ความคิดเห็นที่ 1 ถ้านับเฉพาะในนิยายจริงๆ โดยไม่ได้อ้างถึงประวัติศาสตร์ เพราะตามประวัติศาสตร์ไม่มีเหตุการณ์ตอนนี้ครับ ขงเบ้งใช้วิธีนี้หลอกได้แต่สุมาอี้ หลอกสุมาเจียวและแม่ทัพคนอื่นๆไม่ได้ครับ ในหนังสือกล่าวไว้ชัดเจนว่าสุมาเจียวทัดทานสุมาอี้ผู้เป็นบิดาว่าที่ขงเบ้งกระทำเช่นนี้เพราะไม่มีทหารจึงพยายามตีหน้าสู้เสือหลอกไปเช่นนั้น แต่สุมาอี้ไม่เชื่อคำสุมาเจียวโดยอ้างว่าขงเบ้งนั้นมากด้วยเล่ห์เพทุบายย่อมไม่ทำเรื่องที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้ ดังนั้นสุมาเจียวเป็นแม่ทัพ ขงเบ้งจะต้องเลี่ยงไปใช้กลอื่น แต่ถ้าคิดกันอีกทีระดับสติปัญญาของสุมาเจียวคงจะไม่มีปัญญาบีบบังคับให้ขงเบ้งต้องจนตรอกอยู่ในสภาพนี้ได้ ป.ล. ถึงเหตุการณ์นี้จะไม่มีในประวัติศาสตร์แต่ก็เป็นมุมมองที่น่าสนใจ เหตุการณ์นี้เป็นที่พูดกันมากมายว่าหลอกว้านจงจงใจแต่งให้ขงเบ้งดูเก่งเป็นพิเศษ ฉลาดประดุจเป็นเทพเจ้า เฉพาะความเห็นส่วนตัวผมนะครับ ผมไม่สนใจว่านิยายเรื่องสามก๊กจะสมจริงกับประวัติศาสตร์สักเพียงไหน ต่างจากนักเขียนหลายๆท่านที่พยายามจะ discredit นิยายสามก๊กและตัวละครใดตัวละครหนึ่งโดยอ้างว่าไม่เป็นจริงตามประวัติศาสตร์ ต่อให้ไม่ตรงกับประวัติศาสตร์เลยเป็นเรื่องแต่งขึ้นทั้งหมดแล้วจะเป็นอย่างไร ??? คุณค่าของนิยายสามก๊กที่แท้จริงที่ทำให้สามก๊กถูกจัดเป็นวรรณกรรมระดับโลกถูกแปลเป็นหลายๆภาษา ทั้งๆที่เป็นเรื่องแต่ง ไม่ใช่อยู่ที่ "ความสมจริงทางประวัติศาสตร์" แต่เป็น "หลักกลยุทธและวิธีคิด" ที่สามารถนำใช้เป็นตำราสอนผู้นำได้ทุกยุคทุกสมัย หรือว่าการสื่อเรื่องสามก๊กในรูปแบบต่างๆในปัจจุบันนี้จะทำให้ผู้รับพลอยเข้าใจผิดและคลาดไปจากคุณค่าที่แท้จริงของสามก๊กกันแน่ ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าจะต้องอ่านแต่ฉบับนิยายอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ดีไม่ต้องๆไปอ่าน สมควรอ่านในหลายๆด้านหลายๆแง่มุมเพื่อรายละเอียดและความรู้มากยิ่งขึ้น ส่วนตัวผมว่ารหัสลับดาวินชีเป็นนิยายที่ดีแม้ว่าไม่ตรงกับความเป็นจริง สามก๊กเองก็เช่นกันแม้ไม่ตรงประวัติศาสตร์แต่ก็มีหลายสิ่งที่ผู้อ่านสามารถจะนำ "หลักและวิธีคิด" ไปใช้ประโยชน์ได้มากน้อยเพียงสุดแต่ผู้อ่านจะพิจารณารับไว้หรือจะได้เพียง "การจับผิด" ก็สุดแล้วแต่ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 49 09:00:12 แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 49 08:59:44 จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 17 มิ.