ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับตัวละครในแปดเทพนั้น ตอนแรกกิมย้งตั้งใจจะเขียนตัวเอกแปดคนและให้ตัวเอกคนหนึ่งเป็นตัวแทนของอมนุษย์อย่างหนึ่ง แต่ผมเข้าใจว่าเมื่อเขียนไปเรื่อยๆแล้วความตั้งใจของเขาได้เปลี่ยนไป คือเพียงแต่แสดงคนไว้หลายๆแบบ แต่ไม่ได้เจาะจงว่าให้เป็นอมุษย์ตนใดเป็นการเฉพาะ ดังที่เหง่ยคังได้เขียนไว้ว่าตอนแรกกิมย้งตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองต้าหลี่เป็นหลัก ภายหลังก็เปลี่ยนความตั้งใจไปซึ่งเป็นปกติธรรมดาในงานเขียน อย่างไรก็ตามโครงและพลอตที่จะให้ตัวเอกคนหนึ่งเป็นตัวแทนของอมนุษย์อย่างหนึ่งนั้นยังคงมีร่องรอยปรากฏอยู่ ถ้าจะให้จัดก็พอทำได้ และมีคนจัดไว้หลายๆแบบ ส่วนตัวผมเองจัดไว้ดังนี้ ๑. เทพ – คือ ม่อย้งฮก ผู้สง่างามสมบูรณ์แบบ แต่เทพก็มีข้อจำกัด คือมี ‘ความดีของตัวเองคนเดียว และเป็นความดีที่ยืดหยุ่นไม่ได้’ จึงไม่ได้พบสุขนาฎกรรมเสมอไป ดังที่ผมเขียนในกระทู้ที่แล้ว ๒. นาค – นาคนั้นพูดตามคติไทยก็คล้ายๆเอล์ฟฝรั่ง แต่เมื่อแปลเป็นมังกรจีนแล้วก็เป็นใครไม่ได้อีกนอกจาก เคียวฮง เคียวฮงเป็นคนกล้าแกร่งมีคุณธรรม เป็นมังกรในหมู่มนุษย์ หรือสุภาพบุรุษในอุดมคติของจีน ๓. ยักษ์ – อันนี้ผมไม่แน่ใจนัก แต่คิดว่าควรเป็น คิวม่อตี่ ที่เป็นคนใจร้อนและโกรธเคืองง่าย ชอบใช้พลังบังคับคนอื่น แต่ยักษ์นั้นสุดท้ายไม่ใช่ร้ายถึงระดับอสูร ถ้ามีโอกาสผมจะวิจารณ์ต่อไป ๔. อสูร – อันนี้ค่อนข้างชัดมากคือ อาจื่อ ผมคงเขียนเรื่องของเธอยาวๆในภายหลัง ๕. คนธรรพ์ – คือตวนอื้อ ผมจะเขียนวิจารณ์ในบทนี้ ๖. กินนร – อย่างที่บอกว่ากินนรในสายตาคนจีนคือนางอัปสร ดังนั้นข้อนี้จึงเป็นเฮ้งงื่อเอียง ซึ่งจะวิจารณ์ในบทนี้ ๗.ครุฑ – คือฮือเต็กและจะได้กล่าวต่อไป ๘. มโหราค – คืออิ้วถังจื่อและจะได้กล่าวต่อไป ในตอน peek ของเรื่องนี้นั้นปรากฏหลวงจีนคนหนึ่งในวัดเส้าหลิน ไม่รู้ที่มาไม่รู้จักชื่อ แต่กลับเป็นคนที่มีพลังฝีมือสูงสุด (เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าเขาคือคนที่เก่งที่สุดในจักรวาลกิมย้ง) และมีคุณธรรม เมตตาธรรมล้ำเลิศ ผมคิดกิมย้งอาจจะบอกเป็นนัยน์ว่าหลวงจีนคนนั้นสำเร็จธรรมขั้นอรหันต์แล้ว เป็นพระพุทธเจ้าคนหนึ่ง มันมีฉากที่ตัวละครสำคัญแทบทั้งหมดในเรื่องนั่งลงฟังเทศน์ของหลวงจีนนิรนามท่านนั้น ก็คือเป็นฉากแก่นของเรื่องที่เปรียบเทียบอมนุษย์ทั้งแปดเป็นเวไนยสัตว์อันมีกรรมต่างๆกันมีชีวิตไปต่างๆกันตามกรรมวาระของตนเอง มานั่งลงฟังธรรมเทศนาแห่งสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเอง แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:39:43 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:26:19 จากคุณ : เชษฐา - [ 5 ก.ย. 49 23:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รูปประกอบพระพุทธเจ้าแสดงธรรมแก่สรรพสัตว์ครับ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : เชษฐา - [ 5 ก.ย. 49 23:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนธรรพ์ และกินนร ในบทนี้จะกล่าวถึงคนธรรพ์และกินนรอันหมายถึงตวนอื้อและเฮ้งงื่อเอียงก่อน ตวนอื้อเป็นตัวละครที่ผมชอบที่สุดในแปดเทพ และด้วยความที่ผมชอบเขาจึงพยายามลุ้นให้เขาจีบเฮ้งงื่อเอียงสำเร็จ และพลอยชอบเฮ้งงื่อเอียงไปด้วย โดยพื้นฐานตวนอื้อเป็นเจ้าชายแห่งแคว้นต้าหลีหรือตาลีฟู (บางแห่งว่าเป็นคนเชื้อสายไทยพวกหนึ่ง) เป็นคนรูปหล่อน่ารัก นิสัยอ่อนโยน จิตใจดีงาม มีความสุนทรีย์ของศิลปิน คิดและทำเรื่องต่างๆตามอารมณ์เป็นหลัก มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี มีคุณธรรม เคร่งศาสนาพุทธ (ตวนอื้อนับถือพุทธนิกายเถรวาท แต่ดูเหมือนว่ากิมย้งจะขาดความเข้าใจเกี่ยวกับพุทธนิกายเราไปนิดหน่อย คิดดูสิว่านิกายเถรวาทมีเจ้าแม่กวนอิมได้อย่างไร) เฮ้งงื่อเอียงเป็นผู้หญิงที่งดงามน่ารัก สวยประดุจนางอัปสรสวรรค์ และเป็นหนึ่งในห้าสาวงามของกิมย้ง (จัดอันดับโดยแฟนๆ ประกอบด้วย เฮียงเฮียงกงจู๊ เซียวเล่งนึ้ง อาควอ เสี่ยวเจียว และเฮ้งงื่อเอียง) นิสัยเมตตา ซื่อสัตย์ในความรัก อุทิศตนเพื่อความรัก และมีสติปัญญาดี ที่พูดข้อมูลของคู่รักดังกล่าวมาทั้งหมดนี้ เหมือนว่าทั้งสองเป็นคู่รักในอุดมคติ แต่จริงๆแล้วห่างไกลจากอุดมคติมากมาย ทั้งสองก็มีจุดอ่อนมากมาย คู่รักในอุดมคติของแปดเทพผมยกให้คู่เดียวคือ คู่เคียวฮง-อาจู แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:48:55 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:16:56 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 01:57:06 จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 00:10:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จุดอ่อนของตวนอื้อกับเฮ้งงื่อเอียงนั้นพอจะสรุปอยู่ในคำสั้นๆว่า ‘คุณหนู’ ครับ ทั้งสองเป็นคุณหนูซึ่งเกิดและเติบโตมาในครอบครัวที่ร่ำรวยและเป็นผู้ดี ลักษณะของทั้งสองที่สะท้อนออกมาก็จะเหมือนกับบรรดาคุณหนูทั่วไปที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้ คือสวยงามเพราะรู้จักแต่งหน้าแต่งกาย มีสติปัญญาเพราะมีการศึกษาดี มีจิตใจดีเพราะมีพื้นฐานครอบครัวดี แต่เมื่อออกสู่สังคมจะประสบปัญหาบ้าง เพราะค่อนจะมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ชอบให้คนมาเอาใจ และแม้มีสติปัญญาแต่มักจะขาด common sense แม้มีฝีมือแต่เมื่อถึงเวลาอาจจะผิดพลาดเพราะไม่เด็ดขาดพอ (เพราะใจดีเกินไป หรือโลเลเพราะไม่ใคร่ต้องเอาตัวรอด) ความคิดต่างๆบางทีก็เพ้อฝันไม่อยู่บนพื้นฐานของความจริงนัก กล่าวถึง ตวนอื้อ ผมอ่านในวิกิพีเดีย บอกว่า “คนธรรพ์ คือ ต้วนอี้-ผู้มีจิตใจบริสุทธิ์ ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร เพียงหลงใหลในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส” ก็ค่อนข้างเห็นด้วย ตวนอื้อเป็นคุณหนูครับ เป็นพระเอกกำลังภายในไม่กี่คนที่เป็นคุณหนู (ส่วนใหญ่พวกพระเอกจะเป็นจอมยุทธกำพร้า อาจารย์เลี้ยง หรือปากกัดตีนถีบเอาเอง หนักเข้าก็เป็นลูกจอมมารไปเลย ไม่ค่อยมีลูกผู้ดีเท่าไหร่) แต่เป็นคุณหนูที่น่ารักมาก เขาเป็นคนฉลาดถึงขั้นอัจฉริยะ แม้จะไม่ค่อยสนใจทำการงานเป็นชิ้นเป็นอัน แต่เมื่อตั้งใจศึกษาเรื่องใดแล้วจะมีความพยายามมาก เช่นตั้งใจเรียนหมากรุกจนเป็นเซียนหมากรุก ตั้งใจเรียนการปลูกชาจนเป็นเซียนชา บิดามารดาของตวนอื้อตั้งฉายาเขาว่า “ลูกงมงาย” หมายถึงถ้าชอบในอะไรแล้วจะหลงไปจริงๆ (ลักษณะนี้ก็เหมือนที่ชอบเฮ้งงื่อเอียง) และสำหรับวิชาบู๊นั้นตวนอื้อฝึกงูๆปลาๆก็สำเร็จดรรชนีหกชีพจรทั้งหกนิ้ว (ที่บรรพบุรุษฝึกทั้งชีวิตได้แค่คนละนิ้ว) สำเร็จท่าเท้าท่องคลื่นและลมปราณภูตอุดรได้แบบขำๆ กลายเป็นคนที่เก่งอันดับสองอันดับสามของเรื่อง สู้สูสีกับเคียวฮงซะอย่างนั้น แม้ตวนอื้อจะไร้เดียงสา ขาด common sense และช่างเพ้อฝันเหมือนที่ผมกล่าวมาข้างต้นทั้งหมด แต่เขากลับสามารถแปรคุณสมบัติทั้งนั้นให้เป็นข้อดีไปหมดด้วยพื้นฐานนิสัยที่บริสุทธิ์ มองคนอื่นในแง่ดี และพร้อมจะให้ความเป็นมิตรกับทุกคน อาจจะเรียกได้ว่าความดีงามของจิตใจนี้เองตวนอื้อนี้เป็นแม่เหล็กดึงดูดคนดีและความดีมาสู่เขา ตัวละครในแปดเทพที่เป็นคนดีนั้นล้วนแล้วแต่เป็นมิตรกับตวนอื้อ มีตวนอื้อเป็นศูนย์กลางและถูกเชื่อมโยงเข้าหากันด้วยตวนอื้อ ตวนอื้อไม่เคยขาดเพื่อน จะมีคนมาช่วยเขาด้วยทางใดทางหนึ่งเสมอ ตอนแรกเขาเดินดุ่มเข้าไปห้ามชาวยุทธกำลังฆ่ากัน ก็เจอเจ็งเล้งมาช่วย ต่อมาเจอเทพจระเข้ทะเลใต้  เทพจระเข้ทะเลใต้นี้แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนโฉดแต่จริงๆจิตใจบริสุทธิ์ ก็มาเลยมาเป็นเพื่อนตวนอื้อ (แบบแปลกๆ) อีก ต่อมาถูกจิวหมอจื้อจับเป็นตัวประกัน เจออาจูอาเพ็กไม่เคยรู้จักกันเลย แต่อาจูอาเพ็กก็ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยเขาเพราะประทับใจในความน่ารักของเขา ต่อมาเจอเคียวฮง เคียวฮงนึกว่าตวนอื้อเป็นศัตรูมาหาตนก็ปฏิบัติด้วยไม่ดีนัก แต่พอคุยกันไปนานๆเกิดชอบพอนิสัยกันและกันก็สาบานเป็นพี่น้องเสียเฉยๆ ต่อมาเจอฮือเต็ก ไม่ได้รู้จักพื้นเพอะไรกันเลย ชอบใจนิสัยกันอีกก็สาบานเป็นพี่น้องอีก แล้วโมเมยังไปเชื่อมกับเคียวฮง ทำให้เคียวฮงเป็นพี่น้องกับฮือเต็กแบบงงๆไม่รู้ตัว ตวนอื้อไม่เคยคิดร้ายกับใคร แม้คนมาทำร้ายตนก็จะโมโหแบบเด็กๆ พอหายโมโหก็จะสงสารและดีด้วย ตอนที่เขาเห็นฮือเต็กเอารูปคล้ายเฮ้งงื่อเอียงมาดู แทนที่จะนึกว่าเป็นคู่แข่งมาจีบหรืออะไร กลับนึกว่า โอ้ เป็นแฟนคลับเหมือนกันหรือ ดีใจๆเจอพวก แล้วยิ่งคุยกันสนิทสนมมากยิ่งขึ้นซะงั้น ตอนที่เขาจำเป็นต้องฆ่าคนเป็นครั้งแรกก็เสียใจมาก ซึ่งเป็นลักษณะที่ไม่ค่อย ปรากฏในพระเอกนิยายกำลังภายในมาก่อน ลักษณะนี้ทำให้มีผู้คนนิยมชมชอบตวนอื้อ และทำให้เขาประสบความสำเร็จในการดำเนินชีวิต แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 01:58:02 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 01:04:04 จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 00:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตวนอื้อกับม่อย้งฮก ในเรื่องแปดเทพนี้ถ้าจะมีตัวละครที่เป็นเหมือนกระจกเงาของกันและกัน ก็คือตวนอื้อกับม่อย้งฮก ม่อย้งฮกจะมีโปรแกรมความเป็น ‘เฮียบ’ ตามอุดมคติของชาวจีนควรให้คนทุกคนยกย่อง แต่ตวนอื้อบ้าๆบอๆ ไม่มีส่วนไหนที่ใกล้เคียงกับ ‘เฮียบ’ เลย ม่อย้งฮกมีปณิธานยิ่งใหญ่ ไม่สนใจเรื่องเล็กน้อย แต่ตวนอื้อไม่มีปณิธานอะไร มองไปเห็นแต่เรื่องเล็กน้อย ในสารบบของม่อย้งฮกผู้คนทั้งปวงคือบริวารที่ช่วยกู้ชาติ กับศัตรูที่มาขัดขวาง มีลำดับชั้นเจ้านายลูกน้องชัดเจน ในสารบบของตวนอื้อเห็นคนโง่นั้นน่ารัก คนเลวนั้นน่าขำ คนชั่วนั้นน่าสงสาร ทุกๆเป็นเพื่อนกัน โลกสงบสุข มีทุ่งดอกไม้ผลิบาน ม่อย้งฮกมุ่งหน้าสู่ความเป็นเลิศในทุกๆด้านทั้งพลังฝีมือ อำนาจ ชื่อเสียง ความเป็นใหญ่ มุ่งหาความสมบูรณ์แบบดังนั้นพอตัวเองมีความผิดพลาดเล็กน้อยก็จะเจ็บปวดมาก รู้สึกเสียความมั่นใจ รู้สึกว่าต้องมุมานะให้มากขึ้นเพื่อประสบความสำเร็จ ตวนอื้อไม่เคยคิดแข่งขันกับใคร หัวเราะเยาะความโง่เขลาอ่อนด้อยของตนเอง ความแตกต่างดังกล่าวทำให้ม่อย้งฮกกับตวนอื้อไม่ถูกกัน ม่อย้งฮกเกลียดชังตวนอื้อด้วยความที่สำเร็จมากกว่าและด้วยเหตุผลที่กล่าวในบทก่อน ความเกลียดนั้นสะสมมากๆเข้าทำให้เขาถึงกับไปฆ่าล้างครอบครัวของตวนอื้ออย่างโหดเหี้ยม แต่ในตอนจบตวนอื้อกลับไม่ได้คิดแค้นอะไร ถึงแก่ให้ความสงสารและยังจะช่วยม่อย้งฮกเมื่อเห็นบั้นปลายของฝ่ายตรงข้าม ทั้งนี้ผมอยากจะชี้ว่าความแตกต่างดังกล่าวก็มีรูปแบบของมันเหมือนกัน โดยเปรียบลักษณะของม่อย้งฮกนั้นเป็นลัทธิหยู (ขงจื้อ) ที่มากระเบียบจารีต มีความสง่างาม สูงส่ง มุ่งความเป็นเลิศ ลักษณะของตวนอื้อเป็นลัทธิเต๋า ไม่สนใจกฏเกณฑ์สังคม ล่องลอยสอดคล้องกับธรรมชาติ มีความสุขตามอัตถภาพ ที่กล่าวมานี้ผมไม่ได้จะชี้ว่าเต๋าดีกว่าหยูหรือแนวคิดของตวนอื้อดีกว่าม่อย้งฮก เพียงแต่เรื่องนี้ฝ่ายเต๋าเป็นพระเอก ข้อดีของเต๋าจึงถูกแสดงมาหมดสิ้น ในขณะที่หยูนั้นหนักทางข้อร้ายๆ หากเรื่องนี้เป็นเรื่องกู้ชาติ ม่อย้งฮกก็จะเป็นวีรบุรุษผู้สง่างามแบกรับภาระหนักหน่วงของบ้านเมือง ต่อสู้ศัตรูเพื่อประชาชนแบบเท่ห์มากๆ ขณะที่ตวนอื้อเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ ไม่ได้เรื่องได้ราว อยู่กินสมบัติเก่าไปวันๆ สุดท้ายบ้านถูกปล้น นอนอดตายข้างถนน (จริงๆแล้วนิยายกำลังภายในส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้ เรื่องของแปดเทพจึงเป็นการการแสดงแง่มุมที่แตกต่างไปนั่นเอง) แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:01:20 จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 01:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กล่าวถึง เฮ้งงื่อเอียง เฮ้งงื่อเอียงนี้ ผมคิดว่ากิมย้งตั้งใจจะทำเป็นสัญลักษณ์ของนางอัปสรผู้สวยงามเป็นอุดมคติไปหน่อย จึงไม่ค่อยได้ให้คาแรคเตอร์ ทำให้เธอเป็นตัวละครที่ไม่ลึกนักอย่างน่าเสียดาย อย่างไรก็ตามพอจะวิจารณ์ได้จากบทบาทที่ปรากฏ เฮ้งงื่อเอียงอายุแค่สิบหกปี เป็นเด็กอยู่มาก แม้กระนั้นก็มีอุดมคติของตัวเอง นางหลงไหลใฝ่ฝันถึงม่อย้งฮก เพราะเป็นคนรูปหล่อ เป็นผู้ใหญ่กว่า (อายุยี่สิบแปด) มีฝีมือ เท่ห์ไปเสียทุกอย่าง เพื่อคนรักแล้วเฮ้งงื่อเอียงที่รักนวลสงวนตัว ยอมออกเดินทางติดตามม่อย้งฮกไปทุกหนทุกแห่ง และพยายามช่วยเหลือม่อย้งฮกเท่าที่ทำได้โดยอ่านคัมภีร์ยุทธทั้งแผ่นดิน และกลายเป็นเอกทางด้านนี้ไป (จากจุดนี้จะเห็นได้ว่านางก็เป็นอัจฉริยะคนหนึ่ง) น่าสงสารที่ดูความรักของเฮ้งงื่อเอียงจะเป็น puppy love มากกว่า เพราะตลอดทั้งเรื่องนอกจากความ เท่ห์ เก่ง หล่อของม่อย้งฮกแล้วผมก็ไม่เห็นว่ามีปัจจัยอะไรที่จะทำให้ทั้งสองคนนี้เข้ากันได้เลย นิสัยของเฮ้งงื่อเอียงกับม่อย้งฮกต่างกันมาก เข้ากันไม่ค่อยได้ ม่อย้งฮกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษต่อเฮ้งงื่อเอียง เพียงแต่เห็นว่าเป็นคนสวยน่ารักจึงชอบตามฮอร์โมนเพศผู้ และคิดว่าเป็นฮ่องเต้แล้วมีฮองเฮาสวยๆอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน (แต่ถ้าอยู่ไปนานๆจนฤทธิ์ฮอร์โมนหมดผมว่าเฮ้งงื่อเอียงคงจะโดนทิ้ง) ขณะที่เฮ้งงื่อเอียงติดตามความฝันที่ห่างไกล