ความคิดเห็นที่ 1 เอาละครับผมเถียงในกระทู้นั้นแล้ว ก็จะเถียงในกระทู้นี้ต่อ :D แต่การกระทำจากความรู้สึกนั้น ไม่สามารถพิสูจน์เจตจำนงเสรีทางอภิปรัชญาได้ (เสรีภาพในทางสัมคมศาตร์ ฯลฯ ไม่เหมือนกัน โดยจะพิจารณาแค่ คนมีเสรีภาพเมื่อได้ consciously make choice เท่านั้น) คุณบอกว่ามีเสรีเพราะกระทำจากความรู้สึก ที่แท้จริงแล้วความรู้สึก ก็เป็นเพียงกลไกการตอบสนองของระบบประสาทในร่างกายคุณเท่านั้น ไม่ได้แสดงการเป็นตัวตนคุณที่ตัดสินใจมากกว่าการกระทำด้วยเหตุผล ตัวอย่างของการซื้อของคุณ ที่ซื้อของตามสไตล์ ความชอบ สีสัน นั่นแหละครับ สไตล์ ความชอบ สีสัน เป็นปัจจัยในการก่อให้เกิดการซื้อ ถามว่าให้คุณกลับไปอยู่ในสถานการณ์เดิมในตอนนั้นที่เกิดการซื้อขึ้น สภาพแวดล้อมเหมือนเดิม คุณมีความจำ ความชอบ เหมือนเดิม ของที่ซื้อก็มีสไตล์ สีสัน เหมือนเดิม คุณจะเลือกปฏิบัติให้แตกต่างหรือไม่ คุณจะเลือกที่จะไม่ซื้อได้หรือไม่ 1. ถ้าเลือกไม่ได้ แปลว่าคุณไม่สามารถทำให้แตกต่างได้ (could not have done otherwise) แปลว่าสิ่งที่คุณทำเป็นเหมือนผลทางกลไก คุณก็ไม่มีเจตจำนงเสรีจริงๆ 2. ถ้าเลือกได้ ทำไมคุณถึงจะเลือกแตกต่างหละ เพราะตอนนั้นคุณเลือกที่จะซื้อไปนิ ก.) คุณเลือกแตกต่างกันโดยเกิดจาก X ทีนี้แหละครับ X ก็เป็นตัวกำหนดเชิงกลไก ให้คุณเลือกแตกต่าง ข.) คุณเลือกแตกต่างโดยไม่มีเหตุผล อย่างนี้มันเหมือนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ หรือ random นะครับ คุณจะพอใจจากเจตจำนงเสรี ที่เกิดขึ้นแบบ บังเอิญ หรือ random หรือครับ จริงที่คนเราทำตามความต้องการของหัวใจ แต่ก็ไม่มีอะไรพิสูจน์ได้ว่าความต้องการของหัวใจเป็นเสรีจริง มันอาจจะเป็นผลผลิตเชิงกลไก ที่เกิดขึ้น โดยคุณไม่รู้ตัวก็ได้ ส่วนเรื่องพี่น้องตระกูลไรท์ การที่บอกว่า ทำในสิ่งที่สังคมไม่ให้ทำ ไม่ได้แปลว่าคุณไม่ได้รับผลกระทบจากสังคมนะครับ การประดิษฐ์เครื่องบินก็ต้องได้รับผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม และยีนส์ของเขาแหละครับ ให้พี่น้องคู่นี้ย้อนเวลากลับไปใหม่ในสถานการณ์เดิม เขาก็คงจะประดิษฐ์เครื่องบินออกมาเหมือนเดิมแหละครับ (นั่นแปลว่าในเมื่อเขาไม่สามารถทำสิ่งที่แตกต่างได้ การเลือกของเรามันเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องเกิด เขาไม่มีโอกาสเลือก) การบอกว่ามนุษย์มีทางเลือกในชีวิตนั้น พูดในทางสังคมก็ถูกครับ เพราะเราก็รู้สึกว่าเราเลือกทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ไปจริงๆ แต่ในทางอภิปรัชญาแล้ว เราจะมีทางเลือกที่เสรี ได้ต่อเมื่อ การเลือกเรามิได้ถูกกำหนดมา คือ เราสามารถเลือกทำสิ่งที่แตกต่างจากสิ่งที่เราทำได้ (ต่อให้ทุกตัวแปรเหมือนกัน สิ่งแวดล้อมในขณะเลือกเหมือนกัน ตัวเรามียีนส์ ความทรงจำ ฯลฯ เหมือนกัน) ฉะนั้น เจตจำนงเสรี ยังคงเป็นปัญหาต่อไป จากคุณ : . (billie joe) - [ 15 ส.