ความคิดเห็นที่ 1 ผมจำไม่ได้แล้วครับ 5555  รอคนต่อไปมาตอบ จากคุณ : เจ็ดเจ็ด - [ 8 มิ.ย. 49 20:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนที่พูดประโยคดังกล่าวคือยี่เอ๋ง พูดกับหองจอเจ้าเมืองกังแฮ ส่วนผลเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามรายละเอียด ในกระทู้นี้ครับ. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4427104/K4427104.html จากคุณ : เจียวต้าย - [ 9 มิ.ย. 49 21:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มีคนบางคนทำประโยชน์ให้แก่แผ่นดิน แต่ไม่ถูกใจผู้มีอำนาจ ก็จำต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรม ดังคำพูดข้างล่างนี้ "....เราจะขอฝนให้ตกลงมาห่าใหญ่ ให้น้ำท่วมแผ่นดินประมาณสองศอกเศษ ราษฎรทั้งปวงจะได้ทำนาให้บริบูรณ์ ถึงมาตรว่าจะทำได้ดังปรารถนาก็ดี อันชีวิตเราครั้งนี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย....." จะเป็นไปได้เชียวหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 10 มิ.ย. 49 08:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อุปมาอุปมัย น่ะครับ หมายถึง ต่อให้ทำความดีมากมายมหาศาล ก็ไม่อาจซื้อเวลาต่อชีวิตได้ เพราะได้ทำกรรมพลาญชีวิตผู้อื่นไว้มาก ชีวิตของตัวเลยสั้น จากคุณ : Hexter - [ 10 มิ.ย. 49 15:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นไปได้นะครับ ถ้าเป็นคนที่ยึดกับความคิดตัวเองเป็นหลัก ทั้งยังหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่ยอมเปลี่ยนคำพูดง่ายๆอย่างซุนเซ็กแล้วล่ะก็ ก็คงพอเป็นไปได้ครับ เป็นตอนที่อิเกียดปรารภออกมาเมื่อซุนเซ็กถ้าให้ทำพิธีขอฝน ถ้าทำไม่ได้จะฆ่าเสียในโทษฐานทำตัวเป็นผู้วิเศษ หลอกลวงชาวบ้าน จากคุณ : วัวน้อยในไร่หญ้า - [ 11 มิ.ย. 49 01:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความเห็นที่ 3 ตอบตามความเห็นที่ 5 คะ ขี้เกียจพิมพ์ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 11 มิ.ย. 49 01:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อจาก คห.๕ อิเกียดก็รับคำซุนเซ็ก แล้วชำระกายให้หมดมนทิล ครั้นเวลาเช้าแดดกล้า อิเกียดจึงขึ้นไปบนโรงพิธี เอาเชือกมัดตัวเข้า หมอบตากแดดบริกรรมขอฝนอยู่ ชาวเมืองทั้งปวงก็พากันมาดูเป็นอันมาก อิเกียดจึงร้องบอกชาวเมือง ตาม คห.๓ ชาวเมืองทั้งปวงจึงว่า " แม้นเรียกฝนตกลงมาได้ ซุนเซ็กก็จะไม่เอาโทษท่าน " อิเกียดจึงว่า " อายุเราถึงที่ตายวันนี้แล้ว มาตรว่าจะมีผู้ใดช่วยก็ไม่รอดชีวิต " และซุนเซ็กก็หาเรื่องฆ่าเสียจนได้ แล้วตนเองก็ป่วย ตายตามอิเกียดไปในเวลาไม่ช้าไม่นาน ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 11 มิ.ย. 49 12:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในกาลครั้งหนึ่ง ยังมีมหาอุปราชคนหนึ่ง ยกทัพไปรบกับผู้ที่ไม่ยอมอ่อนน้อม พอเจอหน้าก็ว่า ".....เดิมเราได้กราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้ตั้งท่านเป็นขุนนาง พระเจ้าเหี้ยนเต้ก็โปรดให้ เหตุใดท่านจึงคิดขบถ ยกกองทัพมาทำอันตรายเมืองฮูโต๋ ให้เคืองถึงพระเจ้าเหี้ยนเต้ เป็นคนหามีกตัญญูไม่......." แม่ทัพที่ถูกกล่าวหาว่าขบถ ก็ย้อนเข้าให้ว่า ".......