ความคิดเห็นที่ 1 นี่คือโรงแรมฮูปิง  วิมานของเราที่นี่ทั้ง ๒ คืน เพิ่งทำบุญเลี้ยงพระเสร็จกัน เราก็เป็นแขกชุดแรกของโรงแรมเลยครับ จากคุณ : นิค (NickyNick) - [ 8 ก.ค. 49 12:48:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอาใบเสร็จคืนแรกมาให้ดู เดี๋ยวจะหาว่าโม้ หากไม่เชื่อ  จะเอาคืนที่สองมาให้ดูอีกนะ  อย่าท้านะครับ โก๋ (แก่) ไปลุยมาแล้ว จากคุณ : นิค (NickyNick) - [ 8 ก.ค. 49 12:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นี่ไง  หน้าตาเจ้าของที่เป็นคนเก็บเงินเรา หากอยู่เมืองจีน เขาเรียกเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ได้สบาย อยากไปเยี่ยมอีกจัง ไม่รู้จะอยู่ดีมีสุขเหมือนเดิมรึป่าว หุ่นทรมานใจสาวจริงจริง จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 12:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากนั้นลงมากินฟรีโดยไม่คาดฝันที่ภัตตาคารอีกฟากหนึ่งของถนน  ทราบชื่อภายหลังว่าคือ "Hupin Restaurant"  เพราะไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าของร้านจะเลี้ยงเนื่องในโอกาสเปิดโรงแรม  และไม่ทราบด้วยว่ามีเจ้าของเดียวกัน ทุกคนที่กินกันในร้านตอนนั้นก็คือแขกที่มาร่วมพิธีและร่วมแสดงความยินดี พวกเราเห็นที่นี่คนคึกคักดีกว่าที่อื่นๆ  จึงตรงเข้าไปกินเลยทันที  ไม่รู้ว่าเป็นงานเลี้ยง  ไม่ผิดใช่ไหม ภัตตาคารฮูปิงปลูกเป็นเรือนไม้จัดว่าทันสมัยที่สุดของที่นี่   และเป็นของชาวพม่าเชื้อสายจีน   ซึ่งเหมือนกันแทบทุกประเทศที่ชาวจีนจะกุมเศรษฐกิจส่วนใหญ่ไว้ จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 12:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ้าว ลืมบอกอีกจนได้ สำหรับท่านที่เพิ่งจะเข้ามา  เพื่อความเข้าใจต่อเนื่อง  หากมีเวลาพอ  อาจต้องกลับไปอ่านซ้ำในอีก ๔ ตอนที่ผ่านมาดังนี้ก่อนครับ - เนื่องมาจากการคุยกับ "เหงามาก" – ไปเที่ยวพม่า ตอน ๑ : ย่างกุ้ง-แปร-พุกาม http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2006/06/K4461019/K4461019.html - เที่ยวพม่า ตอน ๒ : พุกาม ๑ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2006/06/K4474732/K4474732.html - เที่ยวพม่า ตอน ๓ : พุกาม ๒ เมื่อยามพระอาทิตย์ใกล้ตกดินของวันคริสต์มาสอีฟ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2006/06/K4480312/K4480312.html - เที่ยวพม่า ตอน ๔ : ภูเขาโปปา (Mount Popa) ที่สถิตของมหาคีรีนัท (Mahagiri Nats) http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2006/06/K4488313/K4488313.html แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 49 15:51:37 จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 13:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับการไปเที่ยวครั้งนี้  ขอสรุปเส้นทางอีกครั้งดังนี้ครับ ย่างกุ้ง (Yangon) –  มอบี (Hmawbi) – ไทจี (Taikkyi) – โอ๊กกะ (Okkan) – ทราวดี (Tharrawaddy) - แปร (Pyi) – พยา (Pya) – เมียเดะ (Myayde) – ตองวินยี (Taungdwingyi) - แมกเวย์ (Magway) - ยีนางยอง (Yenangyaung) – ย็อกปาดอง (Kyaukpadaung) เป็นชุมทางแยกไปพุกาม – พุกาม (Bagan) – ภูเขาโปปา (MOUNT POPA) – ย็อกปาดอง (Kyaukpadaung) อีกครั้ง - มิถิลา (Meiktila) – ตาซี (Thazi) – เยมมาเบะ – กะลอ (Kalaw) – อองบาน (Aungban) – สนามบินเฮโฮ (Heho Airport) – ชเวยอง (Shwenyaung) – ยองชเว หรือยองชเว (Nyaungshwe) - ทะเลสาบอินเล (Inle Lake) – ตองยี (Taungyi) – ยาเมติน (Yamethin) – ตาหวัวจิ (Thawatti) – ยีดาชี (:-)-ashe) – ตองอู (Taung-Oo) - สียาวดี (Zeyawaddi) – พยู (Pyu) – เพนวากอน (Penwagon) – ยองลิบิน (Nyaunglebin) – ยองดาซา (Pyuntaza) – พะโคหรือหงสาวดี (Bago – Hunthawaddi) – เถ้าเจี๊ยะ (Htaukkyant) – ย่างกุ้ง (Yangon) สำหรับกลุ่มเมืองหลวงเก่าทั้งสาม  ไม่ได้ไป  เพราะเลยพุกามไปอีกนิ้ดดดดดเดียว  เสียดายเหมือนกัน คือ  อังวะ (Ava)  อมราปุระ (Amarapura)  และมัณฑะเลย์  (Mandalay) กับเมืองสกาย (Sagaing)  ซึ่งเปรียบเหมือนธนบุรีกับกรุงเทพ คู่กับเมืองอังวะ  แม้จะไม่ได้อยู่ในกำหนดการเพราะเวลาจัดไว้ไม่พอ  แต่สิ่งที่น่าสนใจภายในเมืองเหล่านี้ที่เราทราบจากหนังสือยังมีอยู่อีกมาก ..................... สำหรับตอนนี้เป็นการนำเที่ยวตั้งแต่ ชเวยอง (Shwenyaung)   จนถึงตองอู (Taung-Oo) ครับ หมายเหตุ ๑. เมืองยีดาชี  ผมเขียนภาษาอังกฤษ วาย-อี-ดี ติดกันสามตัว  เป็นคำไม่สุภาพครับ  พันทิปไม่ยอม ๒. แก้แล้วแก้อีก จะเว้นวรรคยังไง  เธอก็ไม่ยอม  เอางี้แล้วกัน เมืองยีดาชี  เขียนว่า วาย-อี-ดี-ashe ครับ จากคุณ : นิค (NickyNick) - [ 8 ก.ค. 49 13:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงคุณนิค ครับ ผมตั้งใจจะไปพม่าอยู่เหมือนกัน หาข้อมูลไว้แล้วพอสมควร อยากสอบถามข้อมูลอื่นๆอีกบางอย่าง ขอe-mailของคุณได้หรือเปล่าครับ หรือไม่ก็รบกวนติดต่อกลับมาที่oldhorsebite@yahoo.com ขอบคุณครับ จากคุณ : สุรีย์ - [ 8 ก.