ความคิดเห็นที่ 1 พระองค์เจ้าชายอุรุพงศ์ประทับหน้าสมเด็จพระราชบิดา ข้างขวาของพ่อ  คือ สมเด็จเจ้าฟ้าประชาธิปกฯ ข้างซ้ายของพ่อ คือ  สมเด็จเจ้าฟ้าอัษฎางค์เดชาวุธ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทความต่อไปนี้  ยกมาเพื่อให้เห็นถึงความรักความห่วงใยต่อพระราชโอรสรุ่นเล็กสุดพระองค์นี้ที่สนิทเสน่หายิ่งกว่าผู้ใดในขณะนั้น  และเมื่อเกิดความพลัดพรากขึ้นมาแล้ว  ไม่ว่าพ่อจะอยู่ในฐานะใด  การแสดงออกก็คงเป็นความเสียใจอย่างสุดซึ้งเช่นกัน  ไม่ว่าจะเป็นเจ้า  หรือเป็นไพร่ พวกเราคงจะคุ้นเคยกับที่พ่อแม่รักเรากันมาแล้ว ยิ่งหากเรามีหลานให้ท่านอุ้ม  ท่านยิ่งทั้งรักทั้งหลง รู้สึกว่าจะรักและเป็นห่วงมากกว่าที่เคยรักลูกท่านเองหลายร้อยเท่า เพราะเหมือนกับคนแก่รักเด็ก  ยิ่งมีอายุมาก  ยิ่งรักหลานมาก สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงก็คงเช่นเดียวกับพ่อแม่ท่านอื่นๆ ยิ่งท่านมีพระราชโอรสธิดาในตอนพระชนมายุมากขึ้น ท่านคงจะรักเอ็นดูพระองค์น้อยๆ ทบทวีคูณ สำหรับความรักที่มีต่อพระองค์เจ้าอุรุพงศ์ในขณะนั้น คงจะเป็นแบบ  รักมาก  รักมากที่สุด  รักจนไม่มีอะไรเปรียบได้ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "..... พระองค์ที่ ๗๕  พระองค์เจ้าชายอุรุพงศ์รัชสมโภช  ประสูติวันที่ ๑๕ ตุลาคม  พ.ศ.๒๔๓๖ เป็นพระโอรสองค์ที่ ๒ ในเจ้าจอมมารดาเลื่อน (นิยะวานนท์)  สิ้นพระชนม์พระชันษาเพียง ๑๗ ปี เมื่อ ๒๐ กันยายน  พ.ศ.๒๔๕๒ ....." จุลลดา  ภักดีภูมินทร์ ๒๐ กันยายน  พ.ศ.๒๔๕๒  ตรงกับวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระราชบิดา  แต่เป็นวันโศกเศร้ายิ่งของพระองค์   และ อีกเพียงปีเดียว  สมเด็จพระราชบิดาก็เสด็จสวรรคต  ประมาณ ๑ เดือนหลังจากทำบุญครบปีวันสิ้นพระชนม์ของลูกรัก จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่จริงแล้ว  พระราชโอรสพระองค์สุดท้ายในพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง  คือสมเด็จเจ้าฟ้าประชาธิปกศักดิเดชน์  กรมขุนสุโขทัยธรรมราชา (ร.๗)  แต่มิได้ทรงสนิทสนมกับสมเด็จพระราชบิดามากเท่าพระราชโอรสพระองค์รองสุดท้อง  คือพระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช  เพราะพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ นั้นทรงเป็นพระองค์สุดท้ายใน  สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ  จึงทรงเป็น “ลูกแม่” ทั้งพระวรกายก็อ่อนแอ  บอบบาง  ในบั้นปลายพระชนม์ชีพพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง  จึงทรงมีพระองค์เจ้าอุรุพงศ์ฯ  เป็น “ลูกเล็ก”  ตามเสด็จใช้สอยใกล้ชิดพระองค์อยู่ตลอดเวลา  ไม่ว่าจะเสด็จพระราชดำเนินไปแห่งใด พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภชนั้น  พระรูปโฉมเป็นอย่างที่ชาวบ้านพูดกันว่าน่ารัก  ทรงคล่องแคล่ว  ว่องไว  เป็นที่สบพระราชอัธยาศัยในพระราชบิดายิ่งนัก เมื่อเสด็จประพาสยุโรปเพื่อรักษาพระองค์ครั้งหลัง  พ.ศ.๒๔๕๐  พระองค์อุรุพงศ์ฯ ก็ตามเสด็จด้วย  เป็นพระราชโอรสคู่พระทัย ๒ พระองค์ กับสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในพระราชนิพนธ์ “ไกลบ้าน”  อันเป็นพระราชหัตถเลขาพระราชทานมายัง  สมเด็จหญิงน้อย  กรมขุนอู่ทองเขตขัตติยนารีนั้น  รับสั่งเล่าถึงพระองค์อุรุพงศ์ฯ อยู่เสมอ “........คนอื่นๆ ที่มาด้วยกัน  อ้วนขึ้นทุกคน  อุรุพงศ์เห็นจะยิ่งกว่าเพื่อน  แก้มเป็นกระติก  เพราะแกลงมืออ้วนมาเสียแต่อยู่ในเรือแล้ว  มาถึงที่นี่เข้าแก้มแดง.........” “........