ความคิดเห็นที่ 1 ลูกคะเป็นตัวของตัวเอง รู้จักคิดเอง ก็ดีแล้วนี่ครับ. คุณอาจจะได้อภิชาตรบุตรก็ได้ ผมคิดว่าคนเป็นแม่น่าจะไว้รอลูกคะบอกว่า แม่คะไม่ไหวแล้วค่ะ เมื่อนั้นคุณแม่ค่อยโชว์พาว ว่าลูกคะไม่ได้ถูกและเก่งเสมอไปก็ไ้ด้ แต่แม่คะอย่าเสียฟอร์มก็แล้วกันนะครับตอนนั้น จากคุณ : mrgon - [ 18 ส.ค. 49 21:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามความเห็นผมนะ ผมว่าไม่น่าห่วงเท่าไร อ่านดูแล้วคิดว่าเป็นเด็กที่รู้คิด รู้จักตนเองและเก่งได้การ ผมคิดว่าเรียนสาขาไหนก็ตาม ถ้าเก่งก็มีทางไปได้ดีเสมอแหละครับ ผมว่าลองคุยกับเขาดูละกันว่า อีกสิบปี ยี่สิบปี อยากทำอะไร อยากเป็นอะไร และจะไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร เราจะได้ให้ข้อคิดและสนับสนุนได้ถูก (เด็กบางคนเรียนไปงั้นเอง ไม่ได้มีจุดหมายอะไร ปริญญาโทยังไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรเลย สอบเข้าตามเพื่อนมาดีกว่าอยู่เปล่าๆก็มี จะทำวิทยานิพนธ์ก็ยังไม่รู้จักตัวเองเลยว่าสนใจเรื่องอะไร ทำออกมาแล้วจะเกิดประโยชน์แก่ตัวอย่างไร) ชีวิตใครก็คงต้องเลือกกันเอง พูดเรื่องนี้ทำให้นึกถึงตัวเองเมื่อนานมาแล้ว (อย่าให้บอกเลยว่านานแค่ไหน ..) ตอนนั้นอยู่ ม.ศ. 3 ตอนแรกว่าจะเรียนวิทย์ แล้วจะเรียนวิศวะ พ่อก็ว่าดี แต่แล้วก็เปลี่ยนใจไปเรียนศิลป์ภาษา เพราะอยากจะไปทำงานในสายอื่น ตอนจะเข้ามหาวิทยาลัย พ่อก็บอก ตามใจแกละกัน แกอยากเรียนอะไรก็ได้ แต่พ่อว่า .... ในที่สุดก็ไม่ได้เลือกเรียนอย่างที่พ่อว่า ตอนเรียนต่อปริญญาโทก็ฉีกแนวอีก แล้วสุดท้ายก็ทำงานในสายงานที่ไม่ได้คาดว่าจะทำมาก่อนเลย เคยคิดเหมือนกันว่า ถ้าตอนนั้นเรียนอย่างที่พ่อว่า ตอนนี้ชีวิตอาจจะเป็นอีกแบบไปแล้ว แต่คิดๆดูแล้วก็ไม่เสียใจหรอกที่เลือกเดินมาทางนี้ จากคุณ : ก็แล้วแต่ - [ 18 ส.ค. 49 21:29:16 A:58.8.170.101 X: TicketID:106200 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในฐานะที่ผมเป็นลูกคนหนึ่งของแม่คนหนึ่งในโลกนี้ ที่มีแม่ที่คิดคล้ายๆเจ้าของกระทู้ อยากจะบอกว่า ความรู้สึกตอนโดนบังคับ มันกดดันมากครับ และเครียดจนทำอะไรไม่ได้ดี ตอน จบ ม.ต้น ผมก็โดนบังคับสอบเข้าเตรียมอุดม(แต่สอบไม่ติด) แบบไร้เหตุผล ตอนนั้นผมยังโง่อยู่ ไม่รู้ว่าดียังไง ตอนโดนบังคับ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกต่อต้านครับ ไม่ช่วยให้ผมอยากเข้าเลย ตอน ม.ปลาย ผมโดนพ่อแม่บังคับให้เอนท์เค้าวิศวกรรมศาสตร์ แต่ผมก็เอนท์ไปเข้าแพทย์จนได้ ทั้งๆที่แม่ไม่อยากให้เรียนแพทย์ เพราะแพทย์ลำบาก เงินเดือนน้อย ตอนนั้น ผมก็มีความรู้สึกต่อต้าน เครียด จนไม่อยากทำอะไร แต่โชคดี ที่แม่ผมมาเข้าใจผมทันเวลา ทำให้ผมรู้สึกสบายใจ แล้วเดินทางชีวิตตัวเองได้ ปัจจุบัน ผมก็ได้เรียนสิ่งที่ผมรัก จากคุณ : Mickeytae - [ 18 ส.ค. 49 21:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นคนหนึ่งที่เลือกเรียนเลือกอาชีพที่ตัวเองไม่ได้อยากเรียนอยากเป็น พ่อแม่ก็ไม่ได้บังคับอย่างที่คุณทำกับลูกคุณตอนนี้ แต่ทำด้วยความสมัครใจเพราะอยากช่วยทางบ้าน เลยจำเป็นต้องเรียนสายวิทย์ แบบที่คุณอยากบังคับลูกคุณนั่นแหละทั้งๆที่ตัวเองชอบและถนัดทางภาษามากที่สุด คุณรู้ไม๊ว่าการที่ต้องทนเรียนทนประกอบอาชีพที่เราไม่รักไม่อยากเป็นมันเหมือนตกนรกขนาดไหน การเรียนตกลงตั้งแต่มัธยมปลาย แม้แต่ภาษาอังกฤษที่เคยเรียนได้ถึง 97% ก็กลายเป็นไม่ได้เรื่อง แต่แล้วก็เอนทรานซ์ได้เรียนคณะที่ที่บ้านอยากได้แบบที่คุณเป็น ชีวิตตกนรกในช่วงเรียนอยู่สี่ปีและทำงานในสายงานนั้นอีกสิบกว่าปี ยังโชคดีที่มีโอกาสได้มาทำงานในสายงานอื่นๆที่รักที่ชอบ แต่ไม่คิดว่าทุกคนจะมีโอกาสแบบนี้ คุณรู้ไม๊ว่าการเรียนหรือทำงานที่เรารัก เราจะมีความสุขที่ได้ทำมันไม่ว่ามันจะหนักแค่ไหน อดนอนทำดึกดื่นอย่างไรก็ไม่เบื่อ การทำงานที่เรารักเรามักทำมันได้ดีเสมอ มีความใส่ใจที่จะเรียนรู้และแสวงหาความรู้ใหม่ คนเราถ้าทำอะไรได้ดีก็ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีงานทำจะประสบความสำเร็จไม่ได้ ทุกอาชีพประสบความสำเร็จได้เท่าๆกันถ้าเราทำมันจริงๆ ต่อให้ได้ทำงานเงินเดือนดีแต่ไม่รักไม่ชอบ วันนึงเราก้ต้องดิ้นรนออกมาหรือดำเนินชีวิตแบบติดอยู่ในนรกไปตลอดชีวิต ลูกไม่ใช่เครื่องประดับที่ให้คุณมีหน้ามีตา อวดกับสังคมได้ ทำไมคุณต้องแลกความสุขความพอใจของคุณกับความทุกข์ไปตลอดชีวิตของลูก คนชอบกินทุเรียนก็ว่าทุเรียนอร่อยแต่คนไม่ชอบน่ะ รู้ไม๊ว่ามันทรมานแค่ไหนที่ได้กลิ่นมัน คุณเคยเข้าไปรับรู้จริงๆบ้างไม๊ว่า อาชีพที่คุณอยากให้ลูกคุณเป็นน่ะ คนที่มีอาชีพนี้เขามีคุณภาพชีวิตกันอย่างไรบ้าง ครอบครัวเขาเป็นอย่างไร คุณรักตัวเองและไม่เคยรักลูก คุณอยากให้ลูกสนองความอยากของคุณเองโดยที่ไม่ได้นึกถึงความทุกข์ของลูกคุณเลย ขอโทษที่แสดงความเห็นรุนแรงเพราะมันอ่านแล้วจื๊ดในใจจริงๆเลย จากคุณ : ตายทั้งเป็น - [ 18 ส.ค. 49 21:50:43 A:124.120.73.114 X: TicketID:115168 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โพสไปแล้วเพิ่งได้เห็นประโยคท้ายของเจ้าของกระทู้ ไม่เสียใจเลยที่โพสแรงๆในกระทู้ข้างบน คุณมีลูกเอาไว้ตามใจตัวเองเหรอ มีไว้สนองความอยากของตัวเองเหรอ ถึงแม้เขาจะเป็นลูกคุณ แต่ชีวิตเป็นของเขาและเขาจะต้องดำเนินชีวิตไปอีกนานแสนนาน แม้ว่าคุณจะตายไปแล้วก็ตาม ลูกคุณต้องตกนรกไปตลอดชีวิตเพื่อสนองความอยากและตามใจแม่ตัวเองเหรอ เคยได้ยินแต่แม่ทำทุกได้เพื่อลูก ยังไม่เคยได้ยินว่าแม่มีลูกไว้สนองความต้องการของตัวเองแบบคุณเลย จากคุณ : คหที่4 - [ 18 ส.ค. 49 21:55:27 A:124.120.73.114 X: TicketID:115168 ]

ความคิดเห็นที่ 6 I dont really think that you have right to tell your child what she/he should study, what  he/ she should be in the future. It is his/ her life not yours.As a mother you only brought a child into this world, teach them what is right or wrong, giving your child the best you could, show them the best role you can be. The rest  is entirly up to him/ her. Set back and relax, you seems to raising up a good kid now your kid studying in a good univ, enjoying  greatest time of a young adult 's life so, what else you could possibely asking for? As for the future, dont asking now... give your kid time to thinking about it .Looking back to your past when you was at your kid's age do you really know what do you wanted to do? do you have a clear picture ? I guess no one know what exactly lies or waiting for them the next day let alone next year or next five years. Your child is only somewhat late teens or early 20's, life is for them to learn, to experiment, to make mistakes and learning from it. Isn't that how all we are? So, now คุณ : คนเป็นแม่ only best you can do is listen to him/ her, observe and finally  give some wise advice when asked.You and your kid do be fine . แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 49 22:02:10 จากคุณ : mrs.night owl - [ 18 ส.ค. 49 21:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คาดหวังกับลูกมากไปหรือปล่าวคะ แม่เราบังคับให้เราสอบเตรียมไม่ได้หรอกค่ะ เพราะสมองไม่ถึง เลยสบายทั้งแม่ทั้งลูกไป จะมาบอกว่า ลูกคุณทำได้ดีมากแล้วค่ะ แต่คุณคาดหวังสูง คือลูกเก่งเท่านี้จะเอาเท่านั้น ตามใจให้ลูกเรียน ย่อมดีกว่าตามใจให้ลูกเล่นนะคะ ^^ มีแม่อีกหลายคนนะคะ ที่ต้องวิ่งเต้นมาที่เีรียนให้ลูกเพราะสอบไม่ได้ หรือต้องมากลุ้มใจเพราะลูกไม่รักเรียน คอยสนับสนุนลูกดีกว่าค่ะ และไม่ซ้ำเติมลูกเมื่อลูกเกิดปัญหาค่ะ ปล. ถ้าลูกคุณเป็นลูกสาว กว่าจะเป็นผู้สอบได้เหนื่อยและลำบากนะคะ เรียนด้านอื่นก็ไม่ตกงานเหมือนกันค่ะ จากคุณ : yessir - [ 18 ส.