ความคิดเห็นที่ 1 เห็นบอกว่าจะสัมภาษณ์นักแปลอาชีพ-อิสระ ไม่ใช่นักแปลอาชีพ ไม่เข้าเกณฑ์อ้ะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 19 ส.ค. 49 21:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น้าแอ๊ดละก็ เขาหมายถึง นักแปลอาชีพ or นักแปลอิสระ ได้ทั้งสองอย่างอ้ะ สัมภาษณ์น้าแอ๊ด (นักแปลอิสระ) ได้เลยค่ะคุณจขกท. แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 21:53:18 จากคุณ : rien - [ 19 ส.ค. 49 21:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 chat ทาง MSN ก็สะดวกดีนะ รินว่า จากคุณ : rien - [ 19 ส.ค. 49 21:54:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 20 นาทีหรือคะ จะเขียนให้ in a nutshell ค่ะ สำหรับคนอื่นม่ะรู้ แต่นี่สำหรับตัวเอง ......... เริ่มต้นตอนเด็กๆม่ะค่อยแข็งแรง เป็นภูมิแพ้ เรียนสุขศึกษาเขาสอนว่า กินนมเยอะๆ กับผักสดและผลไม้เยอะๆ เรายิ่งกินก็ยิ่งปวดหัวไม่เกรน ตอนจบไปค้นพบจาก Macrobiotics ว่า นมวัวทำให้เป็นภูมิแพ้ ผักสด และผลไม้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผลไม้เมืองร้อน) ทำให้ตัวเย็นและสูญเสียกำลังภายใน........ เราเรียนมวยไทย พอไปปล่อย "ไม้พันลำ" (หมัดเท้าเข่าศอกไวๆเป็นชุดๆ) กลางหิมะอุณหภูมิ -3 องศาเซลเซียส เหงื่อไม่ออก? แต่พอรำมวยไทชี่ (ไทเก็ก) ช้าๆ กลางหิมะอุณหภูมิ -3 องศาเซลเซียส เหงื่อออกท่วมกายจนต้องแก้ผ้ารำ...เพราะทนความร้อนไม่ไหว (ดีว่ามันเป็นตอนตี 3 กลางสวนสาธารณะในลอนดอน) .......... อ่านประวัติคนเป็นมะเร็งเป็นเบาหวาน ที่ไปหาหมอ หมอสั่งตัดอวัยวะทีละชิ้นสองชิ้น .....ตอนจบตายหมด ........แต่อ่านเรื่องเกี่ยวกับที่คนไข้ซึ่งหมอบอกว่า "ต้องตายแหงๆ" พวกเนี้ย เมื่อรู้ว่า "ต้องตายแน่ๆ" ก็กล้าเสี่ยง ลองฝึก Macrobiotics กับฝึกกำลังภายใน ......... และรักษาโรคร้ายได้ในที่สุด...........??? เราเลยอยากค้นคว้าศาสตร์พวกเนี้ยให้มากกว่านี้ ก็เลย (หลงผิด) ขนตำราพวกเนี้ยกลับเมืองไทยมาหลายร้อยเล่มกะว่าจะแปลให้ได้เงิน แล้วเอาเงินที่ได้มา ไปซื้อหนังสืออ่านหาความรู้เพิ่ม หรือไปจ่ายค่าเรียนวรยุทธ์ (เรียนกำลังภายในเพิ่ม) ......... แต่อนิจา หัดแปล แปลไปแปลจากอังกฤษเป็นไทย แปลไปแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง .....ก็ไปสมัครงานเป็นนักแปลฝึกหัดในบริษัทแปล .....พอปีกกล้าขาแข็งก็ออกมาเป็นนักแปลอิสระ ................. แปลไปแปลมาส่วนใหญ่โดนจับให้แปล ไทยเป็นอังกฤษ ..พอจะขยับแปลหนังสือ ก็แปลเรื่องที่ต้วเองอยากแปลไม่ได้ จะแจ้งเกิดต้องแปลวรรณกรรม 100 กว่าปี ......... แปลๆไปก็สนุก แต่มันไม่บรรลุเป้าหมายสักที ....แต่อยู่ดีๆพบว่าหนังสือแนวที่เราอยากแปล ปรากฎว่ามีกระทาชายนายหนึ่งเขา plagiarized ไปเรียบร้อยแล้วอย่างแนบเนียนมากๆ .........เขาลอกตำราที่ญี่ปุ่นเขียนไว้ แล้วเขียนใหม่เป็นไทย บอกว่า คนจีนพูดว่า.......แล้วเขาเปลี่ยนภาพวาดแบบญี่ปุ่นให้กลายเป็นจีน ....... เราตกใจมั่กๆ.........หนังสือเขาพิมพ์ออกมาเป็นสิบๆเล่มแล้ว .........ตกลงเขากลายเป็นแนวหน้า ทำสิ่งที่เราอยากทำ และได้รับผลกระทบที่รุนแรง นั่นก็คือว่า เวลาเขาสอนคนไทยว่า "อย่ากินน้ำตาล" และ "อย่ากินผลไม้ไทย" หากว่าต้องการสุขภาพดี ........ปรากฎว่า "เขาโดนคนไทยรุมด่าเละเลยไ ............ เราจึงปลงคิดว่า เป้าหมายของเรา ถ้าบรรลุได้เราก็โดนด่า  It is ironical! แล้วเรื่องแปลเอกสาร ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจการขาย คนที่หาลูกค้าได้เป็น "ผู้ชนะ" ...........นักแปลเก่งๆไม่มีทางทำงาน administration ได้ ............... จะมีบริษัทแปลหรือคนหางานแปลบนเว็บ ที่มีเครือข่ายหางานได้ บางทีต้องติดใต้โต๊ะเงินเป็นแสน เพื่อให้หน่วยงานบางหน่วยงาน "โก่งราคา" ........(เตี๊ยมกันระหว่างนักแปลกับใส้ศึกในหน่วยงาน) .........แล้วนักแปลหรือบริษัทแปลก็เอางานมา outsource .......แค่กินหัวคิวก็อยู่รวยและแล้ว.....ในขณะที่นักแปลมือดีๆคนเก่งๆต้องทำงานหนักจนเครียด.......... ส่วนงานแปลภาพยนต์ ถ้าเป็นหนังโรงใหญ่ๆจะมีตระกูลใหญ่ๆผูกขาด เขาจะอ้างว่า ไม่จ้างคนใหม่ๆเพราะไม่รู้ฝีมือ แต่แท้จริงแล้วเขาเล่นพรรคพวกกัน ....... นักแปลคนที่ติดสินบนเพื่อให้ได้งานรู้ว่าคนที่ว่าจ้างงานแปลภาพยนต์เป็นภรรยายักษ์ใหญ่ในวงการ ก็เลยไปสวามิภักดิ์เพื่อให้ได้งานจากเธอมา........... เขาเคยเป็นเพื่อนเรา แต่เขาทรยศเรา ........เขาทำทุกอย่างเพื่อเงิน....... เรากล้าๆกลัวๆที่จะแปลหนังสือ กลัวแปลไปแล้วได้เงินช้า แต่มีนนักแปลที่มีชื่อเสียง พาพวกเข้ามารุมด่าเราหาว่า "อยากแปลแต่ไม่ขวนขวาย" จริงๆแล้วเรากลัวจะได้แปลหนังสือ แล้วเราก็แปลไปแล้ว 2 เล่มแรก เราต้องสูญเสียรายได้ไปเป็นเงินประมาณ 100,000 บาท ....ผลลงเอย เราโดนแฟนเก่าเราเยอะเย้ยเราเรื่องเสียรายได้ขนาดนี้ และเยาะเย้ยเราว่า "เราอิจฉาเด็ก ต้องแย้มฝาโลงศพมาแปลแข่งกับเด็ก" .......ตกลงหนังสือ 2 เล่มแรกที่เราแปล นอกจากจะสูญเสียรายได้ (เอาเวลาไปแปลเอกสารได้เงินมากกว่า) ........ ไป 100,000 บาทแถมเรายังโชคดีได้เลิกกับแฟน  ......โมโหที่มันเข้าข้างนักแปลผู้มีเชื่อเสียง  โดยการหมิ่นประมาทเราว่า "แย้มฝาโลงศพขึ้นมาแปล แล้วไม่ดังเท่าเด็ก ก็เลยโมโห) จนตอนนี้เราเป็นโสด....และกำลังย้อนยุคกลับเป็นหน้าเด็กขึ้นทุกวัน  ออกวิ่งทุกวัน ฝึกโยคะทุกวัน ฝึกมวยจีนทุกวัน ........เพราะไอ้นักแปลผู้มีชื่อเสียงมันพาพวกมันมาพูดว่า "พวกมันจะถอนหงอกเรา" .......ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า หน้าตาเราดีขึ้นกว่าเดิม  จนถึงชั้นจีบเด็กวัยรุ่นได้เยย..........ไชโย....... 5555555555555555555555 15 ปีที่เราหลวมตัวเข้ามาในวงการแปล มันบัดซบสิ้นดีเลย ........เร็วๆนี้เราคงมีทรัพยากรพอที่จะหนีไปทำงานอื่น สรุปแล้ว เราอยากแปล ..จนถึงขั้นลงทุนลงแรงเรียนการแปลด้วยตนเอง.....มันมีเหตุผลเดียวก็คือว่า เราอยากแปลหนังสือเรื่องศาสตร์เร้นลับ พวก macrobiotics โยคะ กำลังภายใน เต่า ฝึกสมาธิ .......... แต่ลงเอย เรากลายมาเป็น "มือปืนรับจ้าง" ที่แปลงานพวกสัญญากฎหมาย เอกสารในเชิงพาณิชย์ ทั้งหลาย ........