PANTIP.COM : K4521691 งานพระศพของพระจักรพรรดินีองค์ก่อน(พระราชมารดาจักรพรรดิอากิฮิโต) [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 17

โอ้โห...ทรงพระโฉมงดงามสุด ๆ ทุกพระองค์เลยค่ะ ไม่สามารถหาราชาศัพท์ใด ๆ มาบรรยายได้เลยค่ะ อึ้งไปเลย เป็นรูปที่ดีเหลือเกิน ยังดูดีอยู่เลยขนาดปี ๑๙๖๔ แล้วนะคะเนี่ย ขอขอบพระคุณ คุณ วศินสุขมาก ๆ เลยนะคะ

เซนเซ (อาจารย์ชาวญี่ปุ่น) คงจะดีใจและตื้นตันมาก ๆ เลยล่ะค่ะ เขาคงยิ่งประทับใจหนักยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อทราบว่าเมืองไทยมีคนใจดีที่อุตส่าห์ไปเป็นธุระช่วยหารูปและมาสแกนกับอัพโหลดให้เขาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักเขาเลย ตัวเขาเองนั้นก็รู้จักประวัติศาสตร์ไทยดีพอสมควรค่ะ อย่างในภาพนี้ก็คิดว่ารู้จักสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีด้วยล่ะค่ะ เพราะว่าท่านเคยเสด็จญี่ปุ่นด้วยพร้อมกับล้นเกล้าฯ ร.๗

และเห็นด้วยกับคุณ natthaset ด้วยค่ะ เรื่องพระจริยาวัตรอันงดงามของทั้งองค์พระจักรพรรดิและพระจักรพรรดินี ชอบมากเหมือนกันค่ะ

ตอนดูถ่ายทอดสดพระราชพิธีนั้นก็ดูกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะ เธอก็เลยรับหน้าที่ช่วยบรรยายให้สนุกดี เธอบอกว่ามารยาทในวังที่ญ๊ปุ่นนั้นเขาเทรนกันหนักมาก โดยเฉพาะองค์พระจักรพรรดินีนั้นท่านเป็นสามัญชนมาก่อนด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เราก็นึกไม่ออกว่าจะหนักสักขนาดไหนกัน เธอบอกว่าหลายปีเลยค่ะ อู๊ย...จะเป็นลม เหมือนจะไปโอลิมปิคยังไงก็ไม่ทราบ แต่จริง ๆ คิดว่าของอย่างนี้มันต้องมีมาด้วยเองจากข้างในน่ะนะคะคนเรา เพราะทุกอย่างเชื่อว่ามันต้องออกมาจากใจน่ะค่ะ ถึงจะนุ่มนวล สง่า ผ่าเผย เป็นธรรมชาติอย่างนี้ได้ทุกย่างก้าว

อย่างตอนที่แต่ละพระองค์เสด็จกลับขึ้นรถกันนั้น เพื่อนสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นเธอก็ทำหน้าที่ราวกับสำนักพระราชวังญี่ปุ่นมาเองเลยค่ะ เธอวิเคราะห์ (วิพากษ์ซะล่ะมากว่า ฮิ ๆ) ให้เสร็จเลยว่า ประเทศนี้ดี ประเทศนี้ทำไม่ถูก ประเทศนี้ไม่รอพระราชินีเลย ประเทศนี้ทำไมให้พระราชินีเสด็จอ้อมไปขึ้นอีกข้างล่ะ ฮิ ๆ สนุกจังค่ะ ฟังเธอพากษ์นอกจอเนี่ย

ก็เลยได้รับความรู้เพิ่มเติมจากเธอพร้อมกับดูถ่ายทอดนี่ล่ะค่ะว่า จากจำนวนทุกประเทศที่เสด็จมาเป็นคู่ มีแค่ญี่ปุ่น และ สวีเดน เท่านั้น ที่สมเด็จพระราชาธิบดีทรงเสด็จพระราชดำเนินอ้อมมาอีกฝั่งของรถยนต์พระที่นั่งตอนจะเสด็จกลับจากพระที่นั่งอนันตฯ ก็ดี หรือ ที่ราชนาวีสโมสรก็ดี เพื่อให้สมเด็จพระราชินี หรือ สมเด็จพระจักรพรรดินีได้เสด็จขึ้นรถยนต์พระที่นั่งฝั่งด้านในได้อย่างสะดวก ไม่ต้องอ้อม