ตัวเป็นมหาอุปราชมิได้สัตย์ซื่อ คิดการใหญ่ล้ำลึก เป็นศัตรูราชสมบัติยิ่งกว่าครั้งอองมังกับตั๋งโต๊ะอีก ซึ่งเรายกกองทัพมานี้ จะได้เป็นขบถต่อพระเจ้าเหี้ยนเต้นั้นหามิได้ เรามานี้หวังจะกำจัดตัว ซึ่งเป็นศัตรูแผ่นดินเสีย....." พอจะจำได้ไหมครับ ว่าใครพูดกับใคร? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 12 มิ.ย. 49 06:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ ^ ขออนุญาตเล่นด้วยคนนะครับ ... คำพูดนี้เป็นคำพูดของโจโฉโต้ตอบกับอ้วนเสี้ยวครับ และอ้วนเสี้ยวได้โต้ตอบกลับมา ขอเล่นบ้างนะครับ " เจ้าเสวยราชสมบัติไม่ต้องด้วยขนบธรรมเทียมกษัตริย์แต่ก่อน ตั้งใจแต่จะเสพสุรา แล้วก็มัวเมาไปด้วยการเล่นทั้งปวงแลสตรี ไม่เอาใจใส่ราชการเลย ซึ่งจะเป็นเจ้าแผ่นดินครองราชสมบัตินั้นไม่ควร แล้วขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงปรึกษากันเห็นว่าเจ้าไม่ควรแก่ราชสมบัติแล้ว จงเร่งเอาพระแสงกระบี่แลตราหยกสำหรับกษัตริย์มาคืนให้ขุนนางเขา จะได้ยกคนอื่นซึ่งมีสติปัญญาเป็นเจ้าแผ่นดินสืบไป ฝ่ายตัวเจ้าให้ไปรับราชการที่เจอ๋องซึ่งพระบิดาตั้งไว้แต่ก่อนนั้น ถ้าไม่มีรับสั่งให้หาอย่าเข้ามาเป็นอันขาดทีเดียว" ยากไปป่ะครับ เหมือนจะยากนะครับ แต่ถ้าอ่านดูดีๆจะพบว่าเดาได้ไม่ยากครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 12 มิ.ย. 49 20:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณกระบี่หยก ที่ตอบ คห.๘ นั้นถูกต้องครับ ผมอยากให้ผู้อื่นมาตั้งกระทู้แบบนี้บ้าง ผู้อ่านจะได้ลองขบคิด แม้จะมีหนังสือต้นฉบับอยู่ในมือ ก็อาจจะหาไม่เจอก็ได้ การตอบผิดไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร เดี๋ยวก็มีคนมาบอกให้เอง ผู้อ่านก็จะมีความรู้มากขึ้น และท่านที่มีต้นฉบับก็จะได้อ่านทบทวนตอนอื่น ๆ ไปด้วยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 12 มิ.ย. 49 22:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คห.๙ เป็นสมัยโจฮอง หลังจากสุมาอี้ได้ตายไปแล้ว สุมาสูเป็นมหาอุปราช พระเจ้าโจฮองคบคิดกับนางเตียฮองเฮาจะกำจัดสุมาสู เช่นเดียวกับเมื่อครั้งพระเจ้าเหี้ยนเต้คบคิดกับตังสินจะกำจัดโจโฉ แต่สุมาสูจับได้จึงให้นางกวยไทเฮามารดาของพระเจ้าโจฮองตัดสิน นางจึงให้โจฮองออกจากราชสมบัติ แล้วไปเชิญโจมอมาเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไป ผมเปิดตำราตอบครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 13 มิ.ย. 49 18:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขึ้นชื่อว่าชาติแก้วแล้ว ถึงจะแตกทำลาย ก็ไม่หายชื่อ ----------------------------------------------------------------- แม้นท่านผู้ใดตอบเราได้ถูกต้อง จะรับรางวัลจากเรา หาได้ไม่ จากคุณ : ลุงอ่ำ - [ 14 มิ.