ความคิดเห็นที่ 1 พระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา พงศาวดารช่วงที่ลี้ลับ เหตุการณ์ในพงศาวดารที่ข้าพเจ้าคิดว่าลี้ลับ และจดไว้ค่อนข้างน้อยมาก คงจะอยู่ในช่วงของปลายรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช มาจนถึงช่วงปลายแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม หลักฐานของไทยเราค่อนข้างที่จะจดไว้ไม่ละเอียด ทั้งยังคลุมเครือเสียเยอะ จึงทำให้ข้าพเจ้าเกิดข้อสงสัยหลายประการ โดยเฉพาะเรื่องสำคัญที่สุดที่ข้าพเจ้าอยากจะพูดถึงนั่นก็คือ.... สมเด็จพระนเรศวรมหาราช มีพระราชโอรสหรือไม่...? ตามความเชื่อดั้งเดิมนั้น ทั้งจากบทความของท่านอาจารย์สำนักต่างๆ รวมถึงนิยาย ภาพยนตร์ทั้งหลายแหล่นั้น มักจะพยายามให้ข้อมูลกันว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราชของเรานั้น ตลอดรัชกาลของพระองค์ต้องวิ่งวุ่นทำศึกสงครามแทบไม่เว้นแต่ล่ะวัน ทำให้พระองค์ไม่มีมเหสี และพระราชโอรส ธิดาเลย แม้แต่พระนิพนธ์ของท่านกรมพระยาดำรงราชานุภาพก็ทรงเชื่อเช่นนั้น จากคำบอกเล่าหลายกระแสของผู้รู้ทั้งหลาย ทำให้ข้าพเจ้าเองก็เคยคิดว่าคงจะเป็นเรื่องจริง แต่วันหนึ่งข้าพเจ้ากลับต้องมาสะดุดข้อความในพงศาวดารฉบับพระราชหัตเลขาอยู่ตอนหนึ่งที่ว่า “ลุศักราช ๙๕๓ ปีเถาะตรีศก พระศรีสุพรรณมาธิราช ผู้เป็นพระยาละแวก ก็ให้พระยากลาโหมผู้เป็นลูกเขยมากราบทูลพระกรุณาพระบาทสมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ว่า พระยาอ่อนอันหนีไปอยู่ด้วยซองพรรค์ในตำบลแสงสโทงนั้น ประมูลซองพรรค์ทั้งปวงได้มากแล้ว ว่าจะยกมารบพระยาละแวก พระบาทสมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ ก็มีพระราชโองการให้แต่งทัพ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ พระมหาธรรมราชา และช้างเครื่อง ๕๐ ช้าง ม้า ๑๐๐ พล ๑๐,๐๐๐ และเจ้าพระยาธรรมาธิบดี เจ้าพระยาสวรรคโลก พระยากำแพงเพชร พระยาสุโขทัย พระยาพันธารา ยกไปทางโพธิสัตว์ และยกให้ไปตีทัพพระยาอ่อนในตำบลแสงสโทงนั้น ครั้งตีทัพพระยาอ่อนแตกฉานแล้ว สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ ก็ยกทัพคืนมาโดยทางพระนครหลวงมาถวายบังคม พระบาทสมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์” พระบาทสมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่า คงจะเป็นสมเด็จพระนเรศวร กับสมเด็จพระเอกาทศรถอย่างแน่นอน แต่ติดใจอยู่นิดหนึ่งว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา นี่สิ พระองค์ทรงเป็นลูกเธอของใคร...? มาดูอีกฉบับหนึ่งของพงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐฯ ก็มีข้อความที่ว่านี้ด้วย แต่เขียนสั้นกว่า “ศักราช ๙๖๕ เถาะศก ทัพพระเจ้าฝ่ายหน้า เสด็จไปเอาเมืองขอมได้” ที่รู้ๆ กันอยู่ก็คือตำแหน่ง “พระเจ้าฝ่ายหน้า” นั้นเป็นตำแหน่งที่พระมหากษัตริย์ทรงมอบให้กับองค์อุปราชเสมอ แต่ตำแหน่ง “พระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา” นี้เมื่อบวกลบคูณหารออกมาแล้วก็น่าเชื่อว่าเป็นคนๆ เดียวกัน คำถามที่ว่าพระองค์ทรงเป็นลูกเธอของใครนั้น เป็นคำตอบที่หาไม่ยากครับ พระราชโอรสของสมเด็จพระนเรศวรนั้น ในพงศาวดารไม่เคยระบุชื่อ ส่วนลูกเธอของพระเอกาทศรถนั้น พงศาวดารยืนยันชัดเจนว่าทรงมีอยู่ ๒ พระองค์คือ เจ้าฟ้าสุทัศน์ และเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค ฉะนั้นคำตอบที่ถูกต้องก็คือ พระมหาธรรมราชา ทรงเป็นลูกเธอของสมเด็จพระนเรศวรอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนพระชายาของพระนเรศวรนั้น ข้าพเจ้าเชื่อว่าน่าจะเป็นคนๆ เดียวกับที่วัน วลิต ระบุนามเอาไว้ว่า “เจ้าขรัว มณีจันทน์” ผู้เป็นชายาหม้ายของพระนริศ พระองค์ดำ สอดคล้องกับคำให้การขุนหลวงหาวัดที่ว่าพระนเรศวรทรงมีพระมเหสีพระนามว่า “มณีรัตนา” ใกล้เคียงกับข้อมูลของวัน วลิต (หรืออาจเป็นไปได้ว่าพระนเรศวรมีทั้งพระอัครมเหสีและพระชายา ด้วยเหตุที่จะอธิบายต่อไปข้างหน้า) พระองค์คงจะต้องสถาปนาลูกเธอให้เป็นพระมหาธรรมราชา ปกครองหัวเมืองฝ่ายเหนือ เช่นเดียวกับที่เคยเป็นตำแหน่งของพระราชบิดาของพระองค์เมื่อคราวมาครองเมืองพิษณุโลกมาก่อน ดูได้จากแม่ทัพที่ยกไปตีพระยาอ่อนด้วยนั้น ฟังดูชื่อก็น่าจะเป็นแม่ทัพที่อยู่แถวเมืองเหนือแทบทั้งหมด เหตุการณ์สงครามครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๑๔๖ ก่อนสมเด็จพระนเรศวรมหาราชสวรรคต ๒ ปี เมื่อพระองค์สวรรคตนั้น ทรงมีพระชนม์ได้ประมาณ ๕๐ พรรษา พระเจ้าลูกเธอของพระองค์ก็น่าจะมีพระชนม์ราว ๒๐ – ๒๒ พรรษา และที่ลูกเธอพระองค์นี้ทรงได้เป็นแม่ทัพไปปราบพระยาอ่อนนั้น คงเห็นว่าจะเป็นเพียงสงครามเล็กๆ เพราะใช้พลเพียงหมื่นคน แต่เน้นแม่ทัพนายกองใหญ่โตทั้งสิ้น ทำให้น่าเชื่อว่าคงจะเป็นการเสริมพระบารมีของลูกเธอ เป็นการประเดิมศึกของพระองค์โดยมีแม่ทัพผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์เป็นพี่เลี้ยงให้เท่านั้น พระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชานั้นจะทรงมีพระอนุชา กี่องค์ไม่ทราบได้ เพราะหลักฐานเรื่องราวเกี่ยวกับพระองค์ช่างน้อยนัก แต่ปรากฏว่าเมื่อเสร็จศึกพระยาอ่อนแล้ว พระองค์ก็หายเงียบไปเฉยๆ ไม่รู้ว่าทรงเป็นตายร้ายดีอย่างไร จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปริศนา “คนออก” ของสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าสุทัศน์ เมื่อสมเด็จพระนเรศวรสวรรคตแล้ว พระอนุชาก็คือสมเด็จพระเอกาทศรถทรงขึ้นครองราชย์ต่อ ตรงนี้นี่เองที่ทำให้เรื่องราวของพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชาได้หายไป พระองค์ทรงหายไปไหน..? อย่างไร..