โห....เรื่องรายละเอียดปลีกย่อยต้องยกให้สำนักพระราชวังญี่ปุ่น เอ๊ย เพื่อนสาวญี่ปุ่นเธอค่ะ เธอเก็บทุกรายละเอียดจริง ๆ แต่ก็นั่งดูอยู่กับเธอนะคะ เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ค่ะ

แต่ในระหว่างสองประเทศที่แสนจะน่ารักกับพระราชินีนี้ คุณ natthaset อาจจะอมยิ้มก็ได้ที่ญี่ปุ่นเข้าเส้นชัยไปอย่างฉิวเฉียดในเรื่องมารยาทที่งดงามไม่มีที่ติน่ะค่ะ คือ ถึงแม้ว่าสมเด็จพระจักรพรรดิจะทรงเป็นผู้คอยเปิดประตูรถ และ หรือ ทรงประคองข้อศอก (เรียกราชาศัพท์ไม่เป็นค่ะ) ให้องค์พระจักรพรรดินีขึ้นรถก่อนเสมอก็ตาม แต่องค์พระจักรพรรดินีก็ไม่เคยเสด็จขึ้นก่อนค่ะ

ท่านทรงทำอย่างไรเห็นไหมคะ? ท่านทรงยืนโค้งน้อมตัวลงต่ำ ถวายคำนับให้พระสวามีอย่างอ่อนช้อยสวยงาม เป็นการถวายพระเกียรติแก่สมเด็จพระจักรพรรดิท่านเสด็จขึ้นก่อนทุกครั้งไปค่ะ โห...กินขาดจริง ๆ ทกกระเบียดนิ้วค่ะ อันนี้เพื่อนสาวญี่ปุ่นก็ชี้ให้เห็นค่ะ อื้อฮือ...งดงามมากค่ะ และในขณะเดียวกัน ก็แอบงงปนทึ่งเพื่อนตัวเองไปด้วยค่ะ สงสัยว่าเธอไปแอบฝึกงานที่สำนักพระราชวังญี่ปุ่นมาเมื่อไหร่ ทำไมรู้เยอะจังเนี่ย นั่งดูทีวีอยู่ด้วยกันแท้ ๆ แหะ ๆ

และตอนช่วงที่จะเข้าเฝ้าสัมผัสพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็เช่นกันค่ะ แม่เพื่อนสาวชาวอาทิตย์อุทัยลูกครึ่งไทยของข้าพเจ้าก็นั่งถือคลิปบอร์ดให้คะแนนอยู่เช่นกันค่ะ และก็ผ่านมาตรฐานสำนักพระราชวังญี่ปุ่น เอ๊ย มาตรฐานคุณเธออยู่แค่ไม่เกินสี่ห้าประเทศเช่นกันค่ะ และเข้าวินใกล้เคียงกันก็ไม่พ้น ญี่ปุ่น กับ สวีเดน อีกแล้ว ชักจะเริ่มสงสัยว่าเธอเข้าข้างพระสหายเก่าในหลวงหรือเปล่า

เธอบอกว่าไม่ใช่ เธอบอกว่าผู้ติดตามต้องทิ้งช่วงห่างเล็กน้อยพอสมควรอย่างนี้ ๆ (และอธิบายอะไรอีกสองสามอย่างที่ลืมไปแล้วน่ะค่ะ) และผู้ติดตามจะต้องเดินมาทางนี้ ๆ จะได้ไม่ชนกัน และจะได้ไม่บังกล้อง และจะได้ไม่ต้องยื่นมือไขว้กันไปสัมผัสพระหัตถ์ในหลวง กับสมเด็จพระนางเจ้าฯ และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย

แต่ก็จริงอย่างที่เธอว่านะคะ คู่องค์จักรพรรดิญี่ปุ่น กับองค์จักรพรรดินีนี่ทุกอย่างทรงพอดีเป๊ะ ๆ เลยค่ะ ไม่มากไป ไม่น้อยไป และนุ่มนวลเหลือเกิน ทำให้หวนนึกถึงที่เธอเลคเชอร์ให้ฟังไว้ก่อนเริ่มถ่ายทอดว่าเขาซ้อมกันหลายปี ก็เลยพยักหน้าหงึกหงักกับตัวเองว่าคงจะจริง

