ความคิดเห็นที่ 1 แต่ก่อนเราไม่มีโรงพิมพ์ เลยต้องใช้วิธีคัดลอกตำรากัน แล้วก็เรียกว่า สมุดไท ดังนั้น ไอ้ห้องที่เก็บของพวกนี้ จึงเรียกว่าห้องสมุด ย่อ ๆ นะครับ ไม่งั้นยาก ดึกแล้ว จากคุณ : UVPhenix - [ 23 พ.ค. 49 01:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้างั้นผมเกิดคำถามต่อ ถ้าคำว่าสมุดมีมาก่อนหนังสือ แล้วเราเริ่มใช้คำว่าหนังสือกันเมื่อไหร่ครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 23 พ.ค. 49 02:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พ.ศ. ๒๓๓๙   สมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก บาดหลวงการ์โนต์  ที่โบสถ์ ซังตาครูส ฝั่งธนบุรี เมื่อพิมพ์ คำสอนคริสตัง ภาคต้น ใช้อักษรโรมัน  ออกเสียงภาษาไทย ตัวพิมพ์ภาษาไทยยังไม่มี การหล่อตัวพิมพ์ลำบาก  เพราะใช้แม่พิมพ์ปั้นด้วยดินเหนียว เผาแล้วหลอมตะกั่วหยอด ยังเรียกว่า  สมุด  อยู่ SAMUT ni pen kham fon praso't nac na จากคุณ : แสนอักษร - [ 23 พ.ค. 49 07:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คงตอบแบบกว้างได้ว่า  คำว่า หนังสือ  คงมาเมื่อมีโรงพิมพ์ในประเทศไทยแล้ว สมัย บลัดเล และ ครู สมิท เท่าที่มีเอกสารอยู่บ้าง  บลัดเลไม่เขียนคำนำ ครูสมิท เขียนไว้บ้างและ อ้างถึงสิ่งพิมพ์ของบลัดเล ว่า  หนังสือ ปี พ.ศ. ๒๓๘๗  เดือน กรกฎาคม สมัยรัชกาลที่ ๓ หนังสือพิมพ์ภาษาไทยฉบับแรก  เรียกว่า หนังสือจดหมายเหตุ  Bangkok Recorder จากคุณ : แสนอักษร - [ 23 พ.ค. 49 07:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ม.ล. มานิจ  ชุมสาย  เล่าไว้ในคำนำของ คำสอนคริสตัง เมื่อถ่ายพิมพ์ใหม่ ๑๐๐ เล่มในปี ๒๕๒๗ ว่า ปี พ.ศ. ๒๒๒๙  โกษาปานได้ไปเยี่ยมโรงพิมพ์หลวงในกรุงปารีส   ตื่นเต้นมาก  อยากจะนำเข้ามาใช้ในอยุธยา แต่พอกลับบ้านมา  พระเพทราชาปฏิวัติ  ไล่ชาวฝรั่งเศสออกนอกประเทศ ขออภัยที่ออกนอกเรื่องไปบ้าง อยากเล่าไว้เรื่องหนังสือหายากในประเทศ ยอมรับว่า เปรี้ยวปาก  อยากคุย  อิอิอิ จากคุณ : แสนอักษร - [ 23 พ.ค. 49 07:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สมุดหมายถึง ตัววัสดุที่ใช้สำหรังจดบันทึกหรือเอาไว้เขียนตัวอักษร จะใช้กระดาษ ใช้หนังสัตว์ ใช้ไม้ไผ่ก็เรียกว่าสมุดครับ แต่คำว่าหนังสือ ตามเค้าเดิมนั้น ใช้เรียกตัวอักษร ในยุคหนึ่งเรียกตัวอักษรว่าลายสือ เมื่อมีการบันทึกข้อความสำคัญๆลงในแผ่นนหัง จังเรียกว่าหนังสือ ต่อมาก็เลยใช้แทนคำว่าสมุดไปโดยปริยายครับ จากคุณ : ควันเหลือหลาย (เตาฟืน) - [ 23 พ.ค. 49 11:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกท่าน มาเพิ่มความรู้ จากคุณ : K.Senior - [ 23 พ.ค. 49 12:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุยกันสนุกดีจัง ขอบพระคุณ คุณ K. Senior  ที่ใจดีเสมอกับทุกคน จากคุณ : แสนอักษร - [ 23 พ.ค. 49 15:14:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เพิ่งเข้ามาดู ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ จากคุณ : ปิรันย่าน้อย (feizhu) - [ 23 พ.ค. 49 16:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาสนับสนุน ความเห็นที่ 6   ครับ จากคุณ : เด็กเกาหลี_Boy - [ 23 พ.ค. 49 18:10:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กระทู้นี้อ่านสนุกได้ความรู้ จากคุณ : bite25 - [ 23 พ.