ความคิดเห็นที่ 1 เป็นแรงบันดาลใจจากกระทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4281647/K4281647.html ที่คุณ Natthaset  ได้จุดประกายแห่งปัญญาให้กับผม หมายเหตุ โคลงบางบท  เขียนขึ้นจากความทรงจำ ยังหาตำราตรวจสอบไม่ได้ตรงนี้ กลอนบางบท  ไม่สามารถหาได้ตอนนี้เลย หากผู้สนใจทราบ  หรือสืบค้นได้ และกรุณานำมาแปะไว้ ณ ที่นี้ด้วย จะเป็นพระคุณยิ่ง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 20 เม.ย. 49 15:58:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สุขุมาลโดยชาติเชื้อ        เผ่าพันธุ์ กายกอปรวรลักษณ์อัน    ละเอียดพร้อม ไตรทวารประพฤติสรรพ์   สิ่งชอบ  ควรแฮ ละเอียดครบควรนบน้อม   ท่านผู้  สุขุมาล ตามลำดับเหตุการณ์แล้ว น่าจะเป็นโคลงกลอนพระราชทานบทแรกแด่ "เมียรัก" คงเดาได้นะครับ  ว่าพระราชทานแก่พระองค์ใด แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 49 15:21:30 จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 20 เม.ย. 49 16:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อครั้งเสด็จประพาสบางปะอิน สมเด็จพระนางเจ้าสุขุมาลมารศรี  จำต้องรีบเสด็จจากเรือลำนั้น และสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงต้องเรียกให้พระองค์เสด็จมาลงลำที่ประทับ จึงเกิดบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ไทยครั้งนั้นว่า “เป็นครั้งแรกที่พระมเหสีเทวี หรือพระชายา  เสด็จลงเรือที่ประทับของสมเด็จพระมหากษัตริย์” ซึ่งแต่ก่อนมีกฎอยู่ว่าห้ามเสด็จลงเรือลำเดียวกัน และด้วยความสงสารกับเห็นใจ สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงจึงได้แต่งโคลงบทนี้พระราชทานแก่สมเด็จพระนางเจ้าสุขุมาลมารศรี และคงเป็นครั้งแรกของพระองค์ด้วยครับ  ที่ได้แต่งโคลงกลอนพระราชทานให้กับ “เมีย” จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 20 เม.ย. 49 16:08:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โคลงบทนี้  ขึ้นต้นบทก็ “สุขุมาล”  จบก็ด้วย  “สุขุมาล” ลองแปลความหมายตามความรู้ (น้อยๆ) ของผมสักหน่อย เปรียบพระองค์ตามชาติกำเนิดแล้ว  สูงพร้อม คงเพราะมีพระมารดาอยู่ในสกุล “บุนนาค” เป็นชั้นมหาอำมาตย์ผู้ใหญ่ทุกสมัย และคงเหนือกว่าสกุล “สุจริตกุล” ด้วย ในบาทสุดท้าย  ก็ให้ความหมายว่า  เป็นเมียที่ผัวนับถือ ดูช่างเป็นความหมายที่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้ได้รับพระราชทานเหลือเกิน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 20 เม.ย. 49 16:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลองดูโคลงบทที่พระราชทานแด่ "เมียรัก" ท่านที่สอง แล้วเดาด้วยว่า พระราชทานแด่ผู้ใด พรุ่งนี้เช้าจะมาเฉลยครับ พี่รักนุชนาฏด้วย      เห็นใจ  จริงแฮ ใช่รักรูปวิไล           เลิศล้ำ ชื่นจิตแต่หล่อนไข   คำซื่อ อีกสิ่งปฏิบัติซ้ำ       ส่งให้รักแรง แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 49 15:22:39 จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 20 เม.ย. 49 16:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณนิคว่าแปลกมั้ยที่พระราชธิดาองค์สุดท้ายประสูติเมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๖ และหลังจากนั้น เป็นเวลาถึง ๑๗ ปีพระองค์ท่านก็ไม่มีพระราชโอรส ธิดาอีกเลย ทั้งๆที่ก็ทรงมีบาทบริจาริกามากมายนัก เจ้าจอมรุ่นหลังๆก็งามและเป็นที่โปรดปรานมาก พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯ  ยังมีพระหน่อประสูติ เมื่อสวรรคตไปแล้ว จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 20 เม.ย. 49 16:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คำปรารภของคุณจำปูน  ทำให้ผมต้องไปทำการบ้านเพิ่ม ตอนแรกยิ้มแล้ว  แต่พอหาข้อมูลสักพัก  กลายเป็นหาไม่เจอ เพียงต้องการรู้ว่า  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงของเราประชวรด้วยพระโรคอะไร เคยอ่านงานเขียนของท่านหญิงพูนพิศมัย  บรรยายละเอียดช่วงเสด็จสวรรคต แต่ตอนนี้กลับค้นไม่เจอ  ไม่รู้อยู่ที่เล่มไหนแน่  เพราะหนังสือเยอะไปหมด ใครรู้ว่าอยู่เล่มไหนบอกบ้างนะครับ หรือใครรู้สาเหตุแน่นอน หรือค่อนข้างแน่  กรุณาแนะนำด้วยครับ การรู้ว่าถึงพระโรค  ทำให้เราพออนุมานคร่าวๆ ได้ว่าทำไมถึงไม่มีพระโอรสธิดาหลังปี ๒๔๓๖ อีกเลย สำหรับพระโอรสธิดาชุดสุดท้ายของพระองค์  นับจากพระองค์เจ้าอุรุพงศ์ลงมา  ก็มีกำเนิดมาจากสมเด็จพระพันวัสสาฯ ๑ พระองค์  กับสมเด็จพระพันปีหลวง ๒ พระองค์  และเจ้าจอมมารดาที่เด่นๆ คือ กับเจ้าจอมมารดาเลื่อน ๒ พระองค์  กับเจ้าจอมมารดาเหม ๑ พระองค์ พอกล่าวถึงพระโอรสธิดาชุดสุดท้าย โอ้ว!!! คุณจำปูน  ท่านทำให้ผมอยากเปิดกระทู้เพิ่มขึ้นมาอีกกระทู้หนึ่งแล้วซี อยากจับปลาหลายมือจัง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 08:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แว่บหลังไมค์ด้วย ครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 21 เม.ย. 49 09:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 The second poem was written for Somdej Pra Wimada Ther chai' mai~ ka~? จากคุณ : milin - [ 21 เม.ย. 49 10:07:09 A:128.103.186.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีตอนเช้าอีกรอบครับทุกท่าน เพราะผมพิมพ์ค้างตรงนี้ไว้แต่เช้าแล้ว ไม่มีเวลามาดูซ้ำ ถูกต้องแล้วครับ เป็นพระราชนิพนธ์พระราชทานพระวิมาดาเธอฯ ครับ พระราชทานหลังเกิดเหตุการณ์ทุบกระจกรูปครั้งนั้น ด้วยความสงสารกับเห็นใจ  จึงเกิดโคลงพระราชทานบทนี้ขึ้นมาอีก เข้าใจว่าน่าจะหลังจากบทแรก แต่ในรวมพระราชนิพนธ์ส่วนใหญ่  แม้แต่ของคุรุสภา ได้รวมโคลงบทนี้ไว้ในโคลงสุภาษิตบางปะอิน (พ.ศ.๒๔๒๐) ท่านใดมีความเห็นแปลกไปจากนี้บ้างครับ แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 49 12:08:20 จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 11:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นคุณจำปูนกระซิบให้ไปดูหลังไมค์ ใจหาย แว่บ กลัวโดนดุ เราเป็นเด็กเป็นเล็กก็อย่างนี้แหละ จะโดนผู้ใหญ่ดุเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่หากฝืนทำ เปิดหลายๆ กระทู้พร้อมกัน เหมือนจับปลาหลายมือ บอกได้เลย  ไม่ได้ดีสักอย่าง เหนื่อยด้วย มีพี่ๆ ช่วยเหลือก็ดียังงี้แหละ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 15:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โคลงกลอนพระราชทานแด่ "เมียรัก" ท่านที่สาม จะว่ามากก็มาก  จะว่าน้อยก็น้อย เราจะคุ้นเคยกับชุดแรกที่ผมจะนำเสนอก่อน ส่วนชุดต่อๆ ไป  อาจไม่คุ้นเคยเท่าที่ควรครับ ชุดแรกมีดังนี้          กำไลมาศชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมยืนสี เหมือนใจตรงคงคำร่ำพาที จะร้ายดีขอให้เห็นเป็นเสี่ยงทาย         ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย ต่อเมื่อวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย ใครได้รับพระราชทาน หากเป็นสมัยใหม่  ใจคงแทบละลาย ช่างหวานซึ้งตรึงใจเหลือเกิน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 15:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กลอน กำไลมาศ นี้อ่านทีไรก็นึกเคลิ้มทุกทีถ้าเป็นหญิงมีใครมาให้ทั้งของทั้งกลอนแบบนี้ คงมอบกายมอบใจอย่างไม่ปฏิเสธเลย กลอนบทนี้เป็นที่นิยมนัก มักจะมีคนนำไปอ้างถึงอยู่เสมอ เคยดูละครเรื่องหนึ่งพระเอกก็เอ่ยกลอนนี้ออกมา แต่บางคำเพี้ยนไป วรรคสุดท้ายแปลงไปว่า เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดก็ถอดเลย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 21 เม.ย. 49 17:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เจ้าจอม มรว. สดับ ใช่ไหมคะ เท่าที่จำได้ท่านได้รับพระราชทานพร้อมกำไล แล้วท่านก็ใส่กำไลติดตัวจนสิ้นชีวิต จากคุณ : หนูเอ๋อ (หนูเอ๋อ) - [ 21 เม.