ค. 49 11:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ความอิสระสัมพัทธ์ของระบบที่จัดระเบียบตัวเอง ทำให้ปัญหาทางปรัชญาแต่โบราณในเรื่องเจตจำนงอิสระกระจ่างขึ้น จากทัศนะแบบกระบวนระบบ ทั้งอิสรภาพ (freedom) และนิยัตินิยม (determinism) ต่างก็เป็นความคิดเชิงสัมพัทธ์ ระบบมีอิสระในแง่ที่ทำงานอย่างเป็นอิสระจากสิ่งแวดล้อม แต่ขณะเดียวกันมันก็ขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมด้วย เพราะการมีปฏิกิริยากระทำกับสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง ทำให้สิ่งแวดล้อมมีอิทธิพลกำหนดการทำงานของมัน ความอิสระสัมพัทธ์ของหน่วยชีวิต มักจะเพิ่มขึ้นตามระดับของความซับซ้อน และถึงจุดสูงสุดในมนุษย์ แนวคิดเรื่องเจตจำนงอิสระดังกล่าว ดูเหมือนจะสอดคล้องกับทัศนะทางรหัสยนัยที่กระตุ้นมนุษย์ให้ไปพ้นความคิดที่ว่า มนุษย์เป็นตัวตนที่ตัดขาดจากสิ่งแวดล้อม แต่ให้ตระหนักว่า เราไม่อาจแยกตัวออกจากจักรวาลซึ่งเราล้วนเป็นส่วนหนึ่ง กระแสความคิดนี้มีเป้าหมายทำลายความรู้สึกเป็นตัวตนให้หมดไปโดยสิ้นเชิง เพื่อรวมเข้ากับจักรวาลทั้งมวล เมื่อใดที่บรรลุถึงสภาวะนั้น ปัญหาเจตจำนงอิสระดูจะหมดความหมายไป หากฉันเป็นจักรวาล ก็ไม่อาจมีอิทธิพล “ภายนอก” มากระทำได้อีกต่อไป และการกระทำทั้งหมดของฉันจะเป็นไปเองโดยอิสระ ดังนั้นในทัศนะของผู้สำเร็จทางรหัสนัย ความคิดเรื่องเจตจำนงอิสระจึงเป็นเรื่องสัมพัทธ์ มีข้อจำกัด และเป็นมายา เช่นเดียวกับแนวคิดอื่นๆ ที่เราใช้อธิบายความเป็นจริงด้วยหลักเหตุผล” (Fritjoff Capra, The Turning Point) จากคุณ : โรงละครแห่งความฝัน - [ 15 ส.ค. 49 14:05:57 A:10.28.1.210 X:202.28.180.201 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอ่อ เถียงกันเยอะจังเลยอ่ะ โดยความเห็นผม เจตจำนงค์เสรีมันก็ ไม่ได้เสรีไปซะทั้งหมดครับ คือ บางอย่างเราอาจคิดว่า เรา มีเสรีภาพในการเลือก แต่จริงๆ มันมีตัวกำหนดการเลือกนั้นๆอยู่เสมอ สำหรับผมแล้วก็คือ อดีต เป็นตัวกำหนด เพราะ การเลือกของคนเราไม่ว่าใครก็ตามนั้นมีเรื่องของความทรงจำ การรับรู้สิ่งต่างๆ(ประสบการณ์)ความรู้ มาเป็นตัวกำหนด ยอมรับนะครับว่าตอนเด็กเรามีเจตจำนงค์เสรี