ซึ่งจะว่าไปแล้ว ที่เรารู้สึกคุ้นเคยกับองค์พระจักรพรรดิญี่ปุ่นและองค์จักรพรรดินี ส่วนตัวคิดว่า เพราะพระจริยาวัตรที่ใกล้เคียงกับในหลวงกับสมเด็จพระนางเจ้าฯ ของเรานั่นเองน่ะค่ะ ไม่ใช่อะไรอื่น

และเธอก็ปิดท้ายให้ด้วยว่าสำหรับคนญี่ปุ่นแล้วถ้าเป็นงานอะไรที่เป็นงานเป็นทางการสุด ๆ ล่ะก็เขาจะใส่สีดำเสมอ เนื่องจากงานเลี้ยงพระราชทานพระกระยาหารค่ำ สมเด็จพระจักรพรรดินีท่านทรงฉลองพระองค์ด้านบนสีดำไงคะ คุณเพื่อนเธอทำท่าสอนจริง สอนจัง มีการบอกว่า จำไว้นะ จนเราเกือบโค้งแล้วตอบว่า ไฮ้ ไปเสียแล้วซิคะ ฮิ ๆ

อ้อ, มีอีก มีการโค้งแบบ ๓๐ องศา ๔๕ องศา ๖๐ องศา ๙๐ องศา และ ๑๘๐ องศา (อันนี้นั่งโค้งน่ะนะคะ) ด้วยนะคะ โห...เป็นลมดีกว่า (อันนี้นอนแผ่ ๑๘๐ องศาแบบไทย ๆ ) แต่เรื่องโค้งนี่เป็นเซนเซสอนเสียมากกว่าค่ะ ยังขำแทบตายเลยตอนแรกที่เขานึกว่าเรารู้จักการโค้งดีอยู่แล้ว เพราะเขามาถึงก็ออกคำสั่งมาว่าให้โค้ง ๔๕ องศา ก็เจอเราเกาหัวแกรก ๆ เลยค่ะ มาสั่งเด็กศิลป์ภาษาที่ตกเลขเนี่ยนะ มันต้องก้มแค่ไหนล่ะเนี่ย ฮือ ๆ แถมติดพุงอีกต่างหาก

ไม่ง่ายนะคะ ขอบอก เพราะฉะนั้นยิ่งต้องถวายคำนับให้องค์พระจักรพรรดินีท่านมาก ๆ เลย เพราะถ้าเราอายุขนาดพระองค์ท่านแล้วต้องมาโค้งบ่อย ๆ โค้งนาน ๆ แล้วโค้งได้หลายระดับองศาและทำได้นุ่มนวลมาก ๆ นี่ มันเป็นกึ่ง ๆ โยคะนะคะ ขอบอก และใช้ทั้งกล้ามเนื้อหลังกับกล้ามเนื้อหน้าท้องมากกว่าที่คิดเลยล่ะค่ะ ไม่นับที่จะต้องทำใจให้อ่อนสลวย อ่อนน้อมไปด้วย มันจะได้ออกมาทางกายน่ะนะคะ

อ้าว เลยกลายเป็นชวนคุยออกนอกเรื่องไปเลย ขออภัยด้วยค่ะ ว่าจะมาเล่าให้ฟังด้วยความชื่นชมถึงรายละเอียดปลีกย่อยเรื่องความงดงามของพระจริยาวัตรเฉย ๆ

เดี๋ยวเอารูปนี้ที่คุณ วศินสุข กรุณานำมาฝากไปให้เพื่อนสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นดูด้วยดีกว่า เธอคงดีใจจนตาโตเหมือนกันเลยล่ะค่ะ (ปกติเธอตาชั้นเดียวค่ะ ฮิ ๆ)

สวัสดีค่ะ
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 49 01:08:04

จากคุณ : kenzen - [ 13 ก.ค. 49 00:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24