ย. 49 17:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ คุณนิค ผมเองก็คลับคล้ายคลับคลากับกลอนที่ว่า ตะปูทองสองดอกตอกสลัก แต่ก็จำไม่ได้ว่ามาจากที่ใด ที่จำได้เพราะความหมายลึกซึ้งและไพเราะมากครับ จากคุณ : p (ปลาทองสยองเมือง) - [ 21 เม.ย. 49 18:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บางท่านก็รู้  บางท่านก็คลับคล้ายคลับคลา เหตุที่ท่องกันได้  เพราะว่าความหมายกับไพเราะ งั้นเรามาดูของจริงเลยว่าเป็นยังไง ผมก็นิยม  "ตัดแปะ" เช่นกันครับ เป็นกลอนพระราชทานที่จารึกไว้ในกำไลทองเลยครับ กำไลนี้เป็นกำไลทองนพคุณ  อันเป็นทองบริสุทธิ์  จนกระทั่งบิดไปมาได้  ทำเป็นรูปตาปูทองสองตัวเกี่ยวไขว้กันเอาไว้  ด้านในกำไลจารึกพระนามาภิไธย  “จุฬาลงกรณ์”   และจารึกพระราชนิพนธ์คำกลอนบทนี้ไว้ ซึ่ง  “เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ  ก็ได้สวมติดข้อมืออยู่ตั้งแต่วันแรกที่ทรงสวมให้ด้วยพระองค์เอง  จนกระทั่งถึงวันอนิจกรรม  เป็นเวลาถึง ๗๓ ปี” เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ  กราบถวายบังคมลาถึงแก่อนิจกรรมเมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๒๖  สิริรวมอายุได้ ๙๓ ปี คัดลอกและตัดตอนจาก  จุลลดา  ภักดีภูมินทร์ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 18:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กลอนชุดต่อไป  บางท่านก็รู้ บางท่านก็คลับคล้ายคลับคลา  บางท่านก็ได้ยินประกอบเพลงต่างๆ   ซึ่งพระองค์ได้พระราชทานให้เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ หากไม่นับท่านสุดท้ายที่ผมจะกล่าวถึงต่อไป เจ้าจอมท่านนี้  ถือได้ว่าเป็น "เมียรัก" ที่ได้รับพระราชทานโคลงกลอนมากที่สุด เพราะกับเจ้าจอมท่านนี้  พระราชทานเพราะรัก แต่ท่านสุดท้าย  พระราชทานตามหน้าที่????? งงไหมครับ แล้วจะได้ติดตามกันต่อไปครับ ต่อไปก็  "ตัดแปะ" แต่ก็ใช้สมองเหมือนกันนะ .............. ในระหว่างที่เสด็จพระราชดำเนินประพาสยุโรป  ก็ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานบทพระราชนิพนธ์กลอนสุภาพ  ส่งมาพระราชทานเจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับโดยเฉพาะเป็นระยะๆ ไป  ต้นฉบับเป็นลายพระราชหัตถ์         เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ  เล่าเกี่ยวกับบทกลอนพระราชนิพนธ์เหล่านี้ว่า “ต่อมา  เมื่อได้พระราชทานบทพระราชนิพนธ์มายังข้าพเจ้าแล้วสัก ๒-๓ บท  ก็ได้มีลายพระราชหัตถเลขา  โปรดเกล้าฯ ให้คิดบรรจุทำนองเพลงประจำบทไว้สำหรับขับร้องถวาย  พระราชชายาเจ้าดารารัศมี  ได้ทรงช่วยในการเลือกเฟ้นทำนองเพลง  ในที่สุดก็ได้ทำนองเพลงที่เหมาะสม  บรรจุกับเนื้อร้องอันเป็นบทพระราชนิพนธ์ครบถ้วน  เมื่อเสด็จพระราชดำเนินกลับจากยุโรปแล้ว  ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ขับร้องถวายหลายครั้ง  ในกาลต่อมา  ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ  พระราชทานพระบรมราชานุญาต  ให้สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ  กรมพระยาดำรงราชานุภาพ  อัญเชิญบทพระราชนิพนธ์ที่พระราชทานแก่ข้าพเจ้านี้  ไปตีพิมพ์เป็นการพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้วงมโหรีทั่วไป  เชิญไปขับร้องได้ด้วย” จุลลดา  ภักดีภูมินทร์ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 18:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บทพระราชนิพนธ์ที่พระราชทานมายังเจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ  หรือคุณจอมสดับนั้น  มีทั้งสิ้น ๑๐ บท   ทรงพระราชนิพนธ์จากหลายแห่ง  แหล่งที่เสด็จพระราชดำเนินถึง บทพระราชนิพนธ์  บทที่ ๑ ทรงในเรือซักซัน  เรือพระที่นั่งที่กำลังแล่นอยู่ในมหาสมุทรอินเดีย          อกช้ำ ถึงยามค่ำจำเข้าแคบินหาย เก้าอี้แคบแนบเขนยพอเกยกาย จักรระบายลมรินถวิลวัง          (พระยาโศก ๓ ชั้น)          ที่เคยอยู่เคยเห็นอยู่เป็นนิจ ต้องปลดปลิดละวางไว้ข้างหลัง มานอนเดียวเปลี่ยวแดแต่ลำพัง ขาดคนนั่งปฏิบัติพัดวีเอย     (เพลงหกบท ๓ ชั้น) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 18:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๒ ทรงพระราชนิพนธ์ขณะเรือพระที่นั่งแล่นอยู่ในอ่าวเมืองเอเดน  เมื่อเมษายน  พ.ศ.๒๔๕๐          ยามเที่ยง แสงแดดเปรี้ยงลูบกายวายระทวย ขาดสุคนธ์ปนปรุงจรุงรวย ให้นึกขวยลูกเต้าเขามีทา         ไร้คนจัดสารพัดจะขัดสน มีแต่คนเคยสำอางค์อย่างขี้ข้า ต้อมละหอมออมสวาสดิ์ขาดตรูตา อนิจจาเจ็บใจกระไรเอยฯ     (เพลงสุดสงวน ๓ ชั้น) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 18:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๓ พระราชทานมาจากเอเดน  พร้อมกับบทที่ ๒         กำดัดดึกนึกคนึงถึงโฉมฉาย เฝ้าใจหายเหตุผลกลใดหนอ คิดร้อยอย่างช่างกระไรฉิใจคอ ใจจะฝ่อเสียเพราะหนักหักไม่ลง         ดีกว่าเจ้าเขายังจางขนางรัก เมื่อเจอเจื่อนเบือนพักตร์เพราะแรงหลง หรือใจนางต่างชนิดผิดกันตรง เวียนพะวงเกินการสงสารเอยฯ     (เพลงลมพัดชายเขา ๓ ชั้น) สำหรับวันนี้หมดที่พิมพ์ไว้แล้วครับ พรุ่งนี้จะพิมพ์เพิ่มให้ใหม่ครับ แล้วก็ "ตัดแปะ"ต่อ  อิ๊อิ๊อิ๊ ระหว่างนี้  ไต่ถามอะไรไปพลางๆ ก่อนได้ครับ จะได้ไม่เหงา กับไม่เหนื่อยนิ้ว จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 21 เม.ย. 49 18:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กลอนกำไลมาศ ได้ถูกกล่าวถึงหลายที่ สังเกตดีๆจะมีบางท่อนที่ต่างกัน จนมิทราบว่าบทไหนถูกต้องที่สุด ผมคัดมาจาก หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพ ม.ร.ว.แสงสูรย์ ลดาวัลย์ ดังนี้       กำไลมาศชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมยืนสี เหมือนใจจงคงคำร่ำพาที จะร้ายดีขอให้เห็นเป็นเสี่ยงทาย        ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย แม้นรักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย เมื่อใดวายสวาทวอดจึงถอดเอย จะเห็นว่าสองวรรคสุดท้ายจะไม่เหมือนที่คุณนิคนำมาเสนอไว้ครับ คำว่า สวาดิ (โบราณ) --รักใคร่ ยินดี สวาท -- น่ารัก น่ายินดี แต่ สวาสดิ์ คงไม่มีครับ แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 49 10:08:05 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 22 เม.ย. 49 00:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เมื่อตอน ๒๐๐ ปีกรุงรัตนโกสินทร์ ได้มีการบูรณะพระที่นั่งวิมานเมฆ ให้มีชีวิตชีวาอีกครั้ง และเปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าชม เป็นครั้งแรกคนละ ๑๐๐ บาท ผมยังเป็นเด็กได้เข้า ไปชมด้วยความตื่นตาตื่นใจ ได้ดูอย่างละเอียดทุกแง่มุม ประทับใจอย่างยิ่ง หลังจากนั้นก็ปิดเพื่อปรับปรุงทำเป็นพิพิธภัณฑ์เป็นการถาวร ตอนนั้นเจ้าจอม ม.ร.ว.สดับ ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อท่านถึงอนิจกรรมแล้ว ทายาทได้ทูลเกล้าฯถวายคืนของพระราชทานคือ กำไลมาศ ตู้พระบรมทนต์ที่แกะเป็นองค์พระ และ ล็อกเก็ตบรรจุเส้นพระเจ้า ซึ่งของทั้งหมดอัญเชิญไปตั้งแสดงบนพระที่นั่งวิมานเมฆ ในหลายปีต่อมาภายหลัง ได้กลับไปเยือนพระที่นั่งวิมานเมฆ อีกครั้งหวังจะได้ชมบ้าง มัคคุเทศก์บอกว่าตรงที่แสดงนั้นมิได้จัดให้ชมรู้สึกเสียดายเหมือนกัน กลับไปทีหลังดูของตั้งแสดงได้ไม่เหมือนครั้งแรก คือไม่ละเอียดเท่า มีการกั้นมิให้ชมใกล้ๆ บางห้องได้แต่ชมเพียงภายนอก ห้องเสวยก็ได้ชมเพียงภายนอก ไม่เหมือนเมื่อคราวแรก ไปดูได้ใกล้เลยยังจำพวงองุ่นหยกได้ชัดแจ๋ว ข้าวของบางตู้ก็ชมได้ใกล้ชิดกว่ามาก แต่ก็เข้าใจเพราะเมื่อเปิดโดยทั่วไปแล้วก็ต้องมีการระมัดระวังพอควร เพราะเคยมีคนลักเรื่องกังไสที่วางโชว์ไว้ไปด้วยครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 22 เม.