ย. 49 14:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หากเป็นสุมาเจียว หรือ สุมาสู หรือคนอื่น ตามหลักแล้วคงยากที่จะ ทำให้ขงเบ้งคำนวนพลาดเรื่อง การที่ปล่อยทหารไปที่อื่นหมด และเมื่อไม่มีปัญหาเรื่องกองกำลัง ก็ย่อมไม่ต้องใช้ กลยุทธ์เสี่ยงๆแบบนั้น เห็นด้วย กับ ปล. ของคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) อย่างมาก คนหลายๆคน หลงคิดไปตามที่นักเขียนหลายๆทา่น พยายามนำเสนอ เรื่องความบิดเบือนของ หลอกว้านจง ผมมองว่า นักเขียนหลายๆท่านต้องการชื่อเสียง เลยต้องการผลงานที่ชัดเจน ก็เลยจับเอาประเด็นนี้ มาเป็นจุดขายของตัวเอง ทั้งๆที่ในมุมมองผม ก็คิดเหมือนกันว่า มันก็แค่นิยาย ที่เน้น ไปที่ "หลักกลยุทธและวิธีคิด" เหมือนกับที่ คุณ กระบี่หักว่ามา จากคุณ : KongMing - [ 17 มิ.ย. 49 14:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าสุมาเจียวนำขงเบ้งคงไม่ใช้แผนนี้หรอกรับ เพราะขงเบ้งรู้ว่าสุมาอี้เป็นคนที่รอบคอบอาจจะรอบคอบเกินไปด้วยซ้ำ ขงเบ้งก็เลยคิดกลยุทธนี้ขึ้นมาเพื่อวัดใจกันไปเลย เพราะขงเบ้งคงคาดการณืไว้แล้วว่าคนที่รอบคอบมากเกินไปมักจะไม่ชอบวัดใจด้วย แล้วก้เป็นดั่งคาดสุมาอี้ไม่กล้าวัดใจกับขงเบ้งไม่กล้าบุกเข้าไปตีเมืองร้างผลขงเบ้งก็นอดไปซะ ถือได้ว่าเป็นกลยุทธที่ใช้จิตวิทยามาเล่นงานที่ได้ผลมากที่อันนึงเลยละคับ จากคุณ : Vaffancuro - [ 17 มิ.ย. 49 14:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กลยุทธอันนี้ ขงเบ้งใช้ชื่อเสียงของตนเป็นเดิมพัน และใช้ได้หนเดียวเท่านั้น เช่นเดียวกับเตียวหุยเคยใช้ที่สะพานเตียงปันเกี้ยว และจูล่งยืนอยู่คนเดียวหน้าเมืองอะไรก็จำไม่ได้ แล้วข้าศึกก็ไม่กล้าเข้าตี เขาใช้ชื่อเสียงของเขาประกาศให้ข้าศึกหยุด ทั้งสองคนครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 มิ.ย. 49 15:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ ^ ^ จูล่งใช้อุบายค่ายร้างนี้ที่ค่ายทหาร เมื่อครั้นรบกับโจโฉที่ริมแม่น้ำฮันซุยใกล้เมืองอันเต๋งในเขตแว่นแคว้นเมืองฮันต๋งครับ ขออนุญาตแสดงความเห็นนะครับ กลยุทธของจูล่งมีข้อแตกต่างจากขงเบ้งและเตียวหุย กล่าวคือ - จูล่งใช้อุบายค่ายร้างลวงโจโฉเข้าใจจาก "มีแต่ทำเป็นไม่มี" เพราะถึงโจโฉบุกมาจริงๆ ด้วยสภาพชัยภูมิและช่วงเวลาโพล้เพล้ใกล้มืด ด้วยกำลังทหารซุ่มที่มีจูล่ง ฮองตง เตียวเอ๊ก เตียวคี พอจะต้านทานได้ - เตียวหุยใช้อุบายให้ทหารเอากิ่งไม้ผูกหางม้าวิ่งให้ฝุ่นตลบเพื่อให้โจโฉเข้าใจจาก "ไม่มีแต่ทำเป็นมี" - ส่วนขงเบ้งใช้อุบายเมืองร้างให้สุมาอี้เข้าใจว่า "มีแต่ทำเป็นไม่มี" ซึ่งแท้จริงแล้วก็คือ "ไม่มีแต่ทำเป็นมี" ต่างหาก เป็นการซ้อนกลอีกต่อหนึ่งซึ่งใช้ได้แต่คนที่คิดมากอย่างสุมาอี้ซึ่งหวาดระแวงขงเบ้งอยู่เป็นทุนอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 49 18:16:29 จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 17 มิ.