โอ้โฮ...แหม...ถ้าวันถ่ายทอดสดได้นั่งดูทีวีแบบมีคุณวศินสุขคอยช่วยนั่งพากษ์อยู่ข้างซ้ายและเพื่อนสาวชาวอาทิตย์อุท้ยคอยบรรยายอยู่ข้างขวานี่ คงจะมีความรู้มากขึ้นอีกพะเรอเกวียนเลยค่ะ :)

หรือไม่ก็ตัวลีบเล็กหายลงไปในเก้าอี้เลยค่ะด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัวว่าทำไมฉันถึงไม่รู้อะไรสักอย่างเลยน้อ? แหะ ๆ

ชอบฟังจังเลยค่ะเรื่องของมารยาทที่หมดจดงดงามของเจ้านายที่ทรงมีจริยวัตรเพียบพร้อมเช่นนี้

ถ้าว่ากันตามภาษาทางโลก บางคนอาจจะคิดว่า องค์พระจักรพรรดิก็ดี สมเด็จพระราชาธิบดีของสวีเดนก็ดี ต่างก็ทรง born to be หรือได้รับการฝึกมาอย่างเข้มงวดกันมานาน จากสำนักพระราชวังที่เก่าแก่และมีระเบียบที่เคร่งครัด

แต่ตัวเองคิดว่าไม่ใช่หรอกค่ะ (แน่ะ ทำเป็นรู้ดี) คือขอเดาเอาด้วยหลักทางธรรมเล็กน้อยน่ะนะคะว่า นี่แหละคือหนึ่งในลักษณะของผู้ที่เรียกว่า มีสติรู้ตัว ทั่วพร้อม ที่พระพุทธเจ้าทรงหมายถึงในการฝึกวิปัสสนานั่นเอง คือจะคิด จะพูด จะทำ อะไร ก็ให้รู้ตัว ว่างั้นน่ะค่ะ ผิดถูกขออภัยนะคะ มือใหม่ หัดเดาค่ะ แหะ ๆ

คนเราพอมีสติอยู่เสมอแล้ว จะทำอะไรมันก็มักจะออกมาสง่าผ่าเผย หมดจด งดงาม ทำให้มวลชนแซ่ซร้อง สรรเสริญ อยู่เสมอ ฉะนี้แล

ที่ว่าเช่นนี้ก็เพราะตัวเองคิดเช่นนี้มาตลอดกับล้นเกล้าฯ ทั้งสองพระองค์ของไทยเรานั่นเองค่ะ

ส่วนเรื่องซาบซึ้งใจของแม่ค้า พ่อค้า เต็มใจยอมร่วมใจพร้อมใจกันหยุดขายของข้างถนนแล้วช่วยกันสละแรงกายร่วมกันล้างทำความสะอาดถนนถวายอย่างดีเป็นราชบูชาโดยไม่ต้องให้มีใครมาจ้างวานร้องขอนั้น เสียดายจังค่ะที่จำคำพูดเป๊ะ ๆ มาถ่ายทอดต่อไม่ได้

เพราะตัวเองตอนได้ยินตอนแรกจากคุณแม่บ้านนั้น จำได้ว่าถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมาจนต้องหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างเลยค่ะ (กลัวเสียฟอร์มค่ะ นั่งทำคอมพ์อยู่)

คือเธอมาเล่าอย่างตื่นเต้นภูมิใจยิ้มหน้าบานน่ะค่ะ ว่า "พี่ ๆ วันนี้แม่ค้าที่ตลาดริมถนนเขาคุยกันใหญ่ พี่ได้ยินหรือยัง"

นี่เป็นวิธีเปิดเรื่องของเธอค่ะ เธอน่ะรู้ตัวอยู่แล้วว่าเธอคือแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือได้จากตลาดแหล่งเดียวของตึกนี้

พอบอกไปว่ายัง (ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร) เธอก็ต่อทันทีว่า

"เรื่อง กุตะกุตะ ตุกะตุกะ อะไรของในหลวงน่ะพี่ เรียกไม่ถูก แขกในหลวงน่ะพี่ ที่เขาจะมากัน" จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องค่ะ

ถึงบอกว่าความใสซื่อที่เต็มไปด้วยความกระตือรือล้นของชาวบ้านที่พร้อมใจกันทำให้ในหลวงนี่ล่ะค่ะ ที่ทำให้เราต้องทำเป็นหันหน้าออกหน้าต่าง เพราะน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งใจ

