ความคิดเห็นที่ 2 ถามเรื่องแบบนี้ไม่มีใครรู้จริงๆ หรอกครับ (เพราะตายกันหมดแล้ว) มันต้องว่ากันที่หลักฐานครับ  ไอ้ที่คุณไปอ่านมาเขาเอาหลักฐานอะไรมาอ้างล่ะครับ จากคุณ : TingTing - [ 5 มิ.ย. 49 17:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มีข้อเขียนหลายชิ้นที่น่าสนใจ เห็นของอาจารย์นิธิ ก็เขียนไว้หลายชิ้น มีหลายปัจจัยที่ทำให้กรุงแตก เช่น ความแตกร้าวของระบบการปกครองภายใต้ราชวงค์บ้านพลูหลวง (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในระยะหลังๆ) ซึ่งรวมทั้งความขัดแย้งที่เกิดภายในกรุงศรีอยุธยาเอง และความขัดแย้งระหว่างเมืองหลวงกับหัวเมืองภายนอก (อย่าลืมว่า ประเทศไทยในฐานะที่เป็นรัฐในความรู้สึกของเราสมัยนี้นั้น ต่างจากสมัยนู้นอยู่พอสมควร) นอกจากนี้ก็ยังเกิดจากการใช้ยุทธศาสตร์เดิมๆมาโดยไม่เปลี่ยนแปลง จนเรียกว่า พม่าจับไต๋ได้แล้ว อันที่จริง ในตอนนั้น กรุงศรีอยุธยาก็ยันทัพพม่าไว้ได้ตามที่เคยทำจนถึงเวลาน้ำท่วม แต่เมื่อพม่าไม่ถอย และหัวเมืองชั้นนอกก็ไม่กระหนาบหลัง กรุงศรีอยุธยาก็เลยจบกัน ต่อมาระยะหลัง เมื่อมีการเรียบเรียงประวัติศาสตร์ พระเจ้าเอกทัศน์ก็เลยกลายเป็นแพะไป อ่านพงศาวดารพม่าที่อาจารย์สุเนตรนำมาเรียบเรียงไว้ (และหนังสืออื่นๆของท่านอีกหลายเล่ม) ก็น่าสนใจดี ถ้าสนใจ ก็ลองค้นคว้าเพิ่มเติมดูละกัน มีนักวิชาการวิเคราะห์และเขียนเป็นหนังสือกันไว้หลายท่าน จากคุณ : ประมาณนี้ - [ 5 มิ.ย. 49 17:58:04 A:58.8.172.244 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้ที่ชนะสงคราม ย่อมเป็นคนเขียนประวัติศาสตร์ เป็นแบบนี้ทุกยุคทุกสมัย และทั่วทุกมุมโลก จากคุณ : แมวตัวน้อย (apfelz) - [ 6 มิ.ย. 49 02:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากที่คุณได้อ่านมา ก็เป็นการสัณนิษฐานจากคนในสมัยปัจจุบัน ซึ่งสัณนิษฐานจากหลักฐานที่ได้เจอมาครับ แต่เรื่องราวในความเป็นจริง เป็นอย่างไร จริงเท็จอย่างไร ไม่มีใครรู้ได้หรอกครับ แม้แต่คนร่วมสมัย ที่อยู่ในเหตุการณ์จริง ก็อาจเล่าแตกต่างกันไปตามสิ่งที่ตนได้พบได้เห็นได้ยินมา ซึ่งอาจตรงและแตกต่างจากความเป็นจริงได้เช่นกันครับ จากคุณ : คุณชายกำมะลอ - [ 6 มิ.ย. 49 07:29:59 A:61.228.82.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ "การสัณนิษฐานจากคนในสมัยปัจจุบัน ซึ่งสัณนิษฐานจากหลักฐานที่ได้เจอมาครับ" ก็นั่นแหละครับวิธีที่เขาศึกษาประวัติศาสตร์กัน ก็สืบค้นจากหลักฐานต่างๆ หาความถูกต้องน่าเชื่อถือของหลักฐานเหล่านั้น หาความสอดคล้องต้องกัน แล้วก็ตีความกันออกมา ประเด็นหนึ่งที่อยากกล่าวไว้คือ อย่าไปมองว่าประวัติศาสตร์นั้นเป็นศาสตร์ที่หยุดนิ่ง ไม่ใช่ว่าอะไรที่รู้อยู่วันนี้จะเป็นเช่นนั้นเสมอไป มันเหมือนวิชาอื่นๆนั่นแหละ ประวัติศาสตร์ก็เป็นศาสตร์ที่มีการค้นคว้าและค้นพบอะไรใหม่ๆอยู่เหมือนกัน และเมื่อมีการค้นพบอะไรใหม่ๆ หรือหลักฐานใหม่ๆ บางทีเราก็ต้องเปลี่ยนความเชื่อไปตามนั้น จากคุณ : ประมาณนี้ - [ 6 มิ.ย. 49 11:45:33 A:161.200.255.161 X: TicketID:118582 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กระบวนทัศน์ในการศักษาและการรับรู้เดิม ก็คงจะเป็นเรื่องที่ทุกคนคงจะได้รับการ"ถ่ายทอด"มาจากระบบการศึกษาในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา......อย่างสมบูรณ์แบบ และเบ็ดเสร็จ มีหลายคนในกลุ่มของนักประวัติศาสตร์เดิมที่เริ่มมีข้อสงสัยในเรื่องราวของการเสียกรุงศรีอยุธยาในแง่ของ"การศึกษาประวัติศาสตร์" จึงเริ่มที่จะหันมาตั้งคำถามกับเรื่องราวที่ได้รับการสั่งสอนมาจากอดีตที่ถูกเรียกอย่างเต็มปากว่า"ประวัติศาสตร์"นั้นเป็นเรื่องราวที่สรุปแล้ว ใกล้เคียงหรือเป็นอคติของผู้ใดหรือไม่.... ข้อสงสัยมากมายกับหลักฐานที่เพิ่มขึ้น ขัดแย้งและแปลกแยกไปจากประวัติศาสตร์แบบสูตรสำเร็จ นำพาให้เกิดแนวคิดและทฤษฎีที่แตกต่างไปจากกระบวนทัศน์ดั่งเดิม ที่มาจากอุดมการณ์ชาตินิยม ประวัติศสตร์แบบขำ ๆ ชิว ๆ จึงเกิดขึ้นใหม่ หลายคำถามน่าตกใจและมีความอึดอัด ไม่น่าเชื่อ เพราะมันแตกต่างไปจากที่ถูก "อัด"ไว้ตลอด 50 ปี ของการศึกษาระบบ"ท่องจำ" พอมันแตกต่างก็พาให้เชื่อบ้างกับเรื่องใหม่ ๆ ที่เป็น"เพียง"ข้อคิดเห็นใหม่ ๆ เท่านั้นเอง แต่หลายคนก็ยังคงใช้ "อคติ" ในการมองเรื่องราวในอดต จากมุมมองของตน ในเงื่อนไขและปัจจัยต่าง ๆ และต่าง ๆ กันไป ย้อนกลับมาที่ กระทู้ เรื่องราวของการเสียกรุงเป็นเรื่องราวที่มีมากกว่าเรื่องราวในอดีต ตาม"เพียงข้อคิดเห็น" ใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นมา ในสภาพของเทคโนโลยีที่เปลี่ยนปลงไป การศึกษาที่มองวิทยาศาสตร์และการใช้มูลเทียบเคียงจากสารสนเทศที่แตกต่างไปจากการศึกษาในยุคต้น ๆ ของการศึกษาประวัติศาสตร์แบบพงศาวดารจักรวรรดนิยม ที่กลายมาเป็นการศึกษาประวัติศาสตร์แบบอลังการราชวงศ์พงศาวดาร ตามมาด้วยการศึกษาแบบชาตินิยมอุดมการณ์ สนุกดีที่แตกต่าง คิดไม่เหมือนบ้างก็ใช่ว่าจะสรุปเป็นหลักชัยของประเทสได้ซะที่ไหน ก็ยังคงวนเวียนอยู่กับความเชื่อถือเดิม ๆ ก็ไม่ผิด ไม่เดือดร้อนในการทำมาหากิน ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ในความเห็นของผม จากคำถามของเจ้าของกระทู้ การศึกษาแบบมวลรวม มองปัจจัยและเงื่อนไขรอบด้านในเชิงการศึกษาแบบสังคมศาสตร์ เริ่มพัฒนาขึ้นมาไม่นานนี้ ประวัติศาสตร์อยุธยาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม มาก ๆ อนุสรณ์สถานพระนเรศวรทรงม้า(ที่ทรงโปรด) ถูกสร้างขึ้นกลางทุ่งภูเขาทอง เหมือนจะเชื่อในเรื่องของการศึกในครั้งพระอุปราชา จากที่เคยเชื่ออย่างฝังหัวว่า ตระพังกรุ - ตระพังตรุ คือเจดีย์ที่พระนารายณ์ชนช้างกับพระนเรศวร ต้นเรื่องของเจดีย์ยุทธหัตถี ทั้งที่ ที่มาของทั้งสามวัตถุดิบนี้ มาคนละคน แต่ก็ผสมกลายมาเป็นเรื่องราวของการยกกองทัพขึ้นไปตั้งรับที่หนองสาหร่ายจนได้ หลายเรื่องกลับซับซ้อนมากขึ้น การเสียกรุงคือเรื่องราวหนึ่ง ที่สนุกสนานในโลกของเรียลริสติค กองทัพเรือนแสนของทัพผสม เคลื่อนถล่มและผนวกกองทัพจากแนวเดินทัพ เข้าตีกรุงศรีอยุธยา ศึกอลองพญา 2303 คือต้นเค้าของความพ่ายแพ้ในชัยชนะในอนาคตของขุนศึกจากอังวะ กองทัพที่สู้รบปลดแอกกองทัพมอญที่แตกความสามัคคีในกลุ่มมอญต่าง ๆ ในปี 2500 การปลดแอกอังกฤษและอิทธิพลของฝรั่งเศส("กองทัพฝรั่งเศสที่สิเริยมตัดสินใจผิดพลาดที่ไปเข้ากับพวกมอญ พวกพม่าได้ปืนใหญ่ฝรั่งเศส 40 กระบอก ปืนเล็กยาว 1300 กระบอกและทหารอีก 200 คนซึ่งถูกบรรจุเข้าประจำการในกองทัพพม่า" จอนหื เอฟ เคดี้ ผุ้ชำนาญการวิเคราะห์งานยุทธศาสตร์พม่า 2486-2492) ยุทโธปกรณ์ที่ดีที่สุดในโลก มาชุมชนอยู่ที่เบลกอล เพื่อเตรียมเข้าโจมตีอินเดีย ในยุคต้นของจักรวรรดินิยม กองทัพที่ผ่านการทำสงครามเอาชนะกองทัพอังกฤษที่เนไกรส์ ขออลองพญา คือกองทัพที่มีคณภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของลุ่มอิรวดี หลายคนก็ไม่สนใจ คงหันไปมองแต่ตำนานและนิทานเรื่องอภินิหาร บุญบารมีและความเชื่อ ปัจจัยภายนอกนั้น นอกจากการที่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษให้การสนับสนุนกองทัพมอญ ชุมชนมอญจำนวนมากเข้ามาตั้งถิ่นฐานในอาณาเขตของสยาม จรดถึงเจ้าพระยา มอญแตก พม่ารุกลงตีเบลกอล ปลดอิทธิพลของสยามจากตะวันตก นับตั้งแต่สมัยพระนเรศวร .... เป้าหมายของอลองพญาในเวลานั้นคืออะไรกันแน่ ๑. ตีอยุธยาเฉกเช่นจักรพรรดิราชาแห่งชมพูทวีป ดั่งเซงพยูเชงหรือพระเจ้าช้างเผือกแห่งหงสาวดี(บุเรงนอง)กระทำในวาระเดียวกันที่ปลดแอกมอญในยุคก่อน ๒. ทำลายผู้บงการมอญ ที่ก่อให้เกิดการกดขี่และทำลายพม่า ๓. ปล้นอยุธยาที่กำลังร่ำรวย (ในโลกที่กำลังขัดแย้งในช่วงต้นของลัทธิจัรวรรดินิยม) ดังหลักฐานสนับสนุนมากมาย จากการค้าข้าวที่กำลังรุ่งเรืองสูงสุดตั้งแต่มีกรุงศรีอยุธยามา ๔. เพราะอยุธยากำลังเปลี่ยนกษัตริย์ มีความวุ่นวายในการแย่งชิงราชบัลลังก์ โดยรู้มาจากขุนนางอยุธยาที่ถูกจับได้ที่ตะนาวศรี จึงถือโอกาสเคลื่อนทัพรุกเข้าด่านสิงขรออกกระบุรีทันที โดยไม่รอช้า ๕. เพราะกษัตริย์อยุธยาองค์ใหม่อ่อนแอ จึงเดินทัพที่ดีที่ที่สุดของพม่าที่มีเทคโนโลยีอาวุธที่สูงสุดของโลกในยุคนั้น หมายยึดอยุธยาที่อ่อนแอหรือ? ผลก็คือ อลองพญาตายในสงคราม (จากสาเหตุของปืนระเบิด ปืนลั่น เอ็ม 16 ยิงหรือฉี่หนู ก็ตาม) ทัพพม่าพ่ายอยุธยา เอาเรื่องต้นก่อนที่จะไปพูดกันเรื่องเสียกรุงดีกว่า เพราะยังยาวนานอีกตั้งหลายปี กว่าที่แม่ทัพพม่าผู้พ่ายแพ้จะพร้อมกลับมา"แก้แค้น" แทนพ่อ ในอีก 6 ปีต่อมา ....... ปล. ในตอนนั้น ป้อมพระนครยิงปืนใหญ่น้อยถล่อมพม่าที่รายล้อมตามเกาะดอนของชุมชนย่านวัดอย่าเมามัน แต่กลับไม่มีนิทานเรื่องสนุมกรี๊ดกร๊าด มาพูดถึงศึกอลองพญาเลย น่าสงสัย น่าสงสัย แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 21:20:27 จากคุณ : วรณัย - [ 6 มิ.ย. 49 21:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในความน่าสงสัย น่าสงสัย กองทัพอันเหี้ยมหาญและเจนศึกรุกไล่เข้าตีเมืองใหญ่น้อยของสยามแตกร่น เข้าตีสุพรรณบุรีออกปากน้ำประสบปะทะป้อมขนอนบางลาง กระจายล้อมพระนครสำเร็จในเดือนเมษายน กองทัพของ"กรม"พระเจาเอกทัศน์ออกต้านถึงกุยบุรี ก็แตกพ่าย กองทัพใหญ่อยุธยาออกต้านที่ราชบุรี ก็เกือบเอาชนะพม่าได้ แต่ก็พ่าย แม่ทัพอยุธยาหนีรอด ประเด็นเหล่านี้ บอกถึงความอ่อนแอของพระเจ้าเอกทัศน์หรือเปล่า.....ไม่รู้ ? คิดเล่น ๆ (สุด ๆ )หากกรุงศรีอยุธยาไม่เสียในอีก 7 เดือนต่อมาในสมัยของพระเจ้าเอกทัศน์เองแล้วล่ะ เราอาจจะเรียนประวัติศาสตร์ยุทธหัตถีบนหลังช้างของพระที่นั่งสุริยาศอมรินทร์มหาราชากับพระเจ้าอลองพญา อันเป็นพระเกียรติยศ อนุสรณ์แห่งชัยชนะ ทุก ๆ กลางเดือนเมษา จะมีวันกองทัพไทยแทน 25 มกราคม ก็เป็นได้(เอาเข้าไป) ยังไงเสีย การศึกษาประวัติศาสตร์ในยุคหลังก็ต้องผ่านเงื่อนไขในเรื่องของจักรวรรดินิยม  ชาตินิยม ถึงแม้ว่าจะทรงสิ้นพระชนม์เพราะทนพิษบาดแผลสะเก็ดระเบิดไม่ไหว ตั้งคำถามเล่น ๆ แล้วในศึกล้อมพระนครนั้น พระเจ้าเอกทัศน์ออกมาทำทำสงครามด้วยหรือเปล่า ทรงอ่อนแอ หลงอยู่แต่ในพระที่นั่งสุริยาศอมรินทร์หรือเปล่า หรือทรงกอดกิ๊กสนมทั้งหลายห้ามยิงปืนใหญ่หรือเปล่า หรือทรงเป็นโรคเรื้อนแล้วหรือเปล่า ไม่เห็นพงศาวดารที่เขียนใหม่ในยุคหลัง(ต้นกรุงใหม่)จะกล่าวถึงรายละเอียดของชัยชนะอันยิ่งใหญ่นี้เลย ป้อมเมืองอยุธยาเอาชนะกองทัพที่ดีที่สุดของพม่า (อย่าเอากองทัพในตำนานLORD ออฟ หงสาวดีมีเทียบเลย มันมีความเชื่อ.......ในอภินิหารที่เติมแต่มากเกินไป) ปล.  รายละเอียดของสงคราม"ศึกอลองพญา" 2302 - 2303 พระที่นั่งสุริยอมรินทร์ทรงเอาชนะกองทัพพม่าได้เช่นเดียวกับที่พระนเรศวรเอาชนะศึกพม่าที่ชานพระนครเช่นเดียวกัน( เรื่องหนองสาหร่ายเดี๋ยวไปคุยกันในงานเสวนาที่โซฟิเทล งานเปิดตัวหนังสือปลายเดือนนี้ ) อ่านเรื่องศึดอลองพญาในงาน พม่าอ่านไทยของอาจารย์สุเนตร (พม่าว่าพระเจ้าอลองพญาเป็นกามโรคตายเอง ???? เอาเข้าไป) ส่วนเรื่องภายในอยุธยายังไม่พูดถึง เจ้าดอกเดื่อน้องแท้ ๆ ของเอกทัศน์เป็นทัพหน้าเข้ารบกับทัพหน้าอลองพญาที่ลำน้ำเอกราช แต่กก็แตกพ่ายกลับเข้าพระนครเช่นกัน การเมืองภายในระหว่าง"กรม"ของดอกเอและเอกทัศน์ จบลงด้วยการ"เว้นวรรค"ของเอกทัศน์ในการป้องกันพระนคร ถ้าไม่ทรง"เว้นวรรค" ก็อาจจะมีม๊อบเสื้อเหลืองมาประท้วงที่ลานสนามหลวงข้างวัดธรรมิกราช การเว้นวรรคของเอกทัศน์แต่"เข้าร่วมรบ" มันไม่ใช่การแสดงความอ่อนแอของพระองค์ มันแสดงให้เห็นถึงความคิดในการบริหารบ้านเมืองในยามคับขันที่ดีที่สุด คือให้คนที่เหมาะสมขึ้นมาบัญชาการศึกตั้งรับ ดอกเดื่อยังไงก็คือน้อง ก็ทำได้ดี จนถึงดีมาก ต่างจากผู้นำบาง........คน ยังไม่ยอมเว้นวรรค คิดว่าการรักษาพระนครมีฉัน"เท่านั้น"ที่ทำได้คนเดียว เอกทัศน์แสดงวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนและมีความเป็นผู้นำ ในหารสับกองทัพในแต่ละกรมให้ทำงานร่วมกันกับม๊อบดอกเดื่อ ในจุดประสงค์ร่วมกันคือ ป้องกันพระนคร จากคุณ : วรณัย - [ 6 มิ.ย. 49 21:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โยงกันได้นะครับคุณวรณัย จากคุณ : ดนย์ - [ 7 มิ.ย. 49 00:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วยังไงต่อดี ความแตกตแยกที่ก่อให้เกิความอ่อนแอของอยุธยา ที่ชัดเจนและเป็นที่รับรู้กันอย่างกว้างขวางคืออะไร คือการที่พระนารายณ์ ที่ก่อกำเนิดระบบเจ้าทรงกมขึ้นมาเมื่องไม่ถึง 100 ปีที่แล้ว เพื่อแยกอำนาจของชาวยุโรปอันเป็นที่รักและกระจายอำนาจไปให้ซีอีโอในแต่ละกรมแต่ละเรื่องบริหารงานกัน แต่สุดท้ายกรมที่มี"นักรบ"ที่เก่งกล้าก็กลับมาครองบัลลังก์เหมือนเดิม มรดกการจัดระเบียบราชการของอยุธยาเกิดขึ้นก่อนสมัยของเอกทัศน์ โดยที่เอกทัศน์ไม่ใช่เป็นผู้เปลี่ยนแปลงซักหน่อย ล่วงลงมาอีกในไม่เกิน 50 ปี บ้านเมืองของอยุธยาอยู่ในภาวะสงครามกลางเมืองขนาดใหญ่ CIVIL WAR นะครับ ไม่ใช่การ์ตูน ในขณะที่นักวิชาการมากมาย ยังคงงม(หอย)โข่งตัวเล็ก ๆ ที่ว่า "ในขณะที่อลองพญากำลังเข้มแข็งขึ้น อยุธยาอันมีพระเจ้าเอกทัศน์เป็นกษัตริย์กลับไม่ได้ระแวงและเตรียมตัวเลย" จะเตรียมตัวอย่างไรดี เมื่อสงครามกลางเมืองในยุควังหน้าและวังหลวง เข้าสัปยุทธ์กันกลางพระนคร ไพร่พลในระดับแถวหน้าตายเกลื่อน พอเข้าสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ ท้องพระคลังกลายเป็นห้องเก็บ"ลม" ศิลปวัฒนธรรมอยุธยาถูกฟื้นฟู ด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาล การค้าต่างประเทศและการเข้ารีตเป็นที่นิยม (บาดหลวงเลยนิยมบรมโกษมาก) แต่ในที่สุดเจ้าฟ้ากุ้งก็กระทำการเฉกเช่นเดียวกับพ่อ คือสะสมอาวุธและเตรียมทำศึกกับวังหลวงหรืออาจจะต้องการเก็บพ่อเสียด้วยซ้ำ เจ้าฟ้ากุ้งนิยมฝรั่งที่ทันสมัย ในขณะที่ดอกเดื่อและเอกทัศน์กัลไม่ค่อยนิยมฝรั่งมากนัก ความวุ่นวายเกิดขึ้นในยุคของบรมโกษหลายครั้ง แม้กระทั่งสงครามกับเขมร มอญ ก็เป็นสัญญาณบ่งชี้ที่สำคัญ ถึงการถดถอยของอำนาจทางการทหารของอยุธยา แต่สัญญาณทางเศรษฐกิจกลับสวนทางกัน บ้านเมืองของอยุธยากลับมีความเจริญรุ่งเรืองของการค้า เศรษฐกิจแบบทุนนิยม การค้าต่างประเทศ งานวิชาการเก่ายังเผลอชี้ว่า " กำลังพลส่วนใหญ่มิได้ถูกนำไปใช้ในการสงครามแต่กลับนำมาขึ้นกับกรมพระคลัง(ญาติเมีย) เพื่อการค้าขายกับต่างประเทศ" นั่นสิ ในสภาพบ้านเมืองที่พระคลังมีแต่"ลม" บ้านเมืองที่กว่าจะเข้ารูปรอย เพราะเมื่อบรมโกษสวรรคต เกิดปัญหาการแย่งชิงราชสมบัติ จากเอกทัศน์หรือ หรือจากเจ้าสามกรม "กรม"นะครับมีบังคับบัญชาทหารในมือเช่นเดียวกัน ยังกรมของเทพพิพิธอีก กรมของดอกเดื่ออีก แล้วคนอ่อนแอ สุดห่วย ผู้ทำให้เสียกรุงตามข้อกล่าวหาตลอด 260 ปี เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดหรือเปล่า เปล่า บรมโกษแสดงให้เห็นชัด(ไม่รู้แต่งเติมหรือเปล่า...)ว่า ไม่ชอบลูกคนนี้ เพราะโง่ งี่ง้าว เขลา ห่วย เหมือนที่เคยด่า เจ้ากุ้ง และเก็บทิ้งตามคำยุยงของกรมลูกอื่น ๆ มาแล้ว (เรื่องนี้หาอ่านรายละเอียดในเรื่องการบ้านการเมืองเรื่องเจ้าฟ้ากุ้ง ของคุณเทพมนตรี) คำด่าอมตะ ถูกใช้เป็นข้ออ้างในชั้น Master เสมอมาว่า "อ่อนแอ" โดยไม่สนใจว่า "รากฐาน"และ"รากเง้า" ( ไม่เกี่ยวกับรากหญ้า) มันเริ่มจากเหตุผลใด มีที่มาอย่างไร มีปัจจัยและเงื่อนไขอย่างไร ผมจึงสงสัยว่า เวลาคุณ"เล่น"ประวัติศาสตร์กัน ไม่รู้สึกเบื่อบ้างเหรอ ที่ชอบบริโภค"มาม่า" ประวัติศาสตร์สำเร็จรูปที่เทน้ำร้อนก็เข้าใจได้ทันที กลับมาที่ความขัดแย้งในสมัยนั้น เทียบเหตุการณ์ต่อเหตุการณ์ อลองพญาทำสงครามปลายบ้านเมืองน้อยใหญ่ สะสมอาวุธ เอกทัศน์ถูกพ่อสุดเลิฟไล่ไปบวช อลองพญาปลดแอกมอญที่หงสาวดี 2500 เอกทัศน์ยังคุมกรม ในขณะที่น้องดอกเดื่อได้รับการแต่งตั้งเป็นวังหน้า อลองพญาพร้อมแสงยานุภาพสุดกู่ยกทัพเข้าตีเบลกอล เอกทัศน์เพิ่งปราบปรามกรมอื่น ๆ เสร็จและ"แต่พระเชษฐากรมขุนอนุรักษ์มนตรีซึ่งพระองค์มีพระราชโองการให้เข้ามาอยู่ในพระราชวังอย่างใกล้ชิด เป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องน่าละอาย พระเชษฐาทรงติเตียนวิพากษ์วิจารณ์การปกครองเป็นอย่างมาก และปฏิบัติพระองค์เสมือนเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...พระเจ้าแผ่นดินผู้ทรงสงบเสงี่ยมทรงมีเมตตาเกินไปที่จะลงอาญาพระเชษฐาได้ พระองค์ตั้งพระทัยที่จะสละราชสมับัติที่ไม่อาจรักษาไว้ได้ และทรงแยกพระองค์ไปใช้ชีวิตแบบสมณเพศ"(ตรุแปง) มองไปอีกแบบคนคิดมาก เพราะไม่ชอบมาม่า สองคนนี้คือพี่น้องที่รักกันมาก หากหลักฐานว่า เจ้าดอกเดื่อเป็นผู้ที่เกมาะสมและได้รับการยอมรับจากกลุ่มกรมต่าง ๆ จริง แล้วทำไมจึงเกิดเหตุการณ์กบฏของสามกรม ทันทีที่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษสวรรคตเล่า???? ย้อนไปมาอีกนิดเพื่อสะกิดใจกัน สามกรม(ไม่ใช่กลม...