ย. 49 00:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อเสร็จศึกเซ็กเพ็กแล้ว โลซกก็พาบังทองไปฝากซุนกวน ให้รับราชการในง่อก๊ก แต่ซุนกวนดูหน้าตาแล้วไม่สมกับที่จะเป็นคนมีสติปัญญา จึงไม่รับไว้ โลซกก็ถามบังทองว่าคิดจะไปอยู่ที่ใด บังทองก็ว่าอยากจะไปอยู่กับโจโฉ โลซกเสียดายความรู้ อยากจะให้เป็นฝ่ายเดียวกัน จึงกล่าวตามสำนวนท่านเจ้าพระยาพระคลัง  ว่า "........ท่านมีสติปัญญาดุจแก้วอันงาม ซึ่งจะไปอยู่ด้วยโจโฉนั้น เหมือนไปอยู่ในที่มืดที่ลับไม่สมควร.........." มิทราบว่าข้าพเจ้าจะเดาได้ใกล้เคียงกับข้อความ ที่ท่านลุงอ่ำ ได้ตั้งกระทู้ไว้หรือหาไม่ ? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 มิ.ย. 49 07:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถูกต้องครับผม เก่งมากครับท่านเจียวต้าย ลำพังต่อให้มีตำรามาตอบถ้าไม่มีความรู้ความคิดแลสติปัญญาก็คงมิอาจตอบได้โดยง่าย คห. ที่ 12 ครับ คำพูดนี้เป็นคำพูดของกวนอูตอนที่โต้ตอบกับจูกัดกิ๋น ขณะที่กวนอูแพ้ศึกและถูกล้อมอยู่ที่เมืองเป๊กเต้ ซุนกวนได้ส่งจูกัดกิ๋นมาเกลี้ยกล่อมกวนอู แต่ด้วยนิสัยชายชาติทหารและไม่ลืมคำสาบานในสวนท้อ กวนอูยอมตายแต่ไม่ยอมจำนนจึงได้ปฏิเสธจูกัดกิ๋นไปครับผม พูดถึงเรื่องแก้ว ผมนึกถึงข้อความนี้ขึ้นมาได้ ลองทายเล่นกันดูนะครับ "อันผู้มีสติปัญญานั้น ถ้าจะคิดสิ่งใดก็กว้างขวางโอบอ้อมอารี อุปมาเหมือนคนกลืนแก้วอันเป็นทิพย์ไว้ในท้อง ถ้าไปสถานที่ใดถึงเวลาค่ำมืดก็จะเล็ดลอดสว่างไสวไปด้วยรัศมีแก้ว ถ้าคิดการสิ่งใดก็รู้จักที่หนัก ที่เบา ที่เสีย ที่ได้ ยักย้ายถ่ายเทมิให้ผู้ใดล่วงรู้ถึง จึงจะนับได้ว่ามีสติปัญญาลึกซึ้ง" ขออนุญาตบอกใบ้ให้เล็กน้อยว่าเป็นคำพูดของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ผู้หนึ่ง กล่าวกับผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งครับผม .... ใบ้ซะขนาดนี้คงจะพอคุ้นๆและตอบได้แล้วกระมังครับ ... ^ ^ แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 49 15:50:55 จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 14 มิ.ย. 49 13:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ท่านเจียวต้าย... ด้วยเนื้อความอันสั้นดังที่เรายกมาถามนี้ ใครเลยจะจดจำได้ง่าย แม้ตัวเราผู้ถามเอง ก็จำแทบมิได้ว่าผู้ใดกล่าว ที่เรายกขึ้นถาม ก็ด้วยจำมิใคร่ได้นั้นแล ส่วนท่านกระบี่หัก... กระบี่ท่านหาได้หักจริงไม่ ซ้ำยิ่งคมอีกต่างหาก นับถือ นับถือ อยากคำนับด้วยสุรา ก็จำใจมิทำได้ ด้วยคำนับแล้ว จะมีแต่เราเมาอยู่เพียงลำพังผู้เดียว จากคุณ : ลุงอ่ำ - [ 14 มิ.ย. 49 14:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับท่านลุงอ่ำ ... กระบี่ที่ทั้งเก่า หัก ทื่อ เต็มไปด้วยรอยบิ่นและสนิมกันเกรอะกรัง มิอาจเปล่งประกายเทียบเทียมกระบี่วิเศษเฉกเช่นกระบี่สัตตโลหะของอ้องอุ้น กระบี่แชฮงเกี้ยมของจูล่ง หรือกระบี่อี้เทียนเกี้ยมของโจโฉได้ฉันใด บัณฑิตผู้มีสติปัญญาแลความสามารถย่อมเปล่งประกายเจิดจรัส สุดที่ผู้น้อยจะเทียบเคียงได้ฉันนั้น ผู้น้อยได้แต่เพียงบังอาจตนยกมะพร้าวห้าวมาขายสวนแสดงความต่ำต้อยเพื่อรองรับคำสั่งสอนแลคำชี้แนะจากทุกท่านเท่านั้นครับผม หากท่านรังเกียจมิยอมคำนับด้วยสุรา ผู้น้อยได้แต่ขอบังอาจคำนับก่อนแล้ว แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 49 17:54:58 แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 49 16:17:24 จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 14 มิ.