ค. 49 14:46:28 A:161.200.255.161 X: TicketID:031822 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากนั้นขึ้นไปบนโรงแรมอีกครั้ง  เอาเสื้อผ้าที่ใช้หมักหมมตลอดการเดินทางมาให้โรงแรมซัก  ราคาก็พอสมควร   ซึ่งไม่แพงเลยสำหรับพวกเราในเมืองไทย ที่นี่เราพบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง  ชื่อ ทุง จอ มยิ (Tun Kyaw Myint)  เข้ามาทักทายเพราะรู้ว่าเราเป็นคนไทย   เขาเคยมาอยู่เมืองไทยเมื่อ ๒-๓ ปีก่อน  ครอบครัวเขาเป็นเจ้าของ Express Car  มีสาขาทั้งที่เมืองชเวยองและกรุงย่างกุ้ง   เป็นญาติกับชาวจีนเจ้าของโรงแรมและภัตตาคารแห่งนี้ด้วย ดูท่าทางเขาเป็นคนทันสมัยของที่นี่   เนื่องจากรูปร่างหน้าตาดี   มีเชื้อจีน ผิวขาวจั๊วะ  นุ่งยีนส์   สวมเสื้อแจ๊กเก็ตขาวทะมัดทะแมง   แถมขับรถเก๋งสีขาวเสียด้วย   ซึ่งน้อยรายของคนที่นี่จะขับรถเก๋ง เราคิดเลยเถิดไปว่าแทบทุกคนของเมืองนั้น  โดยเฉพาะผู้ชายคงจะอิจฉาเขาเป็นอย่างยิ่ง   และเขาคงเป็นที่ดึงดูดใจสำหรับสาวๆ เป็นอย่างมากถ้านิสัยเขาดีเพียงพอเช่นที่แสดงกับเราในระยะเวลาสั้นๆ นี้ เขาคุยกับเราเป็นเวลานาน   คงจะรื้อฟื้นภาษาไทยของเขาด้วย   ระหว่างนี้เรามองดูเขาด้วยความแปลกใจ  ความเป็นวัยรุ่นของเขาก็ยังมีความเหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นของที่นี่ คือ เคี้ยวหมาก  ปากแดง  ฟันดำไปหมด  พออ้าปากทีและดูเหมือนแดร็กคิวล่า  เพราะผิวเขาค่อนข้างขาวซีด  ผิดจากชาวพม่าอื่นๆ โดยทั่วไป   จึงทำให้ปากดูแดงเด่นชัดยิ่งขึ้น   ระหว่างพูดไปก็เคี้ยวหมากจั๊บๆ ไปด้วย   มองดูเป็นที่สนใจและแปลกใจเราเป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 16:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่โรงแรมมีเด็กคนหนึ่งเป็นหลานชายของชาวจีนเจ้าของ  ชื่อ ออง ออง (Aung Auan)  หน้าตาเขาค่อนข้างคล้ายไปทางเด็กชาวไทย  คงเพราะมีเชื้อจีนอยู่มาก  เขายังเป็นนักเรียน  ยังไม่เคี้ยวหมากเหมือนเด็กชายคนอื่นที่เราเห็นอยู่รอบข้างขณะนั้น เราเช่ารถจักรยานเขาไปเที่ยวรอบๆ เมือง   ส่วน Riki-Lali  เช่ารถของคนอื่นอีกคนละคัน   Sigi-Pauli  ต้องการพักผ่อน   เดิมเราคิดว่าที่นี่คือบริเวณรอบๆ ทะเลสาบอินเลที่ต้องการมาเที่ยว   แต่จริงๆ แล้วเป็นคนละเมืองกัน   คนส่วนใหญ่ของที่นี่มีเชื้อชาติชาวฉาน (ชาน)  ซึ่งก็คือพวกไทยใหญ่นั่นเอง แหล่งน้ำใกล้เคียงที่เราไปเยือนเป็นแห่งแรกก็คือ  คลองยาวๆ แคบๆ  เป็นสาขาหนึ่งที่ลงทะเลสาบอินเล   ชื่อ แม่น้ำนานกัท (Nan Cut)  ตอนแรกพวกเรางงกันว่าทำไมทะเลสาบจึงแคบนัก   และทุ่งนารวมทั้งหมู่บ้านรอบๆ คงจะอยู่กลางทะเลสาบเป็นแน่แท้ในฤดูน้ำหลาก   แต่ก็เริ่มเข้าใจทีหลังเมื่อไปคุยกับสาวคนหนึ่ง   บ้านเธออยู่ริมสุดของบริเวณที่จะถีบจักรยานไปได้  เป็นเจ้าของเรือที่พานักท่องเที่ยวชมด้วย   เป็นหญิงชาวบ้านธรรมดา   แต่พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก เธอบอกว่า   ทะเลสาบยังต้องออกไปอีกไกล   และนักท่องเที่ยวไปได้ไกลสุดแค่วัดพะดออู (Phaung Daw Oo) เท่านั้น  เพราะถ้าเลยไปแล้วเป็นเขตอิทธิพลอีกแห่งหนึ่งที่ยังเป็นปัญหากับรัฐบาลกลางอยู่  (อาจเป็นขุนส่าหรือไทยใหญ่กลุ่มอื่น?)   นักท่องเที่ยวเลยเข้าไปไม่ได้ และรัฐบาลก็ไม่รับรองความปลอดภัยถ้าชาวต่างชาติยังดึงดันจะไปที่นั่น จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 16:20:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กลับมานั่งดื่มเบียร์ที่ Guest House ข้างๆ แม่น้ำ   นั่งบน Terrace ชั้น ๒   นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ  สบายอารมณ์ จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 16:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทั้งสองกลับที่พัก  ส่วนเรายังคงถีบจักรยานต่อเพราะอยากจะเที่ยวอยู่  ผ่านไปถึงแนวรั้วที่กว้างใหญ่แห่งหนึ่ง  ภายในมีตึกไม้สถาปัตยกรรมแบบไทยใหญ่ (เดา)  เป็นตึกใหญ่  สร้างด้วยไม้สัก  แต่ร้างและผุพังตามกาลเวลาโดยไม่มีการดูแลรักษา  ถ้าเป็นสมัยที่ยังใช้การได้คงจะสวยงามเป็นยิ่งนัก ทราบจากป้ายชื่อด้านหน้าว่าเป็น พิพิธภัณฑ์ ชื่อ Nyaungshwe Haw Museum  หรือ  Shan State Museum  เราถึงกับตกใจเป็นอย่างมาก  ทำไมถึงปล่อยให้สถานที่สำคัญอันมีคุณค่ายิ่งรกร้างถึงปานนี้   ลองไปพลิกดูจากหนังสือก็ทราบว่า   เดิมเป็นพระราชวังของกษัตริย์ไทยใหญ่องค์ที่ ๓๓  และเป็นองค์สุดท้ายด้วย   เมื่อนึกถึงว่ารัฐบาลพม่าไม่มีเงินทำนุบำรุงก็เริ่มจะเข้าใจบ้าง   และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรัฐบาลกลางมีปัญหากับชาวไทยใหญ่ด้วยแล้ว   คงนับเป็นเหตุผลสำคัญ ทำให้เรานึกเลยไปถึงเรื่องที่รัฐบาลพม่าเคยทุบทำลายตึกพระราชวังหรือ "หอหลวง"  ของชาวไทยเขินเมื่อปลายปี ๒๕๓๔  ในเขมรัฐเชียงตุงที่สร้างตั้งแต่ปี ๒๔๕๐  โดยเจ้ารัตนะก้อนแก้วอินแถลง  กษัตริย์รัชกาลที่ ๓๖ แห่งราชวงศ์มังรายเพื่อใช้พื้นที่สร้างเป็นโรงแรม  เป็นการกล่าวอ้างที่สมเหตุสมผลของเขาหรือเปล่า  ไม่รู้ซิ? ที่นี่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล ๒,๙๕๐ ฟุต  โดยรอบจะเป็นท้องทุ่งนาและมีน้ำอย่างอุดมสมบูรณ์  มองเห็นเทือกเขาอยู่ไกลๆ ทั้ง ๒ ข้างทางตะวันตกและตะวันออก   ชาวเมืองที่นี่มองดูแล้วมีฐานะทางเศรษฐกิจดีกว่าที่อื่นๆ ที่ผ่านมา  บ้านค่อนข้างใหญ่  ถนนหนทางภายในเมืองค่อนข้างดี   มีร้านขายของฟุ่มเฟือยต่างๆ   อุปกรณ์การเขียนและอื่นๆ   ที่ดูแล้วแตกต่างจากสถานที่ที่เดินทางผ่านมาแทบจะสิ้นเชิง  เราก็เลยรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นตามไปด้วย จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 16:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กลับมาจ่ายค่าจักรยานที่โรงแรมราคา ๒๐ จ๊าตต่อชั่วโมง  เป็นเวลา ๒ ชั่วโมง   รวมพลกันต่ออีกครั้งแล้วออกเดินเที่ยวกันรวมทั้งมิวมยิคนขับรถด้วย   ขาดแต่ Lali คนเดียวที่ขอตัวไปนอนพักผ่อน   พวกเราเดินไปนั่งดื่มกาแฟกันก่อน   เป็นร้านข้างถนนเหมือนเดิม แล้วเดินต่อกะจะไปดู  กะเหรี่ยงคอยาว  ที่โรงแรม Inle Inn  แต่เป็นเวลาเย็นเขากลับไปบ้านแล้ว   มิวมยิบอกว่ามีกระเหรี่ยงคอยาวแค่ ๒-๓ คนมาโชว์ตัวให้ดู   ถ้าจะถ่ายรูปต้องเสียกล้องละ ๕ ดอลลาร์   โชคดีที่เราไม่เจอ  ไม่งั้นอาจจะอดใจไม่อยู่อีก   สำหรับเราเองแล้ว  ไม่เป็นที่น่าสนใจเท่าไรนัก   เพราะในเมืองไทยก็มีชนเผ่านี้อยู่บ้าง   แม้ว่าจะไม่เคยเห็นมาก่อนก็ตาม จากนั้นจึงเดินเที่ยวชมตลาดต่อเรื่อยๆ   ตลาดสดที่นี่ระหว่างเที่ยงถึงบ่ายอ่อนๆ จะค่อนข้างคึกคัก   แต่ช่วงนี้ไม่มีแม่ค้านั่งขายของอยู่ในตลาดเลย   สำหรับตอนเช้ายิ่งแล้วใหญ่   เนื่องจากอากาศหนาว  จึงแทบไม่มีผู้คนเดินบนถนนเลย เดินไปทางพิพิธภัณฑ์ของชาวไทยใหญ่ต่อเพื่อโชว์ให้ Riki ดูที่คุยให้เธอฟัง   แล้ววกกลับมาที่โรงแรม ที่พม่ามีป้ายคำขวัญของรัฐบาลสลอร์กประโยคหนึ่ง  เห็นอยู่โดยตลอดแทบทุกเมืองที่ผ่าน  ซึ่งที่นี่ก็มีด้วย   เป็นป้ายพื้นสีแดงตัวอักษรสีขาวเขียนไว้ว่า   Love Your Motherland, Respect The Law แปลเป็นไทยง่ายๆ ทำนองว่า  "หากรักแผ่นดินมาตุภูมิ  โปรดเคารพกฎหมายด้วยครับ (ค่ะ)" .......................... รู้ตัวว่าไม่สวย  ยังมาบังหน้ากล้องอีก  อิอิ  เธอรู้เข้า อกแตกตายแน่เลย จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 16:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบคุณสุรีย์ครับ ผมได้รีบส่งเมล์ไปตั้งแต่ได้รับตอนนั้นครับ ลืมบอกไป  ส่งข้อมูลของตัวเองไปเรื่อยๆ เพลินไปเลย  อ่านในเมล์ก็แล้วกันนะครับ จะสอบถามอะไรก็ได้ ยินดี ตอบเท่าที่รู้ครับ  แล้วก็ มันเนิ่นนานเหลือเกิน .......... ต่อกันได้เลยครับ อาบน้ำแล้วขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงแรมเพื่อดูพระอาทิตย์ตก   สำหรับเราขึ้นไปช้าเพียงแค่ ๑-๒ นาที  พระอาทิตย์รีบตกหมดแล้วจึงอดดู ใจจืดใจดำ ช่างไม่คอยกันบ้างเลย   ซึ่งเป็นแบบนี้ของทั้งสองเย็นที่พักที่นี่   แล้วก็ดื่มเบียร์กันต่อข้างบน เราเอากล้องส่องทางไกลออกมาเพื่อชมวิว   ปรากฏว่าตาซ้ายไม่ดีเนื่องจากเลนส์หลุดภายใน  พยายามซ่อมเอง   แต่ยิ่งซ่อมกลับยิ่งแย่ เฮ้อ กว่าจะรวมพลกันครบ แทบแย่  นานๆ จะมีรูปพร้อมกันทั้งหมดแบบนี้  พวกเราเป็นแขกชุดแรกที่ได้ใช้ดาดฟ้าโรงแรมนี้ด้วยนา  จะหาว่าคุย  ใครไปอย่าลืมถามเจ้าของดูได้ว่าแขกชุดไหนมาเปิดบริสุทธิ์ที่นี่ไว้คร้าบ ขออภัยครับ บังหน้าผมคนเดียวก็พอ พรรคพวกหาว่าเป็นก็อดอาร์มมี่หนีไปจากเมืองไทย  ไม่ได้บังหน้าเพื่อนฝรั่ง  เพราะตอนนี้แก่ๆ กันหมด  เป็นหนุ่มน้อยสาวน้อยกันหมดแล้ว  ไม่เหลือเค้าโครงเดิม  มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงสภาพเหมือนเมื่อ ๑๒ ขวบปีก่อนไว้ได้อย่างเหนียวแน่น อิอิ จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 17:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ พี่นิก งั้นสรุปว่างานนั้นกินฟรีเลยสินะครับ เป็นไงบ้างครับอาหารพม่า จากคุณ : ประเทืองสยองมอง (ปลาทองสยองเมือง) - [ 8 ก.ค. 49 18:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าว หม่อมปลากลายเป็นประเทืองไปแล้วฤๅ ?? จากคุณ : สังหยู - [ 8 ก.