ความคิดเห็นที่ 1 ฮั่นแน่  แอบถวายกรี๊ดให้พระองค์จิ๊กมี่กะเขาด้วยหรือนี่ เรื่องเดินสาย คงอีกรอบแถวแดนใต้นั่นแหละ  แต่คงไม่ได้ไปไล่ตีกบกลางสายฝน เพราะเช๊กวันเวลาดูแล้ว คงไม่ทันการณ์ เห็นทีต้องใช้วิธีสั่งกบทอดกระเทียมกับผัดเผ็ด ๆ แบบสำเร็จรูปมานั่งกินเองแล้วนั่นแหละ ช่วงนี้การบ้านการเมืองไทย ชวนให้เบื่อหน่ายกันทุกคนครับ เพราะไม่รู้จะไปทางไหนดี โชคดีที่คนไทยยังมีพระบารมีปกเกล้าที่ทำให้คลายทุกข์ไปได้บ้าง ไม่งั้นป่านนี้คงได้ลุกเป็นไฟไปแล้วมั๊ง เฮ้อ ตั้งแต่เขียนมาขึ้น 91 กระทู้นี้แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เขียนก่อนเลยนะเนี่ย ภูมิใจจริงจริ๊ง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 20 มิ.ย. 49 14:08:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีทั้งสองท่านครับ จากคุณ : Jump.Jr - [ 20 มิ.ย. 49 19:23:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "แอบถวายกรี๊ดให้พระองค์จิ๊กมี่กะเขาด้วยหรือนี่" จากคุณ : AntiSpam - [ 20 มิ.ย. 49 20:36:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ นะครับพี่ๆ น้องๆ และป้าหวาน แต่อาจจะไม่ได้โพสท์อะไรเพราะตอนนี้กำลังยุ่ง พอสมควร ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวครับ ตอนนี้เริ่มคิดจะเปลี่ยนสายงานอีกแล้ว อยากออก ไปเสนอหน้ามากกว่านั่งแปลๆ เขียนๆ อาจจะเพราะ เริ่มรู้สึกว่าแก่แล้ว เลยต้องหาอะไรที่มันได้ขยับบ้าง ช่วงนี้อากาศแย่ รักษาสุขภาพนะครับทุกคน :) จากคุณ : Ace striker - [ 21 มิ.ย. 49 10:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมยังตามอ่านเรื่อยๆนะครับ เผลอนิดเดียว กบฏยังเติร์กถึงภาคที่ 91 แล้วเหรอครับเนี้ย เซฟเก็บไว้ที่เครื่องค่อยๆอ่านตามไปเรื่อยๆ แล้วกันนะครับ จากคุณ : notreeplus - [ 21 มิ.ย. 49 15:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คราวนี้ป้าวิตั้งชื่อกระทู้ผิดนะครับนี่ จริงๆ ต้องเป็น 90-1 ถ่วงเวลาเอาไว้หน่อยครับ จากคุณ : @(-_-)@ - [ 21 มิ.ย. 49 15:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 91 นะดีแล้วครับ  ยิ่งจบเร็ว ผมจะได้โดนด่าน้อย ๆ ลงหน่อย นี่ก็อู้มานานแสนนานแล้วครับ ขอเข้าเรื่องพอให้ได้ชื่อว่าทำงานหน่อยแล้วกัน ตัดตอนมาช่วงหัวเลี้ยวหัวต่ออีกครั้งของประวัติศาสตร์การปฎิวัติของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ตอนนั้นคือ หลังจาก ดร.ซุน ได้นำการปฎิวัติล้มล้างราชวงศ์ชิงได้แล้ว และต้องเผชิญกับปฎิกิริยาขวาจัดภายในพรรคก๊กมินตั๋งเอง ที่มองว่าการล้มราชวงศ์ชิงได้ หมายถึงการก้าวขึ้นไปสู่จักพรรดิ์แทนเท่านั้นเอง ขระที่ ดร.ซุน มองว่า การปฎิวัติยึดอำนาจ เป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้นเอง (นักปฎิวัติที่แท้หรือไม่แท้อยู่ตรงนี้แหละครับ) ดังันั้นจึงได้เสนอให้มีการปฎิวัติในเรื่องอื่น ๆ ต่อไป โดยเฉพาะเรื่องของเศรษฐกิจ การครอบครองปัจจัยการผลิต และวิถีการผลิตต่าง ๆ ที่ชนชั้นสูงยังคงครอบงำและไ้เปรียบอยู่ แน่นอนว่าเหล่าบรรดาขึนทหารและนายทุนพรรคย่อมไม่ชอบใจแนวคิดนี้ของ ดร.ซุนแน่ ๆ จึงพากันลอยคอไปเกาะนกกระสาตัวใหม่ที่ชื่อว่านายพลเจียง ผู้มีพื้นฐานมาจากครอบครัวชนชั้นกลางระดับสูง เรียกว่า รักย่อมเข้าใจในรัก ขนานแท้นั่นแหละ จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 21 มิ.ย. 49 17:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วน ดร.ซุน นั้นเห็นว่า อุดมการณ์ของพลพรรคคอมมิวนิสต์ต่างหาก คือ สิ่งที่ถูกต้อง เหมาะสมกับการปฎิวัติประเทศชาติเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง ดร.ซุน จึงพยายามสานความร่วมมือระหว่างพรรคก๊มินตั๋ง ซึ่งเป็นพรรคนายทุน ขุนนาง กับพรรคคอมมิวนิสต์ ซึ่งเป็นพรรคกรรมกร ชาวนา ประชาชน ความร่วมมือนี้ แม้ว่าจะกระดกกระโด่ มีรอยล้อทับ มีอุปสรรคประเภทเรือใบเกลื่อนถนนอยู่บ้าง แต่เนื่องจากปัญหา เฉพาะหน้า คือ กองทัพของขุนพลภาคเหนือและอีสาน ที่ตั้งคาอยู่ถึง 3 กองทัพใหญ่ คือ ทัพที่มีขุนศึกนามว่าจางจูหลิน ซึ่งเป็นทัพใหญ่สุด และเป็ยลูกหม้อขนานแท้ของอดีตนายพลหยวน ซือ ไข อีกทัพนึงคือ ทัพของซุนฉัวฟาง ซี้รักเพื่อนเกลอของจาง จัว หลิน และทัพสุดท้ายที่ย่อมเยาหน่อย ตั้งทัพอยู่ที่หูหนาน หูเป่ย คือ ทัพที่มีหวู เผ่ย ฟู เป็นขุนศึก ด้วยคำแนะนำของที่ปรึกษาทางทหารของสหภาพโซเวียตที่เข้ามาช่วยงานรัฐบาลใหม่ของจีน ได้แนะนำกองพลผสมร่วมก๊กมินตั๋งและคอมมิวนิสต์ว่า ควรที่จะเข้าตีทัพขุนศึกภาคเหนือได้แล้ว เพื่อเป็นการแผ้สถางทางไปสู่ระบอบสาธารณรัฐอย่างสมบูรณ์และมีอำนาจรัฐอย่างแท้จริง ด้วยหลักยุทธศาสตร์ กองทัพผสม 2 พรรค ได้เลือเข้าตีทัพของหวู เผ่ย ฟู ซึ่งตั้งอยู่ที่หูหนาน หูเป่ย ก่อน เนื่องจากเป็นทัพที่มีขนยาดเล็ก และอ่อนแอกว่าอีก 2 ทัพ ขระเดียวกันการเคลื่อนไหวทางการเมืองตามสไตล์ที่ถนัดของพลพรรคเสนาธิการฝ่ายคอมมิวนิสต์ ก็คือ ความพยายามที่จะรักษาระดับสัมพัีนธไมตรีกับขุนศึกทั้งสองเอาไว้ก่อน เพราะเกรงจะมีทัพขนาบ แต่เมื่อปลอดภัยไร้กังวล กองทัพผสม 2 พรรค ก็เข้าตีและยึดพื้นที่ของกองทัพขุนศึกภาคเหนือเอาไว้ได้ จากคุณ : หวู (สื่อศิลป) - [ 21 มิ.ย. 49 17:17:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ...เข้ามาอ่าน จากคุณ : ทองเบิ้ม (ทองเบิ้ม) - [ 22 มิ.ย. 49 08:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไปอีกแล้วเหรอคะ นักปฏิรูปจีน  ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ  มีส่วนอย่างมากที่ผลักให้จีนล้มไม่เป็นท่า เนื่องจากนักปฏิรูปเหล่านี้ ต่างก็เร่าร้อนใรความคิดและอยากลองวิชากันทั้งนั้น สังคมจีนในช่วงสับสนอลหม่าน  สร้างความอัปยศอดสูแก่ปัญญาชนจีนยิ่งนัก   นักคิดนักเขียน นักวิชาการ จากเหนือใต้ ออกตก  ต่างก็แสดงความรักชาติ  ด้วยการออกมาเสนอผลงานที่ต่างก็สั่นสะเทือนวงการปัญญาชนจีนพอสมควร นักวิชาการ  ทางแดนใต้ของสำนักป่าบูรพา  ซึ่งมีความคิดในการพยายามล้มล้างคตินิยมการใช้พระราชอำนาจเด็ดขาด  ของจักพรรดิราชวงศ์หมิง คือกลุ่มปฏิรูปหัวรุนแรง  ซึ่งนำโดย คังหยูเว่ย และสหายเหลียงชีเชา กลุ่มนี้  บอกว่า  ต้องเปลี่ยนแปลงระบอบจักพรรดิ  ให้เป็นระบอบรัฐธรรมนูญ โดยยังคงจักพรรดิเป็นประมุข ส่วนอีกกลุ่ม  ซึ่งเป็นกลุ่มปฏิวัติฝ่ายซ้าย  ต้องการเปลี่ยนระแปลงระบอบการปกครอง จากระบอบจักพรรดิ  เป็นระบอบประชาธิปไตยแบบสาธารณรัฐ กลุ่มหลังนี้  นำทีมโดยนายแพทย์ ซุนยัดเซ็น  เขาเสนอวิธี มุ่งการปฏิวัติการเมืองก่อน  แล้วค่อยพัฒนาประเทศ การเริ่มต้นและแนวทางการปฏิวัติ  ตลอดจนผลของการปฏิวัติ   ผ่านขั้นตอนอันยากลำเค็ญเพียงใด  ท่านสื่อรับเหมาไปแล้วค่ะ ส่วนการปฏิรูป  ซึ่งเป็นความพยามของปัญญาชนจีนในการจะพัฒนาประเทศให้ทันสมัย เพื่อรอดพ้นจากภัยตะวันตก  เปรียบเสมือนกับบันไดขั้นที่ 1 ที่นักปฏิวัติจีน  ได้เหยียบย่างผ่านไป เพราะการปฏิรูปล้มเหลวไงค่ะ  การปฏิวัติ  จึงเป็นทางเลือกสุดท้าย ที่จีนอ้าแขนรับ กลุ่มปฏิรูป  ได้ลองวิชา เพียงแค่ 103 วันเท่านั้นค่ะ ไม่นานเกินรอเลยใช่ไหมค่ะ   อยูได้ถึงร้อยวันก็เก่งแล้ว  เพราะสังคมจีนตอนนั้นเหมือนกับขาหมู่ตุ๋นมาแล้วสามวันสามคืนยังไงยังงั้น คือเปื่อยจนหยิบจับตรงไหนไม่ได้  เรียกว่าแตะตรงไหน ก็หลุดตรงนั้น การปฏิรูป  ของคังหยูเว่ย  มุ่งไปที่การเปลี่ยนแปลงความคิดและความเชื่อของสถาบันหลักในสังคม   แต่ยังคงธำรงไว้ซึ่งองค์พระมหากษัตริย์เป็นประมุข การเปลี่ยนแปลงแบบครึ่งๆ กลางๆแบบนี้  กระทบถึงผลประโยชน์มหาศาล  และอำนาจของชนทุกชั้น การไม่ยอมเปลี่ยนแปลงของกลุ่มอนุรักษ์  ทำให้วิธะการปฏิรูปของคัง  อยู่ได้พียงแค่ร้อยวัน จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 22 มิ.ย. 49 14:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ท่ามกลางความแตกแยก ทั้งขั้วอำนาจ และแนวความคิดในการนำพาประเทศ การเคลื่อนทัพของก๊กมินตั๋ง ผสมพลพรรคคอมมิวนิสต์เพื่อโค่นล้มขุนศึกทางภาคเหนือ จึงมีนัยะสำคัญต่อการขึ้นเป็นผู้นำประเทศของพรรคก๊กมินตั๋งเป็นอย่างยิ่ง ขณะเดียวกัน บนรอยแตกร้าวเหล่านี้ ทำให้แนวทางเผด็จการทหารของนายพลเจียง ได้รับการตอบรับได้ดีกว่า แนวทางสมานฉันท์ ของ ดร.ซุน ยัด เซ็น เพราะคนจีนเคยชินกับการถูกปกครองโดยระบบฮ่องเต้มาเป็นพัน ๆ ปีแล้ว จากคุณ : ตั๋ง (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 15:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปัจจัยหลักของการชนะศึกกับกองทัพขุนศึกภาคเหนือ  นอกจากการใช้หลักยุทธศาสตร์แบ่งพวกกลุ่มขุนศึกออกเป็น 3 พวก  โดยการกำหนดศัตรูที่ละพวกนั้น  ทำให้สามารถปราบปรามลงได้ แต่เมื่อขุนศึกภาคเหนือเริ่มรู้ว่า แท้ที่จริง การที่ก๊กมินตั๋งมาเจรจาด้วย เป็นแค่การถ่วงเวลาเพื่อไล่ปราบที่ละก๊กเท่านั้น การรวมกำลังทหารทั้ง 2 กลุ่มที่เหลือเพื่อเข้าโจมตีทหารของรัฐบาลคณะชาติผสมคอมมิวินสต์ก็เริ่มขึ้นอย่างดุเดือด แม้แต่กองพลที่ 1 ที่นำโดยเจียง ไค เช๊ก ก็ถูกถล่มอย่างหนักจนเกือบจะเพลี้ยงพล้ำหลายครัง แต่สุดท้ายก็สามารถปราบขุนศึกภาคเหยือลงได้ ซึ่งบทบาทของพลพรรคคอมมิวนิสต์ที่ได้ทำงานมวลชนปลุกระดมชาวนามาก่อนหน้านี้ เป็นปัจจัยเสริมสำคัญที่ทำให้ขุนศึกภาคเหนือแพ้พ่าย เพราะชาวนาหรือประชาชนไม่สนับสนุนกลุ่มขุนศึกแต่อย่างใด ถ้าเราไปดูหนังจีนเก่า ๆ ของชอว์บราเดอร์ จะเห็นบทบาทของขุนศึก และความแค้นใจของชาวบ้านต่อขุนศึกเหล่านี้ ทมี่ไม่เคยเห็นอะไรไปไกลกว่าความสุขสบายของตัวเอง และผู้ที่ทำหน้าที่รับผิดชอบในการปลุกระดมมวลชน สร้างแนวร่วมกับชาวนาตลอดเส้นทางของการโจมตีขุนศึกภาคเหนือ จนได้รับชัยชนะ เพราะการสนับสนุนจากมวลชนอย่างล้นหลาม ก็คือ เหมา เจ๋อ ตุง ในฐานะเลขาธิการคณะกรรมการขบวนการเคลื่อนไหวชาวนาของกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนในเวลานั้น จากคุณ : พรรค (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 15:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หวู เผ่ย ฟู  Wu Peifu  จัดได้ว่า เป็นยอดขุนศึกคนหนึ่ง ( warlord )  คุมกองกำลังที่ หูหนาน และ หูเป่ย ... พลิกตำราตามอาจารย์สื่อจ้าล่ะหวั่น จากคุณ : sofatboy - [ 22 มิ.ย. 49 15:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้  สุดยอด จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 16:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 การปราบขุนศึกภาคเหนือได้สำเร็จลงอย่างง่ายดายเกินความคาดหมายนี้ ส่วนหนึ่งต้องยกเครดิตให้กับกระบวนทัศน์ของเหล่าพลพรรคคอมมิวนิสต์ ที่วิเคราะห์ยุทธศาสตร์การต่อสู้ว่าด้วยชนชั้น ด้วยการยึดแนวทางการปฎิวัติประชาชาติ นั่นคือกระตุ้นและเร่งเร้าให้มีการเปลี่ยนแปลงในชนบทมขนานใหญ่ ดึงเอาชาวนาชาวไร่มาเป็นแนวร่วม ด้วยการกำหนดให้เจ้าของที่ดินเป็นศัตรูที่ต้องเข้าต่อตีและกำจัดเสีย ปัญหาการเช่าที่นาของชาวนาจีนยืดเยื้อมาเป็นเวลานานแล้วครับ กลุ่มศักดินาครอบครองปัจจัยการผลิตที่ดินส่วนใหญ่ของประเทศ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีกันไม่กี่กลุ่มตระกูล แถมไม่เคยทำนา ส่วนแรงงานชาวไร่ชาวนาตัวจริง กลับไม่มีิทธิในการครอบครองที่ดิน ต้องเสียค่าเช่านา และใช้ชีวิตประหนึ่งทาสติดที่ดินมาตลอดชั่วอายุคน แนวทางของกลุ่มขุนศึกภาคเหนือ ยังคงยึดแน่นกับแนวทางนี้ คือ เป็นขุนศึกศักดินา  เก็บภาษีเอาจากที่ดินและผลิตของชาวนาชาวไร่ เพื่อมาเลี้ยงเหล่าแม่ทัพนายกอง และรักษากองทหารให้อยู่ได้ ชาวนาในพื้นที่ของกลุ่มขุนศึกภาคเหนือจึงถูกขูดรีดส่้วนเกินอย่างหนักหน่วง ดังนั้น เมื่อพลพรรคคอมมิวนิสต์กำหนดยุทธศาสตร์ในการต่อสู้กับเจ้าที่ดิน จึงได้รับการตอบรับจากชาวนาเข้ามาเป็นแนวรวม ตลอดจนทหารในกรมกองต่าง ๆ จำนวนมาก ทั้งนี้ก็หวังเพื่อปลดปล่อยตัวเอง ครอบครัว ลูกหลานและวงตระกูลออกจากระบบทาสติดที่ดิน กองกำลังชาวนาชาวไร่ที่กลายมาเป็นแนวร่วมให้กับพรรคคอมมิวนิสต์ในช่วงนั้นจึงมากถึง 10 ล้านคน ภายใต้การนำของเหมา เจ๋อ ตุง เหมานี่มีอดตตระกูลเป็นชนชั้นชาวนารวย  บางประวัติกล่าวว่า ประธานเหมามาจากตระกูลชาวนาธรรมดา (น่าจะแต่งขึ้นมาภายหลัง เพื่อให้สอดคล้องกับอุดมการณ์ชนชั้น) แต่จากที่นักประวัติศาสตร์ยุคใหม่ พยายามหาข้อมูล ก็เชื่อได้ว่า