เรามาลองหาร่องรอยกันสักหน่อยดีกว่า...!! เริ่มด้วยร่องรอยแรกก็คือ ในพงศาวดารฉบับพระราชหัตเลขากล่าวถึงช่วงที่สมเด็จพระเอกาทศรถเบิกทูตจากตองอูและล้านช้างเข้ามาถวายบังคมว่า “จึงให้ตั้งเรื่อแห่และให้เทียบเรือต้น เรือแข่งทั้งปวงตามกระบวน จึงให้เบิกพระราชกุมารและพระราชนัดดา และท้าวพระยาสามนตราชมหาเสนาบดีทั้งปวง มาประชุมกันในหน้าพระที่นั่งอรรณพ และให้เบิกทูตานุทูตอันมาแต่เมืองตองอูและล้านช้างเข้าถวายบังคม” พระราชนัดดาที่ว่านั้น ข้าพเจ้าว่ามิน่าจะใช่โอรสของเจ้าฟ้าสุทัศน์อย่างแน่นอน เพราะดูแล้วการใช้คำว่า “พระราชกุมาร” ทำให้คิดว่าเจ้าฟ้าสุทัศน์น่าจะทรงพระเยาว์อยู่ ยังคงไม่มีพระมเหสี โอรส ธิดาแน่นอน ทำให้น่าเชื่อว่าพระราชนัดดาของพระเอกาทศรถนี้อาจจะเป็นลูกเธอของพระนเรศวร ประกอบกับในเวลานั้นพระเอกาทศรถยังมิได้ตั้งเจ้าฟ้าสุทัศน์เป็นที่พระมหาอุปราช จึงยังปรากฏพระราชนัดดาอยู่ จนเมื่อพระเอกาทศรถทรงแต่งตั้งเจ้าฟ้าสุทัศน์เป็นที่พระมหาอุปราชเมื่อปี พ.ศ.๒๑๕๐ (หลังจากที่พระเจ้าตองอูและพระเจ้าล้านช้างกลับไปแล้ว) ก็ไม่ปรากฏพระราชนัดดาของสมเด็จพระเอกาทศรถอีกเลย ในช่วงนี้จึงมีความเป็นไปได้ว่า ลูกเธอของพระนเรศวรคงจะอยู่ในภาวะ “เสี้ยนหนาม” ของอุปราชพระองค์ใหม่ จึงทำให้เกิดเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งที่พระเอกาทศรถได้ทำไว้กับลูกเธอพระองค์นี้เป็นแน่ แต่เจ้าฟ้าสุทัศน์เป็นพระมหาอุปราชอยู่ได้ ๔ เดือนเศษ พระองค์ก็ถูกพระราชบิดากล่าวหาว่าเป็นกบฏ จึงเสวยยาพิษจนถึงแก่พิราลัย เหตุการณ์ครั้งนี้พงศาวดารจดไว้คลุมเครือเป็นอย่างมาก “อยู่มา ๔ เดือนเศษพระมหาอุปราชกราบทูลพระกรุณาว่าจะขอพิจารณาคนออก สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสว่าจะเป็นกบฏหรือ พระมหาอุปราชความกลัวพระราชบิดาเป็นกำลัง ออกจากที่เฝ้าเสด็จมาพระราชวังบวรสถานมงคล เพลาค่ำเสวยยาพิษสวรรคต สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระโทมนัสโศกาอาดูรภาพถึงพระราชโอรสเป็นอันมาก” สงสัยเหลือเกินว่าพิจารณาคนออกนั้น คำว่า “คน” นั้นคือใคร...? นักประวัติศาสตร์ในปัจจุบันเชื่อว่าน่าจะเป็นขุนนางข้าราชการรุ่นเก่าๆ ที่รับใช้มาตั้งแต่สมเด็จพระนเรศวรจนแก่ชรากันหมดแล้ว พระมหาอุปราชจึงทูลขอให้ปลดออกเสียบ้าง เรื่องนี้ข้าพเจ้าเห็นว่าไม่น่าจะจริง เรื่องทูลขอเอาข้าราชการออกนี้ ไม่น่าจะทำให้พระราชบิดาพิโรธถึงขนาดบริภาษพระโอรสว่าเป็นกบฏนั้นข้าพเจ้าว่าน่าจะเหลือวิสัย “คน” ผู้นั้นน่าจะเป็นคนที่สำคัญมากๆ คนหนึ่งอย่างแน่นอน... ถ้าข้าพเจ้าคิดไปไกลอีกว่า “คน” ผู้นี้นั้นจะเป็นพระญาติที่เกี่ยวข้องกับ พระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา ใช่หรือไม่ เรื่องนี้มีคำตอบที่ข้าพเจ้าจะเล่าต่อไปในช่วงปลายแผ่นดินของพระเอกาทศรถ ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่าสมเหตุสมผลเป็นอย่างยิ่ง... พระญาติที่พระมหาอุปราชทูลขอให้ออกนี้ อาจจะเป็นครอบครัวของพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา คนที่พระเอกาทศรถคิดว่าเป็นเสี้ยนหนามเมื่อครั้งที่ตั้งเจ้าฟ้าสุทัศน์ขึ้นเป็นมหาอุปราชนั่นเอง อาจจะเป็นด้วยพระทัยอันสูงส่ง และมีเมตตากรุณาอย่างสูงของเจ้าฟ้าสุทัศน์ก็เป็นได้ ที่พระองค์คงจะสงสารครอบครัวนี้ จึงเสี่ยงที่จะทูลขอให้พระราชบิดาปล่อยครอบครัวของลูกพี่ลูกน้องของพระองค์ออกมา จนพระราชบิดาไม่พอพระทัยอย่างแรง คงจะได้ดุด่าบริภาษพระโอรสต่างๆ นานา ด้วยความที่เจ้าฟ้าสุทัศน์มีพระทัยอ่อนโยน จึงอาจจะมีความน้อยพระทัยอย่างมากจนถึงกับเสวยยาพิษสวรรคตในคืนนั้น... หลังจากเจ้าฟ้าสุทัศน์ถึงแก่พิราลัยแล้ว พระเอกาทศรถก็ยังมิได้ตั้งเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคเป็นที่พระมหาอุปราช จะเป็นเพราะเหตุใดนั้น ข้าพเจ้าจะทำการวิเคราะห์ต่อไป จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:26:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าฟ้าศรีเสาวภาค พระเจ้าแผ่นดินผู้อ่อนแอ ในที่สุด เมื่อสมเด็จพระเอกาทศรถเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. ๒๑๕๓ ทรงครองราชย์ได้ ๖ ปีเหล่าขุนนางข้าราชการทั้งหลายก็ได้อัญเชิญสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค พระอนุชาของเจ้าฟ้าสุทัศน์ขึ้นครองราชย์ เหตุที่ขุนนางข้าราชการต้องปรึกษากันก่อนที่จะอัญเชิญเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคขึ้นครองราชย์นั้นเป็นเพราะว่าหลังจากที่สมเด็จพระเอกาทศรถสูญเสียพระมหาอุปราชเจ้าฟ้าสุทัศน์ไปแล้ว ก็ไม่ทรงแต่งตั้งใครขึ้นมาเป็นพระมหาอุปราชแทน ทำให้ข้าพเจ้าสงสัยว่า เหตุใดพระองค์จึงมิทรงตั้งให้เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคเป็นมหาอุปราชองค์ต่อไปทันที แต่เมื่อมาอ่านบันทึกของนายปีเตอร์ ฟลอริสนักเดินทางชาวอังกฤษ จึงได้ทราบว่าเจ้าฟ้าองค์เล็กนี้เป็นบุคคลที่อ่อนแอยิ่งนักไม่ค่อยจะมีผู้ใดยำเกรงมากสักเท่าไร แถมในพงศาวดารของไทยและเอกสารของฝรั่งยังบันทึกตรงกันด้วยว่าพระองค์เสียยอดพระเนตรไปหนึ่งดวง แปลตรงๆ ก็คือ พระเนตรบอดไปหนึ่งข้างนั่นเอง (เอกสารดัตช์เรียกพระองค์ว่า “Blind King” หรือพระเจ้าแผ่นดินผู้มีพระเนตรมืดบอด) นายฟลอริสบันทึกไว้ว่า ในครั้งนั้นได้มีขุนนางคนหนึ่งทูลยุยงเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคให้ทรงเกิดความระแวงว่าพวกญี่ปุ่นวางแผนจะชิงราชสมบัติ มีบันทึกของฮอลันดาอีกฉบับเล่าเอาไว้ว่าในช่วงปลายรัชกาลของสมเด็จพระเอกาทศรถ มีขุนนางคนหนึ่ง ชื่อว่า “ออกญากรมนายไวย” (Ochi Chronowi ตามเอกสารของสปรินเกล ชาวฮอลันดา) หรือ “เจ้ากรมนายไวย” (Jockrommewaye ในเอกสารของปีเตอร์ ฟลอริส) ผู้บังคับบัญชากองทหารอาสาญี่ปุ่น เป็นผู้กราบทูลยุยงให้สมเด็จพระเอกาทศรถปลงพระชนม์เจ้าฟ้าสุทัศน์ เพื่อวางแผนชิงราชสมบัติยกตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์ แต่ที่สุดแล้วกลับกลายเป็นเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคที่ขึ้นครองราชย์หลังจากที่สมเด็จพระเอกาทศรถทรงสิ้นพระชนม์ เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคทรงทราบเรื่องนี้ดี วันหนึ่งจึงทรงส่งทหารไทยออกไปจับตัวออกญากรมนายไวย มาประหารชีวิตเสีย เพื่อเป็นการขจัดเสี้ยนหนาม มีผลทำให้ทหารซามูไรญี่ปุ่นซึ่งเป็นข้าของออกญาผู้นี้เคียดแค้นพระมหากษัตริย์ไทยเป็นอย่างมาก จึงพากันรวบรวมผู้คนบุกเข้าไปถึงพระราชวังล้อมจับเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคไว้ได้ แล้วบังคับให้พระองค์ส่งตัวข้าราชการไทยที่เป็นต้นเหตุให้ออกญากรมนายไวยถูกประหารชีวิตมาลงโทษให้ถึงแก่ชีวิต “ครั้งหนึ่งพระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่นี้ มีพระราชดำรัสสั่งให้ประหารชีวิตขุนนางคนหนึ่งชื่อออกญากรมนายไวย เพราะทรงสงสัยว่าจะชิงราชสมบัติ... มีญี่ปุ่นประมาณ ๒๘๐ คน ที่เป็นข้าของออกญากรมนายไวยพยายามจะแก้แค้นแทนนาย และเพื่อไว้เกียรติแห่งความองอาจกล้าหาญจึงพากันวิ่งกรูเข้าไปถึงพระราชวังจนผู้คนแตกตื่นกันเป็นอลหม่าน แล้วก็ออกวาจาบังคับพระเจ้ากรุงศรีอยุธยาว่า ให้ส่งตัวขุนนางผู้เป็นตัวการฆ่าออกญากรมนายไวย รวม ๔ นายออกมาให้ญี่ปุ่นประหารชีวิตเป็นการทดแทน นับแต่นั้นมา บางคราวญี่ปุ่นเหล่านี้ก็พากันใช้อำนาจบังคับพระเจ้ากรุงศรีอยุธยาให้ทรงกระทำกิจการบางอย่างตามความพอใจ บางครั้งถึงกับขู่เข็ญให้พระองค์ลงพระนามด้วยพระโลหิตของพระองค์เอง และส่งตัวนักบวชหรือพระสงฆ์ออกมาคุมไว้เป็นตัวจำนำ ใช่แต่เท่านั้น ญี่ปุ่นเหล่านี้ยังได้บังอาจแย่งชิงเงินทองของคนไทย นำกลับประเทศญี่ปุ่นอีกเป็นจำนวนมาก โดยฝ่ายไทยก็มิอาจสามารถที่จะว่ากล่าวห้ามปรามได้” แปลกแต่จริง ญี่ปุ่น ๒๘๐ คนนั่นมีอำนาจถึงขนาดขู่เข็ญพระเจ้าแผ่นดินของเราได้ คงจะพอเห็นเป็นเลาๆ แล้วล่ะครับว่า พระศรีเสาวภาคนั้นมีศักยภาพในการเป็นพระมหากษัตริย์เช่นไร แล้วความเป็นกษัตริย์ของพระศรีเสาวภาคกำลังจะสิ้นสุดลงพร้อมกับการปรากฏตัวของ “พระอินทราชา” ในพระราชพงศาวดารได้บันทึกไว้ว่า “พระศรีศิลป์บวชอยู่วัดระฆัง รู้พระไตรปิฎกสันทัด ได้สมณฐานันดรเป็นพระพิมลธรรมอนันตปรีชา ชำนาญทางไตรเพทางคศาสตรราชศาสตร์ มีศิษย์โยมมาก ทั้งจมื่นศรีสรรักษ์ก็ถวายตัวเป็นบุตรเลี้ยง ครั้งนั้นเชี่ยวชาญคนทั้งหลายนับถือมาก จึงคิดกับจมื่นศรีสรรักษ์และศิษย์โยมเป็นความลับซ่องสุมพรรคพวกได้มากแล้วก็บริวัตรออกเพลาพลบค่ำ ก็พาไปชุมพล ณ ปรางค์วัดพระศรีมหาธาตุ ครั้นได้อุดมนักขัตฤกษ์ ก็ยกพลมาฟันประตูมงคลสุนทร เข้าไปได้ในท้องสนามหลวง ขุนนางซึ่งนอนเวรเอาความมากราบทูล สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตกพระทัย ตะลึงไปชั่วครู่ จึงตรัสว่าเวราก็ตามเถิด แต่อย่าให้ลำบากเลย พระพิมลธรรมเข้าพระราชวังได้ ก็ให้กุมเอาพระเจ้าแผ่นดินไป พันธนาการไว้มั่นคง รุ่งขึ้นให้นิมนต์พระสงฆ์บังสุกุลร้อยหนึ่ง ให้ธูปเทียนมาแล้วก็ให้สำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์ เอาพระศพไปฝัง ณ วัดโคกพระยา พระศรีเสาวภาค์อยู่ในราชสมบัติปีหนึ่งกับอีกสองเดือน” จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ล้อมกรอบ*** ไม่มีเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค ในบันทึกของวัน วลิต