ย. 49 16:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมอ่านการตอบปัญหา ประโยคเด็ดในสามก๊ก ในช่วงนี้แล้ว ให้ปวดศีรษะเป็นอย่างยิ่งครับ ด้วยเกรงว่าท่านผู้อ่านอื่น ๆ จะยิ่งงงมากกว่าผม ก่อนจะบรรเลงต่อไป จึงขอสรุปดังนี้ครับ คห.๙ คุณกระบี่หัก ตั้งกระทู้แล้ว เจียวต้ายตอบตามคห.๑๑ นั้น ถูกต้องครับ คห.๑๒ คุณลุงอ่ำ ตั้งกระทู้แล้ว เจียวต้ายตอบตาม คห.๑๓ นั้น ผิดอย่างจังครับ ที่ถูกนั้นคือที่คุณกระบี่หักตอบ ตามคห.๑๔ เป็นคำพูดของกวนอู ตอบปฏิเสธการเกลี้ยกล่อมของจูกัดกิ๋น ขณะที่จนมุมอยู่ที่เมืองเป๊กเสียครับ ส่วนปัญหาที่ตั้งใน คห.๑๔ นั้น บังเอิญซ้ำกับที่ได้เคยตอบไปแล้ว ดังนี้ครับ ประโยคเด็ดในสามก๊ก(๒) ประโยคเด็ดในสามก๊ก(๑) ทั้งสองกระทู้กรุณาดูตามที่คุณกระบี่หัก ลิ้งก์ไว้ให้ข้างล่างครับ ขอบคุณครับ. l แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 49 20:33:54 แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 49 19:22:26 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 มิ.ย. 49 19:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 และที่เจียวต้ายเขียนชื่อท่าน กระบี่หัก เป็น กระบี่หยก นั้น มิได้เป็นความตั้งใจ สงสัยว่าคงจะเสพไปหลายจอกหน่อย เพราะเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วครับ และสามจอก(น่าจะเรียกว่าเหยือก) ที่เรียงไว้นั้น จอกกลางน่าจะเป็นของเจียวต้าย ถ้าใส่น้ำแข็งและเติมโซดาเสียหน่อยก็จะดียิ่งขึ้นครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 มิ.ย. 49 19:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ชะอุ๋ย .....  ต้องขอประทานโทษด้วยครับท่านเจียวต้าย พอดีผมเพิ่งเห็นและเข้ามาที่ห้องนี้ได้ไม่นานจึงมิทันได้อ่านกระทู้อย่างครบถ้วนชัดเจน จึงทำให้ตั้งคำถามซ้ำไป... งั้นเอาใหม่ละกันครับ ....... คนจีนในสมัยสามก๊ก นิยมเชื่อและเคารพในลัทธิเต๋าและขงจื้อ มีบุคคลหนึ่งอ้างคำพูดส่วนหนึ่งซึ่งนำมาจากคำภีร์วิถีแห่งฟ้าโดยกล่าวไว้ว่า " กระทำการใดอย่างสอดวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดมงคล กระทำการใดอย่างสับสนไม่สอดคล้องกับวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดอัปมงคล การได้รับผลดีก็เพราะครองตัวสอดคล้องกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า เกิดวิบัติก็เพราะครองตัวแปลกแยกกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า หลักเหตุผลย่อมเป็นไปเช่นนี้อย่าได้ลงโทษโกรธว่าฟ้าบันดาลเลย" ลองเดากันดูนะครับ ว่าใคร พูดกับใคร เพื่ออะไร ทั้งนี้มีคำบอกใบ้ให้แล้วจึงคงไม่ยากจนเกินไปมั้งครับผม ป.ล. ท่านเจียวต้ายครับ ผมว่าลิงก์ที่น่าจะถูกต้องคือ ประโยคเด็ดในสามก๊ก http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4415305/K4415305.html และประโยคเด็ดในสามก๊ก (๒) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4425231/K4425231.html จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 14 มิ.