PANTIP.COM : K4914771 แผนผังใครเป็นใครในอิเหนา []

ความคิดเห็นที่ 14

ขออนุญาตแทรกพงศาวดารสักนิดนะครับ คุณ แสนอักษร
น่าจะเข้ากับหัวเรื่อง แผนผังใครเป็นใครในอิเหนา นะครับ

อธิสากะ

ในเรื่องอธิสากะได้มาสู่ประเทศชวานั้นกล่าวจับเดิมตั้งแต่ประบูชายะพายะครองกรุงอัษฏิณะสืบสันตติวงศ์มา คือ อมิชายะ ชายะอมิสานะปานจาละ เดริยะ และกุสุมาจิตระ ได้ย้ายนครจากอัษฏิณะไปตั้งที่กุศราฐ แรกตั้งตำรามหาศักราชเรียกว่า อธิสากะ ส่งราชบุตรองค์หนึ่งไปครองเกาะชวา มีอำมาตย์ที่ไปด้วยชื่อชลมาตานี ๑ ชลมาอุพากี ๑ ชลมาอุชัมดุโกน ๑ ชลมาบังงีอาริก ๑ ชลมาประชุริต ๑ อำมาตย์ทั้งห้านี้ชำนาญในศิลปศาสตร์คนละอย่าง คือ การนา ๑ การช่าง ๑ การหนังสือ ๑ การแพทย์ ๑ การวาดเขียน ๑ การยุทธ์ ๑ ไปด้วยเรือใหญ่ ๖ ลำ เรือน้อย ๑๐๐ ลำ บรรทุกพล ๕๐๐๐ ครัว สี่เดือนจึงถึงเกาะชวา ไปครั้งแรกตั้งไม่ได้ต้องกลับ และไปอีกครั้งจึงตั้งได้ ขึ้นเดิยบกไปถึงกลางเกาะถางป่าตั้งอยู่ไม่นานราชบุตรนั้นประชวร ไพร่พลก็ผิดน้ำตายมาก จึงยกย้ายมาทางทิศใต้และทิศตะวันออก ก็ได้พบอ่าวมะตาเรม จึงสร้างพระนคร ณ ที่นั้นให้ชื่อว่าเมืองเมนดังกมุลัน ตั้งนามของพระองค์ว่า ปะโรวิชายะสะเวละชาละ สำเร็จเมื่อมหาศักราชได้ ๕๒๕ แล้วส่งทูตไปกุศราฐ

พระราชบิดาได้ทรงทราบจึงให้คนเพิ่มเติมมาอีก ๒๐๐๐ คน พระราชบิดานั้นบางแห่งเรียกพระนามว่าบาเลียอชา(Barlia Achar) สมัยนั้นมีเจ้าตนหนึ่งเป็นชาวชวาเมืองมะละกา ได้มาตั้งอยู่ที่บลัมบังคัน ได้มาสวามิภักดิ์แก่สะเวละชาละนครเมนดังกมุลัน สะเวละชาละครองราชสมบัติสืบสันตติวงศ์ต่อๆมา คือ อธิกุสุมะ อธิวิชายะ การสร้างเทวสถานบรัมบานัน(พราหมณ์พนม) อันปรากฏอยู่ในแขวงมตาเรม และการสร้างพุทธสถานโบโรโบโดอันปรากฏอยู่ ณ เขากุหนุงปราหุที่เกดุนั้น ว่าได้เรียกช่างมาจากประเทศอินเดียและได้สร้างขึ้นในคราวนี้

อธิวิชายะมีราชบุตรห้าองค์ องค์ที่หนึ่งเป็นหัวหน้าในการทำนา องค์ที่สองเป็นหัวหน้าในการค้าขาย ที่สามเป็นหัวหน้าในการป่าและสวน ที่สี่เป็นหัวหน้าในการทำน้ำมัน น้ำตาลและสุราต่างๆ ที่ห้าชื่อเรสิเดนดังเกนดี ฉลาดในการปกครองได้ช่วยราชการในบิดา บุตรนอกจากนี้ก็มีมากแต่ไม่กล่าวถึง