เมาตาย) เคยทำให้เจ้ากุ้ง(วังหน้า)ถูกโบยตายมาแล้ว เจ้ากุ้งเป็นก้วนเดียวกับเอกทัศน์และดอกเดื่อ ที่สำคัญในช่วงปี 2299 กรมทั้งสามเอาชนะกลุ่มของเจ้ากุ้งด้วยข้อหา "เป็นชู้"เมียพ่อ เรื่องสุดห่วยของชีวิตมุษย์ ซึ่งในปัจจุบันใช้คำว่า"เป็นกิ๊ก" กลุ่มนี้เป็นกลุ่มใหญ่ก็จริงแต่ ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากุ้งกับเอกทัศน์จะมีมากกว่า เจ้ากุ้งกับดอกเดื่อ หรือเจ้ากุ้งไม่รอดแต่ เอกทัศน์รอดจากข้อหากบฏ ( ลูกของเจ้ากุ้ง เจ้าฟ้าอาทิตย์ กลับมาล้างแค้นแทนพ่อในกลุ่มของเอกทัศน์ แสดงความสัมพันธ์ที่ชัดเจนของเจ้ากุ้งและเอกทัศน์) เมื่อรอดจากข้อหา ย่อมเป็นที่รังเกียจของพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ จากสามกรม จึงเป็นไปได้ยากที่จะขึ้นมาแทนที่เจ้ากุ้งในฐานะวังหน้า ตัวเลือกที่ดีที่สุดจึงตกมาที่ดอกเดื่อ "ผู้ถูกเลี้ยงโดยพระสงฆ์" ผู้สุดอ่อนแอที่สุดในบรรดากรมลูก  ๆของบรมโกษ จึงต้องอาศัยข้าราชการเก่าและกรมของพี่เอกทัศน์กลับมาช่วยกันยึดราชบัลลังก์หลังการสวรรคต เรื่องนี้ เกิดขึ้นในเวลาที่กองทัพฝรั่งเศสผู้สนับสนุนมอญกำลังพ่ายแพ้อลองพญาที่สิเรียม ปี 2299 และ ทหารรับจ้างยุโรปที่พะโค ในปี 2299 - 2300 .... จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 11:10:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กล่าวเรื่องราวการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินกว่า 4 ครั้งจะจบลง กรมของดอกเดื่อก็ยังไม่วายที่จะเสียดายอำนาจ เช่นเดียวกับกรมของเอกทัศน์ที่ขึ้นครองอำนาจเบ็ดเสร็จ ถึงกลับมีเหตุการณ์ที่สมณะดอกเดื่อไปทูลขอชีวิตข้าราชการของตนที่กำลังชูเทพพิพิธแทนพระองค์ แสดงให้เห็นความ"ผูกพัน" ของเจ้าฟ้าทั้งสองอย่างชัดเจน การเตรียมกบฏจึงถูกละลายและกรมหมื่นเทพพิพิธก็ถูกจับได้จากกลยุทธของ"คนอ่อนแอ" และถูกส่งไปลังกา ( ถูกส่งไปหรือหนีไป????) กรมที่เคยแตกแยกก็ยังรวมกันไม่ติด ขุนทหารหลายคนยังคงติดยึดกับกรมเดิม และราชสำนักเดิมในสมัยของดอกเดื่อ ผ่านไปเพียง 2 ปี กองทัพอลองพญากำลังข้ามตะนาวศรีมาแล้ว ลำพังกรมของเอกทัศน์ในบ้านเมืองของสองกษัตริย์ ก็ยากที่จะผนวกกรมของดอกเดื่ออันเป็นพระมหากษัตริย์ด้วย และการจัดการบ้านเมืองในช่วงต้นรัชกาลที่ยังเพิ่งจบความวุ่นวาย แต่ก็มิวายที่จะยกกองทัพในกรมของตน ออกไปตั้งรับถึงกุยบุรีและจัดกองทัพใหญ่ตั้งรับที่ชายทะเลเขตแม่กลองราชบุรี ในขณะที่กรมของดอกเดื่อได้รับการขอร้องให้กลับมา ทรงยอม"เว้นวรรค"อำนาจในการบัญชาการทหารในการป้องกันพระนครให้กับดอกเดื่อ แต่อำนาจความพระมหากษัตริย์ เป็นที่สงสัยอยู่ว่า ยังคงเป็นของเอกทัศน์หรือไม่ แต่ตามหลักฐานของพม่าและจีนในการส่งราชทูตไปประวิงเวลาสงคราม และส่งราชทูตไปจีนในการค้าข้าว เอกทัศน์คือกษัตริย์ที่อยู่ในการป้องกันพระนครจากกองทัพมหึมากว่า 150000 (พอ ๆ กับของอเล็กซานเดอร์) ดอกเอส่งแม่ทัพออกไปตั้งรับที่ตาลาน ลำน้ำเอกราช และบัญชาการ"เคียงข้าง"พระเชษฐา ผมว่าภาพนี้ชัดเจนว่า "สองกษัตริย์" ทรงช่วยกันรักษาอยุธยาด้วยความเป็น"พี่น้อง" แต่ราชบัลลังก์อยุธยามีเพียงหนึ่งเดียว สงครามล้อมอยุธยาเสร็จสิ้นเพียง 2 เดือน ป้อมปืนใหญ่อยุธยาและกองทัพเรือต่างประสานงานกันอย่างเต็มประสิทธิภาพ ทหารรับจ้าง พลแม่นปืน ต่างระดมยิงเข้าใส่กองทัพอลองพญา อยุยา"เมื่องที่มิอาจต่อรบ"ไม่ใช่หมู สองกษัตรย์ในประวัติศาสตร์สงครามเกียรติยศช่วยป้องกันพระนคร กองทัพพม่าพ่ายแพ้อย่างยับเยิน แต่เป็นการพ่ายแพ้ ที่เก็บสะสมประสบการณ์อันมีคุณค่าของกกองทัพผู้รุกราน ในขณะที่ผู้ชนะ ยังคงหลงใหลกับยุทธศาสตร์ป้อมเมืองจนยากจะเรียนรู้และเข้าใจความผิดพลาดใด ๆ ธนบุรีและรัตนโกสินทร์ คือความสำเร็จที่มีคุณค่าของพระเจ้าเอกทัศน์ในประสบการณ์การเสียพระนครที่สุดล้ำค่า แต่นำมาซึ่งความเข้าใจใหม่ของยุทธศาสตร์สงครามการรักษาพระนครในรูปแบบใหม่ ที่จะใช้เพียงพระนครตั้งรับไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นความอัปยศสุดหัวใจของขุนทหารแห่งอยุธยาก็ชีวิตและความปราชัยอันย่อยยับของพระนครอันยิ่งใหญ่ แต่รัตนโกสินทร์ก็ได้ใช้บทเรียนสำคัญในความล้มเหลวครั้งนั้นในการสร้างพระมหานครยศยิ่งฟ้าขึ้นมาใหม่ แต่เรายังคงเอาอดีตที่เลวร้ายมาสั่งสอนลูกหลาน จนลืมไปถึง "วีรกรรมที่แท้จริง"ของสองกษัตริย์ผู้น่าสงสารที่สุดในประวัติศาสตร์และทหารหาญอยุธยากว่า 40000 ชีวิตที่ตา"คา"พระนคร โดยหาอนุสาวรีย์อันเป็นอนุสรณ์สักแห่งก็ไม่ได้ สองกษัตริย์ผู้ถูกประนาม โดยการยกสองกษัตริย์ในนิทานรักชาติให้ขึ้นมาแทนกัน เหยียบย่ำสมเด็จพระมหาจักรพรรดิผู้ถูกหักหลังโดยออกญาพิษณุโลก มาเป็นวีรกรรมของชาติ .... จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 11:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กองทัพอันยิ่งใหญ่จบสิ้นลง บนความเจ็บใจของแม่ทัพนายกองแห่งอังวะผู้ประเมินอยุธยาในช่วงเวลาผลัดแผ่นดินผิดพลาด กองทัพอยุธยาในเวลานั้นถึงจะร้างศึกมานาน ศึกในกรมและการแย่งชิงราชบัลลังก์ ก็ไม่ได้ช่วยให้พม่ามีชัยชนะเหนืออยุธยาได้ เครดิตนี้ นักประวัติศาสตร์มาม่า มักจะยกความสำเร็จให้กับ"ขุนหลวงหาวัด"เสมอ โดยละเลยที่กล่าวถึงความยิ่งใหญ่ของกองทัพแห่งลุ่มอิรวดีและความขัดแย้งหรือการเมืองในช่วงรอยต่อที่วิกฤต รอยต่อที่จบลงโดยการยอมให้ขุนทหารฝ่ายหลวงเก่าตั้งแต่ครั้งพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษขึ้นมาว่าการศึกแทน การยอมที่มีประโยชน์นี้ คือความชาญฉลาด หรือความอ่อนแอของเอกทัศน์หรือเปล่า คงต้องหาคำตอบกันอีก แต่ที่แน่ ๆ หลังจากกองทัพอังวะที่ยิ่งกลับไป อยุธยากลับเข้าสู่ภาวะปกติ อังวะมีปัญหาเรื่องของการสืบต่อกษัตริย์ จนในที่สุด ฮซินบูชิน หรือมังระ ก็ขึ้นครองราชสำนักในปี 2307 เขาคือหนึ่งในแม่ทัพชั้นเอกที่ลงมาปราชัยต่อยุทธศาสตร์ป้อมเมืองของอยุธยาเมื่อ 4 ปีที่แล้ว หลังจากสิ้นมหาสงคราม อยุธยาก็กลับมาสู่การแย่งชิงเศวตฉัตรอันมีเพียงหนึ่งเดียว ซึ่งผู้ที่อ่อนแอ?กลับเข้าครอบครองได้โดยง่าย เพราะเหตุใด หลักฐานชิ้นสำคัญคือคำให้การของหลวงประดู่ทรงธรรม ชี้ให้เห็นภาพความเจริญรุ่งเรืองของอยุธยาในยุคสมัยของพระเจ้าเอกทัศน์ได้อย่างชัดเจน ในยามบ้านเมืองสงบ หลักฐานที่ไม่ถูกอ้างถึงจะกล่าวถึงความอ่อนแอในเชิงการทหารที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่กล่าวถึง ความเจริญที่ขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในด้านเศรษฐกิจ การค้า ของกรมพระคลัง ( ที่หลายคนบอกว่าเป็นของเมียเอกทัศน์) ต้องอย่าลืมว่า โลกตะวันตกได้เดินทางเข้ามาสู่โลกตะวันออกในช่วงเวลานั้นแล้ว ด้วยลัทธิจักรวรรดินิยม สินค้าและอุดมการณ์แบบการตลาดเชิงทุนนิยมขยายตัวเข้าสู่อยุยาตั้งแต่ครั้งเจ้าฟ้ากุ้ง โดยเฉพาะเรื่องของอาวุธที่ทันสมัย แต่อยุธยาในเวลานั้นกลับเด่นเรื่องขบวนกองเรือค้า"ข้าว" และความสัมพันธ์กับราชสำนักต้าชิง จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 13:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มองบ้านเมืองของเอกทัศน์ผ่านเอกสารชั้นต้นเหล่านี้ด้วยกัน “....ฝ่ายเจ้าฟ้ากรมขุนพรพินิจจึงทรงทำเรื่องราวกราบทูลพระกรุณาว่า เจ้าพี่กรมขุนอนุรักษ์มนตรียังมีอยู่ ขอพระราชทานให้เป็นกรมพระราชวังจึงจะสมควร จึงมีพระราชโองการตรัสว่า กรมขุนอนุรักษ์มนตรีนั้นโฉดเขลาหาสติปัญญาและความเพียรมิได้ ถ้าจะให้ดำรงถานาศักดิ์มหาอุปราชสำเร็จราชกิจกึงหนึ่งนั้นบ้านเมืองก็จะเกิดภัยพิบัติฉิบหายเสีย เห็นแต่กรมขุนพรพินิจ กอปรด้วยสติปัญญาเฉลียวฉลาดหลักแหลม สมควรจะดำรงเศวตฉัตรครองสมบัติรักษาแผ่นดินสืบไปได้....จึงดำรัสสั่งเจ้าฟ้ากรมขุนอนุรักษ์มนตรีว่า จงไปบวชเสีย อย่าให้กีดขวาง เจ้าฟ้ากรมขุนอนุรักษ์มนตรีมิอาจขัดพระราชโองการได้กลัวพระราชอาชญาก็ต้องจำพระทัยทูลลาไปผนวช ”                                                                                       (พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพระราชหัตถเลขา ) “....กษัตริย์พระองค์นี้ทรงพระกรุณากับอาณาราษฎรทั้งปวง แผ่เมตตาไปทั่วสารพัดสัตว์ทั้งปวง “                                                                                   ( แผ่นดินพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ ในคำให้การกรุงเก่า ) “...ปราศจากความสมบูรณ์ด้วยหิริโอตัปปะ ไม่มีวิจารณ์ในราชกิจทั้งหลาย “                                                                                        ( แผ่นดินพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์  ในสังคีติยวงศ์) “...พ่อค้าพาณิชมาต่างประเทศ  ซื้อง่ายขายดีทั้งสำเภาแขกและฝรั่งอังกฤษจีนจามอะรัมมณีแลสุรัดพ่อค้ามาขาย  จอดสำเภาเรียงรายอยู่หน้าท่านั้นเป็นอันมากมายหนักหนา ทั้งอาณาประชาราษฏร์ทั้งปวงก็เกษมสุขทั้งกรุงศรีอยุธยา .”                                                             ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ ในคำให้การขุนหลวงหาวัด) “ ...พระองค์ตั้งอยู่ในธรรมสุจริต   บพิตรเสด็จไปถวายนมัสการพระศรีสรรเพชทุกเพลามิได้ขาด พระบาทจงกรมอยู่เป็นนิจ บพิตรตั้งอยู่ในทิศพิธสิบประการ  และครอบครองกรุงขันธสีมา ทั้งสมณพราหมณ์ก็ชื่นชมยินดีปรีเปนศุขนิราศทุกขไภยด้วยเมตตาบารมีทั้งฝนก็ดีบริบูรณ๓ลความศุกมิได้กันดาล ทั้งข้าวปลาอาหารและผลไม้มีรสโอชา ฝูงอาณาประชาราษฎรและชาวนิคมชนบทก็อยู่เย็นเกษมสานต์ มีแต่จะชักชวนกันทำบุญให้ทานและการมโหศพต่าง ๆ ทั้งนักปราชญ์ผู้ยากผู้ดีมีแต่ความสุขที่ทุกขอบขันธสีมา...”                        ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ ในคำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง) “..ทรงออกพระราชบัญญัติการใช้เครื่องชั่ง ตวง วัด ต่าง ๆ ทั้งมาตาเงินบาท สลึง เฟื้องให้เที่ยงตรงตามพระราชประเพณี และโปรดให้ยกเลิกภาษีอากรต่าง ๆ ภายในระยะเวลา ๓ ปี “                                                                        ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์  ในคำให้การขุนหลวงหาวัด) “ ...โปรดให้เลิกส่วนส่าอากร  สมพักศรแลขนอนตลาด แลค่าน้ำเชิงเรือนและความเริศร้างค้างเก่าอย่าให้ว่าขานกัน... “                                                      ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์  ในคำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม) “...ฝ่ายข้างกรุงจึ่งจัดแจงแต่งบ้านเมือง และค่ายคูประตูหอรบมั่นคง  ทั้งนอกเมืองและในเมือง จึงให้ขึ้นหน้าที่และเชิงเทินทหารขึ้นรักษาหน้าที่มีศรัสตราวุธครบตัวกัน และจึ่งเอาปืนใหญ่ขึ้นจุกช่องเสมาไว้ทั้งรอบกรุง เหล่าทหารรักษาช่วงเสมาอันหนึ่งมีคนรักษาอยู่สิบคนทั้งกลางวันกลางคืน ”                            ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ ในคำให้การขุนหลวงหาวัด และคองบองเซะมหายาสะวิน ) “... กษัตริย์อยุธยาได้โปรดให้รวบรวมประชาชนและยุทธสัมภาระในเขตชานพระนครมาไว้ในตัวกำแพงเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และยังโปรดให้เตรียมการป้องกันตัวพระนครไว้อย่างรัดกุม ไม่ว่าจะเป็นการขุดคู ก่อมูลดิน ลงขวากหนาม เอาปืนใหญ่และเครื่องยิงพลุ ขึ้นประจำเชิงเทินจนดูไปแล้วไม่ต่างจากปราการเหล็ก ”                            ( แผ่นดินสมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ ในคำให้การขุนหลวงหาวัด และคองบองเซะมหายาสะวิน ) “ ....อนึ่งดำรัสให้พระวิสูตโยธามาตย์ฟั่นเชือกน้ำมันทำรอกไว้ให้มาก ถ้ามีการศึกมา จะเอาไม้ตั้งขาหยั่งบนป้อมและเชิงเทินแล้วจะเอารอกติดเอาปืนกระสุน ๓ นิ้ว ๔ นิ้ว ชักขึ้นไปให้สูง แล้วจะล่ามชนวนยิงมิให้ข้าศึกเข้ามาใกล้ .“                                                                                                ( พระราชพงศาวดารกรุงสยาม ฉบับบริติช มิวเซียม ) “ ...เมื่อปี ค.ศ. 1766 พม่าได้สร้างป้อมล้อมกรุงไว้ 3 แห่ง แต่ถึงดังนั้นเสบียงอาหารในกรุงก็ยังบริบูรณ์ จะมีคนตายด้วยอดอาหารก็มีเพียงคนขอทานเท่านั้น... “                                                                         ( จดหมายเหตุ มองซิเออร์ บรีโกต์ บาดหลวงฝรั่งเศสนิกายเยซูอิค) “... กองทัพพม่าได้เดินทางข้ามป่าข้ามเขาเป็นอันมาก จนถึงเดือนมีนาคมจึงได้ปล้นเมืองราชบุรีและกาญจนบุรีซึ่งเป็นเมืองอยู่ทางทิศใต้ของกรุงศรีอยุธยา ทัพพม่าและทัพไทยได้ต่อสู้กันอย่างสามารถ จนทัพไทยแตกหนีไปแล้ว..”                                                                          ( จดหมายเหตุ มองซิเออร์  บรีโกต์ บาดหลวงฝรั่งเศสนิกายเยซูอิค) “....พวกเข้ารีตโดยมากมีหน้าที่รักษาเชิงเทินซึ่งเป็นการหาประโยชน์มิได้ เพราะการศึกครั้งนี้ได้รบกันนอกกำแพงเมือง ภายหลังพระเจ้ากรุงสยามได้พระราชทานปืนใหญ่ให้แก่วัดเข้ารีต ๓ วัดที่อยู่นอกกำแพงพระนคร รวมเป็นปืน ๓๐ กระบอก พร้อมทั้งลูกกระสุนดินดำ และได้พระราชทานปืนไปให้พวกจีนซึ่งมีอยู่ ๖,๐๐๐ คน....”                                                                           ( จดหมายเหตุ มองซิเออร์ บรีโกต์ บาดหลวงฝรั่งเศสนิกายเยซูอิค) “.....ฝ่ายพระเจ้ากรุงสยามซึ่งเป็นพระโรคเรื้อนนั้นก็หนีข้าศึกไป และไปสวรรคตที่โพธิ์สามต้นเมื่อพม่าได้ยกกลับไปแล้ว เมื่อพม่าเข้ากรุงได้แล้วนั้น พม่าได้เอาไฟเผาบ้านเรือนทำลายข้าวของต่าง ๆอยู่ 15 วัน และได้ฆ่าผู้ฟันคนไม่เลือกว่าคนมีเงินหรือไม่มีเงินก็ฆ่าเสียสิ้น แต่พวกพม่าพยายามฆ่าพวกพระสงฆ์มากกว่าและได้ฆ่าเสียนับจำนวนไม่ถ้วนข้าพเจ้าเองได้เห็นพม่าฆ่าพระสงฆ์ในตอนเช้าเวลาเดียวเท่านั้นกว่า  20 องค์....”                                                                            ( จดหมายเหตุ มองซิเออร์ บรีโกต์ บาดหลวงฝรั่งเศสนิกายเยซูอิค) “....เมื่อพม่าได้เผาบ้านเรือนในพระนคร ตลอดจนพระราชวังและวัดวาอารามหมดสิ้นแล้ว พวกพม่าจึงเตรียมการที่จะยกทัพกลับไป พวกพม่าได้ยกทัพออกจากกรุงเมื่อวันที่ 15 เดือนเมษายน ค.ศ.1767...”                                                                                ( จดหมายเหตุ มองซิเออร์ บรีโกต์ บาดหลวงฝรั่งเศสนิกายเยซูอิค ) “....หากนับจากนี้ไปอีกเก้าถึงสิบวัน  เหล่าข้าทหารก็จะไร้เรี่ยวแรงที่จะจับอาวุธขึ้นต่อสู้ข้าศึก การอ่อนน้อมกับพม่าแต่โดยดียังจะช่วยรักษาชีวิตไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน แลสัตว์น้อยใหญ่จากภัยสงครามด้วย กระนั้นก็ดี พระเจ้าแผ่นดินอยุธยายังคงยืนกรานที่จะทำสงครามต่อไป เพราะเชื่อมั่นว่าพม่าไม่สามารถจะตีกรุงที่วางแนวป้องกันไว้อย่างแข็งแรงแล้วให้แตกได้ ถึงกับมีกระราชดำรัสว่า  อันประเทศ อันมีนามว่าทวารวดีนี้ อุปมาดั่งสุวรรณคูหาของสิงหราชา’ เกตรราช ’ อริราชศัตรูใดย่อมไม่อาจชิงชัยยึดครองได้ แลขณะนี้พระนครก็มีค่ายสร้างห้อมล้อมป้องกันไว้ถึง ๕๐ ค่าย เป็นหลายชั้น และมีคูกับดักขวากหนามขวางกั้นแน่นหนา เหล่าพม่าข้าศึกนั้นเป็นพญาเหยี่ยวเหินมาแต่เวหาหรือ จึงอาจจู่เข้าพระนครได้โดยง่าย เราหายอมอ่อนข้อไม่ ”                                                                                                          (คองบองเซะมหายาสะวิน  พงศาวดารพม่า) “...เพราะกรุงศรีอยุทธยานี้แน่นหนามั่นคงดุจพระยาราชสีห์........พลพม่าจะมีปีกดุจดังพระยาครุธเข้าเหนี่ยวพลทหารพลเมืองได้ทีเดียวแลหรือ เพราะฉนั้นเราหาย่อมอ่อนน้อมแก่พม่าไม่ ”                                                                                                                           ( มหาราชวงษ์ พงศาวดารพม่า ) “ ...ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาพระองค์ได้จัดให้ออกมารบครั้งไรมิได้ชนะ มีแต่พ่ายแพ้แตกหนีล้มตายไปทุกที ถึงกระนั้นก็ดี พระองค์มิได้ย่อท้อหย่อนพระหัดถ์เลย... “                                                                                                                             ( มหาราชวงษ์ พงศาวดารพม่า ) “...พระองค์ทรงรับสั่งให้ช่างก่อสร้างทำเรือรบแลเรือกำปั่นเปนอันมาก ครั้นช่างทำเรือเหล่านั้นเสร็จแล้ว พระองค์ทรงรับสั่งให้พลทหารทั้งปวงเอาปืนใหญ่น้อยบรรทุกเรือนั้นทุก ๆ ลำ แล้วทรงรับสั่งให้พลทหารถอยเอาเรือรบเหล่านั้นไปรักษาทางน้ำไว้โดยแน่นหนา ...”                                                                                                                            ( มหาราชวงษ์ พงศาวดารพม่า ) “.....