ย. 49 00:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมก็เคยเข้าไปชมครับ ครั้งแรกรู้สึกจะว่าเป็นช่วงครบ ๑๐๐ ปีพระที่นั่งวิมานเมฆ? เขาบูรณะกันใหม่? ราวๆ ปี ๒๕๓๗-๘ คืนแรกของงานนั้น  พระเทพฯ เสด็จ ผู้ร่วมจัดงานแสดงสินค้า แสดงขนม แต่งชุดไทยกันหมดครับ และขนมตามซุ้มเราก็หยิบกินฟรีได้ คืนหลังติดใจ  ไปชมอีก  แต่หยิบกินฟรีไม่ได้  ต้องซื้อทุกอย่าง เฮ้อ!! พวกชอบของฟรี จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 10:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อจากเมื่อวานครับ บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๔ ทรงพระราชนิพนธ์  ขณะเรือพระที่นั่งแล่นอยู่ในคลองสุเอซ          สายสมร แต่จำจรจากเจ้าแสนเศร้าหมอง ด้วยไร้ผู้อยู่สำหรับประคับประคอง ล้วนขุ่นข้องเคืองเข็ญเป็นนิรันดร์          ยามกินอาศัยใช้ฝรั่ง ยามนอนนั่งเหลือทนจนนึกขัน มีแต่เงอะง่วงงุนฉุนทุกวัน ไม่เสกสรรแสร้งว่าระอาเอยฯ     (เพลงอกทะเล ๓ ชั้น) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 11:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 25 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๕ ทรงพระราชนิพนธ์เมื่อเรือพระที่นั่งทอดสมออยู่ที่เกาะครีท (Crete) ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน          ความหนาว ช่างก้าวร้าวนี่กระไรไม่กว้างขวาง แขกมาแต่เมืองร้อนสัญจรทาง สู้ละร้างบ้านเรือนเพื่อนชีวา          หมายสู่ฝั่งหวังว่าจะพึ่งพัก ควรหรือหักหาญห้าวหนาวหนักหนา ทั้งคลื่นกลอกระลอกซ้ำช้ำอุรา นี่แหละหน้าเกาะครีทจิตต์จางเอยฯ     (เพลงบุหลัน ๓ ชั้น) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 11:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๖ ทรงพระราชนิพนธ์พระราชทานมาจากเมืองเนเปอล  ประเทศอิตาลี  หลังจากเสด็จฯ ทอดพระเนตรที่เลี้ยงปลา  วันที่ ๒๕ เมษายน  พ.ศ.๒๔๕๐          เนื้อเย็น แม้ได้เห็นแอคแควเรี่ยมเรียมใจหาย ฝากระจกขังน้ำทำแยบคาย ทั้งขวาซ้ายเลี้ยงมัจฉาในวารี          พื้นทรายขาวเอากำลังมาฝังก่อ เป็นชั้นช่อหลายอย่างล้วนต่างสี สาหร่ายกัลปังหาบรรดามี วางท่วงทีถี่ห่างเหมือนอย่างเป็น     ปลาใหญ่น้อยลอยคล่ำดำผุดว่าย เฉยสบายคนใกล้มิได้เห็น เขาเปลี่ยนน้ำทำสุหร่ายปรายกระเซ็น บ้างกระเด็นหยาดหยัดอยู่อัตรา     (เพลงจรเข้หางยาว ๓ ชั้น)     ปลาใหญ่น้อยลอยคล่ำดำผุดว่าย เฉยสบายคนใกล้มิได้เห็น เขาเปลี่ยนน้ำทำสุหร่ายปรายกระเซ็น บ้างกระเด็นหยาดหยัดอยู่อัตรา     เอาเหยื่อปรายว่ายแซงแข่งกันฮุบ ปากหมุบหมุบลอยหลามตามภักษา แสนเสียดายดวงใจแม้นได้มา จะปรีดาชมทะเลเนเปอลเอยฯ     (เพลงสี่บท ๓ ชั้น) ........................................... พวกเพลงไทยเดิม ๒ ชั้น ๓ ชั้น ผมไม่มีความรู้เลยครับ หากท่านใดจะกรุณาให้ความรู้เพิ่มเติม เชิญได้ครับ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 49 11:56:19 จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 11:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๗ ทรงพระราชนิพนธ์พระราชทานมาจากเมืองซันเรโม  ประเทศอิตาลี พร้อมกลีบกุหลาบแดง  ที่โปรดเกล้าฯ ให้ นายมุ่ย  วาดพระราชทานมาด้วย          กลิ่นกุหลาบซาบนาสาพาระลึก เมื่อยามดึกเคยชมดมกลิ่นหอม น้ำอบปรุงจรุงรสต้องอดออม ถือถนอมบุปผาประสาจน          กลีบกุหลาบทาบกระดาษวาดรูปไว้ จะส่งให้โฉมตรูรู้เหตุผล ชมดอกไม้แสนเบื่อเหลือจะทน คิดสุคนธ์เคยรื่นชื่นใจเอยฯ     (เพลงทยอยนอก ๓ ชั้น) ....................................................... เห็นไหมครับ ใครได้รับพระมหากรุณาธิคุณขนาดนี้ ใจเป็นต้องละลาย ละลาย ละลาย จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๘ พระราชนิพนธ์บทนี้  คุณจอมสดับจำไม่ได้ว่าพระราชทานมาจากเมืองไหน  ทรงมีลายพระราชหัตถเลขากำกับมาว่า  “นกน้อย”  อันเป็นเหตุจูงพระราชหฤทัยให้ทรงพระราชนิพนธ์นั้น  เป็นนกคีรีบูนของกัปตันเรือซักซัน  เมื่อเสด็จพระราชดำเนินกลับ  ได้ทรงนำมาพระราชทานพร้อมทั้งกรงทองเหลือง  พระองค์และคนละตัว  คุณจอมท่านว่าร้องเพราะดีทุกตัว : -          นกน้อย ช่างพูดจ้อยเจนหัดชัดภาษา บรรเลงลานหวานหูชูวิญญา เหมือนจะพาให้สบายวายคำนึง ยืนลำนำซ้ำทำนองแต่สองอย่าง ไม่เปลี่ยนบ้างจนเบื่อเหลือคิดถึง เคยยินขับจับจิตต์ติดทรวงตรึง ดูประหนึ่งกลบสำเนียงเสียงนกเอยฯ     (เพลงเขมรปี่แก้ว ๓ ชั้น) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๙ เป็นบทพระราชนิพนธ์ที่พระราชทานมาจากประเทศนอรเว          พระลบ ไฉนหลบหมอกสลัวหรือกลัวหนาว ฝนตกพรำซ้ำเห็นเป็นคราวคราว สโนว์ขาวปลิวเกลื่อนเหมือนนุ่นปลิว          ถิ่นทางหว่างไสลใกล้วิถี แถววารีพลั่นเป็นควันฉิว น้ำแข็งลาดดาดขาวขาวเป็นทิว ลมพัดริ้วโอ้ตะวันทิ้งฉันเอยฯ     (เพลงเขมรโพธิสัตว์ ๓ ชั้น) ................................................................. สมัยพระองค์ท่าน  ยังไม่ได้บัญญัติศัพท์  หิมะ ใช่ไหมครับ เพราะในกลอนชุดนี้กล่าวแต่  สโนว์  กับ  น้ำแข็ง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๑๐ สำหรับบทพระราชนิพนธ์บทที่ ๑๐ นั้น  ทรงพระราชนิพนธ์ในเรือพระที่นั่งจักรี  เมื่อเสด็จพระราชดำเนินกลับจากประพาสยุโรปถึงปากน้ำเจ้าพระยา  ซึ่งคุณจอมสดับได้โดยเสด็จมาในเรือพระที่นั่งด้วย เพราะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระวิมาดาเธอฯ กรมพระสุทธาสินีนาฏ  ขณะนั้น  ทรงดำรงพระอิสริยยศพระอัครชายาเธอ  เสด็จเป็นประธานไปรับเสด็จพระราชดำเนินโดยเรือพระที่นั่งจักรีที่ปีนังพร้อมด้วย  สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ  เจ้าฟ้าหญิงมาลินีนพดารา    สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ  เจ้าฟ้าหญิงนิภานภดล   เจ้านายบางองค์  รวมทั้งคุณจอมสดับ  และได้เสด็จเยี่ยมราษฎรและประทับแรม  ณ จังหวัดตราด  จังหวัดจันทบุรี  ๑๐ วัน บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๑๐ นี้  โปรดเกล้าฯ  ให้ขับร้องถวายเช่นเดียวกับบทอื่นๆ  : - จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 บทพระราชนิพนธ์บทที่ ๑๐               (เพลงเห่เชิดนอก)          ปางพระองค์ทรงพิภพสมสมัย จากกรุงไทยสู่เขตวิเทศสถาน .......................................... ..........................................                  (เห่)          หวีดหวอด ฆ้องเสียงหลอดเรือสนั่น แล่นแห่ห้อมพระจอมธรรม์ สู่เขตขันธ์บรรเทิงเอยฯ          หริ่งหริ่ง ใจชายหญิงชาวกรุงศรี พระเสด็จแดนไกลไม่เปรมปรีดิ์ คอยภูมิ์บดีคลาคืนเอยฯ          เริงร่า ข่าวดีมีมาก็รวยรื่น หายห่วงดวงกมลชุ่มชื้น ชุ่มชื่นชมทั่วหน้าเอยฯ          โห่ฮึง เสียงเอิกอึงดูดำเกิง พระเสด็จดำเนินเถลิง ถวัลย์นิวัตน์สวัสดีเอยฯ ข้อความที่เว้นว่างไว้  คุณจอมสดับจำไม่ได้  ต้นฉบับสูญหายไป จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เมื่อเสด็จพระราชดำเนินกลับมาแล้ว  ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ  พระราชทานบทพระราชนิพนธ์บทสุดท้าย  บทนี้  สุนทราภรณ์เคยเชิญไปแปลงเป็นเพลง  ร้องกันแพร่หลายอยู่พักหนึ่ง          คืนนั้นฉันฝันไปว่าชมสวน หอมลำดวนดอกแย้มแซมไสว เขาโน้มกิ่งชิงเก็บกำเริบใจ มีงูใหญ่เลื้อยกระหวัดรัดข้อมือ          ฉันดิ้นร้องก้องหูจนรู้สึก วานช่วยนึกทำนายร้ายอยู่หรือ ไม่ร้ายลองต้องวุ่นดอกบุญลือ ฝันนี้คือจะได้คู่สู่สมเอยฯ     (เพลงแขกมอญ ๓ ชั้น) ....................................................... เพลงนี้ผมโตไม่ทันครับ เลยไม่รู้ว่าทำนองเป็นอย่างไร เพลงแขกมอญ  ผมก็ไม่รู้จักครับ ขอสารภาพ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 12:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เมื่อเสด็จฯ กลับ  คุณจอมสดับได้รับพระราชทานของฝากมากมาย  โดยเฉพาะเครื่องเพชร  ของที่ระลึกต่างๆ นั้น  โปรดฯ พระราชทานตู้ให้  แล้วทรงช่วยจัดของเข้าแต่งตั้งในตู้พระราชทานด้วยพระองค์เอง ตู้ของที่ระลึกพระราชทาน   ตลอดจนกำไลทองพระราชทานเหล่านี้  เมื่อท่านถึงแก่อนิจกรรม  ทายาทได้ถวายคืนสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ  ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เก็บไว้ที่พระที่นั่งวิมานเมฆ  สถานที่ที่คุณจอมสดับเคยถวายการรับใช้เบื้องพระยุคลบาท จุลลดา   ภักดีภูมินทร์ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 13:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถึงตอนนี้  กรุณาอ่านซ้ำใน  คคห.