ย. 49 17:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมอ่านสามก๊กสองอย่างคือฉบับนิยายและฉบับประวัติศาสตร์  ขอแย้งคุณกระบี่หักว่า ถ้าต้องการหัดให้ตัวเองรู้จักวิเคราะห์อย่างลึกซึ้งขึ้น  ควรหาฉบับที่เป็นประวัติศาสตร์มาอ่านครับ ฉบับนิยายนั้นอ่านสนุก น่าติดตาม  แต่บางครั้งขาดเหตุผลเกินไป  ฉบับประวัติศาสตร์นั้นมีบอกเหตุผลบางส่วนไว้ที่เราหาอ่านไม่ได้จากฉบับนิยายและจะช่วยทำให้เราเข้าใจเหตุการณ์บางอย่างได้มากขึ้น จากคุณ : kazama - [ 17 มิ.ย. 49 22:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับคุณกระบี่หักความเห็นที่ 1 คะ  ว่าจะมาตอบแบบนั้นเหมือนกัน จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 18 มิ.ย. 49 13:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอแย้งคุณ kazama ครับ การที่หัดให้ตัวเองวิเคราะห์ให้ลึกซึ้ง ไม่จำเป็นต้องมาจากแบบประวัติศาสตร์เสมอไป ฉบับประวัติศาสตร์นั้น ถ้าเขียนโดยอีกฝ่าย (อย่างที่เคยได้ยินบ่อยๆคือฝ่ายแพ้) ก็คือนิยายสำหรับฝ่ายชนะครับ อีกอย่าง กลยุทธส่วนใหญ่ที่นักปกครอง นักบริหาร ใช้เป็นแนวทางยึดถือ มาจากฉบับนิยายเป็นส่วนใหญ่ครับ และฉบับประวัติศาสตร์ก็จะข้ามบางตอนบางช่วงไป เพราะมองจากมุมเดียวครับ การที่ฉบับนิยายเพิ่มเติมบางส่วนเข้ามา ถึงแม้บางอย่างจะดูเกินจริง แต่ก็มีนัยให้เราวิเคราะห์ได้เสมอว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ไม่ได้ขาดหลักความเป็นจริงเสมอไปหรอกครับ ในการที่จะเอายุทธวิธีการบริหารไปใช้จริง ควรอ่านให้เข้าใจทั้งสองฉบับ ไม่ควรแบ่งแยกมีอคติกับฉบับใดฉบับหนึ่ง และควรมองจากทุกมุมครับ มิฉะนั้น ความคิดของเราก็จะแคบ และพลาดพลั้งเพราะมองไม่ทั่วเอาง่ายๆครับ ปล. ถ้าข้อความข้างต้นทำให้คุณ kazama ไม่พอใจ ผมต้องขออภัยอย่างสูงครับ จากคุณ : วัวน้อยในไร่หญ้า - [ 18 มิ.