ค. 49 18:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาพร้อมกันเลยนะครับ คุณปลาทองฯ กับคุณสังหยู คุยเรื่องกินฟรีแล้วยังขำไม่หาย ก็เห็นๆ อยู่ว่าคนมันเยอะ ในร้านนั่นน่ะ  บรรยากาศก็ดี ต่างจากร้านอื่น ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ พวกเราก็ตั้ง ๕ คนไม่มีใครเฉลียวใจเลย  หรือว่ามึนเบียร์ก็ไม่รู้ เพราะดื่มกันทั้งวันตลอดทาง  เด็กๆ อย่าเอาเยี่ยงอย่างเลย ถึงว่า พอเราลุยเข้าไป คนถึงได้มองกันตาเป็นมัน ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นฝรั่งมังค่า  แต่คงไม่เคยเห็นใครบุกเข้าไปกินฟรีในงานเลี้ยงที่ไม่ได้รับเชิญ ของฟรีก็อร่อยดีเหมือนกัน วันต่อๆ มาเราก็เลยต้องไปอุดหนุนตอบแทนเขาทุกมื้อในช่วงที่เราอยู่  สุดท้ายเขาคงได้กำไรกลับคืนจากเรามั่งพอควรแหละ มื้อนั้นถ้ามีปลาทองราดพริกคงจะดี  อาหารพม่า  มันๆ เลี่ยนๆ จืดๆ ท้างน้านนนน จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 49 18:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ต่อกันเลยนะครับ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๓๗ ๐๖.๓๐ น.  ตื่นเช้า  เราไปปลุก Riki เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น  ดูได้สักพักหมอกกลุ่มหนึ่งพัดมาจากทางทิศเหนือกลุ่มใหญ่อย่างรวดเร็ว   จึงไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีกเลยแม้แต่ทิวเขาก็ยังถูกบดบังจนมิด   จึงลงมาอาบน้ำ จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มุมที่ถ่ายตรงนี้ ตามหนังสือท่องเที่ยวจะถ่ายกันเยอะครับ แต่ช่วงเช้าจะหนาวจัด หมอกลงด้วย เลยไม่มีคน  จึงดูไม่ค่อยน่าสนใจอะไร จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดูนี่ซิครับ มุมเดียวกัน แต่คนละเวลา ดูคึกคักกว่ากันตั้งเยอะ  ชาวเรือมาซื้อของกันตรึม จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากนั้นไปกินอาหารกันต่อที่ภัตตาคารฮูปิง ๔ คน  ขาดแต่ Pauli  แล้วแวะไปดู โรงงานมวนบุหรี่พม่า  กันที่บ้านข้างโรงแรม  ทำจากใบยาสูบแห้งล้วนๆ  ภายในมวนมีไส้บุหรี่ที่หั่นจากใบยาสูบเล็กน้อยเพื่อให้จุดไฟติด   และมีก้นกรองสั้นๆ ด้านบน ช่วงนี้ Sigi ขอตัวขึ้นไปดู Pauli ข้างบน   กะจะชวนเดินไปเที่ยวรอบๆ เมืองกับพวกเราด้วย   แต่ลงมาแล้วไม่เห็นพวกเราเลยออกเดินตามหาในบริเวณที่คิดว่าพวกเราจะไป   แล้วก็กลับมาถึงโรงแรม   ขณะที่พวกเรา ๓ คนเพิ่งเริ่มออก  เลยงอนที่ปล่อยให้เขาเดินคนเดียวโดยไม่บอกล่วงหน้าก่อน   จึงไม่ยอมไปกับพวกเราอีก  เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้แต่เฉยๆ  ปล่อยให้เวลาช่วยแก้ตัวแทน ................ นี่คือโรงงานบุหรี่ของพม่า เป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือน  ไม่เหมือนของเมืองไทย ที่มูลค่าเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน  ใครๆ ก็อยากเป็นเจ้าของ จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เดินไปทางทิศใต้  ดูวัดๆ หนึ่ง  จากหนังสือน่าจะชื่อว่า วัด  Yatamamanaung Pagoda  เป็นวัดที่สวยงามมากอีกวัดหนึ่ง ตอนถ่ายรูปนี้ จำได้ว่าเมฆกำลังบังมุมดวงอาทิตย์พอดี  แล้วก็สาดแสงส่องอย่างงดงาม  ยังนึกอยู่เลยว่าภาพออกมาแล้วต้องสะท้อนฝีมือคนถ่ายอย่างเยี่ยมแน่ๆ  แต่พออัดรูปออกมาแล้วไม่เห็นสวยเลย  กลุ้ม จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:44:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ภายในวัด  Yatamamanaung Pagoda มีพระพุทธรูปทั้งสี่ทิศ  ทิศตะวันออกมีพระประธานองค์เล็กๆ อีกองค์หนึ่งอยู่ชั้นใน  ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้าไปในเขตชั้นใน  ถ้าต้องการเคารพบูชาก็ให้ผู้ชายนำดอกไม้ธูปเทียนเข้าไปสักการะแทน   ไม่รู้ว่าถ้าเจ๊จากเมืองไทยเข้าไปสักการะไม่ได้  จะโวยวายไหมเนี่ยะ .................... ภาพนี้ก็เป็นจุดที่ไม่ยอมให้เจ๊จากเมืองไทยเข้าไปสักการะข้างใน ผู้ชายเข้าได้  ภาพที่ถ่ายออกมาสะท้อนถึงฝีมือช่างภาพ  แฮ่ะแฮ่ะ  ความจริงเป็นเพราะถ่านแฟลชจะหมด  แต่ว่าขี้เหนียว ไม่ยอมเปลี่ยน คิดว่ายังใช้ได้อยู่  ถ้าไม่งกจะรวยเร้อ จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เดินกลับมาโรงแรม  ขณะผ่านถนนริมคลองหน้าโรงแรมเห็นขบวนแห่ขบวนหนึ่งดูครึกครื้น  ประโคมด้วยเครื่องดนตรีอย่างเร้าใจ  มีคนชูป้ายอยู่เหนือศีรษะหลายป้าย   ตอนแรกเราเข้าใจว่าเป็นขบวนบวชนาคหรือแต่งงาน  ทราบจาก Riki ภายหลังกลับมาเมืองไทยแล้วว่า  เป็นขบวนของชาวไทยใหญ่ที่เฉลิมฉลองวันชาติของพวกเขา  หรืออะไรทำนองนั้น  ซึ่งถ้าเป็นจริงอย่างนั้นแล้ว  ก็เป็นที่น่าหวาดกลัวและท้าทายต่ออำนาจของรัฐบาลสลอร์กแห่งพม่าเป็นอย่างมาก  (ค้นจากเวปไซด์ภายหลังพบว่า The Shan National Day, February 7 1947) ....................... ดูรูปใน คคห.๑๙ ประกอบครับ  ที่มีขบวนธงแดงนำหน้า  อยู่ริมคลองไงครับ  มีประโคมมหรสพดังสนั่นเลย  คนร่วมเดินขบวนกันยาวเหยียด จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 14:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จากนั้นนั่งรถยนต์ไปลงที่ท่าเรือเพื่อไปชมทะเลสาบ  ต้องซื้อบัตรคนละ ๕ ดอลลาร์  ค่าเรือลำละ ๑,๕๐๐ จ๊าต  เรือเริ่มออกเวลา ๑๐.๔๕ น.  ล่องไปตามแม่น้ำ Nan Cut  เป็นเรือหางยาว ๑๑.๐๓ น.  