แปลๆไปพอจะเข้าสู้วงการแปลหนังสือ  เราก็โชคไม่ดี  ไม่เคยได้หนังสือง่ายๆมาแปล  ที่แปลแล้วดังไวๆเหมือนชื่อบะหมี่ เจอแต่หนังสือยากๆ.........แต่ละเล่มเคี้ยวไม่ค่อยจะลง........... แต่มันก็สนุกดี ........นี่แหละคือการต่อสู้ในชีวิตชองนักแปลคนหนึ่งที่ไม่มีพวก ไม่มีพ้อง ไม่มีโครตพ่อโครตแม่ดังๆพาเข้าสู่วงการ........... หวังว่าข้อมูลนี้คงเพียงพอสำหรับคุณนะ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:48:40 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:43:58 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:42:16 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:40:13 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:37:25 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:36:19 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 20 ส.ค. 49 23:24:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลบทิ้งแล้วเอาไปเขียนรวมไว้ข้างบนหมดแล้วนะ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:36:48 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 23:35:50 จากคุณ : iwrite4u - [ 20 ส.ค. 49 23:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อคิด..........ในบรรดาการความรู้ด้านภาษาทำมาหากินด้วยกันแล้ว การแปลเป็นทักษะที่เรียนยากที่สุด แต่กลับใช้หาเงินได้ยากมากที่สุดด้วยเช่นกัน นั่นก็เพราะประเพณีที่ถือปฎิบัติกัน (สำหรับงานแปลเอกสาร) คือลูกค้ามักจะให้นักแปลๆก่อน แล้วจ่ายเงินทีหลัง ซึ่งตรงกันข้ามกับรับสอนภาษาอังกฤษคือนักเรียนจ่ายเงินก่อนเรียน ลูกค้ายังหลงเข้าใจว่าต้องไปหาบริษัทแปล จึงจะน่าเชื่อถือ มันทำให้นักแปลต้องโดนบริษัทแปลกินหัวคิว 50% ไป ลูกค้าไม่รู้คิดว่าแปลดีเพราะเป็นงานแปลจากบริษัท แต่แท้จริงแล้วนักแปลต้องรีบทำเพราะกลัวไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป ผลงานจึงไม่ดีเท่ารับแปลจากลูกค้าโดยตรง แต่การรับแปลจากลูกค้าโดยตรงนักแปลที่ไม่มีต้นทุนมากแปลไปอาจเก็บเงินไม่ได้ หรือเก็บเงินได้ช้า....ทำให้หมุนเงินไม่ทัน.....ดังนั้น การทำงานแปล (ทำแบบลวกๆ) โดยการรับงานแปลจากบริษัทแปลจึงเป็นการทำเงินได้รวดเร็วมาก.............เพราะว่าแปลเสร็จบริษัทแปลจ่ายเงินทันที และถ้าลูกค้าเบี้ยว บริษัทแปลก็รับผิดชอบค่าเสียหายไปเอง การโฆษณาตามเว็บของตัวเอง (หรือบนพื้นที่โฆษณาของเว็บสาธารณะ เช่นบน pantipmarket) น่าจะได้ผล......หากแต่มีคนที่โฆษณาให้บริการแปลตัดราคาแบบถูกมากๆแบบไม่น่าเชื่อ..........จนทำให้เกิดรันทดใจ.......... นักแปลบางคนพยายามโกอินเตอร์ ทำเว็บเขียนภาษาอังกฤษ (คิดว่าหรู) แต่เขียนกระท่อนกระแท่น อ่านแล้วปวดหัว  ไม่รู้ว่าจะมีใครจ้าง ......แต่บางคนฉลาด (มีเงินพอ) พอโดนทักท้วงชึ้นมาก็ไปให้ผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษาเขียนให้ใหม่ยกเครื่อง  แต่เวลาแปลตัวเองเขียนไม่ได้เช่นนั้น  หรือถ้าเขียนได้ก็ outsource คือตัวเองเป็นยี่ปั๊วแต่เอางานไปให้คนอื่นทำ.........แล้วกินหัวคิวเขา เลยการที่นักแปลอิสระจะหางานได้นั้น จะต้องรู้จักผู้คนดังๆมากพอสมควร... ถ้าผู้บริโภค (ลูกค้า) เปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ โดยการว่าจ้างนักแปลอิสระโดยตรงไม่ผ่านบริษัทแปล และยอมจ่ายเงินก่อน ผู้บริโภค (ลูกค้า) อาจได้ผลิตภัณฑ์ (งานแปล) ไปครบตามจำนวนเงินที่จ่ายไป แทนที่จะเป็นได้ไปแค่ "ครึ่งราคา" ส่วนงานแปลหนังสือนั้น การติดต่อสำนักพิมพ์ทำได้ยากพอสมควร ต้องพยายามเรื่อยๆ พอติดต่อได้และแปลๆไปกว่าจะได้เงินค่าแปล เงินสดในมือนักแปลอาจหมดเสียก่อน.....ถ้าแปลเร็วมากจนนักแปลร่ำรวย ก็เสี่ยงกับการแปลผิดมากๆ สรุปแล้วคุณภาพกับความร่ำรวยของนักแปลมันสวนทางกัน... ดังนั้น นักแปลคนที่แปลเพราะใจรัก ไม่ได้แปลเพราะต้องการเงิน คือมีรายได้จากที่อื่นอยู่แล้ว และนานๆแปลหนังสือเล่มหนึ่ง น่าจะผลิตผลงานที่ดีออกมาได้ดี...... แต่ตอนนี้ผู้บริโภค (นักอ่าน) ชอบอ่านสำนวนภาษาไทยมันๆ จึงมีนักแปลสิงห์ปืนไว แปลหนังสือเร็วผิดปกติ แปลจนคนอ่านๆไม่ทัน นักแปลพวกนี้ทำเงินได้มหาศาล แต่หลักการก็น่าที่จะเป็นว่า "ตรงไหนอ่านต้นฉบับไม่เข้าใจ ก็แต่งหนังสือให้เขาใหม่เสียเลย" .....แต่ผู้บริโภค (นักอ่าน) หลายๆคน (ซึ่งตอนนี้กลายเป็นแฟนตัวจริงเสียจริงของนักแปลไปแล้ว) ไม่ว่าจะแปลมาอย่างไรพวกแฟนๆก็บอกว่า "อ่านมันเสียอย่างพอใจแล้ว" .......นักแปลพวกนี้ก็เลยเกิดความชำนาญในการเขียนคำแปลภาษาไทยมากยิ่งๆขึ้นทุกวัน แต่เขาแทบจะไม่ได้แตกฉานในภาษาต้นทางมากไปกว่าเดิมเลย......เพราะมัวแต่ไปแต่งหนังสือให้เขาใหม่อยู่เรื่อยๆ............ไม่ได้แปล........ สำหรับงานแปลเอกสาร ตราบใดที่ลูกค้ายังมีพฤติกรรมการจ่ายเงินช้า ........และนักแปลมือสมัครเล่นยังโฆษณารับแปลราคาถูกๆอยู่เกลื่อนกลาด งานแปลเอกสารคุณภาพจะไม่ค่อยดีอยู่เช่นนี้ไปเรื่อยๆ สำหรับงานแปลหนังสือ ตราบใดที่สำนักพิมพ์ยังไม่มีระบบที่ดีที่ให้นักแปลติดต่อเพื่อเสนองานง่ายๆ (คือได้รับการตอบกลับมาหมด) หรือยังไม่มีระบบที่สำนักแปลวิ่งไปหานักแปลดีๆมาเอง (โดยการคัดเลือกนักแปลอย่างถูกต้อง) และยังไม่มีระบบการจ่ายเงินที่ "ทยอยจ่ายตามจำนวนหน้าที่แปลได้" ...........คล้ายๆกับการจ่ายเงินค่างานก่อสร้างตามผลงานที่ทำได้...........ปัญหาการหานักแปลดีๆกับปัญหาการผลิตผลงานแปลดีๆก็จะยังเกิดขึ้นอยู่ตลอดไป......... ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดที่นักแปลจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ ก็คือ "เปลี่ยนไปทำอาชีพอื่น" .............. แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:14:43 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:13:50 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:09:47 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 21 ส.