พ่อตำน้ำพริก  ขาดน้ำตาล  ใช้น้ำตาลกรวดแทน  ช่างประดักประเดิดเสียจริงๆ  แก้อย่างไรมันก็ปร่าอยู่นั้นเอง  ถ้าเป็นที่บางกอกก็โทษถึงไม่เสวย  ได้อินเวนต์ยำลูกแอปเปอล  อร่อยดีมาก  ควรจะพากลับเข้าไปถึงบางกอกได้  กินกันอร่อยดี  แต่เสือพริกอุรุพงศ์ไม่ใคร่พอ  อยากแต่จะเผ็ดให้มากอย่างเดียว..........” จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:33:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความที่เป็นลูกเล็ก  ใกล้ชิดสนิทมาแต่ทรงพระเยาว์  เมื่อถึงคราวที่พระองค์อุรุพงศ์ฯ จะต้องเสด็จอยู่ต่างหากจากฝ่ายใน  สมเด็จพระราชบิดาก็โปรดเกล้าฯ ให้สร้างตำหนักพระราชทานใกล้ๆ กับฝ่ายใน  มิให้เสด็จแยกไปเสียทีเดียว  โดยโปรดฯ ให้มีกำแพงกั้นด้านหลัง  บังตาตอนต่อกับข้างใน  เพื่อมิให้แลเห็นกันกับฝ่ายใน พระราชโอรสพระองค์อื่นๆ  โปรดเกล้าฯ ให้เสด็จออกไปทรงศึกษาต่างประเทศทุกพระองค์  ทว่าพระองค์อุรุพงศ์ฯ นั้น  โปรดจ้างครูฝรั่งมาสอนยังพระตำหนัก .................................................................... เห็นมั้ยครับ ทั้งรัก  ทั้งหลง ไม่ยอมให้จากไปไหนไกลตา  แม้แต่ยามจะหลับ ก็อยากจะให้นอนอยู่ใกล้ๆ  เรียกว่า  ถัดจากฝ่ายใน  ก็จะเป็นพระองค์อุรุพงศ์ ก่อนลูกคนอื่นๆ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พระองค์อุรุพงศ์ฯ เสด็จอยู่พระตำหนักใหม่เพียงปีครึ่ง  ก็ทรงประชวรพระโรคที่เรียกกันว่า “ไส้ตัน” เพียงเดือนเดียวก็สิ้นพระชนม์  ตรงกับวันพระราชสมภพในพระบรมราชชนก  คือวันที่ ๒๐ กันยายน พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ทรงประสบกับความสูญเสียพระราชโอรส-ธิดามาหลายครั้งหลายหน  ที่ทรงอาลัยอาวรณ์จนประจักษ์ชัดแก่ตาบุคคลทั้งหลายก็เมื่อคราวเสด็จพระองค์หญิงใหญ่  พระองค์เจ้าศรีวิไลยลักษณ์ฯ กรมขุนสุพรรณภาควดี  สิ้นพระชนม์คราวหนึ่ง  สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชพระองค์แรกคราวหนึ่ง  พระองค์หญิงแฝดองค์โต  คือ พระองค์เจ้าหญิงประภาพรรณพิไลย  คราวหนึ่ง  และคราวสุดท้ายนี้ก็คือ  พระองค์อุรุพงศ์ฯ ทรงมีลายพระราชหัตถเลขาพระราชทานไปยังพระราชชายา  ผู้ประทับอยู่เชียงใหม่  เมื่อพระองค์อุรุพงศ์ฯ สิ้นพระชนม์ ว่า “.....สิ้นสนุกเต็มทีเสียแล้ว.....” จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ระหว่างที่พระองค์เจ้าอุรุพงศ์ฯ ประชวร  ทรงเล่าพระราชทานไปยังพระราชชายาอย่างละเอียดว่า (สำเนาพระราชหัตถเลขา) วันที่ ๑๑ สิงหาคม  รัตนโกสินทรศก ๑๒๘ ดารา “........หมู่นี้กำลังวุ่นด้วยเรื่องชายอุรุพงศ์ฯ เจ็บ  เรื่องจะเป็นไส้ตันเป็นหนองอย่างลูกโต  วันแรกและวันที่สองตกใจมาก  คะเนว่าจะต้องถึงตัดถึงผ่า  ถ้าไม่ได้เห็นตัวอย่างผู้ที่รอดมาเป็นหลายคน  คงจะไม่เตรียมตัวที่จะยอม  นี่ทำให้เตรียมตัวยอมได้ทันที  มีข้อวิตกอยู่แต่หัวใจอ่อน  พอตั้งต้นเป็นขึ้นก็หอบรวนเสียแล้ว  แก้ไขกันด้วยเอาน้ำเย็นปะ  ยาที่กินนั้นก็ไม่มีอะไร  นอกจากถ่านที่ให้ไล่ลมกับยาแก้ปวด  ก็เทือกเบาๆ ไม่หลับได้เลย  และกินอะไรไม่ได้เลย  สองวันสองคืน  จึงได้กินยานอน  คราวนี้หลับด้วยยานอนทอดหนึ่ง  ต่อมาดูเหมือนพิษเสื่อมซาไปหมด  ปล่อยให้นอนหลับได้จึงมีกำลังขึ้น  เขากำหนดว่าวันที่ ๔ คือวันนี้  เป็นวันที่จะตั้งหนองหรือไม่ตั้งหนอง  และเป็นวันที่จะต้องผ่านั้น  วันพรุ่งนี้  มีความยินดีที่จะกล่าวว่าเห็นจะไม่ต้องผ่าแน่แล้ว  สังเกตดูพิษถอย  วันแรกปรอทขึ้นถึง ๑๐๔  ขาเหยียดไม่ได้ทั้งสองขา  นอนตะแคงก็ไม่ได้  ปวดจนเหงื่อแตก  หายใจหอบเหนื่อยเสมอ  วันที่สองตั้งแต่บ่ายมา  ปรอท ๑๐๓  ออกจะเชื่อม  แต่ขาพอเหยียดออกได้บ้าง  ในจวนรุ่งวันที่ ๒ นี้  ได้หลับ  วันที่ ๓ ปรอทลดลงอยู่ ๑๐๐ ถ้วน  ๑๐๐ เศษ ๒  ค่อยคลายปวด  รู้สึกหิว  พอกินน้ำซุบได้เล็กน้อย  ขาเหยียดคล่องขึ้น  แต่ท้องแข็งคงอยู่  วันนี้ปรอท ๙๙ ยังต่ำ  ไม่ใคร่รู้สึกปวด  เป็นแต่รู้สึกเต็มอยู่ในท้อง  นอนตะแคงข้างขวาพอลงได้  ข้างซ้ายไม่ได้เลย  เห็นว่าอาการพิษถอยลงทุกวัน  แต่เพราะไส้ที่บวมนั้นยังแข็งอยู่  หมอว่าที่จะกล่าวพ้นอันตรายยังไม่ได้  ต่อ ๘ วันเป็นอย่างน้อยล่วงไปแล้วจึงจะไว้ใจได้  ที่หมอว่าเช่นนี้ก็เป็นความจริง  เมื่อลำไส้ยังแข็งอยู่เช่นนั้นก็อาจกลัดเป็นหนองได้  จึงต้องระวัง  การที่ลูกเจ็บคราวนี้ได้ความเดือดร้อนเต็มที่  เพราะยังเหลืออยู่ด้วยคนเดียวเท่านั้น  นอกนั้นก็ต่างคนต่างแยกกันไปแล้ว  เวลากำลังไม่สบาย  นึกอะไรไม่ค่อยออก  จนนึกกลัวไปว่าถ้าเป็นอย่างไร  จะเลยหลงเสียดอกกระมัง......”          (พระบรมนามาภิไธย)   จุฬาลงกรณ์  ป.ร. จาก  “ดารารัศมี”  นงเยาว์  กาญจนจารี จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทว่าในท้ายที่สุด  การก็เป็นไปอย่างที่ทรงนึกกลัว  พระอาการของพระองค์อุรุพงศ์ฯ หนักขึ้นอีก  แพทย์ฝรั่ง ๔ นาย  ตกลงใจถวายการผ่าตัด  เมื่อวันที่ ๑๙ กันยายน ๒๔๕๒  วันรุ่งขึ้น ๒๐ กันยายน  ก็สิ้นพระชนม์ (สำเนาพระราชโทรเลข) กรุงเทพฯ วันที่ ๒๔ กันยายน  รัตนโกสินทรศก๑๒๘ เจ้าดารารัศมี   เชียงใหม่           ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ  จึงหมดความที่จะบอกข่าวชายอุรุพงษ์ตายตั้งแต่วันที่ ๒๐  เป็นฝีในไส้  จะทนอยู่ในกรุงเทพฯ ไม่ไหว  ด้วยรู้สึกไม่สบายมาก  จึงจะออกไปพักอยู่เพชร  สบายจึงจะกลับ                         สยามินทร์ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 (สำเนาพระราชโทรเลข) จากปากน้ำโพ วันที่ ๖ พฤศจิกายน  ร.ศ.๑๒๘ เจ้าดารารัศมี   เชียงใหม่ ......... สิ้นสนุกเต็มทีเสียแล้ว  กำลังชายเพ็ญ  จะตายอีกคนหนึ่ง  ศพชายอุรุพงศ์จะเผาเดือน ๔  ถ้าหากจะมีช่วยอื่นๆ  มีครบหมดแล้ว ..... (พระบรมนามาภิไธย)   สยามินทร์ ........................................... ๑. "ชายเพ็ญ"  คือ  พระองค์เจ้าชายเพ็ญพัฒนพงศ์  กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม (๑๓ ก.ย. ๒๔๒๕ - ๑๑ พ.ย. ๒๔๕๒) ๒. ที่ยกมากล่าว  เพื่อเป็นการอธิบายความเพิ่มจาก คคห.๗ ที่บอกว่า "สิ้นสนุกเต็มทีเสียแล้ว จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 14:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากนั้นเมื่อครบรอบปีวันสิ้นพระชนม์พระองค์อุรุพงศ์ฯ  ทรงทำบุญพระราชทานให้  พอถึงวันที่ ๒๓ ตุลาคม  พ.ศ.๒๔๕๓  สมเด็จพระราชบิดาก็เสด็จสวรรคตตาม จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 15:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุยกันต่อได้เลยครับ ผมต้องไปทำงานด่วนต่อ คงจะนาน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 15:15:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากครับสำหรับเกร็ดสาระดีๆ ที่นำมาฝาก จากคุณ : THK - [ 25 เม.ย. 49 16:58:15 A:58.9.81.180 X: TicketID:119357 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กลับมาแล้วครับ ขอส่งรูปก่อนนะครับ จะได้เห็นถึงความเป็น "ลูกเล็ก  ลูกรัก" ที่เป็นทุกๆ อย่างของพระองค์ขณะนั้น ภาพต่อไปนี้เป็นภาพถ่ายขณะเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ ๒ ร.ศ.๑๑๖ (พ.ศ.