เพราะตอนนั้่นเราไม่ได้มีเรื่องของความคิดต่างๆที่ครอบงำการตัดสินใจเรา แต่เมื่อคนเราโตขึ้น เจตจำนงค์เสรีลดน้อยลงไป เราทำอะไรตามความคิด เหตุผล และเมื่อเป็นเช่นนั้น ความรู้ความทรงจำจะเป็นตัวกำหนด ซึ่งทำให้มันไม่เสรี อย่างแท้จริงแล้ว เพราะเรามีอะไรบางอย่างครอบงำ อย่างเช่น ความเชื่อ ดังนั้น คนเราทุกคนโดนอดีตเป็นตัวกำหนดครับ ไม่เช่นนั้น 1+1 จะไม่เท่ากับ 2 ถ้าเราไม่รู้มาจากอดีต นี่คือ สิ่งที่ผมคิดครับ จากคุณ : KongMing - [ 15 ส.ค. 49 18:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ห๋า!! งั้นขณะที่ผมกำลังทำการพิมพ์ตอบกระทู้นี่ก็เกิดจากระบบลิมบิคใต้สำนึกของผมน่ะสิ จริงๆมันก็เป็นอย่างนั้นแหละครับ.... แต่ อย่างน้อยที่สุดไม่ว่าไอ้เจตุจำนงเสรีมันจะมีหรือไม่มี แต่คนเราก็มีทางเลือกอย่างน้อยก็2ทาง นั่นคือ -ภาคตัณหา(สิ่งที่เรียกว่า"อยาก") -ภาคสังคม ที่เป็นค่านิยม(สิ่งที่เรียกว่า"ควร") คนเรามักจะไม่ตระหนักถึง2สิ่งเหล่านี้ เลือกเรียนตามที่ผู้อื่นบงการ เลือกงานที่ตัวเองไม่ชอบจะได้ดูมีศักดิ์ศรี เลือกแฟนตามformat แฟชั่นในขณะนั้น ในวันหนึ่งๆเราเล่นละครในชีวิตจริง และใช้ชีวิตอยู่กับความไร้ตัวตน และไม่มีอำนาจใดๆในชีวิต เพราะทุกครั้งเราจะมีก็แต่คำว่า"ควร"หรือ"ไม่ควร"เต็มไปหมดในการตัดสินใจ เราไม่เคยลองใช้ความอยากสักนิดในการตัดสินใจบ้าง อย่างน้อยก็หมายถึงการผเชิญหน้ากับชีวิต อย่างน้อยก็หมายถึงพัฒนาการ และศักยภาพแห่งตนเอง ชีวิตคือสิ่งที่เดินหน้าไปอย่างไร้จุดหมาย แต่ท้ายสุดมันก็มักจะดีขึ้น และนั่นคือชัยชนะ แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 19:57:42 จากคุณ : the author (the author) - [ 15 ส.ค. 49 19:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าคิดว่า "เจตจำนงเสรี" ไม่มีเพราะ คนเราจะ "เลือก" กระทำบางสิ่งเพราะมี "สาเหตุ" อย่างใดอย่างหนึ่งเสมอ ... ก็คงจะถูกต้องตามนี้ แต่... ในสภานการณ์เดียวกัน บางครั้งเราอาจตัดสินใจเลือกแตกต่างกันก็ได้ เช่น ตอนเช้ากินกาแฟมาถ้วยเดียว พอตอนเที่ยงไปร้านอาหารร้านเดียวกัน บางวันเราอาจเลือกสั่งก๋วยเตียว บางวันข้าวราดแกง บางวันข้าวมันไก่ ....จะอธิบายว่ามีสาเหตุการเลือกที่แตกต่างกันอย่างไร ... ฝ่ายเจตจำนงเสรี อาจบอกว่า "การตัดสินใจเลือกครั้งสุดท้ายที่ล่วงเลยสาเหตุทั้งหมด คือ เจตจำนงเสรี" ....แต่ฝ่ายคัดค้านเจตจำนงเสรีก็อาจเถียงว่า แม้การตัดสินใจเลือกครั้งสุดท้ายก็ต้องมีสาเหตุ เพียงแต่เรายังค้นหาสาเหตุไม่เจอเท่านั้น จบแหละ 5 5 5 จากคุณ : ณ. ลังค่าย - [ 16 ส.