ค. 49 07:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 *********ลบหมดไปใส่ไว้ข้างล่าง///////////// แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:25:39 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:24:07 จากคุณ : tans (iwrite4u) - [ 21 ส.ค. 49 07:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่ก็ไม่แน่นะ เคยมีฝรั่งคนหนึ่งเขียนหนังสือไว้  เขาบอกว่า เมื่อในอดีต  บริษัทใหญ่ๆเป็นนายทุน  เป็น players หรือ actors ที่เก่งกาจ  แล้วคนธรรมดาทั่วๆไปต้องเป็นขี้ข้านายทุน  แต่เขาว่าสักวันหนึ่งอาจมีคนๆเดียวที่ผลิตอะไรแบบไฮเทคขึ้นมาเช่น microchip ตัวที่เร็วที่สุด ........เขาอาจโฆษณางานเขาบนเว็บ แล้วบริษัทคอมพิวเตอร์ต้องรีบไปแย่งตัวเขามาก็ได้............ม่ายงั้นสู้บริษัทอื่นไม่ได้.......... สักวันหนึ่งอาจมีบริษัทหรือสำนักพิมพ์วิ่งไปหานักแปลที่เว็บนักแปลเองก็ได้ หรือในกรณีที่เป็นโรงเรียนสอนภาษา  มีการลงทุนหลายสิบล้านเพื่อให้หน้าร้าน (หน้าโรงเรียน) สวยๆหรูๆ.......จนใครๆทั่วประเทศก็ต้องกล่าวขวัญถึง..........แต่สอนๆไปปัญหาก็ยังคงเหมือนเดิมนั่นก็คือ คนไทยก็ยังคงเรียนภาษาอังกฤษแล้วไม่ค่อยจะกระเติ้องมากนักอยู่เหมือนเดิม...........แต่อาจมีครูคนเดียวเดี่ยวๆไม่ต้องลงทุนหลายสิบล้าน  แต่สอนนักเรียนผ่าน Netmeeting ........แล้วประสบความสำเร็จขึ้นมาบ้างก็ได้............ โลกเรามันไม่แน่.....สถานการณ์อาจพลิกผันขึ้นมาเมื่อใดก็ได้....แบบที่เขาเรียกว่า "น้ำมาปลากินมด น้ำลดมดกินปลา" แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:27:35 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:27:17 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 07:26:54 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 21 ส.ค. 49 07:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขยายความ คคห 6 ที่พูดว่า "การโฆษณาตามเว็บของตัวเอง (หรือบนพื้นที่โฆษณาของเว็บสาธารณะ เช่นบน pantipmarket) น่าจะได้ผล......หากแต่มีคนที่โฆษณาให้บริการแปลตัดราคาแบบถูกมากๆแบบไม่น่าเชื่อ..........จนทำให้เกิดรันทดใจ.......... " มันรัดทดใจเพราะอะไร? .........คือว่าเรารับงานผ่านบริษัทแปล แล้วเราโดนกินหัวคิวไป 50% เราก็กะจะรับงานจากลูกค้าโดยตรง เพื่อให้ได้ค่าแปลเต็ม 100% เราก็จะไปโฆษณาตามสื่อต่างๆเช่น pantipmarket หรือเว็บ sanook.com หรือตามสื่ออื่นๆ แต่ปรากฏว่า มีคนโฆษณารับงานแปลในราคาต่ำกว่าเงินที่เราบริษัทแปลจ่ายเรา (หลังจากกินหัวคิวเราไป 50%แล้ว) เสียอีก อนิจจา!!!!!!! ขยายความเรื่องที่ว่า "ต้องรู้จักผู้คนจึงจะได้งานแปลดีๆมา" ........... บริษัทแปลแห่งหนึ่งที่เราเคยทำงานให้ เจ้าของรู้จักนักการเมืองเพียบเลย วันๆเขาไม่นั่งดูแลบริษัท แต่ออกนอกตลอดวัน ออกไปคุยกับนักการเมือง .......งานแปลโครงการของพวกนักการเมืองหลั่งไหลเข้ามาเพียบเลย......(สมัยนี้เขาได้งานโครงการ) แต่สมัยก่อนตอนทหารปกครองบ้านเมือง เขาได้แต่งานจากบิ๊กทหารมา ช่วงหลังๆนี้ มีพวกพี่ๆบางคนที่กว้างขวางในสังคม (ซึ่งรู้ว่าเรามุดอยู่แต่ในรู ไม่เคยไปเจอ connections ใหญ่) สงสารเรากลัวเราจะเครียดก็เลยหางานแปลดีๆมาให้เราทำโดยอาศัย connections ของพวกพี่ๆเอง.......... แปลกหนอสังคมไทยเนี้ย ............ปิดประตูตายอยู่คนเดียว มีแต่ตายลูกเดียว...........ทำอาชีพอะไรก็ตามในเมืองไทย ต้องออกไปรู้จักผู้คนเยอะๆ........ จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 21 ส.ค. 49 07:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ได้อ่านบทระบาย ของคุณแล้วก็เห็นใจครับ แต่ผมอยากจะให้คุณลองมองชีวิต ในอีกแง่หนึ่ง เผื่อจะสบายใจขึ้น ความจริงมันเป็นธรรมดาของโลกธุรกิจในปัจจุบัน ในทุกสาขาอาชีพ ถ้าคุณอยากได้งาน คุณก็ต้องทำตัวเองให้มีชื่อเสียง ต้องรู้จักคน ต้องมี connection ผมเข้าใจว่า คุณเก่ง แต่ถ้าไม่มีใครรู้จักจะมีประโยชน์อะไรล่ะครับ การเล่น เส้น เล่น สาย หรือ ยัดเงินอาจจะเกินเลยขอบเขตไปบ้าง ผมว่าคุณคงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น แต่ก็ไม่น่าจะเสียหาย ที่คุณจะเปิดเผยให้โลกรู้มากกว่าเดิมว่าคุณเก่งแค่ไหนนะครับ ส่วนเรื่องที่คุณต่อว่าบริษัทแปลต่างๆก็เช่นกัน ผมว่ามันไม่ยุติธรรมสักเท่าไหร่ การกินหัวคิว ถ้าใช้ในภาษาธุรกิจก็ต้องบอกว่า ค่านายหน้า ซึ่งไม่ใช่มีแ่ต่บริษัทแปลอย่างเีดียว ทุกๆ service business ก็จำเป็นต้องมีครับ บริษัทที่ปรึกษายักษ์ใหญ่ของโลก ก็กินหัวคิว พวก consult เหมือนกัน มากกว่า 50% เสียอีกนะครับ บริษัทรักษาความปลอดภัย, รับทำความสะอาด, ร้านนวดแผนโบราณ ทุกอย่างก็ "กินหัวคิว" อย่างที่คุณบอกเหมือนกันครับ ค่าหัวคิวนี้เขาก็ไม่ใช่ได้มาฟรีๆ ก็ต้องแลกด้วยการบริหารจัดการ หลายๆ อย่างเช่นกัน และเช่นเดียวกันครับ โลกนี้ก็มีหมอนวดอิสระ, ยามอิสระ, แม่บ้านอิสระ consult อิสระ มันก็เหมือนกันทุกวงการแหละครับ แล้วเรื่องคุณภาพของงานนั้น การจ้างบริษัทแปล ย่อมรับประกันได้แน่นอนครับว่าคุณภาพจะดี อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง หรืออย่างน้อย ถ้ามันไม่ดีจริงๆ คุณก็จะได้ตามด่า ตามแ้ก้ถูก แต่ลองนึกดูถ้าคุณต้องการแปลงานสำคัญๆ เยอะๆ อะไรจะทำให้คุณไว้ใจนักแปลอิสระ ที่ไม่มีตัวตน และพร้อมจะหายตัวไปเมื่อไหร่ก็ได้ และคุณก็ต้องยอมรับนะครับว่า มีนักแปลอิสระบางคนจริงๆ ที่ฝีมือไม่ถึง ทำให้วงการของคุณเสื่อมเสียครับ หากคุณลองเปิดใจให้กว้าง เปลี่ยนความคิดตัวเอง ฝันของคุณอาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้นะครับ ยกตัวอย่างเช่น ผมเห็นว่า คุณอยากแปลหนังสือ แต่กว่าจะได้เงินช้า หมุนไม่ทัน คุณก็อาจเอาหนังสือที่คุณชอบไปติดต่อกับบริษัทรับแปลดู คุณแปลเสร็จ ก็ได้เงินจากบริษัทเลย แล้วที่เหลือเขาจะตามของเขาเอง ให้เขากินหัวคิวนิดหน่อยหรือไม่นิดหน่อยจะเป็นไรไป สุดท้าย ก็คือ ไม่ใช่แต่ แค่ในประเทศไทยหรอกนะครับ ที่ทำอาชีพอะไรต้องออกไปให้ผู้คนรู้จักเยอะๆ ไม่ว่าคุณจะหนีไปที่ไหนในโลก เขาก็เป็นอย่างนี้ ใครเขาจะเอาเงินมาให้คุณ ถ้าเขาไม่รู้จักคุณล่ะครับ ถ้าผมเข้าใจอะไรไม่เพียงพอ แล้วมาพูด ก็ต้องขออภัยด้วย ยังไงช่วยเข้ามาเปิดโลกทัศน์ของผมได้ต่อนะครับ จากคุณ : crap - [ 24 ส.