ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าเอาเท่าที่เผยแพร่ต่อสาธารณชน แบบเป็นทางการหน่อย จะมีอยู่ในปกในของหนังสือทุกเล่มของอาจารย์ค่ะ จะมีวันเดือนปีเกิด และประวัติการทำงานค่อนข้างละเอียด หนังสืออาจารย์จะมีตามร้านหนังสือทั่วไปค่ะ ถ้าไปศูนย์หนังสือจุฬาก็คงมีขาย มุมเรื่องจีนน่ะค่ะ จากคุณ : ร้อยบุปผา - [ 16 มิ.ย. 49 20:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เคยรู้มาก่อนว่าท่านเป็น ผ.ศ. เมื่อมีโอกาสเข้าพบ  ก็ไม่เคยสนทนากันด้วยเรื่องเหล่านี้ ประกอบกับท่านไม่ถือเนื้อถือตัว คุยกันแต่เรื่องเย็นใจมากกว่า ประวัติการงาน  คงหาอ่านไม่ยาก แต่ประวัติชีวิต  มีสิ่งที่น่าสนใจแฝงเร้นอีกเป็นอันมาก ท่านเป็นบุคคลที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย เหมาะสมกับเศรษฐกิจพอเพียงเป็นที่สุด ท่านเรียนหนังสือ จบตรีที่วิทยาลัยครู เห็นว่าได้ที่หนึ่งของทั่วประเทศในตอนนั้น ท่านเรียนโท ดูเหมือนจะสายภาษาไทย? แต่ต้องเดินทางไปทำวิทยานิพนธ์ที่เมืองจีน ใช้ชื่อว่า "ซือ เพลงแห่งชีวิตของจีน" ซึ่งสำนักพิมพ์ได้พิมพ์ไว้เป็นฉบับพิเศษ ท่านเป็นครูภาษาไทยโรงเรียนมัธยมต่างจังหวัดเป็นเวลานาน เป็นที่รักเคารพทั้งของศิษย์และเพื่อนครู ก่อนจะผันชีวิตมาเป็นครูภาษาจีนของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เคยบ่นเป็นบางครั้งว่าความรู้สึกผูกพันต่อนักศึกษา  ไม่เหมือนกับที่มีต่อนักเรียน ภายหลังท่านได้ลาออกจากราชการ ก่อนที่จะมีเออร์ลี่ รีไทร์ ไม่เท่าไร แต่ก็ยังกลับไปทำงานในฐานะอาจารย์พิเศษที่เดิม ดูเหมือนจะหนักกว่าเก่าเสียด้วย คงมีเหตุผลของการลาออกภายในใจ แต่ที่พอทราบ บอกว่าอยากกลับไปอ่านหนังสือให้หมดก่อนตาย เป็นหนังสือที่ซื้อไว้มากมายทั้งภาษาไทยและจีน ท่านมีงานเขียนไม่โลดโผน แต่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพ ท่านเป็นคนหัวก้าวหน้า แต่นิยมความประนีประนอม ท่านต้องการให้ศิษย์มีความรู้ความเชี่ยวชาญที่สูงยิ่ง แต่ต้องไม่ละทิ้งคุณธรรม ขอเปิดเผยแต่เพียงเท่านี้  กลัวไม้เรียวนาบก้น จากคุณ : NickyNick - [ 17 มิ.ย. 49 22:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม ชักสงสัยว่าคุณ NickyNick กับข้าพเจ้าจะรู้จักกันหรือไม่ ในเรื่องประวัติ ข้างบนมีค่อนข้างละเอียดแล้ว ขอเพิ่มเติมนิดนึงค่ะ อาจารย์จบปริญญาโทสาขาภาษาและวรรณคดีไทยจาก มศว.ประสานมิตร ตำแหน่ง ผศ. อาจารย์ส่งไว้ก่อนลาออก เวลาได้มันย้อนหลังไปให้น่ะค่ะ แต่ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นที่น่าสนใจนัก ลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นของที่มีได้ก็เสื่อมได้ ไม่ควรแก่การถือเป็นสำคัญ ขณะนี้อาจารย์พำนักอยู่ที่บ้านสุพรรณบุรี เข้ากรุงเทพเป็นครั้งคราว ปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ เขียนหนังสือ ฯลฯ หลังเกษียณอาจารย์มีความสุขว่า ได้ทำอย่างที่ใจรัก เพราะการอยู่ในระบบนั้นมีภารกิจมากมายที่ดึงเวลาจะอ่านจะเขียนไปเสียหมด แต่ในขณะเดียวกันท่านก็สอนว่า เด็กๆ ถ้ายังไม่ได้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองเพียงพอ จะปลีกวิเวกนี้ไม่ได้ ต้องสร้างประโยชน์ก่อน ค่อยหาความสงบ อาจารย์พยายามไม่รับคำเชิญไปบรรยายที่ไหนมากนักถ้าไม่จำเป็น เพราะสุขภาพไม่อำนวย  ฉะนั้นจะติดต่อยาก และเปลี่ยนเบอร์มือถือบ่อยมาก  ศิษยานุศิษย์หากติดต่อไม่ได้อย่าได้น้อยใจ  ถ้ามีทุกข์ร้อนใดต้องการความช่วยเหลือจริง ไปทิ้งเรื่องไว้ที่ธรรมศาสตร์  หากอาจารย์ทราบจะติดต่อกลับเอง ลักษณะเด่นอีกประการของอาจารย์คือเป็นคนชอบค้นคว้าอย่างน่าอัศจรรย์ บางทีค้นเรื่องนี้ แต่ติดศัพท์อยู่คำเดียว อาจารย์จะค้นที่มาของศัพท์นั้นอย่างละเอียดหลายวัน จนกว่าจะกลับมาประเด็นเดิมก็อีกนาน ทำให้เขียนหนังสือได้ไม่เร็วเท่าที่ควร เพราะไม่ยอมปล่อยในรายละเอียด อาจารย์มีความเป็นศิลปินสูง  อ่อนไหว และเป็นตัวของตัวเองมาก ผู้ที่ไม่เข้าใจอาจมองไปในทางลบได้  แต่อันที่จริงแล้ว อาจารย์เป็นคนดีมากทีเดียว เรื่องเล็กๆ อาจารย์จะค่อนข้างบังคับ ดุแรง ในขณะที่เรื่องใหญ่ๆ จะให้ศิษย์ทั้งปวงตัดสินใจเอง ไม่ก้าวก่าย  เหตุผลท่านบอกว่า เรื่องเล็กๆ คือมารยาทหรือความประพฤติต่างๆ ต้องสั่งสอน เพื่อให้ศิษย์อยู่ในสังคมได้อย่างเหมาะสม  แต่เรื่องใหญ่ๆ เช่นคู่ครอง อาชีพ ฯลฯ เป็นเรื่องที่ตัดสินใจตอนโต  คนอื่นไม่มีสิทธิไปยุ่ง ข้อนี้ก็ต่างจากคนจำนวนมาก อาจารย์ไม่ชอบแต่งตัว  สมัยสอนธรรมศาสตร์ก็ใส่เสื้อผ้าเก่า รองเท้าขาด ไม่ใช่ไม่มีใส่ แต่ไม่อยากใส่ ไม่เห็นความจำเป็นของการแต่งตัวสวยงามมากกว่าความสบายและประโยชน์ใช้สอย  คนที่ชอบมองคนที่การแต่งกายถ้าเห็นอาจารย์มักแสดงกิริยาดูถูก  พอรู้สถานภาพก็กลับรีบเปลี่ยนท่าที ทำให้อาจารย์นำมาเล่าเป็นเรื่องขบขันได้บ่อยๆ อาจารย์มีความเป็นพหูสูต คือรอบรู้  ทั้งในด้านจีนศึกษา ไทยศึกษา  ปรัชญา วรรณคดี  ดนตรี  การละคร พฤกษศาสตร์ ฯลฯ เรียกได้ว่าถ้ามีปัญหาหนึ่งไม่รู้จะถามใครดี ก็ถามอาจารย์ถาวรนี่ล่ะ โดยส่วนใหญ่ท่านจะตอบได้ แต่ถ้าตอบไม่ได้ ก็จะรีบไปค้นหามาให้ อาจารย์ความจำดีอย่างน่าทึ่ง เคยมีเพื่อนในห้องคนหนึ่งชื่อปาริชาต  ตอนเช็คชื่อถึง อาจารย์ก็ท่องกลอนเกี่ยวกับดอกปาริชาตในสวรรค์มาได้ยาวเหยียด  ปราบเด็กอยู่หมัดในคาบแรก ดูเป็นเรื่องเกร็ดแฮะ ไม่ใช่ประวัติ  ถือว่าเล่าสู่กันฟังละกันค่ะ จากคุณ : ร้อยบุปผา - [ 18 มิ.