๒๑-๒๒ ของคุณจำปูนด้วยครับ หากจะดูว่า “กลอนกำไลมาศ” เวอร์ชั่นใดเป็นของแท้ คงพิสูจน์ได้   ต้องไปอ่านที่กำไลทองนั้นเลย อิจฉาคุณจำปูนครับ ที่ได้มีโอกาสเข้าไปชมพระที่นั่งวิมานเมฆครั้งนั้น ครั้งที่เรายังมีโอกาสเห็นแทบทุกสิ่งอย่างใกล้ชิด และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง  คุณจอมสดับยังมีชีวิตอยู่ เมื่อคราวสมโภช ๒๐๐ ปี ผมก็พอจำความได้บ้างแล้ว ตอนนั้นอายุเกือบ ๒๐ ปีแล้วครับ แต่ความที่เป็นเด็กบ้านนอก จึงหมดโอกาสได้ชื่นชมหลายอย่างเช่นชาวกรุง ถึงอยากเท่าไร  ก็คงมาไม่ได้ ถึงตอนนี้  ก็ยังเป็นแบบนั้นครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 13:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จบตอนคุณจอมสดับแต่เพียงเท่านี้ หากผู้ใดมีข้อสงสัย  เชิญได้ตลอดครับ เหลืออีกตอนหนึ่ง เป็นโคลงกลอนพระราชทานแด่ “เมียรัก” อีกท่าน แต่เป็นเพียงสั้นๆ ครับ ทั้งๆ ที่ความจริงเป็นเรื่องยาว ตอนนี้ผมเป็นแต่เพียง  พนักงานหยิบหนังสือ   ซึ่งเป็นงาน part time ครับ และเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันครับ  จะต้องพักงาน part time ตรงนี้แล้ว คงคิดถึงที่นี่น่าดู จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 13:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จะไปไหนครับ ใช่ว่าจะไม่มีใครคิดถึง ผมก็คงหนึ่งล่ะ คำกลอนที่จารึกบนกำไล ลบเลือนไปตั้งนานแล้วครับ ตัวอักษรตัวสุดท้ายลบไปเมื่อใดไม่มีใครจดบันทึกไว้ แม้แต่คุณจอมเอง แต่พระปรมาภิไธย จุฬาลงกรณ์ ที่ท้องกำไลนั้น ยังคงจารึกอยู่ไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา เป็นพยานได้อย่างดีว่าใครเป็นผู้ให้ ถ้าหาอ่านเพิ่มเติมได้จากหนังสือ ศรุตานุสรณ์ ที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณจอมแล้ว จะทราบซึ้งถึง ความรักของพระเจ้าแผ่นดินที่มีต่อบาทบริจาริกา อย่างปิติเหลือล้น จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 22 เม.ย. 49 15:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นคุณ UP เคยแนะนำหนังสือ "ศรุตานุสรณ์" แล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้คุณจำปูนแนะนำอีกแล้ว หากมีวาสนา ชาตินี้คงได้อ่านเหมือนกับคนอื่นสักครั้งครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 22 เม.ย. 49 17:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 38 .. เจ้าจอม มรว.สดับ .. . จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ - [ 23 เม.ย. 49 01:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 39 .. ภาพกำไลมาศ จากหนังสือพระที่นั่งวิมานเมฆครับ ..   กำไลมาศชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมยืนสี เหมือนใจตรงคงคำร่ำพาที จะร้ายดีขอให้เห็นเป็นเสี่ยงทาย       ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย แม้นรักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย บทกลอนอีกเวอร์ชั่นนึงจากในหนังสือครับ (กำลังหัดทำกรอบภาพกับลายน้ำน่ะครับ แหะๆ) . [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ - [ 23 เม.ย. 49 01:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มาอีกแล้วครับ  เวอร์ชั่นใหม่ของกลอนกำไลมาศ ของคุณ jackiezzz ที่ค้นมาจาก "หนังสือวิมานเมฆ" มีดังนี้ แม้นรักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย ของคุณจุลลดา  ภักดีภูมินทร์  ที่ผมค้นจาก "เลาะวัง" มีดังนี้ แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย ต่อเมื่อวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพ ม.ร.ว.แสงสูรย์ ลดาวัลย์  ที่คุณจำปูนค้นมา ดังนี้ แม้นรักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย เมื่อใดวายสวาทวอดจึงถอดเอย จะเห็นได้ว่า  เพี้ยนเล็กเพี้ยนน้อย ใจจริงเราก็อยากรู้ว่าของเดิมเป็นยังไงนิ นี่ยังไม่นับรวมที่พระเอกเพี้ยนให้นางเอกตามที่คุณจำปูนบอกไว้นะครับ เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดก็ถอดเลย อยากเป็นพระเอกกันแล้วซี และขอบพระคุณคุณจำปูนที่กรุณาอธิบายคำว่า "สวาท"  "สวาดิ"   "สวาสดิ์"  ใน คคห.๒๑  ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 49 10:56:17 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 49 09:07:29 จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 08:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณครับสำหรับภาพกำไลมาศ  พอเห็นแล้วเลยนึกภาพออกเลยครับ กำไลนี้เป็นกำไลทองนพคุณ  อันเป็นทองบริสุทธิ์  จนกระทั่งบิดไปมาได้  ทำเป็นรูปตาปูทองสองตัวเกี่ยวไขว้กันเอาไว้ และเพราะความที่เป็นทองนพคุณ  ซึ่งคงสึกกร่อนง่ายตามกาลเวลา  อย่างน้อยก็รวม ๗๓ ปี ที่อยู่บนข้อมือของคุณจอมสดับ  ทำให้ ด้านในกำไลจารึกพระนามาภิไธย  “จุฬาลงกรณ์”   และจารึกพระราชนิพนธ์คำกลอนบทนี้ไว้ คงต้องลบเลือนไปตามกาลเวลา  ดังใน คคห.๓๖ ของคุณจำปูน  ที่แม้เจ้าของกำไลมาศเองก็ยังจำบทกลอน "เวอร์ชั่นแท้" ไม่ได้ แต่โชคดีที่พระนามาภิไธย  "จุฬาลงกรณ์" ยังเหลืออยู่ติดกับข้อมือคุณจอมสดับจนวันสุดท้ายของชีวิต จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 08:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขออนุญาตแปะภาพกำไลมาศให้ใหญ่ขึ้นครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 09:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอโทษคุณนิคมากที่ลอกจากหนังสือ มาผิดไปหนึ่งและเกินไปหนึ่งคำคือในวรรคที่ ๓ คือตรง--->เป็นจง และ ในวรรคที่ ๗ เกินใส่ มาได้กลับไปแก้ไขแล้ว ดังใน คคห.๓๖ ของคุณจำปูน  ที่แม้เจ้าของกำไลมาศเองก็ยังจำบทกลอน "เวอร์ชั่นแท้" ไม่ได้ ผมไม่ได้บอกครับว่าเจ้าของกำไลจำไม่ได้เพียงแต่บอกว่าตัวอักษรตัวสุดท้ายลบไปเมื่อใดท่านก็ไม่ได้บันทึกไว้ครับ คาดว่าเจ้าของต้องจำได้แน่นอน กำไลมาศนี้ถ้าจะดูรูปให้สวยเห็นพระปรมาภิไธยชัดเจนต้องดูใน ศรุตานุสรณ์ ส่วนในหนังสือคุณชายแสงสูรย์มีบางตอนว่า ************************************* ในการถ่ายภาพกำไลมาศ ออกจะเป็นที่หนักใจของทั้งคุณจักรรถ และฉลวย เพราะข้าพเจ้าขอร้องให้ถ่ายให้เห็นตัวอักษรที่จารึกบนกำไลตามสภาพที่เป็นจริง เช่นพระปรมาภิไธย พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า ที่จารึกที่ท้องกำไลว่า " จุฬาลงกรณ ป.ร. " ยังเห็นได้ชัดเจน ก็ขอให้ถ่ายให้เห็นชัด ส่วนคำกลอนที่สันกำไลทุกด้านท่านผู้ได้รับพระราชทานสวมไว้เป็นเวลานานถึง ๗๖ ปี ก็กระทบกระแทกวัตถุอื่นๆ ทำให้ลบเลือนดูไม่ออกแล้วว่ามีข้อความว่าอย่างไรนั้น ก็คงให้เป็นไปตามธรรมชาติ ************************************* อีกข้อหนึ่งคืออายุของกำไล คิดว่าน่าจะนานกว่า ๗๓ ปีดังข้อความข้างต้น ท่านเกิด ๒๔๓๓ ท่านสิ้นมีอายุ ๙๓ ปี เมื่อ ร.๕  สวรรคตท่านมีอายุ ๒๐ ถวายตัวรับราชการเป็นเจ้าจอม ประมาณปี ๒๔๔๙ คืออายุ ๑๖ ปี คาดว่าจะได้รับพระราชทานในช่วงที่ อายุ ๑๖-๑๗ ปี มากกว่า เหมือนที่คุณชายแสงสูรย์กล่าวว่า ท่านสวมมา ๗๖ ปี จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 23 เม.ย. 49 10:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณจำปูนก็ยังให้เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเพิ่มเติมอีก รวมทั้งให้ความเห็นเรื่องอายุเวลาของกำไลมาศบนข้อมือของคุณจอมสดับ รวมทั้งเรื่องอื่นๆ อีกครับ ต่อไปนี้จะมี "เรื่องอื่นๆ"  ที่ต้องรบกวนคุณจำปูน  กับ "ท่านอื่นๆ"  ด้วยครับ  เพราะผม "ไม่รู้จริงๆ" จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 11:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 "เมียรัก"  ท่านที่ ๔ ที่ได้รับพระราชทานโคลงกลอนจากรัชกาลที่ ๕  นามว่าอะไรนั้น  ผมยังสับสนอยู่ครับ ดังที่ผมเคยเกริ่นๆ ไว้ใน คคห.