ฐานะของตระกูลเหมา แม้จะไม่สูงส่ง แต่ก็ไม่ธรรมดา จัดอยู่ในประเภท "ชนชั้นขูดรีดแรงงาน" เหมือนกัน เพราะเป็นกลุ่มตระกูลที่รับซื้อข้าวจากชาวนา แต่นั้นคงไม่ใช่ประเด็นสำคัญเท่ากับ ช่วงชีวิตในวัยเยาว์ และประสบการณ์จากพื้นฐานครอบครัวของเหมา ทำให้เขาคุ้นเคยและเชื่อมั่นในศัยภาพของชนชั้นชาวนามากกว่ากรรมกรที่อยู่ในเมือง จึงไม่น่าแปลกใจที่เมื่อเขาขัดแย้งกับแนวทางของกรรมการบริหารพรรค  เหมาจะลงไปหาชาวนา และศึกษา พร้อมจัดตั้งชาวนาเป็นพวก มากกว่าจะเลือกกลุ่มกรรมกร ตามแนวทางของที่ปรึกษาจากโซยต จากคุณ : เหมา (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 18:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ช่วงของการปราบขุนศึกภาคเหนือยังเป็นช่วงที่เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทางยุทธศาสตร์ทางการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์อีกช่วงหนึ่ง อย่างที่ทราบดีว่าในช่วงนั้น พรรคก๊กมินตั๋งและพรรคคอมมิวนิสต์ร่วมมือันเพื่อสถาปนาประเทศชาติ จึงละเลยความขัดแย้งชั่วคราว แม้กระทั่งนายคาแลนซึ่งเป็นที่ปรึกษาชาวโซเวียตที่พรรคคอมมิวนิสตฺโซเวียตส่งมาให้เป็นที่ปรึกษากับพรรคคอมมิวนิสต์จีน ได้ตั้งคำถามต่อคณะกรรมการพรรคก่อนหน้าที่จะทำศึกปราบขุนศึกภาคเหนือว่า ในยุทธการครั้งนี้ จุดยืนของพรรคคืออะไร จะสนับสนุนหรือคัดค้านบทาทของเจียงไคเช๊ก สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะขณะนั้นเจียงเริ่มสร้างบทบาทตัวเองในฐานะผู้นำทางทหารอย่างโดดเด่นที่สุดในพรรคก๊กมินตั๋ง และแน่นอนว่า หากการรบกับขุนศึกภาคเหนือได้รับชัยชนะ ผู้ที่ได้รับเครดิตไปเต็ม ๆ คนหนึ่งย่อมไม่พ้น นายพลเจียง  ศัตรูตัวฉกาจของพรรคคอมมิวนิสต์จีนนั่นเอง การกำหนดแนวทางทางการเมืองของพรรคที่มีต่อนายพลเจียงตอนนั้น ออกอาการอ้ำอึ้ง คือ ไม่รู้จะทำยังไงดี  กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะหากไร้ซึ่งขุนพลเจียงแล้ว  ก็ไม่แน่ว่าชัยชนะทางการทหารจะเกิดขึ้นได้ ขระเดียวกันก็รู้อยู่เต็มอกว่าการทำสงครามครั้งนี้ให้ชนะ ย่อมหมายถึงว่า พลพรรคคอมมิวนิสต์และแนวร่วมต้องหนุนทัพของเจียงอย่างเต็มกำลัง สุดท้าย ก็ไม่มีการตัดสินชี้ขาด ทำให้ผู้ปฎิบัติงานพรรคไม่มีธงนำเข็มมุ่งสำหรับท่าทีต่อเจียง และสุดท้ายของท้ายสุด  หลังยุทธการปราบขุนศึกภาคเหนือจบลงด้วยชัยชนะของรัฐบาลกลาง ก็ไม่มีใครใรรัสมีเทียบเท่านายพลเจียงอีกแล้ว (คล้าย ๆ ใครที่นำทัพไปปราบกบฎที่ทุ่งบางเขนจริง ๆ นะ) จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 18:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นายพลเจียงและเหมา จากคุณ : sofatboy - [ 22 มิ.ย. 49 18:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ช่วงยังที่ยังหอมชื่นกันอยู่  ( เก็บมีดไว้ก่อน ) Chongqing  ปี 1945 จากคุณ : sofatboy - [ 22 มิ.ย. 49 18:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ช่วงในภาพเป็นช่วงที่ต้องหันหน้าเข้าหากันอีกครั้งเพื่อรบกับเหล่าลูกพระอาทิตย์ครับ ซึ่งเจียงก็แสบทรวงจริง ๆ คือ ปล่อยให้พวกคอมมิวนิสต์รบกับญี่ปุ่นอย่างเต็มที่ ส่วนทัพของตนก็รบแบบ" รำไร" ผสมกับ "อิดออด" ตบท้ายด้วย "ใจสะออน" ทั้งนี้เพราะเจียงเองลึก ๆ แล้วมีความเชื่อว่าญี่ปุ่นน่าจะคุยง่ายกว่าพวกคอมมิวนิสต์เยอะ ถ้าเวลาและสถานการณ์นั้นมาถึงจริง จากคุณ : ซามูไร (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 19:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 บทบาทของเจียงถูกยกให้โดดเด่นหลังการปราบขุนศุกภาคเหนือ เพราะปัจจัยหลายประการควบคู่กัน แน่นอนว่าต้องเริ่มต้นที่ภาพลักษณ์ของขุนศึกผู้ชนะ อย่างที่สองคือการที่พรรคคอมมิวนิสต์ขาดเข็มมุ่งที่ชัดเจนต่อการกำหนดท่าทีต่อเจียงไคเฃ๊ก คือตัดใจไม่ได้ว่าจะเชือดเสียหรือยกขึ้นแท่นดี ส่วนเจียงนั้น ถึงที่สุดแล้วก็ไม่ได้ฝากโชคชะตาไว้กับพรรคคอมมิวนิสต์แต่อย่างใด เพราะเขารู้แล้วว่า ถึงอย่างไรเสีย คอมมิวนิสต์ก็ไม่เอาเขาแน่ ที่ต้องประนีประนอมเอาไว้ตอนนี้ก็เพราะทัพของเขาไม่สามารถต่อกรกับทัพของขุนศึกภาคเหนือได้แบบขาด ยังต้องมีส่องมีลุ้นอยู่พอสมควร ดังนั้นเมื่อกาปราบขุนศึกภาคเหนือจบลง  เจียงก็เล็งเห็นว่า อย่างไรเสียเขาต้องเจอศึกจากพวกคอมฯแน่ ๆ ดังนั้น เจียงจึงหันไปผูกมิตรกับมหาอำนาจต่างชาติที่ย้อนกลับมารุมทึงจีนอีกครั้งหลังเสร็จศึกสงครามโลกทันที รวมทั้งญี่ปุ่นด้วย สถานการณ์ในช่วงนั้น แม้ว่ามหาอำนาจ 8 ชาติ จะชะลอการกัดแทะประเทศจีนไปพักนึง เพราะกำลังสาละวนกับการทำสงครามกันเองในทวีปยุโรป แต่เมื่อฝ่ายพันธมิตรชนะศึกแล้ว  แถมอังกฤษยังเป็นฝ่ายมีชัย  ทำให้มหาอำนาจเหล่านี้ย้อนกลับมาเช๊กบิลแผ่นดินจีนต่อ ในคราวแรก เหล่ามหาอำนาจหวังจะพึ่งพวกขุนศึกภาคเหนือ เพราะเข้าเทรนด์กับรสนิยมต่างชาติดี  ประเภทหันซ้ายเพราะสั่งซ้ายเนี่ย แต่หลังการพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วเกินความคาดหมาย  มหาอำนาจในทีแรกยังคิดว่า สงสัยอาตมาจะต้องลงมือเองเสียแล้ว ที่ไหนได้ เอาไปเอามา นายพลเจียง กลับคุยง่ายกว่าขุนศึกภาคเหนือเสียอีก เมื่อเขาให้สัญญากับมหาอำนาจตะวันตกว่า หากให้เขากู้เงินระยะยาวตามจำนวนที่ต้องการ  เขารับรองได้ว่ารัฐบาลก๊กมินตั๋ง จะสนองคุณท่านด้วยการปกป้องสัญญาทุกฉบับที่มหาอำนาจมาบีบคอรัฐบาลจีนทำไว้ตั้งแต่ปีมะโว้ให้ครบทุกข้ออย่างไม่ขดตกบกพร่องเลยทีเดียว แล้วเงินที่ยืมมานี่ก็ไม่ใช่ว่าจะเอาไปโยนทิ้งทะเลที่ไหน ก็เอามาเตรียมไว้ปราบปรามพวกคอมมิวนิสต์ที่ท่านเกลียดกลัวยิ่งกว่าเห็นผีเห็นสางนี่แหละ เป็นอันตกลงครับผม จากคุณ : บริเตน (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 19:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 21 กุมภาพันธ์ 1927 ณ กองบัญชาการใหญ่เมืองหนานชาง  เจียงไคเช๊ก กล่าวปราศรัยต่อหน้านายทหารของเขาว่า "ข้าพเจ้าคือผู้นำของการปฎิวัติประเทศจีน" ดังนั้น หากพวกคอมมิวนิสต์กระทำสิ่งใดที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ก็เป็นหน้าที่ของข้าพเจ้าที่จะต้องปราบปรามให้เป็นไปตามกฎหมาย และนี่คือสารท้ารบระหว่างเขากับชาวพรรคคอมมิวนิสต์อย่างเปิดเผยเป็นครั้งแรก ก่อนจะสู้รบปรบมือกันไปอย่างยาวนานจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ณ วันนี้ จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 19:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 และสิ่งที่เจียงทำหลังจากนั้นก็คือ การไปฮั้วกับพวกนักเลงอันธพาลตามหัวเมืองใหญ่ ๆ เพื่อให้เหล่านักเลงพวกนี้เป็นสายคอยไล่จับพวกคอมมิวนิสต์ที่แอบ ๆ ซ่อน ๆ อยู่ในเหล่ากรรมกรตามท่าเรือหรือย่านโรงงานต่าง ๆ เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเจียงกับพวกมาเฟีย มีคนเขียนไว้อย่างละเอียด มีเนื้อหาน่าสนใจมากครับ ถ้ามีโอกาส ลองหาอ่านดู ในนั้นจะพูดถึงแก๊งค์มาเฟียต่าง ๆ ที่มาเข้าร่วมเป็ฌนพลพรรคใต้ดินให้กับเจียง ที่ได้ผลประโยชน์ร่วมกัน นาน ๆ เข้า ยังมีเรื่องให้น่าตกใจ เช่น ตอนที่เจียงแต่งงานกับน่องสาวของมาดามซุน ยังมีข่าวว่าเจ้าสาวถูกอุ้มไปเก็บตัวไว้ในโรงแรมแห่งหนึ่ง โดยฝีมือมาเฟีย  เพื่อกำราบให้เจียงสำนึกถึงอำนาจมาเฟียเอาไว้บ้าง แต่แน่นอนว่า ด้วยความร่วมมือกันระหว่างมาเฟียในและนอกเครื่องแบบนี้ ทำให้การไล่ฆ่าไล่ปราบปรามพลพรรคคอมมิวนิสต์ที่แฝงตัวอยู่ในเมือง เป็นไปอย่างประสิทธิภาพ จนกระทั่ง  พคจ.ต้องเลปี่ยนนโยบายในการเคลื่อนไหวเลยทีเดียว จากคุณ : พคจ. (สื่อศิลป) - [ 22 มิ.ย. 49 19:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้ว ทำไมคนแปดริ้วจะอู้กำเมืองบ่าได้ล่ะเจ้า อู้ป่าแล็ดไปบ้าง ก็พอสะเปะสะปะหาแฟนเป็นคนเมืองได้บ้างแล่ แฮ่ๆ มาจ๊าไปหน่อยแต่มายกมือสนับสนุนคนแปดริ้วและศิษย์ลุงร่วมสถาบันเจ้า ปล. ยังตามอ่านอยู่ตลอดเจ้า จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 22 มิ.ย. 49 23:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ท่านประธานเหมา ทำไมหน้าตาเหมือนคุณโภคิณ พลกุลอย่างนี้ จากคุณ : Golfmother - [ 23 มิ.ย. 49 11:13:22 A:203.144.157.67 X: TicketID:018426 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เออ เนอะ สงสัยคุณโภคิน โหวเฮ้งดี ขอลาไปแหลงใต้สัก 5 วันครับ กลางสัปดาห์หน้ามาอู้กันใหม่ หน่วยสนับสนุนออกปฎิบัติการได้เลยครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 มิ.ย. 49 12:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ภาพการแต่งงานของเจียงไคเช๊ก และ ซ่งเม่หลิง (  ภาพจาก magiccarpetjournals ) จากคุณ : sofatboy - [ 23 มิ.ย. 49 12:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อีกภาพมาจาก  wesleyan college (  สถาบันที่ 3 พี่น้องตระกลูซ่งศึกษา  ) แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 49 13:01:42 จากคุณ : sofatboy - [ 23 มิ.ย. 49 12:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องการเมืองในระยะนี้กลับไปเกี่ยวพันกับพี่น้องสามสาวของตระกูลซ่ง  และด้วยความคิดทางอุดมการณ์ทางการเมืองไม่ตรงกัน กลายเป็นแตกแยกกันในสุด ทั้งสามสาวได้รับการศึกษาที่จัดว่าดีเยี่ยมในสมัยนั้น ต่างก็ศึกษาใน วิทยาลัยสตรีล้วน Wesleyan College ในจอร์เจีย ( มีมาดามเจียงได้ย้ายไปศึกษาที่  Wellesley College ในภายหลัง )  มีคนเปรียบเทียบว่า ซ่งอ้ายหลิง  ( พี่สาวคนโต ) - รักเงินตรา ... แต่งงานกับ H. H. Kung ที่มาจากตระกลูใหญ่และมั่งคั่ง ซ่งชิ่งหลิง  ( คนกลาง ) - รักประเทศชาติ ... แต่งงานกับ ดร.ซุนยัดเซ็น และอุทิศตัวเองให้กับประเทศจีนตลอดชีวิต ซ่งเม่หลิง  ( คนเล็ก ) -  รักอำนาจ ... แต่งงานกับ เจียงไคเช๊ก ด้วยการศึกษาที่ดี และสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว จึงออกตระเวนต่างประเทศ เพื่อให้นานาชาติมาสนับสนุนนายพลเจียงสามีของตน ... มีหนังจีนเกี่ยวกับสามพี่น้องนี้ และทำได้ดีทีเดียว ชื่อเรื่องว่า  The Soong Sisters (  สามพี่น้องตระกูลซ่ง ผู้ยิ่งใหญ่ )  ลองหามาดูได้ครับ จากคุณ : sofatboy - [ 23 มิ.ย. 49 13:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 3 พีน้องตระกูลซ่ง (  ภาพจาก hoover.org ) จากคุณ : sofatboy - [ 23 มิ.ย. 49 13:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อืม คราวนี้เจาะมาที่จีนแฮะ ท่าทางสนุกดีนะครับ จากคุณ : M-Titan Man@NacT - [ 23 มิ.ย. 49 19:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาสวัสดีคุณป้าวิกับคุณสื่อศิลปค่ะ ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน  กระทู้ไปเร็วเหลือเกินค่ะ  แป๊บเดียวภาคที่  91  แล้ว  สงสัยต้องรีบไปอ่านกระทู้เก่าก่อนจะได้ตามเนื้อหาทันค่ะ  ^__^ จากคุณ : ende - [ 24 มิ.ย. 49 15:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ไล่ล่าตามอ่านเช่นเคย จากคุณ : ทองเบิ้ม (ทองเบิ้ม) - [ วันสุนทรภู่ 17:11:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ครอกกกก.... ....นอนเฝ้ากระทู้.... จากคุณ : ha ha yee - [ 28 มิ.ย. 49 07:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นเขาบอกว่ากระทู้ไปเร็ว งั้นเรามานั่งรถไฟสายหวานเย็นกันก่อนแล้วกันนะ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 28 มิ.ย. 49 18:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รถไฟวิ่งหวานเย็น กระโดดมาเกาะทัน และขอตัวไปทำงานก่อนละครับ แวะมาทักเฉยๆ จากคุณ : ryzon - [ 28 มิ.ย. 49 20:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อู้มากไปแล้วนะแก... จากคุณ : WIWANDA - [ 29 มิ.