ค. 49 22:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลูกของ จขกท. ดีอยู่แล้วรู้จักตัดสินใจเอง  ถ้าลูกเชื่อคุณทุกอย่าง น่าเป็นห่วงมากกว่า                ชีวิตเป็นของลูกคุณไม่ใช่ของพ่อแม่ เขาย่อมมีสิทธิตัดสินใจเองในสิ่งที่เขาต้องเป็นตลอดชีวิต                 พวกเราเป็นพ่อแม่ เมื่อลูกโตเป็นผู้ใหญ่พอ ควรมีบทบาทแค่ให้คำแนะนำและให้ความช่วยเหลือเมื่อพวกเขาตัองการเท่านั้น                 ถ้าลูก จขกท. เป็นลูกผม ผมจะพอใจมาก                 ปัญหาของ จขกท. อาจอยู่ที่คุณบอกว่า ''เราไม่เคยตามใจตัวเองได้เลย'' ก็ได้ครับ จากคุณ : คนเป็นพ่อ (เสธแก่) - [ 18 ส.ค. 49 22:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขาเป็นอนัตตาครับ จริงๆแล้วคุณแม่ไม่ได้เป็นเจ้าของเขาหรอกครับ คุณแม่เลี้ยงได้แต่ตัว แต่หัวใจของเขาคุณแม่เลี้ยงไม่ได้หรอกครับ เอาเป็นว่าให้ลูกของคุณแม่เรียนให้ดีที่สุดก็แล้วกัน และที่สำคัญลูกของคุณแม่ไม่ได้อายุ 2-3ขวบแล้วนะครับ หุๆ จากคุณ : webew210 - [ 18 ส.ค. 49 22:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อืม! จากคุณ : amited - [ 18 ส.ค. 49 22:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใครเป็นคนเรียนครับ ? คุณแม่ หรือ คุณลูก จากคุณ : เจ้าชายปังปัง - [ 18 ส.ค. 49 23:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเชื่อว่าเด็กที่มีความคิดระดับนี้ อนาคตสดใสแน่นอนครับ คุณแม่ไม่ต้องเป้นห่วงไปหรอก จากคุณ : Shinemon คุง - [ 18 ส.ค. 49 23:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาชื่นชมคุณลูกของคุณเจ้าของกระทู้ที่กล้าแสดงจุดยืนในสิ่งที่ตัวเองต้องการ (และเป็นสิ่งที่ถูกต้อง) คนเรียนคือคุณลูกครับ ไม่ใช่คุณแม่ ฉะนั้นไม่ใช่เรื่องที่คุณแม่จะไปกำหนดชีวิตคุณลูกนะครับ คุณเจ้าของกระทู้น่าจะเริ่มสังเกตแล้วนะครับว่ายิ่งบังคับคุณลูกก็ยิ่งห่าง ควรให้คุณลูกตามความฝันของเขาครับ ไม่ใช่ความฝันของคุณแม่ จากคุณ : Tony Almeida - [ 18 ส.ค. 49 23:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าลูกได้ทำในสิ่งที่ชอบ เขาก็จะทำออกมาได้ดีค่ะ เเต่ถ้าให้เขาทำในสิ่งที่ไม่ชอบ นอกจากจะออกมาไม่ดีเเล้ว ยังสร้างความกดดันเเละทรมานให้เขาอีกนะคะ คุณเเม่เป็นห่วงลูกนั่นเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ถ้าไม่สบายใจงั้นลองเปลี่ยนเป็นการหาข้อมูลหลายๆด้านในส่วนที่คุณเเม่คิดกับลูกคิด  เพื่อให้เขาเปรียบเทียบข้อด้อยข้อดีเเละตัดสินใจด้วยตัวเอง คราวนี้ลูกก็จะตัดสินใจเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ไม่ใช่ตัดสินใจเเบบที่อยากจะมีอยากจะได้เท่านั้นค่ะ คุณเเม่เองก็จะได้สบายใจว่าลูกรู้ว่ากำลังจะทำอะไร เเล้วคุณเเม่ก็เข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงทำเเบบนั้น จากคุณ : ปองรัตน์ - [ 18 ส.ค. 49 23:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ก่อนอื่มผมชื่นชมนะครับที่เจ้าของกระทู้เป็นแม่ที่สนใจ และหวังดีในตัวลูกมากๆ แต่กระนั้นก็ตามการตัดสินใจเลือก ผมว่าเค้าทำถูกแล้วที่เลือกในสิ่งที่เข้าถนัดและมั่นใจว่าทำสิ่งนั้นได้ดี และทำได้ประสบความสำเร็จ..เพราะนั่นหมายถึงเค้าจะมีความรู้สึกรับผิดชอบต่อสิ่งที่เค้าตัดสินใจมากๆ และที่สำคัญเค้าจะทำอย่างสุดความสามารถครับ จริงๆคุรแม่ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วหล่ะครับ เพราะว่าสิ่งที่คุณลูกเลือก ถึงแม้จะไม่ตรงคุณแม่ แต่ที่ผมอ่านดู...ล้วนแต่เป็นสิ่งดีๆทั้งนั้น ไม่มีอะไรเสียหายเลย ลองนั่งคุยกันสิครับ ลองถามเค้าหน่อยว่าเค้าวางแผนชีวิตยังไง ฟังเค้าตอบ ฟังเค้าคิด ฟังอย่างเดียวครับ เอาความเห็นของคุณแม่เก็บไว้ในใจก่อน...แล้วคุรแม่เองก็ต้องสร้างความเชื่อมั่นในตัวคุรแม่เองด้วย ว่าลุกของคุณแม่จะทำได้ครับ เอาใจช่วยครับ จากคุณ : สิงห์นครพิงค์ - [ 19 ส.