ความคิดเห็นที่ 1 ถามด้วยคนครับ คิดไม่เหมือนเจ้าของกระทู้อ่ะ ก็ในเมื่อลูกค้ามาจ้างแปลงาน เค้าก็เอาบทความของเค้ามาให้เราแปล แล้วเค้าก็จ่ายเงินค่าแปลให้เราแล้ว หลังจากนั้น บทแปล (ที่แปลโดยฝีมือเรา) ก็ย่อมเป็นสิทธิ์ของผู้ว่าจ้างแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ก็ในเมื่อเค้าจ่ายเงินให้เราแล้ว ภายหลังจากนั้น ถ้าผู้ว่าจ้างคนนั้น นำบทความที่มาจ้างคุณไปทำมาหากิน เช่น ลงในคอลัมน์หนังสือ หรือตีพิมพ์ขายเอง เค้าย่อมมีสิทธิ์จะทำได้ ใช่หรือไม่ครับ? (สมมติ บทความต้นฉบับเป็นของผู้ว่าจ้างเองนะ) จากคุณ : S.C.P. - [ 8 พ.ค. 49 00:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 การจ้างแปลงาน เหมือนกับการจ้างทำของ ทำเสร็จแล้ว ของตกเป็นของผู้ว่าจ้าง เรารับเงินค่าทำอย่างเดียว ดูกันจะๆ เหมือนกับบิล เกตส์ จ้างลูกน้องโปรแกรมเมอร์เขียนโปรแกรมต่างๆ ให้กับไมโครซอฟสต์ เขียนเสร็จลูกน้องรับเงินเดือนไป แต่ซอฟต์แวร์ตกเป็นของไมโครซอฟต์ ถ้าลูกค้าเอางานมาให้คุณแปล แปลเสร็จแล้วคุณรับเงิน แต่แอบไปจดลิขสิทธิ์งานนั้นเสียเอง - อืม... อาจจะทำได้ ถ้าลูกค้าไม่โวยวาย ไม่มีหลักฐาน แต่เสียความรู้สึกมากๆ และถ้าเรื่องเกิดดังขึ้น คงไม่มีใครกล้าเอางานมาให้คุณแปลอีกแล้ว หรือไม่ถ้าอยากได้เป็นงานของเราจริงๆ ก็พูดกับลูกค้าดีๆ บอกเขาว่า ไม่ขอรับเงินค่าจ้าง แต่ขอลิขสิทธิ์เป็นของเรา แลกกันกับที่เขาเป็นคนหาต้นฉบับมาให้ แต่เขามีสิทธิ์ที่จะไม่ให้ก็ได้ จากคุณ : o;] - [ 8 พ.ค. 49 01:12:52 A:125.25.135.152 X: TicketID:012689 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณค่ะ กรณีคู่มือที่ดิฉันแปล คนจ้างไม่ได้เขียนเองค่ะ แต่ลิขสิทธิ์ของงานแปลก็ยังคงเป็นของผู้จ้าง ใช่ไหมคะ แล้วอย่างคนแปลหนังสือนิยายนี่ลิขสิทธิ์ก็ตกเป็นของสนพ.หรือเปล่าคะ จากคุณ : deepriver - [ 8 พ.ค. 49 16:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถูกครับ ลิขสิทธิ์ตกเป็นของสำนักพิมพ์แน่นอน แต่คนแปลก็ได้รับค่าจ้างแปลแล้วไงครับ ซึ่งคงจะเป็นจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว โดยเฉพาะถ้าเป็นนิยายดัง ๆ ที่ยอดขายสูง ๆ เนี่ย ค่าแปลคงหลายตังค์อยู่นะครับ แล้วสำนักพิมพ์เองก็คงต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้เจ้าของผลงานผู้แต่งเป็นจำนวนไม่น้อยเช่นกัน อันนี้ไม่แน่ใจว่าความเป็นจริงแล้วเค้าตกลงกันยังไง เป็นเงินก้อนเดียวเลย หรือว่า Base ตามยอดขายที่ทำได้... จากคุณ : S.C.P. - [ 9 พ.