๑๗  ที่ว่าคุณจอมสดับน่าจะเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานมากที่สุด  หากไม่นับท่านสุดท้ายนี้ หรือบอกว่าพระราชทานให้คุณจอมสดับเพราะรัก  หากท่านที่ ๔ นี้  เป็นเพราะหน้าที่  คือ หน้าที่ที่จะพระราชทานเพราะต้องแต่งโคลงกลอนโต้ตอบกันครับ หรือใน คคห.๓๕  ที่บอกว่า  โคลงกลอนพระราชทานให้ท่านที่ ๔  จะขอกล่าวเพียงสั้นๆ  ทั้งๆ ที่ความจริงเป็นเรื่องยาว  เพราะผมไม่มีข้อมูลอื่นใดในมือเลยขณะนี้ครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 11:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ทราบแต่ว่าท่านมีความสามารถแต่งบทกวีเก่งมาก มีโคลงกลอนเยอะ และแต่งโต้ตอบกับรัชกาลที่ ๕ มาก ทราบมาเลาๆ ว่าท่านคือ เจ้าจอมเพิ่ม   ตอนหลังเป็น   ท้าวสุภัติการภักดี จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 11:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หากมีนามว่าเจ้าจอมเพิ่ม จริง ที่ผมค้นมา  รัชกาลที่ ๕ พระองค์มีเจ้าจอมนามว่า "เพิ่ม" ๒ ท่าน คือ ๑. เจ้าจอมเพิ่ม  เป็นธิดาพระยาราชภักดี (โค สุจริตกุล)  (คุณจำปูนกระซิบหลังไมค์ว่าได้รับตราตติยจุลจอมเกล้าในรัชกาลที่ ๕)  ต่อมาเป็นท้าววนิดาพิจาริณี  เกิดเมื่อ ๑๘ กรกฎาคม  ๒๔๑๒  ถึงอนิจกรรมเมื่อ ๑๙ เมษายน ๒๔๗๗ ส.พลายน้อย .............................................................. พันทิปบอกว่ามีคำไม่สุภาพ  ไม่ให้ผ่าน  ยังไงก็หาไม่เจอ ต้องส่งทีละหน่อยครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 12:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผ่านไป ๑ แล้ว  โล่งอก  นึกว่าที่คุณจำปูนกระซิบหลังไมค์มาจะเป็นคำไม่สุภาพซะแล้ว  ลองส่งท่านที่ ๒ ต่อนะครับ  จะผ่านมั้ย ๒. เจ้าจอมเพิ่ม  เป็นธิดาขุนสมุทรสาคร ส.พลายน้อย .......................... ส่งเต็มๆ ไม่ให้ผ่าน  ลองใหม่ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 12:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ๒. เจ้าจอมเพิ่ม  เป็นธิดาขุนสมุทรสาคร (......)  และท่านขำ  เกิดเมื่อปีมะเส็ง พ.ศ.๒๔๐๐  เมื่ออายุ ๕ ขวบได้เข้าถวายตัวเป็นข้าทูลละอองธุลีพระบาท  ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  และได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้อยู่ในตำแหน่งละครสำรับเล็ก  ได้เป็นศิษย์ของคุณโต (แย้ม อิเหนา)  ถึงรัชกาลที่ ๕ เมื่ออายุ ๑๗ ปี  ทรงพระกรุณายกขึ้นเป็นเจ้าจอมอยู่งาน  ได้รับพระราชทานเบี้ยหวัด ๒ ชั่ง ๑๐ ตำลึง  และได้รับพระราชทานเงินกลางปีอีก ๕ ชั่ง  ต่อมาได้รับพระราชทานหีบหมากกะไหล่ทอง  และหีบหมากตราจุลจอมเกล้า  พ.ศ.๒๔๕๔   ในรัชกาลที่ ๖ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานสัญญาบัตรให้เป็นท้าวภัณฑสารนุรักษ์  ตำแหน่งพระคลังใน  เจ้าจอมเพิ่มถึงอนิจกรรม  เมื่อวันที่ ๑๔ เมษายน  พ.ศ.๒๔๙๔  อายุได้ ๙๔ ปี ส.พลายน้อย .................................................................... เฮ้อ!!! เหนื่อย  กว่าจะหาเจอ  ต้องตัดทีละคำจากท้ายออก เจ้าจอมเพิ่ม  เป็นธิดาขุนสมุทรสาคร  มีวงเล็บชื่อเดิมว่า "ยอด"  เขาไม่ยอม  "ยอด" ที่อยู่ในวงเล็บเป็นคำไม่สุภาพ  พวกเรารู้ไว้ด้วยก็แล้วกัน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 12:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ส่วนตำแหน่ง  "ท้าวสุภัติการภักดี"  นั้น  ค้นมา  บอกว่าเป็นตำแหน่งท้าวนางในวัง  มีกล่าวไว้บ้างดังนี้ครับ ........... นอกจากตำแหน่ง ท้าวนางทั้ง ๔ ดังกล่าวยังมีบรรดาศักดิ์ท้าวนางอีกหลายตำแหน่ง เช่น ท้าวทรงกันดาล บังคับบัญชาพระคลังใน มีท้าวภัณฑสารเป็นผู้ช่วย ท้าวสุภัติการภักดี ท้าววนิดาพิจาริณี ฯลฯ บรรดาศักดิ์คุณท้าวนี้มิได้ด้อยกว่ากันเท่าใดนัก คล้ายกันกับบรรดาศักดิ์พระยา .......... จุลลดา  ภักดีภูมินทร์ .......................................... คราวนี้ถึงคราวท่านผู้สนใจต้องช่วยเหลือผมบ้างแล้วละครับ ใครคือเจ้าจอมท่านนี้ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 23 เม.ย. 49 12:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ที่มา : คัดย่อจากหนังสือ ลูกท่าน หลานเธอฯ เขียนโดย คุณศันสนีย์ วีระศิลป์ชัย ส.น.พ. มติชน เจ้าจอมเพิ่ม ธิดา พระยาราชภักดี (โค) มีคุณสมบัติพิเศษอันเป็นที่ต้องพระราชหฤทัย คือมีความสามารถลึกซึ้งเชิงกวี...ดังมีหลักฐานปรากฏในพระราชนิพนธ์ และนิพนธ์โต้ตอบกันดังนี้ บทพระราชนิพนธ์กาพย์ห่อโคลง โฉมเฉิดเลิศลักษณ์ล้น ควรชม ดุจเทพประสาทสม เสกให้ มารยาทแยบคายคม ควรเสน่ห์ กลั้วกลิ่นสาวคนไล้ เฟื่องฟุ้งอรองค์ โฉมเฉิดเลิศลักษณ์ล้ำ งามคมขำควรเชยชม ดุจเทพประสาทสม รมย์กลิ่นรื่นชื่นชูใจ จากคุณ : s - [ 23 เม.ย. 49 13:31:04 A:203.209.125.187 X: TicketID:102644 ]

ความคิดเห็นที่ 52 บทนิพนธ์ตอบ นอบนบเคารพไท้ ทูลฉลอง ดุจเทพเสกเติมปอง โปรดเกล้า ควรข้าพระบาทรอง ละอองบาท บ่ใช่คู่ควรเคล้า ทราบแท้แก่ใจ น้อมเกล้าทูลแต่ไท้ ดุจเสกไซร้ เกินเจตนา ควรองค์พระบาทา หาใช่คู่ภูวไนย ในการนี้ เจ้าจอมเพิ่มได้รับพระราชทานตุ้มหูระย้าเพชร และดอกลำดวนฝังเพชรด้วย หลังจากนั้น ยังมีบทพระราชนิพนธ์ และบทนิพนธ์ ตอบโต้อีกหลายบท ภายหลัง เจ้าจอมเพิ่มมีตำแหน่งเป็นท้าวภัณฑสารนุรักษ์ จากคุณ : s - [ 23 เม.ย. 49 13:36:20 A:203.209.125.187 X: TicketID:102644 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เจ้าจอมเพิ่ม   ซึ่ง ต่อมาเป็นท้าววนิดาพิจาริณี ได้รับพระราชทานเลื่อนตราเป็นทุติยจุลจอมเกล้าในป ๒๔๖๖ ด้วยครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 23 เม.ย. 49 13:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แวะมาอ่านครับ  ความรู้เพียบ จากคุณ : ขมขื่น - [ 23 เม.ย. 49 21:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 55 แอบมาคุยเรื่องเวอร์ชั่นกลอนกำไลมาศ  จากความคิดเห็นที่  40  ของคุณนิคครับ ผมเข้าใจว่ากลอนบทที่คุณ  jackiezzz  ค้นมาจากหนังสือพระที่นั่งวิมานเมฆ  เป็นกลอนบทเดียวกันกับที่ติดอยู่ที่พระตำหนักสวนบัว  ของพระวิมาดาเธอครับ  โดยใช้ชื่อว่า  "ความรักครั้งสุดท้าย" "...แม้นรักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย" เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ  ได้บันทึกเหตุการณ์ตอนรับพระราชทานไว้ว่า  "ทรงพระกรุณาสวมกำไลทองรูปตาปูพระราชทานข้าพเจ้า  ทรงสวมไม่มีเครื่องมือบีบ  ทรงบีบด้วยพระหัตถ์" จากคุณ : รอยใบลาน - [ 24 เม.ย. 49 07:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สวัสดีครับทุกท่าน ท่านประธานขมขื่น  หายไปไหนหลายวันเชียว แอบไปอ่าน  "ศรุตานุสรณ์" คนเดียวแล้วอย่าลืมเผื่อแผ่กันด้วยล่ะ ขอบคุณครับคุณรอยใบลาน เรื่อง "กำไลมาศ"  คงเป็นเรื่องที่ "ฮิต" กันมากในราชสำนักครั้งนั้น ตอนนี้ที่พวกเราได้ร่วมกันศึกษาค้นคว้า  ก็ยังมีเรื่องที่น่าสนใจอีกมาก มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเพิ่มเติมจากที่เราเคยรู้กัน เห็นด้วยครับ  ที่พวกเราไม่ได้แอบเก็บความรู้ไว้เพียงคนเดียว ถ่ายทอดเรื่องราวให้พวกเราได้ร่วมยินดีกับทั้งครั้งอดีต  และขณะปัจจุบัน ช่างเป็นบุญกุศลแท้ สพฺพทานัง ธมฺมทานํ ชินาติ  - การให้ธรรมเป็นทาน (ความรู้ทางหนังสือด้วย)  ชนะการให้ทั้งปวง วันนี้มาแนวธรรมะครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 08:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ๕๕๕๕๕๕๕๕   (หัวเราะแบบไทยครับ) 55555555555  (ตรงนี้หัวเราะแบบฝรั่ง) ในที่สุดอัศวินม้าขาวก็มาจนได้ครับ ขอบคุณคุณ S- มากเลยครับ ที่ได้พิสูจน์นามที่แท้จริงให้ รวมทั้งแนบโคลงกลอนโต้ตอบกันระหว่างพระองค์กับเจ้าจอมเพิ่ม