ค. 49 00:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แต่ละคนมีกรรมเป็นของตรเองนะคะ  ลูกคุณไม่ได้เดินทางผิด  ไม่ได้เป็นคนไม่ดี ใช่ไหมคะ  เรื่องบางเรื่องปล่อยๆไปบ้างเถอะค่ะ   ความหวังดีของคุณ  ถ้ามันมากไปจนกลายเป็นบีบบังคับ  มันจะแย่เอานะคะ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 19 ส.ค. 49 02:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีลูกดี เก่ง รู้จักคิด มีเหตุผล พยายาม คุณแม่ก็เครียดทำไมไม่เชื่อฉ้าน อ้าว แล้วที่น้องเค้าทำนี่มีอะไรไม่ดีเหรอครับ ชีวิตเค้านะครับ เค้าน่าจะเลือกเอง ถ้าคุณเห็นว่าไม่ถูกก็แนะนำเพิ่มเติม ไม่ใช่ ทำไมเค้าไม่เชื่อฉ้าน........ คุณแม่อยากตามใจตัวเองเหรอครับ เรียนเองจิคร๊าบ ชีวิตคุณแม่น้องเค้าไม่มีสิทธิห้ามไม่ให้คุณแม่เรียนห หรอกครับ แต่ชีวิตน้องเค้าก็เป็นของเค้านะครับ ถ้า เขาทำดีแล้ว ภูมิใจเหอะครับ เลิกคิด เฮ้อ คุณแม่ครับ มีลูกแบบนี้ แล้วก็ภูมิใจ เถอะครับ จากคุณ : หนุ่ยนะครับ - [ 19 ส.ค. 49 06:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเป็นคุณแม่ที่น่าเบื่อมากค่ะ ที่คุณคิดว่าดีแล้วสำหรับคุณ มันไม่ใช่ดีแล้วสำหรับลูก ก็เข้าใจว่าแม่อยากเลือกสิ่งที่คิดเอาเองว่าดีที่สุดให้ลูก แต่สิ่งนั้นถ้ามันไม่ได้ดีที่สุดจริงๆสำหรับลูกมันจะกลายเป็นการยัดเยียด บังคับ อย่ามองลูกเป็นเงาของตัวเอง ที่คุณอยากให้ลูกเรียนจริงๆแล้วคุณอยากเรียนเองหรือเปล่าคะ แล้วจะให้ลูกมาตอบสนองความต้องการที่คุณทำไม่ได้ อย่างนี้ถูกต้องแล้วหรอ ลูกคุณเป็นคน มีความต้องการ มีชีวิตจิตใจ มีความชอบ ของเขาเอง ลูกคุณไม่ใช่คุณ!!!! ยินดีกับลูกคุณด้วยที่สามารถรู้ว่าตัวเองชอบอะไรไม่ชอบอะไร และทำตามความต้องการของตัวเองได้ ที่ต้องปรับเปลี่ยนคือคุณ ไม่ใช่ลูกค่ะ นี่เป็นการตอบในมุมมองของลูกนะคะ เพราะยังไม่เคยเป็นแม่คนมาก่อน ถ้าแรงไปหน่อยก็ขออภัย เผอิญว่ามันยังไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลยอาจใช่อารมณ์และประสบการณ์ส่วนตัวตอบคำถาม จากคุณ : ไม้ไต่คู้ - [ 19 ส.ค. 49 09:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อย่าไปยุ่งกับเขามากค่ะ ชีวิตเป็นของเขาไม่ใช่ของเรา เราอยู่อีกไม่กี่ปีก็ตายแล้ว แต่ลูกยังต้องอยู่อีกนาน ให้เขาเลือกทางเดินของเขาเองเถอะค่ะ ส่วนตัวดิฉันเชื่อเรื่องการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข และความสุขที่หาได้ง่าย ๆ คือ การได้เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการค่ะ จะดีชั่วยังไง ประสบการณ์จะเป็นตัวช่วยสอนเอง คุณโชคดีกว่าคนอีกหลายสิบล้านคนบนโลกนี้ที่มีลูกเรียนเก่ง และกล้าที่จะเลือกทางเดินของตัวเอง ที่สำคัญเขารู้ว่าเขาจะเลือกอะไรเพื่อตัวเอง หากเครียดกับลูกมากก็ไปหากิจกรรมอะไรที่น่าสนใจทำเถอะค่ะ เข้าวัดฟังธรรมก็น่าจะดี โชคดีค่ะคุณแม่ จากคุณ : tiara - [ 19 ส.ค. 49 09:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ลูกคุณเป็นคนเก่ง และฉลดมาก และ EGO น่าจะสูง มากด้วย ชอบเอาชนะคะคานอีกต่างหาก น่าเชื่อได้ว่า ชีวิตภายหน้า ถ้าไม่รุ่ง ก็ดับวูบครับ เพราะฉนั้น ช่างหัวมันครับ จากคุณ : Knight - [ 19 ส.ค. 49 11:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โห.. เราว่าคุณบังคับจิตใจลูกไปหน่อยนะ ลูกคุณไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางซะหน่อย เค้าอยากเรียนอะไรก็ให้เค้าเรียนไปเถอะ เท่าที่อ่านมาลูกคุณออกจะพยายามเอาใจคุณโดยที่ไม่เสียความเป็นตัวเองไป อยากให้สอบเตรียมก็สอบเข้าได้ (ถึงจะคนละสาย) ให้สอบจุฬาก็เข้าได้(ถึงจะคนละmajor) คณะก็คณะเดียวกันนั่นแหละ มันไม่หนีกันเท่าไหร่หรอก ถ้าเราเป็นแม่นี่เราจะภูมิใจลูกคนนี้มากเลยนะ คนไม่รักที่จะเรียน/ทำงานสายนี้ไม่ได้มีความสุขหรอกนะ ขนาดคนเลือกเรียนเองบางคนยังไม่อยากทำเลย เราก็จบบัญชีมา เพื่อนๆหลายคนรวมทั้งเราก็ไม่ได้อยากเป็นออดิทก็เยอะ จากคุณ : ไอซ์ที - [ 19 ส.