ค. 49 18:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมขออนุญาตเสนอความเห็นที่ต่างจากคุณแสนอักษร ว่า คำว่า "หนังสือ" นั้น อาจจะมีมานานก่อนหน้าที่จะมีการตั้งโรงพิมพ์ในประเทศไทย ซึ่งเป็นข้อคิดที่แย้งกับที่คุณแสนอักษรได้เสนอไว้ใน #4 ทั้งนี้เนื่องจากได้เคยอ่านเรื่องที่ จิตร ภูมิศักดิ์ ในฐานะของนักนิรุกติศาสตร์ (ไม่ใช่นักปฏิวัติ) เคยมีการโต้แย้งกับอาจารย์ท่านหนึ่งเมื่อสมัยที่ยังเรียนอยู่ที่จุฬาฯ ด้วยคำว่า "หอสมุด" และ "หอหนังสือ" มาแล้วเหมือนกัน ทั้งนี้โดยที่ จิตร ได้เสนอความคิดว่า คำว่า "หอหนังสือ" นั้นไม่ใช่คำใหม่ แต่เคยมีที่ใช้กันมาเก่าแก่ในภาษาไทยตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลางเป็นอย่างต่ำ โดยยก พระราชพงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์ ซึ่งพระโหราธิบดีเรียบเรียงขึ้นในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งมีข้อความกล่าวว่า สมเด็จพระนารายณ์รับสั่งให้พระโหราธิบดีรวบรวมกฎหมายเหตุที่มีอยู่ใน "หอหนังสือ" มาเรียบเรียงเป็นพงศาวดาร .... ก็เก็บมาเล่าสู่กันฟัง จากคุณ : Nai Maew - [ 23 พ.ค. 49 22:32:22 A:58.8.171.3 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแถมอีกหน่อย ในหนังสือเรื่อง ศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัย ของจิตร ภูมิศักดิ์ ในบทความเรื่อง ลายสือไทย นั้น จิตร ได้ให้ความเห็นว่า คำว่าลายสือนั้น (ซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย) นั้นก็คือคำว่า "หนังสือ" ในสมัยเรานี้ โดยที่ "ลาย" คือ รอยขีดเขียน ส่วน "สือ" นั้นน่าจะหมายถึงข้อความ และในยุคสมัยที่สืบต่อมาก็อาจจะมีการเขียนลายสือลงในแผ่นหนัง แล้วในชั้นหลังก็เลยเรียกกันว่า หนังสือ ซึ่งความหมายดั้งเดิมนั้น น่าจะหมายถึง แผ่นหนังที่มีข้อความข่าวสาร ทั้งนี้ คำว่า "หนังสือ" นั้นมีที่ใช้กันมานานมาก อย่างน้อยก็ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลางเป็นอย่างต่ำ (ตามเหตุผลที่ได้กล่าวไว้ในความเห็นก่อนหน้านี้) .... ก็เก็บมาเล่าสู่กันฟังอย่างว่า (หนังสือเรื่อง ศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัย นี้สนุกดีนะครับ แค่ที่มาของคำว่า กลาโหม นี่ เห็นจิตรได้ทำการค้นคว้าแล้ว ขอนับถือในความเพียรและความรู้ในการตีความและสังเคราะห์ข้อมูลต่างๆเลยจริงๆ) จากคุณ : Nai Maew - [ 23 พ.ค. 49 22:47:51 A:58.8.171.3 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ... เข้ามาดู จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า - [ 23 พ.ค. 49 23:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กลับมาอ่านอีกรอบ ขอถามต่อนะคะว่า ถ้าอย่างนั้น "สมุด" น่าจะเริ่มใช้กันจริงๆในสมัยไหนเหรอคะ แล้วคำว่า "สมุด"นี่เป็นคำไทยหรือเปล่าคะ อาจจะดูว่าถามโง่ๆ แต่ว่าเดี๋ยวนี้ เห็นตามที่พักอาศัยคนหันมาใช้ "ห้องหนังสือ" กับ "ห้องสมุด" ทั้งสองคำ แล้วจริงๆนั้น ควรใช้คำไหนถึงจะถูกต้องคะ จากคุณ : ปิรันย่าน้อย (feizhu) - [ 23 พ.ค. 49 23:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ห้องหนังสือคงแคบกว่า เพราะหมายถึงห้องเก็บหนังสือ แต่ห้องสมุด (library) น่าจะมีความหมายกว้างกว่า ในบ้านใหญ่ๆ บางบ้านจะมีห้องหนังสือโดยเฉพาะ (reading room) แต่ไม่มีใครเรียกห้องนั้นในบ้านว่า ห้องสมุดครับ จากคุณ : K.Senior - [ 24 พ.