ความคิดเห็นที่ 1 *ขออภัยถ้าผมให้ข้อมูลบางส่วนผิด เพราะไม่มีหนังสือ อยู่ใกล้มือ ...  ...  ... ขอกล่าวถึงโศกนาฏกรรมของชีวิตของตัวละครชื่อ ม่อย้งฮกตามที่จั่วหัวข้อกระทู้เป็นแกนกลาง ของการวิจารณ์เรื่องแปดเทพฯครั้งนี้ ม่อย้งฮกลักษณะเป็นคุณชายหล่อเหลาสง่างาม มีสำนัก อยู่ที่เมืองโกวโซวในเจียงหนานเป็นจุดที่อุดมสมบูรณ์ และสวยงามที่สุดในประเทศจีน เขามีฝีมือเป็นอันดับหนึ่งอันดับสองในยุทธจักร มีสติ ปัญญาดี มีผู้กล้าติดตามรับใช้ มีสาวงามคือเฮ้งงื่อเอียงที่ ทราบว่ารักชอบอยู่ มีปณิธานสูงส่ง ดูเผินๆแล้วม่อย้งฮกสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ...ดังนั้นจุดที่น่าสนใจจึงอยู่ตรงที่เหตุใดชีวิตของเขาจึง เป็นโศกนาฏกรรมไปได้... ดังที่มีคำนิยามว่า เรื่องโศกนาฏกรรมนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ โชคร้าย แต่มีลักษณะเป็น 'ภาวะ' ที่ผู้ติดอยู่ถูกบังคับ ให้กระทำการต่างๆ แม้ทราบว่าบั้นปลายของการกระทำ นั้นเป็นความทุกข์ แต่ก็ยังคงต้องดำเนินไป สำหรับโศกนาฏกรรมของม่อย้งฮกนี้ก็เช่นกัน แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 03:23:30 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 02:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สิ่งหนึ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับเรื่องของกิมย้งคือ ถึงแม้เขาจะ ใส่คุณธรรมหลายอย่างลงไปในเรื่อง แต่เขามักจะมีการ ตั้งคำถามและบางครั้งถึงกับเสียดสีคุณธรรมนั้นเสมอ เรื่องของเคียวฮงก็เป็นตัวอย่างที่ดีอันหนึ่ง หากท่านอ่านงานของกิมย้งมาเรื่อยๆ จะเห็นได้ชัดว่า กิมย้งเป็นคนรักชาติ พระเอกในเรื่องมักจะเป็นลูกผู้ชาย ที่สู้รบเพื่อปกป้องชาติจีนจากการรุกรานของต่างประเทศ แต่จะพอมาถึงเรื่องแปดเทพฯ กิมย้งกลับเยาะเย้ย คุณธรรมในข้อรักชาติโดยการให้พระเอกของเรื่อง หรือเคียวฮงซึ่งสู้เพื่อปกป้องชาติจีนมาตลอด วันหนึ่งกลับ ค้นพบว่าจริงๆแล้วตนนั้นมิใช่คนจีน แต่เป็นเลือดเนื้อ เชื้อไขของชาวต่างชาติที่กำลังรุกรานจีนอยู่ต่างหาก ในเรื่องของม่อย้งฮกก็เช่นกัน ผมเชื่อว่าชะตาชีวิตของเขาก็เป็นคุณธรรมที่ถูกเยาะเย้ย ม่อย้งฮกเป็นทายาทของตระกูลม่อย้งที่เป็นชาติเสียงปุย ครั้งหนึ่งเคยสามารถตั้งราชวงศ์ขึ้นในประเทศจีนชื่อว่า ราชวงศ์เยี่ยน ภายหลังเมืองเยี่ยนถูกตีแตก ชนชาติกระจัดกระจาย ปณิธานของม่อย้งฮกย่อมเป็นการฟื้นฟูบ้านเมืองขึ้นใหม่ เขาได้รับการอบรมให้เป็นผู้กล้า รู้จักสร้างบารมี รู้จักซื้อน้ำใจ รู้จักใช้อำนาจ มีความกตัญญูต่อบรรพบุรุษ มีความคิดยิ่งใหญ่ไม่สนใจเรื่องเล็กน้อย พวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็น 'เฮียบ' หรือแนวทางของคนกล้า ที่เป็นอุดมคติของชาวจีนทั้งสิ้น แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 03:08:33 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 02:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อาจกล่าวว่าแนวชีวิตของม่อย้งฮกโดยเนื้อแท้แล้ว ไม่ต่างจากพวกวีรบุรุษต้านชิงฟื้นฟูหมิงในนิยายกำลัง ภายในที่ใช้ฉากหลังสมัยแมนจูนัก ในสายตาของม่อย้งฮก เขาย่อมไม่ใช่ผู้ที่แย่งชิงของจาก ชาวจีน แต่ชาวจีนต่างหากเป็นผู้มาแย่งชิงแผ่นดินที่ควร จะเป็นของเขา วิธีการของตระกูลม่อย้งคือพยายามสร้างสถานการณ์ปั่น ป่วนวุ่นวาย ทำให้บ้านเมืองไม่นิ่ง ม่อย้งผักบิดาม่อย้งฮกปลอมตัวไปสร้างสถานการณ์สังหาร ชาวยุทธตามที่ต่างๆ ป้ายความผิดให้คนโน้นคนนี้ ปล่อย ข่าวว่าเหลียวจะบุกมาชิงคัมภีร์เส้าหลิน ให้ชาวยุทธเข้าใจ ผิดไปสังหารครอบครัวชาวเหลียวที่บริสุทธิ์ กลายเป็น ปัญหาระหว่างประเทศ ทั้งหมดนี้เพื่อทำให้อำนาจกลาง อ่อนแอลง ให้เกิดโอกาสที่จะสร้างขุมกำลังขึ้นใหม่ เพื่อการดังกล่าวเขาย่อมไม่สนใจว่าจะต้องทำให้ชาวบ้าน เดือดร้อนเท่าใด เพราะชาวบ้านพวกนั้น 'เป็นเรื่องเล็กน้อย' ที่ควรจะมองข้ามไปก่อนเพื่อการใหญ่ในอนาคต ในเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อ สมัยจักรพรรดิคังซีชาติแมนจู ปกครองบ้านเมืองได้ดี มีความสงบร่มเย็นยิ่ง แต่ขบวนการ ฟ้าดินก็ยังคงดำเนินการให้ปั่นป่วนอยู่ เพราะเพื่อยึด ประเทศกลับมาให้คนจีน เพื่อเป้าหมายนี้แล้วจะให้ชาวบ้านลำบากบ้างก็ไม่เป็นไร เมื่อยึดประเทศได้แล้วค่อยมาทำให้มีความสุขที่หลัง เป็นเรื่องที่ชอบ ชาวบ้านในกรณีนี้จึง 'เป็นเรื่องเล็กน้อย' แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 03:09:13 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 03:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่ในบั้นปลาย 'เรื่องเล็กน้อย' ที่ม่อย้งฮกมองข้ามไปตลอด กลับมาเป็นตัวทำร้ายเขา เมื่อเขาทอดทิ้งเฮ้งงื่อเอียง ตามความคิดของม่อย้งฮก นี่เป็นตัวเลือกที่ถูกที่สุดแล้ว เพราะหากจะกู้ชาติบ้านเมืองจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยอย่าง เรื่องผู้หญิงได้อย่างไร เฮ้งงื่อเอียงก็สวยเพียงนั้น น่ารักเพียงนั้นมีแต่จะทำให้หลงไหลงมงายเปล่าๆ ความคิดของเขาทำร้ายจิตใจหญิงสาวมาตลอด กระทั่งในที่สุดก็เสียนางไป มองในมุมของเฮ้งงื่อเอียง นางเป็นผู้หญิงที่สวยเก่ง มี จรรยามารยาทและมีความรักมั่นคง จริงๆเหมาะเป็นคู่ครอง ของผู้กล้าหาญมีบารมีอย่างม่อย้งฮก แต่ที่นางเปลี่ยนใจไปรักไอ้หนุ่มตวนอื้อเพราะสิ่งที่นางต้อง การแท้จริงไม่ใช่ความกล้า ไม่ใช่บารมี ไม่ใช่อำนาจ และย่อมไม่ใช่ประเทศชาติอะไรนั่น หากแต่เป็นความรัก ที่ตวนอื้อมีให้นางอย่างเต็มเปี่ยม เรื่องนี้มองจากภายนอกไม่มีใครถูกใครผิด ทุกคนทำถูก ต้องครบถ้วนตามเหตุผลของตน เป็นแต่สะท้อนความจริง ว่าไอ้พวกผู้ชายที่ชอบเห็นภรรยาเป็นเสื้อผ้า เสียก็เปลี่ยน ได้นั่น เขาก็เสี่ยงที่จะถูกมองแบบเดียวกันนั่นแหละ ...  ...  ... กล่าวถึงความสัมพันธ์ของม่อย้งฮกกับตวนอื้อพระเอก อีกคนหนึ่ง ในสายตาของม่อย้งฮก คนอย่างตวนอื้อควรเป็นคนที่ น่ารำคาญยิ่งเพราะนอกจากจะเกิดมาบนกองเงินกองทอง มีสิทธิ์เป็นฮ่องเต้ (ซึ่งเป็นความฝันสูงสุดของม่อย้งฮก) โดยไม่ต้องทำอะไรเลย ตวนอื้อยังมีวิสัยล่องลอย ไม่ทำ อะไรเป็นงานเป็นการ ไม่สนใจราชกิจ งมงายหลงไหลกับ เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างปลูกดอกไม้ เล่นหมากรุก วันๆจีบสาวไปเรื่อยๆ และยังมาจีบเฮ้งงื่อเอียงที่ถือกันว่า เป็นของม่อย้งฮกด้วย แต่คนอย่างตวนอื้อกลับมีมิตรสหายที่ดีมากมายและ มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตวนอื้อทำการสิ่งใดมักจะสำเร็จ มีโชคช่วยหรือมีคนมา ช่วยด้วยทางใดทางหนึ่ง เนื่องเพราะนิสัยน่ารักของเขา ขณะที่ม่อย้งฮกก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่า จริงๆม่อย้งฮกก็มีสหายเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่จะมาใน แนวของลูกน้องร่วมปณิธานเสียมากกว่า ซึ่งเป็นปกติของ พระเอกแนวกู้ชาติ จึงอาจกล่าวว่าเรื่องแปดเทพเป็นเรื่องที่พระเอกจากนิยาย แนวกู้ชาติถูกพระเอกจากนิยายแนวน่ารักกุ๊กกิ๊กตบหัวไป ก็ตบหัวมา แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:22:41 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 03:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 . แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:21:38 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 03:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 . แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:23:13 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 03:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จุดแตกหักสำคัญที่สุดของม่อย้งฮกอยู่ที่การประลองที่วัด เส้าหลิน ที่ม่อย้งผักปรากฏกายและเปิดเผยความจริงทั้ง หมด ม่อย้งฮกที่ล้มเหลวมามากความจริงหมดกำลังใจแล้ว ได้มาพบพ่อทำให้เกิดแรงขึ้นใหม่ แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งม่อย้งผักซึ่งเป็นอุดมคติและที่พึ่ง ทางใจของม่อย้งฮก ทั้งเป็นคนเชียร์ให้เขาทำตามปณิธาน อยู่ๆก็มีเหตุการณ์ให้ปลงตกออกบวชเสียเฉยๆ เหตุการณ์นี้ย่อมทำให้กำลังใจของม่อย้งฮกตกต่ำลง ถึงขีดสุดดังนั้นตอนที่ม่อย้งฮกวางยาพิษพวกสกุลตวน กราบไหว้ เอี่ยงเค่งไทจือหรือโฉดชั่วอันดับหนึ่งเป็นบิดา นั่นคือ ตอนที่เขา fail สุดๆแล้ว คือมองไม่เห็นอนาคตของตัวเอง จนต้องทำเรื่องบ้าๆอย่างยอมทิ้งชื่อแซ่กราบคนชั่ว เพื่อปณิธานที่ตอนนี้คงกลายเป็น 'อะไรก็ไม่รู้' ที่อยู่ใน สมอง รู้แต่ว่าต้องทำตาม เป็นโปรแกรมที่ถูกตั้งมาอย่าง นี้ ขัดขืนไม่ได้ ม่อย้งฮกบ้าถึงกับสังหารสหายร่วมตายอย่างเปาปุกตั้ง เพียงเพราะมาเตือนด้วยความปรารถนาดี ทำให้สุดท้ายบริวารต่างทอดทิ้ง เขาระบายอารมณ์โดยการทรมานพวกตวนอื้อ โดยค่อยๆ สังหารเมียน้อยของตวนเจี่ยซุ้งไปเรื่อยๆ เป็นเหตุให้พ่อ (บุญธรรม) และแม่ของตวนอื้อต้องตาย สุดท้ายก็เกิดเหตุการณ์ทำให้แผนนี้ล้มเหลวอีก (จริงๆช้าเร็วมันต้องล้มเหลวอยู่แล้วละ ลองนึกดูประเทศ ทั้งประเทศไม่ใช่ว่าจะยึดกันง่ายๆ เอี่ยงเค่งไทจือเห็น ม่อย้งฮกสังหารลูกน้องตัวเองมีหรือจะไว้ใจ ตวนเจี่ยซุ้ง ถูกฆ่าเมียมีหรือจะยอมทำตาม ต่อให้ทุกอย่างเป็นไปตาม แผนคงถูกขุนนางปฏิวัติในที่สุด) ...  ...  ... แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:23:51 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 04:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 . แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:24:15 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 04:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่แปลกที่สุดท้ายม่อย้งฮกจะกลายเป็นบ้า เปรียบใจเขาที่เหมือนคอมพิวเตอร์ที่ถูกไวรัสนานาประการ เข้ามาทำลายจนยับเยิน เพื่อป้องกันตัวเอง ในที่สุดม่อย้งฮกก็ต้องปิดเครื่อง แล้วปล่อยให้ร่างกายทำตามโปรแกรมที่ค้างอยู่ คือการ เป็นฮ่องเต้ หลอกตัวเองไปวันๆ เขากลับพบว่าชีวิตอย่างนี้กลับมีความสุขมากที่สุดเสียอีก ...  ...  ... สุดท้ายนี้เรื่องของม่อย้งฮกอาจจะเป็นสุขนาฏกรรมหากเขา ทำการสำเร็จ สร้างชาติขึ้นมาได้จริงๆ แต่ที่มันเป็นโศก นาฏกรรมเพราะเขาถูกตั้งโปรแกรมมาอย่างแน่นหนา ทำให้พลิกแพลงตามสถานการณ์ไม่ได้ หลุดพ้นจาก โปรแกรมก็ไม่ได้ จึงต้องประสบหายนะเมื่อสิ่งแวดล้อม ไม่เอื้อต่อโปรแกรมนั้น ชะตากรรมนี้เกิดขึ้นกับพระเอกหลายคนยกตัวอย่างเช่น อ้วงเซ่งจี่บ้าง(โปรแกรมล้มราชวงศ์หมิง) โอ้วฮุยบ้าง (โปรแกรมล้างแค้นให้บรรพชน) สิ่งที่กิมย้งจะบอกคือโปรแกรมเฮียบที่ลูกผู้ชายต้องทำ เรื่องยิ่งใหญ่เช่นกู้ชาติหรือแก้แค้นนี้ ไม่ใช่โปรแกรมที่ถูก ต้องแบบ absolute บางสถานการณ์ก็ใช้ไม่ได้และเมื่อ ฝืนใช้ก็ต้องเกิดโศกนาฏกรรม จริงๆตอนอ่านแปดเทพผมไม่ค่อยชอบขี้หน้าตัวละคร ม่อย้งฮกนัก แต่พอทราบชะตากรรมบั้นปลายของเขา ก็เกิดความรู้สึกหลากหลาย อยากหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก น่าขำก็ไม่ขำ รู้สึกสมเพชเวทนาบ้าง เข้าใจม่อย้งฮก มากขึ้นและถึงกับเข้าใจโลกมากขึ้น ... แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:25:05 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 04:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องแปดเทพฯเป็นเรื่องที่ดีครับ ดีในแง่ที่มันอุดมสมบูรณ์ อย่างที่กล่าวมานั่นแหละ พระเอกของเรื่องนี้มีหลายคน ผมเชื่อว่าแต่ละคน เป็นตัวแทนของเรื่องแนวของตน สามารถแยกไปเขียน เป็นนิยายส่วนตัวยาวๆได้หมด เคียวฮงเป็นตัวแทนของพระเอกแนวลูกผู้ชาย ตวนอื้อเป็นตัวแทนของพระเอกแนวน่ารักกุ๊กกิ๊ก ฮือเต็กเป็นตัวแทนของพระเอกแนวซื่อสัตย์ หยิวตานจือเป็นตัวแทนของพระเอกแนวสยองขวัญ (เอาเรื่องเขาไปเขียนเป็นเรื่องสยองขวัญได้จริงๆนะ จะเป็นสไตล์คนโรคจิตถูกทรมาน ทั้งน่ากลัวทั้งน่าสงสาร) ม่อย้งฮกเป็นตัวแทนของพระเอกแนวกู้ชาติ พระเอกหลายๆแนวมารวมกันในเรื่องเดียวทำให้มายาคติ ที่ปกติจะมีอยู่ในฉากหลังของเรื่องนั้นๆหายไป เหลือแต่ความเป็นธรรมดาของโลกแห่งความจริงที่ย่อม มีคนหลายๆแบบอาศัยอยู่ร่วมกัน มีชะตากรรมต่างๆกัน และทุกคนย่อมมีดีมีเลวมีเหตุผลของตัวเอง กล่าวได้ว่าเรื่องแปดเทพสะท้อนความเป็นไปเหล่านี้ได้ดีกว่า เรื่องอื่นๆ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 04:36:40 จากคุณ : เชษฐา - [ 1 ก.ย. 49 04:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในสายตาของม่อย้งฮก เขาย่อมไม่ใช่ผู้ที่แย่งชิงของจาก ชาวจีน แต่ชาวจีนต่างหากเป็นผู้มาแย่งชิงแผ่นดินที่ควร จะเป็นของเขา ม่อย้งผักบิดาม่อย้งฮกปลอมตัวไปสร้างสถานการณ์สังหาร ชาวยุทธตามที่ต่างๆ ป้ายความผิดให้คนโน้นคนนี้ ปล่อย ข่าวว่าเหลียวจะบุกมาชิงคัมภีร์เส้าหลิน ให้ชาวยุทธเข้าใจ ผิดไปสังหารครอบครัวชาวเหลียวที่บริสุทธิ์ กลายเป็น ปัญหาระหว่างประเทศ ทั้งหมดนี้เพื่อทำให้อำนาจกลาง อ่อนแอลง ให้เกิดโอกาสที่จะสร้างขุมกำลังขึ้นใหม่ เพื่อเป้าหมายนี้แล้วจะให้ชาวบ้านลำบากบ้างก็ไม่เป็นไร เมื่อยึดประเทศได้แล้วค่อยมาทำให้มีความสุขที่หลัง เป็นเรื่องที่ชอบ ชาวบ้านในกรณีนี้จึง 'เป็นเรื่องเล็กน้อย' คนที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายที่ภาคใต้ ต้องมีนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องในดวงใจแน่ๆ จากคุณ : kajagoogoo - [ 1 ก.ย. 49 06:21:36 A:124.121.56.159 X: TicketID:125036 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เหง่ยคังยกให้อุ้ยเซี่ยวป้อซึ่งเหง่ยคังไม่จัดเป็นนิยายกำลังภายใน เป็นที่ 1 ของทั้งหมดที่ท่านกิมย้งเขียนมาครับ  แปดเทพเป็นที่ 2 แต่เป็นที่ 1 ของนิยายกำลังภายใน จากคุณ : ยินเจียหมิง (ลิ้วชั้งเอี้ยง) - [ 1 ก.ย. 49 08:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอคารวะหนึ่งจอก จากคุณ : สายลม (สายลมแห่งความคิดคำนึง) - [ 1 ก.ย. 49 09:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอคารวะด้วย1จอกค่ะ ตามที่ท่านยินเจียหมิงนั่นแหละค่ะ เหง่ยคังจัดอุ้ยเสี่ยวป้ออยู่อันดับหนึ่ง ส่วนอุนสุยอันจัดกระบี่เยยอยู่อันดับหนึ่ง ส่วนข้าพเจ้าชอบ8เทพที่สุดในบรรดานิยายกำลังภายในทั้งหมด แต่กับเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อนี่ไม่ค่อยชอบเลยแฮะ เรื่องของม่อย้งฮก จะว่าไปก็เห็นด้วยนะ ตอนอ่านนิยายก็ไม่รู้สึกเกลียดตัวละครนี้เลย (ยกเว้นตอนสังหารหมู่ครอบครัวอ๋องต้วน)ออกจะเห็นใจด้วยซ้ำ(ในบางสถานการณ์) กิมย้งดูจะลำเอียงกับตัวละครที่น่าเห็นใจหลายๆคนที่ต้องกลายเป็นตัวร้ายทีหลัง (อีกคนก็ ลิ้มเพ้งจือ จากกระบี่เย้ย) จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 1 ก.ย. 49 09:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จขกท เขียนได้ดีครับ จากคุณ : แมวน้ำขี้เซา - [ 1 ก.ย. 49 09:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ธรรมดาครับ ไม่ว่ายุคไหนสมัยใด ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร ซำเหมอ..... จากคุณ : มังกรเดียวดาย2 - [ 1 ก.