ค. 49 12:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สำนวนคุณแม่ยังวัยสะรุ่นอยู่เลยนะคะ น่าจะเข้าใจจิตใจคุณลูกดี แต่ทำไมดูเหมือนรั้นพอๆ กันก็ไม่ทราบ :) ในแง่ประเด็นของกระทู้ คุณแม่อยากให้เป็นหมอฟัน เรียนสายวิทย์ คุณลูกไม่อยาก เลือกเรียนสาย ศิลป์ - คำนวณ คุณลูกไม่อยาก หันมาทางสายบัญชี - บริหาร ก็ยังตามไปบังคับต่อให้เรียน บัญชี - บัญชี เพราะอยากให้เป็นออดิท วันข้างหน้าคุณลูกอยากทำงานด้านบริหารจัดการในองค์กรด้านการเงินของบรรษัทข้ามชาติ คุณจะตามไปบังคับลูกให้ต้องทำงานด้านการบริหารจัดการในองค์กรธุรกิจอุตสาหกรรมอีกหรือเปล่า วันข้างหน้าถ้าคุณลูกเกิดอยากเรียนต่อโทด้าน MBA คุณแม่จะตามไปบังคับคุณลูกให้เรียนด้าน MIM แทนไหม หรือวันหน้า ถ้าคุณลูกเกิดมีแฟนอยากแต่งงานกับผู้หญิงแนว แองเจลีนา โจลี คุณแม่จะตามไปบังคับไปบอกว่า คุณแม่ไม่ชอบเลยค่ะ คุณแม่อยากได้ลูกสะใภ้แนว ลิฟ ไทเลอร์ มากกว่า วันแต่งงาน คุณลูกบอกว่า อยากจัดงานริมหาด ดูโรแมนติค คุณแม่จะตามไปบังคับอีกไหมคะว่า จัดในโรงแรมกลางกรุงดีกว่าค่ะ แขกของคุณแม่จะได้มางานได้คล่องๆ ???? สรุปคือ ประเด็นนี้ น่าจะอยู่ที่เรื่อง "ไม่ได้ดั่งใจเลยยยยยยย" โดยแท้ จากคุณ : AntiSpam - [ 19 ส.ค. 49 12:58:57 A:124.120.101.11 X: TicketID:123165 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตะก่อนเรียนเก่ง แม่บังคับให้เรียนสายวิทย์ เพราะอยากให้เป็นหมอ ตัวเองอยากเป็นครูสอนภาษาไทย แม่ไม่ชอบ แม่บอกเงินเดือนน้อย ผลคือสอบหมอไม่ติด เพราะไม่อยากติด ไปเรียนวิชาอื่นทางสายวิทย์ เพราะจบวิทย์มาเขาไม่ให้ต่อศิลป์ จบออกมาเคว้ง เป็นคนทำงานเก่ง ทำไอ้ที่ไม่ชอบอ่ะ ทำได้ ดีด้วย แต่ทำ ๆ ไปก็เบื่อเสียทุกงาน แล้วมันจะก้าวหน้ามั้ย เดี๋ยวนี้มาอยู่เมืองนอก ทำงานด้านไฟแน้นซ์ (20 กว่าปีผ่านมาแล้ว) ยังไปสมัครสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ เมื่อไม่มีวุฒิทางภาษา และไม่มีประสบการณ์ด้านภาษา ก็ย่อมได้ค่าตอบแทนน้อยเป็นธรรมดา ในที่สุดก็ต้องยอมทนทำไฟแนนซ์ต่อไป เพราะครอบครัวต้องกินต้องใช้ ได้เงินเยอะนะ แต่มันไม่มีความสุขอ่ะ มันไม่ชอบ คุณแม่ลองคิดดูนะคะ คิดยาว ๆ หน่อย  บางทีสาขาที่เราไม่ชอบไม่รู้จักน่ะ อีก 10-20 ปีข้างหน้ามันอาจจะเป็นสาขาที่เป็นที่ต้องการสูงก็ได้ ปล่อยลูกเขาไปเหอะ นะ เราเองรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของแม่เลย เขาหวังดีอยากให้เราเรียนสาขาที่เขาเห็นว่าดีที่สุดซึ่งเราน่าจะเรียนได้เพราะเรียนเก่ง (ประโยคประจำคือ คนอื่นเขาอยากเรียนเยอะแยะไปแต่เรียนไม่ได้เพราะคะแนนไม่ถึง) แต่เขาไม่รู้เลยว่ามันทรมานใจลูก จนเดี๋ยวนี้เราก็ยังมีปมเรื่องนี้อยู่เลย คงทำได้แค่สอนภาษาไทยให้ลูก ๆ ตัวเองเท่านั้น ชีวิตนี้ แถมมาอยู่เมืองนอกอย่างนี้ลูกมันคงไม่พูดไทยหรอกมั้ง เศร้าแฮะ เออ น้องเราก็โดนนะ แต่มันตอนเด็ก ๆ เรียนไม่เก่งเท่าเรา แม่เขาจะให้เอ็นบัญชีทั้ง ๆ ที่มันเกลียดคณิตศาสตร์มาก มันเลยขัดขืน  เดี๋ยวนี้เป็นอาจารย์หมอไปแล้ว แม่เขาก็ไม่ค่อยปลื้มมันเท่าไหร่นะ ออกไปทางงงมากกว่าว่าทำไมมันเป็นหมอได้ เป็นงั้นไป จากคุณ : proudtobethai - [ 19 ส.ค. 49 14:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมอยากให้ลูกของคุณเป็นตัวอย่างเยาวชนไทยจังเลย ปรบมือให้คุณลูก คุณแม่ท่าทางยังไม่แก ดูจากสำนวน คุณลูกทำได้ดีขนาดนี้แล้ว ปล่อยไปเหอ๊อะ จากคุณ : Chouylai - [ 19 ส.ค. 49 14:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าลูกคุณไปติดยา ติดการพนัน แล้วค่อยมานั่งกลุ้มดีกว่าค่ะ จากคุณ : บีบี - [ 19 ส.