ครั้นอธิวิชายะล่วงแล้ว เสนาอำมาตย์ราษฎรก็ประชุมเชิญราชบุตรที่ห้าคนชื่อเรสิเดนดังเกนดีขึ้นครองราชสมบัติในนครเมนดังกมุลัน จึงให้พระเชษฐาทั้งสี่แยกกันไปครองเมืองสามเมือง คือ เมืองพาตเลน ๑ เมืองชปาระ ๑ เมืองโกริปัน ๑ แต่พี่อีกคนหนึ่งอยู่ช่วยราชการ ครั้นสิ้นบุญเรสิเดนดังเกนแล้ว พระเชษฐาที่อยู่ช่วยราชการนั้นได้ครองราชสมบัติแทน ทรงพระนามว่าเทวากุสุมา แล้วยกย้ายนครจากเมนคังกมุลันมาตั้งใหม่ในทิศตะวันออก ณ ป่าสิงคาลวันใกล้เมืองสุรบายะ เมื่อมหาศักราชได้ ๘๔๖ ด้วยเหตุที่เมืองตั้งในป่าสิงคาล จึงได้นามว่าเมืองชังคาล

พระเจ้าเทวากุสุมามีพระธิดา ๑ โอรส ๔ ได้ส่งไปเรียนศาสนาพราหมณ์ในประเทศอินเดียทั้งห้าด้วยกัน โอรสองค์ใหญ่ได้ธิดาเจ้ากาลิงค์ในอินเดียเป็นภริยา เมื่อจะกลับมาประเทศชวา บิดาภรรจัดเรือใหญ่ ๓ ลำบรรทุกของมีราคาต่างๆให้มา กับให้ทหาร ๑๐๐๐ คนมาด้วย

ครั้นมาถึงประเทศชวาแล้ว เทวากุสุมาพระราชบิดาจึงแบ่งราชสมบัติและแว่นแคว้นให้โอรสทั้ง ๔ แยกกันครองเป็นส่วนๆ คือให้โอรสองค์ใหญ่นามเลมบูอมิลูเฮอรครองเมืองชังคาล(กุเรปัน) ให้เลมบูอมิลุห์ครองเมืองสิงคะสารี(สิงหัสส้าหรี) ให้เลมบูอมิเสสะครองเมืองงาระวันเคเคลัง(กาหลัง) ให้เลมบูอมิชายะครองเมืองเกดิรี(ดาหา) แต่พระธิดาองค์ใหญ่นั้นทรงนามเทวีกิลิสุจิ(สุทธิ)ไม่มีสามี พระนางเป็นผู้สร้างเทวะสถานศิลาอันปรากฏอยู่ ณ เมืองสิงคะสารี(สิงหัสส้าหรี)

เลมบูอมิลูเฮอรเจ้านครชังคาล(กุเรปัน)มีโอรสทรงนามปันหยีอินูเกรตาปตี(เนื่องมาจากคำว่า วิษณุเขตตะปติ คือขัตติยาบดี) คำว่าปันหยีนั้นหมายความว่าผู้มีสุรภาพกล้า ปันหยีอินูนี้คือตัวอิเหนา ชาวชวานิยมว่าแบ่งถาคอวตารมาจากวิษณุ ปันหยีสุเรียคือปันหยีสุริยะก็เรียก นางจันทรกิรานะบุตรีท้าวดาหา(บุษบา)ซึ่งเป็นภรรยาที่สอง รองแต่นางอังเครเน(จิตหรา)ภรรยาก่อนลงมานั้นว่า คือเทวีกาละศรีลักษมีแบ่งภาคมา แรกใช้กริชในประเทศชวาเกิดมีขึ้นตั้งแต่ปันหยีอินูนี้เป็นต้นเดิมมา เพราะได้กริชเทวาเป็นปฐม

ปันหยีอิเหนา

ครั้นเลมบูอมิลูเฮอร์ล่วงแล้ว ปันหยีอินูเกรตาปตี คืออิเหนา ได้ครองราชสมบัติในนครชังคาล มีอานุภาพแผ่ราชอาณาจักรกว้างขวางสมบูรณ์ยิ่งนัก อยู่มามีเจ้าในเกาะมธุราตนหนึ่ง ชื่อปราพชายะสังคาระ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่านุส่าอันตาระ(แปลว่าเกาะคั่น) ยกพลนิกายมาทำสงครามกับปันหยีอินู ก็พ่ายแพ้แก่ปันหยีเ เสียรี้พลมากยังแต่ตัว จึงแปลงเพศเข้าปลอมอยู่ในหมู่พลของปันหยี ครั้นได้ทีก็ยิงธนูต้องปันหยีอินูเกรตาปตีถึงแก่ความตาย ทันใดนั้นประชานาตา(ประสันตา)ก็แทงนุส่าอันตาระตายด้วยกริชในที่นั้น แล้วบัยคุรุคันธพราหมณ์ราชครูของนุส่าอันตาระได้ ก็ฆ่าเสีย