ถึงปากทะเลสาบ  คราวนี้ไม่เป็นที่สงสัยสำหรับพวกเราเลยว่านี่แหละคือ Inle Lake ที่ต้องการมาเที่ยวชม  เพราะขนาดกว้างใหญ่ไพศาล  มองไปไกลสุดสายตา   โดยเฉพาะตามแนวเหนือใต้แล้วมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดเลย   เนื่องจากยาวถึง ๔๐-๕๐ กิโลเมตร  พื้นที่ราว ๑๕๘ ตารางกิโลเมตร  ก่อนออกปากทะเลสาบ  เรือเราเกือบไปชนกับเรือหางยาวชาวพม่าอีกลำหนึ่งที่มุ่งไปทางเดียวกันเนื่องจากหลีกเรือที่สวนมาอีกลำ  ทำให้คนบนเรือลำนั้นถูกน้ำกระเซ็นจากคลื่นของเรือเราเปียกโชกไปหมด   โชคดีที่ไม่มีเรือลำใดล่ม  และโชคดีของพวกเราที่คนบนเรือลำนั้นไม่ถือสาหาความอะไร พอเริ่มออกปากทะเลสาบก็มองเห็น นกนางนวล  เป็นระยะๆ  ซึ่งช่วงนี้มีไม่มากเหมือนที่อ่านจากหนังสือ   มองเห็นภัตตาคารกลางน้ำฝั่งตะวันออก  ส่วน Inle Hotel  อยู่ทางฝั่งตะวันตกติดเชิงเขา ระหว่างทางจะเห็นมี ชาวประมง ตลอด   เขาใช้อุปกรณ์ที่เหมือนกับสุ่มที่ครอบด้วยตาข่ายใหญ่ๆ  เปิดปากกรวยด้านกว้างไว้ทางด้านที่ลงดิน   ใช้จุ่มลงไปในน้ำที่คิดว่ามีปลา   กระทุ้งๆ ลงไปให้ติดดิน  ปลาจะดันเข้ามาในตาข่าย  แล้วเขาก็ดึงเครื่องมือนั้นขึ้นมา   เรามองเห็นพวกเขาพายเรือพร้อมกับเครื่องมือนี้อยู่ท้ายลำตลอดรอบทะเลสาบ   มองดูแล้วงามตายิ่งนัก ........................... เป็นอุปกรณ์จับปลาของชาวอินทาแห่งทะเลสาบอินเล  มีภาพแบบนี้โชว์อยู่ในหนังสือแนะนำการท่องเที่ยวทุกเล่ม (Fisherman of the Inle Lake) แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 49 15:18:28 จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 25 บริเวณรอบทะเลสาบใหญ่แห่งนี้  เป็นที่อยู่ของ ชาวอินทา (Intha) มีความหมายว่า Sons of the Lake  มีเชื้อสายแตกต่างจากชาวเมืองอื่นๆ ของรัฐฉานที่ส่วนใหญ่เป็นชาวไทยใหญ่  ชาวน้ำกลุ่มนี้อพยพหนีสงครามไทยพม่ามาจากเมืองทวาย-ตะนาวศรี  ราวคริสตศตวรรษที่ ๑๘  ทำให้มีชีวิตเปลี่ยนจากชาวแผ่นดินมาเป็นชาวน้ำ  มีหมู่บ้านทั้งหมด ๓๖ หมู่บ้าน  ซึ่ง ๓๒ หมู่บ้านตั้งอยู่กลางทะเลสาบ  ไม่ทราบว่าทุกหมู่บ้านรึเปล่าที่เป็นชาวอินทา ๑๑.๓๐ น.  ดู สวนผักลอยน้ำ (Floating Garden)  พม่าเรียกว่า Kyunpaws ซึ่งเป็นสวนอยู่กลางทะเลสาบ  ปรากฏให้เห็นโดยตลอด  ปลูกพวกพืชผักสวนครัวซึ่งเติบโตบนหญ้าที่ลอยด้านบนจากสาหร่ายที่ช่วยพยุงอยู่ด้านล่าง  โดยที่ไม่มีดินอยู่บนพื้นด้านล่างเลย   มีเพียงไม้ไผ่ลำยาวเสียบกอสวนผักไม่ให้ล่องลอยไปที่อื่น  คงจะเป็นแห่งเดียวในโลกที่มีแบบนี้   ซึ่งเมื่อผ่านไปเรื่อยๆ ก็พอมองเห็นชาวบ้านช่วยกันตักสาหร่ายขนขึ้นเรือเป็นระยะๆ  เพื่อไปทำเป็นสวนผักลอยน้ำ .................... สวนผักลอยน้ำ  แห่งเดียวในโลก Floating garden (Kyunpaws), only one of the world จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 การดำเนินชีวิตของชาวบ้านที่นี่เรียกได้ว่าเป็นชาวน้ำอย่างแท้จริง  บ้านบางแห่งปลูกอยู่กลางน้ำ  บางแห่งปลูกบนผืนดินที่ล้อมรอบไปด้วยน้ำ  และมีการขุดดินจากทะเลสาบไปแปะไว้รอบๆ แผ่นดินเพื่อเพิ่มผิวดินไปเรื่อยๆ  ชาวบ้านมีการพายเรือในรูปแบบที่แปลกไม่เคยเห็นมาก่อนที่ไหนแม้แต่ส่วนอื่นๆ ของพม่า  คือ  ยืน  แล้วใช้เท้าข้างหนึ่งพยุงใบพายเพื่อพายเรือ  ส่วนมือข้างเดียวกับขาจับปลายพายไว้เพื่อไม่ให้โงนเงน   เขาพายกันอย่างคล่องแคล่ว   บางลำก็ใช้ ๒ คนพายหัวพายท้ายทำให้เร็วหน่อย ........................ สาหร่าย  เพื่อสร้างสวนผักลอยน้ำ (Weeds, for floating garden) จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เจ้าของเรือหางยาวที่เรานั่งอยู่นี้ชื่อ หม่อง หม่อง ยุ (Mg. Mg. Nyunt)  มีเรืออยู่ ๒ ลำ  เขาเป็นไกด์ให้กับพวกเราด้วย  พูดภาษาอังกฤษพอใช้ได้  มีบ้านอยู่ในยองชเว (Nyaungshwe)  ขากลับไม่ได้มากับพวกเรา   ส่วนคนขับเรือเป็นชาวอินทา   มีบ้านอยู่กลางทะเลสาบแห่งนี้  เขาพาเราไปเที่ยวต่อ   ........................... ใส่เสื้อแขนยาวครับ เพราะตอนเช้าหนาวจัด  กลางวันก็เอาไว้กันแดด  ผิวจะได้ไม่เสีย  อิอิ จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:40:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เขาพาเราไปเที่ยวต่อ  จนถึง ตลาดน้ำ (Floating Market)  ในบริเวณที่เรียกว่า ยวามา (Ywama)  ในเวลา ๑๑.๐๕ น.  ถ้าเป็นพรุ่งนี้ คือ ทุกวันพุธ  จะมีตลาดนัดที่ใหญ่กว่านี้  แต่เราก็ไม่เสียใจเพราะตอนนี้ก็มีเรือมาออขายของกันอย่างเนืองแน่น  เซ้าซี้จนดูน่ารำคาญ   เป็นของที่มีเหมือนกับร้านขายของเก่าหรือร้านขายเครื่องแกะสลักไม้ในตลาดนัดจตุจักรบ้านเรา  อย่างอื่นที่เห็นและน่าสนใจคือ  Opium Weight ราคาค่อนข้างถูกกว่าที่พุกาม   เราไม่ได้สนใจจะเลือกดูเพราะซื้อมาแล้ว   ส่วนของที่ไม่อยากได้แต่จำต้องซื้อ  เพราะทนรบเร้าด้วยความรำคาญไม่ไหว ก็คือ  เครื่องชั่งเล็กๆ อยู่ในกรอบไม้แกะสลัก ทาสีดำเปื้อนๆ ฝีมือไม่ประณีตเลย   ราคาบอกครั้งแรก ๑,๐๐๐ จ๊าต  แต่เราต่อรองลงมาเหลือเพียง ๓๐๐ จ๊าต ....................... ตลาดน้ำ (Floating Market)  ในบริเวณที่เรียกว่า ยวามา (Ywama) จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ๑๒.