ค. 49 00:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลิขสิทธิ์  มีระยะเวลาค่ะ สัญญาที่เซ็นกันระยะนี้ กำหนดว่า สำนักพิมพ์เป็นเจ้าของ ห้าปีค่ะ จะได้สตังค์เพิ่มหรือไม่ก็ดูดีๆเวลาเซ็นสัญญา เมื่อลิขสิทธิ์เป็นของนักแปลแล้ว   ผลงานเป็นที่ต้องการ  เนื่องจากเหตุผลต่างๆที่ไม่ได้เกี่ยวกับฝีมือนักแปลเลย นักแปลสามารถให้สำนักพิมพ์อื่นใดเช่าไปได้  ราคาเช่าก็ตื่นเต้นดีค่ะ ในช่วงที่เช่าไปนั้นเช่นสามปี  ถ้าสำนักพิมพ์ไม่สามารถนำผลงานมาพิมพ์ได้ด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ   นักแปลบางรายให้เช่าต่อแต่ลดราคาลงมาก เพราะนักแปลก็ทราบดีว่าผลงานไม่ได้นำไปพิมพ์แน่นอน แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 49 19:22:39 จากคุณ : แสนอักษร - [ 9 พ.ค. 49 09:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องเศร้าๆเกี่ยวกับนักแปล........เมื่อหลายปีก่อน  ตอนเราทำงานแปลรับเงินเดือนกับบริษัทแปลแห่งหนึ่ง  เราเจองานแปลดีๆมากมาย  เช่นงานชิ้นหนึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับชา  มีขั้นตอนตั้งแต่การปลูก  การเก็บเกี่ยว  และการนำไปผ่านกรรมวิธีต่างๆ และการนำชาไปชง  เป็นชาของหลายๆประเทศ   เราคิดเล่นๆว่า  ถ้าลูกค้าบริษัทเราเป็นบริษัทผู้ผลิตหรือจำหน่ายชา มันก็ไม่น่าเกลียด  แต่ถ้าลูกค้าเป็นนักแปลหรือนักเขียนที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว  แต่ไปยืมจมูกคนอื่นหายใจ  คือไปจ้างคนอื่น  ที่ไม่รู้จัก สนพ ให้แปล  แต่นักแปลผู้มีชื่อเสียงแปลเองไม่ได้  มันก็จะเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจ......แต่เนื่องจากว่าตอนสมัครทำงานแปลกับบริษัท  นักแปลไม่ได้เซ็นสัญญากับบริษัทว่า "จะไม่นำงานแปลของลูกค้าไปตีพิมพ์"  ...........ในกรณีนี้ ในเมื่อนักแปลไม่ได้รับงานโดยตรงจากลูกค้า  แต่ถ้านักแปลไม่มีสายสัมพันธ์กับ สนพ พอที่จะได้งานแปลดีๆให้ดังได้  แล้วเกิดนักแปล "สติแตก" เอาผลงานนี้ไปตีพิมพ์หรือไปแจกฟรีบนเว็บ  โดยทำหลักฐานเพื่อพิสูจน์ว่า  "เขาเป็นผู้สร้างสรรค์งานแปลชิ้นนั้นขึ้นมา"  ..........หลักฐานที่ว่าอาจเป็น  ส่ง hard copy ถึงตัวเองทาง snail mail แล้วตีตราครั่งลงทะเบียน  หรือส่งข้อความคำแปลทาง mail หาตัวเอง เป็นตัว mail จรีงๆ (yahoo เก็บข้อความได้เป็นร้อยๆหน้า) โดยไม่ใช้ attached file (เพราะ attached file โกงวันที่กันได้)  แต่ข้อความ mail ไปเปิดพิสูจน์กันในศาลได้  ว่าใครสร้างสรรค์งานชิ้นนั้นขึ้นมาก่อนกัน ......... ถ้ามีคดีแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ  สงสัยเหมือนกันว่า มันจะลงเอยแบบไหนกัน............... จากคุณ : iwrite4u - [ 9 พ.