ย. 49 09:32:04 A:125.24.222.248 X: TicketID:119097 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณเชษฐา พูดยังงี้ทำให้นึกถึง เอี้ยคัง ถ้าเอี้ยคังมาเกิดเมืองไทย  ก็คงกลายเป็นตี๋หล่อไปแล้ว แต่เพราะไปเกิดในประเทศที่ตีกันกับจีน  การที่เขาช่วยพ่อที่เข้าใจและรักมาตลอดว่าเป็นพ่อนั้น เป็นธรรมปกติ  (แต่ไม่ได้บอกว่าชอบธรรมนะครับ ลูกจีนที่เกิดต่างแดน  และไม่มีใครอบรมในประเพณีจีนเลยนั้น  ก็ไม่แปลกอะไรที่จะไม่คิดว่าตัวเองเป็นจีน  การที่ก๊วยเจ๋งหรือใครต่อใครประนามเขาก็ไม่ถูกเช่นกัน  เพราะตนเองประนามเอี้ยคังโดยเอาตัวเองเป็นที่ตั้งทั้งสิ้น ลองถามลูกจีนที่เกิดในไทยและคลุกคลีกับไทยมาตลอดสิครับ  ว่าเขาคิดว่าเขาเป็นคนไทยหรือคนจีน ... จากคุณ : สุธี - [ 1 ก.ย. 49 10:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หรือแม้นึกไปถึง  ไทเกอร์ วู๊ด ฯลฯ  ที่มีเชื้อไทย  เขาก็ไม่คิดว่าเขาเป็นไทยหรอก  และก็ไม่ใช่ความผิดของเขาด้วย  ... จากคุณ : สุธี - [ 1 ก.ย. 49 10:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เขียนได้ดีมากๆ ครับ อยากให้ลองเขียนถึงตัวละครอื่นมั่งจัง ชอบความเห็นของผู้ตอบกระทู้ทั้งหลายด้วย ขอคารวะครับ จากคุณ : SakSakSak - [ 1 ก.ย. 49 11:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่รู้เป็นไร พูดถึงคุณชายม่อยง  ผมคิดถึงอภิสิทธิ์ทันที ยิ่งตอนไปเยียมคารวะสำนักพิมพ์ผู้จัดการ ทำให้ผมนึกตอนที่ไปกราบไหว้เอี่ยงเค่งไทจือเป็นบิดา .. แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 49 14:02:02 จากคุณ : จูล่งแห่งเสียงสัน - [ 1 ก.ย. 49 13:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วิจารณ์ได้ดีคะ ขอคาราวะ 1 จอก ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่ข้าพเจ้าเห็นใจ และยังชอบมากกว่าตวนอื้อด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะตัวละครแบบตวนอื้อ ล่องลอยเกินไป จนไม่มีความซับซ้อนในอารมณ์ แต่ถ้าเป็นคนจริงๆแล้ว คนแบบ "ต้วนอี้" น่าคบมากคะ จากคุณ : ผู้กอง - [ 1 ก.ย. 49 16:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณเชษฐา เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ จากคุณ : Bluejade - [ 2 ก.ย. 49 08:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากครับ ขอคารวะท่านเชษฐาครับ ผมเห็นด้วยในบางส่วนและขออนุญาตแสดงความเห็นในอีกมุมมองหนึ่งที่แตกต่างนะครับ ม่อย้งฮกนั้นมีความสมบูรณ์เพรียบพร้อมอยู่แล้วก็จริงอยู่ จะโทษว่าที่ประสบชะตากรรมเช่นนั้นเพียงเพื่อฟื้นฟูเมืองเยี่ยนนั้นก็มิใช่ทั้งหมด ผมกลับมองว่าม่อย้งฮกเป็นคนที่ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักปล่อยวางต่างหาก ทำทุกอย่างเพื่อแสวงหาชื่อเสียงและอำนาจส่วนตนด้วยครับไม่ใช่แต่จะกู้เมืองเยี่ยนเท่านั้น จะเห็นได้จาก 1. วิทยายุทธตระกูลม่อย้งนั้น ได้มาจากสำนักต่างๆมากมาย ไม่ว่าวิทยายุทธแขนงใดของสำนักไหนก็ล้วนแต่เลียนแบบมาทั้งนั้น จะโทษว่าเป็นมาตั้งแต่รุ่นพ่อก็ไม่เชิง ม่อย้งผักหายสาบสูญไปตั้งยี่สิบสามสิบปีแล้ว วิทยายุทธย่อมเปลี่ยนแปลงไปเป็นธรรมดา แล้วการที่แม่นางเฮ่งเง็กอี๊รอบรู้เจนจัดในวิทยายุทธสำนักต่างๆนั้นมิใช่ได้รับการส่งเสริมให้เรียนรู้จากตระกูลม่อย้งหรอกหรือ 2. ตระกูลม่อย้งสร้างชื่อเพาะความแค้นให้กับชาวยุทธจักร เข้าสโลแกน "เพชรตัดเพชร" โปรโมตตนเทียบชั้นกับเฉียวฟง ดังคำว่า "เฉียวฟงเหนือ ม่อย้งใต้" แต่ความเป็นจริงแล้วกลับไม่ใช่อย่างสิ้นเชิง ในด้านวิทยายุทธคนละชั้นกับเฉียวฟงอยู่แล้ว ขนาดร่วมมือกับเต็งชุนชิวและอิ๋วถังจือ สามรุมหนึ่งยังโค่นเฉียวฟงไม่ได้เลย ม่อย้งฮกคิดแต่เพียงว่าจะโค่นเฉียวฟงให้ได้จะได้มีชื่อเสียง แบบนี้เพื่อเป็นการกอบกู้เมืองเยี่ยนหรือเพื่อชื่อเสียงส่วนตนกันแน่ ? ตอนประลองกับต้วนอื้อที่พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ม่อย้งฮกยังคงไปแอบลอบทำร้ายต้วนอื้อ แบบนี้เพื่อเป็นการกอบกู้เมืองเยี่ยนหรือเพราะความอิจฉาจะกู้หน้าตนเองกันแน่ ? จนถูกเฉียวฟงกระชากตัวออกมาแล้วโดนคนอย่างเฉียวฟงยังออกปากด่าซ้ำด้วยว่า "เขาไว้ชีวิตและยังมิวายไปลอบทำร้ายเขา ข้าไม่ควรมีชื่อเสียงอยู่ในระดับเดียวกับคนอย่างเจ้า" ที่เฉียวฟงกล่าวเช่นนั้นมิใช่เพราะม่อย้งฮกมีวิทยายุทธด้อยกว่าตนหรอกครับ ไม่อย่างนั้นคงด่าไปนานแล้ว แต่ที่กล่าวเช่นนั้นเพราะเฉียวฟงสุดจะทนกับพฤติกรรมชั่วช้าเยี่ยงนี้ต่างหากครับ 3. เหตุการณ์ในวัดเส้าหลินทั้งเซียวอี้ซัว ม่อย้งผัก คนหนึ่งมีความแค้นมาตลอดสามสิบปี ส่วนอีกคนก็มุ่งมั่นแต่จะกอบกู้เมืองเยี่ยน อุดมการณ์ไม่แพ้ม่อย้งฮกหรอกครับแถมหัวรุนแรงกว่าด้วยซ้ำไป แต่ทั้งสองล้วนแต่มองเห็นสัจธรรมในชีวิตและรู้จักปล่อยวาง เซียวฟงเองก็ปล่อยวางได้เช่นกัน แต่คิวม่อตี่และม่อย้งฮกก็ยังคงไม่รู้จักปล่อยวางอยู่ดี เหตุการณ์ในตอนท้ายราชครูคิวม่อตี่ก็รู้จักการปล่อยวางแต่ม่อย้งฮกยังปล่อยวางมิได้หรือ การคัดเลือกราชบุตรเขยของประเทศไซเหียก๊ก การกราบไหว้ต้วนเอียนเข่งเป็นพ่อบุญธรรมเพื่อหวังจะครองเมืองต้าหลี่ เป็นฮ่องเต้เมืองเยี่ยนไม่ได้แล้วเป็นฮ่องเต้ต้าหลี่ก็ได้ เพราะเป็นฮ่องเต้เหมือนกัน สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นทำลายบุคคลรอบข้างเช่นหญิงคนที่รักตนเอง ฆ่าบริวารที่จงรักภักดีติดตามมานาน แล้วที่แย่ที่สุดคือการสังหารภรรยาของต้วนเจี่ยซุนทีละคนๆ โหดเหี้ยมอำมหิตโดยไม่เลือกวิธีใช้ แบบนี้ทำเพื่ออำนาจส่วนตนหรือกอบกู้เมืองเยี่ยนกันแน่ ? ม่อย้งฮกเป็นผู้ที่เพรียบพร้อมเพอร์เฟคแมน กลับไม่รู้จักพอไม่รู้จักปล่อยวาง เหตุการณ์ในวัดเส้าหลินนั้นตนควรจะคิดได้และปล่อยวางเช่นเดียวกับบิดาของตน ต่างจากเซียวฟงโดยสิ้นเชิง ยอมรับในสิ่งที่ตนเป็นและสิ่งที่ตนเคยได้กระทำไปอย่างลูกผู้ชาย ถึงบิดาจะยังมีชีวิตอยู่แต่ความแค้นของมารดาตนยังคงปล่อยวางได้ แต่ม่อย้งฮกกลับประพฤติตนสวนทาง ถลำลึกหนักเข้าไปเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วบุคคลทั้งสอง ต่างก็มีบั้นปลายที่แตกต่างกัน เซียวฟงถึงจะเป็นชาวกิ๊ดตันสังหารชาวยุทธไปมากมายแต่ก็มีชาวยุทธทั่วทุกสารทิศแห่กันมาช่วยเหลืออย่างเอาชีวิตเข้าแลกไม่กลัวตาย ส่วนม่อย้งฮกนั้นกลับกลายเป็นบ้าไปแบบไม่มีผู้ใดคิดจะทำร้ายเพราะสมเพสในผลกรรมที่ได้รับจากการกระทำของตนเองทั้งสิ้นครับผม ป.ล. อากาศยังเปลี่ยนแปลง ฤดูยังมีที่แตกต่าง ความคิดเห็นย่อมมีแตกต่างออกไป ขออนุญาตนำเสนอเฉพาะในส่วนที่แตกต่างเพื่อเป็นอีกมุมมองหนึ่งครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck) - [ 2 ก.ย. 49 09:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ครับ เป็น 1 ในตัวละครที่มีเสน่ห์ มากที่สุด แต่  ในความสมบูรณ์ ก็ มีรอยตำหนิ ถ้า ทุกคนสังเกตุ ตัวละครของกิมย้ง เป็น  คน  มากกว่าคนอื่น คือ มีทั้งมุมมืด และ สว่าง เว้นแต่ ใครมีมากกว่า เอี้ยก้วย   แขนด้วน เสียวเล่งนึ้ง  เสียตัว อี้งย้ง  ฉลาดเกินไป ก๊วยเช็ง  โง่เกินไป เหล็งฮู้ชง  ปล่อยตัวเกินไป ไม่มีใครสมบูรณ์แบบครับ จากคุณ : เทพพิสดาร - [ 2 ก.ย. 49 21:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อี้งย้ง  ฉลาดเกินไป ก๊วยเช็ง  โง่เกินไป ค่อยข้างจะสรุปสั้นไปหน่อยครับ คำว่า เกินไป ในภาษาไทยมีความหมายทางลบ แม่นางอึ้งยงฉลาด แต่คงไม่เกินไปหรอกเพราะไม่ได้ใช้ความฉลาดให้ม้นเกินไปจนทำให้คนดีเดือดร้อน ผมจึงไม่เคยคิดว่า อึ้งย้งฉลาดเกินไปเลย สำหรับก๋วยเจ๋ง ผมก็ไม่คิดว่าโง่เขลาเกินไป ถ้าโง่จริงก็คงท่องตำราเก้าอิมไม่ได้ และคงไม่มีทางเรียนวิชาฝ่ามือมังกร 18 กระบวนท่าได้สำเร็จ คนๆ นี้แค่ซื่อและไม่ทันนางอึ้งย้งเท่านั้น คนโง่เกินไป คงไม่มีใครเทิดทูนเป็นวีรบุรุษหรอกครับ โง่เกินไปจะทำอะไรได้? สำหรับเหล็งฮู้ชง ปล่อยตัวเกินไป ก็อีก มันเป็นมุมมองของอาจารย์ชายที่เป็นวีรชนจอมปลอมครับ คนอื่นๆ ไม่คิดอย่างนั้นรวมทั้งอาจารย์หญิงด้วย จากคุณ : K.Senior - [ 2 ก.