พระองค์ทรงรับสั่งให้พลทหารก่อสร้างทำป้อมอิฐสำหรับสู้รบให้ล้อมพระนคร ๕๐ ป้อม แต่ป้อมที่ทำนั้นอยู่ห่างจากคูเมืองไป ๕๐๐ เส้น รับสั่งให้ทำกลางวันกลางคืน...”                                                                                                                             ( มหาราชวงษ์ พงศาวดารพม่า ) “...รับสั่งให้เอาเสบียงอาหารทั้งปวงเอาเข้าไว้ในป้อมนั้น แล้วรับสั่งให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทั้งปวงขึ้นรักษาอยู่ที่ป้อมนั้นโดยกวดขัน แล้วทรงรับสั่งให้ลงขวากช้างขวากม้าขวากคนแลเสี้ยนหนาม แลขุดลวงไว้ให้ข้าศึกตกทุกหนทุกแห่ง ฝ่ายทางน้ำเล่าพระองค์ก็ทรงรับสั่งให้ลงขวางหนามแลตอไม้ทั้งปวงไว้มิให้ข้าศึกเข้ามาได้ ครั้นทรงจัดเสร็จแล้ว ก็ให้รักษาเมืองตั้งมั่นอยู่...”                                                                                                                             ( มหาราชวงษ์ พงศาวดารพม่า ) “....เมื่อผู้ปกครองบ้านเมืองมีแต่เหลวไหลขลาดคร้านเขลา ผู้ที่สามารถก็ตั้งแต่แค้นบ้าง ตั้งแต่คิดเอาตัวออกห่าง เก็บประมูลจะตั้งตัวเป็นใหญ่ภายหน้าเช่นนี้ ก็ควรแล้วที่จะกล่าวว่าชาตากรุงศรีอยุธยาขาด มันน่าอเนจอนาถน้อยใจนักหนาหนอไทยเอ๋ยไทย... “                                                   ( รำพันถึงปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ) จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 13:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยุทธภูมิ"สุริยาอมรินทร์"ในสงครามที่ยาวนานกว่า 1  ปี ในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองเข้าสู่โลกยุคใหม่ กองทัพของอังวะเป็นกองทัพที่ดีที่สุดมากกว่าครั้งสมัยของพระเจ้าอลองพญา ยุทธวิธีเปลี่ยนแปลงไป การตีกระหนาบหัวเมืองบนล่างตัดการส่งกำลังสนับสนุนจากหัวเมืองประเทศราชของอยุธยา กับการจัดกำลังกองทีพที่มีการเตรียมตัวรักษาสภาพในภาวะแวดล้อมของฤดูน้ำหลาก การเตรียมอาหาร ที่ตั้งและการประสานงานส่งกำลังบำรุง คือประสบการณ์จากความพ่ายแพ้ของอังวะเองเมื่อ 7 ปีที่ผ่านมา กองทัพเคลื่อนลงมาและขึ้นมาอย่างมีระบบ แต่ในความรับรู้ของประสัติศาสตร์มามา ดันยกให้กองทัพที่ยิ่งใหญ่เป็นเพียงกองทัพโจร เพียงเพราะไม่มีกษัตริย์มาด้วย ในขณะที่โลกในยุคนั้น ไม่มีกษัตริย์ออกรบในกองทัพมาตั้งแต่ครั้งศึกมองโกล ที่ไม่จำเป็นต้องเอากาตริย์มาเป็นตัวล่อเป้า เช่นเดียวกับสงครามในตำนานโบราณที่มักจะอ้างแต่พระเกียรติยศ อภอนิหาร บุญญาธิการ จนลืมนึกถึงสภาวะของเทคโนโลยี ที่ปืนได้เข้ามาแทนที่เกราะและลูกดอก ธนูมานานนับ 100 ความรับรู้เรื่องพัฒนาการของเทคโนโลยีของมนุษย์ไม่ได้ถูกล่าวถึงเลย กองทัพโจร จึงเป็นเพียงคำกล่าวดูแคลน "วีรกรรม"ของชนชาติบรรพบุรุของตน ที่ต่อรบจนพ่ายแพ้กับกองทัพ"โจรกระจอก" กองทัพที่มีการเตรียมพร้อมศึก ที่หมาย"ปล้น" เมืองที่ทำการค้าร่ำรวย หรือเรียกว่า ปล้นทรัพยากรและทรัพย์สินของอยุธยา ไปไว้เป็นพระราชจักรพรรดราชา ดังในอดีต ที่มีการนำพระมหากษัตริย์ของประเทศราชไปไว้รอบมณเฑียรแห่งกษัตริย์อังวะ อันเป็นเสมือนศูนย์กลางของจักรวาล ก็ยังมีหลักฐานชัดเจนว่าภายหลังการเสียกรุง ได้กระทำ ได้กระทำ ได้กระทำ สร้างบ้านเรือนของชาวโยเดียที่อังวะตามฐานันดร ตามคติจักรพรรดิราชา ประวัติศาสตร์มาม่าก็ดูเรื่องที่เกี่ยวเนื่องเสียบ้าง ไม่ใช่ไปตีความศรีธนัญชัยเฉพาะหลักฐานตามมาตราเท่านั้น ดูเจตนาและองค์ประกอบอื่น ๆ ด้วยจะได้พัฒนากันเสียที หลักฐานการสร้างโยเดียเป็นหนึ่งของทวีปที่รายล้อมก็ชัดเจนว่า สาเหตุที่พม่าต้องการเผด็จศึกอยุธยามาจากอะไร ส่วนเรื่อง"โจรกระจอก" ก็ว่ากันไป สงครามรอบพระนครถ้ามาทำเป็นภาพยนตร์ (เคยคุยกับคุณธนิตย์ (ปื้ด) ทำยากมาก เพราะหลายคนยังไม่เข้าใจวัฒนธรรมและเครื่องมือเครื่องใช้และข้อห้ามข้อปฏิบัติในยุคสมัยนั้น ม้าไม่ใช่ของหาง่าย ไม่ใช่ของซื้อขาย ปืนมีค่ากับรถเบนซ์ และมีข้อห้ามทางกฏหมาย สงครามปราบกบฎของอังวะเริ่มต้นในปี 2307 หลังจากมังระครองแผ่นดิน กองทัพของเขายกเข้ากวาดล้างอิทธิพลของสยามทางเหนือ และลงมาปราบกบฎมอญทางใต้ในปีต่อมา หลักฐานนี้เป็นของพม่าเองที่ชี้ชัดว่า มีการจัดการ( Managements) ที่ชัดเจน ในขณะที่อยุธยาก็ส่งกองทัพออกไปหยั่งศึกที่กุยบุรีเช่นเดิม ( ตามเรื่องวีรกรรมมอญอาตมาท- ตอนนี้กลายเป็นวีรชนไทยวิเศษชัยชาญไปอีกแล้ว เพิ่งจัดแสงเสียงไป) รายละเอียดของสงครามหาอ่านได้งาน สงครามคราวเสียกรุงของอาจารย์สุเนตร ล่ะกัน ส่วนของผม สงครามที่มองโกลบุกลงสู่เอเชียใต้ และฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทั้งมหานครที่ตีได้ ยังน่ากลัวชัดเจนในภาพของสงครามของมนุษย์มากกว่าศึกสุริยาศน์อมรินทร์หลายเท่า กองทัพหลวงของอังวะมีระบบการจัดกองทัพที่เป็นระเบียบ ในขณะที่กองทัพสวามิภักดิ์ ไร้ระเบียบและเข้าปล้นสดมภ์บ้านเมือง กองทัพสวามิภักดิ์มีทั้งที่มาจากเหนือ ใต้ และมีคนของอยุธยาเองที่เป็นมอญและหัวเมืองตะวันตก เช่นอ่างทอง สุพรรณบุรี ราชบุรี และคนอยุธยาจากหัวเมืองรายทาง ยาสะวินของพม่าแสดงให้เห็นภาพของการกวาดต้อนเชลยศึกที่มีระเบียบ ไม่ใช่การล้างบาง แต่ภาพของการไล่ล่าและล้างบางนั้นมาจากกลุ่มทัพพม่าด้วยหรือไม่ หรือมาจากทัพสวามิภักดิ์ หรือจะมาจากการล้มลงของกฏหมายและบ้านเมือง ทำให้คนจีนและกลุ่มคนที่มีสมัครพรรคพวกมาก ต่างตั้งกลุ่มเข้าปล้นชิงบ้านเมืองที่แตกสลาย เมื่อผมเลือกที่จะไม่เชื่อเรื่องกองทัพ"โจรกระจอก" ก็เลยพาลที่ไม่เชื่อเรื่องของการสวรรคตแบบโรคเรื้อนสุดอนาถาของ"พระมหากษัตริย์"ผู้ทำสงครามเกียรติยศมากกว่ามหาราชหลายพระองค์และสวรรคตกลางสมรภูมิ เช่นเดียวกับการสวรรคตของพระนเรศวรในสงครามกับพม่า พระเกียรติที่แตกต่างกันตรงที่พระนเรศวรชนะสงคราม แต่พระเจ้าเอกทัศน์"แพ้"สงคราม กระนั้นหรือ หรือเราควรเคารพและเทิดทูนวีรกรรมของผู้ที่ต่อสู้โดยไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าจะ"ชนะ"หรือ"แพ้" เพื่อปกป้องมาตุภูมิของตน จะดีกว่าหรือไม่ เพราะเวลานี้ ไม่มีอคติหลังการเสียกรุงมาครอบงำการศึกษาประวัติศาสตร์แล้ว ( อ่านพงศาวดารรัตนโกสินทร์ในพงศาวดารอยุธยา นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์ ) เบื่อมาม่ากันซักทีเหอะ ปล.เรื่องพระเจ้าตาก เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน แต่ขอคิดแบบไม่สำเร็จรูป อย่าว่ากัน จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 14:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แอบมาเงียบๆอีกแล้วนะครับ น่าเสียดายที่กระทู้นี้ตกลงไปมากแล้ว ไม่รู้จะมีคนได้อ่านสักกี่คน จากคุณ : CrazyHOrse - [ 7 มิ.ย. 49 15:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาม่า .....อร่อย จากคุณ : วรณัย - [ 7 มิ.ย. 49 15:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้ว...ขออีกได้ไหม...เอาเยอะๆหลายๆดอก จากคุณ : Louvorian - [ 8 มิ.ย. 49 08:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แล้วเรื่อง เกราะเหล็ก ของนักรบชั้นสูงของอยุธยาหละครับ ?? มีบันทึกประวัติศาสตร์ของ ยาสะวิน หรือ หอแก้ว หรือ ตรงไหนระบุไว้บ้างเอ่ย อยากรู้จัง จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 8 มิ.ย. 49 14:33:57 A:58.10.222.205 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ในขณะที่กองทัพสวามิภักดิ์ ไร้ระเบียบและเข้าปล้นสดมภ์บ้านเมือง กองทัพสวามิภักดิ์มีทั้งที่มาจากเหนือ ใต้ และมีคนของอยุธยาเองที่เป็นมอญและหัวเมืองตะวันตก เช่นอ่างทอง สุพรรณบุรี ราชบุรี และคนอยุธยาจากหัวเมืองรายทาง ******************************* สงสัยจึงถาม 1.1 ทำไมกองทัพที่สวามิภักดิ์ จึงถูกควบคุมได้น้อยกว่าครั้ง บะยินหน่องจอถิงนรทา หรือ ตะเบงชะเวตี้ คุมมาเองหละครับ อาญาสิทธิ์ของ แมวเหมียวสีหบดี ตอนนั้นก็เต็มที่แล้ว เพราะมังมหานรทา ดันตัดช่องน้อยแต่พอตัวตายไปเสียก่อน หรือว่า แมวเหมียวสีหบดีจงใจปล่อยละเลยการควบคุม ??? อ้อลืมไป เห็นในหนังสือท่าน ดร.สุเนตรบอกว่า จงใจมาทำลายล้างให้ อยุธยาไม่มีทางฟื้นคืนได้นี่นา ถ้าเป็นอย่างที่ ท่าน ดร.เขียนมาจริง ตกลงก็แสดงว่า แมวเหมียวสีหบดี จงใจจะปล่อย หรือ อาจยุให้ กองทัพสวามิภักดิ์เข้าปล้นสะดมภ์แบบนั้นหรือเปล่าครับ ??? จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 8 มิ.ย. 49 14:50:07 A:58.10.222.205 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยุทธวิธีเปลี่ยนแปลงไป การตีกระหนาบหัวเมืองบนล่างตัดการส่งกำลังสนับสนุนจากหัวเมืองประเทศราชของอยุธยา กับการจัดกำลังกองทีพที่มีการเตรียมตัวรักษาสภาพในภาวะแวดล้อมของฤดูน้ำหลาก การเตรียมอาหาร ที่ตั้งและการประสานงานส่งกำลังบำรุง คือประสบการณ์จากความพ่ายแพ้ของอังวะเองเมื่อ 7 ปีที่ผ่านมา ********************************* สงสัยจึงถาม 2.1 เหตุการณ์แบบนี้ และ ยุทธวิธีแบบนี้ เป็นครั้งแรก ที่ ทางอังวะใช้กับอยุธยาใช่หรือไม่ครับ ?? (หมายถึง การตัดการสนธิกำลังของ สยามทางเหนือนะครับ) เพราะเท่าที่ผมจำได้ สมัยที่ บะยินหน่องจอถิงนรทา กำราบ พระมหินทร ก็ทำแบบนี้มิใช่หรือครับ ?? 2.2 จากข้อแรก ถ้าตอบว่า เป็นครั้งแรก ก็จบครับ แต่ถ้าตอบว่า ไม่ใช่ ให้อ่านข้อ 2.3 ต่อครับ 2.3 ผมเคยได้อ่านในห้องนี้ โดยเฉพาะของท่านขุนนางอยุธยา (ขุนพลของเอกทัศน์) นำข้อเขียนของ ดร.สุเนตรมาลงไว้ เนื้อหาก็บรรยายคร่าว ๆ ว่า ทาง อยุธยา เตรียมศึกครั้งนี้อย่างเต็มที่ มีการปรับปรุงยุทธวิธีตั้งรับ เน้นย้ำว่า ปรับปรุงการตั้งรับนะครับ โดยขยายแนวป้องกันให้มากขึ้นกว่าเดิม และ ไกลกำแพงเมืองมากกว่าเดิม ผมจึงสงสัยว่า ทางรัฐบาลอยุธยา เหตุไรจึงมั่นใจ ต่อ ยุทธวิธีตั้งรับของตัวเองมากจังครับ เพราะก็เห็น ส่ง ไพร่ราบ ทหารเลว รวมถึง ช้าง ม้า อาวุธ ไปให้ฝ่ายอังวะใช้บ่อย ด้วยการที่เรียกว่า ** รบแบบประวิงเวลาไว้ *** เพราะส่วนใหญ่เกือบทุกยุทธภูมิ ทางอยุธยาก็แตกกระจายไม่มีชิ้นดี แล้วก็เอาทรัพยากรเหล่านี้ไปสังเวยให้อังวะทุกครั้ง คำถามนี้ มูลค่าไม่ถึง 1 ล้านหรอกครับ แต่อยากถามด้วยความข้องใจจริง ๆ ว่า ทำไม กษัตริย์ที่นักประวัติศาสตร์ไทยรุ่นใหม่ บอกว่า "มีความสามารถ" อย่างพระเจ้าเอกทัศน์ จึงมองข้ามเรื่องเหล่านี้ไปหละครับ หรือเพราะว่า ทรัพยากรไม่ว่า คน ช้าง ม้า อาวุธ ของอยุธยามีเหลือเฝือ จึงไม่จำเป็นจะต้องกลัวว่าจะสูญเสียไปเท่าไรก็ตาม อีกประการ ในหนังสือ พม่ารบไทย ของ ท่านดร. ท่านก็เขียนไว้ว่า มีพระยาคนหนึ่ง ได้เสนอแนวคิดว่า อย่าปล่อยให้พม่ามาตั้งค่ายรอบพระนครได้ ----แต่---- แนวคิดนี้ กลับโดนพระเจ้าเอกทัศน์ ปฏิเสธเสีย เพราะมั่นใจในปราการทั้งธรรมชาติ และ ที่มนุษย์สร้างของอยุธยา ซึ่งเหตุการณ์นี้ ถ้าผมจำไม่ผิดจะหลังจาก ---การหยั่งเชิง----- ที่หาดหว้าขาว แขวงเมืองกุย แล้วนะครับ เพราะอะไรหนอ เอ... ไม่เข้าใจริง ๆ จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 8 มิ.ย. 49 15:15:18 A:58.10.222.205 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เมื่อผมเลือกที่จะไม่เชื่อเรื่องกองทัพ"โจรกระจอก" ก็เลยพาลที่ไม่เชื่อเรื่องของการสวรรคตแบบโรคเรื้อนสุดอนาถาของ"พระมหากษัตริย์"ผู้ทำสงครามเกียรติยศมากกว่ามหาราชหลายพระองค์และสวรรคตกลางสมรภูมิ เช่นเดียวกับการสวรรคตของพระนเรศวรในสงครามกับพม่า ***************************** สงสัยจึงถาม 3.1 เอ..ประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติ (เรียกตามนักประวัติศาสตร์สมัยใหม่นะครับ) ที่ผมเรียนมา ท่านบอกว่า พระเจ้าเอกทัศน์อดข้าวสวรรคตนี่ครับ ไม่ได้บอกว่าเป็นโรคเรื้อนตาย โรคเรื้อนหนะเป็นจริงครับ แต่ไม่ได้ทำให้สวรรคต แต่ที่สวรรคตเพราะ อดข้าวมา 10 วันนี่ครับ หรือว่าผมจำผิดอะ ?? จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 8 มิ.ย. 49 15:21:15 A:58.10.222.205 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หรือเราควรเคารพและเทิดทูนวีรกรรมของผู้ที่ต่อสู้โดยไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าจะ"ชนะ"หรือ"แพ้" เพื่อปกป้องมาตุภูมิของตน จะดีกว่าหรือไม่ *************************** สงสัยจึงถาม 4.1 เอ ที่เขาเถียงกันจะเป็นจะตายนี่ เป็นเรื่องของ พระเจ้าเอกทัศน์ไม่ใช่เหรอครับ ทหารกล้า รวมถึง เรื่องชาวบ้านต่าง ๆ ที่ ร่วมกันสู้ตายนี่ไม่มีใครเขาต่อว่านี่ครับ 4.2 รู้ได้อย่างไรหละครับว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงปกป้องมาตุภูมิจริง ?? เอาอะไรเป็นเครื่องตัดสินครับ ?? เพราะถ้าทรงรักมาตุภูมิจริง ประวัติศาสตร์พม่า ก็น่าจะต้องเขียนว่า พระเจ้าเอกทัศน์ทรงควงพระแสง เข้าต่อสู้ทหารพม่า แล้วโดนยิงสวรรคตสิครับ แต่เท่าที่ผมจำได้ ประวัติศาสตร์พม่าก็ไม่ได้บอกไว้นี่ครับ ว่าพระเจ้าเอกทัศน์ทรงถือดาบ หรือ คุมทหารเข้าต่อสู้พม่า บอกแต่ว่า พระเจ้าเอกทัศน์ไปเจอพม่ายิงด้วยปืนสวรรคตทางด้านหนึ่งเท่านั้น ถ้าพระเจ้าท่านเอกทัศน์ท่าน ยอมสวรรคตเพื่อชาติจริง พม่าก็น่าจะต้องเขียนยกย่องไว้สิครับ จริงไหมเอ่ย หรือว่า ผมอ่านไม่ครบครับ จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 8 มิ.ย. 49 15:30:14 A:58.10.222.205 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอตอบแบบขำๆไปก่อนนะครับ 1.1 อันนี้คงต้องดูเจตนาการสื่อความหมาย ปวศ.มาม่า(เรียกอย่างนี้ดีกว่า ล้าหลังคลั่งชาติมันแรงไปนิด เรียกมาม่าน่ารักกว่า)บอกว่าทัพที่ยกมาเป็นทัพโจร ปล้นกันมารายทาง อ.วรณัยจะยกให้ดูว่าที่อยุธยาแตกน่ะ ไม่ได้เจอโจรกระจอกน่ะครับ เจอของจริงเลยแหละ จัดตั้งกันมาอย่างดี ถ้าจะมีพวกปล้นสะดมรายทาง ก็อาจจะมีจริง แต่ก็เป็นเหตุผลอื่น ซึ่งถ้าไม่นับว่าเจตนาปล้น ก็อาจจะเกิดจากทัพเล็กทัพน้อยที่ติดสอยห้อยตามกันมา จะว่าไปแล้วอันนี้เรา้คงไปล่วงรู้ไม่ได้ แต่สรุปได้แน่ๆว่า กรุงแตกนี่เจอของจริงครับ ไม่ใช่โจรกระจอกนะครับ 2.1 มันก็จริงอยู่ครับว่าพม่าเคยตัดกำลังอยุธยามาอย่างนี้ก่อนหน้านั้น 200 ปี แต่เรามองด้วยตาของเราย้อนหลังไป 200 ปี กับ 400 ปีย่อมไม่เห็นความแตกต่าง แต่พม่ายุค 2300 มันจะจำกันได้ไหมนะว่าเคยโซ้ยอยุธยามาท่าไหนในยุค 2100 ยิ่งถ้ามองว่าอลองพญามาจากไหนก็ไม่รู้ ต่อกันติดกับราชวงศ์เดิมหรือเปล่าหลังจากโดนมอญไล่บี้ไปยกใหญ่แล้ว ข้อมูลสมัย 2100 ไม่รู้ว่ายังอยู่ไหม ดังนั้นถ้าจะมองก็มองกันแค่ จาก 2303 ถึง 2308 พม่าเรียนอะไรมาบ้าง ก็ต้องยอมรับว่าการตัดกำลังหัวเมืองรอบนอกนั้นถือเป็นของใหม่สำหรับ 2308 หรือถ้ามองว่ามีการแบ่งสายไล่กวาดซะเกือบเหี้ยนทั้งเหนือใต้พร้อมๆกันขนาดนี้ เทียบกับสมัย 2100 ก็ดูจะเป็นของใหม่อยู่ดีครับ 2.3 มีกำแพงสูงใหญ่ แม่น้ำเป็นคูรบล้อมทุกด้าน ปืนใหญ่พรักพร้อม เสบียงเต็มอัตราศึก ผมว่าถ้าใครจะมั่นใจก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก ส่วนแผนการปลีกย่อยนั้นเดาใจไม่ถูกครับ แต่ละคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง ดูเอาง่ายๆ ก่อนกรุงแตกบางคนก็สู้ บางคนก็หนี แสดงว่าคิดไม่เหมือนกันแล้ว ส่วนจะมาสรุปเอาเพราะดูผลว่าแพ้แปลว่าทำผิดอันนี้ก็ไม่แฟร์ หมอลักษณ์ยังต้องฟันธงก่อนเกิด(เหตุนะครับไม่ใช่เด็ก)เลย มาฟันตอนจบเรื่องแล้วก็ไม่เจ๋งสิครับ 3.1 ปวศ.มาม่าบอกซะละเอียดเลยว่าแอบหนีไปคนเดียว ไปแอบอยู่จนอดข้าวตายในที่สุด แม้... บรรยายซะยังก๊ะตาเห็นแน่ะครับ พุทโธ่ ถ้าหนีไปคนเดียวจนอดข้าวตายแล้วคนเล่าทะลึ่งไปรู้ไปเห็นได้ไงล่ะครับ เอาเถอะ เรื่องตายยังไงผมว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่เรื่องจริงที่ฟันธงได้แน่นอนคือพระเจ้าเอกทัศน์ยังอยู่ในกรุงตอนกรุงแตก ไม่ได้เผ่นหนีไปไหนก่อน อันนี้ทุกแหล่งข่าวพูดตรงกันนะครับ 4.1 ก็ที่คุยกันอยู่นี่ก็พระเจ้าเอกทัศน์ไงครับ "ผู้ที่ต่อสู้โดยไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ เพื่อปกป้องมาตุภูมิของตน" ไม่ต้องหมายถึงแม่ทัพทหารเลวที่ไหนเลย 4.2 เวลารบกันแต่ละคนก็มีหน้าที่ของตัวเอง แม่ทัพนายกองบางคนอาจจะใจกล้าบ้าบิ่นลงไปแลกกับไพร่ แต่คงเป็นส่วนน้อย เพราะมันไม่คุ้มกัน ตายขึ้นมาจะยุ่ง ได้ไม่คุ้มเสียครับ แต่ถ้ารีบไปสรุปว่าไม่ควงดาบไปไล่ฟันทหารเลว แปลว่าไม่สู้ อันนี้ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือ เดี๋ยวรอของจริงมาตี... เอ๊ยมาถกดีกว่า น่าจะมันกว่านี้เยอะ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 8 มิ.