๒๔๕๐) ทั้งหมด ผมยังไม่แน่ใจนักว่าพระองค์ไหน แต่น่าจะเป็นพระองค์เล็กสุด  หน้าสุด ขณะเสด็จขึ้นบกที่เมืองเนเปิลส์ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทรงฉายที่วิลลาโนเบล  ซานเรโม น่าจะเป็นพระองค์เล็กสุด ด้านหน้า  ขวามือ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทรงถ่ายกับแกรนด์ดยุกเฟรเดอริกออฟบาเดน  และพระราชวงศ์หน้าปราสาทบาเดน-บาเดน น่าจะเป็นพระองค์ที่นั่งบนตักเจ้าหญิงราชวงศ์นั้น  ที่ติดกับสมเด็จพระราชบิดา จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ภาพไม่ขึ้น  เอาใหม่ จากคุณ : nickmee - [ 25 เม.ย. 49 17:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ทรงฉายที่พระราชวังเบิร์นสตอฟ  กรุงโคเปนเฮเกน  เดนมาร์ก น่าจะเป็นพระองค์เล็กหน้าสุด จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทรงเปิดบ่อน้ำ  "จุฬาลงกรณ์"  ที่ชาวเมืองบาดฮอมบวร์กทูลเกล้าฯ  ถวายในวันเฉลิมพระชนมพรรษา จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทรงถ่ายที่หน้าไคเซย์วิลเฮลมส์บาด จะเห็นได้ว่า  "ลูกรัก  รักที่สุด" ขณะนั้น แทบอยู่ไม่ห่างกายของสมเด็จพระราชบิดาเลย จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อีกภาพหนึ่งครับ แทบไม่ห่างกายเลยแม้แต่น้อย จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นภาพสุดท้ายที่ผมเพิ่งถ่ายเมื่อเที่ยงนี้เองครับ ภาพชัดๆ หมดแล้วครับ หากใครมีภาพอื่นๆ  กรุณาเพิ่มเติมได้ครับ ทรงฉายขณะประพาสเมืองบาเดน-บาเดน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 17:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ทราบว่าคุณรอยใบลานมีหนังสือพระราชนิพนธ์ประวัติต้นรัชกาลที่ ๖  คงจะมีเรื่องหลายรสที่เกี่ยวข้องกับพระองค์อุรุพงศ์ฯ  หากกรุณาเพิ่มเติมด้วยจะขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ อย่างน้อยตอนนี้ผมรอคุณจำปูน  กับคุณ S  มาช่วยคอมเมนต์ครับ ท่านอื่นที่ไม่ได้เอ่ยนาม  เชิญได้นะครับ ปรกติหนังสือออกใหม่แทบทุกเล่มของ สนพ.มติชนที่เกี่ยวกับราชวงศ์  ผมมักจะต้องรีบซื้อแต่แรก  แพงเท่าไรก็ยอม  แต่ "ประวัติต้น ร.๖" นี้เป็นข้อยกเว้นครับ เป็นความรู้สึกไม่สบายใจอย่างไรก็ไม่รู้  เพราะทราบแต่เลาๆ ว่าเจ้าของเดิมไม่อยากให้เผยแพร่  แต่เป็นเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรืออย่างไรก็แล้วแต่  ต้นฉบับกลับไปตกที่สำนักพิมพ์  จึงพิมพ์ออกมาอย่างที่เห็น เลยไม่อยากไปรู้เรื่องเหล่านั้นมากในเมื่อเจ้าของหรือทายาทไม่ต้องการ  แต่พอถึงตอนนี้แล้ว  เมื่อเริ่มกระทู้เหล่านี้  แล้วอยากได้ข้อมูลบางอย่างที่ขาด  กลับหาเติมไม่ได้  จึงเกิดความอยาก  อยากที่จะซื้อหนังสือเล่มนี้แล้วครับ  ไม่รู้ว่าจะยังหลงเหลืออีกบ้างหรือเปล่า และรวมทั้งหนังสือ "สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น" ของท่านหญิงพูนพิศมัยด้วยครับ  เพราะความ Bias  หรืออคติในใจตัวเองที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  ทั้งๆ ที่อยากได้  อยากอ่าน  อยากรู้  อยากไปหมด  แต่ในเมื่อ (ทราบเลาๆ เช่นกัน)  ว่า (ทายาท?) บางส่วนไม่ยินดีที่จะตีพิมพ์หนังสือเล่มนี้  เราก็เลยไม่ซื้อซะยังงั้นแหละ ตอนนั้นคิดเสียว่า  หาซื้อหนังสือที่คนยินยอมพร้อมใจให้ตีพิมพ์ดีกว่า  ยังมีอีกมากมายถมเถไป ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 18:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กระทู้นี้คงเป็นกระทู้สุดท้ายของผมแล้วครับในพันทิป หากมีโอกาส  หรือโชคดี  หรืออะไรก็แล้วแต่ เราคงได้พบกันอีก แต่ต้องรับผิดชอบจนจบกระทู้เสียก่อนครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 25 เม.