ค. 49 14:46:20 A:158.34.240.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ crab เข้าใจไม่เพียงพอเรื่องกินหัวคิว บริษัทอื่นๆ (ที่คุณพูดถึง) กินหัวคิวเพราะมีการจัดการ อันนั้นมันถูกต้อง จริงๆแล้วคุณยังไม่เข้าใจธุรกิจการแปล เราจะอธิบายให้ฟัง การที่บริษัทแปลกินหัวคิวมี 2 อย่าง 1 ในประเทศอื่นๆที่ใช้เทคโนโลยีสูงกว่าบ้านเรา เขามีผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษา ด้านวิชาการ ด้านคอมพิวเตอร์คอยให้การสนับสนุนนักแปล แบบนี้เป็นการกินหัวคิวเพื่อให้ทำงานแปลได้ครบวงจร และเป็นการยกระดับงานแปลให้ดีขึ้น 2 ในประเทศไทยบริษัทแปลกินหัวคิว ไม่ใช่เพราะนักแปลอิสระหางานแปลจากลูกค้าโดยตรงไม่ได้ (พอหาได้จากการสร้างชื่อเสี้ยงบ้าง ไม่ต้องถึงกับดังมาก แต่แค่พอมีผลงานบ้างก็พอหาลูกค้าได้) หากแต่โดนกินหัวคิวเป็นเพราะถึงหาลูกค้าได้แต่ "เรียกเก็บเงินลำบาก" ดังนั้นเหตุผลที่บริษัทแปลในไทยกินหัวคิวก็เพราะเขามีเงินมากกว่า และเขารับประกันความเสี่ยงให้นักแปลเท่านั้นเอง ..........สิ่งที่เขาลงทุนก็คือเช่าหน้าร้าน แต่นักแปลก็หาลูกค้าได้จากการทำเว็บของตัวเอง หากแต่เก็บเงินลำบาก เพราะประเพณีลูกค้างานแปล ไม่จ่ายเงินให้นักแปลก่อน ไม่เหมือนกับนักเรียนจ่ายเงินค่าเรียนภาษาอังกฤษทั้งหมดให้ครูสอน ก่อนที่จะมีการเรียนการสอนกัน เรื่องการเก็บเงินบริษัทลำบาก จะยกตัวอย่างให้ฟัง เราเดินเข้าไปในโรงเรียนกวดวิชาที่ลงทุนหลายล้านมีนักเรียนเพียบเลย นั่งๆอยู่สิ่งที่เห็นตำตาก็คือเวลามีคนเดินเข้ามาเก็บเงินค่าอะไรต่อมิอะไร ........เจ้าของเขาจะผลัดไปเรื่อยๆ คือบอกว่าให้มาเก็บใหม่อีก 2-3 อาทิตย์ "ทั้งๆที่เขามีเงินจะเหลือเฟือพอที่จะจ่าย" ......... แต่หลักการก็คือว่า "บริษัทในไทย ไม่จ่ายบิลให้ไวๆเหมือนที่มาเกเร็ท แทชเชอร์ เคยให้สัมภาษณ์ว่าการจ่ายบิลไวๆเป็นหนึ่งใน 2 - 3 หลักการในการทำงานของเธอจนประสบความสำเร็จ" แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 22:07:37 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 26 ส.ค. 49 22:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องที่คุณพูดว่า "คุณก็อาจเอาหนังสือที่คุณชอบไปติดต่อกับบริษัทรับแปลดู คุณแปลเสร็จ ก็ได้เงินจากบริษัทเลย แล้วที่เหลือเขาจะตามของเขาเอง ให้เขากินหัวคิวนิดหน่อยหรือไม่นิดหน่อยจะเป็นไรไป" คำตอบก็คือ "มันเป็นไปไม่ได้" ไม่มีบริษัทรับแปลที่ไหนเขาทำเช่นนี้ เนื่องจากเขาไม่มีความรู้ด้านการตลาดหนังสือ และอีกอย่างหนึ่ง คุณต้องเข้าใจว่าธุรกิจหลักของร้านแปลใน กทม มาจากการทำเอกสารแต่งงานระหว่างคนไทยกับชาวต่างชาติ แต่ต่อมามีบริษัทอื่นๆนำเอกสารอ้านอื่นไปแปล จึงกลายเป็นธุรกิจการแปลด้านอื่น ถ้าร้านแปลจะทำการตลาดขายหนังสือเขาส่งเด็กไปวิ่งไล่จับหญิงไทยแต่งงานกับฝรั่งวันละหลายๆคู่เขาจะทำเงินได้ไวกว่าขายหนังสือ (ตอนนี้ก็มีทำเช่นนั้น รวมทั้งรับจ้างทำวีซ่าด้วย) ความจริงแล้วค่าแปลเมื่อหลายปีก่อนถึงนักแปลโดนกินหัวคิวนักแปลก็ยังมีเงินมากพอไปเที่ยวต่างประเทศ ซื้อบ้านซื้อช่อง ส่งลูกไปเรียนนอกได้ เราเคยมีโอกาสทองของเราแต่เราใช้เงินเปลืองเลยช่วงนี้ลำบาก ต้องมองหาวิธีอื่นๆในการทำมาหากิน เพราะว่าในช่วงหลังๆ ตามกลไกเศรษฐกิจแล้วค่าแปลหน้าร้านรวมทั้งค่าแปลที่นักแปลได้ (หลังจากโดนกินหัวคิวไป) มันควรขึ้นไปหลายเท่าแล้ว หากแต่ว่ามีคนรุ่นใหม่ๆไปเปิดบริษัทแปลใหม่ๆตัดราคาบริษัทเก่าๆ ดังนั้นบริษัทแปลเก่าๆจึงไม่กล้าขึ้นค่าแปลหน้าร้านน .... นักแปลรุ่นเก่าๆต้องทำงานมากชั่วโมงขึ้น..............จนเสียสุขภาพ ............ ทางออกมี 1 ทำงานให้เร็วกว่าเดิม (นั่นก็คือตรวจงานน้อยรอบกว่าเดิม) แต่เมื่อเปรียบกับนักแปลรุ่นใหม่ๆที่ยอมรับค่าแปล (จากบริษัทแปลในราคาต่ำกว่า) นักแปลรุ่นเก่าก็ยังแปลเร็วกว่าและผิดน้อยกว่า......... 2 นักแปลรุ่นเก่าๆควรเลิกแปลไปเลย แล้วไปทำอาชีพอื่น โดยปล่อยให้นักแปลรุ่นใหม่ๆที่ตัดราคา แปลกันต่อไป.......... ที่เราบ่นให้ฟังนี้เพียงแต่ความตั้งใจจะบอกให้รู้ว่า กลไกเช่นนี้เป็นผลทำให้ระดับคุณภาพงานแปลตกต่ำลง................และทำให้ในขณะที่ทักษะการแปลเป็นทักษะที่เรียนยากมากที่สุดในบรรดาทักษะด้านการใช้ภาษาอังกฤษประกอบอาชีพ แต่นักแปลกลับทำเงินได้ไม่ง่ายเท่าติวเตอร์ภาษาอังกฤษ หรือไกด์........ แต่ตอนนี้เราก็พอมีทางหนีทีไล่บ้างก็คือ 1 มีคนรู้จักกันหางานมาให้แปลบ้าง 2 มีบริษัทแปลที่ถึงกินหัวคิว แต่เขารู้ว่างานบางประเภที่เร่งมากๆ ต่อให้ลูกค้าเดินไปรอบ กทม ก็หาคนแปลงานประเภทนั้นให้ทันเวลาไม่มี ดังนั้นคนที่รับงานหน้าร้านจึงรับมันราคาแพงกว่าปกติถึง 2-3 เท่า (เพราะเขารู้ว่างานบางประเภทที่ว่านั้นมีคนไม่กี่คนที่แปลเร็วขนาดนั้น และหนึ่งในไม่กี่คนนั้นก็คือตัวเรา) .......มีบ่อยครั้งที่ลูกค้ายอมจ่าย ......ถึงกินหัวคิวเราไปบ้าง แต่พอเราได้รับค่าแปลเราก็หัวเราะออกมาได้ 3 เรื่องกลับไปแปลหนังสือแล้วรับค่าแปลช้า ตอนนี้เราพอเก็บเงินก้อนได้ พอที่จะแปลหนังสือแล้วอยู่รอดได้แล้ว แต่ยังกลับมาแปลเอกสารบ้างเป็นครั้งคราว 4 ตอนนี้เราพอที่จะคลำทางได้แล้วว่าจะประกอบอาชีพอื่นใด  เร็วๆนี้คงจะเริ่มได้   แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 22:11:15 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 26 ส.ค. 49 22:07:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่มาบ่นๆนี้วัตถุประสงค์ก็คือ 1. ไม่อยากให้เด็กรุ่นหลังเข้ามาสู่วงจรแบบนี้..........(พูดไปแล้วจะงง) ............ตอนเราหัดแปลใหม่ๆเราแปลได้เงินมากกว่าตอนเราแปลแบบมีประสบการณ์.........เพราะอะไร?  เพราะเรา "ไม่รู้ว่าแปลผิด" เราจึงแปลไวมากๆและรับเงินไวมากๆ  นั่นคือเหตุผลที่เด็กๆรุ่นหลัง (หลายคนแต่ไม่ทุกคน) เห็นงานยากเป็นงานง่าย และไปตัดราคาชาวบ้านเขา 2. ให้รู้ว่าคุณภาพของงานแปลสวนทางกับรายได้ของนักแปล .......ดังนั้น ถ้าใครมีงานประจำหรือมีธุรกิจส่วนตัวแล้วแปลหนังสือสักปีละ 2 เล่ม  น่าจะสบายใจได้แล้ว...