ย. 49 09:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แหะ แหะ รับทราบครับ เดี๋ยววันนี้แก้ตัวใหม่แล้วกัน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 10:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หลังจากที่เจียง ไค เช๊ก รุกไล่พลพรรคคอมมิวนิสต์ในกีกมินตั๋งอย่างขนานใหญ่ โดยใช้กลยุทธ์การรวมเอากำลังทหารที่แตกกระจัดกระจายทั้งนายทั้งบ่าวจากเหล่าขุนศึกภาคเหนือที่ถูกกองทัพผสมก๊มินตั๋ง ร่วมกับพลพรรคคอมมิวนิสต์ตีแตกไป ให้หันมารวมอยู่ใต้การนำของเจียงเพียงคนเดียว นอกจากนี้ยังหันไปใช้กลุ่มอันธพาล มาตีแบบใต้โต๊ะกับพลพรรคแดงอีกรอบใหญ่  สร้างความปั่นป่วนให้กับขบวนการคอมมิวนิสต์จีน จนต้องปรับกระบวนการครั้งใหญ่ การปรับกระบวนการครั้งนี้สร้างการเปลี่ยนแปลงให้กับคอมมิวนิสต์จีนอย่างให,่หลวงทั้งทางด้านยุทธศาสตร์ของพรรคและบุคลากร นั่นคือภายหลังการประชุมถกเถียงกันในเรื่องของการกำหนดบทบาทในการนำและการเคลื่อนไหวของกรรมกรในสถานการณ์ที่ล่อแหลมจากการถูกฝ่ายของเจียงโจมตีอย่างหนัก แกนนำในคณะกรรมการพรรคหลายคนเสนอแนวทาง อย่างที่พลพรรคคอมมิวนิสต์จีนรุ่นหลังนิยามมันว่า "เอียงขวา" ในช่วงนี้เองที่เหมาเริ่มปรากฎตัวขึ้นอย่างโดดเด่นด้วยการเสนอแนวความคิดที่ขัดแย้งกับศูนย์กลางพรรค โดยเฉพาะกลุ่มที่ปรึกษาจากโซเวียต นั่นคือการลงไปศึกษาปัญหาด้วยการคลุกคลีกับชาวนา ทั้งพูดคุยแลกเปลี่ยนและใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ถึง 32 วัน ระหว่างวันที่ 1 ก.พ. - 5 เม.ย.1937 ในมณฑลหูหนาน สิ่งที่เหมาได้พบเห็นจากการลงไปคลุกคลีกับมวลชนแบบคลุกฝุ่น คือ เขาพบว่า ปัจจุบันการกำหนดนโยบายการเคลื่อนไหวของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ไม่สอดคล้องกับความต้องการของมวลชนส่วนใหญ่ซึ่งเป็นชาวนา นั่นคือ เดินตามหลังชาวนาในแนวทางปฎิวัติ หรืออีกนัยหนึ่งคือ พรรคคอมมิวนิสต์ที่ควรจะเป็นกองหน้าให้กับชาวนาในการปฎิวัติ แต่กลับล้าหลังกว่า เหมาทำรายงานเสนอว่า ในขณะนี้อารมณ์หรือสถานการณ์การปฎิวัติของชาวนาขึ้นสู่จุดสูงแล้ว ทางพรรคควรให้ความสำคัญ และเดินนำหน้า เช่นการกำหนดนโยบายให้ชาวนาเป็นมวลชนหลักในการเคลื่อนไหว การสนับสนุนการจัดตั้งและการติดอาวุธให้กับชาวนาเหล่านี้เพื่อใช้เป็นพลังในการปฎิวัติ ซึ่งระดับความสำคัญของชาวนา ไม่ใช่แค่อยู่ข้างหลังคอยนั่งส่งเสบียง แต่ต้องเป็น "กองหน้าของขบวนการปฎิวัติ" เลยทีเดียว รายงานของเหมาฉบับนี้ได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสาร "นักรบ" ซึ่งเป็นนิตยสารของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และได้รับการยอมรับว่าเป็นเอกสารที่มีความสำคัญต่อขบวนการปฎิวัติจีนในด้านการวิพากษ์วิจารณ์การเคลื่อนไหวภายใจต้แนวทางของลัทธิมาร์กซ์ที่สำคัญที่สุดของจีน (แหงละ  หลังจากชัยชนะของการปฎิวัติ อะไรที่เกี่ยวกับเหมาก็เข้าขั้นพระเจ้าทั้งนั้น) จากคุณ : หูหนาน (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 16:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 39 12 เมษายน 1927 เป็นอีกวันหนึ่งที่สร้างจุดเปลี่ยนให้กับความสัมพันธ์ของก๊กมินตั๋งกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีในช่วงของการรวมชาติ ก่อนหน้านั้น แม้ว่าพลพรรคคอมมิวนิสต์จะรู้อยู่เต็มอกว่าเจียง ไค เช๊ก ไม่พอใจเป็นอย่างมาก และมุ่งกำจัดชาวแดงอย่างมุ่งมั่น แต่เนื่องจากที่ปรึกษาของคอมมิวนิสต์สากล (คนของสตาลินนั่นแหละ) ยังเห็นว่า การสามัคคีกับเจียงไว้จะยังประโยชน์ให้กับพรรคมากกว่า (ไม่รู้เอาอะไรมอง) พรรคคอมมิวนิสต์ จึงพยายามประนีประนอมกับเจียงใหท้มากที่สุด  โดยเฉพาะคนกลาง (เอียงขวานิด ๆ ) อย่างวังจิงไว ที่เจียงเคยหารือถึงเรื่องที่จะขับไล่พวกคอมมิวนิสต์ออกจากพรรค วังจิงไว นั้นเห็นว่า หากคอมมิวนิสต์ถูกขับออกจากก๊กมินตั๋งแล้ว  เจียงจะกลายเป็นผู้ทรงอำนาจแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งนับว่าเป็นอันตรายอยู่ ทั้งกับพรรคและตัวเขาเอง วังจิงไว จึงเสนอว่า หากจะขับออกจากพรรคจริงก็ควรเอาเข้าที่ประชุม และให้เป็นมติของที่ประชุมคณะกรรมการพรรค เจียงตกลง ระหว่างนั้น  วังจิงไว ได้เดินทางมาพบกับเฉินตุ๊ชิ่ว เลขาธิการพรรค และได้ชี้แจงถึงเรื่องที่เจียงต้องการขับพวกคอมฯให้ออกจากก๊กมินตั๋ง แต่ทั้งนี้ วังได้ขอร้องว่า ให้มทุกอย่างเป็นไปตามกติกา หากจะขับก็ต้องเป็นมติของที่ประชุมพรรค ไม่ใช่ออกมาเอ่ยปากไล่กันดื้อ ๆ ด้วยความอ่อนต่อเกมการเมืองหรืออย่างไรก็สุดเดา  ปรากฎว่าเฉิน ยอมออกแถลงการณ์ร่วมกับวังจิงไว ให้พลพรรคคอมมิวนิสต์ทราบว่า การที่มีข่าวว่าเจียงจะขับพวกคอมฯออกจากพรรคนั้น ยังเป็นขาวที่หาแหล่งที่มายืนยันไม่ได้ (ข่าวลือนั่นแหละ) ยังไงก็ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบก่อน แล้วรอการประชุมพรรคที่จะมีขึ้น ซึ่งมติที่ประชุมออกมาเป็นอย่างไรก็จะดำเนินการตามนั้น แต่เจียงไม่รอ จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 16:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เช้าของวันที่ 12 เมษายน  เหล่าอันธพาลในการดูแลของเจียง ก็ได้บุกเข้าไปที่สมาคมกรรมกรเชียงไฮ้  ซึ่งเป็นหน่วยจัดตั้งของพรรคคอมมิวนิสต์ และลงมือทำร้ายอย่างรุนแรง การโต้ตอบมีขึ้นระห่างแก๊งค์อันธพาล และหน่วยรักษาความปลอดภัยของสมาคมกรรมกร จนกระทั่งกองทหารของรัฐ (กองทัพที่ 26 ของกองทัพปฎิวัติประชาชาติ)  ซึ่งจริง ๆ แล้วก็คือทหารจากขุนศุกภาคเหนยือที่พ่ายแพ้มาแล้วจัดกระบวนทัพใหม่ให้ขึ้นต่อเจียงนั่นเอง กองทัพพร้อมอาวุธครบมือนี้เดินทางมายังเซียงไฮ้ (แบบเตรียมตัวไว้แล้ว) และเข้าทำการปลดอาวุธแก๊งค์อันธพาลทันที ทำให้เหล่ากรรมกรนอนใจว่าทหารมาช่วยตนแล้ว จึงได้เปิดประตูอ้าซ่าให้ทหารเข้ามาพิมักษ์ความสงบได้ แต่สิ่งที่ได้คือ ทหารกองนี้ถือโอกาสปลดอาวุธเหล่ากรรมกรไปพร้อมกันด้วยเลย แถมยังจับเหล่าผู้นำและกรรมกรที่เหลืออยู่ในขณะนั้น เข้าคุกทั้งหมดอีกด้วย วันรุ่งขึ้น  มวลชนจัดตั้งของพรรคคอมมิวนิสต์ในเช๊ยงไฮ้ ก็ได้ออกมาเดินขบวนประท้วง เรียกร้องให้ปล่อยเหล่ากรรมกรที่ถูกจับกุมไป ผลก็คือ ทหารได้สาดกระสุนใส่ผู้ชุมนุมประท้วงทันที ทำให้บาดเจ็บล้มตายไปนับร้อย ๆ คน นอกจากนี้ในเมืองใหญ่ ๆ ที่มีการจัดตั้งกลุ่มกรรมกรให้เป็นพลังมวลชนของคอมมิวนิสต์ไว้แล้ว ก็ถูกปราบปรามขนานใหญ่ไปพร้อม ๆ กัน  โดยเฉพาะที่กวางตุ้งที่เดียว มีพลพรรคคอมมิวนิสต์ถูกสังหารแบบวิสามัญที เมืองเดียวถึง 2 พันกว่าคน แม้กระทั่งหลีต้าจ้าว ปัญญาชน ผู้นำคนสำคัญของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ก็ถูกสังหารที่ปักกิ่งเช่นเดียวกัน จากคุณ : หลี่ต้าจ้าว (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 16:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หลังจากเป็นที่ชัดเจนแล้วว่า เจียงไคเช๊ก ไม่เอาพวกคอมมิวนิสต์ไว้ในพรรคแน่นอน ทิศทางของพรรคคอมมิวนิสต์ก็ปรับใหม่ จากการเป็นแนวร่วมให้กับก๊กมินตั๋ง ก้ฌปลี่ยนเป็นการจัดตั้งกองทหารขึ้นมาเอง  โดยการเสนอของเหมา ที่ให้แปรสมาคมชาวนาที่จัดตั้งเอาไว้แล้วให้กลายเป็นกองทหาร จำนวน 7 หมื่นกว่าคน โดยให้เหตุผลต่อคณะกรรมการบริหารพรรค(สมัยนั้นเหมายังกะเปี๊ยก) ว่า หากไม่ดำเนินการจัดตั้งกองกำลังติดอวุธของตัวเองไว้ตั้งแต่บัดนี้ ต่อไปจะลำบาก และในวันที่ 14 กรกฏาคม มาดามซ่งซิงหลิง ภริยาม่ายของ ดร.ซุน ยัด เซ็น ก็ประกาศตัดความสัมพันธ์กับพรรคก๊มินตั๋งภายใต้การนำของเจียง ไค เช๊ก  ผู้มีอีกสถานภาพนึงคือ น้องเขยของตนเอง โดยให้เหตุผลว่า บัดนี้ ก๊กมินตั๋ง ไม่ได้ดำเนินนโนยบายของพรรคตามแนวทางของ ดร.ซุน ยัด เซ็น อีกต่อไปแล้ว ดังนั้น จึงไม่อาจเรียกตัวเองว่าพรรคปฎิวัติได้อีก และในวันรุ่งขึ้น คณะกรรมการบริหารพรรคก๊กมินตั๋ง ก็ประกาศแยกตัวกับพรรคคอมมิวนิสต์อย่างเป็นทางการ รวมระยะเวลาที่จับมือกันดำเนินการปฎิวัติตามแนวทางของ ดร.ซุน ได้แค่ 3 ปีเท่านั้นเอง จากคุณ : ซ่ง (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 17:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 และเมื่อมติพรรคให้แยกจากกันอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรต้องประนีประนอมกันอีก แก็งค์ของเจียงจึงเร่งมือในการไล่เข่นฆ่าชาวพลพรรคคอมมิวนิสต์มากขึ้น รวมเบ็ดเสร็จแล้ว ระยะเวลาเพียงปีเดียว สมาชิกพรรคและมวลชนปฎิวัติถูกสังหารไปไม่น้อยกว่า 3 แสนคน เฉพาะที่เป็นสมาชิกพรรคอย่างเดียวก็เกือบ 3 หมื่นคนเข้าไปแล้ว ดังนั้น เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม  พรรคคอมมิวนิสต์จีน จึงได้เปลี่ยนแนวทางการต่อสู้มาใช้กองทหารติดอาวุธต่อสู้กับทหารก๊กมินตั๋งอย่างเป็นเรื่องเป็นราวแทน คณะกรรมการที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นกองประจัญบานส่วนหน้า ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในภายหลังนี่คือ โจวเอินหลาย และจูเต๋อ ขุนพลแห่งกองทัพแดงนั่นเอง (แล้วเหมาไปแอบกินเหมาไถอยู่ที่ไหนหว่า) โจเอินไหล จู่เต๋อ และกลุ่มแกนนำกองทัพปลดแอกติดอาวุธรุ่นแรกจำนวน 2 หมื่นคน ได้ยกทัพหักออกจากเมืองหนานช่างอย่างรุนแรง และสู้รบกันอยู่ถึง 4 ชั่วโมง จึงฝ่าทัพออกมาได้ ก่อนจะมุ่งหน้าสู่กวางตุ้งเพื่อสมทบกับทัพชาวนาที่จัดตั้งไว้ที่นั่น การสู้รบในยกแรกของกองทัพติดอาวุธของพรรคคอมมิวินสต์จีนไม่ค่อยสวยหรูสักเท่าไร เพราะไม่ทันไรก็โดนกองทัพของก๊กมินตั๋ง ซึ่งมีความเป็นมืออาชีพและได้รับการสนับสนุนทั้งอาวุธและเวบียงที่เหนือกว่า ก็ตีทัพแดงทักแรกนี้แตกอย่างย่อยยับไปที่ฉางโจ กองทัพที่เหลือก็แปรสภาพเป็นกองจรยุทธ์ภายใต้การนำของจูเต๋อ เคลื่อนไหวตีบ้างถอยบ้าง เพื่อเคลื่อนกำลังไปสมทบกับกองทัพชาวนาที่หลู่เฟิงในที่สุด จากคุณ : จูเต๋อ (สื่อศิลป) - [ 30 มิ.ย. 49 17:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 43 วังจิงไว 1883 - 1944 จากคุณ : sofatboy - [ 30 มิ.ย. 49 18:59:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาดามซ่งซิงหลิง จากคุณ : sofatboy - [ 30 มิ.ย. 49 19:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 12 เมษายน 1927 ด้วยการสนับสนุนลับๆของนายพลเจียง แก๊งค์อันธพาลจึงเข้ามามีบทบาทในการฟาดฟันกับกลุ่มกรรมกรและคอมมิวนิสต์  มีผู้คนล้มตายมากมาย ... จากคุณ : sofatboy - [ 30 มิ.ย. 49 19:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 "แต่เนื่องจากที่ปรึกษาของคอมมิวนิสต์สากล (คนของสตาลินนั่นแหละ) ยังเห็นว่า การสามัคคีกับเจียงไว้จะยังประโยชน์ให้กับพรรคมากกว่า (ไม่รู้เอาอะไรมอง)" แทรกๆ ร่วมแจมเหมือนเดิมขอรับ ต้องย้อนอดีตไปก่อนนะครับว่าช่วงต้นทตวรรตที่ 20 นั้น พรรคก๊กมินตั้งอ่อนแอมากตามที่อาจารย์สื่อฯ ได้เล่าในตอนแรกว่า พรรคก๊กมินตั้งเองมีแต่อุดมการณ์ แต่ไม่มีกำลังที่ทำให้อุดมการณ์เป็นจริง ต้องร่วมมือกับรรดาขุนศึกต่างๆไม่ว่าจะเป็น ยวนซีไข หรือบรรดาขุนศึกอื่นๆในภาคใต้  ครั้นภารกิจสมบูรณ์ก็โดนขับไล่ ดร.ซุนยัดเซ็น ตระหนักในความอ่อนแอของพรรคชาตินิยมดี และเห็นว่าการที่พรรคชาตินิยมจะแข็งแกร่งได้โดยเร็ว ยืนได้ด้วยตัวเองนั้นต้องรับความช่วยเหลือจากภายนอก แต่จะเป็นใครละ อังกฤษมหาอำนาจอันดับหนึ่งในเวลานั้น ครอบครองเหมืองแร่ในไกหลานและเหมืองแร่อื่นๆในแมนจูเลียตอนใต้ บริหารเทศบาลนครเซี่ยงไฮ้ จัดการปกครองฮ่องกงใช้เป็ฯศูนย์กลางการค้าในจีนตอนใต้ มีดินแดนให้เช่าในเทียนจิน มีกองกำลังพิทักษ์สถานทูตในปักกิ่ง และมีอิทธิพลในธิเบต ฝรั่งเศส มีเขตเช่าในเทียนจิน  มีกองกำลังพิทักษ์สถานทูตในปักกิ่ง และมีอิทธิพลอย่างสูงในจีนตอนใต้ที่ติดกับอินโดจีนของฝรั่งเศส ญี่ปุ่น มีเขตเช่าในอ่าวกวานตุง(คาบสมุทรเหลียวตุง) มีอภิสิทธิ์ในแมนจูเรียตอนใต้ โดยเฉพาะทางรถไฟ และมีอิทธิพลอย่างมากในมณทลฝูเจี้ยนซึ่งอยู่ตรงข้ามกับไต้หวันที่ญี่ปุ่นครอบครองอยู่ และบรรดามหาอำนาจตะวันตกทั้งหมดรวมญี่ปุ่นยังได้ควบคุมศุลกากรริมทะเล จัดเก็บภาษีเกลือ ควบคุมไปรษณีย์สิทธิ์ในการเดินเรือทั่วประเทศจีน และบรรดาอุตสาหกรรมและพาณิชย์กรรมส่วนใหญ่ของจีน ดินแดนต่างๆที่พูดมาทั้งหมดนี้ส่วนใหญ่ล้วนอยู่ภายใต้อิทธิพลของเหล่าบรรดาวขุนศึกต่างๆ ที่พร้อมจะมอบผลประโยชน์ให้แลกกับการรับรองจากชาติตะวันตก จึงเหลือโซเวียตชาติเดียวที่ ดร.ซุนฯ พอรับความช่วยเหลือ ทำไมนะหริอ ไว้มาต่อพรุ่งนี้ครับ เผอิญเพื่อนโทรมาชวนไปหาอะไรเย็นๆกินนะครับ ฝนตกอย่างนี้อากาศดี อิอิ ............. จากคุณ : ryzon - [ 1 ก.