ขนาดยังเรียกชื่อ กุตะ กุตะ อะไรนี่ยังไม่ถูกเลยนะคะ ก็ไม่สำคัญค่ะ ทุกคนรู้อย่างเดียวว่า ทุกคนมีหน้าที่เหมือนกันกับพวกเราไม่มีผิดเพี้ยน นั่นคือ ต้องร่วมกันถวายการต้อนรับให้ "แขกของในหลวง" ให้เต็มที่

แถมมีอธิบายเหตุผลต่อท้ายให้เสร็จว่า "เพราะนาน ๆ ท่านจะมีแขกมาอย่างนี้ที" หมายถึงมีเพื่อนเก่ามาทีเยอะ ๆ และมาหลายวันน่ะค่ะ เธออธิบาย โถ...น่ารักจริง ๆ ค่ะ

แล้วพวกแม่ค้าเพื่อนเธอนี่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าโดนดูถูกดูหมิ่นว่าตำรวจไปไล่เขาเหมือนเป็นตัวอะไรที่เกะกะ อย่ามาให้เห็น อะไรอย่างนั้นนะคะ แล้วก็เท่าที่ฟังนี้ไม่ได้มีใครรู้สึกเดือดร้อนว่าจะต้องขาดรายได้ไปสองสามวันซักคนเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่พวกเขานี่หาเช้ากินค่ำกันทั้งนั้นเลย

และคุณแม่บ้านของตึกคนนี้ ในที่สุดเธอก็ไปครบทุกงานเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นนิทรรศการที่เมืองทอง ไปวันที่ ๙ ที่ลานพระบรมรูปฯ (จนมีรูปเธอถือธงปนอยู่ในกลุ่มคนใกล้ ๆ ฐานพระบรมรูปทรงม้าอยู่บนปกหลังนิตยสารรวมภาพเล่มหนึ่งที่เขาทำขาย!!) หรือว่าดูขบวนเรือในวันจริง

บางครั้งเวลาเห็นไฟในตัวเธอแล้วก็ทำให้ต้องสำรวจตัวเองเหมือนกันนะคะว่า เอ...เรานี่สู้เธอไม่ได้เลยนะนี่ เรื่องจิตใจเด็ดเดี่ยว ถึงไหนถึงกันเนี่ย ก็ดีค่ะ งานนี้ได้เรียนรู้อะไรจากคุณแม่บ้านคนนี้เยอะ

ที่ชุมชนแออัดของเธอ มีการเหมารถไปงานนิทรรศการที่เมืองทองมาก่อนบรรดานายๆ ที่ตึกด้วยซ้ำ แถมไปยืมกล้องดิจิตอลใครก็ไม่ทราบไปได้อีกต่างหากด้วย แล้วเอากลับมาบอกว่าดูรูปยังไง ดูไม่เป็น

ก็เลยโหลดลงคอมพ์ให้เธอดู เธอมีความสุขมากค่ะกับการดูภาพตัวเองกับสามีและหลานยืนยิ้มแฉ่งอยู่กับฉากต่าง ๆ ของในหลวง เธอยืนบรรยายให้ฟังเป็นฉาก ๆ

"ตรงนี้นะพี่เขามีป่ามาทั้งป่าเลย มีน้ำด้วย"

"ตรงนี้มีแอร์เย็นตลอด มีอาหารดี ๆ ให้เลือกกินเยอะแยะเลย พี่ไปได้สบายไม่ต้องกลัวอด มีให้กินทั้งวัน" อ้าว เพิ่งรู้ว่าเธอห่วงเราเรื่องกินมากที่สุด ฮิ ๆ

"ห้องน้ำก็สะอาดพี่ สบายมากเลยหนูเข้าตั้งหลายทีเพราะไปอยู่ทั้งวัน" ค่ะ ช่วงนั้นต้องปล่อยเธอ เธอถือโอกาสพักงานยาวราวกับไปรับจ๊อบเป็น Liason น่ะค่ะ และมีเสื้อเหลืองใส่ทุกวันด้วยนะคะ