ว่าทำสิ่งที่ตัวเองชอบ....น่าจะดีกว่าแปลปีละ 20 กว่าเล่ม (พิมพ์เร็วๆทำได้แน่ๆ)  รับรองว่ารวยแปลมากขนาดนี้รวยได้มากๆ  เพราะถึง สนพ จะจ่ายเงินช้า แต่พอจ่ายทยอยกัน เงินมันออกมาเยอะ  แต่จะ "แปลผิดมาก" ............. ทุกวันนี้ที่กลไกตลาดการแปลมันยุ่งก็เพราะว่าผู้บริโภคหรือลูกค้า  ไม่ค่อยเข้าใจว่า งานแปลหน้าละ 80 บาท กับหน้าละ 300, 500 หรือ 1,000 บาทหรือแพงกว่านั้น  มันต่างกันอย่างไร  ลูกค้าส่วนใหญ่จะเอาเร็วๆ ค่าแปลถูกๆ ของราคาถูกแล้วดี ไม่ค่อยมี   ของแพง แล้วเลวสุดๆเลย  ก็มีเหมือนกัน (เพราะลักไก่ หรือได้งานมาในลักษณะคล้ายๆประมูลงานโกงแล้วติดเงืนใต้โต๊ะก็มี) สรุปแล้วสำหรับงานแปลเอกสาร ไม่ใช่นักแปลหางานจากลูกค้าโดยตรงไม่ได้  แต่เป็นเพราะ "ไม่มีเวลาไปตามเก็บเงินนั่นเอง".........โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเศรษฐกิจแย่ๆลูกค้าจะจ่ายเงินช้า........ มันส่งผลให้นักแปลยอมโดนกินหัวคิว แล้วทำงานให้เร็วกว่าเดิม (ตรวจงานน้อยเที่ยวกว่า)  เพื่อตัดปัญหาเรื่องเก็บเงินลำบาก ..........แล้วไม่มีเงินสดหมุนเวียนนั่นเอง  นั่นก็หมายความว่าคุณภาพของงานย่อมลดลง .......ที่ลดลงก็เพราะมีบริษัทแปลใหม่ๆตัดราคาบริษัทแปลเก่าๆ  จนทำให้นนักแปลหลายๆคนต้องทำงานเร็วกว่าปกติเพื่อให้พอกับค่าใช้จ่ายนั้นเอง .............แต่ก็มีบ่อยครั้งที่ลูกค้าเร่งมากจนบังคับให้นักแปลทำงานลวกๆนั่นเอง .......... สิ่งเหล่านี้ก่อให้เกิดความวุ่นวายในตลาดการแปล นี่คือกลไกในตลาดที่แก้ไขไม่ได้  ....ผู้บริโภคเป็นผู้กำหนดมัน....พอๆกับบรีษัทแปลจอมตัดราคาด้วยเช่นกัน ที่เป็นผู้กำหนดให้ตลาดมันมีกลไกเช่นนี้ เราแค่บ่นๆให้นักอยากแปลรู้ทางหนีที่ไล่  ไม่ใช่บ่นเพราะเรามองโลกในแง่ลบ..........ดังนั้นในเมื่อสถานการณ์มันเป็นเช่นนี้  ก็ต้องใช้นโยบายประหยัด อย่าแปลมากจนสุขภาพเสีย  แล้วถ้าหางานอื่นที่ดีว่านี้ได้ ก็ให้รีบกระโดดไปทำงานอื่นเสีย  แล้วถ้ายังอยากแปล ก็แปลหนังสือเล่นๆแค่ปีละ 2 เล่มก็พอแล้ว .......นี่เป็นแนวคิดและนโยบายของเราขณะนี้ แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 22:35:58 แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 22:27:52 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 26 ส.ค. 49 22:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ที่เราพูดว่า ".......เราเคยมีโอกาสทองของเราแต่เราใช้เงินเปลืองเลยช่วงนี้ลำบาก........." นั่นก็เป็นเพราะว่าสมัยที่ยังไม่มีร้านแปลใหม่ๆผุดกันขึ้นมาเป็นดอกเห็ด   ร้านแปลบางแห่ง ไม่มีนักแปลประจำนั่งกินเงินเดือน........ดังนั้นงานแบบฟอร์มแต่งงาน หย่า รับบุตรบุญธรรม หรือหนังสือรับรองจากที่ว่าการอำเภอพวกนี้ ...........ถึงราคาถูกแต่มันแปลได้เร็วมากๆ ............เราเคยแปลแบบฟอร์มพวกเนี้ยเร็วมากในอดีต จนทำเงินได้ถึง 5,000 บาท ภายในวันเดียว แต่เราใช้เงินมันอย่างฟุ่มเฟีอย.....เพราะเราไม่คิดไปไกลว่ามันจะต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนนี้หมดยุคทองแล้ว เพราะปัจจุบันนี้  มีร้านแปลตัดราคากัน  ร้านแปลเก่าๆจึงต้องจ้างพนักงานประจำเงินเดือนถูกๆ  จีงมีนักแปลรุ่นใหม่ๆเป็นจำนวนมากยอมไปสวามิภักดิ์ทำงานกับบริษัทแปล (ที่ไม่เคยมีนักแปลนั่งประจำ)  โดยการยอมทำแบบฟอร์มพวกนี้  ทำทั้งเดือนได้แค่ 15,000 บาท เขาก็ยอมทำ  ไอ้พวกนักแปลอิสระเลยขาดรายได้พวกนี้ไปเพียบเลย.......... แล้วอีกเหตุผลหนึ่งก็คือว่า ในอดีตร้านแปลเก่าๆจ้างนักแปลที่เขียนภาษาอังกฤษดีๆให้ทำแบบฟอร์มพวกเนี้ย  .......แต่พวกเขาค้นพบความจริงว่า "การเขียนภาษาอังกฤษที่ดีเกินไป ทำให้งานโดนกระทรวงการต่างประเทศตีกลับ  นั่นก็เพราะว่าเจ้าหน้าที่กระทรวงการต่างประเทศ จะเปลี่ยนไปเกือบทุกครั้งที่เปลี่ยนรัฐบาล"  โชคไม่ดีที่ส่วนใหญ่แล้วเจ้าหน้าที่กระทรวงซึ่งตรวจงานเอกสาร   "จะชอบการแปลตรงๆตัวจากไทยเป็นอังกฤษเพราะมันตรวจง่าย และไม่ต้องใช้ความรู้ทางด้านการแปลมากนัก ในการที่จะมาทำงานด้านนี้" การตรวจงานแปลที่ดี  จะตรวจยากมากๆ  เนื่องจากจะมีการสลับลำดับคำในภาษาปลายทางมากมาย  เจ้าหน้าที่กระทรวงมี 2 ประเภท หนึ่งเก่งพอสมควร แต่ขี้เกียจไล่หาว่าลำดับคำมันสลับกันอย่างไร ก็เลยตีกลับมาโดยไม่ยอมรับรองเอกสารที่แปล  เจ้าหน้าที่กระทรวงถ้าเข้ามาเพราะเส้นก็จะไม่เก่ง  บ่อยครั้งที่นักแปล แปลถูกไป เขาจะแก้มาเป็นแปลผิดไปเลย......... ดังนั้น บริษัทแปลทั้งหลายจึงหันไปจ้างนักแปลเงืนเดือนถูกๆ  เพื่อลดระดับคุณภาพงานแปล เพื่อให้เจ้าหน้าที่กระทรวงการต่างประเทศ ไม่ตุกติก ....(คือเขียนภาษาอังกฤษแบบฝรั่งไป เจ้าหน้าที่กระทรวงเกิดอาการหมั่นใส้ได้ และจะตีกลับมา)  .....และก็เป็นการลดค่าใช้จ่ายไปในตัว  ......ตอนนี้ไม่คิดเหมือนแต่ก่อนว่าต้องจ้างคนแพงๆเพื่อให้เขาเขียนภาษาอังกฤษดีๆ ........ กลไกการตลาดจึงเปลี่ยนไป งงไหมล่ะว่าสมัยก่อนทำไมมีคนมาเปิดร้านแปล  ทั้งๆที่ยังแปลแบบฟอร์มง่ายๆไม่เป็นเล่า  คำตอบก็คือ เจ้าของธุรกิจไม่ใช่นักแปล  บางทีเขาขายก๋วยเตี๋ยวอยู่และเห็นมีคนไทยแต่งงานกับชาวต่างชาติเยอะก็เลยเปลี่ยนจากร้านขายก๋วยเตี๋ยวมาทำเป็นร้านแปล  เขาจึงต้องจ้างนักแปลอิสระยังไงล่ะ  นั่นมันคือเหตุการณ์ในอดีต เอ่อหลังจากหลับยาวไปหลายวัน สลับกับออกไปนอกบ้านใช้เงินเปลือง   กลายเป็นวันนี้พิมพ์ไวดีแฮะ  ยังกับผีเข้าแน่ะ ......สงสัยมาทดสอบความเร็วในการพิมพ์เพื่อเตรียม "ฟีนงานด่วน หาเงินเข้ากระเป๋าไวๆ" .......555... .....เร็วมะล่ะ พิมพ์แบบนี้พอแปลหนังสือได้ปีละเฉียดๆ 20 เล่มหรือเปล่าล่ะ  อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 23:05:33 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 26 ส.