นางกลับมองข้ามไปว่าจริงๆแล้วไอ้หนุ่มเด๋อๆด๋าๆที่นอกจากไม่เพอร์เฟคแล้วยังมีข้อเสียสารพัดแบบตวนอื้อนั้นเป็นคนที่เข้ากับตัวเองได้มากกว่า คุยกันรู้เรื่องมากกว่า เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมากกว่า ตวนอื้อมักทำให้นางหัวเราะได้เสมอ ขณะที่อยู่กับม่อย้งฮกมักมีแต่จะมีเรื่อง น้อยใจ เสียใจ ร้องไห้ ทั้งนี้เพราะแท้จริงเฮ้งงื่อเอียงกับตวนอื้อเป็นคาแรคเตอร์ไทป์เดียวกัน คือเป็นคุณหนูเป็นหอคอยงาช้าง ได้รับการทะนุถนอมอุ้มชูมาอย่างดีเหมือนกัน เป็นคนอยู่ในความฝันเหมือนกัน และเป็นคนงมงายในรักเหมือนกัน ตอนที่เฮ้งงื่อเอียงรับรักตวนอื้อในบ่อน้ำนั้น แท้จริงคงไม่ใช่การประชดม่อย้งฮกหรืออะไรหรอก แต่เป็นกระบวนการที่นางเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกนิด รู้จักตนเองมากขึ้นอีกหน่อยและทราบว่าคนที่ใช่สำหรับตัวเองนั้นเป็นใคร แน่นอนเขาย่อมไม่เพอร์เฟค แต่เขาคือคนที่ใช่ ตวนอื้อก็ไม่เคยรักใครอื่น เขาอาจรักเจ็งเล้งกับบักอ้วงเชงเหมือนน้องสาว แต่ไม่เคยรักใครจริงๆนอกจากเฮ้งงื่อเอียง ดังนั้นอย่างที่ผมกล่าวมาตอนต้นว่าคู่นี้ไม่ใช่คู่ในอุดมคติ เป็นคู่ที่มีจุดอ่อน แต่ก็เป็นคู่ที่เข้ากันดีไปกันได้ อยู่กันนาน เป็นคู่ที่น่ารักคู่หนึ่งครับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:38:53 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 02:02:54 จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 01:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สรุป ตวนอื้อและเฮ้งงื่อเอียงเป็นตัวแทนของคนธรรพ์และกินนรที่ล่องลอยอยู่บนสวรรค์ เป็นพวกศิลปินที่มีจิตใจดี รักใคร่ชื่นชมความสวยงามของโลก คนเช่นตวนอื้อแม้มีข้อจำกัดบ้าง แต่เมื่อเผชิญกับปัญหาจริงๆเขาก็มีวิธีแก้ปัญหาได้ในแบบของเขา และบางทีอาจยังแก้ได้ดีกว่าคนทั่วไป ผมเชื่อว่าหากจับตวนอื้อไปอยู่ในฐานะปัญหาของเคียวฮง เขาจะสามารถผ่านพ้นปัญหานั้นไปได้ด้วยดีกว่าเคียวฮง เช่นเขาคงสามารถทำอะไรบางอย่างที่บรรเทาความรุนแรงของสถานการณ์ทำให้ไม่ต้องแตกหักกับพรรคกระยาจก หรือเขาคงให้อภัยคนที่มีความแค้นกับตนได้โดยง่ายกว่าเคียวฮง ตอนที่อยู่บนหุบเหว คงไม่หมดอาลัยและไม่ฆ่าตัวตาย ผมไม่ได้บอกว่าตวนอื้อดีกว่าเคียวฮง เคียวฮงทำดีที่สุดแล้วในสถานการณ์ของเขา เป็นวีรบุรุษที่น่ายกย่อง แต่วีรบุรุษผู้ประกอบวีรกรรมมักเคร่งเครียด คนเพ้อฝันล่องลอยกลับมีความสุข คนเช่นนี้ยากจะพบกับความทุกข์ นับเป็นบุคคลแห่งสุขนาฏกรรมโดยแท้ จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 02:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เคยอ่านบทวิจารณ์ไม่แน่ใจว่า  ตอนแรกกิมย้งตั้งใจจะเขียนเรื่องของต้าหลี่ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็แตกแขนงบานปลายออกไป (แต่กลายเป็นดี) ดังนั้นโครงเรื่องเก่าจึงมาฉายแววในรูปของการที่ได้ต้วนอื้อเป็นตัวเชื่อมตัวละครทั้งหมด และเขาได้บอกว่า  เป็นการแต่งแนวเดียวกับ  ผู้กล้าแห่งเขาเหลียงซาน  คือแต่งตัวละครแต่ละตัว แบบอ่านแบบแยกเป็นเรื่องย่อยก็ได้  แล้วค่อยมาเชื่อมทั้งหมดในภายหลัง ... จากคุณ : สุธี - [ 6 ก.ย. 49 06:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาอ่านด้วยคนครับ จากคุณ : Bluejade - [ 6 ก.ย. 49 08:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมคิดว่าเรื่องนี้แม้ว่าตอนแรกกิมย้งตั้งใจจะกล่าวถึงเทพทั้งแปด แต่ตอนหลังน่าจะคุมเรื่องไม่อยู่ ตัวละครมันเยอะจนเกินกว่าแปดไปแยะเลย ถ้าพยายามจัดคนเข้ากลุ่มเทพทั้งแปด ผมเองไม่ค่อยเห็นด้วยกับข้างต้นเท่าไหร่นะครับ ผมคิดว่าเรื่องนี้แกนของเรื่องไม่ได้อยู่ที่รุ่นของตวนอื้อ เคียวฮง อือเต็กและม่อย้งฮกเลย แต่เรื่องราวทั้งหมดผูกมาจากรุ่นที่แล้ว ความเจ้าชู้ของอ๋องต้วน เรื่องราวของพ่อม่อย้งฮกที่ต้องการกู้ชาติจนวางแผนทำร้ายพ่อเคียวฮง โยงไปถึงการที่อาจารย์เคียวฮงและเจ้าอาวาสวัดเส้าหลินที่เป็นพ่อของฮือเต็กถูกหลอก (จะเห็นว่างานเขียนของกิมย้งมันเชื่อมโยงกันไปหมด) หรือในแง่ของสำนักสราญรมย์ เรื่องราวความรักของรุ่นอาจารย์ก็เป็นเหตุให้เกิดเรื่องต่าง ๆ ต่อมามากมาย กล่าวได้ว่าเรื่องราวของแปดเทพเป็นการโลดเต้นไปตามการกระทำ(กรรม)ของรุ่นก่อน ที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่าง ๆ ที่น่าประทับใจมากมาย แต่หัวใจของเรื่องก็คือคนรุ่นก่อน และผมคิดว่าถ้าจะจัดแปดเทพแล้ว น่าจะอยู่ที่คนรุ่นก่อนเสียเป็นส่วนมาก ทั้งต้วนอ๋องที่เจ้าชู้ พ่อของเคียวฮงที่จ้องตามล้างแค้น พ่อของม่อย้งฮกที่วางแผนมากมายเพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน พ่อที่แท้จริงของต้วนอื้อ ฯลฯ สรุปแล้วผมก็ยังงง ๆ ว่าใครเป็นใครกันแน่ :P จากคุณ : อืมม์ (อืมม์) - [ 6 ก.