มีเรื่องที่ชวนสับสนอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ บันทึกจากพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาของนายวัน วลิต ที่เรียบเรียงพระราชประวัติของกษัตริย์อยุธยา ตั้งแต่เริ่มสร้างกรุงมานั้น นายวัน วลิตเรียบเรียงได้ถูกต้องตรงกับประวัติศาสตร์ไทยตลอดมา แต่พอมาถึงช่วงสิ้นสุดรัชกาลของสมเด็จพระเอกาทศรถ พระมหากษัตริย์องค์ต่อมากลับไปใช่เจ้าฟ้าศรีเสาวภาค กลายเป็นพระเจ้าทรงธรรมขึ้นครองราชย์เลยทีเดียว... เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคในบันทึกของวัน วลิตหายไปไหน...? แถมยังไปให้รายละเอียดในพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา (ฉบับวัน วลิต) อีกว่าพระมหากษัตริย์ที่ถูกพวกญี่ปุ่นจับตัวก็คือสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมนั่นเอง อ่านถึงตรงนี้แล้ว ข้าพเจ้าจึงมีความเห็นว่า บันทึกของวัน วลิตในตอนนี้เป็นบันทึกที่ผิดพลาด กษัตริย์ที่โดนญี่ปุ่นจับเป็นตัวประกัน มิใช่พระเจ้าทรงธรรมดังที่วัน วลิตว่าไว้ แต่เป็นเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคดังที่พงศาวดารของไทยกับเอกสารฮอลันดาสอดรับกันอยู่ สาเหตุที่วัน วลิต บันทึกผิดและละเลยเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคในทำเนียบกษัตริย์ไปเป็นเพราะว่าวัน วลิต เพิ่งเข้ามาอยู่ในกรุงศรีอยุธยาสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์กบฏญี่ปุ่นช่วงนั้น จึงไปรับข้อมูลจากผู้ที่เล่าเรื่องอย่างผิดๆ ให้กับวัน วลิตได้ฟัง แล้ววัน วลิตก็เหมารวมว่ากษัตริย์ที่ถูกญี่ปุ่นจับตัวคือสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม และจดเรื่องราวเหล่านี้ไว้ทันทีโดยไม่มีเวลาได้ไตร่ตรองหรือหาหลักฐานอื่นๆ มาประกอบ ในพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบับวัน วลิต ในขั้นต้นยังระบุว่าพระเจ้าทรงธรรมคือโอรสของพระเอกาทศรถ ซึ่งนั่นก็เป็นการเอาเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคมาปะปนอีกเช่นกัน แต่หนังสือฉบับนี้แต่งในตอนที่วัน วลิตเดินทางเข้ามายังพระนครใหม่ๆ จึงยังไม่ได้เจาะลึกเหตุการณ์ในตอนนั้นเท่าที่ควร ภายหลังวัน วลิตอยู่ในกรุงเป็นเวลาที่มากพอแล้ว ก็ได้บันทึกเหตุการณ์พระราชประวัติสมเด็จพระเจ้าปราสาททองในหนังสือที่ชื่อ “เหตุการณ์สงครามสืบราชสมบัติหลังแผ่นดินพระอินทราชา” ได้อย่างละเอียดหมดจดที่สุด แม้ในเรื่องของพระเจ้าทรงธรรมเองมีบางตอนที่กล่าวอย่างอ้อมๆ ด้วยว่าเจ้าขรัวมณีจันทร์ ชายาหม้ายของพระนริศ คือมารดาของพระเจ้าทรงธรรม วัน วลิตยังสร้างความสับสนไว้อย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค กล่าวคือ ประวัติของสมเด็จพระเจ้าปราสาททองที่วัน วลิตจดบันทึกอย่างละเอียดนั้น มีอยู่ตอนหนึ่ง ระบุไว้ว่า พระเจ้าปราสาททองทรงสำเร็จโทษเชื้อพระวงศ์องค์หนึ่งซึ่งเป็นผู้ทรงมีพระเนตรบอดจากการกระทำของพระนริศพระองค์ดำ (สมเด็จพระนเรศวรมหาราช) หากเชื้อพระวงศ์ผู้ทรงมีพระเนตรบอดคือเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคจริง แสดงว่าเจ้าฟ้าพระองค์นี้ไม่ถูกพระเจ้าทรงธรรมประหารชีวิตดังที่พระราชพงศาวดารได้กล่าวเอาไว้ จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พระอินทราชา จิ๊กซอชิ้นสำคัญของเรื่อง แล้วในที่สุดก็ได้พระมหากษัตริย์องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ทรงพระนามว่า “สมเด็จพระเจ้าทรงธรรม” ราษฎรทั้งปวงเรียกว่า “พระเจ้าทรงธรรมอันมหาประเสริฐ” ทีนี้ปัญหาก็คือ ระหว่างพระอินทราชากับพระศรีศิลป์ที่เป็นที่พระพิมลธรรมนี้ ผู้ใดขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าทรงธรรมกันแน่...? ในพงศาวดารไทยของเรานั้นมักจะจดไว้ไม่ละเอียดและคลุมเครือ อีกทั้งเหตุการณ์เหล่านี้ได้ถูกคัดลอกต่อๆ กันมาหลายทอด การชำระใหม่ไปมามีผลทำให้คลาดเคลื่อนได้ เมื่อมาดูบันทึกร่วมสมัยของฝรั่งชาวต่างชาติในสมัยนั้นก็พอจะโล่งอก เมื่อฝรั่งเขายืนยันหนักแน่นว่า “พระอินทราชา” คือคนที่เป็นกษัตริย์ขึ้นครองราชย์นาม “พระเจ้าทรงธรรมอันมหาประเสริฐ” ส่วนพระศรีศิลป์นั้นมีอยู่จริง แต่ทรงเป็นพระอนุชาของพระอินทราชา แถมวัน วลิตยังระบุไว้อย่างถูกต้องด้วยว่าขณะนั้นทรงผนวชอยู่ ข้าพเจ้าซุกซนที่จะคิดต่อไปอีกว่า พระอินทราชา นี้คือใคร ทำไมจู่ๆ จึงโผล่มากระทำการคว่ำแผ่นดิน รับราชสมบัติต่อจากพระศรีเสาวภาคไปได้ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ เชื่อว่าพระอินทราชา พระศรีศิลป์ พระองค์ทอง คือโอรสเกิดจากพระสนมของสมเด็จพระเอกาทศรถ แต่เมื่อข้าพเจ้าไปค้นหาดูในพงศาวดารต่างๆ ของไทยเรากลับไม่มีข้อความที่ว่านั้นเลย ข้าพเจ้าก็เลยแปลกใจยิ่งขึ้น...!! จะมีก็แต่คำให้การชาวกรุงเก่า ที่กลับกล่าวไว้ว่าเมื่อสมเด็จพระเอกาทศรถสวรรคตแล้ว “บรรดาข้าราชการทั้งปวงจึงยกพระเจ้าทรงธรรม ซึ่งเป็นพระราชนัดดาของพระสุธรรมราชาขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดิน เมื่อจุลศักราช ๙๗๙ ถวายพระนามว่า พระเจ้าติโลกนาถ” บันทึกนี้ก็มิได้บอกไว้ชัดเจนอีกเหมือนกันว่าพระเจ้าทรงธรรมทรงเป็นโอรสของพระเอกาทศรถ แต่บอกเพียงว่าเป็นนัดดาของพระสุธรรมราชา ซึ่งก็คือพระมหาธรรมราชาธิราช พระราชบิดาของสมเด็จพระนเรศวรมหาราชและสมเด็จพระเอกาทศรถนั่นเอง เมื่อเขียนไว้คลุมเครืออย่างนี้ จึงขอคิดใหม่ได้ไหมว่า พระเจ้าทรงธรรมคือพระราชโอรสของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช และเป็นพระอนุชา (อาจจะต่างมารดา..?) ของพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชาที่หายสาบสูญไป อีกอย่าง ถ้าพระอินทราชาเป็นโอรสของพระเอกาทศรถจริง ป่านนี้ข้าราชการคงยกให้เป็นกษัตริย์แทนเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคไปนานแล้ว โดยไม่ต้องคำนึงถึงความเป็นพี่ใหญ่ก็ได้ เพราะกิตติศัพท์ในเรื่องความอ่อนแอของเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคก็ปรากฏทนโท่อยู่... การที่เรื่องราวของพระอินทราชาไม่ปรากฏแต่แรก แต่จู่ๆ ก็โผล่มาชิงอำนาจจากพระศรีเสาวภาคนั้น พอจะเชื่อได้ว่าระยะเวลาก่อนหน้านั้นพระองค์จะต้องประทับอยู่เงียบๆ ที่ไหนสักแห่ง สอดคล้องกับที่พระอนุชาของพระองค์คือพระศรีศิลป์ที่ออกผนวชจนได้สมณศักดิ์เป็นพระพิมลธรรม วัน วลิตก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ระบุเรื่องราวนี้ไว้ชัดเจนนัก วัน วลิตเรียกพระเจ้าทรงธรรมว่า “พระอินทราชาเจ้าช้างเผือก พระมหากษัตริย์ทรงธรรมเจ้าช้างเผือก” ทรงขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนม์ ๑๙ พรรษา มีพระอนุชาคือพระศรีศิลป์ และพระองค์ทอง ที่พงศาวดารไทยกับไประบุว่าพระศรีศิลป์ชิงราชสมบัตินั้น ข้าพเจ้าขอวิเคราะห์ไว้ดังนี้ว่า เมื่อวัน วลิตยืนยันหนักแน่นว่าเป็นพระอินทราชา ครองราชย์เมื่อพระชนม์ ๑๙ พรรษา แล้วพระศรีศิลป์ผู้เป็นพระอนุชาล่ะ จะอายุเท่าใด...? เด็กขนาดนี้จะมีกำลังวังชาถึงขนาดชิงราชสมบัติได้เชียวหรือ แล้วมาดูตำแหน่งพระพิมลธรรม ก็เกิดความคิดว่าตำแหน่งพระพิมลธรรมนั้น ต้องเป็นพระที่มีพรรษาสูง ความรู้สูง แล้วพระศรีศิลป์ในขณะนั้นจะเป็นพระสงฆ์แก่ชราและคงแก่เรียนได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ อีกทั้งเมื่อพระเจ้าทรงธรรมทรงสวรรคตแล้ว พระองค์มีพระชนม์เพียงแค่ ๓๘ พรรษาเท่านั้น หรือว่า...? ในพงศาวดารไทยกลับระบุไว้ตรงกับบันทึกของวัน วลิตว่า เมื่อปลายแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมนั้นพระองค์ทรงกลับลำมอบสมบัติให้กับพระราชโอรสแทนที่จะให้แก่พระศรีศิลป์ผู้เป็นพระอนุชา พระศรีศิลป์จึงต้องออกมาทำการกบฏชิงราชสมบัติ พงศาวดารไทยอาจจะรวบรัดตอนที่พระศรีศิลป์พยายามชิงราชสมบัติจากสมเด็จพระเชษฐาธิราช ราชบุตรของพระเจ้าทรงธรรม มาไว้ในคราวจับพระศรีเสาวภาคด้วยก็ได้ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วพระศรีศิลป์อาจะมิได้เสด็จมาช่วยรบด้วยเลย และเมื่อทรงกบฏแก่สมเด็จพระเจ้าทรงธรรมตอนช่วงปลายรัชกาลนั้นก็คงจะได้ยศเป็นพระพิมลธรรมแล้วด้วย เรื่องจึงอาจจะเป็นเช่นนี้ จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เปิดศึกซามูไรญี่ปุ่นจอมกำแหง เริ่มรัชกาลของพระเจ้าทรงธรรมได้ไม่เท่าไรก็เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นอีกแล้ว ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีปรากฏอยู่ในพระราชพงศาวดารของไทยเช่นเคย.... บันทึกฮอลันดาของนายไนเยนโรดและโฮทแมนกล่าวต้องกันกับบันทึกของปีเตอร์ ฟลอริสว่า กษัตริย์พระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ.๑๖๑๐ (พ.ศ.๒๑๕๓ ตรงกับประวัติการขึ้นครองราชย์ของพระเจ้าทรงธรรมในประวัติศาสตร์ของไทย) และทรงถูกลอบปลงพระชนม์ด้วยปืน แต่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เอกสารฮอลันดาระบุว่าคนที่ลอบยิงพระมหากษัตริย์นั้นคือพรรคพวกของ “ออกญากำแพงเพชร” (Oijja Kimpmpet) ต่อมาทหารได้จับออกญากำแพงเพชรกับพรรคพวกได้ จึงทรงลงโทษพวกกบฏเหล่านี้เสียทุกคน เรื่องดำเนินผ่านไปได้สักระยะ ทีนี้ก็ถึงคราวญี่ปุ่นออกโรงบ้าง ในพงศาวดารไทยระบุว่า พวกทหารอาสาญี่ปุ่นที่เหลืออยู่ไม่พอใจที่พระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ก็เลยรวบรวมกำลังบุกเข้ามาถึงวังหลวงกันเลยทีเดียว... ซามูไรญี่ปุ่นพวกนี้ยังมีคดีค้างคาอยู่ในเรื่องที่จับเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคเป็นตัวประกัน แต่ยังไม่วายกำแหงอีก พงศาวดารของไทยเล่าเอาไว้ว่า “ญี่ปุ่นคุมกันได้ประมาณห้าร้อย ยกเข้ามาในท้องสนามหลวง คอยจะกุมเอาพระเจ้าอยู่หัวอันเสด็จออกมาฟังพระสงฆ์บอกหนังสือ ณ พระที่นั่งจอมทองสามหลัง ขณะนั้น พอพระสงฆ์วัดประดู่โรงธรรมเข้ามาแปดรูป พาเอาพระองค์เสด็จออกมาต่อหน้าญี่ปุ่น ครั้นพระสงฆ์พาเสด็จไปแล้ว ญี่ปุ่นร้องอื้ออึงขึ้นว่าจะกุมเอาพระองค์แล้ว เป็นอย่างไรจึงนิ่งเสียเล่า ญี่ปุ่นทุ่มเถียงเป็นโกลาหล ฝ่ายพระมหาอำมาตย์คุมพลได้ ไล่รบญี่ปุ่นล้มตายเป็นอันมาก