อในอดีตได้เลย
หลี่ม่านชิงน่าสงสารที่สุดในเรื่องค่ะ นอกจากต้องช้ำใจที่ตัวเองรักลูกสาวศัตรูแล้ว ยังต้องเบิ่งตาดูยุคลูกชายที่ต้องเดินซ้ำรอยของตัวเองอีกด้วย น่าสงสารตัวละครตัวนี้จริง ๆ
อย่างที่สอง เรื่องเสื้อผ้า เราว่านี่สุ่ยหาน ทำได้ดีกว่า ไม่ใช่ "เฟยเตาฯ" ไม่ดีแต่ของ "นี่สุ่ยหานฯ" ดูแล้วมีดีไซน์ที่ดีกว่า เฟยเตามีการกระโดด หมายถึงไม่เนียน ระหว่าง ชุดหลี่ไฮว้ แฟชั่นมีดีไซน์ ถ้าเปรียบเทียบกับเจ้าฉวน ในชุดบัณฑิต จับไปเล่นเรื่อง "โปเยฯ"ได้เลย ธรรมดาและเรียบง่าย หากบอกว่าเข้ากับตัวละครนั้น มันควรจะมีลูกเล่นนิดนึง ให้สมกับแฟชั่นจากมิลาน(ที่มีผ้าพันคอ) ของชุดหลี่ไฮว้หน่อย ชุดไฉ่เยว่กะพ่อ เหมือนหนาว ๆ มีขนเฟอร์ด้วย แต่ตอนอยู่กับเสี่ยวซิง ชุดเสี่ยวซิงเหมือนหน้าร้อนเลย ดูโดด ๆ กันไปหน่อย ยังมีชุดของขุนนางกะฮ่องเต้ เหมือนยังไม่พัฒนาจากระดับงิ้วสักเท่าไหร่ อีกชุดที่ดูใช้ได้คือชุดและอิมเมจของมือปราบหาน ดูแล้วเข้ากับตัวดี แดงดำ ตัดกัน เหมือนคนที่มีพิษร้ายในตัว ไม่น่าแหย่คนประเภทนี้
เรื่องที่สามที่เราว่า "เฟยเตาฯ"ยังสู้"นี่สุ่ยหาน" ไม่ได้คือเพลงนำและเพลงจบ เพียงแค่ได้ฟังเพลงนำของนี่สุ่ยหาน มันจะนำเราเข้าสู่ยุทธจักรแล้ว มันทำให้อารณ์ชาวยุทธพลุ่งพล่านได้ ส่วนเพลงจบก็เศร้าเสียเหลือเกิน แต่ใน"เฟยเตาฯ" ออกmodern ไปหน่อยทั้งเพลงนำและเพลงจบ อาจเป็นเพราะเครื่องดนตรีที่เลือกใช้ก็เป็นได้
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 49 00:31:13
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 49 00:28:35
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 49 00:27:37
แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 49 23:22:57
แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 49 23:21:28
"เฟยเตา ยิ่วเจี้ยนเฟยเตา " มีดบินทะลุฟ้า ขอเชิญร่วมวิจารณ์ค่ะ
)