ค. 49 01:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อ คห 5 ครับ สถานการณ์เดียวกันที่คุณว่า มันไม่ใช่ สถานการณ์เดียวกันจริงๆ นะครับ เพราะมันคือคนละวันกัน สิ่งแวดล้อมต่างกันเล็กน้อย และความทรงจำไม่เหมือนกัน สาเหตุที่แตกต่างอาจจะเป็นเพราะว่า คุณมีความจำที่กินก๋วยเตี๋ยวไปแล้ว วันต่อมาจึงเลือกกิน ข้าวราดแกง ฯลฯ บางทีสิ่งต่างๆที่เป็นอดีตก่อนการตัดสินใจก็กำหนดการตัดสินใจได้ เช่น ตื่นมาอยากกินข้าวราดแกง จะบอกว่า การไร้สาเหตุ คือเจตจำนงเสรี ก็มีปัญหาอีกครับ นั่นแสดงว่า เจตจำนงเสรี ต้องเกิดขึ้นโดยไร้เหตุผล แล้วคุณจะพอใจกับ เจตจำนงเสรี ที่เกิดขึ้น ลมๆ แล้งๆ แบบ สุ่มๆ หรือ มันเหมือนกับคุณบอกว่า ถ้าจะให้ฉันมีเสรีในการกินกาแฟจริงๆ ฉันจะต้องไม่อยากกินกาแฟมาก่อน แล้วก็ไม่ได้เกลียดกาแฟมาก่อน แต่พอถึงเวลาเลือก ฉันจะเลือก กินกาแฟในทันทีทันใดโดยไม่มีเหตุใดกำหนด (เลือกแบบ spontaneously อะครับ) แบบนี้ ก็คือเสรีภาพของพวก libertarian indeterminist แต่ว่า เจตจำนงเสรีแบบนี้ มันให้อะไรกับคุณบ้าง? จากคุณ : . (billie joe) - [ 16 ส.ค. 49 10:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แต่บ่อยครั้งผมก็มองว่าหลายๆอย่างก็เกิดขึ้นโดยเหตุบังเอิญเหมือนกันนะครับ ถึงแม้มันจะอธิบายว่าเกิดจากเหตุเล็กๆน้อยก็เหอะ อย่างตอนมานั่งพิมพ์กระทู้อยู่นี่ก็อาจเกิดจาก "การทิ้งขยะอย่างไม่เลือกที่"ของเด็กข้างบ้านผมก็ได้ การทิ้งขยะอาจทำให้ถังขยะเต็ม จนล้นออกมา ระบบทัศนียภาพของบนริเวณบ้านเสีย แม่ผมมาเห็นทำให้แม่ของผมโวยวาย เสียงโวยวายของแม่แสบแก้วหูผมมาก ผมก็เลยหลบมาเล่นพันทิพก็เป็นได้ แต่เอาเข้าจริงตัวผมก็คิดคิดอะไรในทุกๆวันไม่เหมือนกัน ความต้องการคุณภาพเฉพาะเรื่องก็ต่างกันสิ่งแวดล้อมก็ไม่เหมือนกันผมก็ยังไม่อยากมองมันว่าเป็นระบบที่ซ้ำอยู่ตลอดเวลาน่ะครับ ปล.ถูกใจแนวคิดคห.2มาก "อิสระสัมพัธและการจัดระเบียบตัวเอง"ทำให้ผมต่อจิ๊กซอว์ปรัชญาหลักการต่างๆได้เกือบหมดเลย แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 49 12:02:00 จากคุณ : the author (the author) - [ 16 ส.ค. 49 14:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กระทู้นี้ผมไม่ขอพูดอะไร(เพราะขี้เกียจอ่านฟร่ะ) แต่ขออวดฉลาดหน่อย เจตจำนงเสรี ภาษาอังกฤษคือ free will 5555555+ ไปล่ะ จากคุณ : กลับมาแล้วคนดี - [ 17 ส.ค. 49 18:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเชื่อว่า เจตจำนงเสรี "มีจริง" ครับ ...