ค. 49 23:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไปกินเบียร์แล้วอารมณ์ดีเลยกลับมาเขียนต่อให้คุณ crap (คนชื่อหอม)  กับนักอยากแปลท่านอื่นๆอ่านต่อ .......... เรื่องชื่อ "รวมพลนักแปล" เนี่ยมีเสน่ห์ เราหลงคิดว่าช่วยๆกันหางานแปล ช่วยๆกันแปลเรื่องที่แปลไม่ได้  เราก็เลยเคยเข้ามาเขียนกระทู้บ่อยๆ หรือตอบกระทู้บ่อยๆ เพื่ออุทิศเวลาให้   เพราะคิดว่าบางทีอาจพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันในเรื่องการหางานแปลดีๆ ...... แต่ตอนนี้กลายมาเป็นนานๆทีเข้ามาเล่าเรื่องอะไร ที่เราไปประสบมา...... สิ่งที่เราผิดหวังเกี่ยวกับห้องนี้ก็คึอ มันไม่ได้รวมพลให้คนได้งานแปล  แค่มีนักแปลมาคุยฟุ้งว่าได้แปลหนังสือเล่มไหนเล่มไหน แล้วติดต่ออย่างไร   "แล้วได้แปลค่ะ"  แล้วเราเพียงตอบไปตลกๆว่า ติดต่อไปอย่างที่ว่าเหมือนกันน  "แล้วไม่ได้แปลค่ะ"  แค่นั้นเองก็โดนนักแปลพวกนั้นพาพวกมารุมทึ้งเรา .......รุมด่าสารพัดจนเราหมดกำลังใจที่จะให้ความรู้แก่คนในห้องนี้อีก.....ส่วนใหญ่เราจะไปให้ความรู้คนในห้องสมุดรวม แต่เรานานๆทีเข้ามาพูดเรื่องไร้สาระในห้องนี้  มันสะใจดีมากๆ................... หมู่นี้เราเลยไม่ค่อยได้ทำประโยชน์ในการตอบปัญหาเรื่องแปล หรือให้ความรู้คนมากเหมือนเมื่อแต่ก่อน ......เพราะผิดหวัง........... คราวนี้เรามาคุยกันเรื่องความคุ้มทุนของการตรวจงานแปล  งานแปลยิ่งตรวจและแก้ไขมากครั้งมันก็จะยิ่งดีมากยิ่งขึ้น  แต่งานแปลราคาถูกๆเพราะ (โดนกินหัวคิวไปแล้วครึ่งหนึ่ง) กลับกลายเป็นทำเงินได้เร็วมากๆ เนื่องจากว่า ลูกค้าต้องการถูกๆแล้วก็เร่งให้นักแปลๆเร็วๆซึ่งก็ต้องแปลผิดแหงๆเลย ของตายอยู่แล้ว แต่นักแปลไม่ต้องรู้สึกสำนึกบาป  เพราะลูกค้าต้องการเช่นนั้นเอง ............เราก็สนองความต้องการของลูกค้าให้  ............คือเมื่อสมัยก่อนตอนค่าแปลมันถูกแต่ค่าครองชีพไม่ขึ้นสูง  เราเคยพิมพ์งานแปลออกมาตรวจบนกระดาษ ตรวจ 3 รอบ แต่บัดนี้ ไม่สามารถทำได้  ต้องพิมพ์คำแปลไป 1 วรรค แล้วเหลือบๆดูต้นฉบับผ่านๆตา  แปลเสร็จส่งไปเลย........นี่หมายถึงงานประเภทที่เรารับโดยตรงจากลูกค้าไม่ได้ แต่ต้องรับผ่านบริษัทแปล (ที่เราโดนกินหัวคิวไปแล้ว 50%) ...... แต่ก็มีงานที่เรารับโดยตรงจากลูกค้าหลงๆมาบ้าง หรือพวกเพื่อนๆหามาให้บ้างซึ่งเราได้ค่าแปลราคาหน้าร้านเลย  งานพวกนี้เป็นงานที่เราตอนแปลๆไป ทุกๆวรรค ก็ชำเลิองมามองดูต้นฉบับที่หนึ่ง  พอแปลเสร็จก็ตรวจทานและแก้ไขอีก 3 รอบ .......ดังนั้นคุณภาพย่อมแตกต่างกัน ........ แต่พอเราจะพูดกว้างๆในที่สาธารณะกับลูกค้าว่า อย่าไปจ้างบริษัทแปลเลย  ให้หานักแปลอิสระโดยตรงดีกว่า  เพราะจะได้งานมูลค่าเต็มที่คุณจ่ายไป แทนที่จะได้งานแปลคุณภาพแค่ครึ่งเดียว  คำพูดของเรากลับฟังไม่ขึ้น  ลูกค้ากลับมองว่าเรางานลวกเพราะ ไม่ได้ค่าแปลเต็ม 100% แต่จริงๆแล้วมันเป็นเพราะกว่าจะตามเก็บเงินลูกค้า-ได้เราจะแย่ก่อน  ลูกค้าจึงต้องเสียเงินไปจำนวนหนึ่งแล้วได้งานแปลมาในมูลค่าเพียงแค่ครึ่งเดียว.........นี่เป็นกลไกการตลาด   คุณ crap (คนชื่อหอม) พูดผิดที่ว่า "ลูกค้าไม่รู้จักคุณจึงไม่จ้างคุณแต่ไปจ้างบริษัท)  จริงๆแล้วนักแปลก็ทำเว็บได้ และปิดชื่อเสียงเรียงนามจริง และปิดประกาศผลงานจริงๆ (ตัวอย่างการแปล) ให้ดูเพื่อให้เกิดความน่าเชื่อถือได้ .......ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ลูกค้าก็เชื่อถือนักแปล "หากแต่ว่า ลูกค้าจ่ายเงินช้า"   ระบบการกินหัวคิวจึงยังเกิดขึ้นในยุคอินเตอร์เน็ต  ตอนก่อระบบการกินหัวคิวต้องมีเพราะนักแปลไม่มีเงินเช่าหน้าร้านเดือนละ 5-6 หมื่นบาท  แต่บัดนี้มีอินเตอร์เน็ต  แต่กลไกการตลาด มีอะไรที่ทำให้นักแปลเลือกที่จะไม่รับงานโดยตรงจากลูกค้า  เพราะว่า 1. ลูกค้าส่วนใหญ่ไม่จ่ายเงินทันที 2. มีคนโฆษณารับจ้างแปลบนอินเตอร์เน็ต ราคาต่ำกว่า ค่าแปลที่นักแปลควรจะได้ (ขนาดโดนบริษัทแปลกินหัวคิวไปแล้ว ยังได้มากกว่าอัตราค่าแปลที่พวกนักแปลหน้าใหม่ๆโฆษณาไว้เลย) ......... 2 ประเด็นหลักนี้เป็นเรื่องที่คุณ crap Zคนฃื่อหอมX  ไม่เข้าใจ  จึงไม่รู้ว่าเรามาบ่นเรื่องอะไรกัน ........... จริงๆแล้วเรามาบ่น  ไม่ใช่เพราะเรามีทุกข์ใจ  แต่เรามาบ่นเพื่อให้นักแปลเด็กๆที่เพิ่งเข้าสู่วงการแปล "รู้ว่าอะไรเป็นอะไร .......ต่างหาก....." คือที่เราไม่มีทุกข์ก็เพราะว่า .........ถ้ากลไกตลาดเป็นเช่นนี้  ความที่เราพิมพ์เร็วและแปลเร็ว และต่างคนก็ต่างแปลลวกๆด้วยกันทั้งนั้นเนื่องจากได้ค่าแปลไม่เต็ม 100% จึงต้องปั่นแหลกเพื่อไม่ให้ขาดทุนนั้น ...............กลายเป็นคนที่ตัดค่าแปลเรานั้น "แพ้เรา" เนื่องจากว่า "ถ้ามาดวลกันเรื่องแปลงานเร็วแล้วราคาถูก เราแปลเร็วกว่าและผิดน้อยกว่า"  แล้วเรามีก๊อก 2 กับ ก๊อก 3 นั่นก็คือว่า  งานบางอย่างมันเร่งมากจนพวกนักตัดราคาไม่มีทางแปลทัน และพวกลูกค้าที่ "กดราคา" ต้องยอมสู้ราคาที่บริษัทแปล (ที่เราสักกัดอยู่) โก่งราคาขึ้นมา......... แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 01:11:55 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ส.ค. 49 00:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทีนี้มาคุยเรื่องแปลหนังสือกัน ........ เราว่าถ้าเราจะแปลหนังสือสักเล่มหนึ่ง เราอยากแปลๆไปแล้วเหลือบมาชำเลืองวรรคที่เพิ่งแปลไป แค่แว๊บหนึ่ง แล้วพอแปลเสร็จทั้งเล่มเราอยากตรวจทาน 3 รอบ .........แต่โดยความเป็นจริงแล้วไซร้ การตรวจงาน 3 รอบ ย่อมสร้างความพินาศทางด้านการเงินให้แก่นักแปล (ที่แปลหนังสือ) เป็นแน่แท้  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  นักแปลที่แปลหนังสือปีละเฉียดๆ 20 เล่มไม่มีทางตรวจทานได้เลยแม้แต่สักรอบเดียว! และการไปหวังพึ่ง บก ต้นฉบับให้ตรวจทาน ไม่ให้หลุดนั้น  พึ่งไม่ได้แน่ๆ ...... "นี่คือสัจธรรม"........ ขนาดตรวจ 3 รอบมันก็ยังมีที่แปลผิดหลงๆ มาอยู่ดีนั่นแหละ ไม่ว่าจะเก่งขนาดไหนก็ตาม .......... การที่จะให้นักแปล (หนังสือ) ตรวจทานหลายๆรอบ แล้วนักแปลยังคุ้มทุนนั้น สนพ ต้องจ่ายค่าแปลเพิ่ม........  ราคาหนังสือก็จะแพงมากยิ่งขึ้น คนอ่านก็จะไม่ซื้ออ่าน...แล้วนักแปลหนังสือก็จะตกงาน....ทุกอย่างมันไล่กันเป็นลูกโซ่  หวังว่าคุณ crap (คนชื่อหอม) จะเริ่มเข้าใจวงการแปลนะ ........... ดังนั้น นักแปลหนังสือ ที่จะทำเงินได้มากนั้น เมื่อเห็นประโยคภาษาอังกฤษยากๆ  ก็จะต้องทมยันตีไปเลย ..."ทมยันตี" เป็นกิริยา (เราคิดขึ้นเอง) แปลว่า "ดำน้ำ หรือ "แต่งนิยายให้เขาใหม่ไปเลย" ............