ย. 49 18:11:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เครื่องดนตรีที่ขงเบ้งใช้ในตอนนั้นคือ กู่ฉิน พิณโบราณ 7สายครับ เป็นเครื่องดนตรีเก่าแก่ที่นิยมเล่นกันมากในยุคนั้น เสียงของกู่ฉินจะสื่อถึงผู้เล่นว่ามีสภาวะจิตใจเป็นอย่างไร (มีอยู่ตอนนึงที่จิ่วยี้เล่นเพลงครวญสายธารที่เขาแต่งเองไม่จบจนต้องตัดพ้อกับเสียวเกี้ยว ภรรยาของเขาว่า ตัวเขาหมู่นี้ช่างอ่อนแอเหลือเกิน) สุมาอี้ฟังเพลงพิณของขงเบ้งแล้ววิจารณ์ว่า "เสียงพิณของขงเบ้งเหมือนเสียงคลื่นกระทบฝั่ง เหมือนเสียงพายุพัดมวลหมู่เมฆ ปลายนิ้วเหมือนมีพลังทัพนับล้านซ่อนอยู่ ดังกังวาลก้องไปหมด เหมือนเสียงสายธารบนภูเขา น้ำใสไหลเย็น มีแต่คนที่กำลังสบายใจเท่านั้นถึงจะดีดพิณแบบนี้ได้ ข้าว่าขงเบ้งต้องมีแผนการรบอันลึกซึ้งอยู่ในใจแล้ว" สุมาเจียวกับสุมาสูถามว่า "ท่านพ่อ สายพิณไม่กี่เส้น สื่อความหมายได้ขนาดนั้นเชียวหรือ" สุมาอี้ว่า "พวกเจ้าจะไปรู้อะไร ถ้าจิตวุ่นเสียงจะพร่า จิตสงบเสียงจะเที่ยง จิตกังวลเสียงจะหลง จิตสบายเสียงจะใส ฟังขงเบ้งดีดพิณแล้ว ข้ารู้ว่าจิตของเขาเป็นอย่างไร นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งทีเดียว" แล้วสุมาอี้ก็สั่งให้ถอยทัพ เห็นได้ว่า อุบายของขงเบ้งมุ่งเน้นใช้กับสุมาอี้เท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่เข้าใจดนตรีย่อมไม่ได้ผลแน่นอน แต่ถ้าเป็นคนอื่นคงยากที่จะมาไล่ขงเบ้งที่เมืองเสเสีย เพราะตอนที่สุมาอี้จะยกมาทัพมาเมืองนี้ ก็ถูกค้านโดยลูกๆว่า น่าจะตามทัพหลวงของขงเบ้งตะลุยไปถึงเสฉวนมากกว่า มีแต่สุมาอี้เท่านั้นที่รู้ว่า เสเสียเมืองเล็กๆมีความสำคัญ เพราะเป็นที่เก็บเสบียงของกองทัพจก และยังเป็นปากทางของอีก 3เมือง ได้ที่นี่ย่อมได้อีกสามเมือง จากคุณ : เซียงฟง (ผีเฮี้ยน) - [ 18 มิ.ย. 49 18:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณวัวน้อยฯ ถ้ารู้จักแนวทางการตอบของผมจะเข้าใจ  ผมไม่ได้ยกประวัติศาสตร์ไว้เหนือนิยาย   แล้วก็ไม่ได้ยกนิยายไว้เหนือประวัติศาสตร์  ผมให้ความสำคัญทั้งสองเท่า ๆ กัน  ถ้าเป็นคนเล่นที่ sanguo-chronicle ก็จะรู้ว่าผมไม่เคยติดกับฉบับใด  เพียงแต่จะนำเสนอประวัติศาสตร์มากกว่านิยาย  เพราะว่าหาอ่านได้ยากกว่า คนที่ให้ความสำคัญแต่นิยายอย่างเดียว  ยึดติดแต่กับฉบับนิยาย  เท่ากับความคิดของตัวเองก็จำกัดไปตามสิ่งที่ตัวเองยึดถือไปด้วย  หากต้องการศึกษาเพื่อเปิดสมองให้ตัวเอง  ไม่ควรปิดกั้นสิ่งใหม่ ๆ คนที่ให้ความสำคัญประวัติศาสตร์มากกว่านิยาย  ก็เท่ากับการเรียนรู้ในสิ่งใหม่แล้ว ละทิ้งความรู้เดิม  ก็ถือว่าไม่ยืดหยุ่นกับความคิดตัวเอง  ที่ผมแย้งคุณกระบี่หักก็เพราะตรงนี้แหล่ะครับ  เพราะว่าเขายึดติดกับฉบับนิยาย  ไม่ยอมรับสิ่งใหม่ ๆ  เท่ากับจำกัดความคิดตัวเองอย่างน่าเสียดาย ฉบับประวัติศาสตร์ก็มีไม่ถูกครับ  สามก๊กฉบับที่ผมอ่าน คนเขียนนำตำราประวัิติศาสตร์อย่างน้อยสามฉบับมาทำ  คือฉบับเฉินโซ่ว ฉบับSima Guang แล้วก็ the book of later Han   บางตอนเขาก็ยกส่วนที่ขัดแย้งมาแล้วก็วิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นเหตุการณ์ไหน  แล้วแต่ความคิดแต่ละคน  ฝึกใช้สมองดีครับ จากคุณ : kazama - [ 18 มิ.