ค. 49 12:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทุกวันนี้ วงการแปลไม่ได้ห้ำหั่นกันที่ฝีมือการแปล  หาก แต่ห้ำหั่นกันที่ใครหางานเก่งกว่ากัน   ในกรณีของการแปลเอกสาร  งานที่ได้จากลูกค้าในหน่วยงานต่างๆ  คนที่ได้งานมา  มักจะเป็น salesman ที่เก่งกาจ  ........มี salesman คนหนึ่งแอบกระซิบหลังไมค์กับเราว่า  เขาได้กลายเป็นเจ้าพ่อแห่งวงการแปล  เพราะเขาเข้าไป "ขายตรง" และในบางครั้งต้องติดสินบน "ผู้มีอำนาจตัดสินใจ" เป็นเงินนับแสนๆบาท  เพื่อให้ได้งานแปลมา   จนกระทั้งตอนนี้  เขากลายเป็นยักษ์ใหญ่แห่งวงการแปลที่นักแปลเก่งๆ  ต้องมาสยบเป็นลูกน้องเขา  เพราะเขาหางานเก่งนั่นเอง  .......จนกระทั่งสูบซิการ์มวนยาวๆ  จนพี่ td อดีตนักปั่นกระทู้ที่นี่ (แต่หนีไปเพราะกลัว "หนอน" )ตั้งฉายา salesman คนนี้ว่า  เจ้าพ่อโปรโตก (ลองผวนคำดู) จากนั้นตัวเราเองซึ่งไปกระเซ้าเย้าแหย่  นักแปลวัยรุ่นคนหนึ่ง  ตอนเธอเข้ามาโฆษณาผลงานของเธอ  กระเซ้าเย้าแหย่  คนแรก  เธอมีแมตตาจิต  กระเซ้าเย้าแหย่ อีกคน  (คนที่ 2 ) เราโดนรุมด่า  ....... นั่นก็คือเหคุผลที่ว่าทำไมเราจึงไม่ค่อยเข้ามาในห้องนี้บ่อยนัก   ดูรายละเอียดได้ที่   คคห 1, 2, 3  ใน link นี้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4351707/K4351707.html จากคุณ : iwrite4u - [ 9 พ.ค. 49 12:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เผอิญใน คคห 2 ตาม link ข้างบนที่ให้นั้น  น้าสาวของนักแปลผู้นั้น  อยู่ดีๆเราไปเจอบนหัวกระดาษงานแปลของสถานทูตแห่งหนึ่ง  .........(น้าสาวของนักแปลผู้นั้นเป็นเจ้าหน้าที่ในสถานทูตแห่งนั้น) เราไปได้งานชิ้นนั้นมาจากบริษัทแห่งหนึ่งที่  เจ้าของเรียนจบเอกการสอนภาษาอังกฤษระดับปริญญาโทจากสหรัฐ  แต่ตัวเธอเขียนภาษาอังกฤษเพื่อรักษาชีวิตเธอไม่ได้  ........แต่เธอติดต่อกับน้าสาวของนักแปลคนที่ว่านั้นในสสถานทูตแห่งนั้น  และคงมีการยัดเงินใต้โต๊ะกัน  ผลลงเอยก็คือว่า  เราต้องรับงานแปลแบบเหลือเดน (โดนกินหัวคิวไปแล้ว  กว่าจะถึงมือเรา)  นั่นก็เป็นเพราะว่า  เราพอที่จะแปลเป็น หากแต่หางานไม่เป็นนั้นเอง (คือเป็น salesman ที่ดีไม่ได้นั้นเอง) ก่อนที่ใครคิดจะไปเรียนการแปล  ควรตระหนักว่า  มันเป็นเส้นทางอันยาวไกล  ในสังคมไทย  ความสำเร็จของคน บางทีไม่ได้เกิดจากความเก่ง   ........