ย. 49 19:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณ คุณกระบี่หัก ที่ช่วยแก้หมายเลขกระทู้ประโยคเด็ดให้ครับ วันนี้ยังหัวค่ำอยู่เลยทำไมผิดได้ก็ไม่ทราบครับ ประโยคที่ถามใหม่นั้น อ่านดูสำนวนแล้วไม่น่าจะใช่ของท่านเจ้าพระยา เดี๋ยวจะลองค้นหาเทียบเคียงดู ขออนุญาตรอให้ผู้อื่นที่รู้จริง ตอบก่อนครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 มิ.ย. 49 20:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมหาจนตาลายแล้วก็ไม่พบ ขอความกรุณาท่านกระบี่หักช่วยชี้แจงด้วยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 16 มิ.ย. 49 06:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ในครั้งที่เล่าปี่ไปเยือนเขาโงลังกั๋งครั้งแรก เมื่อมิได้พบขงเบ้งจึงกลับออกมาด้านนอก ครั้นขี่ม้ากลับมาได้สามสิบเส้นพบชายผู้หนึ่ง วัยสามสิบใบหน้าผ่องใส ดวงตามีประกายเจิดจ้า ไม่คล้ายกับชาวบ้านธรรมดาแต่บุคลิกสมกับเป็น อาจารย์ จึงเข้าไปทักด้วยหมายเข้าใจว่าเป็นขงเบ้ง ชายผู้นั้นปฏิเสธว่าตนไม่ใช่ขงเบ้งแต่เป็นเพื่อนของ ขงเบ้ง เล่าปี่จึงว่าเมื่อข้าพเจ้ามิได้พบกับขงเบ้งแล้ว ได้พบกับเพื่อนของขงเบ้งก็นับว่าเป็นวาสนา ใคร่ขอให้ท่านเมตตาสนทนากับเรา ฝ่ายชายผู้นั้นเห็นกิริยาสุภาพอ่อนน้อมของเล่าปี่ ก็เกิดความสงสารจึงเชื้อเชิญให้เล่าปี่นั่งลงสนทนา และถามเล่าปี่ว่า ท่านมาหาขงเบ้งในยามฤดูหนาว ด้วยเหตุอันใด เล่าปี่ตอบว่าทุกวันนี้แผ่นดินเป็น จลาจล บ้านเมืองเกิดกลียุคราษฎรเดือดร้อนทุกหย่อม หญ้า ตัวข้าพเจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์มิอาจดูแคลน จึงตั้งปณิธานบำรุงแผ่นดินให้เป็นสุข แต่ข้าพเจ้านี้ สติปัญญาน้อยจึงได้แต่มาเชื้อเชิญขงเบ้งไปช่วยราชการ สืบไป ชายผู้นั้นจึงหัวเราะและกล่าวว่า ธรรมดาสรรพสิ่ง ย่อมมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป แผ่นดินที่สงบสุข เมื่อถึงยามก็ต้องจลาจล การจะเปลี่ยนจลาจล ให้เป็นสุขนั้นเป็นเรื่องยาก ไยมิเสียแรงเปล่า เนื่องด้วยขัดกับวิถีแห่งฟ้า บุญทำกรรมแต่งประการ ใดก็ย่อมเป็นไปตามนั้น จะหักห้ามฝืนวาสนานั้นมิได้ เล่าปี่จึงว่าท่านว่าดังนี้ก็ชอบแต่ข้าพเจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์ มิอาจทนอยู่ได้จำต้องเพียรพยายามไปอย่างสุดความ สามารถ ชายผู้นั้นจึงกล่าวว่า " กระทำการใดอย่างสอดวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดมงคล กระทำการใดอย่างสับสนไม่สอดคล้องกับวิถีแห่งฟ้า ย่อมเกิดอัปมงคล การได้รับผลดีก็เพราะครองตัวสอด คล้องกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า เกิดวิบัติก็เพราะครองตัว แปลกแยกกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า หลักเหตุผลย่อม เป็นไปเช่นนี้อย่าได้ลงโทษโกรธว่าฟ้าบันดาลเลย" ชายผู้นั้นก็คือ "ซุยเป๋ง" ครับผม เมื่อเฉลยแล้ว ขออนุญาตเริ่มคำถามใหม่เลยนะครับ " ยาดีขมปากแต่เป็นประโยชน์แก่คนไข้ คนซื่อกล่าวคำไม่เพราะหูแต่เป็นประโยชน์ แก่การภายหน้า " ลองทายดูนะครับ ประโยคนี้ใครพูดกับใคร ? เพื่ออะไร ? หวังว่าคงไม่ยากเกินไปกระมังครับ ป.