เราจะมาเปรียบเทียบนักเรียนทุน กพ (กรมข้าราชการพลเรือน) กับนักเรียนทุน พก (พ่อกรู) กัน ............
สมัยปีที่เราไปเรียนหนังสือในต่างแดนนั้น นักเรียนที่จบเตรียมอุดมคนหนึ่งได้ทุน กพ ไปเรียน แต่เราได้ทุน พก ไปเรียน
ระดับชั้นความแน่นเปรี๊ยะ ในเรื่องภาษาอังกฤษของนักเรียนทุน กพ เหนือกว่าเรามาก เนื่องจากว่าเขาเป็นคนขยันหมั่นเพียร ทนฟังอาจารย์พูดเสียงยานคาง เรียนไวยากรณ์ เรียนศัพท์โดยไม่เบื่อหน่าย ไม่หลับในห้องเรียน ในขณะที่ตัวเราเองเมื่อเจอการสอนภาษาอังกฤษแบบนี้ เราจะหนีเรียน หรือถ้าเรียน เราก็จะแอบเล่นหมากฮอส หรือหมากรุกในห้องเรียน ห้องเรียนเรามีม้ายาวนั่งตัวละ 2 คน ที่ช่วงกลางของม้านั่ง จะมีกระดานหมากฮอสหรือหมากรุกเขียนไว้ ........อาจารย์ฝรั่งเราจะทำหน้าเบ้พอเห็นเราไม่ฟัง เขาจะเดินมาที่โต๊ะตอนเราเล่นหมากฮอส แล้วบอกว่า "ไม่มีประโยชน์สอนน่ะ" (อาจารย์เราพูดไทยแบบไวยากรณ์ฝรั่งๆ)
พอไปเริ่มเรียนในต่างแดนกัน นักเรียน กพ คนเก่งที่ว่านั้น เข้าลงเรียนวิชาต่างๆ และแก้ไขปัญหาการฟังและการพูดได้เพียงแค่ไม่กี่เดือน ก็เรียนจนสอบเก็บคะแนนเพื่อเข้าเรียนในปริญญาตรีได้ในมหาลัยดังๆ แบบสบายๆเลย
แต่ส่วนตัวเรานั้น กว่าจะรู้ภาษาอังกฤษพอที่จะฟังรู้เรื่องหรือพูดได้ในระดับพื้นฐานนั้น เราต้องใช้เวลานานถึง 3 ปี ในสภาพแวดล้อมที่ต้องพูดภาษาอังกฤษทุกวัน.......วิธีที่เราเรียนก็คือ เรา unlearn คือเรียนมันใหม่หมดเลย นั่นก็คือ คืออะไรที่เรารู้ เราล้างสมองตัวเองหมด จนไม่มีความรู้ภาษาอังกฤษอะไรหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่สักอย่างเดียว แล้วเราก็ relearn มันใหม่หมด .........แบบฟัง แล้วหัดพูดตาม แล้วอ่านจากง่ายไปหายาก แล้วหัดเขียน ..........จนในที่สุดเราก็รู้ภาษาอังกฤษมากขึ้นกว่าเดิมในระดับที่ใช้งานได้ดีพอสมควร ......
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:59:49
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:58:51
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:50:49
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:49:28
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:48:17
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 13:47:40