ย. 49 18:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณ จขกท. ที่สละเวลาและนำความรู้มาให้ได้อ่านกันค่ะ โหวตให้ค่ะ จากคุณ : ปุ้ม หญิง - [ 25 เม.ย. 49 21:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พระพุทธเจ้าหลวง ทรงครองสิริราชสมบัติถึง ๔๒ ปี มีพระราชโอรสธิดา เป็นจำนวนมากและเป็นธรรมดาที่จะต้องประสบกับการที่ ลูกตาย ก่อนตนเองเป็นแน่ ทรงได้รับความโทมนัสจากการสูญเสียหลายครั้ง บางครั้งก็เป็น ลูกที่รักมาก บางครั้งก็เสียลูกไปหลายพระองค์ในเวลาใกล้เคียงกัน เมื่อปี ๒๔๓๐ พระราชโอรสธิดา ในพระนางเจ้าเสวภาผ่องศรี(พระยศในขณะนั้น) สิ้นพระชนม์ไล่ๆกันถึง ๔ พระองค์คือ สมเด็จเจ้าฟ้าชายสิริราชกกุธภัณฑ์ สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงพาหุรัดมณีมัย สมเด็จเจ้าฟ้าชายตรีเพ็ชรุตม์ธำรงค์ และ สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงซึ่งสิ้นพระชนม์ในวันประสูติ และยังทรงสูญเสียพระองค์เจ้าหญิงประไพพรรณพิลาศ พระราชธิดาแฝดองค์เล็ก ไปอีกด้วย เมื่อปลายรัชสมัย ๒๔๕๒ ก็ยังต้องเสีย ลูกรัก ไปในระยะเวลาใกล้กันอีกด้วย คือ สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงเยาวมาลย์นฤมล  พระองค์เจ้าชายอุรุพงษ์รัชสมโภช และ พระองค์เจ้าชายเพ็ญพัฒนพงศ์ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 26 เม.ย. 49 09:20:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอาเรื่องเกี่ยวกับพระองค์เจ้าอุรุพงศ์  ในหนังสือประวัติต้นรัชกาลที่  6  มาเป็นกำลังใจให้คับพี่นิค --------------------------------------------------- ตั้งแต่เมื่อเสด็จพระราชดำเนิรกลับจากยุโรปมาแล้วก็สังเกตเห็นได้ว่า  ทูลกระหม่อมมีพระอาการประชวรอย่างน่าวิตก,  พูดกันอย่างศัพท์สามัญว่า  เห็นชัดว่าทรงทุพพลภาพทีเดียว  พระองค์เองก็ทรงทราบดีอยู่เช่นนั้น  จึ่งได้ทรงพยายามบริหารพระองค์มากทีเดียว,  มีเสด็จประพาศบ่อยๆ.  และออกไปประทับที่เพชรบุรี  (ตามคำแนะนำของพวกเจ้าจอม  "ก๊ก  อ."),  และเมื่อเสด็จอยู่ในกรุงก็ไม่ใคร่จะเสด็จออกงานต่างๆ,  มักโปรดเกล้าฯ  ให้ฉันไปแทนพระองค์เสียเป็นพื้น. แต่ก็นับว่าประทังอยู่ได้จนทรงประสพโศกอันใหญ่,  คือองค์อุรุพงศ์เจ็บและตายลง  ณ  วันที่  ๒๐  กันยายน  พ.ศ.  ๒๔๕๒.  องค์อุรุพงศ์นั้นทูลกระหม่อมท่านโปรดของท่านมาก,  เพราะเป็นพระราชโอรสองคืเล็กและขี้โรค,  จึ่งได้ทรงโฆษณาว่าจะเอาไว้ใช้เปนไม้ธารพระกร,  คือเป็นอุปถากส่วนพระองค์,  ไม่ให้รับราชการแผ่นดินเช่นลูกเธอองค์อื่นๆ  องค์อุรุพงศ์เจ็บครั้งที่สุดนั้นหลายวัน,  ทูลกระหม่อมทรงเป็นห่วงและเสด็จลงไปพยาบาลอยู่เองโดยมากที่ตำหนักราชฤทธิ์รุ่งโรจน์,  ต้องอดพระบรรทมและทรงเหน็ดเหนื่อยมากอยู่.   ครั้นเมื่อวันที่  ๑๙  กันยายน,  พ.ศ.  ๒๔๕๒.  มีสวดเสดาะ  เนื่องในงานเฉลิมพระชนมพรรษา,  ทูลกระหม่อมได้เสด็จเข้าไปตามธรรมเนียม.  พอเริ่มสวดมนตร์และโหรบูชานพเคราะห์  ทูลกระหม่อมเสด็จเข้าไปเสวยที่ชานพักตามเคย.  พอเสด็จลับไปก็ได้ยินเสียงตุบ,  และเสียงผู้หญิงร้อง  ฉันรีบวิ่งเข้าไปที่ชานพัก,  เห็นทูลกระหม่อมประทับอยู่กับพื้น,  ท่านรับสั่งให้ฉันช่วยพยุงพระองค์ท่านขึ้นและพาไปประทับเหยียดบนพระเก้าอี้,  แล้วจึ่งรับสั่งเล่าว่า  ในเวลาที่ทรงก้สวลงจากพื้นพระที่นั่งไพศาลไปสู่ชานพักนั้น  ได้ทรงเอาธารพระกรยัน,  ปลายธารพระกรลื่นไปกับพื้นศิลาพระบาทก็เลยลื่นตามไป,  จึงได้ทรงกระแทกลง,  และในที่สุดก็ตรัสว่า  "แล้วก็นางพวกเหล่านี้ก็นั่งเฉยกันหมด,  ไม่มีใครมีแก่ใจมาช่วยพ่อจนคนเดียว."  ฉันกราบทูลว่า  ได้เคยนึกวิตกอยู่นานแล้วเมื่อเห็นธารพระกรเล็กๆ  ทรงยันอย่างเต็มน้ำหนักพระองค์.  เห็นว่าควรเกาะคนดีกว่า.  รับสั่งว่าถูกแล้ว,  แต่เวลานี้ผู้ที่ได้ตั้งพระราชหฤทัยเอาไว้ใช้เปนไม้ธารพระกรก็มาทำน่าที่ไม่ได้เสียแล้ว,  ฉันเห็นท่าท่างว่าท่านทรงห่วงองค์อุรุพงศ์อยู่มาก,  ฉันก็หมอบนิ่งอยู่จนรับสั่งให้ฉันออกไปนั่งตามที่ก่อนฉันจึ่งออกไป. ... แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 09:26:22 จากคุณ : รอยใบลาน - [ 26 เม.ย. 49 09:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีครับ คุณปุ้ม หญิง  ที่ช่วยโหวตกระทู้ให้  แต่คงไม่ได้หวังอะไรมากมายหรอกครับ  เพียงแค่อยากนำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ มาตั้งนำไว้  แล้วก็พวกเรามาช่วยกันเสริมให้สมบูรณ์ขึ้นกว่าที่ผมเสนอไว้ครับ เพราะตั้งใจทำเป็นกระทู้เล็กๆ  ถึงได้ใช้คำว่า  "เกร็ดกระทู้"  ครับ  หากเป็นกระทู้ยาวๆ หน่อย  ถึงจะใช้คำว่า  "แผ่นดินธรรม"  นำหน้าครับ ในที่สุด  กำลังใจสำคัญจากทั้งสองท่านก็กลับมาอีกเช่นเคย  นี่แหละครับ  ท่านได้ช่วยเติมเนื้อหาบางส่วนที่ขาดไป  ซึ่งทำยังไงผมก็หาไม่ได้ขณะนี้อยู่ดีครับ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 09:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 การมีอายุยืนยาวไปบางทีก็ไม่ดีอย่างนี้แหละครับ เห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น  เจอในสิ่งที่ไม่ควรเจอ ลูกควรจะได้เผาผีให้กับพ่อแม่  แต่กลับกัน  หากพ่อแม่ต้องมาเผาลูก  เป็นเรื่องที่ยังไงก็ต้องเศร้าโศกกว่าปรกติ ยิ่งลูกเกิดมาตายพร้อมๆ กันหลายคนนี่ซี  ยิ่งแย่ใหญ่  หัวใจพ่อแม่จะเป็นอย่างไร  คงยิ่งกว่าแตกสลาย ตอนเกิด  อยากจะให้เกิด  แต่ไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนว่า  หากตายก่อน  หรือตายมากพร้อมๆ กันอย่างนี้  จะทำใจได้อย่างไร  ยิ่งเป็นลูกรัก  รักมากที่สุด  ต้องมาประสบชะตากรรมอย่างนี้  โดยเฉพาะวันที่ตนควรจะมีความสุข  คือวันฉลองครบรอบวันเกิดของตัวเอง  คงไม่ใช่ทั้งทุกข์ทั้งสุขคละเคล้ากัน  แต่เป็นทุกข์โศกล้วนๆ เลยครับ ผมพูดแบบสามัญครับ  หากใช้ราชาศัพท์เดี๋ยวยิ่งผิดยิ่งถูกจะไปกันใหญ่ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 09:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คำที่ว่าจะให้พระองค์อุรุพงศ์  "เป็นธารพระกร"  ผมเพิ่งจะทราบจากที่คุณรอยใบลานอ้างจากหนังสือประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ นี่แหละครับ และช่างบังเอิญอีกเหลือเกิน  ที่ก่อนเกิดเหตุการณ์วิปโยคเพียงวันเดียว  "ธารพระกร" ที่ติดอยู่กับพระหัตถ์เกิดลื่นไถล  ทำให้พระองค์ท่านต้องล้มลง ธารพระกรของแท้  กับธารพระกรในใจ  เกิดอุปัทวเหตุที่คาดไม่ถึงพร้อมๆ กัน  ทุกคนรู้  องค์รัชกาลที่ ๖ ก็รู้ความหมายโดยนัย  ถึงได้บันทึกเหตุการณ์กับคำนี้ขึ้นมา ความประจวบเหมาะเกี่ยวกับทั้งสองพระองค์ที่ผมเคยกล่าวมาแล้ว  แต่ขอยกกลับมากล่าวซ้ำอีกคือ - ธารพระกรทั้งสองความหมาย  เกิดปัญหาพร้อมๆ กัน - "ลูกรัก" สิ้นพระชนม์ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของสมเด็จพระราชบิดา - หลังทำบุญครบรอบสิ้นพระชนม์ ๑ ปี ของ "ลูกรัก" ได้ไม่นาน  สมเด็จพระราชบิดาก็สวรรคตตาม และดังที่ผมเคยกล่าวไว้ในหลายกระทู้ว่า  เมื่อได้อ่านถึง "พระวาระสุดท้าย" ของ "ลูกรัก" ของพระพุทธเจ้าหลวงเมื่อใด จะพบแต่เหตุการณ์ที่น่าโศกเศร้า และแทบทุกพระองค์ที่เป็นลูกรัก จะมีแต่เรื่องเศร้าเป็นฉากสุดท้ายไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าเท่าใด ยิ่งเขียนก็ยิ่งเศร้าเท่านั้น จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 10:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ประจักษ์พยานในความสนิทเสน่หาที่ทในหลวงรัชกาลที่ ๕  มีต่อพระองค์เจ้าอุรุพงศ์ฯ ในเมืองเพชร คือสะพายอุรุพงศ์ บริเวณค่ายพระรามราชนิเวศน์  และตึกอุรุพงศ์ ในวิทยาลัยอาชีวะศึกษาเพชรบุรี จากคุณ : เกนหลงหนึ่งหรัด - [ 26 เม.