ถ้าเจตจำนงเสรีไม่มีจริง เราก็ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะยกย่องใคร หรือตำหนิใคร ไม่มีเหตุผลที่จะให้รางวัลใคร หรือลงโทษใคร ได้เลย เพราะการยกย่อง ตำหนิ ให้รางวัล หรือลงโทษนั้น เราพิจารณากันบนพื้นฐานว่า บุคคลล้วนมี "เจตนา" ในการกระทำของตัวเอง ...เมื่อเราเชื่อว่าเจตจำนงเสรีไม่มีจริง ก็เท่ากับว่า เราไม่เชื่อในชีวิตของเราเอง เพราะเรามองชีวิตเราเป็นเพียง "วัตถุ" ก้อนหนึ่ง ที่เคลื่อนที่อย่าง Mechanical ...เมื่อเราเป็นเพียงวัตถุก้อนหนึ่ง ก็หมายความว่า ชีวิตเราย่อมไม่มีความหมาย ดังนั้น การมีชีวิตอยู่ของเราย่อมไม่มีความหมายต่อเรา และ "การคิด" ของเรา ก็ไม่มีความหมาย และไม่มีอยู่จริง ผลผลิตจากการคิดที่ผ่านมาทั้งหมดของมนุษยชาติ ก็จะกลายเป็น เพียงปรากฎการณ์ตามธรรมชาติที่อย่างไรเสียก็ต้องเกิด โดยที่ไม่ได้เป็นผลจากการคิดใดๆ ของมนุษย์ เพราะมนุษย์เป็นเพียงวัตถุที่ไม่ได้คิด แต่ถูก "ควบคุมให้คิด" เช่นนั้น ตามกฎการเคลื่อนที่ทางฟิสิกส์ ...ผมเชื่อว่า ตราบใดที่เรายัง "คิด" ได้อย่างเป็นอิสระ (ผมถือว่า การที่เราสามารถตั้งคำถามต่อสิ่งต่างๆ รอบตัวได้นั้น ก็เป็นการคิดอย่างเป็นอิสระแล้ว) เราก็ย่อมมีความสามารถในการ "บังคับ" เส้นประสาท หรืออวัยวะอื่นๆ เพื่อให้ดำเนินกลไกการคิดตามที่เราต้องการ แต่บังคับด้วยอะไร ผมก็ยังไม่ทราบ ^___^" ...ทั้งหมดนั้นอาจจะไม่ใช่ Argument ที่ดีพอ อย่างไรก็ดี กระทู้นี้ทำให้ผมกระตือรือร้นที่จะศึกษา Argument ของนักปรัชญาอื่นๆ เกี่ยวกับ Free Will เพิ่มเติม ขอบคุณคุณ the auther ด้วยครับ จากคุณ : หมากเด็ด - [ 18 ส.ค. 49 10:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณหมากเด็ดครับ อย่าเพิ่งสรุป จากผลสิครับ อย่าเพิ่งเชื่อในการมีความหมายของชีวิต dogmatically (ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่ได้บอกว่ามันไม่มีจริงนะ) ้เรื่องการยกย่อง ตำหนิอะ ครับ คิดไปอีกอย่าง เราไม่จำเป็นจะต้องยกย่อง หรือตำหนิ คนในฐานะที่เป็น moral agent นะครับ บางที คนเราอาจจะถูก biologically programmed ให้มีแนวโน้ม ที่จะยกย่องใคร หรือตำหนิใคร เนื่องจากการยกย่อง คนที่มีประโยชน์ต่อสังคม และตำหนิ คนที่มีโทษต่อสังคมนั้น จะทำให้ สังคมอยู่กันได้อย่างสงบสุขขึ้นครับ ทำให้มนุษยชาติ แข็งแกร่งขึ้น (แบบเชิง natural selection ประมาณนั้น) โดยส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อว่าการคิดเกิดจากกฎทางฟิสิกส์ครับ (ที่ว่าเชื่อหมายถึงคิดๆไปงั้น เพราะไม่รู้จะคิดว่าเป็นอะไรแล้ว) แค่อยากจะแสดงความคิดเห็นครับว่า