ล. รู้สึกเหมือนจะมีแต่ผมกับท่านเจียวต้ายเล่นกัน อยู่สองคนเลยนะครับ หุหุหุ อยากเรียนเชิญผู้อ่าน ทุกท่านมาร่วมตอบร่วมถามไปด้วยนะครับ ผิดถูก ไม่เป็นไรครับเพื่อเป็นความรู้ที่ดีในเรื่องสามก๊ก มากยิ่งขึ้น จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 16 มิ.ย. 49 19:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณท่านกระบี่หัก ผมได้พลิกไปจนเจอ ซุยเป๋ง จนได้ เมื่อเล่าปี่บอกชื่อแซ่และความประสงค์ที่มาหาขงเบ้งแล้ว ซุยเป๋งก็หัวเราะแล้วจึงตอบว่า " ซึ่งแผ่นดินเป็นจลาจลจะมาหาขงเบ้งไปช่วยทำนุบำรุงให้เป็นสุขนั้น ก็เห็นว่าท่านมีน้ำใจซื่อสัตย์รอบคอบดีแล้ว แต่ว่าประเพณีแผ่นดินนี้ เกิดจลาจลแล้วก็เป็นสุขเล่า เป็นสุขแล้วเกิดจลาจลเล่า เป็นธรรมดามาแต่ก่อน แลซึ่งท่านจะคิดอ่านปราบปรามแผ่นดิน อันถึงกำหนดจลาจลแล้วให้กลับเป็นสุขนั้น เกลือกจะไม่สมปรารถนา ก็จะป่วยการเสียเปล่า อันเกิดมาเป็นคนทุกวันนี้ก็สุดแต่บุญและกรรม จะหักวาสนานั้นไม่ได้ " ฉบับท่านเจ้าพระยาว่าไว้ดังนี้ ผมจึงนำมาเทียบกันไว้ ให้ท่านอื่นได้ศึกษา ถึงสำนวนทั้งสอง มิได้ว่าใครผิดใครถูกครับ ขอเชิญพิจารณาประโยคต่อไปครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 มิ.ย. 49 05:30:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอขอบคุณท่านเจียวต้ายครับผม และขออภัยที่ บังเอิญว่าฉบับเจ้าพระยาหน้านั้นของผมขาดซะพอดี จึงถือวิสาสะยกประโยคที่พอจำได้ซึ่งมาจากฉบับ เรืองวิทยาคม คำกล่าวที่ว่า " กระทำการใดอย่างสอดวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดมงคล กระทำการใดอย่างสับสนไม่สอดคล้องกับวิถีแห่งฟ้า ย่อมเกิดอัปมงคล การได้รับผลดีก็เพราะครองตัวสอด คล้องกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า เกิดวิบัติก็เพราะครองตัว แปลกแยกกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า หลักเหตุผลย่อม เป็นไปเช่นนี้อย่าได้ลงโทษโกรธว่าฟ้าบันดาลเลย" เป็นคำพูดของซุยเป๋งที่โต้ตอบเล่าปี่อีกครั้งหนึ่งหลัง จากที่ได้โต้ตอบไปแล้วตามที่ท่านกล่าวมาในคห. 23 ครับผ้มมมม... เรียนเชิญทายคำถามที่คห. 22 ต่อไปครับ ครั้งนี้มี ในฉบับเจ้าพระยาพระคลังหน ครับผม หุหุหุ จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 17 มิ.ย. 49 13:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ผมคิดว่าคำพูดข้างบนนั้น ควรจะเป็นคำพูดของคนที่หวังดีต่อแผ่นดิน ซึ่งมีมากมาย กว่าจะพบว่า เมื่อเล่าเจี้ยงจะออกไปรับเล่าปี่มาช่วยรักษาเมืองเสฉวนนั้น อองลุยได้เอาเชือกผูกตัวห้อยอยู่ที่ซุ้มประตูเมือง แล้วยืนหนังสือให้เล่าเจี้ยงพิจารณา ซึ่งมีความว่า "....ด้วยข้าพเจ้าได้ยินโบราณเล่าสืบกันมาว่า ยาดีกินขมปาก แต่เป็นประโยชน์แก่คนไข้ คนซื่อกล่าวคำไม่เพราะหู แต่เป็นประโยชน์แก่กาลภายหน้า ซึ่งท่านไม่ฟังคำข้าพเจ้า จะออกไปรับเล่าปี่ที่เมืองโปยเสียนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าเมื่อไปจะมีทางไปสะดวก แต่เมื่อจะกลับมา เห็นจะขัดสนไม่มีทางมา.........." เมื่อเล่าเจี้ยงไม่เชื่อ อองลุยก็เอากระบี่ตัดเชือกขาด ศีรษะปักลงมาคอหักตาย แล้วในที่สุด เล่าเจี้ยงก็เสียเมืองเสฉวนให้เล่าปี่ไปจริง ดังคำของอองลุยนั่นเอง ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 มิ.