ย. 49 10:10:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณอืมม์กล่าวมามีเหตุผล แต่ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับการ นับว่าบรรพบุรุษที่ก่อปัญหาขึ้นมาเป็นตัวแกนของเรื่อง เท่าไหร่ไม่อย่างนั้นเรื่องมังกรหยกภาค ๒ ตัวเอกก็ไม่ใช่ เอี้ยก้วยกับเซียวเล่งนึ่ง แต่เป็นก้วยเจ๋ง อึ้งย้ง เอี้ยคัง เฮ้งเต็งเอี้ยง เจ้าสำนักสุสานโบราณคนแรก พวกยอดฝีมือ ทั้งสี่ ฯลฯ นอกจากนั้นผมเห็นว่าคนรุ่นก่อนยกเว้นตวนเจี่ยซุ้งแล้วส่วน ใหญ่มันมีแต่ตัวประกอบ โผล่มาคนละไม่กี่ฉากก็ตาย แม้มี อิทธิพลต่อเนื้อเรื่องภายหลังแต่อยู่ในฐานะแบคกราวน์ มากกว่าตัวแสดง คาแรคเตอร์ก็ไม่ลึกนัก ถ้าจะเอามา วิจารณ์คงได้ไม่กี่ย่อหน้า เลยให้ความสำคัญกับตัวละคร อย่างเคียวฮง ตวนอื้อ ฮือเต็ก อาจื่อ อิ้วถังจื่อ ม่อย้งฮก ฯลฯ ที่กล่าวมามากกว่าเพราะมีบทมากกว่าและคาแรคเตอร์ลึกกว่า ถ้าลองคิดดีๆพวกเขาต่างมีความเป็นตัวของตัวเอง ต่างต้อง แก้ไขปัญหาที่คนรุ่นก่อนสร้างไว้อย่างเหมาะสม มีแต่ ม่อย้งฮกคนเดียวที่ไม่แหวกและแม้ไม่แหวกก็มีเหตุผลที่ไม่แหวก มีผลกรรมและอารมณ์ความรู้สึกต่อการไม่แหวกสมจริงยิ่ง อย่างไรก็ตามผมเห็นในวิกิมีคนจัดแปดเทพไว้อีกชุดหนึ่ง ซึ่งคุณอืมม์อาจจะชอบมากกว่า จึงคัดมาให้ดูดังนี้ 1. เทพ คือ ต้วนเจิ้งหมิง-ฮ่องเต้ต้าหลี่ ต้วนเจิ้งฉุน-อ๋องต้าหลี่ และ เยลุกี-ฮ่องเต้ต้าเหลียว เป็นผู้มีบุญบารมี แต่ยังไม่อาจละวาสนาติดพัน เช่น ต้วนเจิ้งหมิงไม่อาจละพันธะที่ผิดต่อต้วนเหยียนชิ่ง ต้วนเจิ้งฉุนไม่อาจละหญิงงามได้สักนาง และเยลุกีก็อยากรุกรานแผ่นดินต้าซ้อง 2. อสูร คือ ต้วนเหยียนชิ่ง-ผู้ถูกตัดสิทธิ์ในบัลลังก์ต้าหลี่อย่างไม่เป็นธรรม มู่หยงป๋อกับมู่หยงฟู่-บุตรชาย ยึดมั่นกับอาณาจักรที่ล่มสลายไปแล้ว จึงสร้างเวรก่อกรรมเพื่อทวงคืนสิ่งนั้น 3. มังกร คือ เจ้าอาวาสวัดเทียนหลง ซึ่งชักนำต้วนเจิ้งหมิงให้สละบัลลังก์ใฝ่หาความสงบทางธรรม หรือเสียนขู่ไต้ซือแห่งวัดเส้าหลิน สมณะผู้สั่งสอนวิทยายุทธ์และปลูกฝังคุณธรรมให้แก่เฉียวฟง และอู๋หมิงไต้ซือ ช่วยคลี่คลายความแค้นระหว่างเซียวหยวนซานกับมู่หยงป๋อ 4. ครุฑ คือ เฉียวฟง-ยอดคนผู้ยิ่งใหญ่และรันทด 5. ยักษ์ คือ เหล่าจอมยุทธ์ฝีมือร้ายกาจ บ้างดี บ้างร้าย บ้างทั้งดีและร้าย อย่างบรรดาชาวยุทธ์ที่บางครั้งถูกปลุกปั่นให้ทำร้ายคนบริสุทธิ์ด้วยความเข้าใจผิด 6. คนธรรพ์ คือ ต้วนอี้-ผู้มีจิตใจบริสุทธิ์ ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร เพียงหลงใหลในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เหมือนกับซีจุ๊-หลวงจีนที่ทำผิดวินัยสงฆ์โดยไม่ตั้งใจ ต่อมาได้เป็นราชบุตรเขยของอาณาจักรซี่เซี่ย 7. กินนร คือ เหล่านางงามของต้วนเจิ้งฉุน และบุตรสาวทั้งหลายของเขา ซึ่งงามหยดย้อย แต่ชีวิตเป็นทุกข์นัก เพราะต่างไม่อาจครองรักไว้คนเดียว 8. มโหราค คือ โหยวตั้นจือ เป็นคนมีฝีมือ แต่น่าสงสารที่สุด เพราะขาดปัญญาชี้นำที่ถูกต้อง เขาหลงใหลในสตรีนางหนึ่ง แต่นางกลับทำลายใบหน้าของเขาจนอัปลักษณ์ และเอาเปรียบโดยตลอด ป.ล. หลวงจีนกวาดลานเขาไม่ได้ชื่ออู๋หมิงไต้ซือนะ เขาไม่เปิดเผยชื่อไปจนจบ ส่วนคำว่าอู๋หมิงแปลว่าวีรบุรุษคิดว่าคนทำลิสต์นี้คงเข้าใจผิด ...  ...  ... แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 12:47:44 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 12:22:11 จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 12:21:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เขียนวิเคราะห์ได้น่าสนใจดีครับ รออ่านวิเคราะห์ตัวละครอื่นๆ ต่อครับ ขออนุญาต แย้งตรงป.ล.นิดนึงนะครับ อู๋หมิง (จีนกลาง) หรือ บ่อเมี้ย (แต้จิ๋ว) แปลว่า ไร้นาม ครับ มิได้แปลว่าวีรบุรุษ จากคุณ : K.Ruan - [ 6 ก.