ญี่ปุ่นแตกไปจากพระราชวัง ลงสำเภาหนีไป” เรื่องญี่ปุ่นบุกวังหลวงแล้วถูกพระมหาอำมาตย์ไล่ตีแตกกระเจิงนี้ สอดคล้องกันอีกครั้งกับบันทึกของวัน วลิตเรื่องญี่ปุ่มกุมตัวพระเจ้าทรงธรรมเพื่อเรียกร้องผลประโยชน์ต่างๆ พงศาวดารยังบอกอีกว่านับแต่นั้นมาญี่ปุ่นก็ไม่เข้ามาค้าขายอีกเลย ซึ่งความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ การที่ญี่ปุ่นทุ่มเถียงกันอย่างโกลาหล แสดงให้เห็นว่า มีญี่ปุ่นจำนวนหนึ่งไม่เห็นด้วยกับการกระทำครั้งนี้ อาจจะแยกหนีเอาตัวรอดไปก่อน ส่วนพวกที่คิดประทุษร้ายก็โดนตีแตกหนีออกไป ด้วยเหตุนี้ พระเจ้าทรงธรรมจึงอาจจะทรงพระกรุณายกโทษให้กับญี่ปุ่นบางส่วนที่ไม่เห็นด้วยกับการก่อการกบฏ (สอดคล้องกับเรื่องญี่ปุ่นบุกวังในพงศาวดารคำให้การชาวกรุงเก่า) และอนุญาตให้ทำมาค้าขายอยู่ในกรุงศรีอยุธยาได้ต่อไป ซึ่งหลักฐานในภายหลังยังระบุว่ามีแม่กองอาสาญี่ปุ่นที่ชื่อออกญาเสนาภิมุข เป็นทหารของพระเจ้าทรงธรรมอยู่ด้วย ส่วนญี่ปุ่นที่แตกหนีไป ได้ลงสำเภาแล่นเรือออกไปยังปากน้ำ แล้วยังไปแผลงฤทธิ์ก่อความวุ่นวายที่เมืองธนบุรี เมืองบางกอกอีก จนในที่สุด ก็ไปขึ้นฝั่งที่เมืองเพชรบุรี ทำการปล้นสะดมก่อการจลาจลที่นั่น จนสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมต้องส่งกองทัพไทยลงไปปราบ สุดท้ายทหารไทยก็สามารถขับไล่ซามูไรญี่ปุ่นเหล่านี้ออกจากเพชรบุรีได้จนหมดสิ้น จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “เจ้าฟ้าธนะ” ....คือพระเจ้าฝ่ายหน้าในพงศาวดารหลวงประเสริฐ ทีนี้ก็มีเรื่องแปลกประหลาดหลังจากที่ขับไล่ญี่ปุ่นออกไปได้ เรื่องนี้อยู่ในเอกสารของชาวฮอลันดา... ฮอลันดาได้บันทึกไว้ว่า “ในวันเดียวกันกับที่พวกญี่ปุ่นถูกขับไล่ออกจากเพชรบุรี พวกญี่ปุ่นนำภัยมาสู่อิทธิพลที่บางกอกเป็นอย่างมาก... ระหว่างที่มีเรื่องยุ่งๆ กับพวกญี่ปุ่น บุคคลผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ชื่อเจ้าฟ้าธนะ (Tioufa Tanaw) ผู้ที่ไปจากที่นี่ไปอยู่กับพวกเมืองล้านช้าง ได้ทำให้พระเจ้าล้านช้างทรงหลงเชื่อว่า พระเจ้าแผ่นดินสยามทรงถูกพวกญี่ปุ่นปลงพระชนม์เสียแล้ว และว่าพวกญี่ปุ่นครองเมืองไว้ ดังนั้นพระเจ้าล้านช้าง (LangJJander – King) ผู้ทรงเดชานุภาพจึงได้ทรงเกณฑ์ไพร่พลเพื่อมาพยายามขับไล่พวกญี่ปุ่นออกจากประเทศสยาม แล้วจะเข้าครอบครองประเทศสยามเสียเอง...(คนที่จะเข้าครองสยามเสียเองนี้ในความหมายของฮอลันดาข้าพเจ้าคิดว่าไม่ใช่พระเจ้าล้านช้าง แต่เป็นเจ้าฟ้าธนะ : ผู้เขียน) ตอนแรกพระเจ้าล้านช้างทรงถูกต่อต้านเพียงเล็กน้อยระหว่าง ๔ เดือน พระองค์ทรงหยุดพักตั้งค่ายใกล้ๆ กับเมืองละโว้ชั่วระยะเดินทางจากที่นี่ ๑ วัน และบอกมาให้พระเจ้าแผ่นดินสยามทราบว่าพระองค์เสด็จมาช่วยสู้รบกับพวกญี่ปุ่น แต่พระเจ้าแผ่นดินสยามไม่ทรงเชื่อ วันที่ ๑๒ มีนาคม พระเจ้าแผ่นดินสยามทรงยกกองทัพของพระองค์ทั้งหมดไปต่อสู้กับพวกล้านช้าง และในที่สุดพระองค์ก็ทรงตั้งค่าย ๕ ไมล์ พระเจ้าแผ่นดินสยามทรงขอร้องให้เราช่วยเหลือ เราจึงรวบรวมกำลังกันในวันที่ ๒๔ แล้วก็ยกไปสมทบ ณ ที่ๆ ห่างจากพวกล้านช้าง ๓ ไมล์ พระเจ้าแผ่นดินทรงพอพระทัยมากที่เห็นเรากับปืนใหญ่ ๒ กระบอก ซึ่งเจ้าชายได้ประทานให้เรา และนำเรามาด้วยตามขอร้องของพระองค์ วันที่ ๓๐ มีนาคม พระองค์ทรงยกทัพต่อไป และตั้งพระทัยจะบีบบังคับข้าศึกให้มารบกันและถ้าไม่ออกมารบ ก็จะโจมตีค่าย... ก่อนคืนที่พระเจ้าล้านช้างจะทรงหลบหนีไป พระองค์ได้ทรงส่งพวกผู้หญิงและเด็กไปเป็นเวลา ๔ วันแล้ว กำลังพลของกองทัพพระเจ้าล้านช้างมีทหารหนึ่งแสนคน ม้าห้าพันตัว และช้างไม่กี่เชือก พระเจ้าแผ่นดินสยามทรงสามารถต่อต้านพระเจ้าล้านช้างด้วยกำลังทหารสองแสนคน และช้างสามพันเชือก ในบรรดาช้างเหล่านี้มีอยู่ ๕๐๐ เชือกที่สันทัดในการสงครามมาก กองทัพไทยได้ติดตามตีและฆ่าทหารล้านช้างเสียเป็นจำนวนมาก ถ้าหากมุขมนตรีไทยคนใดคนหนึ่งหรือสองคนคุมทหารติดตามมาทันเวลา ต้องจับพระเจ้าล้านช้างเป็นเชลยได้แน่นอน พระเจ้าแผ่นดินสยามเสด็จกลับกรุงศรีอยุธยาอย่างเอิกเกริกยิ่งเมื่อวันที่ ๑๒ เมษายน จากนั้นพระองค์ทรงขับไล่พวกญี่ปุ่นทั้งหมดไป........” เหตุการณ์นี้นับได้ว่าเป็นเหตุการณ์สำคัญมากที่พงศาวดารของไทยไม่ได้จดบันทึกไว้เลย (แม้แต่วัน วลิตเองก็ไม่น่าเชื่อว่าจะพลาดจดเหตุการณ์สำคัญนี้ได้) เป็นเพราะอะไรมิทราบ แต่ชื่อของ “เจ้าฟ้าธนะ” ที่ฮอลันดาระบุไว้นี่สิ น่าคิดมากว่า จะเป็นคนเดียวกับ “พระเจ้าฝ่ายหน้า” ที่ไปเอาเมืองขอม ในพงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐฯ ใช่หรือไม่ เพราะฟังชื่อที่ฮอลันดาระบุว่า “เจ้าฟ้าธนะ” นั้นช่างคล้ายกับคำว่า “ฝ่ายหน้า” อย่างกับแกะ (หูฝรั่งอาจฟังว่า ฝ่ายหน้า = ฟ้าธนะ) ข้าพเจ้าก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองว่า เจ้าฟ้าธนะ บุคคลผู้มีชื่อเสียงนี้คือ พระเจ้าลูกยาเธอพระมหาธรรมราชา โอรสของสมเด็จพระนเรศวร ผู้ที่ต้องเป็นเสี้ยนหนาม