ค. 49 01:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณ  Nai Maew  ค่ะ เก็บความรู้ได้อีกแล้ว พยายามตามเก็บหนังสืออยู่ค่ะ จากคุณ : แสนอักษร - [ 24 พ.ค. 49 06:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ต่อคำถามของ จขกท ใน #15 นั้น ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเราเริ่มใช้คำว่า "สมุด" มาตั้งแต่เมื่อไร (แต่เดาว่า ก็นานมากเหมือนกัน) ถ้ามีเวลาจะลองค้นๆดู ขอเสนอความคิดเกี่ยวกับคำว่า ห้องสมุด และ ห้องหนังสือ ไว้เพื่อพิจารณาดังนี้ หากจะตีความตามความนิยมตามหลักภาษาไทยในยุคปัจจุบันนี้กันแล้ว ห้องสมุด น่าจะหมายความถึง ห้องที่ใช้เก็บหนังสือโดยมีการจัดหมวดหมู่ให้สามารถทำการสืบค้นได้อย่างเป็นระบบ (ถ้าเป็นทั้งอาคาร ก็เรียก หอสมุด) ส่วนห้องหนังสือนั้น ก็อาจจะเป็นห้องที่ใช้จัดเก็บหนังสือ แต่ไม่ได้จัดหมวดหมู่โดยอ้างอิงกับระบบใด อาจเป็นเพียงการจัดเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยเท่านั้น ส่วนห้องอ่านหนังสือนั้น ก็อาจจะไม่มีหนังสือก็ได้ (หรืออาจจะมีก็ได้) แต่มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะสื่อความหมายกับผู้ที่จะเข้ามาใช้พื้นที่ว่า ที่นี่เป็นที่สำหรับอ่านหนังสือ (เพราะฉะนั้น กรุณารักษาความสงบ) หรือคุณๆ ว่าไง? จากคุณ : Nai Maew - [ 24 พ.ค. 49 11:24:52 A:58.8.171.155 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 19 :) ได้รับความรู้ดีจัง แถมสนุกอีกด้วย พูดถึง "สมุด" นึกถึง สมุดจด (คิดค้นคว้าและจดบันทึก) พูดถึง "หนังสือ" นึกถึง การลอกแล้วแปะค่ะ เป็นความรู้สึกของคำค่ะ จากคุณ : ยินดีๆ (สัมผัสรักในใจเรา) - [ 24 พ.ค. 49 11:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเก็บเกี่ยวความรู้^^ จากคุณ : Nutonline - [ 24 พ.ค. 49 18:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กระจ่างขึ้นเยอะเลยค่ะ สมาชิกห้องนี้นี่น่ารักจริงๆ ขอบคุณจากใจผู้มีน้ำใจทุกท่านนะคะ จากคุณ : ปิรันย่าน้อย (feizhu) - [ 24 พ.ค. 49 18:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ทำไมต้องเรียนหนังสือ ไม่ใช้คำว่าเรียนสมุดละครับ จากคุณ : พุงโตจัง - [ 24 พ.ค. 49 18:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบคุณพุงโตจัง นะว่าก็เวลาเราเรียนเนี่ยะเราเรียนเราอ่านจากหนังสือไม่ใช่หรือคะ ก้อเลยเรียกว่าเรียนหนังสือไงล่ะ จากคุณ : ดับจิต - [ 24 พ.ค. 49 20:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เพราะเวลาเรียน เราเรียนรู้ตัวหนังสือนะซิครับ เลยเรียกว่าเรียนหนังสือ ไม่ได้หมายถึงหนังสือเล่มๆเสียหน่อย ภาษาไทยมันก็แบบนี้แหละครับ หนังสือ อาจจะหมายถึง หนังสือเป็นเล่มๆแบบที่เราเข้าใจกัน หรืออาจจะหมายถึงอักขระตัวหนังสือ หรืออาจจะหมายถึงเอกสารจดหมาย ก็ได้เช่นกัน จากคุณ : ===Wladyslaw Szpilman=== - [ 24 พ.ค. 49 20:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คำว่าห้องอ่านหนังสือ ถอดความจากภาษาอังกฤษโดยตรงว่า reading room ซึ่งแน่หละต้องมีหนังสือเก็บไว้แน่ๆ อยู่แล้ว คงไม่เก็บหนังสือไว้ที่อื่นๆ แล้วหยิบมาอ่านในห้องอ่านหนังสือ ดังนั้นโดยปริยาย ห้องอ่านหนังสือ สามารถย่อเป็นคำว่า ห้องหนังสือ เพราะมันก็สือความหมายว่า มีหนังสือให้อ่านอยู่ครับ เห็นด้วยว่า ห้องสมุด จะจัดเป็นหมวดหมู่ เมื่อจัดเป็นหมวดหมู่ ความหมายก็แปลจากคำว่า library ได้ และต้องมีหนังสือมากพอควรจนถึงต้องเรียงจัดเป็นหมวดหมู่ แต่ห้องหนังสือ โดยทั่วๆ ไปของคนรวยทั้งหลายหรือคนชั้นกลางที่รักการอ่าน คงจะไม่มีหนังสือมากหมายหลากหลายจนจำเป็นต้องจัดเป็นหมวดหมู่ครับ อาจจัดก็ได้หรือไม่ก็ได้ แต่ไม่จำเป็น จากคุณ : K.Senior - [ 24 พ.