ย. 49 00:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้เป็นวันหยุด  แต่มีงานต่อเนื่องในที่ทำงาน จึงมีโอกาสได้มาเปิดอ่าน ผมเป็นคนธรรมดาสามัญ  คงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับคุณร้อยบุปผาหรอกครับ แต่กับอาจารย์ถาวร  ท่านให้ความสนิทสนมมาเป็นเวลานาน  เพราะความที่ท่านไม่ยินดีนักในลาภ ยศ สรรเสริญ  เป็นคนเรียบง่าย  จึงทำให้ทุกคนเข้าถึงได้ง่าย  สำหรับผม  ท่านมีพระคุณสูงยิ่ง  อาจนับได้ว่ารองจากบิดามารดา ท่านจึงเป็นที่ปรึกษามาโดยตลอดเป็นเวลาเกือบสามสิบปี สำหรับความรอบรู้พหูสูต  คนรอบข้างที่พบปะสนทนาย่อมรู้กันดี  มีอะไรที่ผมติดค้างคาใจ  ดังรายละเอียดที่คุณร้อยบุปผาได้บรรยายถึงความพหูสูตของท่าน  ซึ่งมีหลายอย่างที่ผมก็สนใจอยู่ด้วย  ท่านก็ชี้แนะได้อย่างตลอด ความเป็นศิลปินสูงหรืออ่อนไหว  ผมค่อนข้างเห็นแตกต่างไปบ้าง  คงไม่ได้สูงมากจนเกินพอดี  หรือทำให้คนรอบข้างวางตัวลำบาก ท่านมีความเป็นตัวของตัวเอง  แต่ก็ยินดีรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นโดยตลอด  เป็นคนที่มีเหตุมีผล  ไม่ดื้อดึงดันทุรัง  พร้อมจะเปลี่ยนแปลงความคิดของตนหากเห็นว่าอีกฝ่ายถูกต้อง เฮ้อ  ไม้เรียวจะมาไหมเนี่ยะ จากคุณ : NickyNick - [ 18 มิ.ย. 49 13:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กลับมาอ่านกระทู้ซ้ำ ที่เอ่ยถึงความเป็นศิลปินของท่าน ที่บางครั้งมีคนมองในแง่ลบนั้น มิใช่เพราะข้าพเจ้ามีความเห็นเช่นนั้น แต่กำลังอธิบายความเข้าใจผิดของบางคนที่มีต่ออาจารย์ เหตุที่เอ่ยถึงเพราะเคยเกิดกรณีตัวอย่างมาว่า มีนิสิตปริญญาโทผู้หนึ่ง(ขณะนี้จบแล้ว)กำลังทำวิทยานิพนธ์อยู่ ไม่รู้จักท่าน แต่เคยอ่านงาน ก็เลยโทรมาหาเพื่อนข้าพเจ้าเพื่อขอเบอร์ข้าพเจ้า และขอเบอร์อาจารย์ต่ออีกทีหนึ่ง พอได้เบอร์น้องก็โทรไปขอความช่วยเหลือจากท่าน ทีนี้น้องคนนี้พูดจาไม่ถูกธรรมเนียม ท่านก็เลยเอ็ดเอาแรงๆ  แต่ไม่ได้แจงเหตุผลให้ชัดเจนเพราะถือว่าไม่ได้คุ้นกัน และไม่ได้เป็นลูกศิษย์ลูกหา ต่อมาน้องคนนี้ก็ไปบ่นให้กับคนใกลิชิดฟังในเรื่องนี้ ว่าอาจารย์เป็นคนแปลกๆ ไม่ยินดีช่วยเหลือ อารมณ์ผีเข้าผีออก ขึ้นๆ ลงๆ ฯลฯ เผอิญโลกมันกลม เรื่องมาถึงข้าพเจ้าจึงได้พยายามอธิบายผ่านผู้เล่าไปถึงเหตุผลที่อาจารย์ไม่ยินดีจะคุยด้วยอีกทีหนึ่ง  ไม่รู้ว่าน้องผู้นั้นเข้าใจดีหรือยัง จึงได้เอ่ยถึงไว้ในที่นี้ หาใช่ว่าข้าพเจ้าจะบอกว่าอาจารย์ไม่น่ารักแต่ประการใดไม่ หากคุณ  NickyNick  