ย. 49 14:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ้า โทษทีครับ ผมเข้าใจผิดเอง เลยเผลอปล่อยไก่ จำสับกับอิงสงอะ แหะแหะ ^^"> จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 14:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เวรกรรม ผมค้นพบแล้วว่าทำไมผมถึงจำคำว่าอู๋หมิงสับกับ อิงสง คนเขียนการ์ตูนเรื่องฟงอวิ๋น กับ  ขี่พายุดาบเทวดา มันเป็นคนเดียวกันคือคุณหม่าหย่งเฉิง แล้วคาแรคเตอร์ อู๋หมิงในเรื่องแรกมันพอดีเหมือนหัวอิงสงในเรื่องหลังเปี้ยบ T___T จากคุณ : เชษฐา - [ 6 ก.ย. 49 16:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านเช่นเคย คุณอืมส์ อันนี้ตามความเข้าใจของเรา การจัดอันดับแบบนี้ เป็นความเห็นส่วนตัวของคุณเชษฐามกกว่าค่ะ ไม่ใช่กิมย้งจัดหรอก อย่างคุณหนูปุจฉาก็จัดไว้อีกแบบหนึ่ง ส่วนข้าพเจ้าเอง ไม่ได้จัดของตัวเอง แต่อ่านของทุกท่านก็เห็นด้วยหมดแหละ แหะๆ เพราะทุกๆท่านต่างก็มีเหตุผลต่างๆกันไป ขอชื่นชมคุณเชษฐาอีกที เขียนได้ดี อ่านสนุกทั้งบทความเชิงวิเคราะห์และเชิงฮา(ประทับใจตั้งแต่คราว เทพเจ้าปูทัน กับมนุษย์โครมันยอง แล้วค่ะ ทำเอาฮาแทบตกเก้าอี้) จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 6 ก.ย. 49 21:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เคยลองจัด 8 เทพแล้วจัดไม่ลงตัวค่ะ ขออ่านของคนอื่นไปละกัน  ชอบนิยายเรื่องนี้มาก มากกว่ามังกรหยกเสียอีก (เพราะไม่เคยอ่านมังกรหยก ฮา) จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 7 ก.ย. 49 01:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 1. เทพ เป็นผู้มีบุญกุศล อาศัยอยู่ในสวรรค์ที่พรั่งพร้อม และอิ่มทิพย์ ทว่า ยังไม่อาจละกิเลสจากโลกียสุข เช่น ยังอยากได้หญิงงามของอสูร เป็นต้น 2. อสูร เป็นอมนุษย์ในภพภูมิที่หยาบกว่าเทพ หากเป็นชายจะสุดอัปลักษณ์ หากเป็นหญิงจะมีรูปโฉมสะคราญ อสูรมักทำสงครามกับเทพบ่อยครั้ง เพราะต่างริษยาในกันและกัน อสูรอยากได้สวรรค์และความอิ่มทิพย์ของเทพ เทพอยากได้นางงามและภักษาหารรสโอชาของอสูร ต่างสัประยุทธ์กันจนฟ้าดินปั่นป่วน 3. มังกร หรือนาค เป็นผู้สืบทอดพิทักษ์ศาสนา เปรียบกับพระชั้นผู้ใหญ่ หรืออุปถัมภกคนสำคัญ 4. ครุฑ เป็นนกที่ยิ่งใหญ่ เมื่อกางปีกออกจะครอบคลุมดินฟ้าสามแสนหกหมื่นลี้ และมีฤทธิ์มาก สามารถสร้างความสั่นสะเทือนให้แผ่นดินและจักรวาลได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ในหนึ่งวัน ต้องกินมังกร 1 ตัว และลูกมังกร 500 ตัวเป็นอาหาร มักกล่าวกันว่า วีรบุรุษคนสำคัญคือครุฑมาเกิด 5. ยักษ์ เป็นภูตประเภทหนึ่ง อยู่ระหว่างพรมแดนของเทพ อสูร และมนุษย์ มีความแข็งแรง คล่องแคล่ว เป็นกำลังที่เคลื่อนไหวได้ทั้งดีและชั่ว บางยักษ์ช่วยคุ้มครองมนุษย์ บางยักษ์ชอบจับมนุษย์กิน 6. คนธรรพ์ เป็นเทพมังสวิรัติ ไม่แตะต้องเนื้อสัตว์สุรา แต่หลงใหลในความงามและกลิ่นหอม ส่วนตนมีฉายาและกลิ่นหอมชวนให้ผู้คนลุ่มหลง ทั้งยังแปลงกายเปลี่ยนรูปได้สุดหยั่งคะเน 7. กินนร เป็นเทพที่ชอบร้องรำทำเพลง และสร้างสีสันสำราญใจให้แก่ชาวสวรรค์ 8. มโหราค เป็นอมนุษย์ชั้นต่ำต้อยที่สุด บ้างมีลำตัวเป็นมนุษย์ ศีรษะเป็นงู บ้างมีลำตัวเป็นงู ศีรษะเป็นมนุษย์ มีฤทธิ์มาก แต่ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวด้วยนัก เทพอสูร 8 เหล่าในความเปรียบทางธรรม ยังหมายถึง ความเปิดกว้างโดยเมตตาของพระพุทธศาสนา ซึ่งไม่ว่าเผ่าพันธุ์วรรณะใด ล้วนมีสิทธิที่จะสดับฟังธรรมะของพระพุทธเจ้า สามารถแสวงหาความเข้าใจ ความหลุดพ้นจากทุกข์ และบรรลุธรรมได้โดยเสมอภาคกัน http://th.wikipedia.org/wiki/ ผมว่าเฉียวฟงน่าจะเป็นยักษ์นะครับ อยู่ระหว่าง 2ภพ=2ดินแดน จากคุณ : -sam- - [ 7 ก.ย. 49 11:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วิจารณ์ได้ดีครับ ติดอยู่ที่ว่า วิจารณ์โดยความคิดเห็นส่วนตัวเมื่ออ่านเรื่อง หรือ วิจารณ์โดยเดาความคิดผู้แต่ง อย่างข้างบนว่า ผมว่าเซียวฟงน่าจะเป็นยักษ์นะ อย่างที่เคยพูดเสมอๆ ผมว่าเต๋าเน้นปัจเจกมากไป ในขณะที่ ขงจื๊อ ก็เน้นสังคมมากไป พอดีที่สุดคือ พุทธ นั่นเอง จากคุณ : โต - [ 7 ก.ย. 49 12:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบคุณโตและคุณsam ผมวิจารณ์โดยความความเห็นส่วนตัวบ้าง เดาความคิด กิมย้งบ้าง และใช้ข้อมูลข้อเท็จจริงบ้างครับ จะขออธิบายการจัดโดยละเอียดดังนี้ ตอนแรกสุดผมก็คิดว่าเคียวฮงน่าจะเป็นยักษ์ครับ จัดไว้ ดังข้างล่าง ๑. เทพ - ตวนอื้อ ๒. นาค - ฮือเต็ก ๓. ยักษ์ - เคียวฮง ๔. อสูร - อาจื่อ ๕. คนธรรพ์ - ตวนเจี่ยซุ้ง ๖. กินนร - เฮ้งงื่อเอียง ๗.