ค. 49 20:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ต่อนะครับ จากเมื่อวาน จริงๆรัสเซียสมัยพระเจ้าซาร์ อาจเป็นชาติที่มีอิทธิพลในจีนมากที่สุดรองจากอังกฤษก็ได้เพราะติดต่อกับจีนตั้งแต่สมัยศตวรรตที่ 17 พอในช่วงศตวรรตที่ 19 ก็เขมือบดินแดนชายขอบผืนมหึมาของจีนเข้าไปอย่างเช่นดินแดนแถบลุ่มน้ำอมูร์ หรือเข้าไปสร้างอิทธิพลอย่างในซินเกียง มองโกเลียนอกและแมนจูเรีย โดยเฉพาะแมนจูเรียที่ถึงขั้นเข้าไปสร้างทางรถไฟและตั้งฐานทัพเรือขนาดใหญ่ขึ้นที่ปอร์ตอาเธอร์ พร้อมที่จะเขมือบจีน แต่และแล้วก็โดนมหาอำนาจน้องใหม่อย่างญี่ปุ่นดับความฝันอันนั้นเสียในสงคราม ญี่ปุ่น - รัสเซีย ปี 1905 จากนั้นรัสเซียก็ยุ่งกับการเมืองภายในจนต้องสละอิทธิพลต่างๆของตนในจีนให้มหาอำนาจอื่นๆไปทั้งหมด เว้นแต่ในมองโกเลียนอก ซึ่งมีความสัมพันธ์ทางยุทธศาสตร์ของรัสเซีย เมื่อบอลเซวิกทำการปฏิวัติในรัสเซียสำเร็จ สามารถจัดตั้งโซเวียตขึ้นมาได้ เลนิน และทร็อตสกี้ก็ยึดนโยบายส่งออกการปฎิวัติออกไปทั่วโลก เพื่อสร้างสังคมที่เท่าเทียมกันตามอุดมการณ์ของโซเวียต และเพื่อให้ทั่งโลกเกิดความวุ่นวายจะได้ไม่มีใครสนใจโซเวียตรัสเซียที่พึ่งก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ในการนี้ถึงกับจัดตั้งองค์การโคมินเทิร์นหรือองค์การคอมมิวนิสต์สากลขึ้นเพื่อคอยส่งเสริม สนับสนุน ชี้นำ(สั่ง) สำหรับการปฏิวัติต่างๆที่เกิดขึ้นทั่วโลก ซึ่งเกือบทำสำเร็จในเยอรมัน ไม่ว่าจะเป็นจักรวรรดิรัสเซียหรือโซเวียตนโยบายสำหรับจีน ยังคงเดิมคือพยายามเข้าแทรกแซงจีนเพราะจีนเป็ฯประตูหลังบ้านของโซเวียต การมีหลังบ้านที่เป็นมิตรย่อมดีกว่าหลังบ้านที่เป็นศัตรู และถ้าหลังบ้านเป็ฯลิ่วล้อในคอนโทรลได้ยิ่งดี โซเวียตจึงพยายามโน้มน้าวเหล่าขุนศึกภาคเหนือของจีน ให้รับความช่วยเหลือจากตน แต่ด้วยความไม่ไว้ใจในเจตนาแอบแฝงของโซเวียตและแรงบีบจากมหาอำนาจตะวันตกจึงปฏิเสธความช่วยเหลือจากโซเวียตทุกราย โซเวียตจึงหันมาหาพรรคก๊กมินตั้ง หรือพรรคชาตินิยมของ ดร.ซุนฯ เพราะมีแนวทางคล้ายกัน... ............... จากคุณ : ryzon - [ 2 ก.ค. 49 10:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ต่อนะครับที่ทั้ง 2 ฝ่ายมาตกลงกันเพราะ ฝ่ายพรรคชาตินิยมมีแต่อุดมการณ์แต่ขาดพลังทางทหารและเศรษฐกิจ ที่จะมารวมประเทศตามแผนการขั้นที่ 1เพราะมหาอำนาจตะวันตกไม่สนับสนุน ดร.ซุนฯ แต่ไปสนับสนุนบรรดาขุนศึกทั้งหลายแทน ส่วนโซเวียตต้องการให้พรรคคอมมิวนิสต์เข้าถึงคนทุกชนชั้น เพื่อที่จะได้สะดวกในการครอบงำจีนในอนาคต และพรรคก๊กมินตั้ง ของดร.ซุนฯ ก็เป็นพรรคเดียวที่เข้าถึงมวลชนมากที่สุดในเวลานั้น โซเวียตคะเนว่า พรรคคอมมิวนิสต์คงได้ครอบงำพรรคชาตินิยมในไม่ช้า ว่าแล้วทั้ง 2 ฝ่ายก็เขย่ามือตกลงกัน ตามข้อตกลงซุน - จอฟฟ์ ก็จึงเป็นที่มาว่าทำไมโซเวียตถึงให้ผูกมิตรกับพรรชาตินิยมของเจียง ...... จากคุณ : ryzon - [ 2 ก.ค. 49 10:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 3 ก.ค. 49 19:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 พูดกันตรง ๆ ก็คือ ตอนนั้นโซเวียตก็ไม่ได้มั่นอกมั่นใจอะไรกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนนักหรอก ค่าที่ยังไม่มีผลงานให้ปรากฎอย่างนึง กะอีกอย่าง คือ ทั้งพรรคก็มีแต่ปัญญาชนคนอ่านหนังสือ เทียบกับขุมข่ายข้าราชการ กะนายทุนอย่างก๊ก มิน ตั๋ง ไม่ได้ แล้วถึงที่สุด ธาตุแท้ของผลประโยชน์ประชาชาติ ก็ยังเป็นจริง เมื่อทุกอย่างสงบ  ผลประโยชน์ของแต่ละประเทศก็สำคัญกว่า "กรรมกรทั้งผองจงสามัคคี" อยู่ดี จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 4 ก.ค. 49 11:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขระเดียวกัน การแตกแยกกันระหว่างก๊กมินตั๋งกับพคจ.ก้เป็นอานิสงฆ์อย่างนึงที่ พคจ.ได้รับมาจากหน้าประวัติศาสตร์ที่เขียนด้วยเลือดช่วงนั้น เพราะภายหลังการลั่นกระสุนสังหารกันเอง ระหว่างก๊กมินตั๋งกับ พคจ. หลังจากที่กอดคอทำศึกกับขุนศึกภาคเหนือกันมาก่อน ทำให้ พคจ.เริ่มแน่ใจแล้วว่า อยางไรเสีย การสร้างกองทัพที่เข้มแข็งของตนขึ้นมาเอง ก็คือสิ่งจำเป็นสำหรับการปฎิวัติ ซึ่งตรงนี้ต่างจากเมื่อครั้งที่รัสเซียล้มล้างพระเจ้าซาร์ เพราะที่นั่น กรรมกรลุกฮือขึ้น พร้อมกับการสนับสนุจากกองทหารหลักเดิมที่แปรพักต์ และเหตุการณ์จบลงอย่างรวดเร็ว จนฝ่ายปฎิวัติไม่จำเป็นต้องสร้างกองทัพของตัวเองขึ้นมาเพื่อทำการสู้รบอย่างยืดเยื้อ แม้กระทั่งที่บอลเชวิกมาชิงการนำในช่วงหลัง ส่วนใหญ่ก็เป็นเกมที่เกิดขึ้นในสภาล พร้อมการหนุนช่วยของนักประท้วงบนถนน ขณะที่ พคจ.หลังการสาดกระสุนนัดแรกเข้าใส่ก๊กมินตั๋งเมื่อวันที่ 1 สิงหาคมแล้ว การพ่าายแพ้ทางการทหารอย่างยับเยิน จนต้องถอยลงมาหาฐานที่มั่นที่กวางตุ้น หูเป่ย แล้ว อีก 7 วันหลังจากนั้น คณะกรรมการบริหารพรรค ก็เปิดประชุมอย่างเร่งด่วนเพื่อพิจารณาหาทางปรับตัวเองในการต่อสู้แบบใหม่ที่เปลี่ยนไป ในการประชุมครั้งนั้น นอกจากจะประนาม เฉินตุ๊ซิ่ว ที่น่าจะเป็นคนแรก ๆ ของผู้นำระดับสูงของพรรคที่ถูกสวมหมวก "เอียงขวา" ซึ่งข้อหาเหล่านี้กลายเป็นเรื่องธรรมดา (แต่คนโดนไม่รู้สึกธรรมดาด้วย) เมื่อครั้งช่วงปฎิวัตวัฒนธรรม และข้อผิดพลาด หรือบทเรียนความพ่ายแพ้ที่ถูกนำมาถกเถียงหาข้อสรุป ประกอบกับการปรึกษาของเจ้าหน้าที่โซเวียตคนใหม่ นามว่า โรมินาช การประชุมคร้งนั้นจึงเป็นอีกครั้งที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน เพราะที่ปนระชุมได้ข้อสรุปว่า ความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้นนั้น เนื่องจากที่ผ่านมาทางพรรคไม่ได้จัดตั้งกองทัพเป็นของตนเอง มีเพียงกองทัพเล็ก ๆ และทหารจากศักดินาขุนศึกเก่าที่นำมาปรับกำลังไปต่อสู้กับขุนศึกภาคเหนือเท่านั้น หาความจัดเจนและยิ่งใหญ่ในวิถีทางการสู้รบไม่มีเลย และที่สำคัญ คือ พรรคละเลยการจัดตั้งกองทัพประชาชน  ทั้ง ๆ ที่มีประชาชนเหล่านี้เป็นแนวร่วมมาตั้งนมนาม แต่กลับไม่ได้จัดตั้งให้เป็นกองทัพประชาอย่างจริงจัง เหมา เจ๋อ ตุง เสนอความเห็นที่พลิกยุทธศาสตร์การต่อสู้ของ พคจ.เอาไว้ในการประชุมครั้งนั้นว่า ต่อไปนี้ พรรคต้องมุ่งมั่นและจริงจังต้องการจัดตั้งกองทัพให้มากยิ่งขึ้น "อย่าลืมสิว่า อำนาจรัฐจักได้มาด้วยปากกระบอกปืน" จากคุณ : สิงหาคมคม (สื่อศิลป) - [ 4 ก.ค. 49 12:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เหมา เอง เมื่อการประชุมเสร็จสิ้นลง ก็ได้รับคำสั่งให้เดินทางไปหูหนาน เพื่อก่อการจราจลในมณฑลนี้ ซึ่วเป็น 1 ใน 4 ของพื้นที่ยุทธศาสตร์ที่ คพจ.จะก่อจราจลในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว คือ หูหนาน หูเป่ย กวางตุ้ง และเจียงซี เมื่อเหมาลงพื้นที่ เขาได้ทำการจัดตั้งกองทัพปฎิวัติขึ้นที่หูหนน โดยรวบรวมชาวนาและกรรมกร (จริง ๆ คงหนักไปทางชาวนามากกว่า) ได้จำนวน 5 พันกว่าคน เรียกชื่อกันเองว่า  "กองพลที่ 1 แห่งกองทัพปฎิวัติกรรมกรชาวนา" จริง ๆ เมื่อทเียบกับจำนวนประชากรของจีนแล้ว  การคุมกองทัพที่มีกำลังพล 5 พันคน ไม่ใช่เรื่องใหญ่ หรือเรียกได้ว่ามีกำลังมหาศาลอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่กองกำลังขนาดนี้ ถ้าเป็นประเทศไทยแล้ว เรียกว่า"เข้าขั้น"ทีเดียว กองกำลังทั้ง 5 พันกว่าคนของเหมา นี้ ได้ทำการก่อการจราจลร่วมกับมวลชนจัดตั้งอื่น ๆ นี่เป็นยุทธวิธีที่เปลี่ยนไป หลังการประชุม 7 สิงหาคมเหมือนกัน ที่เมื่อก่อน การก่อจราจลจะทำโดยกรรมกรเป็นหลัก และไม่มีการหนุนช่วยในรูปแบบของกองทหาร  พอชุมนุมได้ที่แล้ว ก็จะโดนทหารของรัฐเข้าปราบ แล้วก็ยิงกันตีกันให้วุ่นวายไปตามเรื่อง แต่คราวนี้เปลี่ยนยุทธศาสตร์ยุทธวิธีใหม่  ให้มีกองกำลังทหารเข้าร่วมด้วย แม้ว่าในช่วงแรกอาจจะประสบความสำเร็จ  สามารถยึดหูหนานได้ แต่เมื่อต้องเผชิญกับกองทัพทหารประจำการสมัยใหม่ที่มีความพร้อมทั้ในเรื่องอาวุธและระบบระเบียบวินัยแล้ว กองทัพปฎิวัติก็ถอยร่นไม่เป็นขบวน และเริ่มถูกตีแตกพ่ายไปเรื่อย ๆ ที่ละแนวรบ จุดนี้เองที่เหมา เข้ามาสร้างจุดเปลี่ยนอีกครั้งในขบวนปฎิวัติของ พคจ. ด้วยการยึดมั่นว่า อำนาจรัฐจักได้มาด้วยกระบอกปืน เหมาจึงไม่ยอมทิ้งหรือสูญเสียกองทหารให้กับความล้มเหลวอีก เขาพาทหารที่เหลือจากการพ่ายแพ้อย่างสะบักสะบอม ปรับรูปขบวนใหม่ แล้วแปรขบวนเดินทัพขึ้นสู่เขาจิงกังซาน ฐานที่มั่นแดงแห้งแรกของการปฎิัวัติจีน จากคุณ : จิงกังซาน (สื่อศิลป) - [ 4 ก.ค. 49 12:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 53 การที่เหมาตัดสินใจรวบรวมพลพรรคกองทหารจับฉ่ายที่กระจัดกระจายหลังความล้มเหลวจากแผนการก่อจราจลพร้อมกัน 4 มณฑล แล้วยกพลขึ้นเขาจิงกั๋งซานนั้น ถือเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของการปฎิัติจีน เพราะได้สร้างแนวทางใหม่ในการต่อสู้จนประสบชัยชนะในที่สุด สาเหตุที่เหมาเลือกจิงกั๋งซานนั้น นอกจากจะเป็นเพราะเป็นสถานที่ที่อยู่ในเขตปฎิับัติงานของเหมาแล้ว  จิงกังซานยังมีชัยภูมิที่เหมาะกับการก่อตั้งฐานที่มั่นหลายประการ อย่างแรก คือ ขุนเขาลูกนี้อยู่กึ่งกลางเขตรอยต่อของเขตการปกครองหูหนานและเจียงซี  แถมขุนศึกที่ปกครองเขตเืมืองทั้ง 2 นี้ยังอยู่ระหว่างการทะเลาะแตกแยกกันถึงขั้นยกพลเข้าปะทะกันเนือง ๆ จึงเป็นการง่ายที่จะใช้เป็นที่พักพล  เพราะอย่างน้อย โอกาสที่ฝ่ายปกครองจะตามมาราวีก็ไม่ใช่เรื่องงาย ๆ อีกประการนึงคือ สภาพภูมิประเทศของจิงกังซาน เป็นภูเขาสูงชัน การเป็นฝ่ายตั้งรับบนยอดภูจะทำให้ได้เปรียบ ขณะที่การเป็นฝ่ายรุกจากตีนภูขึ้นยอดดอยย่อมเสียเปรียบกว่าอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้น หากใครคิดจะยกกองกำลังเข้าตีกองพลของเหมาก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เท่าไรนัก และที่สุกคัญ ขุนเขาแห่งนี้มีมวลชนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับ พคจ.อยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งมวลชนเหล่านี้นอกจากจะเป็นกำลังในการสู้รบแล้ว ยังเป็นหน่วยผลิตที่สำคัญในการป้อนเสบียงให้กับกองทัพของเหมาด้วย ยิ่งภายหลังกองทหารของจูเต๋อที่พ่ายแพ้จากการลุกฮือก่อการจราจลเช่นเดียวกัน ก็เดินทางขึ้นมาสมทบกับเหมาที่นี่ด้วย ทำให้เหมากลายเป็นเลขาธิการกองพล ขระที่มีจูเต๋อ แม่ทัพคนสำคัญของ พคจ.เป็นนายทหารใหญ่ จูเต๋อนี่มีบทบาทางการทหารให้กับการปฎิวัติมาก  และภายหลังการปฎิวัติเสร็จสิ้นลงก็เป็น 1 ใน 10 นายพลของกองทัพจีนแดง โดยมีสถานภาพที่สูงส่งกว่านายทหารคนอื่น ๆ เพียงแต่ในช่วงก้าวกระโดด  จูเต๋อไม่ค่อยเห็นด้วยกับเหมาเท่าไร  แต่เหมาก็ไม่ค่อยอยากที่จะไปตอแยกับจูเต๋อมากนัก  เพราะถ้าเทียบแล้ว จูเต๋อก็คือโจวเอินไหล ภาคการทหารนั่นเอง จากคุณ : จูเต๋อ (สื่อศิลป) - [ 6 ก.ค. 49 18:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ในเวลเดียวกัน ทางพรรคก็เปิดประชุมสมัชชาพรรคครั้งที่ 6 ขึ้น  ซึ่งครั้งนี้ได้มีการสรุปบทเรียการปฎิวัติว่า การใช้วิธีก่อการจราจลเป็นหลักในการต่อสู้นั้น ไม่ใช่ผลดีต่อการปฎิวัติเลย และเห็นว่า แนวทางการปฎิวัตินั้น จะต้องมุ่งชนบท เพราะพื้นฐานของคนจีนนั้น ชาวนาเป็นใหญ่กว่ากรรมกรในเมือง การประชุมสมัชชาครั้งนี้ ได้มีมติในเรื่องของพื้นฐานสังคมจีนว่าเป็น "กึ่งเมืองขึ้นกึ่งศักดินา" ด้วย แนวทางการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของพรรค ฯ ในการประชุมครั้นี้ คือ การให้คามสำคัญในการสร้างมวลชนปฎิวัติ นั่นคือการออกสู่ชนบทเพื่อสะสมกองกำลังขึ้นมา จากคุณ : มวลชน (สื่อศิลป) - [ 6 ก.ค. 49 18:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 55 การที่จูเต๋อมาเข้าร่วมกับเหมาได้นั้น เนื่องจากจูเต๋อเป็นหนึ่งในผู้คุมทหารในการลุกฮือขึ้นก่อจราจลร่วมกับมวลชนตามแผนก่อจราจลในเมือ โดยเขตรับผิดชอบของจูเต๋อ คือ หนานชาง ทางเหนือกวางตุ้ง  ซึ่งการรุกรบในช่วงแรกของทัพจูเต๋อนั้นประสบความสำเร็จด้วยดี สามารถยึดอำเภออี๋จางได้  พร้อม ๆ กับขับไล่กองทัพก๊กมินตั๋งในเขต 5 อำเภอใกล้เคียงออกไปได้หมด แต่ภายหลังที่ทัพก๊กมินตั๋งรวมพลได้ และรวมกำลังกว่า17 กองพล เข้าที่กองพลของจูเต๋อแตกยับเยิน ทำให้ต้องถอยร่นออกจากเขตพื้นที่ เรื่องทัพแตกของจูเต๋อนี้ เหมาทราบเป็นอย่างดี และได้ส่งคนไปติดต่อกับจูเต๋อเพื่อให้มารวมพลกันบนจิงกั๋งซาน  โดยเหมาได้ส่งกองทหารของตนลงไปช่วยเป็นทัพหลังยันทัพของก๊กมินตั๋งเอาไว้ให้ เพื่อให้กองพลของจูเต๋อที่แตกพ่ายมาได้รวมกันติด และเดินทงขึ้นสู่ยอดจิงกั๋งซานในที่สุด และนับตั้งแต่บัดนั้น  กองทหารแดงประจำการกองพลแรกที่มีฐานที่มั่นของตัวเอง ก็เพิ่มจากหลักพันเป็นหลักหมื่น รวมทั้งผู้นำที่เริ่มเป็นที่รู้จักกันในนามของ "จูเหมา" ส่วนกองทหารก็ได้มีการปรับรวมกันใช้ชื่อว่า "กองทัพที่ 4 สังกัดกองทัพแดงกรรมกรชาวนา" และเป็นจุดเริ่มต้นของการนำแนวทาง "ป่าล้อมเมือง"มาใช้จนประสบความสำเร็จ จากคุณ : จูเหมา (สื่อศิลป) - [ 6 ก.