ย. 49 20:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คห. 18 อ่านในคำให้การ ของนายต่อที่แปลถวายร.5 และบันทึกสินค้าของ VOC นะครับ คห. 19 "จงใจจะมาทำลายล้างอยุธยา ให้ไม่มีทางฟื้นคืนได้" ไม่มีเขียนไว้ในพงศาวดารไทย แต่เขียนในยาสะวินของพม่าเองว่า ได้เผาทำลายและริบทรัพย์อย่างไร แต่ในบันทึกเยซูอิค กลับให้ภาพที่น่ากลัวกว่าในการปล้นสดมภ์ แล้วสาเหตุของการต้องการทำลายล้างอยุธยาคืออะไร ในสภาพของสงคราม ถ้าเทียบเคียงมหาสงครามในเวลาไล่เลี่ยกัน คงจะต้องเปรียบเทียบเทียบกับกรณีเวียงจันท์ สงครามของสยามกับลาว ในการสงคราม กองทัพหลวงย่อยมีระเบียบกว่ากองทัพสวามิภักดิ์หรือไม่ หรือ พระเจ้ากรุงธน และร.1 - 3 ยกกองทัพ"โจรกระจอก" ไปลาวแล้วทำลายบ้านเมืองเขา กวาดต้อนผู้คนกลับมากลายเป็นคนไทยลืมรากเง้าในปัจจุบัน เหตุแห่งสงคราม คือคำตอบว่า สงครามครั้งนั้นเกิดขึ้นจากกษัตริย์ หรือเกิดขึ้นจากกองโจร เช่นกรณีปล้นพระพุทธบาทที่ถือว่ามอญในยุคนั้นเป็นโจร ส่วนเนเมียวสีหะปะเต๊ะจะรู้เห็นเป็นใจด้วยไม่นั้น มีหลักฐานการทำพิธีเฉลิมฉลองชัยชนะของกองทัพที่พระราชวังหลวง ในช่วง 15 วันของการยึดครอง ส่วนการปล้นสดมภ์ เป็นองค์ประกอบของการสงครามของมนุษย์โดยธรรมชาติ เพราะเวลานั้นยังไม่มี"ฟุตบอลโลก" คห.20 ครับ การตีกระหนาบเหนือใต้ไม่ได้เกิดขึ้นในสมัยของกะยอดินรธา หัวเมืองเหนือใสราชวงศ์ตองอูใหม่แต่งต่างจากหัวเมืองเหนือในยุคคองบอง ของยุคพิษณุโลก "ร่วม"กับหงสาวดี ยึดกรุงศรีอยุธยา แต่ถ้าใช้ประวัติศาสตร์พองน้ำ จะดูเหมือนว่า ในศึกสุริโยทัย กองทัพพิษณุโลกยกลงมาช่วยกระหนาบ ในสงคราม"สุริยาศมรินทร์" ก็มีหลักฐานแสดงการลงมากระหนาบจากทางเหนือเพื่อช่วยอยุธยาเช่นเดียวกัน ในขณะที่ทางใต้ กล่มนครศรีก็เตรียมกองทัพที่จะขึ้นมาช่วยกรุงศรีอยุธยา ในการปรากบฏไทยใหญ่และฉาน จนเลยเชียงแสนเข้าไปในล้านช้าง เป็นการตัดกำลังในอิทธิพลของอยุธยาทางเหนือทั้งหมด แต่ในช่วงของบุเรงนอง หัวเมืองเหนือไม่ได้ถูกโจมตีจากพม่าเลย ส่วนเรื่องของการเตรียมรับศึก ผมอยากให้ลองไปนั่งเล่นที่บ้านริมน้ำแถวบ้านนอกกันซักคนละเดือน ปิดมือถือ ไม่ดูทีวี(โดยเฉพาะสรยุทธ) จะไปไหนก็เดินไป ลงเรือก็พายเอง อย่าใช้ถนนมาก หรือถ้ามีม้า ก็ขี่ม้าก้ได้เวลาเดินทาง เราจะพบว่า เวลาของยุคโบราณไม่ได้เดินรวดเร็วเหมือนในปัจจุบัน ที่ผมต้องยก"ศึกอลองพญา"มาอธิบายนั้น ก็เพื่อเหตุผลในการเชื่อมโยงความ"นึกคิด"และ"โลกทัศน์" ของขุนศึกกรุงศรีอยุธยา ที่ยังคงเชื่อมั่นในยุทธศาสตร์ป้องเมือง แต่มีการปรบปรุงยุทธวิธีในการตั้งรับมากขึ้น ข้อแตกต่างก็คือ สงครามของผู้รุกราน ย่อมได้เปรียบผู้ตั้งรับ ในเมื่ออังวะตั้งใจที่จะทำลายโยเดีย แต่อยุธยาไม่ได้ต้องการแผ่นดินอิรวดีเลย ยุทธศาสตร์ในมุมมองจึงต่างกัน 2303 อังวะพ่ายแพ้อย่างยับเยิน ขุนทหารย่อมมั่นใจในชัยชนะของยุทธศาสตร์"ป้อมเมือง" เพราะคงไม่มีเวลาไปศึกษาสงครามปิดล้อมเมืองที่มีตัวอย่างอย่างนี้ที่ไหนได้อีกแล้ว ในศึกอลองพญา กองทัพ"ตั้งรับ" ไม่สามารถเอาชนะกองทัพของอังวะได้ หากแยกกำลังออกไปตั้งรับทางเหนือ และตั้งรับทางใต้  พร้อม ๆ กำลังในการรักษาพระนครจะยิ่งอ่อนแอ ( ผมคิดแบบคนยุคนั้นที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกหนึ่งปีข้างหน้า อกสั่นขวัญแขวน ก็มี แต่ก็เหี้ยมหาญและใจจรดใจจ่อพอที่จะเข้าต่อรบกับอังวะพม่าผู้รุกรานอย่างไม่เกรงกลัว ครั้นหันไปข้างหลัง เห็นเมียและลูกที่บ้านแพริมป้อมก็ให้ฮึกเหิม เพราะถ้าพ่ายแพ้ก็หมายถึงชีวิตของพวกเขา ในใจคิด ถ้าจะต้องตามก็ขอตายอยู่เพื่อรักษาพระนครอันเป็นมหาสวรรค์แห่งนี้ ไม่ให้"โจรพม่ามาปล้นชิงได้ สุดท้ายผมคงตายอยู่ที่คูขื่อหน้า ป้อมมหาชัย ในกองทัพของพระยามหาเสนา ทัพสุดท้ายที่ตั้งป้อมรบนอกพระนคร) (นิทานนะครับ) จากคุณ : วรณัย - [ 8 มิ.ย. 49 20:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอ้า ผมตายไปแล้ว ตายอย่างไพร่ทหารพลม้าธรรมดา ที่ไม่เคย"หนี"หรือละทิ้งพระมหากษัตริย์ของตน ผมยังไม่เคยเห็นอนุสาวรีย์ของผมเลย ในโลกที่ยกย่อปอปั้นวีรกรรมจอมปลอม เพื่อสอนลูกหลานให้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวม นอกเรื่อง................. กลับมา...ก่อน ก็สรุปง่าย ๆ ว่า ชัยชนะครั้งนั้น มันทำให้ยุทธพิชัยสงครามของแม่ทัพนายกองของอยุธยา เชื่อมั่นว่าจะต้านทานศึกของ"โจรกระจอก"ในครั้งนี้ได้ แต่ก็ไม่ได้ประมาท ก็เห็นชัดว่ามีอะไรตั้งมากมายที่ทำ ไม่ใช่ใม่ไม่ได้ทำอะไรเลย หลักฐานมากมายชี้ชัดกล่าวเป็นเสียงเดียวกันถึงการตั้งรับในยุทธศาสตร์ป้อมเมือง ส่วนจะทำอะไรบ้างนั้น อ่านความเห็นข้างบนเป็นแกนก่อนล่ะกัน เอ้า อย่าอยู่เฉย มาช่วยกันขุดคู วางขวากม้า ขวากช้างกันเถอะ อย่ามัวกลัวไอ้พวกอังวะมันเลย ....ยังไงมันก็ข้ามกำแพงอันเป็นปราการศิลากลางสีทันดรแห่งทวารวดีเข้ามาไม่ได้หรอก ( เวลาคิด 23.00 น. กำลังชักลากเรือพระที่นั่งลงมาทางใต้โดยไม่ได้เห่หรือจัดขบวนโชว์ชาวต่างประเทศ ตุลาคม 2309 ) คห.21 ราชหัตก็คือราชหัตเลขา จะเป็นอะไรตาย ก็ตายโดยไม่หนีล่ะกัน หากผมบอกว่า พระนเรศวรถูกพระเอกาฯวางยา เพราะสวรรคตเร็วเกินไป และกองทัพก็ถอยกลับทันทีไม่ทำตามรับสั่งและลูกของนเรศวรถูกเก็บเกือบหมด ใครจะเชื่อบ้างไหม ก็ไม่ต้องเชื่อ ????  เพราะประวัติศาสตร์มาม่า มันบอกแล้วว่า ตายเพราะอะไร แต่ที่ผมเลือกเชื่อก็คือ หลักฐานของพม่า"ค้นพบ"พระศพและทำพิธีให้ ส่วนที่วัดไหนไม่ได้บอก ผมก็คงต้องเลือกใช้หลักฐานนี้ เพราะนี่คือ"พระมหากษัตริย์" ไม่ใช่สุนัขพันธุ์ทาง ที่จะให้วิ่งหากจุกตูดหนังกลับไปอดตายที่ไหน ( ถึงแม้ว่าในความจริงนั้นอาจจะใช่........แต่ผมตายไปแล้วที่ป้อมมหาชัย เมื่อไหร่จะสร้างอนุสาวรีย์ให้ผมซะที) จากคุณ : วรณัย - [ 8 มิ.ย. 49 20:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คห.22 ในช่วงมหาสงครามทั้งสองครั้ง ก่อนที่กรุงจะแตก คุณเคยอ่านเจอไหมว่า กษัตริย์อยุธยาตอบโต้กองทัพอังวะอย่างไรบ้าง ยาสะวินของพม่ากล่าวถึงพระนเรศวรอย่างไรบ้างในสงครามจอมปลอมยุทธหัตถี โดนปืนยิง โดนโกง??? หรือพระ.....ขายชาติอยุธยาแล้วหนีไปกกฝรั่งที่ลพบุรี มันต้องเขียนออกมาในพงศาวดารฉบับเขียนทุกรายละเอียด หรือจะให้เชื่อ พระพี่พระผู้ผ่านพิภพอุดมเฮย ไป่เชษฐชอบยืนหยุดร่มไม้ ต้องเป็นคำพูดของพระนเรศวรเอง.... อย่าใช้บรรทัดต่อบรรทัดมาให้อ่าน เพราะผมอ่านมาหมดแล้ว แต่จำไม่ได้เลย พระเจ้าเอกทัศน์อาจจะสุดห่วยอ่อนแอ แต่ไปซวยถูกปืนยิงตายก็ได้ หรือจะทรงรบจนถึงวันสุดท้ายแล้วไปถูกยิงตายที่ประตูตะวันตกให้ตะพุ่นน้องชายไปพบพระศพก็ได้ หากจะตี"เจตนา" ก็ขอให้กลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่ ตั้งแต่ที่ทรงชิงราชสมบัติมาได้ ทรงรบกับอลองพญา..... สรุปที่อ่านมาก็จบลงเช่นเดิมใช่ไหมครับ คือบางระจัน มีประวัติศาสตร์เขียนวีรกรรมมาล้านกว่าบรรทัด ( เขียนไม่เกิน 100 ปีที่แล้ว สร้างเป็นหนังไม่รู้กี่ร้อยรอบ)ก็เชื่อกันเข้าไป ไพร่ขี่ม้า ไพร่ฝึกทหาร ไพร่ถือปืน ทำกันได้ในสังคมอยุธยา เพราะเอกทัศน์มันอ่อนแอ ก็ว่ากันไป แต่ในความเห็นของผม  ถ้าผมอยู่ช่วงเวลานั้น ผมปกป้องอยุธยาเช่นเดียวกับพระมหากษัตริย์ของผม และถ้าผ่านมาในปัจจุบัน ผมก็ปกป้องบ้านเมืองของผมและพระมหากัตริย์ของผม เช่นเดียวกัน พระเจ้าเอกทัศน์สั่งห้ามยิงปืนใหญ่ ก็เชื่อเข้าไป ท่านไม่รักแผ่นดิน ท่านไม่ปกป้องก็เชื่อกันไป ก็บอกแล้วว่า ไม่ได้ให้เชื่อ แต่การที่จะให้มีพงศาวดารเทิดทูนในยุคต้นรัตนโกสินทร์มันไม่มีทาง เพราะทุกคนยังไม่หายสะพรึงความรู้สึกอยุธยาที่หายไปกับตา ถ้าไม่ทรงควงดาบเขารบพม่า ก็คงถูกจับเป็นเชลยศึกเช่นเดียวกับอุทุมพร หรือจะบอกว่าหนีไปแบบปลอมตัวเลยถูกยิง ก็ว่ากันไป ส่วนที่พม่าจะยกย่องไหม เคยเห็นพม่ายกย่องกษัตริยืองค์ใดของไทยบ้าง หรืออยากอ่านที่พม่าด่าพระนเรศวร หรือไถเจดีย์บรรจุพระอัฐิลงแม่น้ำ คือการยกย่องเกียรติยศหรือ ถ้าคิดว่า เศวตรฉัตรอยุธยาคือการ์ตูนก้านกล้วย คนอ่อนแอจะขึ้นครองบัลลังก์ได้นานกว่า 10 ปีแล้ว ก็คงไม่ต้องไปหาหลักฐานอีก อยากให้อ่านเรื่องสองกษัตริย์ในรัชกาลที่ 5 บ้าง พระองค์ยังกลัวว่าในแผ่นดินของพระองค์เองจะตกเป็นเมืองขึ้นของตะวันตก พระองค์อ่อนแอใช่ไหม หากพระองค์แพ้ ถ้าเป็นผมผมจะยืนข้างกษัตริย์ ณ เวลานั้น แล้วมองหน้าไปยังศัตรู ข้างหลังผมคือกษัตริย์ที่ไม่หนี และรัชกาลที่ 5 ก็ไม่หนี แต่ไม่เกิดสงครามเช่นในพม่า ..... จากคุณ : วรณัย - [ 8 มิ.ย. 49 21:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอขอบคุณ คุณ CrazyHOrse  ที่สรุปได้อย่างนุ่มนวล จากคุณ : วรณัย - [ 8 มิ.ย. 49 21:37:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบคุณ ม้าจิตอิสระ ก่อนนะครับ 1.1 ประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติ (ขอเรียกตามศัพท์นักวิชาการประวัติศาสตร์สมัยใหม่ดีกว่าครับ ผมกลัวผมจะร่วงเพราะทานมาม่าครับ..555) บอกไว้จริงครับว่าเป็น ทัพแบบโจร แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นโจรกระจอกนี่ครับ ทัพแบบโจร นั่นผมเดาเอาว่า นักประวัติศาสตร์คลั่งชาติคงหมายถึง พฤติกรรมที่ ปล้น เผา ฯลฯ ต่างหากหละครับ เอ .. โจรกระจอกนี่เพิ่งมาได้ยิน สมัย นายกรัฐบวมสมัยก่อนหน้านี้นะครับ...อิๆๆๆๆ 1.2 ถ้าประวัติศาสตร์ พม่า สามารถจดบันทึกเรื่องราวแต่ครั้งพระเจ้าอโนรธามางจ่อ ได้ (ย้อนไปไกลกว่า พระเจ้ามางยางเตชเวที Love น้ำเมาเสียอีกนะครับ) มันก็ไม่ได้หมายความว่า สถิติ รวมถึงวิธีการที่ บุริงนองจอถิงนรทา จะเคยทำกับ โยเดีย จะไม่มีบันทึกไว้นี่ครับ ?? หรือ ตลอด 200 กว่าปี ที่พม่าหนีจุกตูดมอญเนี่ย ประวัติศาสตร์ทุกอย่าง สถิติ วิชาการต่าง ๆ มันจะสูญไปหมดเลยหรือครับ ??? 1.3 ปัจจัยที่บอกมา ก็เป็นตัวช่วยให้เกิดความมั่นใจที่ดีก็จริงประการหนึ่งครับ จริง ๆ ในความคิดผม การศึกสงคราม ก็เหมือน กีฬาฟุตบอลนั่นหละครับ น่าจะเป็น ฟุตบอลเอฟเอคัพเสียด้วยซ้ำ เพราะแทบจะไม่มีผลเสมอให้เห็น มีแต่แพ้ กับ ชนะ (ไม่มีชนะคะแนน เพราะต่อยสวยลีลาดีนะครับ) จะมาบอกตอนจบว่า เตรียมตัวมาดีอย่างงั้น ดีอย่างงี้ ดีอย่างโน้น แต่สุดท้ายก็คือ.............................แพ้................................. มันก็แพ้อยู่วันยังค่ำหละครับ ก็เหมือนที่ นักวิชาการกลุ่มหนึ่งสมัยนี้บอกว่า พระเจ้าตากสินท่าน......................ทิ้งหน้าที่การศึก จะออกไปตั้งตนเป็นใหญ่.....................นั่นหละครับ 1.4 เรื่องไม่ได้เผ่นหนีก่อนนี่มันก็ยังมองได้อีกหลายแง่นะครับ 1.4.1 ไม่หนีเพราะรักสมบัติของตัวเอง 1.4.2 ไม่หนีเพราะไม่รู้จะหนีไปไหน เพราะตัดสินใจช้าไปแล้วต๋อยไตรภพ รอ ๆ ก่อนเหอะน่า เพื่อฟลุ๊ค พม่าถอดใจตามแผน 1.4.3 ไม่หนีเพราะเป็นห่วงประชาชนจริง ๆ ข้อ 1.4.2 ท่าน อ. นิธิ อุตส่าห์ เสริมในหนังสือ กรุงแตก ...พระเจ้าตาก ว่า ความคิดของท่าน อำนาจการบังคับบัญชา ของ พระเจ้าเอกทัศน์ตอนนั้นเหลืออยู่แค่ภายในกำแพงเมืองอยุธยาแล้วด้วยสิครับ....อิๆๆๆๆๆ ข้อ 1.4.2 ก็เลยน่าลุ้น 1.5 เอาน่าครับ ให้เครดิต คนที่ยอมพลีกายเพื่อท่านเอกทัศน์หน่อยไม่เสียหายครับ 1.6 ก็นั่นหนะสิครับ ตายแล้วได้ไม่คุ้มเสีย แล้วจะรออยู่ให้พม่ามาเชือดกระเดือกทำไมหละครับ ?? ถ้าบอกว่า ทหารบ้านนอกคนหนึ่ง คุมกำลังทหารตีฝ่าออกไป เผอิญตอนหลัง ดันมาได้รับโอกาสเป็นพระเจ้าแผ่นดิน แล้ว ต้องได้รับ สถานะ **** กบฏ **** ผมว่า มันก็ไม่แฟร์กับนายทหารบ้านนอกคนนี้เท่าไรเลยนะครับ ???? จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 9 มิ.ย. 49 07:48:38 A:58.10.222.168 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้า ศึกใหญ่หลวงของข้าน้อยแล้ว ต้องเสวนากับ อ.วรณัย 1. ขอกวนนิดครับ นายต่อ นี่แปลไม่ใช่เหรอครับ (อันนี้ขำ ๆ ครับ อย่าซีเรียส ไม่ได้มีผลอะไรกับข้อต่อไปครับ) 2. ง่า เรื่องทำลายหนะ และ ปล้นสะดมภ์ มันก็เป็นของธรรมดอยู่แล้วหละครับ ผมไม่ได้บอกว่า มันไม่มีโอกาสเกิด แต่ผมกำลังสงสัยอยู่ว่า ทำไม ทัพที่แม่ทัพก็มีอำนาจเต็ม อย่าง แมวเหมียวสีหบดี ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น อย่างทัพของ มังมหานรทา ประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติบอกว่า มาอย่างทัพที่มีระเบียบ แต่ของ แมวเหมียวสีหบดี ตั้งแต่ ลุยเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ จากภาคเหนือ ก็เห็น มีข่าวปล้นอยู่บ่อยครั้ง อ่านจาก หนังสือพิมพ์คลั่งชาติไทม์ นะครับ (เอ หรือว่า แมวเหมียวสีหบดี น้อยใจที่สมัยนั้นไม่มีบอลโลกครับ...5555555) 2.1 ตกลง คนที่ปล้นพระพุทธบาท นี่เป็นมอญ หรือ จีน กันแน่ครับ งง ??? 2.2 ส่วนเรื่องที่บอกว่า แมวเหมียวฯ มีการจัดฉลองชัยชนะ แล้วมันบ่งบอกอะไรได้หรือครับว่า เขาจะไม่มีส่วนรู้เห็นเป็นใจกับกองโจรเหล่านั้น เรื่อง นโยบายเอื้อประโยชน์นี่ ไม่ใช่มีแต่สมัยก่อนหรอกครับ สมัยนี้ก็มี ยกเว้น แมวเหมียวสีหบดี ตัดคอ หัวขโมย สักคนให้เห็นสิครับ ก็ว่าไปอย่าง มีไหมเอ่ย เพราะบางทีผมอาจอ่านไม่ครบจริง ๆ ครับ ถ้ามีจดบันทึกไว้ว่า แมวเหมียวสีหบดี ตัดคอจริง ผมก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ ที่เข้าใจ ท่านเหมียวผิดไป ...............เมี๊ยวๆๆๆๆๆ 3.เรื่อง การตีกระหนาบ ก็สมัยนั้น พระมหาธรรมราชา ไปอยู่กับ บะยินหน่องฯ แล้วนี่ครับ หัวเมืองเหนือ ก็เลยสบายแฮ แต่ก่อนหน้านั้น ก็โดนไปหลายดอกเหมือนกันนี่ครับ ไม่เช่นนั้น ตองเจ แห่ง พิษณุโลก จะไปอยู่ที่ หันสะวดี ทำไมหละครับ ?? 3.1 เรื่องของ ท่านเรือง ณ พิษณุโลก อันนี้ เคยเห็นแซว ๆ ขำ ๆ กันในห้องนี้ว่า ท่านลงมาอยู่ (พยายามช่วยเหลืออยู่อย่างพอเป็นพิธี) ไม่นานท่านก็ยกกลับนี่ครับ ท่านเรือง ท่านไม่ได้ไปปะทะแตกหัก เหมือนกับ อดีต ดยุคออฟสองแคว อย่างพระมหาธรรมราชานี่ครับ เอ.. หรือว่า พระเจ้าเอกทัศน์ไม่ให้ลูกสาวไปแต่งครับ ท่านเรือง ณ พิษณุโลก เลยไม่ค่อยเต็มใจจะช่วย ??? 3.2 เรื่องยุทธศาสตร์ ต่างกัน ก็ต้อง ย้อนกลับไปถึง สมัย พระนเรศ เสียหน่อยดีกว่าไหมครับ สมัยพระนเรศ ตอนที่คนยังเบาบาง ท่านก็กวาดจาก พิษณุโลก ลงมาแล้วมารวมไว้ในอยุธยา แต่ ถ้าคนเยอะ อย่างตอนหลัง ท่านก็ยกไป ขำ ๆ กับ พม่าถึง หันสะวดี จะบอกว่า ประวัติศาสตร์ตรงนี้ไม่มี ไม่เคยเป็นมาก่อน ก็คงพูดไม่ได้ เพราะของพม่าก็มีเขียนไว้ จะบอกว่า แม่ทัพหรือ ตลอดจน ผู้มีอำนาจในอยุธยา จะไม่เคยรู้มาก็ไม่เต็มปากนัก ดังนั้นจึงทำให้ผมเดาว่า ...........ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ท่านมั่นใจตัวเองจนเกินพิกัด อันทำให้เกิดเป็นความประมาท และนำไปสู่หนทางแห่งความวิบัติ นั่นเองครับ 3.3 เรื่อง พ.ศ. 2303 เอ........ตอนนั้น แม่ทัพที่คุมกำลังอยู่ฝ่ายของ กรมขุนพรพินิจ หรือ ขุนหลวงหาวัด นี่ครับ สิทธิการบังคับบัญชา อยู่กับท่านหมด เพราะ พระเจ้าเอกทัศน์โอนการบังคับบัญชาให้ลูกน้องท่านหมดแล้ว ท่านน้องชาย ก็เลย จัดการได้อย่างเต็มที่ อาจเพราะโชคดีว่า พระเจ้าอลองมางตาคยี ดันใจน้อย ป่วยตายไปก่อนเสียด้วยสิครับ ก็เลยโชคดีไป แต่พอ 2310 ท่านน้องชายไม่มาช่วยรบ ท่านพี่ชายและก๊วน ก็เลยมั่นใจในแบบแผนการรบแบบเดิม ๆ (หรือเปล่า) จนทำให้เกิดความประมาทชะล่าใจ จนนำไปให้เกิด ความเศร้าในภายหลัง 3.4 อะโห กะจะส่งกำลังออกไปทั้งสองด้านเลยหรือครับ ขนาด พระนเรศ ท่านยังเลือกไปตีพระยาพะสิมก่อนเลย (เพราะพอสู้ไหว) อีกอย่าง เมืองทางเหนืออย่าง พิษณุโลก ก็ยังบริบูรณ์อยู่ ถ้ารีบตีทางด้านเมืองกาญจนบุรีให้แตกก่อน ก็น่าจะได้นี่ครับ ทำไม ยุทธวิธีแบบนี้ ขุนศึกของท่านเอกทัศน์จึงคิดไม่ออกหรือครับ อ้อลืมไป .........เรารบเพื่อประวิงเวลา รอน้ำหลาก มาครับ................. แหมไม่น่าลืมเลย ผมนี่ จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 9 มิ.ย. 49 08:14:30 A:58.10.222.168 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 30 4. สมัยนี้เขามีการสร้างอนุสาวรีย์ให้นะครับ เอาน่าครับ เดี๋ยวผมสร้างย้อนหลังให้..555 ใคร ๆ ก็หนีกันทั้งนั้นหละครับ ไม่อินเทรนด์เอาเสียเลยนะครับ..5555(แซว ๆ ขำ ๆ นะครับ) 4.1 จะขุดคู ปักขวาก เอาปืนใหญ่มาจุกช่องเพิ่ม มันก็เป็น Pattern เดิม ๆ ที่ทำกันมาเป็นร้อย ๆ ปีแล้วนี่ครับ หรือจะเอาปืนใหญ่ลงเรือไปไล่ยิง หรือ จะทำป้อมกลางน้ำ หรือ จะตั้งค่ายรอบพระนคร มันก็เป็น Pattern เดิม ๆ ที่มีมาตั้งแต่ พระมหาจักรพรรดิ์ แล้วนี่ครับ มีอะไรแตกต่างจากเดิมมั่งไหมหละเนี่ย??? ไม่ได้บอกว่า นอนอยู่เฉย ๆ รอให้พม่าเข้ามานะครับ แต่สงสัยว่ามีอะไรใหม่ ๆ มาให้ดูบ้างเท่านั้นเอง 5. อ้าว แล้วพม่าไปรู้ได้งัยหละครับว่า พระบรมศพอยู่ตรงไหน ??? แล้วรู้ได้อย่างไรว่าเป็นพระเจ้าเอกทัศน์ ?? เวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน หน้าอะไรต่อมิอะไรขนาดนั้น พวกมหาดเล็ก จะไม่ยอมช่วยเหลือเจ้านายตัวเอง โดยเปลี่ยนฉลองพระองค์ให้เลยหรือครับ ??? หรือว่า พระเจ้าเอกทัศน์ มั่นใจใน ขัติยมานะ เต็มเหนี่ยวเลยขอยอมตายใต้เศวตฉัตร เอ้ย ... ตายด้วยลูกปืนพม่า แบบนั้น กระนั้นเลยหรือครับ ??? 5.1 เรื่องอนุสาวรีย์ เอาน่า เดี๋ยวผมทำกงเต๊กไปให้แล้วกันครับ 6. จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 9 มิ.ย. 49 08:30:10 A:58.10.222.168 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 31 1.1 ต้องทำความเข้าใจก่อนครับว่าปวศ.