อาชีพการแปลของเรา  เนื่องจากเราเป็น salesman ที่ดีไม่ได้  เราจึงตกระกำลำบากจนถึงกับ ทะเลาะกับแฟนจนบ้านแตกสาแหรกขาด  เพราะความเครียดนั่นเอง  ......แต่ช่างมันเถอะ  ชีวิตมีอยู่ก็ต้องสู้ต่อไป   บรรดาคนที่ "โกง" หลอกลวงสังคม  สักวันหนึ่งสวรรค์จะแสดงความยุติธรรม  และความจริงจะปรากฏขึ้นมาเอง แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 13:05:46 จากคุณ : iwrite4u - [ 9 พ.ค. 49 13:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การที่เราจะได้งานดีๆทำนั้น  เราจะต้องรู้ว่าใครเป็นใครในวงสังคม    ในห้องรวมพลเคยมีกระทู้ร้อนแรงด่ากันรุนแรงระหว่างคนที่เข้ามาพยายามขายหลักสูตรการแปลบทภาพยนต์  ทะเลาะด่ากับตัวเรา   เราอ้างว่าหลักสูตรที่ว่าสั้นๆเรียนให้ตายก็แปลไม่ได้ (เว้นเสียแต่ว่าจะมี script หนังให้ มัวแต่ไป transcribe นักแปลที่ไม่เคยอยู่ต่างประเทศนานๆ  ฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องแน่ๆ)  แต่พอถกๆกันไปเราจับเคล็ดได้ว่าการหา script หนังคงหาได้จาก google แล้วก็หาได้จริงๆ   เราอ้างว่างานแปลภาพยนต์ ที่เป็นหนังโรงใหญ่ๆ  จะเก็บไว้ให้คนในวงการโดยเป็นเฉพาะเจาะจง แต่คู่กัดเราอ้างว่า "เป็นเพราะวงการเขาไม่ไว้ใจคนไม่มีชื่อเสียง" พี่สาวเขี้ยวลากดินของเรากระซิบบอกเราว่า  นักแปลภาพยนต์ที่ค่าตัวแพงที่สุด  ได้ค่าแปลเรื่องละ 4 หมื่นบาท  ในขณะที่นักแปลภาพยนต์หางแถว  แปลหนังเถื่อนกับแปลหนังราคาถูกๆ  ได้แค่เรื่องละ 500 - 2000 บาทเอง หลังจากการทะเลาะกันในรวมพลนักแปลระหว่างเรากับคนโฆษณา course การเรียนภาพยนต์  "เจ้าพ่อกระโปโตก"  ย่องๆเข้าไปเรียนการแปลภาพยนต์และไปตีสนิทกับคนที่ทะเลาะกับเรา  เรื่องมันเกิดขึ้นนานหลายปีแล้ว   แล้ว "เจ้าพ่อกระโปโตก" ก็เข้ามาเขียนข้อความสดุดี  คนที่สอนหลักสูตรการแปลภาพยนต์  เราไม่ได้เฉลียวใจว่า  "เกิดอะไรขึ้น" แต่อีกหลายปีต่อมา  พี่สาวที่เขี้ยวลากดินในวงสังคมหนังสือ และการแปล  แอบกระซิบบอกเราว่า  ครูสอนการแปลภาพยนต์ที่เราไปทะเลาะด้วยนั้น  แท้จริงเป็นคนที่มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ขิดกับคนที่อยู่ในธุรกิจภาพยนต์  ซึ่งยิ่งใหญ่พอที่จะจ้างหรือไม่จ้างใครแปลภาพยนต์ได้   เราตกใจถามพี่สาวเราว่า "พี่รู้ได้อย่างไรกันล่ะ"  พี่สาวเราตอบว่า "คนๆนั้นติดต่อฉันมา  ฉันแค่เห็นชื่อนามสกุลเธอ  ฉันก็รู้แล้วว่า  เธอเป็นใคร  ....