กุดาลาหลินลูกอิเหนา

ครั้นอิเหนาล่วงไปแล้ว มิสาระกุดาลสหลินราชบุตรอิเหนา ซึ่งเกิดกับนางจันทรกิรานะ(บุษบา) ได้เสวยราชสมบัติเมืองชังคาลแทนบิดาในปีมหาศักราช ๙๒๗ ให้ประชานาตาไปครองเมืองเกดุ ประชานาตามีบุตรชื่อบันชารันสารี

อยู่มาเมืองชังคาลเกิดความไข้ ภูเขาไฟลั่นและถ่านเพลิงปลิวตลบกลบกลุ้มทั่วไป ชาวเมืองพากันลงเรือใช้ใบหนีไปทางทะเลเป็นอันมาก ไม่ปรากฏว่าไปอยู่หนแห่งใด แต่กุดาลาหลินกับนางจันทรกิรานะผู้เป็นมารดา พากันไปทางทิศบูรพ์ถึงตำบลโบลราจึงตั้งนครใหม่ในที่นั้น เอานามนครเดิมมาขนานว่าเมนดังกมุลัน ครั้นอยู่มาพากะอำมาตย์คิดขบถแย่งราชสมบัติ กุดาลาหลินหนีไปพึ่งเจ้าเมืองกิลลิงเวสีผู้มีนามว่า ปรอชาโตร์ๆอุดหนุนกำลังยกมารบพากะ ไม่ชนะก็กลับไป

ศักราช ๑๐๓๔ พากะเชิญอนุชาของกุดาลาหลินชื่อ จิตรอุรุงบายะ อีกนามหนึ่งว่าจามรคาดิงให้เป็นเจ้ากลับตั้งที่เมืองชังคาลดังแต่ก่อน ครั้นไปถึงเกาะเซเลเบก็เลยตั้งพักอยู่เพียงนั้น เจ้าเมืองคันยุมาศลุลุงเตงคาแลเตงคอล์ขอให้กุดาลาหลินช่วยรบจีนขบถ ครั้งนั้นพลเมืองเป็นขบถฆ่าเจ้าเมืองเสีย พวกจีนมาตั้งเต็มเกาะนั้น กุดาลาหลินกับบริวารไปทางทิศปัจจิมถึงเมืองกิลลิงเวสีในแขวงศุกปุระ แต่โบราณเรียกว่าวาตีกุหนุง ได้พบปืนใหญ่ทองเหลือง ๒ บอกจึงถือเอาเป็นชัยมงคล ตั้งเมืองลงในที่นั้นขนามนามเมืองว่าเมืองปัชชารัน แล้วตั้งตนเป็นเจ้าครองเมืองนั้น ทรงพระนามว่าเบราวิชายะไมสาตันทรามัน อยู่มาเกิดราชบุตรสององค์ องค์ใหญ่นั้นไปค่าทางทะเลในประเทศอินเดีย องค์น้อยอยู่กับพระบิดา ครั้นพระบิดาทิวงคต พระโอรสองค์น้อยได้ครองราชสมบัติแทนบิดาในปีมหาศักราช ๑๑๒ ทรงพระนามว่า ปราบูมุนดิงสารี

แรกศาสนาอิสลามมะหะหมัดเข้ามาในชวา

อยู่มาได้ ๗ ปี พระเชษฐากลับมาจากประเทศอินเดีย เข้ารีตศาสนามะหะหมัดมามีฉายาว่า หะยีปุระวา มีอาจารย์อาหรับมาด้วย อาจารย์นั้นเป็นตรพกูลส้าหยัสอบัสมาแต่เมืองกุเช ได้กระทำการพยากรณ์ต่างๆ ที่จะให้พระอนุชาและราษฎรรับรีตศาสนาอิสลาม เกิดการวุ่นวายโกลาหลกันไปทุกแห่ง จนถึงต้องย้ายนครไปตั้งทิศตะวันตกที่ตำบลโบโคร์ แต่คงให้ชื่อเมืองปัชชารันตามเดิม บัดนี้อยู่ในมณฑลบุตเต็นซอก ฝ่ายหยีปุระวาจึงไปตั้งสั่งสอนคนป่าที่ตำบลเชอรินบน นี้เป็นครั้งแรกที่ได้มีศาสนามะหะหมัดเข้ามาในเกาะชวา

จากคุณ : อิเน่า ผู้คัด (กัมม์) - [ 29 พ.ย. 49 11:15:14 ]