PANTIP.COM : K4672499 ทุกวันนี้เรายังสอนประวัติศาสตร์ว่าทัพพม่าเป็นทัพโจรหรือไม่ [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 4

คำนำเรื่องซึ่งมีในจดหมายความทรงจำ
พระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

บัดนี้จะขอเริ่มต้นด้วยเหตุการณ์บ้านเมือง พอให้ความคิดเดินมาสู่เวลาที่กรมหลวงนรอนทรเทวีทรงจดหมายฉบับนี้ โดยนึกถึงต้นเหตุพม่าตีกรุงเก่าก่อนแต่เวลาตีค่ายบางระจัน เหตุการณ์เป็นเช่นนี้

การเมืองพม่าที่จะเป็นศึกกับเมื่อเราครั้งใด เกิดขึ้นด้วยเจ้าแผ่นดินพม่าองค์นั้นมีอภินิหารปราบเมืองมอญ เมืองยักไข่รวมกันเข้าได้ครั้งไรเป็นร้อนถึงเมืองเรา ด้วยหวังจะแผ่อำนาจรวมให้เป็นอาณาเขตอันเดียว

แต่เหตุที่เกิดขึ้นในเมืองพม่าตอนหลังระยะมาตีกรุงนี้ อยู่ข้างแปลกประหลาด ดูเหมือนว่าที่กรุงเวลานั้นจะทราบการไม่ใคร่ทันท่วงที ว่าการผลัดเปลี่ยนอำนาจในเมืองพม่าได้ดำเนินไปอย่างไร ในแผ่นดินเจ้าฟ้าพร ซึ่งเรียกพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศตลอดมาจนเวลาเสียกรุง ถือเคร่งครัดในประเพณีที่ไม่ใช่สำคัญอันใดมาก หูตาไม่ใคร่ไวถือแบบเป็นพื้น จึงได้โทรมมากอยู่แล้ว เหตุที่คนเกิดชั้นหลังในแผ่นดินนั้นดีไม่นั้น หรือไม่มีท่าทางจะดีได้ เพราะคนที่มีสติปัญญาแลละมีฝีมือดีๆ ได้เสียตั้งแต่เกิดขบถทำลายวงศ์เจ้าแผ่นดินโบราณ เมื่อราวจุลศักราช ๙๖๐ ปีมา แต่นั้นมาก็ไม่เป็นสมประดี ไม่มีเวลาที่เว้นจากการฆ่ากันไปนานถึง ๔๐ ปีเลย เมื่อเปลี่ยนพวกกันอยู่เสมอ ไม่มีเวลาตั้งมั่น ความรู้และความคิดก็เสื่อมลงไปทุกคราวเปลี่ยน

เมื่อแผ่นดินเจ้าฟ้าพรนี้ มอญซึ่งเป็นชาติหนึ่งแต่ตกอยู่ในอำนาจพม่า ไม่มีกษัตริย์มาช้านาน ได้ตั้งแข็งเมือง ยกคนในชาติของตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์ ถึงว่าจะมีการหยุกหยิกกันในเมืองจนเรารู้ คือสมิงทอหนีเข้ามาอยู่ในกรุงเก่า ก็ยังรักษาอำนาจต่อรบพม่า จนจับเจ้าแผ่นดินพม่าได้ เวลานั้นทางไมตรีเมืองเรากับพม่าดูสนิทสนมกันอยู่ แต่ไม่ได้คิดอ่านที่จะช่วยเหลือด้วยกำลังอย่างหนึ่งอย่างใด เพราะกำลังแย่งสมบัติกันเพลินอยู่ทางนี้

ในเหตุที่เจ้าแผ่นดินพม่าเสียเมืองตกมาเป็นเชลยนั้น จึงมีอองไจยะนายบ้านมุกโชโบไม่ยอมอยู่ในอำนาจมอญ ตั้งตัวขึ้นต่อสู้มอญจนในที่สุดถึงยกทัพมาตีเมืองหงสาวดี ซึ่งเจ้าแผ่นดินพม่าของตัวยังเป็นเชลยต้องขังอยู่ กลับเอาเจ้าแผ่นดินมอญไปเป็นเชลย เหมือนกับที่มอญเอาเจ้าแผ่นดินพม่ามาเป็นเชลยแต่ก่อนได้

เจ้าพม่าต้นเชื้อวงศ์นี้ ซึ่งเรารู้ชื่อว่ามังลอง เขาเรียกกันว่าอลองพญา แปลว่าโพธิสัตว์ ซึ่งตีเมืองยักไข่ได้ไม่ช้าก็คิดตั้งหน้าจะตีเมืองไทยทีเดียว ข้อที่ว่าที่กรุงจะไม่ทันรู้ตัวนั้น คือไม่รู้ตัวว่ามังลองจะได้มีอำนาจใหญ่โตสักเท่าใด เคยคบกับแผ่นดินพม่ามาก่อนนั้น ก็เป็นเวลาพม่าอ้อเอ้ออย่างเดียวกับเมืองไทยในเวลานั้น และเผอิญยิ่งร้ายไปกว่าก่อน คือเจ้าฟ้าพรซึ่งเป็นเจ้าแผ่นดินสวรรคตเสีย เหลือแต่ลูกซึ่งกำลังเคี่ยวฆ่ากัน จะหาที่มีความสามัคคีกันถึง ๒ คนพอเป็นคู้คิดก็ไม่มี ทั้งเจ้าแผ่นดินก็เป็นคนที่โฉดเขลา อันไม่มีใครเกรงใจที่จะกล่าวถึงและประกาศโดยตรง ข้าราชการก็เกือบจะเรียกว่าไม่มีได้ เหลือแต่ชื่อตำแหน่งแล้วแต่จะหาใครๆมาเป็น ถ้าเป็นลูกกระสุนปืนก็หลวมหรือคับลำกล้องทั้งนั้น

ในเมื่อแผ่นดินไทยได้เลื่อนลงมาถึงที่สุดแห่งความเสื่อมได้ปีเศษเท่านั้น ทัพมังลองเจ้าแผ่นดินพม่า ซึ่งกำลังมีอำนาจอุทัยขึ้นแก่กล้าก็ได้มาถึงพระนคร แต่เป็นเคราะห์ดีชั่วคราว มังลองเจ็บและตายเสียกลางทางในเมื่อได้เข้ามาตั้งประชิดกำแพงอยู่หน่อยหนึ่ง แต่ถึงดังนั้นทางที่กองทัพเดินผ่านตั้งแต่เมืองกุยเข้ามา แลผ่านออกไปทางกำแพงเพชรก็โทรมไม่ทันฟื้น แต่การที่เมืองพม่าผลัดแผ่นดินทำให้ศึกช้าลงไปได้อีก ๓ ปี จนเจ้าแผ่นดินพม่าล่วงไปอีกคนหนึ่ง ถึงคนที่สามชื่อมังระ เป็นเจ้าแผ่นดินขึ้น

สาเหตุที่พม่าจะเกิดขึ้นใหม่คราวนี้ เมืองมฤท ตะนาวศรีเป็นของเรา แต่เมืองทวายเป็นของพม่า เมื่อเมืองพม่าผลัดแผ่นดินระหว่างมังลอกกับมองระ เมืองทวายฆ่าพม่าเสีย แล้วส่งบรรณาการเข้ามาที่กรุง พม่ารู้จึงได้ยกกองทัพมาตีเมืองทวาย แล้วเลยได้เมืองตะนาวศรีและมฤทด้วย ข้างฝ่ายกรุงเทพฯไม่ได้อุดหนุนหรือคิดอ่านแก้ไขอย่างไรเลย กองทัพพม่าที่มาตีทวายนั้นเอง เห็นไม่มีใครต่อสู้ก็เดินทัพเลยเข้ามาตีเอาเพชรบุรี ราชบุรี กาญจนบุรี แล้วจึงได้รู้ จัดกองทัพออกไปรับตึงตัง ก็รับไม่อยู่สวักครั้งเดียว กองทัพพม่าครั้งนั้นมาไม่ได้เป็นกระบวนทัพกระบวนศึก มาอย่างกองโจร แยกกันตีปล้นกวาดมาตามแต่จะมีอะไรเป็นผลประโยชน์อันจะพึงได้ ถ้าหากว่ามาเป็นกองทัพจริง จะได้กรุงในเวลามาถึงนั้นทีเดียว นี่แยกย้ายกันไปเที่ยวเก็บริบปล้นสะดมในที่ต่างๆจนรอบไปแล้ว จึงได้เข้ามาถึงกรุง นานถึง ๓ ปีจึงได้พระนคร

จากคุณ : กัมม์ - [ 2 ก.ย. 49 09:14:01 ]