ค. 49 18:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 56 การปรากฎตัวขึ้นของฐานที่มั่นจิงกังซานสร้าความหนักใจให้กับเจียงไคเช๊กอย่างใหญ่หลวง เพราะตระหนักดีว่า พคจ.ได้เปลี่ยแนวทางการต่อสู้จากการก่อจราจงลุกฮือขึ้นเป็นครั้งคราว มาเป็นการสร้างกองทัพเพื่อสู้รบอย่างถาวรแล้ว และหลังจากการปราบเหล่าขุนศึกทางภาคใต้ให้อยู่ในอำนาจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  เจียงก็ประกาเปิดยุทธการถล่มจิงกังซานทันที ยุทธการแรกนั้น ด้วยความประมาณ เจียงใช้ทหารเพียง 8 กองพล ยกเข้าล้อมปราบจิงกังซาน ผลปรากฎว่า พ่ายแพ้อย่างยับเยิน จากนั้น ยุทธการใหม่ ๆ ที่เปิดขึ้นรวม 3 ครั้ง มีการเพิ่มจำนวนทหารเข้าไปตลอดเวลา จนกระทั่งสูงสุดเกือบ 20 กองพล แต่ก็พ่ายแพ้กลับมาทุกครั้งไป สาเหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะการทำสงครามแบบจรยุทธ์ของจูเหมา ที่เขารวบรวมประสบการณ์มากำหนดแนวทางจรยุทธ์ที่เรารู้จักกันดี คือ เอ็งมา ข้ามุด เอ็งหยุด ข้าแหย่ เอ็งแย่ ข้าตี เอ็งหนี ข้าไล่ นอกจากนี้ การจัดระบบการเมืองในกองทัพตามแนวทางของเหมา ยังช่วยทำให้กองทหารที่ขาดแคลนทั้งเสบียงและอาวุธ สามารถทำการศึกต่อต้านศัตรูได้ยาวนาน แถมยังเอาชนะได้อีกด้วย แนวทางของเหมาในการจัดการในกองทัพ คือ ระบบประชาธิปไตยในกองทัพ ด้วยการกำหนดให้นายทหารและพลทหารมีสิทธิเท่าเทียมกัน  ทหารทุกคนมีสิทธิแสดงความคิดเห็นได้ มีการสอนแนวทางทางการเมืองให้กับทหารในกองทัพ (ให้รู้ว่ารบเพื่อใครและเพื่ออะไร) สิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้กองทหารของจูเหมามีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะยันกองทัพของเจียงที่ทหารเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังรบกับใครและเพื่ออะไร (อเมริกันในอินโดจีนก็แพ้เพราะเหตุเดียวกันนี้ คือชนะการรบแต่แพ้ทางการเมือง) นอกจากนี้ การตั้งกฎเหล็กในการสร้างมวลชน ยังเป็นส่วนสำคัญในการเกือหนุนให้กองทัพแดงสามารถดำรงอยู่ได้  ดังคำสงครามจรยุทธ์ที่ว่า นับรบคือปลา ประชาคือน้ำ จากคุณ : จรยุทธ์ (สื่อศิลป) - [ 6 ก.ค. 49 18:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 57 วันหยุดสองวัน   หยุดเสาร์อาทิตย์อีกสองวัน หยุดก่อนหนึ่งวัน หยุดแถมต่ออีกสองวัน รวมเป็นหนึ่งสัปดาห์พอดี๊ พอดี พอเปิดมาทำงานอีกสองวัน  ก็ชนเสาร์อาทิตย์อีกแระ หยุดยาวๆหลายวันแบบนี้  ร้านเหล้าคาราโอเกะคงอาการหนักหน่อยนะคะ   ถ้าแขกไม่เต็มร้าน  ก็คงจะรีบเช๊คบิลหนีเป็นโต๊ะแรกทันทีที่แขกวีไอพีเริ่มจับไมค์ละค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ วันเข้าพรรษา 22:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตามมาอ่าน จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 12 ก.ค. 49 07:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 59 กลับมารายงานตัวครับ หลังจากสะบักสะบอมจากความพยายามจะทำบุญตามเทศกาล แค่เข้าไปหาซื้อน้ำกินในเซเว่น บรรยากาศยังกะอยู่กลางม็อบพันธมิตรหนามหลวงยังไงยังงั้นเลย เฮ้อ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 12 ก.ค. 49 10:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พี่สาวความเห็นที่ 57 ช่วงวันพระ คาราโอเกะหยุดครับ จากคุณ : ryzon - [ 12 ก.ค. 49 12:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เมื่อวานไปกินข้าวที่ ผาลาด ตะวันรอน ที่เขาคุยว่าวิวสวยสุดในเชียงใหม่ ทางขึ้นหวาดเสียวดีครับ แต่สงสัยอยู่อย่างว่าพวกที่กินเหล้านี่จะลงมารอดมั้ย ถ้าไม่รอดก็ขอให้ลงข้างทางไปเองแล้วกัน อย่ามาบวกกับชาวบ้านชาวช่องให้เขาเดือดร้อน อาหารที่สั่งมานี่รสชาติกลางๆครับ แบบทำให้ฝรั่งกินได้ บังเอิญเป็นแบบที่ผมชอบซะด้วย เลยไม่ด่ามาก ส่วนราคานี่ก็คิดซะว่าเป็นค่าดูวิวก็แล้วกัน อีกอย่างไม่ได้จ่ายเองด้วยไม่รู้จะด่าไปทำไม :) อ้อมีนั่งรถชมส่องสัตว์กลางคืนด้วย แต่ไม่มีใครได้ไปเพราะไปกันช้าไปหน่อย กว่าจะกินข้าวเสร็จก็หมดรอบพอดี เห็นเป็นประเด็นกันอยู่พักนึงเพราะตาสนติ๊ ยกเรื่องนี้มาด่าทักกี้ ตอนนี้คงเงียบๆกันไปแล้วมั้ง ก่อนหน้านี้วันนึง ผมไปเวียนเทียนที่วัดเจดีย์หลวง คนไม่มากครับ เทียบกับวันวิสาขบูชาไม่ได้เลย แสดงว่าวันวิสาขบูชาเป็นวันที่สำคัญที่สุดเลยใช่มั้ย หรือเป็นวันที่โปรโมทมากที่สุด วันหยุดนี่ไม่ได้หยุดเลยครับถือโอกาสทำงานตลอดเพราะแม่ยายเอาหนูพิมไปอยู่ที่เชียงราย จะกลับมาวันนี้ คงไม่ได้ทำเต็มๆแบบนี้แล้ว แต่ก็คุ้มครับ work ไปซัก 25% แล้ว จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 12 ก.ค. 49 15:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หนุ่มๆข้างบน หายไปไหนกันมาจ๊ะ  ปล่อยให้คนแก่เฝ้ากระทู้อยู่คนเดียว มันเป่าเปลี่ยวเดียวดายรู้มะ! เรื่องทำบุญตามเทศกาลเนี่ยนะคะ  เคยบอกตั้งหลายทีแล้วว่า  เลี่ยงได้ก็ให้เลี่ยง แต่ไม่รู้เป็นไง   ชอบแห่ทำอะไรตามกระแสกันจริง แล้วผลก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ   แล้วตกลงได้ตักบาตรไหมเอ่ย? คุณรณชัยเคยขับรถขึ้นเขาค้อไหมคะ  สวิสเซอร์แลนด์เมืองไทยเชียวนะนั่น เมื่อหน้าหนาวปีที่แล้ว  ไปนอนนับดาวอยู่หลายคืนค่ะ เขาค้อยังเป็นอะไรที่เหมือนหญิงสาวที่ยังบริสุทธิ   ไม่เหมือนกับภูต่างๆของเชียงใหม่ เส้นทางขาขึ้นก็ไม่โหดนัก  แต่ถ้าเราต้องลงมานอนในหล่มสัก  ขาลงก็โหดเอาการค่ะ มีเพื่อนๆอยู่หล่มสักหลายคนค่ะ  เวลาไปนอนเขาค้อ  พวกเขาก็จะขนกันขึ้นไปเอนเตอร์เทนแขกที่มาจากเมืองหลวง   แต่ไม่นอนด้วย เลือกที่จะกลับลงมานอนที่บ้านในหล่มมากกว่า ปรากฏว่าขาลง  ต้องวางตัวสารถีกันเป็นการใหญ่  เพราะตะละคนสติสตังไม่รู้รู้หายไปไหนหมด ขับขึ้นเขา ตอนดีๆ  ก็วนซ้ายย้ายขวาอยู่พอแรงแล้ว ตอนลงเขายิ่งหนักเข้าไปอีก  ไม่รู้เพื่อนจะถึงหล่มหรือไม่  เป็นห่วงก็เป็นห่วง  ง่วงก็ง่วง   หลังจากนั้น ก็เลยตัดสินใจ  กางเต๊นกันกลางทุ่งนั่นแหละค่ะ   ไม่ต้องขับรถกลับ หน้าหนาวที่เขาค้อเนี่ยะ   หนาวเข้ากระดูกเลยคุณเอ๋ย ขอบอกก่อนนะ  คนโสด  ที่ไม่มีผ้าห่มพกไปด้วย ห้ามไปนะคะ   ทรามานจริงๆ ขอบอก จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 12 ก.ค. 49 20:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 63 น้องริว 60 รู้ได้ยังไงว่าวันที่ 11 คาราโอเกะหยุด ไปแล้วผิดหวังใช่เป่า? แถวบ้านพี่ เขาขึ้นป้ายตัวเบ้อเริ่มว่า วันที่ 11 ปิดหนึ่งวัน แต่เขาบอกว่า ปิดให้พนักงาน (สาว) พักร้อนประจำปี ไม่รู้ไปทำอะไรกันมาถึงเหนื่อยนักเหนื่อยหนา  ต้องมีการพักร้อนกันด้วย แต่น้องริวไม่ต้องห่วนะคะ  เพราะเดี๋ยวนี้  คาราโอเกะปิดก็บ่ เป็นหยัง เพราะเขานิยมไปร้องกันใน ร.ร นายร้อยบางเขนกันแล้วจ้า ร้องได้ 24 ชั่วโมง  แถมมีคนคอยส่งโอเลี้ยง (แก่ๆ เหมือนคนกิน) และข้าวผักให้อีกตะหาก ถ้าไม่โดนเพื่อนข้างห้องตามเช๊คบิลซะก่อนนะ  ออกมามีหวังได้ออกเทปสังกัดค่ายดัง ไม่น้อยกว่าน้องทาๆแน่นอน เอ๊า... พูดจริงนะเนี่ย ไม่เชื่อถามคุณหมอฮาดูสิ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 12 ก.ค. 49 21:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ถามผม?? ผมรู้เฉพาะเรื่อง "โอเลี้ยง แก่ๆ เหมือนคนกิน" เท่านั้นละครับ แหะๆ จากคุณ : ha ha yee - [ 13 ก.ค. 49 11:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ดุลยภาพระหว่าพรรคชาตินิยม กับพรรคอมมิวนิสต์จีน ในระหว่างที่กำลังชิงความได้เปรียบกันอยู่นั้น  เห็นได้ชัดว่า ช่วง 10ปี ระหว่างปี 1934-1945   ฝ่ายใดเป็นฝ่ายรุก  และฝ่ายใดเป็นฝ่ายรับ  อาจารย์สื่อเล่าไว้แล้วที่ข้างบนค่ะ ฝ่ายที่เพลี่ยงพล้ำคือฝ่ายที่ได้เปรียบก่อน  จะเป็นเพราะความประมาณ  หรือไม่เข้าใจในธรรมชาติของพลังที่มองไม่เห็นก็ตาม อาจารย์สื่อมักเน้นย้ำเสมอว่า  หากอำนาจเป็นของคุณ  แต่มวลชนเป็นของเขา สุดท้ายแล้ว  อำนาจก็จะเป็นของเขา ในช่วงแรกๆ  เหล่าขุนศึกซึ่งเป็นพันธมิตรกับพรรจีนชาตินิยม ยังคงปกครองดินแดนแถบทางใต้   ส่วนทางเหนือคือแมนจูเรีย   ก็อยู่ภายใต้กองทัพญี่ปุ่น กองทัพของเจียง  บีบบังคับให้พรรคคอมมิวนิสต์ มีอำนาจอย่างจำกัด  เฉพาะในเขตทุรกันดารของภาคกลางเท่านั้น เมื่อถูกบีบจนหลังชนฝา  กองกำลังคอมมิวนิสต์จึงต้องเดินทางวิบากไปตั้งตนที่เมืองเอี๋ยนอาน เมื่อญี่ปุ่นเริ่มถูกอำนาจของรัสเซียจัดการที่แมนจูเรียจึงเกิดช่องไฟเล็กๆ  พอที่จะให้จีนคอมมิวนิสต์เริ่มแทรกซึมเข้ามาทางตะวันตกของแมนจูเรียได้บ้าง   เมื่อรัสเซียถอนทหารออกไปจากแมนจูเรีย  กองทัพคอมมิวนิสต์จีนจึงได้เคลื่อนที่เข้าไปแทน และใช้อาวุธที่พวกรัสเซียยึดจากกองทัพญี่ปุ่น   แต่เมือง มุกเด็น และพื้นที่ส่วนใหญ่  ก็ยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของจีนชาตินิยมอยู่ค่ะ ถึงแม้ว่าเจียงจะได้ครอบครองพื้นที่มากกว่า  แต่เจียงไร้อำนาจ  หลายๆครั้ง  ที่จีนคอมมิวนิสต์บุกลงทางใต้  บรรดาทหารของรัฐบาล ต่างเอาใจออกห่างและเข้าร่วมกับพรรคจีนคอมมิวนิตส์มากขึ้นเรื่อยๆ และตั้งช่วงปี 1949เป็นต้นมา   ชัยชนะก็เป็นของพรรคจีนคอมมิวนิสต์ ครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อกองทัพจีนคอม ฯ ยึดได้เทียนจิน  ตามด้วยปักกิ่ง และเซี่ยงไฮ้  รัฐฐบาลจีนชาตินิยม  จึงได้สละฐานที่มั่น  จนต้องไปตั้งหลักที่กวางตุ้ง   แต่ก็ยันไม่อยู่หรอกค่ะ   ความร้อนแรงของพรรคคอมมิวนิสต์จีนช่วงนี้ ต้องบอกว่า พีคจริงๆ   อุดมการณ์ที่เร่าร้อน  ชัยชนะที่ได้รับในทุกครั้ง  ทำให้กองกำลังของเหมาเกิดความฮึกเหิม  กล้าที่จะตะลุยไปข้างหน้า  ชนิดไม่กลัวตาย   เราจะเห็นความลงตัวในหลายๆอย่างเกิดขึ้นในกรณีนี้   อย่างแรกที่มองเห็นก็คือ  ความพร้อมในด้านกองกำลัง  และต้องพอดีกับช่วงเวลาที่เหมาะสม หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป   จีนคอมมิวนิสต์อาจทำการไม่สำเร็จ  หรือถึงแม้สำเร็จ  ก็คงแทบเลือดตากระเด็น แต่ต้องไม่ลืมว่า  ถึงแม้คนจะเก่งเพียงไรก็แล้วแต่  หรือถึงเวลาที่ทุกอย่างสุกงอมเต็มที่แล้ว   หากไร้สิ้นซึ่งกัปตันทีมที่มีความสามารถ   ที่คอยเติมส่วนผสมทุกอย่าง  และชงให้ส่วนผสมเหล่านั้นเข้าเป็นเนื้อเดียวกัน อย่างพอเหมาะพอดีและลงตัวแล้ว ชัยชนะที่มองเห็นอยู่รำไร  ก็คงต้องตกไปเป็นของ อิตาลีเป็นแน่เชียว..สหายเอ๋ย! จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 13 ก.ค. 49 13:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สิ่งสำคัญที่สุดของการทำสงครามกลางเมือง  คือ การเข้าถึงมวลชนครับ และโดยธรรมชาตินั้น มวลชนมักจะมีปัญหากับกลุ่มผู้ปกครองเดิมอยู่แล้ว ดังนั้น เมื่อกลุ่มใหม่ นำขนมหวานสีสวยอันใหม่มาให้ชมพร้อมให้เอาลิ้นแตะ ๆ ดูหน่อยให้พอรู้ว่าหวาน คนก็เดินเข้าหาแล้วครับ เพราะข้างหน้าเป็นไงไม่รู้ อย่างน้อยก็เดินไปให้พ้นแกงแค แกงส้ม ตรงนี้เสียก่อน กรณีการปฎิวัติจีนก็เช่นกัน การแ่ย่งชิงอำนาจกันอย่างยาวนาน  บ้านเมืองขาดความสงบสุข  อยู่ ๆ ก็มีกองทัพที่ค้อมหัวรับใช้ประชาชนที่เคยชินกับการเป็นเบี้ยมานาน ใครจะไม่เอาครับ ทั้ง ๆ ที่แสนยานุภาพของกองทัพประชาชนเทียบไม่ได้กับกองทัพของก๊กมินตั๋งที่มีขุนศึกที่มีทหารอาชีพเข้ามาเสริม การยุทธแต่ละครั่้ง  ถ้าเป็นครั้งเล็ก ๆ ก็พอสะสมชัยชนะได้อยู่ แต่ถ้าเป็นครั้งใหญ่ ๆ ก็มักจะสู้ไม่ได้ครับ  ไม่ว่าจะเป็นจิ่งกังซาน หรือฐานที่มั่นที่เมืองเยนอาน ที่ไปปักหลักอยู่ถึง 4 ปี สุดท้ายก็ต้องถอนกำลัง ที่เยนอานนี้เองที่ประัธานเหมาไปปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยเยนอาน และกลายเป็นนโยบายด้านศิลปที่สำคัญ (พ่วงการเมืองเข้าไปด้วย) เรื่อง "ดอกไม้กับหญ้าพิษ"ไงครับ ที่เหมาบอกว่า สวนดอกไม้จะสวยงามได้สมบูรณ์ ต้องคอยหมั่นถอนหญ้าพิษออกไป ผลของการยึดแนวทางนี้ก็คือ การปฎิวัติวัฒนธรรม ที่กินเวลากว่า 10 ปีและสร้างความเสียหายให้กับประวัติศาสติและศิลปะของจีนอย่างเหลือคณานับ เพียงเพราะ เรดการ์ด มุ่งที่จะถอดถอนหญ้าพิษให้หมดไปโดยเร็วเท่านั้นเอง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 13 ก.