มาม่ากล่าวหาไว้ชัดเจนว่ากรุงศรีอยุธยาแตกเพราะโจรกระจอก พม่าส่งทัพกระจอกมาปล้น บังเอิญติดลมก็เลยมาไกลถึงอยุธยา แถมพระเจ้าเอกทัศน์ก็อ่อนแอ เลยแพ้โจรกระจอก เราเลยต้องมานั่งคุยเรื่องนี้กันตรงนี้ว่า พระเจ้าเอกทัศน์อ่อนแอจริงหรือไม่ กรุงศรีอยุธยาแพ้โจรกระจอกจริงหรือไม่ ทัพพม่าเป็นทัพกระจอกจริงหรือไม่ ถ้าไม่มีหัวข้อหลักเป็นแกนในการถกแล้ว มันจะกลายเป็นมาม่าต้มยำน้ำใสไปนะครับ 1.2 คิดว่าคงไม่ใช่สาระสำคัญนะครับว่า 2308 มีอะไรใหม่ถอดด้ามหรือไม่ เอาเป็นว่า 2308 พม่ามีพัฒนาการจาก 2303 อันนี้น่าจะพอ ถ้าพิสูจน์ได้จะๆว่ามีอะไรใหม่กว่ายุค 2100 กลัวคุณจะบอกว่ามันก็ไม่มีอะไรใหม่กว่ามหาภารตะหรอกว้า ยังงี้ผมก็หงายท้องสิครับ แหะๆ 1.3 แหม เทียบกับฟุตบอลผมยิ่งชอบเลยครับ ดูง่ายๆนัดชิง UCL ปีที่แล้ว AC Milan เจอ Liverpool เห็นกันจะๆว่า AC Milan คิดว่าตัวเองเหนือกว่าก็บุกแหลกสิครับ ครึ่งแรกก็ล่อเข้าไป 3-0 แล้ว ถ้าเรามาบอกว่าตอนจบ Milan ต้องแพ้จุดโทษ ดังนั้น Milan ทำผิด ที่ถูกควรจะอุดๆๆๆๆๆๆ อุดมันเข้าไป พูดอย่างนี้ก็แย่เลย ใครมันจะไปตรัสรู้ได้ล่ะครับ ถ้าจะบอกว่าประมาทก็อาจจะใช่ ประเมินสถานการณ์ไม่ถูกต้องก็อาจจะถูก แต่บอกไม่ได้ความ อย่างนี้เลิกดูบอลดีกว่าไหม? 1.4 เรื่องไม่หนีเพราะห่วงสมบัติกับห่วงประชาชนนั้นผมขอรวบเป็นเรื่องเดียวกัน จารีตสมัยนั้นประชาชนก็คือสมบัติ รักหรือเปล่าไม่รู้แต่มันก็ของท่านน่ะนะ มันต้องเสียดายอยู่แล้ว ส่วนที่ว่าไม่รู้จะหนีไปไหน ผมก็เห็นหนีกันออกโครมๆ ในเมื่อไม่หนี ผมสรุปได้แค่ว่า "คิดว่าสู้ไหว" (ดู 1.3) ไม่อยากคิดไปไกลว่าไม่หนีเพราะอยากตายพร้อมกรุงศรีฯอันเป็นที่รัก ดูมันดราม่าเกินครับ ฮิฮิ 1.5 อันนี้ไม่ขำนะครับ คนที่สู้จนตายทุกคน ไม่ว่าเจ้าหรือไพร่ต้องได้รับเกียรติทุกท่านครับ 1.6 ออกชื่อตรงๆได้ครับ พระยาตาก ฝ่าวงล้อมหนีออกจากกรุงศรีฯ เท่ากับหนีทัพ มีโทษเท่ากับกบฏชัดเจนอยู่แล้ว แต่เป็นผมๆก็คงหนีเหมือนกันครับ ถ้าประเมินว่าแตกแน่ๆ (ใครที่ประเมินว่าสู้ไหวก็อยู่ต่อ ไม่ต้องทะเลาะกันนะครับ) ส่วนเรื่องที่ว่าหนีเพื่อไปตั้งตนเป็นใหญ่อันนี้ผมไม่เห็นด้วย คนหนีสภาพนั้นเขาเรียกหนีตายครับ อยู่ไปก็ตาย ถ้าหนีรอดก็รักษาชีวิตได้ เรื่องการตั้งตนเป็นใหญ่ผมว่าในช่วงแรกทำเพื่อความอยู่รอด เรียกว่าเป็นสงครามชิงทรัพยากรย่อยๆแหละครับ แต่ก็อย่างที่อ.นิธิเคยว่าไว้แหละครับ ในก๊กทั้งหมด มีก๊กพระเจ้าตากที่แสดงออกชัดเจนที่สุดว่ามี mission ที่ยิ่งใหญ่ ต้องการผนวกก๊กทั้งหมดเข้าด้วยกัน ไม่ว่าเจตนาคืออะไร แต่สิ่งที่ทำไว้ถือเป็นรากฐานที่สำคัญกับความเป็นปึกแผ่นของกรุงรัตนโกสินทร์ต่อมาครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 9 มิ.ย. 49 10:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โทษทีครับ พอดีติดงานอยู่ ก็เลยยังทำให้เขียนของ อ.วรณัยไม่จบ พอดี คุณ ม้าจิตอิสระเข้ามาแจม ต่อ ผมขอต่อ ของ อ.วรณัย ให้จบก่อนก็แล้วกันครับ แล้วจะมาถกกับคุณ ม้าจิตอิสระ ต่อ 6. โอ้ เรื่องยุทธหัตถี ผมก็อ่านครับ อ่านของ ดร.สุเนตรนะครับ บอกว่า พระมหาอุปราช โดนปืนตาย... แหม ใครมันช่างเล็งได้แม่นยำจริง ๆ นะครับเออ เนี่ย ปืนสมัยนั้นนี่ ทหารรักษาพระองค์ของพม่านี่ก็ต้องบอกว่า โคตรกระจอกเลย ที่ไม่เห็น พลปืนอยุธยา เล็งเจ้าเหนือหัวตัวเอง ปล่อยให้พลปืนอยุธยา เล็งเอาได้ อันนี้แตกประเด็นไปไกลแล้วครับ เอ๋ ...พระไหนหนีไปก๊กฝรั่งที่ลพบุรีเหรอครับ อะนั่นแน่ เรื่องใหม่ พระนารายณ์เเปล่าเอ่ย... อิๆๆๆ ผมคงไม่ใช้บรรทัดต่อบรรทัดหรอกครับ เพราะผมไม่ชอบอ่านกลอนเสียด้วยสิครับ 6.1 ตกลงพระเจ้าเอกทัศน์ ทรงรบ ทรงบัญชาศึกอลองพญา ด้วยพระองค์เองใช่ไหมครับเนี่ย แล้ว อดีตน้องชายไปทำอะไรในศึกครั้งนั้นหละครับ ??? 6.2 เรื่องบ้านระจัน อ้าว คนสมัยก่อน เขาไม่ได้ขี่ม้ากันเหรอครับ ?? อีกอย่าง ในประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติ ก็ไม่เห็นมีผู้กล้าคนใดขี่ม้า มีแต่ ขี่บรรพบุรุษของ บุญเลิศ ณ เขาโค้ง นี่ครับ ?? คุณ วรณัย อินกับหนังของ น้าปื๊ดมากเกินไปป่าวครับ ?? 6.3 เรื่องชิงราชสมบัติ อันนี้ผมไม่ได้อ่านในฉบับของพม่าว่าเขียนอย่างไรบ้างครับ อ่านแต่ของไทย ๆ ที่บอกว่า น้องชายท่านถวายคืนไปให้ ก็เลยบอกไม่ได้เหมือนกันครับ ว่าตกลงท่านเอกทัศน์ เก่งแค่ไหน 6.4 คนทุกคนก็ย่อมต้องปกป้องสิ่งที่ตัวเองรักเหมือนกันหละครับ ชาวบ้านระจัน ก็ไม่รู้ว่าเขาจะลุกขึ้นจับดาบสู้กับพม่าทำอะไร ในเมื่อ ทางอยุธยาก็พิพากษาไปแล้วว่า เขาเป็น " กบฏ " ไม่ยอมมาช่วยงานอยุธยา พม่านี่ก็แปลก นะครับ ที ก๊ก พี่เรือง ณ พิษณุโลก ดันปล่อยไปได้ ทั้ง ๆ ที่ มีปัจจัยทุกอย่างดีกว่า ชาวบ้านกระจอก ๆ อย่างบ้านระจัน ตั้งเยอะ แต่ ทีชาวบ้านหยิบมือเดียว ดันต้องไปถล่มตั้งหลายรอบ น่าจะจับเอาแมวเหมียวสีหบดี มาถามดูครับ ว่า ทำไปเพราะอะไร ?? 6.5 ก็ไม่ได้เชื่อหมดนี่ครับ แต่สงสัย ในเมื่อท่านอ้างถึง ทฤษฏีที่จะเปลี่ยนความเชื่อของคนอย่างน้อย ๆ ก็กลุ่มในห้องประวัติศาสตร์นี่ ก็ควรจะต้อง หาอะไรที่มันพิสูจน์ได้หน่อยสิครับ จะทำเป็นวิชาการ หรือ จะทำแบบแค่ขำ ๆ ชิล ๆ พอเหน็บแนม บรรพบุรุษหละครับ ก็ว่ากันให้ชัดเจนครับ ถ้าอยากแค่เหน็บแนม ก็จบครับ ไม่มีปัญหา ก็เหน็บไปเหน็บมา ก็สนุกดี แต่ถ้าอยากจะทำเป็นวิชาการ ก็ควรจะต้องมีอะไร ที่มันตัดสินใจได้ มากกว่าคำว่า +++ ตรรกะ ส่วนบุคคล++++ นะครับ เพราะสิ่งที่เห็น หรือสิ่งที่คิดของแต่ละท่าน ไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับ จริตนิสัยแต่ละท่าน ความชอบก็ด้วยเหมือนกัน เพราะทุกท่านไม่ใช่พระอรหันต์ จิตจะได้บริสุทธิ์ จะได้ชี้ได้ว่า หมอนี่คิดแบบนั้น หมอนั่นคิดแบบโน้นนี่ครับ หรือว่า จิตทุกท่านเป็นจิตบริสุทธิ์หมดครับ ??? 6.6 เรื่อง ยกย่องพระมหากษัตริย์ไทย อันนี้ เป็นเรื่องธรรมดานี่ครับ ประวัติศาสตร์ชาติไหนในโลก ก็เข้าข้างชาติตัวเองตลอดนี่ครับ จะมีชาติไหนไหมหละครับ ที่ยกย่องกษัตริย์ที่เก่ง ๆ ของประเทศศัตรู ?? อ้อลืมไป มีสิครับ ประวัติศาสตร์พม่า ยังยกย่อง พระเจ้าเอกทัศน์เลยนี่นา..55555 6.7 กรณี ร.5 แล้วทำไมท่านถึงไม่สู้ตายกับ ฝรั่งเศสหละครับ ??? อย่างกรณี รศ.112 ที่ปากน้ำเจ้าพระยา กัปปิตัน ผู้บังคับการชาวเดนมาร์ก ก็ทูลอาสา ขอเอาเรือหลวงพุ่งชน ลามอตปิเกต์ แล้วนี่ครับ แต่ไม่ทรง เห็นด้วย ทำไมไม่ทรงลุย กับ อังกฤษ หละครับ ??? ทำไมพระองค์ถึงทรงยอมเสียสละ ดินแดนบางส่วนแลกกับแผ่นดินส่วนใหญ่หละครับ ??? การเสียสละดินแดน นั่นก็เป็นการยอมแพ้ กลาย ๆ แล้วนี่ครับ หรือว่า จะต้องหัวรั้น ทำแบบเดิม ๆ ต่อไป จนเกินแก้ไขอย่างพระเจ้าเอกทัศน์แล้ว จึงจะได้รับการยกย่องครับ ?? จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 9 มิ.ย. 49 11:40:32 A:58.10.222.213 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เสวนากับ คุณ ม้าจิตอิสระ ต่อดีกว่าครับ 1.1 เอาเป็นว่า ผมแล้วแต่คุณม้าแล้วกันครับ เพราะผมก็เข้าใจว่า ทางประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติ ไม่ได้กล่าวหาว่าเป็นโจรกระจอก แต่จัดทัพเป็นแบบโจร แต่เรื่อง ตะลุยเข้ามาได้ไกลแบบฟลุ๊ค ๆ นั่น อันนี้เห็นด้วยครับ เพราะเคยได้ยินมาเหมือนกัน 1.2 เป็นธรรมดาครับ ถ้า พม่าฉลาดน้อยขนาดไม่เปลี่ยนวิธีการเข้าตีเลย อันนี้สมควรเขกกะโหลก แม่ทัพนายกองพม่าได้เลยครับ แต่ผมว่า สาระสำคัญก็คือ แนวคิด ยุทธวิธี เมื่อเทียบกับปี 2100 กับ 2310 อย่างที่คุณบอกนั่นหละครับ ถูกต้องแล้วครับ ผมยังมองไม่เห็นว่า จะมีอะไรใหม่เลย ในแนวคิดการกระทำของพม่า เพราะอยุธยาเองก็ยังไม่เปลี่ยนแนวคิดในการตั้งรับของตัวเองเลยเหมือนกัน 1.3 การบัญชาการทัพ ต้องรับผิดชอบชีวิตคนเป็นแสน ๆ รวมถึง ชีวิตคนอื่น ๆ อีก แบบนี้ จะรับผิดชอบด้วยแค่คำว่า +++ใครจะไปตรัสรู้ ++++++ แก้ตัวแบบนี้ได้หรือครับ ?? ก็อย่างที่ผมบอกหละครับ แพ้ก็คือแพ้ครับ (ในความคิดของผมนะครับ) จะแพ้แล้วมานั่งแก้ตัวว่า จะรู้ได้อย่างไรว่า จะโดนแบบนี้ อันนี้ ผมว่าเหมือนกับการหาข้อแก้ตัวมากกว่าครับ แพ้อย่าง Milan ยังสามารถไปแก้ตัวปีต่อไปได้ แต่แพ้อย่าง พระเจ้าเอกทัศน์นี่ แก้ตัวใหม่ไม่ได้นะครับ อาจเหมือนขงเบ้งก็ได้มั้งครับ ท่านขงเบ้งแพ้เพราะ ฟ้าดินไม่เป็นใจ โอ้อนิจจา ฟ้าดินไม่เป็นใจกับท่านเอกทัศน์เลยนะเนี่ย 1.4 เอเรื่องไม่หนีนี่เพราะเหตุอะไรนี่ ผมยังไม่ฟันธงครับ เพราะไม่ใช่พระเจ้าเอกทัศน์ครับ ถ้ามองโลกในแง่ดี ท่านก็คงจะรักสมบัติ(ประชาชน) ของท่านกระมังครับ แต่ถ้ามองโลกแง่ร้าย ท่านเอกทัศน์ท่านออกไป ก็ซี้แหงหละสิครับ จะไปเอาสมบัติที่ไหนตั้งตัวหละครับ มองไปทางไหนก็ยากเหลือเกิน เพราะโดนล้อมขนาดนั้น อีกอย่างขืนพลาดท่า โดนพม่าจับได้ ก็หน้าแตกอีก 1.5 ผมก็ไม่ได้ขำนี่ครับ แค่เขียนเสียดสีนิดหน่อย 1.6 ครับ ผมก็เห็นเขาตั้งสมมติฐานกันมานี่ครับว่า พระเจ้าตากท่าน อยากเป็นหย่าย นักหนา ผมก็เลยเขียนมาถกกันครับ ในฐานะ คนที่อ่านแต่ประวัติศาสตร์คลั่งชาติ ก็เลยสงสัยในพฤติกรรมของพระองค์ท่าน ก็เลยถามมาครับ จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 9 มิ.ย. 49 11:58:50 A:58.10.222.213 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คห 29 ย่อย 2 สรุปว่าปล้นสดมภ์ล่ะกัน เพราะสงครามก็คือสงคราม แต่ถ้ากรุงไม่แตก ก็คงไม่โดนปล้น จบข่าวที่ 1 ข้อ ย่อย 3 เรื่องยุทธศาสตร์ของพระนเรศวร แต่งใหม่และใส่ไข่หลังสมัยกรุงศรีอยุธยา ขุนทหารยุคนั้นไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าพระนเรศคอยทัพรับอยู่ที่พระนคร แล้วจึงชนะพระมหาอุปราช ดู ๆ เหตุผลจะโปรผู้ชนะจังนะครับ แหมลืมการแย่งชิงอำนาจภายในอยุธยาเองหรือเปล่า พิษณุโลกยังไงก็เป็นเมืองของออกญาพิษณุโลกอยู่แล้ว ส่วนของผมพูดถึงหัวเมืองเชียงใหม่ เชียงแสน ล้านช้าง บริมณฑลทางเหนือ ประเด็นนี้อยากจะเลิกพูดถึงพิษณโลกละกัน เพราะมันเป็นแค่ทางผ่านของกองทัพพม่า ข้อ 3.3 ก็ชี้แจงแล้วไงครับว่าสองกษัตริย์ช่วยกันรบ ถ้าจะเชื่อว่า เอกทัศน์งอมืองอเท้า แล้วยังไม่อ้างถึงการแยก"กรม"ทำสงครามก็เชื่อตามเดิมเถิดไป แล้ว พอ 2310 ไงกระจอกคิดไม่เป็น ทำตามเดิมเลยแพ้ ก็ยุทธศาสตร์เดิมมันชนะนี่ครับ จะให้เปิดตำราพิชัยสงครามทางอินเตอร์เนตหรือไร จึงจะเชื่อว่า ต้องทำอย่างนั้น หรือต้องทำอย่างนี้ แล้วคุณลองอธิบายซิว่า ผู้นำรัฐบาลนี้จะอยู่หรือจะไป กกต. จะอยู่หรือจะไป ทำนายล่วงหน้าเลย ไม่ใช่เรื่องผ่านไปแล้ว เขียนใหม่ขึ้นมาแล้ว ก็ว่าตามไป นี่แหละประวัติศาสตร์มาม่า ถ้าผมเชื่อตามมาม่า ผมก็คงไม่ต้องเรียนรู้อะไรแล้ว เอาของที่มีมาอธิบาย เอาของที่ท่องจำมาเขียนตอบโต้ ก็จบ ไหน ๆ ก็สำเร็จรูปอยู่แล้วนี่ครับ ก็คุณมีอคติ คิดเองว่าเอกทัศน์ชะล่าใจก็เลยเศร้า เคยเห็นคนเข้าแข่งขันฟุตบอลทีมใดชะล่าใจไหม แต่ทำไมถึงไม่ได้แชมป์โลก สรุป 3 3.1 3.2 ไม่เคยเกิดขึ้นละกัน (ไม่นับพิษณุโลก) ถ้าเกิดตอนไหนครับ ส่วนเรื่องไปตีพะสิม ก็ใช่มาม่ามาอธิบาย ส่วนเรื่องไปตั้งรับที่กาญจน์ ก็มาม่าอีก ท่านมุ้ยยังให้พี่สรพงษ์ไปข่วยรบเลย แล้วถ้าเป็นคุณ จะยกทัพไปรับทางไหนก่อนล่ะ ศึกทางเหนือ ปะทะทัพพิษณุโลก ปะทะทัพพระยาธิเบศร์ปริยัติและพระยากลาโหม "มกราคม" 2309 ปะทะทัพเจ้าพระยาคลัง กุมภา 2309 ปะทะทัพพระยาพลเทพ พฤศจิกายน 2308 ที่สีกุก ปะทะเรืออังกฤษที่ธนบุรี ธันวาคม 2308 แสดงว่า พระนครส่งกองทัพออกไปต้านนอกพระนครแต่ก็พ่ายแพ้กลับมา หรือคุณคิดว่าจะรอน้ำหลากอย่างที่คุณเชื่ออย่างเดียว จากคุณ : วรณัย - [ 9 มิ.ย. 49 12:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 4.1 มันก็เป็น Pattern เดิม ๆ ที่มีมาตั้งแต่ พระมหาจักรพรรดิ แล้วนี่ครับ มีอะไรแตกต่างจากเดิมมั่งไหมหละเนี่ย??? รายละเอียดไปหาอ่านเถิดครับ ผมพยายามอธิบายเรื่องเทคโนโลยีของสงครามที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ยังเอาเมืองอยุธยาที่ยังมีกำแพงไม่ล้อมรอบมาอธิบาย สมัยพระมหาจกรพรรดินี่ ป้อมส่วนใหญ่ยังไม่ได้สร้างเลย มาสร้างในสมัยพระนารายณ์ เพื่อติดปืนใหญ่ฝรั่งเศส ลูกแตกก็ยังไม่มี ผมว่าดูสุริโยทัยของท่านมุ้ยมากไปแน่เลย ลูกระเบิดน่ากลัวกว่าของตะวันตกในสมัยเดียวกันซะอีก 5. ตะพุ่นหญ้าช้าง เจ้าสอสานพระอนุชาไปตามหาพระศพจนเจออยู่ที่ประตูตะวันตก ไม่อ่านเลยนะครับ แค่ท่องจำยังตกเลย ส่วนจะใส่ชุดอะไร คิดอย่างไร ต้องการอะไร ก็เชื่อตามใจตัวเองเถิดครับ ปล. ผมไม่เคยปล่าวถึงพระเจ้าตากในแง่มุมของคนขลาดนะครับ เรื่องนี้ต้องอธิบายกันอีกมาก บอกแล้วว่า หากคุณไม่เคยไปใช้ชีวิตแบบคนกรุงศรีอยุยา คุณก็จะเข้าใจความรู้สึกแบบนปัจจุบันเท่านั้น อ่านคห. 24 อีกครั้งนะครับ ผมอธิบายไปแล้ว 6. พม่าคงกระจอกน่ะครับ ที่ปล่อยให้ปืนไรเฟิลยิงพระมหาอุปราชาได้ ถ้าติดภาพก้านกล้วย ก็อยากให้ไปดูสงครามช้างใน LOTR บ้างนะครับ จะได้พอเข้าใจว่า สงครามที่มีปืนเข้ามามีส่วนร่วม หลักฐานนี้มันทำให้เห็นชัดว่า ยุทธหัตถีเป็นเรื่องของการยอพระเกียรติตามตำนานหรือเปล่า 6.1 อธิบายไปแล้ว ว่าแต่ละกรม ช่วยกันสู้ แต่ในหลักฐานการส่งราชฑูต พระเจ้าเอกทัศน์เป็นผู้ส่งในฐานะของกษัตริย์ ส่วนดอกเดื่อ บัญชาการกองทัพในส่วนการรักษาพระนคร 6.2 ก็กำลังอธิบายว่า บ้านระจัน เป็นนิทานรักชาติไงครับ ไม่ใช่สิ เป็นหนังเรียลรีสติค ที่ Reproducts ประวัติศาสตร์มาม่ามาให้คนรุ่นใหม่ ๆ เชื่อฝังหัวว่า ไพร่ขี่ม้าได้ ไพร่ถือปืนได้ ไพร่ไม่มีเลขสักได้ ไพร่ฝึกอาวุธได้ เองโดยปราศจากมูลนาย 6.3 ก็เลยอาจให้อ่านเรื่องราวในสมัยของพระนารายณืมาถึงบรมโกษบ้าง อ่านแต่มมาม่า ก็บอกว่าถวายคืน ก็เชื่อไปไม่ว่ากัน 6.4 ผลก็ไม่เคยเจอที่ไหนบอกว่าบางระจัน " กบฏ " เพียงแต่ไม่เชื่อว่ามีบางระจันที่เดียว หรือบางระจันจะรบ 7 ครั้งตามมาม่า และการเก็บเรื่องราวคำบอกเล่าของผู้รอดชีวิตมาเขียนพงศาวดาร ก็ดูจะสับสนอยู่แล้ว พม่า ไม่รู้จักบางระจันนะครับ 6.5 ก็พยายามอธิบายอยู่นี่ไงครับ แต่คำอธิบายก็จะถูกอธิบายกลับโดยใช้มาม่ามาอธิบาย บอกแล้วไงครับว่า"อ่านแล้ว" แต่"ไม่เชื่อ" ไม่มีเตจตนาจะเหน็บแนมใครนะครับ แต่ไอ้ที่ชูแต่คนชนะในประวัติศาสตร์จอมปลอมนี่สิ ไม่เคยถามตัวเองเลยบ้างหรือว่า ศึกษาประวัติศาสตร์เพื่อคอยทับถมคนแพ้ มิหน้าไทยจึงไม่เคยได้ไปบอลโลกซักที "แต่ถ้าอยากจะทำเป็นวิชาการ ก็ควรจะต้องมีอะไร ที่มันตัดสินใจได้ มากกว่าคำว่า ตรรกะส่วนบุคคล ผมว่าผมไอ้อ้างเอกสารและระเบียบวิวิจัยของผมแล้วนะครับ ถ้าสุดท้ายที่เขียนมาทั้งหมดแล้ว คิดว่าผมคิดเอง โดยที่คุณนำเอาประวัติสาสตร์ท่องจำมาเถียง อ่านงานแบบบรรทัดต่อบรรทัด แล้วตีความ โดยไม่ได้สนใจว่าไอ้บรรทัดเหล่านั้น เขียนเมื่อใด อคติแฝงเร้นเท่าใด แล้วมาอธิบายถามกลับแบบ รู้ได้อย่างไรว่าเขาคิดอย่างนั้น มีหลักฐานอะไรที่เขาทำอย่างนี้ ก็คงจนด้วยปัญญา เพราะเหตุผลของคุณที่ถามกลับมา คือการใช้ประวัติศาสตร์ปัจจุบันมาอธิบายคืนกลับผม ผมอ่านแล้วครับ แล้วถ้ายกยอตัวเองว่ามีจิตสูงส่ง อ่านประวัติศาสตร์แล้วเชื่อทั้งหมด ก็ไม่ว่ากัน แต่อย่าประมาทผู้อื่น ด้วยคิดว่า เขามีตรรกะ Logical แบบของตัวเอง งานศึกษาเรื่องนี้ ผมออกเสวนาและสัมมนามาหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่แต่จะมาอธิบายในบอร์ดนี้ ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็อย่าไปว่าใครนะครับว่าเขาคิดเข้าข้างตัวเอง เพราะผมก็ไม่ได้มีอะไรกับประวัติศาสตร์เฉพาะตอนนี้ หรือภ้าสนใจกันจริง ผมขอเชิญมาคุยรุ่วมกัน นะครับ จะได้ให้เห็นเลยว่า คุณใช้หลักบานแบบไหนและผมใช้หลักฐานแบบไหน ผมขอติงคุณแค่ว่า อย่าคิดว่า คนอื่นคิดแบบคุณ ทั้ง ๆ ที่คุณก็เอาประวัติศาสตร์แบบเก่า ๆ ที่คุณ"เชื่อ"ขึ้นมาเถียงเท่านั้น แล้วพาลบอกคำอธิบายทั้งหมดไม่น่าเชื่อถือ ก็บอกแล้วนะครับไม่ได้ให้เชื่อ แล้วผมขออนุญาตไม่ตอบคุณอีก หากคุณยังใช้"วิธีการ" ในการย้อนคำอธิบาย ด้วยความเชื่อและไม่เชื่อ"อคติ"ของตัวคุณเอง ผมอธิบายคุณไม่ได้หรอก เพราะคุณไม่ได้ต้องการที่จะมองผู้อื่นอย่างเป็นธรรม แต่ต้องการพียง"เอาชนะ" ในปบบของกติกาแบบของคุณ คือถ้าเห็นไม่เหมือน ต้องอธิบายขนาดว่า เอาหลักฐานมาให้ดู เมื่อเอามาให้ดูแล้วก็ยังไม่เชื่อ เพราะตั้งป้อมเอาไว้แล้วว่าไม่เชื่อ ดูในคำย้อนคำอธิบายของคุณทุกคำ ไม่ได้ถามหรือตั้งข้อถกเป็นประเด็นเลย จากคุณ : วรณัย - [ 9 มิ.ย. 49 12:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จบข่าว จากคุณ : CrazyHOrse - [ 9 มิ.ย. 49 14:37:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตามอ่านอยู่ครับ  ค่อยเก็บน่ะครับช้าหน่อย  แต่อ่านมาจนถึงค.ห.ที่11ก็สงสัย  ทำไมพระเจ้าเอกทัศน์ต้องเว้นวรรคครับ?  