ค. 49 15:33:54 A:58.147.30.91 X: TicketID:087130 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เด็กหลายๆคนสมัยนี้และอีกหลายสมัยทั้งอดีต ปัจจุบัน และในอนาคตขาดความเป็นตัวของตัวเองอย่างมากถึงมากที่สุด จนทำให้ชีวิตไม่มีความสุขเมื่อตอนทำงาน แต่ลูกคุณรู้จักตัดสินใจวางแผนด้วยตัวเอง เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆครับ คนเราจะประสบความสำเร็จหรือมีความสุขในชีวิตได้หรือไม่นั้นมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับรายได้และสายงานที่คนในสังคมตีกรอบหรืองานที่พ่อแม่อยากให้ลูกทำหรอกนะครับ แต่มันขึ้นอยู่ที่ความพอใจและอยากที่จะทำล้วนๆต่างหาก ชีวิตคนเราสั้นนัก ไม่กี่ 10 ปีก็ตายแล้วครับ ลูกอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะครับ เขาโตแล้ว ชีวิตเป็นของเขา ยังไงเราก็ต้องตายก่อน ดังนั้นคนเป็นพ่อแม่ควรเป็นคนสนับสนุนในสิ่งที่เขาเห็นว่าดีว่างามต่างหาก ไม่ใช่เอาความคิดตัวเราเป็นศูนย์กลาง คนที่มีปัญหาคือตัวคุณแม่เองแหละครับ ไม่ใช่ตัวคุณลูก... จากคุณ : โจโฉ (joechou) - [ 19 ส.ค. 49 15:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมก็เป็นพ่อคน ผมว่าคุณบังคับลูกคุณมากเกินไป อย่าไปคิดแทนเขาเลย ลูกคุณน่ะ ท่าทางเขาคิดเป็นทำเป็นเองแล้ว แล้วก็ไปในทางดีเสียด้วย น่าจะดีใจจนจัดงานฉลอง พ่อแม่ลุกขึ้นฟ้อนรำด้วยความครึกครื้นไปเสียอีก แจกบัตรเชิญใครๆมาร่วมแสดงความยินดีได้แล้วว่า ฉันเลี้ยงลูกเก่งย่ะจนเขาเป็นเด็กดีแล้วก็เด็กเก่ง อย่างนี้ต้องชมพ่อแม่ด้วย เป็นพ่อคนแม่คนก็เหมือนพ่อนกแม่นก ตอนเล็กก็หาเหยื่อมาป้อน คอยปกป้องสัตว์ร้ายให้เขา หัดให้เขารู้จักเอาตัวรอด หาเหยื่อเองได้ คอยหลบปากเหยี่ยวปากกาได้ แล้วสักวันลูกนกก็ต้องจากรัง ปีกกล้าขาแข็ง ไปหากินด้วยตัวของเขาเอง หลบปากเหยี่ยวปากกาเอาเอง เป็นผู้ใหญ่ พ่อแม่นั้นมีหรือจะอยู่คอยไล่เหยี่ยวไล่กาหาเหยื่อให้ลูกได้ สักวันก็ต้องม่องเท่งอยู่แล้ว ต้องหัดให้เขาเป็นผู้ใหญ่ให้ได้จะได้หายห่วง ตอนนี้เขาปีกกล้าขาแข็งแล้ว ท่าทางจะไปได้ดีด้วย ปล่อยเขาไป ถ้าเกิดเขาพลาดพลั้ง คุณคอยโอบอุ้มก็ยังไม่สาย ให้กำลังใจเขา นะคุณแม่นะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 19 ส.ค. 49 15:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดูแล้วคุณลูก มีทางเดินที่ดี เรียนดีและมีความคิดเป็นของตัวเองดีนะคะคุณแม่ ไม่ติดยา ไม่ติดเพื่อนไม่ดี ไม่ติดเกมส์ ไม่ติดเที่ยว คุณแม่กลุ้มใจผิดเรื่องค่ะ ลองอ่านที่คุณแม่เขียนเองซ้ำ ซัก2-3-4-5 รอบนะ แล้วก็ มีสติค่ะ ใช้ชีวิตของความเป็นแม่คนหนึ่งให้ดีนะ ถ้าลูกคุณจะเดินทางผิดเพราะคุณ คิดถึงเค้าบ้างมั้ยคะว่าเค้าจะเป็นอย่างไร แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 16:21:17 จากคุณ : sivpt - [ 19 ส.ค. 49 16:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แหม คนอื่นพูดไปหมดแล้ว ขอบอกสั้นๆ ว่า คุณห่วงลูกจะมีอาชีพอะไร ห่วงว่าจะร่ำรวยมีเงินพอไหม แต่ไม่ได้ห่วงเลยว่าลูกคุณจะมีความสุขในการทำงานหรือเปล่า แถมคุณไปกดดันซ้ำเติมเข้าไปอีกด้วยการ ไปบอกให้เรียนโน่นเรียนนี่ จากคุณ : TingTing - [ 19 ส.ค. 49 16:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอ่อ ที่อ่านมานี่ลูกคุณก็เก่งใช้ได้เลยนะ อิฉันไม่รู้หรอกว่า บัญชี - บัญชี กับ บัญชี - บริหาร มันต่างกันมากแค่ไหน เดาเอาว่าน่าจะใกล้ๆกัน อย่างน้อยก็อยู่ในฟิล ตอนแรกอ่านนึกว่า คุณแม่อยากให้เรียนหมอ แต่ลูกจะไปเรียนเป็นดาราอะไรแบบนี้ซะอีก ปล. เห็นด้วยกะข้างบน จากคุณ : Boy's love - [ 19 ส.ค. 49 20:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นแม่ที่เห็นแก่ตัวมากอยากให้ลูกได้งานเงินดีๆรวยๆ แม่จะได้สบาย แต่ไม่คิดถึงลูกที่ต้องทรมานทำงานที่ตัวไม่รักไปตลอดชีวิต เห็นแก่ตัว จากคุณ : ชัดมั้ย - [ 19 ส.ค. 49 20:46:26 A:58.64.109.69 X: TicketID:120041 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นคุณลูก ที่ปลอมตัวเป็นคุณแม่มาเขียนรึเปล่านะเนี่ย...