พอดูรูปเสร็จ ก็สั่งอีกว่าจะอัดรูปนี้ ๆ ต้องทำยังไง เลยบอกว่านี่ฉันไม่ใช่ร้านถ่ายรูปนะจ๊ะ ก็เลือกรูปที่ชอบไว้ แล้วไปชี้อย่างนี้แหละที่ร้านให้เขาอัดให้นะ ๕ บาทเท่านั้น รูปไหนไม่ชอบก็ไม่ต้องอัดนะ

แล้วก็มีศึกแย่งหนังสือพิมพ์กันค่ะ แหะ ๆ ปกติตัวเองไม่เคยเก็บเลย แต่พอมีรูปช่วงงานก็...ง่า...งกน่ะค่ะ เก็บสิคะ คุณแม่บ้านมาเมียง ๆ มอง ๆ ถามว่า พี่ไม่ทิ้งเหรอ ถ้าไม่เอาเล่มไหนบอกนะ จะเก็บไว้ให้หลานทำรายงานที่รร. ก็เลยต้องแบ่งไปให้มั่งค่ะ (มิวายเสียดาย แหะ ๆ)

และเธอก็จะมีความสุขถ้าแปลนสพ.ภาษาอังกฤษให้เธอฟังค่ะ ว่าเขาเขียนอะไรประกอบภาพพระราชพิธีค่ะ บางทีไม่รู้ใครเป็นนาย ใครเป็นลูกน้องเหมือนกันนะคะ ถ้าเธออยากทราบอะไรเธอจะหยิบมาให้แล้วถามว่าเขาเขียนว่าอะไร แปลให้หน่อย แล้วก็ยืนดูรูปฟังเราแปลอย่างตั้งอกตั้งใจ บางทีแปลให้ฟังแล้วมีวิจารณ์หนัฃสือพิมพ์กลับมาให้ฟังอีกค่ะ อื้อหือ...

วนมาจบที่พระราชดำรัสท่อนที่คุณ วศินสุข อัญเชิญมาจนได้ค่ะ (เก่งไหมคะ) ที่ว่า "จะคิด จะทำอะไร ก็ให้ทำด้วยความมุ่งดี มุ่งเจริญต่อกัน"

ตรงนี้นอกจากจะเผื่อแผ่เพื่อนแดนไกลได้แล้ว งานพระราชพิธีแห่งความทรงจำครั้งนี้ ยังเป็นประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญที่ให้คนไทยได้มีโอกาสช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้อย่างสุด ๆ อีกด้วย เหมือนอย่างที่ตัวเองกับคุณแม่บ้านของตึกกลายเป็นบั๊ดดี้กันไปอย่างสุขใจยิ่ง

มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริง ๆ นะคะที่เขาค่อย ๆ ย่องมายืนดูรูปจากนิทรรศการในหลวงที่เขาถ่ายมาจากคอมพ์ของเรา และอธิบายเราว่าต้องไปงานยังไง กี่โมง มีห้องอะไรที่น่าไปบ้าง และเราได้มีโอกาสบอกเขาว่าทำยังไงเขาจึงจะสามารถมีรูปพวกนี้เก็บไว้ได้บ้าง

ในวินาทีนั้น ไม่มีนาย ไม่มี maid มีแต่คนไทยสองคนที่ชื่นชมพระบารมีพระเจ้าอยู่หัวของตน และได้ให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลกัน โดยมีพระองค์ทรงเป็นสายใยที่เชื่อมเราเอาไว้อย่างแน่นแฟ้น

เป็นโมงยามที่งดงามเหลือเกินค่ะที่ได้เกิดเป็นคนไทยใต้พระบรมโพธิสมภาร :)

ป.ล. เซนเซคนญี่ปุ่นได้กลบไปญี่ปุ่นชั่วคราวก่อนที่จะเห็นรูปที่คุณวศินสุข และคุณอุบลวัลย์ กรุณานำมาฝากนะคะ แต่ไดส่งอีเมล๋ตามไปแล้วค่ะ เชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะต้องอึ้งมาก ๆ เดี๋ยวมีโอกาสเจอท่านเมื่อไหร่ หรือ ทราบข่าวคราวเมื่อไหรจะมาเรียนให้ทราบนะคะ

สวัสดีค่ะ :-)

จากคุณ : kenzen - [ 16 ก.ค. 49 01:26:28 ]