การคิดที่"ไม่"ได้ดำเนินตามกฎทางฟิสิกส์นั้น ไม่อาจช่วยเจตจำนงเสรีเท่าไหร่เลยครับ เพราะว่า ถ้าเกิด มันไม่ได้ถูกกำหนดทางกฎทางฟิสิกส์แล้ว ณ เวลา t สิ่งที่เป็นไปได้ที่คุณจะเลือกไม่ได้มีเพียงตัวเลือกเดียว สมมติว่ามี X และ Y แต่ถ้าคุณสามารถเลือกไดมากกว่าหนึ่งอย่างจริงๆ การเลือก X จะมีความหมายอย่างไรหละครับ (if it was equally possible for you to choose X or Y) มันเหมือนเป็นผลที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ โดย random/probabilistic/stochastic อะครับ (เหมือนพูดว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปใหม่อีกที ให้สถานการณ์เหมือนเดิม คุณอาจจะเลือก Y ก็ได้ แล้ว มันจะมีความสำคัญอะไรที่คุณเลือก X ในตอนนั้น? ทำไมถึงเรียกว่า X คือการกระทำของคุณทั้งๆที่ X เกิดขึ้น ex nihilo) มีคนเสนอวิธีแก้ปัญหานี้ครับ ต่อๆ แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 49 23:54:59 จากคุณ : . (billie joe) - [ 18 ส.ค. 49 23:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทางแก้คือ ให้มองคนเป็น unmoved mover ครับ (คนที่ว่าหมายถึงตัวที่มีเจตจำนงเสรี) ผมว่าก็เหมือนที่คุณหมากเด็กคิดแหละครับ ว่าเรา มีความสามารถในการ "บังคับ" เส้นประสาท สรุปย่อๆ คือ เรา ในฐานะที่เป็น unmoved mover ทำการ cause การเลือก แต่ เรา ไม่ได้ถูก caused (หรือ determined) โดยอะไรเลย แบบนี้ ตัวเลือกที่เราเลือก X แทน Y ก็ไม่ได้เกิดขึ้น ex nihilo แต่เกิดจาก "เรา" ในฐานะที่เป็น unmoved mover แต่ผมว่าทฤษฎีนี้ก็มีปัญหาครับ ผมไม่ฉลาดพอจะคิดหรอกครับ แต่ผมว่าทฤษฎี ที่ว่า "เรา" บังคับเส้นประสาท ก็ไม่ได้ผลที่จะตัดสินคนตามที่เราพึงจะตัดสินได้อยู่ดี ต่อไปนี้ผมจะแสดงความคิดเห็นแบบ มั่วๆ นะครับ การมองว่า "เรา" บังคับเส้นประสาท อะครับ อย่างนี้เวลาตัดสิน ก็ต้องตัดสินจาก "เรา" สิครับ ไม่ได้ตัดสินจาก การกระทำของเรา การที่มี "เรา" นี้ เหมือนกับพูดว่าเป็นสิ่งคงตัว ไม่เปลี่ยนแปลง (อย่างน้อยตราบใดที่ถือว่าเราคือคนๆ เดิม) อย่างนี้ คงจะพูดไม่ได้นะครับว่า นาย ก. เมื่อก่อนเป็นคนเลว แต่กลับตัวกลับใจมาเป็นคนดี เพราะว่า "เรา" ที่บังคับเส้นประสาท ยังคงเป็น เรา คนเดิม ถ้าจะบอกว่า ความน่ายกย่อง น่าตำหนิของเราเปลี่ยน ก็ขัดอีกแหละครับ อะไรหละที่ทำให้เราเปลี่ยน ถ้าบอกว่า การคิดได้ การเรียนรู้จากประสบการณ์ ทำให้เราเปลี่ยน ก็เหมือนพูดว่า การคิดได้ การเรียนรู้จากประสบการณ์ "cause" การเปลี่ยนของเราครับ เราก็คงไม่ใช่ unmoved mover อีกต่อไป