ย. 49 21:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ท่านเชษฐา โทษที ผมไม่มีเวลาอ่านข้อความที่ท่านเขียนฉบับเต็ม เพิ่งได้อ่านวันนี้ เขียนได้ดีมาก อยากให้มีกระทู้ที่แสดงความคิดเห็นเชิงลึกแบบนี้ลงในเวปนี้มาก ๆ ครับ ผมอาจจะมองต่างจากท่านหน่อยเรื่องของ 'เฮี้ยบ' ผมว่าคำนี้รวมทั้งจุดม่งหมายอันสูงส่งและวิธีการนำไปสู่การบรรลุจุดมุ่งหมายที่มีความงดงามด้วย  ไม่ใช่แค่การกระทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้บรรลุถึงอุดมการณ์อันสุงส่ง (ในทัศนะของตนเอง) คนอย่างม่อย้งฮกเป็นได้แค่ 'ผู้เหี้ยมหาญ' ไม่ใช่ 'วีรบุรุษ' (ไต้เฮียบ) ครับ ผิดจากก๊วยเจ๋ง ตั้งแกลก ตั้งกึงน้ำ ที่แม้มีปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่ต้องการบรรลุ (การกู้ชาติ) แต่ในระหว่างทางที่จะไปให้ถึงสิ่งที่ต้องการ ก็ช่วยเหลือสงเคราะห์คนอื่นโดยเฉพาะผู้ยากไร้และผู้ได้รับความอยุติธรรมอยู่ตลอด แต่ม้อย้งฮกไม่เป็นเช่นนั้น ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง ไม่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลผุ้อื่นเลย ทำทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงวิธีการไม่ว่าจะเลวร้ายหรือสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นปานใด จึงไม่นับว่ามี 'เฮี้ยบ' อยู่ในตัวหรอกครับ จริงอยู่ที่ม้อย้งฮกถูกตั้งโปรแกรมมาตั้งแต่ต้น จึงประพฤติแบบนั้น แต่มนุษย์ที่แท้เป็นสัตว์ประเสริฐและมีการเรียนรู้ตลอดเวลา สามารถแก้ไขโปรแกรมตัวเองได้ จากประสบการณ์ทั้งของตนเองและจากการสังเกตจากผู้อื่น ยิ่งคนที่เป็น 'วีรบุรษที่แท้' ยิ่งต้องรุ้จักสำรวจตนเอง ยอมรับและแก้ไขความผิดผลาดของตน ลักษณะเช่นนี้ไม่เคยปรากฎในกรณีม้อย้งฮกเลย แต่เห็นด้วยที่ท่านว่ากิมย้งปั้นตัวละครเรื่องนี้ได้หลากหลายและสมจริงมาก จากคุณ : ยินเจียหมิง (ลิ้วชั้งเอี้ยง) - [ 4 ก.ย. 49 17:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กระทู้นี้ดีค่า โหวตเข้าคลังกระทู้เก่าไปแล้ว  ข้าพเจ้าคิดว่าม่อย้งฮกน่าสงสาร  แต่หากเค้ารู้จักปล่อยวาง เข้าใจโลกและชีวิตมากกว่านี้  เค้าคงจะปลงได้เหมือนบิดาค่ะ  แต่ด้วยความที่ปลงไม่ได้  ก็เลยทำให้สติวิปลาสไป  น่าเสียดายยิ่งนัก ความจริงแล้วอดีตกาลเหมือนความฝันไม่ควรไปยึดติดจนเกินไปนะคะ  อย่างต้านแมนจูกอบกู้หมิง  ทำกันมากี่รุ่น ๆ ก็ไม่สำเร็จ  แต่ประชาชนก็อยู่กันมาได้(หนังหลายเรื่องก็ทำมาว่าประชนอยู่เย็นเป็นสุขเสียด้วยสิ)   อ่านประวัติศาสตร์หลายยุค สงครามมีแต่จะก่อความเดือดร้อน ผู้คนล้มตายไปเสียเปล่า  ถ้าบ้านเมืองสุขสงบดีอยู่แล้วก็ไม่น่าจะก่อความวุ่นวาย  ดังนั้นที่ม่อย้งผักทำมาโดยเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยกลับก่อให้เกิดผลกระทบมากมาย  ทำให้เกิดคนอย่าเซียวฟง ซึ่งชีวิตน่าสงสารกว่าม่อย้งฮกอีก  (แต่เซียวฟงยังทำใจได้ในที่สุด)   แต่ก็ดีค่ะ  เพราะว่าโลกเรานี้มีคนหลายแบบ และเพราะว่ากิมย้งเขียนคนหลายๆ  แบบ ก็เลยทำให้เกิดสถานการณ์มากมายให้เราได้พิจารณากัน ข้าพเจ้าขอบแปดเทพฯ ที่สุดในบรรดาหนังสือของกิมย้งค่ะ  ส่วนกระบี่เย้ยยุทธจักรนั้น สมัยเด็ก ๆ ชอบมาก  รุ่นหลัง ๆ ที่แปลมานี่รู้สึกว่าเรื่องราวสั้นๆ ยังไงไม่ทราบอ่านไม่จุใจ (คงตัดไปเยอะจากฉบับผู้กล้าหาญคะนอง)  นับว่าชอบเป็นอันดับสองค่ะ  เรื่องนี้ต่างหากที่ถือว่าพระเอกปล่อยวางมากกว่า (ไม่งั้นจะชื่อ "ยิ้มผยองหยันยุทธจักร" หรือคะ) จากคุณ : Lily of the Valley - [ 5 ก.