แกมันโง่   แกมันโง่  ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร  ไอ้เจ้าพ่อกระโปโตกมันฉลาดกว่าแก  มันเป็น salesman ที่เก่งมากๆ  มันจึงไปสวามิภักดิ์กับ  คนๆนี้  เพื่อหวังให้ได้งานราคาแพงๆ  ....... ส่วนตัวแกนั้น  ก็จะยังเป็นนักแปลที่รับงานแปลเหลือเดนราคาถูกๆต่อไป ...........สมน้ำหน้า  ...........ฉันสอนแกกี่ทีแล้วว่า  แกต้องหาความรู้ใส่กบาล  ว่า  ใครเป็นใครในสังคม  .....นี่คือคำอธิบายว่าทำไมแกถึงประสบความล้มเหลวในการทำงานของแก......!!!!" แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 16:59:52 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 16:54:26 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 16:53:58 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 16:46:30 จากคุณ : iwrite4u - [ 9 พ.ค. 49 16:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แปลหนังสือ - ตามแต่สัญญาว่าลิขสิทธิ์จะเป็นของใคร แปลเอกสาร - งานที่แปลเป็นลิขสิทธิ์ของผู้ว่าจ้าง อย่างที่คุณ o;] ว่าไว้ และโดยมารยาท ไม่ว่าจะมีการเซ็น NDA หรือไม่ก็ตาม นักแปลพึงเก็บข้อมูลที่ได้รับรู้ทั้งโดยทางตรงและทางอ้อมไว้เป็นความลับ ตลอดจนไม่นำข้อมูลดังกล่าวไปแสวงหาประโยชน์ใส่ตนและพวกพ้อง ข้อมูลบางอย่างเปิดเผยได้เมื่อเวลาผ่านไปตามสมควร เช่น ข้อมูลผลิตภัณฑ์รุ่นใหม่ที่ยังไม่ออกสู่ตลาด อย่างผมแปลข้อมูลบางอย่างสำหรับ Dual core processor ของ Intel ซึ่งเป็นข้อมูลลับ ปัจจุบัน processor รุ่นนี้ออกวางจำหน่ายแล้ว และข้อมูลดังกล่าวไม่ลับอีกต่อไป ก็เปิดเผยได้ แต่ข้อมูลบางอย่าง ถึงเวลาผ่านไปก็ไม่สามารถเปิดเผยได้ เช่น สูตรลับหรือเรื่องภายในของลูกค้า เปิดเผยไปแล้วสร้างความเสียหายแก่ลูกค้าได้ อันนี้นักแปลมืออาชีพจะไม่เปิดเผย อันนี้ตอบคำถามของเจ้าของกระทู้ ส่วนเรื่องอื่น อ่านแล้วไม่รู้ว่า รู้สึกดีหรือหดหู่มากกว่า จากคุณ : พ่อโปรเจ็กต์ - [ 10 พ.ค. 49 11:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 การที่ลูกค้าเอางานที่เป็นความลับในเชิงพาณิชย์มาแปลเพราะลูกค้าเป็นบริษัทที่ทำธุรกิจด้านนั้น เช่นข้อมูลด้านคอมพิวเตอร์  ที่ยังไม่ออกวางตลาด   เป็นจรรยาบรรณที่นักแปลต้องรักษาความลับลูกค้าอย่างยิ่งยวด   แต่ถ้าเป็นลูกค้าที่เป็นนักแปลที่ค่าตัวแพงที่สุดในประเทศไทย  เอางานบางอย่างไปให้คนอื่นนแปล  เนื่องจากนักแปล (ที่หางานเก่งแล้วค่าตัวแพง) แต่แปลเองไม่ได้   แล้วอยู่ดีๆนักแปลที่พอจะมีฝีมือบ้างแต่เป็น the underprivileged ในสังคม  เนื่องจากไม่รู้จักว่าใครเป็นใครในวงการ  มารับอาสาแปลเข้าให้   