ย. 49 21:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณ kazama ครับ คงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ ถ้าอ่านคำตอบของผม ผมก็ไม่ได้บอกนี่ครับว่าจะต้องยึดติดกับฉบับใดฉบับหนึ่ง ผมถึงต้องแก้ข้อความเพิ่มย่อหน้าสุดท้ายเพื่อไม่ให้ใครอ่านแล้วใจอะไรผิดครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 18 มิ.ย. 49 22:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ข้อความมันส่อให้เข้าใจผิด  ไม่งั้นก็คงไม่มีการแก้ไข  ผมเข้าใจผิดเพราะข้อความก่อนแก้ไข  ผมคงไม่ผิดล่ะมั้ง  ไม่อยากเถียงเอาชนะใคร ดูจากการตอบคุณกระบี่หัก  ยึดติดการแพ้ชนะทางความคิดเกินไป   ผมไม่เถียงอะไรกับใคร  แค่บอกความเข้าใจของตัวเองแค่นั้น  ให้คนอื่นรับความคิดที่มองอีกมุม  เสน่ห์ของเวบบอร์ดก็คือความคิดที่หลากหลาย  ถ้ามาเพื่อเอาชนะ  ผมก็ยึดแต่กับความรู้เดิม ความคิดของตัวเอง  ไม่ได้เพิ่มพูนอะไร จากคุณ : kazama - [ 19 มิ.ย. 49 01:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถูกทั้งคู่แหละครับ อาจารย์ทั้งสองท่าน.....          ก็เหมือนกับคำที่ว่า ศาสตร์และศิลปต้องไปด้วยกัน นั่นแหละครับ..... จากคุณ : หรั่ง (นายหรั่ง) - [ 19 มิ.ย. 49 13:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมชอบตอนนี้มากๆครับ มุขนี้สุดยอดตั้งแต่ต้นยันจบ ไม่รู้ขงเบ้งคิดและทำได้ยังไง (สมมุติว่าเป็นเรื่องจริงๆนะ เคลิ้มไปกับนิยาย อิอิ) กลยุทธแปรเปลี่ยนตามเหตุการณ์ไม่ตายตัว จากคุณ : Hexter - [ 19 มิ.ย. 49 14:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 -*-  พี่กัซอย่าไปกัดคนอื่นสิคะ ไม่มีความเห็นใครถูกใครผิดหรอก  แค่มองกันคนละมุมแค่นั้นเอง  จะจากประวัติศาสตร์  หรือจากนิยายก็แค่ต่างมุมมอง  ไม่ควรไปดูถูกคนอื่นนะคะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 19 มิ.ย. 49 21:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก็เขียนข้อความส่อให้คนอื่นเขาคิด  แล้วมาแก้ไขข้อความ  แล้วบอกว่าคนอื่นเข้าใจผิดไปเอง  มันก็มีเคืองหน่อย ๆ นะ  อีกอย่างปากผมมันเป็นอย่างนี้เอง  แก้ลำบาก ไม่ได้ตั้งใจกัดใคร  อีกอย่างการถกกันแบบมีความเห็นต่างกัน  มันสนุกขึ้นตรงที่ได้แลกเปลี่ยนกัน ผมเชื่อว่า คนที่ถกกันเพราะใช้ปัญญานั้น  ไม่เก็บเอาเรื่องอารมณ์มาใส่ใจ  ดูกันแต่เนื้อหาที่เราถกกันดีกว่า   ปัญหาในชีวิตจริงก็เยอะพออยู่แล้ว  ไม่อยากมาหาปัญหาในเวบบอร์ดเพิ่มหรอก จากคุณ : kazama - [ 19 มิ.