หลักการขายก็มีอยู่ที่ว่า "ต้องเขียนภาษาไทยให้สวยๆตลกๆ หรือทลึ่งไม่หยาบคาย" ........การผลิตผลงานได้รวดเร็วเช่นนี้ทำให้นักอ่านอ่านไม่ทัน  เพราะแปลได้เร็วจนนักอ่านไม่สนใจว่า "แปลผิดหรือแปลถูก" ..................... เราไม่ชอบวิธีการแปลแบบนี้ แต่ที่เอามาเล่าให้ฟังก็คืออยากจะบอกว่า "ตอนนี้มีนักแปลหลายๆคนที่ทำเงินได้มหาศาลจากการแปลแบบนี้" ............ เอาแค่ตรวจงานแปล ............ภาษาอังกฤษที่ผู้ประพันธ์ใช้ modifiers (ส่วนขยาย) อย่างหรูหราและฟุ่มเฟือย .........ดูสวยงามมากๆ แต่เวลาถ่ายทอดเป็นอีกภาษา  มันข้ามวัฒนธรรม  มันแปลได้ยากมากๆ .......... เราเคยตรวจงานแปลและพบว่า มีนักแปลบางคน "ไม่ยอมแปล modifiers พวกนี้...คือกระโดดข้ามไปเลย"  ที่พวกเขาทำเช่นนี้ก็เพื่อ "เป็นการประหยัดเวลา" นั่นเอง............ แต่ลองคิดดูสิว่า มีนักแปลคนอื่นเขาพยายามแปลให้มันครบ  แต่กลับได้ค่าแปลในอัตราสูสีกัน .........มันยุติธรรมหรือไม่ ............... ในเรื่องของธุรกิจ  ไม่มีอะไรยุติธรรมหรือไม่ยุติธรรม ......จริงๆแล้วนักแปลที่แปลเสร็จเร็วแล้วรับค่าแปลไวๆ  ควรโดนหักเงินค่าแปล เหมือนเวลาสอบพิมพ์ดีด  ถ้าพิมพ์เร็วแต่ผิดเยอะ ก็ต้องเอาจำนวนคำผิดมาหักออกจากจำนวนคำที่พิมพ์ได้ และลดคะแนน............ เราประสบความหายนะทางด้านการเงินตอนแปลหนังสือ 2 เล่มแรกเพราะว่า 1. เล่มแรกมันเป็นวรรณกรรม 100 ปี ที่เราไม่ชิน และเรื่องสองเป็นเรื่องข้ามวัฒนธรรมที่ต้องอาศัยความรู้เกี่ยวกับบ้านเมืองของผู้ประพันธ์ ที่เราไม่รู้จัก... 2. เราพยายามตรวจมัน 3 รอบ แต่ตรวจไปให้ตายมันก็ยังคงมีแปลผิดหลงๆมาบ้างไม่มากก็น้อย .........ขึ้นอยู่กับว่า "เมามากหรือเมาน้อย 555"......... ความไม่คุ้มทุนทางด้านเวลาเมื่อเทียบกับค่าแปลที่จะได้รับ  ทำให้เวลาที่เราสูญเสียไป  หากเอาไป "ฟันงานด่วน ที่ลูกค้าเร่งๆ ถึงได้ค่าแปลถูกๆนะ  เราจะทำเงินได้ 100,000บาท" นี่เป็นการแปลหนังสือแล้วเงินหาย ........แต่เราอยากแปล เพราะอยากรู้ว่า "แปลแล้วมันจะเป็นอย่างไร"  แต่พวกนักแปลหนังสือที่มีผลงานมากๆกลับพาพวกมารุมด่าเรา "หาว่า ไม่ยอมขวนขวายหา สนพ เอง แล้วเที่ยวมาพูดจาค่อนแคะนักแปลคนอื่นว่าหา สนพ ได้อย่างไร แล้วทำไมไม่บอกว่าต้องติดต่อใครจึงได้แปล.......คุณไม่บอกเราเราก็ติดต่อเองเป็นน่ะ  แค่สัพยอกดูน้ำใจคนรวมพลนักแปลเท่านั้นเอง  ไม่มีอะไรหรอก" ......... จริงๆแล้วเรื่องแปลหนังสือนั้น เราติดต่อ สนพ ได้อยู่แล้ว แต่เราติดต่อได้แล้ว...... กล้าๆกลัวๆที่จะแปลต่างหากว่า จะทำให้เราขาดสภาพคล่องทางด้านการเงิน เมื่อเปรียบเทียบกับงานแปลเอกสารแบบลวกๆของเรา  (แต่ถ้าได้ราคาหน้าร้านเราไม่แปลเอกสารลวกๆนะ)  ดังนั้น เราจึงแทบไปได้แปลหนังสือ เลย  ไม่ใช่เป็นเพราะเราติดต่อ สนพ ไม่ได้ แล้วเที่ยวไปค่อนแคะคนอื่น  ที่เราพูดว่า "ติดต่อไปตามที่คุณแนะนำ แล้วไม่ได้แปลค่ะ" มันเป็นเพราะว่าเราต้องการสัพยอกนักแปลคนนั้นเล่นๆต่างหาก  ไม่นึกเลยว่า จะถึงกับพาพวกมารุมเล่นงานเรา "ถึงขั้นบอกว่าจะ ถอนหงอกเรา จนเราต้องรีบไปทำสีผมเป็นสีแดงๆเกือบจะเป็นสีทอง...... ทั้งๆที่มันก็ไม่มีหงอก 555 "   และผลพวงของการได้แปลหนังสือ 2 เล่มแรกแล้วขาดทุนด้านการเงินไป 100,000 บาท (เงินที่ควรได้กลายเป็นไม่ได้)  มันทำให้แฟนเราโมโหมาก เพราะเรานอกจะชักหน้าไม่ถึงหลัง แล้วเรายังไปยืมเงินแฟนเราด้วย  .......เพราะตอนนั้นเคราะห์หามยามซวยเครื่อคอมพิวเตอร์พัง ....... แต่แฟนเราทั้งๆที่มีเงินอยู่หลายล้านบาทก็ไม่ให้เรายืม  แถมยังหัวเราะเยาะเราด้วยถ้อยคำที่ว่า "สมน้ำหน้า กรูบอกให้มรึง แปลเอกสารดีๆ แต่ไม่ชอบ  เสือกแย้มฝาโรงศพขึ้นมาแปลหนังสือแข่งกับเด็กเมื่อวานซืนแล้วสู้เด็กไม่ได้ แล้วอิจฉาเด็ก 555.......กรูไม่เห็นจะต้องแปลเก่งแข่งกับใครเลย พวกกรูเป็นไกด์  วันๆหลอกนักท่องเที่ยวให้แมร่งซื้อของห่วยๆเกินราคาจนพวกกรูได้เงินค่าคอมมิสชั่นเพียบเลย  จนซื้อบ้านซื้อรถราคาแพงๆ  มรึงมันยังจนอยู่เพราะเสือกเรียนทักษะภาษาอังกฤษที่ยากเกินไป ซึ่งใช้เวลาเรียนนานหลายปี  แต่หาเงินได้ลำบากมากๆ  ไม่เหมือนพวกกรูที่เป็นไกด์  แค่พูดภาษาอังกฤษง่ายๆชวนนักท่องเที่ยวไปไหนได้ก็ได้เงินแล้โว้ย.........555555" ....... หลังจากคำพูดนี้ เหตุการณ์ที่ตามมาก็คือว่า  "เราไม่มีเงินซ่อมคอมพิวเตอร์จริงๆ" เราจึงต้องไปยืมเงินจาก "ถ่านไฟเก่าของเรา"  ซึ่งเผอิญเป็นคนที่แฟนเราหึงมากๆเสียด้วย  จนต้องทะเลาะกันจนบ้านแตกสาแหรกขาด  เพราะเราโดนแฟนเรากล่าวหาว่า "ไปนอนกับถ่านไฟเก่าของเรา เธอถึงให้เงินเรายืมมา ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่ใช่เช่นนั้นนะ .......ถ่านไฟเก่าเรา (ที่ร่ำรวยมีบริษัทเป็นของตัวเองแล้ว) สงสารเราต่างหาก"............ เลยตอนนี้เราใช้ชีวิตเป็นโสดที่แสนจะสงบ  อยู่เงียบๆคนเดียวใช้เงินน้อยๆ แปลงานน้อย แต่ถ้าต้องการเงินมากเมื่อไหร่ "ก็ลุยมัน" นี่ก็เป็นการระบายให้ฟังเรื่องชีวิตนักแปล ที่ไม่สมหวัง แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็ดีขึ้นมากๆแล้ว เนื่องจากว่า .....เราประหยัดแล้วเราพอมีลู่ทางทำงานอื่นๆ แล้วถ้าเราแปลหนังสือต่อไป เราก็จะ "ไม่ขาดทุนด้านการเงิน เนื่องจาก สนพ เขาขึ้นค่าแปลให้ .....(หนังสือเขาคงขายได้มากขึ้นนั่นเอง)" ....... เราเพียงแต่อยากเล่าเรื่องชีวิตนักแปล อย่างเราที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จให้นักอยากแปลฟังบ้าง เผื่อว่าพวกเขาจะได้หลีกเลี่ยงเรื่องไม่ดี ไม่ดี  ไปได้  ไม่ให้เป็นแบบเรา  .......แต่จะอย่างไรก็ตาม เราก็ทำได้ไม่เลวตอนเนี้ย ............... ที่เรามาซ้อมพิมพ์เร็วในนี้นะ  ถ้าไปฟันงานแปลที่ยังค้างอยู่นะ ........เราคงลืมตาอ้าปากได้ในเร็วๆวันนี้น่ะ ............. เอวังก็มีประการฉนึ้แล..............หวังว่าคุณ crap (คนชื่อหอม) คงจะเข้าใจ ........ว่าเราพูดเรื่องอะไร  และกลไกตลาดการแปลในประเทศไทยเป็นอย่างไรบ้าง  ........... แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 08:06:17 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 01:48:07 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 01:23:46 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 01:20:39 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ส.