ด้วยราคาที่เขาแปลแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของคนที่มาจ้างเขาจะได้รับ  จากการไปแหกตาสังคมว่า "ตัวเองแปลเอง"  เนื่องจากลูกค้าเป็นคนที่มีสายสัมพันธ์กับสำนักพิมพ์อย่างแน่นแฟ้น  และได้ค่าแปลแพงอันเนื่องมาจากที่ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงในสังคม  การที่นักแปลแบบ ที่พอมีฝีมือบ้าง แต่เป็น the underprivileged เล่นตลกแบบผิดจรรยาบรรณเล็กๆน้อยๆนั้น  โดยการแอบเก็บข้อมูลเอาไว้เพื่อพิสูจน์ว่า "เขาเป็นผู้สร้างสรรค์งาน"  ย่อมถือว่าเป็นการเล่นเกมที่ยุติธรรมพอสมควร  เนื่องจากว่า  มันเป็นการแฉเรื่อง "การหลอกลวงกันในสังคม"  หลอกลวงยังไง?  หลอกลวงในเรื่องที่ว่านักแปลหรือนักเขียนที่มีชื่อเสียง  ไม่ยอมรับว่า "จ้างคนอื่นสร้างสรรค์งาน"  หากแต่ไป claim ว่าตัวเขาเองเป็นผู้สร้างสรรค์งาน  อย่างนี่ถือว่าเป็นการดัดสันดานแบบยุติธรรม  ส่วนการที่ว่าอย่างอื่นจะหดหู่หรือไม่หดหู่นั้น  ก็ต้องมาดูว่า  งานแปลมันหดหู่แค่ไหนถ้าวงการแปลมันเน่าแบบนี้  ......คือได้งานดีๆเพราะระบบอุปถัมภ์  มันก็ต้องมีการแฉกันบ้าง........ทั้งนี้เนื่องจากประเทศชาติของเราได้รับความบอบช้ำพอสมควรเนื่องจากว่าคนดีๆไม่ได้งานดีๆทำ  แต่คนสอพลอได้งานนดีๆทำ .......มันเป็นการพูดเรื่องไร้สาระที่ทำให้คนฉุกคิด  ถ้าคนอ่านไม่เข้าใจก็พาลคิดว่าคนเขียนเป็นอันธพาล  แต่แท้จริงแล้วมันเป็น  thought-provoking nonsense คือเรื่องไร้สาระน่ารำคาญใจ แต่มีเนื้อหาให้คนใช้หัวแม่teen ฉุกคิดขึ้นมาได้  อย่างมีสติสัมปัชชัญยะ ...........แล้วอีกอย่างหนึ่งก็คือว่า  การที่ฉันไม่เป็น hypocrite แบบใครบางคนที่คอย "แทงกั๊กอยู่ตลอดเวลา" แต่พร้อมที่จะแตกหักเพื่อทำลายตัวเองเพราะไหนๆก็ไหนๆแล้ว  นั่นก็คือว่าฉันซึ่อเกินไป  ไม่รู้วิธีตบตาคน  ฉันก็พร้อมที่จะ  ทำลายตัวเอง  เมื่อกี้ฉันเพิ่งเอางานแปลมาดองไว้ให้เขาเลิกจ้างฉัน  เพราะฉันรำคาญที่พวกนายจ้างฉัน  ทำงานไม่เป็นแต่หางานเป็น  แล้วมากดขี่แรงงานฉัน  ฉันไม่มีงานทำก็ dak ข้าวกับพ่อแม่ได้   ต้นทุนคุณมากหรือน้อยกว่าฉันที่จะมาเสี่ยงกันแบบให้รู้ดำรู้แดงกันล่ะ .........มันมากๆเข้าก็ไม่ไหวเหมือนกันเพราะ  ทุกวันนี้เราทะเลาะกับแฟนบ้านแตกสาแหรกขาดก็เพราะความเครียดกับงานแปลที่ราคาถูกๆ  เพราะเราประจบสอพลอไม่เป็น  ติดสินบนใต้โต๊ะคนไม่เป็น .......  ดังนั้น  เราพร้อมที่จะสละชีวิต  .......เอาชีวิตเป็นต้นทุนได้เลย  .......คือว่าคนเรา  ถ้ามันไม่ประสบความสำเร็จแล้ว  ชีวิตและชื่อเสียง   และบ้านแตกสาแหรกขาดมาแสนสาหัสพอแล้ว   มันก็ต้องกล้าเสี่ยง  เนื่องจากว่ามันเป็นต้นทุนที่ต่ำเสียเหลือเกิน ......