ย. 49 10:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 28 (ขอนอกเรื่อง) ถ้าครอบครัวพี่น้องโดนสังหาร โดนยึดแผ่นดิน มันยากที่จะปล่อยวางครับ ยกตัวอย่างประเด็นที่แมนจูเข้ามารุกรานราชวงศ์หมิง พอด่านเปิดก็สังหารพลเมืองหมิงไม่น้อย อาจจะมีเรื่องข่มขืนสตรีอีก(อาจจะ)ต่อให้คังซีดียังไง ก็ยังมีการปราบกบฎ ปราบพวกคนที่วงศ์ตระกูลตัวเองไปแย่งแผ่นดินเค้ามา ถึงบ้านเมืองจะสุขสงบ แต่ในใจคนเหล่านั้นแน่ใจหรือว่าพวกเค้ามีความสุข ผู้กล้าทุกคนหากถามความคิดเห็น ก็เป็นไปได้ว่าคิดต้านชิงกู้หมิงกันหมด เป็นผมก็คงทำ มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าราชวงศ์หมิงดีกว่าหรือชิงดีกว่า มันอยู่ตรงที่เค้ามารุกรานเรา มองอีกด้านถ้าราชวงศ์หมิงกดขี่ข่มเหงราษฎรก็เช่นเดียวกัน คงจะยึดถือว่าอดีตกาลเหมือนความฝันไม่ได้ จริงแค่ตรงที่ไม่สมควรทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 49 02:25:13 จากคุณ : Pick (=Talloot=) - [ 9 ก.ย. 49 02:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณเชษฐาวิจารณ์ตัวละครได้ดีมากครับ ขอติดตามตัวละครที่จะวิจารณ์ตัวต่อไปด้วยครับ รวมทั้งคุณ กระบี่หัก ด้วยนะครับ ส่วนความเห็นผมส่วนตัวของผมจะขัดแย้งกับคุณสุธีครับ เกี่ยวกับก๊วยเจ๋งและเอี้ยคัง เพราะทั้งคู่ เติบโตในต่างประเทศเช่นเดียวกัน และมีโอกาสเป็นใหญ่ในประเทศนั้นเช่นกัน คือก๊วยเจ๋งได้เป็นราชบุตรเขยดาบทอง ส่วนเอี้ยคังได้เป็นลูกชายของท่านอ๋อง แต่ก๊วยเจ๋งเลือกที่จะเป็นคนธรรมดาในบ้านเกิดตัวเอง ส่วนเอี้ยคังไม่ยอม เหมือนกับกิมย้งตั้งใจจะให้ผู้อ่านเห็นความแตกต่างระหว่างบุคคล 2 คนนี้อย่างชัดเจน แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 49 18:01:59 จากคุณ : kia (Kiaman22) - [ 9 ก.ย. 49 17:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ใช่ครับ  ที่ผมเห็นใจเอี้ยคัง  หมายถึงเรื่องที่เขา "เลือกเกิดไม่ได้"  น่ะครับ   เพราะว่าการเลือกเกิดไม่ได้  การไหว้คน ๆ หนึ่งเป็นพ่อมาตั้งแต่จำความได้  ทั้งเขาก็ให้ความรักแก่เอี้ยคัง และเอี้ยงคังก็รัก  แม่ก็ไม่ได้เล่าความจริงอะไรเลย สมมุติเอาตัวเราเข้าไปวัดก็ได้  อยู่ ๆ มีคนบอกว่าคน ๆ นี้ฆ่าพ่อเรา  แล้วเราจะฆ่าเขาทันทีเลยหรือไม่ พื้นฐานตรงนี้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เอี้ยคังเลือก "ไม่ฆ่า"   แต่ส่วนพฤติกรรมต่าง ๆ ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการรักชาติหรือรักใคร  ในด้านเลวร้ายนั่นเองที่ไม่ควรกระทำ  อันนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ก็คล้าย ๆ กับเห็นว่า ม้อย้งฮก น่าสงสารโดยพื้นฐานของเขานั่นแหละ  แต่ก็ไม่เห็นด้วยในพฤติกรรมอย่างที่เพื่อน ๆ ได้วิเคราะห์ออกมา  ... ปล. คนเรานั้นอยู่ในฐานะและแวดล้อมที่ต่างกัน  เราเอาพฤติกรรมของเราเป็นเกณฑ์วัดเราก็มองคนอื่นเลวร้ายหมด  ไม่ได้บอกว่าพฤติกรรมเราหรือคนอื่นจะดีหรือเลวอย่างไร  แต่กำลังพูดถึงการเอาใจเขามาใส่ใจเรา   หลักเมตตาก็เริ่มจากตรงนี้นี่เอง  (การเมตตาใครคนหนึ่งไม่ได้หมายถึงว่าเราต้องเห็นด้วยหรือคล้อยตามเขาไปทุกกรณี  การแยกแยะออกในพื้นฐานดังกล่าวและพฤติกรรมต่าง ๆ นา ๆ นอกจากทำให้เราเกิดความเมตตาต่อเพื่อนมนุษ์อย่างแท้จริงแล้ว  ยังทำให้เราเมตตาอย่างมีปัญญาด้วย) จากคุณ : สุธี - [ 11 ก.ย. 49 07:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เอี้ยคังโลเล  ก๊วยเจ๋งหนักแน่น ต้วนอี้โลเล  ม้อย้งฮกหนักแน่น จากคุณ : ลัดเลาะทิวไผ่ (ลัดเลาะทิวไผ่) - [ 3 ต.ค. 49 20:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คาราวะ 1 จอก เยี่ยมสุด ๆ ครับ จากคุณ : aehuhu - [ 26 ต.ค. 49 17:33:02 ]