แล้วการเว้นวรรคของพระองค์แสดงถึงความปรีชาสามารถยังไง? สำหรับผมเองนั้นไม่คิดว่าพระองค์ทรงอ่อนแอ (สักเท่าไหร่)  แต่จะว่าทรงปรีชาสามารถเลยก็ยังกระไรๆอยู่  คือมันไม่มีหลักฐานที่ชี้ชัดน่ะครับ  เดาว่าพระองค์ก็คงจะแค่ "พื้นๆ" เท่านั้นกระมัง ส่วนที่ว่ากองทัพพม่าเข้มแข็งเกินกำลังรักษานั้นก็เห็นด้วยพอสมควร  เพราะเท่าที่เทียบเคียงแผนการรบดูจะเห็นว่าพม่าลอกยุทธวิธีการรบมาจากมองโกลเลยทีเดียว  ยิ่งรบก็ยิ่งเข้มแข็ง แต่ที่ว่าทัพของอลองพญาแตกพ่ายยับเยินนั้นไม่เห็นด้วย  หากคุณวรนัยมีหลักฐานรบกวนขานไขให้กระจ่างที.. จากคุณ : masked v - [ 9 มิ.ย. 49 23:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ masked v ครับ " เว้นวรรค" เป็นคำที่ผมใช้ผิดนะครับ เจตนาเพื่อให้เข้าใจให้ง่าย ที่ผมพยายามอธิบายการแย่งชิงอำนาจตั้งแต่ต้นมานั้น มีหลายเหตุการที่แสดงให้เห็นว่า บัลลังก์ของอยุธยาเป็นที่หมายปองของเจ้าทรงกรมมาทุกยุคทุกสมัย สงครามกลางเมืองชี้ชัดว่ากรมใดเก่งกล้าเพียงพอ วังหน้าและวังหลวงยังอยู่คนละพวก คนละเหล่า การที่จะแย่งชิงราชสมบัติกันได้นั้น มันไม่ได้ทำกันได้ง่าย ๆ หรือถ้าจะคิดให้ง่าย ๆ ก็ไม่ว่ากันนะครับ สงครามกลางเมืองคราวบรมโกษ ขุนทหาร"ภายใน"เข้าห้ำหั่นกัน ตายกันเป็นเบือ กว่าที่บรมโกษจะขึ้นครองแผ่นดินได้ ดัชนีความเชื่อมั่นทางเศรษฐกิจก็ล่วงลงมาไม่รู้กี่รอบ หุ้นตกจน กลต. ต้องเลิกสั่งขายหุ้นชั่วคราวไม่มีกำหนด ... พอข้ามสมัยมาในสมัยเจ้าฟ้ากุ้ง VOC ก็พยายามแสดงให้เห็นว่า เจ้ากุ้งเตรียมทำสงครามกลางเมือง ถึงขนาดเตรียมเก็บเจ้าสามกรมในช่วงปลายรัชกาล เจ้าสามกรมก็คงไม่ใช่"กรม" กระจอกงอกง่อยเช่นกัน ที่สามารถพลิกเกมส์อันเป็นรอง ขึ้นมาเป็นต่อแล้วก็ทำสำเร็จ ก้วนของเจ้ากุ้งขาดผู้นำ บรมโกษตั้งดอกเดื่อแล้วไล่เอกทัศน์ไปบวช ตั้งข้อสงสัยว่า ไล่ไปบวชเพื่ออะไร หนีราชภัย??จากอำนาจของสามกรมและก้วนเทพพิพิธ เขลาโง่ ไม่เหมาะกับวังหน้าตามที่ดอกเดื่อทูลขอ? ทำไมดอกเดื่อต้องทูลขอล่ะ? เมื่อบรมโกษสวรรคต ทำไมเจ้าสามกรมและเทพพิพิธถึงอาละวาดได้ ปืนพระคลังแสงปล้นสดมภ์อาวุธได้ ทำไมไม่เกรงกลังดอกเดื่อกันเลยหรือ ? ผมจึงเสนอว่า จริงแล้ว ดอกเดื่อกับเอกทัศน์คือกษัตรย์พี่น้องของแท้ เพราะหลายเหตุดังเช่น หลังจากสิ้นบรมโกษ ดอกเดื่อก็ให้พี่กลับมาครองแผ่นดิน ดอกเดื่อและเอกทัศน์ช่วยกันกำจัดเจ้าสามกรม โดย"กลอุบาย" ไม่มีสงครามกลางเมืองครั้งใหญ่เช่นในอดีต และ"กลอุบาย" นี่แหละก็ทำให้กรมของเทพพิพิธสลายไป ส่วนในความเห็นว่า ทรงเก่งกาจ มีพระปรีชาชาญในการสงครามนั้น ผมไม่เคยแสดงความเห็นว่า ทรงเก่งกาจอะไรนักหนา ผมแสดงให้เห็นว่า ในความที่บ้านเมืองในยุคนั้น มีตัวเลือกที่ดีที่สุดในระบบการขึ้นครองบัลลังก์ เอกทัศน์ไม่ใช่คนเก่งมากนัก แต่ก็ไม่ใช่คนเขลาและขลาดกลัว ไม่ใช่คนอ่อนแอ หากจะนับเรื่องพระปรีชา บางกษัตริย์ ใช้การใช้สติ ประสบการณ์และปัญญาในการปกครองบ้านเมือง บางกษัตริย์ใช้กำลังอำนาจทางทหาร บางกษัตริย์ ใช้ขุนนางและเด่นในเรื่องของเศรษฐกิจ ผมจึงพยายามชี้ให้เห็นว่า บ้านเมืองของอยุธยาในด้านอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องพงศาวดารและสงครามเจ้าที่น่าเบื่อ ยังมีเรื่องราวของสภาพสังคม วัฒนธรรมและวิถีชีวิตที่ปรากฏหลักฐานมากมาย แสดงให้เห็นความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจการค้า การค้าต่างประเทศ การชำระกฎหมาย และ เศรษฐกิจเพื่อการผลิตในโลกที่ตะวันตกกำลังเชื่อมต่อเข้ามาหาโลกตะวันออก ตรงนี้คงต้องเอามาอธิบายกันให้ชัดว่า เป็นพระปรีชาชาญของพระมหากษัตริย์ได้หรือไม่ การค้าข้าวที่เจริญรุ่งเรืองกับมณฑลฟูเจี้ยนประตูทางเข้าสู่ต้าชิง  และการส่งราชทูตไปต่างประเทศ ในปี 2303 2305 และ 2308 ในหลักฐานของจีน คงจะอธิบายได้บ้าง เพราะไม่มีในประวัติศาสตร์ของไทยให้ศึกษา ส่วนในการสงคราม ตัวชี้วัดในการสงครามที่สำคัญคือการชนะศึกสงครามภายใน ที่ราชวงศ์ในอดีตไม่ใช่รูปแบบราชวงศ์ในปัจจุบัน ทุกคนเลยเทียบจากประสบการณ์ปัจจุบัน เอาไปครอบอดีต ส่วนรายละเอียดของพระปรีชานั้น จะธรรมดาแค่ไหน ก็คงจะต้องอธิบายกันตามหลักฐานที่มีอีกมาก โดยเฉพาะ "อคติ"ที่ซ่อนเร้นอยู่ในตังอักษรและความหมายของเรื่องราวที่ซ่อนตัวอยู่ในตัวประวัติศาสตร์หลัก ก็มีส่วนช่วยได้มาก ส่วนเรื่องของการเว้นวรรคนั้น เป็น"การเมือง"นะครับ การที่แผ่นดินเพิ่งจะเปลี่ยนราชสมบัติ จะให้บ้านเมืองสงบสุข คงไม่มีทาง ย้อนมาปัจจุบัน เหตุการณ์บุนนนาค และเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงการปกครอง ก็สะท้อนให้เห็นชัดว่า สถาบันกษัตริย์ในอดีต แตกต่างไปจากปัจจุบัน"คนละเรื่อง" หากเมื่อคุณเป็นวังหน้า คุณไม่สะสมกำลังพล ไม่ฝึกอาวุธ ไม่ประสงค์ในบัลลังก์ คุณก็คงต้องลาออกไปบวชซะ เพราะไม่มีใครจะเก็บคุณไว้ออกงานกาลาดินเนอร์ที่ไหน เข้าพร้อมจะเอาท่อนจันทร์มาไล่ทุบคุณ ถึงคุณจะประกาศว่า"ผมพอแล้ว" ก็ตาม ทรัพย์สิน บ้านเรือน ที่ดิน ไพร่ทาส ขุนทหาร เมียใหญ่ เด็กเก็บ กิ๊ก ทั้งหลายของคุณ ก็จะต้องเป็นถูกริบเป็นของกษัตริย์ คุณจะอยู่รอดหรือไม่ก็ขึ้นอยู่ที่ความเมตตาของกาตริย์ เจ้ากุ้งถึงจะเป็นลูก ก็มุ่งหมายที่จะเอาสมบัติพ่อเช่นกัน ในสภาพของ"การเมือง"ที่แตกต่างกับโลกทัศน์และความรับรู้ในปัจจุบัน ส่งที่คุณมี คือสมบัติของกาตริย์เพียงพระองค์เดียง หากคุณไม่เข้มแข็งพอที่จะรักษา ลูกกษัตริย์ทุกคน จึงต้องเรียนวิชาที่เกี่ยวข้องกับอาวุธและสงครามทุกพระองค์ในวัยเยาว์ เมื่อโตขึ้นก็จะสถาปนาขึ้นเป็นเจ้าฟ้า กรมขุน กรมหมื่น แล้วพระราชทานไพร่ ทหาร ที่ดิน ไว้ประดับพระยศ แต่ในเวลานั้น บ้านเมืองเริ่มเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ระบบทุนนิยมมากขึ้น วังหน้าที่มีรากฐานหยั่งลึก สะสมกำลังทหารและอาวุธมากเกินไป กรมอื่น ๆ กลัวที่จะไปนอนเล่นที่วัดโคกพระยา จึงจัดการให้เจ้ากุ้งไปนอนเล่นเสียก่อน แล้วจึงตามไปในภายหลัง กลับมาที่การเว้นวรรค มันไม่ได้ได้ง่าย ๆ นะครับ กับการที่จะเรียกดอกเดื่ออันเป็นวังหน้าในช่วง 2 ปีก่อนกลับเข้ามา  เพราะหากทรงสึกจากร่มกาสาวพักตร์แล้ว หากประสงค์จะให้ตาม ก็ต้องตายทันที นี่คือกฏเกณฑ์โบราณของพี่น้องร่วมสายโลหิต บวรพุทธศาสนาหรือที่เรียกว่า ตัดออกจากทางโลกแล้วเท่านั้นที่จะรักษาพระชนม์ชีพได้ แต่เอกทัศก็รู้ดีถึง ธรรมเนียมปฎิบัติในข้อนี้ หากขาดซึ่งการคิดและตัดสินใจ ที่จะหาทางออกในการเล่นคำของธรรมเนียมปฏิบัติอันโหดร้าย ในสภาพของสงครามใหญ่ ที่อลองพญายกทัพมากว่า 150000 คน ถล่มอยุธยาที่ตะนาวศรี ครั้งถ้าไม่ทรงดึงกรมที่เคยเป็นวังหน้า และเป็นขุนทหารตั้งแต่ครั้งสงครามกลางเมืองมาช่วย ก็คงยาก กลุ่มนี้ คือกลุ่มที่สืบทอดมาตั้งแต่ครั้งพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ ในขณะที่กรมของเอกทัศมีขุนทหารมากไม่เพียงพอในการรักษรพระนคร หากขาดพระปรีชา ในศึกอลองพญา ก็ย่อมจะไม่มีการใชผู้อื่นที่มีความสามารถในเรื่องนั้น ๆ มาทำหน้าที่นั้น ๆ ในหลักการบริหารธุรกิจ อันเป็นที่นิยมในโลกปัจจุบัน การยอมให้อุทุมพรกลับมา ในโลกของประวัติศาสตร์กระแสหลัก ใช้เป็นข้ออ้างว่าเอกทัศไม่มีพระปรีชา แต่ผมกลับมองว่า หากพระองค์ไม่หลีกทาง ให้กรมของน้องและราชสำนักเข้าช่วยป้องกันพระนครด้วยแล้ว นั่นแหละคือไร้พระปรีชา เอกทัศเพิ่งครองแผ่นดินได้ไม่เกิน 2 ปี ก็ยากจะรับมือพม่าได้ไหว ผู้ที่คิดเช่นนี้ คือไร้พระปรีชา???? แล้วหากกรมของดอกเดื่อพลิกกลับมากบฏและพาพระองค์ไปเที่ยวโคกพระยาเช่นเดียวกับพี่น้องคนอื่นล่ะ??? ถ้าจะมองจากปัจจุบันไปครอบอดีตโดยใช้ประสบการณืและการเรียนรู้จากวิถีชีวิตของเราเองเป็นตัวตั้งแล้ว ทางมานุษยวิทยาเรียกว่า"อคติ" ซึ่งอคติ จะเป็นม่านหมอกที่สำคัญที่จะทำให้เรามองภาพของสิ่งที่เราศึกษา ที่เราต้องการเรียนรู้ ไม่ชัดเจน ในศึกอลองพญา 2303 กองทัพอลองพญาผ่านสมรภูมิ ชัยชนะและเก็บสะสมอาวุธแลเทคโนโลยีมหาศาล ผมอธิบายแล้วว่า โกลในยุคนั้นกำลังมีการพัฒนายุทธปกรณ์ครั้งใหญ่หลังการปฎิวัติอุตสาหกรรม โลกกำลังมีอาวุธใหม่ ๆ ที่ร้ายแรงกว่าเดิม มีอำนาจทำลายล้างกว่าเดิม มีรูปแบบยุทธวิธีใหม่ ๆ และโลกกำลังก้าวเข้าสู่ลัทธิล่าอาณานิคม อลองพญาใช้ปัจจัยที่มีทั้งหมดยกเข้าตีกรุงศรีอยุธยา เช่นเดียวกับชัยชนะมากมายในลุ่มอิรวดี กองทัพของกรุงสรีก็ออกต่อรบตามเส้นทางเดินทัพของอลองพญาจากด่านสิงขร ซึ่งก็ใช่ว่าอยุธยาจะกลัวและอ่อนแอที่จะตั้งรับในพระนครเพียงอย่างเดียว การจัดทัพเข้าทำสงครามก็แยกกันรบระหว่างกรมของเอกทัศน์และกรมของดอกเดื่อ ดังในเอกสารของพม่าเอง ที่ว่าทัพของอลองพญาแตกพ่ายยับเยินนั้น ผมไม่ได้ธิบายว่าเสียกำลังพลมหาศาล แต่พม่า เสียกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ของตนเองในสงครามครั้งนี้ จะว่าฟลุ๊คหรืออย่างไร ก็ว่ากันไป หากจะฟลุ๊ค ทำไมไม่ทรงตกช้างตายเสียตั้งแต่ด่านสิงขรไปเลย อลองพญาล้อมพระนคร 2 เดือน น้ำยังไม่หลากในเดือน เมษายน - พฤาภาคม และตั้งใจจะล้อมต่อไปจนกว่ากรุงศรีอยุธยาจะพ่ายแก่พระโพธิสัตว์พระองค์ใหม่....ชัดเจน แต่พระโพธิสัคว์ก็ด่วนสวรรคาลัยเสียก่อนในสมรภูมิของสงคราม ส่วนรายละเอียดนั้นไม่แน่ใจว่าตายอน่างไร แต่ก็ตายและกองทัพพม่าเสียขวัญและรีบถอนทัพกลับ โดยด่วน ทิ้งปืนใหญ่ไว้ตามค่ายให้อยุธยาเอาไว้ดูต่างหน้าแทบทั้งหมด ความยับเยินในความหมายของผมคือ หลังจากนั้นอีก 5 ปี กองทัพอังวะจึงจะฟื้นคืน ความพ่ายแพ้ของกองทัพอลองพญา และความรู้สึกของขุนทัพพม่า อ่านในงาน"พม่าอ่านไทย"เรื่องศึกอลองพญา ของอาจารย์สุเนตร และ ไทย ลาว ม่า กัมพูชา ของจอห์นเอฟ เคนดี้ จะอธิบายถึงคำว่า"ยับเยิน" ได้ดีกว่า หรือผมจะเปลี่ยนจากคำว่า"ยับเยิน" เป็น"พ่ายแพ้อย่างเสียขวัญ ไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อรบ จึงถอนมหากองทัพที่ยิ่งใหญ่กลับไปอย่างรีบร้อน" ปล. จะดีมากนะครับ หากได้อ่าน คำให้การฉบับหอหลวง แล้วเอาตัวเองไปเดินอยู่ในท่ามกลางตลาดและย่านผลิตมากมายของสมัยพระเจ้าเอกทัศน์ ดูความรู้สึกของชาวกรุงศีรอยุธยาว่า  เขารู้สึกกลัวอังวะบ้างไหม หรือเขารู้สึกอย่างไรกับกษัตริย์ของตน เขารู้ว่ากรุงจะแตกหรือเปล่า ??? อย่าพยายามเอาเรื่องที่ปรุงแต่งใส่ไข่มานานกว่า 200 ปี ที่เพิ่งได้อ่านกันในไม่เกิน 40 ปีที่แล้ว เป็นประเด็นมาคุยกัน ทำอย่างดาวินชี่สิครับ หา CODE ของมันแล้วนำมาอธิบายอดีตอย่างคนคนในอดีตสิครับ มันจะออกได้หลายมุมมอง ไม่มีอคติและสนุกสนานไปกับประวัติศาสตร์ของ"ภูมิภาค" นี้โดยไม่มีพรมแดนของคำว่า"ประวัติศาสตรไทย" นะครับ แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 10:06:00 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 10:04:04 จากคุณ : วรณัย - [ 10 มิ.ย. 49 10:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณคุณวรณัยที่ช่วยตอบให้อย่างยืดยาว  แต่ก็ยังไม่อิ่มเอมใจพอที่จะทำให้ผมหายสงสัยอยู่ดี (ตามประสาเด็กโง่)  ส่วนเรื่องของอคติผมเองก็คงมีอยู่บ้าง  ก็เกิดและเติบโตมาในพ.ศ.นี้  ย่อมจะมีความคิดติดตัวมาพอสมควร (แต่ถึงให้เกิดพ.ศ.นั้นก็ไม่แน่ว่าจะไร้อคติ) เรื่องการเว้นวรรคของพระเจ้าเอกทัศน์เพื่อป้องกันพระนครและป้องกันสงครามกลางเมืองที่จะเกิดก็ฟังดูดีครับ  กษัตริย์สองพี่น้องร่วมกันรับศึกทอดพระเนตรกำแพงเมืองไปด้วยกัน  ฟังแล้วโรแมนติกเสียนี่กระไร   เทียบได้กับสมัยพระนเรศวรเลยเทียว  แต่ดูว่าท่านเองจะใส่สีตีไข่จนเกินจริงหรือเปล่า? ลองคิดกันให้ดี  พระเจ้าเอกทัศน์นั้นเข้ามาอยู่ในตำแหน่งด้วยกระบวนการอันมิชอบ  จะว่าอย่างไรก็ตามเถิด  แต่คำสั่งของผู้เป็นบิดาก็คือให้ฟ้าหลวงอุทุมพรขึ้นเป็นกษัตริย์  คำสั่งนี้ชัดเจนและเป็นที่รับรู้ในบรรดาขุนนางทุกผู้  ถ้าจะใส่ว่าเป็นแผนการของกษัตริย์สองพี่น้อง  เอาให้เนียนก็ต้องใส่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษลงในแผนการลับๆนี้อีกหนึ่งคน (ฮา) ถ้าจะมองในสายตาคนยุคนั้น (หรือเปล่าไม่อาจยืนยันได้ - บอกแล้วว่าผมเป็นคนพ.ศ.นี้  ไม่เคยระลึกชาติได้ว่าเกิดพ.ศ.อื่น)  คำสั่งนี้หรือเปล่าที่สร้างความวุ่นวายในเวลาต่อมา (หากพระเจ้าเอกทัศน์ไม่ทรงยึดครองบัลลังก์)  เพราะในความเข้าใจของขุนนางส่วนใหญ่ก็คือให้เจ้าฟ้าอุทุมพรเป็นกษัตริย์  การกระทำของพระเจ้าเอกทัศน์และผู้ที่สนับสนุนก็คือกบฏดีๆนี่เอง (?) แล้วถ้าจะว่าพระเจ้าเอกทัศน์ทรงยอมเว้นวรรคให้น้องเข้ามาบรหารชั่วคราวเพื่อบ้านเมือง  เดินจูงมือหัวเราะคิกคักน่ารักกุ๊กกิ๊กกันจริงแล้วไซร้  "ทำไมหลังจากนั้นขุนหลวงต้องหาวัดซ้ำอีกครั้งมิทราบได้?"  แล้ว  "ในศึกคราวเสียกรุงมิทรงเรียกน้องมาร่วมรับศึกกันอีกครั้ง?"  ถ้าให้ผมคิด (แบบคนมีอคติ)  ก็คิดได้แค่ว่าเจ้าพี่หลอกใช้น้องให้ออกมารบจนง่อยเปลี้ย  ขุนนางที่ขึ้นกับน้องก็ตายหองในการรบจนหมด  ที่เหลือก็ "เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล"  อย่าให้เจ้าพวกหอกข้างแคร่มันเผยอขึ้นมาได้อีก จากคุณ : masked v - [ 10 มิ.ย. 49 13:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ต่อเรื่องการพ่ายแพ้อย่าง "ยับเยิน" ที่กรุณาตอบกลับมา  ไม่ทราบว่าพอจะมีหลักฐานอื่นหรือเปล่าครับว่าชัยชนะของกรุงศรีครั้งนี้มิใช่ได้มาโดยฟลุ๊ค (ที่ไม่ใช่เกริกพล)  เพราะไม่ว่าทางไทยหรือพม่าก็บอกไว้ตรงกันหมดว่าสาเหตุมาจากพระเจ้าอลองพญาสิ้นพระชนม์อย่างกระทันหัน (แต่ว่าตายยังไงยังขัดแย้งกันอยู่)  อย่าโปรพระเจ้าเอกทัศน์จนละเลยข้อเท็จจริงนักสิครับ  มันไม่ผิดหรอกถ้าจะบอกว่าชนะเพราะฟลุ๊ค  แผนการณ์สร้างโดยคนแต่ผลของมันลิขิตโดยฟ้า  ชัยชนะแบบฟลุ๊คๆในประวัติศาสตร์ก็มีตั้งมากมาย แล้วที่ว่าพม่าต้องใช้เวลาอีก5ปีจึงจะฟื้นคืนนั้นมิใช่สิ่งที่บ่งบอกว่าได้พ่ายต่ออยุธยาอย่าง "ยับเยิน" เลย  คุณวรณัยคงละลเยที่จะหยิบยกเอาประวัติศาสตร์พม่ามาดูเสียกระมัง  เข้าใจว่าคนระดับท่านคงได้อ่านเป็นที่เรียบร้อย  แต่จะหยิบมาพูดหรือเปล่านั้นสุดจะเดาได้ พม่าเองก็อยู่ในฐานะของ "กองทัพเกิดใหม่" เหมือนกัน  ระเบียบเรียบร้อยในกองทัพ  รวมถึงในด้านการปกครองยังมิอาจจัดการได้เต็มที่  การตายอย่างกระทันหันของพระเจ้าอลองพญาจึงเป็นเหตุการณ์ "ช๊อคโลก" ของชาวอังวะโดยมาก  ทีนี้คงพอจะเข้าใจความรู้สึกของพม่าในตอนนั้นหรือยังครับ  ว่าทำไมถึงต้องรีบกลับทั้งๆที่กำลังได้เปรียบ จากนั้นก็เป็นเรื่องของการสรรหาตัวบุคคลที่จะดำรงตำแหน่งกษัตริย์พระองค์ใหม่  มังรอกบุตรคนโตได้เป็นกษัตริย์พระองค์ใหม่ตามธรรมเนียม (โดยไม่เว้นวรรค (ฮา) )  ซึ่งกษัตริย์พระองค์นี้ทรงใส่ใจราชกิจภายในมากกว่าการรุกรานประเทศเพื่อนบ้านจนเป็นที่รักใคร่ของผสกนิกรอย่างยิ่ง  และนี่เองคือเหตุผลว่าทำไมพม่าจึงร้างไปไม่หวนกลับมาตีสยามเร็วนัก  มิใช่ว่าอลองพญาแล้วมามังระเลยเสียเมื่อไหร่  มันมียังมีความไม่ต่อเนื่องของนโยบายอยู่นะจ๊ะ ยังมีปัญหาสำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือการกบฏภายใน  ด้วยความจำอันจำกัด  ผมจึงำได้เพียงเลาๆว่า  ในคราวกลับจากกรุงศรีฯ  มีแม่ทัพพม่าที่โดนข้อหากบฐ (และจำได้เลาๆอีกว่าเป็นการเข้าใจผิด - แต่แม่ทัพคนนั้นโดนประหารจริงๆ)  ตามมาด้วยการกบฏของพวกมอญที่กษัตริย์สองพี่น้อง (ฝ่ายพม่า) ต้องกำราบ  แค่นี้เพียงพอหรือยัง  ว่าทำไมพม่าใช้เวลานานนักในการบุกโจมตีครั้งต่อไป  ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะฟื้นตัว  แต่ไม่ว่างมาน่ะ  โถๆๆๆ  อย่าเพิ่งหลงกับความสามารถของพระเจ้าเอกทัศน์เสียขนาดนั้น ที่จริงอ่านแล้วยังมีคำถามอีกพอสมควร  แต่ด้วยข้อจำกัดทางด้านเวลาและสุขภาพจึงขอคั่นไว้เพียงเท่านี้  กัดนิดกัดหน่อยพอขำๆนะครับ จากคุณ : masked v - [ 10 มิ.ย. 49 14:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มีเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นประเด็นสำคัญในการศึกษาปวศ.ไทยนั่นคือเรื่องการจัดการสังกัดไพร่ เรื่องของ"กรม"ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับส่วนนี้อยู่ด้วย ไพร่ต้องสังกัดมูลนาย เข้าสังกัดไหน ถ้านายไม่ล้มหายตายจากก็จะอยู่อย่างนั้น ถ้าดูปวศ.