๑๒ น.  เดินทางต่อ  นั่งเรืออีก ๑๐ นาทีก็ถึง ศูนย์การทอผ้า (Hand Weaving Center)  มองดูผ้าที่จำหน่ายก็งั้นๆ แหละ  ไอ้เราไม่มีหัวทางนี้ด้วย จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แล้วเดินต่อมาที่ วัดพะดออู (Phaung Daw Oo Pagoda) วัดนี้เป็นศูนย์รวมชีวิตจิตใจของชาวอินทาแห่งทะเลสาบอินเล จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 นี่เป็นรูปมุมใกล้อีกมุมหนึ่งของวัดพะดออู จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ข้างบนศาลาวัดขณะนี้กำลังมีพิธีกรรมอยู่  อาจจะเป็นงานบวชนาคก็ได้ บนศาลาแห่งนี้มีก้อนหินเลื่อมๆ ขนาดใหญ่ ๕ ก้อนปิดทองเต็มไปหมด  วางอยู่บนแท่นสักการะ  ทราบว่าเป็นพระพุทธเจ้าทั้ง ๕ องค์ และตรงนี้เป็นอีกจุดหนึ่งที่ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้าไปปิดทองหรือผ่านเข้าไปในบริเวณนี้เลย  ต้องฝากผู้ชายเข้าไปได้เท่านั้น  ซึ่งคงเป็นคติคล้ายกับวัฒนธรรมล้านนา เราได้พบกับหญิงมีอายุ ๒ ท่าน  เดินทางโดยรถยนต์มาจากกรุงย่างกุ้งตั้งแต่เมื่อตอนตี ๑-๒  คุยกันเล็กน้อย  ช่างเดินทางมาถึงได้รวดเร็วทันใจดีแท้ .......................... ภาพถ่ายมัวไปหมดครับ  ข้างหลังผมเป็นพระพุทธเจ้าทั้ง ๕ องค์  เจ๊จากเมืองไทยผ่านเข้าไปไม่ได้หรอกครับ จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วัดนี้ดูค่อนข้างทันสมัย  ก่อสร้างเป็นคอนกรีต  ประดับประดาด้วยสไตล์พุทธแบบพม่าอย่างสวยงาม  ภายในวัดมีของขายมากมายเหมือนกับสถานที่ท่องเที่ยวแห่งอื่นๆ รอบข้างมีบ้านลักษณะสมัยใหม่เป็นส่วนใหญ่เช่นเดียวกัน   ฐานะทางเศรษฐกิจดีกว่าที่คาดไว้ น้ำบริเวณทะเลสาบภายในหมู่บ้านแห่งนี้และรอบๆ วัดพะดออูขณะนี้ดูแล้วเริ่มมีกลิ่นและสีเปลี่ยนไป  คิดว่าอีกไม่กี่ปีคงเหมือนกับเมืองไทยที่น้ำในแม่น้ำลำคลองเน่าเสียและเต็มไปด้วยถุงพลาสติก ก่อนกลับมาเราเล่นตะกร้อกับเด็กๆ ชาวพม่าภายในลานวัด   Lali มาสมทบทีหลัง  เราเล่นตะกร้อวงกัน  แม้เพียงไม่นานแต่ก็ยังดีที่ช่วยรื้อฟื้นความหลังบ้างพอสมควร ........................... นั่งดื่มเป๊ปซี่  ดีที่สุด  เขาว่ากันยังงั้น จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ๑๓.๔๕ น.  นั่งเรือกลับกัน  อีก ๑๕ นาทีต่อมา  คนขับเรือชาวอินทาพาเรามาแวะที่วัดกลางทะเลสาบแห่งหนึ่ง  อายุเก่าแก่ถึง ๑๓๑ ปี  ชื่อ วัดงาเพจอง (Nga Phe Chaung Monastery) ที่นี่มีพระสงฆ์ ๕ รูป  ให้การต้อนรับขับสู้อย่างดี  มีน้ำชามาให้ดื่มแก้กระหาย  มีแมวลอดบ่วงให้ชม  ซึ่งแมวทุกตัวของที่นี่ลอดบ่วงได้ทั้งหมด  พระพูดภาษาอังกฤษเก่งมาก   มีรูปหนึ่งเคยเดินทางมาประเทศไทยครั้งหนึ่งแล้ว  ซึ่งท่านก็เอารูปมาให้พวกเราได้ชม   ภายในวัดนี้ค่อนข้างสงบ  น่าพักผ่อน  บรรยากาศน่าสนทนากับพระ  และเหมาะกับการปฏิบัติตนเช่นพระภิกษุผู้ไม่หลงใหลในกามฉันทะใดๆ อย่างแท้จริง  เรานั่งกันอยู่ที่นี่เกือบชั่วโมง จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 15:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความจริงมีรูปวัดงาเพจองอีกรูปหนึ่ง สวยคลาสสิคมากๆ  เพื่อนมือบอนจิ๊กไป  จับได้ ยอมรับ แต่ไม่ยอมคืน  บอกว่าสวยถูกใจ  เอากับเธอซี  บอกว่าด้านได้อายอด  ไอ้รูปนี้ดันมีอยู่รูปเดียวด้วย แล้วก็ไม่มีฟิล์มให้อัด  เลยไม่ได้ก็อปมาอวด  เสียดาย เลยเอารูปภายในวัดมาให้ชม  แฟลชไฟจะหมด งก ไม่ยอมเปลี่ยนแบต  เลยได้ภาพแค่ครึ่งเดียว ส่วนพวกแมวลอดห่วง ไม่ได้ถ่าย เพราะอยากเก็บไว้ในความทรงจำคนเดียว  ใครอยากเห็นก็เชิญไปเที่ยวพม่าได้เลยครับ  แทบทุกวัดจะมีแมวลอดห่วงให้ชมฟรีฟรี จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 16:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ๑๔.๕๕ น.  ออกจากวัด  จากนั้น พวกเราก็เล่นกับฝูงนกนางนวลตลอดทางกลางทะเลสาบ  ชักเยอะเหมือนกับตอนที่อ่านหนังสือก่อนมาแล้วล่ะ  เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้  บางทีก็ไม่อยากถ่ายภาพดีๆ เก็บไว้ นึกเสียว่าให้อยู่ในความทรงจำที่มีอย่างมากมายมหาศาลดีกว่าที่จะเก็บไว้ในรูปภาพเล็กๆ นิ้ดดดดเดียวเท่านั้น  เป็นความคิดของอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นแหละครับ พวกเราแกะกล้วยที่ซื้อมาจากวัดพะดออูออกเป็นชิ้นเล็กๆ โยนขึ้นไปบนฟ้า  นกนางนวลตัวอื่นๆ ที่เห็นต่างก็ตามมากันเป็นฝูงๆ  เพื่อคอยคาบกล้วยที่เราโดยนขึ้นไปบนอากาศกินให้ทัน  ชักมันกันใหญ่ .................... เร้ว  เสนอหน้ากันหน่อยเร้ว  จะถ่ายรูปแล้วพรรคพวก จากคุณ : NickyNick - [ 9 ก.