เมื่อเทียบกับคนที่ประสบความสำเร็จโดยการเป็น hypocrite (คือไอ้พวกปากกับใจไม่ตรงกัน) ........ คือว่าถ้าใครคนหนึ่งร่ำรวยเพราะโกงตอนประมูลงานรัฐบาลมานะ   แต่อีกคนหนึ่งได้แต่งานเน่าๆ   คนที่ไปประสบความสำเร็จ  เขาถ้าเครียดหนักๆก็พร้อมที่จะเอาระเบิดผูกติดตัวเอง  เพื่อไปโผเข้ากอดคนเจ้าเล่ห์  ที่ประมูลงานโกงได้    เพราะว่าต้นทุนเขาต่ำกว่านั่นเอง .........หวังว่าคงจะเข้าใจนะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 49 17:19:36 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 49 17:11:55 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 49 17:06:21 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 49 16:10:23 จากคุณ : iwrite4u - [ 10 พ.ค. 49 16:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบค่ะ สงสัยอีกอย่างหนึ่ง ของฝรั่งนี่เขามีดิกที่เป็นมาตรฐานอย่างพจนานุกรมราชบัณฑิตของเราหรือเปล่าคะ แล้วก็ อย่างที่คุณพ่อโปรเจ็กต์ว่า แปลหนังสือ แล้วแต่จะตกลงว่าลิขสิทธิ์จะเป็นของใคร อยากรู้ว่าโดยส่วนใหญ่ตกลงกันให้เป็นของสนพ.หรือนักแปลคะ จากคุณ : deepriver - [ 11 พ.ค. 49 11:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดิกชันนารีฝรั่งทั่วไปมาตรฐานดีกว่าเราครับ เพราะทำกันเป็นทีมใหญ่ เป็นสถาบัน มีประวัติความเป็นมายาวนาน ผู้ซื้อจะมองก่อนว่ารายนั้นรายนี้ผลิตเล่มไหนออกมา คุณภาพเป็นอย่างไร มีปรับปรุงตรงไหน บ้านเราตัวใครตัวมัน ผู้ใช้เลยไม่รู้จะเชื่อเล่มไหนดี เวลาซื้อจะดูที่ตัวดิกชันนารีก่อน เจอเล่มดีๆ แล้วค่อยดูว่าของใคร เรื่องแปลหนังสือนั้น มือใหม่มักจะได้ค่าแปลเพียงครั้งเดียว เช่น สามหมื่น ห้าหมื่น คือเป็นการรับจ้างทำของ สำนักพิมพ์จะตีพิมพ์กี่ครั้ง กี่เล่มก็ไม่ทำให้ได้เงินเพิ่ม ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของสำนักพิมพ์ แต่พอมีอำนาจต่อรองแล้วมักจะได้เป็นเปอร์เซ็นต์ เช่น 7-8 เปอร์เซ็นต์ คูณราคาปก คูณจำนวนเล่มที่พิมพ์หรือที่ขายได้ ซึ่งรายละเอียดก็แตกต่างกันไปตามแต่จะทำสัญญากัน แบบนี้ลิขสิทธิ์ "คำแปล" (ไม่รวมลิขสิทธิ์ของคำแปลที่ตรวจแก้แล้วโดยสำนักพิมพ์ และลิขสิทธิ์ของต้นฉบับ) เป็นของนักแปล บางกรณีก็อาจมีต่างไปจากนี้บ้างครับ ====================== เรื่องที่คุณแท่นเครียด ก็น่าเห็นใจครับ อย่างไรก็ตาม ว่ากันว่าผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตมักมีความคิดในเชิงบวกมากกว่าในเชิงลบ รู้จักพลิกวิกฤติเป็นโอกาส รู้จุดอ่อนจุดแข็งของตัวเอง รู้จักนำจุดแข็งของตัวมาใช้ให้เป็นประโยชน์ คุณแท่นเก่งครับ ผมยอมรับ งานแปลหลายครั้งออกมาดีทีเดียว ถ้าบวกความรับผิดชอบ บวกพลังสร้างสรรค์ เข้าไปมากกว่าเดิมอีกสักนิด ก็จะไปได้สวย คนเราถ้าถนัดที่จะใช้ฝีมือ ก็ควรเป็นช่างฝีมือ ถนัดสอนก็ต้องสอน เรื่องหางาน เราก็ outsource ให้คนที่ถนัดกว่าไปทำ อยากได้ผลตอบแทนแค่ไหนก็กำหนดเอาตามที่เราพอใจ ตลาดจะบอกเราเองว่าราคานี้ได้หรือไม่ พอลูกค้าเชื่อมั่นแล้ว เราค่อยๆ ขยับราคาไปเรื่อยๆ ต้องมองในมุมลูกค้าด้วยนะครับ ว่าเขาจะเชื่อมั่นนักแปลได้อย่างไรบ้าง นอกจากแปลดีแล้ว ต้องตรงเวลา มีบริการหลังการขายที่ฉับไวไม่ทอดทิ้งด้วย ถ้าผมแปลงานให้คุณแท่น ผมแปลไม่ดี แต่ผมยัดใต้โต๊ะให้คุณแท่น คุณแท่นเอาไหมครับ ถ้าผมจำไม่ผิด เจ้าพ่อกระโปโตกคนนั้นเคยเล่าให้ฟังด้วยนี่ครับ ว่าเคยทุ่มเททำงานและศึกษาหาความรู้วันละสิบหกชั่วโมง เคยนั่งทำงานต่อเนื่องเกิน 24 ชั่วโมง เจ้าพ่อไม่เคยผิดนัดลูกค้า ไม่เคยปิดมือถือหนีงาน ฯลฯ ต้องคิดในเชิงบวกนะครับ คนเราจะสำเร็จหรือล้มเหลว ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ถ้าเรามั่นใจว่าเราแน่พอ ความสำเร็จเป็นเรื่องขี้ผงครับ จากคุณ : พ่อโปรเจ็กต์ - [ 11 พ.ค. 49 16:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห หนังเรื่องละ 4 หมื่นเนี่ยนะ เอิ้ก *_* จากคุณ : I feel for you - [ 13 พ.ค. 49 17:34:53 A:203.118.80.158 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 หนังเรื่องไหนดังมาก ต้องเข้าไปแปลในแล็บ แต่ได้ค่าเหนื่อยคุ้มมาก (สำหรับนักแปลดังๆ นะครับ) จากคุณ : Abraxas - [ 14 พ.ค. 49 00:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้าไปแปลในแล็บ เป็นยังไง+ทำไมคะ จากคุณ : deepriver - [ 15 พ.ค. 49 10:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ที่ผมมีประสบการณ์มาบ้างคือบริษัทเขากลัวหนังโดนก็อปครับ ไม่ส่ง copy ออกนอกบริษัทเด็ดขาด คนในบริษัทเองก็ดูได้เฉพาะบุคคลที่เกี่ยวข้องเท่านั้น แต่ไม่ได้ทำตรงนี้เป็นอาชีพครับ คงเล่ารายละเอียดไม่ได้ แถวนี้มีมืออาชีพหลายคน ไม่รู้จะมีใครเข้ามาหรือเปล่า จากคุณ : พ่อโปรเจ็กต์ - [ 15 พ.ค. 49 11:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้าไปแปลในแล็บ เป็นยังไง+ทำไมคะ จากคุณ : deepriver ตาม # 18 ที่คุณพ่อโปรเจ็กต์ว่าไว้ครับ จากคุณ : Abraxas - [ 15 พ.ค. 49 14:00:43 ]