ย. 49 23:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทำไมโพสไม่ติดหว่า แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 49 21:32:50 จากคุณ : charan_ck - [ 20 มิ.ย. 49 21:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่งได้เข้ามาและขออนุญาตกล่าวอะไรบ้างครับผม คุณ kazama ครับก่อนอื่นต้องผมขออภัยที่หากโพสข้อความแล้วทำให้คุณอ่านแล้วเกิดความเข้าใจผิด และต้องขอขอบคุณมากๆที่ได้ให้ความเห็นไว้ด้วยความหวังดี ตามความเห็นที่ 6 ผมเข้าใจและเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า หากผู้อ่านพิจารณาที่มาที่ไปที่ผมพิมพ์ในส่วนที่ไม่ตรงกับคำถามในกระทู้ ย่อมต้องทราบดีว่าผมเห็นด้วยและก็อ่านฉบับประวัติศาสตร์อยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นผมจะทราบว่าเหตุการณ์ที่ขงเบ้งนั่งดีดกู่ฉินที่เมืองเสเสียนั้นเป็นเรื่องที่ไม่มีจริงในประวัติศาสตร์ได้อย่างไร (รวมถึงเรื่องจากอีกหลายๆกระทู้เช่นกัน) เพียงแต่เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องที่ถกกันมากจริงๆด้วยเหตุผลที่มันไม่มีจริงในประวัติศาสตร์นั่นล่ะครับ ทำให้ผมขอแสดงความเห็นและจากที่สังเกตจากคำตอบของหลายๆท่าน ผมจึงไม่คิดว่าเป็นข้อความที่ส่อให้คนอื่นเขาคิด นอกจากนี้อย่างที่กล่าวเอาไว้แล้วว่าเฉพาะเป็นความเห็นส่วนตัวของผมเอง ใครจะคิดอย่างไรก็ย่อมมีสิทธิของเขาและผมก็ไม่ได้นำมาแย้งเพื่อชนะคะคาน ส่วนที่ผมจำเป็นต้องแก้ไขข้อความเพิ่มย่อหน้าสุดท้ายก็เพราะเกรงว่าจะมีคนอ่านแล้วไม่ทันคิดให้ลึกซึ้งถึงจุดนี้จนทำให้เข้าใจผิดไป ต้องขอขอบคุณ คุณกุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ยที่หลังไมค์มา ผมเองไม่ได้คิดอะไรไร้สาระเช่นนั้นหรอกครับ และขออนุญาตเพื่อที่จะตอบพร้อมกันทีเดียวว่า การถกกันเพื่อให้ได้ความรู้นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องการและเข้ามาที่บอร์ดนี้ ผมเองก็ไม่ได้ต้องการจะไปเพิ่มปัญหาชีวิตของใครที่มีน้อยให้มีมาก หรือที่มีมากให้มากยิ่งขึ้นไปอีก ทั้งนี้ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมกันแสดงความคิดเห็น และต้องขออภัยหากได้พลั้งพลาดมิได้เจตนาทำให้ท่านใดต้องขัดเคืองใจ เพราะผมเองก็ไม่ได้ต้องการใช้อารมณ์และจนบัดนี้ผมก็ยังไม่ได้กัดใครนะครับเพราะผมเชื่อว่าสิ่งใดที่ได้กล่าวไปแล้วผมเชื่อว่าผู้รับย่อมมีสิทธิที่เลือกรับในสิ่งที่ดีจากการมองแต่สิ่งดีพัฒนาความคิดของตนเองให้สูงขึ้นหรือในสิ่งที่ไม่ดีจากการมองข้อเสียจับผิดให้ใจของตนเองต่ำลง นั่นก็สุดแล้วแต่ผู้รับจะพิจารณา จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 20 มิ.