สมัยกรุงธนบุรีก็จะเห็นเหตุการณ์ที่เจ้าพระยาจักรีสะสมอำนาจแซงหน้ากลุ่ม"ข้าเก่า"ขึ้นมาได้ด้วยเรื่องนี้ การสูญเสียกำลังไพร่ในมือครั้งใหญ่ของกลุ่มข้าเก่าในศึกอะแซหวุ่นกี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เจ้าพระยาจักรีเข้ามามีบทบาทสำคัญในสงครามทุกครั้งหลังจากนั้น ด้วยเหตุผลง่ายๆคือเป็นคนที่ยังมีไพร่ในมือเหลือมากที่สุด จากที่ว่า "จักรี" ซึ่งหมายถึงมหาดไทยในปัจจุบัน กลายเป็นออกศึกทุกครั้ง เมื่อออกศึกทุกครั้งก็มีโอกาสสะสมทรัพยากรทางการรบอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นทหาร อาวุธฯลฯ ไม่นับว่าไพร่ทหารในมือกลายเป็นพวก veteran ทหารกรำศึก ซึ่งมีความสำคัญมากในยุคสมัยที่ทหารอาชีพยังไม่มี ตรรกะเดียวกันนี้อธิบายว่าสงครามระหว่างรัฐจารีตแถบนี้ เมื่อมีผู้ชนะก็มักจะชนะอย่างยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นธนบุรี-รัตนโกสินทร์ ราชวงศ์อลองพญา พระนริศ บุเรงนอง หรือเก่าไปถึงขนาดชัยวรรมันที่ ๗ หรือพระเจ้าอนุรุทธ ทุกครั้งที่รบชนะ ได้ทั้งทรัพย์ ได้ทั้งอาวุธ ได้ทั้งกำลังไพร่ และทหารที่มีประสบการณ์ ระบบ"กรม"เป็นระบบที่ใช้ครอบระบบจัดการไพร่ในระดับที่สูงขึ้นไป เจ้าทรงกรมสามารถมีขุนนางในกรมของตัวเอง ขุนนางพวกนี้คุมไพร่ในมืออีกที ในระบบราชาธิปไตยใช่ว่าเป็นกษัตริย์แล้วจะสามารถไปสั่งการไพร่ของชาวบ้านสุ่มสี่สุ่มห้าได้ อยากได้อะไรต้องถามหาจากขุนนาง ถ้าไม่ใช่เด็กตัวเองก็ต้องไปตามเอากับเจ้ากรม จะลองล้วงลูกเอาก็ได้แต่ก็เสี่ยงกับการถูกโค่น อำนาจไม่ได้อยู่กษัตริย์คนเดียว แต่มีไว้แบ่งกัน กรมของพระเจ้าอุทุมพร ถึงเจ้ากรมจะไปอยู่วัด แต่ก็น่าคิดที่ว่า"เด็กๆ"จะทำยังไง? มันไม่ง่ายแค่ว่ากระจายส่งเข้าสังกัดกรมกองใหม่แบบปัจจุบันนี้ เพราะกติกามันต่างกันมาก นายเก่ายังมีความหมายไม่มากก็น้อย เว้นวรรคไป 2 ปียังไม่ใช่เวลาที่นานมาก หากรวบรวมกันกลับขึ้นมาใหม่ การกลับมาของพระเจ้าอุทุมพรหมายถึงมีกรมใหญ่(ระดับวังหน้า)กลับมา active อีกครั้งเพื่อรับศึกอลองพญา ถ้าคิดว่าพระเจ้าเอกทัศน์ส่งเด็กของน้องไปตายหมด ศึกอลองพญาคงไม่จบแบบนี้ แต่ 5 ปีหลังจากนั้นก็ยังน่าคิด เวลา 5 ปีสลายกรมได้หมดจดแล้วหรือไม่? และอย่างไร? จากคุณ : CrazyHOrse - [ 10 มิ.ย. 49 14:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ลองคิดกันให้ดี  พระเจ้าเอกทัศน์นั้นเข้ามาอยู่ในตำแหน่งด้วยกระบวนการอันมิชอบ มิชอบตามระบอบไหนครับ? หรือรัชกาลที่ 1 ผ่านกระบวนการอันชอบ ? หรือพระนารายณ์ผ่านกระบวนการอันชอบ ?ฯลฯ ระบอบไหนครับ ขออธิบายระบอบ ณ เวลานั้นนะครับ เอาเอาปัจจุบันมาอธิบายนะครับ ( แสดงว่าไม่เคยอ่านงานปลายรัชกาลบรมโกษ...ไม่ว่ากัน) -กษัตริย์สองพี่น้องร่วมกันรับศึกทอดพระเนตรกำแพงเมืองไปด้วยกัน ฟังแล้วโรแมนติกเสียนี่กระไร ผมไม่ได้บอกว่าโรแมนติก คุณคิดเอง เออเองนะครับ ผมใช้หลักฐานของฝ่ายพม่าในกรณีการประวิงเวลาและการตอบโต้พระราชสาสน์ของระหว่างอลองพญากับเอกทัศในระหว่างการล้อมพระนคร ใส่สีตีไข่ ?? คุยกันหรือจะหาเรื่องกันครับ แล้วที่อ่านงานพระราชหัตถเลขาเรื่องกรมขุนอนุรักษ์มนตรีกลับมาอธิบายผมนี่ คุณใช้พงศาวดารนี้ ก็กลับไปเริ่มต้นใหม่...เถิดครับ ระวังสนมจะตกใจเสียงปืนใหญ่ด้วยนะครับ - การกระทำของพระเจ้าเอกทัศน์และผู้ที่สนับสนุนก็คือกบฏดีๆนี่เอง (?) ครับเอกทัศ"กบฏ"แล้วชิงราชบัลลังก์ได้ โดยไม่เสียเลือดเนื้อเช่นสมัยพระนารายณ์ สมัยพระเพทราชา สมัยพระเจ้าพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ สมัยกรุงธนบุรี สมัยรัชกาลที่ 1 แต่ถ้าคุณจะด่า กบฏก็ด่าไปเถิดครับ คนที่ปฎิวัติแล้วแพ้เขาเรียกว่ากบฎครับ หรือคุณจะคิดว่ากบฎแปลว่าผู้ชนะ ก็ห้ามไม่ได้ครับ แสดงว่าไม่ได้อ่านราชหัตถเลขาตามที่อ้างอธิบาย ฟังใครเล่ามาหรือครับเรื่อง"กบฏ" หรือแปลไม่เป็น? เรื่องการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินในช่วงนี้ อ่านในการบ้านการเมืองเรื่องเจ้าฟ้ากุ้งก็ได้...ถ้าพอจะให้เกียรติกันบ้างนะครับ หรือถ้าไม่..... ก็คงว่ากันไม่ได้ในบอร์ดอิสระเช่นนี้ คำว่ากบฎอย่าใช่พร่ำพรื่อสิครับ หรือติดมาจาก"เจ๊กกบฏ"ครับ มันคนละฟิวกัน -แล้วถ้าจะว่าพระเจ้าเอกทัศน์ทรงยอมเว้นวรรคให้น้องเข้ามาบรหารชั่วคราวเพื่อบ้านเมือง  เดินจูงมือหัวเราะคิกคักน่ารักกุ๊กกิ๊กกันจริงแล้วไซร้ ก็ยอมเว้นวรรคก็แปลว่า"เ  ว้  น  ว  ร  ร  ค" แปลไทยไม่ออกก็ไม่ต้องเอาคำที่ไม่เข้าใจกลับมาถามซ้ำสิครับ อธิบายแล้วว่าเป็น"การเมือง" ไม่ได้ใช้คำว่า "ตลอดไป" หรือ"ทุกบรรทัด" รู้จักความหมายนัยประหวัดไหมครับ ??? คุณจะคิดว่าเอกทัศหลอกใช้ ก็ไม่ผิด คุณจะคิดว่ากระจอกอ่อนแอ เป็นกบฏก็ไม่ผิด มันทำให้คุณได้คิด มากกว่าท่องจำ ซึ่งน่ายินดี แต่.... -"ทำไมหลังจากนั้นขุนหลวงต้องหาวัดซ้ำอีกครั้งมิทราบได้?" ก็อธิบายไปแล้วนะครับ ให้เกียรติอ่านกันบ้างสิครับ ไม่อ่านความเห็นของผมแล้วมา"มิทราบได้" สรุปอีกรอบ นะครับ กษัตริย์มีได้เพียงคนเดียวครับ กรุณาอ่าน 38 อีกรอบจะเป็นพระคุณ..... นั่นคือ "ความเห็นของผมนะครับ ถ้ามันจะ"แต่ก็ยังไม่อิ่มเอมใจพอที่จะทำให้ผมหายสงสัยอยู่ดี (ตามประสาเด็กโง่)" ผมก็ขอยอมรับว่าตัวเองเป็นคนโง่ยิ่งกว่าครับ ที่อธิบายแล้วไม่สามารถทำให้คุณเข้าใจได้ แล้วกบฏ(ตามที่คุณคิด) เมื่อขึ้นถึงบัลลังก์อีกครั้งในยามที่บ้านเมืองกลับมาสงบสุข จะให้เกิด"เจ้าพวกหอกข้างแคร่" ไว้ทำไมล่ะครับ ดอกเดื่อหากไม่บวชจะให้นั่งรอเขามาฆ่าหรือครับ หรือจะให้หาเหตุว่า ว่าดอกเดื่อวิกลจริตแล้วจับฆ่าทิ้ง ทั้ง ๆ ที่บวชด้วยกันมา ทั้ง ๆ ที่ร่วมรบกันมา  เหมือนสมัยต่อมาหรือครับ เอกทัศก็ไม่ได้ทำเช่นนั้นนะครับ และปกครองต่อมาอีก 6 ปี -"ในศึกคราวเสียกรุงมิทรงเรียกน้องมาร่วมรับศึกกันอีกครั้ง?"   ราชหัตถเลขาก็บอกว่าเรียกครับ แต่ดอกเดื่ออยู่นอกโลกแห่งกิเลสไปแล้ว ไม่มีไพร่และกรมของดอกเดื่อเหลืออยู่แล้ว ดอกเดื่อจะบังคับบัญชาใครครับ เวลามันผ่านมานานแล้วนะครับ ข้าราชการกรมต่าง ๆ ก็ยักย้ายถ่ายอำนาจกันไปมา ทั้งหมดขึ้นกับเอกทัศหมดแล้ว ไม่เหมือนเมื่อ 2303 ดอกเดื่อยังคุมไพร่พลและยัง"ทรงกรมและเพิ่งผ่านการเป็นพระมหากษัตริย์ - เพราะในความเข้าใจของขุนนางส่วนใหญ่ก็คือให้เจ้าฟ้าอุทุมพรเป็นกษัตริย์ อธิบายมาจากหลักฐานไหนครับว่าขุนนางเข้าใจอย่างนั้น ราชหัตถเลขา หรือหนังสือเรียนกระทรวงศึกษาธิการ ไม่มีนะครับ แต่..... - บอกแล้วว่าผมเป็นคนพ.ศ.นี้  ไม่เคยระลึกชาติได้ว่าเกิดพ.ศ.อื่น) เพราะคุณคิดเองเออเองไงครับ ขุนนางยุคนั้นเขาแยกกรมกันอยู่นะครับ ระบบการปกครองแบบจารีต ไม่ใช่รูปแบบการปกครองหลังรัชกาลที่ 5 ลงมานะครับ ก็อธิบายไปแล้ว "ขุนนาง"ของกรมของสามกรมและเทพพิพิธไม่ได้มองว่าดอกเดื่อจะต้องเป็นกษัตรยิ์ จึงเกิดการแย่งชิงกัน หรือคุณก็ยังไม่เคยอ่าน Reading Histrolical กันบ้างนะครับ วิชานี้เป็นพื้นฐานของการศึกษาประวัติศาสตร์เชิง"วิเคราะห์" จบข่าว!!!! แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 15:15:02 จากคุณ : วรณัย - [ 10 มิ.ย. 49 15:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตอบ 40 นะครับ อืม...ถ้าคิดว่าฟลุ๊ค ก็คงฟลุ๊คกันได้ทุกยุคสมัยนะครับ ในศึกอะแซหวุ่นกี้ ก็คงฟลุ๊คสิครับที่มังระสิ้นซะก่อนที่ขุนพลเฒ่าจะตะลุยเผาธนบุรี แสดงว่าขุนทหารในสมัยธนบุรีอ่อนแอ ป้องกันพิษณุโลกไม่ได้ เตลิดหนีไปซะเพชรบูรณ์ ถ้าเครดิตของการป้องกันพระนครไม่ใช่ของกษัตริย์ จะยกให้"เทวลิขิต" ตามข้อกล่าวหาในยุคต้นรัตนโกสินทร์ก็ไม่ว่ากันครับ ฟ้าลิขิตรักษาพระนคร (ยิ้ม) มังระกามโรคตาย (พาดหัวข่าวโยเดียนิวส์ พฤษภาคม 2303) - เรื่องกองทัพพม่า มังรอกขึ้นครองในปี 2303 - 2307 สามปีเองนะครับ ส่วนที่จะ"ทรงใส่ใจราชกิจภายในมากกว่าการรุกรานประเทศเพื่อนบ้านจนเป็นที่รักใคร่ของผสกนิกรอย่างยิ่ง"   ข้อความนี้ผมขอไม่การตีนะครับว่ามังรอกเป็นที่รักใคร่ของประชาชน แต่ครองแผ่นดินได้นานเพียงสามปี นโยบายไม่รุกรานใคร น่าจะคิดได้ว่ากองทัพไม่พร้อม จึงเกิดกบฏมอญมากมายหลายจุดในเบลกอล กบฎยะไข่ และกบฎหัวเมืองล้านช้าง กบฏล้านนา กบฏฉานซึ่งในสมัยของมังรอกไม่สามารถปราบได้ ย้ำนะครับ"กองทัพพม่าไม่แกร่งพอจะปราบได้" เพราะกองทัพอ่อนแอลงจากสงคราม 2303 หรือถ้าไม่ใช่อีก ......ก็คงเป็นกษัตริย์พม่าที่ดีมากที่ไม่รุกรานผู้อื่น ใครอยากจะกบฏก็กบฏไป ไม่ว่ากัน ส่วนมังระขึ้นครองในปี 2307 จึงเปิดศึกปราบกบฏ (ตามหลักฐานของฝ่ายพม่าเอง) ในการปราบกบฏทางตอนเหนือทั้งหมดไปจนถึงล้านช้าง ส่วนทางใต้ เปิดศึกปราบกบฏมอญในปลายปี 2308 แต่ที่แน่ ๆ มังระต้องการตีกรุงศรีอยุธยาตามนโยบายของอลองพญา ตามการศึกษาของฝ่ายพม่าเอง ตรงนี้สืบเนื่องPolicy จักรวรรดิราชของอลองพญาอย่างแน่นอน หากจะมองว่าพม่าหยุดสงครามเพราะกษัตริย์เป็นคนดี มหากองทัพยังเป็นปกติ น่าเกรงกลัวอยู่แล้ว มันจะเกิดกบฏที่มังรอกปราบไม่ได้รอบอังวะได้อย่างไร กองทัพอังวะต้องรอเวลานานกว่า 5 ปี มังระหรือผู้ที่เปลี่ยนพระนามตามบุเรงนองว่าเซงพยูเชงในความหมายของพระเจ้าช้างเผือก)จึงจะกลับมาปราบกบฏทั้งทางเหนือและทางใต้ สงครามปราบกบฏจึงนำทางมาสู่ยุทธศาสตร์ตีกระหนาบอยุธยาในเวลาต่อมา ส่วนเรื่องจะหลงพระเจ้าเอกทัศ ก็เช่นกันนะครับ ผมไม่ได้โปรเอกทัศว่าเก่งกาจนักหนา แต่ผมขอยืนยันว่า จากข้อมูลแวดล้อมและหลักฐานที่ไม่ถูกใช้ ชี้ให้เห็นว่ากษัตริย์องค์นี้ เลือกที่จะสู้กับศัตรูอังวะโดยไม่ได้เกรงกลัวหรือถอยหนี เมื่อชนะศึกถึงใครจะว่าฟลุ๊ค ก็ฟลุ๊คอยู่ในสงครามที่กำลังรบติดพันกันอยู่ อยุธยาก็ชนะด้วย"ยุทธศาสตร์ป้อมเมือง"ของผู้ตั้งรับ ไม่ใช่สงครามที่ไปปะทะกันกลางทาง แล้วคงจะไม่มีใครไปบอกขุนทหารอยุธยาเวลานั้นว่า พวกยูชนะแบบฟลุคนะ ไอ้ยุทธศาสตร์ป้อมเมืองน่ะอย่าไปใช้เลยมันไม่สำเร็จหรอก  อกไปแลกกันที่หนองสาหร่ายสิชัวร์กว่า แต่เพราะ"ยุทธศาสตร์"มันชนะ ไม่มีใครคาดเดาได้ว่า กำแพงเพชรแตกอย่างไร ยุทธวิธีมโหสถบัณฑิตก็ไม่เคยปรากฏในสงครามจารีตในสมัยก่อน ข้อเสนอในการตอบกระทู้ของผม แสดงให้เห็นว่า กองทัพของฝ่ายพม่าไม่ใช่กองทัพโจร และกรุงศรีอยุธยาก็ต่อสู้จนถึงวันสุดท้าย...จนเสียปิ่นเสียนครเรศ ก็ไม่ใช่เพราะพระเจ้าเอกทัศอ่อนแอ ไม่ทำการสู้รบ หลงสนมกำนัล สุดท้าย ถ้าในข้อเขียนใด ๆ ในความเห็นของผมมันดูช่างอวดดีเสียเหลือเกินนะครับ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ยังไงก็รักษาสุขภาพนะครับ ปล. อ่านคห.41 ของคุณCrazyHOrseแล้ว เข้าใจง่าย ชัดเจนดีครับ เป็นพื้นฐานสำคัญที่ผมใช้เป็นกระจกมองลอดผ่าน เพื่อพิพิจสภาพสังคมและวัฒนธรรมในยุคสมัยที่ตราครุตยังไม่ได้อยู่บนบัตรประชาชน แต่มันอยู่ที่เลขสักบนร่างกายของ"ระบบไพร่" แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 16:29:30 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 16:18:10 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 16:17:23 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 16:16:38 จากคุณ : วรณัย - [ 10 มิ.ย. 49 16:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณพระช่วยว่าแล้วไม่ได้อ่านวันเดียวยาวแน่ ๆ 1. เรื่อง พิษณุโลก โอ้ จบง่าย ๆ ดีครับ โอเคครับ เป็นทางผ่านของพม่า แต่ถ้าอ่านจาก มหาราชวงษ์(หน้า 232) ก็เห็นจะบอกว่า เมืองพิษณุโลก ก็สู้อย่างเต็มที่นี่ครับ รบจนพ่ายแก่ แมวเหมียวสีหบดี แล้วแมวเหมียวเลยตั้งคนที่อ่อนน้อมต่อพม่ามาเป็นเจ้าเมือง ตกลง ออกญาพิษณุโลก ยกมาช่วยอยุธยาแน่ป่าวครับเนี่ย (หมายถึงศึกสุยาศมรินทร์นะครับ) ?? 2. ท่านเอกทัศน์ คงไม่ได้งอมืองอเท้าหรอกครับ ผมก็คิดว่า ท่านเอกทัศน์ก็คงมีไอคิวเหมือนกันครับ เพราะตามปกติของ สัตว์โลกย่อมต้องมีการระวังภัยอยู่แล้ว ถ้าจะดึงน้องชายมาช่วยรบ ในนามของรัฐบาลก็ไม่ผิดนี่ครับ มีอำนาจเต็มอยู่แล้ว ถ้าไม่ทำสิครับ คนคงด่าตาย อย่าลืมครับ ผมไม่ได้บอกว่า ท่านเอกทัศน์ เป็นบุคคลที่ไร้ความสามารถ ตามความหมายของนักกฏหมายนะครับ 3. สมัยนั้น พิชัยสงครามอยู่ใน ตำราสมุดไท นี่ครับ ไม่ได้อยู่ในอินเตอร์เนทเสียหน่อย 3.1 นั่นแน่ ผมไม่ใช่หมอลักษณ์นะครับ จะได้ฟันธงว่า รัฐบาลจะอยู่หรือไป 3.2 เคยเห็นทีมโคลัมเบีย โดย การนำของ เรเน่ ฮิกิต้า ชะล่าใจ ทำเก๋า เลยโดน โรเจอร์ มีย่า ฉกบอลไปจากเท้าครับ 4. เรื่องทัพพระนคร ที่ส่งออกไป รับทัพพม่านั้น (อ้างอิงจาก มหาราชวงษ์ นะครับ) ผมเคยอ่านในห้องสมุดนี้ ท่านขุนนางอยุธยา ท่านอธิบายไว้ในแนวทางให้เชื่อได้ว่า อยุธยาต้องการประวิงเวลาไว้เท่านั้น ผมก็เลยเอามาถาม เพราะท่านขุนนางฯ ท่านก็โปรท่านเอกทัศน์คนหนึ่ง 4.1 สงสัยจังครับ ว่าทำไม ท่านเอกทัศน์ จึงส่งผลไปรับทั้ง ทัพของ มหานรทา และ ของ สีหะปะเต๊ะ ได้ว่องไวปานนั้นครับ?? ทางของ มหานรทา ท่านเอกทัศน์ ยกไปรับศึก เมื่อ มหานรทา กวาดเรียบทั้งภาคตะวันตกของไทย และ ภาคใต้ จนถึงสุราษฏร์ธานี (เมืองไชยา) จนทัพของ มหานรทา มาเจอกับทัพไทยที่ สีกุก ( ต.สีกุก อ.บางบาล จ.อยุธยา ปัจจุบัน) ทางของ สีหะปะเต๊ ก็ลุยดะ กวาดเรียบ รวมถึง ถลุงพิษณุโลกอยู่หมัดก่อนแล้ว ก็ไปรออยู่ที่ริมน้ำปิง (ไม่รู้ตรงไหนเหมือนกัน เพราะตอนนั้น พม่าผ่านพิษณุโลกมาแล้ว อาจเป็นนครสวรรค์มั้ง ??) 4.2 ยิ่งมาอ่านเจอบทสัมภาษณ์ของท่านเอกทัศน์ ในมหาราชวงษ์ ก็สรุปได้ว่า ท่านบอกไว้ว่า .... ถ้าแม้เราจะไม่ออกไปรบพุ่งก็ได้ ด้วยกรุงศรีฯเมืองเรานี้ เป็นราชธานี หาภาคิไนยไม่ได้ ...... ... แม้ฝนลงมาก น้ำก็จะท่วมรอบพระนครดุจดังพระมหาสมุท เมื่อน้ำท่วมแล้วกองทัพพม่า ก็จะหนีถอยไปเอง ...เรา(ท่านเอกทัศน์)เหนว่าไม่ต้องมีความวิตกอะไร อนึ่งเราเหนว่าพม่าบังอาจยกทัพ เข้ามาประชิดถึงเชิงกำแพงเมืองเราดังนี้... ....พม่าจะดูถูกเราได้ว่า ชาวอยุธยาไม่อาจสู้รบ เพราะฉนั้นเราควรออกไปจับเปนพวกแม่ทัพแล นายทัพนายกองพลทหารของพม่าเสียให้หมด... (อ้างจาก มหาราชวงษ์ หน้า 236 ครับ) 4.3 มันก็เลยทำให้ผมสงสัยหนะสิครับว่า ตกลงแล้ว ท่านเอกทัศน์ เอางัยแน่ จะอยู่แต่ในเมืองรบเพื่อประวิงเวลา หรือว่า ตั้งใจจะลุยพม่าจริง ??? จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 10 มิ.ย. 49 19:50:59 A:202.133.189.35 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ใจเย็นๆคุณวรณัย  ใจเย็นๆก่อนครับ  ก็บอกแล้วว่ากัดพอขำๆ  จริงๆแล้วผมนับถือความรู้คุณวรณัยนะครับ (กล่าวโดยบริสุทธิ์ใจ)  เพียงแต่อาจจะมีความเห็นแตกต่างกันบ้าง  กับสำนวนออกจะกวนๆไปหน่อยแค่นั้น  อ่านดูรู้สึกว่าคุณวรณัยชักจะหน้าขึ้นสี  หวังว่าคงไม่โกรธอะไรมากมายนักนะครับ เรื่องกบฏกับความพ่ายแพ้อันยับเยิน ฯลฯ  ขอแปะไว้ก่อนนะครับ  เดี๋ยวจะมาคุยอีกที  อ้อ!  ไม่มีตรงไหนที่ผมคิดว่าคุณวรณัยอวดดีเลยจริงๆครับ (หรือสื่อสารผิดพลาดไปหว่า?) จากคุณ : masked v - [ 10 มิ.ย. 49 21:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 5..เรื่อง Pattern ของสงคราม ท่าทาง อ.วรณัย จะเข้าใจที่ผมสื่อผิดไปหนะครับ เพราะเท่าที่ผมจำได้ จากประวัติศาสตร์แบบคลั่งชาติ ซึ่งก็คือว่า 1. ยึด อยุธยาเป็นที่ตั้งมั่นรับศึก 2. รอน้ำหลากมา 3. ขุดคู รวมถึง เสริมกำแพงเมือง 4. เอาปืนใหญ่ใส่เรือสำเภา หรือ เรือกำปั่น ไล่ยิงพม่า ผมหมายถึง 3 ข้อนี้ต่างหากหละครับ ที่เป็น Pattern เดิม ๆ ที่สมัยท่านเอกทัศน์ ก็ยังใช้อยู่นี่ครับ ท่านเอกทัศน์ก็ยังอิง Pattern แบบนี้อยู่ เพียงแต่ว่า ขยายอาณาเขตให้มันไกลพระนครไปหน่อย ไปอยู่ที่ สีกุก กับ ปากน้ำพระประสบ ผมก็เลยถามว่า แล้ว Pattern ใหม่ ๆ มีตรงไหนมั่งไหม เท่านี้เองครับ 6.. ในฉบับมหาราชวงษ์ เจ้าจันทร์ โดนพระเจ้าเอกทัศน์ จำไว้อยู่ในโรงช้างนี่ครับ ไม่ได้บอกว่าเป็น ตะพุ่นเสียหน่อย ตะพุ่น คือ พี่เอก สรพงษ์ เอ๊ย คนเลี้ยงช้างนะครับ ส่วนเจ้าจันทร์ พระอนุชา อีกองค์ ของท่านเอกทัศน์ โดนจำโดยใส่พวงคอ และ จำขัง ไว้นะครับ ส่วนเรื่องชุดนั่น ผมคิดตามประสาชาวบ้านธรรมดาครับ ในสมัยนั้น ถ้าคนที่เป็นมหาดเล็ก ก็ต้องรักพระเจ้าแผ่นดิน เป็นธรรมดา ก็ต้องหาทางให้นายตัวเองหนีไปให้ได้ อันนี้ก็เป็น สามัญสำนึกและหน้าที่ปกติของ มหาดเล็กนี่ครับ ??? ผมก็ไม่ได้บอกว่า มันต้องเป็นตามที่ผมคิดเสียหน่อย แต่ผมมองในมุมมอง ปี พ.ศ. 2310 ที่ระบอบการปกครองยังเป็น ราชาธิปไตย ครับ 6.1 ผมก็ไม่ได้กล่าวหาว่า อ. วรณัย บอกว่า พระเจ้าตาก ตาขาวนี่ครับ แต่ พอจะอนุมานได้ว่า หนีทัพ เป็น กบฏ และ ในมุมมองของ อ. วรณัย ถ้าเป็น อ. วรณัย เอง คงจะรบจนตัวตาย ฝากชื่อไว้ให้โลกาได้รับรู้ 7. ใน มหาราชวงษ์ บอกว่า พระมหาอุปราช โดนปืนใหญ่นี่ครับ ไม่ได้บอกว่า โดนไรเฟิล ( หน้า 173 ) (สงสัย ทหารรับจ้างพระนเรศวร คงเป็น ทอม เบริงเจอร์ จากเรื่อง สไนเปอร์ ไม่ก็ คาลอส แฮนคอกซ์ อดีต สไนเปอร์ ผุ้โด่งดังของ นาวิกฯ สหรัฐ ไม่ก็ อาจเป็น คนรัสเซีย จากเรื่อง The enimy at the Gate แน่ ๆ เลยครับ ถึงแม่นขนาดนั้น ) 7.1 ส่วนเรื่อง ยุทธหัตถี มีจริงหรือไม่ มีทางพิสูจน์ดังนี้ครับ 7.1.1 ไปทุบเจดีย์ยุทธหัตถีเสีย แล้วดูว่า มีเครื่องทรงของ พระมหาอุปราชอยู่จริงหรือเปล่า ?? 7.1.2 ไปหา โดเรมอน แล้วนั่ง ไทม์แมชชีนไปดู ไม่ก็ ต้องไป หา ด๊อกในหนัง แบคทูเดอะฟิวเจอร์ เพื่อขึ้นรถทะลุเวลาเอาครับ..55555 8. ครับ รับทราบครับว่า อ. วรณัย บอกว่า ร่วมกันสู้ครับ 8.1 แล้วไหง ท่าน น้องชายอุทุมพร รักสงบ จึงไม่มาช่วยพี่ชายรบในศึกสุริยาศมรินทร์หละครับ ?? หรือว่า ท่านอุทุมพร มาช่วยแล้ว แต่ ประวัติศาสตร์ไทย บิดเบือนอีกแล้ว กระนันหรือครับ ท่าน ??? 8.2 เรื่อง บางระจัน อันนั้น น้าปื๊ด แกตีความเอาเองนี่ครับ แกตีความว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เหมือนอย่างที่ ท่านผู้กำกับ ตำนานนเรศวร ท่านตีความว่า +++ทหารไทยต้องใส่เกราะเหล็กแบบยุโรป +++ เข้าสงครามนั่นหละครับ ??? เพราะผม ก็ถามหาเรื่องเกราะเหล็กนี้อยู่เหมือนกัน ว่า เกราะทรงพระนเรศวรหายไปไหน ?? Where's King Naresuan's Armour ???????? 