และลี้ภัยไปอยู่กับพระเจ้าล้านช้างเมื่อครั้งที่สมเด็จพระเอกาทศรถแต่งตั้งเจ้าฟ้าสุทัศน์ให้เป็นพระมหาอุปราชนั่นเอง.... เรื่องนี้สามารถเชื่อมโยงไปถึงเรื่องที่ ออกญากำแพงเพชรลอบปลงพระชนม์สมเด็จพระเจ้าทรงธรรมก็เป็นได้ ออกญาผู้นี้น่าจะเป็นหนึ่งในขุนศึกคนสนิทของเจ้าฟ้าธนะหรือพระเจ้าลูกยาเธอพระมหาธรรมราชาคราวไปปราบพระยาอ่อนที่เขมร  ต่อมาลูกเธอพระองค์นี้ลี้ภัยออกนอกพระราชอาณาจักรไปในขณะที่ขุนศึกของพระองค์ยังเป็นเจ้าเมืองกำแพงเพชรอยู่และรับราชการมาตลอดแผ่นดินสมเด็จพระเอกาทศรถ พอสมเด็จพระเอกาทศรถสิ้นพระชนม์ ข้าราชการอัญเชิญเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคขึ้นครองราชย์ จนกระทั่งมีเหตุการณ์ญี่ปุ่นบุกจับกุมตัวเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคในวัง ก็เริ่มมีเค้าลางว่ากษัตริย์พระองค์นี้คงจะอยู่ได้ไม่นาน ออกญากำแพงเพชรจึงทำการลอบติดต่อกับพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชาที่ทรงลี้ภัยอยู่ที่ล้านช้าง ส่งข่าวการจลาจลของพวกญี่ปุ่น และเรื่องที่พระอินทราชาจะชิงราชสมบัติให้พระองค์ได้ทรงทราบ จึงมีบัญชาให้ออกญากำแพงเพชรผู้นี้ชิงลอบปลงพระชนม์พระอินทราชาตัดหน้าเสียก่อน (อาจเพราะถึงว่าแม้จะเป็นพระอนุชา แต่ก็คนละมารดาเดียวกัน...?) แต่เมื่อออกญากำแพงเพชรทำการไม่สำเร็จจึงเปลี่ยนแผนใหม่โดยอาศัยกำลังของล้านช้างทำทีจะเข้ามาช่วยปราบจลาจลจากพวกญี่ปุ่น แต่คงจะหาช่องทางลอบโจมตีทัพกรุงศรีอยุธยาด้วยก็เป็นได้ แต่ครั้งนั้นสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมที่ได้ขึ้นครองราชย์แล้วมีบารมีที่เข้มแข็งสมกับที่เป็นโอรสของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช (...?) เป็นที่ยอมรับนับถือจากบรรดาขุนนางข้าราชการทั่วไป จึงสามารถบังคับบัญชากองทัพใหญ่ในครั้งนี้ได้ พวกล้านช้างจึงแตกไปอย่างง่ายดาย เมื่อเจ้าฟ้าธนะทำการไม่สมประสงค์ พระองค์จึงหายหน้าออกไปจากพงศาวดารตลอดกาล... จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชื่อยศของลูกเธอ ย้อนกลับมาเรื่องที่ว่า มีความน่าเชื่อถือมากแค่ไหนที่ข้าพเจ้าได้สันนิษฐานว่า พระเจ้าทรงธรรม คือพระโอรสของสมเด็จพระนเรศวร...? ข้าพเจ้าว่าน่าจะอยู่ที่ชื่อยศของพระเจ้าลูกเธอของพระเจ้าแผ่นดินนั่นเอง...!! สังเกตไหมครับว่า ตั้งแต่แผ่นดินของสมเด็จพระเอกาทศรถเป็นต้นมา ได้มีการให้พระนามแก่พระราชโอรสว่า “เจ้าฟ้า...”มาโดยตลอด ซึ่งถือว่าเป็นยศที่ได้รับมาใหม่ ในขณะที่ชื่อยศของลูกเธอในพระมหากษัตริย์องค์เก่าๆ ก่อนหน้านั้น มักจะชื่อว่า “พระราเมศวร บรมราชา มหาธรรมราชา อินทราชา ศรีศิลป์ หรือแม้แต่พระองค์ทอง” พระเอกาทศรถ ทรงเริ่มตั้งลูกเธอชั้นเจ้าฟ้าเป็นครั้งแรกในรัชสมัยของพระองค์ คือเจ้าฟ้าสุทัศน์ และเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค และพระมหากษัตริย์องค์ต่อๆ มาก็ตั้งยศลูกเธอเป็นชั้นเจ้าฟ้ากันแทบจะทั้งหมด ในขณะเดียวกันที่เมื่อพระนเรศวรทรงมีพระราชโอรส ก็ทรงตั้งยศลูกเธอเป็นพระนามแบบเก่า ที่เห็นชัดก็คือ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชา แถมยังส่งขึ้นไปครองพิษณุโลกตามแบบดั้งเดิมอีกด้วย เพราะฉะนั้น จึงเชื่อได้ว่า โอรสองค์ต่อมาของพระองค์ก็น่าจะใช้ชื่อยศแบบเก่าด้วย ทำให้ชื่อพระอินทราชา พระศรีศิลป์ พระองค์ทอง นี้น่าจะอยู่ในข่ายเป็นเหล่าโอรสของพระนเรศวรมากที่สุด ขนาดพระโอรสของพระเจ้าทรงธรรมเองก็ยังใช้พระนามแบบเก่า เช่น พระเชษฐาธิราช , พระอาทิตยวงศ์ เป็นต้น อ้อ...เกือบลืมอีกอย่างว่า ในรัชสมัยของพระนเรศวรนั้น เป็นครั้งสุดท้ายที่พระองค์ทรงส่งพระโอรสไปครองหัวเมืองเหนือ เพราะหลังจากนั้นในแผ่นดินสมเด็จพระเอกาทศรถก็ไม่เห็นมีลูกเธอองค์ไหนไปประทับที่พิษณุโลกอีกเลย เมืองแห่งนี้จึงมีเพียงแค่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่เท่านั้นที่มาปกครอง อาจจะจินตนาการได้ว่า พระเจ้าทรงธรรมหรือพระอินทราชา น่าจะเป็นเจ้านายรุ่นราวคราวเดียวกันกับเจ้าฟ้าศรีเสาวภาค เช่นเดียวกับที่พระเจ้าลูกเธอพระมหาธรรมราชาเป็นรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าฟ้าสุทัศน์ก็เป็นได้ จึงไม่แปลกใจเลยว่าพระอินทราชาจะทรงชิงราชสมบัติจากเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคและ (อาจจะ...?) ประหารพระองค์ด้วยท่อนจันทน์ได้อย่างเลือดเย็นยิ่งนัก จึงไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นพี่น้องร่วมบิดาเดียวกันจริงๆ ทั้งยังอาจจะทรงแก้แค้นให้กับพระมหาธรรมราชาซึ่ง(อาจจะ)เป็นพระเชษฐาของพระองค์ ที่ถูกเชื้อสายของพระเอกาทศรถได้กระทำอย่างหนึ่งอย่างใดไว้ด้วยก็ได้ เป็นกรรมสนองกรรมกันไป (และในภายหลัง เชื้อสายของพระเจ้าทรงธรรมก็ถูกประหารโดยพระเจ้าปราสาททอง เป็นเวรกรรมที่ไม่รู้จักจบสิ้น) สรุปก็คือ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงมีพระชายาและพระเจ้าลูกเธอ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าพระองค์ทรงเป็นโสดตลอดพระชนม์ชีพดังที่นักประวัติศาสตร์ว่ากันไว้ จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอกสารอ้างอิง ๑.พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา จากหอสมุดแห่งชาติพระนคร ๒. พงศาวดารคำให้การชาวกรุงเก่า ๓.พงศาวดารคำให้การขุนหลวงหาวัด ๔. หนังสือพระเจ้าปราสาททอง กษัตริย์นักสู้ ของ น.พ.วิบูลย์ วิจิตรวาทการ ๕. เอกสารฮอลันดาในสมัยกรุงศรีอยุธยา จากหอสมุดแห่งชาติพระนคร ๖. ขุนนางอยุธยา ของมานพ ถาวรวัฒน์กุล ๗. จดหมายเหตุวัน วลิต เหตุการณ์ชิงราชสมบัติหลังแผ่นดินสมเด็จพระอินทราชา จากหอสมุดแห่งชาติพระนคร ๘. พงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบับวัน วลิต จากสำนักพิมพ์ศิลปวัฒนธรรม ๙. โอรสสมเด็จพระนเรศวร : สมภพ จันทรประภา : แถลงงานประวัติศาสตร์และเอกสารโบราณคดี ปีที่ 6 เล่มที่ 3 เดือน กันยายน 2515 จากคุณ : ออกหลวงมงคล - [ 9 พ.ย. 49 22:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าสนใจมากๆครับ   งานวิจัยต้องเป็นแบบนี้แหละครับ   ค้นหาในสิ่งที่อยากรู้    และค้นพบในสิ่งที่อยากทำ จากคุณ : ซอร์บอนน์ - [ 9 พ.ย. 49 22:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่าสนใจดีครับ น่าจะลองเขียนไปลงหนังสืออย่างศิลปวัฒนธรรมดู จะได้อ่านได้ถกเถียงกันในวงกว้างกว่านี้ จากคุณ : ชาเขียว - [ 9 พ.ย. 49 23:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบคนที่ศึกษาประวัติศาสตร์แบบนี้จังค่ะ เห็นด้วยกับ คุณ คคห 11 นะคะ ไม่ลองส่งไป ศิลปวัฒนธรรมล่ะคะ จากคุณ : นางกอแบกเป้ - [ 9 พ.ย. 49 23:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านจนตาลายเลย ขอบคุณครับสำหรับความรู้ใหม่ๆ จากคุณ : ไอซ์_เป็นคน - [ 10 พ.ย. 49 04:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่าสนใจมากค่ะ     เรียบเรียงได้ชัดเจนมากเลย จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 10 พ.ย. 49 06:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นแบบแผนดีครับ ขอบคุณที่สละเวลาเรียบเรียง จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 10 พ.ย. 49 06:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Kool !!! จากคุณ : นายไผ่ - [ 10 พ.ย. 49 11:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่าสนใจมากๆ ค่ะ จากคุณ : คีตาญชลี - [ 10 พ.ย. 49 13:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีมากๆ เลยครับ ขอเปนกำลังใจ ให้ท่าน ออกหลวงมงคล ครับ จากคุณ : CrazyMc - [ 10 พ.ย. 49 16:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วิจารณ์ได้น่าสนใจมากๆค่ะ จากคุณ : Ya-ru - [ 11 พ.ย. 49 00:14:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 น่าคิดมากครับ เป็นการพลิกประวัติศาสตร์ ในมุมมองอีกแบบครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ray (raytoki) - [ 11 พ.ย. 49 15:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณค่ะ ขอกด save ไว้อ่านนะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 18:50:01 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 18:49:12 จากคุณ : สาวใหม - [ 11 พ.ย. 49 18:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาตคัดลอกไปเก็บไว้ในบล๊อกนี้ค่ะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=hayashimali&group=15 ขอบพระคุณค่ะ อยากให้หลายๆท่านมากกว่านี้ ได้อ่านเรื่องน่ารู้นี้จริงๆ จากคุณ : hayashimali - [ 12 พ.ย. 49 07:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ได้ความรู้เพิ่มครับ จากคุณ : หมาป่าดำ (หมาป่าดำ) - [ 12 พ.ย. 49 18:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พระพิมลธรรมอนันตปรีชา เป็นสมณฐานันดร น่าจะเป็นผู้ที่มีอายุพอสมควร ไม่น่าจะรุ่นเดียวกับ เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์ จากคุณ : Awesome! (Hellgate) - [ 13 พ.ย. 49 00:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต้องเกิดการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวางแน่ๆ ปล.เราเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวร อยากค้นคว้าต่อไปด้วย จากคุณ : ตะวันคราม - [ 13 พ.ย. 49 10:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อย่าเลิกค้นคว้านะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ขนมปังน้ำแข็งใส - [ 14 พ.ย. 49 20:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น่าสนใจมากๆ ค่ะ จากคุณ : กระจ้อน - [ 25 พ.ย. 49 10:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณค่ะ ที่ทําให้ดิฉันกลับมาสนใจเรื่องที่หลายๆคนมองข้ามไป น่าสนใจมากๆค่ะ จากคุณ : คิคุย่า - [ 27 พ.ย. 49 16:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เยี่ยมค่ะ น่าคิด น่าติดตามหลายตอนที่ยังสับสน คิดค้นต่อนะคะ จากคุณ : สิคีรียา - [ วันพ่อแห่งชาติ 00:05:39 ]