ฮิฮิ ถ้าไม่ใช่ ก็อยากจะบอกคุณแม่ว่าคนเราเกิดมามีหน้าที่ต่างกัน บางคนเกิดมาเพื่อเป็นพ่อค้า บางคนต้องเป็นนักวิชาการ บางคนเป็นนักกีฬา บางคนเกิดมามีหน้าที่เป็นวิศวกร ยังมีพวกศิลปิน นักดนตรี นักวาดรูป ถ่ายรูปอีก.... เรียกว่าเป็น " ธรรมชาติ " ของคนนั้นๆ ผมว่าอันนี้เป็นความลึกลับอย่างนึงนะ ใครได้เรียน ได้ทำอาชีพที่ถูกกับธรรมชาติของเขา ก็มักไปได้ดี และมีความสุข ถึงประสบปัญหาก็มีกำลังใจ มีความถนัดจัดเจน หรืออะไรบางอย่างที่แฝงอยู่ในตัวเขา ที่จะทำให้หาทางออกได้ง่ายดาย ใครฝืนตัวเอง ฝืนธรรมชาติ ก็อาจทำได้ แต่มันลำบากนะ ผมว่า แล้วเวลาเรียนในมหาวิทยาลัย 4-5 ปี ถ้าเขาเรียนจบ แล้วไม่ได้ทำงานอย่างที่เรียน เลือกทำในสิ่งที่เขาชอบอีก เวลา 4-5 ปีนั้น จะไม่สูญเปล่าหรือครับ คุณแม่ไม่ควรคิดเอง เออเอง แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าไม่ไว้ใจลูกจริงๆ คุณลองประมวลจุดเด่นจุดด้อยของเขา ( โดยไม่ลำเอียงเข้าข้างตัวคุณเองนะ ) แล้วไปปรึกษาพวกครูบาอาจารย์ ที่เขาสอนคณะเหล่านี้ดู ดูว่าพวกครูๆ ท่านจะแนะนำว่าอย่างไร ควรเรียน หรือไม่ควร ครูมหาลัยที่สอนวิชาเหล่านี้ น่าจะให้คำแนะนำได้ครับ จากคุณ : azurite (azurite) - [ 19 ส.ค. 49 21:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 33 บังคับลูกจังเลยคุณน่ะ อย่าสงสัยนะว่าอีกหน่อยพอเขาเรียนจบแล้วเขาจะไปหาที่อยู่ที่อื่น ไม่กลับเข้าบ้านอีกเลย จากคุณ : flymom - [ 19 ส.ค. 49 21:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้าลูกคุณแม่ ได้เท่าผม ค่อยมากลุ้มครับ ...  (ขำๆนะครับ)  ตอนนี้ถือว่า ก็ดีแล้วครับ เรียนดี ทำตามใจที่เขาอยากเรียน เขาชอบ เขาก็มีความสุข เขาเลือกเอง เขาผิดเอง เขาเรียนรู้เอง เขาคิดเอง เขารู้เอง สุดท้าย เขาก็ได้ประสบการณ์ชีวิตเองครับ ชีวิตนี้ มีเส้นขีดไว้แล้ว ก็คือเส้นที่เขาขีดด้วยตัวเองหละครับ ถ้าคุณแม่ขีัดให้ เดี๋ยวเขาก็แอบลบครับถ้าเขาไม่ชอบ จากคุณ : psedo_dui - [ 19 ส.ค. 49 23:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คนที่น่าห่วงก็แม่นี่ล่ะบังคับลูกจังเลย จากคุณ : Jump.Jr - [ 20 ส.ค. 49 03:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สงสัยว่าคุณแม่เขียนเองจริงๆหรือเปล่า กระทู้ล่อเป้ามากเลย ลูกคุณได้เรียนบัญชี จุฬาฯเชียวนะคะ  คุณน่าจะภูมิใจในตัวลูกมากๆเลย แฟนเราก็จบทันตะ จุฬาฯ วันๆเห็นแต่ปากคนไข้ วันละแปดชั่วโมง เลิกงานทีเป็นต้องเปิดทีวี ไปฟิตเนส ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นปากคนอื่น แหม คุณ ในปากก็ของเสียงของเน่านะคะ ถ้าไม่อดทนจริงๆเป็นหมอฟันไม่ได้หรอกค่ะ พออ่านกระทู้คุณแล้วรู้สึกรักแม่ตัวเองขึ้นมาจับจิต แม่ดิฉันไม่เคยบังคับอะไรเลย ปล่อยให้เรียนตามใจชอบ ดิฉันบ้าอ่านนิยาย ชอบเรียนภาษา ตะบี้ตะบันเรียนภาษาใหม่ๆเรื่อยๆ เขียนเรื่องสั้นเข้าประกวด เค้าก็สนับสนุน ตอนเลือกเรียนศิลป์ภาษาก็ไม่ว่าซักคำ ทั้งๆที่คนจะตราหน้าว่าเด็กที่เรียนสายนี้ไม่เก่ง ซึ่งดิฉันไม่เห็นด้วยเลย จะเรียนสายไหนมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับค่านิยม แต่อยู่ที่ความถนัด ถ้าไม่ถนัดตะบี้ตะบันเรียนไปก็ไม่รอด ดิฉันก็เข้าคณะที่ดีที่สุดของสายศิลป์ได้และจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทอง ได้ทุนมาเรียนถึงปริญญาเอก ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพื่อจะบอกว่า ถ้าคุณแม่บังคับให้ดิฉันเรียนสายวิทย์ ตอนนี้ดิฉันคงยังเรียนไม่จบหรืออาจจะออกไปทำงานบริษัทเล็กๆแล้วก็ได้ เพราะใจมันไม่ชอบ แต่เพราะดิฉันได้เรียนและทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดและรัก ดิฉันถึงทำได้ดี และคุณพ่อคุณแม่ท่านก็ภูมิใจด้วยค่ะ ลูกเลี้ยงได้แต่ตัวนะคะ เค้าอยากจะเป็นอะไรก็สนับสนุนเถอะค่ะ ตราบใดที่ไม่ได้เป็นคนเลวของสังคมหรือไปละเมิดสิทธิของคนอื่น จากคุณ : Sa-idian - [ 20 ส.ค. 49 06:58:16 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เห้นด้วยว่าคนที่น่าห่วงคือคุณแม่ จากคุณ : ### (กังกา) - [ 20 ส.