เป็นลูกศิษย์อาจารย์ ไม่ว่าจะศิษย์ในห้อง ศิษย์นอกห้อง รุ่นมัธยม หรือมหาวิทยาลัย ก็ตาม นับได้ว่าเรามีอาจารย์ร่วมกัน  หากจะรู้จักกันไม่น่าเป็นเรื่องแปลก ไม่รู้จักก็ไม่แปลกอีกนั่นแหละ เพราะศิษย์อาจารย์มีมาก แต่การที่จะรู้จักกันหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับความธรรมดาหรือไม่ธรรมดาตรงไหน อย่าว่าแต่มนุษย์ทั้งปวงก็ต้องกิน อยู่ หลับนอนเหมือนกันทั้งสิ้น ฟังดูประโยคว่า "ผมเป็นคนธรรมดาสามัญ  คงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับคุณร้อยบุปผาหรอกครับ" มันทะแม่งๆ อย่างไรไม่รู้  ถ้าคิดมากไปก็ขออภัยด้วยค่ะ จากคุณ : ร้อยบุปผา - [ 18 มิ.ย. 49 15:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยเป็นนักเรียนในที่ปรึกษาของอาจารย์ตอนเรียนอยู่ ม. 6 ที่โรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย สุพรรณบุรี ค่ะ จนทุกวันนี้ยังระลึกถึงอาจารย์อยู่เสมอ และได้ทำงาน ที่ต้องใช้ความรู้วิชาภาษาไทยที่อาจารย์สั่งสอนมา ถ้า คุณ NickyNick จะบอกที่อยู่อาจารย์ จะเป็นพระคุณอย่าง สูงค่ะ จากคุณ : Wanlapa - [ 18 มิ.ย. 49 19:33:37 A:61.47.117.236 X: TicketID:108945 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขออภัยครับ คืนนั้นกว่าจะนอนก็เกือบตี ๕ แล้วมีงานต่อเนื่องในเช้าต่อมา  ทั้งที่เป็นวันหยุด ก๊งไปหน่อยครับ วันนั้นอยากเขียนทำนองว่าเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีคำว่าครูบาอาจารย์นำหน้า ใจตัวเองอยากเป็นครูในห้องเรียนมาก  คงเป็นปมด้อยละมั้ง แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักกันในกระทู้นี้ และในโอกาสต่อๆ ไปอีกครับ สำหรับคุณ Wanlapa คงหาที่อยู่ของอาจารย์ได้ไม่ยากหรอกครับ  เพราะหากอาจารย์หมดธุระในกรุงเทพ  ต้องรีบกลับบ้านสุพรรณแทบจะทันที  ครูบาอาจารย์หรือเพื่อนเก่าๆ ก็คงยินดีบอกที่อยู่เป็นการส่วนตัวครับ จากคุณ : NickyNick - [ 20 มิ.ย. 49 15:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้าใจแล้วค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ในฐานะศิษย์ร่วมอาจารย์  และเพื่อนร่วมโลกไซเบอร์ เรื่องที่อยู่อาจารย์ ก็อย่างที่คุณ NickyNick ว่าล่ะค่ะ คืออาจารย์อยู่สุพรรณเป็นส่วนใหญ่ จะเข้ากรุงเทพก็เฉพาะมีธุระ ไปถามคนๆ แถวบ้านกร่างก็ไม่น่าไม่มีใครไม่รู้จัก แต่ถ้าจะส่งจดหมาย จะส่งไปที่คณะศิลปศาสตร์ ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ กรงเทพฯ ก็ได้ค่ะ อาจารย์จะเข้าไปเอาจดหมายทุกครั้งที่เข้ากรุงเทพ จากคุณ : ร้อยบุปผา - [ 20 มิ.ย. 49 19:51:52 ]