ค. 49 14:22:48 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เรื่องการไปทำบุญหน้าเทศกาล จริืง ๆ ก็ไม่อยากทำหรอกครับ เพราะจากวัดสงบ ๆ ธรรมดา ก็กลายสภาพเป็นตลาดนัดพร้อมสวนสนุกแถมให้เสร็จ แต่ทำไงได้ ก็อิทธิพลของการรณรงค์ ที่ทำให้คุณรู้สึกกลายเป็นคนใจบาปหยาบช้าไปในทันทีที่นอนตื่นสายในวันสำคัญทางศาสนา วันเข้าพรรษา และก่อน  ผมต้องรับโทรศัพท์หลายสายเลย เพียงเพื่อจะถามว่า ไปทำบุญหรือยัง สุดท้ายก็เลยตัดใจขับรถไปไกลถึงสุดแดนเมืองกาญจน์ เพื่อเวลาใครถาม จะได้ตอบแบบไม่ได้โกหกว่า กำลังขับรถไปทำบุญอยู่ เพราะมันกินเวลาในการเดินทางนานพอที่จะตอบได้ทุกสายที่สงสัยว่า ผมทำอะไรในวันสำคัญทางศาสนาแบบนี้ไงครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 13 ก.ค. 49 14:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 68 กลับไปที่จิงกั๋งซาน ฐานที่มั่นแรกของประธานเหมา ที่ทำให้การปฎิวัติจีนเปลี่ยนโฉมหน้า สิ่งสำคัญที่ทำให้เหมาสามารถเปลี่ยนประวัติศาสตร์การต่อสู้ของพรรคได้ คือ การเลือกใช้ชาวนาเป็นทัพหน้า หรือมวลชนหลักของพรรคแทนที่กรรมกร ที่เดิมนั้นมักจะใช้ยุทธวิธีให้กรรมกรในโรงงานก่อจราจลเป็นคราว ๆ ไป แต่เหมาเห็นว่า ปัญหาของจีนนั้นคือการที่ชาวนาถูกเอารัดเอาเปรียบจากศักดินาจ้าวที่ดิน ชาวนาเป็นเพียงทาสติดที่ดินที่ต้องนำเอาผลผลิตไปเปลี่ยนเป็นค่าเช่านาเท่านั้น เรียกว่าส่วนเกินไม่เคยเหลือเป็นกำไร มีเพียงผลิตผลอันน้อยนิดเอาไว้ต่อชฃีวิตของครอบครัวมาหลายชั่วอายุคน ฐา่นทีมั่นจิงกังซาน ไม่ใช่เฉพาะสถานที่เหมา ทดลองการจัดตั้งทัพปฎิวัติอย่างถาวรเท่านั้น  แต่ยังเป็นสถานที่ที่เหมาได้ทดลองการเข้าหามวลชนชาวนาอย่างเป็นรูปธรรมด้วย การตรึงมวลชนรอบจิงกังซานให้เป็นพวกนั้น  เหมาใช้วิธีการยึดเอาที่ดินของเจ้าที่ดินมาแบ่งสรรปันส่วนให้กับชาวนา ที่ตลอดชั่วชีวิตไม่เคยมีที่ดิืนทำกินของตัวเองเลย การใช้กำลังทหารเข้ายึดแย่งโฉนดที่ดิน แล้วเอามาเผาทิ้งกลางหมู่บ้าน ก่อนการจัดสรรใหม่ โดยการใช้ไม้ติดป้ายปักเสาประกาศเขตที่ดินเอาดื้อ ๆ สามารถซื้อใจชาวบ้านย่านจิงกังซานได้อย่างเด็ดดวงที่สุด เพราะในย่านนั้น มีสภาพภูมิประเทศเป็นภูเขา ที่ราบที่จะทำนามีน้อย  ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ชาวนาจนจะมีสิทธิครอบครองที่ดินเป็นของตนเอง การที่กองทัพแดง เอาที่ดินมาจัดสรรให้กับชาวนาจนจึงกลายเป็นเรื่องที่สร้างมวลชนได้มหาศาล แม้ว่าเมื่อลงมือทำจริง ๆ อาจจะเกิดความผิดพลาดที่ไปยึดเอาที่ดินของพวกชาวนากลางทำให้เสียมวลชนมาบ้างก็ตาม คือตามทฤษฎีปฎิวัติของจีนนั้นเขาจะแบ่งชาวนาออกเป็นชาวนารวย ชาวนากลาง และชาวนาจน นะครับ โดยยึดหลักของการครอบครองที่ดินเป็นสำคัญ ตัวเหมาเองก็เคยถูกนินทาว่าจริง ๆ แล้ว ครอบครัวเขาก็จัดเป็นชาวนารวยด้วยเหมือนกัน โดยดูจากถังตวงข้าวมีชื่อตระกูลติดอยู่ด้วย หมายถึงว่า ครอบครัวของประธานเหมาต้องมีฐานะดี และเป็นชาวนาประเภทพ่อค้าคนกลางรับซื้อข้าวอะไรปานนั้น ก็เป็นเรื่องนินทาหาเรื่องกันไปตามประสา "เด่นแดง" นั้่่นแหละครับ ไม่ได้มีสาระอะไรนักหรอก จากคุณ : จิงกังซาน (สื่อศิลป) - [ 13 ก.ค. 49 17:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ถ้าจะพูดกันจริง ๆ แล้ว การตั้งฐานที่มั่นบนเขาจิงกัง (ซาน มันก็แปลว่าภูเขานั่นแหละ เหมือนกับคำว่า เขาเหลียงซาน จริง ๆ ก็คือ ภูเขาชื่อเหลียง  หรือเวลาเราเรียกว่า แม่น้ำแคว ทั้งที่จริง ๆ แควมันก็แปลว่าแม่น้ำอยู่แล้ว  อย่าไปซีเรียสเลย อะไรที่ฟังแล้วเข้าใจก็เอางั้นแหละ) เหมาเองก็จะฝ่าด่านอรหันต์ขึ้นไปสร้างฐานที่มั่นบนนั้นได้ ก็สาหัสสากรรจ์ ที่สำคัญ ในสมัยนั้นจริง ๆ คณะกรรมการบริหารพรรคคอมมิวนิสต์จีน ก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับการตัดสินใจของเหมาเลย เพราะนโยบายของพรรคต้องการให้เหมาคุมทหารไปร่วมกับกรรมกรเพื่อยึดหนานชาง แต่เหมาไปเล็ง ๆ แล้วว่า กองกำลังของตัวเองที่มีแต่ปืนเล๋ดยาว  จะหาปืนกลสักกระบอกก็ไม่ได้ กับทหารไม่เต็มพัน ที่ไหนจะไปหาญสู้กับกองกำลังของก๊กมินตั๋ง ที่นอกจากจะมีทหารอาชีพแล้ว ยังมีทหารรับจ้างของพวกเจ้าที่ดินผสมมาคอยล่าหัวพวกคอมมิวนิสต์อีก กระทั่งก่อนที่จะขึ้นเขา  เหมาก็ยังถูกพวกทหารบ้าน หรือพวกรับจ้างเจ้าที่ดินจับตัวได้ และพาตัวไปประหารอยู่แล้วเชียว จีนโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบ เหมาหลบหนีการจับกุมครั้งนั้นมาได้ (บางที่ก็ว่า เหมาเอาเงินที่ยืมเพื่อนมาประมาณ 13 เหรียญติดสินบนทหารรับจ้างที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรนักหนาใครให้เงินก็เอา  ทำให้หนีมาได้  แต่บางที่ก็ว่า ทหารรับจ้างนะรับ แต่ผู้บังคับหมวดที่เป็นนายร้อยของก๊กมินตั๋ง ไม่ยอม  เหมาหนีได้ด้วยความสามารถจริง ๆ จะเชื่อใครก็แล้วแต่ครับ) ที่สำคัญคือเหมาต้องหนีด้วยเท้าเปล่าทั้งคืน เล่นเอาสะบักสะบอมไป เพราะคนจีนในสมัยนั้น (เดี๋ยวนี้ยังเชื่อหรือเปล่าไม่รู้) ว่า ก่อนจะฆ่าใครนั้น ให้ถอดรองเท้าเหยื่อเสียก่อน เพราะไม่งั้นแล้ว เวลาเป็นผี เหยื่อจะวิ่งไล่ตาม (เออ เข้าใจคิดนะ) นี่ยังไม่นับว่า เมื่อคณะกรรมการพรรค ฯรู้ว่าเหมา ไม่เข้าตีหนานชาง แต่ดันนำทหารหลบขึ้นเขาไป  ทางพรรคโกรธมาก และเห็นว่าเหมาไม่ปฎิบัติตามมคิพรรค สั่งให้ถอดเหมาออกจากตำแหน่งทุกตำแหน่ง เหลือแค่ความเป็นกรรมการกลางเท่านั้น แถมยังสั่งให้รวบรวมพลเข้าตีใหม่อีกด้วย ยังดีที่ตอนนั้นอยู่ในสถานการณ์ปฎิวัติ การติดต่อเป็นไปด้วยความยากลำบาก  ทำให้เหมาไม่ได้รับข่าวนี้ (โจเอินไหล อยู่ในที่ประชุมครั้งนั้นด้วย) สิ่งเดียวที่เหมาทำได้ตอนนั้น คือ ให้น้องชายของตน คือเหมา ถาน แฝงตัวลงไปที่ราบเพื่อพยายามติดต่อเพื่อนสมาชิกพรรค ฯ ที่กระจัดกระจายอยู่ให้มารวมตัวกันที่จิงกังซาน และสมาชิกคนสำคัญ คือ จู เต๋อ ที่นำพลพรรคเข้าร่วมด้วย  ต่อมาก็มีเผิง เตอ ไหว อีกคน ที่นำทหารของตนเข้าร่วมกับเหมาที่จิงกังซาน ซึ่งทั้ง 2 คนนี้ ภายหลังการประกาศตั้งจีนใหม่ เขาได้รับตำแหน่งนายพลอันดับ 1 และ 2 ตามลำดับ ซึ่งถือว่าใหญ่มาก เพราะกองทัพประชาชนจีนเมื่อแรกสถาปนาประเทศนั้น มีการแต่งตั้งนายพลเพียง 10 คนเท่านั้นเอง ที่เป็นเช่นนั้น เพราะการจัดระบบบริหารกองกำลังบนจิงกังซานนั้น เหมาให้ใช้ระบบทหารมีความเท่าเทียมกัน  มีการบังคับบัญชาตามลำดับ แต่ไม่มียศ เพื่อสร้างความเท่าเทียมกัน ซึ่งจริง ๆ แล้วก็เป็นการเล่นสงครามจิตวิทยา เพราะในกองทัพของเหล่าขุนศึกนั้น แบ่งชนชั้นกันอย่างหนัก  ระดับนายทหารนั้นแต่งตัวโก้ แสนสบาย มีทหารรับใช้เพียบ (เหมือนในหนังของชอว์ บราเดอร์ สมัยก่อนที่ชอบเอาเรื่องของขุนพลพวกนี้มใาเล่นให้เป็นตัวตลก พฤติกรรมแปลก ๆ และประดับเหรียญรุงรังไปหมด) ส่วนระดับพลทหารนั้นมีสภาพชีวิตไม่แตกต่างอะไรจากไพร่ทาสสักเท่าไร ดังนั้น ทุกครั้งที่มีชัยชนะหรือเข้ายึดครองเมืองใดได้  ทหารก๊กมินตั๋ง หรือพวกขุนศึกเหล่านี้ จะถือโอกาสปล้นประชาชนเป็นสินสงครามไปด้วย ซึ่งพวกนาย ๆ ก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด จุดอ่อนนี้เองที่ทำให้เหมานำมาใช้ในกองทัพประชาชนของตนเพื่อแย่งชิงมวลชน ด้วยการประกาศกฎเหล็กของกองทัพแดง ที่สามารถซื้อใจมวลชนได้ชะงัดนัก และกลายมาเป็นสูตรสำเร็จของกองทัพปฎิวัติแบบกองโจรทั่วโลก (อาจจะเว้นสาย เช กูวารา สักหน่อย ตรงที่ สายเชนั้นนิมยมการเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ แต่สายเหมาขนานแท้ต้องตั้งฐานที่มั่น แถมดูแคลนกองจรยุทธ์ว่าเป็นพวก "เสือจร" ซะด้วย) จากคุณ : เหลีคยงซาน (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ค. 49 10:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เหมา และ จู เต๋อ ระหว่างช่วงทศวรรษที่ 30 ถ่ายภาพโดย Helen Foster Snow สตรีชาวตะวันตก เพียงคนเดียวที่เข้าไปสัมผัสใกล้ชิดกับกองทัพของเหมา ระยะนั้น และต่อมาได้เขียนหนังสือชื่อ  Inside Red China จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 20:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 71 Helen Foster Snow ( ภาพจาก byu.edu ) ข้อมูลต่างๆที่ เฮเลนได้รวบรวม รูปถ่าย การสัมภาษณ์ ถือได้ว่าเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ให้กับผู้คนรุ่นต่อมาได้อย่างดี แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 49 20:32:22 จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 20:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จู เต๋อ และ เผิง เตอ ไหว (  คนขวามือ ) ขณะที่ควบคุมกองทัพที่แปด ปี 1939 จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 20:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ภาพของนายพล จู เต๋อ ที่ทำออกมาในระยะหลัง ( ภาพจาก iisg.nl ) จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 21:03:21 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ภาพนายพล เผิง เตอ ไหว (  ภาพจาก iisg.nl ) จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 21:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เหมา และ จูเต๋อ ( ภาพจาก chinabroadcast ) จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 21:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 76 โจวเอินไหล / เหมา / จูเต๋อ จากคุณ : sofatboy - [ 15 ก.ค. 49 21:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านๆ เงียบๆ อยู่ ถึง คคห 36 ปล่อยก๊ากใหญ่เลยคร้าบบบบบ (หายหัวไปย้ายบ้านมาค่ะ เลยขาดประชุมเชียร์ไปนาน) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ค. 49 01:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณพี่สี่ตา ไม่เคยดูละครลิงหรือครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 16 ก.ค. 49 18:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เปรียบไปโน่น ตัวจริงก็ไม่หัวล้านนี่นา (หรือว่า 2 ปีผ่านไปผมร่วงหมดแล้วคะ??) เปล่าหรอกค่ะ ขำเพราะรู้สึกน่าเอ็นดูกันยังไงไม่รู้ค่ะ แบบ...ซี้ดี   :) ชอบน่ะ รูปเยอะดี ชอบจัง ขอบคุณค่ะ ขอบคุณคนเขียนเรื่องด้วยค่ะ(อีกที กลัวน้อยใจจ้ะ) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 17 ก.ค. 49 02:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 80 จะบอกว่า ไม่เคยดูละครลิงหรือครับ เวลามันเล่นบนเวทีนะ  ทำยังไงมันก็ยังคงเป็นลิง ถึงจะซ้อมมาอย่างดีก็เหอะ เพราะฉนั้น  คนที่ควบคุมการแสดง ก็เลยต้องถือไม้เรียวเอาไว้คอยหวดอยู่ตลอดเวลาไง ไม่งั้นแสดงไม่จบกันพอดี จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 17 ก.ค. 49 12:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 81 จิงกังซา่น แม้จะเป็นฐานที่มั่นที่ดีในเรื่องของชัยภูมิที่อยู่บนเขา มีชาวนาเป็นฐานมวลชนและหน่วยผลิต แต่ความกันดารขาดแคลน และการถูกล้อมปราบได้ ง่ายก็ยังเป็นจุดอ่อนของจิงกังซาน  ประกอบกับแกนนำพรรคในขระนั้นไม่เห็นด้วยกับแนวทางของเหมา  ถึงขนาดปลดและลดทอนกองกำลังของเหมาทุกวิถีทาง บางครั้งถึงขั้นสั่งให้จูเต๋อ เคลื่อนทัพของตัวเองแยกออกจาเหมาก็คยทำมาแล้ว เหมาจึงต้องมองหาฐานที่มั่นใหม่ ซึ่งก็ไม่ง่ายนัก เพราะตอนนั้นผู้มีอิทธิพลของพรรค ไม่เห็นด้วยกับแนวทางปฎิวัติชาวนาของเหมาอย่างสิ้นเชิง หลี่เหลี่ยวซาน ซึ่งขระนั้นดำรงตำแหน่ง หัวหน้ากรมโฆษณาของพรรค  ได้เสนอให้พรรคยืนหยัดในแนวทางปลุกระดมกรรมกรให้ประท้วงในเมืองต่อไป ขณะเดียวกันก็ประนามแนวทางการใช้ชาวนาเป็นกำลังหลัก โดยบอกว่า ชาวนานั้นไม่มีจิตสำนึกทางการเมืองที่เพียงพอ จัดตั้งได้ยาก ทั้งนี้ เพราะหลีเหลียงซาน เป็นแกนนำที่ใกล้ชิดกับคนของมอสโก  ซึ่งได้รับการบรรยุดอัดแนวคิดแบบมอสโกมาเต็มเหนี่ยว ในข้อเท็จจริง คือ รัสเซียนั้นปฎิวัติโดยกรรมกร  ขระที่ชาวนารัสเซีย แทบไม่มีบทบาทอะไรเลยในการปฎิัวัติ ทั้ง ๆ ที่มีคุณภาพชีวิตไม่ต่างอะไรจากสัตว์เลี้ยงในไร่สักเท่าไร ขนาดนาซี ยังโปรประกันดาให้ทหารของตนมองชาวนารัสเซียว่าเป็นสัตว์ตัวนึงที่ควรจะฆ่าทิ้งเท่านั้น แถมยังผิดหลักของมาร์กซิสต์ที่วิเคราะห์ทุนนิยม ซึ่งมีแต่กรรมกรเท่านั้นที่อยู่ในกระบวนการ หลีเหลียงซาน จึงประนามแนวทางของเหมาเป็นอย่างยิ่ง แต่ข้อเท็จจริงก็ได้พิสูจน์ถึงความเหมาะสมของการปฎิวัติที่ตค้องสอดคล้องตามเงื่อนไขของแต่ละประเทศ ไม่มีสูตรสำเร็จการปฎิวัติใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อการลุกฮือของกรรมกรในเซี่ยงไฮ้ที่ถูกปลุกโดยพคจ.