ค. 49 01:04:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องโกอินเตอร์ มีบริษัทแปลในต่างประเทศที่เขาใช้ระบบ "เก็บเงินค่าแปลทั้งหมดก่อนเริ่มแปล"   เขาใช้ ecommerce บนเว็บเขา  มีการเขียนอย่างสวยหรูว่าบริษัทเขาทำอะไรได้บ้าง  .......... นี่อาจเป็นทางออกอีกทางหนึ่งของนักแปลเอกสาร  โดยการหางานจากลูกค้าซึ่งอยู่ในประเทศที่มีประเพณีว่า "ลูกค้าจ่ายเงินค่าแปลหมดก่อนที่นักแปลจะแปล" ............ เราไม่เคยทำวิธีนี้เพราะมัวแต่ไปยุ่งๆเรื่องส่วนตัวอยู่  แต่เราพบว่ามีบริษัทแปลในไทยที่ทำเช่นนี้ แล้วพอเราเข้าไปดู websites ของพวกเขา ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ แล้วเจอ 1. บางบริษัทเขียนภาษาอังกฤษห่วยมากๆ  แถมยังบอกว่ารับแปลทุกภาษาเลย  ไม่รู้ว่าใครจะมาจ้างแปล 2. บางบรืษัทเขี่ยนภาษาอังกฤษหรูหราสวยงามมากๆ  มีไพร่พลเก่งๆจริง 3. บางบริษัทเขียนภาษาอังกฤษหรูหราสวยงามมากๆ  แต่ไม่มีไพร่พลเก่งๆจริง  (เพราะไปจ้างคนอื่นเขียนเพื่อลักไก่นั่นเอง) ใครอยากหางานแปลด้วยวิธีนี้  ลองทำอย่างที่เราว่าบ้างก็ได้   บางทีเราคิดอยากทำแบบนี้ แต่ก็คงเหมือนๆกับแปลหนังสือนั่นแหละ "คือกลัวได้แปล เพราะกลัวต้องนานกว่าจะได้ค่าแปล เลยกว่าจะเริ่มปลหนังสือก็นานแสนนาน" แต่สำหรับทำบริษัทแปลแบบ online (ด้วยเว็บสำเร็จรูปนี้) เราก็ "กลัวมีคนมาแปลเยอะๆ  ทีนี้ละจะไม่ได้พักผ่อน แล้วถ้ามีเราทำงานแปลคนเดียว  พองานชนกันต้องปฏิเสธงานเขาไปเกือบทุกเจ้า  ตอนจบก็กลายไปไม่มีลูกค้า" ............. คล้ายๆกับว่า เราได้แต่บ่นว่าบริษัทแปลใหม่ๆตัดราคาบริษัทที่ว่าจ้างเรา แล้วถามว่า ทำไมเราไม่ไปเปิดบริษัทแปลเสียเองล่ะ ...... คำตอบก็คือว่า พวกเขา (ที่มาตัดราคาเรา ก็ไม่ใช่ว่าจะมีชีวิตอยู่ดีเนื่องจาก เพราะราคาถูก  งานจึงเยอะไปจนทำให้ระบายงานไม่ทัน  อีกหน่อยก็คงไม่ตายดี ....... นี่ไม่ได้หมายความว่าจะมีใครไปฆ่าฟันคนพวกนี้หรอกนะ หากแต่ว่าพวกเขาคงต้องตายด้วยมะเร็ง  เพราะความเครียดสร้างสารพิษในร่างกาย  มะเร็งมักจะเกิดจากสารพิษ  บางคนกินอาหารเป็นพิษ แต่บางคน แค่เครียดมากๆก็สร้างสารพิษสะสมขึ้นมาในระบบของร่างกายได้จนอาจเป็นมะเร็งตายห่ะไปได้ ............พวกเขาทำกรรมไว้  ดังนั้นจึงต้องรับกรรม คือตัดราคาชาวบ้านไป  ก็ต้องทนแปลไปเรื่อยๆไม่ต้องหลับต้องนอนกัน  ไม่ต้องมีเวลาหาความรู้กัน  ไม่ต้องมีเวลาดูแลสุขภาพโดยการออกกำลังกาย หรือไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกัน.............. สิ่งที่พูดมานี้ก็เป็นทางหนีทีไล่อีกหลายๆอย่าง  ที่เราแนะนำคนที่สนใจเรื่องการประกอบอาชีพเป็นนักแปล   ให้ลองพิจารณาดู ..........แล้วหาทางหนีทีไล่ให้ดีๆ แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 01:41:08 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ส.ค. 49 01:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนในอาชีพ 2 อาชีพ ที่อยู่ร่วมกันเป็นผัวเป็นเมียกันไม่ได้นั่นก็คืออาชีพไกด์กับอาชีพนักแปล........... เพราะอะไร? ไกด์ออกไปทำงานวันเดียวบางทีฟลุ๊กมา  ได้ค่าคอมมิสชั่นตั้ง 100,000 บาท .....เลยหยุดงานหลายวันแล้วเดิน shopping เล่นสบายใจเฉิบ   ในขณะที่แฟนของตัวเองนั่งแปลงานเกือบตายห่ะ  กว่าจะได้เงิน 100,000 บาท แล้วไกด์ก็จะมาเยาะเย้ยนักแปลว่าเห็นไหม กรูได้เงินมากกว่ามรึง.........ขนาดกรูไม่ต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษมากมายนัก............ แต่ใครคิดอยากเป็นไกด์ ถึงภาษาอังกฤษเก่ง แต่ถ้าขาดทักษะในการพูดจาหว่านล้อมนักท่องเที่ยวให้ซื้อของแพงๆ  ทำไปก็จะไม่ได้เงิน  ซึ่งคนที่ปลิ้นปล้อนโกหกtorแหลไม่เป็นก็จะทำงานนี้ไม่สำเร็จ แล้วทำๆไปก็จะรู้สึกว่ามีความกดดันสูง  เนื่องจากทุกวันที่ออกทัวร์  ต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าอะไรต่อมิอะไรไป (เข้าเนื้อตัวเอง) โดยที่ไม่ได้เงินเลย.... แต่ใครอยู่ดีๆคิดอยากจะเป็นนักแปล ก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ  เว้นเสียแต่จะมีความเพียรพยายามที่จะเรียนรู้และมีความอดทนต่อสภาพการทำงานที่กดดันแข่งกับเวลา  และกลไกในตลาดการแปลอย่างที่เล่าให้ฟังแล้วข้างต้น..... นั่นก็คือ ทางใครทางมัน ดังนั้น ก่อนที่นักอยากแปลจะกลายเป็นนักแปลตัวจริงเสียงจริง  เขาควรตระหนักว่า "อาชีพนักแปลต้องใช้ทักษะทางด้านภาษา ที่เสียเวลาเรียนรู้มากที่สุด แต่ทักษะทางภาษาที่ว่านั้น  ใช้หาเงินได้ยากในการทำงานแปล  ยากมากกว่านำไปใช้ทำงานในอาชีพอื่น  ...........เช่นอาชีพติวเตอร์ที่ติวข้อสอบภาษาอังกฤษของมหาลัยรามคำแหง (ลูกค้าเป็นนักเรียนจำนวนหลายแสนคน)  หรือติวข้อสอบภาษาอังกฤษอย่างอื่น (แบบที่ตั้งโรงเรียนติวกันอยู่มากมายแถวๆสยามสแควร์)  หรืออาชีพไกด์....ตามที่ได้กล่าวมาแล้ว....ดังนั้นก่อนที่จะมาเป็นนักแปลเต็มตัว  ควรคิดดูให้ดีๆเสียก่อน" แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 08:34:37 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 08:30:11 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 08:29:29 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ส.ค. 49 08:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อืม ฟังแล้วก็ได้คิด คิดว่าจะไปทำอาชีพไรดีว้า แล้วเอาเวลาว่างมาแปลหนังสือ...555 จากคุณ : ก (หมู่มะปราง) - [ 1 ก.ย. 49 12:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ้าว นั่นมันฉันเองนี่น่า เป็นมาแล้วทั้งอาชีพไกด์กับอาชีพนักแปล..........แต่ต่างวาระกันนะ ตอนนี้เบื่อเดินทางแล้ว ขี้เกียจพูด มานั่งแปลไรหนุกๆอยู่บ้าน เงียบๆดีก่า จากคุณ : Tigress - [ 2 ก.ย. 49 23:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แปลหนุกๆ ได้อารมณ์ดีมากเลย อย่างนี้น่าทำ จากคุณ : ไม้อ่อน - [ 16 ก.ย. 49 09:17:39 A:58.136.202.124 X: TicketID:103861 ]