ผมเพิ่งเห็นโคลงกลอนชุดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ณ ที่นี่ ณ ตรงนี้เลยครับ ผมหลงเข้าใจผิดมาหลายปีว่า  ท่านคือท้าวสุภัติการภักดี ที่ไหนได้  ที่แท้ท่านคือ  ท้าวภัณฑสารนุรักษ์ (เจ้าจอมเพิ่ม) ในสกุล "สุจริตกุล"  นี่เอง และขอบคุณคุณจำปูนอีกครั้ง  ที่ช่วยลุ้น (จนหลังโก่ง?) ให้กระทู้นี้ได้สำเร็จอย่างสมบูรณ์ด้วยครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 08:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถึงแม้ว่าไม่มีคำกลอน หรือโคลง แต่แค่คำว่า ผัวที่รัก เท่านี้ก็บ่งบอกแล้วเหมือนกันนะครับ ในพระราชหัตถเลขาถึงสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีฯ ในคราวเสด็จยุโรป พระพุทธเจ้าหลวงใช้แทนพระองค์ว่า ผัวที่รักของแม่เล็ก บางฉบับก็ระบุว่าท่านอยู่กินกันมาหลายสิบปี ยังคิดถึงขนาดนี้ กับประเทศสยามแต่งงานกันมานานกว่าสมเด็จฯ เรื่องความรักความคิดถึงยิ่งไม่ต้องพูดถึง เนื้อความทำนองคล้ายๆดังนี้ ท่านใดมีฉบับเต็มช่วยนำเสนอบ้างได้ไหมครับ เรื่องอนุสรณ์แห่งความรักในพระพุทธเจ้าหลวง กับบาทบริจาริกา เจ้าจอมทั้งหลาย ผมเคยเปรยๆมาครั้งนึงแล้วว่า เจ้าจอมอื่นๆก็น่าจะมีสิ่งของพระราชทานส่วนพระองค์ที่น่าประทับใจอยู่ไม่น้อย เช่นเจ้าจอมเอี่ยม เอิบ เอื้อน เพียงแต่ท่านเหล่านั้นสิ้นไปก่อนหลายสิบปี ทายาทเองก็ไม่ได้นำมาเผยแพร่ คุณจอมสดับท่านมีอายุยืน เราจึงได้รับรู้ข่าวสารมากมาย เมื่อตอนต้นรัชกาลคราวทรงผนวชมีหมายกำหนดการว่า เจ้าจอมมารดาอ่อน นำเจ้าจอมในรัชกาลที่ ๕  ที่มีชีวิตอยู่เข้าเฝ้าที่วัดบวร ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีกี่ท่านที่เข้าเฝ้า แต่เท่าที่ทราบเจ้าจอมที่มีอายุยืนมาถึงตอนนั้นน่าจะเป็นดังนี้ สกุลบุนนาค เจ้าจอมมารดาอ่อน เจ้าจอมอาบ เจ้าจอมแส เจ้าจอมพิศว์ ราชสกุลลดาวัลย์ เจ้าจอม ม.ร.ว เฉียด เจ้าจอม ม.ร.ว สดับ ท่านอื่นๆก็มี เจ้าจอมสมบุญ เจ้าจอมน้อม เจ้าจอมเลียม มีท่านอื่นอีกหรือเปล่าไม่ทราบครับ เจ้าจอมสมบุญนี่ท่านมีเกร็ดอยู่เล็กน้อย ใน ศรุตานุสรณ์ คนังเงาะมหาดเล็ก ซึ่งปกติจะใช้คำว่า "นาง" นำหน้าชื่อเรียกเจ้าจอมหม่อมทั้งหลาย เหมือนกับ ร.๕ ที่ท่านเรียก นางอ่อน นางเอิบ เป็นต้น แต่ เจ้าจอมสมบุญท่านเป็นลูกเจ้าสัวมีเงินเยอะ คนังเลยเรียกว่า ท่านบุญอาคุณ ส่วนเจ้าจอม ม.ร.ว สดับ คนังเรียก สดับ เฉยๆ ไม่เรียกนางสดับ เจ้าจอมสมบุญท่านใจบุญสุนทาน ประกอบคุณความดีมาก ในรัชกาลปัจจุบันพระราชทานเลื่อนตราจุลจอมเกล้า ให้เป็นทุติยจุลจอมเกล้าด้วยครับ  มีเจ้าจอมใน ร. ๕ ที่รัชกาลปัจจุบันทรงพระมหากรุณาธิคุณพระราชทานเลื่อนตราจุลจอมเกล้า ก็คือ เจ้าจอมมารดาอ่อน  รับพระราชทาน ปฐมจุลจอมเกล้า เจ้าจอม ม.ร.ว สดับ  รับพระราชทาน ทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ เจ้าจอมสมบุญ  รับพระราชทาน ทุติยจุลจอมเกล้า เจ้าจอมแส  รับพระราชทาน ทุติยจุลจอมเกล้า ในคราวเดียวกับคุณจอมสดับ ผิดถูกอย่างไรชี้แนะด้วยครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 24 เม.ย. 49 09:37:09 ]

ความคิดเห็นที่ 59 บท "ขอ" ของคุณจำปูน  ทำให้ผมต้องทำการบ้านหลายตลบ   ข้อแรก  เกี่ยวกับ "ผัวที่รักของแม่เล็ก"ไปค้นหนังสือรวม ๓ ชุด   - สมเด็จพระศรีพัชรินทราฯ  และคุณห้องทอง  ของ วิวะรา ไม่มีกล่าวถึง - พระราชชีวประวัติส่วนพระองค์ รวม ๓ เล่ม ของ อุทุมพร  มีเนื้อหาบ้าง  แต่ยังไม่เจาะจง - พระราชหัตถเลขาส่วนพระองค์ทรงมีพระราชทานแด่สมเด็จพระศรีพัชรินทราฯ เมื่อเสด็จพระราชดำเนินประพาสยุโรป พ.ศ.๒๔๔๐  รวม ๒ เล่ม  แต่ผมมี เล่ม ๒ แค่นั้นครับ ชุดที่ ๓ นี้  มีพระราชหัตถเลขาถึงรวม ๖๒ ฉบับ  มี "ผัวที่รักของแม่เล็ก"  ลงท้ายเยอะครับ  แต่ไม่มีตอนที่ "แต่งงานอยู่กินกับประเทศสยาม"  ปรากฏ  คงอยู่ในเล่มแรกครับ  อยากสนองคุณจำปูนใจแทบขาด  แต่คงทำได้เพียงแค่นี้ครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 10:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 60 "บทขอ"  เรื่องที่ ๒  ไม่รู้ว่าเป็นบทขอจริงจัง  หรืออาจเป็นแค่บทเปรยเท่านั้น เกี่ยวกับจดหมายเหตุการทรงพระผนวชของรัชกาลปัจจุบัน  ผมไม่มีครับ  แต่คงต้องเป็นการบ้านติดค้างในใจไปอีกนาน  น่าสนใจครับว่าเจ้าจอมท่านใดที่มีอายุยืนจนถึงขณะนั้น (ปี ๒๔๙๙)  และมีโอกาสได้เข้าเฝ้าที่วัดบวรนิเวศ ผมมีแต่จดหมายเหตุการทรงพระผนวชในรัชกาลที่ ๗ ครับ  เมื่อปี ๒๔๖๐  แต่ขณะนั้น (สมัยรัชกาลที่ ๖)  เจ้าจอมหม่อมห้ามยังมีชีวิตอยู่มาก  คงไม่เป็นที่น่าสนใจถึงกับต้องจดเป็นจดหมายเหตุละเอียดลออนัก  แต่ขณะที่ในรัชกาลปัจจุบัน  มีเหลือไม่กี่ท่าน  ซึ่งท่านต่างๆ ก็มีอาวุโสพอสมควร  และควรแก่การเชิดชูด้วยครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 10:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาแอบอ่านค่ะ  ^_^ และขอสงสัยนิดนึง ในส่วนของ กำไลมาศ เห็นเล็ก ๆ อย่างนั้น สามารถบรรจุบทกลอนได้ยาวนะคะ   อยากรู้จังว่าสลักบทกลอนไว้ตรงไหน...^_^ จากคุณ : ปริยวาที - [ 24 เม.ย. 49 10:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 จาก คห. ๔๓ ครับ ส่วนคำกลอนที่สันกำไลทุกด้าน แสดงว่าคำกลอนสลักในด้านที่เป็นขอบของกำไลครับ  ที่ขอบที่สันกำไลมี ๒ ด้าน น่าจะมากพอที่บรรจุได้ มากกว่าบนตัวกำไลที่มีด้านเดียว ขอบคุณคุณนิคที่พยายาม ผมเปรยทีไรทำเอาท่านหนักหัวหนักใจทุกที หาพบก็ดีไม่พบก็ดี ไม่มีปัญหาครับ แค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้นเอง จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 24 เม.ย. 49 11:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 63 พระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ภายหลังจากทรงผนวชแล้ว  และกำลังเสด็จพระราชดำเนินไปยังพุทธรัตนสถาน  โดยมีเจ้านายฝ่ายในเฝ้ารับเสด็จครับ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : รอยใบลาน - [ 24 เม.ย. 49 11:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณจำปูนเสนอเกร็ดเพิ่มเติมทีไร  ช่วยนำปัญญาผมให้สว่างเมื่อนั้น  และไพล่ไปนึกถึงเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องอยู่เรื่อยๆ พอเอ่ยถึงเจ้าจอมก๊กอ.  ผมจึงนึกไปถึงสกุล "บุนนาค"  ซึ่งสมัยนั้นกล่าวได้ว่า  พี่ใหญ่ของเจ้าจอมก๊ก "บุนนาค"  คงจะเป็นเจ้าคุณจอมมารดาแพ  "เมียที่รักและเกรงใจ" คนแรกของสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงเลยทีเดียว  ตำหนักนี้  มีเจ้าจอมสวยๆ ที่เชิดหน้าชูตา คือ  "เจ้าจอมก๊กอ." นี่แหละครับ ตำหนักอื่นก็ใช่ว่าจะน้อยหน้า  ของพระอัครชายาเธอฯ  ก็มี "เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ" ตำหนักของสมเด็จพระศรีพัชรินทราฯ  คนสวยที่เชิดหน้าชูตามากในช่วงเดียวกันก็คือ  "หม่อมศรีพรหมา"  แต่เพราะ "อุปัทวเหตุ" บางอย่างจึงไม่สามารถถวายตัวเป็นเจ้าจอมได้   น่าจะทำให้สมเด็จฯ ท่านเสียหน้ามากในช่วงนั้น จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 11:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 65 พอดีพิมพ์ไป  ทำงานอื่นไป  ไม่ได้รีเฟลชครับ ส่งแล้วถึงได้เห็นพวกท่านสนทนากันอยู่ สวัสดีครับ  คุณปริยวาที  ยินดีต้อนรับครับ และขอบคุณน้องรอยใบลานที่นำภาพมาให้ชมครับ ถ้าคุณจำปูนเกิดทัน  อาจบอกได้นะครับ  ว่ามีเจ้าจอมท่านใดในภาพบ้าง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 11:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เรื่องเจ้าจอมหม่อมห้ามเนี่ย ถ้าจะใช้คำว่า เม้าท์แตก ก็คงจะไม่ผิด ทีเรื่องให้พูดคุยไม่รู้จบ โปรดใคร ไม่โปรดใคร เป็นเจ้าจอม มีสังกัด คืออยู่กับพระมเหสีเทวี ก็คงจะดีหน่อย หรือไม่ก็ต้องเป็นลูกขุนนางผู้ใหญ่เช่น ก๊ก ออ ถ้าไม่มีสังกัดเลย คงหัวเดียวกระเทียมลีบ หรือว่าส่วนใหญ่แล้วจะพำนักอยู่ตำหนักต่างๆ ซึ่งว่าไปน่าจะมีเส้นสายหรือความสนิทสนมกับพระมเหสีเทวีพอควรนะครับ ผมก็พูดเพ้อเจ้ออีกแล้ว จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 24 เม.