ย. 49 15:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 32 น่าสนใจเช่นกันครับ  แสดงว่าพระองค์คงจะพระราชทานนามนี้ไว้ที่เมืองเพชร  ขณะเสด็จประพาสช่วงปี ๒๔๕๒-๓  หลังจากพระองค์อุรุพงศ์สิ้นพระชนม์  และก่อนที่พระองค์ท่านจะเสด็จสวรรคต แล้วอาจต้องเป็นภาระของคุณ  "เกนหลงหนึ่งหรัด" ที่จะช่วยค้นคว้าอีกอย่างหนึ่งแล้วครับ  ว่าวิทยาลัยอาชีวศึกษาเพชรบุรี  เดิมน่าจะเป็นสถานที่สำคัญอะไรสักอย่างก่อนที่จะมาเป็นสถาบันการศึกษา  เพราะมีอายุอย่างน้อยก็ราวปี ๒๔๕๒ จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สำหรับอนุสรณ์ของพระองค์อุรุพงศ์ในกรุงเทพฯ  พวกเราคงจะรู้จักนามกันดี  แต่เนื่องจากผมไม่ได้เป็นคนกรุงครับ  อาจเคยอยู่กรุงบ้างแต่รวมแล้วก็เพียงสิบกว่าปีเท่านั้น  และเป็นช่วงที่ต้องศึกษาเล่าเรียนเป็นการหนัก  แทบไม่มีเวลาศึกษาเรื่องที่เรารักอย่างนี้ได้  จึงต้องขออนุญาต "ตัดแปะ" อีกสักครั้งครับ "..... ซอยอุรุพงศ์  นั้น  ได้ชื่อมาจากพระนาม  พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช พระองค์นี้  ในสมัยก่อน  สิ่งก่อสร้างสาธารณประโยชน์สำคัญคือสะพาน  เพราะกรุงเทพฯ แต่ก่อน  การคมนาคมสำคัญคือคลอง  ด้วยเป็นที่ลุ่ม  จึงต้องมีคลองระบายน้ำไว้เป็นที่สัญจรไปมา  สะพานจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนเดินถนน  จึงนิยมสร้างสะพานเป็นอนุสรณ์ พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง  จึงโปรดเกล้าฯ ให้สร้างสะพานอุรุพงศ์รัชสมโภช  ข้ามคลองที่ขนานกับถนนเพชรบุรี (เก่า)  ซึ่งแต่ก่อนนั้นยังไม่มีถนนอย่างทุกวันนี้  พนักสะพานสองข้างมีพระรูปปั้นหินอ่อนของพระองค์อุรุพงศ์ฯ  ปัจจุบันนี้ไม่มีสะพาน  แต่ก็ยังเรียกสี่แยกและซอยตรงนั้นว่า “อุรุพงศ์”  เป็นอนุสรณ์ถึงพระราชปิโยรสในพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงพระองค์นั้น" จุลลดา  ภักดีภูมินทร์ ............................................... - อยากเห็นพระรูปปั้นหินอ่อนของพระองค์จังครับ - เคยเข้าไปชมวังสวนผักกาดครั้งหนึ่ง  ทายาทท่านเก็บป้ายนาม  "สะพานราชเทวี"  โดยการสกัดป้ายสะพานเก็บไว้  หลังจากที่ได้ขยายถนนออก  และสะพานนี้ก็ไม่จำเป็นแล้ว   ก็ดีเหมือนกันครับ  ที่ได้เก็บของเก่าไว้ให้คนรุ่นหลังได้ดู จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 17:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ส่วนในหนังสือ  "ชื่อบ้านนามเมือง"  ของ ศันสนีย์  วีระศิลป์ชัย  บอกว่า "..... สมเด็จพระบรมราชชนกจึงทรงนำทรัพย์ส่วนพระองค์ส่วนหนึ่งของพระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภชมาสร้างถนน  เพื่ออุทิศส่วนกุศลพระราชทาน  และโปรดพระราชทานนามถนนเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่พระเจ้าลูกเธอพระองค์นี้ว่า   “ถนนอุรุพงษ์" ............................................. หนังสือนี้บอกว่าสร้างถนนครับ แต่ของคุณจุลลดา  บอกว่าสร้างสะพาน ไม่รู้จะเชื่อใครดี คนบ้านนอก  เสียเปรียบคนกรุงยังงี้แหละ  อ่านอย่างเดียว  ไม่เคยเห็นของจริง จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 26 เม.