ค. 49 16:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โห หลบมาแปะเป็นล่ำเป็นสันเลยนะ ลูกพี่ ว่าแต่ไม่กลัวใครค่อนแคะหรือว่าเข้าตำรา แบบว่า ชิมของชม ชมของขาว เล่าเรื่องหลัง ง่ะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ วันอาสาฬหบูชา 08:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณมากครับ กลัวเหมือนกัลล์  แหะ แหะ ต่อกันเลยนะครับ ...................... ๑๕.๒๕ น.  เรือเริ่มเข้าปากอ่าว  มีบ้านสังกะสี ๑ หลัง  เป็นสัญลักษณ์ของขอบระหว่างทะเลสาบกับแม่น้ำ  ซึ่งจะมีรั้วไม้จริงทาสีขาวกั้นขอบแม่น้ำตลอดและขอบทะเลสาบบางช่วงเพื่อเป็นแนวให้เรือผ่าน  โดยเฉพาะเวลาน้ำหลากคงจะไม่สามารถมองเห็นขอบของทะเลสาบหรือขอบแม่น้ำกับแนวทุ่งนาได้ เราได้ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าพอกลับมาจากทะเลสาบ  จะออกไปเที่ยว เมืองตองยี (Taungyi) ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐฉาน  อยู่ไม่ไกลจากเมือง Nyaungshwe เท่าไร  นั่งรถประมาณ ๑ ชั่วโมง  จะไปกับคนขับรถ ๒ คน  เพราะเพื่อนฝรั่งไม่อยากนั่งรถยนต์อีกแล้วสำหรับวันนี้  ทราบว่าที่นั่นมีตลาดใหญ่มาก  และ มีชนกลุ่มน้อยมากที่สุดในพม่า  คือ ถึง ๓๗ เผ่า  แต่เห็นว่าเย็นแล้วจึงไม่ได้ไป ๑๕.๔๕ น.  ถึงท่าเรือ  มิวมยิรอรับอยู่ที่ท่าเรือ  เขานั่งรออยู่กับเพื่อนอายุคงจะไล่เลี่ยกับเรา  ทำงานราชการอยู่ที่ท่าเรือ  และเป็นเจ้าของร้านอาหารใกล้ๆ กับท่าเรือแห่งนั้น เรากลับมากินอาหารกันที่ภัตตาคารฮูปิงต่อ  ดูพวกเราไม่ได้กระจายรายได้ให้ชาวพม่ากลุ่มอื่นเลยนอกไปจากชาวจีนเจ้าของโรงแรมแห่งนี้  เสร็จแล้วก็ขึ้นไปดื่มเบียร์บนดาดฟ้าของโรงแรม  เราซ่อมกล้องส่องทางไกลอีกครั้งจากเมื่อวาน  คราวนี้ Pauli ช่วยซ่อม  ดูมีท่าขึ้นมาบ้าง  แต่ก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร จากนั้นลงไปกินที่ภัตตาคารข้างล่างต่อ  วันนี้เรานุ่งโสร่งลงไป  ความจริงไม่อยากนุ่งหรอก  เพราะมันโล่งๆ ยังไงไม่รู้  แต่ทนรบเร้าของเพื่อนฝรั่งไม่ได้  โถ อยากให้เรากลายร่างเป็นพม่าซะเหลือเกิน คืนนี้พวกเราสั่งข้าวต้มกุ๊ยกับปลาเค็มทอด  แต่กลับได้เป็นข้าวต้มเครื่องใส่หมูสับแทน  ส่วนปลาเค็มทอดไม่รู้ว่าแปลกันเป็นอะไรจึงไม่ได้  ยิ่งพวกเราย้ำก็ยิ่งทำให้พวกเขาอลหม่านยิ่งขึ้น  หยิบผิดหยิบถูกไปหมด  ซึ่งเป็นวิธีการที่ทำให้พวกเราสนุกปนสงสารกับการทรมานพวกเด็กเสิร์ฟทั้งหลาย    โชคดีที่พวกเขายังคงยิ้มอยู่  และเราก็ยังอยู่รอดปลอดภัยมาได้จนถึงทุกวันนี้ จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ๒๘ ธันวาคม ๒๕๓๗ ๐๖.๕๐ น.  ตื่นเช้า  ลงมากินอาหารข้างล่าง  พวกเรารีบเดินทางแต่เช้ามืดเพื่อไปให้ถึงเมืองพะโคในคืนนี้  ร่ำลาทุกคนแล้วออกเดินทางออกจากโรงแรมฮูปิง  อากาศหนาวมาก  หมอกตกหนัก  แต่บางแห่งก็ไม่มีให้เห็นเลยเป็นช่วงๆ  แปลกแฮะ  ขับรถยาวนานตลอดทั้งวัน จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ๑๐.๐๐ น.  ถึงเยมมาเบะ  แวะร้านเดิมเพื่อเติมน้ำมันรถ  และพักกินกาแฟกันเป็นอาหารว่างอีกมื้อหนึ่ง ๑๐.๒๕ น.  เดินทางต่อ ๑๐.๔๕ น.  ถึงสามแยก  ไม่รู้ว่าบริเวณนี้ชื่อว่าอะไร  แยกลงไปทางใต้เป็นทางลัด  จากนี้ไปจะมีการซ่อมถนนทำทางตลอด  ซึ่งการซ่อมถนนของเขาเป็นแบบเดิมๆ คือ ใช้คนทุบหิน ยางมะตอยก็ต้มโดยใช้ถังสังกะสีก่อไฟบนอิฐก้อนเส้า ๓ ก้อนอยู่ข้างถนนนั่นแหละ จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ๑๐.๔๕ น.  ถึงสามแยก  ไม่รู้ว่าบริเวณนี้ชื่อว่าอะไร  แยกลงไปทางใต้เป็นทางลัด  จากนี้ไปจะมีการซ่อมถนนทำทางตลอด  มองเห็นวิวทิวทัศน์แบบเดิมๆ  คือ ความแห้งแล้ง  ตะบองเพชร  ผู้หญิงเทินของบนหัว  โดยเฉพาะการขนของโดยเทินบนหัวนี้เราไม่เคยคาดมาก่อนว่าจะพบในเมืองพม่า  เคยอ่านหนังสือหรือดูหนังว่ามีในอินเดียหรือแอฟริกา  แต่ที่พม่าพบโดยตลอดแม้แต่ในเมืองหลวง จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ๑๓.๔๕ น.  ถึงเมืองยาเมติน (Yamethin)  เป็นเมืองใหญ่  ถนนแถวนี้รถพอสวนกันได้  ต่างจากที่ผ่านมา  แต่ก็ยังดูแห้งแล้งเหมือนเดิม ๑๔.๐๐ น.  พักกินอาหารกลางวันที่ตาหวัวจิ (Thawatti)  ราคาค่อนข้างแพง  อาหารไม่อร่อย  ค่อนข้างมีมันมากเกินควร  คนขายเสิร์ฟเรื่อยๆ แบบ Non-stop  แม้พวกเราจะบอกให้พอแล้วก็ตาม  เหมือนเป็นการยัดเยียดทางอ้อม  อาจให้เหตุผลว่าไม่เข้าใจภาษามาอ้าง  อันที่จริงพวกเราก็มีคนขับรถซึ่งส่งภาษากับเขาเพื่อบอกให้หยุดเสิร์ฟได้  และเราก็เลี้ยงเขาฟรีตลอดทุกมื้ออยู่แล้ว ๑๔.๔๕ น.  ออกเดินทางต่อ จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ๑๕.๓๕ น.  ถึงเมืองยีดาชี (วาย-อี-ดี-ashe – เขียนอักษรอังกฤษหมด พันทิปไม่ยอม บอกไม่สุภาพ)  รถเราเกือบชนคนที่เพิ่งลงจากรถสองแถวประจำทางแล้วจะข้ามถนนโดยไม่มองหลังเลย   คนที่นี่ (ในพม่า) ดูจะมีเสรีภาพเกินควรในการเดินถนน  ไม่เคยสนใจรถยนต์ที่ผ่านไปมาว่าจะชนเลย  สำหรับเกวียนที่เป็นม้า  การบังคับอาจจะยากสักหน่อย  บางครั้งก็ล้ำออกมาที่กลางถนนเรื่อยๆ  แต่คนคงจะมาเปรียบกับม้าวัวควายเทียมเกวียนเหล่านั้นไม่ได้  ดังนั้นตอนรถยนต์วิ่งผ่านชุมชน  เสียงแตรจึงต้องดังแทบไม่มีเว้นว่างเลย จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 11:57:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ๑๖.