ย. 49 11:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พระราชเทวี  เป็นอีกพระองค์หนึ่งที่ดูน่าสงสารในความเห็นของผม ซึ่งเป็นคนรุ่นหลัง เคยโปรดพักหนึ่ง  แล้วกลางรัชสมัย  ก็ไม่ได้กล่าวถึงเท่าไร  พระองค์แทบไม่ได้เสด็จพระดำเนินทอดพระเนตรต่างเมืองดังเช่นพระมเหสีเจ้าจอมท่านอื่นๆ เลย จนกระทั่งปลายรัชสมัย  อย่างน้อยก็ช่วงที่สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงเสด็จประพาสยุโรปรอบหลัง  มีพระราชโอรสคือสมเด็จเจ้าฟ้าบริพัตรฯ ที่เป็นกาวใจให้  อย่างน้อยก็มีชาววังพูดกันว่า  "ท่านพยายามทำให้พ่อรักเพราะสงสารแม่"  และก็เป็นจริง พระราชโอรสแสดงพระปรีชาสามารถให้เป็นที่ประจักษ์แก่สมเด็จพระราชบิดาในครั้งนั้น  การเล่าเรียนก็อยู่ในเกณฑ์ที่ยอดเยี่ยม  จึงเป็นที่โปรดปราน  และผลก็ต้องกลับมาสู่แม่ด้วย ปรากฏว่าเมื่อเสด็จกลับจากยุโรปแล้ว  โปรดเกล้าฯ ให้พระราชโอรสพระองค์นี้เสด็จเข้าไปร่วมโต๊ะเสวยทุกวันอังคาร (จุลลดา ภักดีภูมินทร์) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 11:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอเติมเกร็ดอีกเล็กน้อยครับ ลองศึกษาและสังเคราะห์ดูเอง  ผิดถูกเป็นเช่นใดก็ทักท้วงได้ครับ จะเห็นได้ว่า  เมื่อใดที่สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงพระประชวร  "เมียรัก"  ที่ดูแลอย่างใกล้ชิดจะต้องเป็น  "พระราชเทวี" แต่พอพระอาการทุเลา  พระองค์มักจะไปพักฟื้นกับ  "พระอัครชายาเธอฯ"  และเสด็จประทับด้วยนานๆ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 11:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ตอนบั้นปลายพระชนมชีพ  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทั้งทรงโปรดและเป็นห่วงเจ้าจอมก๊กออมาก จึงอยากจะสร้างบ้านให้หลังหนึ่งที่เพชรบุรี  บ้านเดิมที่เจ้าจอมเหล่านั้นเคยพำนัก มีบางกระแสกล่าวว่า  พระองค์จะทรงสละราชสมบัติ  แล้วไปประทับกับเจ้าจอมก๊กออที่นั่นด้วย รวมทั้งจะนำพระราชเทวี  ซึ่งเป็น "เมียรัก" อีกครั้ง  เสด็จไปอยู่ที่นั่นพร้อมกันด้วย  เพราะพระองค์มีพระมารดา  คือ "เจ้าคุณจอมมารดาสำลี"  อยู่ในสกุล "บุนนาค" เช่นกัน แต่ท้ายที่สุด  "บ้าน" ที่โปรดให้สร้าง  คือ พระราชวังบ้านปืน  ซึ่งยังไม่ทันแล้วเสร็จดังพระราชประสงค์ก็เสด็จสวรรคตเสียก่อน ประวัติพระราชวังบ้านปืน  ที่เขียนไว้ในปัจจุบัน  ก็ไม่เคยกล่าวถึงเหตุที่เกี่ยวข้องกับเจ้าจอมก๊กออเลยแม้แต่น้อย ทำไมถึงต้องปกปิดกันด้วยครับ  ไม่เห็นมีอะไรน่าเสียหาย ผมก็เพ้อเจ้ออีกคนนะครับคุณจำปูน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 12:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ คุณ จำปูน (อ่างหยก) แวะมาฟังเรื่องเพ้อเจ้อค่ะ... เพ้อกันอีกนะคะ  รออ่านอยู่....^_^ แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 49 15:31:25 จากคุณ : ปริยวาที - [ 24 เม.ย. 49 15:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ต้องรอให้คุณจำปูนจุดชนวนครับ หัวไม่ไป  หากขาดไฟเติมเชื้อ แต่ท่านวนเวียนช่วยหลายกระทู้เหลือเกิน จะหมุนตัวทันไหมเนี่ยะ ทรมานคนแก่  สงสาร  สงสาร แน่ะ!!! คุณปริยวาทีก็ชอบฟังเรื่องเพ้อเจ้อเหมือนพวกเราด้วยเหรอ  ดีใจ  มีพวก จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 16:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 72 พระพุทธเจ้าหลวงทรงมีพระมเหสีเทวี หลายพระองค์ พร้อมบาทบริจาริกามากมาย เรียงลำดับตั้งแต่ยศสูงสุด ลงไปเลยทีเดียว คือ พระบรมราชินี พระบรมราชเทวี พระราชเทวี พระอัครชายา พระราชชายา เจ้าคุณจอมมารดา เจ้าจอมมารดา เจ้าจอม เพียบพร้อมไปหมด ซึ่งก็คงจะมีบ้างที่รักมาก รักน้อย แต่ก็ทรงปกครองได้เป็นอย่างดี ความน้อยอกน้อยใจก็คงจะมีบ้าง แต่ก็เห็นทุกท่านมีความสุข เกิดมาในรัชกาลนี้ รับใช้เบื้องพระยุคลบาทในรัชกาลนี้ ทุกท่านก็ถือว่าเป็นบุญตัวแล้วครับ ตามความเห็น ๖๙ ก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละครับ ผมว่าคงไม่ได้ไปประทับพระราชวังบ้านปืน หรอก คงหยุดอยู่ที่พระราชวังพญาไท มากกว่า ที่บอกว่า พระองค์มักจะไปพักฟื้นกับ "พระอัครชายาเธอฯ" นั้นเดาว่าเนื่องจากทรงกำกับดูแลห้องเครื่อง เป็นไปได้ว่าเมื่อเวลาพักฟื้นนั้นต้องมีการทำนุบำรุงร่างกายอย่างดี โภชนาการก็เป็นสิ่งสำคัญ พระวิมาดาท่านเก่งเรื่องอาหาร และที่จะลืมเสียไม่ได้ดังพระราชนิพนธ์ที่ว่า อีกสิ่งปฏิบัติซ้ำ ส่งให้รักแรง ส่งแล้วถึงเห็นว่ามีการเมาท์ ว่าแก่ ถึงแก่น่ะ ก็แก่ขิง เผ็ดจี๋เชียวแหละ แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 49 16:29:33 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 24 เม.ย. 49 16:27:42 ]

ความคิดเห็นที่ 73 โอ้ว !!! คุณจำปูน ช่างเข้าอกเข้าใจคนแก่จิงจิ๊ง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 24 เม.ย. 49 21:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาแอบคุยเรื่องพระราชวังบ้านปืนคับพี่นิค ผมว่าจริงๆ  แล้ว  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงคงไม่ได้มีพระราชประสงค์จะไปประทับที่พระราชวังบ้านปืนเฉพาะกับพระภรรยาสายสกุลบุนนาคเท่านั้นหรอกครับ  เพราะพระภรรยาเจ้าพระองค์อื่นก็ทรงชักชวนไปด้วยกัน  และเรื่องนี้แปรพระราชฐานไปประทับที่พระราชวังบ้านปืนนี้เอง  ก็เป็นเหตุสำคัญที่ทำให้ปลายรัชกาลทรงมีเรื่องขัดเคืองพระราชหฤทัยกับสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีฯ   ภายหลังจากที่เสด็จพระราชดำเนินกลับจากยุโรป  พระอาการประชวรของสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงก็ทรุดลงตามลำดับ  ในระหว่างนั้นได้เสด็จประพาสหัวเมืองต่างๆ  บ่อยครั้งเพื่อพักฟื้นพระวรกาย  โดยเฉพาะที่เพชรบุรีนั้นได้เสด็จไปตามคำแนะนำของเจ้าจอมก๊ก  อ. 19  กันยายน  2452  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงล้มกระแทกพื้นในพระที่นั่งไพศาลทักษิณ  และวันรุ่งขึ้นองค์อุรุพงศ์  พระราชโอรสองค์โปรดอีกพระองค์หนึ่งสิ้นพระชนม์  ทำให้พระอาการทรุดลงไปอีก  จึงมีพระราชประสงค์ที่จะเสด็จออกไปประทับที่เพชรบุรีและเอาเป็นพระราชสำนักประจำ  โดยได้เริ่มโปรดเกล้าฯ  ให้สร้างพระที่นั่งขึ้น ในการเสด็จฯ  แปรพระราชฐานครั้งนั้นได้ตรัสชวนสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาฯ  ให้โดยเสด็จด้วย  แต่สมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาฯ  ทรงตามเสด็จไปเพียงครั้งแรกเท่านั้น  หลังจากนั้นก็ไม่ทรงยอมตามเสด็จไปอีก  เพราะทรงขวางพวกเจ้าจอมก๊ก  อ.  ไม่ว่าสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงจะตรัสชวนอย่างไรก็ไม่ยอมโดยเสด็จ  โดยทรงอ้างเหตุผลต่างๆ  ไป  ในที่สุดสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงขัดเคืองพระราชหฤทัยถึงกับตรัสว่า  "แม่เล็กเข้าเบื่อผัวเสียแล้ว  อยากอยู่ในกรุงเทพฯ  เพื่อชมบุญลูกของมากกว่า"  เมื่อรัชกาลที่  6  ทรงทราบจึงได้เสด็จไปกราบทูลวิงวอนให้พระราชชนนีตามเสด็จพระราชบิดาไปเพชรบุรี   สมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาฯ  จึงทรงยินยอมโดยตรัสว่าหากสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงตรัสชวนก็จะตามเสด็จไปอีก  "แต่จะให้ฉันกระเสือกกระสนไปทูลขอตามเสด็จนั้น  ฉันทำไม่ได้"  ในที่สุดกลางปี  2453  สมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาฯ  จึงได้ตามเสด็จไปอีกครั้งหนึ่งและถือเป็นครั้งสุดท้าย  เพราะเมื่อเสด็จกลับจากเพชรบุรีในต้นเดือนกันยายนแล้ว  ปลายเดือนตุลาคมก็เสด็จสวรรคต จากคุณ : รอยใบลาน - [ 24 เม.