ย. 49 21:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หลักกลยุทธที่นำไปใช้จริงแล้วมีแต่ความเสื่อมถอยควรค่าแก่การศึกษา? ทฤษฏีบริหารแบบ ab ที่ดูเก่าเก็บและคิดกันง่ายๆ ยังมีค่ากว่า จากคุณ : Tomorrow she must be my girl. - [ 23 มิ.ย. 49 08:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าคนนำทัพไม่ใช่สุมาอี้ ขงเบ้งคงใช้่แผนอื่นหน่ะครับ เพราะทำแบบนั้น โดนจับต้มแหงๆ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 27 มิ.ย. 49 16:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขงเบ้งหมดหนทางแล้วจึงเสี่ยงใช้วิธีนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่สุมาอี้นำทัพ มังกรขี้เซาก็คงจะใช้วิธีนี้ครับ เพราะว่าพี่แกหมดมุขแล้วจริง ๆ ไม่มีทางใช้มุขอื่นแล้ว สรุปคือยังไงก็ต้องดีดอะนะพิณน่ะ แต่ผลสิครับ ผลมันจะต่างออกไปถ้าแฟนเพลงไม่ใช่สุมาอี้ ซึ่งผมก็ไม่อาจจะเดาได้หรอกนะว่า แฟนเพลงท่านอื่นเค้าจะเอาขวดติดลูกธนูปาใส่หรือเปล่าเพราะหมั่นไส้กันมานานแล้ว ...... เดชะบุญ สุมาอี้นั้นมารยาทดี ไม่ปาข้าวของเล่น แม้จะเหม็นขี้หน้ากันปานเหม็นขี้หมาก็ตาม เค้าไม่ชอบเพลงเค้าก็กลับแต่โดยดี ถ้าสุมาอี้มีนิสัยเด็กช่างกลเอี้ย ๆ ตามหน้าหนังสือพิมพ์สักหน่อยนะ ...... 555 มังกรขี้เซา ได้วิ่งกันหางจุกตูดล่ะครับพี่น้อง แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 01:52:55 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 01:50:44 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 01:48:46 จากคุณ : โจโฉ2000 - [ 28 มิ.ย. 49 01:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องฉบับนิยายฉบับประวัติศาสตร์นี่ ไม่ขอพูดถึงว่าอันใหนดีไม่ดีล่ะ แต่ปัญหาคือคนส่วนใหญ่ คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในนิยายเป็นเรื่องจริง คล้ายๆกับกรณีของดาวินชีโค้ด ที่มีหลายคนหลงว่าเป็นเรื่องจริง ไม่มีคนแสดงข้อเท็จจริงมาโต้แย้งก็คงเชื่อตามนิยายกันไปหมด สรุปคือฉบับนิยายอ่านเอาความสนุก แต่ควรหาฉบับประวัติศาสตร์มาอ่านประกอบด้วย เพื่อจะได้รู้ข้อเท็จจริง จากคุณ : ซามาโนสุเกะ - [ 30 มิ.ย. 49 01:10:12 ]