๐๐ น.  ถึง เมืองตองอู (Taung Oo) อันเป็นเมืองสำคัญในวรรณคดีผู้ชนะสิบทิศของยาขอบ  ที่นี่มีรถสามล้อถีบมาก  รถม้าไม่ค่อยมี  จักรยานมากมายเหมือนกับที่อื่นๆ  ซึ่งก็ไม่ค่อยกลัวรถยนต์เช่นเดียวกัน  บ้านเรือนที่นี่ทันสมัย  คงเพราะใกล้เมืองหลวงเข้าไปแล้ว  สำหรับ รถสามล้อถีบ (Bicycle Trishaw) ในพม่าที่เห็นเป็นเหมือนจักรยาน  แต่มีที่นั่งอยู่ด้านข้างคนถีบ  เป็นที่นั่งแคบๆ ให้นั่งได้ ๒ คนหันหลังชนกัน  สำหรับเราถ้าไม่เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจหรือไม่มีของหนักที่ไม่อยากจะหิ้วแล้วคงไม่นั่งเด็ดขาด  เพราะดูแล้วเป็นการทรมานทั้งคนถีบ  ทั้งตัวเองที่ต้องทนนั่งในพื้นที่แคบๆ อย่างจำกัด  แถมก็ไม่น่าจะเร็วกว่าการเดินเท้าสักเท่าใด จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 12:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เมืองตองอู  ครั้งหนึ่งถือว่าเป็นศูนย์กลางของราชอาณาจักรพม่า  ภายหลังการล่มสลายของพุกามและอังวะ  พระเจ้าตะเบงชเวตี้ (Tabinshweti พ.ศ.๒๐๗๔-๒๐๙๓)  ได้อาศัยเป็นที่ซ่องสุมกำลังคนเพื่อสถาปนาอาณาจักรพม่าให้รุ่งเรืองขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เมืองนี้สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเคยกรีธาทัพขึ้นไปตีเพื่อจะจับตัวพระเจ้านันทบุเรง (Nandabayin พ.ศ.๒๑๓๑-๒๑๔๒)  ซึ่งถูกพระเจ้าตองอูนำตัวขึ้นไปกักไว้ ในคราวนั้นขณะกำลังล้อมตองอู   สมเด็จพระนเรศวรได้มีพระบัญชาให้ขุดคลองเพื่อชักน้ำจากคูพระนครลงสู่แม่น้ำสะโตง  คลองขุดนั้นมีชื่อเรียกขานต่อมาว่า  คลองโยธยา (Yodoya Myaung)  หรือคลองโยเดีย  ปัจจุบันตื้นเขินเต็มเป็นแผ่นดินเสียแล้ว เป็นที่น่าแปลกใจเมื่อเราพบกับคนพม่าที่นี่แล้วแนะนำตัวเองว่ามาจากไทยแลนด์  เขายังทำหน้าสงสัย  แต่เมื่อบอกอีกทีว่าเป็นคนโยเดีย (Yodea)  เขากลับเข้าใจได้ทันที  เป็นเพราะ ชาวพม่าเรียกคนไทยทั้งประเทศว่า โยเดีย  เชื่อว่าเพี้ยนมาจากคำว่า กรุงศรีอยุธยา ที่ฝรั่งฮอลันดาเรียกว่า โยเดีย (Yodea) หรือ ยูเดีย (Yudea) หรือ จูเดีย (Judia) และพม่าคงไปจำชื่อนี้มาอีกที สิ่งใดที่เป็นของไทยจะมีคำว่าโยเดียประสมอยู่ด้วย  เช่น  แตงโมโยเดียที่นำเมล็ดพันธุ์มาจากเมืองไทย   ประตูโยธยาหรือประตูโยเดียของวังบุเรงนองในเมืองหงสาวดี  ที่ตั้งชื่อประตูทั้ง ๒๐ ตามชื่อเมืองประเทศราชของพม่าในขณะนั้น จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 12:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 จากนั้นรถข้าม แม่น้ำสะโตง (Sittoung River)  แล้วเลี้ยวขวา  บริเวณนี้มองเห็นเกวียนมากเหมือนเดิม  แต่อัตราส่วนของควายเทียมเกวียนมีมากขึ้น  มองเห็นเทือกเขาพะโคโยมาและชามโยมาอยู่ไกลๆ ๑๖.๔๕ น.  ถึงเมืองสียาวดี (Zeyawaddi)  เป็นเมืองใหญ่อีกเมืองหนึ่ง  ที่นี่มองเห็นเด็กๆ วิ่งออกกำลังกายริมถนนโดยไม่มีรองเท้าสวมกันเป็นส่วนใหญ่ ๑๖.๕๐ น.  ถึงเมืองพยู (Pyu)  พักดื่มน้ำชา  ส่วนรถยนต์ก็กินน้ำมัน พวกเราที่มาเห็นสถานที่ขายน้ำมันของพม่าแล้ว  คงจะเลิกคิดถึงการขับรถยนต์มาเที่ยวพม่าเอง  เพราะคงไม่สามารถมองหาปั๊มน้ำมันได้ ที่นี่ไม่มีปั๊มบริการแบบเมืองไทยที่ใครมองเห็นก็รู้เลย  ร้านขายน้ำมันในพม่าถ้าไม่เห็นถังแกลลอนตั้งอยู่หน้าร้านก็คงไม่ทราบ  เนื่องจากมีแต่ภาษาพม่าบรรยายหน้าร้านเพียงอย่างเดียว บางแห่งก็อยู่ในบ้านที่ไม่แตกต่างจากบ้านพักอาศัยโดยทั่วไป (อาจจะเป็นร้านผิดกฎหมายที่เลี่ยงภาษีก็เป็นได้) และถ้าเกิดปัญหาเกี่ยวกับรถยนต์คงจะไม่สามารถหาช่างซ่อมได้โดยง่าย ใครอยากมาเที่ยวพม่ากับรถโฟร์วิล  คิดให้หนักหน่อยครับ เดี๋ยวจะหาว่า "หล่อ" ไม่เตือน จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 12:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ๑๗.๑๕ น.  เดินทางต่อ ๑๗.๕๐ น.  ถึงเมืองเพนวากอน (Penwagon)  ที่นี่ถนนข้ามทางรถไฟสองรอบ ๑๘.๔๐ น.  ถึงเมืองยองลิบิน (Nyaunglebin)  มืดพอดี ๑๘.๕๕ น.  ถึงเมืองยองดาชา (Pyuntaza) จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 13:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เนื่องจากมีบันทึก  และภาพประกอบอยู่อีกเป็นอันมาก จึงขอตั้งกระทู้ใหม่ต่อเนื่องจากตรงนี้เลยครับ กรุณาแวะไปชมได้เลยครับ เที่ยวพม่า ตอน ๖ : พะโค (Bago) ย้อนรอยอดีตหงสาวดี (Hunthawaddi) และมหาเจดีย์ชเวมอดอ หรือ มุเตา (Shwemawdaw Pagoda) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4525295/K4525295.html จากคุณ : NickyNick - [ วันเข้าพรรษา 13:46:35 ]