ค. 49 20:44:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมเคยอ่านตำราอะไรก็ไม่รู้นานมาแล้ว ท่านกล่าวว่า หนังสือ คือ ลายสือที่แกะเป็นตัวหนัง เช่นแกะ ก ไก่ เป็นตัวหนังแล้วเชิดสอนเด็ก คล้ายๆการแสดงหนังใหญ่หรือหนังตะลุง วิธีนี้เป็นที่นิยมกันมากในสมัยโบราณ ก็เลยเรียกกันว่าหนังสือ ความหมายของหนังสือก็คือการเรียนรู้ จากการสอน ดังนั้นหนังสือก็อาจจะแปลความหมายได้ว่าการเรียนรู้ก็ได้นะครับ จากคุณ : Peet - [ 26 พ.ค. 49 11:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วประกาศในห้องสมุดที่บอกว่า   "ห้องสมุดโปรดเงียบ" จะหมายความว่าให้ใครเงียบครับ  ห้องสมุดหรือคนใช้บริการห้องสมุด  หรือว่าทั้งสองอย่าง จากคุณ : บบ (Rmanit) - [ 26 พ.ค. 49 15:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้าใจแล้วครับ จากคุณ : ขยะแห้ง - [ 26 พ.ค. 49 16:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 "ห้องสมุดโปรดเงียบ" ภาษามีคำที่เราละไว้ในฐานเข้าใจได้ครับ ความหมายเต็มๆ คือ "ที่นี่คือห้องสมุด (คนใช้บริการ)โปรดเงียบ (เพราะหลายคนใช้ที่นี่อ่านหนังสือ)" จากคุณ : K.Senior - [ 26 พ.ค. 49 22:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จริงๆแล้ว เขาควรจะต้องเว้นวรรค ห้องสมุด โปรดเงียบ โดยมีความหมายอย่างที่ #29 ว่าไว้ คนเขียนอาจจะมาจากสำนักเดียวกับทั่นนายกกระมัง เว้นวรรคไม่เป็น (อ้าว ลากไปนู่นได้ไง) จากคุณ : อิ อิ - [ 26 พ.ค. 49 23:14:48 A:58.8.170.200 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คงทำนองเดียวกับป้ายจราจรกระมังครับ ไม่รู้ว่าเคยเห็นกันบ้างหรือเปล่า เมื่อสมัยผมหนุ่มๆ มีอยู่มากทีเดียว ป้ายเขียนว่า " ขับช้าๆอันตราย" มีคนขับเร็วก็โดนจับ เขาก็เลยเถียงตำรวจว่า ป้ายให้เขาขับเร็วน่ะครับ จากคุณ : ควันเยอะแยะเลย (เตาฟืน) - [ 27 พ.ค. 49 15:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 5 5 5 ดิ้นได้จริงๆ จากคุณ : K.Senior - [ 27 พ.ค. 49 20:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาดู  เข้ามาโหวต จากคุณ : mung EMO - [ 28 พ.ค. 49 02:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ... จากคุณ : มะนาวไร้น้ำ - [ 29 พ.ค. 49 20:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่นแล้วได้ความรู้ดีจังครับ เพิ่งรู้ที่มาที่ไปของคำว่า "สมุด" และ "หนังสือ" ก็วันนี้แหละครับ จากคุณ : ans007 - [ 30 พ.ค. 49 13:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จาก คคห.๒๙ "ห้องสมุดโปรดเงียบ" ภาษามีคำที่เราละไว้ในฐานเข้าใจได้ครับ ความหมายเต็มๆ คือ "ที่นี่คือห้องสมุด (คนใช้บริการ)โปรดเงียบ (เพราะหลายคนใช้ที่นี่อ่านหนังสือ)" บางทีห้องสมุดอาจมาจาก "ห้อง(เก็บรวบรวมความรู้อันกว้างใหญ่ดั่งมหา)สมุทร" ก็เป็นได้ ไม่ใช่เรื่องจริงนะครับ แต่งเอาขำ จากคุณ : หมีเซอะ - [ 31 พ.ค. 49 15:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ได้ความรู้ดีจริงๆค่ะ จากคุณ : ธาร (ธาร นาวา) - [ 2 มิ.ย. 49 13:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ ครับ สงสัยอยู่เหมือนกัน จากคุณ : เจเล่ไลท์ - [ 3 มิ.ย. 49 00:05:38 ]