ขอบคุณครับ คุณ ปริยวาที สำหรับความฝันอันสูงสุด
เวลาที่ผมมีเรื่องที่จะต้องตัดสินใจ
ก็จะนึกถึง "ความฝันอันสูงสุด" นี้ก่อนทุกๆครั้ง
ผมเป็นต้นเค้าชวนคนนู้นคนนี้ให้ลงบทอาศิรวาท
แต่ตัวเองกลับนึกอะไรไม่ออกเลย ไม่รู้จะหาคำไหนมาแทนความรู้สึกได้
แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็ น่าละอายครับ
จันทร์ที่ ๕ ธันวาเถาะนพศก พุทธกาลตกสองพันสี่ร้อยพรรษา
เศษเจ็ดสิบสบสมัยมังคลา พระราชสมภพมาเป็นศรีไทย
สมภพเพื่อเป็นศรีสิริชาติ สมภพเพื่อเป็นบรมนาถอันยิ่งใหญ่
สมภพเพื่อเป็นที่พึ่งแห่งดวงใจ สมภพเพื่อนำไทยให้เรืองรอง
สมภพเพื่อตรากตรำเพื่อนำสุข สมภพเพื่อขจัดทุกข์ไทยทั้งผอง
สมภพเพื่อแผ่นดินไทยแผ่นดินทอง สมภพเพื่อทรงครองใจประชา
วันที่ ๙ มิถุนา อัฐศก พุทธกาลตกสองพันสี่ร้อยพรรษา
แปดสิบเก้าเป็นเศษลุเวลา บรมราชาภิเษกนรินทร
เป็นบูรพ์เบื้องซับน้ำตาประชาราษฎร์ สนองบาทบรมเชษฐ์อดิศร
ซึ่งทรงด่วนสวรรคตละราษฎร ให้สัญจรบนหนทางที่มืดมน
ธ ทรงเป็นดั่งตะวันอันพราวพร่าง ธ ทรงเป็นแสงกระจ่างสว่างหน
ธ ทรงเป็นดวงใจไทยทุกคน ธ ทรงทนยากลำบากเพื่อผองไทย
จากบูรพ์เบื้องซับน้ำตาประชาราษฎร์ จวบหกสิบปีบรมนาถอดิศัย
ยังคงทรงซับน้ำตาให้ผองไทย ยังตรากตรำกว่าใครใครในแผ่นดิน
สบสมัยพัชราภิเษกแล้ว ขอไทยแผ้วทุกขภัยให้หมดสิ้น
ให้รู้รักสามัคคีทั่วทุกถิ่น เพื่อภูมินทร์ทรงเกษมสักเวลา ฯ
(แก้คำบางคำครับ)
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 14:40:10
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 08:11:33
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 49 23:38:29
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 49 23:14:43