ครุฑ - ม่อย้งฮก ๘. มโหราค - อิ้วถังจื่อ แต่ผมมาคิดให้ลึกๆแล้ว ตวนอื้อแม้จะมีลักษณะชั้นสูง เหมือนเทพ แต่มีความล่องลอย และเป็นศิลปิน ออกจะสวยงามน่ารักไปหน่อย ควรเป็นคนธรรพ์ ตวนเจี่ยซุ้ง เจ้าชู้กรุ่มกริ่ม ลุ่มหลงในรูปรสเหมือน คนธรรพ์ แต่บทเด่นไม่เท่าตวนอื้อ จึงให้ตวนอื้อเป็น คนธรรพ์แทน สำหรับนาคนั้น เมืองจีนไม่มีนาค จึงต้องเป็นมังกร และ มังกรจีนเป็นสัญลักษณ์ของวีรบุรุษ ผู้กล้าหาญที่โดดเด่น เคียวฮงก็เหมือนยักษ์ แต่ยักษ์ในมุมมองของจีนจะ เป็น ตัว lesser ของอสูร ทั้งยังคลุ้มดีคลุ้มร้าย ขณะที่เคียวฮง มั่นคงในความดีมาตลอด และด้วยบทแล้วไม่ควรเป็นตัว รองลงไป ถ้าผมให้เคียวฮงเป็นยักษ์ แล้วจะไม่มีใครเหมาะสมเป็น มังกรจริงๆ ผมจึงต้องให้เคียวฮงเป็นมังกร ขณะที่คนจีนไม่รู้จักครุฑเอาเสียเลย แต่ในบางเรื่องจะ กล่าวถึงบ้างในฐานะ ตัวประหลาดที่เป็นฝ่ายดีและเก่ง และเป็นรองมังกรลงมาหน่อย ผมจึงย้ายฮือเต็กที่แม้จะ เด่นแต่ไม่มีลักษณะของวีรบุรุษลงมาเป็นครุฑ ผมย้ายม่อย้งฮกซึ่งมีลักษณะอันเป็นอุดมคติขึ้นไป เป็นเทพ ด้วยเหตุผลที่ผมวิจารณ์ในบทของม่อย้งฮกนั้น เขามีลักษณะของเทพมากที่สุด สุดท้ายผมเอาคิวม่อตี่มาไว้ตำแหน่งยักษ์ เพราะคิวม่อตี่ มักโกรธเหมือนยักษ์ ใจร้อนเหมือนยักษ์ ทำอะไรเด็ดขาด มุทะลุ (เช่นตอนทำอันธพาลจับตวนอื้อมา หรือพังบ้าน อาจู) คลุ้มดีคลุ้มร้ายเหมือนยักษ์ แม้กระนั้นตำแหน่งยักษ์นี้ก็เป็นได้หลายคน ผมยังคิดว่า เอาเอียงเค่งไทจือเข้ามาก็ได้ เอาเทพจระเข้ทะเลใต้ เข้ามาก็ได้ เอียงเค่งไทจือแม้จะเลว แต่มีลักษณะของผู้อาวุโส ไม่เหมือนยักษ์นัก เทพจระเข้ทะเลใต้มีลักษณะเป็นยักษ์มากที่สุด แต่ค่อน ข้างจะมีบทเป็นรองคิวม่อตี่อยู่บ้าง จึงยกให้คิวม่อตี่ เหมือนกับอสูรนั้น ผู้เฒ่าดาราก็มีลักษณะเป็นอสูรได้ แต่บทเด่นไม่เท่าอาจื่อ จึงยกให้อาจื่อ กินนรนั้น นางงามทั้งปวงก็เป็นกินนรได้ แต่เฮ้งงื่อเอียง บทเด่นที่สุด จึงยกให้เฮ้งงื่อเอียง จะเห็นว่าหลายตำแหน่งนั้นเป็นได้หลายคน แต่บางตำแหน่งถ้าคิดดีๆแล้ว มันก็ต้องเป็นคนนี้แหละ คนที่เป็นมังกรได้มีแค่คนเดียวคือเคียวฮง ผมไม่เห็นคนอื่นเลย แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 49 13:34:37 จากคุณ : เชษฐา - [ 7 ก.ย. 49 13:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อย่างที่บอกว่ากิมย้งไม่เคยจัดตำแหน่งแปดเทพ ที่ผ่านมาล้วนเป็นคนอ่านจัดกันเอง อย่างไรก็ตามผมค่อนข้างชัวร์กับตำแหน่งที่จัดขึ้นชุดนี้ ทั้งโดยความเหมาะสมของบท และบทบาท ของตัวละคร นั้นๆ ยินดี defence ความคิดของตัวเองทุกตำแหน่งครับ ;-) จากคุณ : เชษฐา - [ 7 ก.ย. 49 13:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องธรรพ์ เห็นด้วย ความจริงน่าจะทั้งสองพ่อลูกต้วนนั่นแหละ ทั้งคู่ ส่วนเรื่อง มังกร ผมว่า สำหรับคนจีน มังกร แสดงถึงความยิ่งใหญ่ และ อำนาจ และ มังกรจะไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับ โศกนาฏกรรม สักเท่าไหร่ คนจะเป็นมังกร ก็ต้องระดับฮ่องเต้ หรือ เจ้ายุทธจักรนั่นแหละ ผมว่าเซียวฟง ยังไม่เหมาะ แม้เซียวฟงจะยิ่งใหญ่ในสายตาผู้อ่าน แต่ตามท้องเรื่อง มันไม่ใช่ และ คนทั่วไปมองเซียวฟงเป็นผู้ร้ายด้วยซ้ำไป ผมว่าเค้าขาดการยอมรับ จนไม่สามารถเป็นมังกรได้ ยิ่งบอกว่า ยักษ์นั้นคุ้มดีคุ้มร้าย ตามเรื่องก็น่าเป็นยักษ์ เพราะตามเนื้อเรื่องมันเป็นเช่นนั้น ในสายตาคนทั่วไป แม้ข้างในจะยึดมั่นในความดี แต่บทบาทภายนอกของเซียวฟงนั้น คุ้มดีคุ้มร้าย จริงๆ ผมว่า กิมย้ง คงหาคนที่เป็นมังกร ตามเรื่องไม่ได้ เพราะไม่มีตัวไหนมีบทบาท ชัดเจนว่า เป็นมังกรเลย จากคุณ : โต - [ 7 ก.ย. 49 13:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อันนี้แล้วแต่ความคิดครับ ในยุทธจักรยุคก่อนที่เคียวฮง จะถูกใส่ร้ายนั้น ถ้านับคนที่ใกล้เคียวกับตำแหน่ง เจ้ายุทธจักรมากที่สุด ถ้าไม่ใช่เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินก็ ต้องเป็นเคียวฮง ผมเห็นว่าแม้คนทั้งปวงในนิยายจะเห็นว่าเคียวฮงคลุ้มดี คลุ้มร้าย แต่โดยวิญญาณแล้วเคียวฮงไม่เคยเป็นอย่างนั้น เคียวฮงมีแต่ความดีมาตลอดเสมอต้นและปลาย ในการจัดตำแหน่งนี้ ผมอยากตัดสินคนจากวิญญาณของ เขามากกว่ามุมมองที่คนในสังคมมีต่อเขา เพราะถ้าตัดสิน คนๆหนึ่งจากภาพที่คนอื่นมองเขา อย่างนั้นเหล็งฮู้ชงก็ต้อง เป็นยักษ์  หรือเป็นอสูร ซึ่งจริงๆแล้วไม่ใช่ และแม้จะพูดถึงด้านการยอมรับ ถึงเคียวฮงจะไม่ได้รับการยอมรับในช่วงเวลาหนึ่ง