ย. 49 16:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ติ๊งต่อง.... ถูกต้องแล้วคร้าบ !!! ... โอ้โห ... สุดยอดมากเลยครับท่านเจียวต้าย คำพูดของคนที่หวังดีต่อแผ่นดินถึงจะมีมากก็จริงครับ แต่มีเพียงไม่กี่ถ้อยคำที่ผมว่าเปรียบเทียบความหมายได้ดีน่าจดจำเหมือนกับคำพูดของอองลุย ต้องขอชมจากใจจริงครับที่ท่านสามารถตอบได้ งั้นคราวนี้เป็นคำพูดของบุคคลขี้ฉ้อของแผ่นดินคนหนึ่งบ้างนะครับ นำมาจากบทสนทนาของบุคคลคู่หนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในบทสนทนาที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องสามก๊กเลยทีเดียว " อันประเพณีการแผ่นดินจะยึดเอามาเป็นเที่ยงนั้นมิได้ ผู้ใดมีวาสนามากได้สมบัติก็เรียกว่าเป็นกษัตริย์ ประการหนึ่งวงศ์พระเจ้าเหี้ยนเต้นี้แผ่นดินก็เป็นอันตรายเกิดจลาจลเนืองๆมา ........... " " อนึ่งอันคำโบราณกล่าวไว้ว่า เกิดเป็นคนในแผ่นดินให้พิเคราะห์ดูกาล ถ้าเห็นผู้ใดมีบุญสมภารมากก็ให้เข้านอบนบเป็นข้าอยู่ด้วย ผู้นั้นจึงจะได้ความสุข แม้นขืนคำโบราณก็จะฉิบหายจนตัวตาย ....... " ใครพูดกับใคร ? เพื่ออะไร ? ขออนุญาตที่ไม่เติมให้ครบนะครับ เดี๋ยวจะทราบหมดพอดี ลองทายดูนะครับ คงไม่ยากเกินไปกระมังครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 17 มิ.ย. 49 18:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ท่านผู้มีภริยา...เอ๊ย...ท่านผู้มีปัญญาทั้งหลาย เราจำต้องไปต่างเมืองก็หลายคราว ด้วยงานจำเป็นที่ต้องทำอันเป็นอาชีพ การเดินทางไปแต่ละคราวก็เป็นหลายวันอยู่ หนทางก็ทุรกันดารนัก จะหาเครื่องคอมใช้ ก็ขัดสน จึงดูคล้ายว่ามิได้มาพบปะกับพวกท่านในที่นี้ ขออภัยเถิด เราเห็นว่า สำนวนที่อยู่ในสามก๊กฉบับหอพระสมุดนั้น มีหลายสำนวน น่าจะมี นักปราชญ์ แลราชบัณฑิต ที่รับสนองพระบรมราชโองการ มาแปลหลายท่าน แม้แต่ในบางตอน ก็มีผู้สันนิษฐานว่า น่าจะเป็นพระปรีชาของผู้แปลที่สูงศักดิ์ก็มี ถึงสำนวนจีนจะแต่งไว้ดีหรือไม่ดีเพียงใด แต่หากผู้แปลเป็นผู้มีปัญญาสูง สำนวนที่แปลไว้ ก็อาจจะงดงามไพเราะ ด้วยปัญญาแห่งท่านก็ย่อมได้ การยกสำนวนแลประโยคในแต่ละตอนมาถามทายกัน น่าจะเป็นความสนุก และเป็นความสนุกที่ยังประโยชน์แก่ผู้อ่านไม่น้อย จากคุณ : ลุงอ่ำ - [ 17 มิ.ย. 49 20:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เมื่ออ่านประโยคเด็ดใน คห.๒๖ ครั้งแรกนึกว่าง่าย เพราะผู้ที่อยากจะเป็นฮ่องเต้มีอยู่สองคน คือ อ้วนสุด กับ โจผี แต่พลิกอ่านจนกระดาษแทบขาดก็ไม่เจอข้อความดังที่ว่า เป็นอันจนปัญญาลงอีกครั้งหนึ่งครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 มิ.