สุดท้าย แล้วเราก็ยังถูก caused โดยความทรงจำ และปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ดี เจตจำนงเสรีจริงๆ ก็คงหาไม่ได้ ผมว่า การที่พูดถึง unmoved mover หรือว่า "เรา" ที่เป็นตัวบังคับเส้นประสาท ก็เหมือนเป็นการ นำสิ่งที่อธิบายยากกว่าขึ้นมาพูดถึงครับ แบบใน กรณีที่ว่ามา คุณอาจจะแก้ให้ได้ว่า พอดีมี unmoved mover คนใหม่ มาแทน unmoved mover คนเก่า แต่คุณก็ต้องถามต่อว่า แล้วเมื่อไหร่หละ ที่ unmoved mover จะเป็นคนเดิมตลอดชีวิตเรา ฯลฯ ไม่จบสิ้นครับ แก้ปัญหาอีกวิธีหนึ่ง คือสงสัย ในที่บอกว่า เจตจำนงเสรี incompatible กับทั้ง determinism (ตัวเลือกเดียว) และ indeterminism (หลายตัวเลือก) โดย คนอาจจะถูกกำหนดโดยสรีระมา ให้การใช้ตรรก ไม่สามารถเข้าใจ เจตจำนงเสรี ได้แท้จริง จากคุณ : billie joe - [ 18 ส.ค. 49 23:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอแทรกนิดนึงนะครับ แค่ประโยคแรกของกระทู้นี้ก็ไม่เป็นความจริงแล้วครับ "เวลาเราเดินไปซื้อของที่ซูปเปอร์มาร์เก็ตผมไม่ค่อยเห็นใครหน้าไหนที่ซื้อของจากส่วนประกอบหรือพิจรณาจากเงินในกระเป๋าสักคน เพราะส่วนใหญ่ก็เลือกที่สไตล์ รูปแบบความชอบ สีสัน ของสินค้ากันทั้งนั้น" มีอยู่คนนึงที่ไม่เป็นแบบที่คุณบอก แม่ผมครับ ของที่เธอซื้อเน้นถูกอย่างเดียว ไม่ว่าของนั้นจะห่วยแค่ไหนก็ตาม แม้กระทั่งอาหารรสชาติมันจะแย่แค่ไหนแม่ผมก็จะเถียงว่าอร่อย ถ้ามันถูก คุณอาจจะไม่เชื่อเพราะคุณไม่เคยเจอ เจอแล้วจะอึ้ง จากคุณ : ผ่านมา - [ 20 ส.ค. 49 07:47:38 A:161.200.255.161 X: TicketID:097973 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมยังคิดหาข้อโต้แย้งคุณ billie joe ไม่ออก ...ขอตัวไปอ่านไปเรียนเพิ่มเติมก่อนแล้วกันนะครับ จากคุณ : หมากเด็ด - [ 25 ส.ค. 49 16:55:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เจตจำนงเสรี มีจริง และเหมือนสิ่งที่ต้านแรงลม คนต้านไม่ได้ อาจจะเพราะ เลือกจะเลว หรือ โดนพายุกระหน่ำ คนที่ต้านได้ อาจจะเพราะ สถานการณ์ง่าย หรือ ฝ่าฟันเลือกจะทำดีไม่เคยหวั่น ความรู้สึก "ฝืน" เป็นหนึ่งในพยาน ของเจตจำนง ของวีรกรรม หมายเหตุ:แรงจากสิ่งแวดล้อมมีทุกช่วง ตอนเด็ก ถูก ภาวะทางร่างกาย ขับดัน (id) ตอนโต ถูก ภาวะทางสังคม ทางเหตุผล กระตุ้น (superego) ภาวะไม่เสรีน่าจะเป็นในลักษณะนี้มากกว่า เพียงแต่เราจะรู้ตัวด้านไหนเท่านั้น รู้ตัวเมื่อไหร่ ก็จะเริ่มรู้สึกว่า ตัวเอง"ไม่เสรี" จากคุณ : มานิเฟสโต้ - [ 27 ส.ค. 49 21:45:52 A:124.121.7.42 X: TicketID:098379 ]