ของเรื่อง แต่หลังจากนั้นแล้วเขามีบทบาทเด่นมาตลอด ประกอบวีรกรรมมาตลอด เช่นตะลุยเดี่ยวเข้าสังหารแม่ทัพ เหลียว หรือนำทหารม้าบุกวัดเส้าหลิน ทวงถามความ ยุติธรรม ไม่เห็นผู้กล้าหาญทั้งแผ่นดินอยู่ในสายตา วิธีการจัดการปัญหาในพรรคยาจก หรือการปกครองคน แสดงให้เห็นว่าเคียวฮงมีบารมีของมังกร ขณะที่ยักษ์นั้นมีแต่ความกล้าอย่างเดียว ไม่มีบารมี ในตอนท้ายชาวยุทธทั้งแผ่นดินต่างบุกเข้าวังเหลียวไป ช่วยเขาคนเดียวแสดงว่าเขาได้รับการยอมรับสูงมาก เขาป้องกันพวกชาวยุทธโดยการจับฮ่องเต้เหลียวเป็นตัว ประกัน และถึงแก่ฆ่าตัวตายเพื่อให้คนซ้องกับคนเหลียว หายเข้าใจผิดกัน ยักษ์ที่คลุ้มดีคลุ้มร้าย มักโกรธ ชอบกินคนทำอย่างนี้ ไม่ได้ นี่เป็นการกระทำของมังกรเท่านั้น จากคุณ : เชษฐา - [ 7 ก.ย. 49 14:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าพูดถึงยักษ์ จริงๆแล้วคนที่มีลักษณะของยักษ์มากที่สุดคือเทพจระเข้ นั่นแหละ ไม่ใช่คิวม่อตี่หรอก เทพจระเข้ตัวใหญ่ มีกำลังมาก แต่ไม่ค่อยฉลาดนัก (เหมือนยักษ์) เทพจระเข้กล้าหาญ แต่ไม่มีบารมี (เหมือนยักษ์) เทพจระเข้คลุ้มดีคลุ้มร้าย คือแม้จะเป็นคนโฉดชั่ว แต่ก็มีน้ำใจซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ซึ่งเหมือนยักษ์อีก ผมจะเปลี่ยนเทพจระเข้ลงตำแหน่งยักษ์แทนคิวม่อตี่ ก็ได้ จากคุณ : เชษฐา - [ 7 ก.ย. 49 14:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อืมม์ คำว่า มีกำลังมาก เราอาจตีความว่า มีวิทยายุทธสูงก็ได้ครับ ไม่ค่อยฉลาด มันก็อาจไม่ได้ตีความตรงๆว่า โง่ แต่อาจเป็นว่า ถูกเหตุการณ์ต่างๆชักนำไปจนไม่สามารถควบคุมชีวิตตนเองได้ คุ้มดีคุ้มร้าย ก็อาจไม่ใช่นิสัย แต่เป็นบทบาทน่ะครับ บทบาทที่กลับไปกลับมา ตามที่คนอื่นมอง ส่วนภายในจะเป็นเช่นไรมันก็อีกเรื่อง ซึ่งบทบาทตรงนี้ มันเป็นความจำเป็นที่จริงๆแล้วบอก พูดไม่ได้ แต่มันก็เป็นไปอย่างหลีกเลื่ยงไม่ได้ เรื่องเจ้ายุทธจักร เซียวฟง มีชื่อเสียงคู่กับ ม่อหยงฮก ซึ่งถือว่าอยู่ระดับเดียวกัน เค้าอยู่ในฐานะผู้นำชาวยุทธ แต่ก็ยังไม่ถึงเข้าเจ้ายุทธจักร ผมว่าคนเป็น มังกร อาจจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องภายในหรือตัวตนสักเท่าไหร่ แต่มันเกี่ยวกับบทบาท ที่อยู่เหนือผู้คนทั้งปวงครับ ซึ่งตรงนี้ผมว่า เซียวฟงไม่มี ตรงข้ามบางครั้งถูกผู้อื่นชักนำไปด้วยซ้ำ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 49 14:40:24 จากคุณ : โต - [ 7 ก.ย. 49 14:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอเคครับ ความคิดเห็นแตกต่างซึ่งเป็นเรื่องปกติ จริงๆกิมย้งก็ไม่ได้กำหนดไว้แต่แรกขึ้นอยู่กับ มุมมองของนักอ่านแต่ละคนนั่นเอง คารวะพี่โตสามจอกครับ ^__^ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 49 14:55:13 จากคุณ : เชษฐา - [ 7 ก.ย. 49 14:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องมันถึงสนุกไงครับ เพราะคนอ่านเอามาแสดงความคิดเห็นต่างๆนานา เหมือนมั่ง ต่างมั่ง ว่ากันไป โดยผู้แต่งไม่ได้ฟันธงว่าอะไรคืออะไร จากคุณ : โต - [ 7 ก.ย. 49 15:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่า นับว่าเป็นอีก บทความที่ ทำให้ได้เปิดหูเปิดตายิ่งนัก จากคุณ : แสนฤทธา - [ 7 ก.ย. 49 22:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเห็นด้วยที่ว่า  เฉียวฟง คือมังกร ก็เขาใช้วิชา ฝ่ามือสยบมังกรนี่ครับ  ไม่ได้ใช้ฝ่ามือสยบยักษ์  555 ส่วน กินนร  ผมก็เป็นบ้างบางครั้ง แต่ที่บ้านเขาเรียกผมว่า  ตัวกินนอน คือกินแล้วก็นอนอืดน่ะครับ   เหอ เหอ เหอ  ... จากคุณ : สุธี - [ 8 ก.ย. 49 06:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่รู้ตวนอื้อเป็นอะไร แต่เป็นตัวละครที่มีลักษณะใกล้เคียงกับผมที่สุดแล้ว จากคุณ : Love Universe - [ 8 ก.ย. 49 11:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถามสั้นๆ นะครับ ตอนไหนของ 8 เทพอสูร ที่บอกว่าตวนอื้อนับถือเถรวาท ? จากคุณ : GSP1 - [ 12 ก.ย. 49 00:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอบสั้นๆว่า นิกายหินยานนั้นเป็นอีกชื่อหนึ่งของ นิกายเถรวาทที่เรานับถือกันครับ ข้างล่างคือรูปฮ่องเต้ต้าหลี่โบราณ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 02:11:04 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : เชษฐา - [ 12 ก.ย. 49 02:02:06 ]