8.3 งงครับ อะไรกันหรือครับ พระนารายณ์ไปพระเจ้าบรมโกศ งงครับ บอกตรง เมตตาผมสักนิดเถอะครับ 8.4 ก็ในห้องประวัติศาสตร์นี่หละครับ คุณ ขุนนางอยุธยา ท่านเขียนไว้แล้ว ผมอนุมานไว้ว่า เป็นแบบนั้น ก็เพราะเหตุผลว่า ไม่เข้าร่วมเกณฑ์รักษาพระนครนี่หละครับ แต่พม่า ก็มาดูหนังน้าปื๊ดนะครับ...ฮา 9.. ผมอ่านมหาราชวงษ์แล้ว .........เชื่อ........... แต่ยังมีข้อสงสัย ก็เลยถามครับ เพราะผมคิดไม่ได้อย่าง ท่านนักวิชาการประวัติศาสตร์ทั้งหลาย เพราะไม่ได้จบมาตรงสาขานี้ แต่ดัดจริตอยากจะคุยด้วย แล้วก็ด้วยความมืดบอดสงสัยมานานจึงได้ถามครับ ก็กราบขอความเมตตาจากท่านที่มีตำรับตำรา หรือ ท่านผู้รู้ผู้ชำนาญประวัติศาสตร์ช่วยแนะนำด้วยครับ 10.. ฮั่นแน่ ผมไม่ได้เป็นพระอรหันต์นะครับ พระอรหันต์คงไม่มานั่งเล่นเนทแบบนี้หรอกครับ ผมก็ไม่ได้บอกว่าเชื่อทั้งหมด แต่สงสัยจึงถามครับ 10.1 ผมไม่ได้บอกว่า ทั้งหมดไม่น่าเชื่อ แต่ในเมื่ออยากจะเผยแพร่ ก็น่าจะต้องตอบคำถามได้อย่างหมดข้อสงสัยสิครับ จากคุณ : เจ้าหนูจำม้าย - [ 10 มิ.ย. 49 21:21:58 A:202.133.189.84 X: TicketID:025907 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณmasked v บางครั้งผมก็รู้สึกว่า ตัวเองอวดดีมากไปครับ บางครั้งก็มั่นใจเกินไป จนละเลยที่จะฟังผู้อื่นอยู่บ่อยครั้งครับ เป็นข้อบกพร้อง โดยสุจริต หวังว่าคงให้อภัย อย่าดูอารมณ์ของผมในความเห็นเลยครับ ข้ามมันไปเถอะ เป็นสิ่งไม่ดีและไร้สาระของผมเองครับ จากคุณ : วรณัย - [ 10 มิ.ย. 49 21:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุยกับ 44 ครับ 1. ประเด็นเรื่อง ศึกพิษณุโลก  เป็นทางผ่านที่พม่าทำสงครามมาตามรายทางครับ ในสมัยหลังพิษณุโลกยังเป็นทางผ่านกองทัพและถูกตีแตกและถูกเผาทำลายในศึกอะแซหวุ่นกี้ ประเด็นนี้เทียบให้ดูว่า การปรากบฏทางเหนือ และใต้ของอังวะ ไม่เหมือนกับ เหตุการณ์ในสมัย 2100 ของเมงตยาชเวที 2........ 3. ....... 4. เรื่องทัพพระนคร .... คือกลยุทธในการประวิงเวลา ก็เป็นได้ครับ แต่มันแสดงถึงการทำอะไรบ้างของเอกทัศ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย 4.1 ก็ตั้งรับเฉพาะในอาณาเขตของอยุธยา อาจจะเพื่อประวิงเวลา หรือเอาชนะ ? ก็ได้ทั้งคู่ แต่ก็แพ้ทั้งหมด 4.2 - 4.3 ครับ ความมั่นใจในยุทธศาสตร์ป้อมเมืองที่เคยเอาชนะพม่าได้ ประวิงเวลาเพื่อเก็บยุทธปัจจัยเข้ากรุงให้หมดก่อน ... ..เรื่อง Pattern ของสงคราม ก็ชัยภูมิยังเป็นแบบนั้น เป็นเกาะเมือง น้ำล้อมรอบแล้วครับก็ต้องใช้วิธีดังกล่าว แล้วตั้ง ค่ายรอบพระนครอีก 50 ค่าย (ในมหาวงษ์กล่าวไว้) เรือรบน้อยใหญ่ออกรบยิงปืนใหญ่สกัดจากป้อมที่สร้างสูงขึ้นกว่าค่ายของพม่า 6.. ครับ ตำแหน่งตะพุ่นหญ้าช้างครับ ตำแหน่งที่ไม่ไม่ตายก็บุญโขในจารีตอยุธยา 6.1 พระเจ้าตากไม่ได้หนีทัพครับ ท่านเข้าใจผิดว่าเสียกรุงแล้วในวิกฤตการณ์เดือนมกราคม 2310 7. โดนปืนครับ ยังไม่ได้รบ จึงต้องกันพระศพออกจากการรบ เอกสารฝรั่งบอกพระนเรศวรใช้ขอสับ เอกสารโปตุเกสว่าชนช้างกัน 7.1 .... 7.1.1 ..... ไม่มีครับ เพราะเป็นเจดีย์ยุคสุพรรณบุรี( ศึกษาจาก"ข้าว"ในอิฐ) 7.1.2 ...... 8. .........ครับเพราะเหตุนี้ไงครับผมจึงรู้สึกว่าผมภาคภูมิใจในการต่อสู้ทุกครั้งในชีวิตของผม ผมไม่เคยมองผู้แพ้ว่าอ่อนแอ เพราะผมก็แพ้ในชีวิตหลายเรื่อง แต่ผมไม่เคยยอมแพ้ เพราะความพ่ายแพ้มันทำให้เราเห็นจุดอ่อนและคิดถึงการแก้ไข 8.1 ขอให้ช่วยแต่ไม่มาช่วยครับ...ความเห็นของผมอยู่ใน 42 ครับ 8.2 บางระจัน บางระจัน วันเพ็ญ เกิดขึ้นหลังการประกวดโคลงภาพพงศาวดารในสมัยรัชกาลที่ 5 จึงถือว่าเป็น"ประวัติศาสตร์ที่เพิ่งเกิด" เกราะเหล็กมันไม่มีการขุดค้นเจอทางโบราณคดีครับ ท่านเอาเกราะที่พบในซากเรือฟิลลิปปินส์มาใส่ให้อยุธยาใน"ภาพยนตร์" 8.3 ครับ ......เรื่องการจัดระเบียบทางสังคม ระบบไพร่ เจ้าทรงกรม  และ สงครามชิงบัลลังก์เศวตรฉัตรแห่งเลือด ที่มีมาตั้งแต่สมัยพระนารายณ์ 8.4 ...... 9. ดีครับที่ยังได้อ่านมหาวงษ์ แล้วนำมาใช้ และขอยกย่องนะครับที่แสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมา 10. ครับ เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ชีวิตเราเลือกได้ครับ 10.1 ครับ ผมก็ว่ามันยากที่จะปรับเปลี่ยนความทรงจำในช่วง 40 - 50 ปี ของประวัติสาสตร์ชาตินิยม ผมก็เลยถือว่างานของผมยังเพิ่งเริ่ม เอาเป็นว่าวันที่ 4 มิถุนายน ขอเชิญร่วมเปิดหนังสือของคุณเทพมนตรี เรื่องเจดีย์ยุทธหัตถีก่อน( เรื่องคนไม่เชื่อเรื่องเจดีย์ยุทธหัตถีอยู่ที่สพรรณ)  ที่โซฟิเทล ( วันเวลาจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง) ส่วนงานเขียนของผมเรื่องเสียกรุงและเอกทัศยอมรับว่า ยังทำได้ไม่ดีนัก เพราะขาดหลักฐานของจีน เวียดนาม VOC และการอธิบายที่มีการจัดระเบียบความคิดแล้ว ดีใจครับที่มีคนโต้แย้งกัน แต่เรื่องของการศึกษาประวัติศาสตร์แบบของผม ก็ไม่ใช่แบบของนักประวัติศาสตร์นะครับ ผมจะเรียกว่าเป็นวิธีการศึกษาแบบ"มานุษยวิทยาเชิงประวัติศาสตร์" ถูกผิด ใช่ไม่ใช่ จนถึงขั้นเปลี่ยนความเชื่อกัน ไม่มีความสามารถพอเลยครับ แต่ผมก็ยืนยันว่า ผมไม่ชอบกินมาม่า( ดิบ ๆ ) จริง ๆ เพราะหลายเรื่องความเป็นมนุษย์มันทำไม่ได้ จากคุณ : วรณัย - [ 10 มิ.ย. 49 22:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เอ่อ... ถ้าจะหาข้อมูลของพัฒนาการทางเทคโนโลยีอาวุธของอยุธยาที่ทั้งซื้อ และพัฒนาขึ้นเอง จะไปหาจากเล่มไหนได้บ้างครับ หรือพอจะสรุปคร่าวๆให้พอเห็นภาพให้หน่อยก็ยิ่งดีเลยครับ คือผมค่อนข้างคิดว่าความยิ่งใหญ่ของอยุธยามาจากการใช้เทคโนโลยีของอาวุธปืน-ปืนใหญ่พวกนี้มากกว่าที่จะเป็น ดาบ-หอก-โล่ หรือเกราะเหล็ก(มีไม่มีก็ไม่รู้) เกราะหนังแรด น่ะครับ และยิ่งมีพระแสงปืนต้นเป็นเครื่องยืนยันความสำคัญของอาวุธปืนต่อระบบความคิดด้วยแล้ว ผมยิ่งไม่คิดว่าภาพของหนัง-ละครอิงประวัติศาสตร์ที่ผ่านๆมาจะถูกต้องนัก เพิ่งจะเห็นเรื่องสุดท้ายของช่องสามเนี่ยแหละ(จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วที่ตั๊กเล่นน่ะครับ)ที่พอจะมีภาพพระเอกสะพายปืน(ท่าสะพายยังเหมือนในเพเทรียทที่เมล กิบสันเล่นเลย) หรือผมคิดมากไปเอง จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 11 มิ.ย. 49 02:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เทคโนโลยีอาวุธปืนของอยุธยารับมาจากฝรั่งทั้งดุ้น ตามดูวิวัฒนาการอาวุธของฝรั่งเป็นหลักผมว่านะจะใช้ได้ แต่ผมกลับไม่คิดว่าอาวุธปืนพวกนี้จะมีความสำคัญกับสงครามจารีตในภูมิภาคนี้มากถึงขนาดเป็นตัวตัดสินสงครามได้ ถ้าจะเป็นก็คือเป็นโจ๊กเกอร์ เป็นตัวพลิกสถานการณ์อย่างไม่คาดฝัน อย่างกรณีสงครามพระมหาอุปราชา หรือศึกอลองพญา ถ้าเชื่อว่าสองกรณีนี้จบเพราะผู้นำทัพโดนปืน(ไม่ว่าจะปืนยาวหรือปืนใหญ่) ที่ว่าเป็นได้แค่โจ๊กเกอร์เพราะอาวุธปืนสมัยนั้นยังล้าหลังมาก มันไม่ได้ใกล้เคียงกับอาวุธที่เราใช้ในปัจจุบันเลย ปืนยาวนั้นระยะยิงหวังผลแย่เอามากๆ ผมยังหาข้อมูลไม่ได้ว่าปืนยาวในยุค 2100 นั้นมีประสิทธิภาพแค่ไหน แต่ 200 ปีต่อมาอาวุธปืนซึ่งพัฒนามาอีกหลายขั้นแล้วมีระยะยิงหวังผลแค่ 70 เมตรเอง ดังนั้นหากพระแสงปืนข้ามแม่น้ำสะโตงจะมีความสำคัญ ก็คงไม่ใช่เรื่องฝีมือแม่นปืน แต่เป็นเครื่องแสดงบุญญาภินิหารของพระนเรศ เพราะระยะขนาดนี้ยิงโดนได้เป็นเรื่องฟ้าบันดาลโดยแท้ พระแสงปืนก็เลยกลายเป็นอาวุธที่เทพเจ้าประทานมาคู่บุญกษัตริย์ไปเลย นอกจากรื่องระยะยิงแล้ว การบรรจุกระสุนก็เป็นเรื่องน่าปวดหัว ปืนยาวชั้นดียุค 2300 คนที่ฝึกเป็นอย่างดีสามารถยิงได้เต็มที่นาทีละ 2-3 นัด ไม่ต้องไปคิดเลยว่าปืนสมัยก่อนหน้านั้นจะเป็นยังไง ทหารรับจ้างฝรั่งหากินได้ก็น่าจะเพราะการใช้อาวุธปืนต้องมีความชำนาญด้วยนี่แหละ ในการรบขืนมัวแต่หวังจะใช้ปืนเป็นอาวุธหลักมีหวังตายก่อน หนังไทยบางเรื่องผมกลับมองว่าทำหลายฉากได้ใกล้เคียงความจริง คืออาวุธปืนเป็นอาวุธป้องกันตัวในยามฉุกเฉิน กองทหารต่างชาติเป็นกองรักษาพระองค์ ไม่ใช่ตั้งแถวซัดกันแบบสงครามกลางเมืองในอเมริกายุค 2400 ที่ขนาดอาวุธพัฒนาไปมากแล้วแต่ยังไม่มีความแม่นยำพอที่จะใช้วิธีเล็งยิงคนจากระยะขนาดนั้นได้ ต้องยิงตรงไปข้างหน้าเป็นแนวหน้ากระดานแบบนั้น ส่วนพระเอกแบกปืนยาวสุดเท่แบบนั้น ผมไม่รู้ว่าพระเอกเป็นใคร ถ้าเป็นแม่ทัพระดับสูงก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าเป็นขุนทหารระดับล่างมันก็คือลิเกดีๆนี่เอง ไม่มีใครให้ของมีค่า(ถึงชีวิต)อย่างนี้ให้คนธรรมดาใช้กันง่ายๆหรอกครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 11 มิ.ย. 49 14:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาคุยต่อเรื่อง"เทคโนโลยีและนวัตกรรมของสงคราม" เห็นตาม คุณCrazyHOrse ครับ เพิ่มเติมความเห็น"ส่วนตัว" นะครับ อาวุธสำคัญของสงครามในช่วงหลัง 2200 หรือในช่วงสมัยของพระนารายณ์เป็นต้นมา มหาอำนาจทางเทคโนโลยีของโลกเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมที่เคยเป็นของฮอลันดา สเปญ โปรตุเกส มาเป็นอังกฤษ ฝรั่งเศส บลาซิล?( อันนี้ฟุตบอลโลก) มหาอำนาจเหล่านี้เปลี่ยนแปลงโลก ต่างแผ่แสงยานุภาพมาทางทะเล จากการค้า และการสงคราม ปืนใหญ่ Cannon คืออาวุธที่สำคัญในช่วง 2100 ปืนคาบศิลา Flintock gun ปืนที่กว่าจะยิงได้ก็ใช้เวลานานมาก..... ลูกไม่แรงนักหากยิงในระยะห่างเกิน 50 เมตรหรือตามจำนาวนดินปืนที่อัดเข้าไป มีใช้เฉพาะผู้ที่ชำนาญ และยังไม่มีปืนสั้นแบบสับนกใช้กัน ปืนใหญ่พัฒนาลงมาเป็นปืนใหญ่แบบเล็ก หรือแบบพกพา เช่นปืนใหญ่บนหลังช้าง ปืนใหญ่มือถือที่มีคานห้อยมัดเชือกเพื่อสะท้อนแรงถีบ เคลื่อนย้ายโดยคน 1 - 2 คน ( ดูจากภาพตู้ลายพระธรรม ศิลปสมัยอยุธยาและขุดพบปืนใหญ่เล็กมือถือจำนวนมากในอยุธยา ถ้าอยากได้ลองไปที่จัตุจักรโครงการ 1 มีขายอยู่เป็นประจำ ความยาวไม่เกิน 60 ซม.) ปืนนี้นี้มีขนาดลูกประมาณ 3 - 4 นิ้วซึ่งตรงกับเอกสารทางประวัติศาสตร์ที่กล่าวว่า “ ....อนึ่งดำรัสให้พระวิสูตโยธามาตย์ฟั่นเชือกน้ำมันทำรอกไว้ให้มาก ถ้ามีการศึกมา จะเอาไม้ตั้งขาหยั่งบนป้อมและเชิงเทินแล้วจะเอารอกติดเอาปืนกระสุน ๓ นิ้ว ๔ นิ้ว ชักขึ้นไปให้สูง แล้วจะล่ามชนวนยิงมิให้ข้าศึกเข้ามาใกล้ .“ ปืนใหญ่ลูกขนาด 7 - 10 นิ้ว จะตั้งอยู่ตามช่องจุกใบเสมา ไม่สามารถชักลอกยกขึ้นสูง จึงใช้มุมเงย ปืนใหญ่(เล็ก) ที่ชักรอกสูงขึ้นโดยมีคาน มีการสร้างเชิงเทินซ้อนไปบนป้อมกำแพงอิฐ สร้างค่าย หรือตั้งขาชักรอก ก็เพื่อให้ปืนอยู่ในที่ที่สูงกว่าค่ายของพม่าที่สร้างขึ้นสูงเทียมกำแพงพระนคร จึงจะมีโอกาสทำลายฝ่ายตรงข้ามได้ดีกว่า ด้วยกฏของแรงโน้มถ่วงจะช่วยให้ลูกตกลงมาดีกว่ายิงสวนแรงโน้มถ่วงขึ้นไป “....พวกเข้ารีตโดยมากมีหน้าที่รักษาเชิงเทินซึ่งเป็นการหาประโยชน์มิได้ เพราะการศึกครั้งนี้ได้รบกันนอกกำแพงเมือง ภายหลังพระเจ้ากรุงสยามได้พระราชทานปืนใหญ่ให้แก่วัดเข้ารีต ๓ วัดที่อยู่นอกกำแพงพระนคร รวมเป็นปืน ๓๐ กระบอก พร้อมทั้งลูกกระสุนดินดำ และได้พระราชทานปืนไปให้พวกจีนซึ่งมีอยู่ ๖,๐๐๐ คน....” ปืนใหญ่ขนาดเล็กนี้ไม่ใช่ของใหม่ของตะวันตก เอาเข้ามาขายโดย VOC ของอังกฤษ ไม่มีการผลิตเอง ส่วนปืนใหญ่เอง พัฒนาการในช่วง 2100 - 2300 คือการปรับขนาดให้ใหญ่ขึ้น ยิงได้ไกลขึ้น ลูกใหญ่ขึ้น ใช้ประจำป้อม  เช่นที่ป้อมเพชร มีแรงถีบสูงจึงมีการสร้างร่องไว้เฉพาะเป็นทางสำหรับแรงสะท้อนของปืน แต่ก็มีจำนวนไม่มากนักสำหรับปืนรุ่นนี้ ส่วนปืนยาว ค้นพบไม่มากนัก จึงน่าสงสัยว่า มีการใช้ปืนยาวมากน้อยแค่ไหนในช่วงของสงคราม? มีส่วนช่วยชี้ขาดสงครามมากน้อยแค่ไหน? แต่มีการใช้แน่ ๆ โดยเฉพาะผู้ที่ชำนาญ ทหารรับจ้างและทหารเจนศึก เพราะวิธีการใช้ไม่ง่ายนัก อยุธยาน่าจะมีปืนยาวคาบศิลาแบบตะวันตกใช้ ไม่เกิน 2000 กระบอก และพัฒนาเป็นไกแบบ"สับนก"แล้ว ไม่มีหลักฐานการจัดรูปกองทัพของอยุธยาเองในการใช้ปืนแบบตะวันตก แต่ฝ่ายพม่า"มี" ดินปืนก็ใช้ได้ยากในสงครามเขตร้อน ที่ฝนตกบ่อย และVOCก็ไม่ได้นำเข้ามาขายจำนวนชัดเจนนัก (แอบขายวังหน้า) ปืนยาวในยุค 2300จะมีประสิทธิภาพหรือไม่ อยู่ที่ระบบการใช้พลปืน โดยเฉพาะยุทธวิธีเรียงแถวหน้ากระดาน เกราะของภูมิภาคเขตร้อน ก็คือเกราะหนังสัตว์ จะมีใช้อยู่โดยทั่วไป โดยเฉพาะเกราะหนังแรด ส่วนเกราะเหล็กของสงครามแถบนี้ จะมีลักษณะแบบตาข่าย มีการตัดเย็บโดยทำเป็นเกร็ด ไม่เป็นชิ้นใหญ่ ๆ แบบตะวันตก ด้วยภูมิประเทศเป็นดินโคลนเลน มีแมลงและปัจจัยทางธรรมชาติของที่น้ำขังเป็นเงื่อนไข แต่ปัจจัยของอยุธยาแตกต่างจากปัจจัยทางธรรมชาติภูมิภาคอังวะของพม่า ส่วนเรื่องกำแพงพระนคร ปัจจัยที่สำคัญของสงครามจารีต ยังไม่มีการทาสีขาว เป็นสีปูนโดยธรรมชาติ บางส่วนไม่มีการฉาบปิด สร้างเสร็จสมบูรณ์เช่นในปัจจุบัน ก็อยู่ในราวพระนารายณ์ มีการปรับปรุงและสร้างเพิ่มเติมป้อมบ้างในสมัยต่อมาจนถึงสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ บางส่วนของกำแพงในด้านใน จะมีการอัดดินยันกำแพงด้านหลัง เพื่อให้กำแพงมีความหนาขึ้น แข็งแรงต่อลูกปืนใหญ่ที่ยิงเข้ามาเพื่อทำลายกำแพง และสามารถเคลื่อนย้าย สนับสนุนกระสุนดินดำและอาวุธในระหว่างที่ทำสงครามได้ง่าย ไม่ใช่เดินขึ้นลงบันได มีการสร้างหลังคาไม้ครอบลงบนป้อมและกำแพงตลอดโดยรอบ ประตูน้ำจะมีการปักไม้ตาลสร้างหอรบซ้อนไปบนประตู ธนูและหน้าไม้ ยังเป็นอาวุธที่สำคัญของกองทัพทั้งสอง จากคุณ : วรณัย - [ 11 มิ.ย. 49 17:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แหะแหะ เห็นภาพชัดเจนเลยครับ ขอบคุณทั้งสองท่านมาก ไม่คิดว่าปืนแก็ปที่เป็นปืนพรานพื้นเมืองสมัยนี้ สมัยนั้นจะใช้ได้ต้องผู้ชำนาญการขนาดนั้น แถมทั้งหมดต้องสั่งนำเข้าอีกตะหาก ผ่านไป 400 ปีก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนจริงๆ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 11 มิ.ย. 49 21:20:58 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตอนนี้พักรักษาตัวอยู่  กว่าจะหายคงไม่ได้คุยกันอีกแหง  T T จากคุณ : masked v - [ 12 มิ.ย. 49 07:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านจนหมดก็สงสัยครับ สรุปว่าบ้านบางระจันเป็นเรื่องจริงหรือนิทานกันแน่ มีการสู้ถึง7ครั้งรึเปล่า  ถ้าเป็นเรื่องจริงแล้วทำไมกรุงศรีฯไม่ส่งปืนใหญ่มาให้ รบกวนช่วยตอบด้วยนะครับ จากคุณ : pom-en - [ 15 มิ.ย. 49 05:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เรื่องจริงเชิงนิทาน ที่ถูกเสริมแต่งสีสัน ในยุคหลวงวิจิตรฯ จนกลายเป็นตำนาน หากบ้านระจันที่สิงห์บุรีมีจริง คงไม่ได้รบชนะพม่าแบบที่เรารู้ อาจจะเป็นการลุกฮือของชาวบ้านที่ทนการขูดรีดทรัพยากร-แรงงานจากทัพพม่าไม่ไหว ในหลักฐานชั้นต้นยังแทบไม่ได้พูดถึง หรือ พูดไว้น้อยมาก ส่วนเรื่องปืนใหญ่ อย่างที่คห.บนว่า หากเป้นกลุ่มชาวบ้านที่หนีการเกณฑ์ไปรวมกันที่บ้านระจัน ไม่อยู่ภายใต้อาณัติกรุงศรีฯ ย่อมเป็นธรรมดาที่ ทางกรุงฯจะไม่ให้อาวุธร้ายแรงไปใช้ ถึงเอาไป ชาวบ้านเพียงจำนวนหยิบมือก็คงรักษาไม่ได้ จากคุณ : โดราเดม่อน (โดราเดม่อน) - [ 15 มิ.ย. 49 16:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณโดราเอม่อนที่มาตอบครับ แล้วอยากจะถามอีกว่าเหล็กไทยในสมัยก่อนไม่สามารถหลอมเป็นปืนสั้นหรือปืนใหญ่ได้เองรึครับถึงต้องนำเข้าจากต่างประเทศ ไม่มีคนไทยคนไหนสามารถสร้างปืนได้เองรึครับ จากคุณ : pom-en - [ 15 มิ.ย. 49 20:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เยี่ยมมากกระทู้นี้  ได้ความรู้มาก   เสียอย่างเดียวที่เวลาความเห็นไม่ตรงกันแล้วใช้ถ้อยคำยั่วยุกันมากไปหน่อย   ถ้าลดๆตรงนี้ได้ จะทรงคุณค่าและน่าชื่นชมมากเลยครับ จากคุณ : ช.ก. (ไทยมุงหรรษา) - [ 16 มิ.ย. 49 23:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านจนตาลายแล้ว แต่  มันส์ พะยะค่ะ เรื่องนี้ไม่รู้จบจริงๆ จากคุณ : ต้อม ตื่นตูม - [ 17 มิ.ย. 49 23:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 59 นิ้วหายเจ็บแล้ว (แต่ไม่รู้ว่าจะยังมีคนคุยอยู่หรือเปล่า?)  ติงนิดนึงนะครับ  ถึงจะเชื่อไม่เหมือนกัน  แต่ก็อย่าได้หมิ่นหมายว่าไม่มีความคิดสิครับ  การเรียกหมิ่นตำราใดตำราหนึ่งตั้งแต่ต้น  มันก็เป็นการเริ่มด้วยอคตินั่นแล ป.ล.หากคุณวรณัยยังอ่านอยู่  กระผมจะมาเสวนาต่อแล้วกันนะครับ จากคุณ : masked v - [ 18 มิ.ย. 49 20:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีคะ ตามอ่านมาจากเว็ปอื่น สนใจเรื่องอยุธยาคะ อยากทราบเรื่องข้าราชการไทยที่ถูกกวาดต้อนไปพม่า และมีที่เป็นหญิงไม๊คะ ปล. คุณวรณัยเป็นอาจารย์หรือคะ? จากคุณ : ตอง - [ 21 มิ.ย. 49 01:59:28 A:172.23.192.141 X:172.23.192.141, 61.213.181.82 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เลื่อนสกอร์ จนนิ้วเจ็บ  เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ จากคุณ : Roy E Nem - [ วันเข้าพรรษา 09:44:35 ]