มีกรรมกรเข้าร่วมเพียง 4 พันคน และจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ ขณะที่เหมาสั่งเคลื่อนพลไปหาฐานที่มั่นใหม่ ที่มีความพร้อมมากกว่า และตลอดทางก็ปะทะกับทหารก๊กมินตั๋งไปตลอด พร้อม ๆ กับการสะสมชัยชนะไปตลอดเส้นทางเช่นเดียวกัน จนกระทั่งไปสมทบกับกองทัพของเผิง เตอ ไหว ที่รุ่ยจิน ติดแนวพรมแดนของฟุเจี้ยน จึงตั้งชื่อว่า ฐานที่มั่นเจียงซี - ฟุเจี้ยน และที่นั่นเอง ที่เหมา สั่งจ่ายเงินให้กับทหารในกองทัพได้เป็นครั้งแรก ในอัตราคนละ 3 เหรียญ  โดยได้เงินจากพวกพ่อค้าในเมืองมาประมาณ 5 พันเหรียญ (พคท.ก็มีการจ่ายเงินเดือนเหมือนกัน จำไม่ได้แล้วว่าเท่าไร แต่รู้สึกว่าจะมีอัตราเบี้ยเลี้ยงอยู่ที่ 2 บาทต่อวัน  อย่าถามเลยว่าพอใช้หรือเปล่า เพราะถึงจะพอก้หาที่ใช้ไม่ได้) สาเหตุที่เหมาเลือกเอาที่นี่เป็นที่มั่นใหม่ เพราะนอกจากชัยภูมิจะยังใช้ได้ เพราะอยู่ติดรอบต่อพรมแดน ซึ่งในทางยุทธศาสตร์กองโจรเป็นเรื่องดี เนื่องจากฝ่ายปกครองจะเกี่ยงกันปราบปราม นอกจากนี้ที่เมืองนี้ยังมีพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่ดี สามารถหาเลี้ยงกองทัพได้มากกว่าที่จิงกังซาน เหมาจึงตั้งกองกำลังใหม่ที่ฐานที่มั่นนี้ในปี 1930 ปล่อยให้จิงกังซานกลายเป็นประวัติศาสตร์อีกหนึ่งหน้าของจีนไป จากคุณ : หลี่เหลียงซาน (สื่อศิลป) - [ 17 ก.ค. 49 12:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 82 จังหวัดฟุเจี้ยน... เคยได้ยินคนจีน (ในอเมริกา) เล่าว่า คนที่ฟุเจี้ยนตัวเล็กๆ สั้นๆ เตี้ยๆ แต่เก่งนักแล ทั้งวิชาการ การทำมาค้าขาย (มาหนับหนุนภาพให้คับ) (เล่มเก่าๆ อ่านถึงเล่ม 26 อยูเลยฮับ ข้ามมาเล่ม 91 ก่อน) จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 18 ก.ค. 49 04:03:36 ]

ความคิดเห็นที่ 83 Jiangxi อ่า แผนที่เจียงซี อันเดียวกะข้างบน ติดกันอยู่นี่เอง... (เอารูปมาจ่ายเป็นค่าแอบอ่านแทนนะครับครู) จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 18 ก.ค. 49 04:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 84 หลี่เหลียงซาน ผู้ไม่เชื่อมั่นในการปฏิวัติชาวนาของเหมา คนนี้ใช่ไหมครูสื่อ จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 18 ก.ค. 49 04:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 Li LiSan อ้อ มีมูลๆ น่าจะใช่... อาศัยช่วงที่ใครๆ หลับกันหารูปประกอบให้ (ฮือๆ ไม่มีความรู้พอจะประกอบ เอารูปแทนนะครับ) จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 18 ก.ค. 49 04:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 86 โอ้  ขอบคุณหลายครับ  คุณลูกแม่ลอย ฯ ต้องนับญาติให้ครบไหมเนี่ย ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลยครับ เปลี่ยนชื่อหรือพึ่งเข้ามาใหม่ไม่ทราบ เรื่องหลีเลี่ยงซาน ตอนนั้นก็ถือเป็นเรื่องปกติครับ เพราะระดับแกนนำของพคจ.ก็ได้การชี้แนะจากโซเวียตเป็นหลัก ดังนั้น ทุกคนก็ต้องใช้โมเดลการปฎิวัติแบบโซเวียต เพราะมันไม่มีต้นแบบอะไรมากกว่านี้ กว่าเลนนิน จะนำพรรคพวกปฎิวัติสำเร็จก็ลำบากเหมือนกันครับ เพราะการปฎิวัติรัสเซีย ถ้าจะว่าไปแล้ว ก็ไม่ตรงกับทฤษฎีที่คาร์ล มาร์ก เขียนไว้เป๊ะ ๆ อยู่ดี เพราะประเทศต้นแบบที่มาร์กเขียนไว้ และคิดว่าน่าจะเป็นประเทศที่เปลี่ยนไปสู่คอมมิวนิสต์ก่อนเพื่อน คือ พวกอังกฤษ หรือเยอรมัน ที่มีการปฎิวัติอุตสาหกรรม กลายเป็นทุนนิยมอย่างเต็มตัวแล้ว แต่เอาไปเอามา ประเทศที่เปลี่ยนเป็นคอมมิวินสต์ ล้วนแต่เป็นประเทศด้อย หรือกำลังพัฒนาทั้งนั้น แถมพัฒนาการของประเทศทุนนิยมเต็มตัวจริง ๆ ยังห่างไกลจากสังคมนิยมอีกเยอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุนนิยมเดินมาถูกทางนะครับ ส่วนที่จีนนั้น  แกนนำรุ่นแรก ๆ ก็คือเหล่าปัญญาชน  บางครั้ง ก็พลาดในเรื่องของการลงไปคลุกคลีกับมวลชนบ้าง  ทำให้ความเข้าใจต่อสภาพที่แท้จริงของสังคมจีนในยุคนั้นเพี้ยนไปบ้าง จริง ๆ แล้ว จีนมีขบวนการเคลื่อนไหวที่ต่อต้านอำนาจรัฐที่เกิดมาจากชาวนาจำนวนมาก และมีพัฒนาการมาหลายร้อยหลายพันปีแล้วนะครับ เพราะปัญหาที่แท้จริงของประชาชนจีนส่วนใหญ่ คือ ระบบศักดินา ทำให้ชาวนาจีนไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง แต่กลับจต้องลงมือสร้างผลผลิตจำนวนมหาศาลไปเลี้ยงชนชั้นศักดินา ทำให้ทุกครั้งที่มีการยุยงให้ต่อสู้เพื่อปลดแอกตัวเอง ต่อสู้เพื่อที่ดินของครอบครัว  จึงมีชาวนาเข้าร่วมจำนวนมาก เหมา เรียนรู้จากประสบการณ์ชีวิตตัวเอง ที่ดั้งเดิมแล้วครอบครัวเขาก็ชาวนา  รวมทั้งการลงไปศึกษา ใช้ฃีวิตกับชาวนาจริง ๆ ในช่วงที่แกนนำของพรรคไม่ค่อยยอมรับความคิดของเขาเท่าไร ความรู้และประสบการร์เหล่้านี้สั่งสมมาจนกระทั่งมันก่อให้เห็นผลในเชิงปฎิบัติ เมื่อเขาได้เข้ามาจัดตั้งชาวนาให้เป็นมวลชนปฎิวัติจริง ๆ ปรากฎว่ามันเวิร์กกว่าการเคลื่อนไหวของกรรมกรเยอะ อย่างน้อยที่สุด การต่อสู้แบบยืดเยื้อยาวนาน ก็ดีกว่า เพราะฐานมวลชนที่เป็นชาวนา สามารถทำการผลิตได้ด้วยตัวเอง ขณะที่กรรมกร เน้นการแตกหักในระยะสั้น  มุ่งเข้ายึดเอาอำนาจรัฐที่อ่อนแอโดยตรง แต่รัฐบาลที่นำโดยเจียง ที่คุมกองกำลังเอาไว้มหาศาล พร้อมการสนับสนุนจากมหาอำนาจเพื่อต่อสู้กับคอมมิวนิสตือย่างเต็มที่ เพียงการชุมนุมหยุดงานของกรรมกรเลยไม่เพียงพอที่จะพลิกแผ่นดินจีน อ้อ  ขอบคุณสำหรับแผนที่ด้วยครับ เวลาเขียนแล้วต้องอ้างอิงด้านภูมิศาสตร์ มันก็นึกไม่ออกเหมือนกันครับว่าตรงไหนมันอยู่ตรงไหน ยิ่งการออกเสียงภาษาจีนมันมีหลายสำเนียงอีกต่างหาก เลยงงไปกันใหญ่ บางทีชื่อเมืองที่ดูแปลก ๆ พอเปลี่ยนการออกเสียงหน่อยเท่านั้นแหละ มันก็  อ๋อ เหรอ จากคุณ : หลี่ (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ค. 49 10:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เคยดูจิ้ ละครลิง จะบอกว่าเปรียบซะโหดไปหน่อย เลยว่าหัวล้านไง้ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ค. 49 18:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 หุหุ ไม่ได้เข้ามาใหม่หรอกครับ เคยเข้ามาหนนึง ตอนมาแซว อ.สื่อ เรื่องอู้เมือง น่ะครับ แล้วก็ไม่ค่อยได้เข้ามา เพราะยามนั้นตระหนักว่า เราควรจะไปไล่อ่านอันเก่าๆ ก่อนถึงจะตามเขาทัน...ไล่ไปไล่มา อ่านมาถึงเล่ม 27 ชักจะสรุปได้แล้วว่า บทเรียนอ.สื่อนั้น อ่านตรงไหนก่อนกันก็ได้ ไม่มีหลุด...เพราะบทสรุปมันจบในตัวมัน เป็นไปได้ว่า อ.สื่อเองก็พยายามสรุปให้จบในคราวๆ เพราะหากทิ้งท้ายไว้...แล้วล่ะก้อ น้อยครั้งมาก ที่จะจำได้ว่า "ทิ้งอะไรไว้" ฮ่าๆๆๆๆ มาแอบอ่านบ่อยๆ เดี๋ยวนี้เค้ายังเช็กชื่อกันไหมเนี่ย... มาสอบทีเดียวเลยได้ปะครับ ... เพราะเวลามันสลับโลกกัน...หุหุ ปล. ภาพประกอบวันนี้นึกอะไรไม่ออก เอาคำว่า "วิวันดา" ใส่ในกูเกิ้ลดู ได้อันนี้มาล่ะครับ ...เกี่ยวไรกะครูใหญ่ครับ จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 19 ก.ค. 49 01:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ของแถมประกอบการบรรยายของ อ.สื่อฮะพี่น้อง ภารโรงขอจัดฉายให้พี่น้องชม การเดินทางของประธานเหมาและพลพรรค มาดังนี้ขอรับ ดูไปด้วย อ่านของอาจารย์สื่อไปด้วย จักขลังดีนักแล http://www.youtube.com/watch?v=8tqNzraNmvo ปล. ผู้มีเนตยี่ห้อเต่า โปรดพิจารณา จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 19 ก.ค. 49 02:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ภารโรง ร.ร นี้ใจดีจัง ขอบคุณค่ะ แต่ไม่รู้เนทที่บ้านยี่ห้ออะไรค่ะ  ถ้าขืนดูต่อไปสงสัยถึงพรุ่งนี้เช้าจะจบหรือเปล่า  ยังสงสัย ? ไม่ทราบว่ามีแบบที่เป็นวีซีดี  ชนิดที่เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูดีบ้างหรือเปล่าคะ ถ้ามีจะหลังไมค์ไปขอ (ยืม)  ทำไมต้องขอหลังไมค์ด้วยก็ไม่รู้สิ  ก็ขอออกอากาศไปแล้วนี่นา เอาแบบว่าดูแล้วไม่สะดุดให้เสียอารมณ์น่ะค่ะ สงสัยเนทที่บ้านจะยี่ห้อ ญาติๆพี่เต่ามั้ง เคยดูวีดีโอ แบบปลุกใจกองทัพดาวแดงมาก็หลาย แต่ไม่เคยได้ดู แบบที่เขาเดินทางไกลกันเลยค่ะ  ก็เลยนึกภาพไม่ค่อยออก  ได้แต่จินตนาการแห้งๆตามอาจาย์สื่อไปเรื่อยๆ แล้วแต่ท่านจะพาขึ้นเขาเหลียงซาน  หรือดำดิ่งลงแม่น้ำฮวงโห  หรือไปโผล่อีกที  อ้าว  เวียงจันทร์นี่นา หากมีอะไรที่เหมาะสมกับพวกโลกใหม่อย่างเราๆ  ก็อย่าลืมแนะนำมาบ้างนะคะ ตอนนี้ท่านผู้เขียนไปเยี่ยมบ้านพ่อตาค่ะ  ก็เลยเข้ามาแซวได้สบายใจ  กว่าจะหลับมาอีกที  ก็หาหลักฐานไม่เจอแล้วค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 19 ก.ค. 49 22:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณครับ ภารโรงใหม่ได้ความรู้ (หรือที่อาจารย์สื่อสนับสนุนให้เรียกว่า "ข้อเท็จจริง" มากกว่า) ความรู้นั้นมิอาจที่คนเพิ่งอ่าน "ยังเติร์ก"มาถึงภาค 27 จะรู้ได้ เพราะในยังเติร์กภาคแถวๆ นั้นยังเป็นพายุเกย์ ที่หนุ่มโสดกระโดดหยองแหยงไปตามคันนา อ.สื่อ ยังเสมอเหมือนว่า "โสด" (ท่านว่า) ยังมิมี "พ่อตาแม่ยาย" ดังที่แจ้งไว้ข้างต้น หุหุ ความรู้ใหม่ เวลาทำให้อะไรๆ เปลี่ยนแปลง จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 20 ก.ค. 49 07:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 92 คุณผู้ชายขา  มีข้อมูลที่น่าตลกมาเล่าให้ฟังค่ะ มีการรายงานมาจากโพลสำนักกลัวเมียที่ไหนก็มิได้แจ้งไว้ค่ะ เขาบอกว่า  ในสิบครั้งที่สามีโทรไปถามเพื่อนเลิฟของภรรยาว่า  ภรรยาของของตน  ยังอยู่ที่ปาร์ตี้บ้านเพื่อนหรือไม่ 10 ใน 10คน บอกว่า  ที่บ้านเธอไม่มีปาร์ตี้  และขณะนี้  ภรรยาคุณไม่ได้อยู่บ้านชั้น! แต่ในทางกลับกับ  หากภรรยาโทรไปหาเพื่อนเลิฟ สามี เพื่อสอบถามว่าพ่อตัวดียังอยู่ดีหรือเปล่า 10 ใน 10 คน บอกว่า  อ๋อ ....  เมื่อคืน  เขามาปาร์ตี้ที่บ้านผม   และขณะนี้  เขาก็ยังเมาหลับอยู่เลย โกหกกับแบบเบ็ดเสร็จจริงๆ!!!! จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 20 ก.ค. 49 10:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 93 #92 ต้องการสื่อถึงอะไรครับ ในนี้เรามีแต่คนจริงใจทั้งนั้น ไม่โกหกพกลม ไม่มีใครกลัวเมีย ไม่มีซะหน่อย จริงไหมครับ อาจารย์สื่อฯ ตอนนี้แซวอย่างเดียวครับ ปล่อยอาจารย์สื่อฯ แกวันแมนโชว์ไปก่อน เผื่อขายออก อิอิ......... จากคุณ : ryzon - [ 20 ก.ค. 49 13:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 94 กลับมารายงานตัวครับ พอดีมีธุระต้องไปตามประสาเท่านั้นเอง ตอนนี้กำลังมีกำหนดการจะไปเมืองจีนอยู่ครับ คงได้อะไรติดไม้ติดมือมาบ้าง แต่อย่างที่บอกว่า เรื่องของจีนนั้นมันดังระดับโลกไปแล้ว  คนเขียนเรื่องก็เยอะแยะไปหมด  ถ้าจะเอาแบบสุด ๆ กันจริง ๆ เขียนกัน 3 ปีก็ไม่หมด ซึ่งมันผิดวัตถุประสงค์ของเรา ที่ต้องการจะหาอะไรที่มันแปลก ๆ ไม่ค่อยจะมีคนสนใจ แล้วเอามาเล่าแบบฟังกันสนุก ๆ ไม่ต้องเอาข้อมูลไปทำวิทนานิพนธ์ปรับวิทยฐานะที่ไหน เวลาเขียนเรื่องเมืองจีนมันก็เลยเนือย ๆ เพราะเขียนมากก็เกินเลย  เขียนน้อยก็เหมือนไม่มีอะไรใหม่ ก็เลยจะเอาแค่ให้เห็นพัฒนาการแต่ละขั้นเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องตัวช่วย  ยังไม่จำกัดครับ เข้ามาได้ตลอด อ้อ   คุณลูกแม่ลอย รูปที่คุณเอามาโพสต์นะ  ของสูงเชียวนะ นั่นมัน เจ๊ฯวิวันดาในช่วงวัยสะเดิด กำลังเดินท่องกระชากหัวใจชายหนุ่มทั้งหลายแถวซานฟรานอยู่นะนั่นนะ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 14:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 95 การตั้งฐานที่มั่น พร้อมกับขยายกองทัพแดงจากสี่พันกว่าคนในช่วงเริ่มต้นออกไปถึงหมื่นเศษ พร้อมแยกออกเป็น 3 กองทัพ สร้างคามขุ่นเคืองให้กับหลีมาก เพราะลึก ๆ แล้ว หลี่กลัวแกนนำที่มาจากกรรมกรจะสูญเสียอำนาจการนำในพรรค ถ้าหากปล่อยให้พวกชาวนามาเป็นกำลังหลักมากขึ้น และที่สุดแล้วก็คงเกรงใจสปอนเซอร์ใหญ่อย่างโซเวียตด้วยแหละ คำแนะนำ (หรือคำสั่ง) อย่างเป็นลายลักษณือักษรจากศูนย์การนำพรรค ถึงฐานที่มั่นปฎิวัติขอเหมา ก็คือ ขอให้เหมาแบ่งทหารออกเป็นกองจรยุทธ์เล็ก ๆ และกระจายกันไปให้ทั่วเพื่อขยายการปลุกระดม รอคำสั่งลุกฮือขึ้นอีกครั้ง เนื้อความอาจดูดี แต่ก็เห็นได้ชัดเจนว่า หลี