ย. 49 17:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณนะครับ  ขยันจริงๆเลย จากคุณ : ขมขื่น - [ 27 เม.ย. 49 00:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Autumn Leaves - [ 27 เม.ย. 49 01:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่พลัดหลงเข้ามา จนถึง ณ ที่แห่งนี้ คงต้องขออำลาจากเวปพันทิปแต่เพียงเท่านี้ ทิ้งความสุขที่เคยมีมาไว้ข้างหลัง แล้วกลับคืนสู่ชีวิตเดิมๆ ของเรา สวัสดีทุกท่านครับ จากคุณ : พนักงานหยิบหนังสือตกกระป๋อง (nickmee) - [ 27 เม.ย. 49 16:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณnickmee จะไปไหนเสียล่ะคะ จากคุณ : สิบสองพระกำนัล - [ 27 เม.ย. 49 18:38:01 A:58.147.40.169 X: TicketID:111006 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขออนุญาติหาความรู้นะคะ อยากทราบว่า โรคใส้ตัน ที่ว่ามานั้น คือโรคอะไรในปัจจุบันคะ? ขอบคุณมาก มาก ค่ะ สำหรับความรู้ที่นำมาเผื่อแผ่ และเผยแพร่ จากคุณ : ติดตามอยู่ - [ 27 เม.ย. 49 20:04:19 A:124.121.58.29 X: TicketID:027483 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หากไม่ตอบคำถาม  ดูจะเป็นการไม่ไยดีต่อกระทู้ของตนเอง  สร้างมากับมือ  คงไม่กล้าปล่อยปละละเลยครับ  ขออนุญาตแวะเข้ามาอาศัยพักพิงอีกสักนิดหนึ่งครับ โรคไส้ตัน ในความหมายของสมัยก่อน  ผมคงไม่ทราบเท่าใดครับ  เพราะเป็นความหมายรวมๆ กันไปหมด  ทั้งการแพทย์สมัยก่อนก็ยังไม่รุดหน้าเท่าปัจจุบัน แต่เท่าที่พออนุมาน  กับสอบถามผู้รู้มา  ไม่เป็นการตีความเข้าใจไปเพียงคนเดียว  น่าจะเป็นกลุ่มโรคอักเสบในช่องท้องใดๆ ก็ได้  แต่โรคช่องท้องที่ฮิตติดอันดับมาโดยตลอด  ก็เป็นกลุ่มไส้ติ่งอักเสบ  ทำให้เกิดฝีหนองในช่องท้องได้  และทำให้เกิดไส้ตันได้ โชคดีที่สมัยปัจจุบัน  มีการวินิจฉัยกับการรักษาที่รวดเร็ว  และมียาปฏิชีวนะที่ดี  ทำให้ร้ายกลับกลายเป็นดีโดยมาก แต่เป็นโชคร้ายของคนสมัยโบราณ  ที่อุบัติการณ์การตายจากไส้ติ่งสูงมาก  เรียกได้ว่าแทบทั้งร้อย  เพราะจะเกิดกับใครเมื่อใดก็ได้  แทบทุกช่วงอายุ  และอย่าลืม  สมัยก่อนไม่มีการผ่าตัด  หรือผ่าแล้ว  ก็ไม่รับรองความปลอดภัย สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงคลายปริวิตก  ที่เสด็จพระองค์อุรุพงศ์อาจเป็นพระโรคไส้ตันอย่าง "ลูกโต"  คือ  สมเด็จเจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ  ที่รอดพระชนมชีพมาได้  แต่สุดท้ายแล้วคงจะเป็น  "ไส้ตัน" คนละอย่าง  ที่มาจากสาเหตุอื่นที่ไม่ใช่กลุ่มโรคที่ต้องการผ่าตัดอย่าง "ไส้ติ่งอักเสบ" ลูกรัก  รักที่สุด  สุดท้ายของสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงของปวงชนชาวไทย  จึงมีฉากสุดท้ายที่แสนเศร้า  ที่บั่นทอนกำลังใจของจอมราชันย์ ณ สมัยนั้นจนสั่นคลอน  ที่บันทึกร่วมสมัยเล่มใดๆ ต่างก็กล่าวถึงความสัมพันธ์อันแสนเศร้าในแนวเดียวกัน จากคุณ : นิค (nickmee) - [ 29 เม.ย. 49 00:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านแล้วเศร้าจริงๆค่ะ ปล.แล้วคุณ นิค จะไปไหนเหรอคะ จากคุณ : หน้าเดียว (หน้าเดียว) - [ 29 เม.ย. 49 23:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อย่าหนีไปเลยนะคะ กลับมาโพสต์สิ่งดีๆมีประโยชน์ให้พวกเราได้อ่านอีกนะคะ คือเราไม่ได้อยู่เมืองไทย เลยหาอะไรดีๆ อย่างที่คุณนิคนำมาโพสต์อ่านได้ยากมากๆ แม้แต่คนที่อยู่เมืองไทยก็คงจะยากที่จะหาหนังสือมาอ่าน เราชอบอ่านกระทู้ของคุณๆมาก นั่งอ่านทั้งวันทั้งคืนเลย สนุกและน่าติดตามมากๆ และยิ่งกว่านั้นยังได้ความรู้มากมาย จากคุณ : usayo - [ 3 พ.ค. 49 05:48:57 ]