ย. 49 22:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณครับ  มีเกร็ดอีกมากมายที่ผมไม่เคยทราบมาก่อน ความจริงได้อ่านผ่านตาแล้วหลายๆ เรื่องเหมือนกัน  แต่พอจะเอามาประกอบการเล่าการเขียนให้เนื้อหาไปในทางเดียวกัน  จะคอยเผลอเรื่อย  ลืมบ่อยๆ  ไม่รู้จักจำ  แต่เรื่องพระราชบันทึก  หรือพระราชประวัติตอนท้ายๆ นี่ผมยังติดตามไม่ถึงครับ รู้แต่ตอนที่พระองค์สูญเสียเสด็จพระองค์อุรุพงศ์แล้ว  ได้มีพระราชโทรเลข (ด่วน) ถึงพระราชชายาที่เชียงใหม่  บอกแต่เพียงว่าจะเสด็จไปอยู่เมืองเพชรเพื่อพักผ่อนกับคลายโศก  ไม่รู้ว่าครั้งนั้นได้ไปจริงรึเปล่า ถึงตอนนี้   อยากเปิดกระทู้เศร้าๆ อีกกระทู้หนึ่งซะแล้วซี เตรียมตัวก่อน  บ่ายๆ นี้อาจมีเวลาบ้าง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 09:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณ คุณรอยใบลานที่มาเล่าให้ฟังครับ พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช เป็นพระราชโอรสองค์เล็กที่ทรงรักมาก นัยว่าคงไม่ได้ไปศึกษาต่างประเทศ เหมือนพระเจ้าพี่ เพราะถ้าทรงรักใครก็มักจะทรงใช้สอยติดพระองค์เสมอ พระองค์เจ้ารังสิตประยูรศักดิ์ ก็เคยเป็นลูกรักที่เกือบไม่ได้เรียนเมืองนอก แต่ก็ได้ไป องค์อุรุพงศ์ สิ้นพระชนม์เมื่อ ๒๐ กันยายน ลองคิดดูสิว่า ลูกที่รักตายในวันเกิดของเรา จะมีทุกข์ใดมาเทียบเปรียบได้ พระพุทธเจ้าหลวงก็คงจะทรงโทมนัสมากที่สุดอีกครั้งในชีวิตทีเดียวครับ เจ้าจอมมารดาเลื่อน พระมารดา ก็คงทรงทุกข์มากเช่นกัน พระโอรสธิดาล้วนสิ้นไปก่อนหน้าท่านหมด คาดว่าเมื่อท่านโปรด องค์อุรุพงศ์ ก็น่าจะโปรด เจ้าจอมมารดาเลื่อนด้วยนะครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 25 เม.ย. 49 09:52:46 ]

ความคิดเห็นที่ 77 พระพุทธเจ้าหลวงท่านมีพระราชประสงค์จะไม่ให้พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รับราชการแผ่นดินเหมือนพระเจ้าเจ้าลูกเธอพระองค์อื่นๆ  น่ะครับ  แต่จะให้ทรงเป็นไม้ธารพระกรของพระองค์  คือให้ถวายการรับใช้เป็นการส่วนพระองค์  ทั้งนี้เพราะทรงเป็นพระราชโอรสองค์เล็กและทรงขี้โรคด้วย  จึงทรงเป็นห่วงมาก  อย่างเมื่อคราวประชวรครั้งสุดท้ายพระพุทธเจ้าหลวงท่านก็เสด็จไปดูแลด้วยพระองค์เองที่พระตำหนักราชฤทธิ์รุ่งโรจน์อยู่หลายวัน  ไม่ได้ทรงพักผ่อน  จึงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พระอาการประชวรของพระองค์เองทรุดลงไปครับ ที่ผมเอามาเล่านี่ก็เผอิญนึกขึ้นได้ว่ารัชกาลที่  6  พระราชนิพนธ์ไว้ในหนังสือประวัติต้นรัชกาลที่  6  น่ะครับ จากคุณ : รอยใบลาน - [ 25 เม.ย. 49 10:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 78 จาก คคห.๕๘, ๕๙ และ ๖๒  เกี่ยวกับเรื่อง "ผัวที่รักของแม่เล็ก" ได้มาบางส่วนแล้วครับ คุณจำปูน เมื่อวานไปอ่านหนังสือของ ดร.ธิดา สาระยา  สนพ.เมืองโบราณ ที่ขายเป็นชุดรวม ๓ เล่มพร้อมกันราคา ๗๒๕ บาท ที่ซื้อมาตั้งนานเนแล้ว  แต่ยังไม่ได้อ่านซักกะที เล่มที่ชื่อว่า  "สยามินทร์ปิ่นธเรศเจ้า  จุลจอม  จักรเอย"  มีกล่าวไว้บ้างว่า ".....วันนี้ได้ชิมลูกองุ่นเป็นครั้งแรก  พอต้องปากก็นึกถึงหล่อน  ฉันยอมว่าลูกไม้ฝรั่งมีดีกว่าเราอย่างเดียวเท่านั้น  แต่เขายังว่าไม่ใช่ดีแท้เสียอีก  ทีนี่ไม่มี  เขาได้มาแต่ปารีศ" (พระราชโทรเลขจากเมืองเยนีวา  ลงวันที่ ๒๕ พฤษภาคม  ร.ศ.๑๑๖) ".....ไม่มีอันใดจะล่อให้ตาพ้นจากเหนเมืองไทย  ไม่มีความเพลินใจอันใดจะทำให้หายนึกถึงหล่อน  มีความรำคาญนักที่ไม่ได้โทรเลขมาหลายวัน....." (พระราชโทรเลขส่งจากเมืองเยนีวา  ลงวันที่ ๒๗ พฤษภาคม  ร.ศ.๑๑๖) "....ฉันได้รับหนังสือของเธอตั้งแต่ที่ ๒  ถึงที่ ๘  วันนี้  ซึ่งทำให้ฉันอิ่มด้วยความยินดี  ไม่มีสิ่งใดที่จะชักชวนในตาของฉันไปจากบ้านเมืองของเราได้  ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ฉันเพลิดเพลินจนลืมไม่คิดถึงเธอได้เลย....." พระราชโทรเลขส่งจากเมืองเยนีวา  ลงวันที่ ๒๘ พฤษภาคม  ร.ศ.๑๑๖) ".....การรับรองดีนัก  เปนการที่จำจะต้องบอกว่าไม่เหนแห่งใดมีงามเสมอเหมือน  ทั้งธรรมดาแห่งพื้นที่  แลวิชาของมนุศ  มีโทศ (หมายถึงการดื่มอวยพร - ผู้เขียน)  มากครั้งหลัง  ได้กล่าวถึงหล่อนซึ่งออกจากน้ำใจอันรลึกถึง  ซึ่งจะยั้งไม่อยู่  มีความปรลาดใจ  แลเดือนร้อนนักเพราะไม่ได้ข่าวเลย" พระราชโทรเลขส่งจากเมืองเยนีวา  ลงวันที่ ๓๐ พฤษภาคม  ร.ศ.๑๑๖) ด้วยความรักความคิดถึง  ประกอบกับไม่ได้รับข่าวตอบใดๆ จากสมเด็จพระบรมราชินีนาถเลย  จึงตัดพ้อไปว่า "ฉันจะเป็นบ้าฤาตาย  เพราะไม่ได้รับข่าวบางกอกกว่า ๑๕ วันแล้ว  ถ้าหากว่าพระราชินีตายแล้ว  ก็ขอให้บอกให้รู้สักคำหนึ่งเถิด" สมเด็จพระบรมราชินีนาถก็ส่งพระราชโทรเลขกราบบังคมทูล  ลงวันที่ ๓๑ พฤษภาคม  ร.ศ.๑๑๖  ชี้แจงเหตุผลที่ไม่ได้ตอบพระราชโทรเลข ".....ซึ่งไม่ได้ตอบนั้นไม่มีเหตุอันใดที่จะทูลได้  นอกจากที่จะไม่ให้ทรงพระศรวลเยาะ  คือ  หม่อมฉันคิดตระหนี่เสียดายเงิน  เพราะเห็นว่าไม่มีการสำคัญฤาจำเป็น  ที่จะต้องทูลในโทรเลข  เพราะหนังสือนั้นได้เขียนถวายอยู่เสมอแล้ว....." ............................................................. จะเห็นได้ว่า  "วาจาช่างหวานไพเราะนัก" แต่เป็น "พระวาจา" ของการเสด็จไกลบ้านสู่ยุโรปครั้งแรกครับ พอครั้งที่ ๒  พระราชหัตถเลขา  หรือพระราชโทรเลขถึงสมเด็จพระบรมราชินีนาถ  ไม่ได้หวานเท่าครั้งแรกแล้ว จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 10:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 79 พิมพ์ไป (พันทิป)  ทำงาน (จริงๆ) ไป อย่าเพิ่งรีบไปถึงพระองค์อุรุพงศ์ครับ บ่ายนี้ผมจะเปิดกระทู้นี้ครับ รอก่อน เดี๋ยวหมดหนุก จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 10:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 80 พระราชหัตถเลขา พระราชทานสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี (พระยศในขณะนั้น) เมื่อครั้งที่สมเด็จฯทรงดำรงพระอิสริยยศ ในตำแหน่ง"ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์" พ.ศ. 2440 "ตัวฉันเองรู้สึกเสียเป็นนิจว่าเป็นสามีหรือผัวของเมืองไทยที่ได้อยู่กินด้วยกันมาถึง 30 ปี เป็นเมียเก่าก่อนแม่เล็กนาน แต่เพียงอยู่ด้วยกัน 20 ปีเศษยังคิดถึงเกือบตาย นี่เมียเก่าเมียแก่ที่เลี้ยงฉันมาฉันอาศัยเมียฉันอยู่เมียฉันกิน จะไม่ให้ฉันคิดถึงยิ่งกว่าเมียใหม่ได้อย่างไรได้นอนใจเต้น นั่งใจเต้นนึกถึงทุกค่ำเช้า รองลงไปก็แม่เล็กหรือจะเป็นกะใจไม่แน่ก็เท่ากันเท่านั้น" และ "หนังสือทางราชการของแม่เล็กที่เป็นผู้สำเร็จราชการมีมาเก่งเต็มที" จากคุณ : S. - [ 25 เม.ย. 49 15:25:12 A:203.209.127.103 X: TicketID:102644 ]

ความคิดเห็นที่ 81 พระราชนิพนธ์โคลงสี่สุภาพ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 ทรงพระราชนิพนธ์พระราชทานสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีฯ (ตัดตอนจากทั้งหมด 44 บท) 1.พุธวารเมษมาสขึ้น เขตรศรี สวัสดิ์เอย ศุภฤกษ์ดลดิถี เจ็ดถ้วน โกสินทรรัตนศกปี ร้อยสิบ หกแฮ งายกึ่งถึงบ่ายล้วน โชคชี้ไชยเฉลิม 2.เหิมโศกจำหักเศร้า สั่งสมร แม่ฮา ยกย่างพลางใจจร จากเจ้า เหลียวลับทังทุกข์ถอน ใจใหญ่ เดินแต่กายใจเฝ้า อยู่ห้องแหนนวล... จากคุณ : S. - [ 25 เม.ย. 49 15:31:30 A:203.209.127.103 X: TicketID:102644 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณ คุณ S มากครับที่นำมาลงให้อ่านกัน จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 25 เม.ย. 49 15:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบพระคุณคุณ SSSSS (หลาย S ก็แล้วกัน  แสดงว่าจากใจจริงมากๆ)  ที่ช่วยทั้ง ๒ เรื่อง - เรื่องแรก  "ที่พระองค์เป็นทั้งผัวของเมืองไทย  กับของแม่เล็ก" - เรื่องที่สอง  ทำให้เนื้อความในหัวข้อกระทู้ผมคงจะต้องเปลี่ยนจากเดิมแล้วครับ  จากเดิมที่มีเพียง ๔  ตอนนี้ขยายเป็น ๕ พระองค์และท่าน  แล้วครับ เป็นการช่วยเปิดโลกทัศน์ให้กับทั้งผมและพวกเราครับ เพราะบางทีหากไม่รู้จริง  ก็เหมือนยกเมฆ  แต่พอมีใครเสนอความคิดเห็นใหม่ๆ เพิ่มเติม  ความจริงก็จะประจักษ์ขึ้นเอง  โดยที่คุณ SSSS ไม่ต้องทักท้วงเป็นคำพูดชัดๆ เลยว่า  ใช่  หรือ  ไม่ใช่ แสดงถึงทั้งความสุภาพ  และความฉลาดของผู้ให้ข้อมูลครับ รักกันจริง  อย่าทิ้งกันนะ  พรรคพวก (แต่ผมคงต้องทิ้งคุณก่อนแล้วล่ะ) จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:48:25 ]