ต้องการสลายกองกำลังของเหมาให้เล้กและแตกกระจายออกไปเพื่อเป็นการลดทอนอำนาจของเหมานักปฎิวัติผู้กบฎต่อพรรคกบฎอีกทีหนึ่ง เหมือนกับที่กองทัพขององค์ชาย 14 ถูกสลายก่อนเข้าปักกิ่งนั่นแหละ จากคุณ : รุ่ยจิน (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 18:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 96 แน่นอนว่า เหมาไม่เห็นด้วยกับหลักการหรือคำชี้แนะของหลีเหลียงซาน และแกนนำศูนย์กลางพรรค เหมายังคงมั่นใจในแนวทางของตนที่จะปลุกระดมชาวนาและรวบรวมจัดตั้งกองทหารแดงให้ขยายตัวออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และขระที่เหมากำลังประสบความสำเร็จกับการขยายกองทัพแดง และแนวทางชาวนานำขบวนปฎิวัตินั้น หลี่เองกำลังตกที่นั่งลำบากในฐานะผู้นำพรรค แต่กลับเดินนโยบายผิดพลาดตลอด โดยเฉพาะการยึดมั่นในแนวทางให้กรรมกรเคลื่อนไหวลุกฮือในเขตเมืองที่จบลงด้วยการพ่ายแพ้และถูกปราบปรามอย่างหนักมาตลอด สุดท้าย หลี่ก็ถูกที่ประชุมพรรค ที่โจเอินไหลในฐานะกรรมการพรรค เรียกประชุม  ปลดออกจากผู้นำพรรคไป และเลือกเหมาเข้ามาเป็นกรรมการบริหารพรรคเป็นครั้งแรก แต่เหมาก็ยังไม่สิ้นวิบากกรรม แม้ว่า หลี่เหลียงซาน จะหมดอำนาจไปแล้ว แต่คนอย่างหลี่ยังไม่หมดสิ้น  วิยากกรมของเหมาต่อมาเกิดจากคนหนุ่มสาวปัญญาชนชาวจีนจำนวนหนึ่งที่ได้ไปศึกษาในมหาวิายาลัยซุนยัดเซ็นในโซเวียต มีจำนวนทั้งสิ้น 28 คน จึงถูกขนานนามว่า "กลุ่ม 28 บอลเชวิก" ซึ่งคนหนุ่มเหล่านี้มีอายุเพียง 25 ปีเศษ ๆ เท่านั้น  และเป็นปัญญชนที่ศึกษาเล่าเรียนมาโดยตลอด แม่ทฤษฎีมาร์กซิส เลนินนิสต์เป็นอย่างยิ่ง เทียบไม่ได้กับเหมา ลูกชาวนาที่คุ้นเคยแต่ผืนดินกับท้องไร่ และความคิดของมวลชนชาวนา กลุ่ม 28 บอลเชวิก เมื่อแรกกลับเข้ามาในประเทศจีนหลังจบการศึกษา  ก็ได้ร่วมกันคัดค้านแนวทางของหลี่เหลียงซาน จนกระทั่งได้เข้ามาอยู่ในตำแหน่งบริหารพรรคแทน และสิ่งที่กลุ่ม 28 บอลเชวิก คัดค้านมากที่สุด ก็คือแนวทางป่าล้อมเมืองของเหมานั่นเอง แต่แทนที่เหมาจะท้อแท้ที่ต้องเจอกับการขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่า  เหมากลับโต้ทางความคิดกับกลุ่มปัญญาชนเหล่านี้อย่างถึงพริกถึงขิง ด้วยการเขียนบทความตอบโต้ และนิยามว่าเป็นพวกบูชาตำรา และนอกจากปัญหาในเรื่องของแนวคิดในการนำพรรคแล้ว  ตอนนี้ เจียงก็กำลังเล็งที่จะเปิดยุทธการทางทหารขนาดใหญ่เพื่อล้างกลุ่มคอมมิวนิสต์ออกไปให้หมดจากแผ่นดินจีน ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่ง เพราะเจียงระดมพลถึงก่า 1 แสนคน เพื่อล้มฐานที่มั่นของเหมาให้ได้ เจียงเรียกประชุมผู้ว่ามณฑลหูหนาน หูเป่ย และเจียงซี เพื่อเตรียมแผนการยกทัพไปปราบกองกำลังของเหมา โดยแต่งตั้งให้หลู่ตี้ผิง ผู้ว่าราชการมณฑลเจียงซี เป็นผู้บัญชาการ ยุทธการที่เรียกกันภายหลังว่า "การกวาดล้างใหญ่ครั้งที่ 1 "นี้ ระดมทหารถึง 1 แสนคน จัดเป็น 11 กองพล แยกออกเป็น 8 ทัพ  ยกเข้าตีฐานที่มั่นรุ่ยจินของจู-เหมา ที่มีกำลังรวมกันแค่ 4 หมื่นเศษ แต่ด้วยยุทธวิธี แยกกำลังศัตรู และล่วงหลอกให้ถลำเข้ามาในคิลลิ่งโซน ทำให้กองกำลังของเจียงแตกพ่ายยับเยินครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งนี้คงเป็นเพราะการขาดอุดมการณ์ชี้นำที่ดีของกองทัพเจียงด้วย เพราะนอกจากการสู้รบแบบไร้จุดหมายแล้ว  ยังมีทหารแปรพักต์กว่า 3 พันคน สู้รบกันไม่ถึงปี กองทหารของเจียงก็แตกพ่าย  แถมตัวแม่ทัพยังถูกจับได้ และถูกประหารชีวิตเสียอีก เกียติคุณของจูเหมาจึงขจรขจายออกไปอย่างใหญ่หลวง จากคุณ : จูเหมา (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 18:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 97 แม้จะล้มเหลวกับการทัพอย่างสิ้นเชิง แต่เจียงก็ยังไม่ย่อท้อ   ประเทศจีนกว้่างใหญ่ไพศาล แต่ทหารเพียงแสนคนเจียงไม่คณามือ ที่จะหามาได้ใหม่ แถมคราวนี้ยังเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเป็น 2 แสนเศษ แล้วก็มอบให้เหอยิงชิน มือขวาของเจียงเป็นผู้นำทัพไปเอง พร้อมด้วยที่ปรึกษาทางทหารของเยอรมันไปคอยกำกับอีกแรงนึง ทัพคราวนี้หนักหนากว่าคราวแรก และห่างกันเพียงไม่กี่เดือน ทำให้กองทัพแดงกระอักอยู่เหมือนกัน การปะทะกันครั้งแรกนั้น พลพรรคกองทัพแดงของเหมาสูญเสียไปถึง 7 พันกว่าคน ทำให้ทหารที่มีน้อยอยู่แล้ว ลดลงไปอีก แต่ด้วยยุทธวิธีที่ดีของเหมา ที่เลือกการเข้าตีในจุดอ่อนของข้าศึก ตามหลักทัพที่กำลังพลน้อยกว่า ทำให้กองทัพประคองตัวอยู่ได้ กองทัพของก๊กมินตั๋งนั้น แม้ว่าจะมีขนาดใหญ่โต แต่นั่นหมายถึงว่าต้องมีการสมานฉันท์กันหลายฝ่าย และแน่นอนว่า ต่างทัพต่างกองพลต่างก็ไม่ค่อยยอมกัน ยังไม่นับว่า ทหารบางส่วนนั้นมาจากภูมิภาคที่ห่างไกล  สภาพอากาศ สภาพแวดล้อมแตกต่างจากสมรภูมิอย่างชัดเจน ขณะที่ทหารของเหมาคือมวลชนชาวนาในพื้นที่  แถมยังมีมวลชนชาวนาเป็นสายศึกให้อีกเพราะความไร้วินัยของทหารก๊กมินตั๋ง บวกกับการขาดการชี้นำทางการเมืองที่ถูกต้อง หรือเรียกง่าย ๆ ว่าไม่มีการอบรมทางการเมืองในกองทัพ ทำให้ทหารทำงานร่วมกับมวลชนไม่เป็น มีแต่คิดถึงสินทรัพย์สงคราม ประเภทยึดบ้านยึดเมืองได้แล้วต้องเอาสมบัติกับผู้หญิงมาบำเรอทหาร บางกองพลนั้นวุ่นวายถึงขนาดแตกทัพ เพราะเจ้านายดันไปขวางไม่ให้พวกทหารเข้าปล้นและยึดทรัพย์ชาวบ้าน แถมยังจะฉุดผู้หญิงในหมู่บ้านไปเหมือนกับที่เคยทำมาตลอด แล้วแบบนี้จะเหลืออะไร ต่อให้ยกมาอีกเป็นล้านก็สู้มวลมหาประชาชนไม่ได้ เมื่อมวลชนในพื้นที่สู้รบไม่เอาด้วยแล้ว กองกำลัง 2 แสนคนของเจียงก็เป็นได้แค่สายลมฝนที่พัดผ่านกองทัพแดงของเหมา ที่มีผนังทองแดง กำแพงเหล้กกั้นขวาง เพียงเปียกปอนไม่นาน ลมฝนก็ผ่านเลยไป พร้อม ๆ กับความแข็งแกรน่งที่เพิ่มขึ้นตามวัย อย่างที่เขาเรียกว่าแก่แดแแก่ลมนั่นแหละ ศึกการกวาดล้างครั้งที่ 2 ก็จบลงแบบเดิม ๆ นั่นคือการพ่ายแพ้อย่างหมดรูปของกองทัพเจียง ที่ตอนนี้กำลังเดือดแค้นขุ้นเคืองและไม่เข้าใจอย่างยิ่งว่า ทำไมตนจึงต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ทั้ง ๆ ที่มีกำลังเหนือกว่าอย่างเปรียบไม่ได้ เห็นทีจะต้องนำทัพไปล้างตาด้วยตนเองแล้วมั๊ง แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 49 19:13:02 จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 19:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 98 และเพื่อเป็นการล้างตา  เจียง ไค เช๊ก จึงประกาศจัดทัพเข้ากวาดล้างครั้งที่ 3 โดยคราวนี้เพิ่มกำลังแบบ้บาเลือดขึ้นไปอีกเป็น 3 แสนนาย แบ่งออกเป็น 3 ทัพใหญ่ ส่วนยุทธศาสตร์การเข้าตีก็เปลี่ยนไป จากเดิมเมื่อคราวรุกครั้งที่ 2 ที่มือขวาของเจียง เน้นการยึดพื้นที่เข้าไปทีละก้าว เข้าหากองทัพแดง เพื่อบีบให้อยู่ในวงล้อม แต่กองทัพของเหมาก็ทำตัวเหมือนปรอต ลอดเล้ดไปมาอยู่เรื่อย แถใยังไม่สนใจยึดพื้นที่คืน หรือไปสู้ในกลศึกที่ตัวเองไม่ถนัด คือการชิงพื้นที่ แต่ใช้วิธีชิงมวลชนแบบปราศจากพื้นที่แทน คือ ไม่ยึดติดฐานที่มั่นให้เขาตีเอาได้ แต่ยึดติดมวลชให้สนับสนุนไปทุกหนแห่ง เหมือนนายพลแพตตันตอนบุกยุโรปที่ไม่สนใจการตรึงกำลังเพื่อยึดพื้นที่ แต่เน้นการบุกตะลุยไปข้างหน้ามากกว่า คราวนี้เจียงเลยจัดแบบตะลุยดะแบบหน้ากระดาน แบ่งทัพออกเป็นปีกซ้าย ปีกขวา และตรงกลาง เคลื่อนทัพเข้ากวาดล้างกองทัพแดง ราวกับไม้ถูพื้นประมาณนั้น เหมา เองก็วางแผนรอต้อนรับกองทัพก๊กมินตั๋งไว้เสร็จสรรพ จากคุณ : เยอจิงชิง (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 20:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เมื่อเจียงใช้รูปแบบเดินทัพแบบดาหน้ากวาดทั้งกระดาน  เหมา ก็ย้อนศร ด้วยการตีฝ่าแนวตั้งรับสวนออกไป แล้วตัดสายส่งกำลังบำรุงกองทัพเจียงออกจากแนวหลัง เมื่อทัพทั้ง 3 เดินหน้าดะอย่างเดียว ข้างหลังก็ปราศจากการคุ้มกัน  การตัดเสบียงและสายส่งก็เกิดผล และเมื่อทหารบางส่วนย้อนกลับมาเข้าตีทัพแดง  แนวระนาบของกองทัพก็ขาดออก  กองจรยุทธ์ที่เน้นการเดินทัพอย่างรวดเร็ว  ก็หวกลับไปเลือกโจมตีแนวข้าศึกทีละจุด เรียกว่า เอาแค่พอเจ็บ  เพื่อไม่ต้องทุ่มกำลังมาก และเคลื่อนที่บ่อย ๆ เพื่อให้แนวทหารของเจียงระส่ำระสาย  แยกกระจายออกไปให้เห็นจุดอ่อนบ่อย ๆ เพียงแค่ 6 เดือนหลังจากเปิดยุทธการ  กองทัพของเจียงก็แพ้ศึกในยุมธการย่อย ๆ หลายครั้ง เรียกว่าเสียเชิงนายทหารแห่งหวังผู่ไปเลย แต่การยุทธครั้งนี้ ไม่ทันได้แตกหัด  การเมืองภายในและศึกภายนอกของจริงก็เกิดขึ้น เมื่อวันที่ 18 กันยายน 1931  กองทัพลูกจักพรรดิก็บุกแมนจูเรียของจีน และสนับสนุนให้วังจิงไว ศัตรูทางการเมืองในพรรคก๊กมินตั๋ง ที่เจียงขจัดออกไปก่อนหน้านี้ แยกตัวไปตั้งรัฐบาลซ้อนรัฐบาลของเจียงขึ้นที่กวางโจ ประชันกับรัฐบาลของเจียงที่นานกิงมันซะงั้น จากคุณ : วังจิงไว (สื่อศิลป) - [ 21 ก.ค. 49 20:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 100 วันนี้ตื่นเช้า ตามประกบซะหน่อย ขยายความวิกฤตในแมนจูเรียญี่ปุ่นได้ขยายอิทธิพลเข้าไปในแมนจูเรียตอนใต้ตั้งแต่หลังสงครามญี่ปุ่น-รัสเซีย ปี 1905 แล้วเมื่อราชวงศ์ชิงหมดอำนาจลงในปี 1911 ญี่ปุ่นเร่งสร้างอิทธิพลในแมนจูเรีย กระชับความสัมพันธ์กับบรรดาขุนศึกของจีนที่ครอบครองแมนจูเรีย และคนล่าสุดก็คือ จางโซเหลียง ที่ญี่ปุ่นต้องให้ความสนใจแมนจูเรียเป็นพิเศษมีหลายปัจจัย - ทางด้านเศรษฐกิจ แมนจูเรียมีพื้นที่กว้างใหญ่เหมาะเป็นแหล่งระบายประชากรของญี่ปุ่นในเวลานั้นที่กำลังล้นประเทศ แถมแมนจูเรียอุดมสมบูรณ์ไปด้วย เหล็ก ถ่านหิน และถั่วเหลือง(เป็นอาหารหลักของชาวญี่ปุ่น) -ทางด้านการทหารและการเมือง เป็นการป้องกันตัวจากการคุกคามของลัทธิคอมมิวนิสต์ ซึ่งญี่ปุ่นตระหนักดีว่า พรรคคอมมิวนิสต์จีนนั้นคุกคามญี่ปุ่นมากกว่า พรรคชาตินิยมของเจียงไคเช็คซะอีก และคำนวนแล้วว่าพรรคคอมมิวนิสต์ของเหมาน่าจะได้รับชัยชนะในที่สุด และถ้าเวลานั้นมาถึง จีนคอมมิวนิสต์คงร่วมมือกับโซเวียตคุกคามญี่ปุ่น ญี่ปุ่นจึงต้องการแมนจูเรียเพื่อเป็นเกราะป้องกันจากการคุกคาม และทีสำคัญตรงกับแผนการสร้างจักรวรรดิของนายทานากะ อดีตนายกรัฐมนตรี ถึงการสร้างจักรวรรดิโลกว่า โดยสรุปได้ว่า "เราต้องพิชิตแมนจูเรียก่อนเพื่อจะได้พิชิตจีน เราต้องพิชิตจีนก่อนเพื่อจะได้พิชิตโลก" แล้วยิ่ง ขุนศึกจางโซเหลียง ที่อยู่ในอุปถัมภ์ของญี่ปุ่นมีแนวโน้มว่าจะไปสวามิภักดิ์ เจียงไคเช็ค ทำให้กองทัพกวานตุงของญี่ปุ่นซึ่งตั้งอยู่ในแมนจูเรียไม่พอใจ จึงลอบสังหาร จางโซเหลียงด้วยการวางระเบิด ถึงแม้จางโซเหลียง จะตายไปแล้ว  แต่ จางซูเหลียง ผู้ลูกก็ยังทำการความต้องการของบิดา คือ เจรจารวมชาติกับเจียงไคเช็คต่อ   ตานี้กองทัพกวานตุงจึงไม่ทนแล้ว จึงเคลื่อนกำลังจากเกาหลีและตามทางรถไฟในแมนจูเรีย 20,000 คนเข้ายึดแมนจูเรียทันที กองทัพของจางซูเหลียง 200,000คนสู้ไม่ได้(เข้าใจว่าน่าโจมตีแบบกระทันหันยึดจุดต่างๆได้อย่างรวดเร็วทำให้กองทัพขนาดใหญ่ของจางซุเหลียงไม่สามารถประสานงานกันได้จึงแตกพ่ายทีละกอง) จึงหนีไปพึ่งเจียงไคเช็ค(และต่อมาจางซูเหลียงผู้นี้จะมีบทบาทมากในวิกฤตที่ซีอาน) ส่วนทางเจียงไคเช็คทราบข่าวก็ไม่ได้ทำอะไรแถมยังทำสิ่งที่ขัดกันคือ ร้องเรียนสันนิบาตชาติว่าโดนญี่ปุ่นรุกรานเรียกร้องให้ลงโทษญี่ปุ่น แต่ขณะเดียวกันก็เจรจาสงบศึกกับญี่ปุ่น เพราะเวลานั้นทหารของเจียงกำลังยุ่งกับการล้อมปราบ พรรคคอมมิวนิสต์ของเหมา ไม่มีเวลามาสนใจญี่ปุ่น ก็เลยเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่น จบข่าว ขอไปนอนต่อละครับ ภาพการ์ตูนล้อในช่วงวิกฤตแมนจูเรีย แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 49 07:58:31 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ryzon - [ 22 ก.ค. 49 07:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ภาพรถถังญี่ปุ่นที่บุกเข้าไปในแมนจูเรีย ดูก๋องแก๋งพิกล จากคุณ : ryzon - [ 22 ก.ค. 49 08:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ฮือ...ฮือ...(เสียงคราง...) ด้วยความใจจดจ่อ มายกมือเช็กชื่อฮะ... จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 23 ก.ค. 49 00:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อั้นมาจนถึงคคห.ที่ 100 กว่าๆจึงเห็นสมควรแก่เวลาซะที ขึ้นกระทู้ใหม่เจ้าค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 49 05:04:45 ]