ค. 49 16:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึก จขกท ส่วนคนที่ตอบคิดว่าส่วนใหญ่ยังไม่มีลูกวัยขนาดนี้ ถ้าคุณมีรับรองว่าไม่ต่ำกว่า80%จะมีความคิดแบบ จขกท สิ่งแรกที่พ่อแม่อยากให้ลูกคืออนาคตที่ดีที่สุด จนคิดแทนลูกไปซะทุกอย่าง แต่ได้แค่คิดลูกสมัยนี้เรื่องจะเชื่อ ถ้าไม่มีเหตุผลชัดๆยากครับ ผมว่าลูกเรียนได้ดีขนาดนี้ จขกท ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว คุณดูอยู่ห่างๆคอยให้คำปรึกษาบางเรื่องที่ลูกไม่รู้ก็พอแล้ว อย่าไปคิดแทนลูกอีก คุณต้องปรับตัวไปหาลูกไม่ใช่ลูกปรับตัวมาหาคุณ เข้าใจที่ว่ามาบ่นอาจจะน้อยใจลูก  รักเขามากๆก็อย่างนี้แหละ ผมจะเขียนเรื่องลูกตัวเองให้ จขกท อ่านว่าเราเหมือนกันขนาดไหน ตอนปี42ลูกจะสอบเข้าหมาวิทยาลัยลูกเป็นเด็กสอบเทียบรุ่นสุดท้าย ที่บ้านเป็นร้านขายยาอยากให้เรียนเภสัช จะได้มารับช่วงต่อไปเพราะเปิดมาเกือบ20ปี มีลูกค้าประจำเยอะรายได้แน่นอน แต่ลูกกลับไปเลือกวิศวะตอนนั้นโกรธ เพราะลูกไม่เคยมีทักษะทางช่างเลย แล้วจะเรียนรอดหรือจะทำมาหากินได้ไหมจะตกงานหรือเปล่าสาระพัดจะคิดเซ็งมาก ก็มีความรู้สึกเหมือน จขกท ตอนนี้ ผ่านมา7ปีวันนี้ภูมิใจในตัวเขามากได้งานและเงินเดือนที่ดี เพิ่งรับปริญญาโทวิศวะเมื่อเดือนที่แล้วสถาบันเดียวกับลูกของ จขกท ของผมคือตัวอย่างหนึ่งที่อยากให้กำลังใจกับคุณแม่ที่เซ็งลูกมากๆ จากคุณ : nors407 - [ 21 ส.ค. 49 14:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เขายังเรียน ไม่ได้เกเร แล้วเรียนได้ดีด้วย ก็น่าจะดีนะคะ คิมเอง ที่บ้านอยากให้เป็นหมอ แต่คิมก็ไม่เป็นเหมือนกัน หัวชนฝาเลยค่ะ แต่ก็เข้าใจความรักความห่วงใยของแม่นะคะ อยากให้จขกท. ไปอ่านหนังสือ บ้านเล็กริมห้วย ที่อยู่ในชุดบ้านเล็กในป่าใหญ่ ของลอร่า อิงกัลล์ ไวล์เดอร์ ที่พ่อแม่เขาสอนลูกเขาว่า เมื่อลูกยังเล็ก ลูกต้องเชื่อฟังพ่อแม่ พ่อแม่จะสอนแนวทางให้แก่ลูก เพื่อเมื่อลูกโตขึ้นจะได้ตัดสินใจตามแนวทางที่ถูกที่ควรได้น่ะค่ะ ขอให้เข้าใจกันไวๆ นะคะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 22 ส.ค. 49 00:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ..ผมอยากให้ลูก เรียน กฏหมาย ครับ ลูกผู้หญิง เขาก็โอเค จะเรียน........แต่ตอนนี้ยังอยู่ ม.5 อยู่เลย......... ...ความฝันของผม....และเขา..อัยการ...ผู้พิพากษา.. ..............เฮ้อ..! อยากให้ฝันเป็นจริง..... จากคุณ : มะละกอ (เทพบุตรสายฟ้า) - [ 24 ส.ค. 49 11:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตามใจลูกค่ะ อยู่มหาลัยแล้ว ควรจะตัดสินใจชีวิตตัวเองได้แล้วค่ะ   บางครั้งต้องลองผิดลองถูกบ้าง ไม่งั้นก็คิดไม่เป็นค่ะ อีกเหตุผล ค่ะ  มันคือความสุขของลูกค่ะ จากคุณ : คนเป็นลูก (เลดี้มาร์กาเร็ต) - [ 24 ส.ค. 49 18:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาเพราะรู้สึกเหมือนโดนพาดพิง ยัยพี่ตัวดีมานินทาความเห็นแถวๆ ข้างบนโน่น.... อ่านแล้วเหมือนอ่านเรื่องตัวเองเปี๊ยบ เราไม่ชอบอะไร แม่อยากให้เรียนอย่างนั้น เป็นอย่างนั้นไปซะหมด แม่ไม่ผิดอะไร เราเข้าใจ เพราะแม่อยากให้เรามีอนาคตมั่นคง และไม่ลำบาก คุณคอยดูลูกอยู่ห่างๆ ดีกว่าค่ะ เพราะลูกคุณเป็นเด็กมีความคิด มีความสามารถ รู้จักตัวเอง รู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร คิดเอาเองว่าที่เขาบอกได้เลยว่าจะเรียนบั้ญชี-บริหาร  ไม่เอา บัญชี-บัญชี แสดงว่าเขารู้ความแตกต่างของลักษณะงานของทั้งสองสาขานี้นะคะ แต่ขณะนี้เขายังเรียนไม่จบ ใครจะไปบอกได้ว่าจะได้ทำงานอะไรล่ะคะ ตอนนี้เป็นชีวิตของเขาแล้วค่ะ คุณแม่เลิกอยากให้ลูกเป็นนั่นเป็นนี่เพื่อสนองตอบความต้องการตัวเองได้แล้วล่ะค่ะ  เวลาหงุดหงิดว่า "ลูกไม่ได้อย่างใจเล้ยยยย" ลองหยุดถามตัวเองซักนิด ว่า คุณอยากให้ลูกมีความสุข หรือ คุณอยากให้ตัวเองมีความสุข แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 49 20:22:34 จากคุณ : @dd@ - [ 25 ส.ค. 49 20:20:22 ]