บันทึกเมื่อ ๓ กันยายน ๒๕๒๗
ฉันได้มาสอบเข้าเรียนโรงเรียนเตรียมทหาร ซึ่งตอนนั้นเรียกว่าโรงเรียนรวมเหล่า ขณะนั้นคิดว่าเป็นการสอบเล่นๆ เท่านั้น ไม่เอาจริงเอาจังกับมันนัก เพราะยังหวังในชีวิตที่ไม่เครียดอย่างนี้
ฉันสามารถสอบข้อเขียน ตรวจร่างกาย สอบสัมภาษณ์ และสอบพลศึกษาผ่าน จนกระทั่งถึงวันทำสัญญาเข้าเรียน ก็ยังไม่แน่ใจนักว่า จะได้ยึดอาชีพนี้ตลอดไปหรือไม่ เพราะเคยทราบว่า ชีวิตทหารมีอะไรลึกลับซับซ้อนหลายอย่าง
จนถึงวันแรกของการเป็นนักเรียนเตรียมทหาร ๓ พฤษภาคม ๒๕๒๗ วันนั้น ฉันและเพื่อนทุกคนอยู่ในสภาพเดียวกัน ฉันแต่งชุดนักเรียนซึ่งปักชื่อตนเอง จนถึงตอนเย็น เสื้อกางเกงมีสภาพยิ่งไปกว่าผ้าขี้ริ้ว ตอนนั้นฉันคิดง่ายๆ ตื้นๆ ว่าเข้ามาทำไม มาให้เขาทรมานเพียงเพื่อความสนุกเท่านั้นหรือ
กลางคืน ต้องนอนในโรงนอนรวมกัน ฉันอยู่ชั้น ๕ ของตึกกรมนักเรียน มองออกไป เห็นไฟบ้านพี่สาวยังเปิดอยู่ ฉันนึกถึงชีวิตที่มีความสุขภายนอกรั้วแห่งนี้ แล้วมาคิดถึงตัวเองว่า พรุ่งนี้เราจะเป็นอย่างไรบ้าง ร่างกายเราจะสามารถรองรับการทรมานเช่นวันนี้ได้อีกไหม ขนาดวันนี้เพียงแค่วันเดียวยังแทบขาดใจ และนึกถึงภาพที่ไกลออกไปอีกว่า ต่อไปนี้ เราจะไม่มีชีวิตที่เป็นอิสระเช่นเดิมอีกแล้ว มันรู้สึกอึดอัดมาก
วันที่ ๒ ของชีวิตนักเรียนเตรียมทหาร เวลาตี ๕ ครึ่ง เสียงสัญญาณแตรปลุกดังกังวานไปทั่ว พวกเรารีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย ใส่รองเท้า เราวิ่งจากชั้น ๕ ลงมาถึงชั้นล่างแล้วจัดแถว ครูฝึกกำหนดว่าให้แล้วเสร็จในเวลาเพียง ๕ นาทีนับจากได้ยินเสียงสัญญาณแตร พวกเราทำเกือบสำเร็จ แต่มีเพียงบางคนเท่านั้นที่มาช้า จึงถูกทำโทษทั้งกองพัน ยามกินอาหาร พวกเรายังมิวายที่จะต้องถูกทำโทษ เนื่องจากทำผิดระเบียบเพียงเล็กน้อย ต้องแบกม้านั่งหนักๆ วิ่งรอบโรงอาหาร หรือกระทำการใดก็ได้ตามที่ครูฝึกสั่ง ซึ่งตามเหตุผลแล้วก็เป็นการสมควรอย่างยิ่ง
วันที่ ๓ ของชีวิตในรั้วแห่งนี้ ฉันเริ่มปรับตัวได้ ทำให้มีความรู้สึกว่า เป็นคนที่โชคดีมากที่สุดคนหนึ่ง และคนที่ไม่มีโอกาสอย่างฉัน นับว่าเป็นคนที่ไม่มีโชคอย่างยิ่ง เห็นมั้ยครับ ความคิดคนเรา แค่ข้ามวันก็เปลี่ยนแปลงได้แล้ว
..............................
โรงเรียนเตรียมทหาร ที่ตั้งอยู่ติดกับสนามมวยลุมพินีครับ
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 49 10:54:16
บันทึกในอดีต : เมื่อผมสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร
