ความคิดเห็นที่ 20
ขอบคุณสำหรับความเห็นท่านลี่
จากความเห็นทั้ง 2 ท่าน แสดงว่าหวงอี้ยังไม่สามารถพัฒนา ตัวละครประเภทนี้ ให้ดีกว่าเดิมได้ ซือเฟยเซวียน คือความซ้ำซากจำเจ (อาจจะมีข้ออ้างว่า คนที่ออกมาจาก เรือนฌาณเมตรไตรย ต้องมีลักษณะเป็นอย่างนี้ ชอบจุ้นเรื่องบ้านเมืองอย่างนี้ ทั้งๆที่เป็นสำนักที่ใฝ่หาความสงบ) ที่แตกต่างคือบทสรุปเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าฉินเมิ่งเหยามีความลึก และมีสีสันมากกว่า มีอารมณ์(ร้อนรัก)มากกว่า นางเซียนซือที่เหมือนนางเซียนจริงๆ
อ่านเทพมารจบ สงสัยอยู่ 2 อย่าง
1. ฉบับเดิม 29 เล่มจบมันยืดอะไรได้มากกว่านี้ตั้ง 2 เท่ากว่าๆ อยากอ่านจริงๆ (คงยืดเรื่อง XYZ ซะ 10 เล่ม)
2. อยากรู้จริงๆว่าหลังจาก"เหยี่ยวเหนือฟ้า" หวงอี้เจออะไรมา? ไปทำอะไรมากับชีวิต ถึงสามารถสร้างสรรค์บุ๊คส์ผลงานอย่าง เทพมารกับเจาะเวลาออกมาได้
ในความเห็นส่วนตัว (ซึ่งก็คงจะขัดแย้งกับท่านยิน,ท่านลี่,เหล่าหวัง) เหยี่ยวเนื้อฟ้าคือนิยายกลภนธรรมดา แต่เทพมารกับเจาะเวลา คือ masterpiece
จากคุณ :
คุณชายรันทด T_T
- [
27 พ.ค. 49 09:46:27
A:58.8.8.244 X: TicketID:120699
]
|
|
|