ย. 49 05:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีครับท่านเจียวต้าย ตื่นเช้าจังเลยนะครับหรือว่าไม่ได้นอนอยู่ดูบอลอิตาลีกับสหรัฐเหมือนผมเลย ขอมาใบ้เพิ่มเติมนะครับ " อันประเพณีการแผ่นดินจะยึดเอามาเป็นเที่ยงนั้นมิได้ ผู้ใดมีวาสนามากได้สมบัติก็เรียกว่าเป็นกษัตริย์ ประการหนึ่งวงศ์พระเจ้าเหี้ยนเต้นี้แผ่นดินก็เป็นอันตรายเกิดจลาจลเนืองๆมา ........... " ประโยคนี้ถ้าอ่านเผินๆเหมือนจะเป็นข้อความคำกล่าวของบุคคลที่อยากจะเป็นฮ่องเต้ แต่ถ้าอ่านพิจารณาประโยคหลัง " อนึ่งอันคำโบราณกล่าวไว้ว่า เกิดเป็นคนในแผ่นดินให้พิเคราะห์ดูกาล ถ้าเห็นผู้ใดมีบุญสมภารมากก็ให้เข้านอบนบเป็นข้าอยู่ด้วย ผู้นั้นจึงจะได้ความสุข แม้นขืนคำโบราณก็จะฉิบหายจนตัวตาย ....... " จะพบว่า จุดประสงค์แท้จริงแล้วก็คือ การเกลี้ยกล่อมให้ยอมจำนนครับ ทั้งนี้ประโยคแรกเป็นการอารัมภบทร่ายยาวเพื่อจะหาเหตุผลมาอ้างความชอบธรรมของนายตัวเองที่ตั้งตัวเองเป็นฮ่องเต้ มาเกือบจะถูกทางแล้วครับผม ขอใบ้ให้อีกว่า เป็นการปะทะฝีปากกันระหว่างบุคคลคู่หนึ่งซึ่งดุเด็ดเผ็ดมันกันอยู่พอสมควรเลยทีเดียว จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 18 มิ.ย. 49 09:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมกลับจากวัดชลประทาน แล้วก็เลยไปอ่านหนังสือ ในหอสมุดแห่งชาติตามปกติ จึงได้เจอโดยบังเอิญ เมื่อ ๑๒.๐๐ น.ครับ เมื่อโจยอยให้โจจิ๋นเป็นแม่ทัพไปรบต้านทานขงเบ้งที่บุกวุยก๊กครั้งแรก และตีแฮหัวหลิมแตก อองลองขุนนางผู้เฒ่าอายุเจ็ดสิบกว่าปี จึงอาสาจะไปเกลี้ยกล่อมขงเบ้ง เมื่อเจอตัวแล้วก็อารัมภบทว่า " อันประเพณีการแผ่นดิน จะยึดเอาเป็นเที่ยงนั้นไม่ได้   ผู้ใดมีวาสนามากได้สมบัติก็เรียกว่าเป็นกษัตริย์ " แล้วก็บรรยายขยายความต่อไปอีกยืดยาว ลงท้ายว่า " อนึ่งคำโบราณกล่าวไว้ว่า เกิดเป็นคนในแผ่นดินให้พิเคราะห์ดูการ ถ้าเห็นผู้ใดมีบุญสมภารมาก ก็ให้เข้านอบนบเป็นข้าผู้นั้นจึงจะได้ความสุข แม้นขืนคำโบราณก็จะฉิบหายจนตัวตาย " แล้วสรุปว่าให้ขงเบ้งยอมอ่อนน้อมเสีย ตนจะกราบทูลฮ่องเต้ให้ตั้งเป็นขุนนางผู้ใหญ่ กว่าที่อยู่กับเล่าเสี้ยนอีก แต่ขงเบ้งเจรจาสวนเอาว่า อองลองเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่กลับอกตัญญูไปสมคบกับโจโฉและโจผี ชิงราชสมบัติ เสียอีก ตายไปจะดูหน้าพระเจ้าเหี้ยนเต้กระไรได้ อองลองจึงแค้นถึงหัวใจวาย ตกม้าตายในวาระนั้นเองครับ. แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 04:51:54 แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 49 16:17:21 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 มิ.ย. 49 13:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขออนุญาตตั้งกระทู้ใหม่ ที่นี่ครับ. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4466386/K4466386.html จากคุณ : เจียวต้าย - [ 19 มิ.ย. 49 05:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านกระทู้นี้แล้วทำให้อยากหาเวลาตั้งใจอ่านจิงๆจังให้จบซักรอบจัง ที่ผ่านมาอ่านเพียงผ่านๆฆ่าเวลา สืบสานต่อไปนะครับกระทู้ดีๆ อย่างนี้จะเข้ามาติดตามบ่อยๆครับ จากคุณ : ทอดมันปลากราย - [ 20 มิ.ย. 49 16:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 20 มิ.ย. 49 17:14:42 ]